Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
Ik ben een man en woon in Beveren-Waas () en mijn beroep is onderhoudstechnieker (invaliditeit).
Ik ben geboren op 19/12/1957 en ben nu dus 66 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fotografie, light room,politiek, wandelen en fietsen, vooral om in beweging te blijven.
Sinds juni 2011 heb ik vernomen dat ik een hersentumor heb. Na verschillende behandelingen zonder resultaat krijg ik nu Avastin. Ik hoop dat dit aanslaat.
over-leven met een glioblastoom (hersentumor) en CVS zolang ik blog, ben ik er nog.
04-10-2011
een mistige ochtend
zondag ben ik er op uit getrokken naar de potpolder in Bazel. Om 7.00u vertrokken omdat ik niet in de felle zon mag komen. Het was een stille, mistige ochtend. Om rond 7u30 begon de zon door de mist te prikken wat enkele mooie beelden opleverde.
De beelden het ik gemaakt met een minolta lens 28-105 f3,5-4,5 die ik reeds enkele maanden geleden had aangeschaft (tweedehands 50€) maar die door het ziek zijn al die tijd was blijven liggen. Een goede lens, redelijk lichtgevoelig en aangenaam om mee te werken (heeft een motorgestuurde zoom).
Na een uur of twee wandelen kwam ik aan taverne Kallebeek, vele jaren een trekpleister voor fietsers en wandelaars, nu echter definitief gesloten en omgevormd tot een rommelmarkt. Blijkbaar was de moeilijke bereikbaarheid tijdens de GOG werken enr teveel aan. Misschien als alle werken voorbij zijn wordt het opnieuw leven ingeblazen...we hopen het.
Met mij gaat het nog altijd goed. Ben nu vandaag aan de 21 ste bestralingsessie en tot hiertoe heb ik er nog maar weinig hinder van ondervonden. Nog 9 keer en dan afwachten of het resultaat bevredigend is...
Vorige zondag nog eens in de Kruibeekse potpolder gaan wandelen. 'T was prachtig weer en ik heb nog wat foto's gemaakt, kwestie van het te blijven oefenen want met mijn ziekte is het niet zo evident om geconcentreerd te blijven. Oefening baart echter kunst en met bij de pakken te blijven zitten gebeurt er ook niet veel.
Ondertussen ben ik nu mijn 19 bestraling gepasseerd , nog 11 te gaan. Heb er tot hiertoe niet te veel last van, beetje sneller vermoeid en concentreren vraagt iets meer moeite.
Wel moet ik zoveel mogelijk uit de zon blijven om te vermijden dat mijn hoofdhuid en gezicht niet verbranden. Door de bestraling is alles zo wat gevoeliger en op bepaalde plaatsen licht geirriteerd. Neem daarbij dan nog dat mijn haar (het weinige) begint uit te vallen en dan weet je dat er niet veel voor nodig is om in de problemen te komen.
nu ga ik eten, want er begint een en ander te grommelen...tot later
Maandag de 15 sessie radiotherapie, dus halfweg. Dan kan ik beginnen aftellen. Ondertussen gaat het nog allemaal redelijk goed. Het enige dat wat ongemak veroorzaakt is dat mijn hoofdhuid op een paar plaatsen geirriteerd geraakt. agoe insmeren met bepanthol is dan de boodschap en zeker niet in de zon lopen zonder hoofddeksel. Soms kijken de mensen dan wel raar, met een muts en een zonnebril terwijl de zon schijnt is blijkbaar geen alledaags gezicht.
Vandaag spelen onze U19 (mijn zoon zijn ploeg een vriendschappelijke wedstrijd tegen lebbeke. Het heeft wel wat moeite gekost omdat de coordinator van ons club de wedstrijd niet op zijn 'maandplanning' had gezet en dus beweerde dat er geen wedstrijd was. Nochtans was deze wedstrijd wel gepland bij de voetbalbond. Dit is trouwens niet de eerste keer dat deze persoon zo'n kemels maakt die al verschillende forfaits (en boetes) teweegbrachten.
Ze hebben het nu ook zover gekregen dat ze de jeugdvoorzitter Rony buiten gewerkt hebben met alle gevolgen van dien. Rony ise en van de medeoprichters van de club, was steeds bereikbaar en was elke dag op de club aanwezig. Hij kent de voetbalwetgeving gewoon van buiten en hij wordt door twee onbekwamen uitgerangeerd omdat deze twee via vriendjespolitiek de steun van het bestuur krijgen...als dat maar goed afloopt.
In ieder geval, Rony, we zullen je missen en ik hoop dat het tij nog kan keren en je alsnog weerkeert, ik heb vele mooie herinneringen aan de eerste twee jaar van HRSH. Nu is de goede familiale sfeer waarbij je je welkom voelt ver te zoeken.
Na het slechte nieuws over mijn gezondheid had ik wat tijd nodig om alles een plaats te geven. Ondertussen heb ik me 'verzoend' met de situatie en tracht ik zoveel mogelijk te genieten van wat nog komt. Elke dag een wandelingetje en er in blijven geloven dat het stilaan wel beter zal worden.
Sinds dinsdag ben ik begonnen met chemotherapie en bestraling. Tot hier toe gaat alles goed, maar dat kan nog veranderen in de loop van de behandeling. Wat nu het meest belastend is is dat je elke dag naar het ziekenhuis moet voor een sessie van 15'.
De eerste dag was deze verplaatsing al een calvarietocht. In de Kennedytunnel waren vier vracht en vier personenauto's gebotst. Gevolg meer dan 1,5 uur te laat op de eerste afspraak (ook al vertrekken we 1 uur op voorhand voor een afstand van een goei 25 km!!!. Maar eind goed al goed, ik kon nog terecht in het ziekenhuis voor de behandeling. Gelukkig moet ik niet zelf rijden en kan ik rekenen op vrijwiligers van de mutualiteit voor deze rit, een mooi initiatief waarvoor ik deze mensen dan ook dankbaar ben. Met de trein en bus zou geen optie zijn. De trein gaat nog, maar de bussen in Antwerpen das niet te doen. Moesten sommige van die chaufeurs met een dierenvervoer rijden ze kregen dirct gaia op hun kan wegens onverantwoord. Vertrek is volle gas induwen en als ge dan niet op een plaats zit vlieg je wel achteraan op een hoopje; stoppen is op het laatste moment alles dichtgooien...en dan verschieten ze ervan dat de mensen ontevreden zijn over het openbaar vervoer.
Vandaag moet ik om 13.00u en dan is er twee dagen geen bestraling. Ik hoop morgen nog eens naar de voetbal van Miguel te kunnen gaan kijken en wat foto's maken. De matchen van de eerste ploeg moet ik noodgedwongen links laten liggen, dat is iets te vermoeiend met de drukte.
Het is weer een hele tijd geleden, dat komt doordat ik terug zwaar sukkel met de gezondheid. Sinds vorige bloppost is er nl een hersentumor ontdekt die op mijn gezichtzenuw drukte. Ondertussen is deze verwijderd en vandaag moest ik naar de chirurg om te horen welke soort tumor het was.
Bleek dat het een kwaadaardig gezwel is en dat de kans dat deze terugkomt zeer groot is. Ondertussen moet ik binnenkort starten met chemo en bestraling. Wat dat allemaal gaat brengen en hoe lang ik nog te gaan heb is een grote onbekende.
Momenteel moet ik het zelf een plaatsje geven en het verwerken samen met mijn gezin en dan met goede moed verder géén en er het beste van maken zolang het nog op een menswaardige manier kan.
't was niet echt weer om er op uit te trekken. Dan maar op zolder wat macro gaan oefenen. Objecten van dienst, een levende en een dode hommel en een dode wesp.
Het scherpstellen bij macro is een geduldwerkje, de minste verplaatsing en de scherpte van het onderwerp is volledig weg.
De gewone 'macro's' zijn gemaakt met behulp van gewone lenzen met voorzetfilters (+4 en +8). De echte dichtbij macro's zijn genomen met een 70-300 mm lens met een omgekeerde lens van 50 mm.
Eerst nog veel oefenen en zien of macro me blijft boeien en dan misschien sparen voor een echte macrolens, alhoewel ik twijfel of dit de investering waard is.
vele mensen vinden dit vieze beestjes, en ja apetijtelijk zien ze er niet uit. Eergisteren vond ik een exemplaar op onze oprit die richting staat aan het springen/kruipen was. Heb het beestje dan maar opgenomen en na de fotosessie terug losgelaten in onze achterhof waas het alles heeft wat nodig is.
Het was een 'gewone pad' of BufoBufo in 't latijn. Ik vermoed dat het een mannetje was, hij mat ongeveer 6 cm en had op zijn tenen de typisch donkere paarkussentjes.
Vandaag nog een paar fotokes gemaakt van weeral een meikever. Terug gebruik gemaakt van mijn Minolta 35-70 F4 lensje met een +8 voorzetlens.
De foto's die ik verkreeg dan 'ontwikkeld' in Lightroom van Adobe. Dit vooral om met het programma te oefenen want momenteel volg ik in Lokeren een cursus over dit programma. Onze leraar Jeffrey Van Daele zal tevreden zijn dat ik er thuis mee oefen.
De foto's zijn enkel vierkant bijgesneden (dus de kleinste zijde in het vierkant) zonder verder te kroppen. Het geeft dus de ware grote die op de censor komt.
Misschien spaar ik ooit voor een macrolens, maar momenteel laat het budget dit verre van toe. Ik zie wel of het me blijft boeien.
Volgend semester ben ik van plan een cursus natuurfotografie te volgen en dan zie ik wel wat me hiervan vooral aanspreekt.
Een voetbalsysteem dat door de 'grote' ploegen doorgedrukt werd om de laatste cent uit de supporters hun zakken te kloppen. Blijkt nu dat dit systeem voor een van de grootste pleitbezorgers een grote streep door de rekening gaat worden. Anderlecht ziet de titel aan zijn neus voorbijgaan door dit systeem. Bij reguliere competitie waren ze zeker kampioen geworden...nu hebben ze enkel mathematisch nog een waterkansje.
Ik ben eens curieus of ze volgend jaar nog zo happig zullen zijn om het 'play-off' systeem te verdedigen.
Dan de scheidsrechtering dit weekend. Proto maakt 2 x een zware fout door met gestrkt been te tackelen en krijgt daar amper geel voor. Door zijn eigen roekeloosheid breekt hij wel zijn voet en zien we hem (gelukkig) dit seizoen niet meer bezig.
De Lokerse speler Tiko doet eenzelfde fout en wordt onmiddelijk van het veld gestuurd. Waar zit hier het verschil? Mag Proto meer omdat hij bij Anderlecht speelt? Maakt elke scheidsrechter zijn eigen regels?
Waar is de sportiviteit gebleven in het eerste klasse voetbal.
Een beeld van de match Anderlecht-Genk spreekt echter boekdelen, de gezichtsuitdrukking van de Anderlechtse leiding was hilarisch nadat hun ploeg mat de billen bloot ging.
Dit jaar zijn de meikevers blijkbaar meer aanwezig. Althans die indruk heb ik. De laatste week ban ik er al 4 tegengekomen, waarvan spijtig genoeg slechts een half levend exemplaar. De anderen waren meestal geplet...
Het levende exemplaar vond ik op de trap van het Lokerse station. Hij lag daar op zijne rug en was redelijk suf. Hem dan maar meegenomen en goed verzorgt. Eten en warmte en hij was er vlug bovenop. Daarjuist enkele foto's genomen met mijn minolta 35-70 lensje en een +8 voorzetlens.
Terwijl ik deze foto's aan het 'ontwikkelen' was heeft de kever de vrijheid gekozen. Ik had hem nochtans in een doosje (plastiek doosje van oorstaafjes) gzete met een dekseltje, maar blijkbaar heeft dat beestje meer kracht dan ik dacht en toen ik terug boven kwam om nog een en ander te fotograferen was hij gevlogen (letterlijk dan). Maar ja, 't was toch de bedoeling hem de vrijheid te geven en blijkbaar was hij genoeg hersteld.
Dit weekend is het elke dag voetbal bij onze ploeg. Op vrijdagavond was er het tornooi op HRSHaasdonk voor onze allerkleinsten (U6), 8 ploegjes waren afgezakt naar onze terreinen op de poerdam en beleefden er een mooie avond. Ook de supporters hadden er schik in.
Zaterdag was er het tornooi voor U7 en U8 op Haasdonk, maar voor mij was het met onze M naar Daknam. Daar was een U17 tornooi. Om 9 uur vertrokken we, met prachtig weer, soms zelf iets te warm. Onze jongend deden het zeer goed. In de schiftingwestrijden wonnen ze 2 x en gingen 1x kopje onder tegen de nationale ploeg van Tienen.
In de plaatsingswedstrijden kwamen we uit tegen FC Daknam en Waasland-Beveren, nb de ploeg waar M vorig jaar speelde. Beide wedstrijden wonnen we met 1-0 en zo eindigden we dan op een 4de plaats van 12ploegen. Enkel Tienen (natU17), daknamA en Grembergen gingen ons voor. Een mooie prestatie als je weet dat dit ons eerste jaar bij de bijzondere jeugd was en in het begin velen twijelden aan onze ploeg.
Vandaag speelt onze B ploeg thuis de laatste competitiewedstrijd tegen Hoogeinde. Onze A ploeg gaat op bezoek bij titelkandidaat FC Moerbeke.
Morgen is er dan het tornooi voor U9 en U10 ploegjes op Haasdonk.
Dus een druk weekend met fotograferen en al die foto's verwerken en online plaatsen. Je kan trouwens op www.hrsh.be alles terugvinden.
Nu ga ik alles in orde maken voor vanmiddag en een stukske eten.
Het is weeral een hele tijd geleden. De reden, problemen met de gezondheid en drukte met de websites en thuis.
Een hele tijd sliep ik ook slecht en had meer last van spierpijnen, gelukkig komt er stilaan verbetering en gaat het nu al wat beter. Ben daarom ook nog eens gaan wandelen in hof ter saksen om de conditie terug wat op peil te krijgen.
Daar heb ik dan eens iets uitgeprobeerd met mijn fotografie. Ik heb een weinig gebruikt Minolta lensje (35-70 mm/f4) dat een manuele macrostand heeft (kan normaal niet automatisch scherpstellen in macrostand) Op internet vond ik echter een manier om deze lens om te bouwen zodat ze wel automatisch scherpsteld in macro.
De 'macrostand' van zo'n lensje is echter een 'dichtbij' stand en niet echt om macrofoto's te maken. Ik heb dan geprobeerd om er een +8 voorzetlens op te plaatsen en tot mijn verbazing waren de foto's vrij goed. De auomatische scherpstelling deed ook zijn werk dus voor bloemetjes en andere dichtbij toestanden ben ik weeral gesteld.
Gisteren 3 april voer het containerschip 'emanuela' van rederij MSC naar Antwerpen. Een containerschip van 51 m breed en 366m lang. In de breedte kunnen liefst 20 containers naast elkaar geplaatst worden. Dit beestje kan met 13800 containers geladen worden. Om te zien of schepen van zulke grootte vrij in en uit kunnen varen in Antwerpen was dit gisteren een test. En deze liep zonder problemen. Iets na 16.00u hoorde je de machines van het schip en kwam het langzaam richting Zandvlietsluis gevaren. Iets voor de sluis werd het opgewacht door 3 slepers om hier en daar wat bij te sturen. Rond 17.00u liep het schip dan de sluis binnen om daarna verder naar de containerkade van MSC te varen.
Ondanks dat het een van de grootste containerschepen is die er momenteel varen lijkt het op de schelde op een nietig ding. Enkel wanneer het dichterbij kwam kon je merken dat het toch een enorme mastodont is. Groot is ze wel, emanuela, maar van enige mooie lijnen is ze wel gespaart gebleven...een vrij plompe mastodont zonder franje...
Vanmorgen vroeg uit de veren, D had afgesproken met haar bussinesproject collega's om naar de markt van Melle te gaan. Trouwens de website van hun project staat ook online. Je vind hem bij www.memotasje.tk. Zij verkopen beschrijfbare mokken met koffie of choc-o-lait. Je moet maar eens gaan kijken.
Van het prachtige weer heb ik dan genoten om door te rijden naar de Kruibeekse potpolder. Officieel het gecontroleerd overstromingsgebied. 't Was een tijdje geleden dat ik er nog was maar veel is er niet veraderd. Wel valt het op dat de natuur volop aan het ontwaken is. Bomen en struiken beginnen schuchter hun eerste blaadjes en katjes te tonen.
Eenden en ganzen zijn volop aan het stoeien met als doel een goede partner voor de kroost.
De overige foto' vind je op mijn picasa-pagina door op onderstaande fotoshow te klikken.
Ook al is het officieel nog winter, vandaag mochten we echt van een lentedag spreken. Mooi zonnig met een aangename temperatuur van rond de 18°C. Laat ze maar doen.
Ben er dan ook na lange tijd nog eens op uit getrokken om wat nieuwe prcht van de natuur op beeld te zetten.
Niet letterlijk nemen, die kindjes, op mijn leeftijd??? Neen het gaat hier om twee nieuwe sites die ik aan het maken ben. Een eerste is voor de scouts 45FOS de Schrans uit Beveren. Een eerste versie is reeds gemaakt en eind deze week wordt een en ander nog aangepast aan de vraag van de opdrachtgever. Zodra ze officieel gepubliceerd wordt zal ik dat hier melden.
Een tweede is voor het schoolproject van mijn dochter. Deze staat al wel online maar enkele teksten en inhoud moet nog aangevuld worden. De onafgewerkte versie kan je echter al vinden op www.memotasje.tk. Hun bedoeling is om deze tasjes waarop je met krijt een persoonlijke boodschap kan schrijven te verkopen op markten. Dit allemaal in het kader van een businessproject voor de Hogeschool BMER Gent. Zij volgt daar KMO-management. Ik wens hen in ieder geval veel succes.
Hier alvast een foto van wat het memotasje inhoud.
Februari 2011, een maand om zo snel mogelijk achter me te laten en te vergeten. Een korte maand, dus financieel ook kort als je ven een invaliditeitsuitkering leeft die per dag rekend. En dan juist deze maand enkele zware dobbers moeten incasseren.
Het begon met onze auto, hij is nu 16 jaar oud en dan gaat er wel eens iets stuk. Deze maand was het de waterpomp die begon te lekken, dus die moest worden vervangen met een kostenplaatje van iets meer dan 400€. Je kan er echter niet onderuit, een wagen kunnen we niet missen en centen voor een nieuwe of zelfs occasie hebben we niet. Het openbaar vervoer is ook al geen optie, je moet maar eens proberen met evenwichtstoornis op een bus lmee te rijden...dan heb ik in mijn geval een paar uur nodig om terug op mijn positieven te komen. Ook boodschappen sleuren in zkkken e.d. is geenoptie als je fybromialgie hebt.
De auto was dan onze eerste tegenslag, vorige week begaf mijn computer het. Na de middag wou ik hem terug opstarten en alles bleek normaal doch ik kreeg enkel een buraubladachtergrond te zien zonder pictogrammen. Niet zo'n probleem dacht ik, even windows terug installeren en hopla...niet dus.
Bij die poging bleek al dat er iets mis was met de harde schijf...de opstartsector was niet meer bereikbaar bleek zo dus dat was dan al een nieuwe schijf. Na alles uuitgetest te hebben bleek dat ook de aansturing van de harde schijf vanuit het moederbord defect was, al een iets groter probleem...een nieuw moederbord. Dat impliceerd dan ook nieuw geheugen want het oude past niet meer... Om het verhaal kort te houden een kost van om en bij de 300€ en een hoop werk om alles weer op orde te krijgen. Programma's instaleren, alle gegevens terug zetten enz...zodat ik de rest van de week zoet was.
Als je dus van een uitkering leeft die net genoeg is om niet dood te vallen, en dan zo twee tegenslagen hebt per maand is het krabben om er te komen. Eigenlijk zou ik eens een mecenas moeten tegenkomen die een website nodig heeft en in ruil daarvoor een computer over heeft. Nu is het steeds verder werken met opgelapte onderdelen ... maar ja dat zal wel een ijdele hoop zijn zeker.......
Didier Reynders heeft het licht gezien. Hij weet de uitweg uit de politieke impasse...we gaan gesprekken voeren met de huidige regeringspartners en de NVA.
Als ik echter even terug ga in de tijd toen Ives Leterme de verkiezingen won maakte deze na vele moeilijkheden een regering met precies de partijen (NVA was toen nog een CD1V aanhangsel) die nu genoemd worden.
Het duurde niet lang of NVA stapte uit deze coalitie omdat ze op communautair vlak onvoldoende garanties en toegevingen kregen, dit tot groot jolijt van de FDF.
Nog wat later trekt Alexander Decroo de stekker definitief uit deze coalitie en mogen we naar de stembus.
Na deze stemming wordt er tijd verspild met de regeringsvorming en volgt de ene na de andere 'probeerder', ze hebben wel allemaal een unieke naam. We kregen formateur, preformateur, verduidelijker...... allemaal zonder een stap verder te komen.
Nu na meer dan 100 dagen gaat men dus de mislukte ploeg weer op de rails zetten. Is dit niet erger dan in de boeken van KAFKA?
Gaat de Wever nu ineens zijn communautaire splitsingseisen inslikken? Gaat FDF nu ineens alles toegeven?
Of
Was het de Wever steeds te doen om een uiterst rechtse regering op de baan te krijgen die verder de sociale zekerheid kan afbreken, die verder de grote fraudeurs het hand boven het hoofd houd (dank zij Didiers niet werkend departement) , die verder de bevolking laat verarmen, wat een echte schande is voor een land dat zogezegd aan de top wil meedraaien, die verder de kloof arm-rijk wil uitdiepen?
Of
mislukt ook deze act in het circus en staan we binnenkort weer voor een verkiezing?
Wat staat er ons nog allemaal te wachten in dit België en vooral in het steeds verkillende Vlaanderen.
vandaag was het een bewogen dagje. Ons ploeg van de U17 ging op bezoek bij de de tweede van de competitie. Een zware dobber. Toch viel de eerste helft goed mee. Onze jongens voetbalden met mooie combinaties en na enkele doelpogingen die gekeerd werden of net langs gingen was het dan toch raak. Voor rust kon Grembergen nog de gelijkmaker binnenleggen. Een heel sportieve eerste helft waarbij enkel de zwakte van de scheid opviel. Meer foute dan juiste beslissingen, doch dit aan beide zijden.
Tweede helft startte op dezelfde wijze tot op een bepaald moment de scheids besliste om een prominentere rol te gaan spelen en pertinent tegen ons te gaan fluiten. Het werd zo erg dat hij gele kaarten trok zonder dat er iets fout was gebeurt. Telkens wij doorbraken floot hij vermeende fouten terwijl tegenploeg mocht scoren uit buitenspel en wanneer er vanuit de dug-out gevraagd werd waarmee hij in godsnaam bezig is werden zowel trainer als afgevaardigde achter de omheining gestuurd. De match eindigde dan ook nog te vroeg omdat hij een pertinente strafschopfout voor ons weigerde te fluiten. Hij floot liever af.
Spijtig genoeg kom je in het voetbal af en toe zulke gfustreerde mensen tegen die er voor zorgen dat je elke zin in het spel zou verliezen. Door de dictatoriale regels van de KBVB kan je er zelfs niets aan doen en als je dan als gewone supporter beleefd gaat vragen waarom hij zulke dingen doet is het enige antwoord dat je krijgt 'als je niet weggaat krijgt de club nog een verslag wegens wangedrag van de supporters'.
Shame... maar het is in eerste instantie de schuld van de KBVB die zulke mensen teveel macht geeft en enkel naar deze pipo's luisterd in plaats van zich af te vragen of dit het belgisch voetbal vooruithelpt.
shame Benny VDW, je bent je fluit echt niet waard.
vrijdag zijn we naar Breendonk getrokken. Een fototentoonstelling van enkele gerenomeerde oorlogsfotografen was de aanleiding.
Van deze vijf fotografen, Christoffer Mevis, James Nachtwey, Antonin Kratochvil, Franco Pagette en Ron Haviv kon vooral de laatste mbekoren. Haviv die sprekende, eenvoudige beelden maakt die een verhaal vertellen, die hoop uitstralen in een elendige omgeving. Mooi en ook fotografisch was dit mijn ding, sterke kleuren.
Daarna hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om eens in het fort rond te wandelen en nog enkele foto's genomen.
Hieronder vind je eerst enkele foto's van de tentoongestelde werken. Probleem was wel de lichtweerkaatsing. Daarna vind je enkele detailfoto's uit het fort.
Na ons bezoek zagen we op de parking iemand die met een kite (vlieger) bezig was. Bleek dat deze man via deze vliegers luchtfoto's maakte. Een prachtig systeem waar we eens over gaan nadenken. Zijn luchtfoto's vind je trouwens op http://b-kites.blogspot.com.
Ik ben Eddy, en gebruik soms ook wel de schuilnaam edsbev.
