De laatste dag De laatste keer bergop vooraleer terug in de polders te gaan fietsen. En nog maar eens de Croix de Fer, maar dan zeker niet tot boven, want ik had Linda beloofd om met haar in de namiddag nog een tochtje rond Allemont te doen. Dus heb ik heel, heel rustig naar boven gereden, en steeds de hartslag in het oog gehouden. Meegereden tot aan het meer boven en dan na een 15-tal kilometers ben ik dan teruggedraaid. Maar ik moest dan toch weer die verdomde bergaf van de heenweg naar omhoog en dat deed toch wel pijn in de beentjes. Het melkzuur van gisteren was dus duidelijk nog niet verdwenen. En naar ik achteraf hoorde was dat bij iedereen wel een beetje het geval. In de namiddag hebben we dan het rondje van 18 km rond het meer van Verney en naar het kerkje van Allemont gereden. En ons Linda had de voorbije dagen ook goed getraind precies, want zij ging overal vrij vlot mee omhoog, zelfs op die eerste kilometer van de Croix de Fer. Er is misschien een berggeit aan haar verloren gegaan. 's Avonds eten we met de hele groep van 16 samen in het hotel om ons afscheid te vieren, want morgen gaat het weer huiswaarts. Het einde van het verlof is aangebroken en de tijd om in te pakken ook.
