Ruimtevaart in de 20ste eeuw

lancering in 1971 vanaf Baikonur LC1, van het Soviet ruimtestation Salyut 1.

Het aangekondigde doel van Salyut 1 was de systemen van een ruimtestation te testen en om wetenschappelijk onderzoek en experimenten uit te voeren. In feite was het overwegend militair van opzet.

Van de verschillende compartimenten werden er drie onder druk gezet. Twee ervan konden cosmonauten ontvangen. Er was voldoende ruimte voor acht grote stoelen, diverse bedieningspanelen en 20 patrijspoorten. Het derde onder druk staande compartiment bevatte de controle en communicatie-apparatuur, de voeding en het life support systeem.

Extern gemonteerd waren twee zonnepanelen, radiatoren voor de warmteregulatie en diverse apparatuur.

Op 23 april meerde Soyuz 10 gedurende 5,5 uren aan, zonder dat de bemanning in Salyut 1 ging. De bemanning van Soyuz 11 ging op 6 juni voor ongeveer 22 dagen in het ruimtestation, met de volgende opdrachten:

- het uitproberen van de methoden tot oriëntatie en navigatie van het station;

- het bestuderen van geologische- en geografische objecten op het aardoppervlak;

- het bestuderen van fysieke kenmerken, processen en fenomenen in de atmosfeer en de ruimte;

- het uitvoeren van medisch-biologische studies aangaande de invloed van een verblijf in de ruimte op het menselijk organisme.

Op 11 oktober werden de Salyut 1 motoren ontstoken om de baan te verlagen en te zorgen voor snelle terugval boven de Stille Oceaan.

Na 175 dagen in de ruimte was de eerste echte ruimtestation verleden tijd.

De bemanning van Soyuz 11 was al op 29 juni omgekomen tijdens de landing.

lancering in 1982 vanaf Baikonur LC200/40, van het Soviet ruimtestation Salyut 7/DOS 6.

Salyut 7 is een tweede generatie Sovjet ruimtestation vergelijkbaar met salyut 6.

Het had twee aanmeerpoorten, enerzijds om de koppeling met Progress cargo-schepen mogelijk te maken, en anderzijds voor de latere uitbreiding met een Kosmos module.

Het station had drie zonnepanelen met de mogelijkheid om er nog bij te plaatsen. Twee patrijspoorten zijn ontworpen om ultraviolet licht binnen laten, voor het bestrijden van infecties. Verder waren verbeteringen aangebracht op medisch- en biologisch gebied om een lang verblijf in het station mogelijk te maken.

- Anatoli Berezovoi en Valentin Lebedev, van 13 mei 1982 tot 10 december 1982,

- Vladimir Lyakhov en Alexander Alexandrov, van 27 juni 1983 tot 23 november 1983,

- Leonid Kizim, Vladimir Solovyov, en Oleg Atkov, van 8 februari 1984 tot 2 oktober 1984 (langste verblijf met een 237 dagen),

- Op 6 juni 1985 komen Vladimir Dzhanibekov (tot 26 september) en Victor Savinyikh (tot 21 november)

- Op 17 september 1985 komen Vladimir Vasyutin en Alexander Volkov (beiden tot 21 november), en Georgi Grechko (tot 26 september),

- Leonid Kizim en Vladimir Solovjov, van 6 mei tot 26 juni 1986 (deze komen van MIR er keren er nadien terug)

Er waren ook vier missies en bemanningen die voorraden brachten en een bezoek brachten aan de lange termijn bewoners.

Samen met Salyut werden ook de satellieten Astrozond en Iskra 2 en 3 gelanceerd.

in 1972: de Apollo 16 subsatelliet 2 omheen de maan en de VS technologiesatelliet SESP 71-3;

in 1973: de SU wetenschapssatelliet Copernicus/Interkosmos 9 en een fotoverkenner Zenit-4MK;