Ford T 1926 zoals in de oude films

Foto hiernaast ongeval in 1931 op de brug van de Zenne te Halle

Na de eerste wereldoorlog was er in de schrijnwerkerij van mijn grootvader Pie Kip (Pierre Ghysels) veel werk. Men noteerde bestellingen  van uit de vernielde westhoek (Bachten de Kuppe) en de kust Veurne, La panne, Nieuwpoort, om alles terug op te bouwen. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

De afgewerkte ramen, deuren, trappen werden in het begin met paard en kar tot aan het goederenstation van Halle gebracht om daar met een goederentrein naar de Westhoek te transporteren.

Toen bestelde mijn Grootvader Pierre Ghysels alias Pie Kip  een vrachtwagen Ford T model 1926 om zijn eigen transport te doen en niet afhankelijk te zijn van boeren en anderen met paard en kar.

De vrachtwagen had één ton laadvermogen en de laadbak was 2.20m breed en 3.00 m  lang

Alles was toen met de borstel groen geverfd van kop tot teen, binnen en buiten.

In die tijd kocht men een chassis met motor en als de rest was houtwerk en moet door een carrosseriebedrijf aangepast worden. In dit geval werd de cabine en laadbak door de eigen firma gemaakt.  Daar mijn vader en grootvader pioniers waren van de brandweer te Halle diende hij ook

om de brandweerpomp sneller dan met de mankracht op de plaats van het onheil te trekken  

Een detailbeschrijving van de vrachtwagen     

Het stuurwiel stond links in de cabine. Het klakson  was van het toeter type met peer en stond uiterst links aan het "dashbord", dat een houten planke onder de voorruit was. De voorruit  in twee delen was gewoon vensterglas en de ruitenwisser kon van de binnenzijde met de hand heen en weer bediend worden  Er was maar één halve deur aan de rechtse zijde (te zien op de foto). In de winter werd erboven een stuk stof gehangen om dit gat te dichten. Bij vriestemperatuur moest telkens 's nachts het water van de radiotor afgelaten worden opdat de motor en radiator niet zouden kapot vriezen.   

Verticaal op de vloer was er een handrem op de achterwielen, en er waren maar twee pedalen één voor de rem en de ander voor de eerste en twee versnelling (prise). De hendel om gas te geven was rechts aan het stuur. Aan de linkse zijde was een symmetrische handel voor de voorontsteking.

Het benzine reservoir van 60 liter bevond zich onder de zetel die de ganse breedte van de cabine was (voor 3 personen) Om te tanken moest men het kussen uithalen  en dan kon men de vuldop bereiken.

Aan de schaarse benzine pompen was het nog met de hand pompen en de twee bokalen 5 liter vullen en laten leeglopen in het reservoir

De batterij van 6 volt stond buiten rechts onder de voeten de chauffeur. 

Om te starten moest met vooraan aan de zwengel draaien tot het beestje startte. Vergat men de hefboom van de voorontsteking aan het stuur terug in begin stand te plaatsen dan kon men een hevige terugslag krijgen dat soms de pols verstuikt  of men lag op zijn zij op het voetpad of grond naast de vrachtwagen

De ontsteking was nog met trillers (inductieklos van Ruhmkorf) die men kon horen werken met hun gezoem.

Onderhoud

Daar er nog geen of zeer weinig garages waren werden alle onderhoudswerken, smeren, banden herstellen, alsook de mechanische herstellingen zelf gedaan door mijn vader.

Om van Halle naar Brussel heen en terug te rijden gebruikte hij 40 liter benzine.

Zijn laatste grote rit was na het bombardement van het atelier op 16 mei 1940. Dan is de ganse familie (18 personen)  ermee op vlucht geweest naar Poperinge, Reninge, Ploegsteert  met de bedoeling Frankrijk te bereiken  maat de grens was dicht en 2 weken later waren ze terug thuis.

Tijdens de oorlog is hij aangeslagen voor het ravitaillement van de Halse bevolking. in de schrijnwerkerij was er toch niet veel te doen, allen kleien herstellingen voor de bezetter.    
Na de oorlog is hij een stille dood gestorven in de hoek van het atelier en is als schroot verkocht geweest in 1954. Er waren nog geen verzamelaars die voor dit soort oude auto's geld gaven
Victor