CHAOS, CHAOS, CHAOS De grote wielerwedstrijden volgen elkaar nu in razendsnel tempo op. Dus vol goede moed beginnen kijken naar Gent-Welvelgem, maar wat was me dat allemaal daar in de afzink van de Kemmelberg. Eén grote chaos. Er zijn altijd wel valpartijen in wielerwedstrijden, maar wat ze ons daar voorgeschoteld hebben grenst aan het ongelofelijke. Wie de Kemmelberg een beetje kent en ook al eens gedaan heeft, weet dat ge daar enkel met het verstand op nul en met de billen dichtgeknepen naar beneden kunt komen en een schietgebedje prevelen als ge heelhuids het asfaltgedeelte bereikt. Voor diegenen die hem niet kennen, maar wel de Muur van Geraardsbergen of de Patersberg al eens gedaan hebben kan ik enkel het volgende hierover zeggen: Rij de Muur of de Patersberg aan volle snelheid naar beneden, maar doe er daar dan nog 3% hellingsgraad bij. Inderdaad 23% naar beneden op slechte kasseien. Ook al is het verdomd moeilijk, maar ik zou hem toch liever omhoog rijden dan naar beneden. Na de wedstrijd snel in mijn koerskledij gesprongen en zelf wat kilometers gaan afmalen, kwestie van aan iets anders te denken. Afstand = 86 km, Gem = 27,6 km/u, Tijd = 3u06', HR = 128/157, Kcal = 1927
