Over de grote piramide van Cheops doen veel wilde verhalen de rondte; van personen die met gedachtekracht de stenen laten leviteren tot hordes slaven die onder het streng regime van de farao ploeterden en sjouwden met gigantische stenen. Nieuw onderzoekt spreekt dit alles tegen en biedt mogelijk de écht verklaring over hoe de grote piramide te Egypte werd gebouwd.
Volgens de studie was er niet altijd sprake van verplaatsen van stenen, maar werden ze ter plekke gegoten zoals wij tegenwoordig nog steeds beton gieten.
Niet dat deze bouwgedachte nieuw is, in de jaren '70 vertelde de Franse chemicus Joseph Davidovits reeds iets gelijkaardigs. Egyptologen weigerden dit toen te geloven.
Gieten van dergelijke grote blokken was volgens hen niet mogelijk. Het is deze veroordeling waar nu op teruggekomen wordt...
Tot voor kort was het voor geologen zowat onmogelijk om te bepalen of een harde steensoort natuurlijk was, of door mensen gemengd.
Dit keer was men gewapend met sterk onderzoeksmateriaal; het team gebruikte X-stralen, plasmatoortsen en elektronenmicroscopen om composities van de piramide en de verderop liggende steenrotsen met elkaar te vergelijken.
Professor Gilles Hug van het Franse Aerospace Research Agency en professor Michel Barsoum van de Amerikaanse Drexel-universiteit moesten na hun vernieuwende onderzoek concluderen dat de grote piramide een mix is van natuurlijke stenen en een menselijk gietproces.
"Er is geen twijfel mogelijk, de chemische samenstelling klopt en is verschillend van het natuurlijke materiaal," licht professor Hug toe. De bevindingen werden gepubliceerd in het toonaangevende Journal of the American Ceramic Society
Daarin kan men ook lezen dat er sporen gevonden zijn van een snelhardend middel dat onmogelijk door natuurlijk kristalisatie kan zijn ontstaan. Met andere woorden: een lijm-achtig middel.
Toch zijn niet alle stenen op deze manier in positie gebracht. Alleen de bovenste (moeilijkste) lagen zijn via de net ontdekte methode op hun plaats gekomen. De basislagen en het hart van de piramide waar de kamers zich bevinden lijkt geheel te bestaan uit natuurlijke steen.
Beide onderzoekers ondersteunen de theorie die Davidovits eind jaren '70 poneerde. De Nijl diende als plaats waar men de natuurlijke stenen verbrokkelde, waarna de natte kle-achtige smurrie in een blok-vorm werd verhard. In bouwstenen trof men ook sporen van zout en asresten aan, die mogelijk dienden als ingredienten van de piramidelijm.
Mysterie eindelijk opgelost? |