20 JUNI 2005 - EPE - Een hond kwispelt, maar wat doet een papegaai als die blij is? Om het dier op een verzetje te trakteren en hem goed te begrijpen, had gisteren een wandeling en picknick voor papegaaien plaats in De Dellen.
Uit heel Nederland kwamen de papegaaien met aanhang op het initiatief van de Meppeler vogeldokter Jan Hooimeijer af. Wie nog maar net een papegaai heeft, kon tips opdoen. Van vette pindas valt hij op termijn letterlijk van zijn stokje, zegt Nory van Deursen. Er is geen vogel ontsnapt. De papegaaien moesten namelijk gekortwiekt komen.
Ze weten drommels goed dat ze mooi en grappig zijn. Maar pagegaaien kunnen ook flink klieren.
Tijdens deze vijfde papegaaien-wandeling en -picknick, wisselden baasjes en vogelarts J. Hooimeijer tips uit om het huwelijk met de siervogels lang goed te houden. Toe, nou van mijn schouder af, stouterd. De vrede in de zonovergoten Dellen wordt zondagochtend even ruw verstoord als een brutale papegaai de plek inpikt van een edelpapegaai uit Nieuw Guinea.
In de schaduw hebben vogeldokter J. Hooimeijer en zijn medewerkers een prachtig klimrek met zitboomtakken opgebouwd voor de vijfde Wandel en Picknick bijeenkomst voor papegaaien en parkieten. De edelpapegaai van Lucienne Evers uit Almere heeft hier een prachtige zitplek gevonden, maar ziet zijn plek even later ingepikt door een brutale Kakatoe. Dan gaan ze bekken, zegt Lucienne, doelend op het korte snavelgevecht. Wij vinden het ook niet leuk als onze stoel wordt ingepikt.
Uit alle windstreken komen baasjes van gekortwiekte vogels naar de Dellen. Rob van der Zee uit IJsselmuiden zet zijn Kakatoe, Roxie, bij de andere vogels op een stok. Ga maar lekker zitten. Roxie, een allemansvriend, zet toch zijn witte kuif even flink op als een grote mannelijke Kakatoe in de buurt komt. Ze moeten even aan elkaar wennen, legt Rob uit. Dicht bij hem, maar nog alleen, zit Kobus, een pitte grijze Roodstaart, in het gras fel voor zich uit te kijken. Laat hem maar even alleen zitten. Het is helemaal niet goed als hij altijd de aandacht krijgt.Kobus kan leuk bijdehand doen. s Ochtends vroeg bijvoorbeeld. Dan roept hij. Goa je ant wark? Nou, doeghh! Hond Stippie mag Kobus ook graag op de korrel nemen. Stippie, pak de poes, flapt hij er te pas en te onpas uit. Maar Kobus heeft ook moeilijke perioden gehad. Dan was hij met geen mogelijkheid van de bank af te krijgen. Of expres s nachts herrie maken in de kamer. Rob van der Zee wilde van dat geklier af. De aanpak van de vogeldokter vond hij eerst een beetje doorgeschoten. Maar de aanpak heeft wel geholpen. Je moet gezag hebben over het dier. Daarom zei Hooimeijer dat de papegaai niet op de schouder gedragen moet worden, maar op de arm. Het geklier is over.
Dat de soms wat strenge aanpak werkt, erkent ook Nory van Deursen. Papegaai Gerrit mag na dertig jaar geen pindas en zonnepitten meer, maar krijgt brokjes uit de VS zonder insecticiden. Het gaat een stuk beter, hij maakt alleen zon troep met die brokken op het picknick-kleed. Terwijl ze het kleed wat schoonveegt, neemt Gerrit zijn lievelingsplek weer in. Toe, nou van mijn schouder af, stouterd'.
Bron: De Stentor
Reacties op bericht (1)
26-08-2007
even
wat bijgelezen. Altijd fijn om hier even langs te komen, alleen tijdens de vakantie gebeurt het wat minder. Groetjes , Merel
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 56 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
