Uma casa portuguesa

Numa casa portuguesa fica bem
pão e vinho sobre a mesa.
Quando à porta humildemente bate alguém,
senta-se à mesa co'a gente.
Fica bem essa fraqueza, fica bem,
que o povo nunca a desmente.
A alegria da pobreza
está nesta grande riqueza
de dar, e ficar contente.

Refrão

Quatro paredes caiadas,
um cheirinho a alecrim,
um cacho de uvas doiradas,
duas rosas num jardim,
um São José de azulejo
sob um sol de primavera,
uma promessa de beijos
dois braços à minha espera...
É uma casa portuguesa, com certeza!
É, com certeza, uma casa portuguesa!

No conforto pobrezinho do meu lar,
há fartura de carinho.
A cortina da janela e o luar,
mais o sol que gosta dela...
Basta pouco, poucochinho pra alegrar
uma existéncia singela...
É só amor, pão e vinho
e um caldo verde, verdinho
a fumegar na tijela.

In een Portugees huis
Hoort brood en wijn op tafel.
Wie bescheiden aanklopt aan de deur
Schaart zich met iedereen aan tafel.
Dit ongedwongene staat goed.
Staat werkelijk goed.
Want het volk loochent nooit
Dat de vreugde van de armoede
In deze grote rijkdom ligt
Van geven en gelukkig blijven.

Refrein

Vier witgekalkte muren
De zachte geur van rozemarijn,
Een tros vergulde druiven,
Twee rozen in de tuin,
Op de blauwe tegels een Sint-Jozef,
Met daarbij de lentezon.
Een belofte van kussen,
Twee armen die op mij wachten:
Dit is een Portugees huis,
Heel zeker,
Zonder twijfel een Portugees huis.