gebogen
leun ik
op de steunen
van mijn
statigheid

een rustpunt
terzijde van de schouw
een monument
van waardigheid

een hoge zetel met leder
en uit donker eikenhout
opgebouwd

de jaren zijn
ons aan te zien

als het sierlijk schrijnwerk
verschoten rouwt

de haard uitsterft
gelijk mijn toekomst
die stilaan verflauwt

22-12-2007 om 10:49 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik zie uit
naar morgen
waar het licht
nog onbevlekt is

alsof ik
in de toekomst
word geborgen

een verwachting
zonder gemis

22-12-2007 om 10:48 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

mijn handen steek ik uit
gedragen door vragende armen
kom maar, fluistert mijn stem
ik til je naar mijn rozenbed
zal je tere huid verwarmen

ik strijk langs je kwetsbaar lijf
mijn ogen op je gericht
verlegen zie je naar binnen
dat verraadt je glimlachend gezicht

kom maar, fluistert mijn stem
voel de stilte in ons dalen
kijk ook naar mijn rimpels
ze tonen de zachtheid
geboren uit sprakeloze verhalen

16-12-2007 om 20:31 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

als het jaar zijn einde nadert
verblijf ik wat dieper vanbinnen
de hemel duikt dan
ongevraagd in mijn ziel

alsof ik het sterven,
haast gedwongen
moet leren beminnen

het hangend grijs
dringt zich door mijn huid
om de maakbaarheid te vertragen
en de winterslaap te verkiezen
tot mijn allerlaatste bruid

als hoop verder reikt dan het zicht
en bergen zich uitstrekken tot de kim
in de laatste smeulende dagen

kan ik slechts wachten op wat licht
en mij, aan de natuur ootmoedig,
in overgave te gedragen

15-12-2007 om 13:37 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

mag ik
van jou zijn

dromend langs
de lijnen van jouw
gedachten

die ik doe spannen
of laat vieren
naargelang
een verlangende zucht
is te verwachten

dan wel
een oogstrelende aanraking
de afstand kan verzachten

al golvend
in de beweging
van zachte tinten

mag ik
van jou zijn

in het spel
van liefdevolle
omhullende
lichte linten

 

15-12-2007 om 13:36 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik keerde jou
de rug toe

en ging met loze
woorden henen

je zag niet
dat mijn tranen

in een zoete zuchtende
wind verdwenen

15-12-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik kijk mijn moeder
in de ogen
zij spreekt van verre,
dwalend in het bos

ze wordt in het heden
door haar verleden bedrogen
de waarheid
laat steeds meer los

11-12-2007 om 14:53 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

nog even
dan lengen
de dagen

ik zie nu al licht,
bij vlagen

draag nog wel
het vlies van
ledigheid

klevend aan mijn,
onvoorwaardelijke,
mensheid

Julius

10-12-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

29-11-2007 om 21:45 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

28-11-2007 om 21:21 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

28-11-2007 om 21:20 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

ik tracht met mijn scherven,
op de Plaza della Pietà,
sprakeloos,
weer heelheid te verwerven

wanneer ik oog in oog sta
met de fontein
waarvan de stralen
huilend de leegte erven,
van de val verhalen

en druppels uiteenspatten
op reeds uitgesleten groeven
van de marmeren Moeder,

zodat ze verpletterend
een verlies vertalen

ik zoek de scherven
opnieuw te verwerven
in het voortdurend geruis
dat de stem verbeeldt
van een scheppende hoeder

18-11-2007 om 10:23 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

vertel mij van dromen,
nog verborgen,
maar waarin zeker
het verleden
wordt ontnomen

ik ga nog één keer langs
bij de velden van weleer
die verhalen van droogte
en diepe verlatenheid

die nog steeds de huid
bekrassen, keer op keer
en waar mijn levensvocht
verdampt in gelatenheid

herinner mij
aan de dag van morgen
die vertelt van het
ontluikende groene gras

waarin ik mij dan,
zozeer weet geborgen
alsof nu al het heden,
gisteren was

14-11-2007 om 17:07 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

als het hemels dak,
vochtig grijs en
alles omhullend,
het ademen beperkt

vraag ik me af
of zich nu reeds
de contouren vormen
van mijn zielverlaten
glazen zerk,
al doende
het ongewisse
met eeuwigheid
vullend

het uitzicht draagt
niet verder dan heden

morgen,
wat dat ook zij,
lijkt een beeld
uit een verleden

een woord
in hoofden geteeld
en zo lang in mijn
wiegend geloof beleden

08-11-2007 om 19:30 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

30-10-2007 om 19:41 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

een gevallen blad
teken van een stervende
en maagd in wording



.

10-10-2007 om 17:17 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

het is luisteren naar wat men niet kan horen
zelfs niet met wijd openstaande oren
ik kijk met mijn ogen en zie niet wat ik ervaar
het is de herkenning die ik vanbinnen bewaar

hoe schilder ik intiem ontwaken
het dansen van nevel over een meer
of het knisperen van gevallen bladeren
als ik ze met mijn voeten bezeer

waar ook nog het herfstfruit in eikels gegoten
in groten getale mede de grond bedekken
het duiden zou toch de aardse weelde beknotten
en mij uit een droom van vertedering wekken


ik kijk met mijn ogen en zie niet wat ik ervaar
het is de herkenning die ik vanbinnen bewaar

06-10-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

wat is het toch
dat in mij zo
dreigt weg te vloeien
ligt er misschien
een voortschrijdende
onthechting te broeien


of verlies ik de wereld uit het oog
alwaar in de gejaagde mallemolen
het steigerend paard mij afwerpt
om mij, in wat nog rest aan adem,
even rond te laten dolen


schuurt de tijd soms aan het stof
dat over mijn beleving is gestrooid
en dat wat zich nu nog openbaart
het naakte bestaan is,
van illusies berooid

05-10-2007 om 08:56 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

liefde bedrijven
is pogen
blijvend te verblijven

tegen warme lijven
die gewillig
aan elkander
willen beklijven

om op herhalende
vluchtige dromen
te drijven

en als zacht
schurende schijven
de passie nog
nog meer opdrijven

30-09-2007 om 09:12 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm

voel ik nu
een druppel zakken
over mijn
ongeschoren wang

een traan
die afscheid vertaalt
in vluchtige vochtigheid
van innerlijk treurgezang

ik kijk nog omhoog
alsof ik de waarheid
verwacht vanboven;
het gevallen leed van een blad
met uitzicht op herfstig sterven

ik hou me van de dove

29-09-2007 om 00:00 geschreven door julius dreyfsandt zu schlamm