... is nu zes weken oud en op een week zijn ze bijna verdubbeld in volume! Afgelopen zaterdagmiddag zijn we dus een kijkje gaan nemen naar onze toekomstige "zoon". Met de fiets! Wat ik er allemaal niet voor over heb. Nooit meer, met dit vehikel toch niet meer. Pompaf was ik. De versnellingen werkten niet meer, ik moest als een gek trappen om verder te geraken. De remmen zaten helemaal vast, dus als ik op dreef was, geraakte ik niet meer gestopt. Enfin, ik ben heelhuids ginder en terug geraakt.
Het was de eerste kennismaking tussen manlief en onze nieuwste telg. De kleine spruiten zaten buiten, in een afgeschermde kennel. Lekker veel plaats om te spelen. Ik ging er voorzichtig binnen en opnieuw keken ze me argwanend aan. Stitch bleef eventjes staan, maar uiteindelijk volgde hij zijn zussen naar hun mand. Ik nam hem op en droeg hem naar zijn toekomstig baasje. Aarzelend streelde hij de pup. Na enkele minuten waagde manlief zich ook tussen het kleine geweld, dat ondertussen te eten had gekregen. Opnieuw deinsden de meisjes argwanend terug, behalve Stitch. Hij keek op en kwispelde toen hij zijn baasje zag naderen. Vanaf dat moment was het ijs gebroken. Een nieuwe vriendschap voor het leven is geboren.
Eergisteren hebben we nog een bezoekje gebracht. Ze groeien als kool. Ze lagen met z'n allen te slapen. De ene helft in de mand en de andere helft wegens plaatsgebrek, onder de verwarming. Vorige week konden ze met z'n allen nog samen in de mand en hadden ze nog plaats over. Nu is het al dringen geblazen. Reuzen worden het volgens mij. De pups waren al een stuk socialer. Ze lieten zich strelen en oppakken. Eentje is zelfs heel erg op mensen gericht. Als ik een teefje moest kiezen zou zij het worden. Een echte duts is. Aanhankelijk en lief.
Maar wij wilden een zoon en er is er maar eentje en dat in onze Stitch. Die naam hadden we al jaren. Wij zijn al zo lang tegen elkaar bezig: "Zogauw onze Stitch er is." Manlief kwam op een gegeven moment met die naam af, we vonden het goed klinken. Later is er even twijfel geweest toen de animatiefilm "Lilo en Stitch" uitkwam. Daar hebben we hem dus niet vandaan. Hij viel gewoon in. Het was gewoon nog een kwestie om de juiste hond bij de juiste naam te vinden, want niet iedere hond kan deze naam dragen!
Afgelopen woensdag kreeg ik manlief amper terug mee naar huis. Verkocht is hij. Totaly in love! Onze jongen is zo rustig en onverstoorbaar. Terwijl zijn zusjes spelen en vechten met elkaar over het heerschappij van een lapje stof, bekijkt hij het allemaal stoïcijns. Als het tumult om de buit een beetje is geluwd gaat hij er op zijn gemak mee vandoor. Een waardige opvolger voor Vinnie, die best wil spelen, maar als het allemaal wat te wild wordt, zich voor dood houdt.
Nog zeven nachtjes slapen. Heeft er nog iemand zin in zo'n pracht van een loebas? er is nog keuze tussen zeven prachtige, lieve en speelse teefjes...
Ik ben zomaar iemand, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Fiep.
Ik ben een vrouw en woon in Balen () en mijn beroep is dromen.
Ik ben geboren op 07/10/1967 en ben nu dus 57 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tekenen, computeren, observeren, mijn huisdieren en mijn lief.
Ik ben herstellend CVS patient. Sinds een paar maanden durf ik opnieuw toekomstplannen maken. Via het schrijven kan ik me uiten en ik hoop om via deze blog nieuwe zielsverwanten te vinden
