en toen,
andermaal,
zeeg de stilte

er ontbrak lippentaal
overdonderend
de allengs ingeslopen kilte

het klare licht
groeide donker dicht
verbetenheid
enkel op zwart gericht

ruimten met
verstomde gedachten

wirwar van spinsels
die de werkelijkheid
verachtten

03-02-2008 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

vandaag worden woorden uitgelicht
soms aan elkaar geregen
zwaar of licht van gewicht
doch in de mond gelegen

uitgesproken
en meer dan alleen
op pennenlikkers gericht

heden is de dag van het dicht
het verbloemd verbeelden
of afdrukken van vergane weelde

opdat hopelijk menig lezer zwicht
en zich herkent in de ander
poëzie is voor het volk
het wil dromen bij dag en nacht

meedraaien in een strofenkolk
waarin het naakte bestaan
tijdelijk wordt verzacht
of de kunstenaar
in het vlees steekt
met uw eigen dolk

als dan de avond valt
en bundels zijn versleten
doe ik de gordijnen toe

ik wil van geen rijm meer weten

03-02-2008 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

hij was nog zo jong
de ruige adonis
die mijn ziel beroerde
toen hij mijn hart bezong

wat was het toch
dat mij diep ontroerde

ikzelf was al vergrijsd
reeds lang gearriveerd
in het zogenaamde leven
de wereld bereisd
met weelde omgeven.

hij keek me uitnodigend
met grote open kijkers aan
mij zuigend in zijn stralende lach


elke beweging die hij maakte
schokte mijn gevestigd bestaan,
zonder te vragen greep ik zijn hand
doch raakte verward in al mijn zielenlagen

zwom ik nu in een
verwarmd bed met rozen
of vertelde mijn jeugd
over de gemiste kans
in mijn voorlaatste dagen
 

03-02-2008 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik loop voor
de muziek uit
dat doe ik wel vaker

speel op
mijn oude dwarsfluit
het largo van
mijn eeuwig verdriet

in mijn rug voel ik
de trilling van de trommelaars
met koude rilling gepaard
in weemoedig gelid, het geluid
van de klarinettenbroeders

ik loop vooruit
de tragiek in mijn benen geaard
de laatste gang, gedragen,
van mijn jonge bruid

03-02-2008 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

mijn lief,
sluit je ogen
en kijk mij aan

zie de
kleurrijke regenbogen
die ons binden
en als vanzelf
onze harten vinden

je teder lijf
raakt mij
binnen de
ruimte van
zij aan zij

ik hoef
niets te zeggen
je bent in mij

03-02-2008 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik zeg even gedag
laat zien
dat sinds de vorige keer

we waren toen samen
in die ijzige sfeer
ja, ik maak er maar van gewag,
elkanders ziel doopten
in stinkende teer

onze woorden kleefden
aan tongen met pek
we waren kemphanen
met een opgezette nek

en ik tegenover jou stond,
mijn lijfde trilde

toen jij, ja jij
mij naar het graf toe gilde

dat ik je sinds die vorige keer
heb gemist
we raakten elkaar diep
en meer

vanwege dat laatste
ben ik er weer

03-02-2008 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

al probeer ik
het sterven te mijden
op mijn verleden
kan ik me niet
voorbereiden

ik ben er geweest
zal ik niet kunnen zeggen
mijn bestaan is ook
amper uit te leggen

de dood maakt
dat mijn historie
geschapen wordt:

een groeiend monument
waar voor de nabestaanden
reeds de fundering is gestort


(vernieuwde versie)

21-01-2008 om 12:26 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

dat
wat je niet ziet
ben ik ook

voel je iets
wanneer mijn woorden
anders duiden

ook dan zijn het
betekenisvolle geluiden
van deze mens

jawel,
met wisselende
akkoorden





(nieuwe versie)

21-01-2008 om 12:23 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

vandaag verliest
het kind in mij

vandaag verliest
het kind in mij
opnieuw de hoop

die blijkt,
al kon hij het weten,
verborgen
in een
onlosmakelijke knoop
van liefde en
zorgen

alhoewel gedragen
door een prille ochtend
ligt het duister op de loer
waar allengs
onder de onbereikbare zon,
de verwachting sterft

wat dan het leven
altijd ongevraagd nalaat
is de eenzaamheid
die men erft

vandaag verliest weer
het kind in mij

17-01-2008 om 09:32 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik schrijf je dit
als het zwart
nog de ramen
bedekt

en rust nog
naast stilte zit
alsof de nacht,
met gemak,
nog even
de eeuwigheid
oprekt

ik schrijf je dit,
zomaar,
zonder heden
en verleden,

en droom dat het licht
nog niet
door jachtige gedachten
wordt bereden

14-01-2008 om 17:14 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik zie het licht worden
zonder zonnestralen
in het grijs van de ochtend

terwijl de slaap nog vecht
tegen de nieuwe orde
onder de indruk
van gedichten
die over de ziel verhalen

de ijzeren trap
leidt mij omhoog
naar de zolder,
van de avond ervoor,
met licht in glas
met geluid zo zacht als was

waar het gezochte woord
in beelden schiet
en de verwachting
van lettergeliefden
een gedragen stilte
in de harten biedt

14-01-2008 om 17:07 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ademen zonder morgen
is omgaan met het nu,
het heden,
waar geborgenheid
in vandaag
moet zijn verborgen

het is niet meer verlaten
op een verwachtende hoop
een droom met in wezen
onbekende baten
of zo men wil,
fantasieloze gaten

je bent op
jezelf teruggeworpen
niet om enkel de eenzaamheid
te verheerlijken
of je eigen zijn te stellen
boven de ander

het is een moment
om het leven te herijken
de toekomst anders
te willen leren zien
zoals die je tot nu toe
had aangewend

14-01-2008 om 17:03 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

soms denk ik wel
of vaker nog
in momenten
die vragen om lange adem
en er geen sprake meer is
van een ontluikende lente

of ik niet ten onder ga
aan gestapelde lasten
waar gevoelens lijken versteend
of gespletenheid zich uit
in onoverbrugbare barsten
en de resterende tijd alleen
aan de duivel is uitgeleend

als het mij dan toch lukt
een ander echt in de ogen te kijken
ga ik niet alleen
onder de aardse ballast gebukt

om al zwoegend
de overkant te bereiken

14-01-2008 om 16:59 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

hoor mij
als ik fluister
over het pad

naar het meer
met roepende vlinders
en broze libelles

leg je oor te luister
hoe zachte klanken
waaien langs mijn tong
en ranke lippen

van het harpspel
uit mijn ademende ziel

het zijn witte engelen
die ook uit mijn zuchten
nog geurende roosjes knippen

06-01-2008 om 08:22 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

voor jou
die dit leest in stilte
en het licht van morgen
nu al ervaart in kilte

weet
dat ik
je omarm,
zomaar,
in gedachten
en heel even

mijn lach is warm

het is om jou,
weliswaar
van verre,
enige nabijheid
te geven

06-01-2008 om 08:20 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

03-01-2008 om 19:55 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

03-01-2008 om 19:54 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

gebogen
leun ik
op de steunen
van mijn
statigheid

een rustpunt
terzijde van de schouw
een monument
van waardigheid

een hoge zetel met leder
en uit donker eikenhout
opgebouwd

de jaren zijn
ons aan te zien

als het sierlijk schrijnwerk
verschoten rouwt

de haard uitsterft
gelijk mijn toekomst
die stilaan verflauwt

22-12-2007 om 10:49 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik zie uit
naar morgen
waar het licht
nog onbevlekt is

alsof ik
in de toekomst
word geborgen

een verwachting
zonder gemis

22-12-2007 om 10:48 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

mijn handen steek ik uit
gedragen door vragende armen
kom maar, fluistert mijn stem
ik til je naar mijn rozenbed
zal je tere huid verwarmen

ik strijk langs je kwetsbaar lijf
mijn ogen op je gericht
verlegen zie je naar binnen
dat verraadt je glimlachend gezicht

kom maar, fluistert mijn stem
voel de stilte in ons dalen
kijk ook naar mijn rimpels
ze tonen de zachtheid
geboren uit sprakeloze verhalen

16-12-2007 om 20:31 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm