Vermits het weer mij niet echt aanstond om buiten te gaan rijden had ik gisteren alles in gereedheid gebracht om thuis op de spinningfiets te rijden.  Maar ons schoonmama heeft daar een stokje voor gestoken door terug te vallen en een dubbele beenfractuur op te lopen.  Hierdoor moest er kledij en andere dingen vanuit het verzorgingstehuis Ennea naar de kliniek in Temse verplaatst worden.  Na terugkomst uit het ziekenhuis was het al te laat om  nog met volle moed te beginnen fietsen.  Dus deze morgen dan maar alle moed bij elkaar geschraapt (want veel goesting was er niet) en beginnen fietsen.  Maar al vlug ondervond ik hinder achteraan de knie, een soort stijfheid van een of andere pees denk ik.  Vermoedelijk van de spinningles van vorige woensdag want ik vermoed dat ik toen een gaatje te hoog heb gezeten.  Dus dan maar rustig opwarmen en nadien verder rustig met weinig weerstand op souplesse blijven trappen.  De pijn verbeterde lichtjes, maar verdween nooit helemaal en dus was forceren zeker niet aangewezen.  Na een halfuurtje bleef er van de weinige goesting die ik had niet veel meer over.  Maar ik heb toch maar doorgebeten en het uur volgemaakt.  Hopelijk zonder verdere gevolgen, want anders kan ik het herstarten weer voor een tijdje uitstellen.
Tijd = 1u05', HR = 125/146, Kcal = 617