vredig vrijuit vrijen in den vreemde
met een vrijvrouw zonder enige scrupule
is hangen aan gekleurde ballonnen
of zweven in wilgenbomen van chocolade

het is zuigen aan slagroom met aardbeien
ongeremd, verblind en onbezonnen
alhoewel het naast zo'n schone neervlijen
reeds het ervaren is van genade
eer ik werkelijk ben begonnen

ach, wat kan ik zo fijn fantaseren
over onbekende grenzen heen
het is veilig drijven op de wolken
en de liefde op topniveau vereren

01-09-2007 om 23:10 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

verderop in de straat zijn er vestingen
al vroeg in de avond met rolluiken gedicht
ik heb niet de indruk dat er veel is te halen
nooit heeft men daar dieven zich zien verdringen
of dat er binnenshuis kwalijke daden worden verricht

daarentegen zet ik de deuren wijd open
dat wil zeggen aan de achterkant
kan men vrijelijk naar binnenlopen
tenminste als de houten poort
niet met sloten zou zijn bemand

voorgevels zijn voor mij gezichten
met glazige vierkante ogen
ik kijk graag bij iedereen naar binnen
het lijken strofes van ongeschreven gedichten

31-08-2007 om 10:21 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

een sta in de weg, ben ik
ook terwijl ik langdurig zit
op de juiste momenten ja knik
en eindeloos tot de Schepper bid

hoe is dat zo gekomen
daar ik toch goed van zins ben
de werkelijkheid onderscheid van dromen,
verderf en schoonheid door en door ken

het is als kleurloze verf op een palet
op het doek verwerkt tot blinde vlekken
waar ik de gehele oppervlakte heb besmet
niet in staat zijnde daaruit inzicht op te wekken

31-08-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

23-08-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ze staart naar mijn ogen
aldoor
als ik niet kijk

glimlacht een heel verhaal
gaat op in de verbeelding
die opnieuw geboren lijkt

wat tekent mijn mond
die blijkbaar
een verleden verraadt

zij aait de hond
die haar achterlaat
met een lege schoot
en keert in haar wereld terug

hij die zij verwacht
is vroegtijdig uitgeloot

de pijn kromt weer haar rug

15-08-2007 om 15:01 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

jouw hand glijdt
langs mijn wang
zoals de najaarswind
de bladeren streelt

het ruisen is meer
dan een geluid
iets dat nimmer
verveelt

het duidt op
een geschenk
naar verluidt

het draagt de stilte
als een zoekende bruid

15-08-2007 om 15:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

zoek geen schoonheid
in bedrogen ogen
zij kijken zonder glans
de kilte heeft ze gewogen
en naar de schaduw geleid

daar spreken dorre takken
met zout getraande bladen
over desolate vlakten
die als verstomd
hun verleden verraden

15-08-2007 om 14:57 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

spanen hangen langs de boot
een stroom drijft me voort
ik weet niet naar waar

van het vreemde hier
in het uiteinde van
een afgehakte loot
naar het onbekende daar

ik heb weet van de verlamde passie
de opgesloten sier
alsof een eeuwigdurende zielenstaar
mij voortduwt in het zand van de woestijn,
wellicht een onvermijdelijk levensgebaar

de zon weerkaatst op schaduwen
van gedoofde vuren in een geblakerd bos
momenten met gelijmd kluwen
geen draad te pakken, geen uiteinde los

15-08-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

langzaam schraap ik
de roodbruine korsten
van mijn bezeerde arm;
het is peuteren met pijn

negeer het lijfelijk alarm
niet dat ik zomaar
naar bloed zou dorsten
het geeft een aanhoudende kick
en dat is dwangmatig fijn

voorzichtig gaat mijn nagel
langs de rand van gestold vocht
op zoek naar reeds blootgelegen huid

maar bij de onverwijlde afwezigheid
van een loszittende rand
duw ik tegen de ondoorzichtige ruit
hier ervaar ik de pijn waarnaar
mijn zucht wordt toe geleid

15-08-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

benoemen is
een vruchtloos verpozen
in het ongekende
immense heelal

toch ontkom ik niet
aan het erkennen
dat ik me doorgaans
gedragen voel

er niet meer voor
weg kan rennen
dan wel kan zeggen
wat ik er eigenlijk
mee bedoel

of dat ik deze
gewaarwording,
zomaar,
zelf heb uitgekozen

15-08-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik ben voor de stilte gezwicht
en heb volgens mijn aard
zo min mogelijk uitgericht

refrein:

hij is weer trug hij is weer trug
dat kleine grijze ventje
gooi maar letters op zijn bord
hij maakt een dichie voor een centje

de lucht is dan toch opgeklaard
opdat u zeker niet gaat gissen
of anderszins ten onder gaat

refrein:

hij is weer trug hij is weer trug
dat kleine grijze ventje
gooi maar letters op zijn bord
hij maakt een dichie voor een centje


waarom mijn woorden missen
die de ziel zo kunnen raken
wilde jullie geenszins buitensluiten
of alsmaar zuchten doen slaken

refrein:

boemerdeboem boemerdeboem
hij is weer trug hij is weer trug
dat kleine grijze ventje
gooi maar letters op zijn bord
hij maakt een dichie voor een centje

21-07-2007 om 19:13 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

gij zult niet,
aldus sprak de meester,
iedere dag uzelf bevredigen

dat verbleekt het dichterszaad
het is dan zoals woorden
in het luchtledige legen

21-07-2007 om 19:12 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik lees nog eenmaal
mijn verkreukeld testament
met een christusdoorn
naast mij op de vensterbank

zo vaak heb ik
mijn laatste wens
herschreven

waar het nu
nog maar één enkel
woord kent

mij rest slechts "dank"
voor de moeder
van mijn leven

09-07-2007 om 15:21 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

als slechts de buitenkant telt
zal genegenheid niet gedijen
wanneer jij van anderen vertelt
als enige maatstaf van leven
val ik telkens terug op de keien
word ik in de hoek gedreven

niets blijft echt van mij over
een ziel zonder mond
of die boom zonder lover
een niets
iets
de gedoofde lont

het brandend water
kan dan niet meer vloeien
misschien veel later
als je eenmaal bevrijd geraakt
uit die goddeloze boeien

09-07-2007 om 15:19 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

een geblakerd plafond,
wanden met verscheurd behang,
een totaal leeggeroofd huis

dat negatief doordrenkt mijn gedachten
gepaard aan een duistere dodenzang
jij raakte in toenemende mate,
beklonken met een stalen gezicht,
de loodzware deuren van een sluis

waar wij eerst nog kolkten van genot
en naar elkaar werden toe gezogen,
zakkend in de diepte van
onwaarschijnlijk geluk

zo hemels gezind
kon niets meer stuk
wat waren wij op elkaar verzot,
ik heb je zo bemind

het water steeg mij tot de lippen
je vertelde van die ander
waaraan ik niet kon tippen

verwoestend bonkten je blikken
op restanten van begrip
allengs kon ik alleen nog maar stikken
weggegooid, verdwijnen in zuigend slib

09-07-2007 om 15:18 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik heb je lief mijn medemens
vooral in goede dagen
mijn gemoed is dan opgewekt,
kan zoveel geven

ik hoef niets te vragen

als een tegenwind mij overvalt,
mij tegen de aarde knalt
houd ik mezelf voor
door jou en jou te worden gedragen

ik hoef dan niets te vragen

vragen, vragen
durf ik me er wel aan te wagen,
aan die onzekerheid
in mijn diepere lagen
kan beter jou behagen

ik hoef dan niets te vragen

zo ontkom ik ook aan een dankjewel
stel dat ik dat zou zeggen
even mijn kwetsbaarheid blootleggen
dan moet ik nog dieper naar
mijn eigenwaarde dreggen

ja, ik heb je lief
in goede dagen

ik hoef dan niets te vragen

09-07-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

vandaag zaag ik niet door
heb er de fut niet voor
niet dat ik me eraan stoor
als ik enige onvrede hoor

er ging ook niets teloor
brak geen boor of
heb een dichtgeslibd oor
nee, mijn gedachten zijn goor

en dan moet men zwijgen
geen ellenlange rijmpjes rijgen
over zuchten, laat staan hijgen
daar ga ik uw ziel niet mee bedreigen

mijn bijdrage is derhalve kort
zogezegd een ongevuld bord
waar een varken niet voor knort

o ja, dat kan ik nog wel vertellen
zonder mijn geweten te kwellen

ik heb een hekel aan u
klinkt misschien wat cru

het moest er even uit
in de hoop dat u er zich niet aan stuit

09-07-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

de pas ontloken zomer
kent al een weelderige bladertooi
als een overrijpe puber
te vroeg volwassen
nu al aangrijpbaar mooi

het doet mij even verwarren
dit ritme van de natuur
zal het lover nu eerder vallen
heeft de koude dag nog rust
voor een vredig openhaardvuur?

och, ik mijmer maar wat,
turend achter een raam
en het water al dagen spoelt

wil eigenlijk niet weten
hoe zo'n vroege ouderdom voelt
ben ook niet wezenlijk
met de toekomst begaan

wat komt dat komt, zo wordt gezegd
verpakt in een verbeelde droom
in die zin ben ik niet overjarig
gelijk de verwachting naar morgen
die evenzo in de jeugd is gelegd

09-07-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

zuig mij in je armen
redder van de nacht
vertraag het doodse malen
over het vermaledijde aardse dwalen

zing met mij over jeugdige frêle velden
die glooien in de einder van mijn dromen
zij zoeken warmte met liefde te omzomen
zodat engelen de tederen maken tot helden

zuig mij in je armen
redder van de nacht
vertraag het doodse malen
over het vermaledijde aardse dwalen

ik zweef met open ogen en vragende handen
op het immer lengende lover van lichte luchten
luisterend naar de slepende zoete stille zuchten
die eenmaal in mijn hart een
vlammend vuur doen ontbranden

zuig mij in je armen
redder van de nacht
vertraag het doodse malen
over het vermaledijde aardse dwalen;
bij jou vertoeven is zo innig en zacht

02-07-2007 om 12:24 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ja, het is vaak lopen op sprokkelhout
eer ik het klinket nader, nabij de hoek
diep achter in de verwilderde tuin
het hangt al jaren scheef
aangedaan door de tand des tijds


juist daar ervaar ik de pracht
van het komen en gaan
van gaan en komen
ik ben daar zacht
soms in dromen


ook als ik met het heden ben begaan
zoals nu
hier sta ik dan, of liever leun
tegen muren van weleer
om de toekomst te verslaan


 

01-07-2007 om 21:26 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm