zaterdag 30 mei

De wet van zijn God is in zijn hart; zijn schreden zullen niet wankelen. -Ps. 37:31.

Een christen moet zich in geestelijk opzicht voortdurend ontwikkelen, en zo moet hij er ook constant vorderingen in maken naar zijn geweten te luisteren. Neem bijvoorbeeld Mark, die onlangs gedoopt is. Zijn geweten zegt hem dat hij on-Bijbelse dingen die hij vroeger deed moet mijden. Hij vermijdt nu zelfs angstvallig dingen die een vage overeenkomst hebben met wat God verbiedt. Aan de andere kant begrijpt hij niet waarom sommigen bepaalde dingen verwerpen die hij aanvaardbaar vindt, zoals bepaalde tv-programma's. In de loop van de tijd krijgt Mark steeds meer kennis en nadert hij dichter tot God (Kol. 1:9,10). Welke uitwerking heeft dat? Zijn innerlijke stem wordt goed geoefend. Hij beseft zelfs dat enkele van de dingen met een 'vage overeenkomst' die hij vermeed eigenlijk niet in strijd zijn met Gods denkwijze. Bovendien wordt hij er nu door zijn geweten toe aangezet programma's te vermijden die hij eerder aanvaardbaar vond. Zijn geweten is dus verfijnd

De Wachttoren van 2007 15 oktober 2^e studieartikel blz. 25 §16, 17.

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  dat is nu eens een wachttorenstudie die je heel veel kan bijbrengen, tenzij die studie het reeds gedaan heeft.

De titel van het artikel is "LUISTER NAAR JE GEWETEN" en de leitekst komt uit Titus 1: 15 "alle dingen zijn rein voor de reinen. Doch voor hen die verontreinigd en ongelovig zijn is niets rein".

Ik begin met §2, maar benadruk sommige gedeelten. §2 Paulus gaf Titus raad in verband met de vereisten voor gemeenteouderlingen en wees er vervolgens op dat er „vele weerspannigen, zinloze praters en bedriegers van de geest” waren. Die ’keerden hele huisgezinnen ondersteboven door dingen te onderwijzen die zij niet behoorden te onderwijzen’. Titus moest ’hen blijven terechtwijzen’ (Titus 1:10-14; 1 Timotheüs 4:7). Paulus zei dat hun geest en hun geweten „verontreinigd” waren, en daarbij gebruikte hij een woord dat ’besmeuren’ betekent, zoals een mooi kledingstuk met verf besmeurd kan zijn (Titus 1:15). Sommigen van die mannen hadden wellicht een Joodse achtergrond, want ze ’hielden aan de besnijdenis vast’. In deze tijd worden de gemeenten niet door mannen met die opvatting ondermijnd; toch kunnen we van de raad die Paulus aan Titus gaf veel over het geweten leren.

Die onderwijzers onderwezen niet wat behoorde doordat zij vasthielden aan de besnijdenis. Vervolgens stellen de organisatie en het besturende lichaam vast dat het in deze tijd geen ondermijnende kwestie is, maar dat wij ervan kunnen leren.

§4 begint dan met iets wat niet rechtstreeks in de bijbel staat, ik citeer: §4 "Ruim tien jaar daarvoor was het christelijke besturende lichaam tot de conclusie gekomen dat de besnijdenis niet langer vereist was om een ware aanbidder van God te worden, en ze hadden de gemeenten daarvan op de hoogte gesteld".

De benaming "besturende lichaam" staat niet in de bijbel en de conclusie dat de besnijdenis niet langer een vereiste was kwam omdat het in de gemeente van Jeruzalem, de plaats waar het vermeende 'besturende lichaam' zich bevond, een probleem vormde door hun eigen verantwoordelijken. (Zie de dagtekst en mijn commentaar van 19 februari en het verslag van Handelingen 15).

Voor de organisatie en het besturende lichaam is het 'besturende lichaam' een feit, alhoewel er geen rechtstreekse bijbelse ondersteuning voor is.

De § vervolgt  "Ze waren het openlijk oneens met het besturende lichaam en ’onderwezen dingen die zij niet behoorden te onderwijzen', en suggereren dan ook dat men het in deze tijd eveneens oneens kan zijn met de organisatie en het besturende lichaam".

§5 "Die denkwijze had een negatief effect op hun beoordelingsvermogen en hun morele besef, hun geweten. Paulus schreef: „Voor hen die verontreinigd en ongelovig zijn, is niets rein.” Hun geweten was zo verwrongen geworden dat het geen betrouwbare gids meer was voor hun daden en hun waardebepaling. Bovendien veroordeelden ze medechristenen op dingen die een persoonlijke zaak waren, kwesties waarin de ene christen wellicht een andere beslissing zou nemen dan de andere".

Ik benadruk hier vooral 'persoonlijke zaak' omdat §11, 12 en 14 zulk een situatie of mag ik zeggen een praktijkvoorbeeld weergeven. §11 schetst Loïs en ik citeer: "Loïs respecteert haar man en wil graag naar hem luisteren, omdat hij volgens de Bijbel haar hoofd is, maar ze wil niet tegen haar Bijbelse principes in gaan (Handelingen 5:29). Daarom legt ze haar man tactvol uit dat zij persoonlijk niet aanwezig kan zijn, ook als hij ervoor kiest wel te gaan. Ze zegt misschien dat als ze wel aanwezig zou zijn en zou weigeren aan een bepaalde handeling mee te doen, het hem in verlegenheid zou kunnen brengen, en dat het daarom voor hem het beste zou zijn als ze er niet heen ging. Door deze beslissing houdt ze een rein geweten.

§12 zegt dat Ruth voor hetzelfde dilemma staat, maar nu wordt het enigszins anders verwoord en behandeld, ik citeer: Ze respecteert haar man, is vastbesloten loyaal te blijven aan God en luistert naar haar geweten, dat door de Bijbel gevormd is. Na te hebben nagedacht over punten die ook Loïs heeft overwogen, neemt ze onder gebed de „Vragen van lezers” in De Wachttoren van 15 mei 2002 door. Ze bedenkt dat de drie Hebreeën een gebod opvolgden om aanwezig te zijn bij een gelegenheid waar afgoderij bedreven zou worden, en dat ze toch hun integriteit bewaarden door niet aan een afgodische handeling mee te doen (Daniël 3:15-18). Ze besluit haar man te vergezellen maar aan geen enkele religieuze handeling mee te doen, en ze volgt daarin haar geweten. Ze legt haar man tactvol maar duidelijk uit wat haar geweten haar toestaat en wat niet. Ruth hoopt dat hij het verschil tussen ware en valse aanbidding zal zien.

Laat mij opmerken, maar misschien heb jij het ook reeds gezien, dat Loïs "niet tegen haar Bijbelse principes in wil gaan. De organisatie en het besturende lichaam besluit die § met de zin: "Door deze beslissing houdt ze een rein geweten". (Ik benadruk).

Ruth daarentegen besluit haar man te vergezellen maar aan geen enkele religieuze handeling mee te doen, en ze volgt daarin haar geweten.

Waar zit hier de adder, pardon, de slang?  Het subtiele en suggestieve is dat bij Loïs rechtstreeks de Bijbelse principes worden aangehaald en een rein geweten behoudt.

Bij Ruth, alhoewel een bijbels voorbeeld gebruikt wordt, haar geweten het toelaat, en geen bevestiging krijgt van de organisatie en het besturende lichaam.

§14 benadrukt dat echter positief zodat de organisatie en het besturende lichaam geen stenen kunnen geworpen worden, ik citeer: Maar zou Ruths beslissing verkeerd zijn? Het is niet aan anderen dat te bepalen. Ze mogen haar niet veroordelen of bekritiseren omdat ze ervoor gekozen heeft wel bij de gelegenheid aanwezig te zijn, maar geen religieuze handelingen te verrichten. Denk aan Paulus’ raad over persoonlijke beslissingen in verband met het al dan niet eten van bepaalde voedingsmiddelen: „Laat degene die eet, niet neerzien op degene die niet eet, en laat degene die niet eet, geen oordeel vellen over degene die eet . . . Hij staat of valt voor zijn eigen meester. Hij zal trouwens staande worden gehouden, want Jehovah kan hem staande houden” (Romeinen 14:3, 4). Een ware christen zal iemand er beslist niet toe willen aanzetten de leiding van een geoefend geweten te negeren, want dat zou neerkomen op het smoren van een stem die heel goed een levensreddende boodschap zou kunnen overbrengen.

En nu komt de clou in §15 Om hier nog even op door te gaan: beide vrouwen moeten nog meer factoren overwegen, en één daarvan is de uitwerking van hun beslissing op anderen. Paulus gaf ons de raad: „Neemt liever deze beslissing, een broeder geen struikelblok in de weg te leggen noch iets waarover hij kan vallen” (Romeinen 14:13). Loïs weet misschien dat soortgelijke situaties veel onrust in de gemeente of in haar familie hebben teweeggebracht, en wat zij doet, kan heel wat invloed op haar kinderen hebben.

Ruth daarentegen kan gemerkt hebben dat soortgelijke keuzes geen opschudding in de gemeente of in de omgeving veroorzaakten. Beide vrouwen, en wij allemaal, dienen te beseffen dat een goed geoefend geweten gevoelig is voor de uitwerking van een bepaalde beslissing op anderen. Jezus zei: „Al wie een van deze kleinen die geloof in mij stellen, tot struikelen brengt, het is nuttiger voor hem dat men hem een molensteen zoals door een ezel wordt rondgedraaid, om de hals hangt en hem in de wijde, open zee doet zinken” (Mattheüs 18:6). Als iemand het feit negeert dat hij anderen tot struikelen kan brengen, zou hij net als sommige christenen op Kreta een verontreinigd geweten kunnen krijgen.

Deze twee verschillende geoefende gewetens en hun keuze worden met een door de schrijvers aangepaste situatie geschetst.

Hiermee kunnen beide vrouwen op beide oren slapen met hun geweten als oorkussen.

De realiteit is echter dat dergelijke situaties praktisch altijd gemengde gevoelens zullen opwekken.

Voor de families en voor de gemeente waarmee die vrouwen verbonden zijn.

Voor de families zullen er zijn die er zich niks van aantrekken, maar er zullen er zijn die er  aanstoot zullen aan nemen. Dus?

Voor de gemeente zullen er zijn die er zich niks van aantrekken, maar er zullen er zijn die er aanstoot zullen aan nemen. Dus?

Alleen reeds het feit dat iemand het risico neemt om één van deze kleinen tot struikelen te brengen zal het geweten van betrokkene dusdanig beïnvloeden dat zij liever de familie in het harnas jagen dan de gemeente. Dat zijn uiteindelijk toch maar "wereldse mensen".

De andere reden is dat die kleine een beginneling is of een zwakke discipel in de gemeente volgens de uitleg van de organisatie en het besturende lichaam. Maar in werkelijkheid zei Jezus Christus dat die kleine iemand is die 'geloof' in mij stelde, en sprak hij zelfs in het meervoud.

Ik ga het nog anders voorstellen: in onze contreien is het meestal de katholieke kerk waar familie mee verbonden is.

Die mensen geloven in Jezus Christus en dat is het enige waar ik op wijs.

Over het algemeen zijn die gelovigen niet akkoord met de leer en leerstellingen van de katholieke kerk.

Maar Jezus Christus zei alleen „Al wie een van deze kleinen die geloof in mij stellen, tot struikelen brengt, het is nuttiger voor hem dat men hem een molensteen zoals door een ezel wordt rondgedraaid, om de hals hangt en hem in de wijde, open zee doet.

De vraag die blijft is niet, wie in de gemeente tot struikelen wordt gebracht, maar wie van de mensen en de familie die geloof stellen in Jezus Christus tot struikelen werden gebracht.

Een andere vraag is wiens geweten moet men volgen? Dat van jezelf? Van de zwakkere broeder of zuster? Van de gemeente? Van de ouderlingen? Van de organisatie en het besturende lichaam?

Kun jij nu aan de hand van deze Wachttorenstudie een persoonlijke keuze maken?

ZONDAG  31  MEI

Ik heb nog andere schapen, die niet van deze kooi zijn. - Joh. 10:16.

De leden van de grote schare maken deel uit van de groep die Jezus zijn "andere schapen" noemt. Zij hopen voor eeuwig in een paradijs op aarde te leven. Ze vertrouwen erop dat Jezus "hen naar bronnen van wateren des levens [zal] leiden" en dat "God elke traan uit hun ogen [zal] wegwissen". Met het oog daarop hebben ze "hun lange gewaden gewassen en ... ze wit gemaakt in het bloed van het Lam" (Openb7: 14, 17). Ze oefenen geloof in Jezus' offer en daarom hebben ze in Gods ogen 'witte gewaden'. Ze worden net als Abraham rechtvaardig verklaard als vrienden van God. Omdat de steeds groter wordende grote schare andere schapen door God als rechtvaardig wordt gezien, kunnen ze bovendien hopen de vernietiging van dit stelsel in de grote verdrukking te overleven (Jak. 2:23-26). Ze kunnen dicht tot Jehovah naderen, en als groep hebben ze het schitterende vooruitzicht Armageddon te overleven. - Jak. 4:8; Openb. 7:15.

De Wachttoren van 2008 15 januari 5^e studieartikel blz. 24 §3, 4.

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  het thema van deze Wachttoren is "Waardig gerekend worden om naar bronnen van wateren des levens geleid te worden.

De leitekst komt uit Openbaring 7: 17 "Het lam ... zal hen weiden en hen naar bronnen van wateren des  levens leiden".

De  eerste paragraaf begint alweer met een verkeerde voorstelling van zaken. Ik citeer het begin van die §: "Gods Woord noemt de gezalfde christenen die zorg dragen voor Christus' belangen op aarde "de getrouwe en beleidvolle slaaf".

Nu haal ik die illustratie aan: Mattheüs 24:45. "Wie is werkelijk de getrouwe en beleidvolle slaaf, die door zijn meester over diens huisknechten is aangesteld om hun te rechter tijd hun voedsel te geven"?

En stel voor je zelf vast of Jezus Christus hen zo noemt? of dat hij een vraag stelt?

Ben ik nu aan het moeilijk doen? Of zijn zij bezig met "een illustratie" te gebruiken om hun zienswijze waar en waarachtig te maken.

Zij mogen niet vergeten dat wanneer die illustratie op hen van toepassing gebracht wordt, wat doen zij dan met de rest van de illustratie?

Ik druk de volledige tekst af maar benadruk sommige gedeelten:

⁴⁵ Wie is werkelijk de getrouwe en beleidvolle slaaf, die door zijn meester over diens huisknechten is aangesteld om hun te rechter tijd hun voedsel te geven? ⁴⁶ Gelukkig is die slaaf wanneer zijn meester hem bij zijn aankomst daarmee bezig vindt! ⁴⁷ Voorwaar, ik zeg U: Hij zal hem aanstellen over al zijn bezittingen.

⁴⁸ Maar indien die boze slaaf ooit in zijn hart zou zeggen: ’Mijn meester blijft uit’, ⁴⁹ en zijn medeslaven zou beginnen te slaan en met de verstokte dronkaards zou eten en drinken, ⁵⁰ dan zal de meester van die slaaf komen op een dag waarop hij het niet verwacht en op een uur dat hij niet weet, ⁵¹ en hij zal hem met de grootste strengheid straffen en hem zijn deel met de huichelaars toewijzen. Daar zal [hij] wenen en knarsetanden.

Nu ga ik eventjes uit de bol door te wijzen op de veelvuldige keren dat de organisatie en het besturende lichaam de komst van Jezus Christus hebben voorzegd, maar waar hij niet is gekomen zoals zij hebben gezegd en geschreven. 1874, 1914, 1918, 1925, 1940, 1975 en uiteindelijk dat het onwaarschijnlijk zou zijn dat Armageddon in 2000 geen feit zou zijn. (En dan spreek ik alleen nog maar van data).

Met andere woorden, zij hebben het verwacht, maar het is tot nu toe niet gekomen.

Hun meester bleef uit.

En dat die slaaf zijn medeslaven zou beginnen te slaan kan duidelijk gesteld worden doordat zij eisen dat ondanks alles, die medeslaven, HEN moeten gehoorzamen.

Zij zeggen dat hun Meester reeds is aangekomen, dat Hij nu reeds regeert, dat hij zorgt door bemiddeling van hen voor de richtlijnen via het geestelijk voedsel van de organisatie en het besturende lichaam. (Dat is een hun eigen interpretatie).

Zij zeggen dat de andere schapen bij al de bezittingen behoren van hun Meester en dat die andere schapen alleen maar redding kunnen verwerven door te gehoorzamen aan "die beleidvolle of boze slaaf".

Laten wij Jezus Christus zelf aan het Woord in Openbaring 7:13-17. "En een van de oudere personen nam het woord en zei tot mij: „Wie zijn dezen die in de lange witte gewaden gehuld zijn, en waar zijn zij vandaan gekomen?” ¹⁴ Daarop zei ik onmiddellijk tot hem: „Mijn heer, gíj weet het.” En hij zei tot mij: „Dezen zijn het die uit de grote verdrukking komen, en zij hebben hun lange gewaden gewassen en hebben ze wit gemaakt in het bloed van het Lam. ¹⁵ Daarom zijn zij voor de troon van God; en zij verrichten dag en nacht heilige dienst voor hem in zijn tempel; en Degene die op de troon is gezeten, zal zijn tent over hen uitspreiden. ¹⁶ Zij zullen geen honger of dorst meer lijden, ook zal de zon hen niet fel beschijnen noch enige verschroeiende hitte [hen treffen], ¹⁷ want het Lam, dat in het midden van de troon is, zal hen weiden en hen naar bronnen van wateren des levens leiden. En God zal elke traan uit hun ogen wegwissen.

Volgens Jezus Christus eigen woorden is de grote schare een redding te beurt gevallen na de grote verdrukking. Zij worden naar wateren des levens geleid na de grote verdrukking.

En dan zal God elke traan uit hun ogen wegwissen.

 De wateren, of de kennis, die de organisatie en het besturende lichaam aan mensen heeft gegeven is reeds meermalen van samenstelling veranderd. Toch is die kennis volgens hen altijd 'de waarheid' geweest en gebaseerd op de, neen, niet op de bijbel, maar op de "interpretatie" van de bijbel, hun interpretatie.

Het was dus hun waarheid.

Nu moet ik toegeven dat, grotendeels, dank zij 'hun waarheid' ik " De Waarheid" heb leren kennen.

Mogelijk begrijpen wij het verschil met datgene wat Jezus Christus zei in verband met "waarheid".

Johannes 8:31-32. "Tot de joden dan die hem hadden geloofd, zei Jezus verder: „Indien GIJ in mijn woord blijft, zijt GIJ werkelijk mijn discipelen, ³² en GIJ zult de waarheid kennen en de waarheid zal U vrijmaken".

Bedankt voor het lezen.

29-05-2009 om 08:41 geschreven door eleutheros  

maandag 25 mei

Ik [zal] de stamhoofden van Juda als een vuurpot tussen bomen maken. - Zach. 12:6.

Met "de stamhoofden van Juda" worden degenen bedoeld die de leiding hebben onder Gods volk. Jehovah vervult hen met vurige ijver ten behoeve van de aardse belangen van zijn koninkrijk. Op een keer zei Jezus tegen zijn discipelen: "Ik ben gekomen om een vuur te ontsteken op de aarde" (Luk. 12:49). Jezus maakte Gods koninkrijk het gesprek van de dag. Het was voor het hele Joodse volk aanleiding tot verhitte discussies (Matth. 4:17, 25; 10:5-7, 17-20). In dezelfde trant zetten hedendaagse volgelingen van Christus "als een vuurpot tussen bomen... en als een vuurfakkel in een rij pasgemaaid koren", dingen in geestelijke zin in vuur en vlam. In het in 1917 verschenen boek The Finished Mystery werd de huichelarij van de christenheid krachtig aan de kaak gesteld. Dat leidde tot een boze reactie van de geestelijkheid. Nog niet zo lang geleden heeft Koninkrijksnieuws nr. 37, "Het einde van valse religie is nabij!", veel mensen ertoe gebracht hun standpunt voor of tegen Gods koninkrijk in te nemen.

De Wachttoren van 2007 15 december 3^e studieartikel blz. 21 §12.

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  wij krijgen hier weer een parallel die de organisatie en het besturende lichaam moet bekrachtigen als diegenen die nu de verantwoordelijkheid en de autoriteit hebben om als woordvoerders en leiders op te treden voor Jezus Christus.

Goed laten wij dat eens aannemen als juist.

Hoe komt het dan dat het boek "The Finished Mystery" niet tot op deze tijd is herdrukt en in meerdere talen is verspreid?

Ik zeg, omdat het gewoon niet in overeenstemming met de bijbel was, op enkele uitzonderingen na. Zie het Verkondigersboek blz. 652, 719 en de blz. 66-68;

Bijna alles was zodanig verkeerd geïnterpreteerd dat er zelfs gedeelten veranderd zijn geworden en uit weggelaten omdat het niet door de beugel kon.

Alleen reeds het feit dat Charles Taze Russell in zijn testament vermelde wie zijn opvolgers zouden zijn is reeds een aanwijzing dat het bestuur vastgelegd was. In dat testament kwam Rutherford zelfs niet in beeld. De geschiedenis toont zelfs aan dat Rutherford geen kandidaat kon zijn en zelfs geen vriend van Russell. Dat later vier tegenstand biedende broeders ontheven werden en Rutherford vier anderen aanstelde is buiten alle redelijkheid en theocratische orde.

De uitleg die het genootschap daar aan geeft is zo wie zo bij het haar getrokken. Heel deze situatie doet mij denken aan de "standfasters" die uitgesloten werden of weggegaan zijn omdat zij gelijk hadden.

Even verduidelijken, de situatie waarin zij gelijk hadden had te maken met "neutraliteit" en omdat zij niet deden wat de organisatie besliste, wiens beslissing uiteindelijk verkeerd was, werden zij uit de organisatie verwijderd en gingen er uit weg.

Er was toen nog geen "besturend lichaam" alhoewel de publicaties de indruk geven dat die er reeds was vanaf 33 GT., functioneert het besturende lichaam maar vanaf 1976, en niet vroeger.

Om het cru, maar duidelijk te schrijven, de goeie werden verwijderd en de slechte bleven. Op welk fundament is de organisatie en het besturende lichaam uiteindelijk gebouwd?

Het moet mogelijk zijn om een religie, een organisatie, gelijk wie of wat aan de kaak te stellen!

In alle democratieën is het zelfs een grondwettelijk recht om vrijheid van mening te kunnen hebben.

Daarmee wordt bedoeld dat iedereen het recht heeft om te zeggen, te vinden, te denken en te geloven wat men wil. Er zijn uiteraard beperkingen vastgelegd.

Hoe kan het dan dat in de theocratie waar de wil van God gedaan zou moeten worden een lichaam van oudere mannen, een lichaam van belijdende gezalfden, of een lichaam van ouderlingen zeggenschap zou hebben over het geweten en het geloof van anderen?

Op een gegeven moment heeft de organisatie rondgelopen met sandwichborden en borden aan een stok met het opschrift "Religie is een valstrik en afpersing" zie blz. 447 en 567 (jv-O)

Zij zijn wat zij zeggen, de ware religie, maar het blijft 'religie', en van mij mogen zij het draaien en keren zoals zij willen, het is een valstrik en afpersing, maar op een opmerkelijk hoog niveau.

Daarom zouden zij dan wel eens de beste van de christenheid kunnen zijn?

Misschien zelfs de beste van 'Babylon de Grote'?

Tot slot zou ik zeggen tegen de miljoenen die er mee geholpen zijn, blijf waar je bent, maar doe niet naar wat zij doen, wees een mens onder de mensen, geen fanatieker of afgodendienaar, of een volger van mensen.

dinsdag 26 mei

Gij moogt ... niet begeren ... wat uw naaste toebehoort. - Ex. 20:17.

De Bijbel staat vol met voorbeelden van personen die door de een of andere vorm van hebzucht tot ernstige zonde zijn vervallen. Satan was de eerste die iets begeerde wat van een ander was: de heerlijkheid, eer en autoriteit die alleen Jehovah toebehoren (Openb. 4:11). Eva begeerde het recht op zelfbeschikking, en doordat ze in dit opzicht werd bedrogen, kwam de mensheid op de weg naar zonde en dood terecht (Gen. 3:4-7). De demonen waren engelen die ontevreden werden met "hun oorspronkelijke positie" en die "hun eigen juiste woonplaats" verlieten voor iets waarop ze geen recht hadden (Jud. 6; Gen. 6:2). Denk ook aan Bileam, Achan, Gehazi en Judas. In plaats van tevreden te zijn met hun levenslot, lieten ze zich er door een buitensporig verlangen naar materiële bezittingen toe brengen hun vertrouwenspositie te misbruiken, waardoor ze in vernietiging en verderf werden gestort.   

De Wachttoren van 2007 1 augustus 1^e studieartikel blz. 21 §9

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  nu heb ik reeds meermaals aangetoond dat de organisatie en het besturende lichaam zichzelf de autoriteit van Jezus Christus hebben toegeëigend. Dan heb ik ook de "volmaakte Eva" in beeld geplaatst die ondanks dat zij 'volmaakt' was bedrogen kon worden. Vervolgens zien wij hier de 'volmaakte' engelen die ontevreden werden omdat zij geen kindjes konden maken en zich materialiseerden en zodoende hun eigen juiste woonplaats verlieten. Dan zien wij hier enkele figuren die een buitensporig verlangen koesterden naar materiële bezittingen en hun vertrouwenspositie misbruikten en in vernietiging en verderf werden gestort.

De §9 die als dagtekst weergegeven wordt zegt om te beginnen dat "Het interessant is dat Jezus waarschuwde voor "elke soort van hebzucht". En zoals de organisatie en het besturende lichaam schrijven dat het "interessant" is hebben ze zelfs overschot van gelijk.

Ze schrijven in die § dat de bijbel vol staat met voorbeelden van personen die door de een of andere vorm van hebzucht tot ernstige zonden zijn vervallen.

Satan wordt in die zelfde § als eerste "hebzuchtige" genoemd omdat hij de heerlijkheid, eer en de autoriteit van Jehovah begeerde. Uiteraard had dit geestelijk schepsel een vrije wil, maar ik kan niet verstaan dat iemand die volmaakt geschapen is en afhankelijk van die schepper zich diens verdiensten en soevereiniteit zou willen toe-eigenen.

Nu zou je zeggen "alles kan" zelfs koffiekán, maar...

Zo een beetje gelijk opgaand vermomt die zelfde satan die toen nog geen satan was, maar in wording, zich in een slang met een spraakvermogen. Weeral vragen?

Er is zelfs een tijd geweest dat de organisatie en het besturende lichaam publiceerden dat een slang pootjes heeft gehad.

En Eva was in het geheel niet verwonderd toen dat slangenbeest haar aansprak en God voorstelde als een bedrieger en manipulator en dan nog als Diegene die haar tekort deed.

Ja zeker, zij, Eva kon als God zijn, moet je niet vragen?

En direct reageerde Eva, niet zonder nadenken hoor, lees maar mee: Genesis 3:6. "Dientengevolge zag de vrouw dat de boom goed was tot voedsel en dat hij iets was waarnaar het verlangen der ogen uitging, ja, de boom was begeerlijk om naar te kijken. Zij nam dan van zijn vrucht en ging ervan eten. Daarna gaf zij er ook van aan haar man, toen deze bij haar was, en hij ging ervan eten.

En Adam die volgens de bijbel niet bedrogen werd sloot zich bij zijn vrouw aan. Wacht eens efkens, hoe kon hij zich aansluiten als hij de verantwoordelijke was? In het commentaar van de organisatie en het besturende lichaam staat dat Eva de mensheid op de weg der zonde bracht.

Daar kan ik niet mee akkoord gaan om de eenvoudige reden dat Adam, zoals gezegd, de verantwoordelijke was en niet Eva.

Is dat weer zo'n een discriminerende situatie om de vrouw de schuld te geven?

En dan hebben wij nog de 'engelen' die hun oorspronkelijke positie hadden verlaten om zich met vrouwen te vermeien en kindjes te maken. Volgens de bijbel in Openbaring is dat zowat een derde van alle engelen geweest die allemaal vonden dat ook zij tekort gedaan waren. Openb.12: 4, maar dat was in 2370 v.G.T. volgen het it-boek.

Die gasten zijn wel beperkt in hun vermogens, maar spelen nog steeds een grote rol in de gebeurtenissen van de mensen. Het is zelfs zo dat je die alleen maar kunt weerstaan door je op God te beroepen. Dat mag je niet bezien als kritiek op God, want ik geloof in Hem, maar niet zoals mensen mij willen doen geloven.

En nu hebben wij nog die groep mensen die een buitensporig verlangen aan de dag legden naar materiële bezittingen en daardoor hun vertrouwenspositie gingen misbruiken.

Dat is nogal mistig weergegeven volgens mij. Het is niet dat mensen die een buitensporig verlangen naar materiële bezittingen hebben ook nog eens vertrouwensposities bezetten. Het kan natuurlijk, maar er zijn er die vertrouwensposities bezitten zonder daarom buitensporige verlangens te hebben naar materiële bezittingen. En andersom kan het ook nog. Nogal psychologisch nietwaar?

Goed ik ga het anders weergeven. In de vereisten voor ouderlingen of verantwoordelijken komt ondermeer 1 Petrus 5 : 1-3 in beeld, ik citeer: "Daarom geef ik aan de oudere mannen onder U deze vermaning, want ook ik ben een oudere man evenals [zij] en een getuige van het lijden van de Christus, ja, een deelhebber aan de heerlijkheid die geopenbaard zal worden: ² Weidt de kudde Gods die aan UW zorg is toevertrouwd, niet onder dwang, maar gewillig; noch uit liefde "voor oneerlijke winst", maar bereidwillig; ³ noch als [personen] die heersen over hen die Gods erfdeel zijn, maar door U voorbeelden voor de kudde te betonen".

Zoals je kunt zien heb ik "voor oneerlijke winst" benadrukt. Dan weet je waarschijnlijk wel waarom? Neen, je kunt dat denken maar weten is nog steeds iets anders en daarom zeg ik dat "oneerlijke winst" een breed spectrum bestrijkt. Ik gebruik het woord 'spectrum' juist omdat er oneindig veel variaties in vervat kunnen zijn.

Uiteraard is geldelijk gewin er eentje van, maar aanzien is mogelijk nog ernstiger en zeker veel subtieler.

Wij hebben reeds gezien dat de organisatie en het besturende lichaam heel gul zijn met het verlenen van verantwoordelijkheden en titels. Dat kun je best vergelijken met het dragen van een uniform. Het uniform, gelijk welk een en in gelijk welke branche, duidt op een aanstelling die iemand een bepaalde status verleent, autoriteit vertegenwoordigt en een bepaalde macht geeft. Je kunt zelf voorbeelden aanhalen, want het is zo.

Nu kun je natuurlijk zeggen dat de organisatie en het besturende lichaam dat organisatorisch kunnen verantwoorden. Ja dat klopt, organisatorisch ja, maar de uitwerking op de persoon, de personen? De verandering van persoonlijkheid en instelling? De klassenvorming? De geest of de subtiele inwerking van die verantwoordelijken?

Moet ik wijzen naar India als het klassieke voorbeeld van het 'kastenstelsel'. Neen, India staat zeker niet alleen, integendeel men heeft dat overal en in elke cultuur en elke demagogie. 

Neen ik wil niet veralgemenen, er zijn zeker veel verantwoordelijken die het ernstig menen en het ook doen, maar ik heb ondervonden dat juist dezen geen deel kunnen en willen uitmaken van het geheel. Zij zijn juist diegenen die eruit zullen verdwijnen of uitgestoten worden.

De bijbel spreekt duidelijk dat bij gelijk welk geschil er minstens twee getuigen dienen te zijn.

Wel, er zijn duizenden getuigen, die onrechtvaardig zijn behandeld, en iedere niet bijbels gegronde regel of leerstelling aan de kaak hebben gesteld en daarom werden uitgesloten.

De lectuur daarover en de bewijzen daarvan, feiten, ervaringen en verwijzingen, geven een duidelijk beeld, maar de Getuigen van Jehovah zijn zo geïndoctrineerd dat weinigen zo rechtvaardig zijn dat dit getuigenis gelezen wordt. Het mag gewoon niet en dat komt overeen met het verbod van katholieke lijst van boeken, de Index, die niet gelezen mocht worden.

woensdag 27 mei

Sedert de dagen van Johannes de Doper tot op heden is het koninkrijk der hemelen echter het doel waarnaar mensen voorwaarts dringen, en zij die voorwaarts dringen, grijpen het. -Matth. 11:12.

Jezus hield zich drieënhalf jaar bezig met het prediken van het goede nieuws van het Koninkrijk aan het Joodse volk. Nadat Johannes de Doper gevangen was gezet, maakte Jezus duidelijk dat anderen deel konden uitmaken van die Koninkrijksregeling door zijn uitspraak in de tekst voor vandaag. Het is interessant dat Jezus direct voordat hij sprak over degenen die het koninkrijk der hemelen zouden 'grijpen', het volgende zei: "Voorwaar, ik zeg u: Onder hen die uit vrouwen geboren zijn, is er geen grotere verwekt dan Johannes de Doper, maar wie een mindere is in het koninkrijk der hemelen, is groter dan hij" (Matth. 11:11). Waarom zei hij dat? Omdat pas na de uitstorting van de heilige geest met Pinksteren 33 G.T. getrouwen echt de mogelijkheid geboden werd deel uit te maken van de Koninkrijksregeling. Tegen die tijd was Johannes de Doper al gestorven. - Hand. 2:1-4.

De Wachttoren van 2008 15 januari 4^e studieartikel blz. 20 §4, 5.

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  deze dagtekst is de zoveelste die voor bijkomend en bijhorend commentaar uiterst geschikt is. Ik reageer op dat wat er staat en door de organisatie en het besturende lichaam gebruikt wordten, dus mag ik dat ook, of juist niet?

Laten wij dan maar beginnen met de uitspraak van Jezus Christus "sedert de dagen van (...) dus daar begon het. Vervolgens zei hij dat zij die voorwaarts dringen het ook zouden grijpen. Voorwaarts dringen betekent "vooruit gaan met druk of geweld". Persoonlijk geef ik de voorkeur aan om "door middel van studie en inspanningen de betekenis in verband met 'het koninkrijk der hemelen tracht te begrijpen en het na begrepen te hebben het ook vast te houden".

Dat Jezus Christus voordien duidelijk maakte dat Johannes de Doper een mindere in dit koninkrijk zou zijn t.o.v. diegenen die mettertijd deel zouden uitmaken van dit hemelse koninkrijk is een kwestie van tijd en instelling. Wij weten dat de Joden in het algemeen een aards koninkrijk verwachten. Wat Johannes normaliter ook dacht.

Zelfs zijn discipelen hadden die verwachting uiteindelijk nog langere tijd. Het zou nog jaren duren eer de discipelen van Jezus Christus zouden begrijpen dat er volgens de bijbel twee klassen zouden zijn in de zin van 'verwachting'. In de zin van een kleine kudde en de andere schapen. Het feit dat er geen enkel verschil zou zijn tussen de twee klassen dan hun bestemming is ook nu nog voor mensen een strik.

Laat ik het duidelijk maken: een kleine kudde heeft volgens de bijbel Gods H. Geest die hen als zonen en dochters uitkiest en wanneer zij aan Gods verwachtingen blijven voldoen krijgen zij het uiteindelijke zegel om als mederegeerders en als priesters vanuit de hemel als broeders van Jezus Christus hun functies uit te oefenen. Niet vroeger en niet op de aarde, maar na hun opstanding als geestelijke schepselen vanuit de hemel.

De andere schapen hebben allen de verwachting om hier op de aarde te leven.

Ik herhaal dat het enige verschil tussen de kleine kudde en de andere schapen alleen en uitsluitend hun bestemming is, niks meer, niks minder.

Er is geen enkel bewijs dat een belijdende gezalfde, een lid van de kleine kudde, ook werkelijk een gezalfde is. Romeinen 8:15-16. "Want GIJ hebt geen geest van slavernij ontvangen, die wederom vrees veroorzaakt, maar GIJ hebt een geest van aanneming als zonen ontvangen, door welke geest wij uitroepen: „Abba, Vader!” ¹⁶ De geest zelf legt getuigenis af met onze geest dat wij Gods kinderen zijn".

De schriftplaatsen die zijn aangehaald zijn die schriftplaatsen die de organisatie en het besturende lichaam gebruiken om dit te staven. Ik neem aan dat dit juist is, maar anderen geven er een andere uitleg over, maar daar ga ik nog niet op in.

Andere schriftplaatsen tonen aan dat zij over de aarde zullen regeren:

Openbaring 5:9-10 ⁹ En zij zingen een nieuw lied en zeggen: „Gij zijt waardig de boekrol te nemen en haar zegels te openen, want gij werdt geslacht en gij hebt met uw bloed uit elke stam en taal en elk volk en elke natie personen voor God gekocht, ¹⁰ en gij hebt hen gemaakt tot een koninkrijk en tot priesters voor onze God, en zij zullen als koningen over de aarde regeren.”

Diegenen die dan op de aarde zullen overblijven worden door de organisatie en het besturende lichaam geïdentificeerd met de volgende verzen: Openbaring 7:14. "Daarop zei ik onmiddellijk tot hem: „Mijn heer, gíj weet het.” En hij zei tot mij: „Dezen zijn het die uit de grote verdrukking komen, en zij hebben hun lange gewaden gewassen en hebben ze wit gemaakt in het bloed van het Lam.

Wat er van aan is zal de toekomst uitwijzen en daarom kom ik nog even terug op de vermelde Wachttoren §12 op blz. 22 ik citeer: "dat ze gezalfd waren maakte hen niet tot koningen over medegezalfden terwijl zij nog op aarde waren. Blijkbaar verloren sommige vroege christenen dat uit het oog en begonnen ze te streven naar ongepaste prominentie onder hun broeders in de gemeente. (...). Daarom herinnerde Paulus de gezalfden in zijn tijd aan het volgende: "niet dat wij de meesters over uw geloof zijn, maar wij zijn medewerkers tot uw vreugde".

Klaarblijkelijk zou de organisatie en het besturende lichaam volgens hun eigen publicaties eens hun eigen handen op hun eigen hoofd moeten leggen. Het is toch duidelijk dat wanneer je de vuile was van de organisatie en het besturende lichaam of van hun verantwoordelijken buiten hangt je als een afvallige uitgesloten wordt en zelfs voor veel minder nog. Als ik zeg voor veel minder nog dan is het voor veel minder hoor.

Vanaf het moment dat je niet akkoord kunt gaan met een uitspraak of een regel of een leerstelling wordt je monddood gemaakt.

DONDERDAG  28  MEI

[Christus] heeft ... gehoorzaamheid geleerd uit de dingen die hij heeft geleden. - Hebr. 5:8.

Christus Jezus is geschikt voor zijn rol als Koning van Gods hemelse koninkrijk. Hij was een onmetelijk lange tijd met Jehovah samen, terwijl hij de wil van zijn Vader deed en diens "meesterwerker" was (Spr. 8:22-31). Toen Jehovah er regelingen voor trof dat Jezus naar de aarde zou komen, werkte hij daar bereidwillig aan mee. Op aarde stelde hij zich voornamelijk ten doel anderen over Jehovah's soevereiniteit en koninkrijk te vertellen. Jezus heeft ons allemaal een schitterend voorbeeld gegeven door volkomen onderworpen te zijn aan die soevereiniteit (Matth. 4:17; 6:9). Jezus onderging vervolging, en uiteindelijk werd hij ter dood gebracht. Tijdens zijn bediening kon hij de beklagenswaardige toestand van de mensheid waarnemen. De dingen die Jezus op aarde heeft ervaren, hebben hem begrijpender en meelevender gemaakt. Hij heeft persoonlijk gezien in welke toestand de menselijke familie verkeerde. Hij kon meevoelen met degenen die lijden ondergingen en kon zijn rol als hun verlosser beter begrijpen. - Matth. 9:36; 11:28-30; Hebr. 2:17, 18; 4:14-16.

De Wachttoren van 2007 15 augustus 2^e studieartikel blz. 27 §9, 10.

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  de schriftplaats uit Hebr.5: 8 maakt duidelijk dat ook volmaakte mensen nog bij kunnen leren. Om te beginnen was Jezus Christus als hemels schepsel en zelfs als de eerst en enig geboren zoon van God gehoorzaam aan Zijn Vader door zijn volledige medewerking te verlenen aan het voorbereiden van zijn menselijk leven dat uiteindelijk ook tot zijn offerandelijke dood zou leiden.

Nu wordt door de organisatie en het besturende lichaam veelvuldig de nadruk gelegd op Gods koninkrijk dat mettertijd het instrument zal blijken te zijn dat God gebruikt om van de mensenwereld weer een menselijke wereld te maken.

Dat is heel mooi want een paradijs is de wereld echt niet en noch minder op geestelijk vlak. Dat God dat weet is een uitdrukking die ik reeds van kindsbeen kende. Bepaalde zaken zoals "wanneer zal die oorlog nu gedaan zijn" bijvoorbeeld ontlokte de mensen die uitdrukking en zij zeiden dan: dat weet ik niet, "maar God wel".

Dat zijn zo van die dingen waar n' mens tocht eventjes bij stil staat. Als God alles weet op voorhand, waarom dan dit en dat en 't ees en 't 'geen?

Het antwoord dat  mij bevredigde was dat God niet alles wilt weten. En dat mensen zelf verantwoordelijk zijn voor wat er gebeurt en niet gebeurt. Dat is duidelijk, maar tien mensen met tien mitrailleurs gewapend kunnen volgens mij gemakkelijk honderd anderen laten werken of iets laten doen wat die honderd feitelijk niet willen doen, en dan? Wel dat kun je vermenigvuldigen met ieder getal dat nodig blijkt te zijn.

De situatie in de wereld is daar zelfs gedeeltelijk op gebaseerd. Ik zei gedeeltelijk, want er zijn nog veel meer manieren waarop mensen verplicht worden om te doen wat een ander zegt.

De subtielste is misleiding waardoor mensen zelfs grotendeels er vrijwillig aan meewerken. Die misleiding gaat altijd gepaard met indoctrinatie en manipulatie en je mag het keren en draaien zoals je wilt, dat is zodanig gecultiveerd dat slaven en slavenarbeid nu erger is dan ooit in de loop der geschiedenis.

Jezus Christus heeft tijdens zijn relatief kort menselijk bestaan zoveel meegemaakt dat hij door zijn persoonlijk lijden ons nog beter en in alle opzichten kan begrijpen.

Dan heb ik nog een uitdrukking die ik in De Wachttoren van 15 februari 2008 op blz. 29 heb gelezen in de eerste § staat over het wonder van de broden dat: “Als ze (de discipelen van Jezus)  hadden begrepen hoe groot de kracht was die Jezus had gekregen, zouden zij niet zo verbaasd zijn geweest toen hij door een wonder over het water liep”.

Denkt nu eens goed na: Als wij zouden begrijpen hoe groot Gods kracht en vermogens wel zijn, zouden wij toch niet verbaasd mogen zijn dat God wel degelijk een onderscheid zal maken tussen rechtvaardigen en onrechtvaardigen.

Waar ter wereld zij ook met een organisatie verbonden zijn of juist niet.

Niet wat mensen zeggen en schrijven over God is belangrijk.

 En wat Hij zal doen mettertijd is zeker niet gebonden aan wat mensen zeggen, schrijven of zelfs maar denken.

Of de bijbel nu exact juist is of niet, of andere heilige boeken juist of niet juist zijn, heeft alleen maar die waarde die iemand of een organisatie er aan geeft of, er uit distilleert.

Als geloofswaarden is dat krak hetzelfde met dien verstande dat men er een beter mens moet door worden. En met beter bedoel ik beter voor je evennaaste, de mensheid in het algemeen en individueel.

Dat wil niet zeggen dat je een ander moet laten profiteren van je. Een spreekwoord zegt: veel te goed is half zot. Maar zoals Van den Boeynants ooit zei: "trop" is teveel.

vrijdag 29 mei

Ik heb u het voorbeeld gegeven, opdat ook gij zoudt doen zoals ik u heb gedaan. -Joh. 13:15.

Jezus gaf ouders het voorbeeld door zelf toe te passen wat hij onderwees. Willen ouders hun kinderen een beweegreden geven om van Jehovah te houden, dan moeten hun woorden en daden met elkaar overeenstemmen (1 Joh. 3:18). Waarom is het voorbeeld van de ouders zo belangrijk? Net zoals volwassenen kunnen leren van God te houden door naar Jezus' voorbeeld te kijken, kunnen kinderen leren van Jehovah te houden door het goede voorbeeld van hun ouders te volgen. Degenen met wie het kind omgaat, kunnen het kind opbouwen of juist 'nuttige gewoonten bederven' (1 Kor. 15:33). Gedurende een groot deel van het leven van het kind, en zeker in de belangrijke vormingsjaren, zijn de ouders degenen met wie hij de nauwste omgang heeft en die de meeste invloed op hem hebben. Ouders moeten zich daarom afvragen: Wat voor omgang ben ik? Moedigt mijn voorbeeld mijn kind aan om nuttige gewoonten te ontwikkelen? Welk voorbeeld geef ik in belangrijke dingen zoals gebed en Bijbelstudie?

De Wachttoren van 2007 1 september 2^e studieartikel blz. 26 §3, 4.

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  zie de dagtekst van 15 mei en mijn commentaar hierover.

Toch wil ik er op wijzen dat de organisatie en het besturende lichaam zich eveneens als een ouder opwerpen voor alle Getuigen van Jehovah, specifieker als een moeder.

In deze tijd is het "één ouder gezin", in vergelijking met een of twee generaties terug, een deel van de gemeenschap geworden.

En daarmee wil ik de organisatie en het besturende lichaam vergelijken, met een alleenstaande moeder.

De organisatie en het besturende lichaam gaan er prat op en staan er zelfs op om als enige organisatie GOD te vertegenwoordigen en ZIJN spreekbuis te zijn.

Het feit dat zij, zoals zij het als een vereiste stellen bij de doopvragen, de door Gods geest geleide organisatie zijn maakt hen superieur aan hun vermeende leider, Jezus Christus.

Dat wil zeggen dat zij buiten datgene gaan wat geschreven staat. Ik citeer één uitspraak van Jezus Christus Mattheüs 23:10-11. "Laat U ook geen ’leiders’ noemen, want één is UW Leider, de Christus. ¹¹ De grootste onder U moet echter UW dienaar zijn".

Zoals ik in het commentaar van 15 mei zei, kinderen blijven geen kinderen. Maar Ons Moeder, de organisatie en het besturende lichaam, laten ons gewoon niet los. Zij verplichten ons om al wat zij zeggen en schrijven zonder boe of ba te mogen zeggen, dienen te aanvaarden, want het is voor ons welzijn.

Goed, zij noemen zich geen leider, maar handelen als onze leider. Laat ik dan de aandacht vestigen dat 'willen zij de grootste' zijn, dan moeten zij dienen, maar een dienaar stelt geen eisen of vereisten. Dienend leiderschap is niet weggelegd voor mensen met autoriteit die autoritair optreden.

Hun optreden is zoals in vele andere religies "gehoorzamen is beter dan slachtoffers" om één schriftplaats te gebruiken. 1 Samuël 15:22 ".Zie! Gehoorzamen is beter dan een slachtoffer"

Volledig mee akkoord, maar geen "kadaver gehoorzaamheid".

Zulke gehoorzaamheid is door Jezus Christus geïdentificeerd met de volgende waarschuwing: Mattheüs 15:14. "LAAT hen maar begaan. Zij zijn blinde gidsen. Indien nu een blinde een blinde leidt, zullen beiden in een kuil vallen".

De letterlijke toepassing zou ons het gedacht kunnen geven dat wij hen moeten laten begaan of gerust moeten laten, maar Jezus Christus stelde die blinde gidsen aan de kaak, JA toch?

Nu zul je ondertussen reeds de overtuiging hebben dat ik niets goeds over de organisatie en het besturende lichaam kan vertellen.

Dat bedoel ik in het geheel niet, maar ik beweer dat enkele personen die de dienst uitmaken misbruik maken van hun positie, hun autoriteit en hun macht.

Dat kan gemakkelijk aangetoond worden doordat de massa die zij beheren eveneens beheersen en het praktisch onmogelijk maken dat die massa voor zichzelf gaat denken en spreken.

Diegenen die dat gewetensvol wel doen worden zwaar onder druk gezet of er op gelijk welke manier uitgewerkt, want het doel wettigt de middelen, alhoewel dit zeker niet schriftuurlijk is.

Dienend leiderschap is niet voor iedereen weggelegd, maar onmogelijk voor mensen die anderen niet de gelegenheid geven zich te uiten.

Dat is iets waar je niet alleen moet over nadenken, maar vooral moet natrekken!

25-05-2009 om 14:44 geschreven door eleutheros