Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
10-03-2010
Als haar echtgenoot is overleden belt een vrouw de verzekeringsmaatschappij. De medewerkster kijkt in het computerbestand en zegt: Mevrouw, gecondoleerd met uw verlies,maar ik moet u zeggen dat u bij ons alleen maar een brandverzekering heeft lopen.
De weduwe zegt: ja, dat weet ik, Daarom heb ik besloten hem te laten cremeren.
De fervente bergwandelaarsRob en Miriam maken een trektocht door de Zwitserse Alpen. Als ze op een gletsjer lopen zegt Rob: Zie je die spleet daar?Tijdens mijn vorige vakantie is mijn gids daarin gevallen.Van die gids heb ik veel opgestoken over dit gebied.
Miriam reageert verschrikt: Hoe erg? Wat heb je toen gedaan?
Rob zegt: Niets, ik heb hem gewoon laten liggen.
Myriam: Heb je dan geen alarm geslagen? Er had toch een reddingshelikopter kunnen komen?
Rob: Dat vond ik niet de moeite waard. Het was namelijk al een heel oude editie.
Karel wordt gebeld door de personeelsmanager van een schoonmaakbedrijf: Hartelijk dank voor uw open sollicitatie maar we kunnen u op dit moment geen werk aanbieden.
Karel zegt: Wel dan ben ik precies de man die u zoekt want ik voer toch niets uit.!
Toen ik als verpleegkundige, hadden we op onze afdeling een niet al te snuggere stagiairedie Julia heette en die we alleen de allersimpelste karweitjes konden toevertrouwen. Op een ochtend vroeg ik haar een zak bloed te halen. Ik legde uit dat ze het onmiddellijk moest doen omdat het bloed daarna nog op kamertemperatuur moest komen. Na een paar minuten was Julia nog altijd niet terug. Een andere leerling zei dat ze haar door de afdeling had zien stormen en haar had horen mompelen dat ze iets vergeten had. We zochten haar overal, tot we haar uiteindelijk terugvonden in het keukentje waar ze met tranen in haar ogen stond te roeren in een pan met iets dat eruitzag als tomatensoep.Ik heb het op kamertemperatuur gebracht snikte Julia. Maar nu krijg ik het niet meer terug in de zak
Ik geef les aan het derde leerjaar. In mijn klas zit ook een meisje met het downsyndroom. Ze is helemaal geïntegreerd in de groep.
Onze conciërge heeft dikwijls de neiging om grapjes te maken met de leerlingen en kan ook goed overweg met onze Marieke. Toen ze op een keer niet naar buiten wilde tijdens een pauze ging ze letterlijk dwarsliggen: ze lag midden in de gang en weigerde een stap te verzetten. Op dat moment kwam de conciërge er aan met zijn wagentje met emmersen andere spulletjes. Hij riep: kom Marieke overeind. Ga lekker buitenspelen. Marieke verborg haar gezicht in haar handen en bleef doodstil liggen waarop hij deed of hij met zijn kar over haar heen wilde rijden. Nijdig beet ze hem toe:Puberaal gedrag
Als receptioniste op een cruiseschip ben ik gewend aan mensen die klagen over hun kamer. Op een dag kwam een gast onmiddellijk na het inschepen op hoge poten naar me toe om zich te beklagen dat hij geen uitzicht op zee had zoals hem beloofd was. Hij eiste ogenblikkelijk een andere kamer.Ik controleerde het kamernummer en verzekerde hem dat hij wel degelijk uitzicht op zee had. De man beweerde dat hij alleen maar een parkeerplaats zag als hij uit het raam keek. Ik moest hem eraan herinneren dat we nog niet vertrokken waren
De chef-kok van het chique-restaurant vaar ik werk kwam in botsing met een ober, waardoor er koffie op de computer terechtkwam. De vloeistof liep in de processor wat resulteerde in een verontrustend gekraak en gepiep. Nadat we alles opgedept hadden zetten we de pc weer aan.
Ik hoop maar dat hij het doet zei de ober die zich schuldig voelde. Een serveerster merkte op: Hij zou sneller moeten zijn dan ooit: het was een dubbele espresso.
Ik heb een universitaire studie van vijf jaar gevolgd om archeoloog te worden en ik ben trots op mijn vak. Alleen jammer dat niet iedereen er evenveel waardering voor kan opbrengen. Mijn collega en ik waren bezig met een opgraving in een stadje bij ons in de buurt, toen een vrouw voorbij kwam lopen met haar zoontje. Toen ze ons zag in onze kuil zag staan, helemaal onder de modder en met pikhouwelen in onze handen, zei de moeder tegen haar kind: Zie je nu wat er van komt als je je best niet doet op school. Dan moet je de hele dag in de modder zitten.
Op een dag begeleidde ik een groep middelbare scholieren op een wandeling door de natuur. Toen ik een regenworm op een van de schoenen van de meisjes zag, zei ik in een poging om grappig te zijn: Pas op, jongedame, die slang wil je opeten. De tieners barstten in lachten uit en ik was erg tevreden over mijn grapje. Pas later hoorde ik van de leraar dat dat meisje met dat lange haar een van de weinige jongens was die in die klas zaten.
Tijdens een feestje in zijn achtertuin kondigt een multimiljonair aan dat hij de eerste die het aandurft om een baantje in zijn zwembad te trekken, alles zal geven wat zijn of haar hartje begeert. Er is echter één probleempje: het zwembad zit vol haaien.
Plons! Direct ligt er iemand in het bad. De man zwemt voor zijn leven. Vinnen glijden door het water en net als iedereen denkt dat de zwemmer visvoer is geworden, klimt hij op de kant.
Ik ben een man van mijn woord zegt de miljonair, en jij bent de dapperste kerel die ik ooit heb gezien. Wat wil je hebben?
Die nieuwe medewerker lijkt enorm zijn best te doen! Ja, dat is zijn specialiteit Wat? Dat hij enorm zijn best doet? Nee, Dat hij zijn best lijkt te doen.
Twee klunzen zijn een huis aan het bouwen. Een van de twee is bezig met het aanbrengen van de gevelbeplating. Hij pakt een nagel en slaat die erin. De volgende nagel die hij pakt, goot hij weg. Hij pakt opnieuw een nagel, slaat die erin, en gooit de volgende weer weg. Dat gaat zo een tijdje door, tot de andere kluns erbij komt staan en vraagt waarom hij de helft van de nagels weggooit. Hij antwoord: bij al die nagels zat de punt aan de verkeerde kant Zijn vriend slaat getergd zijn ogen ten hemel en zegt: Idioot dat je bent! Die nagels zijn voor de andere kant van het huis
Bij het eindstation van de stadsbus in Amsterdam werd het voertuig geïnspecteerd op achtergebleven gerief, en werd een wandelstok voor blinden en slechtzienden gevonden. Het is de gewoonte dat zon voorwerp door de volgende chauffeur op die lijn weer wordt meegenomen. Het vinden van de wandelstok bracht een chauffeur op een idee. Hij vroeg zijn collega om hem aan de arm naar de bus te begeleiden. Onderwijl zette hij zijn zonnebril, pakte zijn tas en zo schuifelde hij richting de bus. Hij vroeg een passagier de deur voor hem te openen. Zij collega zette hem vervolgens achter de bestuurderstoel en verzocht diegene die recht achter de bestuurdersstoel zat om de chauffeur op de hoogte te houden wanneer een stoplicht rood of groen was. Natuurlijk, antwoordde de man, die graag meespeelde. Niet iedereen zag echter in dat het hier om een grap ging. Want de helft van de passagiers verliet onmiddellijk de bus.
Toen we de kamer van mijn 15-jarige zoon hadden geschilderd, ging hij de boel herinrichten. Hij zette zijn fitness-apparaat in een hoek en legde alle gewichten en halters in de kast. Hij zei dat hij het apparaat ook in de kast had gezet, als het had gepast. Ik begin me al behoorlijk volwassen te voelen, zei hij, want ik heb eenfitness-apparatuur die ik niet meer gebruik.
Toen mijn ouders nog leefden, woonden ze in Rotterdam. Op een dag hoorde mijn moeder op de radio dat de dag ervoor een schip in de haven had gelegen waaruit giftige gassen waren ontsnapt.
Mijn moeder reageerde vol verontwaardiging: Zo, nu mooi is dat. Je wordt tegenwoordig niet eens meer gewaarschuwd bij dit soort rampen. Voor hetzelfde geld sta je de andere ochtend dood op
Kinderen hebben wel iets van van pannenkoeken. De eerste mislukt meestal, maar de tweede is al een stuk beter. Bij de derde weet je wanneer je hem op het juiste moment moet omdraaien.
Zoals de meeste ouders doen mijn man en ik ons uiterste best, houden we onze vingers gekruist en hopen we dat we genoeg gespaard hebben om de kinderen in therapie te laten gaan.
We vroegen laatst aan onze zoon of hij een broertje of een zusje wilde. Hij antwoordde beleefd: Nee hoor, dank je mama
Onze buurvrouw gebruikte het woord hypochondrie" om de fase te beschrijven die haar tienerdochter doormaakte. Die was ervan overtuigd dat de pijn in haar linkerzij op een blindedarmontsteking duidde. Haar moeder legde haar geduldig uit dat de blindedarm rechts zit. Dus daarom doet het zon pijn, reageerde haar dochter verontwaardigd. Bij mij zit hij aan de verkeerde kant.
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
