vertrek in 1990 van de ruimtependel Atlantis STS 36 (Norad ID: 20512), voor een 4-daagse geheime ruimteopdracht van het VS Ministerie van Landsverdediging.

De start van deze zesde geheime opdracht werd meerdere malen uitgesteld wegens oa het slechte weer en de ziekte van de bevelhebber.

De VS militaire satelliet USA 53 (SRS 2/AFP 731) wordt in de ruimte geplaatst.

De inzittenden zijn:

John O.Creighton, bevelhebber,

John H.Casper, piloot,

Richard M.Mullane, missiespecialist,

David C.Hilmers, missiespecialist,

Pierre J.Thuot, missiespecialist.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1959: de VS militaire technologiesatelliet Discoverer 1;

in 1963: een VS fotospion KH-4;

in 1964: een VS SIGINTsatelliet Ferret;

in 1966: de VS wetenschapssatelliet ESSA 2;

in 1967: de SU weersatelliet Meteor-6;

in 1973: een SU ELINT satelliet Tselina-O;

in 1975: acht SU militaire communicatiesatellieten Strela-1M;

in 1978: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;

in 1981: een VS fotospion KH 8 Gambit;

in 1984: een SU militaire waarnemer Kobal't;

in 1989: de SU weersatelliet Meteor 2-18;

in 1990: een SU oceaanobservatie satelliet Okean 2 en het MIR cargoschip Progress-M03;

in 1991: een SU doelsatelliet Raduga;

in 1998: de telecomsatelliet Intelsat 806;

in 1999: een SU doelsatelliet Raduga/Globus.

- Het uitstel van lancering wegens ziekte van een bemanningslid van Atlantis STS 36, was geleden van bij de Apollo 13 maanmissie.

- In 1966 kwamen Charles A.Basett en Elliot McK.See om het leven bij het neerstorten van hun Talon T-38 jet, bestuurd door See. Het toeval wilde dat ze verongelukten op 150 m van de plaats waar de Gemini-capsule stond waarin ze zouden gaan oefenen voor hun Gemini T-9 ruimtevlucht. Het ongeluk gebeurde bij de tweede landingspoging en was te wijten geweest zijn aan de slechte zichtbaarheid op de landingsplaats.

Elliot McKay See, geboren op 23 juli 1927 te Dallas – Texas, ingenieur/testpiloot in de NASA 2 selektie, was CapCom bij de Gemini 7/6A ruimtemissie.

Charles Arthur Bassett, geboren op 30 december 1931 te Dayton – Ohio, ingenieur/testpiloot in de NASA 3 selektie.

Hun naam wordt samen met twaalf andere vermeld op de plaat die door de bemanning van Apollo 15 op de maan gelegd werd, samen met het beeldje “Gevallen Astronaut”, vervaardigd door de Belgische kunstenaar Paul Van Hoeydonck.

(afbeeldingen: See&Bassett en “gevallen astronaut”)

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1962: de VS militaire wetenschapssatelliet Discoverer 38;

in 1964: een SU doelsatelliet DS-P1;

in 1967: een SU fotoverkenner Zenit-2;

in 1970 en 1974: een SU doelsatelliet DS-P1-Yu;

in 1979: een SU militaire waarnemer Feniks en de wetenschapssatelliet Interkosmos 19;

in 1985: een SU militaire waarnemer Kobal’t en een doelsatelliet Vektor;

in 1986: een SU spionagesatelliet US-PM;

in 1990: een SU navigatiesatelliet Nadezhda;

in 1998: de EUTELSAT telecomsatelliet Hot Bird 4.

lancering in 1966 vanaf Cape Canaveral LC34, van de Apollo AS-201 testmissie.

De Apollo-Saturn 201 (AS-201) missie was een onbemande suborbitale vlucht om de Apollo Commando en Dienst Modules te testen. Het was de eerste vlucht van de tweetraps Saturn 1B.

De bedoeling van de vlucht was het controleren van de structurele stevigheid, de Apollo subsystemen en het hitteschild.

De volledig uitgeruste CSM bereikte boven de Atlantische Oceaan een maximale hoogte van 499 km, waarna een manoeuvre werd uitgevoerd om de terugvalsnelheid te verhogen voor het testen van het hitteschild, waarbij ongeveer 2200°C werd bereikt. De drie hoofdparachutes openden op 3700 meter hoogte en de landing vond plaats in de Atlantische Oceaan, op 8,18°Z – 11,15°W, 37 minuten na de lancering. De afgelegde afstand was 8472 km en de capsule kwam op 72 km van het bergingsschip, de USS Boxer, neer.

(afbeelding: de capsule)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: APST201

Norad ID: -

Andere namen: Apollo-Saturn 201, Apollo 1

Lanceertuig: Saturn 1B

Gewicht: 20820 kg.

lancering in 1971 vanaf Baikonur LC31, van de T2K-2 testmissie.

Dit is de tweede testvlucht in een baan om de aarde van de Soviet maanlander LK.

De LK was oorspronkelijk bedoeld om één cosmonaut te laten landen op de maan en terug te laten keren vóór de VS daarin zou slagen. In tegenstelling tot de Apollo capsules kon de LK maar één persoon bevatten en moest die bij gebrek aan een koppeltunnel buitenom van en naar de maanorbiter.

(afbeelding: de capsule in opbouw)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 1971-016A

Norad ID: 4966

Andere naam: Kosmos 398

Lanceertuig: Soyuz 11A511L

Gewicht: 7255 kg.

geboorte in 1928 te Davydovka – Voronezh, van Anatoli Vassilyevich Filipchenko.

Russische piloot/cosmonaut.

Lid van Luchtmacht 2-1963 groep.

Maakte ruimtevlucht als gezagvoerder in Soyuz 7 en Soyuz 16.

Verbleef 10,88 dagen in de ruimte.

Was cosmonaut tot 1982.

geboorte in 1958 te Charlotte - North Carolina, van Susan Jane Helms.

Amerikaanse missiespecialist/astronaut - USAF testingenieur.

Lid van NASA 13-1990 groep.

Maakte ruimtevlucht als

missiespecialist in STS 54, STS 64 en STS 101,

vluchtingenieur in STS 78, en

ISS expeditielid in STS 102(105).

Verbleef 210,96 dagen in de ruimte.

Maakte 1 ruimtewandeling van 8u56’.

Was astronaute tot juli 2002 en bleef aktief in de luchtmacht.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1965: een SU weersatelliettest Meteor-2;

in 1969: de VS weersatelliet ESSA 9/TOS G;

in 1969: een SU fotoverkenner Zenit-4;

in 1975: een SU fotoverkenner Zenit-4MK;

in 1977: een SU ELINT satelliet Tselina-D;

in 1982: de communicatiesatellieten Westar 4 (VS) en Molniya 1-53 (SU);

in 1986: een SU militaire waarnemer Kobal't;

in 1987: een SU militaire waarnemer Kobal't en de NASA/NOAA weersatelliet GOES 7;

in 1988: een SU militaire waarschuwer Oko;

in 1991: een SU militaire navigatiesatelliet Parus;

in 1992: de communicatiesatellieten Superbird-B1(JP) en Arabsat 1C(ASC);

in 1998: de VS wetenschapssatelliet SNOE en communicatiesatelliet BATSat;

in 1999: de telecomsatelliet Arabsat 3A(ASC) en de militaire satelliet Skynet 4E(UK).

- Men kan zich de vraag stellen waarom de Soviet Unie in februari 1971 nog doorging met testlanceringen van het type T2K, terwijl er officieel op dat moment reeds zes Amerikaanse astronauten op de maan geland waren.

lancering in 1969 vanaf Cape Canaveral LC36B, van de VS ruimtesonde Mariner 6.

Mariner 6 is een ruimtesonde bedoeld om wetenschappelijke gegevens te verzamelen tijdens het voorbijvliegen aan Mars. Deze sonde moest ook de basis leggen voor latere missies, vooral deze van Mariner 7 enkele dagen later. Op 31 juli 1969 passeert Mariner 6 de planeet op 3430km.

De sonde had 2 TVcamera’s aan boord, alsmede instrumenten voor onderzoek van de bodem en de atmosfeer.

Enkele resultaten: gemeten oppervlaktetemperatuur +24 à -72°C; 60 à 75 gemaakte bodemfoto’s met als resolutie 300m (20% van oppervlak samen met Mariner 7).

(afbeeldingen: vrije voorstelling van de sonde en de gevolgde baan in de ruimte)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 1969-014A

Norad ID: 3759

Andere namen: Mariner 69-3

Lanceertuig: Atlas SLV-3C Centaur AC-20

Massa: 412 kg.

vertrek in 1979 van het ruimteschip Soyuz 32 (NORAD ID: 11281), naar het Soviet ruimtestation

Salyut 6.

De twee cosmonauten worden de 3^de permanente bezetting en zullen er 175 dagen verblijven, waarna ze met Soyuz 34 – de leeg vertrokken was – terugkeren. Volgens plan zouden ze landen in Soyuz 33. Dit was niet mogelijk door het mislukken van de koppeling van Soyuz 33 aan het ruimtestation, door een probleem met de motoren. Soyuz 32 keert na 108 dagen leeg terug.

De inzittenden bij de lancering zijn:

Vladimir A.Lyakhov, gezagvoerder,

Valery V.Ryumin, vluchtingenieur.

selectie in 1971 van Soviet wetenschapper/kandidaatcosmonaut

Gurgen Ivanyan,

die echter nooit in aanmerking kwam voor een ruimtevlucht.

selectie in 1984 van de UK84 ladingspecialisten

Anthony H.Boyle,

Christopher J.Holmes,

Peter H.Longhurst,

Nigel R.Wood.

Hiervan zal niemand een ruimtevlucht maken.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1964: een VS fotospion KH 7;

in 1965: een VS fotospion KH 4A;

in 1969: een SU fotoverkenner Zenit-2;

in 1971: een SU anti-satelliet I2P; (B25343)

in 1972: een SU navigatiesatelliet Tsiklon;

in 1978: de VS militaire communicatiesatelliet SDS 4;

in 1983: een SU militaire waarnemer Oktant.

- De eerste resultaten van Mariner 6 en andere marssondes van het eerste uur, lieten vermoeden dat er op mars bergtoppen voorkwamen bedekt met sneeuw. Aan de evenaar leek plantengroei mogelijk.

selektie in 1989 van de NASA SLS-1 ladingspecialisten

Andrew Gaffney,

Millie Hughes-Fulford,

Robert W.Phillips.

Alleen Gaffney en Hughes-Fulford verbleven in de ruimte.

selektie in 1998 van RKKE-14 ingenieur

Mikhail Korniyenko.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1967: een VS fotospion KH 8 Gambit;

in 1975: de Japanse wetenschapssatelliet SRATS/Taiyo;

in 1979: de VS militaire astronomiesatelliet Solwind/STP P78-1;

in 1996: de VS astronomiesatelliet POLAR.

- Auteur Frank Edwards zou in één van zijn boeken beweerd hebben dat op 17 februari 1961 een man en een vrouw aan boord van een Luna ruimteschip vanaf Baikonur gelanceerd werden. Hun opdracht zou een vlucht omheen de maan geweest zijn, maar het tuig raakte vast in aardorbit en bleek niet meer in staat om op normale wijze terug naar de aarde te komen.

De volgstations in Bochum, Meudon, Turijn en Uppsala vingen gedurende meerdere dagen de gesprekken op tussen de cosmonauten en de aarde. De twee cosmonauten - waaronder één vrouw en Gennady Mikhailov – hielden regelmatig kontakt met de aarde, en meldden aanvankelijk dat alles goed ging.

Op 24 februari 1961 omstreeks 20 uur Moskou tijd, berichtten de cosmonauten in hun laatste communicatie dat ze iets zien buiten de capsule ‘dat de wereld moest weten’.

Het lot van deze cosmonauten bleef een mysterie.

geboorte in 1928 te Poroshino - Altai Krai, van Vasili Grigoryevich Lazarev.

Russische medicus/cosmonaut.

Lid van Medici 1-1964 groep.

Maakte ruimtevlucht als gezagvoerder in Soyuz 12 en Soyuz 18a.

Verbleef 1,98 dagen in de ruimte.

Overleefde eerste bemande lanceeronderbreking op 5 april 1975.

Overlijdt tgv de hierbij opgelopen verwondingen op 31 december 1990 te Moskou.

geboorte in 1949 te Quebec City – Quebec, van Dr Joseph Jean-Pierre Marc Garneau.

Canadese missiespecialist/astronaut.

Lid van CSA 1-1983 en Nasa 14-1992 groep.

Maakte ruimtevlucht als

ladingspecialist in STS 13/41G en

missiespecialist in STS 77 en STS 97.

Verbleef 29,08 dagen in de ruimte.

Eerste Canadees in de ruimte - 5 oktober 1984.

Was astronaut tot januari 2001.

geboorte in 1959 te Omaha – Nebraska, van Clayton Conrad Anderson.

Amerikaanse missiespecialist/astronaut.

Lid van NASA 17-1998 “The Penguins”.

Maakte ruimtevlucht als

ISS expeditielid in STS 117(120) en

missiespecialist in STS 131.

Verbleef 166,89 dagen in de ruimte.

Maakte 6 ruimtewandelingen – samen 38u28’.

Was astronaut tot juni 2011.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1977: de JP wetenschapssatelliet ETS 2/Kiku 2;

in 1992: de VS militaire satelliet USA 79;

in 1997: de VS militaire satelliet DSP 18/USA 130;

in 1999: de VS militaire satellieten Argos/P91-1, Oersted en Sunsat 1.

lancering in 1965 vanaf Baikonur LC1, van de Soviet ruimtecapsule Woskhod 3KD-1.

Dit is een testvlucht van de later te bemannen tweepersoons Woskhod capsule, die de eerste uitstap in de ruimte mogelijk moest maken. De ruimtevlucht eindigt echter al na één omwenteling om de aarde door de explosie van de combinatie. Twee grondstations hadden gelijktijdig het bevel “remraketten aan” naar het besturingssyteem gestuurd waardoor de capsule in een verkeerde baan terecht kwam. Door deze afwijking trad het ingebouwde zelfvernietigingssysteem in werking, wat het einde betekende van de test.

(afbeelding: een model van de 3KD-capsule met uitgeschoven luchtsluis)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 1965-012A

Norad ID: 1093

Andere naam: Kosmos 57

Lanceertuig: Woskhod 11A57 R15000-03

Massa: 5680 kg.

lancering in 1966 vanaf Baikonur LC31, van de Soviet ruimtecapsule Woskhod 3KV-5.

Dit is een testvlucht van de later te bemannen driepersoons Woskhod capsule, met de de hondjes Ugolek en Veterok als gelegenheids“cosmonauten”.

De bedoeling is onderzoek te doen naar het gedrag van hun hart en bloedsomloop tijdens langdurig verblijf in de ruimte. Hiervoor wordt de capsule in een uitzonderlijk hoge ellipsvormige baan om de aarde gebracht. Door de bereikte hoogte van 880 km komen de dieren bij elke omwenteling tot in de Van Allen stralingsgordels. Na 22 dagen en 330 rondjes om de aarde komen de dieren gezond en wel terug op de aarde. De resultaten van de vlucht moeten bevredigend geweest zijn, want er volgden geen verdere tests van dit type.

(afbeelding: de hondjes Ugolek en Veterok)

Enkele gegevens:

NSSDC ID: 1966-015A

Norad ID: 2070

Andere naam: Kosmos 110

Lanceertuig: Woskhod 11A57 R15000-06

Massa: 5680 kg.

vertrek in 1996 van de ruimtependel Columbia STS 75 (Norad ID: 23801), voor een 16-daags verblijf in de ruimte.

De bemanning moet oa experimenteren met de NASA/ASI satelliet TSS 1R, met de bedoeling deze aan een 20 km lange “draad” doorheen het magnetisch veld van de aarde te slepen. Hierdoor wou men meer te weten komen over de elektrische lading(en) in de ionosfeer van de aarde. Op 25 februari wordt TSS 1R uit de pendel gelaten, maar de draad breekt bij 19,7 km waarbij de computer van de satelliet verbrandt.

De inzittenden zijn:

Andrew M.Allen, bevelhebber,

Scott J.Horowitz, piloot,

Franklin R.Chang-Diaz, ladinggezagvoerder,

Maurizio Cheli, missiespecialist - ESA,

Jeffrey A.Hoffman, missiespecialist,

Claude Nicollier, missiespecialist - ESA,

Umberto Guidoni, ladingspecialist - ESA.

geboorte in 1952 te Philadelphia – Pennsylvania, van Dr James Philip ‘Jim’ Bagian.

Amerikaanse missiespecialist/astronaut.

Lid van Nasa 9-1980 groep.

Maakte ruimtevlucht als missiespecialist in STS 29 en STS 40.

Verbleef 14,08 dagen in de ruimte.

Was astronaut tot augustus 1995.

lanceringen van allerlei aard, onder andere

in 1961: de VS communicatietechnologie satelliet LOFTI 1;

in 1967: een VS militaire wetenschapssatelliet KH-4A;

in 1978: de VS militaire navigatiesatelliet NDS 1/Navstar 1;

in 1979: een SU fotoverkenner Zenit-4MKM;

in 1980: de JP communicatiesatelliet Ayame 2/ECS-b;

in 1986: de CNES(FR) aardobservatiesatelliet SPOT 1 met subsatelliet Viking;

in 1989: een SU militaire navigatiesatelliet Parus.

in de rand:

- Na de mislukte testvlucht van Woskhod 3KD-1, werd bij gebrek aan een reserve, besloten om toch over te gaan tot de lancering van de bemande tweepersoons capsule met aangebouwde luchtsluis Woskhod 2.

Hiermee zal cosmonaut Leonov de eerste mens worden die in de ruimte zweeft.

- In het kader van het Apollo-programma wordt in 1968 een Saturn raket gelanceerd voor een test van de maanlander in een baan om de aarde.

- In juni 1996 verklaart NASA dat het doorbranden van de kabel van TSS 1R het gevolg was van beschadiging door een botsing met een vreemd voorwerp. Volgens geruchten zouden één of meer voorwerp(en) opgemerkt zijn in de nabijheid van de gestrande draadsatelliet en bleek de computer ervan nadien op onverklaarde manier terug te werken.