Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
09-10-2012
Egyptische minister pobeert reissector gerust te stellen i
Egyptische minister pobeert reissector gerust te stellen
Het succes van de Moslim
Broederschap, bij de presidentsverkiezingen dit jaar in Egypte, zal niet van
invloed zijn op het beleid ten aanzien van strandtoerisme, dat blijft
ongewijzigd, zo heeft Hisham Zaazou, de minister van Toerisme namens de
Islamitisch geleide regering laten weten.
Zaazou deed deze uitspraak om de groeiende onrust over de ontwikkelingen op
het gebied van het toerisme in het land binnen de perken te houden en in te
dammen. Omdat het toerisme in Egypte goed is voor een aanzienlijk deel
van de economie van het land, heeft de minister gezegd dat de huidige regering
er alles aan zal doen om de gevestigde resorts aan de Rode Zee, zoals Sharm
el-Sheikh te beschermen.
"Het beleid zal niet worden gewijzigd. Niets zal het strandtoerisme naar ons
land beïnvloeden. We zijn zelfs bezig uit te breiden, waardoor de capaciteit en
de dienstverlening voor reizigers die naar onze stranden komen er op vooruit zal
gaan," zo vertelde hij tegenover het persbureau Reuters.
Zeventig procent
Zaazou, die vorige maand minister voor toerisme werd in het land, zei: "de
huidige regering en de huidige president steunen het toerisme in het algemeen.
Iedereen is zich ervan bewust dat zeventig procent van alle vakantiegangers die
naar Egypte komen uit strandtoeristen bestaat. Wij willen dat graag zo houden."
"Als er wordt geïnvesteerd in speciale soorten strandtoerisme voor, laten we
zeggen, Arabische investeerders of islamitische investeerders, dan zien we dat
als aanvulling óp, maar niet ter vervanging van het huidige strandtoerisme,"
aldus Zaazou.
15 miljoen bezoekers in 2013
Hij zei verder dat Egypte hoopt in 2013 zo'n 15 miljoen bezoekers te mogen
verwelkomen, dat zou ongeveer overeenkomen met het aantal toeristen dat het land
in 2010 bezocht.
Voor dit jaar gaat men uit van ongeveer 12 miljoen toeristen, dit
vooruitzicht zou wel eens negatief kunnen worden beïnvloed door de recente
gewelddadige straatprotesten naar aanleiding van de film die als bijzonder
beledigend voor de profeet Mohammed wordt gezien.
Een leuk verhaaltje en informatie over de mestkever.
Bedachtzaam scharrelt de mestkever door het gras. Hij is op zoek naar een keutel. Onderweg trekken allerlei luchtjes zijn aandacht. De poep van de meeuw is niet te gebruiken. Het toilet van de camping ruikt 'interessant', maar daar kom je als mestkever niet zo gauw binnen. Gelukkig loopt er verderop een paard in de wei. Even zorgen de scherpe luchtjes van de plassende hond nog voor verwarring. Maar de heerlijk ruikende verse paardenvijgen zetten de mestkever toch op het goede spoor.
Tot over je oren in de poep
Zodra een mestkever poep heeft gevonden, graaft hij er een lange gang onder. De mest wordt stukje bij beetje naar beneden gebracht en opgeslagen in zijgangen. Smakelijk eten! In de voortplantingstijd vormen mestkevers paartjes. Samen maken ze een mestbal. Daar legt het wijfje een eitje in. Een volkomen veilige wieg. Zo veilig, dat mestkevers dan ook maar twee tot vier eitjes leggen.
In Egypte leeft de 'pillendraaier'. Deze mestkever kneedt poep tot een ronde bal. Daarna rolt hij de bal met z'n achterpoten weg. In de tijd van de farao's was de mestkever een heilig dier.
Ik vond dit verhaaltje nog ergens in de oude stoffige kasten van vroeger, en het leek me wel een leuk idee om het met jullie te delen. Daarom bij deze het verhaal over de mestkever en zijn heerlijke maaltijd: poep!
Wie aan Egypte denkt, denkt ongetwijfeld aan farao's en hun mysterieuze graven in de piramides. Een van de bekendste legendes is ongetwijfeld die van Toetanchamon en zijn vloek. Laten we dit van wat dichterbij bekijken en ons verdiepen in de wonderbaarlijke wereld van het oude Egypte en zijn geheimen.
Wat is een farao?
Een farao is een titel die de Egyptenaren vele jaren geleden hebben gebruikt voor, wat we in deze tijd kennen, hun koningen. Het woord 'farao' wordt ook gebruikt in de Bijbel en in de Koran. De farao droeg een dubbele kroon: de rode kroon als symbool voor het noorden van Egypte en de witte kroon als symbool van het zuiden van Egypte.
De koning droeg ook een stierenstaart, dit deed hij om aan te tonen dat een farao dezelfde kracht en status bezat als de Hemelstier. Een farao droeg veel verschillende kleren voor ceremonies.
De farao en zijn macht
De allereerste farao's werden aanzien als de vertegenwoordigers van de goden en bezaten daardoor ook alle macht. Eerst was er de prins die een zware opleiding diende te volgen alvorens hij de troon kon en mocht bestijgen. Hij moest leren lezen en schijven en werd getraind in oorlogvoering, sport, jacht en godsdienst.
Vanaf zijn troonsbestijging werd hij dan koning, farao, en vormde hij de schakel tussen het volk en de goden. Hij moest ervoor zorgen dat er vrede heerste. Ook diende hij erover te waken dat het land in welvaart verkeerde en dat er zorg gedragen werd voor het 'eeuwige leven'.
Een farao kreeg vele taken toegewezen:
hij was opperbevelhebber van het leger
hij was het hoofd van de administratie
ook stond hij aan het hoofd van de financiële zaken
hij diende zorg te dragen voor de mensen die hulp nodig hadden
alle mensen moest hij gelijk behandelen
hij stond in voor gerechtigheid en was dus de opperrechter
hij was hogepriester van iedere tempel
De farao was alleenheerser, in theorie, want in de praktijk lag de grootste macht echter bij de priesters.
De dood van een farao
Tijdens zijn regering moest de farao zorgen voor zijn eigen graf. Omstreeks 2500 voor Christus werden er piramides gebouwd om de koningen te begraven.
Bij de dood van een farao werden andere mensen daarom ook gedood om hem in zijn graf te begeleiden tijdens zijn reis naar het 'eeuwige leven'.
Ook de piramiden werden geacht hiervoor te zorgen. Later zou ook de zon een grote rol gaan spelen samen met de zonnegod, Ra. Op de muurtekeningen werd hij even groot afgebeeld als de goden met als betekenis dat hij gelijk stond aan een god.
Toetanchamon
Toetanchamon was een farao uit het Oude Egypte. Zijn naam was oorspronkelijk 'Toetanchaton', verwijzend naar de Egyptische God Aton, maar later werd om politieke en godsdienstige redenen zijn naam veranderd in Toetanchamon. Hij was een zoon van Achnaton en zijn zuster en helemaal geen opvallend figuur.
Toetanchamon groeide op in de stad Amarna en was gehuwd met zijn halfzuster Anchesenamon en hij was de opvolger van Achnaton. Hij was amper negen jaar oud toen hij farao werd en heeft maar tien jaar kunnen regeren, aangezien hij op zeer jonge leeftijd stierf. De jonge koning was nog maar amper 19 jaar oud.
Onder de regering van Toetanchamon keerde Egypte terug naar het vereren van alle oude goden, vooral die van de oppergod Amon. Toen Toetanchamon stierf, werd hij opgevolgd door de veel oudere hogepriester Ay, een aangetrouwd lid van de koninklijke familie maar zijn regering duurde slechts vier jaar.
De graftombe van Toetanchamon
De beroemdheid van de jonge farao, Toetanchamon, is vooral te danken aan de Engelse geleerde Howard Carter. Hij ontdekte de graftombe in 1922 en het graf bleek nog ongeschonden te zijn. Het kleine graf, zeldzaam voor een farao, bevatte een kostbare schat met meer dan 3500 kunstvoorwerpen. Er bevonden zich beelden van dieren van glas en van goud, kisten, vazen, juwelen, een gouden troon en het gouden dodenmasker van Toetanchamon.
De vloek
Toen Howard Carter het graf van de farao betrad, stak er een zeer plaatselijke zandstorm op die boven de ingang van het graf rondwervelde en kort daarna vloog er een havik over het graf. Bijgelovigen noemden dit de geest van Toetanchamon, die zou waarschuwen voor een vloek voor het schenden van het graf.
Enkele maanden na de opgraving werd lord Carnarvon, die de expeditie van de opgraving van de farao financierde, in zijn linkerwang gestoken door een mug. De wonde infecteerde en diezelfde nacht overleed hij in zijn hotelkamer.
Op dat moment vielen de lichten in de stad Caïro uit en zijn geliefde hond Susie overleed op hetzelfde moment in zijn landhuis in Hampshire.
Op de linkerwang van de Farao ontdekten de onderzoekers vreemd genoeg een zwart bultje, precies op dezelfde plek waar lord Carnarvon door de mug was gestoken. In korte tijd overleden nog een zestiental mensen die in verband met de opgraving van Toetanchamon konden gebracht worden.
Allen stierven een vroege of onnatuurlijke dood en een van de slachtoffers was Mohammed Ibrahim. Hij was de directeur van de Oudheidkundige Dienst en had ook onrechtstreeks te maken met de opgraving van de jonge farao. De Egyptische regering wilde de schatten van Toetanchamon uitlenen aan Frankrijk maar Ibrahim droomde hierover dat hem dat het leven zou kunnen kosten.
Hij wilde niet dat de schatten het land zouden verlaten maar kon de autoriteiten tijdens de beslissende vergadering niet overtuigen. Bij het verlaten van het gebouw werd Ibrahim aangereden en overleed twee dagen later aan zijn verwondingen.
Howard Carter, de ontdekker van het graf, stierf vreemd genoeg pas in 1939 op 64-jarige leeftijd aan een natuurlijke dood.
De lijkschouwing
Bij de lijkschouwing op het skelet van Toetanchamon, heeft men kunnen vaststellen dat hij 1,68 m groot was en dat hij wel degelijk amper 19 jaar oud was toen hij om het leven kwam. Uit het onderzoek is gebleken dat Toetanchamon gestorven is aan de gevolgen van een ontsteking in zijn knie, in combinatie met malaria.
De ontsteking in zijn knie zou veroorzaakt zijn door een val van een strijdwagen, waarschijnlijk gedurende een jachtpartij. Dat was namelijk een geliefde bezigheid van de jonge koning.
Naar de uitdrukkelijke wens van Howard Carter, heeft men de mummie na het grondige onderzoek weer teruggelegd in de sarcofaag van zijn eigen graf.
Ramses II, De Grootste en Machstigste Farao Aller Tijden
Ramses II, De Grootste en Machstigste Farao Aller Tijden
Hij behaalde vele militaire successen, gaf opdracht tot de bouw van de Aboe Simbel die nu op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO staat, was betrokken bij de totstandkoming van het eerste gedocumenteerde vredesverdrag in de wereldgeschiedenis, en regeerde gedurende maar liefst 66 jaar en 2 maanden.
Ramses II wordt gezien als de grootste en machtigste farao die het Oude Egypte ooit heeft gekend.
Biografie in het kort
Ramses II werd rond het jaar 1303 v. Chr. geboren. Reeds op 14-jarige leeftijd kwam hij in de politiek terecht, doordat zijn vader, Seti I, hem toen tot co-regent had benoemd. Lang zou het niet duren voordat hij zijn vader op zou volgen: hij besteeg de troon vermoedelijk al in zijn late tienerjaren. Dit luidde het begin in van zijn regeerperiode, die maar liefst 66 jaar en 2 maanden zou duren.
Gedurende die tijd heeft hij dusdanig veel grootse dingen voor het Oude Egypte verricht, dat men vele jaren na zijn dood nog over hem zou spreken als de Grote Voorouder. Ramses II had vele vrouwen, maar daarvan was Nefertari zijn ware geliefde. Opvallend was de -zeker voor die tijd in de geschiedenis- zeer hoge leeftijd die hij wist te bereiken: geschat wordt dat hij 90 of 91 jaar oud was toen hij overleed.
Militaire successen Eén van de eerste militaire successen boekte Ramses II al in het tweede jaar van zijn regeringsperiode tegen de Shardana, piraten die de Egyptische Mediterraanse kust terroriseerden door handelsschepen aan te vallen die op weg naar Egypte waren. Er werd een aantal marineschepen gestationneerd die eerst geduldig wachtten totdat de piraten hun prooi aanvielen, alvorens tot actie over te gaan om de piraterij te beëindigen. De aanpak bleek een daverend succes te zijn: de Shardana werden definitief verslagen.
Syrië zou het zeer zwaar te verduren krijgen gedurende de tijd dat Ramses II aan de macht was in het Oude Egypte, daar de farao het land herhaaldelijk binnen zou vallen. De eerste campagne in Syrië vond al in zijn vierde regeringsjaar plaats. Een stela die vlakbij het hedendaagse Beirut werd opgezet, herinnert aan deze historische gebeurtenis.
De inscriptie ervan vertelt over hoe Ramses II gedwongen vocht tegen een Kanaänitische prins, die al dodelijk was getroffen door een Egyptische boogschutter, en wiens leger achteraf werd verslagen. Verschillende andere Kanaänitische prinsen werden gevangen genomen en naar Egypte gebracht. Hierna werd het gebied door Ramses II en de zijnen geplunderd, en werd bovendien de Hettitische vazalstaat Amurru veroverd. Na deze eerste campagne in Syrië zou de farao ieder jaar naar zijn hoofdkwartier in Riblah teruggaan om tribuut te innen.
De tweede campagne in Syrië zou de geschiedenisboeken ingaan als de Slag om Kadesh. Deze campagne is waarschijnlijk de meest bekende van alle campagnes die Ramses II in Syrië gevoerd heeft. De campagne vond slechts een jaar na de eerste campagne in Syrië plaats, en had voor Ramses II 2 doelen: het verder opschuiven van de Egyptische grens op Syrisch grondgebied, en hetzelfde kunstje flikken dat zijn vader zon 10 jaar eerder had gedaan, namelijk een triomfantelijke binnenkomst in de stad bewerkstelligen.
Het Hettitische Koninkrijk bleek echter een formidabele tegenstander te zijn, want de troepen van de farao kwamen in een Hettitische hinderlaag terecht, en leden zware verliezen.
Desondanks wist de nog jonge Ramses II het op dappere wijze voor elkaar te krijgen om met zijn uiteengeslagen troepen stand te houden, en een definitieve nederlaag te voorkomen. Na verloop van tijd kwam hij terug in Egypte, alwaar hij verklaarde als overwinnaar uit de strijd te zijn gekomen. Hij werd als held onthaald, omdat hij een verloren slag bijna had gewonnen. Zodoende kwam Ramses II welliswaar niet als strategische winnaar uit de strijd, maar als morele winnaar des te meer.
De derde campagne in Syrië, die plaatsvond in het zevende regeringsjaar van de farao, stond in het teken van het heroveren van de Egyptische invloedssfeer, die zich tot Kanaän beperkte terwijl Syrië in Hettitische handen was gevallen en diverse Kanaänitische prinsen in opstand tegen Egypte begonnen te komen. Ramses II splitste zijn leger op in 2 delen. Het ene deel werd geleid door zijn zoon Amun-her-khepeshef, terwijl het andere deel door hemzelf werd geleid.
Deze keer zouden de militaire successen tegen de Hettieten aanzienlijk groter zijn: de ene na de andere overwinning werd door zowel vader als zoon behaald, en de doelstelling om de oorspronkelijke Egyptische invloedssfeer te herstellen werd bereikt. Na deze derde campagne zouden er nog vele andere campagnes volgen -met name tegen de Hettieten- die geen van allen zouden resulteren in ofwel een beslissende overwinning ofwel een beslissende nederlaag, omdat de strijdende partijen zeer aan elkaar gewaagd waren.
Eerste geregistreerde vredesverdrag ooit Ramses II besloot op een gegeven moment om vrede te sluiten met de Hettieten. Daartoe werd een vredesverdrag opgesteld, waarvan zowel een versie in Egyptische hiërogliefen als een versie in het Akkadisch werd geschreven. Het vedrag bestond uit 18 artikelen, die oproepen tot vrede tussen Egypte en het Hettitische Koninkrijk.
Hoewel het grootste gedeelte van de tekst identiek is, zijn de versies op verschillende manieren verwoord. Zo claimt de Hettitische versie dat de Egyptenaren de aanzet tot het verdrag gaven, terwijl de Egyptische versie het omgekeerde beweert. Het verdrag werd omstreeks 1258 v. Chr. door Ramses II en de Hettitische koning Hattusili geratificeerd. Beide partijen hielden zich aan dit verdrag, waardoor het gedurende de rest van de regeerperiode van Ramses II rustig bleef aan de noordelijke grens van Egypte.
De Hettitische versie van het eerste geregistreerde vredesverdrag in de geschiedenis van de mensheid.
Constructiewerken Gedurende zijn bewind liet Ramses II ontzettend veel bouwwerken van de grond komen die met name ter verering van zichzelf en zijn geliefde Nefertari werden gebouwd. Het meest bekende bouwwerk daarvan is de Aboe Simbel, die we vandaag de dag terugvinden op de
Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Vermoedelijk was men rond 1244 v. Chr. begonnen met de bouw ervan, en nam de constructie van deze prachtige tempel zon 20 jaar in beslag. Het zou dus tot 1264 v. Chr. hebben geduurd alvorens men deze enorme bouwklus geklaard had.
Voorts heeft Ramses II tijdens zijn bewind zelfs een hele hoofdstad laten bouwen, Pi-Ramses genaamd. Zijn motieven daartoe zijn onduidelijk, alhoewel wordt beweerd dat hij dichter bij zijn grondgebieden in Kanaän en Syrië wilde zijn.
De volledige naam van deze stad luidde Pi-Ramses Aa-nakhtu, hetgeen Domein van Ramses, Groots in Overwinningen betekent. Alleen een kolossale voet van een standbeeld van Ramses II heugt aan het bestaan van deze stad.
Een ander groots bouwwerk uit de tijd van Ramses II is het zogeheten Ramesseum. Met de bouw daarvan werd al in het eerste regeringsjaar van Ramses II begonnen. Deze tempel heeft een oppervlakte van 58 bij 183 meter en is omgeven door een muur. Bij het Kasteel van Miljoenen Jaren werd voor het eerst een pyloon gebruikt bij dit type gebouw. De achterzijde van de pyloon werd later versierd met afbeeldingen van de Slag om Kadesh. Verder ligt er een reusachtig granieten beeld van Ramses II die omgevallen is. Deze is 19 meter groot en weegt 1000 ton.
De Aboe Simbel.
Legendarisch historisch figuur Zoals eerder aangegeven in dit artikel, had Ramses II een zeer hoge leeftijd bereikt toen hij overleed. Na meer dan 66 jaar te hebben geregeerd, had hij Egypte schatrijk gemaakt met de rijkdommen van verslagen vijanden. Hij had veel van zijn vrouwen en kinderen overleefd, en liet middels de vele, schitterende tempels en andere bouwwerken een schat aan cultureel erfgoed na aan zijn land. Maar liefst 9 latere faraos adopteerden de naam Ramses als eerbetoon, doch geen van allen wist zijn grootsheid te evenaren.
Bijna al zijn onderdanen waren geboren tijdens zijn regime, en zij dachten dat zonder Ramses II de wereld ten einde zou komen. Vandaag de dag ligt de mummie van de farao in het Egyptisch Museum te Caïro.
Farao Ramses II werd inderdaad de legendarische heerser die hij zo graag wilde zijn, en ging na zijn dood de geschiedenis in als de grootste en machtigste farao aller tijden.
11:28UpdateWetenschap De Leuvense professor Harco Willems heeft een unieke vondst in Egypte gedaan: het graf van een Oud-Egyptische gouverneur. "Het is van 1915 geleden dat er nog zo'n tombe gevonden is", zegt hij.
Een team van Leuvense Egyptologen, onder leiding van professor Harco Willems, heeft in het Egyptische Dayr al-Barsha een graftombe uit 2040 voor Christus blootgelegd. Een uniek graf dat toebehoort aan Ahanakht I, zo'n 4.000 jaar geleden gouverneur van de Hare provincie.
Nieuw licht op begrafenisritueel
Willems en zijn team stuitten op onaangeroerde grafkamers, met een doodskist en verschillende voorwerpen.
"Alle niet vergankelijke materialen, zoals koper en keramiek, zijn nog in goede staat", zegt hij. "Zo hebben we een 45-delige uitzet aan gevarieerde stukken vaatwerk gevonden. We vonden ook kruiken uit massieve steen. De voorwerpen hebben eerder een symbolische waarde."
De vondst werpt een nieuw licht op het begrafenisritueel in het Oude Egypte. "We kunnen nauwkeurig afleiden in welke volgorde de voorwerpen in het graf geplaatst zijn. Daardoor hebben we een draaiboek kunnen maken, van hoe het begrafenisritueel er in die tijd uitzag."
Beroofd
In 1891 legde de Amerikaanse archeoloog Reisner de tombe van Ahanakht I al eens bloot, maar dan gedeeltelijk.
"Omdat deze graftombe recent beroofd was, stopte Reisner met de opgravingen", legt de professor uit. "We zijn al tien jaar aan het graven op de plekken waar Reisner al geweest is. Er zit altijd wel nog iets in de grond. Maar deze vondst was toch een verrassing."
De voorwerpen zijn opgeslagen in een centraal magazijn van de Egyptische overheid en worden gerestaureerd. "Mogelijk gaan ze daarna naar een museum."
Door Sandra-Philippo in de categorie Technologie -
Luus doet een welwillende poging in de hogere wiskunde. Als een CT-scan scant zij de singulariteit.
Conclusiefall Theorie over het eeuwige leven
Breaking news: Eeuwig leven is nu mogelijk.
Het eeuwige leven, wat wil de mensheid het toch graag. Levenselixers zijn in alle windstreken van de wereld ontwikkeld. Als Haarlemse mug kennen wij bijvoorbeeld de immer gezonde, alles genezende en levensverlengende Haarlemmerolie. Eén van de verhalen van de graalbeker is, dat het vocht uit deze beker het eeuwige leven zou brengen.
Farao's lieten zich balsemen en zich met al hun rijkdommen begraven om, als ze weer levend zouden worden, zij in ieder geval tussen hun weelde zouden ontwaken.
Er zou zelfs licht zijn in de piramide. Eeuwig licht wel te verstaan. Geen mythe hoor, nog steeds komen ze het tegen als er een dergelijk wonderlijk bouwwerk wordt geopend. Er brandt dan licht; licht wat al eeuwen brandde, wat overigens snel uitgaat, zodra de tombe geopend is.
De invries-methode: de grote vries-dip
Ook in deze tijd ambieert men het eeuwige leven en laat men zich zelfs invriezen, in de hoop, op een later tijdstip te kunnen ontwaken , en wel op het moment dat men een oplossing heeft voor de doodsoorzaak van voordien. Even ontdooien en klaar:
Eeuwig leven!
Minder charmant is het, als je ontwaakt en in de strijd om het leven, zijn er voor de grote vries-dip, allerlei onderdelen geamputeerd. Dan heb je het eeuwige leven en dan loop je er nog krakkemikkig bij; vooropgesteld dat je benen er nog aan zitten...
Dan ga ik ervan uit dat ze nog niet in staat zijn; alles weer aan te laten groeien. Ik zou dat voor het invriezen wel laten vastleggen, in welke situatie; toestand je precies ontdooid wilt worden en in welke weer niet.
De wereld over 100 jaar? Met net ontdooide hersenen?
Wel spannend! In wat voor een wereld zult u wakker worden, na bijvoorbeeld 100 jaar?
Als iemand van een eeuw geleden zou terugkeren en onze snufjes zou zien?
Hoe pikken die hersenen dat op, hersenen die net weer een beetje op gang komen en met vertraagde snelheid weer prikkels beginnen door te geven.
Bevroren zenuwbanen moeten weer even ingedacht worden, zodat uw hersenspinsels weer kunnen gaan stromen, kroelen en spinnen en ontdooien.
Of als u over een eeuw wakker wordt. De aardlingen blijken al te zijn verhuisd, en hebben wel het contract nageleefd en jou en je bevroren kist meegenomen. Dan word je wakker, op een andere planeet.
Welkom terug op aarde?
Ik ben het fysieke al overstegen ik wil geen eeuwig leven; ik ben al!
Sommige mensen zijn in het aardse leven de fysieke staat reeds lang overstegen, en achten het dan ook niet nodig in hun eigen oude lichaam terug te keren.
Zelf kies ik overigens voor de vernieuwende optie.
Ik wacht geduldig tot mijn Schepper, mij nogmaals op aarde zet, en dit maal in een nieuw vers lijf met nog te kneden hersenen.
Ik koester en wentel mij dus in de gelukkige veronderstelling dat ik wel weer reïncarneer in een nieuw wezen. I AM!
Nieuwe ontwikkelingen
Er is echter een nieuwe mogelijkheid in ontwikkeling.
Daar dit alpha vrouwtje haar beta hersengolven weer eens een update wil geven, ben ik mij gaan verdiepen in een voor mij ongrijpbare wiskundige materie.
Als ik hier en daar een steek laat vallen in deze voor mij duizelingwekkende bron van kennis... vergeef het me.
Ik ben een digibeet die wellicht hier en daar een byte, of megabyte laat vallen. Neem wel aan dat ik mijn uiterste best zal doen U deelgenoot te maken van deze kennis.
Kennis die voor ons schrijvers belangrijk is in de toekomst.
Mijmeringen: reïncarnatie een no-go?
De geruststellende gedachte van reïncarnatie heb ik per heden in de wilgen gehangen.
Niet meer nodig, ik heb namelijk een aangename manier ontdekt om dit kunstje van het eeuwige leven te gaan flikken.
Ik hoef niet meer terug te keren, ik blijf gewoon!
Niet in de mij bekende vorm, maar een beetje anders. Wel in een voor mij favoriete environment...
Mijn kennis? Die neem ik gewoon mee!
Kies nu voor het eeuwige leven in de computer!
Even een stukje technische ondersteuning van de helpdesk, die ik na het lezen van de eerste paar regels, maar even gebeld heb...
Ik had wat moeite met het vakjargon, zeg maar,.
Een gesprek met de helpdeskmedewerker, leert mij dat het minimaal simpel moet zijn, want jee.... wat een simpele ziel!
Dus ga ik voor een geheel eigen analyse!
Het zit ongeveer zo:
Vereiste systeem en rand-voorwaarden data-overdracht naar het eeuwige leven:
-Een redelijk verstand met een creatieve geest, die niet bang is zich open te stellen voor nouveautés.
-Een herseninhoud die het waard is om ook in de toekomst voort te blijven bestaan.
-Een goede PC , met een paar Terra opslagruimte. Dit is overigens afhankelijk van de hersencapaciteit, welke u nu bezit.
Waarschuwing:
Bij de overdracht bepaalt de computer welke info, in welke volgorde geplaatst, wordt. U zult begrijpen dat de PC, welke u voor dit doel wenst te gaan gebruiken over voldoende schijfruimte dient te beschikken..
-Het is dus belangrijk ervoor te zorgen dat uw PC meer data-opslag-ruimte bezit dan uw hedendaagse hersenen.
Hoe bepaalt u de benodigde schijfruimte?
Benodigdheden: om dit te kunnen berekenen heeft u een papiertje, een pen nodig en een goede calculator en bovenal goede moed, daar u bezig bent met uw eeuwig leven.
Allereerst moet u weten hoe oud u precies wordt. Dit dient u terug te rekenen naar het aantal seconden. Per seconde vinden er ongeveer talloze processen plaats, welke door onze hersenen gecoördineerd worden.
Data overdracht- formule: de plusminus - definitie
Aantal geleefde seconden x talloze processen = benodigde schijfruimte
Deze theorie is gebaseerd op singulariteit, wat zich laat omschrijven als iets abnormaals of iets ongewoons. Normale regels en wetten zijn hier niet meer geldig en kunnen aldus niet meer toegepast worden.
Denk nu niet dat ik hier los ga; mijn vroegere wiskundeleraar heeft mij geleerd; zaken uit de wiskundige wereld voor lief te nemen, daar het vaststaande feiten zijn. (Correct me if i am wrong) Deze theorie van singulariteit is afkomstig van informaticadeskundigen, die wiskunde met de 0 en de 1 plegen te praktiseren.
Conclusiefall 1: Met deze informatie kan ik dus het volgende concluderen: Hedendaagse wetenschappers nemen het abnormale als basis voor een theorie.
Singulariteit is dan ook afgeleid van het woord singalarwat alleenstaand betekent.
Conclusiefall 2: Informaticadeskundigen zijn single?
Zoww Ik heb even een bril op mijn neus gezet nu. Ik begin mij namelijk erg intelligent te voelen, daar ik hier een afgeleide conclusiefall-singalariteits-theorie aan het ontwikkelen ben met mijn vrouwelijke alpha-brein.
Even voor de beeldvorming: grafisch wordt het als volgt weergegeven:
Wetenschappers op het gebied van transhumanisme en futurologie, zien in hun glazen, wetenschappelijk onderbouwde bol, in de nabije toekomst, een singulariteit aankomen, als ze de huidige trends doortrekken naar de toekomst.
Conclusiefall 3: hier kan ik mij volledig bij aansluiten! Statistieken tonen aan dat wij steeds meer singles krijgen en steeds meer transseksuelen. (zie je wel dat ik naar de universiteit had gemoeten!) In de future zal dat verschijnsel dus toenemen. Right!
Leuk he! Wiskunde.. Die leraar zei nog: Ineens begrijp je het! De man had gelijk!
Nu komt het... De clou!
Technologische singulariteit treedt op als de technologische vooruitgang zo bizar snel gaat, dat deze doorschiet naar het oneindige.
Conclusiefall 4: Het oneindige leven, omdat we zo snel zijn en gaan?
Sjamanisme van de transhumanistische computer
Technologische singulariteit gaat uit van de wet van Moore. (Intel)
Zijn wet luidt: verdubbeling van processorcapaciteit binnen een gegeven tijd. (toen nog transistors)
De wetenschap en techniek ontwikkelt zich ook op die wijze.
Processors zijn sedert deze voorspelling iedere twee jaar aan capaciteit verdubbelt.
Het addertje onder het gras
De opslag kon steeds verdubbelt worden dank zij de technologische vooruitgang.
Uiteindelijk kom je dan terecht in een situatie dat de chip niet meer kleiner kan, omdat dit fysiek onmogelijk is.
Conclusiefall 5: de singulariteit is medeverantwoordelijk voor het hebben van een kleintje, maar wel één met grote mogelijkheden!
De bron van vrouwenonderdrukking in het Midden Oosten is niet de islam, de Arabische cultuur of vermeende vrouwenhaat. Het verschijnsel is niet typisch Arabisch en heeft Europese wortels, betoogt Max Fisher, buitenlanddeskundige van het Amerikaanse magazine The Atlantic.
Ze zou Arabische mannen demoniseren, vrouwen neerzetten als zielige Oriëntaalse schepseltjes en aanzetten tot racisme. De Amerikaans-Egyptische journaliste Mona Eltahawy heeft minder hectische dagen gekend sinds ze eerder deze week met haar verhaal 'Why Do They Hate Us' op de cover van Foreign Policy verscheen. "Ja, ze haten ons. Dat moet worden gezegd', verkondigde ze in haar artikel.
Maar is het wel zo eenvoudig? vraagt Fisher zich af. En wie zijn 'ze'? De Egyptenaren die bijna allemaal op een man stemden zodat slechts twee procent van de landsbestuurders vrouw is? Zijn het soms de Tunesiërs? Zij kozen een parlement dat voor 27 procent uit vrouwen bestaat, zo'n tien procent meer dan in de Verenigde Staten.
Niet alleen Arabisch Vrouwenonderdrukking komt niet alleen voor in de Arabische wereld, zegt Fisher. In de niet-Arabische gemeenschappen in Afrika en Zuid Azië zijn vrouwen er vaak net zo slecht aan toe, of zelfs slechter. Ja, Arabische landen staan laag genoteerd in onderzoeken naar vrouwenrechten, erkent Fisher. "Maar misschien niet zo laag als je zou denken."
Onderaan de ranglijst van het World Economic Forum bijvoorbeeld zijn Zuid Azië en de Afrikaanse sub-Sahara beter vertegenwoordigd dan de Arabische landen. Fisher herinnert zich ook een onderzoek van Newsweek waarin alleen Jemen en Saoedie Arabië tot de Arabische laagvliegers behoorden. "Dat is niet om de ernst en omvang van het probleem in de Arabische wereld te relativeren, maar wel een teken dat vrouwenhaat en Arabisch niet zo synoniem aan elkaar zijn als we soms denken."
Koloniaal verband Ras, religie of etniciteit, daar ligt de oorzaak van de vrouwenonderdrukking niet, stelt Fisher. Eerder ziet hij een koloniaal verband. "Enkele van de meest prominente grondleggers van de geïnstitutionaliseerde Arabische vrouwenonderdrukking waren niet Arabisch. Ze waren Turks, Brits of Frans. De buitenlanders heersten eeuwenlang over het gebied, manipuleerden de culturen om hun eigen dominantie veilig te stellen."
Om de mannen rustig te houden, gaven de kolonisten hen absolute macht over vrouwen, zegt Fisher. "De buitenlandse overheersers regeerden de publieke ruimte, de lokale mannen heersten over hun huishoudens, vrouwen hadden niks." Religieuze leiders die zich sterk maakten voor de superieure positie van de man, kregen alle ruimte van de overheersers, doceert Fisher. "Dit is voor een groot deel de reden waarom vrouwenhaat zich zo wijd verbreidde in de moslimwereld."
Fisher stelt dat de kolonisten de 'patriarchale overeenkomst' ook toepasten in de andere gebieden waar vrouwen nog altijd lijden onder repressie; de sub-Sahara en Zuid Azië. Toen de overheersing van de Arabische gebieden vorige eeuw op haar einde liep en het Westen seculiere leiders in het zadel hielp, veranderde islamitische orthodoxie in een manier om zich af te zetten tegen de kolonisten. Wederom waren vrouwen hiervan het slachtoffer.
Arab brother, western sister De postkoloniale verhoudingen spelen nog altijd een rol als westerlingen moslims de les willen lezen over vrouwenrechten, denkt Fisher. Hij haalt daarvoor de uitspraak 'My Arab brother before my Western sister' aan. Feminisme is in de ogen van veel Arabieren een Westers idee.
"Na eeuwen van Westers kolonialisme, bombardementen, invasies en bezetting kunnen Arabische mannen de roep om gelijkheid tussen mannen en vrouwen afdoen als een soort dictaat... Hoe harder onze roep om meer gelijkheid tussen de seksen, des te gemakkelijker kunnen ze van tafel worden geveegd."
Net als de medestanders van Mona Eltawahy vindt Fisher dat de patriarchale Arabische gemeenschappen wakker geschud moeten worden om te laten zien welke schade zij aanbrengen. Maar Eltahawy wordt met haar Amerikaanse uitspraak van het Engels niet gezien als Oriëntaalse zuster. Haar artikel valt dan ook niet in vruchtbare aarde, concludeert Fisher.
Eindelijk krijgt de tweeling van Cleopatra en Marcus Antonius een gezicht nu een beeld van het jongetje en meisje is opgedoken.
Een Italiaanse onderzoeker heeft in de collectie van een museum in Caïro een beeld teruggevonden dat de kinderen laat zien. Dat meldt CNR (Consiglio Nazionale delle Ricerche): een Italiaans onderzoeksinstituut.
Kinderen Antonius en Cleopatra hadden een tweeling en een zoon genaamd Ptolemaeus Philadelphus, vertelt Josephine Capirotti, de Italiaanse onderzoeker die het beeld van de tweeling herontdekte. Van de drie kinderen is slechts één afbeelding bekend en dat is een afbeelding van Cleopatra Selene II, vrouw van koning Juba II.
Haar hoofd pronkt op de achterzijde van een munt en er is een beeld van haar teruggevonden. Maar hoe haar tweelingbroertje Alexander Helios en andere broertje Ptolemaeus Philadelphus er uitzagen? Dat wisten we lang niet. Waarschijnlijk komt dat mede doordat de jongens kort leefden: na de zelfmoord van Cleopatra en Marcus Antonius zijn ze hoogstwaarschijnlijk vermoord.
Het beeld van de tweeling van Cleopatra en Marcus Antonius. Foto: Giuseppina Capriotti.
Beeld En nu is er dus eindelijk een beeld gevonden waarop de tweeling van Cleopatra en Marcus Antonius te zien is. Het beeld is ongeveer 90 centimeter hoog en laat een jongetje en een meisje zien. De kinderen knuffelen met elkaar en worden vergezeld door twee slangen. Op het hoofd dragen de kinderen een soort schijf.
Die van de jongen staat voor de zon, die van het meisje voor de maan. De stijl van het beeld doet denken aan de beelden die we ook van Cleopatra kennen. De stijl van de figuren, in het bijzonder de hoofden, doet denken aan Grieks-Egyptische beelden, stelt Capriotti. Het beeld lijkt ook sterk op dat van Pakhom, een Egyptische gouverneur.
Waarschijnlijk is het dan ook gemaakt door Egyptische kunstenaars. Het beeld van Pakhom stamt uit de periode tussen 50 en 30 voor Christus, de tijd waarin ook de tweeling ter wereld kwam en opgroeide.
Zon en de maan Maar hoe weten we nu zeker dat het om de kinderen van Cleopatra gaat? Allereerst vanwege de verwijzing naar de zon en de maan. De omhelzing van de twee kinderen kan verwijzen naar de nachten met volle maan of naar de zonsverduistering die plaatsvond toen de twee kinderen van Cleopatra door Marcus Antonius als zijn kinderen erkend werden. Daarom kregen de kinderen ook de extra namen Helios en Selene.
Ook het feit dat het beeld een vermenging van de Griekse en Egyptische cultuur is, wijst erop dat Cleopatra er iets mee van doen heeft. Cleopatra kwam oorspronkelijk namelijk uit Griekenland.
In de Egyptische mythe wordt de maan geassocieerd met mannelijke goden, in de Grieke traditie wordt de maan juist met vrouwen geassocieerd. Hier zien we hoe het meisje juist met de maan wordt geassocieerd. Een synthese tussen twee grote tradities.
Maarten J. Raven (1953) studeerde Egyptische Taal en Letterkunde,
Kunstgeschiedenis en Archeologie aan de Universiteit Leiden.
Hij verricht sinds
1975 veldwerk in Sakkara (Egypte). Hij is in het bijzonder geïnteresseerd in de
kunst en materiële cultuur van het Nieuwe Rijk en de Late Periode, in
iconografie, magie en symboliek, en in Egyptomanie en de herontdekking van het
Oude Egypte.
Raven schreef zijn proefschrift over aspecten van de funeraire
symboliek (Symbols of resurrection: three studies in ancient Egyptian
iconography, 1984). Hij publiceerde vele artikelen, catalogi en
monografieën over materiële cultuur, de Leidse verzameling en het veldwerk te
Sakkara.
Naast zijn aanstelling als conservator is Maarten Raven actief als
bestuurslid van diverse instellingen op museaal en Egyptologisch gebied.
Incidenteel treedt hij ook op als gastdocent aan de Leidse Universiteit.
Expertise
Kunst en materiële cultuur van het Oude Egypte en Nubië
Egyptomanie en de geschiedenis van de Egyptologie
Belangrijkste onderzoeksprojecten
De collectie Egyptische bronzen van het RMO (1984-heden)
De collectie Egyptische mummies van het RMO, een samenwerkingsproject van
het RMO en het AMC (1997-2005)
Het Nederlandse aandeel in de herontdekking van het Oude Egypte (Testas,
Insinger) (1985-heden)
Opgravingen in het Nieuwerijks grafveld te Sakkara (Egypte), een
samenwerkingsproject van het RMO met de Egypt Exploration Society (1975-1998) en
het RMO en de Leidse Universiteit (1999-heden)
Het afgelopen jaar was ook in Sakkara te merken dat Egypte roerige
tijden doormaakt. Vanwege de politieke ontwikkelingen in Egypte is het
onderzoeksteam van het Rijksmuseum van Oudheden in 2011 niet naar Sakkara gegaan
voor de jaarlijkse opgravings- en onderzoeksperiode. Het terrein van de
opgraving is meerdere malen door plunderaars bezocht, op zoek naar
kostbaarheden.
Daarbij is ook de nodige schade aangericht aan de monumenten en
de magazijnen.Eind januari 2012 is voor het eerst in twee
jaar een klein team uit Leiden naar Sakkara afgereisd. Niet om
op te graven, maar om de monumenten en de magazijnen te controleren, om op te
ruimen en waar nodig te restaureren.
Begin maart keert het team weer terug naar
Nederland. Meer informatie over de vorderingen van het werk in
Sakkara vindt u op de speciale website van de opgraving.
Het archeologisch onderzoeksproject in Sakkara is begonnen in 1975. Tot en
met 1998 werkte het museum samen met de Egypt Exploration Society uit Londen.
Sinds 1999 wordt het project uitgevoerd in samenwerking met de Universiteit
Leiden. De leiding van het onderzoek is momenteel in handen van dr. Maarten
Raven, conservator van de Egyptische collectie van het museum.
Gedetailleerde informatie over de opgraving vindt u op de website www.saqqara.nl.
Resultaten
Doel van het project is meer te weten te komen over de achtergrond en
geschiedenis van de museumcollectie. Dit gebeurt door informatie verzamelen over
objecten die in dit gebied zijn gevonden. Die voorwerpen zijn in de loop der
tijd verspreid geraakt over musea in de hele wereld, waaronder het Rijksmuseum
van Oudheden. Het onderzoek in Sakkara heeft nieuw licht geworpen op de
plaats en functie van objecten in de grafmonumenten. Ook zijn verloren gewaande
graven teruggevonden. Nieuwe vondsten blijven in Egypte. Het in 2001 opgegraven
dubbelbeeld van de hogepriester Meryneith en zijn vrouw Anoey, bijvoorbeeld,
staat nu in het Egyptisch museum in Caïro.
Sakkara
Sakkara ligt zo'n dertig kilometer ten zuiden van Caïro. Aan de horizon ligt
de bekende trappiramide van farao Djoser (ca. 2650 v.Chr.). De woestijn bij het
dorp werd duizenden jaren lang gebruikt als begraafplaats voor hoge Egyptische
ambtenaren, belangrijke personen in het oude Egypte.
Het museum heeft
toestemming van de Supreme Council for Antiquities of Egypt om in een deel van
het grafveld onderzoek te doen. Dit deel stamt uit de periode van de farao's
Achnaton, Toetanchamon, Ay, Horemheb en Ramses I en II (1334-1212 v.Chr.).
Het team
De onderzoekers gaan elk jaar in januari en februari aan de slag. Het
internationale team bestaat uit wetenschappelijke experts, studenten en
medewerkers van de universiteit en het museum. Zeker zo belangrijk is de groep
Egyptenaren die helpt met het zware graafwerk.
Het team onderzoekt en
registreert ter plekke de vondsten, sporen en andere onderzoeksresultaten. Ze
worden na terugkomst uitgebreid bestudeerd en geanalyseerd en uiteindelijk in
wetenschappelijke publicaties beschreven.
Grafkamers
De gevonden graven in Sakkara bestaan veelal uit een tempeltje, met daaronder
een in de rotsen uitgehouwen grafkelder of een complex van verschillende
grafkamers. De wanden van de tempeltjes zijn gedecoreerd met reliëfplaten en
kleurrijke muurschilderingen. Via diepe schachten komt men in de eronder gelegen
grafkamers.
Tuinen van de farao's brengt bloemen, planten, kruiden en bomen van de oude
Egyptenaren naar Leiden. De tentoonstelling is ingericht als een siertuin met
een centrale vissenvijver, net als de fraaie tuinen van oud-Egyptische paleizen,
tempels en luxe woonhuizen. U ontdekt hoe mooi en gevarieerd de bloemen
en planten in Egypte waren en waarvoor ze werden gebruikt.
Lotusknoppen, papyrusbloemen en drieduizend jaar oude plantenresten
De tentoonstelling laat zien dat bloemen en planten een belangrijke rol
speelden in het dagelijks leven van de oude Egyptenaren en in hun religie. Dat
gebeurt aan de hand van meer dan tweehonderd voorwerpen, zoals afbeeldingen van
Egyptische landschappen en tuinen op stenen reliëfs, amuletten en vaasjes van
glas en faience in de vorm van lotusknoppen, papyrusbloemen, vruchten,
kleurrijke sieraden en gedroogde bloemenkransen uit het graf van farao Ramses
II. Bijzonder zijn de gedroogde bloemen, vruchten en planten die in het droge
Egyptische klimaat drieduizend jaar bewaard zijn gebleven.
Siertuinen voor de elite
Een keur aan gewassen floreerde in de tuinen, bloemkwekerijen, akkers,
moestuinen, boomgaarden en wijngaarden op de vruchtbare strook land aan de
oevers van de Nijl. De elite liet siertuinen aanleggen, waar men genoot van de
schaduw van de bomen. Deze tuinen stonden vol met kleurige bloembedden met
korenbloemen, papavers en kamille. In de vijvers geurden de blauwe lotussen.
Medicinale en goddelijke krachten
De opbrengst van Egyptische land- en tuinbouw werd niet alleen gebruikt voor
consumptie, maar ook om aan goden en overledenen te schenken. Aan de meeste
gewassen schreven de oude Egyptenaren medicinale en goddelijke krachten toe. De
lotus bijvoorbeeld, gold bij uitstek als symbool van nieuw leven. De wilde
vijgenboom was de woonplaats van de hemelgodin. Ook voor het leven na de dood
waren bloemen en planten belangrijk. In het ideale geval had het graf een eigen
tuin, of waren de wanden met tuinvoorstellingen beschilderd.
Inspiratie
Tot in onze tijd zijn Egyptische plantenmotieven een bron van inspiratie zijn
voor kunstenaars en wetenschappers. Tuinen van de farao's onderstreept
dat met een selectie van Art Deco kunst, negentiende-eeuwse sieraden met
Egyptische lotusmotieven en tekeningen die zijn gemaakt tijdens de expeditie van
Napoleon in Egypte.
Tentoonstellingsboek Tuinen van de farao's
Bij de tentoonstelling verschijnt een boek over tuinen en planten in het oude
Egypte, geschreven door conservatoren Maarten Raven en Christian Greco, en
RMO-medewerker Vincent Oeters. Prijs: 14,95 Full
colour, 80 pagina's, verkrijgbaar in de Museumshop
Tuinen van de farao's is in het Rijksmuseum van Oudheden
gelijktijdig te zien met de tentoonstelling Eilanden van de
goden.
Groepsrondleiding
Een groepsrondleiding met gids over Tuinen van de farao's kunt u
doen op alle dagen dat het museum open is. Het kost 75 per uur (max. 25
personen, exclusief toegang museum). U kunt een groepsrondleiding online reserveren. Telefonisch reserveren
via de Servicedesk kan ook: 071 - 5163 163.
Een leuk verhaaltje en informatie over de mestkever.
In Egypte scarabee genoemd
Bedachtzaam scharrelt de mestkever door het gras. Hij is op zoek naar een keutel. Onderweg trekken allerlei luchtjes zijn aandacht. De poep van de meeuw is niet te gebruiken. Het toilet van de camping ruikt 'interessant', maar daar kom je als mestkever niet zo gauw binnen. Gelukkig loopt er verderop een paard in de wei. Even zorgen de scherpe luchtjes van de plassende hond nog voor verwarring. Maar de heerlijk ruikende verse paardenvijgen zetten de mestkever toch op het goede spoor.
Tot over je oren in de poep
Zodra een mestkever poep heeft gevonden, graaft hij er een lange gang onder. De mest wordt stukje bij beetje naar beneden gebracht en opgeslagen in zijgangen. Smakelijk eten! In de voortplantingstijd vormen mestkevers paartjes. Samen maken ze een mestbal. Daar legt het wijfje een eitje in. Een volkomen veilige wieg. Zo veilig, dat mestkevers dan ook maar twee tot vier eitjes leggen.
In Egypte leeft de 'pillendraaier'. Deze mestkever kneedt poep tot een ronde bal. Daarna rolt hij de bal met z'n achterpoten weg. In de tijd van de farao's was de mestkever een heilig dier.
Ik vond dit verhaaltje nog ergens in de oude stoffige kasten van vroeger, en het leek me wel een leuk idee om het met jullie te delen. Daarom bij deze het verhaal over de mestkever en zijn heerlijke maaltijd: poep!
De Nationale Raad voor Vrouwen in Egypte is woedend over een wetsvoorstel dat seks met overleden echtgenotes toestaat.
Volgens het voorstel mag een man tot zes uur na de dood van zijn vrouw seks met haar hebben. De raad roept het parlement op het voorstel af te keuren.
De indiener heeft zich mogelijk laten inspireren door de ideeën van een Marokkaanse moslimgeestelijke. Die stelde vorig jaar dat 'afscheidsseks' tussen man en vrouw is toegestaan. De kans dat het Egyptisch parlement met het voorstel instemt, wordt klein geacht.
Scheiding
De Nationale Raad voor Vrouwen ageert ook tegen een voorstel dat huwelijken met meisjes vanaf veertien jaar legaliseert.
Vrouwenrechten staan in Egypte onder grote druk, nu een meerderheid van de parlementariërs uit orthodoxe moslims bestaat. Zij willen ook de wet terugdraaien die scheiding op verzoek van de vrouw mogelijk maakt, zonder toestemming van haar man.
De Nijlkrokodil leeft in de Nijl en in Groot-Brittannië regent het bijzonder veel. Deze en nog andere 'wijsheden' zijn mythes die eigenlijk niet kloppen. Lees hier de bekendste mythes.
1: De grootste piramide staat in Egypte Als we het woord piramide horen dan denken we spontaan aan Egypte. Maar de beroemde piramide van Cheops, met een breedte van 230 meter, is niet de grootste in zijn soort. In de buurt van Mexico City staat namelijk de Cholula piramide die 425 meter breed is en zich dus over een groter grondoppervlak uitstrekt. De Cheops is daarentegen wel hoger.
2: De Chinese Muur is zichtbaar vanaf de maan De beroemde Chinese Muur mag dan wel het langste bouwwerk ter wereld zijn, maar toch is dit icoon niet zichtbaar vanaf de maan, die zich op 380.000 km van onze aardbol bevindt. Vanuit het ISS hebben astronauten al wel eens met een telelens ingezoomd op de muur maar het internationale ruimtestation is dan ook maar 350 km van de aarde verwijderd.
3: De scheefste toren staat in Pisa De toren van Pisa helt vier procent over en is de beroemdste scheve toren. Een kerk in de Duitse stad Suurhusen staat echter nog schever. Die toren staat 5,19 procent gebogen en veroverde daarmee een plaats in het Guinness Book of World Records.
4: Eskimo's wonen in iglo's Eskimo's hebben eigenlijk nooit echt in iglo's gewoond. Ze gebruikten ze enkel als een tijdelijke verblijfplaats tijdens de jacht. De Inuit, de naam waarmee de Eskimo's van Groenland en Canada zichzelf aanduiden, wonen nu in stenen huizen, vroeger in hutten en tenten.
5: De Dode Zee bevat het zoutste water Het is bekend dat je door het hoge zoutgehalte van 33 procent kan drijven op het water van de Dode Zee. Toch bevat dit meer niet het zoutste water ter wereld. Met 34,8 procent bevat het Assalmeer in Djibouti meer zout. Het Don Juanmeer op Antarctica doet zelfs nog beter met een zoutgehalte dat de veertig procent overschrijdt.
6: De Nijlkrokodil leeft in de Nijl De Nijlkrokodil mag dan wel in heel Afrika voorkomen maar niet (meer) in de Nijl. Door de bouw van de bekende Aswandam werden deze dieren verdreven uit Egypte en uiteindelijk zelfs teruggedrongen tot ver in buurland Soedan.
7: Venetië heeft de meeste bruggen De stad Venetië met de vele kanalen heeft wel degelijk veel bruggen (398) maar reikt nog niet tot aan de enkels van Amsterdam (1.282) en Hamburg (2.123).
8: Het verkeer rijdt enkel links in Groot-Brittannië en de Britse koloniën In maar liefst 59 landen rijdt het verkeer aan de linkerkant van de weg en dat zijn niet allemaal Britse koloniën. Ook in Zuidelijk Afrika, Japan, Thailand en Pakistan wordt er links gereden.
9: De Panamahoed komt uit Panama Het bekende stroachtige hoofddeksel wordt door vele mensen Panamahoed genoemd. Toch vindt de productie ervan plaats in Ecuador en Mexico. Hoe is die naamgeving dan ontstaan? Vroeger werden zulke hoeden via een centrale douanepost in Panama geëxporteerd en kreeg elk exemplaar de stempel 'Panama'.
10: Het regent veel in Groot-Brittannië Als men naar Groot-Brittannië reist, wordt vaak gedacht dat het zal regenen. Toch regent het daar minder dan we veronderstellen. In de Italiaanse hoofdstad Rome regent het bijvoorbeeld meer.
ANKARA - De kleindochter van de laatste Ottomaanse sultan, prinses Neslisah, is maandag op 91-jarige leeftijd overleden in Istanbul. Dat heeft haar familie bekendgemaakt. Ze was het oudste lid van de Ottomaanse dynastie.
Prinses Neslisah werd in 1921 geboren, twee jaar voor er een eind kwam aan het Ottomaanse rijk en de republiek Turkije werd gesticht. Ze was een kleindochter van sultan Vahdettin. Prinses Neslisah was getrouwd met de Egyptische prins Muhammed Abdel Monem, die van juli 1952 tot juni 1953 regent was van Egypte. Hij overleed in 1979.
Egyptespecialist Nile Travel
heeft vertrouwen in de toekomst
AMSTERDAM, 20120308 -- De nieuwe
Egyptische regering gaat investeren in het toerisme. Na een jaar van onrust en
onduidelijkheid zien ook Nederlandse reisorganisaties positieve ontwikkelingen
in Egypte. Magdi Moustafa, directeur van Egyptespecialist Nile Travel, maakt het
allemaal van dichtbij mee. "Vorige week bezochten we in samenwerking met
Transavia met een delegatie het congres 'The Future of Tourism in Egypt'. We
spraken ook met vertegenwoordiging van het nieuwe Egyptische parlement. Dat
stemt ons zeer positief."
Vorig jaar daalde het toerisme in Egypte
door de onrust met zon 33% ten opzichte van 2010. Begin 2012 staat Egypte er
heel anders voor. In de toeristische gebieden aan ambitie geen gebrek, maar ook
het nieuwe parlement gaat de schouders onder het toerisme zetten. Eind februari
werd dit allemaal besproken op het congres The Future of tourism in
Egypt.
Nieuwe politiek Magdi Moustafa was
aanwezig bij het congres. "We hebben ons zorgen gemaakt over de politieke
situatie in Egypte, maar alle politieke partijen hebben toerisme zeer hoog in
het vaandel staan. Er is veel gezegd en geschreven in westerse media over de
grootste politieke partij, het Moslimbroederschap. Een ding is duidelijk, elke
toerist zal met open armen ontvangen worden."
Investeringen
Momenteel wordt er nog steeds geïnvesteerd in het toerisme in
Egypte. Luchthavens in de buurt van badplaatsen worden uitgebreid en ook de
capaciteit in hotelkamers groeit nog steeds. Op het congres spraken
parlementsleden en de toerisme-autoriteit in Egypte ambitieuze plannen voor de
toekomst uit.
Zo wordt er gedacht aan dependances van het wereldberoemde
Egyptische museum in diverse badplaatsen, een snelle treinverbinding tussen
Cairo en de badplaatsen en betere opleiding voor mensen werkzaam in het
toerisme.
Vrijheid Het Moslimbroederschap en andere
aanwezige politieke partijen op het congres maakten ook nog eens extra duidelijk
dat elke toerist zich vrijelijk in Egypte moet kunnen bewegen, waarbij respect
voor de normen en waarden van de toerist voorop staan.
Positief
Moustafa houdt een zeer goed gevoel over aan het congres. "Dit is
één van de positieve signalen die we de laatste maanden vaker zien. Er zijn een
hoop goede plannen. Met de presidentsverkiezingen in juni in het vooruitzicht,
kunnen er ook snel veranderingen komen. Iedereen is eensgezind en kijkt naar de
toekomst."
Nile Travel verzorgt al 25 jaar reizen naar Egypte en is de
grootste aanbieder van reizen naar Egypte in Nederland. "De situatie die we nu
zien is spannend, maar ook zeer positief. Onze lokale gidsen zijn er klaar voor
en we weten precies wat er speelt in Egypte. Daardoor kunnen we onze klanten
voorzien van een goed advies."
(Novum/AP) - JERUZALEM - Op een bazaar in de Oude Stad van Jeruzalem zijn
twee gestolen deksels van eeuwenoude Egyptische doodskisten ontdekt.
Dat heeft
de Israëlische oudhedendienst
dinsdag bekendgemaakt. De deksels zijn in beslag genomen.
De versierde houten deksels zijn onherstelbaar beschadigd, doordat ze in
tweeën waren gezaagd. De deksels stammen uit de zestiende tot de veertiende eeuw
voor Christus en de tiende tot de achtste eeuw voor Christus.
Volgens de oudhedendienst hebben de dieven de deksels waarschijnlijk gestolen
uit Egyptische graftombes en naar Dubai gesmokkeld. Van daaruit zouden ze via
Europa in Israël terecht zijn gekomen.
Wanneer de diefstal plaatshad is niet bekend. Israël wil de deksels teruggeven
aan Egypte.
We kenden hem alleen maar uit documenten: Sénakht-en-Re. Maar nu zijn ook sporen uit zijn leven teruggevonden.
Sénakht-en-Re: de naam kenden archeologen al. Die komt namelijk terug in drie documenten die allen één of twee eeuwen na de dood van de farao zijn opgesteld. Maar verder wisten we helemaal niets van deze mysterieuze heerser. Een nieuwe vondst brengt daar nu echter verandering in.
Hier staan de namen van de farao vermeld. Foto: CNRS.fr.
Deur Wetenschappers waren bezig met opgravingen rondom de tempel van Ptah toen ze op de resten van een kalkstenen deurpost stuitten. Deze bleek onderdeel uit te maken van een gebouw. Op de deurpost werden hiëroglyfen aangetroffen.
De deurpost is meer dan twee meter hoog en weegt bijna een ton. Uit de hiëroglyfen blijkt dat de deur aan de zonnegod Amon-Re werd opgedragen. Ook staat op de deurpost beschreven wie het gebouw tot stand liet komen.
En dat is u raadt het al farao Sénakht-en-Re.
Titels Het is voor het eerst dat er in Egypte sporen uit het leven van de farao worden teruggevonden (ook de tombe van de farao is nooit gevonden). Dankzij deze vondst zijn de onderzoekers dan ook een stuk wijzer geworden.
Zo kunnen ze de farao nu eindelijk op de juiste plaats op de tijdlijn plaatsen. Het gebouwtje stamt namelijk uit de zeventiende dynastie (1634 tot 1543 voor Christus). Ook is nu met zekerheid te stellen dat Sénakht-en-Re echt een farao was. Op de deur wordt hij beschreven als Horus Koning van Opper- en Neder-Egypte en Zoon van Ra. De onderzoekers benadrukken dat het heel bijzonder is dat een farao aan de hand van één object met daarop al zijn titels kan worden geïdentificeerd.
Voor de oude Egyptenaren was deze farao waarschijnlijk heel belangrijk: hij werd gezien als één van de grondleggers van het Nieuwe Rijk. Dit is een periode die ongeveer van 1550 tot 1070 voor Christus duurde en volgde op de Tweede Tussenperiode.
In laatstgenoemde periode was een groot deel van Egypte in handen van de Hyksos. Zij werden echter ergens rond 1568 voor Christus uit Egypte verdreven.
Plaquette
met afbeelding godin Hathor in gedaante van een koe, omgeven door een papyrusbos
(750-332 v. Chr.)
Tuinen van de farao's brengt bloemen, planten, kruiden en bomen van
de oude Egyptenaren naar Leiden. De tentoonstelling is ingericht als een
siertuin met een centrale vissenvijver, net als de fraaie tuinen van
oud-Egyptische paleizen, tempels en luxe woonhuizen. U ontdekt hoe mooi
en gevarieerd de bloemen en planten in Egypte waren en waarvoor ze werden
gebruikt.
Lotusknoppen, papyrusbloemen en drieduizend jaar oude plantenresten
De tentoonstelling laat zien dat bloemen en planten een belangrijke rol
speelden in het dagelijks leven van de oude Egyptenaren en in hun religie. Dat
gebeurt aan de hand van meer dan tweehonderd voorwerpen, zoals afbeeldingen van
Egyptische landschappen en tuinen op stenen reliëfs, amuletten en vaasjes van
glas en faience in de vorm van lotusknoppen, papyrusbloemen, vruchten,
kleurrijke sieraden en gedroogde bloemenkransen uit het graf van farao Ramses
II.
Bijzonder zijn de gedroogde bloemen, vruchten en planten die in het droge
Egyptische klimaat drieduizend jaar bewaard zijn gebleven.
Siertuinen voor de elite
Een keur aan gewassen floreerde in de tuinen, bloemkwekerijen, akkers,
moestuinen, boomgaarden en wijngaarden op de vruchtbare strook land aan de
oevers van de Nijl.
De elite liet siertuinen aanleggen, waar men genoot van de
schaduw van de bomen. Deze tuinen stonden vol met kleurige bloembedden met
korenbloemen, papavers en kamille. In de vijvers geurden de blauwe lotussen.
Medicinale en goddelijke krachten
De opbrengst van Egyptische land- en tuinbouw werd niet alleen gebruikt voor
consumptie, maar ook om aan goden en overledenen te schenken. Aan de meeste
gewassen schreven de oude Egyptenaren medicinale en goddelijke krachten toe. De
lotus bijvoorbeeld, gold bij uitstek als symbool van nieuw leven.
De wilde
vijgenboom was de woonplaats van de hemelgodin. Ook voor het leven na de dood
waren bloemen en planten belangrijk. In het ideale geval had het graf een eigen
tuin, of waren de wanden met tuinvoorstellingen beschilderd.
Inspiratie
Tot in onze tijd zijn Egyptische plantenmotieven een bron van inspiratie zijn
voor kunstenaars en wetenschappers. Tuinen van de farao's onderstreept
dat met een selectie van Art Deco kunst, negentiende-eeuwse sieraden met
Egyptische lotusmotieven en tekeningen die zijn gemaakt tijdens de expeditie van
Napoleon in Egypte.
Wandelroute Hortus botanicus
De Hortus botanicus
Leiden (op 5 min. loopafstand van het museum) biedt een wandelroute langs
planten uit het Midden-Oosten in de tuin en in de Victoriakas.
Extra's bij de tentoonstelling
Egyptische
praalwagen op het Bloemencorso Bollenstreek (18 t/m 22 april 2012)
full colour tentoonstellingsboekje (14,95)
RoMeO Magazine (2,95)
gedetailleerde maquette (4,7 x 2,5 m.) van de paleistuin die farao Achnaton
bouwde in zijn hoofdstad Amarna (te zien in een aparte zaal bij de museumentree)
plantenroute door het museum
lezingen en workshops
Ladies Night
Egyptisch assortiment in de Museumshop
kinderactiviteiten in de meivakantie
Tuinen van de farao's is in het Rijksmuseum van Oudheden
gelijktijdig te zien met de tentoonstelling Eilanden van de
goden.
Groepsrondleiding
Een groepsrondleiding met gids over Tuinen van de farao's kunt u
doen op alle dagen dat het museum open is. Het kost 75 per uur (max. 25
personen, exclusief toegang museum). U kunt een groepsrondleiding online reserveren. Telefonisch reserveren
via de Servicedesk kan ook: 071 - 5163 163.
Tuinen van de farao's kwam tot stand met dank
aan de Hortus botanicus Leiden, het Römisch Germanisches Museum (Keulen), het
Botanisher Garten und Botanisches Museum Berlin-Dahlem (Berlijn), Steltman
Juwelier (Den Haag) en de BankGiro Loterij.
Jezus Christus ontkwam niet aan vervolging door de Romeinen
Het verhaal van de joodse rabbi Jezus van Nazaret is een krachtige vertelling, een tragedie zonder een tragisch einde.
In de klassieke Griekse tragedie heerst het noodlot. Niemand ontsnapt aan zijn of haar (nood)lot. Elke poging om uit het tragische te komen, leidt tot meer tragedie. De onontkoombaarheid van het lot is de kern van de tragedie.
Mirakel Ook het verhaal van Christus is tragisch. Zijn geboorte was al een mirakel. Het was voorzien dat hij en zijn familie moesten worden vervolgd. Dit lijkt op het begin van een Griekse tragedie.
Toch is het een joods verhaal. Maria vluchtte met de pasgeboren Jezus naar Egypte. Vanaf hier zwijgt de verteller. Totdat Jezus weer terug is in het Heilige Land.
Iconografie Maar de iconografie verraadt de invloed van de oude Egyptenaren op het fenomeen 'zoon van God'.
Drie eeuwen eerder hoorde Alexander de Grote van een priester bij een tempel van Zeus in Siwa (Egypte) al woorden die hem uit de wereld van mensen hebben gerukt: O pai Dios - de zoon van God of Zeus. Alexander de Grote kreeg de bijnaam 'de zoon van God'.
Egypte, daar begon ook het verhaal van Mozes, waar de goddelijke wil de joden uit de slavernij verloste.
Onbegrijpelijk In Egypte zocht de joodse Jezus zijn toevlucht. Dat is werkelijk een mirakel, een narratief mirakel. Maar even groot en onbegrijpelijk is een ander mirakel.
Het vroege christendom ontwikkelde een onverzadigbare vorm van het antisemitisme. Terwijl de oprichter van het christendom geen christen maar een jood was. Dat is toch een onverklaarbaar mirakel!
Het woord 'christen' is een latere uitvinding van heiligen. De tragedie van Jezus was juist het feit dat hij volgens de openbaring, dus de wil van God, moest lijden. En hij heeft geleden: hij is gemarteld en gedood door de Romeinen. Maar het Jezusverhaal kent geen tragisch einde en dat is het verschil met de Griekse tragedie. Daar eindigt alles tragisch en noodlottig.
Fluitend Christus werd vermoord, maar herrees op de derde dag. Fluitend kondigden de vrouwen, de Marias, zijn herrijzenis af.
Dit is precies het on-Griekse aan het christelijke Europa: een tragedie zonder tragisch einde. Zou dat in het perspectief van Grieken geen komedie zijn?
Het is een voor ons herkenbare toestand: een tragedie zonder tragisch einde is gewoon een Hollywoodfilm. Een gemiddelde Hollywoodfilm heeft een happy end. Het Europese christendom is een verhaal met een happy end. Hierin ligt precies de kracht en de zwakte van Europa: de ontkenning van de dood en eindigheid.
Bron van kracht De tragische komedie is natuurlijk een bron van kracht als je weet dat alles uiteindelijk goed eindigt. Dat motiveert de mens om te handelen.
Maar daarmee wordt hij tegelijkertijd verzwakt. Als het happy end niet zichtbaar is, durft de Europeaan niet te handelen. Het Europese geloof is immers een geconditioneerd geloof. Maar het aanvaarden van het tragische is juist de bron van creativiteit en weerbaarheid.
Abraham Hoe moeten we Europa begrijpen? Wat is Europa? Athene en Rome, of Jeruzalem? Ik begrijp Europa met behulp van twee metaforen: Abraham en de Odysseus.
De joodse Abraham trok telkens weg. Hij was de nomade onder de nomaden. Een nomade met een goddelijk gevoel voor gerechtigheid. Abraham trok bij volkeren binnen. Hij voerde de dialoog met anderen en eindigde zijn dialoog met een contract.
Abraham is de man van beloftes. Als mensen geen beloftes kunnen afleggen en aanvaarden, zal de wereld aan onbetrouwbaarheid ten onder gaan. Zonder belofte is er geen vorm van goede trouw of redelijkheid en billijkheid. Maar Abraham keerde nooit terug.
Hij trok verder, hij was de 'terugloosheid' zelve. Hij verlangde niet naar een plek, maar hij verlangde vooruit, naar een onbestemde toekomst. Het joodse Europa symboliseert in haar geschiedenis het verlangen om terugloos - zonder een terugkeer - op aarde te zijn. De Europeanen waren altijd onderweg naar een onbestemde plek en toekomst.
Homerus Maar Europa is ook Odysseus. De held van Homerus werd telkens verleid met alles waarmee goden en demonen een sterfelijke mens kunnen misleiden. Maar hij wilde toch naar huis teruggaan - terugkeren.
Waarnaar wilde hij terugkeren? Naar een vrouw, naar de waarheid, Penelope. Odysseus is de held van de eeuwige terugkeer. Ook dat is Europa. Een goede Europeaan verlangt altijd naar een terugkeer (hoe imaginair ook) naar Europa.
Alles wat de Europeaan aanraakt, neigt te europeaniseren. Odysseus is de eeuwige terugkeer, het eeuwige verlangen om naar de plek, naar het afgebakende, naar de oerplek terug te keren. Europa is daarom een dubbelzinnig en tweevoudig verlangen: de eeuwige terugloosheid van Abraham en de eeuwige terugkeer van Odysseus.
Ambigue figuur Christus van Europa is daarom geen zuivere jood. Hij is een ambigue figuur: held in een tragedie met een happy end. Hij symboliseert de pijn, maar ook de verlossing, het weggaan en toch de belofte om ooit naar huis, naar Jeruzalem terug te gaan.
Christus is daarom het scharnier van Europa. Jezus is Abraham en Odysseus tegelijk. Ja, dat is literatuur: een ambigue affaire.
Kloof Er blijft een onoverbrugbare kloof tussen Jezus als Christus, een joodse rabbi, en het christendom. Het christendom is de geschiedenis, maar Christus is voorbij de historie.
Het is ook de onoverbrugbare kloof tussen literatuur en werkelijkheid, tussen het transcendente en het immanente, tussen hier en daar, tussen altijd-zijn en steeds voorbij-zijn en tenslotte tussen Rome en Jeruzalem.
Twee beloftes komen samen in Europa: het joodse eeuwige verlangen naar terugloosheid en het Hellenistische eeuwige verlangen naar terugkeer.
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/01055/Sharm_el-sheikh_1055864d.jpg"," "," ",200,121);)
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/01055/Brayka_Bay_Reef_re_1055863d.jpg"," "," ",200,150);)
Farao's lieten zich balsemen en zich met al hun rijkdommen begraven om, als ze weer levend zouden worden, zij in ieder geval tussen hun weelde zouden ontwaken.
Ook in deze tijd ambieert men het eeuwige leven en laat men zich zelfs invriezen, in de hoop, op een later tijdstip te kunnen ontwaken , en wel op het moment dat men een oplossing heeft voor de doodsoorzaak van voordien. Even ontdooien en klaar:
Wel spannend! In wat voor een wereld zult u wakker worden, na bijvoorbeeld 100 jaar?
mige mensen zijn in het aardse leven de fysieke staat reeds lang overstegen, en achten het dan ook niet nodig in hun eigen oude lichaam terug te keren.
Daar dit alpha vrouwtje haar beta hersengolven weer eens een update wil geven, ben ik mij gaan verdiepen in een voor mij ongrijpbare wiskundige materie.
De geruststellende gedachte van reïncarnatie heb ik per heden in de wilgen gehangen.
Even een stukje technische ondersteuning van de helpdesk, die ik na het lezen van de eerste paar regels, maar even gebeld heb...
n redelijk verstand met een creatieve geest, die niet bang is zich open te stellen voor nouveautés.
Waarschuwing:
Deze theorie is gebaseerd op singulariteit, wat zich laat omschrijven als iets abnormaals of iets ongewoons. Normale regels en wetten zijn hier niet meer geldig en kunnen aldus niet meer toegepast worden.
u komt het... De clou!
Zijn wet luidt: verdubbeling van processorcapaciteit binnen een gegeven tijd. (toen nog transistors)
Jezus Christus ontkwam niet aan vervolging door de Romeinen 
