Nachten na elkaar ... slapeloze nachten ... Zelfs die kleine ovalen pilletjes helpen nu niet. Je voelt je loom, traag en gedrogeerd ... maar niet slaperig of moe... Die verdomde maan. Je droomt de vreemdste dingen. Die beelden verweven zich in je dagelijkse leven. Wat is droom, wat is werkelijkheid? En kunnen wij leven zonder te dromen. Of kunnen wij dromen zonder te leven?
Ik sluit mijn ogen, tegen beter weten, toch hopend op de sluimer die me dan naar hogere sferen zal brengen. Even geraak ik in een lichte sluimer. Verbannen gedachten worden beelden. Mijn geest dwaalt enkele straten verder ... waar een goede vriendin (dacht ik at the time) woont. We stonden voor haar klaar, zoveel we konden. Maar ze eiste een beetje meer. Meer dan wij aankunnen. Een mens probeert het diplomatisch op te lossen. Maar blijkbaar is dat niet mijn sterkste kant. Tot de emmer over loopt.
Een moeilijke periode zoals ieder koppel wel eens heeft. Een heel moeilijke periode waar we door moesten. Door de zure appel bijten of stoppen, dat was de keuze ....Een hartverscheurende keuze .... Net die dag komt een gode vriend aankloppen met het ontstellende nieuws: hij gaat scheiden. Dat viel in als een bom... Scheiden. Een vaste waarde in de hechte vriendenkring is niet meer. Hoe moet wij daar, als vrienden mee om gaan? Voor ons geen probleem. Wij zien beide partijen even graag. iedereen is welkom hier. Maar bij de meeste scheidingen horen de vrienden blijkbaar ook bij de inboedel. En die is verdeelt ... Een kleine aardverschuiving in vriendenland ....
In die moeilijke periode krijg ik een mailtje van mijn vermeende vriendin om, als ik even de tijd heb, kan langskomen om te stofzuigen .... Zeg nou zelf, stofzuigen. Alsof ik geen eigen leven heb. Ik doe alles wat ik kan voor mijn vrienden, maar er zijn grenzen. Als het op dat moment niet gaat, wacht dan eventjes tot er wel hulp in huis is. Of schakel je twee volwassen dochters in.
Ik pleit schuldig. Ik had anders kunnen reageren, maar hé ... ik ben ook maar een mens. Na een kort mailtje dat ik voor zo'n futiliteit op dit moment niet gestoord wil worden omdat ik ook mijn eigen problemen heb.... Het ligt aan mij. Ik heb mijn grenzen niet duidelijk genoeg gesteld. Dat doe ik nooit. En toch moet ik het leren, wil ik niet nog meer vrienden verliezen...
Reacties op bericht (3)
02-08-2007
Hmmm ... ff diep nadenken ... oohhh ja hoor ... ten gepaste tijden ... knipoogje ... ! !
Smile....Ben ff terplaatsen blijven trappelen ...Euh ... ter verduidelijking F .....e ??? Ben jij het ... ??? Hmm is de eerste maal dat ik hier kom en ... heb met verwondering ... bewondering genoten van je overzichtelijk en aangenaam tof blogje . Staan Liefs ...dikke knufffff ...XXX jes Dierenopvoedster & Magnetiseur Miryam
Eén ... twee ... huppeké ... en nu weg ermee ... hiiii ... Daaaaaaaaag ..... ! !
02-08-2007 om 16:34
geschreven door Miryam
*
Ben ik nog vergeten te zeggen dat ik je nieuwe layout mooi vind. Groetjes van huismusje/troubadoerke
02-08-2007 om 00:55
geschreven door huismusje
*
Heel herkenbaar voor mij, deze bedenking van jou. Ik heb ook het hart op mijn tong, klinkt het niet dan botst het maar, maar men weet tenminste wat men aan me heeft. Ik haat leugens, hypokriesie en achterbaksheid. Ik heb liever helemaal geen vrienden dan onechte vrienden. Ik wil niet kiezen tussen mijn vrienden, wel vóór mijn vrienden.En ik trek ook mijn grenzen. Ik wil wel bij hen gaan stofzuigen als ze te ziek zijn om het zelf te doen, maar niet ten koste van mijn eigen gezondheid. Ik heb in de loop der jaren leren 'nee' zeggen, al pas ik het nog veel te weinig toe. Maar dat is de aard van het beestje he. Slaap toch maar op je twee oren, als je een vriendin verliest omdat je 'nee' zegt, dan heb jij niets verloren, de vriendin des te meer.
02-08-2007 om 00:54
geschreven door huismusje/troubadoerke
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
