Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
15-11-2012
Expositie 'Toetanchamon, zijn graf en zijn schatten' naar Amsterdam
Expositie 'Toetanchamon, zijn graf en zijn schatten' naar Amsterdam
De internationale tentoonstelling 'Toetanchamon, zijn graf en zijn schatten' komt naar Amsterdam. Van 29 november tot en met 5 mei 2013 zijn in de nieuwe tentoonstellingsruimte Amsterdam EXPO (naast station Amsterdam Zuid) gereconstrueerde schatten uit de tijd van de jonge farao te zien.
Drie van Toetanchamons grafkamers zijn identiek nagebouwd voor de tentoonstelling op basis van schetsen en notities van Howard Carter (de ontdekker van de graftombe) en beelden van fotograaf Harry Burton. De kamers bevatten replica's van juwelen, amuletten, koffers, stoelen, wapens, een gouden strijdwagen, grote vergulde schrijnen en het beroemde dodenmasker.
Alle objecten zijn vervaardigd door vooraanstaande Egyptische ambachtslieden en goedgekeurd door internationaal gerenommeerde wetenschappers en egyptologen. Multimediapresentaties laten het publiek kennismaken met de culturele en religieuze wereld van het Oude Egypte.
De rondreizende expositie is al te zien geweest in steden als Parijs, Barcelona, Brussel, Seoul en Zürich en heeft daar miljoenen bezoekers getrokken. De kaartverkoop voor de tentoonstelling start vandaag.
Een kaartje kost 16 euro (exclusief reserveringskosten, inclusief audiogids).
We kennen allemaal de Egyptische goden, Egyptische piramiden en tempels en de Egyptische mummies, maar hoe deze zijn ontstaan is nog een raadsel. Het is in ieder geval geen geheim dat het oude Egypte blijft boeien. Nog steeds worden er opgravingen gedaan waarbij interessante voorwerpen worden gevonden, ook doen archeologen nog vaak onderzoeken naar de 'geheimen' van het oude Egypte. R.A. Schwaller de Lubicz zei ooit; 'Het oude Egypte had geen religie, het wás een religie'. Geen ander volk wist zoveel als zij destijds.
Egyptische beschaving De Egyptische beschaving begon rond 3300 voor Christus en eindigde in 332 voor Christus na de verovering door Alexander de Grote.
De Egyptenaren kenden een gestructureerde maatschappij wat af te leiden is uit de piramiden en tempels die ze naliet. De basis van de beschaving was de mysterieuze band die de mens verbindt met zijn omgeving, de natuur.
Zo was bijvoorbeeld het overstromen van de Nijl een bestaansvoorwaarde voor de Egyptische beschaving met als gevolg dat goden die met de natuur geïdentificeerd werden overheersen in Egyptische scheppingsverhalen. Alle Egyptische wijsheden bij elkaar waren de basis voor de Griekse beschaving.
Menes, eerste leider Voor zover bekend was Menes de eerste koning van het Oude Egypte. Hij regeerde vanaf ongeveer 3100 voor Christus en zorgde o.a. voor het verleggen van de Nijl.
Uit onderzoek blijkt dat Menes nauwkeurig de kracht kon berekenen waartegen hij weerstand moest bieden en d.m.v. dijken het stroomgebied van de Nijl wijzigde. Deze koning (of farao) was tevens de stichter van Memphis, hoofdstad van het Oude Egypte. Sommige Egyptologen beweren dat Menes en Narmer dezelfde persoon zijn.
Taal en schrift Het oude Egyptische schrift bestond uit schrifttekens, beter bekend als hiërogliefen. Dit schrift ontstond ten tijde van Menes en bestond in eerste instantie alleen uit opschriften op aardewerk of kleine tafeltjes gemaakt en erg korte afdrukken van zegels.
Bewijzen duiden erop dat vanaf 3050 voor Christus het schrift ook fonetisch gebruikt werd, ofwel er werden klanken gemaakt. Omdat het schrijven van hiërogliefen niet makkelijk was werd het alleen gedaan door de hoogopgeleide ambtenaren. Het werd zowel van links naar rechts als van rechts naar links geschreven.
De dierenwereld Dieren komen veelvuldig voor in de mythen, fabels en legenden van de Egyptenaren. Maar de oude Egyptenaren keken met dubbele gevoelens naar de dierenwereld.
Ze zorgden goed voor de dieren waarmee ze leefden en die als voedsel dienden maar tevens kende ze gevaarlijke wilde dieren die getemd of vermoord moesten worden. Sommige dieren of delen van hen werden gebruikt als medicijn of voor de magie.
Dieren met een ontzagwekkend uiterlijk werden regelmatig als goden vereerd.
Wil je eens wat anders in Egypte dan op het strand liggen of oude tempels en piramides bezichtigen? Neem je sportieve kleding mee en ga op zoek naar spanning en avontuur. Egypte is namelijk een uitstekend land voor een actieve vakantie.
Wat dacht je bijvoorbeeld van een dagje sandboarden of `s nachts de Mozes-berg beklimmen?! Actief bezig zijn in Egypte kan in de meest uitdagende vormen.
Sandboarding De nieuwste rage in Egypte is sandboarding. Tijdens deze sport is het de bedoeling om zo snel mogelijk van een enorme zandduin in de woestijn af te glijden, terwijl je op een smal board staat. Met een beetje geluk kun je snelheden halen van 80 km per uur.
Ondanks dat het vandaag de dag een rage is, is het geen nieuwe sport. Al eeuwen geleden gleden de inwoners van Egypte met houten planken van de woestijnduinen af.
Woestijnrally Ben je op zoek naar een echte adrenalinestoot, met de auto of motor de woestijn ontdekken is dan een aanrader. Het is zeker handig als je enige rally-ervaring hebt, want rijden in de woestijn is niet gemakkelijk.
Vind je zelf rijden niet nodig dan kun je ook kijken bij een van de rally evenementen die er georganiseerd worden. De meest bekende is de Pharaons International Cross Country Rally, die richt zich op semi-amateurs en professionals.
Mozes-berg beklimmen In de Sinaï-woestijn in het oosten van Egypte bevindt zich het Sinaï-gebergte met de Mozes-berg als bekendste berg. De Mozes-berg is 2200 m hoog en er wordt gezegd dat Mozes hier de 10 geboden ontving. Je kunt overdag en `s nachts de 7 km lange tocht naar boven maken.
Ga je `s nachts dan kun je vanaf de top genieten van een geweldige zonsopgang. Je doet er dan uiteraard wat langer over omdat het behoorlijk donker is op sommige stukken.
Hike- en trektochten De Sinaï-woestijn is niet alleen geschikt voor het beklimmen van de Mozes-berg, je kunt er ook prachtige hike- en trektochten maken. De regio kent diverse wandelpaden, variërend van korte routes voor beginners tot zware trektochten van 2 weken.
Je kunt ook een wandeltocht maken langs verschillende bergstammen, tevens onder begeleiding van lokale stamleden. Zij kunnen veel vertellen over de omgeving en zo krijg je een totaal nieuw inzicht in Egypte.
Golfen in Egypte Egypte kent een aantal uitstekende golfbanen met goede faciliteiten. Door het milde klimaat kun je het hele jaar door golfen. In de hoofdstad Caïro alleen al vind je 7 golfbanen en rond de Rode Zee liggen 5 prachtige golfbanen, in totaal zijn er 20 topbanen in Egypte.
De een ligt midden in het historische Caïro en een ander op de bergen van Luxor waar de farao`s van het oude Egypte liggen begraven. Kortom; iedere golfbaan heeft zijn eigen unieke kenmerken.
Duiken Niet de meest originele activiteit maar wel een enorm mooie. In de Rode Zee zijn vele prachtige duikspots, die nog niet allemaal ontdekt zijn door de massa. Marsa Alam is bijvoorbeeld een begrip bij duikers voornamelijk vanwege de duikplekken direct aan de kust en de mogelijkheid om met een duikboot op stap te gaan. In de Golf van Akaba bij Dahab ligt de Blauwe Put, een 80 m diepe krater die een grote aantrekkingskracht heeft bij duikers en snorkelaars.
Windsurfen Met de geringe deining, prachtige zonneschijn en winden die regelmatig tot 30 knopen aanzwellen bieden de Egyptische zeeën perfecte omstandigheden om te windsurfen. Zowel beginners als gevorderden kunnen deze actieve watersport beoefenen in Egypte. Ras Sudr, in de omgeving van Caïro, heeft de reputatie een van de beste windsurfbestemming van de wereld te zijn, vooral vanwege de stabiele weersomstandigheden en geliefde dolfijnen die om je heen zwemmen.
Na vijfentwintig jaar
restaureren zijn de zes graftombes van de Egyptische voorstad Gizeh weer
toegankelijk voor toeristen.
Piramides weer open
Ook de Piramide van Chefre, de op één na grootste van Gizeh, is weer geopend.
De zes tombes werden ontdekt in 1927.
Er rusten veel koninklijken, waaronder
Prinses Mersankh, de dochter van piramidebouwer Koning Khufu, en Senefru-Kha-Ef,
de penningmeester van de koning.
Veel artefacten uit de heropende graftombe zijn opgenomen in het Egyptische
Museum in Cairo.
CAÏRO Tsjechische archeologen hebben het graf van een prinses opgegraven, ten zuiden van Caïro. Er wordt gedacht dat het graf ongeveer 4.500 jaar oud is. Mohammed El-Bialy, hoofd van het ministerie van Oudheden, zei dat het gaat om de begraafplaats van prinses Shert Nebti.
Deze werd omringd door de graven van vier hoge ambtenaren, die dateren uit 2500 voor Christus, in de buurt van de beroemde trappiramide van Sakkara.
'De inscripties op de kalkstenen van het graf geven aan dat Shert Nebti de dochter van koning Men Salbo was. Het is nu de vraag of we meer graven zullen vinden rond het graf,' vertelt El Bialy. 'We weten vrij weinig over haar vader, de koning, of haar moeder, maar we hopen dat toekomstige ontdekkingen deze vragen zullen beantwoorden.'
Het graf zou van belang zijn voor het toerisme in Egypte, om mensen weer naar het land te krijgen na de onrust.
Afbeelding 1 van 4 Afbeelding 1: Romeins ruitermasker uit de wijk Matilo (langdurig bruikleen provincie Zuid-Holland)
Afbeelding 2 van 4 Afbeelding 2: marmeren kop die waarschijnlijk Aphrodite voorstelt
Afbeelding 3 van 4 Afbeelding 3: pot uit 800-500 v.Chr., gevonden in Well (Maasduinen, Noord-Limburg)
Afbeelding 4 van 4 Een zorgvuldig ingepakt object gaat op weg naar een ander museum
Het Rijksmuseum van Oudheden heeft een uitgebreide collectie van ruim 150.000 archeologische objecten. Daar zitten vele bijzondere voorwerpen tussen. De Egyptische collectie bijvoorbeeld, is een van de tien belangrijkste in de wereld. Geen wonder dat andere musea vaak aankloppen voor 'bruiklenen'. Dat zijn objecten die ze voor korte of lange tijd willen lenen om in hun eigen museum op een tentoonstelling te laten zien.
Door het uitlenen van objecten kunnen zoveel mogelijk mensen van de collectie van het Rijksmuseum van Oudheden genieten. Het museum leent zelfs topstukken af en toe uit, zodat men bijvoorbeeld ook buiten Nederland deze prachtige objecten kan bewonderen.
Nu te zien in andere musea
Op dit moment zijn diverse voorwerpen uit de collectie van het Rijksmuseum van Oudheden te zien in andere musea. Een greep uit deze bruiklenen:
Op de tentoonstelling Leiden in vogelvlucht zijn drie objecten uit de collectie Nederland in de Romeinse tijd te bewonderen: een replica van het Romeinse ruitermasker uit de Leidse wijk Matilo, de loden vloektabel en een hand van een bronzen standbeeld, beiden in de wijk Roomburg gevonden. Te zien in het Kinderrechtenhuis (het voormalige Heilige Geest Weeshuis) in Leiden, van 5 april 2012 t/m 1 april 2013. » Zie hiernaast afbeelding 1
Van 24 maart t/m 12 augustus 2012 zijn in Museum het Valkhof in Nijmegen 300 objecten uit de collectie van het Rijksmuseum van Oudheden te bewonderen in de tentoonstelling Waarom godinnen zo mooi zijn. De expositie vertelt over liefde en schoonheid in het oude Egypte, Griekenland, de Romeinse wereld en het Nabije Oosten. Parfumflesjes, sieraden en prachtige Griekse vazen geven een kijkje in schoonheid in het dagelijks leven; vruchtbaarheidsbeeldjes en mummiemaskers illustreren het belang van vruchtbaarheid en behoud van schoonheid na de dood. » Zie hiernaast afbeelding 2
Een pot, een urn en een hamer uit de Nederlandse prehistorische collectie zijn van 7 mei 2012 tot 1 januari 2015 in bruikleen gegeven aan Stichting Limburgs Landschap. De objecten zijn te zien in bezoekerscentrum de Maasduinen in Well. » Zie hiernaast afbeelding 3
Vanaf 18 maart 2012 zijn 35 Egyptische objecten uitgeleend aan het Museo Civico Archeologica in Bologna. Ze sieren daar de Egyptische afdeling t/m 1 januari 2015
Voor de tentoonstelling Het geheim van de slang in het Afrikamuseum in Nijmegen zijn 10 objecten uitgeleend. Te zien van 1 april t/m 5 oktober 2012
Vanaf 1960 begon de Egyptische overheid met de bouw van een stuwdam in de Nijl. Een groot stuk land in het zuiden van Egypte zou daardoor onder water komen te staan. De vele oude cultuurschatten in het gebied dreigden hierbij verloren te gaan, maar UNESCO organiseerde een reddingsplan. Nederland hielp mee met die campagne. Als dank hiervoor ontving het museum een authentieke tempel uit het dorp Taffeh.
Tweeduizend jaar oud
De ruim zes meter hoge tempel werd ongeveer tweeduizend jaar geleden gebouwd in opdracht van de Romeinse keizer Augustus. Nadat de Romeinen de macht in Egypte hadden gegrepen, zetten ze langs de zuidgrens een reeks forten. Deze tempel hoort bij zo'n vesting. is gemaakt van zandsteen en werd rond het begin van onze jaartelling gebouwd.
Hij was eerst gewijd aan de godin Isis en is later als christelijke kerk gebruikt. De tempel is tussen 1960 en 1979 steen voor steen uit elkaar gehaald, getransporteerd en in de entreezaal van het museum weer opgebouwd. Daar kunt u hem nu van alle kanten bekijken, ook van binnen!
Bekijk de tempel (en vele andere topstukken uit de collectie) in detail met de Pivot-collectiebrowser
Fragment van een wandschildering die tijdens de opgraving in juni aan het licht kwam
Lezing door egyptoloog dr. Karel Innemée, verbonden aan de Universiteit Leiden. Hij vertelt over archeologisch onderzoek naar een kloosternederzetting uit de vierde eeuw bij Sketis (Wadi Natroen, Egypte), ten westen van de Nijl.
Hoe de eenzaamheid verdween uit Sketis
In de tweede helft van de vierde eeuw trok de koptische monnik Macarius de Grote zich terug op een plek in het zuiden van Sketis, het tegenwoordige Wadi Natroen, een zoutvallei aan de rand van de woestijn ten westen van de Nijldelta. Tijdens zijn leven zag hij hoe dit gebied steeds meer kluizenaars en monniken aantrok en hoe afzondering steeds moeilijker werd. Bij de plek waar hij leefde en stierf ontstond uiteindelijk een naar hem genoemd klooster. Het zou uitgroeien tot één van de grootste en belangrijkste in Egypte.
Leids onderzoek naar klooster en nederzetting
Hoewel de kern van het oude klooster nog steeds bestaat, zijn de meeste resten al eeuwen onder het zand verdwenen. Leidse archeologen doen onderzoek naar de oorspronkelijke omvang van de monastieke nederzetting, die zich lijkt uit te strekken over meer dan twee vierkante kilometer. In deze presentatie geeft Karel Innemée, leider van het onderzoek, een overzicht van de resultaten tot dusver met speciale aandacht voor het veldwerk van juni 2012.
Vriendenvereniging RoMeO
Elke tweede dinsdag van de maand organiseert RoMeO, de vriendenvereniging van het museum, een avondlezing.
datum: dinsdag 9 oktober 2012 aanvang: 20.00 uur, zaal open 19.30 uur locatie: Tempelzaal of filmzaal Rijksmuseum van Oudheden kosten: 5,00; RoMeO-leden gratis kaarten: reserveren is niet mogelijk, kaarten uitsluitend verkrijgbaar aan de kassa van het museum op de avond van de lezing
Het beeld van schatbewaarder Chety stond ooit in een tempel
Blik op de afdeling Egyptenaren
Op de afdeling Egyptenaren: mummies en mummiekisten
Op de afdeling Egyptenaren: pilaren uit het graf van Ptahmes
Canopen en shabti's: beeldjes op de afdeling Egyptenaren
Egypte is het land van machtige farao's, fascinerende mummies en ontelbare goden. De Egyptische collectie van het Rijksmuseum van Oudheden behoort tot de tien belangrijkste Egyptische collecties in de wereld.
< Klik op een afbeelding voor een vergroting. Daarna voor een schermvullende afbeelding: klik op het icoontje met de 4 pijltjes (dubbelklik of scroll voor inzoomen)
Beroemde mummiecollectie
De mummies en hun prachtig beschilderde mummiekisten hebben een speciale plek op de afdeling 'Egyptenaren' gekregen. U staat hier oog in oog met 13 mensenmummies. Sommige zijn bijna drieduizend jaar oud. Op de kleurrijk beschilderde mummiehulzen en -kisten staan teksten in hiërogliefen, afbeeldingen van goden en scènes uit het Egyptische hiernamaals. In een nagemaakte werkplaats ziet u hoe in het oude Egypte het mummificeren van de doden in zijn werk ging. Ook heilige dieren werden gemummificeerd. U ziet 25 dierenmummies op de afdeling, waaronder mummies van een baviaan en een krokodil.
Boeren en schrijvers
De afdeling volgt de loop van de tijd. De oudste voorwerpen stammen uit de prehistorie, toen Egypte geleidelijk een boerensamenleving werd. In de eeuwen daarna ontstond langs de vruchtbare oevers van de Nijl het grote Egyptische rijk. Een van de topstukken uit de collectie is het beeld van een schrijver uit 2400 voor Christus. Kennis van het geheimzinnige hiërogliefenschrift was erg belangrijk voor het centrale bestuur van het uitgestrekte land. In een apart 'schriftzaaltje' krijgt u uitleg over de ontwikkeling van de verschillende schriftsoorten.
Farao's en het Egyptische dodenrijk
De bekendste oude Egyptenaren zijn ongetwijfeld de farao's, zoals Achnaton en Toetanchamon. Zij waren de koningen van het rijk. Het grote beeld van koningin Hatsjepsoet is een van de pronkstukken van de afdeling. Samen met Nefertiti en Cleopatra was zij een van de weinige vrouwen die het tot farao bracht. Het hiernamaals was heel belangrijk voor de oude Egyptenaren. Om na de dood goed verder kunnen leven, lieten rijke Egyptenaren fraaie beelden, wandreliëfs en grafkapellen maken. De vele beelden van de talloze Egyptische goden getuigen van het geloof dat leven en dood door hogere machten worden bepaald.
Maya & Merit en Horemheb: Egyptische wereldtop
Het dubbelbeeld van de hoge ambtenaar Maya en zijn vrouw Merit is het pronkstuk van de afdeling. Maya was een soort minister van financiën onder de farao's Toetanchamon en Horemheb. U ziet hier ook de in Sakkara gevonden reliëfs van Horemheb. Ze gaan over zijn periode als hoge militair en behoren tot de absolute wereldtop.
Mummiemeisje Sensaos en de tempel uit Taffeh
Van het 'mummiemeisje' Sensaos is eind twintigste eeuw een reconstructie gemaakt met gebruik van geavanceerde scanapparatuur. Zij overleed tweeduizend jaar geleden, toen de macht van het oude Egypte afbrokkelde en de Grieken en Romeinen over het land kwamen heersen. Uit die tijd stamt ook het grootste topstuk van het museum: de tempel uit het dorp Taffeh. In de entreehal van het museum kunt u dit indrukwekkende monument van alle kanten bekijken.
Reserveer online een rondleiding
U kunt een rondleiding over de afdeling Egyptenaren (max. 25 personen) online regelen of bellen met 071 - 5163 163.
Reserveer online een groepsbezoek
U kunt een groepsbezoek voor de afdeling Egyptenaren (min. 10 personen, excl. Museumkaart) online regelen of bellen met 071 - 5163 163.
Binnenkort vinden jullie onze nieuwsbrief weer in de bus. Hierbij wil ik alvast de lezingen van de komende maanden aankondigen.
Opgelet, door allerlei praktische beslommeringen hebben we ditmaal niet onze gewone dagen (dinsdag in Leuven en donderdag in Gent) kunnen respecteren. Zo de oktoberlezing in Leuven uitzonderlijk op een donderdag, en vinden de lezing in Gent plaats op woensdag en dinsdag. Een van de lezingen in Gent begint ook een halfuurtje later. Wij hopen dat dit geen grote ongemakken veroorzaakt. Het was de enige oplossing om jullie deze (hopelijk boeiende) lezingen te kunnen aanbieden.
Oktober: Prof. Dr Eugène Warmenbol
Egyptomanie en de ontdekking van het Land van de Farao's.
Rond de nieuwe tentoonstelling in de Villa Empain
(Brussel, 20/9/2012 - 10/2/2013)
Leuven: donderdag 18 oktober 2012
Gent: dinsdag 30 oktober 2012 om 20:30
November: Dr Gertrud van Loon
Dayr Abu Hinnis een vroegchristelijke kloostergemeenschap in faraonische steengroeven
De steengroeven ten oosten van het dorp Dayr Abu Hinnis in Midden-Egypte zijn voornamelijk geëxploiteerd tijdens het Nieuwe Rijk (zie de lezing van Athena Van der Perre vorig jaar). In de vroegchristelijke periode zijn ze hergebruikt als woon- en werkruimten van een kloostergemeenschap. In een van de groeven werd een kerk ingericht, gewijd aan Johannes de Doper, en versierd met series unieke wandschilderingen.
Het kloosterwezen was (en is nog steeds) een belangrijk facet van Egyptisch Christendom. Veel kluizenaars en vroege gemeenschappen die een woonplaats zochten buiten de bewoonde wereld vonden die in natuurlijke grotten, graven en steengroeven. Dayr Abu Hinnis is hiervan een prachtig voorbeeld en een verkenning van deze site geeft een beeld van de manier waarop de bestaande situatie werd aangepast aan de wensen en behoeften van vroegchristelijke monniken.
Leuven: dinsdag 20 november 2012
Gent: woensdag 21 november 2012
December: Jan Koek
De goddelijke geboorte
Onderwerp van de lezing is het geboorteverhaal van Jezus in de Bijbel gezien in het licht van de mythe van de geboorte van de farao in het oude Egypte. Eerst wordt de mythe van de geboorte van de farao uiteengezet aan de hand van de reliëfs en de teksten in de tempel van Hatsjepsoet te Deir el-Bahri en de tempel van Amonhotep III te Luxor.
In eerste instantie lijkt het niet veel op het geboorteverhaal naar Lucas, maar bij een nadere beschouwing zijn er toch veel overeenkomsten. Vervolgens wordt gekeken naar de Egyptische koningsmythe in de Hellenistisch-Romeinse wereld, de tijd waarin Jezus is geboren. Uiteindelijk komt de conclusie of de mythe het geboorteverhaal van Jezus heeft beïnvloed.
Leuven: dinsdag 18 december 2012
Gent: woensdag 19 december 2012
De lezing in Gent vindt plaats in de auditoria economie, auditorium VIII, aan het Sint-Pietersplein (het auditorium is te bereiken via de Sint-Pietersnieuwstraat en dan het eerste straatje rechts, de Hoveniersberg); in Leuven traditiegetrouw in het Monseigneur Sencie Instituut (Erasmusplein 2, achter de centrale bibliotheek van de KULeuven). De lezingen starten telkens om 20 uur (behalve de oktoberlezing in Gent die om 20:30 van start gaat).
Gedurende de looptijd van Het Egypte van Hollywood is er twee keer per maand op zondagmiddag een film te zien waarin het oude Egypte de hoofdrol speelt.
Alle films beginnen om 13.30 uur in de filmzaal (tweede verdieping)
In de kinder-expo ´Het Egypte van Hollywood KIDS´ ga je in vijf nagebouwde filmstudios filmfragmenten bekijken. Dat doe je door op een piramide te klimmen, op een farao-troon te gaan zitten, of in een bootje op de Nijl te varen. De kinder-expo is te bezoeken van 13 oktober 2012 t/m zomer 2013.
Verkleed je als farao, beklim een piramide en bekijk je favoriete films over het oude Egypte. Bestudeer de drieduizend jaar oude voorwerpen en zoek uit wat in Asterix en Cleopatra, De Prins van Egypte, en de Egyptische avonturen van Donald Duck en Piet Piraat echt Egyptisch is, en wat verzonnen is door de filmmakers.
De leukste films over het oude Egypte
In Het Egypte van Hollywood KIDS zijn vijf filmsets nagebouwd. Daarin je kunt zien hoe Donald Duck en zijn neefjes op zoek gaan naar piramides. Of hoe Piet Piraat en Scooby Doo oog in oog staan met levende mummies. Ook Asterix en Obelix zijn van de partij: ze varen in een Egyptisch schip over de rivier de Nijl. Door zijn toverkracht laat de kleine mummie-farao Tutenstein de beeldjes van zijn bedienden tot leven komen. Mega Mindy tenslotte, droomt ervan om Cleopatra te zijn.
Farao's, mummies en piramides
Om er achter te komen welke dingen uit deze films écht waar en echt oud-Egyptisch zijn, is er van alles te doen en te beleven. Je kunt je in de tentoonstelling verkleden als farao en de steenblokken van een piramide beklimmen. Door vragen te beantwoorden en drieduizend jaar oude voorwerpen te bekijken, ontdek je waarom de Egyptenaren overleden mensen mummificeerden. Dat is ook de manier om erachter te komen of Egyptische priesters echt konden toveren en hoe je een farao kunt herkennen. Bovendien ontdek je wat filmmakers soms zelf bedenken om hun films extra mooi en spannend te maken.
Elke maand een prijswinnaar
Iedereen die de juiste antwoorden op de vragen uit de tentoonstelling inlevert bij de museumshop, maakt kans op een leuke prijs! Aan het eind van elke maand wordt er een prijswinnaar uitgekozen.
Extra activiteiten
Bij Het Egypte van Hollywood KIDS worden allerlei kinderactiviteiten georganiseerd. Er zijn filmmiddagen, kindercolleges over films en een proefles van de MuseumJeugdUniversiteit. Klik hier voor nog meer info
Egyptische minister pobeert reissector gerust te stellen i
Egyptische minister pobeert reissector gerust te stellen
Het succes van de Moslim
Broederschap, bij de presidentsverkiezingen dit jaar in Egypte, zal niet van
invloed zijn op het beleid ten aanzien van strandtoerisme, dat blijft
ongewijzigd, zo heeft Hisham Zaazou, de minister van Toerisme namens de
Islamitisch geleide regering laten weten.
Zaazou deed deze uitspraak om de groeiende onrust over de ontwikkelingen op
het gebied van het toerisme in het land binnen de perken te houden en in te
dammen. Omdat het toerisme in Egypte goed is voor een aanzienlijk deel
van de economie van het land, heeft de minister gezegd dat de huidige regering
er alles aan zal doen om de gevestigde resorts aan de Rode Zee, zoals Sharm
el-Sheikh te beschermen.
"Het beleid zal niet worden gewijzigd. Niets zal het strandtoerisme naar ons
land beïnvloeden. We zijn zelfs bezig uit te breiden, waardoor de capaciteit en
de dienstverlening voor reizigers die naar onze stranden komen er op vooruit zal
gaan," zo vertelde hij tegenover het persbureau Reuters.
Zeventig procent
Zaazou, die vorige maand minister voor toerisme werd in het land, zei: "de
huidige regering en de huidige president steunen het toerisme in het algemeen.
Iedereen is zich ervan bewust dat zeventig procent van alle vakantiegangers die
naar Egypte komen uit strandtoeristen bestaat. Wij willen dat graag zo houden."
"Als er wordt geïnvesteerd in speciale soorten strandtoerisme voor, laten we
zeggen, Arabische investeerders of islamitische investeerders, dan zien we dat
als aanvulling óp, maar niet ter vervanging van het huidige strandtoerisme,"
aldus Zaazou.
15 miljoen bezoekers in 2013
Hij zei verder dat Egypte hoopt in 2013 zo'n 15 miljoen bezoekers te mogen
verwelkomen, dat zou ongeveer overeenkomen met het aantal toeristen dat het land
in 2010 bezocht.
Voor dit jaar gaat men uit van ongeveer 12 miljoen toeristen, dit
vooruitzicht zou wel eens negatief kunnen worden beïnvloed door de recente
gewelddadige straatprotesten naar aanleiding van de film die als bijzonder
beledigend voor de profeet Mohammed wordt gezien.
Een leuk verhaaltje en informatie over de mestkever.
Bedachtzaam scharrelt de mestkever door het gras. Hij is op zoek naar een keutel. Onderweg trekken allerlei luchtjes zijn aandacht. De poep van de meeuw is niet te gebruiken. Het toilet van de camping ruikt 'interessant', maar daar kom je als mestkever niet zo gauw binnen. Gelukkig loopt er verderop een paard in de wei. Even zorgen de scherpe luchtjes van de plassende hond nog voor verwarring. Maar de heerlijk ruikende verse paardenvijgen zetten de mestkever toch op het goede spoor.
Tot over je oren in de poep
Zodra een mestkever poep heeft gevonden, graaft hij er een lange gang onder. De mest wordt stukje bij beetje naar beneden gebracht en opgeslagen in zijgangen. Smakelijk eten! In de voortplantingstijd vormen mestkevers paartjes. Samen maken ze een mestbal. Daar legt het wijfje een eitje in. Een volkomen veilige wieg. Zo veilig, dat mestkevers dan ook maar twee tot vier eitjes leggen.
In Egypte leeft de 'pillendraaier'. Deze mestkever kneedt poep tot een ronde bal. Daarna rolt hij de bal met z'n achterpoten weg. In de tijd van de farao's was de mestkever een heilig dier.
Ik vond dit verhaaltje nog ergens in de oude stoffige kasten van vroeger, en het leek me wel een leuk idee om het met jullie te delen. Daarom bij deze het verhaal over de mestkever en zijn heerlijke maaltijd: poep!
Wie aan Egypte denkt, denkt ongetwijfeld aan farao's en hun mysterieuze graven in de piramides. Een van de bekendste legendes is ongetwijfeld die van Toetanchamon en zijn vloek. Laten we dit van wat dichterbij bekijken en ons verdiepen in de wonderbaarlijke wereld van het oude Egypte en zijn geheimen.
Wat is een farao?
Een farao is een titel die de Egyptenaren vele jaren geleden hebben gebruikt voor, wat we in deze tijd kennen, hun koningen. Het woord 'farao' wordt ook gebruikt in de Bijbel en in de Koran. De farao droeg een dubbele kroon: de rode kroon als symbool voor het noorden van Egypte en de witte kroon als symbool van het zuiden van Egypte.
De koning droeg ook een stierenstaart, dit deed hij om aan te tonen dat een farao dezelfde kracht en status bezat als de Hemelstier. Een farao droeg veel verschillende kleren voor ceremonies.
De farao en zijn macht
De allereerste farao's werden aanzien als de vertegenwoordigers van de goden en bezaten daardoor ook alle macht. Eerst was er de prins die een zware opleiding diende te volgen alvorens hij de troon kon en mocht bestijgen. Hij moest leren lezen en schijven en werd getraind in oorlogvoering, sport, jacht en godsdienst.
Vanaf zijn troonsbestijging werd hij dan koning, farao, en vormde hij de schakel tussen het volk en de goden. Hij moest ervoor zorgen dat er vrede heerste. Ook diende hij erover te waken dat het land in welvaart verkeerde en dat er zorg gedragen werd voor het 'eeuwige leven'.
Een farao kreeg vele taken toegewezen:
hij was opperbevelhebber van het leger
hij was het hoofd van de administratie
ook stond hij aan het hoofd van de financiële zaken
hij diende zorg te dragen voor de mensen die hulp nodig hadden
alle mensen moest hij gelijk behandelen
hij stond in voor gerechtigheid en was dus de opperrechter
hij was hogepriester van iedere tempel
De farao was alleenheerser, in theorie, want in de praktijk lag de grootste macht echter bij de priesters.
De dood van een farao
Tijdens zijn regering moest de farao zorgen voor zijn eigen graf. Omstreeks 2500 voor Christus werden er piramides gebouwd om de koningen te begraven.
Bij de dood van een farao werden andere mensen daarom ook gedood om hem in zijn graf te begeleiden tijdens zijn reis naar het 'eeuwige leven'.
Ook de piramiden werden geacht hiervoor te zorgen. Later zou ook de zon een grote rol gaan spelen samen met de zonnegod, Ra. Op de muurtekeningen werd hij even groot afgebeeld als de goden met als betekenis dat hij gelijk stond aan een god.
Toetanchamon
Toetanchamon was een farao uit het Oude Egypte. Zijn naam was oorspronkelijk 'Toetanchaton', verwijzend naar de Egyptische God Aton, maar later werd om politieke en godsdienstige redenen zijn naam veranderd in Toetanchamon. Hij was een zoon van Achnaton en zijn zuster en helemaal geen opvallend figuur.
Toetanchamon groeide op in de stad Amarna en was gehuwd met zijn halfzuster Anchesenamon en hij was de opvolger van Achnaton. Hij was amper negen jaar oud toen hij farao werd en heeft maar tien jaar kunnen regeren, aangezien hij op zeer jonge leeftijd stierf. De jonge koning was nog maar amper 19 jaar oud.
Onder de regering van Toetanchamon keerde Egypte terug naar het vereren van alle oude goden, vooral die van de oppergod Amon. Toen Toetanchamon stierf, werd hij opgevolgd door de veel oudere hogepriester Ay, een aangetrouwd lid van de koninklijke familie maar zijn regering duurde slechts vier jaar.
De graftombe van Toetanchamon
De beroemdheid van de jonge farao, Toetanchamon, is vooral te danken aan de Engelse geleerde Howard Carter. Hij ontdekte de graftombe in 1922 en het graf bleek nog ongeschonden te zijn. Het kleine graf, zeldzaam voor een farao, bevatte een kostbare schat met meer dan 3500 kunstvoorwerpen. Er bevonden zich beelden van dieren van glas en van goud, kisten, vazen, juwelen, een gouden troon en het gouden dodenmasker van Toetanchamon.
De vloek
Toen Howard Carter het graf van de farao betrad, stak er een zeer plaatselijke zandstorm op die boven de ingang van het graf rondwervelde en kort daarna vloog er een havik over het graf. Bijgelovigen noemden dit de geest van Toetanchamon, die zou waarschuwen voor een vloek voor het schenden van het graf.
Enkele maanden na de opgraving werd lord Carnarvon, die de expeditie van de opgraving van de farao financierde, in zijn linkerwang gestoken door een mug. De wonde infecteerde en diezelfde nacht overleed hij in zijn hotelkamer.
Op dat moment vielen de lichten in de stad Caïro uit en zijn geliefde hond Susie overleed op hetzelfde moment in zijn landhuis in Hampshire.
Op de linkerwang van de Farao ontdekten de onderzoekers vreemd genoeg een zwart bultje, precies op dezelfde plek waar lord Carnarvon door de mug was gestoken. In korte tijd overleden nog een zestiental mensen die in verband met de opgraving van Toetanchamon konden gebracht worden.
Allen stierven een vroege of onnatuurlijke dood en een van de slachtoffers was Mohammed Ibrahim. Hij was de directeur van de Oudheidkundige Dienst en had ook onrechtstreeks te maken met de opgraving van de jonge farao. De Egyptische regering wilde de schatten van Toetanchamon uitlenen aan Frankrijk maar Ibrahim droomde hierover dat hem dat het leven zou kunnen kosten.
Hij wilde niet dat de schatten het land zouden verlaten maar kon de autoriteiten tijdens de beslissende vergadering niet overtuigen. Bij het verlaten van het gebouw werd Ibrahim aangereden en overleed twee dagen later aan zijn verwondingen.
Howard Carter, de ontdekker van het graf, stierf vreemd genoeg pas in 1939 op 64-jarige leeftijd aan een natuurlijke dood.
De lijkschouwing
Bij de lijkschouwing op het skelet van Toetanchamon, heeft men kunnen vaststellen dat hij 1,68 m groot was en dat hij wel degelijk amper 19 jaar oud was toen hij om het leven kwam. Uit het onderzoek is gebleken dat Toetanchamon gestorven is aan de gevolgen van een ontsteking in zijn knie, in combinatie met malaria.
De ontsteking in zijn knie zou veroorzaakt zijn door een val van een strijdwagen, waarschijnlijk gedurende een jachtpartij. Dat was namelijk een geliefde bezigheid van de jonge koning.
Naar de uitdrukkelijke wens van Howard Carter, heeft men de mummie na het grondige onderzoek weer teruggelegd in de sarcofaag van zijn eigen graf.
Ramses II, De Grootste en Machstigste Farao Aller Tijden
Ramses II, De Grootste en Machstigste Farao Aller Tijden
Hij behaalde vele militaire successen, gaf opdracht tot de bouw van de Aboe Simbel die nu op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO staat, was betrokken bij de totstandkoming van het eerste gedocumenteerde vredesverdrag in de wereldgeschiedenis, en regeerde gedurende maar liefst 66 jaar en 2 maanden.
Ramses II wordt gezien als de grootste en machtigste farao die het Oude Egypte ooit heeft gekend.
Biografie in het kort
Ramses II werd rond het jaar 1303 v. Chr. geboren. Reeds op 14-jarige leeftijd kwam hij in de politiek terecht, doordat zijn vader, Seti I, hem toen tot co-regent had benoemd. Lang zou het niet duren voordat hij zijn vader op zou volgen: hij besteeg de troon vermoedelijk al in zijn late tienerjaren. Dit luidde het begin in van zijn regeerperiode, die maar liefst 66 jaar en 2 maanden zou duren.
Gedurende die tijd heeft hij dusdanig veel grootse dingen voor het Oude Egypte verricht, dat men vele jaren na zijn dood nog over hem zou spreken als de Grote Voorouder. Ramses II had vele vrouwen, maar daarvan was Nefertari zijn ware geliefde. Opvallend was de -zeker voor die tijd in de geschiedenis- zeer hoge leeftijd die hij wist te bereiken: geschat wordt dat hij 90 of 91 jaar oud was toen hij overleed.
Militaire successen Eén van de eerste militaire successen boekte Ramses II al in het tweede jaar van zijn regeringsperiode tegen de Shardana, piraten die de Egyptische Mediterraanse kust terroriseerden door handelsschepen aan te vallen die op weg naar Egypte waren. Er werd een aantal marineschepen gestationneerd die eerst geduldig wachtten totdat de piraten hun prooi aanvielen, alvorens tot actie over te gaan om de piraterij te beëindigen. De aanpak bleek een daverend succes te zijn: de Shardana werden definitief verslagen.
Syrië zou het zeer zwaar te verduren krijgen gedurende de tijd dat Ramses II aan de macht was in het Oude Egypte, daar de farao het land herhaaldelijk binnen zou vallen. De eerste campagne in Syrië vond al in zijn vierde regeringsjaar plaats. Een stela die vlakbij het hedendaagse Beirut werd opgezet, herinnert aan deze historische gebeurtenis.
De inscriptie ervan vertelt over hoe Ramses II gedwongen vocht tegen een Kanaänitische prins, die al dodelijk was getroffen door een Egyptische boogschutter, en wiens leger achteraf werd verslagen. Verschillende andere Kanaänitische prinsen werden gevangen genomen en naar Egypte gebracht. Hierna werd het gebied door Ramses II en de zijnen geplunderd, en werd bovendien de Hettitische vazalstaat Amurru veroverd. Na deze eerste campagne in Syrië zou de farao ieder jaar naar zijn hoofdkwartier in Riblah teruggaan om tribuut te innen.
De tweede campagne in Syrië zou de geschiedenisboeken ingaan als de Slag om Kadesh. Deze campagne is waarschijnlijk de meest bekende van alle campagnes die Ramses II in Syrië gevoerd heeft. De campagne vond slechts een jaar na de eerste campagne in Syrië plaats, en had voor Ramses II 2 doelen: het verder opschuiven van de Egyptische grens op Syrisch grondgebied, en hetzelfde kunstje flikken dat zijn vader zon 10 jaar eerder had gedaan, namelijk een triomfantelijke binnenkomst in de stad bewerkstelligen.
Het Hettitische Koninkrijk bleek echter een formidabele tegenstander te zijn, want de troepen van de farao kwamen in een Hettitische hinderlaag terecht, en leden zware verliezen.
Desondanks wist de nog jonge Ramses II het op dappere wijze voor elkaar te krijgen om met zijn uiteengeslagen troepen stand te houden, en een definitieve nederlaag te voorkomen. Na verloop van tijd kwam hij terug in Egypte, alwaar hij verklaarde als overwinnaar uit de strijd te zijn gekomen. Hij werd als held onthaald, omdat hij een verloren slag bijna had gewonnen. Zodoende kwam Ramses II welliswaar niet als strategische winnaar uit de strijd, maar als morele winnaar des te meer.
De derde campagne in Syrië, die plaatsvond in het zevende regeringsjaar van de farao, stond in het teken van het heroveren van de Egyptische invloedssfeer, die zich tot Kanaän beperkte terwijl Syrië in Hettitische handen was gevallen en diverse Kanaänitische prinsen in opstand tegen Egypte begonnen te komen. Ramses II splitste zijn leger op in 2 delen. Het ene deel werd geleid door zijn zoon Amun-her-khepeshef, terwijl het andere deel door hemzelf werd geleid.
Deze keer zouden de militaire successen tegen de Hettieten aanzienlijk groter zijn: de ene na de andere overwinning werd door zowel vader als zoon behaald, en de doelstelling om de oorspronkelijke Egyptische invloedssfeer te herstellen werd bereikt. Na deze derde campagne zouden er nog vele andere campagnes volgen -met name tegen de Hettieten- die geen van allen zouden resulteren in ofwel een beslissende overwinning ofwel een beslissende nederlaag, omdat de strijdende partijen zeer aan elkaar gewaagd waren.
Eerste geregistreerde vredesverdrag ooit Ramses II besloot op een gegeven moment om vrede te sluiten met de Hettieten. Daartoe werd een vredesverdrag opgesteld, waarvan zowel een versie in Egyptische hiërogliefen als een versie in het Akkadisch werd geschreven. Het vedrag bestond uit 18 artikelen, die oproepen tot vrede tussen Egypte en het Hettitische Koninkrijk.
Hoewel het grootste gedeelte van de tekst identiek is, zijn de versies op verschillende manieren verwoord. Zo claimt de Hettitische versie dat de Egyptenaren de aanzet tot het verdrag gaven, terwijl de Egyptische versie het omgekeerde beweert. Het verdrag werd omstreeks 1258 v. Chr. door Ramses II en de Hettitische koning Hattusili geratificeerd. Beide partijen hielden zich aan dit verdrag, waardoor het gedurende de rest van de regeerperiode van Ramses II rustig bleef aan de noordelijke grens van Egypte.
De Hettitische versie van het eerste geregistreerde vredesverdrag in de geschiedenis van de mensheid.
Constructiewerken Gedurende zijn bewind liet Ramses II ontzettend veel bouwwerken van de grond komen die met name ter verering van zichzelf en zijn geliefde Nefertari werden gebouwd. Het meest bekende bouwwerk daarvan is de Aboe Simbel, die we vandaag de dag terugvinden op de
Werelderfgoedlijst van de UNESCO. Vermoedelijk was men rond 1244 v. Chr. begonnen met de bouw ervan, en nam de constructie van deze prachtige tempel zon 20 jaar in beslag. Het zou dus tot 1264 v. Chr. hebben geduurd alvorens men deze enorme bouwklus geklaard had.
Voorts heeft Ramses II tijdens zijn bewind zelfs een hele hoofdstad laten bouwen, Pi-Ramses genaamd. Zijn motieven daartoe zijn onduidelijk, alhoewel wordt beweerd dat hij dichter bij zijn grondgebieden in Kanaän en Syrië wilde zijn.
De volledige naam van deze stad luidde Pi-Ramses Aa-nakhtu, hetgeen Domein van Ramses, Groots in Overwinningen betekent. Alleen een kolossale voet van een standbeeld van Ramses II heugt aan het bestaan van deze stad.
Een ander groots bouwwerk uit de tijd van Ramses II is het zogeheten Ramesseum. Met de bouw daarvan werd al in het eerste regeringsjaar van Ramses II begonnen. Deze tempel heeft een oppervlakte van 58 bij 183 meter en is omgeven door een muur. Bij het Kasteel van Miljoenen Jaren werd voor het eerst een pyloon gebruikt bij dit type gebouw. De achterzijde van de pyloon werd later versierd met afbeeldingen van de Slag om Kadesh. Verder ligt er een reusachtig granieten beeld van Ramses II die omgevallen is. Deze is 19 meter groot en weegt 1000 ton.
De Aboe Simbel.
Legendarisch historisch figuur Zoals eerder aangegeven in dit artikel, had Ramses II een zeer hoge leeftijd bereikt toen hij overleed. Na meer dan 66 jaar te hebben geregeerd, had hij Egypte schatrijk gemaakt met de rijkdommen van verslagen vijanden. Hij had veel van zijn vrouwen en kinderen overleefd, en liet middels de vele, schitterende tempels en andere bouwwerken een schat aan cultureel erfgoed na aan zijn land. Maar liefst 9 latere faraos adopteerden de naam Ramses als eerbetoon, doch geen van allen wist zijn grootsheid te evenaren.
Bijna al zijn onderdanen waren geboren tijdens zijn regime, en zij dachten dat zonder Ramses II de wereld ten einde zou komen. Vandaag de dag ligt de mummie van de farao in het Egyptisch Museum te Caïro.
Farao Ramses II werd inderdaad de legendarische heerser die hij zo graag wilde zijn, en ging na zijn dood de geschiedenis in als de grootste en machtigste farao aller tijden.
11:28UpdateWetenschap De Leuvense professor Harco Willems heeft een unieke vondst in Egypte gedaan: het graf van een Oud-Egyptische gouverneur. "Het is van 1915 geleden dat er nog zo'n tombe gevonden is", zegt hij.
Een team van Leuvense Egyptologen, onder leiding van professor Harco Willems, heeft in het Egyptische Dayr al-Barsha een graftombe uit 2040 voor Christus blootgelegd. Een uniek graf dat toebehoort aan Ahanakht I, zo'n 4.000 jaar geleden gouverneur van de Hare provincie.
Nieuw licht op begrafenisritueel
Willems en zijn team stuitten op onaangeroerde grafkamers, met een doodskist en verschillende voorwerpen.
"Alle niet vergankelijke materialen, zoals koper en keramiek, zijn nog in goede staat", zegt hij. "Zo hebben we een 45-delige uitzet aan gevarieerde stukken vaatwerk gevonden. We vonden ook kruiken uit massieve steen. De voorwerpen hebben eerder een symbolische waarde."
De vondst werpt een nieuw licht op het begrafenisritueel in het Oude Egypte. "We kunnen nauwkeurig afleiden in welke volgorde de voorwerpen in het graf geplaatst zijn. Daardoor hebben we een draaiboek kunnen maken, van hoe het begrafenisritueel er in die tijd uitzag."
Beroofd
In 1891 legde de Amerikaanse archeoloog Reisner de tombe van Ahanakht I al eens bloot, maar dan gedeeltelijk.
"Omdat deze graftombe recent beroofd was, stopte Reisner met de opgravingen", legt de professor uit. "We zijn al tien jaar aan het graven op de plekken waar Reisner al geweest is. Er zit altijd wel nog iets in de grond. Maar deze vondst was toch een verrassing."
De voorwerpen zijn opgeslagen in een centraal magazijn van de Egyptische overheid en worden gerestaureerd. "Mogelijk gaan ze daarna naar een museum."
Door Sandra-Philippo in de categorie Technologie -
Luus doet een welwillende poging in de hogere wiskunde. Als een CT-scan scant zij de singulariteit.
Conclusiefall Theorie over het eeuwige leven
Breaking news: Eeuwig leven is nu mogelijk.
Het eeuwige leven, wat wil de mensheid het toch graag. Levenselixers zijn in alle windstreken van de wereld ontwikkeld. Als Haarlemse mug kennen wij bijvoorbeeld de immer gezonde, alles genezende en levensverlengende Haarlemmerolie. Eén van de verhalen van de graalbeker is, dat het vocht uit deze beker het eeuwige leven zou brengen.
Farao's lieten zich balsemen en zich met al hun rijkdommen begraven om, als ze weer levend zouden worden, zij in ieder geval tussen hun weelde zouden ontwaken.
Er zou zelfs licht zijn in de piramide. Eeuwig licht wel te verstaan. Geen mythe hoor, nog steeds komen ze het tegen als er een dergelijk wonderlijk bouwwerk wordt geopend. Er brandt dan licht; licht wat al eeuwen brandde, wat overigens snel uitgaat, zodra de tombe geopend is.
De invries-methode: de grote vries-dip
Ook in deze tijd ambieert men het eeuwige leven en laat men zich zelfs invriezen, in de hoop, op een later tijdstip te kunnen ontwaken , en wel op het moment dat men een oplossing heeft voor de doodsoorzaak van voordien. Even ontdooien en klaar:
Eeuwig leven!
Minder charmant is het, als je ontwaakt en in de strijd om het leven, zijn er voor de grote vries-dip, allerlei onderdelen geamputeerd. Dan heb je het eeuwige leven en dan loop je er nog krakkemikkig bij; vooropgesteld dat je benen er nog aan zitten...
Dan ga ik ervan uit dat ze nog niet in staat zijn; alles weer aan te laten groeien. Ik zou dat voor het invriezen wel laten vastleggen, in welke situatie; toestand je precies ontdooid wilt worden en in welke weer niet.
De wereld over 100 jaar? Met net ontdooide hersenen?
Wel spannend! In wat voor een wereld zult u wakker worden, na bijvoorbeeld 100 jaar?
Als iemand van een eeuw geleden zou terugkeren en onze snufjes zou zien?
Hoe pikken die hersenen dat op, hersenen die net weer een beetje op gang komen en met vertraagde snelheid weer prikkels beginnen door te geven.
Bevroren zenuwbanen moeten weer even ingedacht worden, zodat uw hersenspinsels weer kunnen gaan stromen, kroelen en spinnen en ontdooien.
Of als u over een eeuw wakker wordt. De aardlingen blijken al te zijn verhuisd, en hebben wel het contract nageleefd en jou en je bevroren kist meegenomen. Dan word je wakker, op een andere planeet.
Welkom terug op aarde?
Ik ben het fysieke al overstegen ik wil geen eeuwig leven; ik ben al!
Sommige mensen zijn in het aardse leven de fysieke staat reeds lang overstegen, en achten het dan ook niet nodig in hun eigen oude lichaam terug te keren.
Zelf kies ik overigens voor de vernieuwende optie.
Ik wacht geduldig tot mijn Schepper, mij nogmaals op aarde zet, en dit maal in een nieuw vers lijf met nog te kneden hersenen.
Ik koester en wentel mij dus in de gelukkige veronderstelling dat ik wel weer reïncarneer in een nieuw wezen. I AM!
Nieuwe ontwikkelingen
Er is echter een nieuwe mogelijkheid in ontwikkeling.
Daar dit alpha vrouwtje haar beta hersengolven weer eens een update wil geven, ben ik mij gaan verdiepen in een voor mij ongrijpbare wiskundige materie.
Als ik hier en daar een steek laat vallen in deze voor mij duizelingwekkende bron van kennis... vergeef het me.
Ik ben een digibeet die wellicht hier en daar een byte, of megabyte laat vallen. Neem wel aan dat ik mijn uiterste best zal doen U deelgenoot te maken van deze kennis.
Kennis die voor ons schrijvers belangrijk is in de toekomst.
Mijmeringen: reïncarnatie een no-go?
De geruststellende gedachte van reïncarnatie heb ik per heden in de wilgen gehangen.
Niet meer nodig, ik heb namelijk een aangename manier ontdekt om dit kunstje van het eeuwige leven te gaan flikken.
Ik hoef niet meer terug te keren, ik blijf gewoon!
Niet in de mij bekende vorm, maar een beetje anders. Wel in een voor mij favoriete environment...
Mijn kennis? Die neem ik gewoon mee!
Kies nu voor het eeuwige leven in de computer!
Even een stukje technische ondersteuning van de helpdesk, die ik na het lezen van de eerste paar regels, maar even gebeld heb...
Ik had wat moeite met het vakjargon, zeg maar,.
Een gesprek met de helpdeskmedewerker, leert mij dat het minimaal simpel moet zijn, want jee.... wat een simpele ziel!
Dus ga ik voor een geheel eigen analyse!
Het zit ongeveer zo:
Vereiste systeem en rand-voorwaarden data-overdracht naar het eeuwige leven:
-Een redelijk verstand met een creatieve geest, die niet bang is zich open te stellen voor nouveautés.
-Een herseninhoud die het waard is om ook in de toekomst voort te blijven bestaan.
-Een goede PC , met een paar Terra opslagruimte. Dit is overigens afhankelijk van de hersencapaciteit, welke u nu bezit.
Waarschuwing:
Bij de overdracht bepaalt de computer welke info, in welke volgorde geplaatst, wordt. U zult begrijpen dat de PC, welke u voor dit doel wenst te gaan gebruiken over voldoende schijfruimte dient te beschikken..
-Het is dus belangrijk ervoor te zorgen dat uw PC meer data-opslag-ruimte bezit dan uw hedendaagse hersenen.
Hoe bepaalt u de benodigde schijfruimte?
Benodigdheden: om dit te kunnen berekenen heeft u een papiertje, een pen nodig en een goede calculator en bovenal goede moed, daar u bezig bent met uw eeuwig leven.
Allereerst moet u weten hoe oud u precies wordt. Dit dient u terug te rekenen naar het aantal seconden. Per seconde vinden er ongeveer talloze processen plaats, welke door onze hersenen gecoördineerd worden.
Data overdracht- formule: de plusminus - definitie
Aantal geleefde seconden x talloze processen = benodigde schijfruimte
Deze theorie is gebaseerd op singulariteit, wat zich laat omschrijven als iets abnormaals of iets ongewoons. Normale regels en wetten zijn hier niet meer geldig en kunnen aldus niet meer toegepast worden.
Denk nu niet dat ik hier los ga; mijn vroegere wiskundeleraar heeft mij geleerd; zaken uit de wiskundige wereld voor lief te nemen, daar het vaststaande feiten zijn. (Correct me if i am wrong) Deze theorie van singulariteit is afkomstig van informaticadeskundigen, die wiskunde met de 0 en de 1 plegen te praktiseren.
Conclusiefall 1: Met deze informatie kan ik dus het volgende concluderen: Hedendaagse wetenschappers nemen het abnormale als basis voor een theorie.
Singulariteit is dan ook afgeleid van het woord singalarwat alleenstaand betekent.
Conclusiefall 2: Informaticadeskundigen zijn single?
Zoww Ik heb even een bril op mijn neus gezet nu. Ik begin mij namelijk erg intelligent te voelen, daar ik hier een afgeleide conclusiefall-singalariteits-theorie aan het ontwikkelen ben met mijn vrouwelijke alpha-brein.
Even voor de beeldvorming: grafisch wordt het als volgt weergegeven:
Wetenschappers op het gebied van transhumanisme en futurologie, zien in hun glazen, wetenschappelijk onderbouwde bol, in de nabije toekomst, een singulariteit aankomen, als ze de huidige trends doortrekken naar de toekomst.
Conclusiefall 3: hier kan ik mij volledig bij aansluiten! Statistieken tonen aan dat wij steeds meer singles krijgen en steeds meer transseksuelen. (zie je wel dat ik naar de universiteit had gemoeten!) In de future zal dat verschijnsel dus toenemen. Right!
Leuk he! Wiskunde.. Die leraar zei nog: Ineens begrijp je het! De man had gelijk!
Nu komt het... De clou!
Technologische singulariteit treedt op als de technologische vooruitgang zo bizar snel gaat, dat deze doorschiet naar het oneindige.
Conclusiefall 4: Het oneindige leven, omdat we zo snel zijn en gaan?
Sjamanisme van de transhumanistische computer
Technologische singulariteit gaat uit van de wet van Moore. (Intel)
Zijn wet luidt: verdubbeling van processorcapaciteit binnen een gegeven tijd. (toen nog transistors)
De wetenschap en techniek ontwikkelt zich ook op die wijze.
Processors zijn sedert deze voorspelling iedere twee jaar aan capaciteit verdubbelt.
Het addertje onder het gras
De opslag kon steeds verdubbelt worden dank zij de technologische vooruitgang.
Uiteindelijk kom je dan terecht in een situatie dat de chip niet meer kleiner kan, omdat dit fysiek onmogelijk is.
Conclusiefall 5: de singulariteit is medeverantwoordelijk voor het hebben van een kleintje, maar wel één met grote mogelijkheden!
De bron van vrouwenonderdrukking in het Midden Oosten is niet de islam, de Arabische cultuur of vermeende vrouwenhaat. Het verschijnsel is niet typisch Arabisch en heeft Europese wortels, betoogt Max Fisher, buitenlanddeskundige van het Amerikaanse magazine The Atlantic.
Ze zou Arabische mannen demoniseren, vrouwen neerzetten als zielige Oriëntaalse schepseltjes en aanzetten tot racisme. De Amerikaans-Egyptische journaliste Mona Eltahawy heeft minder hectische dagen gekend sinds ze eerder deze week met haar verhaal 'Why Do They Hate Us' op de cover van Foreign Policy verscheen. "Ja, ze haten ons. Dat moet worden gezegd', verkondigde ze in haar artikel.
Maar is het wel zo eenvoudig? vraagt Fisher zich af. En wie zijn 'ze'? De Egyptenaren die bijna allemaal op een man stemden zodat slechts twee procent van de landsbestuurders vrouw is? Zijn het soms de Tunesiërs? Zij kozen een parlement dat voor 27 procent uit vrouwen bestaat, zo'n tien procent meer dan in de Verenigde Staten.
Niet alleen Arabisch Vrouwenonderdrukking komt niet alleen voor in de Arabische wereld, zegt Fisher. In de niet-Arabische gemeenschappen in Afrika en Zuid Azië zijn vrouwen er vaak net zo slecht aan toe, of zelfs slechter. Ja, Arabische landen staan laag genoteerd in onderzoeken naar vrouwenrechten, erkent Fisher. "Maar misschien niet zo laag als je zou denken."
Onderaan de ranglijst van het World Economic Forum bijvoorbeeld zijn Zuid Azië en de Afrikaanse sub-Sahara beter vertegenwoordigd dan de Arabische landen. Fisher herinnert zich ook een onderzoek van Newsweek waarin alleen Jemen en Saoedie Arabië tot de Arabische laagvliegers behoorden. "Dat is niet om de ernst en omvang van het probleem in de Arabische wereld te relativeren, maar wel een teken dat vrouwenhaat en Arabisch niet zo synoniem aan elkaar zijn als we soms denken."
Koloniaal verband Ras, religie of etniciteit, daar ligt de oorzaak van de vrouwenonderdrukking niet, stelt Fisher. Eerder ziet hij een koloniaal verband. "Enkele van de meest prominente grondleggers van de geïnstitutionaliseerde Arabische vrouwenonderdrukking waren niet Arabisch. Ze waren Turks, Brits of Frans. De buitenlanders heersten eeuwenlang over het gebied, manipuleerden de culturen om hun eigen dominantie veilig te stellen."
Om de mannen rustig te houden, gaven de kolonisten hen absolute macht over vrouwen, zegt Fisher. "De buitenlandse overheersers regeerden de publieke ruimte, de lokale mannen heersten over hun huishoudens, vrouwen hadden niks." Religieuze leiders die zich sterk maakten voor de superieure positie van de man, kregen alle ruimte van de overheersers, doceert Fisher. "Dit is voor een groot deel de reden waarom vrouwenhaat zich zo wijd verbreidde in de moslimwereld."
Fisher stelt dat de kolonisten de 'patriarchale overeenkomst' ook toepasten in de andere gebieden waar vrouwen nog altijd lijden onder repressie; de sub-Sahara en Zuid Azië. Toen de overheersing van de Arabische gebieden vorige eeuw op haar einde liep en het Westen seculiere leiders in het zadel hielp, veranderde islamitische orthodoxie in een manier om zich af te zetten tegen de kolonisten. Wederom waren vrouwen hiervan het slachtoffer.
Arab brother, western sister De postkoloniale verhoudingen spelen nog altijd een rol als westerlingen moslims de les willen lezen over vrouwenrechten, denkt Fisher. Hij haalt daarvoor de uitspraak 'My Arab brother before my Western sister' aan. Feminisme is in de ogen van veel Arabieren een Westers idee.
"Na eeuwen van Westers kolonialisme, bombardementen, invasies en bezetting kunnen Arabische mannen de roep om gelijkheid tussen mannen en vrouwen afdoen als een soort dictaat... Hoe harder onze roep om meer gelijkheid tussen de seksen, des te gemakkelijker kunnen ze van tafel worden geveegd."
Net als de medestanders van Mona Eltawahy vindt Fisher dat de patriarchale Arabische gemeenschappen wakker geschud moeten worden om te laten zien welke schade zij aanbrengen. Maar Eltahawy wordt met haar Amerikaanse uitspraak van het Engels niet gezien als Oriëntaalse zuster. Haar artikel valt dan ook niet in vruchtbare aarde, concludeert Fisher.
Eindelijk krijgt de tweeling van Cleopatra en Marcus Antonius een gezicht nu een beeld van het jongetje en meisje is opgedoken.
Een Italiaanse onderzoeker heeft in de collectie van een museum in Caïro een beeld teruggevonden dat de kinderen laat zien. Dat meldt CNR (Consiglio Nazionale delle Ricerche): een Italiaans onderzoeksinstituut.
Kinderen Antonius en Cleopatra hadden een tweeling en een zoon genaamd Ptolemaeus Philadelphus, vertelt Josephine Capirotti, de Italiaanse onderzoeker die het beeld van de tweeling herontdekte. Van de drie kinderen is slechts één afbeelding bekend en dat is een afbeelding van Cleopatra Selene II, vrouw van koning Juba II.
Haar hoofd pronkt op de achterzijde van een munt en er is een beeld van haar teruggevonden. Maar hoe haar tweelingbroertje Alexander Helios en andere broertje Ptolemaeus Philadelphus er uitzagen? Dat wisten we lang niet. Waarschijnlijk komt dat mede doordat de jongens kort leefden: na de zelfmoord van Cleopatra en Marcus Antonius zijn ze hoogstwaarschijnlijk vermoord.
Het beeld van de tweeling van Cleopatra en Marcus Antonius. Foto: Giuseppina Capriotti.
Beeld En nu is er dus eindelijk een beeld gevonden waarop de tweeling van Cleopatra en Marcus Antonius te zien is. Het beeld is ongeveer 90 centimeter hoog en laat een jongetje en een meisje zien. De kinderen knuffelen met elkaar en worden vergezeld door twee slangen. Op het hoofd dragen de kinderen een soort schijf.
Die van de jongen staat voor de zon, die van het meisje voor de maan. De stijl van het beeld doet denken aan de beelden die we ook van Cleopatra kennen. De stijl van de figuren, in het bijzonder de hoofden, doet denken aan Grieks-Egyptische beelden, stelt Capriotti. Het beeld lijkt ook sterk op dat van Pakhom, een Egyptische gouverneur.
Waarschijnlijk is het dan ook gemaakt door Egyptische kunstenaars. Het beeld van Pakhom stamt uit de periode tussen 50 en 30 voor Christus, de tijd waarin ook de tweeling ter wereld kwam en opgroeide.
Zon en de maan Maar hoe weten we nu zeker dat het om de kinderen van Cleopatra gaat? Allereerst vanwege de verwijzing naar de zon en de maan. De omhelzing van de twee kinderen kan verwijzen naar de nachten met volle maan of naar de zonsverduistering die plaatsvond toen de twee kinderen van Cleopatra door Marcus Antonius als zijn kinderen erkend werden. Daarom kregen de kinderen ook de extra namen Helios en Selene.
Ook het feit dat het beeld een vermenging van de Griekse en Egyptische cultuur is, wijst erop dat Cleopatra er iets mee van doen heeft. Cleopatra kwam oorspronkelijk namelijk uit Griekenland.
In de Egyptische mythe wordt de maan geassocieerd met mannelijke goden, in de Grieke traditie wordt de maan juist met vrouwen geassocieerd. Hier zien we hoe het meisje juist met de maan wordt geassocieerd. Een synthese tussen twee grote tradities.
Maarten J. Raven (1953) studeerde Egyptische Taal en Letterkunde,
Kunstgeschiedenis en Archeologie aan de Universiteit Leiden.
Hij verricht sinds
1975 veldwerk in Sakkara (Egypte). Hij is in het bijzonder geïnteresseerd in de
kunst en materiële cultuur van het Nieuwe Rijk en de Late Periode, in
iconografie, magie en symboliek, en in Egyptomanie en de herontdekking van het
Oude Egypte.
Raven schreef zijn proefschrift over aspecten van de funeraire
symboliek (Symbols of resurrection: three studies in ancient Egyptian
iconography, 1984). Hij publiceerde vele artikelen, catalogi en
monografieën over materiële cultuur, de Leidse verzameling en het veldwerk te
Sakkara.
Naast zijn aanstelling als conservator is Maarten Raven actief als
bestuurslid van diverse instellingen op museaal en Egyptologisch gebied.
Incidenteel treedt hij ook op als gastdocent aan de Leidse Universiteit.
Expertise
Kunst en materiële cultuur van het Oude Egypte en Nubië
Egyptomanie en de geschiedenis van de Egyptologie
Belangrijkste onderzoeksprojecten
De collectie Egyptische bronzen van het RMO (1984-heden)
De collectie Egyptische mummies van het RMO, een samenwerkingsproject van
het RMO en het AMC (1997-2005)
Het Nederlandse aandeel in de herontdekking van het Oude Egypte (Testas,
Insinger) (1985-heden)
Opgravingen in het Nieuwerijks grafveld te Sakkara (Egypte), een
samenwerkingsproject van het RMO met de Egypt Exploration Society (1975-1998) en
het RMO en de Leidse Universiteit (1999-heden)
Het afgelopen jaar was ook in Sakkara te merken dat Egypte roerige
tijden doormaakt. Vanwege de politieke ontwikkelingen in Egypte is het
onderzoeksteam van het Rijksmuseum van Oudheden in 2011 niet naar Sakkara gegaan
voor de jaarlijkse opgravings- en onderzoeksperiode. Het terrein van de
opgraving is meerdere malen door plunderaars bezocht, op zoek naar
kostbaarheden.
Daarbij is ook de nodige schade aangericht aan de monumenten en
de magazijnen.Eind januari 2012 is voor het eerst in twee
jaar een klein team uit Leiden naar Sakkara afgereisd. Niet om
op te graven, maar om de monumenten en de magazijnen te controleren, om op te
ruimen en waar nodig te restaureren.
Begin maart keert het team weer terug naar
Nederland. Meer informatie over de vorderingen van het werk in
Sakkara vindt u op de speciale website van de opgraving.
Het archeologisch onderzoeksproject in Sakkara is begonnen in 1975. Tot en
met 1998 werkte het museum samen met de Egypt Exploration Society uit Londen.
Sinds 1999 wordt het project uitgevoerd in samenwerking met de Universiteit
Leiden. De leiding van het onderzoek is momenteel in handen van dr. Maarten
Raven, conservator van de Egyptische collectie van het museum.
Gedetailleerde informatie over de opgraving vindt u op de website www.saqqara.nl.
Resultaten
Doel van het project is meer te weten te komen over de achtergrond en
geschiedenis van de museumcollectie. Dit gebeurt door informatie verzamelen over
objecten die in dit gebied zijn gevonden. Die voorwerpen zijn in de loop der
tijd verspreid geraakt over musea in de hele wereld, waaronder het Rijksmuseum
van Oudheden. Het onderzoek in Sakkara heeft nieuw licht geworpen op de
plaats en functie van objecten in de grafmonumenten. Ook zijn verloren gewaande
graven teruggevonden. Nieuwe vondsten blijven in Egypte. Het in 2001 opgegraven
dubbelbeeld van de hogepriester Meryneith en zijn vrouw Anoey, bijvoorbeeld,
staat nu in het Egyptisch museum in Caïro.
Sakkara
Sakkara ligt zo'n dertig kilometer ten zuiden van Caïro. Aan de horizon ligt
de bekende trappiramide van farao Djoser (ca. 2650 v.Chr.). De woestijn bij het
dorp werd duizenden jaren lang gebruikt als begraafplaats voor hoge Egyptische
ambtenaren, belangrijke personen in het oude Egypte.
Het museum heeft
toestemming van de Supreme Council for Antiquities of Egypt om in een deel van
het grafveld onderzoek te doen. Dit deel stamt uit de periode van de farao's
Achnaton, Toetanchamon, Ay, Horemheb en Ramses I en II (1334-1212 v.Chr.).
Het team
De onderzoekers gaan elk jaar in januari en februari aan de slag. Het
internationale team bestaat uit wetenschappelijke experts, studenten en
medewerkers van de universiteit en het museum. Zeker zo belangrijk is de groep
Egyptenaren die helpt met het zware graafwerk.
Het team onderzoekt en
registreert ter plekke de vondsten, sporen en andere onderzoeksresultaten. Ze
worden na terugkomst uitgebreid bestudeerd en geanalyseerd en uiteindelijk in
wetenschappelijke publicaties beschreven.
Grafkamers
De gevonden graven in Sakkara bestaan veelal uit een tempeltje, met daaronder
een in de rotsen uitgehouwen grafkelder of een complex van verschillende
grafkamers. De wanden van de tempeltjes zijn gedecoreerd met reliëfplaten en
kleurrijke muurschilderingen. Via diepe schachten komt men in de eronder gelegen
grafkamers.
Tuinen van de farao's brengt bloemen, planten, kruiden en bomen van de oude
Egyptenaren naar Leiden. De tentoonstelling is ingericht als een siertuin met
een centrale vissenvijver, net als de fraaie tuinen van oud-Egyptische paleizen,
tempels en luxe woonhuizen. U ontdekt hoe mooi en gevarieerd de bloemen
en planten in Egypte waren en waarvoor ze werden gebruikt.
Lotusknoppen, papyrusbloemen en drieduizend jaar oude plantenresten
De tentoonstelling laat zien dat bloemen en planten een belangrijke rol
speelden in het dagelijks leven van de oude Egyptenaren en in hun religie. Dat
gebeurt aan de hand van meer dan tweehonderd voorwerpen, zoals afbeeldingen van
Egyptische landschappen en tuinen op stenen reliëfs, amuletten en vaasjes van
glas en faience in de vorm van lotusknoppen, papyrusbloemen, vruchten,
kleurrijke sieraden en gedroogde bloemenkransen uit het graf van farao Ramses
II. Bijzonder zijn de gedroogde bloemen, vruchten en planten die in het droge
Egyptische klimaat drieduizend jaar bewaard zijn gebleven.
Siertuinen voor de elite
Een keur aan gewassen floreerde in de tuinen, bloemkwekerijen, akkers,
moestuinen, boomgaarden en wijngaarden op de vruchtbare strook land aan de
oevers van de Nijl. De elite liet siertuinen aanleggen, waar men genoot van de
schaduw van de bomen. Deze tuinen stonden vol met kleurige bloembedden met
korenbloemen, papavers en kamille. In de vijvers geurden de blauwe lotussen.
Medicinale en goddelijke krachten
De opbrengst van Egyptische land- en tuinbouw werd niet alleen gebruikt voor
consumptie, maar ook om aan goden en overledenen te schenken. Aan de meeste
gewassen schreven de oude Egyptenaren medicinale en goddelijke krachten toe. De
lotus bijvoorbeeld, gold bij uitstek als symbool van nieuw leven. De wilde
vijgenboom was de woonplaats van de hemelgodin. Ook voor het leven na de dood
waren bloemen en planten belangrijk. In het ideale geval had het graf een eigen
tuin, of waren de wanden met tuinvoorstellingen beschilderd.
Inspiratie
Tot in onze tijd zijn Egyptische plantenmotieven een bron van inspiratie zijn
voor kunstenaars en wetenschappers. Tuinen van de farao's onderstreept
dat met een selectie van Art Deco kunst, negentiende-eeuwse sieraden met
Egyptische lotusmotieven en tekeningen die zijn gemaakt tijdens de expeditie van
Napoleon in Egypte.
Tentoonstellingsboek Tuinen van de farao's
Bij de tentoonstelling verschijnt een boek over tuinen en planten in het oude
Egypte, geschreven door conservatoren Maarten Raven en Christian Greco, en
RMO-medewerker Vincent Oeters. Prijs: 14,95 Full
colour, 80 pagina's, verkrijgbaar in de Museumshop
Tuinen van de farao's is in het Rijksmuseum van Oudheden
gelijktijdig te zien met de tentoonstelling Eilanden van de
goden.
Groepsrondleiding
Een groepsrondleiding met gids over Tuinen van de farao's kunt u
doen op alle dagen dat het museum open is. Het kost 75 per uur (max. 25
personen, exclusief toegang museum). U kunt een groepsrondleiding online reserveren. Telefonisch reserveren
via de Servicedesk kan ook: 071 - 5163 163.
Een leuk verhaaltje en informatie over de mestkever.
In Egypte scarabee genoemd
Bedachtzaam scharrelt de mestkever door het gras. Hij is op zoek naar een keutel. Onderweg trekken allerlei luchtjes zijn aandacht. De poep van de meeuw is niet te gebruiken. Het toilet van de camping ruikt 'interessant', maar daar kom je als mestkever niet zo gauw binnen. Gelukkig loopt er verderop een paard in de wei. Even zorgen de scherpe luchtjes van de plassende hond nog voor verwarring. Maar de heerlijk ruikende verse paardenvijgen zetten de mestkever toch op het goede spoor.
Tot over je oren in de poep
Zodra een mestkever poep heeft gevonden, graaft hij er een lange gang onder. De mest wordt stukje bij beetje naar beneden gebracht en opgeslagen in zijgangen. Smakelijk eten! In de voortplantingstijd vormen mestkevers paartjes. Samen maken ze een mestbal. Daar legt het wijfje een eitje in. Een volkomen veilige wieg. Zo veilig, dat mestkevers dan ook maar twee tot vier eitjes leggen.
In Egypte leeft de 'pillendraaier'. Deze mestkever kneedt poep tot een ronde bal. Daarna rolt hij de bal met z'n achterpoten weg. In de tijd van de farao's was de mestkever een heilig dier.
Ik vond dit verhaaltje nog ergens in de oude stoffige kasten van vroeger, en het leek me wel een leuk idee om het met jullie te delen. Daarom bij deze het verhaal over de mestkever en zijn heerlijke maaltijd: poep!
De Nationale Raad voor Vrouwen in Egypte is woedend over een wetsvoorstel dat seks met overleden echtgenotes toestaat.
Volgens het voorstel mag een man tot zes uur na de dood van zijn vrouw seks met haar hebben. De raad roept het parlement op het voorstel af te keuren.
De indiener heeft zich mogelijk laten inspireren door de ideeën van een Marokkaanse moslimgeestelijke. Die stelde vorig jaar dat 'afscheidsseks' tussen man en vrouw is toegestaan. De kans dat het Egyptisch parlement met het voorstel instemt, wordt klein geacht.
Scheiding
De Nationale Raad voor Vrouwen ageert ook tegen een voorstel dat huwelijken met meisjes vanaf veertien jaar legaliseert.
Vrouwenrechten staan in Egypte onder grote druk, nu een meerderheid van de parlementariërs uit orthodoxe moslims bestaat. Zij willen ook de wet terugdraaien die scheiding op verzoek van de vrouw mogelijk maakt, zonder toestemming van haar man.
De Nijlkrokodil leeft in de Nijl en in Groot-Brittannië regent het bijzonder veel. Deze en nog andere 'wijsheden' zijn mythes die eigenlijk niet kloppen. Lees hier de bekendste mythes.
1: De grootste piramide staat in Egypte Als we het woord piramide horen dan denken we spontaan aan Egypte. Maar de beroemde piramide van Cheops, met een breedte van 230 meter, is niet de grootste in zijn soort. In de buurt van Mexico City staat namelijk de Cholula piramide die 425 meter breed is en zich dus over een groter grondoppervlak uitstrekt. De Cheops is daarentegen wel hoger.
2: De Chinese Muur is zichtbaar vanaf de maan De beroemde Chinese Muur mag dan wel het langste bouwwerk ter wereld zijn, maar toch is dit icoon niet zichtbaar vanaf de maan, die zich op 380.000 km van onze aardbol bevindt. Vanuit het ISS hebben astronauten al wel eens met een telelens ingezoomd op de muur maar het internationale ruimtestation is dan ook maar 350 km van de aarde verwijderd.
3: De scheefste toren staat in Pisa De toren van Pisa helt vier procent over en is de beroemdste scheve toren. Een kerk in de Duitse stad Suurhusen staat echter nog schever. Die toren staat 5,19 procent gebogen en veroverde daarmee een plaats in het Guinness Book of World Records.
4: Eskimo's wonen in iglo's Eskimo's hebben eigenlijk nooit echt in iglo's gewoond. Ze gebruikten ze enkel als een tijdelijke verblijfplaats tijdens de jacht. De Inuit, de naam waarmee de Eskimo's van Groenland en Canada zichzelf aanduiden, wonen nu in stenen huizen, vroeger in hutten en tenten.
5: De Dode Zee bevat het zoutste water Het is bekend dat je door het hoge zoutgehalte van 33 procent kan drijven op het water van de Dode Zee. Toch bevat dit meer niet het zoutste water ter wereld. Met 34,8 procent bevat het Assalmeer in Djibouti meer zout. Het Don Juanmeer op Antarctica doet zelfs nog beter met een zoutgehalte dat de veertig procent overschrijdt.
6: De Nijlkrokodil leeft in de Nijl De Nijlkrokodil mag dan wel in heel Afrika voorkomen maar niet (meer) in de Nijl. Door de bouw van de bekende Aswandam werden deze dieren verdreven uit Egypte en uiteindelijk zelfs teruggedrongen tot ver in buurland Soedan.
7: Venetië heeft de meeste bruggen De stad Venetië met de vele kanalen heeft wel degelijk veel bruggen (398) maar reikt nog niet tot aan de enkels van Amsterdam (1.282) en Hamburg (2.123).
8: Het verkeer rijdt enkel links in Groot-Brittannië en de Britse koloniën In maar liefst 59 landen rijdt het verkeer aan de linkerkant van de weg en dat zijn niet allemaal Britse koloniën. Ook in Zuidelijk Afrika, Japan, Thailand en Pakistan wordt er links gereden.
9: De Panamahoed komt uit Panama Het bekende stroachtige hoofddeksel wordt door vele mensen Panamahoed genoemd. Toch vindt de productie ervan plaats in Ecuador en Mexico. Hoe is die naamgeving dan ontstaan? Vroeger werden zulke hoeden via een centrale douanepost in Panama geëxporteerd en kreeg elk exemplaar de stempel 'Panama'.
10: Het regent veel in Groot-Brittannië Als men naar Groot-Brittannië reist, wordt vaak gedacht dat het zal regenen. Toch regent het daar minder dan we veronderstellen. In de Italiaanse hoofdstad Rome regent het bijvoorbeeld meer.
ANKARA - De kleindochter van de laatste Ottomaanse sultan, prinses Neslisah, is maandag op 91-jarige leeftijd overleden in Istanbul. Dat heeft haar familie bekendgemaakt. Ze was het oudste lid van de Ottomaanse dynastie.
Prinses Neslisah werd in 1921 geboren, twee jaar voor er een eind kwam aan het Ottomaanse rijk en de republiek Turkije werd gesticht. Ze was een kleindochter van sultan Vahdettin. Prinses Neslisah was getrouwd met de Egyptische prins Muhammed Abdel Monem, die van juli 1952 tot juni 1953 regent was van Egypte. Hij overleed in 1979.
Egyptespecialist Nile Travel
heeft vertrouwen in de toekomst
AMSTERDAM, 20120308 -- De nieuwe
Egyptische regering gaat investeren in het toerisme. Na een jaar van onrust en
onduidelijkheid zien ook Nederlandse reisorganisaties positieve ontwikkelingen
in Egypte. Magdi Moustafa, directeur van Egyptespecialist Nile Travel, maakt het
allemaal van dichtbij mee. "Vorige week bezochten we in samenwerking met
Transavia met een delegatie het congres 'The Future of Tourism in Egypt'. We
spraken ook met vertegenwoordiging van het nieuwe Egyptische parlement. Dat
stemt ons zeer positief."
Vorig jaar daalde het toerisme in Egypte
door de onrust met zon 33% ten opzichte van 2010. Begin 2012 staat Egypte er
heel anders voor. In de toeristische gebieden aan ambitie geen gebrek, maar ook
het nieuwe parlement gaat de schouders onder het toerisme zetten. Eind februari
werd dit allemaal besproken op het congres The Future of tourism in
Egypt.
Nieuwe politiek Magdi Moustafa was
aanwezig bij het congres. "We hebben ons zorgen gemaakt over de politieke
situatie in Egypte, maar alle politieke partijen hebben toerisme zeer hoog in
het vaandel staan. Er is veel gezegd en geschreven in westerse media over de
grootste politieke partij, het Moslimbroederschap. Een ding is duidelijk, elke
toerist zal met open armen ontvangen worden."
Investeringen
Momenteel wordt er nog steeds geïnvesteerd in het toerisme in
Egypte. Luchthavens in de buurt van badplaatsen worden uitgebreid en ook de
capaciteit in hotelkamers groeit nog steeds. Op het congres spraken
parlementsleden en de toerisme-autoriteit in Egypte ambitieuze plannen voor de
toekomst uit.
Zo wordt er gedacht aan dependances van het wereldberoemde
Egyptische museum in diverse badplaatsen, een snelle treinverbinding tussen
Cairo en de badplaatsen en betere opleiding voor mensen werkzaam in het
toerisme.
Vrijheid Het Moslimbroederschap en andere
aanwezige politieke partijen op het congres maakten ook nog eens extra duidelijk
dat elke toerist zich vrijelijk in Egypte moet kunnen bewegen, waarbij respect
voor de normen en waarden van de toerist voorop staan.
Positief
Moustafa houdt een zeer goed gevoel over aan het congres. "Dit is
één van de positieve signalen die we de laatste maanden vaker zien. Er zijn een
hoop goede plannen. Met de presidentsverkiezingen in juni in het vooruitzicht,
kunnen er ook snel veranderingen komen. Iedereen is eensgezind en kijkt naar de
toekomst."
Nile Travel verzorgt al 25 jaar reizen naar Egypte en is de
grootste aanbieder van reizen naar Egypte in Nederland. "De situatie die we nu
zien is spannend, maar ook zeer positief. Onze lokale gidsen zijn er klaar voor
en we weten precies wat er speelt in Egypte. Daardoor kunnen we onze klanten
voorzien van een goed advies."
(Novum/AP) - JERUZALEM - Op een bazaar in de Oude Stad van Jeruzalem zijn
twee gestolen deksels van eeuwenoude Egyptische doodskisten ontdekt.
Dat heeft
de Israëlische oudhedendienst
dinsdag bekendgemaakt. De deksels zijn in beslag genomen.
De versierde houten deksels zijn onherstelbaar beschadigd, doordat ze in
tweeën waren gezaagd. De deksels stammen uit de zestiende tot de veertiende eeuw
voor Christus en de tiende tot de achtste eeuw voor Christus.
Volgens de oudhedendienst hebben de dieven de deksels waarschijnlijk gestolen
uit Egyptische graftombes en naar Dubai gesmokkeld. Van daaruit zouden ze via
Europa in Israël terecht zijn gekomen.
Wanneer de diefstal plaatshad is niet bekend. Israël wil de deksels teruggeven
aan Egypte.
We kenden hem alleen maar uit documenten: Sénakht-en-Re. Maar nu zijn ook sporen uit zijn leven teruggevonden.
Sénakht-en-Re: de naam kenden archeologen al. Die komt namelijk terug in drie documenten die allen één of twee eeuwen na de dood van de farao zijn opgesteld. Maar verder wisten we helemaal niets van deze mysterieuze heerser. Een nieuwe vondst brengt daar nu echter verandering in.
Hier staan de namen van de farao vermeld. Foto: CNRS.fr.
Deur Wetenschappers waren bezig met opgravingen rondom de tempel van Ptah toen ze op de resten van een kalkstenen deurpost stuitten. Deze bleek onderdeel uit te maken van een gebouw. Op de deurpost werden hiëroglyfen aangetroffen.
De deurpost is meer dan twee meter hoog en weegt bijna een ton. Uit de hiëroglyfen blijkt dat de deur aan de zonnegod Amon-Re werd opgedragen. Ook staat op de deurpost beschreven wie het gebouw tot stand liet komen.
En dat is u raadt het al farao Sénakht-en-Re.
Titels Het is voor het eerst dat er in Egypte sporen uit het leven van de farao worden teruggevonden (ook de tombe van de farao is nooit gevonden). Dankzij deze vondst zijn de onderzoekers dan ook een stuk wijzer geworden.
Zo kunnen ze de farao nu eindelijk op de juiste plaats op de tijdlijn plaatsen. Het gebouwtje stamt namelijk uit de zeventiende dynastie (1634 tot 1543 voor Christus). Ook is nu met zekerheid te stellen dat Sénakht-en-Re echt een farao was. Op de deur wordt hij beschreven als Horus Koning van Opper- en Neder-Egypte en Zoon van Ra. De onderzoekers benadrukken dat het heel bijzonder is dat een farao aan de hand van één object met daarop al zijn titels kan worden geïdentificeerd.
Voor de oude Egyptenaren was deze farao waarschijnlijk heel belangrijk: hij werd gezien als één van de grondleggers van het Nieuwe Rijk. Dit is een periode die ongeveer van 1550 tot 1070 voor Christus duurde en volgde op de Tweede Tussenperiode.
In laatstgenoemde periode was een groot deel van Egypte in handen van de Hyksos. Zij werden echter ergens rond 1568 voor Christus uit Egypte verdreven.
Plaquette
met afbeelding godin Hathor in gedaante van een koe, omgeven door een papyrusbos
(750-332 v. Chr.)
Tuinen van de farao's brengt bloemen, planten, kruiden en bomen van
de oude Egyptenaren naar Leiden. De tentoonstelling is ingericht als een
siertuin met een centrale vissenvijver, net als de fraaie tuinen van
oud-Egyptische paleizen, tempels en luxe woonhuizen. U ontdekt hoe mooi
en gevarieerd de bloemen en planten in Egypte waren en waarvoor ze werden
gebruikt.
Lotusknoppen, papyrusbloemen en drieduizend jaar oude plantenresten
De tentoonstelling laat zien dat bloemen en planten een belangrijke rol
speelden in het dagelijks leven van de oude Egyptenaren en in hun religie. Dat
gebeurt aan de hand van meer dan tweehonderd voorwerpen, zoals afbeeldingen van
Egyptische landschappen en tuinen op stenen reliëfs, amuletten en vaasjes van
glas en faience in de vorm van lotusknoppen, papyrusbloemen, vruchten,
kleurrijke sieraden en gedroogde bloemenkransen uit het graf van farao Ramses
II.
Bijzonder zijn de gedroogde bloemen, vruchten en planten die in het droge
Egyptische klimaat drieduizend jaar bewaard zijn gebleven.
Siertuinen voor de elite
Een keur aan gewassen floreerde in de tuinen, bloemkwekerijen, akkers,
moestuinen, boomgaarden en wijngaarden op de vruchtbare strook land aan de
oevers van de Nijl.
De elite liet siertuinen aanleggen, waar men genoot van de
schaduw van de bomen. Deze tuinen stonden vol met kleurige bloembedden met
korenbloemen, papavers en kamille. In de vijvers geurden de blauwe lotussen.
Medicinale en goddelijke krachten
De opbrengst van Egyptische land- en tuinbouw werd niet alleen gebruikt voor
consumptie, maar ook om aan goden en overledenen te schenken. Aan de meeste
gewassen schreven de oude Egyptenaren medicinale en goddelijke krachten toe. De
lotus bijvoorbeeld, gold bij uitstek als symbool van nieuw leven.
De wilde
vijgenboom was de woonplaats van de hemelgodin. Ook voor het leven na de dood
waren bloemen en planten belangrijk. In het ideale geval had het graf een eigen
tuin, of waren de wanden met tuinvoorstellingen beschilderd.
Inspiratie
Tot in onze tijd zijn Egyptische plantenmotieven een bron van inspiratie zijn
voor kunstenaars en wetenschappers. Tuinen van de farao's onderstreept
dat met een selectie van Art Deco kunst, negentiende-eeuwse sieraden met
Egyptische lotusmotieven en tekeningen die zijn gemaakt tijdens de expeditie van
Napoleon in Egypte.
Wandelroute Hortus botanicus
De Hortus botanicus
Leiden (op 5 min. loopafstand van het museum) biedt een wandelroute langs
planten uit het Midden-Oosten in de tuin en in de Victoriakas.
Extra's bij de tentoonstelling
Egyptische
praalwagen op het Bloemencorso Bollenstreek (18 t/m 22 april 2012)
full colour tentoonstellingsboekje (14,95)
RoMeO Magazine (2,95)
gedetailleerde maquette (4,7 x 2,5 m.) van de paleistuin die farao Achnaton
bouwde in zijn hoofdstad Amarna (te zien in een aparte zaal bij de museumentree)
plantenroute door het museum
lezingen en workshops
Ladies Night
Egyptisch assortiment in de Museumshop
kinderactiviteiten in de meivakantie
Tuinen van de farao's is in het Rijksmuseum van Oudheden
gelijktijdig te zien met de tentoonstelling Eilanden van de
goden.
Groepsrondleiding
Een groepsrondleiding met gids over Tuinen van de farao's kunt u
doen op alle dagen dat het museum open is. Het kost 75 per uur (max. 25
personen, exclusief toegang museum). U kunt een groepsrondleiding online reserveren. Telefonisch reserveren
via de Servicedesk kan ook: 071 - 5163 163.
Tuinen van de farao's kwam tot stand met dank
aan de Hortus botanicus Leiden, het Römisch Germanisches Museum (Keulen), het
Botanisher Garten und Botanisches Museum Berlin-Dahlem (Berlijn), Steltman
Juwelier (Den Haag) en de BankGiro Loterij.
Jezus Christus ontkwam niet aan vervolging door de Romeinen
Het verhaal van de joodse rabbi Jezus van Nazaret is een krachtige vertelling, een tragedie zonder een tragisch einde.
In de klassieke Griekse tragedie heerst het noodlot. Niemand ontsnapt aan zijn of haar (nood)lot. Elke poging om uit het tragische te komen, leidt tot meer tragedie. De onontkoombaarheid van het lot is de kern van de tragedie.
Mirakel Ook het verhaal van Christus is tragisch. Zijn geboorte was al een mirakel. Het was voorzien dat hij en zijn familie moesten worden vervolgd. Dit lijkt op het begin van een Griekse tragedie.
Toch is het een joods verhaal. Maria vluchtte met de pasgeboren Jezus naar Egypte. Vanaf hier zwijgt de verteller. Totdat Jezus weer terug is in het Heilige Land.
Iconografie Maar de iconografie verraadt de invloed van de oude Egyptenaren op het fenomeen 'zoon van God'.
Drie eeuwen eerder hoorde Alexander de Grote van een priester bij een tempel van Zeus in Siwa (Egypte) al woorden die hem uit de wereld van mensen hebben gerukt: O pai Dios - de zoon van God of Zeus. Alexander de Grote kreeg de bijnaam 'de zoon van God'.
Egypte, daar begon ook het verhaal van Mozes, waar de goddelijke wil de joden uit de slavernij verloste.
Onbegrijpelijk In Egypte zocht de joodse Jezus zijn toevlucht. Dat is werkelijk een mirakel, een narratief mirakel. Maar even groot en onbegrijpelijk is een ander mirakel.
Het vroege christendom ontwikkelde een onverzadigbare vorm van het antisemitisme. Terwijl de oprichter van het christendom geen christen maar een jood was. Dat is toch een onverklaarbaar mirakel!
Het woord 'christen' is een latere uitvinding van heiligen. De tragedie van Jezus was juist het feit dat hij volgens de openbaring, dus de wil van God, moest lijden. En hij heeft geleden: hij is gemarteld en gedood door de Romeinen. Maar het Jezusverhaal kent geen tragisch einde en dat is het verschil met de Griekse tragedie. Daar eindigt alles tragisch en noodlottig.
Fluitend Christus werd vermoord, maar herrees op de derde dag. Fluitend kondigden de vrouwen, de Marias, zijn herrijzenis af.
Dit is precies het on-Griekse aan het christelijke Europa: een tragedie zonder tragisch einde. Zou dat in het perspectief van Grieken geen komedie zijn?
Het is een voor ons herkenbare toestand: een tragedie zonder tragisch einde is gewoon een Hollywoodfilm. Een gemiddelde Hollywoodfilm heeft een happy end. Het Europese christendom is een verhaal met een happy end. Hierin ligt precies de kracht en de zwakte van Europa: de ontkenning van de dood en eindigheid.
Bron van kracht De tragische komedie is natuurlijk een bron van kracht als je weet dat alles uiteindelijk goed eindigt. Dat motiveert de mens om te handelen.
Maar daarmee wordt hij tegelijkertijd verzwakt. Als het happy end niet zichtbaar is, durft de Europeaan niet te handelen. Het Europese geloof is immers een geconditioneerd geloof. Maar het aanvaarden van het tragische is juist de bron van creativiteit en weerbaarheid.
Abraham Hoe moeten we Europa begrijpen? Wat is Europa? Athene en Rome, of Jeruzalem? Ik begrijp Europa met behulp van twee metaforen: Abraham en de Odysseus.
De joodse Abraham trok telkens weg. Hij was de nomade onder de nomaden. Een nomade met een goddelijk gevoel voor gerechtigheid. Abraham trok bij volkeren binnen. Hij voerde de dialoog met anderen en eindigde zijn dialoog met een contract.
Abraham is de man van beloftes. Als mensen geen beloftes kunnen afleggen en aanvaarden, zal de wereld aan onbetrouwbaarheid ten onder gaan. Zonder belofte is er geen vorm van goede trouw of redelijkheid en billijkheid. Maar Abraham keerde nooit terug.
Hij trok verder, hij was de 'terugloosheid' zelve. Hij verlangde niet naar een plek, maar hij verlangde vooruit, naar een onbestemde toekomst. Het joodse Europa symboliseert in haar geschiedenis het verlangen om terugloos - zonder een terugkeer - op aarde te zijn. De Europeanen waren altijd onderweg naar een onbestemde plek en toekomst.
Homerus Maar Europa is ook Odysseus. De held van Homerus werd telkens verleid met alles waarmee goden en demonen een sterfelijke mens kunnen misleiden. Maar hij wilde toch naar huis teruggaan - terugkeren.
Waarnaar wilde hij terugkeren? Naar een vrouw, naar de waarheid, Penelope. Odysseus is de held van de eeuwige terugkeer. Ook dat is Europa. Een goede Europeaan verlangt altijd naar een terugkeer (hoe imaginair ook) naar Europa.
Alles wat de Europeaan aanraakt, neigt te europeaniseren. Odysseus is de eeuwige terugkeer, het eeuwige verlangen om naar de plek, naar het afgebakende, naar de oerplek terug te keren. Europa is daarom een dubbelzinnig en tweevoudig verlangen: de eeuwige terugloosheid van Abraham en de eeuwige terugkeer van Odysseus.
Ambigue figuur Christus van Europa is daarom geen zuivere jood. Hij is een ambigue figuur: held in een tragedie met een happy end. Hij symboliseert de pijn, maar ook de verlossing, het weggaan en toch de belofte om ooit naar huis, naar Jeruzalem terug te gaan.
Christus is daarom het scharnier van Europa. Jezus is Abraham en Odysseus tegelijk. Ja, dat is literatuur: een ambigue affaire.
Kloof Er blijft een onoverbrugbare kloof tussen Jezus als Christus, een joodse rabbi, en het christendom. Het christendom is de geschiedenis, maar Christus is voorbij de historie.
Het is ook de onoverbrugbare kloof tussen literatuur en werkelijkheid, tussen het transcendente en het immanente, tussen hier en daar, tussen altijd-zijn en steeds voorbij-zijn en tenslotte tussen Rome en Jeruzalem.
Twee beloftes komen samen in Europa: het joodse eeuwige verlangen naar terugloosheid en het Hellenistische eeuwige verlangen naar terugkeer.
Onlangs stelden wetenschappers dat de jonge farao een klompvoet had. Maar deskundigen trekken dat nu sterk in twijfel.
In 2005 werd de mummie van Toetanchamon gescand. Vier jaar later publiceren onderzoekers hun bevindingen op basis van die scans. Ze stelden onder meer dat de linkervoet van de farao een klompvoet was.
Niets van waar Wetenschapper Robert Connolly gelooft daar echter niets van. Hij scande de mummie in 1968 en uit die scans blijkt dat beide voeten prima in orde waren. De schade die de onderzoekers in 2009 constateerden, moet na 1968 zijn toegebracht. Connolly stelt dat hij dat zelfs kan bewijzen.
Onderzoeker Ronald Harrison leidde het onderzoeksteam van 1968 en liet een scan van de linkervoet van Toetanchamon opnemen in een boek. In samenwerking met New Scientist zocht Harrison dat boek weer op en de scan zat er inderdaad in.
Oeps Wat is erop te zien? Een gezonde voet. Maar daarmee was nog niets bewezen, zo bleek even later. Hoewel de scan het label linkervoet droeg, bleek het in werkelijkheid een scan van de rechtervoet te zijn. Dat schoot dus niet op.
De mummie van Toetanchamon zoals Howard Carter die vond. Foto: Harry Burton (via Griffith.ox.ac.uk).
Geen klompvoet Toch leverde de zoektocht van Connolly wel wat op. Steeds meer deskundigen blijken zich namelijk achter de onderzoeker te scharen. Chirurg James Gamble bijvoorbeeld.
Hij stelt op basis van de scans uit 2005 dat de linkervoet onmogelijk een klompvoet kan zijn. De voet moet na Toetanchamons dood wat gedraaid zijn geraakt. De botten hebben namelijk geen abnormale vorm en dat zou wel moeten als het een klompvoet was.
Frank Rühli die de scans van 2005 bestudeerde, kan zich wel voorstellen dat beschadigingen na Toetanchamons dood tot de verkeerde diagnose leidden, zo meldt New Scientist. Maar er is maar één manier om daar achter te komen: de scans uit 1968 moeten worden teruggevonden. Connolly is naarstig op zoek naar het bewijsmateriaal.
Vooralsnog zonder resultaat. Maar het lijkt erop dat het vinden ervan heus niet alle vragen op gaat lossen. Elke keer als we iets van Toetanchamon denken te weten, wordt dat namelijk al snel weer in twijfel getrokken. Het lijkt wel alsof de mummie vastbesloten is niets van Toetanchamons geheimen prijs te geven.
Wetenschappers hebben een crème die de farao wellicht veelvuldig gebruikte geanalyseerd en troffen er gevaarlijke stoffen in aan.
Het potje werd lang geleden al gevonden en is in het bezit van de universiteit van Bonn. Onderzoekers gaan ervan uit dat het potje aan farao Hatsjepsoet toebehoorde, omdat dat op het flesje staat.
Geen parfum Lang dachten wetenschappers dat het een parfumflesje was. Maar uit een analyse blijkt nu iets anders. Na twee jaar onderzoek is nu duidelijk dat het flesje een soort van lotion voor de huid bevatte of mogelijk zelfs medicatie voor een koningin die last had van eczeem, stellen de onderzoekers in een persbericht.
Het flesje. Foto: Ägyptisches Museum / Uni Bonn.
Kankerverwekkend In de lotion zaten diverse vetten die huidaandoeningen konden verzachten. Maar de onderzoekers troffen er ook benzopyreen in aan. Een kankerverwekkende stof. Benzopyreen is één van de meest gevaarlijke substanties die we kennen, stelt expert Helmut Wiedenfield. Het stofje mag vandaag de dag niet meer in cosmetica worden gebruikt, maar is nog te vinden in bijvoorbeeld verbrand voedsel.
Kanker Met de lotion vallen de puzzelstukjes op zijn plaats. We weten al lang dat Hatsjepsoet kanker had en mogelijk zelfs aan kanker overleed, stelt expert Michael Höveler-Müller. We weten nu mogelijk de oorzaak daarvan. Het is zeker niet ondenkbaar dat Hatsjepsoet de crème veelvuldig gebruikte: het is bekend dat familie van haar last had van huidaandoeningen met een genetische oorzaak.
Lang niet iedereen is overtuigd door het onderzoek. Om er zeker van te zijn dat de crème de oorzaak was, moeten sporen daarvan in het lichaam teruggevonden worden. Ook het feit dat het bewuste flesje uit twee delen bestaat, doet experts twijfelen. Zoiets is nog nooit in Egypte aangetroffen en het zou dus ook zomaar een nep flesje kunnen zijn.
In Egypte bedacht een vrouw een bijzonder plan om haar man te vermoorden. Ze bedreef met hem de liefde tot hij helemaal murw was en stak hem toen dood. Vervolgens sneed ze de man aan stukken om zijn lichaamsdelen aan de zwerfkatten en -honden te voederen.
Bij haar arrestatie, twee weken na de moord, verklaarde de vrouw dat ze constant werd mishandeld en gekleineerd door haar echtgenoot. Ze zei ook dat ze enkele weken het internet had afgezocht om een moordplan uit te werken dat de politie om de tuin zou kunnen leiden, zo schrijft Emirates 24/7 op zijn website.
Te klein mes De vrouw, in het dagelijks leven een toeristische gids in de stad Minya, besloot om haar man uit te putten door de hele nacht seks met hem te hebben. Nadat hij doodmoe in slaap was gevallen, stak ze hem tientallen keren met een mes. Dat bleek echter te klein om de man te doden, waarna ze in de keuken een groter steekwapen ging halen. Uitgeput vleide de vrouw zich enkele uren later naast haar dode echtgenoot neer. Voederen vanaf balkon 'Nadat ik weer wakker was, begon ik hem te villen en in stukken te snijden. Vanaf mijn balkon gooide ik stukje voor stukje zijn lijk naar de honden en de katten op straat. Elke keer wanneer de dieren een stuk hadden opgegeten, gooide ik een ander deel van het lichaam van het balkon', aldus de vrouw.
Beenderen en schedel verbrijzeld Nadat alle lichaamsdelen waren opgegeten, sloeg de vrouw de schedel en de beenderen van haar man aan stukken met een gasfles. Ze schilderde de botresten zwart om ze onherkenbaar te maken en dumpte ze in de vuilnisbak. Vermist Veertien dagen na de opmerkelijke moord werd het slachtoffer door zijn broer als vermist opgegeven. Korte tijd later ontdekte een vuilnisman een van de zwartgeschilderde beenderresten. Dit spoor leidde de politie naar de wraakzuchtige echtgenote. Echtscheiding geweigerd 'Ik heb hem gedood omdat hij me constant beledigde en mishandelde', aldus de vrouw bij haar arrestatie. 'Hij had mijn zelfrespect totaal ondermijnd.
Hij weigerde een echtscheiding zodat me niets anders restte dan hem te vermoorden.
Ze staat bekend als een geweldige en immens machtige minnares, maar wie was de beroemde Cleopatra nu echt?
Cleopatra is de boeken ingegaan als één van de meest beroemde minnaressen. Belangrijkste reden daarvoor is dat ze er in haar relatief korte leven in slaagde om maar liefst twee van de grootste heersers uit die tijd aan de haak te slaan. Maar er is zoveel meer over Cleopatra te vertellen
Geromantiseerd Er is vrij veel over Cleopatra geschreven. Vaak betreft het sterk geromantiseerde verhalen over verlangen naar liefde, macht en uiterlijk vertoon. In die verhalen wordt Cleopatra een personage dat van alle tijden is en dus zowel op het witte doek als in de boekhandels goed verkoopt. Over de echte Cleopatra is heel weinig bekend.
En wat we weten, is wellicht nog niet eens helemaal waar. Veel informatie over Cleopatra hebben we namelijk te danken aan Octavianus: de grote vijand van zowel Cleopatra als haar geliefde Marcus Antonius. Het is dan ook niet ondenkbaar dat die informatie geheel subjectief is. Sterker nog: het is aannemelijk dat de verhalen vooral de belangen van Octavianus onderstrepen.
Gelukkig zijn er enkele dingen die we dankzij monumenten, beelden en andere geschriften wel zeker weten.
De mooiste van het land?
Wie aan Cleopatra denkt, ziet waarschijnlijk direct een mooie vrouw opdoemen met een knap gezicht en een slank lichaam. Dat beeld hebben vele (geromantiseerde) boeken, theaterstukken en films op ons netvlies gebrand. Maar of het ook klopt? Waarschijnlijk niet. Cleopatra wordt door haar tijdsgenoten zelden geroemd om haar schoonheid. Veel vaker hebben ze het over haar charisma en charme. Een slecht teken
Macedonië Cleopatra kwam niet uit het geslacht der faraos. Haar familie kwam oorspronkelijk uit Macedonië. Net als de beroemde Alexander de Grote. Hij veroverde Egypte in de vierde eeuw voor Christus. Na zijn dood viel het grote rijk snel uiteen en werd Ptolemaeus I Soter koning van Egypte. Het was het begin van een nieuwe dynastie: de Ptolemaeïsche dynastie. Het koningshuis bestond honderden jaren en verwelkomde in 69 voor Christus de beroemde Cleopatra VII Philopator. Het babytje zou de laatste farao van het oude Egypte worden en maar liefst 21 jaar over het land heersen.
Egypte Cleopatra was de dochter van Ptolemaeus XII. Ze groeide op in één van de wereldsteden van die tijd: het prachtige Alexandrië. Hoewel haar familie al jaren over Egypte regeerde, sprak deze de Egyptische taal niet.
Uit verhalen blijkt echter dat Cleopatra de taal wel meester was. Dat wijst erop dat ze zich verbonden wist met Egypte. Haar verlangen om als de reïncarnatie van Isis (een belangrijke Egyptische godin) beschouwd te worden, onderschrijft die aanname alleen maar.
De macht Als vader Ptolemaeus XII ziek wordt en niet langer in staat is om Egypte te regeren, besluit hij zijn macht te delen. Hij gaat het land samen met Cleopatra VII besturen.
Als het lichaam van Ptolemaeus XII het echt begeeft, neemt Cleopatra de macht over en regeert ze tijdelijk samen met haar broer Ptolemaeus XIII. Het jongetje is dan tien jaar oud. Cleopatra telt dan achttien lentes. Cleopatra huwde Ptolemaeus XIII: een gewoonte die de Ptolemeërs van de oude Egyptische faraos hadden afgekeken.
Van links naar rechts: Ptolemaeus XII (de vader van Cleopatra), Ptolemaeus XIII en Ptolemaeus XIV (de broers van Cleopatra). Laatstgenoemde broer is waarschijnlijk in opdracht van Cleopatra vermoord. Ze wilde zo wellicht voorkomen dat hij dezelfde stunt uit zou halen als zijn oudere broer, Ptolemaeus XIII.
Ruzie in het paleis Regeren over Egypte was niet gemakkelijk. Maar het werd nog lastiger doordat er twee kapiteins aan het roer stonden: de onafhankelijke Cleopatra en haar man/broer Ptolemaeus XIII. Alles wijst er echter op dat Cleopatra de touwtjes in handen had: haar broer was nog jong en miste de ervaring die Cleopatra tijdens het regeren met haar vader al had opgedaan.
Maar zo rond het jaar 48 voor Christus verdwijnt de naam van Cleopatra plotseling uit de koninklijke geschriften. Haar man/broer en zijn adviseurs zijn niet te spreken over het feit dat ze de macht naar zich toetrekt en verbannen haar. Cleopatra laat zich natuurlijk niet zomaar uit het veld slaan: ze verzamelt een leger en is klaar om terug te slaan. Haar broer heeft dat zien aankomen en heeft zijn legers klaarliggen. Cleopatra is kansloos. Maar dan helpt de buitenlandse politiek haar op weg.
Een slimme meid?
Doordat verhalen over haar uiterlijk en romances de boventoon voeren, zou men bijna vergeten dat Cleopatra ook nog eens iets langer dan twee decennia over Egypte regeerde! Ze was dan ook zeker niet dom. Ze kende meerdere talen en wist waarschijnlijk ook het nodige over retorica, astronomie, geometrie en medicijnen. Ook haar kennis over chemische processen (onder meer het maken van make-up) zou enorm zijn geweest en er zelfs voor gezorgd hebben dat ze de beroemde weddenschap met Marcus Antonius won.
Julius Caesar In Rome is in diezelfde periode namelijk ook een machtsstrijd bezig: Julius Caesar en Pompeius vechten er om de troon. De eerste wint en Pompeius vlucht naar Egypte. Ptolemaeus ziet het als de ultieme mogelijkheid om een wit voetje te halen bij Caesar en laat Pompeius ombrengen.
De reactie van Caesar is niet in lijn met de verwachtingen: de heerser wordt woedend als hij hoort dat Ptolemaeus Pompeius uit de weg heeft geruimd. Pompeius was immers een belangrijke Romein en bovendien de weduwnaar van Caesars dochter Julia. Dat Ptolemaeus het recht in eigen hand had genomen, is in de ogen van Caesar onvergeeflijk.
In het tapijt Cleopatra moet het allemaal vanuit ballingschap met lede ogen aanzien. Tegelijkertijd bood de situatie kansen: nu Caesar zo boos was op Ptolemaeus kon zij wellicht met een beetje hulp van de Romein weer aanspraak maken op de troon.
Ze moest alleen een manier bedenken om langs de legers van Ptolemaeus te komen en het paleis te bereiken. Legendes wijzen erop dat ze het zeer vindingrijk aanpakte: ze rolde zich in een tapijt en kon zo ongezien langs alle wachtposten komen.
Cleopatra verrast Julius Caesar door uit de rol tapijt te stappen. Een schilderij van Jean-Léon Gérôme.
Verstrengelde belangen Caesar moet direct onder de indruk zijn geweest van Cleopatra: hij neemt de macht van Ptolemaeus af en geeft deze terug aan Cleopatra. Omdat het onmogelijk was dat een vrouw alleen regeerde, liet Caesar haar de macht delen met haar jongere broer Ptolemaeus XIV. Hij werd ook haar echtgenoot. Pikant detail: al snel bloeide er ook wat moois tussen Cleopatra en Caesar op en bevalt Cleopatra van hun zoontje: Caesarion.
Het is lastig vast te stellen of de relatie tussen Caesar en Cleopatra vooral een verstandshuwelijk of een gepassioneerde romance was. Vaststaat dat ze beiden baat hadden bij een goede verstandhouding. Cleopatra kon haar greep op Egypte verstevigen en wist bovendien zeker dat Rome haar land (rijk aan onder meer graan) niet zou aanvallen. Caesar had weer heel andere belangen.
Zo had Ptolemaeus XII een enorm geldbedrag van de Romeinen geleend. De koning had het geld nooit terugbetaald en Caesar wilde dat nu verhalen op Cleopatra. Als er al iets wijst op het feit dat Caesar zijn politiek belangrijker vond dan zijn affaire dan is dat wel het conflict dat Cleopatra en hij over Caesarion hadden. Cleopatra wilde dat Caesar de jongen als zijn erfgenaam zou aannemen, maar Caesar weigerde en wees zijn verre neef Octavianus als zijn opvolger aan.
Paranoia?
Nadat Ptolemaeus XIII Cleopatra zo bedrogen had, leek ze niemand meer te kunnen vertrouwen. Ze laat later niet alleen haar broer Ptolemaeus XIV ombrengen, maar ook haar zus Arsinoe moet het ontgelden. Door die doodvonnissen te tekenen, tekende Cleopatra eigenlijk haar eigen doodvonnis: haar macht groeide en daarmee werd ze voor andere machthebbers een steeds belangrijker doelwit.
Moord Lang duurt het geluk niet: in het jaar 44 voor Christus wordt Caesar vermoord. Cleopatra houdt de teugels desalniettemin strak in handen. Ze blijft Egypte besturen en verstevigde haar positie waarschijnlijk zelfs door haar broer uit de weg te ruimen. Omdat ze als vrouw niet alleen op de troon mag zitten, wijst ze haar zoontje aan als tweede bestuurder. In Rome barst een verwoede strijd los.
Want wie mag Caesar opvolgen? Marcus Antonius en Octavianus (de door Caesar aangewezen opvolger) gaan de strijd aan met de mensen die Caesar vermoordden: Marcus Junius Brutus en zijn mannen. Cleopatra moet een partij kiezen en kiest voor Antonius.
Verliefd Een ontmoeting tussen Marcus Antonius en Cleopatra kan niet uitblijven. En weer weet Cleopatra het hart van één van de grootste leiders uit die tijd op hol te brengen.
Marcus Antonius blijft enige tijd bij haar en ze krijgen een tweeling: Alexander Helios en Cleopatra Selene II. Marcus Antonius moet dol geweest zijn op Cleopatra: hij trouwde met haar, ze kregen nog een zoon en Antonius gaf Cleopatra en de kinderen steeds meer macht. Of dat ook de bedoeling was of dat het een mooie bijkomstigheid van hun prille liefde was, is wederom onduidelijk. In Rome zagen ze het in ieder geval met lede ogen aan. Octavianus begint zijn vriend steeds meer als vijand te beschouwen en niet veel later verklaart hij Egypte de oorlog.
De dood van Cleopatra. Een schilderij van Reginald Arthur.
Kansloos De troepen van Marcus Antonius en Cleopatra zijn kansloos tegenover de sterke vloot van Octavianus. Marcus Antonius ziet dat al snel in en pleegt zelfmoord. Zijn geliefde volgt zijn voorbeeld. Hoe ze dat deed, is nog steeds een raadsel. Sommige historici denken dat ze de gifbeker gebruikte. Anderen claimen dat ze zich door een giftige slang liet bijten. Vaststaat dat Cleopatra wist wat ze deed, zo legt onderzoeker Adrienne Mayor uit. Cleopatra zou verschillende toxicologische experimenten hebben uitgevoerd. ( )
Ze was op zoek naar de meest vredige en minst pijnlijke manier om te sterven en observeerde de dood van vele veroordeelde gevangenen die aan gif of andere middelen waaronder een slangenbeet waren blootgesteld.
Stukje bij beetje schrapen archeologen meer en meer informatie over Cleopatra bij elkaar. En veel van die gegevens veranderen het beeld dat wij met dank aan mannen als Shakespeare van Cleopatra hebben gekregen. Ze was niet alleen verleidelijk, maar ook sluw en machtsbelust en zelfs bereid om over lijken te gaan.
Al die facetten maken haar tot één van de meest beroemde, maar ook omstreden historische personages. Maar ze zorgen er bovenal voor dat haar levensverhaal zich prima leent voor de betere theaterstukken en romans. Het is een verhaal dat zelfs ruim 2000 jaar later nog houdbaar is en waarschijnlijk ook altijd blijft. Het is nu eenmaal veel te fascinerend om zomaar in stoffige bibliotheken te laten vergaan.
Benzine, diesel en lpg worden steeds duurder, maar er zijn nog landen waar
het een waar feest is om naar de pomp te rijden. Koeweiti, die ook al geen
belasting betalen, staan te bulderen van het lachen bij de benzinestations. Een
litertje euro95 kost er omgerekend 17,7 eurocent.
Ook in Algerije is het een gezellige boel aan de pomp: een liter lpg kost er
omgerekend maar liefst 9,2 eurocent. Dieselrijders zijn in Egypte het beste af:
een liter diesel kost er omgerekend slechts 13,9 eurocent.
De lijst met goedkoopste landen om de tanken worden aangevoerd door landen
die of zelf op een oliebron zitten, of die de brandstofprijzen fors subsidiëren
(zoals Egypte).
VS
Opvallend is dat de Amerikanen wel veel klagen over de in hun ogen hoge
benzineprijzen, maar dat daar weinig
reden voor lijkt te zijn. Afgezien van landen zoals Koeweit en Algerije zijn
er weinig landen waar benzine zo goedkoop is. Dat geldt ook voor diesel.
Nederland
Ook Nederlanders klagen vaak over de brandstofprijzen. Zij hebben inieder
geval wat meer reden dan de Amerikanen. Toch is er nog een aantal landen waar je
aan de pomp duurder uit bent.
Zo is euro95 duurder in Italië, Turkije een
Noorwegen en lpg kost meer in Frankrijk Zweden, Turkije, het VK en Denemarken.
Vooral bij diesel steekt Nederland gunstig af tegen andere landen. Diesel is
duurder in Duitsland, Portugal, Griekenland, België, IJsland, Finland,
Zwitserland, Ierland, Frankrijk, Denemarken, Turkije, Zweden, Italië, het VK en
Noorwegen.
Hierbij wil ik jullie onze egypte-lezing voor maart even in herinnering brengen.
Die wordt gegeven door Dr. René Preys, die komt vertellen over de poort van de tweede pyloon van Karnak: architectuur, hiërogliefen en theologie tijdens de Grieks-Romeinse periode.
De poort van de tweede pyloon kan beschouwd worden als de in-gangspoort van de tempel van Amon te Karnak. Tijdens de regering van Ptolemaeus IV werd de toegang tot de Amontempel vernieuwd. De opstand van de Thebaanse regio tegen het Ptolemaeische bewind schortte de werken even op, maar tijdens de regeringen van Ptole-maeus VI en VIII werd de poort volledig gedecoreerd. De decoratie van de poort kan beschouwd worden als een samenvatting van de theologie van Amon tijdens de Grieks-Romeinse periode.
Sinds enkele jaren heeft een missie van de ULB, KULeuven en FUNDP-Namur de taak op zich genomen om een wetenschappelijke publicatie van deze poort te maken. Tijdens de lezing worden de resultaten van dit onderzoek aan u voorgelegd.
Gent: donderdag 22 maart 2012
Leuven: dinsdag 27 maart 2012
De lezing in Gent vindt plaats in de auditoria economie, auditorium VIII, aan het Sint-Pietersplein (het auditorium is te bereiken via de Sint-Pietersnieuwstraat en dan het eerste straatje rechts, de Hoveniersberg); in Leuven traditiegetrouw in het Monseigneur Sencie Instituut (Erasmusplein 2, achter de centrale bibliotheek van de KULeuven).
Reizigers mogen geen etenswaren of natuurproducten uit Egypte en Libië mee naar huis nemen. Die oproep doet staatssecretaris Henk Bleker van Landbouw vandaag nu er in die landen een uitbraak is van de zeer besmettelijke dierziekte mond-en-klauwzeer.
Bleker wil voorkomen dat de dierziekte naar ons land komt. 'Het meenemen van deze producten is een risico voor een uitbraak hier', aldus Bleker.
Het gaat in het bijzonder om vlees en vleeswaren, kaas en huiden afkomstig van dieren die gevoelig zijn voor mond-en-klauwzeer, zoals runderen, schapen en geiten.
De koptische paus Shenouda III in Haarlem. Foto: ANP
CAÏRO Het hoofd van de koptische kerk in Egypte is zaterdag overleden. Dat heeft het Egyptische staatspersbureau MENA bekendgemaakt. Paus Shenouda III is 88 jaar geworden.
De kerkleider bezweek volgens MENA aan lever- en longaandoeningen die hem al jaren parten speelden. Een koptische televisiezender vertoonde zaterdag een portret van de overleden paus met het onderschrift 'De koptische kerk bidt tot God dat hij in de armen van heiligen in vrede mag rusten'.
Beschermheer De koptische patriarch, die in het Arabisch met 'Baba Shenouda' werd aangeduid, leidde zijn Koptisch-Orthodoxe Kerk ruim dertig jaar lang. Shenouda's kudde zag hem als beschermheer tegen de dreiging die volgens veel kopten uitgaat van de islamitische meerderheid in hun land.
De paus bleef het bewind van de gehate president Hosni Mubarak lang steunen, omdat de belangen van de christelijke minderheid in zijn ogen daarmee het best waren gediend.
Geweld De kopten, die tien procent uitmaken van de 85 miljoen Egyptenaren, kregen het afgelopen jaar te maken met toenemend geweld en gingen vaak de straat op om te protesteren tegen het uitblijven van stappen tegen de daders.
De kopten klagen al lang over discriminatie door de staat en vooroordelen van de moslimmeerderheid. Christenen worden zelden op belangrijke posten in de veiligheidsdiensten of bij de overheid benoemd en hun overtuigingen worden vaak door radicale moslimgeestelijken door het slijk gehaald.
nieuw onderzoek wijst erop dat faraos hun wapens niet alleen voor rituelen gebruikten, maar er ook echt met ten strijde trokken.
door caroline Hoek
Nieuw onderzoek wijst erop dat faraos hun wapens niet alleen voor rituelen gebruikten, maar er ook echt met ten strijde trokken.
Dat faraos, maar ook andere leden van het koninklijk huis de trotse eigenaren van dolken, zwaarden en bijlen waren, is niets nieuws. Maar alle literaire bronnen wijzen erop dat de royaltys deze wapens enkel voor ceremoniële doeleinden bij zich droegen.
Wapens Het komt dan ook als een verrassing dat egyptoloog Daniel Boatright iets heel anders heeft ontdekt. Hij analyseerde 125 Egyptische wapens uit de Bronstijd.
Hoewel de exacte eigenaar van de wapens niet meer te achterhalen is, is het aannemelijk dat in ieder geval een deel ervan toebehoorde aan hoogwaardigheidsbekleders. Er is heel weinig bewijs dat ze (de wapens, red.) toebehoren aan de gemiddelde burger, stelt Boatright.
Slijtage De egyptoloog legde de wapens onder de microscoop en voerde diverse testen uit. Het grappige is dat de meeste wapens echt gebruikt konden worden. Er waren er maar heel erg weinig die enkel als ornament of ritueel wapen dienst konden doen. De helft van alle wapens vertoonde bovendien slijtplekken. Het bewijs dat ze wel degelijk gebruikt werden. Het wijst erop dat hoogwaardigheidsbekleders en leden van het koninklijk huis meegingen als er oorlog gevoerd moest worden. Mogelijk executeerden ze ook gevangenen.
Eén van de meer interessante wapens was een bronzen dolk die volgens archeologen toebehoorde aan Kamose: de zoon van farao Taa II. De dolk is mogelijk door Kamose gebruikt om de dood van zijn vader te wreken. De mummie van Taa II vertoont namelijk diverse wonden, aangebracht met behulp van een bijl.
De farao stierf een gewelddadige dood en Kamose zou uit zijn geweest op wraak. Ook op deze dolk zijn slijtageplekken gevonden. De jonge farao wist dus heel goed hoe hij zijn wapen moest gebruiken. En dat geldt hoogstwaarschijnlijk ook voor de andere faraos en hun familie en vrienden.
Bovenstaande afbeelding laat de gehavende mummie van Taa II zien.
We kenden hem alleen maar uit documenten: Sénakht-en-Re. Maar nu zijn ook sporen uit zijn leven teruggevonden.
Sénakht-en-Re: de naam kenden archeologen al.
Die komt namelijk terug in drie documenten die allen één of twee eeuwen na de dood van de farao zijn opgesteld. Maar verder wisten we helemaal niets van deze mysterieuze heerser. Een nieuwe vondst brengt daar nu echter verandering in.
Hier staan de namen van de farao vermeld. Foto: CNRS.fr.
Deur Wetenschappers waren bezig met opgravingen rondom de tempel van Ptah toen ze op de resten van een kalkstenen deurpost stuitten. Deze bleek onderdeel uit te maken van een gebouw. Op de deurpost werden hiëroglyfen aangetroffen.
De deurpost is meer dan twee meter hoog en weegt bijna een ton. Uit de hiëroglyfen blijkt dat de deur aan de zonnegod Amon-Re werd opgedragen. Ook staat op de deurpost beschreven wie het gebouw tot stand liet komen. En dat is u raadt het al farao Sénakht-en-Re.
Titels Het is voor het eerst dat er in Egypte sporen uit het leven van de farao worden teruggevonden (ook de tombe van de farao is nooit gevonden). Dankzij deze vondst zijn de onderzoekers dan ook een stuk wijzer geworden.
Zo kunnen ze de farao nu eindelijk op de juiste plaats op de tijdlijn plaatsen. Het gebouwtje stamt namelijk uit de zeventiende dynastie (1634 tot 1543 voor Christus). Ook is nu met zekerheid te stellen dat Sénakht-en-Re echt een farao was. Op de deur wordt hij beschreven als Horus Koning van Opper- en Neder-Egypte en Zoon van Ra.
De onderzoekers benadrukken dat het heel bijzonder is dat een farao aan de hand van één object met daarop al zijn titels kan worden geïdentificeerd.
Voor de oude Egyptenaren was deze farao waarschijnlijk heel belangrijk: hij werd gezien als één van de grondleggers van het Nieuwe Rijk. Dit is een periode die ongeveer van 1550 tot 1070 voor Christus duurde en volgde op de Tweede Tussenperiode.
In laatstgenoemde periode was een groot deel van Egypte in handen van de Hyksos. Zij werden echter ergens rond 1568 voor Christus uit Egypte verdreven.
Tien mensen zijn om het leven gekomen toen zij op
zoek waren naar oude schatten. Het ongeluk gebeurde in het Egyptische dorp Arab
al-Manasra, ten noorden van de stad Luxor.
EGYPTISCHE GOUDZOEKERS LEVEND
BEGRAVEN
De schatgravers hadden een gat gegraven onder een woning. Volgens de politie nodigde de
bewoner mensen uit om te helpen zoeken. De groep bevond zich op zon 150 meter
diepte toen de wanden van de kuil instortten. Tien mensen werden levend
begraven, de meeste slachtoffers zijn familieleden van elkaar.
Schatgraven populair
Reddingsmedewerkers hebben de lichamen van de
slachtoffers onder de grond vandaan gehaald. Graven naar verborgen schatten is
een populaire bezigheid in Egypte, vooral in de steden Lucor, Aswan en Caïro.
Bewoners willen snel geld verdienen en zien schatgraven als ideale manier.
Voor het eerst zijn fotos van een gigantische gemummificeerde vinger getoond aan de buitenwereld. Dat meldt het Duitse dagblad Bild.
De fotos zijn in 1988 in het land van de faraos en piramides gemaakt door de 56-jarige Zwitserse discotheekeigenaar Gregory Spörri.
Vijf meter lang
In dat jaar kwam hij in contact met een oude man afkomstig uit een familie van grafdieven. De ontmoeting vond plaats in een boerderij in het Egyptische Bir Hooker, op zon 100 kilometer ten noordoosten van Kaïro.
Tegen betaling van 300 dollar mocht Spörri de familieschat van de grafdief aanschouwen. De 38 centimeter lange vinger was gehuld in oude doeken en lederhuid en woog slechts een paar honderd gram. Naar schatting zou het lichaam dat toebehoorde aan de vinger zon vijf meter lang moeten zijn geweest.
Certificaat van echtheid
De grafdief toonde de Zwitser tevens een certificaat van echtheid en een röntgenfoto uit de zestiger jaren. Hij was niet van plan de vinger te verkopen omdat het artefact te belangrijk was voor hem en zijn familie.
Tot op de dag van vandaag heeft Spörri er spijt van dat hij alleen fotos van de vinger heeft. Hij liet ze aan wetenschappers zien, maar zij waren niet geïnteresseerd in de fotos omdat ze niet in hun theorieën pasten.
Reuzen
Spörri las mythen over reuzen die op aarde liepen en sarcofagen die veel te groot bleken te zijn voor mensen. Waren er reuzen in Egypte? De Romeinse geschiedschrijver Flavius Josephus schreef in het jaar 79 over dergelijke wezens die meevochten in de Joodse Oorlog.
Er waren reuzen. Veel groter en anders gevormd dan normale mensen. Verschrikkelijk om te zien. Eenieder die ze niet met zijn of haar eigen ogen heeft gezien kan niet geloven dat ze zo groot waren, aldus Josephus.
Ik ben geen wetenschapper, gaf discokoning Spörri eerlijk toe. De lezer moet op basis van de fotos zelf een mening vormen.
Grand Egyptian Museum In 2012 wordt een deel van de collectie van het Egyptisch Museum van het huidige pand aan het Tahrir Plein overgebracht naar het nieuwe Grand Egyptian Museum, dat momenteel op enkele kilometers van de piramiden van Gizeh wordt gebouwd en naar verwachting medio 2015 zijn deuren zal openen.
Suez museum In aanvulling op het Egyptisch Museum is in Cairo het Suez National Museum geopend. Het nieuwe twee verdiepingen tellende museum, met een oppervlakte van bijna zesduizend vierkante meter, geeft de geschiedenis van bijna zevenduizend jaar Suez weer.
Ruim vijfentwintighonderd artefacten, variërend van schilderijen en beelden tot oude documenten en boten, vertellen het verhaal van de stad Suez van de prehistorie tot vandaag. Ook de historie van het Suez Kanaal wordt belicht.
Bezoekers laten zich in Sakkara graag met hun gids fotograferen bij de nieuw geopende graftombes
Graftombes open Op dertig kilometer ten zuiden van Cairo ligt de oude stad Sakkara waar de woestijn in vroeger tijden fungeerde als begraafplaats voor hoge ambtenaren van Memphis, de hoofdstad van het oude Egypte. De eerste graftombes werden er al in 1843 ontdekt, maar de volledige opgravingen begonnen pas in 1975. Ook nu nog is een Nederlands team van archeologen daar aan het graven.
Drieduizend jaar Zeven graftombes in het zuiden van Sakkara zijn recent voor het eerst geopend voor publiek. De graven zijn meer dan drieduizend jaar oud en behoren toe aan enkele belangrijke personages uit de geschiedenis van Egypte. De belangrijkste van de zeven nieuw geopende graftombes zijn van Maya en Horemheb, respectievelijk generaal en schatmeester van koning Toetanchamon. Ook van de andere publieke tombes zijn namen en functies van de overledenen intussen bekend.
Fraai is het uitzicht op Caïro vanuit het zwembad van het nieuwe Hilton Zamalek Residences hotel Zestiende Hiltonhotel Overnachten in Egypte kan op heel veel verschillende manieren van eenvoudig tot luxe, van slapen onder de sterrenhemel tot slapen met uitzicht op de Nijl. De Hilton hotelketen heeft in Egypte maar liefst zestien hotels onder haar hoede. De nieuwste aanwinst is Hilton Cairo Zamalek Residences, gelegen op een kleine twintig kilometer van de luchthaven van Cairo.
Het nieuwste Hilton hotel van Egypte bevindt zich op het eiland Zamalek in de Nijl en biedt zijn gasten, naast alle gebruikelijke comfort, ook een uniek uitzicht op het water én op Cairo.
Van feesten in Luxor tot (extreem) hardlopen door de woestijn.
Van feesten in Luxor tot (extreem) hardlopen door de woestijn.
Egypte is het land van de cultuur, zonnige stranden en bijzondere onderwaterwereld.
Maar ook een land van vele meer en minder bekende (inter)nationale evenementen, al dat niet religieus, in de hoofdstad Cairo, in badplaatsen of kleinere steden. Van feesten in Luxor tot (extreem) hardlopen door de woestijn.
Voor wie er eind juli toevallig is: het Abu El Haggag Moulid is een groot jaarlijks terugkerend festival dat plaatsvindt in de populaire toeristenbestemming Luxor.
Alle inwoners van de stad Luxor, jong en oud, vieren dit feest dat van alle evenementen die jaarlijks in deze stad plaatsvinden als grootste kan worden aangemerkt.
Het twee dagen durende straatfeest wordt twee weken voor de ramadan georganiseerd
Foto: Het Abu El Haggag Moulid festival is een kleurrijk en zeer divers festival in Luxor. Moskee Het Abu El Haggag Moulid wordt georganiseerd ter ere van de sheik Yussuf Abu El Haggag. Hij richtte in Luxor een moskee op in de tempel van Luxor voor hij stierf.µ Recentelijk is deze moskee, na een volledige renovatie, heropend voor publiek.
Paardenraces Bezoekers kunnen tijdens het festival genieten van onder meer paardenraces, muziek, dans en stok gevechten (tahtib), maar hoogtepunt van de activiteiten is de drukbezochte parade met praalwagens die worden voortgetrokken door kamelen.
De parade stelt een optocht van zeilschepen voor die terug gaan in de faraonische tijd (in de Islam staan boten symbolisch voor de vraag naar spirituele verlichting).
AMSTERDAM - Na drie romans publiceert Paul Dentz een non-fictie boek. Napoleon Bonaparte in Egypte. "Napoleon is een fenomeen dat generatie op generatie blijft boeien", aldus de schrijver in een gesprek met NU.nl.
Er schijnen al honderdduizend boeken over Napoleon te bestaan. Waarom nog een?
"Zijn regeerperiode is natuurlijk erg interessant, precies tussen Franse Revolutie en het Congres van Wenen in. Napoleon is een fenomeen dat generatie op generatie blijft boeien. Zijn politieke carrière is op zn minst opmerkelijk te noemen. Hij heeft veel maatschappelijke hervormingen in gang gezet.
Daarnaast was hij een briljant strateeg, op en buiten het slagveld. Zijn opkomst en zijn ondergang, en dan met name zijn twee verbanningen, hebben bijgedragen aan de mythevorming.
En laten we vooral zijn bruisende liefdesleven niet vergeten. Het zijn stuk voor stuk onderwerpen die door hun dramatiek bijna als vanzelf tot reflecties van auteurs leiden, voor- en tegenstanders."
Waarom heeft u specifiek de veldtocht van 1798 - 1801 in Egypte gekozen?
"De veldtocht is voor de Fransen niet bepaald glorieus verlopen, maar heeft politiek en cultureel gezien heel veel teweeg gebracht. Die tegenstelling boeit me zeer. Je kunt daarom ook niet alleen maar van een fiasco spreken.
Het laat een jonge Napoleon zien die zich liet meeslepen door te hoog gegrepen doelen. Hij is daar gedeserteerd, maar heeft toch ook zijn werklust, veerkracht en zijn gevoel voor propaganda getoond."
In Frankrijk werd hij als overwinnaar beschouwd?
"Door de Britse blokkade deden brieven er maanden over. En Napoleon zorgde er wel voor dat negatieve berichten het thuisfront niet bereikten. Ze wisten daar alleen van de overwinning in de Slag bij de Piramiden en de zeeslag op de Nijl in de baai van Aboukir. Los van het echec van Napoleon heeft hij met deze veldtocht de stoot gegeven voor ingrijpende politieke veranderingen op Malta en in Egypte, beide tot dat moment feodaal geregeerd."
Waren er ook wetenschappers en schilders aan boord?
"Napoleon nam een uitgebreide wetenschappelijke staf mee, die alles op cultureel gebied vastlegde. Je zou kunnen zeggen dat deze veldtocht de Egyptomanie heeft veroorzaakt die een paar jaar later Europa in bezit nam. In 1799 werd vlak voor de slag bij Aboukir de Steen van Rosette gevonden, waarmee later de hiërogliefen konden worden ontcijferd.
Na het verlies van Napoleon bij Waterloo in 1815 moesten alle Egyptische kunstschatten weer worden teruggegeven aan de rechtmatige eigenaren, maar hoe vind je die? Veel is daardoor in Londen terechtgekomen."
Hoe werd deze veldtocht gefinancierd?
"Napoleon heeft zelf voor het startkapitaal gezorgd door de schatkisten van de Nederlanden, Duitsland en Italië te plunderen. Tijdens de veldtocht werden de belastingen regelmatig verhoogd.
In Egypte zelf werden er zelfs voorschotten genomen op toekomstige oogsten. De soldij liet vaak lang op zich wachten. Maar er werd toch niet al teveel gemord omdat Napoleon veel belang hechtte aan goede voedselrantsoenen voor zijn soldaten."
Wat was er gebeurd als Napoleon in de laatste paar veldslagen succesvol was geweest?
"Als hij Akko had ingenomen, dan lag via Damascus de route naar India open. De verovering van het verre oosten was zijn eigenlijke ambitie. Maar dat zou grote logistieke problemen met zich mee hebben gebracht. De aanvoerlijnen zouden te lang zijn en zijn leger was waarschijnlijk te uitgeput om lange marsen door de woestijnen te kunnen maken."
Nog interessante randfiguren ontdekt tijdens de research voor dit boek?
"Van een sjeik kreeg Napoleon een schandknaap cadeau: Roustam Raza. Deze indrukwekkende Mameluk, compleet met tulband en kromzwaard, werd Napoleons persoonlijke bediende. En natuurlijk ook Pauline Fourès, de Cleopatra van Napoleon. Over deze personen zou je zo weer een boek kunnen schrijven."
Egypte werkt door aan zijn toeristische ontwikkeling
Egypte werkt door aan zijn toeristische ontwikkeling
Egypte werkt door aan zijn toeristische ontwikkeling, ondanks de stagnatie die er na de politieke omwenteling nog steeds optreedt. Musea worden vernieuwd en hotelcapaciteit groeit. Daarnaast gingen recent in Sakkara liefst zeven graftombes open voor het publiek.
Het wereldberoemde Egyptische Museum aan het Tahir Plein in Cairo is recent voorzien van een gloednieuw bezoekerscentrum, waarin ook een speciaal kindermuseum, een boekenwinkel, een restaurant en een bezoekerscafé zijn ondergebracht. Daarnaast kreeg het museum een nieuwe permanente openluchttentoonstelling met sarcofagen, beeldhouwwerken en andere architectonische kunstwerken uit verschillende graftombes en tempels.
Onderzoek De kelder van het museum heeft eveneens een metamorfose ondergaan en is omgetoverd tot een centrum voor wetenschappelijk onderzoek, met een eigen DNA lab en een documentatiecentrum.
Egypte is in ontwikkeling. Is recent het Egyptisch Museum in Cairo vernieuwd, ook werden kortgeleden in Saqqara maar liefst zeven graftombes geopend voor publiek.
De gratis lezing over de Egyptische godin Isis door Egyptoloog Huub Pragt in De Morgenster in Hilversum is een toepasselijke eerste, of vernieuwde kennismaking met de Egyptische cultuur.
De godin Isis was van oudsher het symbool van liefde en moederschap bij de Egyptenaren. Ze is vooral te herkennen aan de hiëroglief van een troon die ze op haar hoofd draagt. Hiermee wordt haar naam geschreven. Isis wordt ook voorgesteld als een vrouw met vleugels.
Liefdevol spreidt zij deze uit over alles wat haar bescherming kan gebruiken. In haar rol van liefhebbende echtgenote ontfermt Isis zich vooral over het dode lichaam van haar broer en echtgenoot, de god van het dodenrijk Osiris. Samen met haar zus Nephtys is ze dan te zien bij de liggende mummie.
Een mythe vertelt hoe Isis met haar magische krachten Osiris tot leven weet te wekken. Zij wordt zwanger en baart zijn opvolger Horus. Als moedergodin koestert ze haar kind Horus die ze vaak op haar schoot heeft genomen en de borst geeft.
Door de mythe over de geboorte van Horus werd Isis ook de symbolische moeder van de levende farao op aarde. In het oude Egypte werd de regerende farao namelijk gelijkgesteld aan de valkgod Horus.
De lezing is op 16 maart 2012 vanaf 20.00 uur plaats in de grote zaal van gebouw De Morgenster, Seinstraat 2 in Hilversum. De zaal met een capaciteit van 300 personen wordt een half uur voor aanvangstijd van de lezing geopend.
Niet ver van Taba, aan de zee langs de kustweg vanaf Dahab ligt Castle Zaman. Vooral bekend bij de Egyptenaren uit de omgeving en de goed ingelichte vakantiegangers. Dit is een nagemaakte kleine kasteel met een zwembad in natuurlijke vormen.
Hier kun je, de hele dag en avond als je wilt, heerlijk relaxen met uitzicht op de helderblauwe rode zee en de ruwe rotsformaties van de Sinai woestijn. Wat daarnaast vooral speciaal is, is het zogenoemde 'slow-food' concept. Heerlijk eten dat zeer langzaam is bereid zodat de pure smaak en kruiden er goed zijn ingetrokken.
Slow-food betekend ook gerust 'slow' eten en je kunt er uren over doen.
Wil je echt even je hoofd goed leegmaken, dan kun je hier ook een primitieve kamer huren. Let wel: zonder elektriciteit!
Tijdens de Nationale Dag van Aswan werd in Aswan tegenover de tempel van Kom Ombo het eerste krokodillen museum van Egypte geopend. In het museum is een collectie van meer dan veertig gemummificeerde krokodillen tentoongesteld.
De exemplaren variëren in afmeting van anderhalve meter tot maar liefst vijf meter lang. Het museum biedt tevens plaats aan een aantal standbeelden van Sobek, de krokodillengod.
Schepper van de wereld In het oude Egypte geloofden de Egyptenaren dat Sobek de schepper van de wereld was, verrezen uit het donkere water. Sobek werd dan ook enorm aanbeden en de oude Egyptenaren bouwden diverse tempels voor hem, onder andere in Esna, Fayoum en Kom Ombo.
Dat het nieuwe krokodillen museum tegenover de tempel van Kom Ombo is gebouwd, is niet vreemd. De tempel van Kom Ombo ligt op een lage zandduin in een bocht van de Nijl, waar krokodillen vaak samenschoolden.
De tempel toont het belang dat oud-Egyptische priesters hechtten aan de natuurlijke cycli en de Nijlkrokodillen. In de tempel bevinden zich gemummificeerde krokodillen, doodskisten in klei en spectaculaire reliëfs op de muren.
Op 22 februari vindt in de Abu Simbel tempel in het diepe zuiden van Egypte een zeldzame gebeurtenis plaats.
De centrale kamer van de tempel wordt op deze dag verlicht door de ochtendzon.
Bijzonder, omdat dit slechts op twee dagen in het jaar gebeurt. Toeristen stromen telkens opnieuw toe om dat mee te maken.
Slechts twee keer per jaar schijnt de zon in de centrale kamer van de Abu Simbel tempel in het zuiden van Egypte. Toeristen komen er het hele jaar, maar vooral ook dan, graag op bezoek (foto onder)
De beroemdste tempel van Egypte werd al in de 13e eeuw voor Christus door Ramses de Tweede gebouwd.
Dat gebeurde op een zodanige locatie, dat de opkomende zon slechts twee keer per jaar door de lengte van de binnentempel schijnt en de standbeelden van de goden aan het einde van de tempel verlicht.
Eenmaal op de dag van de kroning van Koning Ramses II, op 22 februari en eenmaal op zijn verjaardag, op 22 oktober.
Duisternis De overige dagen van het jaar is de binnentempel gehuld in duisternis. Tijdens de dagen van verlichting valt de ochtendzon prachtig op de standbeelden van Amon, Ra en Ramses. Het enige beeld dat in de schaduw blijft staan, is het standbeeld van Ptah. Maar dat is dan ook de god van het donker.
Door de politieke onrust
zijn de Egyptische inkomsten uit toerisme in 2011 met bijna 30 procent gedaald,
zegt Mounir Fakhry Abdel Nour, de Egyptische minister van Toerisme. En dat is
een klap voor de economie omdat de toeristensector één van de belangrijkste
bronnen van inkomsten van het land is.
Volgens de Egyptische bewindsman bedroeg de opbrengst uit het toerisme in
2011 slechts 8,8 miljard dollar, terwijl dat in 2010 nog 12,5 miljard dollar
was.
Toeristen ook zuiniger
Vooral het aantal bezoekers aan het land daalde met 33 procent. Daardoor viel
ook het aantal overnachtingen terug van 141 miljoen in 2010 naar 114 miljoen in
2011.
Omdat de toeristen die het land wel bezochten ook aanzienlijk zuiniger met
hun geld omsprongen, tijdens hun vakantie, liepen de totale inkomsten nog wat
harder terug.
Ter vergelijking: in 2011 gaven de toeristen gemiddeld 72 dollar
uit per dag per persoon, tegenover 85 dollar het jaar ervoor.
Het gedaalde bezoek aan het land is vooral het gevolg van de volksopstand in
februari 2011 en de manifestaties die daarop volgden die zorgden voor de val van
president Moebarak.
Opleving
Omdat inmiddels de rust weer is weergekeert in het land rekent de minister
erop dat het toerisme in 2012 opnieuw weer zal opleven en hoopt hij dat daarbij
het oude niveau van voor 2011 weer snel zal worden bereikt.
Egypte is in ontwikkeling. Naast de recente vernieuwingen in het Egyptisch Museum in Cairo, zijn in de Egyptische hoofdstad in 2011 een nieuw museum en een Hilton hotel geopend. Daarnaast werden in Saqqara kortgeleden maar liefst zeven graftombes geopend voor publiek.
Metamorfose Egyptisch Museum Het Egyptische Museum in Cairo heeft onlangs een aantal vernieuwingen ondergaan. Er is een gloednieuw bezoekerscentrum geopend, dat ondermeer een speciaal kindermuseum, een boekenwinkel, een restaurant en een bezoekerscafé herbergt.
Daarnaast is er in het museum een nieuwe en permanente openluchttentoonstelling geopend, met een collectie bestaande uit sarcofagen, beeldhouwwerken en andere architectonische kunstwerken uit verschillende graftombes en tempels.
De kelder van het museum heeft eveneens een metamorfose ondergaan en is omgetoverd tot een centrum voor wetenschappelijk onderzoek, met onder andere een DNA lab en een documentatiecentrum. In 2012 wordt een deel van de collectie van het Egyptisch Museum overgebracht van het huidige pand aan het Tahrir Plein naar het nieuwe Grand Egyptian Museum, dat momenteel op enkele kilometers van de piramiden van Gizeh wordt gebouwd en naar verwachting medio 2015 haar deuren zal openen.
Nieuw museum Suez In aanvulling op het Egyptisch Museum is in Cairo het Suez National Museum geopend. Het nieuwe twee verdiepingen tellende museum, met een oppervlakte van bijna zesduizend vierkante meter, geeft de geschiedenis van bijna zevenduizend jaar Suez weer.
Ruim vijfentwintighonderd artefacten, variërend van schilderijen en beelden tot oude documenten en boten, vertellen het verhaal van de stad Suez van de prehistorie tot vandaag. Vanzelfsprekend is er ook aandacht besteed aan de historie van het Suez Kanaal. Het nieuwe museum maakt onderdeel uit van het plan van het Ministerie voor oudheden in Egypte om nationale musea op te richten als culturele en historische centra door heel Egypte.
Unieke graftombes opengesteld Op dertig kilometer ten zuiden van Cairo ligt de oude stad Sakkara. De woestijn bij Sakkara was in vroeger tijden de begraafplaats voor hoge ambtenaren van Memphis, de hoofdstad van het oude Egypte. De eerste ontdekking van de graftombes in Sakkara was in 1843, maar de volledige opgravingen begonnen pas in 1975 met een team van Engelse en Nederlandse archeologen.
Een Nederlands team van archeologen is ook op dit moment bezig met een opgravingsproject in Sakkara. Onlangs zijn zeven graftombes in het zuiden van Sakkara voor het eerst geopend voor publiek. De tombes zijn meer dan drieduizend jaar oud en behoren toe aan enkele zeer belangrijke personages uit de geschiedenis van Egypte.
De belangrijkste van de zeven nieuw geopende graftombes zijn van Maya en Horemheb, respectievelijk generaal en schatmeester van koning Toetanchamon. De andere tombes horen bij Tia (schatmeester van Ramses II), Meryneith (beheerder van de tempel van Aten ten tijde van farao Achnaton), Ptahemwia (Koninklijke butler ten tijde van farao Achnaton), Pay (harem directeur onder farao Toetanchamon) en Raia (zoon en opvolger van Pay).
Hilton opent zestiende hotel in Egypte Overnachten in Egypte kan op heel veel verschillende manieren van eenvoudig tot luxe, van slapen onder de sterrenhemel tot slapen met uitzicht op de Nijl. De Hilton hotelketen heeft in Egypte maar liefst zestien hotels onder haar hoede.
De nieuwste aanwinst is Hilton Cairo Zamalek Residences, gelegen op een kleine twintig kilometer van de luchthaven van Cairo. Het nieuwste Hilton hotel van Egypte bevindt zich op het eiland Zamalek in de Nijl en biedt haar gasten, naast comfort, een uniek uitzicht op het water én op Cairo. Internet: www.egypt.travel
Egyptenaren gaven de heilige vogels genoeg eten mee. Ze stopten het in de snavel of in de ingewanden.
Dat schrijven wetenschappers in het blad Journal of Archaeological Science. Ze bestudeerden verschillende gemummificeerde heilige ibissen.
Uit het onderzoek blijkt dat de Egyptenaren met respect met de dode dieren omgingen.
Ook kregen de vogels genoeg proviand mee voor de laatste lange reis die ze nog wachtte: de reis naar het hiernamaals. Zo zijn er ibissen aangetroffen met een snavel vol slakken.
Een gemummificeerde ibis. Foto: eschige (cc via Flickr.com).
De Egyptenaren verwijderden ook de ingewanden van de vogels, stopten er eten in en plaatsten de ingewanden daarna weer terug. Het eten moest ongetwijfeld voorkomen dat de ibis in het hiernamaals honger zou krijgen.
Ook wijst het erop dat de Egyptenaren ervan uitgingen dat de ingewanden van de ibissen in het hiernamaals gewoon zouden functioneren.
De douane op het
vliegveld van Caïro heeft een opvallende vondst gedaan. In de koffer van een
Sudanese reiziger zat 20 kilo aan bevroren koeienhersenen.
De man wilde de dierenhersenen verkopen aan Egyptische restauranteigenaren,
aldus een reactie op MSNBC.com. De douane laat weten dat dit al de vierde keer
in de afgelopen week was dat er hersenen het land binnengesmokkeld zijn.
Volgens experts kan een halve kilo koeienhersenen, gekocht in Sudan, voor
meer dan zes keer zoveel verkocht worden in Egypte. Daar zijn veel restaurants
gevestigd die gespecialiseerd zijn in gerechten met levers en hersenen van
dieren. Vaak worden ze gefrituurd en opgegeten met pitabrood en pittige saus.
De hersenen werden bij een scan gevonden in een aantal koelboxen. Na controle
zullen ze worden verbrand.
Sinds de val van Mubarak is het economisch alleen maar bergafwaarts gegaan. De economie groeit niet meer en de buitenlandse valutareserve neemt in rap tempo af. Buitenlandse investeerders blijven weg. Net als veel toeristen. En de werkloosheid is gestegen; onder de jongeren zit zeker een kwart zonder baan.
Dat het zware tijden zijn, is goed te merken in de trouwindustrie. Er wordt traditioneel in Egypte veel geld uitgegeven aan huwelijken. Maar nu wordt daar veel minder aan uitgegeven. ''Niemand trouwt meer na de revolutie'', aldus de 37-jarige Amr el-Khodary tegen The New York Times. Hij verhuurde auto's voor trouwerijen, maar zijn zaak is op de fles gegaan.
Een van de problemen is dat de economie sterk is verouderd. Onder de socialistische militaire leiders begon in de jaren '50 de nationalisatie van de industrie. Het resulteerde in staatsbedrijven met veel te veel werknemers en een sterk verouderd machinepark. De laatste jaren werd een voorzichtig begin gemaakt met de privatisering van ondernemingen.
Een andere molensteen om de nek van de economie zijn de staatssubsidies voor dagelijkse levensbehoeften zoals brandstof en brood. Alleen al de overheidssteun voor energie kost het land jaarlijks 15 miljard dollar. Pogingen in het verleden om deze subsidies af te schaffen, leidden tot grote rellen.
Dat de economische situatie dramatisch is, bleek vorige week toen de militaire leiders besloten om met het IMF te gaan onderhandelen over een hulppakket ter waarde van 3,2 miljard dollar. Dat was tot voor kort onbespreekbaar voor de militaire top.
Turkije kan een voorbeeldvoorEgypte zijn. ''Turkije deed wonderen met het IMF-programma'', aldus econoom Cem Akyurek van de Deutsche Bank tegen persbureau Reuters. Maar om de groei in de economie terug te krijgen is er meer nodig dan die 3,2 miljard. Dat is slechts ''een fractie'' om de zaak weer draaiende te krijgen, aldus Akyurek.
Vaccinatie tegen gele koorts is voor Egypte alleen verplicht als je in de zeven dagen voordat je Egypte binnenkomt in een gele koorts land bent geweest, met uitzondering van Argentinië en Paraguay.
Egypte: vaccinaties die worden aanbevolen
Ongeacht verblijfsduur worden de volgende vaccinaties voor Egypte aangeraden: vaccinatie tegen DTP (Difterie, Tetanus en Polio) en vaccinatie tegen hepatitis A (besmettelijke geelzucht).
Bij een verblijf van langer dan drie maanden worden voor Egypte inentingen aangeraden tegen buiktyfus, hepatitis B en rabiës (=hondsdolheid). Soms worden voor Egypte vaccinaties deze ziekten aangeraden bij een korter verblijf. Overleg hierover met ons.
DTP-inenting De DTP inenting geeft een bescherming die tien jaar duurt. DTP inentingen kunnen last-minute gegeven worden, maar beter is om één tot twee weken voor je reis je vaccinaties te halen. Meer over DTP
Inenting tegen hepatitis A Een inenting tegen hepatitis A geeft één tot drie jaar bescherming. Als de inenting herhaald wordt, geeft dat een bescherming van 25 jaar. De inentingen kunnen ook last-minute gegeven worden, maar het beste is om minimaal twee weken voor vertrek je inenting te halen. Meer over hepatitis A
Vaccinatie tegen buiktyfus Inenting tegen buiktyfus geeft een gedeeltelijke bescherming van drie jaar. Je kunt het beste minimaal twee weken voor vertrek de inenting halen. Meer over buiktyfus
Inenting tegen gele koorts Inenting tegen gele koorts geeft een bescherming van tien jaar. Deze vaccinatie kun je het beste minimaal tien dagen voor vertrek halen. Meer over gele koorts
Hepatitis B inentingen Voor bescherming tegen hepatitis B heb je drie vaccinaties nodig. De bescherming is levenslang. Je kunt het beste minimaal zeven maanden voor vertrek beginnen met de vaccinaties. Als je minimaal één maand van te voren komt, kun je nog twee vaccinaties krijgen die dan wel een minder goede bescherming bieden dan wanneer je alle drie de inentingen krijgt. Meer over hepatitis B
Inentingen tegen hondsdolheid of rabiës Vaccinatie tegen hondsdolheid bestaat uit drie inentingen met een tussenpoos van één en drie tot vier weken. Na drie inentingen ben je twee jaar beschermd. Het beste is om acht weken voor vertrek met de vaccinaties te beginnen. Meer over hondsdolheid
Inentingen en vaccinaties voor buurlanden van Egypte
Alexander Weissink Egypte. Habibies, helden en huichelaars
Toen Alexander Weissink een jaar of vijf geleden een correspondentschap aanvaardde in Egypte zat Hosni Mubarak stevig in het zadel en was de Arabische Lente veraf.
Alexander Weissink Egypte. Habibies, helden en huichelaars Uitgeverij: De Bezige Bij Aantal paginas: 335 Prijs: 18,90 euro ISBN: 978-90-234-6627-7
Hij verzorgde goed vier jaar lang bijdragen uit Caïro voor twee belangrijke Nederlandse kranten, NRC Handelsblad en Het Financiële Dagblad - de krant waaraan hij nu als redacteur verbonden is. Hij publiceerde in die tijd bij gelegenheid ook een artikel in Knack.
Weissink keerde begin dit jaar vanzelfsprekend naar Caïro terug om er verslag te doen van het bezette Tahrirplein. Maar het boek dat hij vervolgens publiceerde, is geen verslag van de revolte, waarvan niet zeker is hoe ze afloopt.
Hij heeft op andere auteurs van boeken over de ontwikkelingen in de Arabische wereld voor dat hij Egypte echt kent. Weissink beschrijft hoe de revolutie uiteindelijk bijna onvermijdelijk werd. Hij dompelde zich met een basiskennis van Arabisch diep onder in het Egyptische moeras, reisde met trein en bus door het land en laat de meest uiteenlopende mensen aan het woord, met hun specifieke verhalen.
Hij beschrijft de botsing tussen rijk en arm, gelovig en niet-gelovig, moslim en christen. De lezer begrijpt waarom de nieuwe leider van Al-Qaeda, Ayman Al-Zawahiri, niet toevallig een Egyptenaar is. En hoe het ooit sprankelende Alexandrië een burcht van intolerantie kon worden.
Weissink vermoedt dat religie straks de uitslag van de verkiezingen bepaalt.
Maar in een land waar 40 procent van de bevolking onder de armoedegrens leeft, bepaalt toch de economie de toekomst. Omdat Egypte een sleutelland is in de Arabische wereld kijkt de hele regio nauwlettend toe op wat er gebeurt.
Dit is een interessant boek omdat de auteur in tempore non suspecto de onderontwikkelde, ontevreden en bange Egyptenaar aan het woord laat en duidelijk maakt hoe hij denkt.
De Belgische bouwgroep Besix heeft de constructie van een nieuw museum in de Egyptische hoofdstad Caïro toegewezen gekregen. De werken gebeuren in opdracht van de Egyptische Supreme Council of Antiquities, verantwoordelijk voor de bewaring en bescherming van alle historische voorwerpen en opgravingen in Egypte.
Het project zal worden uitgevoerd in een joint-venture met de Egyptische groep Orascom Construction Industries. Met het contract is een bedrag gemoeid van 637 miljoen euro.
De opdracht behelst de bouw van het Egyptian Grand Museum, gelegen langs de verbindingsweg tussen Caïro en Alexandria in de onmiddellijke buurt van de piramiden van Gizeh. Het museum moet over ruim drie jaar worden geopend.
Het Egyptian Grand Museum zal ongeveer 100.000 oude Egyptische voorwerpen tentoon stellen. De bouw van het museum zou ongeveer vijfduizend banen opleveren. (MH)
Het eeuwige leven, wat wil de mensheid het toch graag. Levenselixers zijn in alle windstreken van de wereld ontwikkeld. Als Haarlemse mug kennen wij bijvoorbeeld de immer gezonde, alles genezende en levensverlengende Haarlemmerolie. Eén van de verhalen van de graalbeker is, dat het vocht uit deze beker het eeuwige leven zou brengen.
Farao's lieten zich balsemen en zich met al hun rijkdommen begraven om, als ze weer levend zouden worden, zij in ieder geval tussen hun weelde zouden ontwaken.
Er zou zelfs licht zijn in de piramide. Eeuwig licht wel te verstaan. Geen mythe hoor, nog steeds komen ze het tegen als er een dergelijk wonderlijk bouwwerk wordt geopend. Er brandt dan licht; licht wat al eeuwen brandde, wat overigens snel uitgaat, zodra de tombe geopend is.
De invries-methode: de grote vries-dip
Ook in deze tijd ambieert men het eeuwige leven en laat men zich zelfs invriezen, in de hoop, op een later tijdstip te kunnen ontwaken , en wel op het moment dat men een oplossing heeft voor de doodsoorzaak van voordien. Even ontdooien en klaar:
Eeuwig leven!
Minder charmant is het, als je ontwaakt en in de strijd om het leven, zijn er voor de grote vries-dip, allerlei onderdelen geamputeerd. Dan heb je het eeuwige leven en dan loop je er nog krakkemikkig bij; vooropgesteld dat je benen er nog aan zitten...
Dan ga ik ervan uit dat ze nog niet in staat zijn; alles weer aan te laten groeien. Ik zou dat voor het invriezen wel laten vastleggen, in welke situatie; toestand je precies ontdooid wilt worden en in welke weer niet.
De wereld over 100 jaar? Met net ontdooide hersenen?
Wel spannend! In wat voor een wereld zult u wakker worden, na bijvoorbeeld 100 jaar?
Als iemand van een eeuw geleden zou terugkeren en onze snufjes zou zien?
Hoe pikken die hersenen dat op, hersenen die net weer een beetje op gang komen en met vertraagde snelheid weer prikkels beginnen door te geven.
Bevroren zenuwbanen moeten weer even ingedacht worden, zodat uw hersenspinsels weer kunnen gaan stromen, kroelen en spinnen en ontdooien.
Of als u over een eeuw wakker wordt. De aardlingen blijken al te zijn verhuisd, en hebben wel het contract nageleefd en jou en je bevroren kist meegenomen. Dan word je wakker, op een andere planeet.
Welkom terug op aarde?
Ik ben het fysieke al overstegen ik wil geen eeuwig leven; ik ben al!
Sommige mensen zijn in het aardse leven de fysieke staat reeds lang overstegen, en achten het dan ook niet nodig in hun eigen oude lichaam terug te keren.
Zelf kies ik overigens voor de vernieuwende optie.
Ik wacht geduldig tot mijn Schepper, mij nogmaals op aarde zet, en dit maal in een nieuw vers lijf met nog te kneden hersenen.
Ik koester en wentel mij dus in de gelukkige veronderstelling dat ik wel weer reïncarneer in een nieuw wezen. I AM!
Nieuwe ontwikkelingen
Er is echter een nieuwe mogelijkheid in ontwikkeling.
Daar dit alpha vrouwtje haar beta hersengolven weer eens een update wil geven, ben ik mij gaan verdiepen in een voor mij ongrijpbare wiskundige materie.
Als ik hier en daar een steek laat vallen in deze voor mij duizelingwekkende bron van kennis... vergeef het me.
Ik ben een digibeet die wellicht hier en daar een byte, of megabyte laat vallen. Neem wel aan dat ik mijn uiterste best zal doen U deelgenoot te maken van deze kennis.
Kennis die voor ons schrijvers belangrijk is in de toekomst.
Mijmeringen: reïncarnatie een no-go?
De geruststellende gedachte van reïncarnatie heb ik per heden in de wilgen gehangen.
Niet meer nodig, ik heb namelijk een aangename manier ontdekt om dit kunstje van het eeuwige leven te gaan flikken.
Ik hoef niet meer terug te keren, ik blijf gewoon!
Niet in de mij bekende vorm, maar een beetje anders. Wel in een voor mij favoriete environment...
Mijn kennis? Die neem ik gewoon mee!
Kies nu voor het eeuwige leven in de computer!
Even een stukje technische ondersteuning van de helpdesk, die ik na het lezen van de eerste paar regels, maar even gebeld heb...
Ik had wat moeite met het vakjargon, zeg maar,.
Een gesprek met de helpdeskmedewerker, leert mij dat het minimaal simpel moet zijn, want jee.... wat een simpele ziel!
Dus ga ik voor een geheel eigen analyse!
Het zit ongeveer zo:
Vereiste systeem en rand-voorwaarden data-overdracht naar het eeuwige leven:
-Een redelijk verstand met een creatieve geest, die niet bang is zich open te stellen voor nouveautés.
-Een herseninhoud die het waard is om ook in de toekomst voort te blijven bestaan.
-Een goede PC , met een paar Terra opslagruimte. Dit is overigens afhankelijk van de hersencapaciteit, welke u nu bezit.
Waarschuwing:
Bij de overdracht bepaalt de computer welke info, in welke volgorde geplaatst, wordt. U zult begrijpen dat de PC, welke u voor dit doel wenst te gaan gebruiken over voldoende schijfruimte dient te beschikken..
-Het is dus belangrijk ervoor te zorgen dat uw PC meer data-opslag-ruimte bezit dan uw hedendaagse hersenen.
Hoe bepaalt u de benodigde schijfruimte?
Benodigdheden: om dit te kunnen berekenen heeft u een papiertje, een pen nodig en een goede calculator en bovenal goede moed, daar u bezig bent met uw eeuwig leven.
Allereerst moet u weten hoe oud u precies wordt. Dit dient u terug te rekenen naar het aantal seconden. Per seconde vinden er ongeveer talloze processen plaats, welke door onze hersenen gecoördineerd worden.
Data overdracht- formule: de plusminus - definitie
Aantal geleefde seconden x talloze processen = benodigde schijfruimte
Deze theorie is gebaseerd op singulariteit, wat zich laat omschrijven als iets abnormaals of iets ongewoons. Normale regels en wetten zijn hier niet meer geldig en kunnen aldus niet meer toegepast worden.
Denk nu niet dat ik hier los ga; mijn vroegere wiskundeleraar heeft mij geleerd; zaken uit de wiskundige wereld voor lief te nemen, daar het vaststaande feiten zijn. (Correct me if i am wrong) Deze theorie van singulariteit is afkomstig van informaticadeskundigen, die wiskunde met de 0 en de 1 plegen te praktiseren.
Conclusiefall 1: Met deze informatie kan ik dus het volgende concluderen: Hedendaagse wetenschappers nemen het abnormale als basis voor een theorie.
Singulariteit is dan ook afgeleid van het woord singalarwat alleenstaand betekent.
Conclusiefall 2: Informaticadeskundigen zijn single?
Zoww Ik heb even een bril op mijn neus gezet nu. Ik begin mij namelijk erg intelligent te voelen, daar ik hier een afgeleide conclusiefall-singalariteits-theorie aan het ontwikkelen ben met mijn vrouwelijke alpha-brein.
Even voor de beeldvorming: grafisch wordt het als volgt weergegeven:
Wetenschappers op het gebied van transhumanisme en futurologie, zien in hun glazen, wetenschappelijk onderbouwde bol, in de nabije toekomst, een singulariteit aankomen, als ze de huidige trends doortrekken naar de toekomst.
Conclusiefall 3: hier kan ik mij volledig bij aansluiten! Statistieken tonen aan dat wij steeds meer singles krijgen en steeds meer transseksuelen. (zie je wel dat ik naar de universiteit had gemoeten!) In de future zal dat verschijnsel dus toenemen. Right!
Leuk he! Wiskunde.. Die leraar zei nog: Ineens begrijp je het! De man had gelijk!
Nu komt het... De clou!
Technologische singulariteit treedt op als de technologische vooruitgang zo bizar snel gaat, dat deze doorschiet naar het oneindige.
Conclusiefall 4: Het oneindige leven, omdat we zo snel zijn en gaan?
Sjamanisme van de transhumanistische computer
Technologische singulariteit gaat uit van de wet van Moore. (Intel)
Zijn wet luidt: verdubbeling van processorcapaciteit binnen een gegeven tijd. (toen nog transistors)
De wetenschap en techniek ontwikkelt zich ook op die wijze.
Processors zijn sedert deze voorspelling iedere twee jaar aan capaciteit verdubbelt.
Het addertje onder het gras
De opslag kon steeds verdubbelt worden dank zij de technologische vooruitgang.
Uiteindelijk kom je dan terecht in een situatie dat de chip niet meer kleiner kan, omdat dit fysiek onmogelijk is.
Conclusiefall 5: de singulariteit is medeverantwoordelijk voor het hebben van een kleintje, maar wel één met grote mogelijkheden!
Van klein naar nano en naar oneindig
Ik kan het niet helpen maar Dhr Kurzweil, wat vrij vertaald Kortetijd in het Nederlands zou zijn, is gaan voortborduren op deze singulariteits-theorie en stelt dat binnen enkele decennia technologie en menselijke intelligentie zullen samensmelten.
Dat is het moment dat het eeuwige leven mogelijk zou zijn:
We kunnen onze hersenen dan koppelen aan de intelligentie van slimme computers en vervolgens onze herseninhoud uploaden in die computer.
Onze ik zal dan eeuwig voortbestaan..
Eind-Conclusiefall: analogisch digibeet als ik ben : in één keer mijn autobiografische bijbel online, want wat zal dat kreng dik worden, en dat dan weer in een nano-chip! Wow...
Niet machtsstrijd in Egypte ontrafeld maar Kopten in t nauw gebracht
Niet machtsstrijd in Egypte ontrafeld maar Kopten in t nauw gebracht
Jan van Klinken
Is het NOS Journaal eenzijdig? Of nog erger: Is het links? Best een belangrijke vraag, want de uitzendingen trekken wekelijks vele miljoenen kijkers en als die allemaal met behulp van karrenvrachten vol belastinggeld op het verkeerde been worden gezet, wordt het tijd om de bezem door deze stal te halen.
Het is dan ook een kwestie waarover al heel wat te doen is geweest. Lange tijd hield Hilversum zich doof totdat Pim Fortuyn erover begon en daarna Geert Wilders hard uithaalde. De reactie van de NOS laat zich simpel samenvatten: Onzin. De redactie van het journaal werkt volgens journalistieke normen en geen andere. Daarmee basta.
Vervolgens hadden de critici een klassiek probleem, want wie beweert, moet bewijzen, en dat was in dit geval echt nog niet zo eenvoudig. Journalistieke berichtgeving is niet zomaar langs de eerste de beste meetlat te leggen.
Een van de weinige echt overtuigende onderzoeken is nog steeds dat van een aantal Joodse organisaties ten tijde van de aanval van Israël op de Gazastrook. Wekenlang volgden ze de verslaggeving van het NOS Journaal en vergeleken die met de berichtgeving van andere zenders, met name die van het Duitse ZDF en ARD (zeg maar de Duitse NOS).
Een van de bevindingen luidde dat de NOS onophoudelijk de aandacht richtte op de verwoestingen in Gaza, maar dat de vraag waarom Israël tot deze acties was overgegaan, bijna niet aan bod kwam. Volgens de NOS was de oorlog vooral ingegeven door politieke motieven, want er zaten verkiezingen in Israël aan te komen. Naderhand waren er nog wel een paar korte reportages over de situatie in het zuiden van Israël, maar daar bleef het bij. Geen details over de terreur van Hamas waaronder deze regio al jarenlang gebukt gaat. Ook geen uitgebreide reportage over de Israëlische bevolking in schuilkelders. De Duitse ZDF daarentegen berichtte daarover uitvoerig en had het over regelrechte psychoterreur.
In tegenstelling tot de Duitsers liet de NOS ook zo goed als onvermeld dat Hamas feitelijk een terroristische organisatie is die eerst de eigen broeders naar de Westelijke Jordaanoever had verdreven en bij het begin van de oorlog Fatahaanhangers in de dood had ingejaagd of kogels in de benen had geschoten. Dan konden ze in ieder geval niet met Israël samenwerken. Zo bleef bij de kijkers het beeld hangen van wrede Israëliërs die er maar een eind op los bombardeerden zonder de burgerbevolking in Gaza te ontzien. Hamas was Roodkapje en Israël de grote boze wolf. Aldus kort samengevat de rapportage van genoemde onderzoekers.
De kwestie is actueel nu de discussie over de objectiviteit van het NOS Journaal de laatste anderhalve week weer is opgelaaid. Aanleiding is een reportage van Lex Runderkamp van 27 november. Hij was naar Egypte gereisd om uit te zoeken wat er waar was van het bericht in de internationale media dat moslims in de stad Marinab een kerk van de kopten hadden verwoest. Runderkamp kwam al snel tot de conclusie dat het maar helemaal de vraag was of moslims daar de hand in hadden gehad. De kopten bleken een conflict met de plaatselijke autoriteiten te hebben over hun in aanbouw zijnde kerk. Mogelijk mochten zij die nooit voltooien omdat ze in strijd hadden gehandeld met de vergunning. Er waren volgens Runderkamp aanwijzingen dat de kopten het gebouw zelf in brand hadden gestoken. Met andere woorden: de islamitische bevolking was waarschijnlijk ten onrechte gebrandmerkt. Moslims bezongen luidkeels Runderkamps lof. Was hier niet het bewijs geleverd dat kopten een onbetrouwbaar volkje vormden?
Over die reportage is nogal wat commotie ontstaan. De NOS-verslaggever zou vooringenomen zijn geweest en zich voor een islamitisch karretje hebben laten spannen. CDA en ChristenUnie hebben zelfs Kamervragen over de uitzending gesteld.
Volgens mij zullen de bedoelingen van Runderkamp wel zuiver zijn geweest. Hij is een gerenommeerd onderzoeksjournalist die naar mijn inschatting gewoon op zoek was naar de feiten. Ik heb geen reden om daaraan te twijfelen. Van nieuw bewijs voor de stelling dat het NOS Journaal bewust misleidt, lijkt me dan ook geen sprake. Of de bevindingen van de journalist kloppen, is iets anders. Het heeft er alles van weg dat hij over veel te dun ijs is gegaan.
Wat ik echter totaal niet begrijp, is waarom hij zich met zo veel enthousiasme op de kwestie van de koptische kerk stortte. Je kunt op kosten van je baas naar Egypte, waar achter de schermen een strijd op leven en dood gaande is tussen moslimfundamentalisten en het leger.
De vraag wie het in het land voor het zeggen krijgt, is van eminent belang voor de hele regio. Benut dan iedere minuut om die strijd bloot te leggen, zou ik zeggen. Ontrafel het vuige spel, Lex. Laat de kijkers in Nederland zien wat er werkelijk gaande is.
Kortom, een klus waar iedere rechtgeaarde onderzoeksjournalist helemaal warm van wordt. Maar nee, onze NOS-verslaggever reist af naar de periferie om vervolgens (onbedoeld, naar ik aanneem) de positie van kopten nog eens verder te bemoeilijken. Tsja, dan ben je volgens mij echt de weg kwijt.
BARNEVELD - Volksuniversiteit Barnevue organiseert op 1
februari in samenwerking met Bibliotheek Barneveld de lezing Romeins
Egypte/Egyptisch Rome gegeven door Piet Timmer.
De lezing wordt georganiseerd
door Barnevue.
De beschavingen van de Grieken, Perzen en Egyptenaren vermengden zich na de
overwinningen van Alexander de Grote in de 3e eeuw vóór onze jaartelling.
Deze
cultuurfusie wordt aangeduid met: hellenistische cultuur. In 31 voor Christus
werd Egypte een provincie en wingewest van het Romeinse rijk nadat Octavianus
zijn rivaal Marcus Antonius in de slag van Actium had verslagen.
In Egypte eindigde daardoor de dynastie van de Ptolomeeën onder koningin
Cleopatra. De integratie van de Romeinse met de oeroude cultuur van
hellenistisch Egypte begon.
De faraonische zonnecultus, de piramiden,
tempels, obelisken, de Osiriscultuur met vooral de funeraire tradities,
mummieportretten, grafbeelden en de Egyptische-christelijke (koptische)
kunstuitingen gingen in de Romeinse samenleving een belangrijke (soms modieuze)
rol spelen. Daarover gaat de lezing Romeins Egypte en Egyptisch Rome.
Een resumé van de dialezing stelt Piet Timmer beschikbaar. Op verzoek geeft
hij over dit thema een rondleiding in het Allard Pierson museum in
Amsterdam.
De lezing wordt gehouden op woensdag 1 februari van 20.00 22.00 uur in de
Bibliotheek Barneveld. Kaartjes kosten zes euro aan de deur en vijf euro in de
voorverkoop.
Voorverkoopadressen: Volksuniversiteit Barnevue, Nieuwstraat 29, Barneveld en
de Bibliotheken in Barneveld, Voorthuizen en Kootwijkerbroek tijdens
openingstijden.
De mensen in de chaotische achterafsteegjes van Caïro bewegen zich tussen economische vooruitgang en diepgewortelde tradities.
Zo is er Kirsja, de koffiehuiseigenaar met een voorliefde voor jonge jongens en drugs, Zita, de gebrekenmaker, Abbaas al-Hilw, de kapper die hebzucht aanziet voor liefde, en Hamieda, die haar ziel verkoopt om te kunnen ontsnappen aan het leven in de benauwde steegjes.
Ze roepen een levendig beeld op in kleuren en geuren van de stad. Nog lang nadat je het boek hebt dichtgeslagen, ruik je de geur van vers brood en staan de mannen die zich voor hun avondritueel naar het café begeven op je netvlies.
Nagieb Mahfoez wordt beschouwd als de vader van de hedendaagse Arabische literatuur en het geweten van Egypte. Voor zijn omvangrijke oeuvre ontving hij in 1988 als eerste Arabische auteur de Nobelprijs voor Literatuur. Mahfoez begon te schrijven op zijn zeventiende. Zijn werk varieert van oude mythen tot subtiele commentaren op de hedendaagse Egyptische politiek en cultuur. Hij overleed in 2006.
Sjahrazaad is in het Westen het symbool geworden voor het Oosten. Haar vertellingen, met hun sensualiteit, toverachtige werelden, fantastische reizen, spelingen van het lot en mysteries hebben een beeld van 'de Oriënt' geschapen dat zijn weerga niet kent. Sjahrazaad beïnvloedde kunst, cultuur en samenleving, en haar eeuwenoude verhalen spreken nog steeds tot de verbeelding.
Deze Vertellingen van duizend-en-één nacht is de eerste en enige, volledig uit het Arabisch vertaalde uitgave in het Nederlandse taalgebied. Daarvoor is gebruik gemaakt van de belangrijkste Arabische bronnen die er in de loop van de tijd zijn verschenen:
de zogeheten Boelaak-editie (Cairo 1835), de Calcutta-editie (1842) en die van Mahdi (Leiden 1984). In zijn inleiding geeft de vertaler een beeld van de geschiedenis van de tekst, de oorsprong van de verhalen en van de ontvangst in Europa. De vertaling is voorzien van de noodzakelijke aantekeningen die verwijzen naar de zeer omvangrijke literatuur rond die rond De vertellingen is ontstaan.
Vertaler Richard van Leeuwen (1955) studeerde Arabisch in Amsterdam en Damascus, en Perzisch in Leiden. Hij promoveerde op een historisch onderzoek en publiceerde artikelen en boeken over de De vertellingen. Hij werkt nu aan de Universiteit van Amsterdam. Voor zijn omvangrijke vertaalarbeid ontving hij in 2005 een prijs van het Fonds voor de Letteren.
De pers over De vertellingen van duizend-en-één nacht
'Een verademing.' NRC Handelsblad
'Een prachtig initiatief. Een voortreffelijke vertaling.' De Volkskrant
Wat de toekomst ook moge brengen, het is duidelijk dat de recente ontwikkelingen in de Arabische wereld een beweging in gang gezet hebben die niet eenvoudig in te dammen is. Er is een nieuwe generatie opgestaan die weigert de vastgeroeste dictatoriale regimes te accepteren. Het valt nog te bezien of er veranderingen kunnen worden afgedwongen die daadwerkelijk tot democratisering en nieuwe verhoudingen in het Midden-Oosten zullen leiden, maar de oude, repressieve orde is hoe dan ook failliet verklaard. Daarbij gaat het niet alleen om de interne, nationale elites die aan het wankelen zijn gebracht, maar ook om de verhoudingen tussen de Arabische landen en het Westen, en, uiteindelijk, Israël. De regionale machtsbalans die sinds de Tweede Wereldoorlog geleidelijk is opgebouwd lijkt te worden afgebroken, hoewel niemand weet wat ervoor in de plaats moet komen. Twee recent verschenen boeken, van Alaa al-Aswany en Alexander Weissink, geven inzicht in de situatie in Egypte. Door richard van leeuwen.
Te midden van deze turbulente ontwikkelingen is de val van de Egyptische president Moebarak immers vooralsnog het meest spectaculair. Egypte is een van de grootmachten van de Arabische wereld, met zijn enorme bevolkingspotentieel, zijn centrale ligging en zijn vooraanstaande historische rol als politiek en cultureel gidsland.
Onder het veertigjarige bewind van Moebarak had Egypte deze leidende positie gaandeweg verloren, vooral doordat de onderworpenheid aan de Amerikaans-Israëlische belangen tot een isolement in de Arabische wereld had geleid en tot een steeds rabiater dictatoriaal bestuur.
Het regime slaagde er niet in zich te vernieuwen en jonge generaties in de machtsstructuur te incorporeren. In plaats daarvan vertrouwde het steeds meer op de veiligheidsdiensten die over de stabiliteit van het regime en de gehoorzaamheid van de bevolking moesten waken.
Rechteloosheid als standaard
Hoe verstikkend de atmosfeer onder het bewind was geworden wordt op indringende wijze weergegeven in de artikelenbundel On the State of Egypt (Over Egypte, vertaald door Jan Jaap de Ruiter) van de Egyptische schrijver Alaa al-Aswany. Al-Aswany is vooral bekend geworden door zijn roman Het Yacoubian, een kaleidoscopisch portret van de Egyptische samenleving, dat literair niet zo interessant is, maar dat zowel in de Arabische wereld als daarbuiten veel belangstelling kreeg. In de roman wordt een kritische blik op de Egyptische samenleving geworpen en worden misstanden op een soap-achtige wijze aan de kaak gesteld. In On the State of Egypt wordt deze kritische blik concreet uitgewerkt en spreekt al-Aswany zich ook onverbloemd uit over de politieke situatie.
De verzamelde artikelen bestrijken de periode 2005 tot en met 2010 en vormen tezamen een aanklacht tegen het regime, dat door zijn meedogenloze repressie de Egyptische maatschappij heeft verwoest.
Al-Aswany betoogt dat de vele misstanden in Egypte vooral te wijten zijn aan het dictatoriale karakter van het regime. Moebarak en consorten hebben zich in de loop van de tijd steeds meer middelen veroorloofd om de macht in handen te houden. Het begon met corrupte verkiezingen, die niet alleen de herverkiezing van de president moesten garanderen, maar ook de meerderheid van zijn partij in het parlement.
Daarnaast werden ministers en hoge ambtenaren niet vanwege hun competentie benoemd, maar op grond van hun trouw aan het bewind en hun gehoorzaamheid aan de president. Deze politieke elite werd in staat gesteld zich te verrijken, terwijl de omstandigheden van de arme lagen van de bevolking steeds meer verslechterde.
Corruptie vierde hoogtij: alleen door middel van vriendjespolitiek en smeergeld kon iets worden geregeld, en instituties werden geleidelijk vervangen door informele netwerken, waarvan het functioneren uiteindelijk afhankelijk was van de president.
Al-Aswany laat haarfijn zien hoe het repressieve karakter van het regime heeft geleid tot een corruptie die tot in alle hoeken van de maatschappij is doorgedrongen. Nepotisme, zelfverrijking en omkoperij kunnen niet voortduren zonder een juridisch apparaat dat de wandaden van de elite afschermt in ruil voor allerlei gunsten. Om de juridische willekeur in stand te houden is een veiligheidsapparaat noodzakelijk dat niet de staatsinstellingen dient, maar aan persoonlijke bevelen van hogerhand gehoorzaamt en de belangen van de elite interpreteert in termen van staatsveiligheid.
Dit leidt dan weer tot ongeremd geweld tegen burgers, martelingen in gevangenissen, verdwijningen, onverklaarde sterfgevallen, juridische willekeur, enzovoort. De bevolking wordt permanent door intimidatie in het gareel gehouden. En ten slotte zijn er groepen in de samenleving die op allerlei manieren van de situatie van rechteloosheid misbruik maken, hetzij om zich te verrijken, hetzij om anderen te terroriseren, zoals kopten of vrouwen.
Hypocrisie in binnen- en buitenland
De interessantste stukken in de bundel echter zijn de artikelen die zijn gewijd aan religie. Het is duidelijk dat al-Aswany niet veel moet hebben van religieuze scherpslijperij. Hij trekt fel van leer tegen salafistische groepen en geleerden die in navolging van Saoedi-Arabië zeer strikte fatsoensnormen prediken als het om de kleding en het gedrag van vrouwen gaat, maar zich intussen niet uitlaten over de corruptie, martelingen en machtsmisbruik van de overheid.
Volgens al-Aswany is deze strenge vorm van orthodoxie in strijd met de traditie van de Egyptische islam, die niet op uiterlijkheden, formaliteiten en voorschriften is gericht, maar op morele waarden, tolerantie en rechtvaardigheid.
Hij klaagt de hypocrisie van de extremisten aan, die hun gezag ontlenen aan het veroordelen van vrouwen, terwijl ze elk risico van een botsing met het regime vermijden. Ook de populaire predikers moeten het ontgelden, omdat ze religie vercommercialiseren en zich alleen bezighouden met financieel gewin. De Moslim Broederschap, ten slotte, wordt veroordeeld vanwege haar politieke opportunisme, omdat ze weliswaar de rol van oppositie speelt, maar uiteindelijk geen radicale hervorming van het repressieve machtsapparaat eist.
Volgens al-Aswany werden al deze misstanden en het overleven van het regime mogelijk gemaakt doordat Moebarak zich gewillig onderwierp aan de eisen van Israël en de Verenigde Staten. Zoals hij het formuleert: 'De sleutel tot het hart van het Westen ligt in Israël.
' Het symbool van deze onderworpenheid is Egyptes bereidwillige medewerking aan de Israëlische blokkade van Gaza, zelfs tijdens de bloedige Israëlische inval eind 2009. Dit vormt voor al-Aswany het dieptepunt: in ruil voor deze medewerking kreeg Moebarak niet alleen miljarden dollars steun, maar ook steeds weer een pluim vanuit Washington vanwege zijn verdiensten voor het democratiseringsproces in Egypte. Echte democratisering zou volgens al-Aswany bedreigend zijn voor Israël, omdat dan het grote potentieel van Egypte zou vrijkomen.
Democratisering is de oplossing?
In zijn artikelen blijkt al-Aswany tot de typisch Egyptische traditie te behoren van intellectuelen die het onrecht van de overheid aanklagen en het opnemen voor de rechten van het volk.
Hij betreurt de teloorgang van de culturele en politieke voorhoedepositie die Egypte vanaf de negentiende eeuw heeft ingenomen en verwijst naar de belangrijke rol die het land heeft gespeeld in het langdurige moderniseringsproces in de Arabische wereld.
Hij schroomt er niet voor het Egyptische volk te idealiseren als toonbeeld van integriteit tegenover de corrupte aartsschurken van de politieke en economische elite. In een parafrase van de leus van de Moslim Broederschap Islam is de oplossing beëindigt hij de laatste jaren zijn stukken steevast met de slogan Democratie is de oplossing. Alleen democratisering kan ertoe leiden dat de overheid verantwoording moet afleggen tegenover het volk, waardoor de bolwerken van corruptie en machtsmisbruik zullen verbrokkelen.
Al-Aswanys eenvoudige roep om democratie toont zowel de kracht als de zwakte van zijn politieke visie. Zijn artikelen vormen vooral een aanklacht tegen misstanden en niet zozeer een diepgaande politieke analyse. Daarom is zijn betoog overtuigend als hij laat zien hoe de anti-democratische tendensen tot de verwording van de samenleving hebben geleid. Maar Al-Aswany bespreekt nergens de concrete vorm waarin deze democratie gestalte zou moeten krijgen, of zelfs welke maatregelen ertoe zouden moeten leiden.
Hij klaagt terecht het regime aan, maar geeft slechts een heel algemene alternatieve visie. Het is tekenend dat hij zich niet uitlaat over de rol van het Egyptische leger in de politiek.
De regimes van de presidenten Nasser, Sadat en Moebarak samen zon zestig jaar aan de macht hebben alleen kunnen overleven dankzij de steun van het leger en ook nu, na de val van Moebarak, speelt het leger een sleutelrol. In hoeverre is het machtsapparaat verweven met het militaire apparaat? Is werkelijke democratisering mogelijk als de macht uiteindelijk bij het leger blijft liggen?
Portretten van een pessimistisch land
Het troosteloze beeld van het Egypte van vóór de opstand wordt bevestigd in het boek Egypte. Habiebies, helden en huichelaars van de Nederlandse journalist Alexander Weissink, die enkele jaren correspondent in Egypte was van NRC Handelsblad. Het verslag van Weissink heeft de vorm van een serie reportages. Hij trekt op met belaagde kopten, bezoekt een salafistische sjeik, interviewt een verkiezingskandidate van de Moslim Broederschap, peilt de onrust onder de bedoeïenen in de Sinaï en stelt de fraude bij de verkiezingen met eigen ogen vast.
De hoofdstukken geven een levendig beeld van een samenleving die in de verstikkende greep van corruptie, machtswillekeur en toenemend geweld probeert te overleven. Het boek is wel duidelijk geschreven vóór de opstanden van begin 2011, want het geheel is doordrongen van een uitzichtloos pessimisme.
Blijkbaar heeft Weissink geen aansluiting kunnen vinden bij de groepen die de opstand tegen het regime hebben mogelijk gemaakt, een generatie die zich niet langer wil laten opsluiten in de mythen van het oude regime.
Zowel Al-Aswany als Weissink is te voorzichtig om zich aan een toekomstvoorspelling te wagen. Hun boeken zijn vooral portretten van het Egypte van voor de opstand en hebben daarom historische waarde als getuigenissen van de verstikking die tot de opstanden hebben geleid. Hopelijk gaat Egypte nu een minder sombere periode tegemoet.
Richard van Leeuwen is arabist en historicus van het Midden-Oosten. Hij is docent Islam aan de Universiteit van Amsterdam en doet voornamelijk onderzoek naar de geschiedenis van Syrië en Libanon vanaf de Ottomaanse periode.
In de Vallei der Koningen in Egypte hebben archeologen voor het eerst een graf gevonden van een zangeres. Er is altijd aangenomen dat in het dal bij Luxor alleen farao's en hun familie werden begraven.
De mummie van 1100 jaar oud werd bij toeval ontdekt tijdens onderzoek in een tombe die honderd jaar geleden al werd blootgelegd. Dat het een zangeres is, leiden Egyptische archeologen af uit voorwerpen die er zijn gevonden.
Ze zong in de tempel van Karnak, een van de beroemdste en heiligste plaatsen uit de tijd van de farao's.
Tombe
Volgens de archeologen is de tombe waarin ze ligt niet voor haar gebouwd. Het is een tombe die zo'n 400 jaar na de bouw werd hergebruikt voor de zangeres. Van wie de tombe oorspronkelijk was, weten de archeologen niet.
De kist waarin de zangeres ligt, is in goede staat. Hij wordt komende week geopend
Egypte heeft een aantal
culturele monumenten op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan, o.a. de
piramidevelden van Gizeh tot Dahshur en de bekende Nubische monumenten van Abu
Simbel tot Philae. Naast deze culturele en historische bezienswaardigheden zijn
de kustplaatsen langs de Golf van Akaba en de Rode Zee zeer populair
Vooral de aanwezige koraalriffen daar zijn erg in trek bij duikliefhebbers.
Het koraalrif in de Rode Zee is ongeveer 500 jaar oud, kent een lengte van bijna
800km en bereikt op sommige punten een diepte van 1.5km. Het rif is het op een
na grootste rif ter wereld.
Er zijn diverse duiklocaties, enkele bekende plekken zijn o.a. de Blue Hole
bij Dahab en het Ras Mohammed National Park bij Sharm el Sheikh. Om de
koraalriffen te beschermen is de Hurghada Environmental Protection and
Conservation Association (HEPCA) opgericht in 1992.
Door deze organisatie worden cursussen gegeven aan gidsen en bootbemanningen.
In het Ras Mohammed National Park is het daardoor bovendien voor maar een
beperkt aantal boten toegestaan om in een klein gedeelte van het park te duiken.
Transparante was over de Sfinx van GizehBuitenland
Transparante was over de Sfinx van GizehBuitenland
Caïro - Onlangs heeft een befaamd fundamentalist uit Alexandrië, Sheikh Abdel Moneim al-Shahat, het idee geopperd om allerlei beelden, waaronder de meer dan vierduizend jaar oude Sfinx bij de piramiden van Gizeh, in te pakken en voortaan aan het zicht te onttrekken.
Dit zou zijns inziens de kans op onkuise gedachten en, erger nog, afgoderij kunnen minimaliseren. Abdel Moneim wordt door veel Egyptenaren gezien als een joker. Maar dat inpakproject wekte toch voldoende onrust om zo'n duizend demonstranten, vooral mensen uit de lokale reisbranche, voor een protestactie naar Gizeh te lokken. Zelfs de interim-minister voor Toerisme was er. Want sinds de Arabische lente is Egypte bij Europeanen geen geliefde bestemming meer. En door de opkomst van islamitische partijen wordt het land bij westerse toeristen waarschijnlijk nog minder populair.
Maar liefst een kwart van de bevolking stemde op salafisten, een illustratie van de conservatieve sfeer in het Egypte van vandaag. Door al die interviews van CNN en BBC op het Tahrir-plein met leuke, jonge demonstranten kregen we de indruk dat het land best wel modern was. Maar loop door een volkswijk als Imbaba en je voelt de kracht van het salafisme.
In bikini zonnen op het strand van Sharm el-Sheikh? Wellicht dat dat binnenkort dus niet meer kan. Drankje aan de bar? Zelfde verhaal. Als dan ook nog de Sfinx van Gizeh en de monumentale faraobeelden in Luxor en de vitrinekasten vol naakte slavinnetjes in Caïro's Museum van Oudheden moeten worden afgedekt, is voor veel reizigers de lol er wel van af.
Een lichtpuntje: Sheikh Abdel Moneim stelde nadrukkelijk dat al die pre-islamitische kunst van hem niet hoeft te worden vernietigd - dus geen herhaling van de Taliban met de Boeddha-beelden in de Bamiyan-vallei. De Sheikh kwam ook met een alternatief: een laag transparante was over de beelden smeren, zodat toeristen nog een idee kunnen krijgen hoe alles eruitziet.
Zo'n beetje de oplossing die in Uitvaartcentrum Westgaarde in Osdorp uitkomst biedt. Daar is een dik gordijn geplaatst dat bij islamitische begrafenissen de twintig meter brede muurschildering van de Dag des Oordeels kan verhullen. De schildering toont tientallen mensen, ook kinderen, die naakt opstijgen naar de hemel, al zijn ze allemaal zo gedraaid dat je net niets ziet. Zo op het oog een radicalere oplossing dan een laagje doorzichtige was, dus ergens is de Sheikh nog best wel rekkelijk.
Tijdens de zogenaamde Derde Tussenperiode (Third Intermediate Period) was Egypte verdeeld in kleine vorstendommen, die door een aantal families met Libische namen werden geregeerd. Dit duurde ongeveer van 1069 tot 715 v.Chr.
De chronologie van deze periode is nog erg onduidelijk en omstreden. Ook de omvang van de gebiedsdelen die onder een apart bestuur vielen zijn niet aan te geven, en er is nog grote onduidelijkheid over de plaatsen die als hoofdsteden werden beschouwd tijdens deze periode.
Op het congres werden er vele nieuwe denbeelden geventileerd, en soms ook met bewijzen gestaafd. Het aantal vaststaande feiten blijft echter beperkt, zodat er een voortdurende discussie was over de plaats van koningen in de dynastie, of de lengte van de regering.
Het belang van de chronologie is met name zo groot omdat voor deze periode de absolute data voor de Egyptische geschiedenis ontbreken. Pas vanaf 664 v.Chr. zijn we zeker van onze data, maar het terugrekenen wordt belemmerd door het ontbreken van een duidelijk overzicht van de koningen in de Derde Tussenperiode. De Egyptische koningslijsten zijn ook verweven met de chronologie van Voor-Azië, omdat er verwijzingen naar de Libische vorsten in Assyrische bronnen voorkomen en ook in het Oude Testament.
De aanval op Jerusalem door koning Sisak, die in het Oude Testament wordt genoemd, is te dateren in de regering van farao Sjosjenk I, rond 945 v. Chr. Tijdens het congres in Leiden werden veel historische feiten bediscussieerd, maar ook archeologische ontdekkingen kwamen aan bod, omdat de vertegenwoordigers van verschillende opgravingen in Egypte met nieuw materiaal kwamen.
Op allerlei terreinen blijkt nu steeds duidelijker hoe belangrijk de Libische tijd was in de ontwikkeling van de cultuur van Egypte tijdens de latere periodes. In de kunstgeschiedenis, bijvoorbeeld, bleek er tijdens verschillende presentaties dat er in de tweede helft van de Libische tijd werd gezocht naar inspiratie uit het verleden.
Wat vroeger wel de Saitische Renaissance werd genoemd, naar de periode rond 600 v.Chr., een terugkeer naar de kunstvormen uit het Oude Rijk en Middenrijk van de Egyptische geschiedenis, blijkt reeds te zijn ontwikkeld rond het jaar 800 v.Chr.
De voorbeelden liggen daarbij aanvankelijk in het Middenrijk. Proporties en iconografische details worden van de koningen uit deze klassieke fase van de cultuur gekopieerd.
In de godsdienst van de Libische periode is de dominante rol van de zonnegod is opvallend. Standbeelden van privépersonen worden vaak van een scarabee voorzien, een symbool van de zonnegod van de stad Heliopolis.
Op de gedecoreerde lijkkisten en grafgedenkstenen (vaak van hout in deze periode), is de rol van de zonnegod opvallend, omdat deze zelfs de dodengod Osiris achter zich laat.
De organisatie van het congres was verder in handen van Mr. Gerard Broekman, één van de internationaal erkende specialisten op dit deelgebied van de Egyptologie. 120 egyptologen en studenten uit binnen- en buitenland.
Hoogerwerf-Holleman schrijft twee historische jeugdboeken over Joden
Hoogerwerf-Holleman schrijft twee historische jeugdboeken over Joden
Marleen Legemaat
Hoewel R. Hoogerwerf-Holleman al een eindje in de tachtig is, verschenen er weer twee boeken van haar hand. Helden zonder kroon beschrijft de Jodenvervolging in Amsterdam (1940-1945). Voordeel van haar hoge leeftijd is dat de schrijfster veel als tijdgenoot meegemaakt heeft. Dit proef je soms in de haar kenmerkende, wat gemoedelijke beschrijving van het alledaagse leven. De aangrijpende fotos vertellen soms nog meer van het geleden leed dan het verhaal.
Het tweede boek, Tussen twee rijen van stenen, gaat over Joden in Egypte in 1945-1970.
De Egyptische Jood Abel Salems heeft in Caïro een naaiatelier. Maar de tijden veranderen: de nieuwe leider Nasser ontpopt zich langzaam maar zeker als dictator en wil een Egypte waarin eigen bedrijfjes niet passen. Abel wordt gewaarschuwd door zijn vriend Sjaroef om in Israël zijn heil te zoeken, maar Abel twijfelt.
Zijn voorgeslacht heeft eeuwenlang in Egypte gewoond. Moet hij zomaar alles achterlaten? Bovendien heeft Abel bedenkingen tegen de naam van Jezus die Sjaroef als koptisch christen belijdt. Uiteindelijk loopt alles anders.
Dit historische (jeugd)-boek, geschikt voor jong en oud vanaf 10 jaar, bevat heel veel informatie: over de politieke situatie in Egypte, over het leven van bedoeïenen, over Joodse gebruiken. Joodse en Arabische woorden geven het boek een sfeer van authenticiteit. Dit zou nog toenemen als psalmverzen onberijmd werden afgedrukt in plaats van in de berijming van 1773. Het is een hele prestatie van de auteur om dit stukje tamelijk onbekende geschiedenis voor het voetlicht te halen.
Boekgegevens
Helden zonder kroon. Jodenvervolging in Amsterdam (1940-1945), door R. Hoogerwerf- Holleman; uitg. De Ramshoorn, Goes, 2011; ISBN 978 94 611 5020 2; 147 blz.; actieprijs t/m 31 december 9,95;
Tussen twee rijen van stenen. Uittocht van de joden uit Egypte (1945-1970), door R. Hoogerwerf-Holleman;
Het Afrikaanse continent strekt zich van noord tot zuid uit over een enorme afstand. Geen betere plaats dus om de impact van de klimaatverandering te bekijken. Zeker nu in het Zuid-Afrikaanse Durban de klimaatconferentie van de Verenigde Naties bezig is.
Een journalist van The Guardian trok doorheen Afrika op weg naar Durban en stelde vast dat verschillende gebieden al fel te lijden hebben. De Afrikaanse bevolking weet vaak niet wat global warming betekent, maar ze merken wel dat er iets aan de hand is.
In de jaren 70 begonnen de droogtes om de zeven jaar terug te keren, in de jaren 80 om de vijf jaar en in de jaren 90 was er om de twee tot drie jaar wel een droogte. Sinds 2000 hebben we al drie extreem droge periodes gekend en ze zijn tegenwoordig over het hele land een jaarlijks fenomeen geworden
1. De Nijl-delta (Egypte) Ongeveer 40 procent van de Egyptische bevolking woont in de Nijl-delta. In de komende eeuw wordt echter verwacht dat het zeeniveau met een meter zal stijgen. De bewoners merken momenteel al dat er iets gaande is, zegt Guy Jobbins, een waterexpert in Caïro.
"Ga naar om het even welke boerderij, praat met om het even welke visser, en je zal merken dat de klimaatverandering overeenkomt met wat ze ervaren. De voorbije jaren hebben we recordtemperaturen gezien. We weten natuurlijk niet zeker of dat door de klimaatverandering komt, maar we stellen wel vast dat de zomers steeds heter worden."
"We zien gewassen sterven, we hebben temperaturen van 63 graden Celsius gemeten en in de winter is het zelden koud genoeg om olijven te telen. Het enige voordeel is dat groenten vroeger groeien, maar daar profiteren de boeren nauwelijks van."
"We weten dat ook het zeeniveau aan het stijgen is, al gebeurt dat langzaam. Maar we ondervinden wel al de gevolgen door intensere stormen. De temperatuur kan ook enorme sprongen maken. Soms zijn de nachten ondraaglijk heet om dan plots ijskoud te worden.
" Maar het grootste probleem is het grondwater dat door het stijgende zeeniveau zouter wordt. "Het tast honderden vierkante kilometers aan, soms tot 10 kilometer ver het land in. De klimaatverandering is een enorm probleem voor ontwikkelingslanden omdat mensen er minder bestand zijn tegen schokken", besluit Jobbins.
2. Khartoem (Soedan) Duizend kilometer ten zuiden van Egypte ligt Khartoem. Sumaya Zakieldeen is een onderzoekster aan de universiteit van de stad. Ze stelt vast dat het harde klimaat van Soedan de komende jaren alleen maar extremer zal worden.
Ze verzamelde gegevens die teruggaan tot 1940 en ontdekte dat droogte en extreme overstromingen steeds vaker voorkomen. Het wordt ook warmer tijdens de winter en de regenval is onregelmatiger.
3. Ethiopië en Somalië De volgende tussenstop ligt ten oosten van Soedan. In Somalië en delen van Ethiopië en Kenia hebben ze momenteel te maken met de ergste droogte in 60 jaar. Nu zijn droogtes daar wel normaal, maar deze keer is het toch anders.
"In het verleden hadden we een cyclus die tien jaar duurde en altijd resulteerde in een grote droogte", zegt Leina Mpoke, een dierenarts die aan de grens tussen Kenia en Ethiopië woont.
"In de jaren 70 begonnen de droogtes om de zeven jaar terug te keren, in de jaren 80 om de vijf jaar en in de jaren 90 was er om de twee tot drie jaar wel een droogte. Sinds 2000 hebben we al drie extreem droge periodes gekend en ze zijn tegenwoordig over het hele land een jaarlijks fenomeen geworden."
"Hittegolven komen vaker voor, het water verdampt sneller en de bronnen drogen op. Een steeds groter gebied wordt door droogte getroffen en als er dan overstromingen zijn, zijn ze heel ernstig. Het is niet toevallig dat de meest getroffen gebieden ook de armste zijn.
De crisis is evenzeer veroorzaakt door de mensen en het beleid als door het weer. Maar één ding is duidelijk: als er niets gebeurd, zal de klimaatverandering de situatie doen verslechteren."
4. Kenia en Tanzania Iets meer naar het zuiden wonen de Masaï, een volk dat nooit voedsel produceerde. Tegenwoordig zijn ze verplicht om vee te houden en doelbewust bonen, groenten en fruit te telen. "Het water verdampt sneller en het gras droogt heel snel uit.
In maart heeft het geregend, maar heel weinig. Dus probeer ik nu zelf aan landbouw te doen. We hebben ons leven aangepast, maar het gaat niet echt beter", getuigt Simatoi Tirike.
Het grootste deel van zijn 1.300 leden tellende gemeenschap heeft nog maar een paar koeien over. "Het wordt heter nu. We hadden veel koeien, maar ze worden sneller ziek. Ik kon vroeger urenlang op het veld werken, maar nu nog amper een paar uurtjes."
Een woordvoerder van het Keniaanse ministerie van Milieu bevestigt dat de klimaatverandering het land ernstig bedreigt. "De minimumtemperatuur is met 0,7 tot 2 graden gestegen en de maximumtemperatuur ligt 0.2 tot 1.2 graden hoger. Er is over het algemeen minder regen, maar de neerslag wordt ook intenser. Daardoor krijgen we regelmatig met zware overstromingen te maken."
"We hebben massa's dode dieren, hongersnood en steeds meer vluchtelingen uit Somalië. Er treden gewapende conflicten over water op. We moeten ons nu aanpassen. Als de wereld de uitstoot nu niet aanpakt, zal onze toekomst er niet goed uitzien."
5. Rwenzori (Oeganda) In het Oegandese Rwenzori, op de evenaar, zullen koffieboeren dit jaar slechts 5.000 tot 6.000 ton bonen verbouwen. Tien jaar geleden waren ze nog goed voor 15.000 ton koffiebonen. Ze hebben een specifieke temperatuur nodig en die is de voorbije jaren drastisch gestegen.µ
"Ik kan niet meer hetzelfde produceren als vroeger. De temperatuur stijgt constant", legt Fidel Nzeomasi uit.
Dit jaar is er veel regen gevallen, maar dat is ongewoon. Voor Kenia is het wisselende patroon dramatisch, aangezien water voor 75 procent van de elektriciteit in het land zorgt.
"Een droge periode kan in Rwanda, Kenia, Oeganda en Tanzania een stroompanne veroorzaken", meldt Oxfam.
6. Zimbabwe Nog meer naar het zuiden, in Zimbabwe, wordt al rekening gehouden met de klimaatverandering. "Ons land was ooit vruchtbaar en we hadden een goede oogst, maar toen veranderde het klimaat. Er zijn geen signalen die ons waarschuwen of er regen komt of niet.
We dromen alleen van regen", zegt Iphaishe Masvingise. "Er zijn zoveel droogtes dat we niet genoeg kunnen telen om een heel jaar rond te komen."
7. Durban (Zuid-Afrika) We eindigen in Zuid-Afrika. Het land stoot jaarlijks vier keer meer uit dan om het even welk ander Afrikaans land en de uitstoot is zelfs groter dan die van Frankrijk en Groot-Brittannië.
Maar de meeste energie wordt gebruikt voor industrie die bedoeld is als export. Meer dan 2,5 miljoen gezinnen beschikken nog niet over elektriciteit. In 70 procent van de huishoudens wordt hout gebruikt als brandstof.
Aangezien ook Zuid-Afrika z'n uitstoot zal moeten verlagen, zal het monopolie van de koolindustrie doorbroken moeten worden. In het westen zijn er plannen om met windenergie te beginnen. Ze hopen dat ook de gemeenschap hier de vruchten van zal kunnen plukken. De investeerders zouden alvast in de rij staan voor zo'n projecten.
De Zuid-Afrikaanse regering voorspelt dat de komende 50 jaar de verspreiding van malaria zal verdubbelen en regenval met 10 procent zal afnemen. Tegen 2050 zullen 50 tot 100 miljoen meer mensen in de zuidelijke Afrikaanse landen te weinig water hebben. Ook het ecosysteem op het continent is in gevaar.
"De klimaatverandering kan een dramatisch verlies voor Afrika betekenen", zegt Guy Midgley, hoofd van het Zuid-Afrikaanse instituut voor nationale biodiversiteit. "Er zitten grote leemten in onze kennis, maar we weten wel zeker dat er miljoenen mensenlevens op het spel staan.
Er is heel snel iets aan het veranderen en dat staat buiten onze historische evolutie. Dit is de evolutie die een sloophamer bovenhaalt." Een boodschap die kan tellen voor de onderhandelaars in Durban. (gb)
Wie meer wil lezen over de klimaatverandering in Afrika kan de reeks van The Guardian hierover raadplegen.
Egyptische restaurateurs leggen verbrande en beschadigde boeken te drogen in de tuin van het Institut d'Egypte in het centrum van Caïro. Het wereldvermaarde wetenschappelijke instituut aan het Tahrirplein werd zaterdag in brand gestoken tijdens botsingen tussen betogers en ordetroepen. Het werd opgericht in 1798 onder Napoleon Bonaparte, toen Frankrijk Egypte drie jaar bezette. Het pronkstuk van de collectie, de 23 banden tellende 'Description de l'Egypte', zou onherstelbaar beschadigd zijn. Mohammed Abed/afp