Waar was iedereen toen ik hen zo nodig had men dacht waarschijnlijk niet naar kijken niet over praten dan gaat het wel over maar ik zonk eenzaam in een diep donker gat want jou missen gaat nooit meer over.
Ze hadden je wiegje weggehaald ze hadden je kleertjes weggehaald alles wat aan jou herinnerde was weggehaald maar niemand heeft het verdriet weggehaald.
Er zit een oceaan van tranen in mij gevangen en een oneindig verlangen verlangen naar het kind dat ik verloor op die warme zomerdag en daarna nooit meer zag.
Wat had ik graag in een droom je lief gezichtje willen zien je tegen mij horen spreken heel misschien je fluisterend willen zeggen lieverd ik hou ook van jou jij bent ook mijn kind al vertrok je weer heel gauw.
Je hebt er nog één, maar één van mijn kinderen is dood je bent nog jong, maar één van mijn kinderen is dood je hebt haar niet gekend, maar één van mijn kinderen is dood je hebt niet voor haar gezorgd dus... maar één van mijn kinderen is dood het is al zo lang geleden, maar er is nog steeds één van mijn kinderen dood.
Ik ben besmet met een virus het virus van verdriet de mensen moeten dat niet doe vrolijk speel de clown doe gewoon anders val je veel te veel uit de toon.
Een vogel fluit een prachtig wijsje maar ik mis mijn meisje fleurige bloemen en vlinders een zomers ijsje maar ik mis mijn meisje hemelse muziek zo n kippevel wijsje maar ik mis mijn meisje.
Je vader en broers ze willen het niet horen dat ik steeds weer vertel over het kindje dat we hebben verloren en zeggen je hebt lang genoeg getreurd lang genoeg je leven grijs gekleurd.
Ik zou draken willen verslaan vechten met de wind om jou gelukkig te maken mijn kind reuzen willen doden om te lenigen jou noden maar ik sta hier machteloos zo wanhopig en zo vreselijk boos.
Mijn niets aan de hand gezicht is zoek ik kan hem nergens vinden ik heb gezocht in elke la in elke hoek nu zullen ze mijn pijn zien mijn teerbeminden naakt en kwetsbaar sta ik nu hier.
