donderdag  26  februarixml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Gij hebt dwaas gehandeld. - 1 Sam. 13: 13.

Het Bijbelverslag van koning Saul laat uitkomen hoe belangrijk gehoorzaamheid is. Saul begon zijn loopbaan als een nederige en bescheiden regeerder, 'klein in zijn eigen ogen'. Maar na verloop van tijd werden Zijn beslissingen meer en meer ingegeven door trots of verkeerde redenaties (1 Sam. 10:21, 22; 15:17). Bij één gelegenheid moest Saul de strijd aanbinden met de Filistijnen. Samuël gebood de koning te wachten tot hij zou komen om Jehovah slachtoffers te brengen en verdere aanwijzingen te geven. Maar Samuël kwam minder snel dan verwacht en het volk begon zich te verspreiden. Toen Saul dat zag, "offerde hij het brandoffer" (1 Sam. 13:9). Dat was een slechte zaak in Jehovah's ogen. Toen Samuël ten slotte kwam, probeerde de koning zijn ongehoorzaamheid goed te praten. In de ogen van koning Saul was het brengen van dat offer belangrijker dan het gehoorzamen van de aanwijzing om te wachten totdat Samuël het offer zou brengen. Ongehoorzaamheid aan Jehovah kostte Saul zijn koningschap. W07 15/6 2: 8.

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Dat is weer zo'n verslag dat je de bibber doet krijgen.

Heel in het begin krijgt Saul de opdracht in 1 Samuël 10:8. En gij moet vóór mij naar Gilgal afdalen; en zie! ik kom tot u af om brandoffers te brengen, om gemeenschapsoffers op te dragen. Zeven dagen dient gij te blijven wachten, tot ik bij u kom, en ik zal u stellig laten weten wat gij dient te doen.”

Daar gaat nu een hele tijd voorbij en zie 1 Samuël 13:8-9. En hij bleef zeven dagen wachten, tot de bestemde tijd die Samuël [had gesteld]; en Samuël kwam niet naar Gilgal, en het volk verstrooide zich van hem vandaan. ⁹ Ten slotte zei Saul: „Brengt het brandoffer en de gemeenschapsoffers bij mij.” Vervolgens offerde hij het brandoffer.

Die zeven dagen wachte  Saul op Samuel, die maar niet afkwam en daarom bracht Saul zoals wij lezen zelf de offers. "Rats verkeerd, want Saul mocht dat niet doen", zegt men.

Langs de andere kant, had Jehovah gezegd dat het koningsschap via Juda zou komen en blijven. Er was dus een situatie die niet echt in overeenstemming was met de profetieën.

Nu dat is een andere kwestie, het gaat erom dat Saul in de ogen van Samuel, die zoals reeds gezegd te laat was, iets onvergefelijks had gedaan.

Ondertussen was het duidelijk dat Saul op zeer korte tijd veranderd was van instelling. Zijn nederigheid was verdwenen en het werd duidelijk dat Saul meer angst had voor wat het volk van hem dacht dan wat God van hem verwachtte. Zoals het commentaar duidelijk maakt, was het offeren belangrijker dan het gehoorzamen van de aanwijzingen van Samuel.

De parallel wordt ook duidelijker. Alhoewel Samuel te laat was en Saul iets deed wat hij niet mocht doen werd hem mettertijd het koningschap ontnomen. Zo zie je maar dat gehoorzamen beter is dan slachtoffers brengen.

Nu moet je eens goed opletten. Saul was "de gezalfde van Jehovah" en hij deed verkeerd en werd gestraft. Nu doen de "gezalfden", de organisatie en het besturende lichaam, zo nu en dan en eerder meer dan min, ook verkeerd, ook hun vertegenwoordigers en wij moeten hen gehoorzamen en mogen hen zelfs niet terechtwijzen.

Besef je nu waarom deze parallel? Herken je deze werkwijze?

Mij doen dergelijke parallellen nú denken aan het prachtige liedje van de beroemde "DALIDA" paroles, paroles, paroles.

In paragraaf 17 blz. 30 van de vermelde wachttoren wordt dat duidelijk gemaakt en Ik citeer een gedeelte, "dat houdt ook in dat we gewillig de aanwijzingen gehoorzamen van hen die in de ware aanbidding de leiding nemen, hoewel ze onvolmaakt zijn".

Is dat duidelijk genoeg, ja of neen! 

Waarom wordt op het einde van de hierboven aangehaalde alinea de tekst gebruikt uit Hebreeën 13: 17?   "Weest gehoorzaam aan hen die onder U de leiding nemen en weest onderdanig, want zij waken over UW ziel als [mensen] die rekenschap zullen afleggen, opdat zij dit met vreugde en niet met zuchten mogen doen want dit zou voor U schadelijk zijn".  

Wie is er volgens deze tekst de uil? Als zij of één van hen verkeerd is of zij verkeerd doen?

Wie doet er verkeerd? Zij.   En voor wie is dit schadelijk?  Voor U.     Zijn er nog vragen?

Wil je nu toch nog maar eens Hebr. 13: 7 lezen en vraag je af waarom zij die tekst niet hebben genomen "Hebr. 13: 7 "Houdt hen in gedachtenis die onder U de leiding nemen, die  het woord  van  God  tot U hebben gesproken, en volgt [hun] geloof na, lettend op het einde van [hun] wandel".

Dus, wanneer onvolmaakte leiders het Woord van God niet spreken moeten wij hen dan ook gehoorzamen? Of zou dit niet schadelijk zijn? Wat zou schadelijker zijn volgens jou?

Nu wil ik wel zeggen dat het Woord van God voor mij belangrijker is dan dat van mensen.

Onvolmaaktheid heeft zeker grenzen, evenals gehoorzaamheid en dankbaarheid grenzen heeft.

Denk maar aan het proces van Neurenberg.

xml:namespace prefix = v ns = "urn:schemas-microsoft-com:vml" />

vrijdag  27  februari

Zo gaat het met iemand die schatten vergaart voor zichzelf, maar niet rijk is m.et betrekking tot God. - Luk. 12: 21.

Schatzoeken is niet alleen een spel dat kinderen graag spelen. Het is ook iets wat zich door de eeuwen heen in allerlei landen in het echt heeft afgespeeld. De goldrush bijvoorbeeld, die in de negentiende eeuw in Australië, Zuid-Afrika, Canada en de Verenigde staten woedde, trok mensen van heinde en ver aan die bereid waren huis en haard te verlaten om hun geluk te zoeken in vreemde en soms zeer onherbergzame streken. Ja, veel mensen zijn bereid buitensporige risico's te nemen en enorme offers te brengen om de rijkdom te verwerven waar ze zo naar verlangen. Hoewel de meeste mensen in deze tijd niet letterlijk naar schatten zoeken, moeten ze wel hard werken om de kost te verdienen. Dat kan in het huidige stelsel een hele opgave zijn. Mensen worden makkelijk zo in beslag genomen door de zorg voor voedsel, kleding en onderdak dat ze de belangrijker dingen verwaarlozen of zelfs uit het oog verliezen. - Rom. 14:17. w07 1/8 2: 1, 2

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Wij hebben die zelfde illustratie, maar dan het vers 20 reeds in de dagtekst van 2 februari gehad. En het is liefdevol dat de organisatie of het besturende lichaam ons blijft waarschuwen voor materialisme.

Het is zelfs één van de meest aangehaalde illustratie van Jezus die de organisatie of het besturende lichaam gebruikt als waarschuwing voor materialisme.

De meeste van ons zijn gewoon arbeiders of loontrekkenden, geen zelfstandigen. Toch is het ons duidelijk dat de waarschuwingen ook voor ons bedoeld zijn. En vermits een gewaarschuwd man er twee waard is en dit ook voor mijn vrouw telt, zijn wij dus met vier om het hoofd te bieden aan deze gesel van materialisme.

Wat bedoelt de organisatie of het besturende lichaam nu feitelijk met materialisme en materialist? Volgens de gewone betekenis in het woordenboek is dat "iemand" die uitsluitend op stoffelijke belangen uit is.

Volgens hun commentaar hierboven en de vergelijkende illustratie blijkt dat iemand te zijn die extreme inspanningen doet en buitensporige risico's neemt, zelfs enorme offers brengt om rijk te worden. Een materialist is zelfs bereid om huis en haard te verlaten en zelfs zijn leven op het spel te zetten voor zijn God, "Mammon".

Zover gaan de meeste mensen toch maar niet, vermits zij hard moeten werken en het zelfs een hele opgave kan zijn, zoals gezegd. Onder normale omstandigheden is het redelijk verdeeld hoor. Acht uur slapen, acht uur werken en acht uur voor jezelf en gezin, enfin in theorie dan toch.

In onze westerse wereld, die nogal materialistisch is ingesteld, waar luxe en comfort een redelijk ingeburgerd gegeven is, moet je om het te kunnen permitteren, ofwel een aangepast inkomen hebben ofwel met twee gaan werken, ja toch? Ik denk niet dat dit overdreven gesteld is, zeker niet wanneer je er nog een baksteen bij wilt gezien de hoge 'huurprijzen'.

Tenslotte komt de organisatie of het besturende lichaam bij de subtiele – 'aantijging' -, om hun "terminologieën" te gebruiken dat, "Mensen worden makkelijk zo in beslag genomen door de zorg voor voedsel, kleding en onderdak dat ze de belangrijker dingen verwaarlozen en zelfs uit het oog verliezen". Zo staat het toch letterlijk in hun commentaar?

Ik kan je de verzekering geven, maar misschien weet je dat zelf ook wel, dat het echt niet gemakkelijk is. Daarbij komen dan de 'belangrijkere dingen' die zijn: vergaderingen en velddienst, voorbereidingen, aandelen in die vergaderingen gezinsstudie en eventueel een of meer studies leiden bij geïnteresseerden.

De vragen zijn dan ook wat moet er eerst en wat is belangrijk? Dat kan merkelijk verschillen van gezin tot gezin. En wie bepaald het evenwicht?

zaterdag  28  februari

Wat het nageslacht van de goddlozen betreft, zij zullen inderdaad worden afgesneden. De rechtvaardigen, dié zullen de aarde bezitten, en zij zullen er eeuwig op verblijven. -        Ps. 37: 28, 29.

De komende aanval van Satan en zijn horden op Jehovah's dienstknechten zal hun laatste onbeschaamdheid zijn (Ezech. 38:14-23). Jehovah voorzei via Zacharia: "Wie u aanraakt, raakt mijn oogappel aan" (Zach. 2:8). Het is alsof iemand zijn vinger in Jehovah's oog steekt. Jehovah zal onmiddellijk reageren en de daders uitschakelen. Jehovah's dienstknechten zijn het meest liefdevolle, verenigde, vreedzame, wetgetrouwe volk op aarde. Die aanval op hen zal dus totaal ongegrond en onrechtvaardig zijn. De grote God die 'gerechtigheid liefheeft' zal dat niet tolereren (Ps. 37:28). Hij zal hun te hulp komen, wat ertoe zal leiden dat de vijanden van zijn volk voor eeuwig vernietigd worden, dat gerechtigheid zegeviert en dat degenen die de enige ware God aanbidden, worden gered. Wat een verbazingwekkende, opwindende gebeurtenissen liggen er vlak voor ons! -Spr. 2:21, 22. w07 15/8 1:17, 18

BIJKOMEND EN BIJHOREND COMMENTAAR:  Volgens de verwijzing w0715/8 1:17, 18 zou men de paragraaf 17 verwachten, die begint met 'Binnenkort zullen ...',  maar neen, de tekst van Ezech. staat er wel maar die "binnenkort" staat er niet en de rest ook niet en dat intrigeert mij!  Dat riekt een beetje naar 'konkelen'.

Zou het dan toch mogelijk zijn dat 'binnenkort' nu reeds verdrongen moet worden ingeval het niet 'binnenkort' mocht komen?

Zou het mogelijk kunnen zijn dat de 'interne dienstknechten' nog maar eens schrik aangejaagd moeten worden?

Moeten die getrouwen nogmaals een hart onder de riem gestoken en verzekerd worden dat zij en zij alleen redding ontvangen. En moeten zij terzelfder tijd nog maar eens 'opgewonden' worden, zoals een speelgoed automaatje?

Nog een opmerking dat Jehovah's dienstknechten "het meest liefdevolle, verenigde, vreedzame en wetsgetrouwe volk op aarde" zou zijn? Zo op het eerste zicht, met de getuigenissen van velen, zelfs en terechte loftuitingen, moet ik herhalen "op het eerste zicht". 

In de publicaties zul je alleen maar de  positieve commentaren te lezen krijgen, maar er zijn ook veel negatieve berichten. Het is aan jou om daarover veto uit te spreken. Daarbij komen de ondergrondse stromingen die dat tegen spreken en te merken zijn doordat miljoenen de organisatie en het besturende lichaam hebben verlaten.

Persoonlijk heb ik, zoals velen het kunnen bevestigen, waargenomen en gezegd dat wanneer allen die ooit met de organisatie of het besturende lichaam verbonden waren terug zouden komen, wij met minstens het dubbel aantal zouden zijn.

Het is wreed gemakkelijk om te zeggen en de schrift te gebruiken dat zij "niet van ons slag waren, anders waren zij niet van ons uitgegaan". Ik heb het woord "wreed" gebruikt omdat niet het weggaan moet benadrukt worden, maar het waarom?

En daarom benadruk ik in deze dagtekst de bijbeltekst Ps, 37:28, 29  die spreekt toch voor zichzelf. De rechtvaardigen die zullen gered worden.

Waarom moet men zich dan zorgen maken, tenzij men nog niet zeker is dat men rechtvaardig is. Iemand die "gereed" is moet zich geen zorgen maken, en die  moet je ook niet opjagen.

Wanneer de organisatie of het besturende lichaam het ook over zichzelf schrijven, ja, dan kan ik het heel gemakkelijk begrijpen. Gij ook? Herken je ook deze werkwijze?

Het slot voor deze maand is: Dat, wanneer je maar dikwijls genoeg iets herhaalt, ga je het mettertijd nog zelf geloven.