Het oorspronkelijk recept van Pão-de-Ló was in het bezit van de zusters van het klooster van Coz en werd doorgegeven aan enkele vrouwen van het land die dit origineel recept klaarmaakten op feestdagen. Op een dag, bracht koning Dom Carlos I (1863-1908) een bezoek aan Alfeizerão en er werd aan één van deze vrouwen gevraagd om een Pão-de-Ló te bakken voor de koning. De koning kwam echter vroeger dan verwacht en men wou hem niet laten wachten op het gebak. Daardoor was het bakproces te kort en bleef de binnenkant van de taart vloeibaar. Dit “misbaksel” viel uiteindelijk enorm in de smaak van de koning en kreeg een uitbundig applaus van alle aanwezigen. Op die manier ontstond het Pão-de-Ló van Alfeizerão.

Een tweede verhaal wil ik jullie ook niet onthouden:
Gedurende de ontdekkingsreizen kwamen de Portugezen zowat overal ter wereld en lieten hun aanwezigheid op ontelbare manieren blijken.
De Japanners o.a. waren enorm verzot op zoetigheden. Vooral desserten op basis van eieren, die de Portugezen zo goed konden maken, vielen in hun smaak.
Het meest succesvolle dessert in Japan noemt: "Pandró”, en de bereiding ervan werd hen aangeleerd door mensen van Alfeizerão…
Men veronderstelt dus dat "Pandró” een verbastering is van "Pão de Ló".