Woensdag 11 februarixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

 De Christus [is] het hoofd van de gemeente, hij als redder van dit lichaam. –EF. 5:23.

De Bijbel maakt vaak onderscheid tussen Jezus en de gezalfden, zoals in de zinsnede "met betrekking tot Christus en de gemeente". Jezus is het Hoofd van deze gemeente van met de geest gezalfde christenen. Paulus schreef dat God Jezus "hoofd over alle dingen [heeft] gemaakt met betrekking tot de gemeente, welke zijn lichaam is" (Ef. 1:22, 23; 5:32; Kol. 1:18, 24). In deze tijd is er op aarde slechts een klein overblijfsel van de gezalfde leden van deze gemeente. Maar we kunnen er zeker van zijn dat hun Hoofd, Jezus Christus, hen liefheeft. Zijn gevoelens voor hen worden in Efeziërs 5:25 beschreven: 'Christus heeft de gemeente liefgehad en zich voor haar overgeleverd.' Hij heeft hen lief omdat ze er actief mee bezig zijn God "een slachtoffer van lof Ite] brengen, namelijk de vrucht der lippen die zijn naam in het openbaar bekendmaken", net zoals Jezus dat deed toen hij op aarde was. - Hebr. 13:15. w07 15/41:10

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Juist, daar zijn de Getuigen van Jehovah actief mee bezig, of toch maar niet? Brengen zij echt een slachtoffer van lof? Loven zij de naam van God? Of maken zij die naam te schande? Wat bedoelen zij met 'een klein' overblijfsel? Heeft Jezus hen werkelijk lief? Is Jezus wel degelijk hun hoofd? Heeft Jezus zich echt voor hen overgeleverd? Doen zij werkelijk wat Jezus heeft gedaan?

Dat zijn heel wat vragen, maar er zijn er beslist nog veel meer. Jarenlang was ik ervan overtuigd dat zij, in vergelijking met de andere 'christelijke denominatie', wel degelijk beter waren.

De geschiedenis van de 'christenheid' of 'christendom' - hoe je het ook wilt noemen - is met bloed geschreven en dat was niet wat Jezus predikte en onderwees.

Toch zijn er in diezelfde geschiedenis ontelbare martelaren geweest die het goed wilde doen. Maar martelaren werden veroordeeld en gedood omdat zij in opstand kwamen tegen de georganiseerde religie, soms hun eigen organisatie.

Die zelfde religies hebben zich aangepast en zijn nog steeds in oorlog met elkaar, dat blijkt  zelfs schriftuurlijk te zijn volgens de woorden van Jakobus 4:1-3.

 "Uit welke bron komen er oorlogen en uit welke bron komen er gevechten onder U? Komen ze niet uit deze bron, namelijk uit UW begeerten naar zingenot, die strijd voeren in UW leden? ² GIJ begeert en toch hebt GIJ niet. GIJ blijft moorden en hebzucht koesteren, en toch kunt GIJ niet verkrijgen. GIJ blijft strijden en oorlog voeren. GIJ hebt niet, omdat GIJ niet vraagt. ³ GIJ vraagt en toch ontvangt GIJ niet, omdat GIJ met een verkeerde bedoeling vraagt, om [het] te besteden voor UW begeerten naar zingenot".

En dit is nu één van die hoogstandjes van de organisatie of het besturende lichaam, zij voeren geen oorlog.

JUIST, de geschiedenis bewijst het, maar wie is er dan verantwoordelijk voor de duizenden die uit gehoorzaamheid aan de organisatie of het besturende lichaam gestorven zijn aan die geboden en verboden die NIET schriftuurlijk waren?

Zelfs het niet aanvaarden van 'burgerdienst' in de plaats van soldaat te worden, die 'burgerdienst' is naderhand toch maar tot een gewetenskwestie verklaard.

Nu vallen er uiteraard altijd slachtoffers, ook bij een koude oorlog. Zegt de Bijbel niet, "wee hen die wee veroorzaken", welke dissimulaties er ook voor worden gebruikt?   En zoals Voltaire ooit schreef: 'in alle oorlogen gaat het alleen maar om roof'.

xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />

Donderdag 12 februari 

Het is de bestemde tijd dat het oordeel begint bij het huis van God. Als het nu eerst bij ons begint, wat zal dan het einde zijn van hen die het goede nieuws van God niet gehoorzaam zijn? -1 Petr. 4:17.

De profetie van Maleachi voorzei dat Jehovah, "de ware Heer", vergezeld van Zijn "boodschapper van het verbond", zijn pas op de troon geplaatste Zoon, Christus Jezus, zou komen om Zijn "tempel" of geestelijke huis van aanbidding te oordelen en te inspecteren,"De bestemde tijd" waarop 'het oordeel van het huis van God' zou  beginnen, brak kennelijk aan in 1918 (Mal. 3:1). Zij die God en zijn ware aanbidding zeiden te vertegenwoordigen, werden grondig onderzocht. De kerken van de christenheid, die eeuwenlang godonterende leerstellingen hadden onderwezen en die een belangrijke rol hadden gespeeld in het bloedbad van de Eerste Wereldoorlog, werden verworpen. Een getrouw overblijfsel van met de geest gezalfde christenen werd getoetst, als met vuur gelouterd en goedgekeurd, waardoor ze voor Jehovah "mensen [werden] die een offergave aanbieden in rechtvaardigheid". - Mal. 3: 3. w07 1/4 1:4.

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Wel... wel... wel..., dat blijkt een vervolg te worden van 't voorgaande. Ik laat de profetie van Maleachi voor wat ze is, zij spreekt voor zichzelf. Dus kan ik weer enkele vragen stellen. Is het wel degelijk 1918 geweest voor die 'bestemde tijd'?

Is Zijn 'tempel' of 'geestelijk huis' toen wel degelijk grondig geoordeeld en geïnspecteerd?

Zijn die 'God onterende kerken van de christenheid totaal en echt  verworpen?

Is dat tussen haakjes "getrouw overblijfsel" echt getoetst, gelouterd en goedgekeurd? En denk je nu in waarheid dat zij mensen zijn geworden die God een offergave kunnen aanbieden in rechtvaardigheid?

Nu, daar heeft de organisatie of het besturende lichaam allemaal antwoorden op, maar het is wel zo dat de beschuldigde optreedt als rechter.

Volgens mijn niet al te bescheiden mening werd er met deze interpretatie eerder een grondslag gelegd voor een 'nieuwe organisatie en besturend lichaam' als toevoeging aan de lijst van de christenheid.

Natuurlijk kan ik het verkeerd voor hebben, maar bewijs het eerst en komt nu niet af dat ik daar voor uitgesloten moet worden. Wil je ondertussen wel rekening houden met Galaten 4:16-17. "Ben ik nu dan UW vijand geworden omdat ik U de waarheid zeg? ¹⁷ Zij zoeken U ijverig, niet op een voortreffelijke wijze, maar zij willen U [van mij] afsluiten, opdat GIJ hén ijverig zoudt zoeken".

En dat klopt als een bus, niet alleen voor mij, maar voor allen die de organisatie of het besturende lichaam en hun vertegenwoordigers 'terechtwijzen'. Om het volgens de volksmond te zeggen, zij die hun 'vuile wasbuiten hangen' moeten uitgesloten worden.

Wanneer dat niet mag, die 'vuile wasbuiten hangen', dan mankeert er meer aan de organisatie of het besturende lichaam dan je denkt.

Vermits zij er op staan dat zij, en zij alleen de waarheid hebben zouden zij moeten zorgen dat er geen 'vuile was' die openbaar gemaakt moest worden en dan zouden terechtwijzingen welkom moeten zijn. Nogmaals, ik verwacht geen volmaaktheid, wel eerlijkheid.

vrijdag 13 februari

Mijn zoon, indien uw hart wijs geworden is, zal mijn hart zich verheugen.

Spr. 23:15.

Jehovah geeft in de eerste plaatsde ouders de verantwoordelijkheid hun kinderen te onderwijzen (Spr. 1:8; Ef. 6:4). Een gezinsstudie leert de kinderen dat aanbidding geen formeel ritueel is dat alleen in het openbaar wordt uitgevoerd, maar een onderdeel is van het privé-leven van het gezin (Deut. 6:6-9). Bovendien kan een goed geleide gezinsstudie de ouders duidelijk maken hoe hun kinderen over geestelijke en morele zaken denken. Als de kinderen nog jong zijn, kunnen ouders bijvoorbeeld publicaties gebruiken zoals Lessen van de Grote Onderwijzer. In bijna elke paragraaf van dit Bijbelstudiehulpmiddel wordt kinderen gevraagd hun mening te geven over de besproken onderwerpen. Door over de Bijbelteksten in het boek te redeneren, kunnen ouders hun kinderen helpen hun waarnemingsvermogen te ontwikkelen "om zowel goed als kwaad te onderscheiden". Hebr. 5:14. w07 1/92:10-12

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Het initiatief om kinderen vroegtijdig te betrekken bij hun geestelijke ontwikkeling is zeker te prijzen.

Dit wil niet zeggen dat het uitsluitend om en over religieuze artikelen moet gaan.

Alle artikelen en beginselen die kinderen kunnen helpen om tot volwassen mensen met verantwoordelijkheidsgevoel op te groeien mogen met enthousiasme begroet en toegepast worden.

Het is waar dat de organisatie of het besturende lichaam meerdere publicaties ter beschikking stelt die daartoe bijdragen, maar de nadruk die op de dienst, prediking, kleding, ontspanning en een carrière in één van de bethelhuizen in die publicaties wordt gelegd is eerder schrikbarend dat educatief.

Het is ook waar dat er veel jongeren te zien zijn op de congressen en kring- en dagvergaderingen. Wat een logisch gevolg is van de gezinsstructuur waar de jongeren mee opgroeien.

Wanneer jongeren mettertijd "zelf" gaan beslissen, naast de door hun ouders genomen beslissingen, haken vele jongeren af van de organisatie of het besturende lichaam. Het gevolg is dat er meer en meer gezinnen ontwricht raken.

Als voorbeeld kan ik stellen dat toen onze jongeren, om hun neutraliteit niet te schenden, in de gevangenis terechtkwamen er t.a.v. de ouderlingen ooit een lezing werd gehouden die duidelijk maakte dat sommige van die jongeren hun standpunt innamen zonder gedoopt te zijn.

Deze lezing kwam als een terechtwijzing over voor de ouderlingen met kinderen in die categorie, ook voor mij dus. Ik moet ook nu weer verwijzen naar de lezing van broeder Splane, die de nadruk legde op het feit dat veel jongeren die 'in de waarheid' waren groot gebracht nog niet gedoopt waren en hij vernoemde de 14 jarigen.

En gij nu, gaat het om de numerieke meerderheid of om de geestelijke rijpheid? Gaat het over een persoonlijke beslissing of gehoorzaamheid aan het geweten van de organisatie of het besturende lichaam? Is het ambt van papa toevallig mee verantwoordelijk voor een vroegtijdige doop?

Ondertussen heb ik ondervonden dat er enorm veel lectuur, buiten die van de organisatie of het besturende lichaam, voor jongeren beschikbaar is en voor alle leeftijden, in alle maten en kleuren. Bij nader inzien is dit zelfs zo voor de lectuur voor de volwassenen.

zaterdag 14 februari 

Zelfs tot in de ouderdom en grijsheid, 0 God, verlaat mij niet, totdat ik over uw arm kan vertellen aan het geslacht, aan allen die nog komen zullen, over uw macht. Ps. 71:18.

De "andere schapen", die de hoop hebben eeuwig op aarde te leven, krijgen door hun omgang met getrouwen van de "kleine kudde", die een hemelse roeping hebben, een onmisbare opleiding (Luk. 12:32; Joh. 10:16). Dat was voorzegd in de tekst voor vandaag. De met de geest gezalfden leiden hun metgezellen, de andere schapen, graag op voor meer verantwoordelijkheden voordat ze hen verlaten om met. Jezus Christus verheerlijkt te worden. Jehovah heeft ouderen het voorrecht verleend getuigenis van hem af te leggen aan degenen die nu de ware aanbidding aanvaarden (Joël 1:2, 3). De andere schapen voelen zich gezegend door wat ze van de gezalfden hebben geleerd en worden aangemoedigd om die Bijbelkennis door te geven aan anderen die Jehovah willen dienen. - Openb. 7:9. 10. w07 1/6 2: 16, 17

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Goed zo, want al die andere schapen verlangen met de moed der wanhoop naar het eeuwige leven.

En zoals we duidelijk kunnen lezen krijgen zij door hun omgang met de getrouwen van de "kleine kudde' een onmisbare opleiding. Daar staan wij eventjes bij stil.

Vermits de organisatie of het besturende lichaam die "kleine kudde" (meer dan 9000 pers.) vertegenwoordigt mag ik toch enkele vragen stellen. Waarom maar enkele en hoe rijm je dit met het bijbels beginsel? In Spreuken 15:22. Plannen zijn tot mislukking gedoemd waar geen vertrouwelijk gesprek is, maar in de veelheid van raadgevers komt iets tot stand.

Hoe kunnen zij nu een vertrouwelijk gesprek hebben met diegenen die zij  beweren te vertegenwoordigen? Hoe kunnen zij spreken van een beleidvolle slaaf wanneer 99,9% van hen nooit betrokken wordt bij het bereiden van het geestelijk voedsel?

Het zou al heel wat redelijker in de oren klinken dat de illustratie waarop zij hun autoriteit  claimen, van toepassing te brengen op iedereen die kennis bezit en die doorgeeft aan zijn naaste. Daarmee bedoel ik niet dat er geen organisatie kan zijn, maar wel dat die organisatie geen doel mag of kan zijn.

Het is een middel dat God kan gebruiken. Voorbeelden genoeg in de Hebreeuwse Geschriften. Ik ga die zelfde zin herschrijven, maar dan met de juiste uitdrukking. "Daarmee bedoel ik niet dat er geen "mensen" kunnen zijn die organiseren, maar wel dat die "mensen" geen doel mogen of kunnen zijn, tenzij zij van oordeel zijn dat zij nu reeds op tronen mogen zitten. Dat is zelfs heel goed mogelijk dat zij dat denken gezien hun autoritaire manier van optreden.

Ik wil dit nog even onderstrepen met de laatste zin uit hun commentaar. Die andere schapen geven de Bijbelkennis die zij van de 'gezalfden' hebben geleerd door aan anderen. Iemand die al dertig jaar of langer met die kennis bezig is heeft mogelijk zonder dat hij of zij het beseft heel wat dingen doorgegeven die veranderd zijn.

En één anekdote is mij persoonlijk overkomen in die richting. Iemand waar ik een nabezoek bracht zei bij mij aankomst en nog voor ik mijn gesprek kon beginnen. En welke leugens ga je mij nu vertellen.  Als je meer dan dertig jaar gepredikt hebt mag je ervan overtuigd zijn dat je heel veel zult moeten gaan rechtzetten, tenzij je ervan overtuigt dat je altijd de waarheid hebt gezegd, maar dan lieg je eens temeer.  Herken je deze? ....

zondag 15 februari  

Gij moet Jehovah, uw God, liefhebben met geheel uw hart en met geheel uw ziel en met geheel uw verstand en met geheel uw kracht .... Gij moet uw naaste liefhebben als uzelf. -Mark. 12:30, 31.

Niet alleen omdat het juist is vergelden we geen kwaad met kwaad maar ook omdat het liefdevol is. In het boek Romeinen gebruikt hij het woord "liefde" (Grieks: a'gape) verschillende keren als hij het over Gods liefde en die van Christus heeft (Rom. 5:5, 8; 8:35, 39). Maar in hoofdstuk 12 gebruikt hij a'gape op een andere manier: hij spreekt over liefde die aan medemensen betoond wordt. Na te hebben opgemerkt dat er verschillende geestelijke gaven bestaan en dat die onder sommige gelovigen aanwezig zijn, noemt hij een eigenschap die alle christenen moeten ontwikkelen. Hij zegt: "Uw liefde zij zonder huichelarij" (Rom. 12:4-9). Anderen liefde betonen is een fundamenteel kenmerk van ware christenen. Paulus moedigt ons aan ervoor te zorgen dat de liefde die we als christenen tonen, oprecht is. w07 1/7 1:7

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Volgens het commentaar zijn "naasten" onze 'medemensen' en aan ieder medemens dient men liefde te betonen.

Maar dan het soort liefde dat weergegeven wordt met agapè en de vertaling van dit  Griekse woord is: "Onzelfzuchtige liefde" of zoals hun commentaar het weergeeft 'liefde zonder huichelarij'.

Daarna wordt er gezegd dat er  onder christenen verschillende gaven bestaan, maar dat liefde betonen "zonder huichelarij" een fundamenteel kenmerk van ware christenen zou zijn.

Nu die liefde is er niet! En daarmee bedoel ik niet dat er geen liefde is, maar niet in die mate dat men die "onzelfzuchtige liefde" kan noemen.

Het kenmerk van Jehovah's Getuigen wordt echter verlegd naar de prediking van deur tot deur of van huis tot huis en daarom staat er in het organisatie boekje van 2005 op blz. 92 dat dit "min of meer hun 'handelsmerk' is geworden".

In het Franstalig boekje staat het een beetje anders en schrijft men 'caractérisé' of kenmerkend.

Persoonlijk vindt ik de Nederlandstalige versie correcter omdat de organisatie of het besturende lichaam meer de nadruk legt op verspreiding van hun lectuur en het aanvaarden van wat er in staat. Dat hun lectuur zelfs beter is om te onderwijzen dan het lezen van de Bijbel, zonder de waarde van de Bijbel te willen onderwerpen aan de lectuur, maar toch?

Daarom kom ik terug op die eigenschap die Paulus vermeldde als een kenmerk van ware Christenen. Nu zet ik Christenen met een hoofdletter, omdat niet alle Getuigen van Jehovah Christenen zijn en ook, omdat niet alle Christenen op hun beurt Getuigen van Jehovah zijn. Daar bovenop zijn dan nog niet alle Christenen christenen.

Dus, om toch maar in overeenstemming te blijven met het commentaar van de organisatie of het besturende lichaam herhaal ik hun versie en benadruk deze hoedanigheid met hun woorden: Anderen liefde betonen is een fundamenteel kenmerk van ware christenen.

Niet de prediking, maar liefde zonder huichelarij.   HERKEN JE HET VERSCHIL?