Als de kerk hertrouwde mensen tot de communie toelaat, vrezen sommigen dat er van het geloof niets meer overblijft. Nochtans nam de kerk in de eerste eeuwen gelovigen na een echtbreuk terug op in de gemeenschap. Zij moesten wel een ernstige boetedoening volbrengen.
Een boete opleggen klinkt nogal bestraffend. Een persoonlijke begeleider aanstellen zoals in de Ierse kloosters tijdens de zesde eeuw is niet realistisch. Wel kan de kerk deze mensen vragen hoe zij dieper ingaan op het geloof door verdieping en door inzet in de parochie en in de derde wereld.
Het huwelijk is geen kinderspel. De kerk mag zich afvragen of zij de trouwlustigen genoeg degelijke voorbereiding heeft aangeboden op zulke ernstige beslissing. Heeft zij niet teveel vertrouwd op de menselijke liefde ?
Een vicaris bezocht een familie. Twee kinderen waren uit de echt gescheiden. Hij zegde: 'Voor zulke mensen kunnen wij niets doen.' Volgens de kerkelijke voorschriften had hij gelijk maar wat zou Jezus denken over zulke uitspraak ? Hij kwam in de wereld redden wat verloren was en bekommerde zich om Zacheus en om de Samaritaanse vrouw, die wel vijf mannen had gehad.
Wij kennen het evangelie helemaal van buiten maar om de gezindheid van Jezus echt tot ons te laten doordringen is het nuttig alle verhalen na elkaar te lezen, waarin Jezus voorrang geeft aan mensen boven voorschriften.