Nu komen er eens te meer twee voorbeelden, en welke?

Het eerste dat verhaal van Jona die van Jehovah een opdracht kreeg, maar de andere kant opging. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De gezellige sprookjesachtige en overtrokken verteltrant die onze geroutineerde spreker nu aan de dag legt trekt aller aandacht, zelfs van diegene die anders altijd in slaap vallen.

Ik bedoel o.a. ook de jongsten.

Dat Jona bang was om zijn oren te verliezen kan waar zijn. Het feit dat hij de wijk nam naar Tarsis toont alleszins aan dat hij niet van plan was om te doen wat hem werd opgedragen.

En nu ga je zien dat Jehovah wel degelijk iemand kan dwingen te doen wat hij zegt. Jehovah zorgde tijdens zijn vlucht naar Tarsis voor een storm waardoor Jona overboord werd gesmeten door de bemanning en in de buik van een grote vis terechtkwam.

Versta je deze les, dit onderwijs, deze terechtwijzing? Als het erop aankomt moet jij je kinderen dwingen om naar de vergaderingen te gaan, om velddienst te doen, om zich voor te bereiden enz., of anders de zee in?

Tot onze schande en verdriet heb wij dit gedaan met als resultaat dat onze zoon mettertijd uitgesloten werd en jarenlang het contact met hem verbroken moest worden. Shame on you.

Terug naar Jona. Hij moest van Jehovah dus naar Ninevé en wonder boven wonder Jona richtte daar op 40 dagen tijd 120.000 bijbelstudies op.

Wonder boven wonder zei ik, want het eerste wonder was dat er toentertijd nog geen enkele bijbel was. Het tweede wonder was dat hij gewoon langs de straten liep en al roepend aankondigde: "nog maar 40 dagen en Ninevé zal ondersteboven worden gekeerd".

Volgens mij is deze manier van prediken en discipelen maken heel wat efficiënter dan de van huis tot huis en van deur tot deur prediking.

Enfin, het ging over dwingen of niet dwingen. Het eerste voorbeeld is dus wel dwingen.

Het tweede voorbeeld wordt in de lezing geschetst.

Dit "vooropgezette" voorbeeld is zo duidelijk dat bijna iedere Getuige van Jehovah direct zal zeggen "eerst Jehovah en dan het andere".

Maar de vragen zijn eerder: wat wilt Jehovah zelf? En wat interpreteert de organisatie en het besturende lichaam?

Wat Jehovah betreft kun je verschillende bijbelteksten aanhalen. Maar volgens mij zijn deze teksten vanzelfsprekend.

Micha 6:8. "Hij heeft u verteld, o aardse mens, wat goed is. En wat vraagt Jehovah van u terug dan gerechtigheid te oefenen en goedheid lief te hebben en bescheiden te wandelen met uw God"?

Mattheüs 7:12 "Alle dingen dan die GIJ wilt dat de mensen voor U doen, moet ook GIJ insgelijks voor hen doen; dit is trouwens de betekenis van de Wet en de Profeten".

Lukas 10:27 ’"Gij moet Jehovah, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw kracht en met geheel uw verstand’, en: ’uw naaste' als uzelf".

Wat de organisatie en het besturende lichaam betreft, moet je alleen maar de vraag stellen:

Waar staat het volgende in de Bijbel? Bijvoorbeeld: de vijf vergaderingen. Kledingsvoorschriften? Welk bewijs is er dat Jezus en zijn discipelen van deur tot deur gingen. (Goed weten dat je zelf vragen hebt).

Alhoewel David Splane niet in het hart kan lezen zoals Jezus Christus blijkt uit de volgende ervaring met die broeder en zijn acht kinderen dat hij de "lichaamstaal" machtig is. Bij de eerste oogopslag zag hij dat die zestien jarige zoon geen goede houding had. Bij zijn volgende bezoek zes maanden later was dat geheel en al omgeslagen, want diezelfde jongen nu 17 jaar, liep met een microfoon tijdens de vergadering. Hij kwam te weten dat de ouders met hem gesproken hadden omdat hij niet deed wat de andere kinderen deden en de "waarheid" niet op dezelfde manier beleefde. Die jongen besefte op slag dat hij geen keus had en schikte zich naar de anderen.

Naar wat riekt dat? Of moet ik zeggen 'stinkt dat'?

Dus, geef je kinderen een microfoon en ze zijn direct aanvaardbaar voor Jehovah? En twee jaar later was hij getrouwd.

David Splane zegt niet of weet niet of die jongen ondertussen wel gedoopt is, maar dat zal wel.

Klaarblijkelijk heeft die jongen ook zijn geheim wapen gebruikt.

Er staan nu nog twee REUZEN op het menu.

(ik gebruik deze aanduiding omdat het voedsel te rechter tijd schijnt te zijn).

Negatieve publiciteit (en Wijzelf).

Laat ik het eerst eens hebben over de voorstelling van de mediaberichten door David Splane: hij beweert dat die verschrikkelijk zijn en dat er iets vreemds is met die berichten.

Dat wereldse mensen die berichten snel vergeten, maar dat Gods volk er het meest last van heeft.       Hij bedoelt klaarblijkelijk dat de organisatie en het besturende lichaam er last van hebben vermits sommigen naar Bethel bellen of schrijven.

Dat zal wel zo zijn, maar dan is het om te vragen hoe het met bepaalde "berichten" zit.

De conclusie die hij hier over zulke vragen trekt, trekt op niks. Broeders of zusters zeggen zelden "het moet wel waar zijn, want het staat in de krant"! Zij zullen eerder zeggen "het staat in de WT of GO en dan moet het wel waar zijn", maar dat is niet altijd waar.

Voordat wij raad gaan vragen aan Saul, al heeft die heeft daar niks mee te maken, ga ik zelf een voorbeeld aanhalen. Het is een extreem voorbeeld, maar de feiten liegen er niet om.

De pedofilie kwestie.  Dit heeft zowel in de krant gestaan als op TV getoond en het werd opgenomen. Bij ons in België was dat "Panorama" die deze uitzending van de BBC overgenomen had. Daar waren duizenden rechtstreeks bij betrokken en duizenden hebben de organisatie en het besturende lichaam de rug toegekeerd. Dat was negatieve publiciteit, maar op feiten en getuigenissen gebaseerd.

En zulke zaken aan de kaak stellen, dáár moet je moed voor hebben. Moed om een organisatie hun zonden en hun fouten aan te zeggen, die organisatie die zelf werkelijk een REUS is. Maar in werkelijkheid uit onvolmaakte mensen bestaat.

David Splane brengt abrupt de uitsluitings-procedure in het strijdperk en gebruikt Saul als medium. Hij stuurt alle aanwezigen de "mist" in door af te wijken van de realiteit en hen op een zijspoor te zetten door naar de tijd vóór 1952 te verwijzen.

Ik verwijs naar de procedure die Jezus Christus als basis heeft gelegd. In Mattheüs 18:15-17 "Wanneer voorts uw broeder een zonde begaat, ga zijn fout dan blootleggen tussen u en hem alleen. Indien hij naar u luistert, hebt gij uw broeder gewonnen. ¹⁶Luistert hij echter niet neem dan nog één of twee met u, opdat uit de mond van twee of drie getuigen elke zaak bevestigd wordt. ¹⁷ Indien hij naar hen niet luistert, spreek dan tot de gemeente. Indien hij zelfs naar de gemeente niet luistert, dan zij hij u net als een mens uit de natiën en als een belastinginner".

Jezus Christus sprak niet van een "religieus rechterlijk comité" maar van de gemeente. Jezus Christus sprak niet over uitsluiting en dat je met de zondaar niet meer mocht spreken en niks geen geestelijk hulp meer mocht geven.

Hij sprak niet over "voorwaarden of uitsluiting".

Al wat ik kan zeggen is, "denk diep over deze dingen na" want de "uitsluitings-procedure" is een letterlijke en geestelijke marteling zelfs voor diegenen die niet zondigden maar er bij betrokken zijn.

Die negatieve publiciteit is niet door de zondaar geopenbaard, maar door de menselijke rechters die door de organisatie en het besturende lichaam aangesteld zijn.

En zonder boe of ba springt David Splane over naar nog een heter hangijzer.

DE BLOEDKWESTIE.

Deze is sedert 1945 een aanvaardbare medische behandeling geworden volgens de lezing. Maar wat valt er te zeggen over de periode daarvoor? Toen hielden de mensen ook niet van ons".

En hij doet het weer hé! Hij verandert weer van thema. "want we gingen niet naar de oorlog".

Nu ga ik eens zeggen waarom de mensen voordien ook niet van ons hielden. Voordien mochten de Getuigen van Jehovah geen "vaccinaties noch orgaantransplantaties" ondergaan. Wie het wel liet doen werdt uitgesloten. Al werd er een andere terminologie gebruikt. En dat was lang vóór 1952.

En later mocht dat ineens wel. Was de Bijbel aangepast of veranderd?

Neen, de organisatie en het besturende lichaam waren verkeerd, maar geven het niet en nooit toe.

Met een beetje moeite kun je dat allemaal achterhalen.

En als David Splane zegt dat wij niet naar de oorlog gingen is dat NIET waar, dus weer een leugen. Het waren de "STANDFASTERS" in de organisatie die niet naar de oorlog gingen en daardoor uit de boot vielen. Maar wat hij niet zegt is dat de organisatie en het besturende lichaam jaren lang hebben volgehouden dat "vervangende dienstplicht" bijbels niet toelaatbaar was en dat het een compromis was. Diegenen die het wel aanvaardden werden uitgesloten. En pas in 1996 werd in de Wachttoren van 1 mei afgekondigd dat vervangende dienst een gewetenskwestie is. Met andere woorden al die jaren hebben vooral onze jongeren nutteloos in de gevangenis gezeten en sommigen hun leven gelaten.

En weer rangeert hij ons op een ander spoor, namelijk de van deur tot deur prediking, en dat is een andere versie dan het van huis tot huis werk.

Er is geen enkel Bijbelse ondersteuning voor de "van deur tot deur" prediking. En zelfs de "van huis tot huis" prediking is zeer discutabel.

Voor de rapportjes is er zelfs geen enkele spoor te vinden in de Bijbel.

Dat de duivel heel erg overeen komt met de klasgenoten is een smerige vergelijking en kan slechts bedoeld zijn om onze jongeren wereldvreemd te maken.

Mijn vraag is "wie gaat er "duivels" te werk?

Daarmee bedoel ik niet dat alle omgang goed is, maar ook niet verkeerd en is juist daarom een persoonlijke beslissing. Of vertrouwen zij onze jongeren niet? Of zijn zijzelf onbetrouwbaar?

Nu komt de meest indrukwekkende vijand ten tonele.

Wijzelf, (gij en ik, wij en zij).

De veralgemening die uit deze manier van presenteren uitgaat is alleen maar van toepassing op verdeelde gezinnen. O.K. die zijn er veel, maar niet algemeen zoals de voorstelling suggereert.

En zijn conclusie dat je nooit of te nimmer iets goeds kunt doen is eveneens afwijkend van het normale en redelijke.

David Splane zegt nu zelf "wat is er verkeerd met deze redenatie" en komt terzake met de misleiding en het enige goede. "Maar wij zijn de schepping van Jehovah en Jehovah heeft ons naar zijn organisatie getrokken".

Één ding is zeker namelijk dat alle mensen Zijn schepping zijn en dat Jehovah ons naar zijn organisatie getrokken heeft is een uitspraak van de organisatie en het besturende lichaam.

En dat God geen 'waardeloze' mensen tot zich trekt is evenmin een juiste uitspraak. Er zijn uiteraard geen "waardeloze mensen" in Gods ogen, zij zijn allemaal zijn schepping. Er zijn wel goddeloze mensen of mensen die tegen Gods Geest zondigen, maar die laatste vaststelling is niet aan mensen gegeven om dit te beoordelen noch te veroordelen.

De zinsbouw die de spreker gebruikt is om de schuldgevoelens die je jezelf eventueel aan gepraat heb, teniet te doen. Het bijbelse voorbeeld dat David Splane nu aanhaalt is er eens te meer opgericht om, waar je ouders in te kort zijn geschoten, niet zoals zij te doen. In de praktijk doen kinderen dat praktisch nooit, zeker niet in hun tienerjaren. Zelfs wanneer zij wel het goede voorbeeld hebben gegeven.
Hij noemt echter alle ouders die niet het goede voorbeeld hebben gegeven eveneens "de Sauls en de Eliabs" van deze wereld en voegt daar nog eens extra aan toe dat zij "onwetend" zijn.

Onwetend van wat? Van uw problemen jongeren?

Jehovah der legerscharen is in staat je met je problemen te helpen

Niet je ouders, maar Jehovah.

In het algemeen weten ouders heel goed hoe zij jou kunnen en willen helpen, maar dat is weer een kwestie tussen jou en hen.

En let nu op de subtiele inschakeling van wat hij "een geheim wapen" noemt.

Hoe helpt Jehovah je dan?

Door de kennis van Jehovah.

En dat is een probleem waar niemand van ons nog mee geconfronteerd wordt. Denk jij dat ook?

Door kennis zegt hij, ik zeg "nauwkeurige kennis".

Ik zeg ook je dat er weinig Getuigen van Jehovah zijn die "nauwkeurige kennis" hebben. Wees a.u.b. niet gechoqueerd. Ik probeer het te verduidelijken door een simpele vergelijking. Hoeveel kanten zijn er direct gezien aan een medaille? Ik zeg twee, maar bij nader toezien zijn er drie.

Wel de meeste Getuigen van Jehovah kennen alleen maar de kant die de organisatie en het besturende lichaam hen laat zien. En zelfs die kant is reeds meermaals veranderd zonder dat zij de Getuigen er hun eigen gedachten laten overgaan.

Zij vragen zich nooit af waarom die verandering.

En was die verandering vroeger "niet-bijbels" en nu wel? Of andersom, vroeger wel en nu niet?

Dat wij niet meer naar "de waarheid" moeten zoeken blijft een open vraag vermits heel wat geopenbaarde waarheden veranderden en aangepast moesten worden.

In feite zegt David Splane dat zij, de organisatie en het besturende lichaam, de waarheid en God voor ons gevonden hebben en daarom moeten wij dat niet meer doen, zij hebben dat gedaan en nu moeten wij hen gehoorzamen. Evenwel zegt de bijbel duidelijk in
1 Thessalonicenzen 5: 21 "Vergewist U van alles, houdt vast aan dat wat voortreffelijk is".

En die 1000 jaar die er nodig zou kunnen zijn om tot volmaaktheid te komen?
Dan is mijn vraag, loopt die duizend jaar nog steeds parallel met de voorgaande zes duizend jaar om één scheppingsdag vol te maken? Dat kan al niet meer vermits die stelling van 7000 jaar voor één scheppingsdag niet meer houdbaar was. (Zie "Inzicht in de Schrift blz. 825 en de misleidende herinterpretatie op blz. 526 eerste § plus de ontbrekende redenen waarop de verkeerde interpretatie was gebaseerd.
En zijn de geologische bewijzen nu aanvaardbaar omdat zij in hun kraam te pas komen?).

Dat de Heer nabij is, was in de eerste eeuw G.T. reeds een feit. Zoals Jezus Christus zelf bevestigde in Mattheüs 18:20 "Want waar twee of drie vergaderd zijn in mijn naam, daar ben ik in hun midden"

De vrede van God waarover de Bijbel spreekt, is een strikt persoonlijke zaak en kan alleen maar voortvloeien uit een intieme en vertrouwelijke band met God. Filippenzen 4:7 "en de vrede van God, die alle gedachte te boven gaat, zal UW hart en UW geestelijke vermogens behoeden door bemiddeling van Christus Jezus".

De Bijbel maakt heel duidelijk dat die vrede niet door de organisatie en het besturende lichaam komt noch door gelijk welke organisatie.

Religieuze organisaties kunnen hooguit slechts een middel zijn, een instrument.

De illustratie die de spreker, David Splane, nu vertelt is een eigen ervaring. En die gaf hem een ontroerende boodschap mee, namelijk dat zij, de zuster, ondanks haar miserabele toestand, door Jehovah gezegend was. En op zijn vraag HOE? Verwees die gehandicapte zuster naar haar "regeringspensioen". Dat verwonderde mij wel, want zo moeten er beslist duizenden zijn die een "regeringspensioen" ontvangen.
Wat meer op een zegen van God berust, is dat die zuster mensen kende die geen toelage hadden om voedsel te kopen.

Hoe bleven die in leven?

En om op deze toer te blijven, deelt David Splane zijn gevoelens met ons, hij zegt dat hij zich nederig voelde nadat hij met deze zuster had gepraat. Volgens mij was dit een moment opname, want het was maar een "gevoel" iets dat hij voordien dus niet had. Ik was en ben ervan overtuigd dat "nederigheid" een eigenschap moet zijn voor een Christelijke persoonlijkheid.

Vervolgens leidt David Splane ons via alcoholisme naar depressiviteit.

Zoals alcoholisme begint met één glas, zo ontwikkelt depressiviteit zich met één negatieve gedachte. Dat klopt als een bus, maar dan een heel erg klein busje. Negatieve gedachten zijn praktisch altijd verbonden met negatieve ervaringen of handelingen. Dat hangt sterk af van persoon tot persoon, de omgeving, het milieu de omstandigheden enz..

En zoals hij benadrukt dat de eerste negatieve gedachte moet onderdrukt worden is dit eveneens een misleiding. Want, niet iedere negatieve gedachte leidt tot een depressie.
Het omgekeerde is evengoed mogelijk, namelijk dat een negatieve gedachte tot bevrijding kan leiden, gelijk welke oorzaak.

Bijvoorbeeld, iemand heeft je bedrogen, wat is jouw reactie? Uiteraard negatief en wat is het positieve? Antwoord a.u.b. voor je eigen.

Het lijstje dat Splane aanvoert is positief, niet moeilijk, het komt uit de bijbel.

Dat de wereld en haar wijsheid dat niet zo ziet is eveneens een misleiding.

Denk jij dat heel de wereld, alle mensen die geen getuigen van Jehovah zijn, want dat wordt er mee bedoeld, al zegt hij dat niet, stil staan bij negatieve dingen?

En dan nog negatieve dingen uit onze jeugd. Kunnen juist die negatieve ervaringen niet tot ons gezond verstand spreken om het beter te doen?

David Splane vergelijkt negatieve gedachten met porno en waarom?

En wanneer hij toch over gezond verstand wilt spreken, getuigt deze negatieve lezing van gezond verstand?

Waarom zegt hij dat wij niet sterk genoeg zijn om negatieve gedachten om te zetten in positieve handelingen?

Omdat zij niet leren uit hun fouten! Kunnen wij dat ook niet? en met leren bedoel ik welverbeteringen.

Dat David Splane is zeker een misser!

Hoe zet je adrenaline om in positieve energie?

Dat de problemen van vandaag steeds groter worden is gelijklopend met de groei en misleiding van de bevolking.

Dat heel het "systeem van de wereld van de duivel" tegen de getuigen van Jehovah, in het gareel is gebracht is eveneens een misleiding.

Want alle mensen die geloven, wat afhankelijk is van de plaats en de omstandigheden, zijn Gods schepping.

Bijna alle mensen zouden vrede willen, maar velen KUNNEN daar weinig of niets aan veranderen.

In dit opzicht zou zelfs de organisatie en het besturende lichaam een reus kunnen zijn. Evenals alle andere, vooral religieuze organisaties. Waarom?

Omdat organisaties werktuigen zijn in de handen van God, wie of wat Hij ook zou zijn.

De parallel die de organisatie en het besturende lichaam gebruiken in deze lezing met de wapenuitrusting van Saul is zeker en vast voor meerdere uitleggingen vatbaar.

Vergeet echter niet dat Saul de gezalfde van Jehovah was. Waarom zijn wapenrusting gebruiken in negatieve zin?

Jezus Christus deed dit alleszins niet.  Niet Saul noch een andere figuur uit de bijbel staat model voor een "Christelijke Persoonlijkheid" maar Jezus Christus.

bedankt voor het lezen. mettertijd wil ik een dergelijke lezing op mijn blog zetten. maar dan zonder commentaar. in de hoop dat u zelf het commentaar geeft.
Die lezing is ook gebracht door een lid van het besturende lichaam van Jehovah's Getuigen.