Klok en klepel , hamer brons klinken kleurend klanken rond trappend, stampend, bonkend klingelend en beierend tokkelend en slaand zo bont dreunen klanken nu ter ere van de trotse beiaardheren
Te Meise in de meienacht heb ik geluisterd en getracht na te zeggen in simpel woorden de boodschap van uw klankakkoorden die diep in hart en ziele dringen. Bart Govaerts (Antwerpen)
Hij slaat zijn vaste vuisten warm en spant van elke toon de worp. Hij weet zich diep aan handen arm in d hoogste kamer van ons dorp.
Maar als zijn lied naar d aarde sneeuwt en smelt in t zoelen van de wind, en menig heimwee opengeeuwt zoals een vers ontwakend kind...
Ik lag met open ogen in het gras en heb mijn moeheid met zijn rust omzoomd. Tussen mijn hart en het gebroken glas der klokken heb ik blij van God gedroomd. Herman Boon pr. °23.5.1930 - +5.5.2005
Klokke Roeland, die herboren Hoog in onze toren hangt, Ach, wat hebben, uitverkoren Klok, wij naar uw komst verlangd ! Al die jaren, lange jaren Dat ze zijn u kwijt geweest Voelden zich de Gentenaren als verloren en verweesd.
Je hangt en je luidt in de toren hoog boven t lawaai van het dal en ieder die wil kan het horen je stem die, gewonnen verloren, te kwist op de straatstenen valt.
Beiaard, je bent in de morgen een wekroep : vergeet je zorgen en blijf voor de duur van een lied een luisteraar, anders niet !
Je hangt en je doet de daken méédansen van plezier niemand zal jou daar genaken, géén hand kan je toetsen raken dan die van de beiaardier !
Je hangt en je speelt de jaren De eeuwen voorbij, met je lied en alwie je hoort zonder snaren zal blij in zijn binnenst bewaren je ziel en die ziet hij niet !
Met zevenenveertig hangen ze in de toren; Aan balk en ankers stevig vastgeklemd. Elk laat haar eigen toontje horen, Scherp door de klokkengieter afgestemd. Geen dag kan aan hun waakzaamheid ontsnappen; Geen uur zal hun vernuftig raderwerk ontgaan. De wijzer die naar zes of twaalf durft stappen, Doet fluks een rilling door de klepels gaan. Ze klinken welkom op elk pasgeboren leven; Bejubelen een versbeloofde huwelijkstrouw. Ze treuren mee als weer een mens moet sneven; Schallende herauten bij elke vreugde of rouw. Galm dag en nacht dan over onze daken! Wek stout ons oor met tingeling of gebons! Blijf onverlet in onze toren waken! Klokken van Meise, gij zijt een stuk van ons.
De beiaardfeesten van 10,11.5.1997 stonden in het teken van de nieuwe beiaard. Een nieuw logo werd opgevoerd onder druk van de Cultuurraad. Toen wist men reeds dat er een kink in de kabel was, omdat de klokken van de oude beiaard niet mochten geschonken worden aan de sponsors van de nieuwe beiaard. De belangstelling van de pers was groot. De thuiskrant titelde toch "Klokken verkopen voor nieuwe beiaard". Op 14 juli 1997 schreef Monumenten en Landschappen dan ook aan de gouverneur van Vlaams - Brabant dat "zij geen gunstig advies konden verstrekken omtrent de voorgenomen werken. (nieuwe beiaard) Wij menen dat de beiaard rond de vijftiger jaren niet zonder belang was, en dat om wille van dit belang de eigen klankaard en tijdsgebonden constructie en speelaard moeten worden gerespecteerd. Een verantwoorde restauratie moet in al haar belangrijke aspecten gedetailleerd in een goed samenhangend bestek, dat zich niet hoofdzakelijk beperkt tot het opsommen van administratieve bepalingen, worden beschreven." De vraag hield restauratie in, maar het lag in de bedoeling een nieuwe beiaard te plaatsen, en de oude van de hand te doen en zo sponsorgeld voor de nieuwe beiaard te verwerven.
In DS Magazine verscheen in 1993 een artikel van Christine Pannebakker met foto van Lieve Blancquaert over deze beiaardier. Hij is de beiaardier van de katedraal van Antwerpen, woont in Waasmunster en werd gekozen in de reeks "Biotoop". Op 13 jarige leeftijd begon hij reeds zijn studie naar het voorbeeld van zijn vader. Hij gaf toen zo'n dertig concerten per maand. Hij gaf les aan de beiaardschool in Mechelen en besteedt 70 procent van zijn tijd aan beiaard. Hij leidt een koor in Antwerpen en steekt veel tijd in het componeren en bewerken van muziek voor beiaard. Hij bespeelde onze oude beiaard 9 maal tussen 1986 en 1997. Ook op onze nieuwe beiaard verzorgt hij regelmatig gastoptredens.
Met "ups and downs" werden de beiaardconcerten aangekondigd in het parochieblad. Dat ging van totaal niet tot overdadig. De oorzaak van deze variaties kunnen we vinden in de communicatie en de dead-line voor de druk van het programma. Onze pastoor zorgde zelf voor de illustraties. Zo vielen de cartoons op rond klokken en torens. In het archief zit een artikel met de aankondiging van "Muntentapijt tijdens de beiaardfeesten in de sporthal van Meise ten voordele van onze nieuwe beiaard". Dat was op 10 en 11 mei 1997. Frans Keppens schilderde een grote klok op een plaat. Hierop mochten de feestgangers munten van 1 tot 50 frank deponeren. Op de feesten verwelkomden we de reuzen Jan en Mie, de belleman en de brass band Pagatoete uit Waalre.
A.1996 Hier vinden wij een artikel met als titel : "De beiaard speelt jazz in Meise". Er werd gesteld dat voor het eerst Cultuurraad, Gemeentebestuur en Beiaardcomité nauw samen werkten. De werkelijkheid was, dat de Cultuurdienst er zich meer ging mee bemoeien. Een deel van de subsidies voor de beiaardconcerten werd zo gerecupereerd om een kroegentocht te organiseren om een Jazz - evenement op te zetten. Dat idee rijpte nooit in het beiaardcomité. Het accent begon toen stilaan maar zeker te verschuiven naar de animatie en de feesten op zich. De concerten,waarvoor de beiaard toch dient, verdwenen op de achtergrond. De belleman en de reuzen waren ook van de partij. Er was ook een old - timer rally en riskja tochtjes ten voordele van een project in India. Het slotbeiaardconcert werd begeleid door de jachthoornblazers uit Westrode. De klokkenworp besloot traditioneel de beiaardfeesten vanuit de toren. Langs alle kanten werd het succes van de beiaardfeesten versterkt (lees ondergraven) door initiatieven die niet ten dienste stonden van de beiaard(concerten) op zich. Het centrale thema "de beiaard" verwaterde.
Archief dec.1995 Michiels Voor het kerstconcert publiceerde "Talent" onder de titel 'Een beroep : beiaardbouwer' 'Vier generaties klokken' over Luc Michiels uit Mechelen. In 1860 kwam de broer van zijn overgrootvader op het idee om een torenuurwerk te laten sturen door een moederuurwerk, een soort staande klok die elke minuut een elektrische inmpuls gaf aan de reusachtige tandwielen hoog in de toren. Later verwierf ook de beiaard zijn plaats. Edward Michiels die zijn atelier in 1890 aan de Mechelse korenmarkt vestigde, bouwde de eerste beiaard voor de Verenigde staten. Nu klaart de computer de klus. Michiels heeft geen klokkengieterij, maar maakte in 1995 nog beiaarden, waarvan de klokken vooral uit Frankrijk en Nederland geïmporteerd worden. Hij vervangt ook de wijzerplaten van torenuurwerken die om de 60 à 70 jaar moeten vervangen worden.
De bertichtgeving over de beiaardfeesten van 1995 beslaat 2 items : een foto en een artikel met foto. Op de foto zien we de reikhalzende menigte uitkijken naar de vallende klokjes. De ondertitel luidt dan ook : " Beiaardfeesten sluiten met klokkenworp". Er wordt ook gewag gemaakt van de spelbreker 'regen'. Dezelfde reporter 'RWM' versloeg eerst reeds het programma van dat jaar. Een korte samenvatting staat zelfs onder de bijhorende foto. Hierop poseren toenmalig schepen Belgrado, beiaardier Eddy Mariën met ringbaard, de gebroeders Piet en Jef De Cuyper, respectievelijk organisator en klokkenwerper. Op de bank ervoor zit Kamiel De Vos, verantwoordelijke voor de rommelmarkt en voorzitter van het Beiaardcomité Lisette Haeck. De aankoop van een nieuwe beiaard werd aangekondigd voor 1998. en zou 49 klokken omvatten, 1 meer dan in Grilmbergen (het werden er uiteindelijk 56). De Si-bemol wordt geschonken door de "Gewezen Soldaten 1903". We waren toen nog op zoek naar een grote sponsor om de 5 miljoen rond te maken. Dat lukte via de voorzitter van "De vrienden van de beiaard", baron Jean Paul Van Gijsel. De opening was op vrijdag om 20 u. met een optreden van Bart Van den Bossche. De rest van het programma was zoals bebruikelijk.
Het rommelde op de rommelmarkt op de Beiaardfeesten. Een handelaar in de Boechtstraat werd op 1 mei reeds gehinderd, doordat de Boechtstraat afgesloten werd. Er daagde op deze bloemendag geen klanten op. Er werd hem bevestigd, dat op de beiaardfeesten de straat zou open blijven tot 14 uur. Maar alles start om 10 uur. Er stonden bovendien slechts 4 kraampjes, tot grote ergernis van de handelaar. Twee kranten berichtten hierover, maar door dat incident werd over de feesten enkel vermeld, dat de paardentram uit Grimbergen, wel door de rommelmarkt mocht rijden.
In dit tijdschrift van "de Straatmus" (vereniging zonder watermerk) werd voor vrijdag 22 mei 1992 opgenomen : Meise. Nacht van de beiaard. Mede - organisator is de heer P. De Cuyper. We zijn dus zedelijk verplicht. De Paardenkeutel is het informatieblad van de enige, echte, alombekende Eversemse straatmuzikanten, alsook van de aktrices, akteurs, regisseurs, toneelmeesters, assistenten en gelijkgestelden van De Straatmus, hun fans, hun lief, hun vriend, hun vriendin, hunne man of hun vrouw. De Keutel verschijnt op onregelmatige tijdstippen, als de nood hoog is of om eens te lachen. Zo luidde de missie van dit plaatselijk tijdschrift. Het werd later opgevolggd door "'t Blafetuurke" waarin de missie uitgebreid werd tot het plaatselijke dialect. Beide gingen helaas ter ziele.
