lancering in 1961 vanaf Cape Canaveral LC14, van de VS suborbit test Mercury Atlas 2.

Mercury Atlas 2 (MA-2) is een suborbit test om meer te weten te komen aangaande de effekten op de capsule, van de maximale verhitting tijdens de met opzet uiterst zwaar gemaakte vlucht, onder de meest ongunstige terugvalomstandigheden.

De aandacht ging vooral naar de volgende punten:

1 – de stevigheid van de constructie en de betrouwbaarheid van het hitteschild;

2 – de bedrijfszekerheid van het concept gekoppeld aan Atlas;

3 – het gedrag van de capsule tijdens een noodterugkeer;

4 – de betrouwbaarheid van de volledige noodterugkeer procedure en berging.

De ruimtecapsule bereikt de hoogte van 173 km en komt aan 20800 km/u volgens plan, 2300 km van het lanceercomplex neer in de Atlantische Oceaan.

Na inspectie op het bergingsschip blijken alle testobjectieven bereikt, met daarbij een uitstekend gedrag van de capsule. De verhitting bleek daarbij lager dan vooraf ingecalculeerd.

(afbeelding: lancering van de suborbit test)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: -

Norad ID: -

Andere namen: MA-2

Lading: Mercury SC6

Lanceertuig: Atlas D 67D

Massa: 1250 kg.

lanceerpoging in 1969 vanaf Baikonur LC110R, van de Soviet ruimtecapsule Soyuz 7K-L1A.

Dit moest de eerste lancering worden van de N1 raket met een Soyuz 7K-L1 "Zond", die later cosmonauten naar de maan moest brengen. De bereikte hoogte is slechts 30 km, nadat brand ontstaat aan de onderkant van de raket en het automatisch veiligheidssysteem na 70 seconden alle motoren uitschakelt.

De Soyuz 7K-L1 ruimtecapsule was ontworpen om twee cosmonauten in een lusvormige baan tot de maan te vliegen en terug naar de aarde te brengen, zonder orbit omheen of landing op de maan.

Na deze mislukking was de kans om alsnog vóór de VS op de maan te komen verkeken.

(afbeelding: een dergelijke Soyuz in de bouwhal)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: -

Norad ID: -

Lading: 7K-L1S      s/n 3

Lanceertuig: N1 11A52 3L

Massa: ?

vertrek in 1996 van het ruimteschip Soyuz TM23 (NORAD ID: 23798), naar het Soviet ruimtestation MIR.

Cosmonauten Onufrienko en Usachev worden de 21^ste permanente bezetting en zullen er 194 dagen verblijven, terwijl bezoekende astronaute Claudie Haigneré met dit schip na 16 dagen in de ruimte terugkeert. Over de aktiviteiten van de bemanning aan boord van MIR is weinig of niets bekend.

De inzittenden bij de lancering zijn:

Yuri I.Onufrienko, gezagvoerder,

Yuri V.Usachev, vluchtingenieur;

bij de landing:

Yuri I.Onufrienko, gezagvoerder,

Yuri V.Usachev, vluchtingenieur,

Claudie Haigneré, wetenschapster – ESA.

geboorte in 1964 te Orange - New Jersey, van Scott Joseph Kelly.

Amerikaanse piloot/astronaut en tweelingbroer van Mark.

Lid van NASA 16-1996 “The Sardines”.

Maakte ruimtevlucht als

piloot in STS 103,

bevelhebber in STS 118, en

ISS expeditielid in Soyuz TMA01M en Soyuz TMA16M.

Verbleef al 500 dagen in de ruimte.

Maakte al 3 ruimtewandelingen – totaal 18u 20’.

geboorte in 1964 te Orange - New Jersey, van Mark Edward Kelly.

Amerikaanse piloot/astronaut en tweelingsbroer van Scott.

Lid van NASA 16-1996 “The Sardines”.

Maakte ruimtevlucht als

piloot in STS 108 en STS 121, en

bevelhebber in STS 124 en STS 134.

Verbleef 54,10 dagen in de ruimte.

Was astronaut tot 1 oktober 2011.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1962: een VS SIGINT satelliet Ferret;

in 1965: drie SU militaire communicatie satellieten Strela 1;

in 1977: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;

in 1979: de JP wetenschapssatelliet CORSA B/Hakucho en een SU communicatiesatelliet Ekran;

in 1980: een SU fotoverkenner Zenit-4MKM;

in 1981: de COMSAT(VS) communicatiesatelliet Comstar 4(1D) en de JP wetenschapssatelliet Hinotori/

Astro 1(A);

in 1984: het Salyut 7 cargoschip Progress 19 en een SU militaire communicatiesatelliet Strela-2;

in 1985: een SU militaire waarschuwer Oko;

in 1989: de JP wetenschapssatelliet Akebono/Exos D;

in 1993: het MIR cargoschip Progress-M16;

in 1998: de JP communicatiesatelliet Kakehashi/COMETS.

in de rand:

- De astronautentweeling Scott en Mark Kelly zullen beginnend in 2015 het onderwerp uitmaken van een experiment, waarbij Scott één jaar onafgebroken in de ruimte zal blijven, terwijl Mark normaal leeft op aarde. Na de terugkeer van Scott zal de lichamelijke en geestelijke gesteldheid van de tweeling vergeleken worden, om zo meer inzicht te krijgen op de invloed van een langdurig verblijf in de ruimte.

- Zoals gebruikelijk in die periode was de lanceerpoging van Soyuz 7K-L1A niet door de Soviet Unie aangekondigd. De Britse spionagediensten wisten er echter wel van, in tegenstelling tot de CIA. Deze laatste wou haar onwetendheid niet toegeven en ontkende gedurende jaren dat deze lanceerpoging plaatsgevonden had.

vertrek in 1962 van de ruimtecapsule Mercury Atlas 6 - Friendship 7 (NORAD ID: 240), voor 3 rondjes omheen de aarde.

Astronaut John H.Glenn jr , is de eerste Amerikaan in aardorbit en zet hiermee de NASA en de VS definitief op de ‘ruimtekaart’. De wedloop naar de maan kan starten.

De lancering ging, na 10-maal uitgesteld te zijn, uiteindelijk door onder het oog van naar schatting 60 miljoen mensen, via een rechtstreekse TV-uitzending. Alle Amerikanen hadden voor die gelegenheid een dag verlof gekregen.

De astronaut meldde tijdens de vlucht een merkwaardig verschijnsel van geel-groene deeltjes in de omgeving van zijn schip, wat hij ‘vuurvliegjes’ noemde en niet kon verklaren.

Glenn plonsde 4u 55m 23s na zijn lancering in zee, nadat een gevreesd probleem met het hitteschild gelukkig een meldingsfout bleek te zijn.

Friendship 7 maakte drie omwentelingen om de aarde en bereikte een maximale hoogte van 268 km.

vertrek in 1999 van het ruimteschip Soyuz TM29 (NORAD ID: 25632), naar het Soviet ruimtestation MIR.                                      

Cosmonaut Afanasyev en astronaut Haigneré worden de 27^ste permanente bezetting en zullen er 189 dagen verblijven, terwijl cosmonaut Avdeyev met dit schip terugkeert na 380 dagen in de ruimte.

De bezoekende cosmonaut Bella zal gedurende acht dagen het wetenschappelijk projekt Stefanik uitvoeren met oa de studie van straling en uit het eitje komende kuikens. Hij zal op 28 februari landen in Soyuz TM28.

Haigneré is belast met de experimenten van het Perseus programma, dat een voortzetting is van vroegere gemeenschappelijke Frans/Russische aktiviteiten.

De inzittenden bij de lancering zijn:

Viktor M.Afanasyev, gezagvoerder,

Jean-Pierre Haigneré, vluchtingenieur - ESA Perseus,

Ivan Bella, wetenschapper - Slovakia - MIR Stefanik;

bij de landing:

Viktor M.Afanasyev, gezagvoerder,

Jean-Pierre Haigneré, vluchtingenieur - ESA,

Sergei V. Avdeyev, vluchtingenieur.

geboorte in 1943 te Moskow, van Aleksandr Pavlovich Aleksandrov.

Russische ingenieur/cosmonaut.

Lid van Energia Ingenieurs 5-1978 groep.

Maakte ruimtevlucht als vluchtingenieur in Soyuz T9 en Soyuz TM3.

Verbleef 309,75 dagen in de ruimte.

Maakte 2 ruimtewandelingen - samen 5u44’.

Was cosmonaut tot oktober 1993 en bleef aktief in de ruimtevaart.

geboorte in 1954 te Orekhovka - Krim, van Vasili Vasilyevich Tsibliyev.

Russische piloot/cosmonaut.

Lid van Luchtmacht(TsPK)8-1987 groep.

Maakte ruimtevlucht als gezagvoerder in Soyuz TM17 en Soyuz TM25.

Verbleef 381,66 dagen in de ruimte.

Maakte 6 ruimtewandelingen - samen 19u12’.

Was cosmonaut tot juni 1998 en bleef aktief in de ruimtevaart.

geboorte in 1972 te Sevastopol – Krim, van Anton Nikolayevich Shkaplerov.

Russische piloot/cosmonaut.

Lid van Luchtmacht TsPK 13-2003 selektie.

Maakte ruimtevlucht als gezagvoerder in Soyuz TMA22 en Soyuz TMA15M.

Verbleef al 365 dagen in de ruimte.

Maakte al 1 ruimtewandeling van 6u15’.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1968: een SU wetenschapssatelliet DS-U2-V en een aardobservatie satelliet Sfera;

in 1976: een SU militaire waarnemer Yantar'-2K;

in 1980: een SU doelsatelliet Raduga;

in 1983: de JP wetenschapssatelliet Astro B/Tenma;

in 1987: de SU wetenschapssatelliet Musson-19;

in 1993: de JP wetenschapssatelliet Astro D/Asuka.

in de rand:

- De zogenaamde ‘vuurvliegjes’ waargenomen door Glenn in de nabijheid van Friendship 7 werden in latere vluchten nog gesignaleerd, en zouden volgens één der officiele verklaringen bevroren waterdruppels geweest zijn, afkomstig uit een koelradiator.

- Tijdens de vlucht van Friendship 7 zou Glenn drie voorwerpen gezien hebben die zijn capsule eerst volgden en hem nadien met verschillende snelheden passeerden.

- John Glenn verliet spoedig na zijn vlucht de NASA om het in de politiek te proberen, wat niet lukte en hem terug liet keren naar NASA. Hij bezocht verschillende landen, waaronder België, waar hij oa koning Boudewijn ontmoette.

- Op 20 februari 1961 zou volgens geruchten een bemande Soviet ruimtecapsule gelanceerd zijn. De twee cosmonauten – Gennady Mikhailov en een vrouw – hielden regelmatig kontakt met de aarde. Flarden van communicatie van de cosmonauten met de vluchtleiding zouden vier dagen later door volgstations in oa Bochum en Uppsala opgevangen zijn. Het lot van deze cosmonauten bleef een mysterie.

NB: ook 4 en 17 februari worden soms als lanceerdatum vermeld.

lancering in 1964 vanaf Baikonur LC1, van de Soviet ruimtesonde 3MV-1 N°2.

Deze sonde (Spuskaemiyapparat 3MV-1 N°2) heeft vermoedelijk een technologietest van de

Venera-reeks als doel. Het kan ook een poging geweest zijn tot een mars of venus passage.

De nodige aardorbit wordt echter niet bereikt door het falen van de 2de trap van de lanceerraket.

(afbeelding: model van een gelijkaardige sonde)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: -

Norad ID: -

Andere namen: Venera 1964A

Lanceertuig: Molniya 8K78M T15000-19

Massa: 890 kg.

lancering in 1969 vanaf Baikonur LC81/24, van de Soviet ruimtesonde Luna E-8-201.

Luna E-8 No.201, ook bekend als Luna Ye-8 No.201, en soms geïdentificeerd door de NASA als Luna 1969A, was een Sovjet ruimtevaartuig dat verloren ging in een mislukte lancering in 1969.

Het was de eerste van drie geplande lanceringen en bedoeld om een zachte landing op de maan uit te voeren, teneinde de Lunokhod No.201 rover op het oppervlak te zetten.

De sondeafscherming brak bij T+51 seconden en het puin ervan sloeg met hoge snelheid tegen de brandstoftanks van de Proton. De spuitende brandstof ontbrandde bij contact met de uitlaatgassen van de motor, wat resulteerde in een vernietigende explosie.

(afbeelding: tentoonstellingsmodel van een gelijkaardige sonde)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: -

Norad ID: -

Andere namen: Luna 1969A

Lading: Lunokhod N° 201

Lanceertuig: Proton-K/D 8K82K(UR-500)

Massa: 5590 kg.

lancering in 1986 vanaf Baikonur LC200/39, van de basismodule van het Soviet ruimtestation MIR.

Het ruimtestation bestaat uit één centrale basismodule waaraan later bemande Sojoez ruimtetuigen, onbemande Progress cargoschepen en andere modules kunnen aankoppellen. Deze basis bestaat voornamelijk uit een compartiment waarin de ruimtevaarders konden leven.

Het ontwerp was gebaseerd op de Saljoet ruimtestations.

(afbeelding: het station met aangekoppelde Soyuz)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 1986-017A

Norad ID: 16609

Andere namen: DOS 7

Lanceertuig: Proton-K 337-01

Massa: 20100 kg.

geboorte in 1932 te Oak Park – Illinois, van Dr Joseph Peter Kerwin.

Amerikaanse medicus/astronaut.

Lid van Nasa 4-1965 groep.

Maakte ruimtevlucht als xwetenschapper in Skylab 1.

Verbleef 28,03 dagen in de ruimte.

Maakte 1 ruimtewandeling van 3u25’.

Bemanningslid in het eerste geslaagd ruimtestation in mei 1973.

Was astronaut tot 1987.

geboorte in 1948 te Straudsburg – Pennsylvania, van Dr Byron Kurt Lichtenberg.

Amerikaanse ladingspecialist/astronaut.

Lid van EOM 1984 en ATLAS Ladingspecialisten-1989 groep.

Maakte ruimtevlucht als ladingspecialist in STS 9/41A en STS 45.

Verbleef 19,25 dagen in de ruimte.

Was astronaut tot april 1992.

geboorte in 1952 te Chilpancingo, van Rodolfo Neri-Vela.

Mexicaanse ladingspecialist/astronaut.

Lid van Mexico 1985 groep.

Maakte ruimtevlucht als ladingspecialist in STS 23/61B.

Verbleef 6,88 dagen in de ruimte.

Eerste Mexicaan in de ruimte - 27 november 1985.

Was astronaut tot december 1985.

geboorte in 1956 te Cleveland – Ohio, van George David Low.

Amerikaanse missiespecialist/astronaut.

Lid van Nasa 10-1984 groep.

Maakte ruimtevlucht als

missiespecialist in STS 32 en STS 43, en

ladinggezagvoerder in STS 57.

Verbleef 29,75 dagen in de ruimte.

Maakte 1 ruimtewandeling van 5u50’.

Was astronaut tot februari 1996 en bleef aktief in de ruimtevaart.

Overlijdt aan darmkanker op 15 maart 2008, te Reston - Virginia.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1963: de VS militaire weersatelliet P35-3/OPS240;

in 1966: een SU fotoverkenner Zenit-4;

in 1970: de SU communicatiesatelliet Molniya 1-13;

in 1976: een VS militaire satelliet DMSP 8 en de communicatiesatelliet Marisat 101;

in 1977: de JP technologiesatelliet Tansei 3/MST 3;

in 1981: een SU militaire waarschuwer Oko;

in 1982 en 1986: een SU ELINT satelliet Tselina-D;

in 1987: de JP oceaanobservatie satelliet Momo 1A/MOS 1 en een SU fotoverkenner Oblik;

in 1988: de JP communicatiesatelliet Sakura 3A/CS 3A en een SU fotoverkenner Oblik;

in 1994: de VS(PAS) telecomsatelliet Galaxy 1-R;

in 1996: zes SU militaire communicatiesatellieten waarvan drie Gonets D1 en drie Strela-3, en een doelsatelliet Raduga.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1961: de VS militaire wetenschapssatelliet Discoverer 21;

in 1971: een SU fotoverkenner Zenit-4M;

in 1974: de IT communicatiesatelliet San Marco 4;

in 1979: de VS aardobservatie satelliet SAGE 1/AEM 2;

in 1981: een SU militaire waarnemer Siluet;

in 1987: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;

in 1988: een SU aardobservatie satelliet Resurs-F1;

in 1994: een SU doelsatelliet Raduga;

in 1998: de communicatiesatellieten Iridium 50, 52, 53, 54 en 56.

- Op 18 februari 1966 zou cosmonaut Grigori G.Nelyubov, volgens een officiele verklaring afgelegd in april 1986, dronken onder een trein gestapt zijn.

Hij was lid van de Luchtmachtgroep 1-1960, maar werd later uit het korps gezet en van de groepsfoto geschrapt. Dat zou gebeurd zijn na een vechtpartij met de cosmonauten Ivan Anikeyev en Valentin Filatyev in 1961, of volgens Leonov, na zware verwonding in een centrifuge in 1962 of 1963.

lancering in 1965 vanaf Cape Canaveral LC12, van de VS ruimtesonde Ranger 8.

Ranger 8 heeft als doel het doorseinen van beelden tijdens de laatste minuten vóór het neerstorten op het maanoppervlak.

Na enkele problemen bereikt de sonde op 20 februari de maan en maakt 7100 goede foto’s tijdens de laatste 23 minuten van de vlucht.

De sonde slaat te pletter nabij de krater Alfonsus in de Zee van de Stilte (2,6°N - 24,8°O), wat later bevestigd werd door beelden van de LRO maansonde. In die omgeving zal in juli 1969 Apollo 11 landen.

(afbeelding: model van dit type sonde en maanfoto)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 1965-10A

Norad ID: 1086

Andere namen: RA-8

Lading: ranger Block 3 N°8

Lanceertuig: Atlas 196D Agena B 6006

Massa: 367 kg.

lancering in 1996 vanaf Cape Canaveral LC17B, van de ruimtesonde NEAR Shoemaker.

De Near Earth Asteroid Rendezvous - Schoenmaker (NEAR Shoemaker) ruimtesonde, hernoemd ter ere van Gene Shoemaker, werd ontworpen om de asteroïde Eros van dichtbij te bestuderen.

De missie was de allereerste om in een baan omheen een asteroïde te raken en op het oppervlak ervan te landen. Het hoofdoel van NEAR was gegevens te verzamelen aangaande de samenstelling, morfologie, interne massaverdeling en magnetische veld van Eros. Deze gegevens moeten ons iets leren over de kenmerken van de asteroïden in het algemeen, hun relatie tot meteorieten en kometen, en de omstandigheden in het vroege zonnestelsel. Een radio-wetenschappelijk experiment werd ook uitgevoerd met behulp van het NEAR tracking systeem. De sonde landde op 12 februari 2001 op Eros, na ook in de omgeving van de planetoïden Illya en Mathilde geweest te zijn.

(afbeeldingen: vrije voorstelling van de sonde en foto van Eros)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 1996-008A

Norad ID: 23784

Andere namen: Near Earth Asteroid Rendezvous, Discovery 1

Lanceertuig: Delta II 7925-8

Massa: 487 kg.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1959: de VS militaire wetenschapssatelliet Vanguard 2 (SLV4);

in 1961: de VS militaire wetenschapssatelliet Discoverer 20;

in 1966: de FR wetenschapssatelliet Diapason D1A;

in 1971: de VS militaire satellieten Calsphere 3, 4 en 5, DMSP 5A-F3 en OPS 3297, en een SU ELINT satelliet Tselina-O;

in 1980: de JP technologietest satelliet Tansei 4;

in 1982: een SU navigatiesatelliet Tsikada;

in 1988: de SU GLONASS navigatiesatellieten Uragan-36L, 37L en 38L;

in 1989: een SU fotoverkenner Oblik;

in 1992: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;

in 1993: de SU GLONASS navigatiesatellieten Uragan-57L, 59L en 73L;

in 1997: de JP telecomsatelliet JCSat 4;

in 1998: een SU militaire waarnemer Kometa.

- Op 17 februari 1961 zouden twee Soviet cosmonauten, een man en een vrouw, gelanceerd zijn vanaf Baikonur. Gedurende de volgende dagen zouden de radiostations van oa Uppsala, Bochum en Turijn gesprekken opgevangen hebben van deze cosmonauten met de vluchtleiding. Hieruit zou gebleken zijn dat ze niet in staat waren om terug te keren naar de aarde.

lancering in 1965 vanaf Cape Canaveral LC37B, van het Pegasus 1 en Apollo Model 3-BP16 ontwerp.

De missie was bedoeld om metingen uit te voeren ivm meteoroïde-dichtheid in de buurt van de aarde en om het terugval gedrag van de apollo module te onderzoeken.

Een toren voor mogelijke ontsnapping tijdens de lancering was gemonteerd op de top. Pegasus 1 droeg vleugels waarvan de oppervlakte gevoelig was voor meteoroïde inslagen. Na het afstoten van de apollo module bleef de Pegasus zoals gepland in de baan om de aarde.

De Pegasus 1 was de eerste actieve lading gelanceerd door het Saturnus-systeem.

De missie eindigde in augustus 1968 en de terugval in de atmosfeer volgde in september 1978.

(afbeelding: bouw van de testsatelliet)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 1965-009A/B

Norad ID: 1085/1088

Andere namen: Apollo SA-9 Test Flight, Saturn SA-9

Lanceertuig: Saturn I

Massa: 4500/1450 kg.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1961: de VS wetenschapssatelliet Explorer 9;

in 1971: de JP technologiesatelliet MTS 1/Tansei 1;

in 1972: een VS militaire satelliet KH 8 en een SU fotoverkenner Zenit-4M;

in 1974: de JP technologiesatelliet MTS 2/Tansei 2;

in 1976: een SU onderscheppingssatelliet IS-Tsiklon;

in 1978: de JP wetenschapssatelliet UME 2/ISSb;

in 1982: een SU fotoverkenner Zenit-6;

in 1983: een SU ELINT satelliet Tselina-D;

in 1984: een SU aardobservatie satelliet Resurs;

in 1995: de SU wetenschapssatelliet Foton 10;

in 1999: de JP telecomsatelliet JCSat 6.

- Op 16 februari 1962 zou het Italiaans Nieuwsbureau ‘Continentale’ aangekondigd hebben dat twee Soviet cosmonauten verdwenen tijdens een ruimtevlucht. Deze vlucht zou begonnen zijn tijdens het 22^ste Partij Congres in Moskou, in de herfst van 1961. Continentale citeerde ‘hoog geplaatste personen’ in Praag als bron.

De twee cosmonauten zouden gelanceerd geweest zijn aan boord van een Vostok, voor een vlucht in

8-vorm omheen de maan en de aarde als doel. Het ruimteschip verdween echter en niemand kon de mislukking verklaren.

Het Italiaans Nieuwsbureau zou ook nog beweerd hebben dat nog twee Soviet cosmonauten oefenden voor een ander maanschot “in de nabije toekomst”.

Het is echter twijfelachtig of de Soviets vóór 1968 een draagraket beschikbaar hadden die in staat

was om een bemande capsule naar de maan en terug te brengen.

geboorte in 1944 te Moskow, van Aleksandr Aleksandrovich Serebrov.

Russische ingenieur/cosmonaut.

Lid van Energia Ingenieur 5-1978 groep.

Maakte ruimtevlucht als

vluchtingenieur in Soyuz T7(T5), Soyuz TM8 en Soyuz TM17; en

wetenschapper in Soyuz T8.

Verbleef 372,95 dagen in de ruimte.

Maakte 10 ruimtewandelingen - samen 31u49’.

Was cosmonaut tot 1995.

geboorte in 1964 te Lynchburg – Virginia, van Leland (Lee) Devon Melvin.

Amerikaanse missiespecialist/astronaut.

Lid van NASA 17-1998 “The Penguins”.

Maakte ruimtevlucht als missiespecialist in STS 122 en STS 129.

Verbleef 23,57 dagen in de ruimte.

Was astronaut tot oktober 2010 en bleef aktief in de ruimtevaart.

selektie in 1984 van

de LII-3 luchtvaartspecialist

Viktor V.Zabolotsky; en

de NPOE-6 ingenieurs

Aleksandr Kaleri,

Sergei Yemelyanov.

Alleen Kaleri zal in de ruimte vertoeven.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1964: een VS fotospion KH-4A;

in 1966: de VS fotospion KH 7-25/OPS1184 met Bluebell 2 subsatellieten;

in 1973: een SU wetenschapssatelliet Prognoz;

in 1977: een SU militaire wetenschapssatelliet DS-U2-IK;

in 1989: de SU communicatiesatelliet Molniya 1-75;

in 1990: een SU doelsatelliet Raduga;

in 1991: een SU militaire waarnemer Kometa en de communicatiesatelliet Molniya 1-80;

in 1995: het MIR cargoschip Progress-M26;

in 1999: de telecomsatelliet Telstar 6.