Om te beluisteren
vergeet niet om eerst
de muziekspeler (rechterkolom) te stoppen
O Fado nasceu um dia / De Fado werd geboren op een dag, / quando o vento mal bulia / dat de wind zachtjes blies / e o céu o mar prolongava, / en de hemel overging in de zee, / na amurada dum veleiro, / in de voorsteven van een zeilschip, / no peito dum marinheiro / uit de borst van een zeeman / que, estando triste, cantava, / die, vol verdriet, zong, / que, estando triste, cantava. / die, vol verdriet, zong. / Ai, que lindeza tamanha, / Ah, wat enorme schoonheid / meu chão , meu monte, meu vale, / mijn grond, mijn berg, mijn valei, / de folhas, flores, frutas de oiro, / vol bladeren, bloemen, gouden fruit, / vê se vês terras de Espanha, / verlangend naar de kusten van Spanje, / areias de Portugal, / de stranden van Portugal, / olhar ceguinho de choro. / met ogen verblind door het huilen. / Na boca dum marinheiro / Uit de mond van een zeeman / do frágil barco veleiro, / van de fragiele zeilboot, / morrendo a canção magoada, / sterft het droevig lied, / diz o pungir dos desejos / verwoordt het schrijnende verlangen / do lábio a queimar de beijos / van de lippen om hete kussen / que beija o ar, e mais nada, / enkel een kus in de lucht, en niets meer, / que beija o ar, e mais nada.
/ enkel een kus in de lucht, en niets meer. / Mãe, adeus. Adeus, Maria. / Moeder, vaarwel. Vaarwel, Maria. / Guarda bem no teu sentido
/ Hou dit in je gedachten / que aqui te faço uma jura: / dat ik hier een eed gezworen heb: / que ou te levo à sacristia, / ofwel neem ik je mee naar de sacristie, / ou foi deus que foi servido / ofwel zal ik god dienen, / dar-me no mar sepultura. / in een zeemansgraf. / Ora eis que embora outro dia, / Ooit zal het weer gebeuren, / quando o vento nem bulia / dat wanneer de wind zachtjes waait / e o céu o mar prolongava, / en de hemel en de zee in elkaar vervloeien / à proa de outro veleiro / op de voorsteven van een ander zeilschip / velava outro marinheiro / je een andere zeeman ontwaart / que, estando triste, cantava, / die, vol verdriet, zal zingen, / que, estando triste, cantava. / die, vol verdriet, zal zingen. / Ai, que lindeza tamanha, / Ah, wat enorme schoonheid / meu chão, meu monte, meu vale, / mijn grond, mijn berg, mijn valei, / de folhas, flores, frutas de oiro, / vol bladeren, bloemen, gouden fruit, / vê se vês terras de Espanha, / verlangend naar de kusten van Spanje, / areias de Portugal, / de stranden van Portugal, / olhar ceguinho de choro. / met ogen verblind door het huilen. (eigen vertaling)
Om te beluisteren vergeet niet om eerst de
muziekspeler (rechterkolom) te
stoppen
Hortelã Mourisca / Watermunt
Vem o sol de agosto, vou dormir no prado, / Wanneer de augustuszon komt, ga ik slapen in de weide, / Tudo lá é de gosto, sem ferro de arado. / Alles is dan smaakvol, zonder een ijzeren ploeg. / A cama está feita de hortelã mourisca / Mijn bed is gemaakt van watermunt / E a macela espreita com graça e belisca! / En de kamille verspreidt haar bevalligheid en geuren!
Hortelã mourisca por entre a macela, / Watermunt tussen kamille, / Vem lavar teu rosto no orvalho dela! / Kom uw gezicht wassen in hun dauw! / Hortelã mourisca pela madrugada, / Watermunt, bij de dageraad / Beijarei teus olhos, rosa perfumada! / Wil ik uw ogen kussen, geurende roos!
Sobum mar de estrelas de flor de macela, / Boven een sterrenzee van kamillebloemen, /Não tenho fronteiras, não tenho janelas! /Heb ik geen grenzen, heb ik geen ramen / Tenho a minha amada, cotovia arisca, / Ik heb mijn geliefde, een schuwe leeuwerik, / Toda perfumada de hortelã mourisca! / Volledig geparfumeerd door watermunt!
Mafalda Arnauth is een van de jonge vrouwelijke singer/songwriters in de wereld van de Fado. Een bloedmooi zingende dame, die zich onderscheidt van Cristina Branco, Dulce Pontes en Misía door haar lichtere toon in de vaak zo melancholieke Portugese blues. Mafalda wil de Portugese tradities en cultuur vertegenwoordigen op een manier die past bij haar eigen woorden en muziek. Wie haar albums kent hoort inderdaad meer vrolijkheid. Hetgeen niet wegneemt dat Arnauth tot in het diepst van haar ziel de gevoelige muziek van haar vaderland vertolkt.
Lentamente apagas o claro dia Vais fazer dormir a flor Sei que partes em agonia Por isso tens outra cor.
Langzaam verdwijnt het daglicht Je laat de bloemen slapen Ik weet dat je vertrekt met pijn Daarom verander je van kleur.
Lentamente perdes teu ar altivo Tua cor no céu escorre É a cor de sangue vivo Que derrama alguém que morre.
Langzaam verlies je jouw trotse air Je kleur vervloeit in de hemel Het is de kleur van levend bloed Verspreid door degene die sterft.
(eigen vertaling)
Het Canção de Coimbra (Lied van Coimbra) is een niet-professioneel muziekgenre, dat geworteld is in de plaatselijke folklore. Het wordt gezongen door studenten en oudstudenten van Coimbra (op academisch niveau) en door de mensen van de stad (het populair genre). Het vindt zijn oorsprong in de traditionele muziek van Coimbra (met regionale en lokale invloeden ) en het meest authentieke ervan wordt geopenbaard in het Serenata-Concerto (serenadeconcert) .
Het populair genre wordt uitgevoerd door een niet-academisch geschoolde inwoner, die buiten zijn beroep, de tijd en de mogelijkheid vindt om zijn talenten te ontwikkelen. Het academisch genre wordt niet alleen gecultiveerd door de studenten maar ook door de oud-studenten. Dat betekent evenwel niet dat zij hun academische vorming of hun professionele activiteit verwaarlozen. Zij hebben een eigen manier van optreden, met een eigen stijl en een eigen ritme.
Het aanleren is gebaseerd op de uitwisseling van muzikale ervaringen tussen de jonge en vroegere uitvoerders, want de traditionele vorm van het Canção de Coimbra wordt hoofdzakelijk overgebracht door het gehoor
Dit alles met een constante improvisatie die het gevolg is van uitwisseling van verschillende muzikale gevoeligheden tussen de uitvoerders. Binnen een uitvoering van de Guitarra de Coimbra met zijn specifieke klank, samen met een vocale interpretatie, blijft de specifieke toon belangrijk, omdat die gekenmerkt wordt door een empirische en intuïtieve creatie van een harmonische melodie met nuances die het Canção de Coimbra identificeren als de traditionele muziek van Coimbra.
(vertaling uit de folder Noites da Canção de Coimbra Verão 2009)
Dit is een groet aan hem die
mij zijn dochter noemde
Die zichtbaar ontroerd was toen hij me zag verschijnen aan zijn ziekbed.
Bedankt pa dat ik je dochter mocht zijn
De Belgische ambassade in Lissabon organiseert tussen 2 en 6 mei een Belgische week in Lissabon. Wil je het programma kennen? Klik danHIER!
Op 5 mei wordt er in in Alcobaça, tijdens die week, een tentoonstelling geopend met werken van hedendaagse Belgische artiesten die in Portugal wonen, waaronder Etienne de Bruyne, mijn reisgenoot...
Een liefdesgeschiedenis een waargebeurd Romeo- en Juliaverhaal De graftombes in de kerk van het Mosteiro de Santa Maria de Alcobaça zijn de stille getuigen van wat zich enkele eeuwen geleden afspeelde
Pedro I (8 april 1320 - 18 januari 1367) bijgenaamd de Rechtvaardige, was koning Van Portugal van 1357 tot 1367.
Pedro I was de derde zoon van Afonso IV van Portugal en diens vrouw Beatriz van Castilië. Hij werd vooral bekend door de relatie die hij onderhield met Inês de Castro (1325 - 7 januari 1355), een hofdame van zijn vrouw Constança.
In 1340 versloeg Afonso IV van Portugal samen met Alfonso XI van Castilië de Moren in de slag bij de rivier Salado. Deze gezamenlijke overwinning betekende een versterking van de positie van de beide koninkrijken tegenover de Moren, maar ook tegenover het koninkrijk Navarra. Afonso IV dwong Pedro in 1339/1340 opnieuw een Castiliaanse prinses, Constança Manuel (1323-1345) te trouwen. Samen met deze prinses arriveerde diens hofdame, Inês de Castro, waarop Pedro hopeloos verliefd werd. Constança stierf in 1345.
Foto: Internet
De affaire van de koningszoon met de Spaanse hofdame kon de goedkeuring van de koning en van het Portugese hof niet wegdragen, en Inês werd gedwongen de hofhouding te verlaten. Hierna onderhielden Pedro en Inês in het geheim een relatie. Inês de Castro oefende een belangrijke invloed uit op de politiek van Pedro I. Pedro stelde ondermeer de broers van Inês aan in belangrijke posities aan het hof. Dit verontrustte koning Afonso. De relatie tussen Inês en Pedro bracht de verhouding tot het koningshuis van Castilië in gevaar. Aan de andere kant werd de invloed van de Castiliaanse bannelingen, de vrienden en familie van Inês, steeds groter, en Afonso was bang dat de troon na zijn dood in handen van deze Castilianen zou vallen. Inês werd in opdracht van de koning vermoord, waarna Pedro tegen zijn vader in opstand kwam. In 1356 versloeg Afonso zijn zoon. De koning stierf in 1357 waarna Pedro hem opvolgde.
Pedro verklaarde dat hij vóór de dood van Inês met haar getrouwd was, met het doel haar postuum als koningin te benoemen en zijn kinderen met Inês te laten erkennen. Het huwelijk werd echter niet erkend en de kinderen van Inês vertrokken naar Castilië. Twee van de drie moordenaars van Inês werden later gevangen genomen. De legende gaat dat Pedro eigenhandig hun hart uit hun lichaam gerukt zou hebben.
Pedro liet het lichaam van Inês opgraven en opnieuw opbaren in de kerk van het klooster in Alcobaça. Daar liet hij een grafmonument maken, dat nog steeds bestaat. Het bestaat uit twee graftomben waarin de vorsten tegenover elkaar liggen. Het idee is, dat op de Dag des oordeels beide vorsten overeind komend elkaar aankijken. Op het monument bevindt zich de inscriptie: Até of fim do mundo (in het Nederlands: Tot aan het einde van de wereld)...
Om te beluisteren vergeet niet om eerst
de muziekspeler (rechterkolom) te
stoppen
Chuva / Regen
As coisas vulgares que há na vida / De gewone gebeurtenissen in ons leven / Não deixam saudades / Geven ons geen saudade / Só as lembranças que doem / Enkel de herinneringen doen pijn / Ou fazem sorrir / Of doen ons glimlachen
Há gente que fica na história / Er zijn mensen die geschiedenis maken / Da história da gente / Binnen de geschiedenis van mensen /E outras de quem nem o nome / Er zijn anderen waarvan wij de naam / Lembramos ouvir / Zelfs niet zullen herinneren
São emoções que dão vida / Het zijn gevoelens die leven geven / À saudade que trago / Aan de saudade die ik draag / Aquelas que tive contigo / Naar degenen waarmee ik samen was / E acabei por perder / En die ik uiteindelijk kwijtraakte
Há dias que marcam a alma / Er zijn van die dagen waarop de ziel / E a vida da gente / En het leven met littekens bedekt worden / E aquele em que tu me deixaste / En de dag waarop jij me achterliet / Não posso esquecer / Zal mij altijd bijblijven
A chuva molhava-me o rosto / De regen stroomde over mijn gezicht / Gelado e cansado / Dat koud en vermoeid was / As ruas que a cidade tinha / In de straten van de stad / Já eu percorrera / Waarin ik doelloos rondliep
Ai... meu choro de moça perdida / Ah... mijn schreeuw van verloren meisje / Gritava à cidade / Schalde over de stad / Que o fogo do amor sob chuva / Waar de regen het vuur van de liefde / Há instantes morrera / Ter plaatse bluste
A chuva ouviu e calou / De regen luisterde en verzweeg / Meu segredo à cidade / Mijn geheim voor de stad / E eis que ela bate no vidro / En ineens tikt zij op het raam / Trazendo a saudade / en brengt mij saudade
(eigen vertaling)
'Saudade' is een onvertaalbaar woord. Het is een soort onbestemd verlangen naar iets wat mooi of goed is en nooit nog (terug-)komt.
Dat geen enkele ster jouw profiel brandt Dat geen god zich jouw naam herinnert Dat geen wind blaast waar jij langskomt
Voor jou zal ik één zuivere dag scheppen Vrij als de wind en steeds opnieuw Zoals regelmatige golven die openbloeien
(eigen vertaling)
Sophia de Mello Breyner (1919-2004) werd geboren in Porto, maar kwam als studente naar Lissabon, waar zij is blijven wonen tot haar dood. Zij wordt gezien als de grand old lady van de Portugese dichtkunst en beschouwd als een van de belangrijkste dichteressen van het land. Zoals de vertaler opmerkte in het internationale poëzienummer van Kruispunt, waaruit de vertalingen afkomstig zijn: 'Uit haar werk spreekt een groot gevoel voor harmonie, ritme en schoonheid...' Zij publiceerde dertien dichtbundels. Meer informatie over haar is te vinden op:
Um etnólogo diz ter encontrado / Een etnoloog zegt hen te hebben ontdekt / Entre selvas e rios depois de longa busca / Na een lange zoektocht, tussen wouden en rivieren / Uma tribo de índios errantes / Een ronddolende indianenstam / Exaustos exauridos semi-mortos / Uitgeput, afgemat, halfdood / Pois tinham partido desde há longos anos / Want ze waren al jarenlang op pad geweest / Percorrendo florestas desertos e campinas / Doorkruisten bossen, woestijnen en boerenvelden / Subindo e descendo montanhas e colinas. / Klommen bergen en heuvels op en af / Atravessando rios / Doorwaadden rivier na rivier / Em busca do país sem mal / Op zoek naar het Paradijs / Como os revolucionários do meu tempo / En, net zoals de revolutionairen van mijn eigen tijd: / Nada tinham encontrado. / Niets hebben ze gevonden.
Sophia de Mello Breyner Andresen Vertaling: Jef van Egmond
Haar beeld staat in het "Parque dos Poetas" in Oeiras (Lissabon) (KLIK HIER!)
Categorie:Poëzie, literatuur... Tags:Sophia de Mello Breyner Andresen
Om te beluisteren vergeet niet om eerst de
muziekspeler (rechterkolom) te
stoppen
O Amor A Portugal / De Liefde voor Portugal
Dulce Pontes
O dia há de nascer / De dag wordt geboren / Rasgar a escuridao / Het licht scheurt de duisternis / Fazer o sonho amanhecer / De dageraad de droom / Ao som da canção / Met de klank van het lied / E então: / en dan: / O amor há de vencer / Liefde zal overwinnen / A alma libertar / De ziel bevrijden / Mil fogos ardem sem se ver / Duizend vuren ontvlammen onzichtbaar / Na luz do nosso olhar / Voor het licht van onze ogen / Na luz do nosso olhar / Voor het licht van onze ogen / Um dia há de se ouvir / Een dag om te beluisteren / O cântico final / Het ultieme lied / Porque afinal falta cumprir / Want uiteindelijk lukt het niet te vertolken / O amor a Portugal / De liefde voor Portugal! / O amor a Portugal! / De liefde voor Portugal!
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
Ik ben een vrouw en woon in Alfeizerão-Sapateira (Portugal) en mijn beroep is mezelf zijn.
Ik ben geboren op 30/12/1949 en ben nu dus 74 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Portugal, Lissabon, Fado, poëzie, reizen in 't algemeen, lezen, kookboeken, fietsen....
Ik ben Maaike/Myriam, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LaFadista.
