Vrijdag 6 februari xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Verleen kennis aan een rechtvaardige en hij zal in wetenschap toenemen. - Spr. 9:9.

Geestelijke vooruitgang komt niet vanzelf met de jaren. Daarom doen loyale dienstknechten van God hun best om in de loop van de tijd 'In wetenschap toe te nemen' in plaats van alleen maar te teren op de kennis die ze in het verleden hebben opgedaan. Mozes was tachtig jaar toen hij zijn aanstelling van Jehovah kreeg (Ex. 7:7). Tegen die tijd werd dat blijkbaar als een ongewoon hoge leeftijd bezien, want hij schreef: "De dagen van onze jaren zijn op zichzelf genomen zeventig jaren, en... wegens bijzondere kracht, tachtig jaren" (Ps. 90:10.) Toch voelde Mozes zich nooit te oud om te leren. Nadat hij God al tientallen jaren had gediend, veel voorrechten had genoten en zware verantwoordelijkheden had gedragen, smeekte hij ,Jehovah: "Maak mij... alstublieft uw wegen bekend, dat ik u mag kennen" (Ex. 33:13). Mozes wilde altijd groeien in zijn verhouding tot, Jehovah. w07 1/6 1:7

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Volgens mij  gaat het, zoals de organisatie of het besturende lichaam meestal zegt en schrijft, niet over wereldse kennis.

Zoals veel georganiseerde religies, zowel in het verleden als in deze tijd, staan die eerder als vijanden tegenover wetenschap, maar dan wel "pseudo wetenschap".

Het is beslist geestelijk kennis of spiritualiteit en daar is dan meestal wel 'kennis uit de Bijbel' mee bedoeld. Nu mag je spiritualiteit niet in verband brengen met 'spiritisme', absoluut niet.

Om de woorden van Jezus Christus aan te halen uit de bergrede Mattheus 5: 3 'gelukkig zijn zij die zich bewust zijn van hun geestelijke nood'...   daar was ik het volledig mee eens tot het moment dat de organisatie en het besturende lichaam het overnamen.

Met andere woorden, en met het nodige respect voor wat ik via hen en via anderen heb geleerd, maar toen ik na vele jaren inzag dat er mij niet meer geleerd, maar bevolen werd wat ik moest leren, was dit het einde van hun zeggenschap.

Juist zoals men kinderen opvoedt die op een gegeven moment als zelfstandig individu gaan fungeren. Het moet voor iedereen toch duidelijk zijn dat ouders hun kinderen dienen los te laten. Dat hun verantwoordelijkheid over het kind stopt, omdat het kind geen kind meer is en dit in het volle besef dat zij hem of haar goed hebben opgevoed.

De organisatie of het besturende lichaam doet dat nooit, je moet blijvend gehoorzamen op straffe van uitsluiting. In werkelijkheid stellen zij zich niet op een lijn met God, maar erboven. In De Wachttoren van 15 augustus 1956 blz. 374 lezen wij  "De wil van de slaaf is daarom Jehovah's wil. Opstand tegen de slaaf staat gelijk aan opstand tegen God"  

Vervolgens lezen wij in De Wachttoren van 1 juli 1958 blz. 410 "wie weigert de uit Jehovah's Woord of van zijn organisatie afkomstige raad ter harte te nemen en de terechtwijzing in de wind slaat, verwerpt de raad van de Almachtige God.

Volgens fundamentalistische moslims moet de 'Koran' in het Arabisch gelezen worden...  vergelijk dit nu eens met wat De Wachttoren van 1 februari 1962 blz. 82 duidelijk maakt: "om de Bijbel tot hun redding te begrijpen, moest deze door middel van Gods organisatie worden verklaard".

Ik heb daarnet geschreven dat ik via de organisatie of het besturende lichaam het nodige heb geleerd, maar ik  moet er nog bij zeggen dat ik meer geleerd heb dan datgene wat ik onder ogen kreeg toen ik als bijbel beginneling hun toen gangbare lectuur bestudeerde. De publicaties die ik hierboven gebruik kende ik niet, maar door hun raad op te volgen om ook oudere lectuur te lezen kwam ik meer te weten dan gezond voor hen was. Ik zeg voor hen!

xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />

Zaterdag 7 februari

[Jehova] zal elke traan uit hun ogen wegwissen, en de dood zal niet meer zijn, noch rouw, noch geschreeuw, noch pijn zal er meer zijn. Openb. 21:4.

Wat een schitterende belofte!

Niets wat we in deze wereld vrijwillig of onvrijwillig voor Jehovah opgeven, is te vergelijken met het heerlijke leven dat hij zal schenken aan zijn trouwe dienstknechten die nu lijden verduren. Het lijden dat we misschien nog moeten verduren, zal in geen enkel opzicht van invloed zijn op onze vreugde als we eeuwig in Gods nieuwe wereld leven. Het zal allemaal volledig gecompenseerd worden door de schitterende omstandigheden in de nieuwe wereld. Jesaja 65:17, 18 zegt: "De vroegere dingen zullen niet in de geest worden teruggeroepen, noch zullen ze in het hart opkomen. Maar verheugt u uitbundig en weest blij voor eeuwig over wat ik schep." En Jakobus zei: "Wij prijzen hen die hebben volhard, gelukkig" (Jak. 5:11). Ja, als we getrouw lijden verduren, kan dat ons nu en in de toekomst tot voordeel strekken. w07 15/8 2:17, 18

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Ik kan het niet verbloemen, dit was en is nog steeds een belofte die mij aanspreekt.

Het spreekt beslist heel veel mensen aan, die het misschien graag in vervulling zouden zien gaan. Maar door de vele nog steeds niet vervulde beloften gedurende eeuwen en eeuwen heen, en de bijna evenveel genomineerde religies, niet meer kunnen aanvaarden.

De paragraaf doet direct in die eerste zin reeds een beroep op je menselijke  verlangens, maar tezelfdertijd leggen zij heel subtiel een voorwaarde vast, "trouwe dienstknechten" en die moeten dan nog lijden verduren.

Zo precies of dat diegenen die geen Getuigen van de organisatie of het besturende lichaam zijn geen lijden ondergaan. O die, maar dat is niet hetzelfde, die lijden omdat zij niet verbonden zijn met de organisatie of het besturende lichaam. Wij lijden omwille van ons gelood.

Weet je wat ik uiteindelijk ondervonden heb, dat er, buiten enkele uitzonderingen, meer problemen en lijden is binnen en door de gemeente dan van buitenaf, hier en nu bedoel ik. Een psychiater vertrouwde aan een van zijn cliënten toe dat er meer Jehovah's Getuigen bij hem kwamen dan anderen. Dat heb ik van horen zeggen, maar wel uit de eerste hand.

Nu moet ik natuurlijk ook nog denken aan de miljarden die nog nooit het getuigenis van de organisatie of het besturende lichaam hebben gekregen via de prediking van huis tot huis of van deur tot deur. Al zegt de organisatie of het besturende lichaam wel dat dit wereldwijd gedaan wordt.

Zondag 8 februari 

Jehovah is goedgunstig en barmhartig. - Ps. 145:8.

Jehovah is "de Vader der tedere barmhartigheden en de God van alle vertroosting" (2 Kor. 1:3). Iemand die barmhartig is, behandelt een ander met medegevoel. Dat is een belangrijk facet van Gods persoonlijkheid. Zijn voorbeeld en de instructies die hij ons geeft, kunnen ons leren wat ware barmhartigheid is. Zoals in Jesaja 49:15 staat, zegt Jehovah: "Kan een vrouw haar zuigeling vergeten, zodat zij geen medelijden zou gevoelen voor de zoon van haar buik?" Hebreeuwse woorden die nauw verwant zijn aan het woord dat hier met "medelijden" is vertaald, worden in Psalm 145:8, 9, waaruit de tekst voor vandaag genomen is, in verband met barmhartigheid gebruikt. De emotie die Jehovah ertoe beweegt barmhartig te zijn, wordt vergeleken met de innige gevoelens die een zogende moeder gewoonlijk voor haar kind heeft. Misschien heeft de baby honger of is er iets anders aan de hand. Bewogen door het medegevoel of mededogen dat dit in haar opwekt, geeft de moeder haar baby wat hij nodig heeft. Dit soort tedere gevoelens heeft Jehovah voor degenen jegens wie hij barmhartigheid toont.         w07 15/9 1:3, 4

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Door de jarenlange prediking van deur tot deur heb ik heel dikwijls de beschuldiging gehoord dat God die zo liefdevol, goedgunstig en barmhartig zou zijn toch maar niks doet om de mensen daadwerkelijk te helpen. Natuurlijk  kwam ik goed beslagen bij de mensen en kon die beschuldigingen redelijk, volgens mij dan toch, goed weerleggen.

Door te wijzen op het feit dat mensen alles wat zij nodig hadden aan eten en drinken, kleding en huisvesting ruimschoots voorhanden was. Dat het uiteindelijk aan de mensen zelf lag dat er hongersnood was, oorlog, ziekten. En de vele problemen eerder te danken hadden omdat zij de beginselen van God niet wilden navolgen of gehoorzamen enz. enz... met voorbeelden, illustraties, ervaringen en voorvallen uit hun eigen omgeving enz enz..

Ondertussen heb ik geleerd dat veel van wat ik vertelde als goed nieuws en Gods voornemen steeds weer opgeschoven is geworden en zelfs achterhaald.

Erger werd het toen op een gegeven moment wij, de predikers van huis tot huis, de schuld kregen van datgene wat wij de mensen vertelde. In De Wachttoren van 15 december 2006 blz. 26 paragraaf 5 las ik het volgende: 'ze hebben jarenlang uitgezien naar de dag waarop Jehovah een eind zal maken aan deze goddeloze wereld. Maar toen Armageddon niet op het door hen verwachte tijdstip kwam, raakten ze ontmoedigd. Ze verloren het vertrouwen dat Jehovah's dag van oordeel nabij was. Ze gingen het langzamer aan doen in de dienst en geleidelijk gingen ze zo op in de wereldse bezigheden dat er weinig tijd overbleef voor geestelijke zaken (Lukas 8: 11,13 en 14). Na verloop van tijd 'keerden ze terug tot de dingen die ze hadden achtergelaten'. Wat triest!  

Niet alleen geven zij ONS de schuld, maar zij hebben dan nog de euvele moed om het zo te veralgemenen dat wij ten eerste het 'vertrouwen' verloren dat Gods dag nabij was, vervolgens dat wij het langzamer aan gingen doen in de dienst en dat wij zo maar terug de wereld instapten en ons weinig of niks meer met geestelijke zaken bezig hielden.

En tot slot plakken zij ons nog een etiket op dat we terug keerden naar die verfoeilijke wereld.

En al diegenen die dat lazen en als getrouwe hondjes en ja-knikkers zeggen met tranen in de ogen    Wat triest.

Waarom lasteren zij op die manier? Om al hun leden, zo'n zeven miljoen, zand in de ogen te strooien en de schuld van zich af te schuiven?

Want al die aantijgingen zijn misschien voor sommige waar, maar zeker niet om, zoals ik zei, het te veralgemenen. Meestal wordt dan nog de tekst aangehaald dat al deze die terug gekeerd zijn naar de wereld, dit doen 'zoals een hond naar zijn uitbraaksel'.

JA en JA  "wat triest".

Wat hoor ik van de organisatie of het besturende lichaam?  Mea culpa, mea culpa, nee toch niet!

Maandag 9 februari

Waarom, 0 Jehovah, blijft gij veraf staan? Waarom houdt gij u verborgen in tijden van nood? - Ps. 10:1.

De profeet Habakuk vroeg ooit: "Hoe lang, 0 Jehovah, moet ik om hulp schreeuwen, zonder dat gij hoort? Hoe lang zal ik tot u roepen om hulp tegen geweld, zonder dat gij redt? Waarom doet gij mij het schadelijke zien, en blijft gij niets dan moeite aanzien?" (Hab. 1:2, 3) Habakuk en David, de psalmist die de woorden in de tekst voor vandaag schreef, waren gelovige mannen die heel veel eerbied voor God hadden. Werden ze terechtgewezen omdat ze zulke vragen stelden? Nee, Jehovah liet hun oprechte vragen zelfs in zijn Woord optekenen. In deze tijd kan iemand die zich zorgen maakt over het vele kwaad, in werkelijkheid geestelijke honger hebben: hij of zij verlangt naar antwoorden die alleen de Bijbel kan geven. Bedenk dat Jezus goedkeurend sprak over mensen die "zich bewust zijn van hun geestelijke nood" (Matth. 5:3). Het is beslist een voorrecht zulke mensen te helpen het geluk te gaan ervaren dat Jezus beloofde! w07 15/5 1:6, 7

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Het is best mogelijk dat zowel Habakuk als David die woorden hebben neergeschreven. Hun woorden gaan ook ons ter harte want het is nog steeds even slecht als toen, zelfs slechter. Dat Habakuk en David gelovige mannen waren dat geloof ik ook, maar van David kan ik alleen maar zeggen dat er enkele momenten in zijn leven waren dat hij de geboden van God vierkantig aan zijn laarzen lapten.

En nu komt er iets interessants in het beeld.

Werden die mannen terechtgewezen omdat zij zulke vragen stelden? Bijlange niet, schrijft de organisatie of het besturende lichaam, nee, zegt 'de beleidvolle beheerder', integendeel, het moest zelfs opgeschreven worden in Gods Woord de Bijbel.

Ik ben meer dan eens geconfronteerd met de uitdrukking "Je mag geen oude koeien uit de gracht halen" jij ook? Toch deed Jezus dat wel! Hoe dikwijls verwees hij niet naar "er staat geschreven of hebt gij nooit gelezen?  Dat ga ik nu ook nog eens doen.

In het tijdschrift Vertroosting, van sept. 1945 blz. 29 (nu ontwaakt!) lezen wij het volgende:

"God heeft nooit bepalingen uitgevaardigd die het gebruik van medicijnen, inspuitingen of bloedtransfusie verbiedt. Het is een uitvinding van menschen, die gelijk de Farizeën Jehova's barmhartigheid en liefde buiten beschouwing laten. Jehova te dienen met geheel ons verstand beteekent niet ons verstand uit te schakelen; vooral dan niet als het om een mensenleven gaat, dat Jehova toegewijd en daarom heilig is".

Wanneer je nu bloed neemt of één van de vier hoofdbestanddelen is er veel kans dat je uitgesloten wordt

Kun je dit aanvaarden als "toenemend licht"?

En ik herinner mij ook nog dat je uitgesloten werd wanneer je orale of anale copulatie had met je partner enz. deze affaire is wel recht gezet, maar de gevolgen moet je volgens de organisatie of het besturende lichaam aan Jehovah overlaten. Dat is gemakkelijk hé, ge moet dat niet geloven dat dit gemakkelijk kan zijn, voor hen ja, maar voor de slachtoffers niet en nooit!

Alleen nog de vraag: wanneer heeft God de Bijbel aangepast?

 Natuurlijk was dat God niet, dat heeft de organisatie en het besturende lichaam gedaan, niet onder leiding van Gods H. Geest, maar op eigen houtje, zoals zij dit met veel doen, alleen noemen zij het 'toenemend licht' of soms 'lichtflitsen'.

En ik zeg dat zij soms het licht uitdoen tenzij er natuurlijk ook zwart licht bestaat.