Ik ben Guilmet Michel
Ik ben een man en woon in Glabbeek (België) en mijn beroep is Accountant.
Ik ben geboren op 29/06/1947 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zoals iedereen : lezen, genealogie, fietsen en wandelen en als het mogelijk is met vakantie gaan.
Dit schilderij heeft mijn zus Denise Guilmet van mij gemaakt voor mijn zestigste verjaardag in 2007
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
U kan mij vinden op blogplaats 203
16-09-2016
Het hageland
"Hageschool doen".
Ik denk dat men dat niet alleen in Bets zegt maar in het hele Hageland. Aan zee of in de polders kan men moeilijk hageschool doen !
Wij hier in het Hageland "steken ons gat in de haag". Dat is als we het laten afweten, niet thuis geven.....
Dat is ne foto uit 'Geschiedenis van Geetbets' van meester Frans. Gemeentebestuur 1949.
Vlnr
Eerste rij : Eugeen Van Nieuwenhuysen ( Zjenke de garde), Theo Delvaux (schepen), Alain de Ryckman de Betz (burgemeester), Justin Borgers (schepen), Karel Busselen (secretaris)
Tweede rij : Edgard Melotte, H. Debruyn, Mevr Loriers (gemeenteraadsleden)
Derde rij : Maurice Andries, Louis Jans (gemeenteraadsleden)
Vorige zondag waren mijn vrouw en ik bij de koning in zijn paleis in Brussel op bezoek geweest. Helaas koffie hebben we niet gekregen maar we mochten wel zijn paleis eens bezoeken en alle kamers eens bekijken, er is gratis toegang de ganse zomer. Ik vind dat groen keverplafond van Jan Fabre toch maar niks.
Enfin, wat ik feitelijk wilde vertellen is dat toen wij buitenkwamen uit het paleis beslisten we om van het mooie weer te profiteren en eens door het Warandepark te wandelen. Groot was onze verbazing toen wij een grote toeloop van volk in het park zagen. Wij dachten er zal iets te doen zijn. Maar niets daarvan, alleen liep iedereen daar rond in opperste concentratie naar het scherm van hun GSM te staren. Het duurde even voor wij doorhadden “die waren allemaal op pokémons aan het jagen”. Een zeer vreemd gezicht, bekijk de foto’s maar eens.
Schoolfoto 1954 2de en 3de leerjaar. De namen die ik nog weet : Van onder naar boven en van links naar rechts :
1 Smets José 2 Hagelsteens ? 3 Nagels André 4 Dendas André 5 Knaepen Alfons 6 Guilmet Michel
7 Vanderseypen ...... 8 .Strouwen Omer 9 Vanbrabant Tony 10 ?Claes Willy? 11Pieraerts Urbain 12 Gakens José 13 Donders Emiel
14 Ruysen Maurice 15 Stouwen Willy(+) 16 Neskens Tony 17 Bonné Jules 18 ? Dewijngaert André? 19 Vanhoof Michel 20 Vanhakendover Valère
21 Putseys Roger 22 ? Vandendijk Johny 23......... 24 Knaepen Georges 25 Ruysen Marcel 26 Vandezande Maurice 27 Putseys Paul
28 Loozen ..... 29 Raymaekers Tony 30 Appeltants Emiel. 31 Rutten Valère 32 Jacobs Noel 33 Brugmans Valère 34 Pot Robert Als iemand zichzelf of anderen herkent laat dan iets weten.
Een liedje om je op te beuren, op te peppen. Verhef die luie kont van je gemakkelijke zetel en spring in het rond op te tonen van een onweerstaanbare sax.
Wist u dat mijn bedovergrootmoeder Therèse Sax was ?
Begin van de jaren 1700 woonden in Geetbets Jean Sax gehuwd met Agnes Coenen. Een van hun kinderen was Theresia Sax, geboren in Geetbets in 1735. Theresia Sax huwde met Franciscus Hulsbergen (1753-1834). Hun dochter Maria Julia Hulsbergen (1836-1912) huwde met Remigius Bamps (1833-?). Hun zoon Emilius Bamps, mijn grootvader, huwde met Maria Goossens.
Een mijner grootouders is een Sax, mijn petekind Sara speelt saxofoon en ik ben een clown.
Reis naar : Berlijn - Bielsko Biala (Polen) - Krakau - Dresden en terug;
We zijn zondag 27 maart om 9 uur met de wagen vertokken, de E314 in Bekkevoort genomen naar Geleen-Roermond-Venlo en zo Duitsland door naar Berlijn. We zijn drie dagen in Berlijn gebleven, prachtig. Daarna zijn we doorgereden naa Bielsko Biala in Polen, vrienden bezoeken. We zijn drie dagen in Bielsko gebleven met één dag uitstap naar Krakau. Op de terugweg hebben we in Dresden overnacht, ook prachtig.
Misschien schrijf ik het volledig verslag later uit.
Wereldoorlog 2 - Overval op het postkantoor in het spoorwegstation van Geetbets
Herwerkte versie van 23/04/2015
Hieronder volgt mijn verhaal zoals ik het thuis steeds heb horen vertellen. Ik pretendeer niet dat het allemaal honderd percent historisch juist is maar het is een verhaal dat even veel waarde heeft als geschiedkundige feiten.
Tijdens de oorlog was de vroegere PTT, post en telefoon, in Geetbets gevestigd in het spoorwegstation. Als je op het perron stond was het rechts een afgescheiden ruimte met loket vanuit de wachtzaal. Gedurende de oorlogsjaren woonden mijn ouders in de woning van het station, die voorzien was voor de stationschef, maar door de oorlogsomstandigheden door mijn ouders bewoond werd. Mijn vader Emiel Guilmet was waarnemend stationschef en mijn moeder, Bertha Bamps, postbediende in het aanpalend postkantoor.
Tijdens die bewuste dag in 1944, 8 april, paaszaterdag. Mijn vader was in het station en mijn moeder aan het loket in de post. Mijn moeder was zwanger van ons Madeleine (° 6/11/1944), toen even voor sluitingstijd van de post een groep (vier) gemaskerde mannen binnenvielen in het postgebouw en al het geld, en waarschijnlijk ook de rantsoenzegels eisten. Buiten op het perron hielden twee gewapende mannen de wacht. De aanwezigen in het gebouw werden gedwongen op de grond te gaan liggen. Terwijl dit alles aan de gang was reed een niet voorziene trein het station binnen, die blijkbaar vol zat met tot aan de tanden gewapende SS'ers. Vanuit de trein werd Albert Lavigne neergeschoten, Isidoor Bamps trok zij pistool en vuurde op de trein waarop ook hij neergeschoten werd. Waarschijnlijk zou hij niet neergeschoten zijn had hij zijn wapen niet getrokkenen was alleen Albert Lavigne doelwit. De twee andere overvallers namen de benen en zonder buit konden zij ontkomen. Er werd niet op hun geschoten. Dit alles doet veronderstellen, geen waarheid maar de mening van mijn ouders, dat de hele operatie opgezet spel was met de enige bedoeling, van wie dan ook, wit of zwart, om Albert Lavigne te liquideren. Had Isidoor Bamps zijn wapen niet getrokken en zijn armen omhoog gestoken was hij waarschijnlijk niet neergeschoten. Dit vermoeden wordt gesterkt door het het verhaal in de grafrede van zijn medeverzetstrijders, namelijk dat Albert Lavigne buiten levensgevaar in het ziekenhuis in Diest lag en zou gestorven zijn omdat hij opgestaan was om zijn stervende vriend Isidoor Bamps te troosten. Laat mij toe dit nogal onwaarschijnlijk te vinden en retoriek van het verzet was. We zullen het nooit weten wat daar in het ziekenhuis in Diest gebeurd is.
Mijn ouders waren behoorlijk geschokt en van de kaart. Van de schrik overnachtten zij na de overval niet meer in het stationsgebouw, maar bij mijn grootouders in de Overbeekstraat. Dan namen zij elke avond al het geld van de post mee zonder nog een nacht rustig te slapen. Gelukkig was het einde van de oorlog in zicht en zijn er geen gevolgen geweest, geen represailles van de bezetter of wraakacties van de verzetstrijders.
Voor mij ouders die politiek niet geëngageerd waren, was het duidelijk een overval van het verzet, die dringend geld nodig hadden voor het eindoffensief en verlinkt werden. De vraag is door wie en hoe. Waarom moest Albert Lavigne uit de weg geruimd worden ?
Er blijven meer vragen dan er antwoorden zijn. Michel Guilmet, 18 september 2008.
Ik ben Guilmet Michel
