Deze foto heb ik van Internet gehaald. Als bron werd vermeld: Catalepsy-example.
Twee zusters, dochters van een hoogleraar aan een universiteit, gingen ieder jaar met Sporta op ski-kamp in Zauchensee.
In een bepaald jaar hadden zij lessen gevolgd in hypnose. Deelnemers waren er op uit om zich door hen te laten hypnotiseren. Op het einde haalden zij de vrijwilligers uit de hypnose terug. De leiding was er niet erg mee opgezet. Veronderstel dat een vrijwilliger bij het skiën toch een nawerking zou ondervinden en een been zou breken. Toch werd over niet anders gesproken dan over hypnose.
De turnleraar Erik ging voor de eerste keer mee om skiles te geven. Hij stelde voor dat ik hem op een avond voor de hele groep zou hypnotiseren. Ik schoot in een luide lach. Van hypnose ken ik niets en ik kan helemaal niet hypnotiseren. Dat hoefde ook niet, want Erik had door dagelijkse training heel sterke buikspieren. Hij kon op twee stoelen liggen en dan mocht ik nog iemand van 12 jaar op zijn buik zetten.
's Avonds ging Erik op drie stoelen liggen. Ik vroeg absolute stilte totdat ik Erik uit de hypnose had terug gehaald. Ik verkocht wat show en haalde de middenste stoel weg. Erik bleef stokstijf met zijn hals op de ene stoel liggen en met zijn hielen op de andere. Ik zette een meisje van 12 jaar op zijn buik. Een poosje later zette ik haar weer op de grond en schoof de derde stoel terug onder Erik.
Ik haalde Erik terug uit de hypnose. Groot applaus langs alle kanten. Zeven deelnemers wilden onmiddellijk dat ik hen zou hypnotiseren. Ja, toen zat ik lelijk in de penarie. Maar ik heb mij eruit gepraat: luistert, ik ben nog maar een beginneling. Al mijn energie heb ik verbruikt om Erik te hypnotiseren. Nu heb ik veel tijd nodig om mijn hypnotische krachten weer op te laden. Gelukkig hadden zij daar begrip voor.
