ZATERDAG  21  MAART

Ik moet... het goede nieuws van het koninkrijk Gods bekendmaken, want hiertoe werd ik uitgezonden. -Luk.4: 43.

Jezus trok het hele land door "terwijl hij het goede nieuws van het koninkrijk Gods predikte en bekendmaakte" (Luk. 8:1). Jezus verrichtte ook veel krachtige werken: hij voedde grote mensenmenigten, bedwong de elementen, genas zieken en wekte doden op. Met deze wonderen bewees Jezus dat God alle schade en al het lijden als gevolg van de opstand in Eden ongedaan kan maken en zo 'de werken van de Duivel kan verbreken' (1 Joh. 3:8). Om zo veel mogelijk bekendheid te geven aan het goede nieuws van het Koninkrijk, bracht Jezus een groep trouwe volgelingen bijeen om hen in dat werk op te leiden. Eerst stelde hij zijn twaalf apostelen aan en zond "hen uit om het koninkrijk Gods te prediken" (Luk. 9:1, 2). Vervolgens stuurde hij zeventig anderen uit om de boodschap te verkondigen:

"Het koninkrijk Gods is nabij u gekomen." - Luk. 10:1, 8, 9. w07 1/12  2: 6,7

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Schriftuurlijk gezien is dit het belangrijkste werk en opdracht die Jezus Christus aan zijn discipelen heeft opgedragen. De van huis tot huis prediking is klaarblijkelijk het opvallendste kenmerk van Jehovah's Getuigen.

Het boek "In Search of Christian Freedom" van Raymond Franz, voormalig lid van het besturende lichaam wordt een volledig hoofdstuk besteed aan die bijbelse opdracht. Spijtig genoeg is het nu nog niet in het Nederlands verkrijgbaar. Enkele hoofdstukken zijn toch reeds beschikbaar en een gedeelte wil ik hier gebruiken omdat het specifiek is voor deze dagtekst.

 Van huis tot huis en van deur tot deur – Hetzelfde?

De leer over de van huis tot huis prediking, zoals deze wordt onderwezen door het leiderschap van Jehovah's Getuigen, is voornamelijk gebaseerd op teksten zoals Handelingen 5:42 en 20:20. In de Nieuwe Wereldvertaling van het Wachttorengenootschap luiden deze als volgt:

 Handelingen 5:42 En zij bleven zonder ophouden elke dag in de tempel en van huis tot huis onderwijzen en het goede nieuws over de Christus, Jezus, bekendmaken.

Handelingen 20:20 Terwijl ik [Paulus] mij er niet van heb weerhouden u al wat nuttig was te vertellen en u in het openbaar en van huis tot huis te onderwijzen.

Hieruit wordt afgeleid dat "van huis tot huis" verwijst naar van deur tot deur activiteit, waarbij men van de ene deur naar de volgende gaat en de mensen zonder voorafgaande uitnodiging en doorgaans zonder voorafgaande kennismaking bezoekt. Kan die afleiding zondermeer gemaakt worden?

Toen de Nieuwe Wereldvertaling voor het eerst uitkwam, schonk het Wachttorengenootschap veel aandacht aan de oorspronkelijke Griekse uitdrukking kat'oikon waarvan "van huis tot huis" is afgeleid. Er werd beklemtoond dat het voorvoegsel kata (letterlijk: "volgens") hier gebruikt wordt in een distributieve betekenis. Derhalve werd gesteld dat de uitdrukking "van huis tot huis" dezelfde betekenis heeft als "van deur tot deur", dat wil zeggen, zoals men door een straat van de ene deur naar de volgende deur gaat.

Maar bij nadere beschouwing en overdenking gaat deze stelling niet op. In de eerste plaats is distributief (verdelen, uitdelen) niet hetzelfde als consecutief (opvolgend). Iemand kan "van huis tot huis" gaan door van een huis in het ene gebied naar een huis in het andere gebied te gaan, precies zoals een dokter van huis tot huis gaat als hij "huisbezoeken" aflegt. Men behoeft hier zeer zeker niet te denken aan het gaan van de ene deur naar de daaropvolgende deur.

Elke bewering dat het gebruik van het voorvoegsel kata in de distributieve betekenis, slechts op één manier juist en correct kan worden weergegeven, namelijk met "van huis tot huis", wordt in feite omvergeworpen door de Nieuwe Wereldvertaling  zelf. Hoe dat zo?

Slechts weinig Getuigen zijn zich ervan bewust dat precies dezelfde uitdrukking (kat' oikon), die in de Nieuwe Wereldvertaling  van Handelingen 5:42 met "van huis tot huis" is weergegeven, ook in hoofdstuk 2 vers 46 voorkomt. The Kingdom Interlinear Translation of the Greek Schriptures toont duidelijk aan in hoofdstuk 2: 46 dat met kat' oikon  "particuliere huizen"  wordt bedoeld.

Daarom is  het onlogisch  te denken dat de discipelen maaltijden tot zich namen door van het ene huis naar het daaropvolgende huis in een straat te gaan en aangezien het Wachttorengenootschap speciale betekenis wil hechten aan de uitdrukking "van huis tot huis" (ter ondersteuning van haar deur tot deur activiteit) wil zij geen mogelijke vragen oproepen door hier de weergave "van huis tot huis" te gebruiken. Zoals gezegd, zijn de meeste Getuigen zich er niet van bewust dat hier omgeschakeld wordt naar een andere weergave en het Wachttorengenootschap geeft er de voorkeur aan hier geen aandacht aan te besteden of het openlijk te erkennen.

In Handelingen 20:20 komt de uitdrukking opnieuw voor, hoewel het woord voor "huis" of "huizen" hier in het meervoud staat (kat' oikous): “DUS PARTICULIERE HUIZEN” maar toch wordt het vertaald als ‘van huis tot huis’.

                NOTEER: Voor de Nederlandse vertaling van het hoofdstuk 7 ga je naar internet url  ex-getuige.eigenstart.nl bij boeken zie je  onder de naam Raymond Franz. Je opent dit en bij het boek "In Search of Christian Freedom" krijg je 5 hfst. waaronder "van huis tot huis". Kopiëren en weg zijn wij.

ZONDAG  22 MAART

Gaat ... en maakt discipelen van mensen uit alle natiën. - Matth. 28:19.

Jehovah's aanbidders moeten soms een bepaalde instelling en bekwaamheden ontwikkelen die hen zullen helpen om Gods wil te doen. Abraham en Sara bijvoorbeeld verlieten op Gods bevel de welvarende stad Ur en hadden de eigenschappen en vaardigheden nodig die tentbewoners nu eenmaal moeten bezitten (Hebr. 11:8,9,15). Om de Israëlieten het beloofde land binnen te leiden, had Jozua moed, vertrouwen in Jehovah en kennis van zijn Wet nodig (Joz. 1:7-9). En welke bekwaamheden Bezaleël en Oholiab al gehad mogen hebben, die werden door Gods geest zeker vergroot of verder ontwikkeld. Daardoor werden ze toegerust voor hun aandeel aan en het opzicht over de bouw van de tabernakel en het verdere werk in verband daarmee (Ex. 31:1-11). Eeuwen later gaf Jezus Christus zijn volgelingen de opdracht in de tekst voor vandaag. Nog nooit hadden mensen het voorrecht gekregen zoiets groots te doen. w07 15/11  1:1, 2

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Gezien de dagtekst in feite over de zelfde opdracht gaat is het mij welgekomen om meer commentaar te geven over "van huis tot huis" of "van deur tot deur" prediken.

U vindt de weergave van deze verzen in de Kingdom Interlinear Translation van het Wachttorengenootschap, welke in de rechter kolom de Griekse en Engelstalige versie weergeven. Hier zijn twee teksten, Handelingen 2: 46 en Handelingen 5: 42, waarin dezelfde bewoordingen worden gebruikt.
Nochtans geeft de Nieuwe Wereldvertaling er twee verschillende betekenissen aan. In Handelingen 2: 46 gebruik men "particuliere huizen", maar  in Handelingen 5: 42 geeft men de voorkeur aan "van huis tot huis" en dan nog met de betekenis van "van deur tot deur".

Ik geef nog enkele fragmenten:

Het is hier opnieuw eenvoudigweg een beslissing van de vertaler hoe deze Griekse uitdrukking weergegeven wordt. Dat de voornaamste vertaler van de Nieuwe Wereldvertaling, Fred Franz, erkende dat dit zo is, wordt aangetoond door de voetnoot bij dit vers in de grote gezinsuitgave van de Nieuwe Wereld vertaling. Deze voetnoot luidt: "en in de particuliere huizen."

Het is niet zo dat de vertaling van kat' oikon (of kat' oikous) met "van huis tot huis" fout is. Het is een volkomen juiste vertaling en wordt gevonden in menig andere bijbelvertaling, zelfs bij Handelingen 2:46. Of in die teksten de weergave "van huis tot huis" of "in particuliere huizen" wordt gebruikt hangt geheel af van de persoonlijke voorkeur van de vertaler. Wat verkeerd is, is te proberen de uitdrukking een betekenis mee te geven die zij niet werkelijk heeft.

Dat de apostelen en andere vroege christenen mensen in hun particuliere huizen opzochten is duidelijk. Dat zij, net als Jehovah's Getuigen in deze tijd, van deur tot deur gingen is beslist niet duidelijk. Men kan het beweren, maar het is een bewering waarvoor absoluut geen bewijs te vinden is.

Einde van de aanhalingen.

Ondertussen is de "van deur tot deur" prediking tot een leerstelling verheven en is het ook een vereiste geworden, zelfs voor je gedoopt kunt worden, terwijl de leerstelling en het aantal uren aan de prediking een waarde bepaling weergeeft voor het bewijs van je liefde voor God en de Christus.

MAANDAG  23 MAART

Deze woorden die ik u heden gebied, moeten op uw hart blijken te zijn; en gij moet ze uw zoon inscherpen. - Deut. 6:6, 7.

Het Hebreeuwse woord voor "inscherpen" betekent "herhalen", "steeds weer opnieuw zeggen", "inprenten". Dat houdt in dat ouders misschien wel heel vaak in herhaling moeten vervallen voordat een kind Gods wetten leert toe te passen. Dat ouders geduldig zijn, wil nog niet zeggen dat ze toegeeflijk zijn. Gods Woord waarschuwt: "Een aan zichzelf overgelaten knaap zal zijn moeder beschaamd maken." Hoe dat te voorkomen is, staat in dezelfde spreuk: "De roede en terechtwijzing, die geven wijsheid" (Spr. 29:15). Soms vinden kinderen dat ouders niet het recht hebben om hen te corrigeren. Maar een christelijk gezin hoort geen democratie te zijn, alsof het recht van de ouders om regels vast te stellen op de een of andere manier van de goedkeuring van de kinderen zou afhangen. Nee, Jehovah, het uiteindelijke Hoofd van het gezin, geeft ouders het recht om hun kinderen liefdevol op te leiden en streng onderricht te geven. - 1 Kor. 11:3; Ef. 6:1-4. w07 1/9  1:5, 6

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Nu mag je niet zeggen dat de organisatie of het besturende lichaam niet weet hoe je onderwijs moet geven. Het is duidelijk in iedere beschaving dat kinderen opleiden geen kleinigheid is. Soms erg enerverend en uitputtend om steeds maar weer hetzelfde te herhalen.

En zoals de organisatie en het besturende lichaam duidelijk zeggen dat een gezin geen democratie kan zijn is het juist daarom vraag-op-roepend. Ja zolang "kinderen" kinderen zijn? Hoelang zijn "kinderen" kinderen?

De dagtekst zelf zegt dat de woorden die God gebiedt "op uw hart moeten zijn". In de eerste plaats dienen ouders dus te zorgen dat wat ze hun zoon of dochter inscherpen zelf moeten doen of laten. Wanneer de ouders vandaag ja zeggen en morgen voor hetzelfde neen. Of vandaag is het wit en dat zelfde is morgen zwart dan vraag je om problemen. Als je versta wat ik wil zeggen.

Daarmee wil ik aantonen dat kinderen geen kinderen blijven en op een gegeven moment zullen die zelfde kinderen reageren wanneer ouders van hen iets verlangen dat zijzelf niet doen. En dan bedoel ik dat een kind op een gegeven moment zijn ouders kan, mag, zal en moet corrigeren. Wanneer de ouders dat niet willen aanvaarden zal het kind het respect dat de ouders verdienen kwijtraken, neen niet direct of vanaf de eerste keer, maar als dit regelmatig gebeurt, wel.

Het is niet denkbeeldig dat de ouders zelfs zover gaan dat zij het kind, dat geen kind meer is, de mond willen snoeren en zelfs met sancties dreigen en uiteindelijk toepassen, en dan?

Het kan en zal zelfs zover komen dat het kind dat ondertussen geen kind meer is, het ouderlijk huis vaarwel zegt. Niet omdat het ondankbaar is of geen liefde heeft voor zijn ouders, maar om zichzelf te beschermen, niet alleen voor zijn fysieke en mentale gezondheid maar vooral zijn geestelijke gezondheid en zijn persoonlijke verhouding met God.

Nu, en ik val in herhaling en zal in herhaling blijven vallen. De organisatie en het besturende lichaam zouden dit ouderschap op zichzelf van toepassing dienen te brengen.

Zij beweren onze moeder te zijn, onze mentor, onze geestelijk leider via Jezus Christus, maar vergeet, zoals sommige vleselijke ouders, dat kinderen geen kinderen blijven.

Wanneer de geestelijke kinderen van de organisatie en het besturende lichaam uiteindelijk mondig zijn geworden en zelf geestelijke kinderen hebben voortgebracht zouden zij dan niet kunnen, mogen, zullen en moeten om hun moeder en de aangestelde verantwoordelijken terechtwijzen wanneer dit noodzakelijk is?

Ik vind dit een absolute noodzaak!

De geest van de gemeente(n) die zo angstvallige beschermd moet worden zal door met twee maten en twee gewichten en door gehoorzaamheid af te dwingen, juist daardoor besmet en tenietgedaan worden.

Nog één vraag voor vandaag dan toch: mag een kind zijn ouders terechtwijzen?

Jouw antwoord a.u.b., maar geen potjes draaierij,  't is  JA of NEEN?

DINSDAG  24  MAART

God lis] rijk ... aan barmhartigheid. - Ef. 2:4.

Het is goed medegevoel te hebben, maar het is nog beter het in daden om te zetten door de behoeftigen te helpen. Kijk eens hoe Jehovah reageerde toen zijn aanbidders zo'n 3500 jaar geleden slaven waren in Egypte. Hij zei tegen Mozes: "Ontegenzeglijk heb ik de ellende van mijn volk, dat in Egypte is, gezien... En ik ga ertoe over neer te dalen om hen uit de hand van de Egyptenaren te bevrijden en hen uit dat land op te voeren naar een goed en uitgestrekt land, naar een land vloeiende van melk en honing" (Ex. 3:7, 8). Ongeveer vijfhonderd jaar nadat de Israëlieten uit Egypte waren bevrijd, bracht Jehovah hun in herinnering: "Ik was het... die u vervolgens heb bevrijd uit de hand van Egypte" (1 Sam. 10:18). Omdat de Israëlieten van Gods rechtvaardige maatstaven afweken, verkeerden ze vaak in moeilijkheden. Maar Jehovah had mededogen met hen en kwam hun herhaaldelijk te hulp (Recht. 2:11-16; 2 Kron. 36:15). Dat illustreert wat de liefdevolle God doet voor de behoeftigen en voor degenen die in gevaar of in moeilijkheden verkeren. w07 15/9  1: 5

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Het is gebruikelijk voor de organisatie en het besturende lichaam om parallellen te trekken zoals hierboven in hun commentaar. Het grote voordeel van parallellen is ongetwijfeld dat men die praktisch altijd naar je eigen hand kan zetten. De manier waarop Jehovah reageerde in deze kwestie toont ontegenzeglijk aan dat medelijden betoonde aan zijn volk door hen uit Egypte te bevrijden. Toch waren de Israelieten een hardnekkig volk en niet zo dankbaar als God zou mogen verwachten. Maar God liet hen niet zo maar vallen, integendeel Hij had mededogen en kwam hen herhaaldelijk te hulp. De aangehaalde paragraaf 5 van De Wachttoren besluit met de aanmoediging te doen wat God als voorbeeld heeft gedaan met zijn volk. Ik herhaal het voor de duidelijkheid. "Dat illustreert wat de liefdevolle God doet voor de behoeftigen en voor degenen die in gevaar of in moeilijkheden verkeren".

Zoals je reeds meermaals hebt kunnen opmerken gebruik ik de parallel op mijn manier, ook nu. En hoe mooi het geschreven woord ook voorgesteld wordt, zo is het in de praktijk niet altijd. Er is een groep Jehovah's Getuigen die ontegensprekelijk uit de boot valt.

Ja zeker en dat zijn de uitgeslotenen of diegenen die de organisatie en het besturende lichaam hebben verlaten.

Denk je dat dit normaal is? Dat het zo moet? Dat het toch Schriftuurlijk is?

In sommige gevallen kan ik er meer instemmen, maar in de meeste gevallen geenszins.

Er zijn rechtstreeks drie procedures in de Bijbel, dus hangt het af welke van toepassing is, of gebruikt zal worden: In de eerste plaats de procedure die Jezus Christus zelf vernoemde in Matt. 18: 15-18. De tweede vinden wij in 1 Kor. Hfst. 5 en 6 of Openb. 22. En de derde procedure komt via 2 Joh. verzen 7-10.

Ik zou de procedure van Jezus Christus de meest humane en daarom ook de meest Christelijke willen noemen.

De procedure die Paulus vermeld is specifiek enerzijds en interpreteerbaar anderzijds, dus onbetrouwbaarder. Neem vb X5: 13b "verwijdert de goddeloze (man) uit uw midden". Een zondaar is daarom nog geen goddeloze, wie gaat dit uitmaken?

Johannes heeft het specifiek over de antichrist en zelfs dit gezegde is onderhevig aan enorm veel factoren waarom iemand zich als zodanig gedraagt.

Denk a.u.b. eens na over de door de organisatie en het besturende lichaam gebruikte methode die het een uitgeslotene praktisch onmogelijk maakt zijn fout te herstellen door gebrek aan omgang en hulp. Ook nadat zijn fout of zonde voorbij is of hersteld, maar hij of zij komt niet naar de koninkrijkszaal, is er geen reden tot herstel. Zijn geloof of ongeloof in de organisatie en het besturende lichaam staat dus gelijk met ongeloof in God, dus nooit hersteld. Daarbij komt nog dat niet alleen de zo geroemde ''broederschap" radicaal afgesneden wordt maar men in feite als een afvallige door het leven moet gaan.   
Over die uitsluitingsprocedures is het  laatste woord nog niet gezegd. 

WOENSDAG  25  MAART

Gij zijt mijn getuigen, .. mijn knecht die ik verkozen heb. - Jes. 43:10.

God zei het bovenstaande tegen de natie Israël. Maar op 11 Nisan 33 G.T. vertelde Jezus de leiders van Israël dat God hun natie verworpen had als zijn knecht. Hij zei:

"Het koninkrijk Gods zal van u worden weggenomen en aan een natie worden gegeven die de vruchten daarvan voortbrengt" (Matth. 21:43; 23:38). Als Jehovah's slaaf was het huis van Israël noch getrouw, noch beleidvol (Jes. 29:13, 14). Toen Jezus later die dag vroeg: "Wie is werkelijk de getrouwe en beleidvolle slaaf?", vroeg hij eigenlijk: 'Welke beleidvolle natie zal in plaats van Israël Gods getrouwe slaaf worden?' (Matth. 24:45) De apostel Petrus gaf het antwoord toen hij tegen de gemeente van gezalfde christenen zei: "Gij zijt ... 'een heilige natie, een volk tot een speciaal bezit'" (1 Petr. 1:4; 2:9). Die geestelijke natie, "het Israël Gods", werd Jehovah's nieuwe slaaf. - Gal. 6:16. w07 1/11  2: 13

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  En denk je dat God er mee verlegen zou zitten om dat nog eens te doen? Wat ik daar mee bedoel? Lees dan maar mee: Jezus Christus maakte de natie Israël duidelijk dat zij hun doel verre voorbij gestreefd hadden. Die zo hoog van de toren blazende natie zou dusdanig vernederd worden dat zij als natie zelfs niet meer zou meetellen in het wereldgebeuren, wat ook gebeurd is in 70 GT.

Het commentaar van de organisatie en het besturende lichaam  zegt vervolgens dat die natie als Jehovah's slaaf noch getrouw, noch beleidvol was.
Beleidvol heeft de betekenis dat men met overleg te werk gaat en dat moet volgens mij dan een patroon vormen van een natie of een organisatie, vooral wanneer die natie of organisatie beweert door Gods geest geleid te worden.
Getrouw heeft de betekenis van trouw en betrouwbaar en volgens mij wil dit in praktijk zeggen dat een natie of een organisatie stabiel, consequent en het vertrouwen waard moet zijn, vooral wanneer die natie of organisatie beweert door Gods geest geleid te worden.

Het commentaar hierboven zegt en ik neem het letterlijk over en benadruk: Toen Jezus later die dag vroeg: "Wie is werkelijk de getrouwe en beleidvolle slaaf?", vroeg hij eigenlijk: 'Welke beleidvolle natie zal in plaats van Israël Gods getrouwe slaaf worden?  lees het nog maar eens, heb je het gelezen en heb je nu de subtiele indoctrinatie herkend?

Jezus Christus "VROEG" later die dag niks, hij vertelde voor de zoveelste keer  een illustratie.  En met die illustratie stelde hij in vraag wie het zou zijn en het feit dat die slaaf in het enkelvoud voorgesteld wordt geeft de gelegenheid aan ieder individueel een antwoord te geven. En denk nog even na. Is Jezus Christus jouw meester of is het de organisatie en het besturende lichaam?

Jezus Christus vroeg dus evenmin wie de plaats van de natie Israël zou innemen. Natuurlijk kun je die illustratie in een vraag omzetten, maar dan moet je dat met andere illustraties ook doen wil je consequent zijn. Probeer het eens?

En wanneer de organisatie en het besturende lichaam daar een bepaalde waarde willen aan hechten is dat zuiver en alleen hun zaak. En wanneer iemand dat wilt bijtreden is dat eveneens zijn of haar zaak.

Dat Petrus zei dat het "Israël Gods" een heilige natie een "volk tot een speciaal bezit" zou zijn die geestelijke natie, "het Israël Gods", staat volledig los van één slaaf of samengestelde slaaf. In werkelijkheid is ieder  die  zich  aan  God  opdraagt en kennis doorgeeft een nieuwe slaaf.

Dit is zelfs de grondslag van iedere serieuze religieuze organisatie. Ik zeg "serieuze" organisaties, omdat sommige van die verantwoordelijke religieuze mensen, in die religieuze organisaties niet altijd serieus zijn.

19-03-2009 om 17:18 geschreven door eleutheros