vandaag verliest
het kind in mij

vandaag verliest
het kind in mij
opnieuw de hoop

die blijkt,
al kon hij het weten,
verborgen
in een
onlosmakelijke knoop
van liefde en
zorgen

alhoewel gedragen
door een prille ochtend
ligt het duister op de loer
waar allengs
onder de onbereikbare zon,
de verwachting sterft

wat dan het leven
altijd ongevraagd nalaat
is de eenzaamheid
die men erft

vandaag verliest weer
het kind in mij

17-01-2008 om 09:32 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik schrijf je dit
als het zwart
nog de ramen
bedekt

en rust nog
naast stilte zit
alsof de nacht,
met gemak,
nog even
de eeuwigheid
oprekt

ik schrijf je dit,
zomaar,
zonder heden
en verleden,

en droom dat het licht
nog niet
door jachtige gedachten
wordt bereden

14-01-2008 om 17:14 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik zie het licht worden
zonder zonnestralen
in het grijs van de ochtend

terwijl de slaap nog vecht
tegen de nieuwe orde
onder de indruk
van gedichten
die over de ziel verhalen

de ijzeren trap
leidt mij omhoog
naar de zolder,
van de avond ervoor,
met licht in glas
met geluid zo zacht als was

waar het gezochte woord
in beelden schiet
en de verwachting
van lettergeliefden
een gedragen stilte
in de harten biedt

14-01-2008 om 17:07 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ademen zonder morgen
is omgaan met het nu,
het heden,
waar geborgenheid
in vandaag
moet zijn verborgen

het is niet meer verlaten
op een verwachtende hoop
een droom met in wezen
onbekende baten
of zo men wil,
fantasieloze gaten

je bent op
jezelf teruggeworpen
niet om enkel de eenzaamheid
te verheerlijken
of je eigen zijn te stellen
boven de ander

het is een moment
om het leven te herijken
de toekomst anders
te willen leren zien
zoals die je tot nu toe
had aangewend

14-01-2008 om 17:03 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

soms denk ik wel
of vaker nog
in momenten
die vragen om lange adem
en er geen sprake meer is
van een ontluikende lente

of ik niet ten onder ga
aan gestapelde lasten
waar gevoelens lijken versteend
of gespletenheid zich uit
in onoverbrugbare barsten
en de resterende tijd alleen
aan de duivel is uitgeleend

als het mij dan toch lukt
een ander echt in de ogen te kijken
ga ik niet alleen
onder de aardse ballast gebukt

om al zwoegend
de overkant te bereiken

14-01-2008 om 16:59 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

hoor mij
als ik fluister
over het pad

naar het meer
met roepende vlinders
en broze libelles

leg je oor te luister
hoe zachte klanken
waaien langs mijn tong
en ranke lippen

van het harpspel
uit mijn ademende ziel

het zijn witte engelen
die ook uit mijn zuchten
nog geurende roosjes knippen

06-01-2008 om 08:22 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

voor jou
die dit leest in stilte
en het licht van morgen
nu al ervaart in kilte

weet
dat ik
je omarm,
zomaar,
in gedachten
en heel even

mijn lach is warm

het is om jou,
weliswaar
van verre,
enige nabijheid
te geven

06-01-2008 om 08:20 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

03-01-2008 om 19:55 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

03-01-2008 om 19:54 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

gebogen
leun ik
op de steunen
van mijn
statigheid

een rustpunt
terzijde van de schouw
een monument
van waardigheid

een hoge zetel met leder
en uit donker eikenhout
opgebouwd

de jaren zijn
ons aan te zien

als het sierlijk schrijnwerk
verschoten rouwt

de haard uitsterft
gelijk mijn toekomst
die stilaan verflauwt

22-12-2007 om 10:49 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik zie uit
naar morgen
waar het licht
nog onbevlekt is

alsof ik
in de toekomst
word geborgen

een verwachting
zonder gemis

22-12-2007 om 10:48 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

mijn handen steek ik uit
gedragen door vragende armen
kom maar, fluistert mijn stem
ik til je naar mijn rozenbed
zal je tere huid verwarmen

ik strijk langs je kwetsbaar lijf
mijn ogen op je gericht
verlegen zie je naar binnen
dat verraadt je glimlachend gezicht

kom maar, fluistert mijn stem
voel de stilte in ons dalen
kijk ook naar mijn rimpels
ze tonen de zachtheid
geboren uit sprakeloze verhalen

16-12-2007 om 20:31 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

als het jaar zijn einde nadert
verblijf ik wat dieper vanbinnen
de hemel duikt dan
ongevraagd in mijn ziel

alsof ik het sterven,
haast gedwongen
moet leren beminnen

het hangend grijs
dringt zich door mijn huid
om de maakbaarheid te vertragen
en de winterslaap te verkiezen
tot mijn allerlaatste bruid

als hoop verder reikt dan het zicht
en bergen zich uitstrekken tot de kim
in de laatste smeulende dagen

kan ik slechts wachten op wat licht
en mij, aan de natuur ootmoedig,
in overgave te gedragen

15-12-2007 om 13:37 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

mag ik
van jou zijn

dromend langs
de lijnen van jouw
gedachten

die ik doe spannen
of laat vieren
naargelang
een verlangende zucht
is te verwachten

dan wel
een oogstrelende aanraking
de afstand kan verzachten

al golvend
in de beweging
van zachte tinten

mag ik
van jou zijn

in het spel
van liefdevolle
omhullende
lichte linten

 

15-12-2007 om 13:36 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik keerde jou
de rug toe

en ging met loze
woorden henen

je zag niet
dat mijn tranen

in een zoete zuchtende
wind verdwenen

15-12-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik kijk mijn moeder
in de ogen
zij spreekt van verre,
dwalend in het bos

ze wordt in het heden
door haar verleden bedrogen
de waarheid
laat steeds meer los

11-12-2007 om 14:53 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

nog even
dan lengen
de dagen

ik zie nu al licht,
bij vlagen

draag nog wel
het vlies van
ledigheid

klevend aan mijn,
onvoorwaardelijke,
mensheid

Julius

10-12-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

29-11-2007 om 21:45 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

28-11-2007 om 21:21 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

28-11-2007 om 21:20 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm