Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
10-02-2012
'In Egypte trouwt niemand meer'
'In Egypte trouwt niemand meer'
Foto: Getty Images
Sinds de val van Mubarak is het economisch alleen maar bergafwaarts gegaan. De economie groeit niet meer en de buitenlandse valutareserve neemt in rap tempo af. Buitenlandse investeerders blijven weg. Net als veel toeristen. En de werkloosheid is gestegen; onder de jongeren zit zeker een kwart zonder baan.
Dat het zware tijden zijn, is goed te merken in de trouwindustrie. Er wordt traditioneel in Egypte veel geld uitgegeven aan huwelijken. Maar nu wordt daar veel minder aan uitgegeven. ''Niemand trouwt meer na de revolutie'', aldus de 37-jarige Amr el-Khodary tegen The New York Times. Hij verhuurde auto's voor trouwerijen, maar zijn zaak is op de fles gegaan.
Een van de problemen is dat de economie sterk is verouderd. Onder de socialistische militaire leiders begon in de jaren '50 de nationalisatie van de industrie. Het resulteerde in staatsbedrijven met veel te veel werknemers en een sterk verouderd machinepark. De laatste jaren werd een voorzichtig begin gemaakt met de privatisering van ondernemingen.
Een andere molensteen om de nek van de economie zijn de staatssubsidies voor dagelijkse levensbehoeften zoals brandstof en brood. Alleen al de overheidssteun voor energie kost het land jaarlijks 15 miljard dollar. Pogingen in het verleden om deze subsidies af te schaffen, leidden tot grote rellen.
Dat de economische situatie dramatisch is, bleek vorige week toen de militaire leiders besloten om met het IMF te gaan onderhandelen over een hulppakket ter waarde van 3,2 miljard dollar. Dat was tot voor kort onbespreekbaar voor de militaire top.
Turkije kan een voorbeeldvoorEgypte zijn. ''Turkije deed wonderen met het IMF-programma'', aldus econoom Cem Akyurek van de Deutsche Bank tegen persbureau Reuters. Maar om de groei in de economie terug te krijgen is er meer nodig dan die 3,2 miljard. Dat is slechts ''een fractie'' om de zaak weer draaiende te krijgen, aldus Akyurek.
Vaccinatie tegen gele koorts is voor Egypte alleen verplicht als je in de zeven dagen voordat je Egypte binnenkomt in een gele koorts land bent geweest, met uitzondering van Argentinië en Paraguay.
Egypte: vaccinaties die worden aanbevolen
Ongeacht verblijfsduur worden de volgende vaccinaties voor Egypte aangeraden: vaccinatie tegen DTP (Difterie, Tetanus en Polio) en vaccinatie tegen hepatitis A (besmettelijke geelzucht).
Bij een verblijf van langer dan drie maanden worden voor Egypte inentingen aangeraden tegen buiktyfus, hepatitis B en rabiës (=hondsdolheid). Soms worden voor Egypte vaccinaties deze ziekten aangeraden bij een korter verblijf. Overleg hierover met ons.
DTP-inenting De DTP inenting geeft een bescherming die tien jaar duurt. DTP inentingen kunnen last-minute gegeven worden, maar beter is om één tot twee weken voor je reis je vaccinaties te halen. Meer over DTP
Inenting tegen hepatitis A Een inenting tegen hepatitis A geeft één tot drie jaar bescherming. Als de inenting herhaald wordt, geeft dat een bescherming van 25 jaar. De inentingen kunnen ook last-minute gegeven worden, maar het beste is om minimaal twee weken voor vertrek je inenting te halen. Meer over hepatitis A
Vaccinatie tegen buiktyfus Inenting tegen buiktyfus geeft een gedeeltelijke bescherming van drie jaar. Je kunt het beste minimaal twee weken voor vertrek de inenting halen. Meer over buiktyfus
Inenting tegen gele koorts Inenting tegen gele koorts geeft een bescherming van tien jaar. Deze vaccinatie kun je het beste minimaal tien dagen voor vertrek halen. Meer over gele koorts
Hepatitis B inentingen Voor bescherming tegen hepatitis B heb je drie vaccinaties nodig. De bescherming is levenslang. Je kunt het beste minimaal zeven maanden voor vertrek beginnen met de vaccinaties. Als je minimaal één maand van te voren komt, kun je nog twee vaccinaties krijgen die dan wel een minder goede bescherming bieden dan wanneer je alle drie de inentingen krijgt. Meer over hepatitis B
Inentingen tegen hondsdolheid of rabiës Vaccinatie tegen hondsdolheid bestaat uit drie inentingen met een tussenpoos van één en drie tot vier weken. Na drie inentingen ben je twee jaar beschermd. Het beste is om acht weken voor vertrek met de vaccinaties te beginnen. Meer over hondsdolheid
Inentingen en vaccinaties voor buurlanden van Egypte
Alexander Weissink Egypte. Habibies, helden en huichelaars
Toen Alexander Weissink een jaar of vijf geleden een correspondentschap aanvaardde in Egypte zat Hosni Mubarak stevig in het zadel en was de Arabische Lente veraf.
Alexander Weissink Egypte. Habibies, helden en huichelaars Uitgeverij: De Bezige Bij Aantal paginas: 335 Prijs: 18,90 euro ISBN: 978-90-234-6627-7
Hij verzorgde goed vier jaar lang bijdragen uit Caïro voor twee belangrijke Nederlandse kranten, NRC Handelsblad en Het Financiële Dagblad - de krant waaraan hij nu als redacteur verbonden is. Hij publiceerde in die tijd bij gelegenheid ook een artikel in Knack.
Weissink keerde begin dit jaar vanzelfsprekend naar Caïro terug om er verslag te doen van het bezette Tahrirplein. Maar het boek dat hij vervolgens publiceerde, is geen verslag van de revolte, waarvan niet zeker is hoe ze afloopt.
Hij heeft op andere auteurs van boeken over de ontwikkelingen in de Arabische wereld voor dat hij Egypte echt kent. Weissink beschrijft hoe de revolutie uiteindelijk bijna onvermijdelijk werd. Hij dompelde zich met een basiskennis van Arabisch diep onder in het Egyptische moeras, reisde met trein en bus door het land en laat de meest uiteenlopende mensen aan het woord, met hun specifieke verhalen.
Hij beschrijft de botsing tussen rijk en arm, gelovig en niet-gelovig, moslim en christen. De lezer begrijpt waarom de nieuwe leider van Al-Qaeda, Ayman Al-Zawahiri, niet toevallig een Egyptenaar is. En hoe het ooit sprankelende Alexandrië een burcht van intolerantie kon worden.
Weissink vermoedt dat religie straks de uitslag van de verkiezingen bepaalt.
Maar in een land waar 40 procent van de bevolking onder de armoedegrens leeft, bepaalt toch de economie de toekomst. Omdat Egypte een sleutelland is in de Arabische wereld kijkt de hele regio nauwlettend toe op wat er gebeurt.
Dit is een interessant boek omdat de auteur in tempore non suspecto de onderontwikkelde, ontevreden en bange Egyptenaar aan het woord laat en duidelijk maakt hoe hij denkt.
De Belgische bouwgroep Besix heeft de constructie van een nieuw museum in de Egyptische hoofdstad Caïro toegewezen gekregen. De werken gebeuren in opdracht van de Egyptische Supreme Council of Antiquities, verantwoordelijk voor de bewaring en bescherming van alle historische voorwerpen en opgravingen in Egypte.
Het project zal worden uitgevoerd in een joint-venture met de Egyptische groep Orascom Construction Industries. Met het contract is een bedrag gemoeid van 637 miljoen euro.
De opdracht behelst de bouw van het Egyptian Grand Museum, gelegen langs de verbindingsweg tussen Caïro en Alexandria in de onmiddellijke buurt van de piramiden van Gizeh. Het museum moet over ruim drie jaar worden geopend.
Het Egyptian Grand Museum zal ongeveer 100.000 oude Egyptische voorwerpen tentoon stellen. De bouw van het museum zou ongeveer vijfduizend banen opleveren. (MH)
Het eeuwige leven, wat wil de mensheid het toch graag. Levenselixers zijn in alle windstreken van de wereld ontwikkeld. Als Haarlemse mug kennen wij bijvoorbeeld de immer gezonde, alles genezende en levensverlengende Haarlemmerolie. Eén van de verhalen van de graalbeker is, dat het vocht uit deze beker het eeuwige leven zou brengen.
Farao's lieten zich balsemen en zich met al hun rijkdommen begraven om, als ze weer levend zouden worden, zij in ieder geval tussen hun weelde zouden ontwaken.
Er zou zelfs licht zijn in de piramide. Eeuwig licht wel te verstaan. Geen mythe hoor, nog steeds komen ze het tegen als er een dergelijk wonderlijk bouwwerk wordt geopend. Er brandt dan licht; licht wat al eeuwen brandde, wat overigens snel uitgaat, zodra de tombe geopend is.
De invries-methode: de grote vries-dip
Ook in deze tijd ambieert men het eeuwige leven en laat men zich zelfs invriezen, in de hoop, op een later tijdstip te kunnen ontwaken , en wel op het moment dat men een oplossing heeft voor de doodsoorzaak van voordien. Even ontdooien en klaar:
Eeuwig leven!
Minder charmant is het, als je ontwaakt en in de strijd om het leven, zijn er voor de grote vries-dip, allerlei onderdelen geamputeerd. Dan heb je het eeuwige leven en dan loop je er nog krakkemikkig bij; vooropgesteld dat je benen er nog aan zitten...
Dan ga ik ervan uit dat ze nog niet in staat zijn; alles weer aan te laten groeien. Ik zou dat voor het invriezen wel laten vastleggen, in welke situatie; toestand je precies ontdooid wilt worden en in welke weer niet.
De wereld over 100 jaar? Met net ontdooide hersenen?
Wel spannend! In wat voor een wereld zult u wakker worden, na bijvoorbeeld 100 jaar?
Als iemand van een eeuw geleden zou terugkeren en onze snufjes zou zien?
Hoe pikken die hersenen dat op, hersenen die net weer een beetje op gang komen en met vertraagde snelheid weer prikkels beginnen door te geven.
Bevroren zenuwbanen moeten weer even ingedacht worden, zodat uw hersenspinsels weer kunnen gaan stromen, kroelen en spinnen en ontdooien.
Of als u over een eeuw wakker wordt. De aardlingen blijken al te zijn verhuisd, en hebben wel het contract nageleefd en jou en je bevroren kist meegenomen. Dan word je wakker, op een andere planeet.
Welkom terug op aarde?
Ik ben het fysieke al overstegen ik wil geen eeuwig leven; ik ben al!
Sommige mensen zijn in het aardse leven de fysieke staat reeds lang overstegen, en achten het dan ook niet nodig in hun eigen oude lichaam terug te keren.
Zelf kies ik overigens voor de vernieuwende optie.
Ik wacht geduldig tot mijn Schepper, mij nogmaals op aarde zet, en dit maal in een nieuw vers lijf met nog te kneden hersenen.
Ik koester en wentel mij dus in de gelukkige veronderstelling dat ik wel weer reïncarneer in een nieuw wezen. I AM!
Nieuwe ontwikkelingen
Er is echter een nieuwe mogelijkheid in ontwikkeling.
Daar dit alpha vrouwtje haar beta hersengolven weer eens een update wil geven, ben ik mij gaan verdiepen in een voor mij ongrijpbare wiskundige materie.
Als ik hier en daar een steek laat vallen in deze voor mij duizelingwekkende bron van kennis... vergeef het me.
Ik ben een digibeet die wellicht hier en daar een byte, of megabyte laat vallen. Neem wel aan dat ik mijn uiterste best zal doen U deelgenoot te maken van deze kennis.
Kennis die voor ons schrijvers belangrijk is in de toekomst.
Mijmeringen: reïncarnatie een no-go?
De geruststellende gedachte van reïncarnatie heb ik per heden in de wilgen gehangen.
Niet meer nodig, ik heb namelijk een aangename manier ontdekt om dit kunstje van het eeuwige leven te gaan flikken.
Ik hoef niet meer terug te keren, ik blijf gewoon!
Niet in de mij bekende vorm, maar een beetje anders. Wel in een voor mij favoriete environment...
Mijn kennis? Die neem ik gewoon mee!
Kies nu voor het eeuwige leven in de computer!
Even een stukje technische ondersteuning van de helpdesk, die ik na het lezen van de eerste paar regels, maar even gebeld heb...
Ik had wat moeite met het vakjargon, zeg maar,.
Een gesprek met de helpdeskmedewerker, leert mij dat het minimaal simpel moet zijn, want jee.... wat een simpele ziel!
Dus ga ik voor een geheel eigen analyse!
Het zit ongeveer zo:
Vereiste systeem en rand-voorwaarden data-overdracht naar het eeuwige leven:
-Een redelijk verstand met een creatieve geest, die niet bang is zich open te stellen voor nouveautés.
-Een herseninhoud die het waard is om ook in de toekomst voort te blijven bestaan.
-Een goede PC , met een paar Terra opslagruimte. Dit is overigens afhankelijk van de hersencapaciteit, welke u nu bezit.
Waarschuwing:
Bij de overdracht bepaalt de computer welke info, in welke volgorde geplaatst, wordt. U zult begrijpen dat de PC, welke u voor dit doel wenst te gaan gebruiken over voldoende schijfruimte dient te beschikken..
-Het is dus belangrijk ervoor te zorgen dat uw PC meer data-opslag-ruimte bezit dan uw hedendaagse hersenen.
Hoe bepaalt u de benodigde schijfruimte?
Benodigdheden: om dit te kunnen berekenen heeft u een papiertje, een pen nodig en een goede calculator en bovenal goede moed, daar u bezig bent met uw eeuwig leven.
Allereerst moet u weten hoe oud u precies wordt. Dit dient u terug te rekenen naar het aantal seconden. Per seconde vinden er ongeveer talloze processen plaats, welke door onze hersenen gecoördineerd worden.
Data overdracht- formule: de plusminus - definitie
Aantal geleefde seconden x talloze processen = benodigde schijfruimte
Deze theorie is gebaseerd op singulariteit, wat zich laat omschrijven als iets abnormaals of iets ongewoons. Normale regels en wetten zijn hier niet meer geldig en kunnen aldus niet meer toegepast worden.
Denk nu niet dat ik hier los ga; mijn vroegere wiskundeleraar heeft mij geleerd; zaken uit de wiskundige wereld voor lief te nemen, daar het vaststaande feiten zijn. (Correct me if i am wrong) Deze theorie van singulariteit is afkomstig van informaticadeskundigen, die wiskunde met de 0 en de 1 plegen te praktiseren.
Conclusiefall 1: Met deze informatie kan ik dus het volgende concluderen: Hedendaagse wetenschappers nemen het abnormale als basis voor een theorie.
Singulariteit is dan ook afgeleid van het woord singalarwat alleenstaand betekent.
Conclusiefall 2: Informaticadeskundigen zijn single?
Zoww Ik heb even een bril op mijn neus gezet nu. Ik begin mij namelijk erg intelligent te voelen, daar ik hier een afgeleide conclusiefall-singalariteits-theorie aan het ontwikkelen ben met mijn vrouwelijke alpha-brein.
Even voor de beeldvorming: grafisch wordt het als volgt weergegeven:
Wetenschappers op het gebied van transhumanisme en futurologie, zien in hun glazen, wetenschappelijk onderbouwde bol, in de nabije toekomst, een singulariteit aankomen, als ze de huidige trends doortrekken naar de toekomst.
Conclusiefall 3: hier kan ik mij volledig bij aansluiten! Statistieken tonen aan dat wij steeds meer singles krijgen en steeds meer transseksuelen. (zie je wel dat ik naar de universiteit had gemoeten!) In de future zal dat verschijnsel dus toenemen. Right!
Leuk he! Wiskunde.. Die leraar zei nog: Ineens begrijp je het! De man had gelijk!
Nu komt het... De clou!
Technologische singulariteit treedt op als de technologische vooruitgang zo bizar snel gaat, dat deze doorschiet naar het oneindige.
Conclusiefall 4: Het oneindige leven, omdat we zo snel zijn en gaan?
Sjamanisme van de transhumanistische computer
Technologische singulariteit gaat uit van de wet van Moore. (Intel)
Zijn wet luidt: verdubbeling van processorcapaciteit binnen een gegeven tijd. (toen nog transistors)
De wetenschap en techniek ontwikkelt zich ook op die wijze.
Processors zijn sedert deze voorspelling iedere twee jaar aan capaciteit verdubbelt.
Het addertje onder het gras
De opslag kon steeds verdubbelt worden dank zij de technologische vooruitgang.
Uiteindelijk kom je dan terecht in een situatie dat de chip niet meer kleiner kan, omdat dit fysiek onmogelijk is.
Conclusiefall 5: de singulariteit is medeverantwoordelijk voor het hebben van een kleintje, maar wel één met grote mogelijkheden!
Van klein naar nano en naar oneindig
Ik kan het niet helpen maar Dhr Kurzweil, wat vrij vertaald Kortetijd in het Nederlands zou zijn, is gaan voortborduren op deze singulariteits-theorie en stelt dat binnen enkele decennia technologie en menselijke intelligentie zullen samensmelten.
Dat is het moment dat het eeuwige leven mogelijk zou zijn:
We kunnen onze hersenen dan koppelen aan de intelligentie van slimme computers en vervolgens onze herseninhoud uploaden in die computer.
Onze ik zal dan eeuwig voortbestaan..
Eind-Conclusiefall: analogisch digibeet als ik ben : in één keer mijn autobiografische bijbel online, want wat zal dat kreng dik worden, en dat dan weer in een nano-chip! Wow...
Niet machtsstrijd in Egypte ontrafeld maar Kopten in t nauw gebracht
Niet machtsstrijd in Egypte ontrafeld maar Kopten in t nauw gebracht
Jan van Klinken
Is het NOS Journaal eenzijdig? Of nog erger: Is het links? Best een belangrijke vraag, want de uitzendingen trekken wekelijks vele miljoenen kijkers en als die allemaal met behulp van karrenvrachten vol belastinggeld op het verkeerde been worden gezet, wordt het tijd om de bezem door deze stal te halen.
Het is dan ook een kwestie waarover al heel wat te doen is geweest. Lange tijd hield Hilversum zich doof totdat Pim Fortuyn erover begon en daarna Geert Wilders hard uithaalde. De reactie van de NOS laat zich simpel samenvatten: Onzin. De redactie van het journaal werkt volgens journalistieke normen en geen andere. Daarmee basta.
Vervolgens hadden de critici een klassiek probleem, want wie beweert, moet bewijzen, en dat was in dit geval echt nog niet zo eenvoudig. Journalistieke berichtgeving is niet zomaar langs de eerste de beste meetlat te leggen.
Een van de weinige echt overtuigende onderzoeken is nog steeds dat van een aantal Joodse organisaties ten tijde van de aanval van Israël op de Gazastrook. Wekenlang volgden ze de verslaggeving van het NOS Journaal en vergeleken die met de berichtgeving van andere zenders, met name die van het Duitse ZDF en ARD (zeg maar de Duitse NOS).
Een van de bevindingen luidde dat de NOS onophoudelijk de aandacht richtte op de verwoestingen in Gaza, maar dat de vraag waarom Israël tot deze acties was overgegaan, bijna niet aan bod kwam. Volgens de NOS was de oorlog vooral ingegeven door politieke motieven, want er zaten verkiezingen in Israël aan te komen. Naderhand waren er nog wel een paar korte reportages over de situatie in het zuiden van Israël, maar daar bleef het bij. Geen details over de terreur van Hamas waaronder deze regio al jarenlang gebukt gaat. Ook geen uitgebreide reportage over de Israëlische bevolking in schuilkelders. De Duitse ZDF daarentegen berichtte daarover uitvoerig en had het over regelrechte psychoterreur.
In tegenstelling tot de Duitsers liet de NOS ook zo goed als onvermeld dat Hamas feitelijk een terroristische organisatie is die eerst de eigen broeders naar de Westelijke Jordaanoever had verdreven en bij het begin van de oorlog Fatahaanhangers in de dood had ingejaagd of kogels in de benen had geschoten. Dan konden ze in ieder geval niet met Israël samenwerken. Zo bleef bij de kijkers het beeld hangen van wrede Israëliërs die er maar een eind op los bombardeerden zonder de burgerbevolking in Gaza te ontzien. Hamas was Roodkapje en Israël de grote boze wolf. Aldus kort samengevat de rapportage van genoemde onderzoekers.
De kwestie is actueel nu de discussie over de objectiviteit van het NOS Journaal de laatste anderhalve week weer is opgelaaid. Aanleiding is een reportage van Lex Runderkamp van 27 november. Hij was naar Egypte gereisd om uit te zoeken wat er waar was van het bericht in de internationale media dat moslims in de stad Marinab een kerk van de kopten hadden verwoest. Runderkamp kwam al snel tot de conclusie dat het maar helemaal de vraag was of moslims daar de hand in hadden gehad. De kopten bleken een conflict met de plaatselijke autoriteiten te hebben over hun in aanbouw zijnde kerk. Mogelijk mochten zij die nooit voltooien omdat ze in strijd hadden gehandeld met de vergunning. Er waren volgens Runderkamp aanwijzingen dat de kopten het gebouw zelf in brand hadden gestoken. Met andere woorden: de islamitische bevolking was waarschijnlijk ten onrechte gebrandmerkt. Moslims bezongen luidkeels Runderkamps lof. Was hier niet het bewijs geleverd dat kopten een onbetrouwbaar volkje vormden?
Over die reportage is nogal wat commotie ontstaan. De NOS-verslaggever zou vooringenomen zijn geweest en zich voor een islamitisch karretje hebben laten spannen. CDA en ChristenUnie hebben zelfs Kamervragen over de uitzending gesteld.
Volgens mij zullen de bedoelingen van Runderkamp wel zuiver zijn geweest. Hij is een gerenommeerd onderzoeksjournalist die naar mijn inschatting gewoon op zoek was naar de feiten. Ik heb geen reden om daaraan te twijfelen. Van nieuw bewijs voor de stelling dat het NOS Journaal bewust misleidt, lijkt me dan ook geen sprake. Of de bevindingen van de journalist kloppen, is iets anders. Het heeft er alles van weg dat hij over veel te dun ijs is gegaan.
Wat ik echter totaal niet begrijp, is waarom hij zich met zo veel enthousiasme op de kwestie van de koptische kerk stortte. Je kunt op kosten van je baas naar Egypte, waar achter de schermen een strijd op leven en dood gaande is tussen moslimfundamentalisten en het leger.
De vraag wie het in het land voor het zeggen krijgt, is van eminent belang voor de hele regio. Benut dan iedere minuut om die strijd bloot te leggen, zou ik zeggen. Ontrafel het vuige spel, Lex. Laat de kijkers in Nederland zien wat er werkelijk gaande is.
Kortom, een klus waar iedere rechtgeaarde onderzoeksjournalist helemaal warm van wordt. Maar nee, onze NOS-verslaggever reist af naar de periferie om vervolgens (onbedoeld, naar ik aanneem) de positie van kopten nog eens verder te bemoeilijken. Tsja, dan ben je volgens mij echt de weg kwijt.
BARNEVELD - Volksuniversiteit Barnevue organiseert op 1
februari in samenwerking met Bibliotheek Barneveld de lezing Romeins
Egypte/Egyptisch Rome gegeven door Piet Timmer.
De lezing wordt georganiseerd
door Barnevue.
De beschavingen van de Grieken, Perzen en Egyptenaren vermengden zich na de
overwinningen van Alexander de Grote in de 3e eeuw vóór onze jaartelling.
Deze
cultuurfusie wordt aangeduid met: hellenistische cultuur. In 31 voor Christus
werd Egypte een provincie en wingewest van het Romeinse rijk nadat Octavianus
zijn rivaal Marcus Antonius in de slag van Actium had verslagen.
In Egypte eindigde daardoor de dynastie van de Ptolomeeën onder koningin
Cleopatra. De integratie van de Romeinse met de oeroude cultuur van
hellenistisch Egypte begon.
De faraonische zonnecultus, de piramiden,
tempels, obelisken, de Osiriscultuur met vooral de funeraire tradities,
mummieportretten, grafbeelden en de Egyptische-christelijke (koptische)
kunstuitingen gingen in de Romeinse samenleving een belangrijke (soms modieuze)
rol spelen. Daarover gaat de lezing Romeins Egypte en Egyptisch Rome.
Een resumé van de dialezing stelt Piet Timmer beschikbaar. Op verzoek geeft
hij over dit thema een rondleiding in het Allard Pierson museum in
Amsterdam.
De lezing wordt gehouden op woensdag 1 februari van 20.00 22.00 uur in de
Bibliotheek Barneveld. Kaartjes kosten zes euro aan de deur en vijf euro in de
voorverkoop.
Voorverkoopadressen: Volksuniversiteit Barnevue, Nieuwstraat 29, Barneveld en
de Bibliotheken in Barneveld, Voorthuizen en Kootwijkerbroek tijdens
openingstijden.
De mensen in de chaotische achterafsteegjes van Caïro bewegen zich tussen economische vooruitgang en diepgewortelde tradities.
Zo is er Kirsja, de koffiehuiseigenaar met een voorliefde voor jonge jongens en drugs, Zita, de gebrekenmaker, Abbaas al-Hilw, de kapper die hebzucht aanziet voor liefde, en Hamieda, die haar ziel verkoopt om te kunnen ontsnappen aan het leven in de benauwde steegjes.
Ze roepen een levendig beeld op in kleuren en geuren van de stad. Nog lang nadat je het boek hebt dichtgeslagen, ruik je de geur van vers brood en staan de mannen die zich voor hun avondritueel naar het café begeven op je netvlies.
Nagieb Mahfoez wordt beschouwd als de vader van de hedendaagse Arabische literatuur en het geweten van Egypte. Voor zijn omvangrijke oeuvre ontving hij in 1988 als eerste Arabische auteur de Nobelprijs voor Literatuur. Mahfoez begon te schrijven op zijn zeventiende. Zijn werk varieert van oude mythen tot subtiele commentaren op de hedendaagse Egyptische politiek en cultuur. Hij overleed in 2006.
Sjahrazaad is in het Westen het symbool geworden voor het Oosten. Haar vertellingen, met hun sensualiteit, toverachtige werelden, fantastische reizen, spelingen van het lot en mysteries hebben een beeld van 'de Oriënt' geschapen dat zijn weerga niet kent. Sjahrazaad beïnvloedde kunst, cultuur en samenleving, en haar eeuwenoude verhalen spreken nog steeds tot de verbeelding.
Deze Vertellingen van duizend-en-één nacht is de eerste en enige, volledig uit het Arabisch vertaalde uitgave in het Nederlandse taalgebied. Daarvoor is gebruik gemaakt van de belangrijkste Arabische bronnen die er in de loop van de tijd zijn verschenen:
de zogeheten Boelaak-editie (Cairo 1835), de Calcutta-editie (1842) en die van Mahdi (Leiden 1984). In zijn inleiding geeft de vertaler een beeld van de geschiedenis van de tekst, de oorsprong van de verhalen en van de ontvangst in Europa. De vertaling is voorzien van de noodzakelijke aantekeningen die verwijzen naar de zeer omvangrijke literatuur rond die rond De vertellingen is ontstaan.
Vertaler Richard van Leeuwen (1955) studeerde Arabisch in Amsterdam en Damascus, en Perzisch in Leiden. Hij promoveerde op een historisch onderzoek en publiceerde artikelen en boeken over de De vertellingen. Hij werkt nu aan de Universiteit van Amsterdam. Voor zijn omvangrijke vertaalarbeid ontving hij in 2005 een prijs van het Fonds voor de Letteren.
De pers over De vertellingen van duizend-en-één nacht
'Een verademing.' NRC Handelsblad
'Een prachtig initiatief. Een voortreffelijke vertaling.' De Volkskrant
Wat de toekomst ook moge brengen, het is duidelijk dat de recente ontwikkelingen in de Arabische wereld een beweging in gang gezet hebben die niet eenvoudig in te dammen is. Er is een nieuwe generatie opgestaan die weigert de vastgeroeste dictatoriale regimes te accepteren. Het valt nog te bezien of er veranderingen kunnen worden afgedwongen die daadwerkelijk tot democratisering en nieuwe verhoudingen in het Midden-Oosten zullen leiden, maar de oude, repressieve orde is hoe dan ook failliet verklaard. Daarbij gaat het niet alleen om de interne, nationale elites die aan het wankelen zijn gebracht, maar ook om de verhoudingen tussen de Arabische landen en het Westen, en, uiteindelijk, Israël. De regionale machtsbalans die sinds de Tweede Wereldoorlog geleidelijk is opgebouwd lijkt te worden afgebroken, hoewel niemand weet wat ervoor in de plaats moet komen. Twee recent verschenen boeken, van Alaa al-Aswany en Alexander Weissink, geven inzicht in de situatie in Egypte. Door richard van leeuwen.
Te midden van deze turbulente ontwikkelingen is de val van de Egyptische president Moebarak immers vooralsnog het meest spectaculair. Egypte is een van de grootmachten van de Arabische wereld, met zijn enorme bevolkingspotentieel, zijn centrale ligging en zijn vooraanstaande historische rol als politiek en cultureel gidsland.
Onder het veertigjarige bewind van Moebarak had Egypte deze leidende positie gaandeweg verloren, vooral doordat de onderworpenheid aan de Amerikaans-Israëlische belangen tot een isolement in de Arabische wereld had geleid en tot een steeds rabiater dictatoriaal bestuur.
Het regime slaagde er niet in zich te vernieuwen en jonge generaties in de machtsstructuur te incorporeren. In plaats daarvan vertrouwde het steeds meer op de veiligheidsdiensten die over de stabiliteit van het regime en de gehoorzaamheid van de bevolking moesten waken.
Rechteloosheid als standaard
Hoe verstikkend de atmosfeer onder het bewind was geworden wordt op indringende wijze weergegeven in de artikelenbundel On the State of Egypt (Over Egypte, vertaald door Jan Jaap de Ruiter) van de Egyptische schrijver Alaa al-Aswany. Al-Aswany is vooral bekend geworden door zijn roman Het Yacoubian, een kaleidoscopisch portret van de Egyptische samenleving, dat literair niet zo interessant is, maar dat zowel in de Arabische wereld als daarbuiten veel belangstelling kreeg. In de roman wordt een kritische blik op de Egyptische samenleving geworpen en worden misstanden op een soap-achtige wijze aan de kaak gesteld. In On the State of Egypt wordt deze kritische blik concreet uitgewerkt en spreekt al-Aswany zich ook onverbloemd uit over de politieke situatie.
De verzamelde artikelen bestrijken de periode 2005 tot en met 2010 en vormen tezamen een aanklacht tegen het regime, dat door zijn meedogenloze repressie de Egyptische maatschappij heeft verwoest.
Al-Aswany betoogt dat de vele misstanden in Egypte vooral te wijten zijn aan het dictatoriale karakter van het regime. Moebarak en consorten hebben zich in de loop van de tijd steeds meer middelen veroorloofd om de macht in handen te houden. Het begon met corrupte verkiezingen, die niet alleen de herverkiezing van de president moesten garanderen, maar ook de meerderheid van zijn partij in het parlement.
Daarnaast werden ministers en hoge ambtenaren niet vanwege hun competentie benoemd, maar op grond van hun trouw aan het bewind en hun gehoorzaamheid aan de president. Deze politieke elite werd in staat gesteld zich te verrijken, terwijl de omstandigheden van de arme lagen van de bevolking steeds meer verslechterde.
Corruptie vierde hoogtij: alleen door middel van vriendjespolitiek en smeergeld kon iets worden geregeld, en instituties werden geleidelijk vervangen door informele netwerken, waarvan het functioneren uiteindelijk afhankelijk was van de president.
Al-Aswany laat haarfijn zien hoe het repressieve karakter van het regime heeft geleid tot een corruptie die tot in alle hoeken van de maatschappij is doorgedrongen. Nepotisme, zelfverrijking en omkoperij kunnen niet voortduren zonder een juridisch apparaat dat de wandaden van de elite afschermt in ruil voor allerlei gunsten. Om de juridische willekeur in stand te houden is een veiligheidsapparaat noodzakelijk dat niet de staatsinstellingen dient, maar aan persoonlijke bevelen van hogerhand gehoorzaamt en de belangen van de elite interpreteert in termen van staatsveiligheid.
Dit leidt dan weer tot ongeremd geweld tegen burgers, martelingen in gevangenissen, verdwijningen, onverklaarde sterfgevallen, juridische willekeur, enzovoort. De bevolking wordt permanent door intimidatie in het gareel gehouden. En ten slotte zijn er groepen in de samenleving die op allerlei manieren van de situatie van rechteloosheid misbruik maken, hetzij om zich te verrijken, hetzij om anderen te terroriseren, zoals kopten of vrouwen.
Hypocrisie in binnen- en buitenland
De interessantste stukken in de bundel echter zijn de artikelen die zijn gewijd aan religie. Het is duidelijk dat al-Aswany niet veel moet hebben van religieuze scherpslijperij. Hij trekt fel van leer tegen salafistische groepen en geleerden die in navolging van Saoedi-Arabië zeer strikte fatsoensnormen prediken als het om de kleding en het gedrag van vrouwen gaat, maar zich intussen niet uitlaten over de corruptie, martelingen en machtsmisbruik van de overheid.
Volgens al-Aswany is deze strenge vorm van orthodoxie in strijd met de traditie van de Egyptische islam, die niet op uiterlijkheden, formaliteiten en voorschriften is gericht, maar op morele waarden, tolerantie en rechtvaardigheid.
Hij klaagt de hypocrisie van de extremisten aan, die hun gezag ontlenen aan het veroordelen van vrouwen, terwijl ze elk risico van een botsing met het regime vermijden. Ook de populaire predikers moeten het ontgelden, omdat ze religie vercommercialiseren en zich alleen bezighouden met financieel gewin. De Moslim Broederschap, ten slotte, wordt veroordeeld vanwege haar politieke opportunisme, omdat ze weliswaar de rol van oppositie speelt, maar uiteindelijk geen radicale hervorming van het repressieve machtsapparaat eist.
Volgens al-Aswany werden al deze misstanden en het overleven van het regime mogelijk gemaakt doordat Moebarak zich gewillig onderwierp aan de eisen van Israël en de Verenigde Staten. Zoals hij het formuleert: 'De sleutel tot het hart van het Westen ligt in Israël.
' Het symbool van deze onderworpenheid is Egyptes bereidwillige medewerking aan de Israëlische blokkade van Gaza, zelfs tijdens de bloedige Israëlische inval eind 2009. Dit vormt voor al-Aswany het dieptepunt: in ruil voor deze medewerking kreeg Moebarak niet alleen miljarden dollars steun, maar ook steeds weer een pluim vanuit Washington vanwege zijn verdiensten voor het democratiseringsproces in Egypte. Echte democratisering zou volgens al-Aswany bedreigend zijn voor Israël, omdat dan het grote potentieel van Egypte zou vrijkomen.
Democratisering is de oplossing?
In zijn artikelen blijkt al-Aswany tot de typisch Egyptische traditie te behoren van intellectuelen die het onrecht van de overheid aanklagen en het opnemen voor de rechten van het volk.
Hij betreurt de teloorgang van de culturele en politieke voorhoedepositie die Egypte vanaf de negentiende eeuw heeft ingenomen en verwijst naar de belangrijke rol die het land heeft gespeeld in het langdurige moderniseringsproces in de Arabische wereld.
Hij schroomt er niet voor het Egyptische volk te idealiseren als toonbeeld van integriteit tegenover de corrupte aartsschurken van de politieke en economische elite. In een parafrase van de leus van de Moslim Broederschap Islam is de oplossing beëindigt hij de laatste jaren zijn stukken steevast met de slogan Democratie is de oplossing. Alleen democratisering kan ertoe leiden dat de overheid verantwoording moet afleggen tegenover het volk, waardoor de bolwerken van corruptie en machtsmisbruik zullen verbrokkelen.
Al-Aswanys eenvoudige roep om democratie toont zowel de kracht als de zwakte van zijn politieke visie. Zijn artikelen vormen vooral een aanklacht tegen misstanden en niet zozeer een diepgaande politieke analyse. Daarom is zijn betoog overtuigend als hij laat zien hoe de anti-democratische tendensen tot de verwording van de samenleving hebben geleid. Maar Al-Aswany bespreekt nergens de concrete vorm waarin deze democratie gestalte zou moeten krijgen, of zelfs welke maatregelen ertoe zouden moeten leiden.
Hij klaagt terecht het regime aan, maar geeft slechts een heel algemene alternatieve visie. Het is tekenend dat hij zich niet uitlaat over de rol van het Egyptische leger in de politiek.
De regimes van de presidenten Nasser, Sadat en Moebarak samen zon zestig jaar aan de macht hebben alleen kunnen overleven dankzij de steun van het leger en ook nu, na de val van Moebarak, speelt het leger een sleutelrol. In hoeverre is het machtsapparaat verweven met het militaire apparaat? Is werkelijke democratisering mogelijk als de macht uiteindelijk bij het leger blijft liggen?
Portretten van een pessimistisch land
Het troosteloze beeld van het Egypte van vóór de opstand wordt bevestigd in het boek Egypte. Habiebies, helden en huichelaars van de Nederlandse journalist Alexander Weissink, die enkele jaren correspondent in Egypte was van NRC Handelsblad. Het verslag van Weissink heeft de vorm van een serie reportages. Hij trekt op met belaagde kopten, bezoekt een salafistische sjeik, interviewt een verkiezingskandidate van de Moslim Broederschap, peilt de onrust onder de bedoeïenen in de Sinaï en stelt de fraude bij de verkiezingen met eigen ogen vast.
De hoofdstukken geven een levendig beeld van een samenleving die in de verstikkende greep van corruptie, machtswillekeur en toenemend geweld probeert te overleven. Het boek is wel duidelijk geschreven vóór de opstanden van begin 2011, want het geheel is doordrongen van een uitzichtloos pessimisme.
Blijkbaar heeft Weissink geen aansluiting kunnen vinden bij de groepen die de opstand tegen het regime hebben mogelijk gemaakt, een generatie die zich niet langer wil laten opsluiten in de mythen van het oude regime.
Zowel Al-Aswany als Weissink is te voorzichtig om zich aan een toekomstvoorspelling te wagen. Hun boeken zijn vooral portretten van het Egypte van voor de opstand en hebben daarom historische waarde als getuigenissen van de verstikking die tot de opstanden hebben geleid. Hopelijk gaat Egypte nu een minder sombere periode tegemoet.
Richard van Leeuwen is arabist en historicus van het Midden-Oosten. Hij is docent Islam aan de Universiteit van Amsterdam en doet voornamelijk onderzoek naar de geschiedenis van Syrië en Libanon vanaf de Ottomaanse periode.
In de Vallei der Koningen in Egypte hebben archeologen voor het eerst een graf gevonden van een zangeres. Er is altijd aangenomen dat in het dal bij Luxor alleen farao's en hun familie werden begraven.
De mummie van 1100 jaar oud werd bij toeval ontdekt tijdens onderzoek in een tombe die honderd jaar geleden al werd blootgelegd. Dat het een zangeres is, leiden Egyptische archeologen af uit voorwerpen die er zijn gevonden.
Ze zong in de tempel van Karnak, een van de beroemdste en heiligste plaatsen uit de tijd van de farao's.
Tombe
Volgens de archeologen is de tombe waarin ze ligt niet voor haar gebouwd. Het is een tombe die zo'n 400 jaar na de bouw werd hergebruikt voor de zangeres. Van wie de tombe oorspronkelijk was, weten de archeologen niet.
De kist waarin de zangeres ligt, is in goede staat. Hij wordt komende week geopend
Egypte heeft een aantal
culturele monumenten op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan, o.a. de
piramidevelden van Gizeh tot Dahshur en de bekende Nubische monumenten van Abu
Simbel tot Philae. Naast deze culturele en historische bezienswaardigheden zijn
de kustplaatsen langs de Golf van Akaba en de Rode Zee zeer populair
Vooral de aanwezige koraalriffen daar zijn erg in trek bij duikliefhebbers.
Het koraalrif in de Rode Zee is ongeveer 500 jaar oud, kent een lengte van bijna
800km en bereikt op sommige punten een diepte van 1.5km. Het rif is het op een
na grootste rif ter wereld.
Er zijn diverse duiklocaties, enkele bekende plekken zijn o.a. de Blue Hole
bij Dahab en het Ras Mohammed National Park bij Sharm el Sheikh. Om de
koraalriffen te beschermen is de Hurghada Environmental Protection and
Conservation Association (HEPCA) opgericht in 1992.
Door deze organisatie worden cursussen gegeven aan gidsen en bootbemanningen.
In het Ras Mohammed National Park is het daardoor bovendien voor maar een
beperkt aantal boten toegestaan om in een klein gedeelte van het park te duiken.
Transparante was over de Sfinx van GizehBuitenland
Transparante was over de Sfinx van GizehBuitenland
Caïro - Onlangs heeft een befaamd fundamentalist uit Alexandrië, Sheikh Abdel Moneim al-Shahat, het idee geopperd om allerlei beelden, waaronder de meer dan vierduizend jaar oude Sfinx bij de piramiden van Gizeh, in te pakken en voortaan aan het zicht te onttrekken.
Dit zou zijns inziens de kans op onkuise gedachten en, erger nog, afgoderij kunnen minimaliseren. Abdel Moneim wordt door veel Egyptenaren gezien als een joker. Maar dat inpakproject wekte toch voldoende onrust om zo'n duizend demonstranten, vooral mensen uit de lokale reisbranche, voor een protestactie naar Gizeh te lokken. Zelfs de interim-minister voor Toerisme was er. Want sinds de Arabische lente is Egypte bij Europeanen geen geliefde bestemming meer. En door de opkomst van islamitische partijen wordt het land bij westerse toeristen waarschijnlijk nog minder populair.
Maar liefst een kwart van de bevolking stemde op salafisten, een illustratie van de conservatieve sfeer in het Egypte van vandaag. Door al die interviews van CNN en BBC op het Tahrir-plein met leuke, jonge demonstranten kregen we de indruk dat het land best wel modern was. Maar loop door een volkswijk als Imbaba en je voelt de kracht van het salafisme.
In bikini zonnen op het strand van Sharm el-Sheikh? Wellicht dat dat binnenkort dus niet meer kan. Drankje aan de bar? Zelfde verhaal. Als dan ook nog de Sfinx van Gizeh en de monumentale faraobeelden in Luxor en de vitrinekasten vol naakte slavinnetjes in Caïro's Museum van Oudheden moeten worden afgedekt, is voor veel reizigers de lol er wel van af.
Een lichtpuntje: Sheikh Abdel Moneim stelde nadrukkelijk dat al die pre-islamitische kunst van hem niet hoeft te worden vernietigd - dus geen herhaling van de Taliban met de Boeddha-beelden in de Bamiyan-vallei. De Sheikh kwam ook met een alternatief: een laag transparante was over de beelden smeren, zodat toeristen nog een idee kunnen krijgen hoe alles eruitziet.
Zo'n beetje de oplossing die in Uitvaartcentrum Westgaarde in Osdorp uitkomst biedt. Daar is een dik gordijn geplaatst dat bij islamitische begrafenissen de twintig meter brede muurschildering van de Dag des Oordeels kan verhullen. De schildering toont tientallen mensen, ook kinderen, die naakt opstijgen naar de hemel, al zijn ze allemaal zo gedraaid dat je net niets ziet. Zo op het oog een radicalere oplossing dan een laagje doorzichtige was, dus ergens is de Sheikh nog best wel rekkelijk.
Tijdens de zogenaamde Derde Tussenperiode (Third Intermediate Period) was Egypte verdeeld in kleine vorstendommen, die door een aantal families met Libische namen werden geregeerd. Dit duurde ongeveer van 1069 tot 715 v.Chr.
De chronologie van deze periode is nog erg onduidelijk en omstreden. Ook de omvang van de gebiedsdelen die onder een apart bestuur vielen zijn niet aan te geven, en er is nog grote onduidelijkheid over de plaatsen die als hoofdsteden werden beschouwd tijdens deze periode.
Op het congres werden er vele nieuwe denbeelden geventileerd, en soms ook met bewijzen gestaafd. Het aantal vaststaande feiten blijft echter beperkt, zodat er een voortdurende discussie was over de plaats van koningen in de dynastie, of de lengte van de regering.
Het belang van de chronologie is met name zo groot omdat voor deze periode de absolute data voor de Egyptische geschiedenis ontbreken. Pas vanaf 664 v.Chr. zijn we zeker van onze data, maar het terugrekenen wordt belemmerd door het ontbreken van een duidelijk overzicht van de koningen in de Derde Tussenperiode. De Egyptische koningslijsten zijn ook verweven met de chronologie van Voor-Azië, omdat er verwijzingen naar de Libische vorsten in Assyrische bronnen voorkomen en ook in het Oude Testament.
De aanval op Jerusalem door koning Sisak, die in het Oude Testament wordt genoemd, is te dateren in de regering van farao Sjosjenk I, rond 945 v. Chr. Tijdens het congres in Leiden werden veel historische feiten bediscussieerd, maar ook archeologische ontdekkingen kwamen aan bod, omdat de vertegenwoordigers van verschillende opgravingen in Egypte met nieuw materiaal kwamen.
Op allerlei terreinen blijkt nu steeds duidelijker hoe belangrijk de Libische tijd was in de ontwikkeling van de cultuur van Egypte tijdens de latere periodes. In de kunstgeschiedenis, bijvoorbeeld, bleek er tijdens verschillende presentaties dat er in de tweede helft van de Libische tijd werd gezocht naar inspiratie uit het verleden.
Wat vroeger wel de Saitische Renaissance werd genoemd, naar de periode rond 600 v.Chr., een terugkeer naar de kunstvormen uit het Oude Rijk en Middenrijk van de Egyptische geschiedenis, blijkt reeds te zijn ontwikkeld rond het jaar 800 v.Chr.
De voorbeelden liggen daarbij aanvankelijk in het Middenrijk. Proporties en iconografische details worden van de koningen uit deze klassieke fase van de cultuur gekopieerd.
In de godsdienst van de Libische periode is de dominante rol van de zonnegod is opvallend. Standbeelden van privépersonen worden vaak van een scarabee voorzien, een symbool van de zonnegod van de stad Heliopolis.
Op de gedecoreerde lijkkisten en grafgedenkstenen (vaak van hout in deze periode), is de rol van de zonnegod opvallend, omdat deze zelfs de dodengod Osiris achter zich laat.
De organisatie van het congres was verder in handen van Mr. Gerard Broekman, één van de internationaal erkende specialisten op dit deelgebied van de Egyptologie. 120 egyptologen en studenten uit binnen- en buitenland.
Hoogerwerf-Holleman schrijft twee historische jeugdboeken over Joden
Hoogerwerf-Holleman schrijft twee historische jeugdboeken over Joden
Marleen Legemaat
Hoewel R. Hoogerwerf-Holleman al een eindje in de tachtig is, verschenen er weer twee boeken van haar hand. Helden zonder kroon beschrijft de Jodenvervolging in Amsterdam (1940-1945). Voordeel van haar hoge leeftijd is dat de schrijfster veel als tijdgenoot meegemaakt heeft. Dit proef je soms in de haar kenmerkende, wat gemoedelijke beschrijving van het alledaagse leven. De aangrijpende fotos vertellen soms nog meer van het geleden leed dan het verhaal.
Het tweede boek, Tussen twee rijen van stenen, gaat over Joden in Egypte in 1945-1970.
De Egyptische Jood Abel Salems heeft in Caïro een naaiatelier. Maar de tijden veranderen: de nieuwe leider Nasser ontpopt zich langzaam maar zeker als dictator en wil een Egypte waarin eigen bedrijfjes niet passen. Abel wordt gewaarschuwd door zijn vriend Sjaroef om in Israël zijn heil te zoeken, maar Abel twijfelt.
Zijn voorgeslacht heeft eeuwenlang in Egypte gewoond. Moet hij zomaar alles achterlaten? Bovendien heeft Abel bedenkingen tegen de naam van Jezus die Sjaroef als koptisch christen belijdt. Uiteindelijk loopt alles anders.
Dit historische (jeugd)-boek, geschikt voor jong en oud vanaf 10 jaar, bevat heel veel informatie: over de politieke situatie in Egypte, over het leven van bedoeïenen, over Joodse gebruiken. Joodse en Arabische woorden geven het boek een sfeer van authenticiteit. Dit zou nog toenemen als psalmverzen onberijmd werden afgedrukt in plaats van in de berijming van 1773. Het is een hele prestatie van de auteur om dit stukje tamelijk onbekende geschiedenis voor het voetlicht te halen.
Boekgegevens
Helden zonder kroon. Jodenvervolging in Amsterdam (1940-1945), door R. Hoogerwerf- Holleman; uitg. De Ramshoorn, Goes, 2011; ISBN 978 94 611 5020 2; 147 blz.; actieprijs t/m 31 december 9,95;
Tussen twee rijen van stenen. Uittocht van de joden uit Egypte (1945-1970), door R. Hoogerwerf-Holleman;
Het Afrikaanse continent strekt zich van noord tot zuid uit over een enorme afstand. Geen betere plaats dus om de impact van de klimaatverandering te bekijken. Zeker nu in het Zuid-Afrikaanse Durban de klimaatconferentie van de Verenigde Naties bezig is.
Een journalist van The Guardian trok doorheen Afrika op weg naar Durban en stelde vast dat verschillende gebieden al fel te lijden hebben. De Afrikaanse bevolking weet vaak niet wat global warming betekent, maar ze merken wel dat er iets aan de hand is.
In de jaren 70 begonnen de droogtes om de zeven jaar terug te keren, in de jaren 80 om de vijf jaar en in de jaren 90 was er om de twee tot drie jaar wel een droogte. Sinds 2000 hebben we al drie extreem droge periodes gekend en ze zijn tegenwoordig over het hele land een jaarlijks fenomeen geworden
1. De Nijl-delta (Egypte) Ongeveer 40 procent van de Egyptische bevolking woont in de Nijl-delta. In de komende eeuw wordt echter verwacht dat het zeeniveau met een meter zal stijgen. De bewoners merken momenteel al dat er iets gaande is, zegt Guy Jobbins, een waterexpert in Caïro.
"Ga naar om het even welke boerderij, praat met om het even welke visser, en je zal merken dat de klimaatverandering overeenkomt met wat ze ervaren. De voorbije jaren hebben we recordtemperaturen gezien. We weten natuurlijk niet zeker of dat door de klimaatverandering komt, maar we stellen wel vast dat de zomers steeds heter worden."
"We zien gewassen sterven, we hebben temperaturen van 63 graden Celsius gemeten en in de winter is het zelden koud genoeg om olijven te telen. Het enige voordeel is dat groenten vroeger groeien, maar daar profiteren de boeren nauwelijks van."
"We weten dat ook het zeeniveau aan het stijgen is, al gebeurt dat langzaam. Maar we ondervinden wel al de gevolgen door intensere stormen. De temperatuur kan ook enorme sprongen maken. Soms zijn de nachten ondraaglijk heet om dan plots ijskoud te worden.
" Maar het grootste probleem is het grondwater dat door het stijgende zeeniveau zouter wordt. "Het tast honderden vierkante kilometers aan, soms tot 10 kilometer ver het land in. De klimaatverandering is een enorm probleem voor ontwikkelingslanden omdat mensen er minder bestand zijn tegen schokken", besluit Jobbins.
2. Khartoem (Soedan) Duizend kilometer ten zuiden van Egypte ligt Khartoem. Sumaya Zakieldeen is een onderzoekster aan de universiteit van de stad. Ze stelt vast dat het harde klimaat van Soedan de komende jaren alleen maar extremer zal worden.
Ze verzamelde gegevens die teruggaan tot 1940 en ontdekte dat droogte en extreme overstromingen steeds vaker voorkomen. Het wordt ook warmer tijdens de winter en de regenval is onregelmatiger.
3. Ethiopië en Somalië De volgende tussenstop ligt ten oosten van Soedan. In Somalië en delen van Ethiopië en Kenia hebben ze momenteel te maken met de ergste droogte in 60 jaar. Nu zijn droogtes daar wel normaal, maar deze keer is het toch anders.
"In het verleden hadden we een cyclus die tien jaar duurde en altijd resulteerde in een grote droogte", zegt Leina Mpoke, een dierenarts die aan de grens tussen Kenia en Ethiopië woont.
"In de jaren 70 begonnen de droogtes om de zeven jaar terug te keren, in de jaren 80 om de vijf jaar en in de jaren 90 was er om de twee tot drie jaar wel een droogte. Sinds 2000 hebben we al drie extreem droge periodes gekend en ze zijn tegenwoordig over het hele land een jaarlijks fenomeen geworden."
"Hittegolven komen vaker voor, het water verdampt sneller en de bronnen drogen op. Een steeds groter gebied wordt door droogte getroffen en als er dan overstromingen zijn, zijn ze heel ernstig. Het is niet toevallig dat de meest getroffen gebieden ook de armste zijn.
De crisis is evenzeer veroorzaakt door de mensen en het beleid als door het weer. Maar één ding is duidelijk: als er niets gebeurd, zal de klimaatverandering de situatie doen verslechteren."
4. Kenia en Tanzania Iets meer naar het zuiden wonen de Masaï, een volk dat nooit voedsel produceerde. Tegenwoordig zijn ze verplicht om vee te houden en doelbewust bonen, groenten en fruit te telen. "Het water verdampt sneller en het gras droogt heel snel uit.
In maart heeft het geregend, maar heel weinig. Dus probeer ik nu zelf aan landbouw te doen. We hebben ons leven aangepast, maar het gaat niet echt beter", getuigt Simatoi Tirike.
Het grootste deel van zijn 1.300 leden tellende gemeenschap heeft nog maar een paar koeien over. "Het wordt heter nu. We hadden veel koeien, maar ze worden sneller ziek. Ik kon vroeger urenlang op het veld werken, maar nu nog amper een paar uurtjes."
Een woordvoerder van het Keniaanse ministerie van Milieu bevestigt dat de klimaatverandering het land ernstig bedreigt. "De minimumtemperatuur is met 0,7 tot 2 graden gestegen en de maximumtemperatuur ligt 0.2 tot 1.2 graden hoger. Er is over het algemeen minder regen, maar de neerslag wordt ook intenser. Daardoor krijgen we regelmatig met zware overstromingen te maken."
"We hebben massa's dode dieren, hongersnood en steeds meer vluchtelingen uit Somalië. Er treden gewapende conflicten over water op. We moeten ons nu aanpassen. Als de wereld de uitstoot nu niet aanpakt, zal onze toekomst er niet goed uitzien."
5. Rwenzori (Oeganda) In het Oegandese Rwenzori, op de evenaar, zullen koffieboeren dit jaar slechts 5.000 tot 6.000 ton bonen verbouwen. Tien jaar geleden waren ze nog goed voor 15.000 ton koffiebonen. Ze hebben een specifieke temperatuur nodig en die is de voorbije jaren drastisch gestegen.µ
"Ik kan niet meer hetzelfde produceren als vroeger. De temperatuur stijgt constant", legt Fidel Nzeomasi uit.
Dit jaar is er veel regen gevallen, maar dat is ongewoon. Voor Kenia is het wisselende patroon dramatisch, aangezien water voor 75 procent van de elektriciteit in het land zorgt.
"Een droge periode kan in Rwanda, Kenia, Oeganda en Tanzania een stroompanne veroorzaken", meldt Oxfam.
6. Zimbabwe Nog meer naar het zuiden, in Zimbabwe, wordt al rekening gehouden met de klimaatverandering. "Ons land was ooit vruchtbaar en we hadden een goede oogst, maar toen veranderde het klimaat. Er zijn geen signalen die ons waarschuwen of er regen komt of niet.
We dromen alleen van regen", zegt Iphaishe Masvingise. "Er zijn zoveel droogtes dat we niet genoeg kunnen telen om een heel jaar rond te komen."
7. Durban (Zuid-Afrika) We eindigen in Zuid-Afrika. Het land stoot jaarlijks vier keer meer uit dan om het even welk ander Afrikaans land en de uitstoot is zelfs groter dan die van Frankrijk en Groot-Brittannië.
Maar de meeste energie wordt gebruikt voor industrie die bedoeld is als export. Meer dan 2,5 miljoen gezinnen beschikken nog niet over elektriciteit. In 70 procent van de huishoudens wordt hout gebruikt als brandstof.
Aangezien ook Zuid-Afrika z'n uitstoot zal moeten verlagen, zal het monopolie van de koolindustrie doorbroken moeten worden. In het westen zijn er plannen om met windenergie te beginnen. Ze hopen dat ook de gemeenschap hier de vruchten van zal kunnen plukken. De investeerders zouden alvast in de rij staan voor zo'n projecten.
De Zuid-Afrikaanse regering voorspelt dat de komende 50 jaar de verspreiding van malaria zal verdubbelen en regenval met 10 procent zal afnemen. Tegen 2050 zullen 50 tot 100 miljoen meer mensen in de zuidelijke Afrikaanse landen te weinig water hebben. Ook het ecosysteem op het continent is in gevaar.
"De klimaatverandering kan een dramatisch verlies voor Afrika betekenen", zegt Guy Midgley, hoofd van het Zuid-Afrikaanse instituut voor nationale biodiversiteit. "Er zitten grote leemten in onze kennis, maar we weten wel zeker dat er miljoenen mensenlevens op het spel staan.
Er is heel snel iets aan het veranderen en dat staat buiten onze historische evolutie. Dit is de evolutie die een sloophamer bovenhaalt." Een boodschap die kan tellen voor de onderhandelaars in Durban. (gb)
Wie meer wil lezen over de klimaatverandering in Afrika kan de reeks van The Guardian hierover raadplegen.
Egyptische restaurateurs leggen verbrande en beschadigde boeken te drogen in de tuin van het Institut d'Egypte in het centrum van Caïro. Het wereldvermaarde wetenschappelijke instituut aan het Tahrirplein werd zaterdag in brand gestoken tijdens botsingen tussen betogers en ordetroepen. Het werd opgericht in 1798 onder Napoleon Bonaparte, toen Frankrijk Egypte drie jaar bezette. Het pronkstuk van de collectie, de 23 banden tellende 'Description de l'Egypte', zou onherstelbaar beschadigd zijn. Mohammed Abed/afp
Een Egyptische rechtbank heeft vandaag bepaald dat niet langer maagdelijkheidstesten mogen worden gedaan op vrouwelijke gedetineerden in militaire gevangenissen.
De aanwezige activisten juichten toen de rechter de beslissing uitsprak.
De zaak was aangespannen door Samira Ibrahim, die naar eigen zeggen door het leger is gedwongen tot een maagdelijkheidstest. Die werd gedaan nadat ze was opgepakt tijdens een protest op het Tahrirplein in Caïro.
Volgens mensenrechtenorganisaties zijn meer vrouwen aan zo'n test onderworpen.
De militaire machthebbers in Egypte beloofde eerder al dat vrouwen niet meer zouden worden gecontroleerd op maagdelijkheid.
Een generaal had eerder uitgelegd dat de testen worden gedaan om te voorkomen dat de vrouwen later zouden beweren dat ze waren verkracht door Egyptische militairen.
Human Rights Watch: patroon in aanvallen tegen journalistes en activistes Auteur: (iro)
BRUSSEL - De bekende mensenrechtenorganisatie ziet een patroon in het fysiek en soms seksueel geweld van leger en politie tegen vrouwen in Egypte.
Ze sloegen me hard met stokken. Ik probeerde mij te beschermen met mijn arm, maar dan braken ze die ook. Ze graaiden naar mijn borsten en naar mijn intieme delen. Ze trokken me aan mijn haar naar het ministerie van Binnenlandse Zaken, terwijl ze mij bepotelden waar ze maar konden.' Het overkwam de Egyptische journaliste Mona Al Tahawy op 23 november in Caïro. Al Tahawy getuigde over haar mishandeling tegenover ngo Human Rights Watch.
De bekende mensenrechtenorganisatie ziet in de incidenten met vrouwelijke betogers of journalisten een escalerend patroon van fysiek, psychologisch en soms seksueel geweld. Human Rights Watch roept de regerende Hoge Raad voor de Strijdkrachten (Scaf) op om de incidenten snel en op een transparante manier te onderzoeken.
Beelden van het Egyptische leger en van de politie die vrouwelijke betogers uitkleden, bepotelen en in elkaar slaan hebben de seksuele brutaliteit die Egyptische vrouwen in het openbare leven moeten ondergaan, in het daglicht gebracht', zegt onderzoekster Nadya Khalife.
Het voorbije weekend brak opnieuw geweld uit in Caïro, toen betogers slaags raakten met de Egyptische veiligheidsdiensten. Tussen vrijdag en dinsdag vielen 17 doden. Tijdens het weekend gingen ook beelden van activisten die mishandeld werden door leger en politie de wereld rond.
Volgens Egyptische vrouwenrechtengroepen werden ook minstens negen vrouwen gearresteerd. Sommige onder hen vertelden dat de veiligheidsdiensten hen fysiek hadden mishandeld en beledigd.
Vrouwenrechtenactiviste Salma al Naqqash spreekt van een bewuste intimidatiecampagne door de veiligheidsdiensten en door burgers, om vrouwen te doen afzien van hun recht om mee te betogen.
Een Egyptische kolonel reageerde overigens op de mishandeling van journaliste Mona Al Tahawy. Ze klaagde dat ze was geslagen en seksueel was aangerand. Maar wat had ze verwacht? Ze had geen toestemming om daar als journaliste te zijn. Egypte bevindt zich in een gevoelige situatie. Wat ons betreft kon zij evenzeer een spion zijn.'
Farao's lieten zich balsemen en zich met al hun rijkdommen begraven om, als ze weer levend zouden worden, zij in ieder geval tussen hun weelde zouden ontwaken.
Ook in deze tijd ambieert men het eeuwige leven en laat men zich zelfs invriezen, in de hoop, op een later tijdstip te kunnen ontwaken , en wel op het moment dat men een oplossing heeft voor de doodsoorzaak van voordien. Even ontdooien en klaar:
Wel spannend! In wat voor een wereld zult u wakker worden, na bijvoorbeeld 100 jaar?
mige mensen zijn in het aardse leven de fysieke staat reeds lang overstegen, en achten het dan ook niet nodig in hun eigen oude lichaam terug te keren.
Daar dit alpha vrouwtje haar beta hersengolven weer eens een update wil geven, ben ik mij gaan verdiepen in een voor mij ongrijpbare wiskundige materie.
De geruststellende gedachte van reïncarnatie heb ik per heden in de wilgen gehangen.
Even een stukje technische ondersteuning van de helpdesk, die ik na het lezen van de eerste paar regels, maar even gebeld heb...
n redelijk verstand met een creatieve geest, die niet bang is zich open te stellen voor nouveautés.
Waarschuwing:
Deze theorie is gebaseerd op singulariteit, wat zich laat omschrijven als iets abnormaals of iets ongewoons. Normale regels en wetten zijn hier niet meer geldig en kunnen aldus niet meer toegepast worden.
u komt het... De clou!
Zijn wet luidt: verdubbeling van processorcapaciteit binnen een gegeven tijd. (toen nog transistors)
je onder het gras
Ik kan het niet helpen maar Dhr Kurzweil, wat vrij vertaald Kortetijd in het Nederlands zou zijn, is gaan voortborduren op deze singulariteits-theorie en stelt dat binnen enkele decennia technologie en menselijke intelligentie zullen samensmelten.
