Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
04-11-2007
overspel
De pastoor probeerde een van zijn parochianen uit te leggen wat overspel was. hebt u ooit geslapen met een andere vrouw dan uw eigen vrouw? Vroeg hij; Nee pastoor, zei de man; Ik ben hoogstens een keertje een beetje ingedommeld.
Een mecanicien slikte per ongeluk wat remvloeistof in en vond het echt lekker smaken. Voor hij het wist, had ie een hele fles van het spul naar binnen gewerkt. Zijn collega betrapte hem een dag later bij het nemen van een flinke teug; Dat spul is hartstikke gevaarlijk, man, zei hij, daar moet je mee ophouden; Maak je geen zorgen; zei de mecanicien. Ik kan er zo mee stoppen als ik wil.
Nog vacatures? Vroeg een man aan de circusmanager; Ik heb een nieuwe assistent-temmer nodig, antwoordde hij. Op dat moment rende de hoofdtemmer de leeuwenkooi in en liet het dier een glimp opvangen van haar strakke bodysuit. De leeuw zakte naar de grond, likte haar enkels en legde zijn hoofd te rusten op haar voeten. Kun jij dat ook? vroeg de manager de man. Natuurlijk, antwoordde de man; Haal alleen die leeuw even weg.
Toen ze op Valentijnsdag bloemen kreeg van haar echtgenoot, maakte de vriendin van mijn dochter snel het kaartje open. Het enige wat er op stond was: nee. Wat kon dat betekenen? Ze belde haar man, die zei: Ik heb helemaal geen boodschap toegevoegd. De bloemist vroeg of ik een boodschap had, en ik zei Nee
Het vroor dat het kraakte. De claxon van mijn vrouws auto bleef daardoor steken en loeide aan een stuk door, totdat ze hem handmatig uitschakelde.Ze besloot de zekering eruit te halen en naar de garage te rijden. Daar aangekomen zag ze dat de deuren werden dichtgehouden vanwege de kou. Buiten stond een bordje: Als u geholpen wilt worden dan graag even toeteren.
Ik was behoorlijk achterop geraakt met het lezen voor mijn studie en ging maar eens kijken of er in de bibliotheek een boek stond over snellezen dat me zou kunnen helpen. De bibliothecaresse zocht in de catalogus en daarna in de bak met kaarten van uitgeleende boeken. Bedrukt keek ze op; We hebben wel een boek over sneller leren lezen, maar dat is uitgeleend. Ze aarzelde en vroeg toen: Hoe hard hebt u het nodig? Haar vraag verbaasde me, tot ze me de uitleenkaart onder mijn neus hield: die was aan beide zijden volgeschreven. Vanaf het begin van hert studiejaar stond op elke regel dezelfde naam, zes maanden lang, iedere twee weken weer. Ik kwam tot de conclusie dat die lener het boek vele malen harder nodig had, dan ik.
In de derde kleuterklas hoorde mijn kleinzoon over de Nationale Spellingwedstrijd in de België. In de hoop zelf een keer mee te kunnen doen; begon hij ijverig te studeren en zijn spelkunst op verschillende mensen uit te proberen. Kunt u het woord lyceum spellen? vroeg hij aan de dakdekker die op ons huis aan het werk was. Ventje zei de man, als ik dat kon spellen, stond ik hier niet op je dak.
Aan het einde van een maaltijd in een Chinees restaurant maakte ik mijn gelukskoekje open en haalde de boodschap eruit. Terwijl ik wijsheid uit het Verre Oosten verwachtte, las ik het volgende: negeer het vorige koekje
Kijkend naar het licht van Nederlandse luchten en luisterend naar de klank van de taal, wordt het duidelijk waarom dit land zoveel schilders en zo weinig componiten heeft voortgebracht.
De snowboards lagen op de grond in het appartement dat we hadden gehuurd in Vermont, en mijn vriend Matt kreeg een briljant idee. he, zei hij, terwijl hij in elk van de bindingen een voet zette. Denk je dat iemand weleens heeft geprobeerd zo de helling af te gaan?
Ja, antwoordde een andere vriend; dat heet skiën.
Nadat ik al een eeuwigheid in de rij bij de klantenservice van een warenhuis had gestaan, gromde ik:deze rij heeft helemaal niets met service te maken.
De vrouw voor me in de rij was het daarmee eens, ik heb drie pubers, zei ze. Als ik genegeerd had willen worden, had ik net zo goed thuis kunnen blijven.
Om tijdens een vier uur durende autorit de verveling te verdrijven legde mijn vriendin mijn kinderen een wiskundig probleem voor. Als we 120 km/u rijden en al 40 minuten onderweg zijn, vroeg ze, hoe ver zijn we dan? Niet ver genoeg, mopperde mijn 11-jarige dochter;
Toen ik 8 jaar was, werden mijn zussen en ik altijd vroeg naar bed gestuurd. Mijn moeder hield hier altijd strikt de hand aan: ik kon smeken wat ik wilde, ze was onvermurwbaar; Ik mocht dan ook nooit opblijven voor mijn favoriete tv-serie.
Dertig jaar later zag ik tot mijn grote vreugde dat mijn lievelingsserie zou worden herhaald. De eerstvolgende woensdagavond installeerde ik me dan ook stipt om 19u29 voor de buis. Ik had net mijn gezin gewaarschuwd dat ik door niemand gestoord wilde worden, toen de telefoon ging. Mijn zoon Antoine nam op en zei: oma zegt dat je voor deze ene keer vanavond mag kijken.
Ik en mijn man moesten allebei een paar kilo afvallen en we volgden een dieet waarbij iedere maaltijd volgens een specifiek recept moest worden bereid. Ik volgde de recepten nauwkeurig en verdeelde de porties evenredig over onze borden. We voelden ons geweldig en vonden het een fantastisch dieet we hadden geen moment honger! Maar toen we tot de ontdekking kwamen dat we aankwamen in plaats van afvielen, las ik de recepten nog eens zorgvuldig na. In kleine lettertjes ontdekte ik de woorden voor zes personen
Mijn vriendin Elizabeth die in de thuiszorg zit, is een fervent breister. Als ze met patiënten naar de dokter gaat, zit ze altijd in de wachtkamer te breien. Laatst liet Elizabeth me een prachtige sjaal zien die ze had gemaakt. Hoe lang doe je daar nu over? vroeg ik. Ongeveer een inspanningstest en een gastroscopie, schatte ze.
Enige tijd geleden vroeg onze schoonzoon of mijn man even een stopcontact wilde aanleggen. Hoewel dit klusje zo geklaard was, bleven we nog en tijdje babbelen, totdat onze schoonzoon vroeg of we wilden blijven eten. Hij zou wel iets bestellen. Mijn man bestede enige ribbetjes, waar hij dol op is. Eenmaal aan tafel keek onze kleinzoon van 8 jaar naar mij, en toen naar het bord van opa en vroeg vervolgens verontwaardigd: oma, eet opa altijd skeletten?
Mijn oogarts en zijn vrouw Lydia hebben de achteruit van hun auto niet zonder trots volgeplakt met stickers van alle universiteiten waar hun zonen hebben gestudeerd. Op een dag parkeerde Lydia de auto op zon krap plaatsje dat ze bumper aan bumper kwam te staan met de auto achter haar.
Toen ze terugkwam bij haar auto, zat er een briefje onder de ruitenwisser met de woorden: U hebt tegen mijn auto gebotst! Zo veel universiteiten, maar nog steeds geen hersens.
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
