Gonçalo Salgueiro is geboren in Montemor-O-Novo (Alto Alentejo) op 7 november. Op de leeftijd van 17 jaar vertrok hij naar Lissabon om te studeren aan de universiteit. Hij kwam ook in aanmerking voor het nationale conservatorium van Lissabon, maar hij prefereerde te studeren los van dit instituut. Gonçalo Salgueiro begon met het zingen van Fado door Maria de Fe (één van de grootste Fado zangeressen) in haar Fado huis"Senhor Vinho". Gonçalo kreeg zijn bekendheid door zijn indrukwekkende vertegenwoordiging van een rol in de musical "Amália". Zijn eerste solo album "...No Tempo Das Cerejas " uit het jaar 2002 wijdde hij aan de legendarische Amália Rodrigues.

Silêncio! / Stilte!
do silêncio fasso um grito / uit de stilte komt een schreeuw
corpo todo me dói / gans mijn lichaam doet pijn
deixai-me chorar um pouco. / en laat mij een beetje huilen.

Só à sombra / Alleen in de schaduw
como o sol vou rebolindo / draai ik mij weg van de zon
de sombra assombrada / vanuit de droefgeestige schaduw
já lhe perdi o sentido. / is alles zinloos geworden.

Ó céu! / Oh hemel!
aqui me falta a luz / hier ontbreekt mij het licht
aqui me falta uma estrela / hier heb ik geen ster
chora-se mais / schreeuw meer
quando se vive atrás dela. / want het leven is voorbij.

E eu, / En ik,
a quem o sol esqueceu / aan wie de zon vergeving schenkt
só dou ao mundo perdão / alleen ik geef aan de wereld gratie
só choro agora / nu alleen huilend
porque quem morre já não chora. / want degene die sterft huilt nu niet meer.

Solidão! / Eenzaamheid!
que lembras-me a santeira / brengt herinneringen aan de hemelse
ao céu da companheira / zaligheid van mijn gezellin
minha profunda amargura. / geeft diepe bitterheid.

Ai, solidão / Ah, eenzaamheid
a quem foste confiante / op wie je vertrouwt
Ai! solidão / Ah! eenzaamheid
e se morderam a cabeça. / die vastzit in het hoofd.

Meu Deus / Mijn god
que ao fim do além da vida / dat is het levenseinde
do que já fui tenho sede / waar ik zo naar verlang
sou sombra triste / ik ben een droevige schaduw
encostada a uma parrede. / die vastligt aan een paal.

Adeus, / Vaarwel,
vida que ranto duras / leven dat zo hard was
da morte que tanto gabas / door de dood die jij verheerlijkte
ai, que me dês / ah, jij laat me leven met
a solidão quase loucura. / een eenzaamheid die me bijna gek maakt.