Voor elke oprechte, romantische liefde, pingelt een priemende lentezon, in't rozewit van een kersenboom. Zwelt een kristallen dauwdruppel aarzellend, aan een volle korenaarskroon. Merkt gij, deze natuurikonen, en begrijpt ge hun ware zin, dan is het zeker nog niet te laat, dan wilt ge nog leven, genieten het volle leven in, Je verlangd van uw geliefde het lichamelijke, en een ridderlijke trouw, als bewijzen van een eeuwigdurende liefde voor jou. Jij met deze wensen, innerlijk een teer maar gouden hart, Staat in deze levensrace geheel appart, Kwetsbaar oprecht romantisch open, voor hem die het eerlijk meent, geen loze ijdele beloften preekt, Ontlukend, allesgevend, opofferend, tot het laatste licht in je ogen breekt.
De avond- zon dook weg,in prach- tige roodoranje nevels. We waren zoals elke avond weer op post, om dit steeds weerkomend natuurtoneel, tot in de laatste akte te volgen. De massa mensen die daarjuist een vijftiental drukke minuten geleden , nog het dagelijkse nieuws uitwisselden, keken nu geboeid, naar die Griekse zon, die achter de hagelwitte gebouwen zou weg- duiken. Nu kon men echt een griekse muis horen lopen. Mensen voor ons, mag wel zeggen smoorver- liefden, omarmden elkaar. De man van een ouder kop- peltje sloeg zijn jas om de schouders van zijn vierkop- pen kleinere vrouwtje. In die sacrale stilte, begon plots ergens even verderop, iemand op een gitaar te spelen. Nu vormde zich tussen het fel geeloranje hemellichaam, en de blanke huizen, getopict met het zachte groen van de olijf- boom, een purperen laag. Dus stel je voor, die goudgele bol, daaronder roodoranje nevels,en dan die purper- blauwe waas. De onderste ronde zonnekant, brak nu door die mysterieuze wasem.Nu ging het snel, de goud gele bol, werd nu hevig oranjerood. Hoe dieper ze nu door die laatste barrière zakte, hoe fel roder ze werd. Het ouderer paartje, voor ons, kusten elkaar innig. En dan, wanneer de hoofdpersoon van dit prachtige schouwspel, van de we -reldbune verdween, begon alleman in de handen te klappen. Die eene gitaar werd nu een orkestje, het feest kon nu beginnen.
Soms vraag ik mij af, wanneer ik mijn beeld zie in een spiegel of vensterraam, wie ben je eigenlijk, hee vreemdeling hoe is je naam?
Op mijn paspoort, prijkt mijn foto, netjes onder cellofaan, maar ben jij dat wel, verdien jij dat wel om daar te staan.
Ken ik mezelf, dat zal welzijn, want ik zie je telkens weer, maak eens kennis met jezelf, stel je voor als diè mijnheer.
Aangenaam, evenbeeld, je ziet er niet zo goed uit, hoe is het vandaag, gaat nogal, even scheren, heb het 's mogens aan mijn maag.
En wat brengt de dag, wat staat er op het menu, kunst of buiten met de honden, word het vrijwilligerswerk of een weekeind Barcelona, of Londen.
Draag je weer die versleten jeans, dat witte t-shirt, en die zwarte cowboy boots, zit je met je neus weer in de boeken, op zoek naar je roots.
Zoek je weer je geliefde of dikke vrienden op, Gerda, Monique en Guy, Rita, Nico of die blonde Yvon. Ga eens niet onder de zonnebank, jog liever in de zon.
Wel evenbeeld, hij bevalt me wel, die persoon hierboven, is zo, zo echt, ik blijf wel in zijn vel, hij heeft het nog niet zo slecht.
Laten we samen zoeken, naar 't geluk in andere oorden, Laten we dolend, "Happyland" ontdekken, Zien hoe anderen, zich geven zonder woorden, Veel met de mantel der liefde bedekken.
Waar die vrede heerst, waar men veel kan verdragen, Waar men waarom, weinig zal gebruiken, Moederkes nog op handen worden gedragen, Waar kinderen de kans nog krijgen om te ontluiken.
Waar akkers vol met het gouden koren, Naast groene weiden liggen te grazen, Waar een wiegelied nog kan bekoren, Waar kinderen nog bellen blazen.
Fata morgana, illusie, 't land van Eden, waar ik naar zocht, Heb ik gevonden, 't lag in mijn dorpje, juist achter de bocht.
Dwalend, even boven, de drogevoetenlijn, volgend, het zigzaggendchaosspoor, van de laatste vloed.
Spoelde mij, vanuit, groen-witte bruisende koppen schuim. een, fles, met boodschap te gemoet.
Binnenin, in een plasje verschaald nat, zag ik dat er een papiertje in zat.
Druipend, van't zilte nat, getooid met wier, en andere planten, uit de tuin der zee gemaaid,
wikkelde , ik haar, in een plastieken, boodschappentas, die me door een kille wester, juist op dàt ogenblik kwam toegewaaid.
Al neurieënd het liedje," message in a bottle...." van mijn idool Sting, koesterde ik, tegen mijn lijf, het natte kleffe pakje, als een waatdevol ding.
Hijgend, van't ploegen, door het mulle zand, ben ik nu aan de voet der duinen aanbeland.
Zet me neer, de rug, tegen een vermoeiede visserssloep, en uit de wind, om te kijken, wat ik in die fles wel vindt.
De kurk, half in de flessenhals, trek ik met mijn tanden eruit, het papiertje rolt in mijn hand, waardeloos of buit??
Ik lees, "Ga verder, vinder, lees dit is misschien het begin van miljoenen." zou het dan toch kunnen, ik krijg reeds groteske visioenen.
Ik lees, " Ga naar de winkel, lever deze fles in, als leeggoed, met die twintig eurocent ga je vast je eerste miljoen te gemoet.
'k Durf niet gelukkig te zijn, ik heb schrik van het onbekende andere. Een panische angst, dat dit alles eens zou veranderen.
Ik zou moeten zingen, dansen, dagenlang, maar ik durf niet, ben veel te bang. Ik ben te benijden, weinigen hebben zulk een vriendin, juist daarom durf ik het volle leven niet in.
God, als er nu iets moet gebeuren, als het ergens toch zo geschreven staat, Neem dan mij, .........en bescherm diegene, die ik achterlaat.
Een lentebriesje fladdert door mijn grijze lokken, het voorjaar is bijna terug, zien we weer overal schapen fokken, daar komen lammekes van, met krollekes op hunne rug.
Komen er in de wei, weer boterbloemen aan, blijft in't bonte weerhuisje het vrouwtje buiten staan,
's Morgens gewekt door gevleugelde sopraantjes, geen mooier ouverture om de dag te beginne, aan de kale takjes hangen kristallen traantjes, met wel duizend zonnekes van binne.
Nu zit ik binnen, te schrijven, geniet niet van een waterzonnetje, ik geef de natuur alle lof, weet je wat, in't vervolg kom ik buiten, en schrijf mijn gedichtjes in den hof.
't Gespannen vel strekt onder de regenboog, basiskleuren vullen bijna het hele blad. Laat nog wat witte plekken droog, ik werk misschien te snel te nat.
Een druppel water schuift nu over mijn werk, schiet een wolk in het natte pigment. Er ontstaat vuurwerk, mist, een vlerk, een oude muur, terra cota, of cement.
Er was niets tienden van seconden tevoren, geelen en blauwen werden groen. Daar wordt nu een bloemkool geboren, 'k laat de verf nu het werk doen.
Ik versterk de kleuren, dan is't gedaan, ik stop, mijn werk is nu afgemaakt, mijn naam eronder, hoop dat het uw hart ook raakt.
Ik luister graag naar mensen, ik maak me dan klein en val niet op. Ik luister naar hun grieven, naar hun wensen, naar het laatste nieuws op de wereldtop.
Van mensen die kwaad spreken, schuif ik enkele plaatsen weg, ook niet van zogenaamde zedepreken, luister ik niet, die hebben pech.
Nog 't liefst spreek ik over de tijd van toen, dan verschiet ik, God ben ik al zo oud, 't Ja daar valt toch niets aan te doen, al wat ik nu beleef is goud.
Jij die juist komt piepen aan de levensdeur, neem deze raadgevingen gratis aan, is je leven een en al sleur, steek het niet op een ander, dat heb je meestal zelf gedaan.
Wilt u met mij delen wat u bezighoudt? Mij vertellen over dillemma's, twijfels barrières waar u soms tegen op loopt? Wil je je hart eens luchten, "dat lag nu toch echt op mijn maag," laat mij iets weten. Gebruik een schuilnaam die u alleen kent zo blijft het zowel persoonlijk, en tussen ons, ik kan zwijgen, ik wil u graag helpen. U kunt mij via mijn blog, een e-mail sturen. De volgens mij interresantste vragen, die ook voor andere personen een oplossing zouden kunnen zijn, zet ik op mijn blog, met mijn antwoord erbij. Vrienden ik ben geen dokter, geen medicijnman, geen clown, geen wonderdoener, maar ik kan MISSCHIEN even dat sprankeltje hoop of die goede raad u geven, waardoor weer een zonnetje, misschien maar een waterzonnetje, u weer doet moed krijgen, om aan moeilijke tijden beter het hoofd te kunnen bieden. U kan hier alleen maar bij winnen, DOEN. Uw Blues.
Het was werkelijk een te groot verschil! De iets wat verschenen kleuren van de bedelaar zijn parka, contrasteerde fel met de tonen van de met mozaïek ingelegde voorgevel van het 5 sterren hotel. Hij wist dat hij in deze contreien niet thuishoorde, maar vanaf het moment dat hij regelmatig aan de ingang van dit gebouw, van steeds dezelfde persoon, behangen met een multicolor hawaïehemd, een dikke fooi kreeg, kiest hij geregeld deze plaats uit om, al zittend op een stapel dagbladen, achter een plastieken geldkommetje, de bodem van een Cola Light fles, mompelend de woorden "j'ai faim merci," zijn dag door te brengen.Op zijn verwilderde gitzwarte haardos, stond een geel oranje muts, die eens het verweerde hoofd had getooid van een Himalaya sherpa. Hij ruilde het hoofddeksel voor zijn rikvanlooypetje, met een kompaan die hem voor een kille nacht in zijn slaapkamer, een grote kartonnen doos, had toegelaten. Het zal nu rap winter worden. De toeristen zullen verdwijnen. De hotels worden ofwel gesloten of ze ondergaan een grote schoonmaakbeurt. Dan zal er voor de bedelaar een stuiver te verdienen zijn, bij het opkuisen van de omliggende terreinen of het schilderen van de lange zijmuur van het hotel, die zijde waar steeds de kille mistral vanuit het noord westen, door de dunne kledij van de schooier sneed. Hij trok een van de magazines van onder zijn zitvlak tevoorschijn, bladerde er wat in, tot zijn oog valt op een foto van het gebouw waarvoor hij hier zit. Wanneer hij goed keek ziet hij zichzelf ook zitten, op zijn vaste plaats met naast hem, zo stond er toch gedrukt, de eigenaar, een man gekleed in een multicolor hawaïehemd, voor zijn hotel, het 5 sterren hotel " Le Clochard."
Dit was misschien wel wat zwaar zo laat deze nacht, maar ik moest die nog vandaag neerschrijven, wanneer ik bedenk hoeveel mensen hoeveel nieuwe vrienden ik misschien hier mee kan helpen, dan heb ik dit niet tevergeefs gedaan. Vergeet het niet, JE HEBT ECHT EEN................
Nu enkele jaren na mijn eerste inwijding in reiki, wanneer ik terrugga naar vroeger, dan besef ik; "Ik heb een engel". Dan bedoel ik met dat woord engel, niet dat lieve wezen, waarmee ik nu al bijna vijf jaar lief en leed deel, maar in de letterlijke zin van het woord " mijn beschermengel ". Dat kan niet anders! Wanneer ik terugga in de tijd en ik overloop de hachelijke gebeurtenissen die mijn pad kruisten, dan kan het niet anders, iets of iemand loopt, staat, rust, lacht, maar vooral beschermd mij. Na een 42 jarige loopbaan, die vooral met diensten in de veiligheid te maken hadden, zijn er dingen gebeurt en dat besef ik nu pas, dat het echt kantje boordje was. Bij de brandweer heb ik echt letterlijk en figuurlijk voor hete vuren gestaan, de bomauto in de diamantwijk ontplofte juist toen ik gepasseerd was.Verschillende keren, nu onlangs nog, heb ik op het allerlaatste nippertje een auto ongeval kunnen vermijden. Ik besef nu dingen...had ik dat in die tijd vroeger anders gedaan...had ik toen een andere beslissing genomen...dan had ik dat hier nu niet kunnen neerschrijven. Neem het van mij aan"je bent nooit alleen, je hebt een engel", je moet er alleen je hart voor openstellen. Van nu af aan, ga je aannemen dat je echt een engel hebt, misschien wel twee. Mijn engelen heten Betty en Dirk...aangenaam..en die van jou? Geef je engel een naam, geef hem een plaats in je leven, van nu af aan ga je hem dingen vragen die misschien tot nu toe niet lukten, en je zal zien na verloop van tijd, ik zeg niet allemaal, maar toch verschillende wensen uit zullen komen. Dat was bij mij toch het geval, en bij enkele van mijn engelenvrienden ook, de vragen die niet werden verhoord, zijn misschien verkeerd verwoord, misschien te egoïstisch. Herschrijf ze dan en je zal zien dat er echt engelen bestaan die het goed met je voor hebben. Ik kom graag ik contact met mensen die soortgelijke ondervindingen hebben beleefd. Laat me er eens iets over weten. Ook andere vragen bespreek ik graag met u. Bijvoorbeeld over het speciaal beleven van Reiki, hoe iemand die Reiki toepast, de gaven bezit om door een eenvoudige handoplegging, rust en soms zelfs genezing te brengen bij een medemens. Sta er voor open...Wanneer je je eenzaam voelt, neerslachtig, is er een engel naast je om je te helpen. Je bent nooit alleen, open je hart, je engel wacht op jou.
Ik had mijn computer nodig, en hij deed het niet, dus belde ik mijn vriend Theo, die mij dikwijls uit de nood komt helpen, wanneer de computer weer eens zijn nukken heeft, na een kwartiertje had hij het euvel helemaal uitgelegd. Hij voegde er nog aan toe," Blues ik moet voor zaken naar het buitenland. Wanneer ge ergens niet aan uit kunt met de computer, kunt ge tijdelijk Fredje bellen." Toen ik weer in de penarie zat, belde ik dat bewuste Fredje op, Fredje was de zoon van Theo. Hij was acht jaar.
Ik zat in een restaurant in Brasschaat, ik had de eer om aan de andere tafel naast mij een B.V. te hebben. Plots zie ik een kleine peuter met een verlegen blik naar de tafel van die bekende vlaming gaan, deze had het ventje al zien aankomen, had al reeds zijn handtekening op een foto van hem gezet, alvorens dat ventje iets kon vragen. Hij reikte de gesigneerde foto reeds aan het manneke waarop die zegde," mijneer mag ik de ketchup a u b."
Mijn liefde voor antiek wordt niet gedeeld door mijn zoon. Daarom was ik aangenaam verrast, toen hij die eieken tafel, die ik juist helemaal had opgeknapt, later wel graag wou hebben. Hij voegde er aan toe," ik weet al in welke kleur ik hem ga verven."
Wanneer ik al die knappe fantastische blogs zie, en vergelijk met de mijne dan staat die er maar tiestig bij. Maar HOE krijg je in godsnaam al die mooie plaatjes en foto's op uw blog? Iemand zal hier wel op reageren zeker? Blues.
