(vervolg van de commentaren op de lezing van David Splane)
Nu komen er eens te meer twee voorbeelden, en welke?
Het eerste dat verhaal van Jona die van Jehovah een opdracht kreeg, maar de andere kant opging.
De gezellige sprookjesachtige en overtrokken verteltrant die onze geroutineerde spreker nu aan de dag legt trekt aller aandacht, zelfs van diegene die anders altijd in slaap vallen.
Ik bedoel o.a. ook de jongsten.
Dat Jona bang was om zijn oren te verliezen kan waar zijn. Het feit dat hij de wijk nam naar Tarsis toont alleszins aan dat hij niet van plan was om te doen wat hem werd opgedragen.
En nu ga je zien dat Jehovah wel degelijk iemand kan dwingen te doen wat hij zegt. Jehovah zorgde tijdens zijn vlucht naar Tarsis voor een storm waardoor Jona overboord werd gesmeten door de bemanning en in de buik van een grote vis terechtkwam.
Versta je deze les, dit onderwijs, deze terechtwijzing? Als het erop aankomt moet jij je kinderen dwingen om naar de vergaderingen te gaan, om velddienst te doen, om zich voor te bereiden enz., of anders de zee in?
Tot onze schande en verdriet heb wij dit gedaan met als resultaat dat onze zoon mettertijd uitgesloten werd en jarenlang het contact met hem verbroken moest worden. Shame on you.
Terug naar Jona. Hij moest van Jehovah dus naar Ninevé en wonder boven wonder Jonarichtte daar op 40 dagen tijd 120.000 bijbelstudies op.
Wonder boven wonder zei ik, want het eerste wonder was dat er toentertijd nog geen enkele bijbel was. Het tweede wonder was dat hij gewoon langs de straten liep en al roepend aankondigde: "nog maar 40 dagen en Ninevé zal ondersteboven worden gekeerd".
Volgens mij is deze manier van prediken en discipelen maken heel wat efficiënter dan de van huis tot huis en van deur tot deur prediking.
Enfin, het ging over dwingen of niet dwingen. Het eerste voorbeeld is dus wel dwingen.
Het tweede voorbeeld wordt in de lezing geschetst.
Dit "vooropgezette" voorbeeld is zo duidelijk dat bijna iedere Getuige van Jehovah direct zal zeggen "eerst Jehovah en dan het andere".
Maar de vragen zijn eerder: wat wilt Jehovah zelf? En wat interpreteert de organisatie en het besturende lichaam?
Wat Jehovah betreft kun je verschillende bijbelteksten aanhalen. Maar volgens mij zijn deze teksten vanzelfsprekend.
Micha6:8. "Hij heeft u verteld, o aardse mens, wat goed is. En wat vraagt Jehovah van u terug dan gerechtigheid te oefenen en goedheid lief te hebben en bescheiden te wandelen met uw God"?
Mattheüs7:12 "Alle dingen dan die GIJ wilt dat de mensen voor U doen, moet ook GIJ insgelijks voor hen doen; dit is trouwens de betekenis van de Wet en de Profeten".
Lukas10:27 "Gij moet Jehovah, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw kracht en met geheel uw verstand, en: uw naaste' als uzelf".
Wat de organisatie en het besturende lichaam betreft, moet je alleen maar de vraag stellen:
Waar staat het volgende in de Bijbel? Bijvoorbeeld: de vijf vergaderingen. Kledingsvoorschriften? Welk bewijs is er dat Jezus en zijn discipelen van deur tot deur gingen. (Goed weten dat je zelf vragen hebt).
Alhoewel David Splane niet in het hart kan lezen zoals Jezus Christus blijkt uit de volgende ervaring met die broeder en zijn acht kinderen dat hij de "lichaamstaal" machtig is. Bij de eerste oogopslag zag hij dat die zestien jarige zoon geen goede houding had. Bij zijn volgende bezoek zes maanden later was dat geheel en al omgeslagen, want diezelfde jongen nu 17 jaar, liep met een microfoon tijdens de vergadering. Hij kwam te weten dat de ouders met hem gesproken hadden omdat hij niet deed wat de andere kinderen deden en de "waarheid" niet op dezelfde manier beleefde. Die jongen besefte op slag dat hij geen keus had en schikte zich naar de anderen.
Naar wat riekt dat? Of moet ik zeggen 'stinkt dat'?
Dus, geef je kinderen een microfoon en ze zijn direct aanvaardbaar voor Jehovah? En twee jaar later was hij getrouwd.
David Splane zegt niet of weet niet of die jongen ondertussen wel gedoopt is, maar dat zal wel.
Klaarblijkelijk heeft die jongen ook zijn geheim wapen gebruikt.
Er staan nu nog twee REUZEN op het menu.
(ik gebruik deze aanduiding omdat het voedsel te rechter tijd schijnt te zijn).
Negatieve publiciteit (en Wijzelf).
Laat ik het eerst eens hebben over de voorstelling van de mediaberichten door David Splane: hij beweert dat die verschrikkelijk zijn en dat er iets vreemds is met die berichten.
Dat wereldse mensen die berichten snel vergeten, maar dat Gods volk er het meest last van heeft.Hij bedoelt klaarblijkelijk dat de organisatie en het besturende lichaam er last van hebben vermits sommigen naar Bethel bellen of schrijven.
Dat zal wel zo zijn, maar dan is het om te vragen hoe het met bepaalde "berichten" zit.
De conclusie die hij hier over zulke vragen trekt, trekt op niks. Broeders of zusters zeggen zelden "het moet wel waar zijn, want het staat in de krant"! Zij zullen eerder zeggen "het staat in de WT of GO en dan moet het wel waar zijn", maar dat is niet altijd waar.
Voordat wij raad gaan vragen aan Saul, al heeft die heeft daar niks mee te maken, ga ik zelf een voorbeeld aanhalen. Het is een extreem voorbeeld, maar de feiten liegen er niet om.
De pedofilie kwestie. Dit heeft zowel in de krant gestaan als op TV getoond en het werd opgenomen. Bij ons in België was dat "Panorama" die deze uitzending van de BBC overgenomen had. Daar waren duizenden rechtstreeks bij betrokken en duizenden hebben de organisatie en het besturende lichaam de rug toegekeerd. Dat was negatieve publiciteit, maar op feiten en getuigenissen gebaseerd.
En zulke zaken aan de kaak stellen, dáár moet je moed voor hebben. Moed om een organisatie hun zonden en hun fouten aan te zeggen, die organisatie die zelf werkelijk een REUS is. Maar in werkelijkheid uit onvolmaakte mensen bestaat.
David Splane brengt abrupt de uitsluitings-procedure in het strijdperk en gebruikt Saul als medium. Hij stuurt alle aanwezigen de "mist" in door af te wijken van de realiteit en hen op een zijspoor te zetten door naar de tijd vóór 1952 te verwijzen.
Ik verwijs naar de procedure die Jezus Christus als basis heeft gelegd. In Mattheüs18:15-17 "Wanneer voorts uw broeder een zonde begaat, ga zijn fout dan blootleggen tussen u en hem alleen. Indien hij naar u luistert, hebt gij uw broeder gewonnen. 16Luistert hij echter niet neem dan nog één of twee met u, opdat uit de mond van twee of drie getuigen elke zaak bevestigd wordt.17 Indien hij naar hen niet luistert, spreek dan tot de gemeente. Indien hij zelfs naar de gemeente niet luistert, dan zij hij u net als een mens uit de natiën en als een belastinginner".
Jezus Christus sprak niet van een "religieus rechterlijk comité" maar van de gemeente. Jezus Christus sprak niet over uitsluiting en dat je met de zondaar niet meer mocht spreken en niks geen geestelijk hulp meer mocht geven.
Hij sprak niet over "voorwaarden of uitsluiting".
Al wat ik kan zeggen is, "denk diep over deze dingen na" want de "uitsluitings-procedure" is een letterlijke en geestelijke marteling zelfs voor diegenen die niet zondigden maar er bij betrokken zijn.
Die negatieve publiciteit is niet door de zondaar geopenbaard, maar door de menselijke rechters die door de organisatie en het besturende lichaam aangesteld zijn.
En zonder boe of ba springt David Splane over naar nog een heter hangijzer.
DE BLOEDKWESTIE.
Deze is sedert 1945 een aanvaardbare medische behandeling geworden volgens de lezing. Maar wat valt er te zeggen over de periode daarvoor? Toen hielden de mensen ook niet van ons".
En hij doet het weer hé! Hij verandert weer van thema. "want we gingen niet naar de oorlog".
Nu ga ik eens zeggen waarom de mensen voordien ook niet van ons hielden. Voordien mochten de Getuigen van Jehovah geen "vaccinaties noch orgaantransplantaties" ondergaan. Wie het wel liet doen werdt uitgesloten. Al werd er een andere terminologie gebruikt. En dat was lang vóór 1952.
En later mocht dat ineens wel. Was de Bijbel aangepast of veranderd?
Neen, de organisatie en het besturende lichaam waren verkeerd, maar geven het niet en nooit toe.
Met een beetje moeite kun je dat allemaal achterhalen.
En als David Splane zegt dat wij niet naar de oorlog gingen is dat NIET waar, dus weer een leugen. Het waren de "STANDFASTERS" in de organisatie die niet naar de oorlog gingen en daardoor uit de boot vielen. Maar wat hij niet zegt is dat de organisatie en het besturende lichaam jaren lang hebben volgehouden dat "vervangende dienstplicht" bijbels niet toelaatbaar was en dat het een compromis was. Diegenen die het wel aanvaardden werden uitgesloten. En pas in 1996 werd in de Wachttoren van 1 mei afgekondigd dat vervangende dienst een gewetenskwestie is. Met andere woorden al die jaren hebben vooral onze jongeren nutteloos in de gevangenis gezeten en sommigen hun leven gelaten.
En weer rangeert hij ons op een ander spoor, namelijk de van deur tot deur prediking, en dat is een andere versie dan het van huis tot huis werk.
Er is geen enkel Bijbelse ondersteuning voor de "van deur tot deur" prediking. En zelfs de "van huis tot huis" prediking is zeer discutabel.
Voor de rapportjes is er zelfs geen enkele spoor te vinden in de Bijbel.
Dat de duivel heel erg overeen komt met de klasgenoten is een smerige vergelijking en kan slechts bedoeld zijn om onze jongeren wereldvreemd te maken.
Mijn vraag is "wie gaat er "duivels" te werk?
Daarmee bedoel ik niet dat alle omganggoed is, maar ook niet verkeerd en is juist daarom een persoonlijke beslissing. Of vertrouwen zij onze jongeren niet? Of zijn zijzelf onbetrouwbaar?
Nu komt de meest indrukwekkende vijand ten tonele.
Wijzelf, (gij en ik, wij en zij).
De veralgemening die uit deze manier van presenteren uitgaat is alleen maar van toepassing op verdeelde gezinnen. O.K. die zijn er veel, maar niet algemeen zoals de voorstelling suggereert.
En zijn conclusie dat je nooit of te nimmer iets goeds kunt doen is eveneens afwijkend van het normale en redelijke.
David Splane zegt nu zelf "wat is er verkeerd met deze redenatie" en komt terzake met de misleiding en het enige goede. "Maar wij zijn de schepping van Jehovah en Jehovah heeft ons naar zijn organisatie getrokken".
Één ding is zeker namelijk dat alle mensen Zijn schepping zijn en dat Jehovah ons naar zijn organisatie getrokken heeft is een uitspraak van de organisatie en het besturende lichaam.
En dat God geen 'waardeloze' mensen tot zich trekt is evenmin een juiste uitspraak. Er zijn uiteraard geen "waardeloze mensen" in Gods ogen, zij zijn allemaal zijn schepping. Er zijn wel goddeloze mensen of mensen die tegen Gods Geest zondigen, maar die laatste vaststelling is niet aan mensen gegeven om dit te beoordelen noch te veroordelen.
De zinsbouw die de spreker gebruikt is om de schuldgevoelens die je jezelf eventueel aan gepraat heb, teniet te doen. Het bijbelse voorbeeld dat David Splane nu aanhaalt is er eens te meer opgericht om, waar je ouders in te kort zijn geschoten, niet zoals zij te doen. In de praktijk doen kinderen dat praktisch nooit, zeker niet in hun tienerjaren. Zelfs wanneer zij wel het goede voorbeeld hebben gegeven. Hij noemt echter alle ouders die niet het goede voorbeeld hebben gegeven eveneens "de Sauls en de Eliabs" van deze wereld en voegt daar nog eens extra aan toe dat zij "onwetend" zijn.
Onwetend van wat? Van uw problemen jongeren?
Jehovah der legerscharen is in staat je met je problemen te helpen
Niet je ouders, maar Jehovah.
In het algemeen weten ouders heel goed hoe zij jou kunnen en willen helpen, maar dat is weer een kwestie tussen jou en hen.
En let nu op de subtiele inschakeling van wat hij "een geheim wapen" noemt.
Hoe helpt Jehovah je dan?
Door de kennis van Jehovah.
En dat is een probleem waar niemand van ons nog mee geconfronteerd wordt. Denk jij dat ook?
Door kennis zegt hij, ik zeg "nauwkeurige kennis".
Ik zeg ook je dat er weinig Getuigen van Jehovah zijn die "nauwkeurige kennis" hebben. Wees a.u.b. niet gechoqueerd. Ik probeer het te verduidelijken door een simpele vergelijking. Hoeveel kanten zijn er direct gezien aan een medaille? Ik zeg twee, maar bij nader toezien zijn er drie.
Wel de meeste Getuigen van Jehovah kennen alleen maar de kant die de organisatie en het besturende lichaam hen laat zien. En zelfs die kant is reeds meermaals veranderd zonder dat zij de Getuigen er hun eigen gedachten laten overgaan.
Zij vragen zich nooit af waarom die verandering.
En was die verandering vroeger "niet-bijbels" en nu wel? Of andersom, vroeger wel en nu niet?
Dat wij niet meer naar "de waarheid" moeten zoeken blijft een open vraag vermits heel wat geopenbaarde waarheden veranderden en aangepast moesten worden.
In feite zegt David Splane dat zij,de organisatie en het besturende lichaam, de waarheid en God voor ons gevonden hebben en daarom moeten wij dat niet meer doen, zij hebben dat gedaan en nu moeten wij hen gehoorzamen. Evenwel zegt de bijbel duidelijk in 1Thessalonicenzen5: 21 "Vergewist U van alles, houdt vast aan dat wat voortreffelijk is".
En die 1000 jaar die er nodig zou kunnen zijn om tot volmaaktheid te komen? Dan is mijn vraag, loopt die duizend jaar nog steeds parallel met de voorgaande zes duizend jaar om één scheppingsdag vol te maken? Dat kan al niet meer vermits die stelling van 7000 jaar voor één scheppingsdag niet meer houdbaar was. (Zie "Inzicht in de Schrift blz. 825 en de misleidende herinterpretatie op blz. 526 eerste § plus de ontbrekende redenen waarop de verkeerde interpretatie was gebaseerd. En zijn de geologische bewijzen nu aanvaardbaar omdat zij in hun kraam te pas komen?).
Dat de Heer nabij is, was in de eerste eeuw G.T. reeds een feit. Zoals Jezus Christus zelf bevestigde in Mattheüs18:20 "Want waar twee of drie vergaderd zijn in mijn naam, daar ben ik in hun midden"
De vrede van God waarover de Bijbel spreekt, is een strikt persoonlijke zaak en kan alleen maar voortvloeien uit een intieme en vertrouwelijke band met God. Filippenzen4:7 "en de vrede van God, die alle gedachte te boven gaat, zal UW hart en UW geestelijke vermogens behoeden door bemiddeling van Christus Jezus".
De Bijbel maakt heel duidelijk dat die vrede niet door de organisatie en het besturende lichaam komt noch door gelijk welke organisatie.
Religieuze organisaties kunnen hooguit slechts een middel zijn, een instrument.
De illustratie die de spreker, David Splane, nu vertelt is een eigen ervaring. En die gaf hem een ontroerende boodschap mee, namelijk dat zij, de zuster, ondanks haar miserabele toestand, door Jehovah gezegend was. En op zijn vraag HOE? Verwees die gehandicapte zuster naar haar "regeringspensioen". Dat verwonderde mij wel, want zo moeten er beslist duizenden zijn die een "regeringspensioen" ontvangen. Wat meer op een zegen van God berust, is dat die zuster mensen kende die geen toelage hadden om voedsel te kopen.
Hoe bleven die in leven?
En om op deze toer te blijven, deelt David Splane zijn gevoelens met ons, hij zegt dat hij zich nederig voelde nadat hij met deze zuster had gepraat. Volgens mij was dit een moment opname, want het was maar een "gevoel" iets dat hij voordien dus niet had. Ik was en ben ervan overtuigd dat "nederigheid" een eigenschap moet zijn voor een Christelijke persoonlijkheid.
Vervolgens leidt David Splane ons via alcoholisme naar depressiviteit.
Zoals alcoholisme begint met één glas, zo ontwikkelt depressiviteit zich met één negatieve gedachte. Dat klopt als een bus, maar dan een heel erg klein busje. Negatieve gedachten zijn praktisch altijd verbonden met negatieve ervaringen of handelingen. Dat hangt sterk af van persoon tot persoon, de omgeving, het milieu de omstandigheden enz..
En zoals hij benadrukt dat de eerste negatieve gedachte moet onderdrukt worden is dit eveneens een misleiding. Want, niet iedere negatieve gedachte leidt tot een depressie. Het omgekeerde is evengoed mogelijk, namelijk dat een negatieve gedachte tot bevrijding kan leiden, gelijk welke oorzaak.
Bijvoorbeeld, iemand heeft je bedrogen, wat is jouw reactie? Uiteraard negatief en wat is het positieve? Antwoord a.u.b. voor je eigen.
Het lijstje dat Splane aanvoert is positief, niet moeilijk, het komt uit de bijbel.
Dat de wereld en haar wijsheid dat niet zo ziet is eveneens een misleiding.
Denk jij dat heel de wereld, alle mensen die geen getuigen van Jehovah zijn, want dat wordt er mee bedoeld, al zegt hij dat niet, stil staan bij negatieve dingen?
En dan nog negatieve dingen uit onze jeugd. Kunnen juist die negatieve ervaringen niet tot ons gezond verstand spreken om het beter te doen?
David Splane vergelijkt negatieve gedachten met porno en waarom?
En wanneer hij toch over gezond verstand wilt spreken, getuigt deze negatieve lezing van gezond verstand?
Waarom zegt hij dat wij niet sterk genoeg zijn om negatieve gedachten om te zetten in positieve handelingen?
Omdat zij niet leren uit hun fouten! Kunnen wij dat ook niet? en met leren bedoel ik welverbeteringen.
Dat David Splane is zeker een misser!
Hoe zet je adrenaline om in positieve energie?
Dat de problemen van vandaag steeds groter worden is gelijklopend met de groei en misleiding van de bevolking.
Dat heel het "systeem van de wereld van de duivel" tegen de getuigen van Jehovah, in het gareel is gebracht is eveneens een misleiding.
Want alle mensen die geloven, wat afhankelijk is van de plaats en de omstandigheden, zijn Gods schepping.
Bijna alle mensen zouden vrede willen, maar velen KUNNEN daar weinig of niets aan veranderen.
In dit opzicht zou zelfs de organisatie en het besturende lichaam een reus kunnen zijn. Evenals alle andere, vooral religieuze organisaties. Waarom?
Omdat organisaties werktuigen zijn in de handen van God, wie of wat Hij ook zou zijn.
De parallel die de organisatie en het besturende lichaam gebruiken in deze lezing met de wapenuitrusting van Saul is zeker en vast voor meerdere uitleggingen vatbaar.
Vergeet echter niet dat Saul de gezalfde van Jehovah was. Waarom zijn wapenrusting gebruiken in negatieve zin?
Jezus Christus deed dit alleszins niet.Niet Saul noch een andere figuur uit de bijbel staat model voor een "Christelijke Persoonlijkheid" maar Jezus Christus.
bedankt voor het lezen. mettertijd wil ik een dergelijke lezing op mijn blog zetten. maar dan zonder commentaar. in de hoop dat u zelf het commentaar geeft. Die lezing is ook gebracht door een lid van het besturende lichaam van Jehovah's Getuigen.
MIJN PERSOONLIJKE COMMENTAREN van de lezing"Zou jij Sauls wapenrusting aan doen" door David Splaneeenbelijdend gezalfde van het besturende lichaam van Jehovah's Getuigen. Gegeven op 20 mei 2007.
Deze parallel is gebaseerd op het verslag van 1 Samuel hoofdstuk 17.
Laat mij opmerken dat Saul de "Gezalfde" van Jehovah was. Hou dus in gedachten dat hij een "Christus" was, want dit is de betekenis van gezalfde.
Zoals wij lezen was Saul "vanaf zijn schouders" groter dan gelijk welke man in het huis van Israël.
De grootste man in Israël zal toch ten minste 1m80 of 1m90 geweest zijn. En als Saul daar met kop en nek bovenuit kwam mogen wij toch aannemen dat Saul minstens 2m10 groot was.
Dat van Goliath laten wij gewoon in het midden.
Wij zien in de lezing dat hij met zijn 'ongeveer' 3m onwaarschijnlijk heel groot moet zijn geweest. Dienovereenkomstig mat, zijn wapenuitrusting, volgens de bijbel zes el en een span.
Dat is volgens het "Inzichtboek" deel 1 blz.873, 2m90.
David was waarschijnlijk nog maar een tiener.
De beide legerkampen moeten redelijk dicht bij elkaar hebben gelegen daar zelfs de gevechtslinies op gehoorafstand lagen. Wanneer David dus het woord nam om te vragen wie die onbesneden man was die de dienstknechten van de Almachtige hoonden zeiden zijn toehoorders "Sshhhhhtttt!!!. Hij kan je horen". Maar in 1 Sam. 17: 26 staat niks van "Sshhhhhtttt!!! Hij kan je horen". Dat is geen overdrijving, maar een bewerken van je toehoorders, een auditieve beïnvloeding en suggestieve manipulatie.
Waarom? Omdat zijn volgende woorden dit eveneens zijn: "David liet zich niet ontmoedigen" is een hint naar de toehoorders zich eveneens niet te laten ontmoedigen in hun vermeende "geloofsstrijd".2 Timotheüs2:24"Een slaaf van de Heer behoeft echter niet te strijden".
David drong aan en Saul aanvaardde het voorstel. Meer zelfs, Saul dwong David om de wapenuitrusting van hemzelf aan te trekken.
Zoals David Splane zegt: je kon twee Davidjes in die wapenrusting steken. Om de duidelijkheid citeer ik dit vers:1Samuël17:39 "Toen gordde David zijn zwaard aan over zijn kleren en maakte aanstalten om te gaan [maar kon niet], omdat hij ze niet had geprobeerd. Ten slotte zei David tot Saul: Ik kan in deze dingen niet gaan, want ik heb ze niet geprobeerd. David ontdeed zich er dus van".
Kun je dit voorstellen? Dat hij de wapenuitrusting van een volwassen man en dan nog de grootste van geheel Israël moestaantrekken. David die nog niet eens volwassen was, alhoewel niet te onderschatten, vermits hij reeds een leeuw en een beer had gedood.
En wat lezen wij vervolgens? David kon de wapenrusting niet dragen. Maar David reageerde spontaan volgens het vers 40: "Daarop nam hij zijn staf in zijn hand en koos zich uit het stroomdal vijf van de gladste stenen en deed ze in zijn herderstas, die hem tot gereedschapstas diende, en zijn slinger had hij in zijn hand. Toen trad hij op de Filistijn toe".
En nu komt de praktische toepassing naar het publiek toe. Want wie gaat nu een gevecht aan met een reus met alleen maar een slinger en een paar stenen? Ja, wie is nu zo dom en overmoedig om zoiets te riskeren? En nu komt de hamvraag: "maar was dat het enige wat hij tot zijn beschikking had? En David Splane brengt zijn toehoorders tot een climax waardoor de inprenting gegarandeerd is.
O neen! David had een geheim wapen. En zoals het een kunstenaar eigen is met de stem van volleerd orator onthult David Splane dit geheime wapen. Zelfs de oudere broers van David hadden er geen weet van. David die nog zo jong was en niks afwist van techniek en technologie, maar alleen van schapen verstand scheen te hebben, had een geheim wapen ontwikkeld.
En David, met opgericht hoofd en de borst vooruit onthult zijn tegenstander dit geheim wapen in het vers 45: "Gij komt tot mij met een zwaard en met een speer en met een werpspies,
Zulk banaal en voorbijgestreefd speelgoed, maar ik kom tot u met de naam van Jehovah der legerscharen".Dit was het geheim wapen van David "Jehovah".
En let nu op de parallelle toepassing: "Omdat wij allemaal met reuzen worden geconfronteerd". Zegt de spreker.
Heel de zaal, alle aanwezigen zullen zich vereenzelvigen met David, heel hun leven is er mee gemoeid en deze voorstelling van zaken is zo indringend dat het "geloofs problemen" moeten worden. Met andere woorden, al de problemen die er zijn en zullen komen, hebben te maken met het feit de zij Getuigen van Jehovah zijn.
De spreker David Splane, de organisatie en het besturende lichaam, gaan voorbij aan de schriftplaats uit 1Korinthiërs10:13 "Geen verzoeking is over U gekomen behalve die welke mensen gemeen is. Maar God is getrouw, en hij zal niet toelaten dat GIJ wordt verzocht boven hetgeen GIJ kunt dragen, maar met de verzoeking zal hij ook voor de uitweg zorgen, opdat GIJ ze kunt doorstaan". (ik benadruk).
Noem mij nu één probleem dat u overkomen is maar nog nooit aan iemand anders is gebeurd, "geloofs problemen" inbegrepen. Geen vertelde of geschreven ervaringen van iemand anders.
Nu wordt er gezegd dat "Saul 's wapenrusting hier te vergelijken is met de manier van denken die de wereld aanreikt om problemen op te lossen". Ik heb vroeger reeds gezegd dat parallellen aangepast kunnen worden volgens wat je het best uitkomt, maar zo werk het niet. of wel?
Vergeet in de eerste plaats niet dat Saul Gods 'gezalfde' was, en dat zelfs David niet de euvele moed had om zich aan Saul te vergrijpen.
Wij zullen zien hoe de organisatie en het besturende lichaam die wapenuitrusting van één van de 'gezalfde' van Jehovah gebruikt om alle Getuigen van Jehovah wereldwijd te misleiden.
Teneinde de reuzen waarmee zij geconfronteerd worden tegemoet te treden. Die eerste reus blijkt het ECONOMISCH STELSEL te zijn.
En dat is een gloeiend heet hangijzer. Uiteraard worden wereldse problemen altijd gebruikt om de profetieën uit de bijbel aan te dikken en in de verf te zetten. Uiteindelijk hangen die 'profetieën' reeds aaneen van die verschillende soorten 'verf' te rechter tijd.
En nu ter zake. David Splane brengt Saul op het podium en wilt weten wat hij op dit moment over het economisch stelsel te zeggen heeft? En Saul volgt de aangeduide weg en verklaart onomwonden dat het vandaag de dag niet gemakkelijk is om je kost te verdienen.
(David vraagt dat niet voor zichzelf, want zijn broodje is gebakken, als je van Amerika naar hier kunt komen met een vliegtuig, om een lezing te geven die dan nog moet vertaald worden. En omdat hij het niet zelf moet betalen, zit David Splane klaarblijkelijk "gebeiteld op rozen").
Dat jij jouw kinderen moet helpen om hun kost te verdienen is vanzelfsprekend. Saul is wel heel voorzichtig, maar zegt toch plompverloren, "Begrijp me niet verkeerd, ik heb niets tegen pionieren. Maar met pionieren zul je echter de rekeningen niet betalen". Let wel, niet Saul zegt dat, maar David Splane legt Saul die woorden in de mond. Hij gaat verder en zegt: Sauls raad lijkt misschien wel praktisch. Maar zou dit de juiste manier zijn om de vijand tegemoet te treden?
Ik vraag welke vijand? Is de kost verdienen voor je gezin niet een eerste vereiste. 1Timotheüs5:8 "Ja, indien iemand niet voor de zijnen zorgt, en in het bijzonder voor hen die leden van zijn huisgezin zijn, dan heeft hij het geloof verloochend en is erger dan een ongelovige.
De illustratie die nu volgt is zo overtrokken en zo eenduidig dat het aan het ongelooflijke grenst dat niet alle aanwezigen de zaal hebben verlaten. Dat zij dat niet doen is de duizendvoudige realiteit van het onderwijs. En door die misleiding hebben de toehoorders weinig of geen eigen verwerkingsdrang.
De stelligheid waarmee David Splane hier suggereert dat Jehovah je zal helpen een betrekking te vinden is terug te vinden in al de beweringen van de organisatie en het besturende lichaam. Dat God dit kan doen is buiten kijf, maar dat hij dit altijd en voor iedereenZAL DOEN is een GROTE LEUGEN.
Neen, Splane zegt dit niet, maar hoe nemen de toehoorders het op?
Splane zegt "denk hierover na". Wat zegt de bijbel hierover? En ik ben hier volledig mee akkoord, doe dat a.u.b.ook. Maar ik ga eerst één voorbeeld geven wat God allemaal zou moeten doen om mensen ter wille te zijn: "een boer wilt regelmatig regen voor zijn opbrengsten. Mensen over het algemeen willen veel zon en geen regen, vooral tijdens de verlofperiodes en de weekends". Dat is een simpel voorbeeld, maar je kunt dit vermenigvuldigen met ieder getal. Let ook op het aantal keren dat Splane het woordje "misschien" gebruikt.
En al is het waar dat er oudere mensen ontslagen worden en vervangen door jongeren is dat geen algemene regel. Dat minder en meer betalen gaat op voor firma's die hun bedrijvigheid verplaatsen naar lagere loonlanden, maar dat is een verantwoorde verplaatsing op lange termijn. Al speelt ook winst grotendeels mee.
Ja, dat moet je nu eens zelf doen. Vergelijken met het dienen van Jehovah.
Aan de hand van ervaringen die te boek zijn gesteld door een geloofswaardige Getuige van Jehovah. Broeder Raymond Franz ex-lid van het besturende lichaam. Zie hiervoor zijn boek "Gewetensconflict". Buiten zijn eigen ervaringen beschrijft Raymond treffend de ervaring van Edward Dunlap die op 70 jarige leeftijd het hoofdbureau diende te verlaten. Die is beslist niet de enige.
Ga naar 'Google' typ 'Raymond Franz' en beter nog bestel zijn boek.
Wat zeg je, dat mag je niet, liegen mag ook niet en dat doen de organisatie en het besturende lichaam op hetzelfde moment dat zij het jou verbieden. En daarbij, dat verbieden riekt teveel naar methoden van de vroegere katholieke kerk.
En ja, daar zijn mensen voor uitgesloten, maar die waren daar blij mee, niet met de uitsluiting, maar met hun vrijheid.
Onze Splane heeft net gezegd dat Jehovah jouw werk niet vergeet en geeft het woord weer aan Saul. Die vindt dat erg fideel van Jehovah, maar je zou toch eerst naar de universiteit moeten gaan en daarna de volle tijdsdienst doen. Het voorbeeld van die computertechnicus is weer zo fantasievol vermassacreerd omdat het in het geheel niet in hun kraam te pas komt. En onze enthousiaste spreker heeft nog een passende ervaring.
Pas op voor Saul, want die doe je de das om.
Een ijverige broeder, op alle gebied, heeft na 18 jaren fulltime op Bethel gewerkt te hebben één steek laten vallen. Enfin, volgens de organisatie en het besturende lichaam, want Jehovah had dat juist geboden. Genesis1:28. "Weest vruchtbaar en wordt tot velen".Wie ben ik om kritiek te hebben op de organisatie en het besturende lichaam. Bijbels gezien moest hij nu voor zijn gezin gaan zorgen, wat de organisatie en het besturende lichaam, ongeveer 18 jaar lang voor hem hadden gedaan. Iets wat zij niet meer doen wanneer er een kind in het gezin komt.
En zoals je kunt lezen heeft die waarschijnlijk 32 jarige man een werkje gevonden dat alleen een Bethelwerker kan bezetten. Dit wil zeggen dat hij beter was dan al die universitaire wereldse gediplomeerde betweters.
Heb je opgemerkt waarom hij beter was dan al die anderen? Dank zij de Theocratische Bediening School, allemaal met hoofdletters, anders telt het niet.
Als ik het goed voor heb, dan is er geen enkele werkloze in de gehele organisatie, niet één.
Omdat alle zeven miljoen leden, normaal toch, allemaal de Theocratische Bediening School voortdurend doorlopen.
En de plaats die hij bezette was bijzonder interessant, hij besliste wie van die gediplomeerde, toekomstige wereldregeerders, aangenomen of ontslagen zouden worden. De echte reden was echter dat hij het "goed kon uitleggen en hoe je anderen kunt laten werken". Hij gebruikt het woord "omgaan". En dit met Jehovah's zegen. Dus zegt onze welbespraakte orator met veel meer woorden, een wonder!
Hij zegt vervolgens dat Jehovah van het woord "onmogelijk" houdt. Hoe kan Jehovah nu houden van het woord "onmogelijk" vermits het niet eens in zijn "vocabulaire" staat.
En nu, uiteindelijk krijgt de gehele vergadering de lang verwachte vrijgave van?? Ja, Hallelujah.
Het geheime wapen, een wapen waar de Sauls en de Eliabs van vandaag, dus alle wereldse mensen, helemaal niets over hebben gehoord.
Neen, daarmee mag je niet lachen want de Getuigen van Jehovah geloven dit allemaal, allée bijna de helft, de andere helft is weggegaan.
Vervolgens zegt David Splane in naam van de organisatie en het besturende lichaam, dat wanneer je de koninkrijksbelangen de eerste plaats in je leven stelt, dan zal Jehovah in de noodzakelijke levensbehoeften voorzien.
Dat klopt aan geen kanten, want God laat het regenen en de zon opgaan voor alle mensen. En het verschil in 'levensbehoeften' hangt af van de plaats en de omstandigheden waarin men leeft op het moment.
Maar in werkelijkheid gaat deze inleiding rechtstreeks over het feit dat we moeten denken dat we niet in staat zijn om te pionieren. En dan gaat deze, misschien oprechte spreker er van uit, dat wij te veel dingen nodig hebben om te leven.
En nu mijn leergierige lezer gaat Splane weer eens buiten zijn boekje. "Veel jonge echtparen zijn echt in het rood gegaan" (...) ze zijn soms 20.000 of 30.000 schuldig aan de bank". Wat hij zegt is geen leugen, maar de suggestieve manier is zo subtiel dat het eerder misleiding moet genoemd worden. Er is een enorm groot verschil tussen "in het rood" staan en "geld schuldig zijn". Hij moet dat niet alleen weten, maar ook duidelijk het verschil aantonen. Mensen die geld lenen, zijn geld schuldig, maar staan daarom zeker nog niet in het rood.
Diegenen die bijvoorbeeld voor een dak boven hun hoofd hebben geleend zijn absoluut niet verkeerd. De huishuren zijn op veel plaatsen zo uit de pan gerezen dat het verantwoord kan zijn om een eigen huis te willen bezitten.
Om zijn eigen woorden te gebruiken: "Hoeveel hebben we nodig om gelukkig te zijn? Is het waar dat hoe meer we bezitten hoe gelukkiger we zijn".
Hoeveel koninkrijkszalen zijn eigendom van de plaatselijke gemeente? Evenwel hebben de gemeenteleden alles uit hun eigen zak betaald.
De aanhaling van Deuteronomium 2:7 is zuivere muggenzifterij en beïnvloeding, want zo gelukkig waren de Israëlieten niet. En Mozes mocht dan zeggen en schrijven "Jehovah uw God heeft u gezegend".
En nu speelt de spreker mij in de kaart door de tekst van 1 Tim 6:8 waar Paulus zegt:Wanneer we daarom voedsel,kleding en onderdak hebben, zullen we daarmee tevreden zijn.
Moet ik nu uitweiden over de vereiste van "onderdak" of ga je dat voor je zelf uitmaken? Of dit nu door middel van huur of afbetaling gebeurt is een privé-zaak.
En telt tezelfdertijd de mensen maar eens die wel tevreden kunnen zijn met wat ze hebben.
En terwijl je toch goed bezig, bent telt dan ook diegenen die lijden met wat zij NIET hebben aan levensbehoeften.
TV nieuws sprak over minstens één miljard mensen die alleen nog maar honger lijden.
De volgende vijand die onze "aanbiddelijke" spreker ten tonele voert is 'groepsdruk'
De kwetsbare individuen zijn de jongeren.
Hij beschrijft hun zwakke punten tijdens de tienerjaren maar dan in het algemeen, zeker niet alle jongeren hebben daar problemen mee. Maar zegt hij, en hij betrekt alle aanwezigen daar bij, "wij zijn Jehovah's volk";
Daarmee zet hij alle anderen buiten spel, maar speelt in op het eigen belang en de eigendunk van alle luisteraars.
Zijn vraag: hoe zullen we deze reus tegemoet treden? Is niet als vraag bedoeld, maar als een "inscherping", zoals ouders hun kinderen beginselen en normen inscherpen of inprenten.
En Saul zou daar in het geheel niks over zeggen omdat hij onder geheel andere omstandigheden leefde, een andere omgeving en wetgeving.
Hij, onze spreker legt gewoon zijn, of juister gezegd, de woorden van de organisatie en het besturende lichaam in Saul's mond. Het enige wat de organisatie en het besturende lichaam hiermee betrachten is dat iedere Getuige van Jehovah anders is door te gehoorzamen aan de organisatie en het besturende lichaam. En met gehoorzamen bedoel ik in alles wat zij suggereren, voorschrijven en zeggen, in alles en met hun interpretatie over 'alles'.
En David, de zoon van Isaï, die zou ook niks zeggen. En weet je waarom niet? Omdat hij alleen voor zichzelf kan spreken. 40 dagen lang was Goliath het leger van Saul, Saul inbegrepen, aan het uitdagen en provoceren, en geen kat reageerde. David toonde moed en om te reageren moet je moed hebben.
De ervaring van die jongere Jason is ook een persoonlijke ervaring.
Deze manier waarop de organisatie en het besturende lichaam met hun suggestieve manieren onze jongeren dwingen hun collega's te benaderen en te behandelen, maakt eerder leugenaars van hen. In werkelijkheid zegt deze ervaring het duidelijk.
"Hij stond stil bij de verschillende.mogelijkheden die hij had. Hij kon gebaren dat hij een week lang ziek was. Een week thuis blijven van t school. Hopend dat na een week de andere studenten het vergeten waren. Of hij zou een snor kunnen laten staan en naar Brazilië gaan en uitgaan van het standpunt dat niemand hem zou herkennen".
Ik herhaal dat de beslissing die Jason nam een persoonlijke beslissing is.
Daarbij kan en is er zelfs meer mogelijkheid dat hij beïnvloed is door vroegere "lezingen van dat soort", waardoor een persoonlijke beslissing, een beslissing is van de organisatie en het besturende lichaam.
Het vervolg van de lezing is een vervolg dat je in alle religies en in alle organisaties, zelfs in naaikransjes zult meemaken.
En dat David, de zoon van Isaï, gelijk had, is geen conclusie, maar een belachelijk maken van al die 'wereldse' jongeren. lees maar,
"Je noemt dat een reus? Kijk eens hoe hij omvalt eenmaal dat je hem tegemoet treedt?
Ik zeg jullie jongeren, maar ook alle Getuigen van Jehovah, dat dit geen "Christelijk handelwijze" is.
Manipuleren is ook wreedheid, of wil David Splane dat niet weten. Al de drogredenen die hij vervolgens opnoemt zijn een bewijs van zijn autoritair optreden.
En het feit dat hij al die 'wereldse jongeren' lafaards en angsthazen noemt, is het toppunt van arrogantie, een misleide Hitler waardig.
Zijn volgende woorden zijn erop gericht je een imago aan te meten van zelfzekerheid die niet voorvloeit uit wat wij van Jezus Christus kunnen leren. Jezus Christus trad onverschrokken in het strijdperk tegen "de priesters" en "Farizeeërs" en de "oudere mannen" die hem vals beschuldigden. En dat is helemaal iets anders, en dáár is moed voor nodig.
Dat Jehovah's getuigen de gevechtslinie van de Almachtige God zouden uitmaken en die 'gevechtslinie' belachelijk zou maken, zou hen, zelfs niet in gedachte, de euvele moed mogen geven hun evennaaste als vijanden te bezien en te beledigen.
In feite gebruikt de organisatie en het besturende lichaam niets anders dan een andere "terminologie" voor het woord "bokken" dat de verkondigers niet meer mogen gebruiken. En tot wat zetten zij die verkondigers nu aan?
Met andere woorden gezegd: geef nooit een "wereldse" mens het overwicht, nooit gelijk, zelfs het voordeel van de twijfel is in het geheel niet nootzakelijk.
Dat is zelfs zo ver en diep binnen gedrongen in de geest en het hart van het merendeel van de Getuigen van Jehovah dat die geest zelfs de gemeenten besmet heeft.
De volgende ervaring van Wesley is geen ervaring die uitsluitend en alleen in de organisatie van Jehovah's getuigen plaats vindt. Voor de Getuigen van Jehovah klaarblijkelijk wel, want zij mogen praktisch geen andere lectuur lezen of het moet de drukperzen van de organisatie gepasseerd zijn. Zelfs het vervolg is gelijklopend met andere ervaringen bij andere religies. Ik kan zelfs mijn eigen ervaringen daar mee vergelijken, alhoewel niemand van mijn vroegere studies in Brooklyn bij de Bethelfamilie werkt. Maar ik heb verschillende gezinnen tot de opdracht en doop gebracht, waarvan de kinderen en kleinkinderen ondertussen volwassen getuigen van Jehovah zijn geworden.
Dat blijkt zelfs een gevolg te zijn waarom jongeren op de vergaderingen aanwezigzijn.
Ook deze ervaringen zijn slechts een inleiding naar het komende relaas.
Wij kunnen hierbij reeds opmerken dat het met de opleiding te maken heeft, dus met u 'ouders'.
En hou je nu maar vast aan je bretellen.
Hier komt de eerste schuldvraag: Als je zoon 12, 13 of 14 jaar oud is en nog geen 'niet-gedoopte' verkondiger is, kan je dan zeggen dat je hem echt goed opleidt?
En alles wat je nu als excuus of zelfs als reden zult aanvoeren wordt direct uit je handen genomen door ZIJN woorden in jullie mond te leggen, "je zou 'misschien' kunnen zeggen", laat nog veel open voor wat je eventueel zou willen zeggen (...).
Toch is dit nog niet eens het belangrijkste. Het belangrijkste is dat hij of zij nog geen "verkondigerskaart" op zijn of haar eigen naam heeft. Waar mijn beste lezer of lezeres staat dat in de Bijbel? Wanneer heeft Jezus Christus aan zijn discipelen verkondigerskaarten uitgeschreven?
Ben je echt vergeten dat ook niet gedoopte verkondigers het aangroeicijfer vergroten, en daar gaat het om. Tezelfdertijd lig je visueel vast in het systeem, snappen jullie dat niet?
Maar gij zijt er nog niet vanaf hoor.
Als je zoon 14, 15 of 16 jaar is, is hij dan al gedoopt? En als hij nog niet gedoopt is, waarom is hij dan nog niet gedoopt.
En onze 'inquisiteur' de 'gezalfde' broeder David Splane, vraagt aan jullie, ouders, met een zeemzoete stem, maar met een beschuldigende wijsvinger, "waar is de opleiding"?
En opnieuw worden al jullie excuses en redenen met één zin, en welke een zin dan nog, van de tafel geveegd: "dat is erg, erg onverstandig".
En voor ene keer moet ik hem gedeeltelijk gelijk geven. Dat is erg, erg onverstandig, van hem. Meer nog, want David Splane vertegenwoordigt de organisatie en het besturende lichaam en de 9986 andere 'belijdende gezalfden', die niks in de pap te brokken hebben.
Je moet maar durven.
Volgens mij, en volgens zijn ouderdom zou hij toch minder onverstandig moeten zijn.
En waarom is het erg, erg onverstandig? Omdat er behoefte is aan dienaren. Precies of alle 18 jarigen er behoeften aan hebben om dienaar te worden.
En weer worden de ouders op de korrel genomen en de trekker overgehaald. "Gedurende heel zijn tienerleeftijd heeft hij nooit geleerd om te streven naar voorrechten". Niet de onrechtvaardigheden van hun kant, maar de slechte opvoeding krijgt de schuld.
Ik verwonder mij al lang niet meer dat er zovelen de organisatie verlaten.
En als toetje krijgen de ouders nog een trap na. Alhoewel David Splane in het enkelvoud spreekt, gaat het over praktisch alle jongeren die niet streven naar een ambt, maar wel verkering willen. Of het nu om een werelds meisje gaat of een zwakke gedoopte zuster, en voila, het is een probleemkoppel.
Ik vraag mij af of dit nog raad en onderwijs geven is? Het komt bij mij meer over als inmenging in privé-zaken door mensen die de kinderen van anderen als hun kinderen beschouwen.
Erger nog, het zijn ouders die de problemen niet hebben kunnen voorkomen door hun gebrekkigeopleiding.
De zin "Zie je de problemen die kunnen komen" en de zin "Hij wil alleen dat het met een vrije wil gebeurt en niet onder dwang".
Heb Ik die beide zinnen in de lezing vetjes gezet.
En wanneer de spreker David Splane nu zijn conclusies onder woorden brengt is het zowel in vragende als in beschuldigende vorm.
Ik citeer: "Ouders, indien je die instelling hebt", ik vraag welke instelling, die hij je aangepraat heeft? En hoe weet hij dat je kinderen niet meer in de waarheid geïnteresseerd zullen zijn en vooral waarom dan niet.
En dan of Jehovah alleen gewillige dienst wilt is uiteraard exact. En niet alleen van kinderen, maar van alle mensen. Met in achtneming van de omstandigheden en mogelijkheden.
Er is een groot verschil tussen "moeten gehoorzamen" en "willen gehoorzamen".
En het belangrijkste is niet de vraag: waarom moeten en waarom willen, maar de antwoorden!
Nu komen er eens te meer twee voorbeelden, en welke?
Lezing van David Splane "Zou jij Sauls wapenrusting aan doen"?
Zou jij Sauls wapenrusting aan doen?
Saul, de zoon van Kis, de Koning van Israël was een zeer groot man. De bijbel vertelt dat hij vanaf zijn schouders groter was dan gelijk welke man in het huis van Israël.
Eliab, de zoon van Isaï en een broer van David was ook een indrukwekkende persoon (1 Sam 16:6,7 en 17). Toen de Filistijnse reus Goliath uit Gath de legers van de Almachtige God hoonde, zou je gedacht hebben dat Saul of Eliab de uitdaging zouden hebben aangegaan. Er was geen twijfel over dat Goliath een vrees inboezemende man was. De bijbel vertelt dat hij ongeveer 3 meter groot was, een wapenrusting droeg van ongeveer 60 kg. De zwaarste wapenrusting thans bedraagt ongeveer 40 kg. En Goliath ging heen en weer voor de legers van Israël. Hij deed dat zo gedurende een periode van 40 dagen. Hij zei tot de Israëlieten:Kies voor jezelf een man die met mij een gevecht aan kan.Als gij mij verslaat worden wij uw dienaren, maar als ik hem aankan en hem neersla worden jullie mijn dienaren. Dit duurde zo een hele tijd.
1 Sam.17: 8,9.
David was een jonge schaapherder. Toen was hij waarschijnlijk nog een tiener. Je moest minstens 20 jaar oud zijn om in het leger ingelijfd te worden. Indien hij 20 jaar was dan zou hij zonder twijfel in het leger ingelijfd zijn geweest. Maar David hoorde wat Goliath tegen de Israëlieten zei. Hij zei: wie is deze onbesneden man dat hij de dienstknechten van de Almachtige zou honen?1 Sam 17: 26. Maar de Israëlieten antwoordden:Sshhhhhtttt!!! Hij kan je horen. Maar David liet zich niet ontmoedigen. Hij was gekrenkt dat deze man de legers van de Israëlieten hoonde En hij antwoordde:ik zal de uitdaging aangaan. Saul was niet ingenomen met wat David voorstelde. Hij antwoordde David:Je bent niet in staat om het tegen hem op te nemen. Want jij bent maar een jongen en hij is sinds zijn jeugd een soldaat. Maar David.drong aan en niemand anders bood zich aan als vrijwilliger en uiteindelijk aanvaardde Saul het voorstel. In 1 Sam. 17:38 merken we op dat Saul David wou helpen want hij dacht dat David ermee geholpen zou zijn.
Heb je dit opgemerkt? Saul trok hem zijn kleren aan. Hij zette een koperen helm op Davids hoofd.
Saul, de zoon van Kis, koning van Israël, die van zijn schouders af groter was dan iedere man van Israël, plaatste zijn helm op Davids hoofd. Die moet ongetwijfeld tot op zijn schouders zijn gezakt. Maar nadien probeerde hij ook nog om zijn maliënkolder aan te trekken. Heb je dit opgemerkt? Maar David was maar een jongen en Saul was meer dan 40 jaar. Je kon twee Davids in de wapenrusting steken. Niet te verwonderen wat we lezen in vers 39.
David kon de wapenrusting niet dragen. Maar dat wil niet zeggen dat hij niet in staat was om de confrontatie aan te gaan met de reus. Zie het vers 40 Het verslag zegt dat hij 5 gladde stenen uitkoos. En hij nam een slinger in zijn hand, en hij trad op de Filistijn toe. Dat lijkt wel heel onpraktisch om te doen en heel gewoontjes. Niet modern en onrealistisch, absoluut niet gesofisticeerd. Wie gaat nu een gevecht aan met een reus met alleen maar een slinger? Maar was dat het enige wat hij tot zijn beschikking had? Alleen 5 gladde stenen en een slinger? O neen, David had een geheim wapen. Dit was iets waar Saul en Eliab nog nooit over hadden gehoord. Toen hij in het gericht ging met Goliath onthulde hij wat dat geheim wapen was. Hij zei Gij komt tot mij met een zwaard en een speer en met een werpspies, maar ik kom tot u in de naam van Jehovah der legerscharen. Ja, Jehovah was Davids geheime wapen.
Waarom bespreken wij dit verslag over David en Goliath? Omdat wij allemaal met reuzen worden geconfronteerd. Met problemen die we moeten overwinnen. Sommige kunnen overkomen als een reus en zijn te vergelijken als met een confrontatie die we moeten aangaan met zon reus als GoliathDe vraag is: hoe zullen we onze problemen proberen op te lossen? De wereld biedt wel oplossingen aan.Ze zien er realistisch uit, ze lijken praktisch, goed en haalbaar.
Zo een beetje te vergelijken met het aandoen van een wapenrusting als je een reus moet bekampen. Maar ook Jehovah reikt oplossingen voor onze problemen aan. Het kan zijn dat als we die oplossingen die Jehovah aanreikt bekijken dat we denken: dat zal niet werken, dat is niet realistisch. Een beetje te vergelijken met een reus bekampen met enkel 5 gladde stenen en een slinger. De uitdaging waarmee we dus geconfronteerd worden als we met problemen te maken hebben, wiens raad zullen we opvolgen? Die van Saul of die van David? Zullen we de wapenrusting van Saul aantrekken? Wat bedoelen we eigenlijk met deze wapenrusting van Saul? Voor het doel van deze toespraak? Sauls wapenrusting is hier te vergelijken met de manier van denken die de wereld aanreikt om problemen op te lossen. Die oplossingen kunnen erg realistisch en praktisch lijken. Terwijl de oplossingen die Jehovah ons aanreikt geestelijk moeten bekeken worden. Met welk soort van reuzen worden wij geconfronteerd?
Economisch stelsel
Wat valt er te zeggen over het economisch stelsel van deze wereld?
Wat zou Saul hierover te zeggen hebben? Hij zou zeggen: het is moeilijk om aan de kost te komen vandaag. Als je een zoon of een dochter hebt, dan moet je ze goed voorbereiden om hen te helpen aan de kost te komen in deze wereld. Saul voegt misschien toe: Begrijp me niet verkeerd, ik heb niets tegen pionieren. Maar met pionieren zul je echter de rekeningen niet betalen. Je hebt geld nodig in dit samenstel van dingen om te leven. Als je afstudeert van het middelbaar onderwijs, kun je beter maar naar de universiteit gaan.
Maar een jongere zou vragen: Maar Saul, en de volle tijdsdienst dan? Saul antwoordt misschien: dit is helemaal niet praktisch. Hij zou kunnen zeggen: veronderstel dat je na je middelbaar onderwijs met pionieren begint en dat doe je gedurende 5, 10 of 15 jaar. Je trouwt ondertussen. En daarbij verwacht je vrouw een kindje. Nu moet je een voltijdse betrekking gaan zoeken. Wie zal je in dienst nemen?
Het is onmogelijk om thans een job te vinden zonder universitaire opleiding. En daar sta je dan, niet in staat je gezin te onderhouden?
Sauls raad lijkt misschien wel praktisch. Maar zou dit een kwestie zijn om de vijand tegemoet te treden met Sauls wapenrusting? Tegenwoordig in de V.S. gaan velen naar de universiteit en sommigen studeren 4, 5 of 6 jaar . Een man die van de universiteit kwam en werk zocht zei: waar zijn al die goede betrekkingen? Ze hebben me gezegd dat als ik van de universiteit kom ik een goede job zou krijgen. Ha! Maar ze vertelden dat ook aan iedereen dat ze ook een goede betrekking zouden krijgen. Iedereen volgde dezelfde opleiding. En nu schuiven wel 50 à 100 mensen aan om dezelfde job te kunnen krijgen. Sommigen in de V.S. hebben hun aanbevelingsbrieven weggedaan. Omdat sommige werkgevers vinden dat je geen werk kunt krijgen met zon hoge diplomas. Sommigen die een universitaire opleiding hebben gehad, werken thans als kelner in een restaurant en vragen aan de klanten nu of ze biefstuk friet willen hebben. Zo, hoe waardevol was die raad in werkelijkheid?
Wat valt er te zeggen over Sauls zienswijze? Stel je voor dat je 5, 10 of 15 jaar pioniert! En dan moet je plots werk vinden. Wel, zal Jehovah niet in staat zijn om voor me een betrekking te helpen vinden?
Denk hier eens over na. Wat zegt de bijbel hierover? God is niet onrechtvaardig dat hij vergeet wat je voor hem hebt getoond. Dat betekent dat het vanuit Jehovahs zienswijze onrechtvaardig zou zijn om één van zijn dienstknechten te vergeten. Jehovah gelijkt niet op de wereldse werkgevers. Sommige werkgevers proberen in te krimpen. Misschien kiezen ze iemand uit die al 15, 18 of 20 jaar voor de firma heeft gewerkt. En ze ontslaan hem en nemen iemand nieuw aan met minder ervaring. Die moet je ook minder betalen. Er zijn zelfs boeken geschreven overhoe je mensen moet ontslaan. Bijvoorbeeld: één van die aanbevelingen is: nodig hem uit in jouw bureau. Als ze in jouw bureau komen, kom je er niet van af. Na zoveel jaren getrouw te hebben gewerkt, krijgen ze soms één uur de tijd om alles op te ruimen en twee veiligheidsmensen begeleiden hem naar de uitgang. Dat is het dank u wel voor 20 jaar dienst.
Vergelijkt dat nu eens met het dienen van Jehovah. Als ik Jehovah 20 jaar getrouw dien, dan zullen ergeen veiligheidsmensen naar me toe komen die ingehuurd zijn om me buiten te zetten. Jehovah. zal jouw werk niet vergeten. Dat is wat de bijbel belooft. Saul antwoordt misschien: Dat klinkt mooi.Maar eerst zou je naar de universiteit kunnen gaan en dan volle tijddienst doen. Is dat altijd praktisch? Je hebt er bijvoorbeeld computer technologie gestudeerd en dan ga je pionieren en misschien ga je naar Bethel. Daar word je echter toegewezen om in de keuken te werken. En dat heeft niets met computers te maken. Veronderstel dat ik daar 5, 10 of 15 jaar werk? Dan verlaat ik Bethel. Nu moet je in je eigen levensonderhoud voorzien. Wat zal je met al je computer technologie dan nog uithalen?
Misschien ben je dan in staat om les te geven in de oude geschiedenis van de computertechniek. Die techniek verandert zo snel, als je niet up to date blijft, je achterop geraakt.
Ik sprak vorig jaar met een broeder die 18 jaar op Bethel had gediend. Na zijn middelbare school was hij direct naar Bethel gegaan. Gedurende die 18 jaar dat hij daar was, huwde hij. Waarom verliet hij Bethel? Omdat zijn vrouw zwanger.
van middelbaar onderwijs. Hij moest nu in de wereld een volle tijd betrekking vinden. Hij zei tegen me: Ik heb er een gevonden. Weet je waar ik werk? Bij een firma die alleen universitair afgestudeerden in dienst neemt? Ik vroeg: hoe is dat mogelijk? Jij enkel met je middelbaar onderwijs? Ze hebben voor mij een uitzondering gemaakt. Er waren twee vereisten waar je moest aan voldoen om het werk te krijgen. Je moest goed kunnen praten en weten hoe je met anderen moet omgaan. Wel op de Theocratische Bediening School heb ik geleerd hoe te spreken. En ik heb omgegaan met mensen terwijl ik op Bethel diende. De organisatie heeft me de opleiding gegeven voor de hoedanigheden die ik nodig had voor deze betrekking .Hij zei Wil je weten wat ik op mijn werk doe? Weet je wat ik moet doen? Ik ben op een plaats om de universitair afgestudeerden aan te nemen of te ontslaan. Hield Jehovah zijn belofte jegens deze broeder?
Nadat hij Jehovah 18 jaar had gediend, vergat Jehovah hem? Neen, helemaal niet. En alhoewel het onmogelijk was een betrekking te vinden in dat bedrijf zonder universitair diploma, was Jehovah in staat om onmogelijke dingen
mogelijk te maken. Jij zegt aan Jehovah wat onmogelijk is en hij zal jou tonen wat mogelijk is. Jehovah houdt van het woord onmogelijk. Bij God zijn alle dingen mogelijk! Je hoeft je helemaal niet bezorgd te maken. Vanuit werelds standpunt kan het dan wel lijken dat we helemaal niet goed uitgerust zijn om de economische reus het hoofd te bieden. Wie treedt in het gericht met het economische systeem met een wereldse opleiding? Wij beschikken over een geheim wapen.
Een wapen waar de Sauls en de Eliabs van vandaag helemaal niets over hebben gehoord. Als Jehovah de hemelen en de aarde kan scheppen, kan hij ongetwijfeld in staat zijn een betrekking te vinden voor je als je er een nodig hebt. Als je de koninkrijksbelangen de eerste plaats in je leven stelt, zal Jehovah in de noodzakelijke behoeften van het leven voorzien. Hier is soms een uitdaging. Op welk niveau? Met andere woorden, Jehovah weet wel dat er bepaalde dingen zijn die ik nodig heb om te kunnen leven. Het punt is dat Jehovahs zienswijze met betrekking tot wat de noodzakelijke levensbehoeften zijn én onze zienswijze, heel verschillend kunnen zijn. Het kan zijn dat we denken dat we niet in staat zijn om te pionieren. Omdat we uitgaan van het standpunt dat er te veel dingen zijn die we nodig hebben om te kunnen leven. Heel veel jonge echtparen zijn echt in het rood gegaan met hun kredietkaart. Ze zijn soms 20.000 of 30.000 euro schuldig aan de bank, terwijl ze nog niet eens 25 jaar oud zijn. Hoeveel van die dingen hebben we echt nodig? Hoeveel hebben we nodig om gelukkig te zijn? Is het waar dat hoe meer we bezitten hoe gelukkiger we zijn? Het is echt interessant Jehovahs zienswijze te krijgen m.b.t. wat we echt nodig hebben. Lees eens met mij: Deuteronomium 2:7 Want Jehovah, uw God, heeft u gezegend in al het werk van uw hand. Uw trekken door deze grote wildernis is hem heel goed bekend. Deze veertig jaar is Jehovah, uw God, met u geweest. Het heeft u aan niets ontbroken Deze woorden wil ik benadrukken: Jehovah uw God heeft u gezegend, hij is met u geweest, het heeft u aan niets ontbroken. Wat aten de Israëlieten gedurende 40 jaar in de wildernis? Als ontbijt, manna, voor lunch, manna, voor t avondmaal nog eens manna. En als ze nog een kleinigheid wilden voordat ze naar bed gingen, weer manna. Ze aten gedurende 40 jaar altijd hetzelfde. En toch zei Mozes: Jehovah uw God heeft u gezegend. Misschien is uw lievelingsmaaltijdbiefstuk friet en je moet het gedurende een maand lang eten. sMorgens, s middags en s avonds. Maar zou je het gedurende 40 jaar willen eten? En als je vrouw dan deze maaltijd bereidt, zou je dan zeggen Jehovah God heeft me gezegend? Wat we nodig hebben is heel eenvoudig. In 1 Tim 6:8 zegt Paulus daar: Wanneer we daarom voedsel,kleding en onderdak hebben, zullen we daarmee tevreden zijn.
De sleutel is derhalve tevreden te zijn met wat we hebben en niet telkens meer en meer en meer te willen. Dat brengt immers geen tevredenheid met zich. Laten we een tweede vijand bekijken, een reus waar jonge mensen mee worden geconfronteerd.
Groepsdruk
Jonge mensen zijn heel gevoelig. Als ze tieners zijn, voelen ze zich niet altijd gemakkelijk in hun lichaam. Een beetje verlegen. Ze willen niet graag uitspringen als anders zijnd en zeker willen ze niet worden uitgelachen Maar wij zijn Jehovahs volk. Mensen zullen zien dat we verschillend zijn. Hoe zullen we deze reus tegemoet treden?
Wat zou Saul hierover te zeggen hebben: Je moet anderen helemaal niet vertellen dat je een
getuige van Jehovah bent. Je kunt je kleden zoals
iedereen, spreken als zij. En veel van de dingen die de andere jongeren doen ook doen Misschien zal niemand weten dat je een getuige bent. Misschien kun je wel je hele schoolperiode doorlopen zonder dat iemand weet dat je een getuige bent?
Dat is wat Saul zou zeggen. Wat zou David zeggen? David zou zeggen: jij bang van hen? Maar zij honen Jehovahs volk. Ze weten helemaal niet waarover ze spreken! Waarom zou jij benauwd zijn voor deze jongeren? Wiens raad zou je te harte nemen?.David zou zeggen: raap al je moed bij elkaar. Confronteer jezelf met de reus.
Een jongere, Jason genaamd besloot dat te doen. Op een zaterdagmorgen werkte hij van deur tot deur. Hij belde ergens aan, had een Ontwaakt en Wachttoren in zijn hand. Wie opende de deur? Monica, het populairste meisje van de klas maar ook het meest praatzieke. Monica zag wat hij in zijn handen had. Ze zag zijn tijdschriften. Hij wist dat maandag iedereen op school zou weten wat hij had gedaan gedurende het weekend. Hij stond stil bij de verschillende.mogelijkheden die hij had. Hij kon gebaren dat hij een week lang ziek was. Een week thuis blijven van t school. Hopend dat na een week de andere studenten het vergeten waren. Of hij zou een snor kunnen laten staan en naar Brazilië gaan en uitgaan van het standpunt dat niemand hem zou herkennen.
Of hij zou de reus tegemoet kunnen treden en standvastig blijven. Dit besloot hij te doen. Gedurende het weekend dacht hij na over de vraag: wat zullen de klasgenoten allemaal zeggen op maandag? Dan bereidde hij zijn antwoord voort. En ja, een klasgenoot kwam naar hem toe. En zei: Wel, (spottend) Jason, Monica zei dat je zaterdag bij haar aan de deur stond met de Wachttoren? En bliksemsnel zei Jason wat hij had overdacht in het weekend. Hij zei: Dat is inderdaad zo, maar weet je, ik waardeer niet de toon waarop je dat zegt. Hij zei: volgende zaterdag om 10 uur zal ik bij jou aan de deur staan. Ik zal de Wachttoren mee hebben en je kunt zorgen dat je thuis bent. Ik ben er zeker van dat die jongen de volgende zaterdag zo bevreesd was dat hij zorgde dat de deuren gesloten waren en de ramen geblindeerd waren, ingeval Jason zou langskomen.
David had gelijk. Je noemt dat een reus? Kijk eens hoe hij omvalt eenmaal dat je hem tegemoet treedt?
Jongeren, dit is wat jullie dienen te beseffen. Jonge mensen op school kunnen wreed zijn. Als zij denken dat je je op je ongemak zult voelen, dan zullen ze je namen geven Ze zullen je uitlachen en alles uitproberen om het je maar ongemakkelijk te maken, omdat ze lafaards zijn. Als je opstaat en hen tegemoet treedt en als je hen een goed antwoord weet te geven zullen ze angstig weglopen. Sta ze dus niet toe in het voordeel ten opzichte van jou te zijn. Je moet in feite trots zijn op het feit dat je één van Jehovahs .getuigen bent Zij maken immers de gevechtslinie van de Almachtige God belachelijk. Eigenlijk brengen zij zichzelf in een zeer zeer moeilijke positie
Een jong zusje van ons, Lesley die 12 jaar oud was, besloot om op school niet langer een slachtoffer te zijn. Ze was altijd een beetje onzeker van zichzelf, en telkens ze met het nieuwe schooljaar naar een nieuwe klas ging had ze een beetje schrik om te zien wanneer de klasgenootjes zouden uitvinden dat ze een getuige van Jehovah was. Een keer, op de eerste dag van school besloot Lesley daar een eind aan te maken. Ze besloot zelf naar de leerkracht toe te stappen en te zeggen dat ze een getuige van Jehovah was vooraleer de leerkracht er zelf achter zou komen. Onmiddellijk na de les ging ze naar Doris, haar lerares en vroeg haar: heeft iemand u al gezegd dat ik een getuige van Jehovah ben? Ja, inderdaad zei ze. Oh maar dat is goed en hebt u soms vragen? Ja zei Doris. Ik heb vragen. Je kunt naar mij thuis toe komen en mijn vragen beantwoorden. Echter op één voorwaarde: je moet alleen komen, geen volwassenen meenemen.
Dit is precies wat Wesley deed. Een heel jaar lang studeerde ze alleen met haar lerares, Doris. Een tijdje geleden sprak ik met Doris. In feite zie ik haar geregeld. Ze is geen lerares meer, maar een lid van de Brooklyn Bethelfamilie. Ik vroeg Doris: heeft deze ervaring nog een vervolg? Ja, zei ze: Lesley en haar broers waren zo enthousiast wanneer ik gedoopt werd, dat ze besloten met elke volwassene in de school over het goede nieuws te praten. En hetresultaat is dat in die school drie leraars en twee secretarissen de waarheid aanvaardden. Dit allemaal als gevolg van een 12-jarig meisje dat de moed had om te vragen: hebt u vragen over Jehovahsgetuigen?
Jason en Lesley zijn eigenlijk heel erg gewoon. Wat heeft hen in staat gesteld om dit te kunnen volbrengen? Goede opleiding thuis. Zo, we zouden de ouders kunnen vragen: hoe staat het met deopleiding die je aan je kinderen geeft? Als je zoon 12, 13 of 14 jaar oud is en nog geen
niet-gedoopte verkondiger is, kan je zeggen dat je hem echt goed opleidt? Wel, je zou misschien
kunnen zeggen: hij vergezelt ons toch in de dienst?Ja, maar als hij nog geen niet-gedoopte verkondiger is, dan is hij zelf nog niet in het beeld gekomen. Hij zou twee of drie zaterdagen achtereen niet in de dienst kunnen gaan en het zou geen verschil maken want er is nog geen verkondigerskaart op zijn naam. De vraag is derhalve: als de kinderen de tienerleeftijd naderen en ze zijn nog geen niet-gedoopte verkondiger waar is dan de opleiding die je hen geeft? En als je zoon 14, 15 of 16 jaar oud is, is hij dan al gedoopt, en zo niet, waarom niet?Waar is de opleiding?
Sommigen zeggen: hij is te jong Het is beter dat je wacht totdat je je middelbaar onderwijs hebt voltooid Dan kun je aan de doop denken. Dat is erg erg onverstandig Maar denk daar eens over na. In vele gemeenten bestaat er een behoefte aan dienaren in de bediening. Als je een 18 jarige hebt maar hij is nog niet gedoopt, dan komt hij niet in aanmerking voor deze dienstvoorrechten. Is het niet? Gedurende heel zijn tienerleeftijd heeft hij nooit geleerd om te streven naar voorrechten. Hier is een ander probleem Die 18-jarige van u kan denken dat hij te jong is om gedoopt te worden, maar hij zal heus nooit denken dat hij te jong is om afspraakjes te maken.
Daar heb je dan een 18 jarige ongedoopte jongere die verkering wil hebben. Met wie zal hij verkering willen? Een werelds meisje op school? Of een ander ongedoopt meisje? Want als zij gedoopt is, is ze misschien geestelijk zwak, want als zij gedoopt is, dan zal zij geen verkering moeten beginnen met deze niet-gedoopte verkondiger.
Zie je de problemen die kunnen komen? En veronderstel dat je zoon dan verliefd wordt op een werelds meisje? Hoe zul je je dan voelen als hij met haar wil trouwen?
Zo broeders, het heeft echt nut je jonge mensen vroeg op te leiden in Jehovahs dienst. Sommige ouders zeggen: ik wil ze helemaal niet dwingen om in de dienst te gaan of naar de vergaderingen als ze dat zelf niet willen. Als ze op zaterdagmorgen bijv.vermoeid zijn en ze raken niet uit bed, dan wil ik ze niet dwingen om mee te gaan in de velddienst. Of als ze huiswerk hebben wanneer er boekstudie-avond of de Theocratische School is, dan is het beter eerst hun huiswerk te doen i.p.v. naar de vergaderingen te gaan. School is immers belangrijk. En eenmaal afgestudeerd hebben ze alle tijd om erover na te denken om Jehovah te dienen. En daarbij, als ik ze dwing om in dienst te gaan, wel daar houdt Jehovah niet van.
Hij wil alleen dat het met een vrije wil gebeurt en niet onder dwang.
Ouders, indien je die instelling hebt, waarom denk je dat je zoon of dochter nog in de waarheid geïnteresseerd zal zijn? Wat valt er over te zeggen dat Jehovah alleen gewillige dienst wilt of dat we niet moeten aandringen om naar de vergadering te gaan?
Twee voorbeelden, waarvan één een bijbels.
Je kent het verhaal van Jona. Tegen Jona zei Jehovah: ga naar Ninevé! Jona wilde niet naar Ninevé. De Ninevieten hadden de slechte gewoonte, als ze iemand niet waardeerden, dan sneden ze zijn oren af. Hij hechte heel veel waarde aan zijn oren. Hij wou ze niet kwijt Hij draaide zich om en ging de andere kant op. Je kent het verhaal. Er was een grote storm en hij werd in de zee geworpen. En hij bracht 3 dagen door in de buik van de vis. Wanneer hij uiteindelijk uitgebraakt werd wat zei Jehovah tegen hem? Zei Jehovah dan: Ik geloof niet in dwingen om iets te doen waar je geen zin in hebt? Jona wil niet naar Ninevé, en daar is de profeet Amos. Ik ga eens kijken of Amos bereid is die toewijzing om naar Ninevé te aanvaarden? Misschien wil hij wel gaan? Neen neen, hij zei: Sta op en ga naar Ninevé! De Ninevieten waren nog niet veranderd. Ze sneden nog altijd de oren af. Denk je echt dat Jona in zijn handen wreef en zei: Wauw! Ik kan niet meer wachten om naar Ninevé te gaan? De enige reden waarom hij nu naar Ninevé ging, was dat hij geen tweede keer meer in die vis wilde zijn! Maar zegende Jehovah.zijn bediening? Hij predikte 40 dagen in Ninevé en hij startte 120.000 bijbelstudies. In een periode van slechts40 dagen!! 120.000 Ninevieten kwamen tot berouw en vielen op hun knieën. Ze brachten Jehovah lof. Hoeveel studies zou hij gestart zijn indien hij in Israël zou gebleven zijn? In Israël kon je 40 jaar lang prediken en geen enkele studie oprichten. Omdat Jehovah wist wat nodig was en hij verwachtte van Jona dat hij zich zou schikken.
Nu het tweede voorbeeld:
De zomer nadert. Veronderstel dat je zoon gedurende de zomer gaat werken en je zoon Jan werkt bij de Mc Donalds. De eerste dag wanneer hij moet gaan werken, kom je in de kamer van je zoon en je zegt: Jan, opstaan! Tijd om naar je werk te gaan! En Jan opent een oog en zegt: Oh mamma, ik ben te moe, ik ga niet vandaag. Wat zou je dan doen? Zou je naar de beheerder van de Mc Donalds bellen en zeggen: bij ons thuis is het de gewoonte dat we onze kinderen niet dwingen iets te doen waar ze geen zin in hebben. Nu, Jan heeft helemaal geen zin vandaag om hamburgers voor jou te maken.Zo, zijn vader en ik zullen proberen zijn hart te bereiken en we zijn er zeker van dat tussen nu en het eind van de maand hij gemotiveerd zal zijn om te komen naar zijn werk.Je zult toch zijn plaatsje vrijhouden, hé?
Denk je dat hij nog zijn werk zal behouden?
Je zou eerder tegen je zoon zeggen: Je moet eens goed luisteren:er zijn nu eenmaal dingen in het leven die moeten gebeuren, zelfs als we het niet graag doen. Sta op en kleed je aan zul je zeggen.Je gaat vandaag gaan werken. Je zult waarschijnlijk tegen jezelf zeggen: ik verdien een pluim. Ik ben een goede ouder.Broeders, als je dit zou doen voor een Big Mac? Zou je het dan ook niet doen voor iets wat echt belangrijk is, voor Jehovah?
Een tijdje geleden sprak ik met een broeder. Die had 8 kinderen De 20-jarige was een pionier, de 19 jarige eveneens, de 18 jarige keek er naar uit om te beginnen De 17 jarige eveneens. Maar ik keek naar die 16 jarige en hij had geen goede houding. Hij nam de waarheid niet au serieux. Ik maakte me zorgen om hem We waren in de reizende dienst op dat ogenblik en wij gingen weg uit de gemeente, maar na zes maanden kwamen we terug. Toen we terugkwamen was die jongen van16, ondertussen nu 17 geworden en hij maakte zich nuttig in de zaal en hij bediende nu de microfoon tijdens de vergadering en zijn koninkrijksdienst was onderlijnd en voorbereid. Ik was benieuwd. Ik vroeg hem mee te komen in de dienst op zaterdagochtend. Ik zei: jij en ik, we weten beiden hoe je was zes maanden geleden. Wat heeft je vader gedaan? Hij lachte en zei: Ik had geen goede instelling, zes maanden geleden. Op een dag vroegen mijn ouders me eens rustig te gaan zitten en ze zeiden: We merken op dat je de dingen niet doet zoals de andere kinderen.ze doen. Je beleeft de waarheid niet op dezelfde manier zoals de anderen het doen. Iets moet je weten: we houden te veel van jou om je toe te laten dat je de waarheid zou verlaten. Dit zal niet gebeuren. Ik werd me ervan bewust dat ik geen keus had. Ik schikte me naar de anderen. Ik zag diezelfde jongen twee jaar later. Hij is getrouwd nu. Staat met zijn vrouw samen in de pioniersdienst. Hij is heel echt dankbaar dat zijn ouders zo met hem gesproken hadden.
We zullen het nu nog hebben over twee andere reuzen:
Negatieve publiciteit
Het gebeurt dat de media,T.V., radio, de kranten verschrikkelijke berichten doorgeven over ons. Er is iets vreemds met deze berichten. Wereldse mensen lezen ze, maar vergeten ze heel snel, maar het is vaak Jehovahs volk dat er het meest last van heeft. Het gebeurt wel eens dat sommigen naar Bethel bellen of schrijven en vragen: Is dat écht waar wat in de krant staat? Het moet wel waar zijn, want het staat in de krant?
Soms zijn onze broeders meer van streek door die berichten dan mensen van de wereld. De duivel spreekt al 6000 jaar leugens. We moeten dan ook niet verbaasd zijn dat er heel wat leugenachtige verslagen in staan. Hoe zullen we daar mee omgaan? Wat voor raad zou Saul geven?
Wel zou hij zeggen: iets begrijp ik niet.
Hij antwoordt misschien: Er is iets dat mensen niet begrijpen over Jehovahs getuigen.
De kwestie van uitsluiting.
Zo, misschien kunnen we dat onderwerp wat meer gaan uitdiepen. Is dat echt zo? Door die grondige studie merken we dat uitsluiting niet noodzakelijk is. En als we de regeling van uitsluiting zouden afschaffen zouden de mensen ons dan liever zien? Hoe lang hebben we deze regeling van uitsluiting al? Eigenlijk, pas sedert 1952. En wat valt er te zeggen over de tijd daarvoor? Tot op die tijd moeten de mensen toch wel van ons hebben gehouden? Niet? Wel neen, zie je, want er was nog een kleinigheid die ze toen niet goed begrepen?
De kwestie van bloedtransfusie.
Mensen begrijpen dat niet. Misschien kunnen we dat onderwerp ook beter bestuderen. En misschien merken we uiteindelijk wel dat we bloedtransfusies kunnen aanvaarden. Eenmaal dat we mensen niet meer uitsluiten en
bloedtransfusies aanvaarden, dan zullen ze misschien van ons houden? Hoe lang worden
bloedtransfusies al gebruikt? Sinds 1945. En wat valt er te zeggen over de periode daarvoor?
Toen hielden ze ook niet van ons. Want we gingen toen niet naar de oorlog. Als we nu een lichtflits zouden krijgen waardoor we zouden zien dat we ook naar het leger kunnen gaan? Dan zouden ze van ons houden. Wanneer werd de zienswijze met betrekking tot neutraliteit uitgelegd? In 1938. En voordien hield iedereen toen van ons? Neen, want met dat van deur- tot- deur- gaan, jullie vallen mensen lastig! Hoe lang gaan we al van deur tot deur? Sedert 1920. En wat over de tijd daarvoor? Heb je het vast? Het feit dat de wereld ons haat heeft niets met onze geloofsovertuiging te maken. De wereld haat ons omdat de god van deze wereld ons haat. En dat gevoel is wederzijds. Dat zal ook nooit veranderen. De grote kloof die er tussen ons en de wereld is, is door God ingesteld. Het is Jehovah die zegt dat er vijandschap zou zijn tussen u en de vrouw en tussen uw zaad en haar zaad. Zo, er is niets wat wij kunnen doen aan dat geschil. Dus, je zou kunnen zeggen: mensen vervolgen ons omdat ze ons niet verstaan. En dat kan soms inderdaad zo zijn, maar de duivel begrijpt ons absoluut niet verkeerd. En de duivel moeten we tegemoet treden. De duivel komt heel erg overeen met de klasgenoten. De bijbel zegt: Neem een krachtig standpunt jegens hem in.1 Petrus 5:9 Met andere woorden, we moeten een krachtig standpunt innemen voor wat juist is. De duivel moet begrijpen dat hij niets kan doen om ons weg te trekken van Jehovah God.
Nog een vijand. Onze ergste vijand! Nog een reus. Wie denk je dat het is? Het meest indrukwekkende?
Wijzelf
Soms hebben we spijt van de manier waarop we opgegroeid zijn of van de dingen die gebeurd zijn in onze jeugd. Misschien hadden we een broer en een zus die liever gezien werden dan wijzelf? De ouders zullen dit ontkennen. Moeder zal zeggen: neen, neen, neen, je hebt helemaal geen gelijk, ik hield van jou evenveel! Jij weet dat je broertje het lievelingetje was. Dat kan er toe leiden dat je het gevoel hebt dat je je niet bemind voelt, dat je niets goeds kunt doen.
Misschien hebben je ouders op een of andere manier daartoe bijgedragen? Ze lieten je misschien in de steek? Je dacht hen te behagen door de garage helemaal te kuisen en toen ze thuis kwamen wilde je hen trots de garage tonen? Maar de reactie was waarom ook niet het huis geschilderd? Met andere woorden, ze zijn nooit tevreden. Je kon nooit genoeg doen. Soms gebeurt het dat je opgroeit en ze een tekort aan zelfrespect hebben en als het slecht gaat, dan zeggen ze: ik deug niet. Ik zal nooit iets tot stand brengen. Ik zal toch in Armageddon vernietigd worden. Jehovah wil me niet in zijn nieuwe wereld! Waarom moet ik het dan proberen?
In de eerste plaats, wat is er verkeerd met deze redenatie? We bekritiseren onszelf, we beschuldigen onszelf. We zeggen tegen onszelf dat we niet deugen. Maar wij zijn de schepping van Jehovah en Jehovah heeft ons naar zijn organisatie getrokken. Hij trekt geen waardeloze mensen naar zich toe. De bijbel zegt dat Satan de beschuldiger is van onze broeders. Hij beschuldigt ze dag en nacht voor onze God.En ook voor Gods troon. Als jij jezelf beschuldigt, dan doe je het werk van de duivel door zo te redeneren. Sommige bijbelse figuren hadden een verschrikkelijke jeugd. Koning Achaz was 11 jaar oud toen hem een kind,Hizkia werd geboren. Welke goede opleiding kun je aan je zoon dan geven op zon leeftijd? Koning Achaz offerde een van zijn zonen op door hem levend in het vuur aan Molech te schenken. Wat zou jij ervan vinden indien je vader je oudere broer zou offeren aan een valse god in het vuur?
Hizkia had zeker en vast geen erg mooie jeugd. Maar hij koos wel erg bewust om de dingen niet te doen zoals zijn vader. Ook jij kunt besluiten niet zoals je ouders te zijn indien zij niet het
goede voorbeeld hebben gegeven
Hoe? Hoe is dat mogelijk? Jij hebt een geheim wapen ter beschikking. De Sauls en Eliabs van deze wereld weten het niet. Jehovah der legerscharen is in staat je met je problemen te helpen. In Filip 4 : 4 geeft Paulus heel erg goede raad. Hij schreef naar christenen Verheugt u altijd in de Heer. Nogmaals zal ik zeggen: Verheugt u! Ze werden met problemen geconfronteerd. Hoe kun je je dan verheugen?
Ze konden zich in de Heer verheugen. In de kennis van Jehovah verheugen. Dat is een probleem waar niemand van ons nog mee wordt geconfronteerd. Wij moeten niet meer zoeken naar de waarheid, niet meer naar Jehovah.
We hebben hem gevonden. Vers 5 Laat uw redelijkheid aan alle mensen bekend worden. De Heer is nabij. Paulus zegt dus dat we redelijk moeten omgaan met onze problemen.
Is het niet zo dat we met moeilijkheden worden geconfronteerd omdat we niet redelijk te werk gaan? Sommigen zijn perfectionisten. Als we iets niet perfect kunnen doen, dan doen we liever
niets. Als we niet kunnen hulppionieren, dan liever helemaal geen dienst. Maar, is het redelijk volmaaktheid te verwachten van een erg onvolmaakt lichaam? Of zal het 1000 jaar vragen om de volmaaktheid te bereiken? Schenk aandacht aan het laatste deel vanvers 5.de Heer is nabij. Als je een probleem hebt, waarom je bezorgd maken? Als de Heer nabij is, dan moet hij het toch zien en je daarbij helpen? Hoe?
Vers 6,7Weest over niets bezorgd, maar laat in alles door gebed en smeking te samen met dankzegging uw smeekbeden bij God bekend worden; en de vrede van God, die alle gedachte te boven gaat, zal uw hart en uw geestelijke vermogens behoeden door bemiddeling van Christus Jezus. Jehovah zal je probleem niet altijd oplossen maar wel de vrede van God schenken. En als je je niet echt bezorgd maakt over je problemen en ze in zijn handen laat, dan is het beste wat we kunnen doen, de volgende oplossing: Vers 6Paulus zegt: Bidden en smeekbeden tezamen met dankzegging.
Dat is een duidelijke opmerking.
Paulus zegt: Vergeet niet je zegeningen te tellen. Ik weet dat je problemen hebt. Maar tel ook je zegeningen. Ik werd op een heel erg gevoelige manier benaderd op een één dags vergadering door broeders en zusters en onder hen was er een zuster in een rolstoel. Ze konnoch haar armen noch haar benen gebruiken.Ze zei: ik weet dat ik ben gezegend door Jehovah. Hoe? zo vroeg ik. Wel, ik heb een klein pensioen van de regering en zo kan ik daarmee een studio huren en eten kopen. Als ik wil eten, dan moet ik iemand vragen om eten te brengen. Ik ken mensen in dezelfde situatie en die hebben geen toelage, geen geld om voedsel te kopen. Dus? Ik voel dat ik door Jehovah gezegend word. Ik voelde me nederig toen ik met deze zuster had gepraat.
Nu, u kent het probleem alcoholisme. Een alcoholist drinkt een glas en het leidt tot een tweede glas. En van het tweede glas komt er een derde en van een derde, een vierde .Wanneer hij totaal dronken op de grond ligt, welk glas was het verkeerde voor hem? Het eerste of het laatste? Natuurlijk, het was het eerste glas. Want het is dat eerste glas dat ertoe leidde dat hij dronken op de grond terecht kwam. Negatieve gedachten komen daar heel erg goed mee overeen. Soms denken we iets negatiefs. Ben weer niet geslaagd. Het leidt tot een tweede gedachte: ik ben niet goed. Ik kan niets goed doen. Een derde,ik zou niet inzien dat God nog van me houdt en het één leidt tot het andere. Totdat je helemaal depressief bent. Want wat was de gedachte die moest vermeden worden? Niet de laatste gedachte, maar de eerste.
Vers 8 :Ten slotte, broeders, al wat waar is, al wat rechtvaardig is, al wat eerbaar is, al wat lieflijk is, alles waarover gunstig wordt gesproken, welke deugd er ook is en al wat lof verdient, blijft deze dingen bedenken.
Bekijk eens dat lijstjeHoeveel negatieve zaken staan er op dat lijstje ? Geen enkele. Paulus zegt ons als het ware: als we gelukkig willen zijn moeten we ons focussen op positieve gedachten. De wereld en haar wijsheid ziet dat niet zo. De wereld kan ons aanmoedigen om uitgebreid stil te staan bij de negatieve dingen uit onze jeugd. Maar is dat de manier die leidt tot de vrede van God? Er zijn misschien dingen tussen nu en Armageddon waar we beter niet bij stil staan? Het kan even slecht zijn als kijken naar pornografie. Wie, die over gezond verstand beschikt, zou Jehovah willen behagen en naar pornografie kijken? Wie zal zeggen:ik ben sterk genoeg, ik kan daar naar kijken? We zijn niet sterk genoeg om naar porno te kijken. En we zijn ook niet sterk genoeg om opnieuw en opnieuw stil te staan bij negatieve gedachten. Dus, komt dat eens op, dan kun je bidden tot Jehovah en vragen: je weet hoe ik ben en ik blijf denken aan negatieve dingen. Help me a.u.b. om positief te denken. En bid en blijf bidden totdat dezenegatieve gedachten verdwijnen.
Vandaag staan wij oog in oog met een reusgroter dan Goliath. Heel het systeem van dewereld van de duivel is tegen ons in het gareel gebracht.Maar we moeten de confrontatie aangaan. We moeten sterk staan tegenover de duivel en zijn organisatie. De wapens van onze oorlogvoering zijn misschien niet zo kunstig verzonnen. Mensen mogen dan lachen met onze 5 stenen en een slinger. Maar vergeet nooit, dat is niet het enige wat we tot onze beschikking hebben.
Wij bezitten een geheim wapen. Waar de Eliabs en de Sauls niets van af weten. Wij gaan de confrontatie aan met Jehovah der legerscharen.In zijn naam zal de wereld overwonnen worden. Dus, we moeten niet de methoden van de wereld en hun middelen gebruiken om te slagen. Doe veeleer de gehele wapenrusting van God aan en blijf het aanhouden. En probeer nooit Sauls wapenrusting aan te doen.
ik herhaal dat u gemakshalve deze lezing best af print zodat u het kunt vergelijken met het commentaar dat ik op het einde van de week zal plaatsen. bedankt voor het lezen.
De lezing werd in het Nederlands vertaald door David Vandendriessche.
Ik had gezegd de lezing van David Splane samen te vatten. Daarmee bedoelde ik dat deze Engelstalige lezing die door David Vandendriessche als tolk in het Nederlands gelijktijdig werd vertaald, nu zonder de Engelse tekst weergegeven wordt.
Het is niet mijn bedoeling om mensen hun geloof te ondermijnen of uit te hollen en nog minder om het af te nemen, integendeel. De manier waarop de organisatie en het besturende lichaam echter inbreuk maken op zowel de universele rechten van de mens als op de privacy van hun leden is hemeltergend. Hierdoor leggen zij niet alleen een struikelblok voor hun eigen leden, maar identificeren en profileren zij zich als gelijk aan of zelfs boven alle andere religies, maar zeker niet beter.
Gij lezer, indien jij een Getuige van Jehovah bent, moet zelf uitmaken in hoeverre jij nog een eigen persoonlijke keuze hebt. In hoeverre jij nog een eigen geweten kunt en mag laten beslissen over levenskwesties en sociale omgang. Ondanks de ogenschijnlijke vrijheid, de morele hoogstandjes en de normen die je leerde van en via de organisatie en het vermeende besturende lichaam. Met het woord "hoogstandjes" bedoel ik de uitzonderlijke prestaties i.v.m. het anders zijn dan de andere religies vooral met betrekking tot:
"Het aannemen van de naam van God, Jehovah, alhoewel daar geen zekerheid over is dat het werkelijk zijn naam is.
De prediking 'van huis tot huis' of juister gezegd 'van deur tot deur' en het daarbij horende maandelijks rapportje. Nergens is er een bijbelse richtlijn i.v.m. deze regel.
Het niet opvolgen van de militaire dienstplicht om eventueel aan een oorlog deel te nemen. Wat één van de sterkste argumenten is in vergelijking met gelijk welke andere religie. Zelfs burgerdienst werd als een compromis gelijkgesteld met militaire dienst en uitsluiting was toen regel voor diegenen die wel burgerdienst deden alhoewel er geen bijbels bewijs kon voorgelegd worden.
Het compromis om "burgerdienst of vervangende dienst" te doen werd pas in 1996 als een gewetenskwestie toegelaten.
Dus was er al die tijd voordien geen bijbelse ondersteuning waardoor honderdduizenden in de gevangenis zijn geworpen en zelfs meerderen hun leven hebben moeten geven. Wie delgt die bloedschuld?
Zie de wachttoren van 1 mei 1996blz.19Aancaesarterugbetalenwatvancaesaris"Burgerdienst".
Een overeenkomend probleem, maar dan voor de minderjarigen i.p.v. de voornoemden, is de kinderdoop. Alhoewel de organisatie en het besturende lichaam zeggen dat zij geen kinderen dopen bewijst de praktijk het tegendeel. De "baby doop" doen zij niet, maar kinderen dopen is frequent en wordt aangemoedigd door voorbeelden die zij wereldwijd publiceren en demonstreren.
Wat parallel loopt met deze kwestie zijn de verjaardagen die vooral voor jongeren een "anderszijn" betekent en een niet te onderschatte uitdaging die nergens voor nodig is dan om "anders te zijn".
Niet om beter te zijn of moreel op een hoger niveau te komen.
In het boek " Blijf in Gods liefde " uitgeven door WTBTS of New York 2008 blz. 150 §9 wordt gezegd dat nergens in de bijbel gezegd wordt dat een dienstknecht zijn verjaardag vierde. Maar nergens in de bijbel wordt evenmin gezegd dat hij die niet mag vieren.
De twee verjaardagen waarvan de bijbel wel gewag maakt zijn negatief, maar dan moet je wel weten dat die vermeld worden omwille van de feiten waarom die negatief zijn. Ik laat dat aan jou over waarde lezer om dat uit te maken.
Maar dat jongeren hiervoor een standpunt moeten innemen waardoor zij "anders" moeten zijn is voor discussie vatbaar. Teneinde mensen te overtuigen van "waarheid" moet je redelijk zijn en niet fanatiek.
De verwijzingen die de organisatie en het besturende lichaam dienaangaande doen zijn zeker niet bijbels. Als eerste "The World Book Encyclopedia" en vervolgens het boek "The lore of Birthdays" zijn een duidelijk bewijs dat de bijbel aan de kant mag gezet worden als het hen uitkomt.
Volgens mij is een geboorte één van de mooiste en doeltreffendste manieren om God te verheerlijken. Het wonder van de geboorte en de daarmee gepaard gaande verjaardagen zijn evenwel dagen om dankbaarheid ten toon te spreiden die tot liefde voor zowel God als voor je gezin, familie en evennaaste kan leiden.
Het verbieden en sanctioneren is geen christelijke handelwijze. Wat anderen van een verjaardag zeggen of met een verjaardag doen is hun zaak en hun verantwoordelijkheid. Als je ieder misbruik van goede instellingen zou moeten beteugelen dan moet je alles afschaffen en sanctioneren.
Gelukkig voor de mensheid kan alleen de Schepper dat doen.
Nog een van die frappante maar wereldomvattende "anderszijn dan anderen" is de "bloedkwestie".
De koninkrijksdienst van november 2006 zegt volmondig en ontegensprekelijk dat het onaanvaardbaar is om "volbloed, plasma, rode bloedcellen, witte bloedcellen en bloedplaatjes" te aanvaarden. Waar staat dat in de bijbel?
Toch wordt nu met heel wat "kunst en vliegwerk" toegelaten om een keuze te maken tussen de fracties die uit de vier hoofdcomponenten gewonnen worden.
Bij nader onderzoek blijkt dat juist die elementen die uit volbloed gewonnen worden een gewetenskwestie zijn en het minder belangrijke, grotendeels water, onaanvaardbaar blijkt te zijn. Daarbij komt dat twee hoofdcomponenten, witte bloedcellen en bloedplaatjes samen, zelfs maar dan 0,18% van het volbloed volume uitmaken. Met andere woorden gezegd: er zijn dus toelaatbare fracties die heel wat groter zijn dan deze twee hoofdbestanddelen samen.
Noteer dat voor bepaalde fracties honderden liters "volbloed" nodig zijn.
De subtiele beïnvloeding benadrukt de teksten: Leviticus 17: 13, 14; Deuteronomium 12:13, 24 die uiteindelijk onder de Wet uitsluitend op de Israëlieten van toepassing waren, maar voor Christenen niet toepasselijk mogen zijn. Waarom dan deze onderschrijvende teksten?
Minstens de helft van alle Jehovah's Getuigen, verantwoordelijken inbegrepen, aanvaarden gewoon wat de organisatie schrijft, maar doen niet de moeite om zichzelf te overtuigen ondanks dat dit een niet overdraaglijke persoonlijke verantwoordelijkheid is.
Over dit alles kan nog veel en veel meer worden gezegd, maar laat dit voldoende zijn om met de lezing van David Splane te kunnen volgen.
Het beste zou zijn dat je alles uitprint en er een studie van maakt. Uw eigen mening is en blijft je verantwoordelijkheid.
Is, wat ik schrijf hierbij een hulp dan ben ik best tevreden.
Tot hier de inleiding voor de lezing van een van de belijdende gezalfden van het vermeende besturende lichaam.
Hou er rekening mee dat ik eerst de lezing zal openbaar maken en daarna het commentaar.
Gemakshalve is het dus aan te raden alles uit te printen om het daarna te vergelijken.
