Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
31-12-2008
Egyptische ezels krijgen pamper
Egyptische ezels krijgen pamper
Verandering in het straatbeeld in het zuidwesten van Egypte. In de provincie al-Wadi al-Gadeed moeten ezels voortaan rondstruinen met een luier rond het achterwerk. Volgens een plaatselijke functionaris is de maatregel bedoeld om "het esthetische en culturele decor van de provincie" te bewaren.
De streek trekt momenteel heel wat toeristen. "Luiers zijn in de winkels beschikbaar tegen een lage prijs", aldus de functionaris. Eigenaars van ezels die aan de regel hun kont vegen, zullen worden beboet. Ezels zijn alomtegenwoordig in Egypte. Ze kunnen veel goederen vervoeren en zijn een hulp voor de boeren. (dpa/gb)
Van vrijdag 6 november tot en met zondag 22 november 2009 leidt Huub Pragt een reis langs de archeologische plaatsen die worden genoemd in zijn roman 'De Verborgen Tombe'.
Tijdens deze zeventiendaagse reis staat de hogepriester van Amon, Mencheperra, centraal. Op basis van opschriften op monumenten en voorwerpen in musea zal de levenswandel van deze als koning regerende priester worden gereconstrueerd. Vooral in de omgeving van Loeksor wordt vaker afgeweken van de normale door toeristen gebaande paden.
Deze bijzondere reis is tot stand gekomen in samenwerking met reisorganisatie Orion Reizen in Utrecht. Het onderstaande reisprogramma is aan kleine wijzigingen onderhevig.
Memfis was de hoofdstad van het oude Egypte. Daar bevond zich het Serapeion. Dat was een tempel waar zowel levende als dode stieren gewijd waren aan de god Ptah. Het gouden kalf dat in de bijbel genoemd wordt (Ex. 32:4) was niets anders dan de heilige Apisstier die in Egypte werd vereerd. Zodra het volk Israël de levende God die zich aan Abraham geopenbaard had, verloochende, verviel het weer in het veelgodendom van Egypte, waar de verering van de stier zo’n belangrijke rol speelde.
Dat heiligdom heet een Serapeion, een in de rotsen uitgehakt, sinister en somber onderaards gewelf, in de vroegere dodenstad Memfis.
In het midden bevindt zich een corridor, een zeer brede gang.Aan weerszijden van deze corridor zijn grote vertrekken in de rotsgrond uitgehouwen.24 in totaal. Aan weerszijden 12. Als onze ogen aan het donker gewend zijn, ontwaren we een reusachtige sarcofaag, gemaakt uit één blok gepolijst graniet.Elke sarcofaag weegt 65.000 kg en bevatte eenmaal het lichaam van een gebalsemde stier.De begrafenis van zo’n stier koste schatten.Hij werd dan ook met groot eerbetoon begraven.
Nu was niet elke stier geschikt voor de cultus.
Hij moest aan heel wat kenmerken voldoen Op zijn voorhoofd moest een wit driehoekje aanwezig zijn en aan zijn rechterzijde moest een maansikkeltje zijn afgebeeld.
Werd ergens in Egypte zo’n stier gevonden, dan vierde het hele land uitbundig feest. Men bracht het naar Memfis waar het voor de verdere duur van zijn leven werd vereerd.
Boven de ondergrondse begraafplaats bevond zich een tempel waar de levende stieren vereerd werden.Van heinde en ver kwamen de pelgrims naar het Serapeion om zowel de levende als de dode stieren te vereren. Boeren bezochten het heiligdom voor het krijgen van een goede oogst en vrouwen bezochten de levende Apisstieren om in verwachting te komen.De heilige Apisstier alleen maakte landerijen en vrouwen vruchtbaar.Als er geen oogst was en er geen kinderen kwamen, betekende dat een ramp.
Dat had Israël gezien in Egypte. Als Mozes maar niet terugkomt van de ‘berg Gods’ wil het volk óók zo’n kalf hebben. Een gouden stierkalf nog wel. Iedereen sleept gouden voorwerpen aan. Het goud wordt gesmolten en als eindelijk het beeld gemaakt is, roept het volk met groot enthousiasme: “Israël, dit is je god, die je uit Egypte heeft geleid (Ex. 32:4)
Eeuwen later heeft Jerobeam de koning van het tien-stammenrijk Israël twee gouden stierkalveren laten maken’Hij heeft ze opgesteld in Dan en Bethel (1 Kon. 12:28) U bent nu vaak genoeg naar Jeruzalem gegaan ter bedevaart Israël! Dit is uw god die u uit Egypte heeft geleid.
Het gouden kalf leek sprekend op de heilige Apisstier, die de Egyptenaren vereerden vlak bij de oude hoofdstad Memphis.De Apisstier was de ba (verschijningsvorm) van de godheid Ptah.
De stier was het symbool van vruchtbaarheid, voorspoed en levenskracht.In het voorjaar werd hij in een feestelijke processie rond de ingezaaide akkers geleid. Je kon over hem beschikken en nu was je niet zo weerloos en kwetsbaar. Door magische rituelen kon je namelijk beschikken over goddelijke machten. Als Israël een gouden stierkalf gaat maken vervalt ze in het oude heidendom van Egypte
4.500 jaar oud graf van zangeres ontdekt in Egypte
4.500 jaar oud graf van zangeres ontdekt in Egypte
HET LAATSTE NIEUWS - Archeologen hebben in de dodenstad Sakkara, 20 kilometer ten zuiden van Kairo, twee nieuwe grafkamers uit het Oude Egypte ontdekt.
Belangrijke graven De 4.500 jaar oude graven zijn de laatste rustplaats van een hoge ambtenaar en een gevierde zangeres uit de tijd van farao Oenas (2.404-2.374 voor Christus), zei het hoofd van het Egyptische bureau voor de oudheid, Zahi Hawass. Oenas was de laatste heerser van de vijfde dynastie.
In een van de ontdekte grafkamers ligt Iya-Maat, de hoofdopzichter van belangrijke handelsmissies van farao Oenas. In het graf van zangeres Thinh zijn talrijke titels gebeiteld, waaronder "hoofdopzichter van alle zangeressen". Een reliëfsculptuur toont haar tijdens een optreden.
Gouden tijdperk De heerschappij van Oenas geldt als een gouden tijdperk in de Egyptische oudheid. Toch is hierover weinig bekend. De graven die nu ontdekt zijn, kunnen volgens de Egyptische archeologen tot nieuwe inzichten in deze periode leiden.
Het geloof in een leven na de dood is zo oud als de mensheid. Nergens is het sterfelijkheidgeloof van de mens beter tot uitdrukking gebracht dan in de rotsgraven der farao’s in de vallei der koningen.Veel graven zijn ingericht als een paleis.
Op sommige wanden is de tocht van de overleden farao door de onderwereld afgebeeld in schitterende kleuren.Eeuwen lang waren de ruimten afgesloten van licht en lucht. Daarom is het net alsof de kleuren zo juist zijn aangebracht.
Net als de piramiden liggen de rotsgraven aan de westelijke oever van de Nijl.De zon gaat immers in het westen onder.Daar in het westen ‘sterft’de zon als het ware en daar ligt het dodenrijk.
De Egyptenaren dachten dat de zonnegod in een bark langs de hemel voer.Bij het ondergaan van de zon verlieten de zielen de grafkamers en grepen een touw beet dat achter de bark van de zonnegod neerhing.Op die manier zeilden ze mee naar het andere rijk.Daar, waar de zon onderging, daar begon de onderwereld.Daar hield de jakhalsachtige god Anubis zich op.Hij was de god van de mummificatie, die de doden wegwijs moest maken in het dodenrijk.
Het oude Egypte kende ook vele dodenboeken.Het waren reisgidsen voor de dode als hij zich bevond in het schimmenrijk van de onderwereld.
Een tweede voorstelling van het leven na dit leven voor de oude Egyptenaren was die van de onderwereld als een nachthemel. De zalige doden zouden in hun sterrenbootjes het goddelijke zonneschip begeleiden als het langs de hemeloceaan voer.Hoe de Egyptenaren zich het hiernamaals ook voorstelden, hun onsterfelijkheidsgeloof was bijna even duurzaam als het graniet waaruit de sarcofagen der farao’s gehakt werd.
Op papyrus geschreven teksten van de zogenoemde dodenboeken is er telkens sprake van een oordeel dat de dode moet ondergaan Als de dode voor Osiris verschijnt moet eerst met de ‘veer der waarheid’ het hart gewogen worden.Anubis helpt bij het wegen van het hart.
Zes Russische toeristen zijn in Egypte omgekomen toen hun bus maandagavond omsloeg op een bochtige bergweg langs de zuidkust van het schiereiland Sinaï.
Vijftien andere toeristen van verschillende nationaliteit raakten gewond. Dat hebben regionale hulpverleners gezegd. Onder de doden zijn vijf vrouwen.
De zuidelijke Sinaï is erg in trek bij toeristen. Overal langs de ruige kust liggen vakantieoorden.
Dahab De bus was uit Sharm el-Sheik onderweg naar de badplaats Dahab en was nog maar vijftien kilometer van zijn bestemming toen het ongeluk gebeurde.
Nog geen week geleden kwamen in het Israëlische Eilat, noordelijker aan dezelfde kust, 26 Russische reisbureaumedewerkers om toen hun bus in een ravijn stortte. (novum/mvl)
Egypte stond vanaf het begin van de Dynastische Tijd in contact met het gebied van Mesopotamië. De eeuwenlange wederzijdse culturele beïnvloeding komt zowel op het religieuze als artistieke vlak tot uitdrukking. In deze cursus worden verschillende voorbeelden besproken.
Aanbod seizoen 2008-2009
Amsterdam
Aanvang dinsdagmiddag 19 mei 2009 van 13.00 tot 15.00 uur. Data: 19 mei, 26 mei, 2 juni, 9 juni. Locatie: Allard Pierson Museum, Oude Turfmarkt 127 te Amsterdam.
Amsterdam € 105,-. € 98,-: indien u in het bezit van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart. € 93,-: leden van de Vriendenvereniging van het Allard Pierson Museum.
Hilversum € 98,-.
Leiden € 118,- inclusief museumjaarkaart. € 98,-: indien u in het bezit van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart.
Cyclus van vijf korte cursussen
De cursus 'Egypte en het Oude Nabije Oosten' maakt onderdeel uit van een cyclus van vijf korte cursussen. Elke cursus bestaat uit vier lessen. De vier andere korte cursussen zijn:
Van Caïro tot Aboe Simbel De verborgen tombe Napoleon in Egypte De tempels van Egypte
Bij inschrijving voor de gehele cyclus van vijf korte cursussen gelden de volgende totaalbedragen:
Amsterdam € 410,-: leden van de Vriendenvereniging van het Allard Pierson Museum. € 435,-: indien u in het bezit bent van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart. € 455,-: inclusief een museumjaarkaart.
Hilversum € 435,-.
Leiden € 435,-: indien u in het bezit bent van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart. € 455,- inclusief museumjaarkaart.
Alle genoemde prijzen zijn inclusief het cursusmateriaal. Het maximum aantal deelnemers bedraagt dertig personen.
Kenmerkend voor de Oosterse orthodoxie (de Koptische orthodoxe kerk inbegrepen,) vindt men de afwezigheid van beelden in de kerk. In de Koptische kerk zijn wel iconen toegestaan, mozaïeken en ook afbeeldingen in reliëf, maar geen losstaande beelden.
Men vermoedt dat dit de invloed is van het Jodendom, dat ook van invloed geweest is op het feit dat in de Koptische kerk de sabbat en de besnijdenis in ere werd (wordt ?) gehouden.
Jonge mensen schamen zich niet voor hun geloof .Velen van hen hebben het Koptisch kruis laten tatoeëren op hun pols en spreken vrijmoedig over hun geloof in de levende Heer.
In Alexandrië is het Oude Testament vertaald in het Grieks. De zogenoemde Septuaginta.
In alle Koptische kerken bevindt zich een iconenwand. Ze geeft toegang tot het altaar.
Op de iconenwand van de Koptische kerk aan het Mosplein in Amsterdam staan de woorden: Dit is de poort des hemels In 1992 heeft de koptische patriarch uit Caïro deze kerk ingewijd. Tot 1985 deed zij dienst als gereformeerde Maranathakerk.
In het stadsdeel oud-Caïro kun je zien dat het christendom heel belangrijk was in Egypte.Een stuk of zes orthodoxe kerken staan op een kluitje bij elkaar. De slanke toren van de nieuwe Sint Marcus kathedraal nodigt je uit om deze kerk binnen te gaan.
Men zegt dat de eerste gemeente gesticht is door de evangelist Marcus. Bijna 10.000 mensen kan deze kathedraal bevatten. Ongelooflijk. Ook in de week bezoeken honderden mensen deze kerk.Er wordt veel aan bijbelstudie gedaan en voorlichting gegeven door de patriarch en zijn dienaren.
Ongeveer zeven miljoen mensen (10% van de bevolking) behoort tot de Koptische kerk! Ze is de grootste christelijke kerk in het Midden-Oosten. De Koptische kerk te Amsterdam aan het Mosplein is het middelpunt van een 2000 mensen tellende geloofsgemeenschap.
De Koptische kerk heeft zeer veel betekend voor de westerse kerk. In de vierde eeuw is hier het kloosterwezen ontstaan dat zich heeft uitgebreid over heel Europa. Het was ook Egypte dat zendelingen stuurde naar Ierland en Engeland en door deze zending kwam het evangelie naar Nederland. Niet alleen het schrijven (papyrus) hebben wij aan hen te danken, ook het Evangelie!
Overal zie je in de Koptische kerk afbeeldingen van Jezus’vlucht naar Egypte (Math 2 : 13-16). Deze wordt bijna beschouwd als Jezus’persoonlijke christianisering van Egypte.
Naast de officiële Koptische kerk is er ook de Evangelisch Koptische kerk. Deze heeft in Caïro een voortreffelijke theologische school.
Het is tragisch dat deze bloeiende christelijke kerk zich na 451 (na het concilie van Chalcedon) losmaakte van de wereldkerk en op die wijze niet die aandacht en steun gekregen heeft die ze nodig had.
Met andere oosterse orthodoxe kerken kon de Koptische kerk de uitspraak van Chalcedon niet aanvaarden. Dit concilie sprak zich op voorzichtige, tastende wijze uit over de verhouding van de goddelijke en menselijke aard in de éne persoon van Jezus Christus.De Koptische kerk bleef vasthouden aan de ene godmenselijke natuur van Christus.
De Koptische kerk heeft als een van de weinige Noord-Afrikaanse kerken de storm van de islam doorstaan.
In de cyclus 'Korte cursussen' worden in vijf cursussen verschillende thema's behandeld. De cursussen kunnen ook afzonderlijk worden bijgewoond. In deze vierde cursus staan de tempels van Egypte centraal.
De tempels van Egypte
Egypte staat bekend om zijn vele indrukwekkende en vaak nog complete tempels. Zowel de bouwstijl van de tempels als de goden die erin werden vereerd worden in deze cursus uitgebreid behandeld. Vooral de 'tempels voor miljoenen jaren', de dodentempels van de farao's uit het Nieuwe Rijk komen aan bod. Ook wordt ruim aandacht geschonken aan de tempels uit de Ptolemaeën Tijd.
Aanbod seizoen 2008-2009
Amsterdam
Aanvang dinsdagmiddag 24 februari 2009 van 13.00 tot 15.00 uur. Data: 24 februari, 3 maart, 10 maart, 17 maart. Locatie: Allard Pierson Museum, Oude Turfmarkt 127 te Amsterdam.
Aanvang dinsdagavond 31 maart 2009 van 19.30 tot 21.30 uur. Data: 31 maart, 7 april, 21 april, 12 mei Locatie: De Morgenster, Seinstraat 2 te Hilversum
Amsterdam € 105,-. € 98,-: indien u in het bezit van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart. € 93,-: leden van de Vriendenvereniging van het Allard Pierson Museum.
Hilversum € 98,-.
Leiden € 118,- inclusief museumjaarkaart. € 98,-: indien u in het bezit van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart.
Cyclus van vijf korte cursussen
De cursus 'De tempels van Egypte' maakt onderdeel uit van een cyclus van vijf korte cursussen. Elke cursus bestaat uit vier lessen. De vier andere korte cursussen zijn:
De verborgen tombe Napoleon in Egypte Egypte en het Oude Nabije Oosten.
Bij inschrijving voor de gehele cyclus van vijf korte cursussen gelden de volgende totaalbedragen:
Amsterdam € 410,-: leden van de Vriendenvereniging van het Allard Pierson Museum. € 435,-: indien u in het bezit bent van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart. € 455,-: inclusief een museumjaarkaart.
Hilversum € 435,-.
Leiden € 435,-: indien u in het bezit bent van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart. € 455,- inclusief museumjaarkaart.
Alle genoemde prijzen zijn inclusief het cursusmateriaal. Het maximum aantal deelnemers bedraagt dertig personen.
De eerste Farao die in de bijbel genoemd wordt is de Farao die Abraham ontmoette.(1) De tweede is de Farao van de gastvrijheid (2) (Gen 47:7). Deze Farao behoorde waarschijnlijk tot de Hyksos-dynastie. Het waren Aziaten die Egypte waren binnengevallen, ge-egyptiseerd waren en vriendelijk waren tegenover mede-Aziaten, zoals de Hebreeën en Jozef met name. De Hyksos hadden de paarden ingevoerd (Gen. 47 :17).
De hoofdstad van de Hyksos-dynastie was Avaris in het noord-oosten van Egypte, niet zover van het land Gosen dat Israël kreeg toegewezen. Daar waren ook de Hyksos neergestreken Daarom kon Jozef heel gemakkelijk zijn vader en zijn broers aan de Farao voorstellen. Dit was uitgesloten als het ging om een Farao die in Thebe zijn paleis had.Die afstand was veel te groot. Let er ook op dat Potifar een Egyptisch man genoemd wordt in de tijd van Jozef. Dat was alleen mogelijk tijdens de periode waarin de Hyksos de macht in Egypte hadden.In Thebe waren ze natuurlijk allemaal Egyptenaren. Enkele jaren heeft men in het oostelijk gedeelte van de delta de enorm grote steden Pythom en Raamses opgegegraven. (Ex. 1: 11).Ze zijn onder het Nijlslib terecht gekomen.Er zijn maar weinig geleerden die twijfelen aan de historische basis van de dwangarbeid-traditie.Hier lag vroeger de regio Gosen.
We lezen in Exodus 1:8 ‘Toen kwam er een nieuwe koning over Egypte die Jozef niet gekend had´ (3) Dit is het beste te verklaren als het een Farao betrof van zuiver Egyptische dynastie. En dat was Thutmoses I. Hij was vermoedelijk de Farao van het verdrinkingsbevel (3)
Zijn dochter was de beroemde Hatsjepsoet. Haar tempel kunnen we nog steeds bewonderen omdat deze in de rotsen was uitgehakt. Ik vind die zeer indrukwekkend. Deze vrouwelijke farao heeft veel reizen gemaakt naar verre landen. Afbeeldingen daarvan zijn uitgehakt in haar tempel
Mozes is door haar als kind in huis opgenomen (Ex. 2 :5 en 10) Deze dynastie verdreef de Hyksos, die Thutmoses als vreemden beschouwde. Deze Thutmoses breidde ook de grenzen uit tot bij de Eufraat en verlegde de zuidgrens waardoor Nubië een Egyptische provincie werd Deze zwarte Nubiërs kom je nu overal tegen in Zuid-Egypte
Bovengenoemde Thutmoses is de eerste Farao geweest die bijgezet werd in de bergspleet van het Dal der koningen bij de Nijl. Vóór hem werden voor de Farao’s pyramiden gebouwd. De mummie van Thutmoses bevindt zich in het museum van Cairo. Volgens medici zou hij een ernstige bekkenbreuk gehad hebben die weer genezen is.
Let er op dat de naam van de kleine Mozes van Hatsjepsoet dezelfde twee laatste lettergrepen heeft als de vader van Hatsjepsoet: Tutmoses of thotmoses. Mozes is een echt Egyptische naam!
. De Farao die Mozes wilde doden.(4) We lezen over hem in Ex. 2 : 15. Mozes vluchtte toen naar Midian.Dit is Farao Thutmoses III. Hij was een militair genie, maar ook erg agressief.Dat kun je nu nog zien in de tempel van Hatsjepsoet.Op zijn bevel is in deze rotstempel overal haar naam uitgekrast.
De Farao van de intocht (5) in Kanaän is in ieder geval Amenotep of Amenophis IV geweest.Hij wordt ook genoemd Echnaton, die het heiligdom van Thebe verplaatste naar Tel-el-Amarna (zie daar).Onder de regering van deze Farao deden de stammen van Israël (Chabiroe genoemd) een inval in het land Kanaän De vazalvorsten in die regio lieten
De Farao van de tempelroof (6). In de tijd van Rehabeam.Hij heette Sesjonk of Sisak.Hij was de Farao die de tempel van Salomo heeft leeggeroofd. We lezen uitvoerig over hem in II Kron. 12. Buitengewoon boeiend is het om dit verhaal terug te vinden aan de buitenzijde van rechterpiloon van de grote Amontempel te Karnak.Dáár heeft deze Farao het resultaat van zijn Palestijnse veldtocht laten inbeitelen en ook op deze piloon wordt de naam van Rehabeam genoemd (de zoon van Salomo!) en zijn grote overwinning op de koning van Juda
Farao van de uittocht (7) is wellicht Amenhotep(1447-1421)
De achtste Farao die in de bijbel ter sprake komt is Farao Necho( Jeremia 46 : 2). Hij regeerde van 609-594.Hij werd bij de bekende slag bij Karkemis beslissend verslagen door Nebukadnezar.
De Egyptische Azhar universiteit heeft een van haar sjeiks geschorst die in een fatwa beweerde dat vrouwen hun mannelijke collega's borstvoeding mogen geven. Het schandaal kreeg enorm veel aandacht in de Arabische media.
De fatwa (islamitisch religieus advies) was bedoeld om het islamitische gebod van scheiding der seksen op de werkvloer te omzeilen. Dr Izzat Atiya, professor aan de Egyptische Azhar universiteit, het meest gezaghebbende bolwerk van de soennitische islam, was benaderd door een vrouw met de vraag of zij op haar werk in een kamer alleen mocht zijn met een mannelijke collega.
Moeder en zoon Dat, moest de sjeik toegeven, kon eigenlijk niet volgens de islamitische wet. Maar de geleerde sheikh had er de boeken op nageslagen en een uitweg gevonden: Als de vrouw haar mannelijke collega een aantal keer borstvoeding gaf, dan kon het. Het islamitisch recht stelt namelijk dat wanneer een vrouw borstvoeding geeft aan een man, zij vanaf dat moment een relatie hebben als die tussen moeder en zoon. In die relatie was het volgens de wet wel toegestaan dat de twee zich afzonderden. De vrouw mocht dan zelfs haar hoofddoek afdoen.
De fatwa kreeg enorm veel belangstelling van de media en leidde tot verhitte discussies. Dr Izzat verscheen op het populaire tv kanaal al-Arabiyya om zijn fatwa toe te lichten. Tijdens dat interview legde hij uit dat de borstvoeding wel minstens vijf keer moest plaatsvinden en wel tot volledige verzadiging van de gezoogde man. Het verhaal op de website van al-Arabiyya kreeg enorm veel aandacht en meer dan tweeduizend geschreven reacties.
Onzinnige fatwa Maar de Azhar universiteit was helemaal niet blij met de fatwa en met alle ophef. Dr Izzat Atiya werd geschorst omdat hij met zijn 'onzinnige fatwa' de goede naam van de islam en in het bijzonder van de Azhar bezoedeld zou hebben. De Hoge Raad van de Azhar verklaarde dat de fatwa de principes van de islam geweld aandoet en bovendien in strijd is met de beginselen van de moraal en de goede opvoeding.
De sjeik verdedigde zich in een geschreven verklaring met een beroep op een aantal klinkende namen uit de islamitische geschiedenis. Beroemde geleerden als Ibn Hazm en Ibn Taimiyya, verklaarde de sjeik, hadden precies hetzelfde advies uitgevaardigd. Maar uiteindelijk zag hij zich toch gedwongen zich naar het besluit van zijn collega's te schikken: "Gezien het feit dat de geleerden van de Azhar het er niet mee eens zijn, trek ik mijn fatwa terug."
Schandalen over bizarre fatwa's volgen elkaar op in Egypte. Nog geen week voor de ophef over de fatwa van Dr Atiya had de Groot Moefti van Egypte, Ali Gomaa, verklaard dat de metgezellen van de Profeet diens urine dronken vanwege de zegenende werking die daarvan uit zou gaan. Ook Gomaa kreeg hevige kritiek te verduren vanwege zijn uitspraak. Maar hij hield voet bij stuk met als voornaamste argument dat alles van en aan de profeet heilig was, zowel aan de binnen- als de buitenkant. Zo was er volgens hem ook een overlevering die gewag maakte van een vrouw, een zekere Umm Haram, die het zweet van de profeet verzamelde en dat distribueerde onder het volk van Medina. Ook hier vanwege het veronderstelde zegenende effect.
Veel aandacht In feite komen dit soort absurd aandoende fatwa's met grote regelmaat voor in de islamitische jurisprudentie. In die wetenschap gaat het er in de eerste plaats om of iets klopt volgens de interne logica van het systeem, niet of de uitkomst een praktisch nut oplevert in het vergankelijke bestaan. Dat er de laatste jaren zoveel controverses ontstaan over zulke fatwas komt vooral doordat de media er veel aandacht aan schenken.
Het islamitische gebod op de scheiding der seksen staat zwaar onder druk in het moderne en overbevolkte Egypte, waar het aandeel werkende vrouwen onder meer door de economische malaise hoger ligt dan in veel andere islamitische landen. Maar het is niet erg waarschijnlijk dat vindingrijke Egyptische sjeiks uiteindelijk met de oplossing zullen komen. Die dragen alleen maar bij aan de verdere erosie van het religieuze establishment, wat in zekere zin ook een oplossing is van het probleem.
Het waren Egyptische monniken die het Evangelie naar Engeland en Ierland gebracht hebben. Van daar uit zijn Willibrord en Bonifacius overgestoken naar ons land. Ook het kerkboek herinnert ons aan Egypte, omdat daarin de geloofsbelijdenis van Athanasius is opgenomen die van 296 tot 373 leefde en bisschop van Alexandrië was.
Het symbool van het kruis hebben wij (zeggen de Kopten) te danken aan de Egyptische christenen. Zij zijn het geweest die het bekende anchteken, (het teken van eeuwig leven) veranderd hebben in het teken van het kruis. Vele Koptische christenen in Egypte tatoeëren een blauw kruisje op hun arm
Op alle naamschilden van de Farao’s zie je het anchteken. Het teken van het kruis komt nietuit Rome. Dáár waren de oudste symbolen van het christelijk geloof het bekende vis-teken en het beeld van de Goede Herder met een lam op zijn schouder.
De tekst uit het Mattheüsevangelie: Uit Egypte heb ik mijn zoon geroepen speelt een belangrijke rol in de Koptische kerk. De Koptische gids brengt u graag naar de Sergiuskerk in Caïro, waar een plaat boven de ingang vermeldt: Sergiuskerk, oudste kerk van de stad waar de Heilige Familie woonde
Vlak bij het vliegveld van Caïro heeft de oude stad On gelegen, waar Jozef zijn vrouw gevonden heeft. Hij was immers getrouwd met de dochter van Potifera, hogepriester te On. De Griekse naam voor On is Heliopolis, wat zonnestad betekent. In On bevond zich de zonnetempel, die tempel was niets anders dan een heel groot plein dat aan alle kanten door de zon beschenen werd. Vóór dit plein stond een obelisk met een groot altaar. Ten zuiden van de tempel bevond zich de zonneboot, het schip waarmee de zonnegod Re dagelijks langs de hemel voer
Op heel veel cartouches (naamschilden) zie je in Egypte in hiëroglyfenschrift een gans afgebeeld met daarachter een zon. Wat betekent dit? Wel dat betekent: zoon van Re, de zonnegod. Farao was dus een godenzoon.
De gewone Egyptische tempel heeft echter altijd een driedeling; de voorhof, de zuilenzaal en het heilige der heiligen.Zo ziet de 400 meter lange(!) Tempel van Amon in Karnak er uit Hier was het oude Thebe, hoofdstad van het Egypte van Mozes.De gigantisch grote zuilen met het motief van de papyrusbundel en de lotusbloem (symbolen van Neder-en Opper Egypte) geven de toerist een goede indruk van het rijk der Farao.s waaruit Mozes het volk Israël moest leiden.
Het gouden kalfleek sprekend op de heilige Apisstier, die de Egyptenaren vereerden vlak bij de oude hoofdstad Memphis.De Apisstier was de ba (verschijningsvorm) van de godheid Ptah. Symbool van vruchtbaarheid, voorspoed en levenskracht.In het voorjaar werd hij in een feestelijke processie rond de ingezaaide akkers geleid. Je kon over hem beschikken en nu was je niet zo weerloos en kwetsbaar. Door magische rituelen kon je namelijk beschikken over goddelijke machten. Als Israël een gouden stierkalf gaat maken vervalt ze in het oude heidendom van Egypte
Egypte dacht dat het stierkalf het beeld van de godheid was.
De duizenden afbeeldingen van de goden hebben veel weg van dieren. Een mens met een kop van een valk, een ibis, een jakhals, een krokodil. Nergens kom je meer onder de indruk van wat we lezen in Rom. 1:23 ‘Zij hebben de majesteit van de onvergankelijke God vervangen door hetgeen lijkt op een vergankelijk mens, van vogels, van viervoetige en kruipende dieren’
De Hebreeuwse naam voor Egypte is Mizrajim wat beteken ’plaats der verschrikking’. In de laatste drie letters van Egypte herkennen we de naam van de godheid Ptah van Memphis Het-kup-pta (Egypte) betekent: huis van de levenskracht van Pta
In het oude Egypte ontbraken de profeten met profetische kritiek op de bestaande orde. Alles lag vast in de natuur en in de samenleving. Alles was bepaald door de Ma’at. Men ging er bij voorbaat van uit dat wat de farao doet, goed is voor het volk. De koning moest de Ma’at handhaven, het vaste stramien voor natuur en samenleving
De farao beeld van God?De Bijbel zegt Jezus Christus is Gods Zelfportret.
In Egypte heeft Mozes gewoond en werd hij onderwezen in de wijsheid der Egyptenaren, ga je ineens beseffen.
Herinnering aan de Bijbel? Ik noem er één. Op de buitenmuur van de tempel van Karnak zien we afgebeeld hoe Farao Sisak krijgsgevangenen uit Jeruzalem naar Thebe brengt na de overwinning die hij behaalde op Rehabeam,
(Novum/AP) - Een Egyptische rechtbank heeft maandag 22 mensen veroordeeld wegens deelname aan voedselrellen in april in de noordelijke stad Mahalla al-Kobra.
Zij kregen straffen van drie tot vijf jaar. Zevenentwintig verdachten gingen vrijuit.
De rechtbank hield zitting in Tanta, de hoofdstad van de noordelijke provincie Gharbiyah. Bij de twee dagen durende rellen in Mahalla doodde de oproerpolitie drie mensen en arresteerde tientallen anderen.
De verdachten werden schuldig bevonden aan plundering, mishandeling van politiemannen en bezit van uiteenlopende wapens waaronder vuurwapens. Een van hen is een 58-jarige vrouw die een molotovcocktail in bezit zou hebben gehad. Zij kreeg drie jaar.
Mahalla heeft de grootste textielfabriek in het Midden-Oosten. De textielarbeiders zijn er goed georganiseerd en de stad was in het verleden het toneel van tientallen stakingen.
President Hosni Mubarak stelde na de rellen de wereldwijde stijging van de voedselprijzen verantwoordelijk voor het lijden van Egyptenaren. Ook is de inflatie in Egypte hoog, in maart dit jaar 14,4 procent. Voor de twintig procent van de 76,5 miljoen Egyptenaren die onder de armoedegrens van ongeveer een euro per dag zitten is daardoor het leven de afgelopen jaren veel moeilijker geworden.
Archeologen hebben enige tijd geleden in Egypte een olifantenkies opgegraven. De onderzoekers vonden de kies in een ruim tweeduizend jaar oude nederzetting aan de kust van de Rode Zee. Vroegere bewoners voeren de olifanten per schip vanuit Afrika naar Egypte om ze te gebruiken in oorlogen.
Het stuk kies is acht centimeter lang, drie centimeter breed en een centimeter dik. De kies lag op een vuilnisbelt in een industriegebied van de opgegraven stad Berenike. Berenike ligt ongeveer 250 kilometer ten oosten van Aswan en 800 kilometer ten zuiden van Suez. Volgens bewaard gebleven geschriften was Berenike een belangrijke handelshaven vanaf de derde eeuw v. Chr. tot de zesde eeuw na Chr.
In 275 v. Chr. stichtte koning Ptolemeus II de haven voor de internationale handel en het transport van olifanten uit Afrika. De Afrikaanse olifanten werden gebruikt in de oorlog tegen de Seleuciden. De Seleuciden blokkeerden de aanvoer van olifanten uit India. De Ptolemeeën vingen hun olifanten in oostelijk Soedan, Eritrea en Ethiopië en transporteerden die op speciale schepen naar Berenike.
De onderzoekers denken dat de olifanten van Berenike door de oostelijke woestijn naar de nijlvallei liepen. De olifantenkies vormt de eerste archeologische aanwijzing dat inderdaad ooit olifanten in Berenike rondliepen. Het opgravingsteam had al meermalen ivoor gevonden, maar dat zou ook als handelswaar kunnen dienen.
CAIRO - Een busongeluk in Egypte heeft zondag aan zeker 45 mensen het leven gekost. Minstens twaalf mensen raakten gewond. Dat hebben de Egyptische autoriteiten gezegd.
De bus was met ongeveer zestig inzittenden onderweg van de hoofdstad Caïro naar de stad Minya.
Bij het dorp Bahrut, ongeveer 200 kilometer ten zuiden van Caïro, moest de chauffeur uitwijken voor een tegemoetkomende vrachtwagen. Het voertuig belandde in een kanaal.
Bericht uit de Standaard....
Bij een busongeval in Egypte zijn zondag zeker 52 mensen om het leven gekomen. Volgens de veiligheidsdiensten zijn alle slachtoffers Egyptenaren en kan de dodenbalans nog oplopen.
In de bus zaten zeker 60 passagiers die op weg waren van Kairo naar Minya, in Opper-Egypte. Zo’n 200 kilometer ten zuiden van Kairo ging de bus om een onverklaarbare reden over de kop.
De Egyptische wegen, chauffeurs en voertuigen hebben een slechte reputatie. Jaarlijks komen in het land ongeveer 6.000 mensen om het leven bij verkeersongevallen. Eind oktober nog kwamen zes Belgen om het leven op de weg van de Egyptische plaats Aswan naar Aboe Simbel.
Een aantal elitegraven uit het Oude Egypte is nu voor iedereen toegankelijk door het uitkomen van de MastaBase. De MastaBase is een cd-rom die beschrijvingen en hiërogliefische bijschriften van het dagelijks leven uit 337 mastaba-graven bevat. Onderzoek naar de elitegraven wordt met gebruik van de cd-rom een stuk makkelijker.
Een Mastaba is een elitegraf uit het Memphitische gebied in het Oude Egypte (2600 - 2150 voor Christus). In de graven vindt men scènes uit het dagelijks leven die vaak voorzien zijn van teksten. De elitegraven zijn extreem complexe kunstwerken. Ze bevatten verschillende hoofdthema's, die weer onderverdeeld zijn in subthema's. Hoofdthema's zijn bijvoorbeeld offerscènes, landbouw, vissen enzovoort. Vissen kan vervolgens weer onderverdeeld worden in diverse subthema's, zoals vissen met een sleepnet, het transport van vissen en het verwerken van de vis.
Voor een diepgaande analyse van de graven is het van groot belang om er zeker van te zijn dat men rekening houdt met al het beschikbaar, gepubliceerd materiaal. Dit doel is bereikt door het creëren van een digitaal archief voor elk van de 337 gepubliceerde elitegraven: het Leids Mastaba Project. De Leidse oplossing heeft hoofdthema's verschillende kleuren gegeven. Subthema's staan met een afkorting in de gekleurde hoofdthemavelden. Zo is de thematische layout (omvang en plaats op de muur) in één oogopslag duidelijk. Via uitgebreide zoekmogelijkheden is het nu mogelijk om snel een overzicht te krijgen van deze tombes.
Onderzoeksvragen kunnen met de MastaBase makkelijker beantwoord worden. Hierbij moet gedacht worden aan vragen zoals 'Hoe vaak komen offerscènes voor in de tombes?'. Om een antwoord te krijgen op zo'n vraag moeten verschillende graven met elkaar vergeleken worden. In totaal zijn er 337 gepubliceerde graven, elk zeer gedetailleerd. Een abstractere, versimpelde versie, zoals de MastaBase is hierbij erg handig. Op die manier kan snel een antwoord worden verkregen op diverse vragen en behoort het zeer tijdrovende, op goed geluk, doorbladeren van publicaties tot het verleden.
De cd-rom is te bestellen via de boekhandel. MastaBase - René van Walsem, Peeters publishers, Leuven. ISBN: 978 90 429 1826 9, prijs: 80,00. De invoer van de data in de Mastabase werd mede gefinancieerd door NWO.
In zijn jonge jaren spiegelde Napoleon Bonaparte zich graag aan Alexander de Grote, de Macedonische veroveraar van Egypte. Hij voelde zich daarom eens te meer tot Egypte aangetrokken. Op 21 juli 1798 sprak Napoleon zijn manschappen aan de voet van de piramides van Gizeh toe met de historische woorden: 'veertig eeuwen kijken op u neer'. De Franse wetenschappelijke expeditie die met het leger van Napoleon was meegetrokken op campagne in Egypte, is een van de grootste ooit gehouden. De resultaten van het onderzoek werden gepubliceerd in de 'Description de l'Égypte'. Deze cursus treedt in de voetsporen van 'Les Savants de Bonaparte', de geleerden die als eersten de Egyptische monumenten hebben bestudeerd.
De cursus vormt een uitstekende voorbereiding op de excursie Bonaparte et l'Égypte in maart 2009.
Aanbod seizoen 2008-2009
Amsterdam
Aanvang dinsdagmiddag 6 januari 2009 van 13.00 tot 15.00 uur. Data: 6 januari, 20 januari, 27 januari, 10 februari. Locatie: Allard Pierson Museum, Oude Turfmarkt 127 te Amsterdam.
Amsterdam 105,-. 98,-: indien u in het bezit van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart. 93,-: leden van de Vriendenvereniging van het Allard Pierson Museum.
Hilversum 98,-.
Leiden 118,- inclusief museumjaarkaart. 98,-: indien u in het bezit van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart.
Cyclus van vijf korte cursussen
De cursus 'Napoleon in Egypte' maakt onderdeel uit van een cyclus van vijf korte cursussen. Elke cursus bestaat uit vier lessen. De vier andere korte cursussen zijn:
De verborgen tombe De tempels van Egypte Egypte en het Oude Nabije Oosten Van Cairo tot Abu Simbel
Bij inschrijving voor de gehele cyclus van vijf korte cursussen gelden de volgende totaalbedragen:
Amsterdam 410,-: leden van de Vriendenvereniging van het Allard Pierson Museum. 435,-: indien u in het bezit bent van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart. 455,-: inclusief een museumjaarkaart.
Hilversum 435,-.
Leiden 435,-: indien u in het bezit bent van een voor de cursusperiode geldige museumjaarkaart. 455,- inclusief museumjaarkaart.
Alle genoemde prijzen zijn inclusief het cursusmateriaal. Het maximum aantal deelnemers bedraagt dertig personen.
Wie mag het water in de rivier de Nijl gebruiken? Ministers van tien Afrikaanse landen lukt het maar niet een goed antwoord op die vraag te geven. Een overleg dat al jarenlang aansleepte, liep vorige week spaak. Uganda en Kenia beschuldigen nu Egypte en Sudan ervan dat zij willen vasthouden aan hun monopolie over het water in de Nijl.
KAMPALA - De ministers van Water van Uganda en Kenia hadden dezer dagen maar weinig goede woorden over naar hun ambtgenoten uit Egypte en Sudan. Zij lieten weten gefrustreerd te zijn over het feit dat die ministers weigeren hun handtekening te zetten onder een waterverdrag waarover al sinds 1999 wordt onderhandeld. Het desbetreffende verdrag moet in de plaats komen van bestaande verdragen over het eigendom van het Nijlwater. Die bestaande verdragen zijn namelijk zeer nadelig voor acht van de tien landen die in het stroomgebied van de Nijl liggen.
Eigendom Het water, dat in de vorm van regen valt in grote delen van Uganda, Kenia, Tanzania, Congo, Burundi, Rwanda, Ethiopië, en zelfs in een klein gedeelte van Eritrea, is volgens verdragen uit 1929 en 1959 eigendom van Egypte en Sudan. Die verdragen werden opgesteld in een tijd waarin de meeste Afrikaanse landen nog kolonies waren van westerse landen.
De Nijl begint bij het Victoriameer in Centraal-Afrika. Daarvandaan stroomt de rivier via Uganda en Sudan naar Egypte. Maar het water dat uiteindelijk via de Nijl in de Middellandse Zee stroomt, komt natuurlijk uit een veel groter gebied dan alleen deze drie landen. Water vanuit Ethiopië en Eritrea stroomt via de Blauwe Nijl naar Sudan.
In Sudan komt de Blauwe Nijl uit in de Witte Nijl. Samen vormen de rivieren dan de uiteindelijke Nijl. Het Nijlwater dat door Egypte stroomt is voor tachtig procent afkomstig uit de bergen van Ethiopië. Een andere belangrijke voedingsbron voor de Nijl is het Victoriameer, dat op zijn beurt gevoed wordt vanuit Kenia, Tanzania, Burundi, Rwanda, Congo en Uganda.
In 1959 hadden Egypte en Sudan becijferd dat er jaarlijks in het totaal 84 miljard kubieke meter water door de Nijl stroomde. Ongeveer tien miljard kubieke meter zou verloren gaan door verdamping, dus bleef er nog 74 miljard over. Zij spraken af dat Sudan jaarlijks 18,5 miljard kubieke meter Nijlwater mocht gebruiken en dat de overige 55,5 miljard voor Egyptische consumptie bestemd zou zijn.
In het verdrag van 1929 had Egypte al afgesproken met Engeland - dat toen veel kolonies had in Oost-Afrika - dat Egypte het vetorecht had op ontwikkelingen in alle landen in het stroomgebied van de Nijl, die de watertoevoer naar die rivier zouden beïnvloeden.
Bevolkingsgroei De verdragen uit 1929 en 1959 gelden nog steeds, omdat er nog geen andere verdragen voor in de plaats zijn gekomen. Maar inmiddels is er veel veranderd. Alle landen in Oost-Afrika zijn zelfstandig en voelen zich niet gebonden aan de voor hen zeer nadelige verdragen. Bovendien is de bevolking in die landen gedurende de afgelopen decennia meer dan verdubbeld; is er daardoor ook veel meer behoefte aan water: bijvoorbeeld voor het bevloeien van landbouwgronden en voor het opwekken van stroom met behulp van stuwdammen.
Ook in Egypte is bevolking sterk gegroeid. Momenteel komen er jaarlijks meer dan een miljoen mensen bij. De Nijl is de levensader van Egypte, de enige zoetwaterbron van betekenis die het land heeft. Wie naar de kaart van Egypte kijkt, ziet dat het land een grote zandbak is, Behalve waar de Nijl stroomt. De druk op de Nijl is dus enorm toegenomen en blijft toenemen.
Om conflicten en zelfs eventuele oorlogen te voorkomen, lanceerden in 1999 de tien genoemde landen het zogenoemde 'Nijlbekkeninitiatief' (NBI). Zij wilden samen komen tot afspraken over het gebruik van het Nijlwater. Bovendien wilden ze profiteren van lucratieve leningen via de Wereldbank, voor gezamenlijke initiatieven met betrekking tot de Nijl. Zo zou er makkelijker geld beschikbaar komen voor bijvoorbeeld de bouw van stuwdammen, als de landen beloofden samen te werken. Nederland is een van de grootste donoren van het initiatief.
Terwijl de aan het NBI deelnemende landen profiteerden van de financiële voordelen die het overleg en de samenwerking hen boden, kabbelden de echte onderhandelingen over wie nu de eigenaar was van het Nijlwater rustig voort.
Commissie Totdat er vorig jaar knopen werden doorgehakt. Er werd een Nijlbekken Samenwerkingsverdrag opgesteld. De bewoordingen van dat verdrag waren erg vaag en nog niet helemaal uitonderhandeld, maar in maart vorig jaar zou er een commissie komen, die de laatste beslissingen zou nemen.
Dat is niet gelukt. Egypte en Sudan wijzen artikel 4 van het verdrag af. Daarin staat: 'Nijlbekkenstaten spreken af dat zij de waterhuishouding van geen enkele andere Nijlbekkenstaat in belangrijke mate nadelig zullen beïnvloeden.' Egypte en Sudan willen aan die tekst toevoegen dat ook de bestaande gebruiken en rechten gehandhaafd blijven . Terug bij af, dus. Al die jaren overleg hebben nog geen werkbare overeenkomst opgeleverd.
De Nijlstaten die volgens de oude verdragen geen recht hebben op grootschalig gebruik van Nijlwater, laten het er echter niet bij zitten. De Keniaanse minister van Water, Charity Ngilu, zegt dat het Nijlbekken Samenwerkingsverdrag wel is ondertekend door zeven van de tien staten. Ngilu heeft gedreigd dat die landen doorgaan met dat nieuwe verdrag, desnoods zonder Egypte en Sudan.
In Uganda mogen Egyptische wetenschappers plotseling niet langer watermonsters nemen bij de plek waar de Nijl begint. Egypte had daartoe op basis van de oude verdragen recht, om te kunnen vaststellen hoeveel water er de Nijl instroomt en om de kwaliteit van dat water te kunnen meten.
Tanzania heeft aangegeven dat het projecten laat doorgaan die zullen leiden tot verlaging van het waterniveau van het Victoriameer.
Het Nijlbekken Samenwerkingsverdrag is tot nu toe besproken op ministerieel niveau. Dat overleg is vastgelopen; het laatste woord is nu aan de presidenten van de betrokken landen, en dan vooral die van Egypte en Sudan.
President Hosni Mubarak van Egypte bracht maandag onverwacht een bezoek aan Sudan. Hij sprak daar met president Omar Hassan al-Bashir. Later op die dag bezocht hij ook de federale regering van Zuid-Sudan, om te praten over projecten die de bedding van de Nijl moeten verbeteren, zodat er meer water doorheen kan stromen. Het was de eerste keer sinds 1962 dat een Egyptische president een bezoek bracht aan Zuid-Sudan. Dat geeft aan hoe belangrijk het Nijlwater is voor Egypte.
03-12-2008 | 15:24: De Phoenix (ook wel Feniks genoemd) is een teken van onsterfelijkheid, gunst en schoonheid. Dit mythische schepsel is een vogel met een kleurrijke pluimage die over zijn eigen dood beslist: deze vogel bouwt een nest waarin hij verbrandt en verandert in as . De legenden variëren, maar gewoonlijk leeft de Phoenix 1.000 jaar vóór hij aan de bouw van zijn eigen brandstapel begint. Uit de resten van de brand komt een nieuwe, jonge Phoenix te voorschijn die nog eens 1.000 jaar zal leven.
De Phoenix is een steeds weer terugkerend wezen in mythologische tradities. In het Oude Egypte was de Phoenix bekend onder de naam 'benoe' en werd hij geassocieerd met de rijzende zon en de zonnegod Ra
De Grieken en de Romeinen pasten het imago van de vogel aan naar het beeld van een pauwachtig wezen, inclusief een bijhorend lied dat er voor moest zorgen dat de zonnegod Apollo niet dagelijks de zon moest 'vervoeren'.
Ook in de Perzische mythologie komt de Phoenix voor, en in de Libanese cultuur vertegenwoordigt de Phoenix de zeven maal vernietigde en weer opgebouwde stad Beiroet. In de christelijke theologie vertegenwoordigt de Phoenix de verrijzenis van Christus en onsterfelijkheid in de christelijke kunst en cultuur.
De Phoenix speelt ook een centrale rol in de Chinese en Japanse mythologie. Tenminste één Aziatische en twee Europese ridderorden werden naar dit fabelachtige dier vernoemd.
In de wereld van vandaag is de Phoenix een prominent aanwezig symbool in twee Amerikaanse steden die een wedergeboorte hebben beleefd: San Francisco na de aardbeving van 1906 en Atlanta na William T. Sherman's dolgedraaide burgeroorlog. De stad Phoenix in Arizona werd gebouwd met het idee van de wedergeboorte van Hohokam, een Indiaanse nederzetting.
De Phoenix wordt gebruikt als duidelijk en krachtig symbool in veel artistieke voorstellingen. In de Broadwaymusical 'Miss Saigon' is de beeltenis van de Phoenix een cruciaal gegeven voor de ontknoping. In de enorm populaire boeken over Harry Potter wordt een geheel nieuwe Phoenixgeneratie geïntroduceerd die een belangrijke rol speelt in verschillende climaxen.
De eerste Farao die in de bijbel genoemd wordt is de Farao die Abraham ontmoette.(1) De tweede is de Farao van de gastvrijheid (2) (Gen 47:7). Deze Farao behoorde waarschijnlijk tot de Hyksos-dynastie. Het waren Aziaten die Egypte waren binnengevallen, ge-egyptiseerd waren en vriendelijk waren tegenover mede-Aziaten, zoals de Hebreeën en Jozef met name. De Hyksos hadden de paarden ingevoerd (Gen. 47 :17).
De hoofdstad van de Hyksos-dynastie was Avaris in het noord-oosten van Egypte, niet zover van het land Gosen dat Israël kreeg toegewezen. Daar waren ook de Hyksos neergestreken Daarom kon Jozef heel gemakkelijk zijn vader en zijn broers aan de Farao voorstellen. Dit was uitgesloten als het ging om een Farao die in Thebe zijn paleis had.Die afstand was veel te groot. Let er ook op dat Potifar een Egyptisch man genoemd wordt in de tijd van Jozef. Dat was alleen mogelijk tijdens de periode waarin de Hyksos de macht in Egypte hadden.In Thebe waren ze natuurlijk allemaal Egyptenaren. Enkele jaren heeft men in het oostelijk gedeelte van de delta de enorm grote steden Pythom en Raamses opgegegraven. (Ex. 1: 11).Ze zijn onder het Nijlslib terecht gekomen. Er zijn maar weinig geleerden die twijfelen aan de historische basis van de dwangarbeid-traditie.Hier lag vroeger de regio Gosen.
We lezen in Exodus 1:8 Toen kwam er een nieuwe koning over Egypte die Jozef niet gekend had´ (3) Dit is het beste te verklaren als het een Farao betrof van zuiver Egyptische dynastie. En dat was Thutmoses I. Hij was vermoedelijk de Farao van het verdrinkingsbevel (3)
Zijn dochter was de beroemde Hatsjepsoet. Haar tempel kunnen we nog steeds bewonderen omdat deze in de rotsen was uitgehakt. Ik vind die zeer indrukwekkend. Deze vrouwelijke farao heeft veel reizen gemaakt naar verre landen. Afbeeldingen daarvan zijn uitgehakt in haar tempel
Mozes is door haar als kind in huis opgenomen (Ex. 2 :5 en 10) Deze dynastie verdreef de Hyksos, die Thutmoses als vreemden beschouwde. Deze Thutmoses breidde ook de grenzen uit tot bij de Eufraat en verlegde de zuidgrens waardoor Nubië een Egyptische provincie werd Deze zwarte Nubiërs kom je nu overal tegen in Zuid-Egypte
Bovengenoemde Thutmoses is de eerste Farao geweest die bijgezet werd in de bergspleet van het Dal der koningen bij de Nijl. Vóór hem werden voor de Faraos pyramiden gebouwd. De mummie van Thutmoses bevindt zich in het museum van Cairo. Volgens medici zou hij een ernstige bekkenbreuk gehad hebben die weer genezen is.
Let er op dat de naam van de kleine Mozes van Hatsjepsoet dezelfde twee laatste lettergrepen heeft als de vader van Hatsjepsoet: Tutmoses of thotmoses. Mozes is een echt Egyptische naam!
. De Farao die Mozes wilde doden.(4) We lezen over hem in Ex. 2 : 15. Mozes vluchtte toen naar Midian.Dit is Farao Thutmoses III. Hij was een militair genie, maar ook erg agressief.Dat kun je nu nog zien in de tempel van Hatsjepsoet.Op zijn bevel is in deze rotstempel overal haar naam uitgekrast.
De Farao van de intocht (5) in Kanaän is in ieder geval Amenotep of Amenophis IV geweest. Hij wordt ook genoemd Echnaton, die het heiligdom van Thebe verplaatste naar Tel-el-Amarna (zie daar).Onder de regering van deze Farao deden de stammen van Israël (Chabiroe genoemd) een inval in het land Kanaän De vazalvorsten in die regio lieten
De Farao van de tempelroof (6). In de tijd van Rehabeam.Hij heette Sesjonk of Sisak.Hij was de Farao die de tempel van Salomo heeft leeggeroofd. We lezen uitvoerig over hem in II Kron. 12. Buitengewoon boeiend is het om dit verhaal terug te vinden aan de buitenzijde van rechterpiloon van de grote Amontempel te Karnak .Dáár heeft deze Farao het resultaat van zijn Palestijnse veldtocht laten inbeitelen en ook op deze piloon wordt de naam van Rehabeam genoemd (de zoon van Salomo!) en zijn grote overwinning op de koning van Juda
Farao van de uittocht (7) is wellicht Amenhotep(1447-1421)
De achtste Farao die in de bijbel ter sprake komt is Farao Necho( Jeremia 46 : 2). Hij regeerde van 609-594.Hij werd bij de bekende slag bij Karkemis beslissend verslagen door Nebukadnezar.
Het is al vrij gauw makkelijk om geld te wisselen in het hotel maar hou er rekening mee dat de meeste hotels niet een beste koers rekent. vrijwel op de meeste plekken zijn er automaten te vinden waar je kan pinnen maar ook kunt wisselen (brief papier) ook de locale banken zijn altijd eerlijk met een goede koers.
Voor souvenirs kunt u goed terecht in Old market, ze verkopen dezelfde dingen als in Naama Bay Center enkel een stuk goedkoper.
Bij aan komst in Egypte is het verstandig om eerst even langs de drogisterij te gaan om ANTINAL aan te schaffen, mocht je eenmaal buik of diarree klachten krijgen dan bij het innemen van deze medicijn ben je er zo weer vanaf, anders zou je er wel eens een paar dagen goed ziek van kunnen wezen.
Het is logisch dat u geen kraan water kunt drinken maar overal kunt u wel flessen water kopen , normale prijs in de winkel voor een fles water is 3 pond.
De kamelenmarkt is exotisch, maar niet voor de teerhartigen. De meeste kamelen die u hier ziet, zijn vanuit Soedan met Bishari-herders over de '40-daagse karavaanroute' door de woestijn naar Darâw gekomen en vandaar per vrachtauto of trein naar Cairo vervoerd. Hier springen ze rond, uitgeput maar nerveus, terwijl Soedanese handelaren schreeuwend de verkoop beklinken. Sommige kamelen worden door Egyptische boeren gekocht als last- en trekdier, maar de rest belandt uiteindelijk in een Cairotisch abattoir. Vlakbij wordt een vee- en snuisterijenmarkt gehouden.
Egypte krijgt gestolen antieke kunstvoorwerpen terug
Egypte krijgt gestolen antieke kunstvoorwerpen terug
Deel van de gestolen antieke kunstvoorwerpen (Foto: ICE)
De antieke kunstvoorwerpen die een voormalige Amerikaanse legerpiloot in 2002 uit een museum in Caïro stal, zijn weer terug in Egypte.
De Amerikaanse legerpiloot stal in 2002 maar liefst 370 predynastieke voorwerpen uit het Ma'adi-museum in de Egyptische hoofdstad Caïro. In januari van het volgende jaar verkocht hij ongeveer tachtig van deze voorwerpen voor een bedrag van rond de 20.000 euro aan een kunsthandelaar. Tegenover deze handelaar beweerde de Amerikaan dat de voorwerpen familiebezit waren en afkomstig waren uit het begin van de twintigste eeuw.
Deskundigen constateerden na de verkoop echter dat de verkochte voorwerpen gestolen waren. De voorwerpen werden in de jaren twintig en dertig opgegraven vlak buiten Caïro en dateren uit de periode tussen 3900 en 3600 voor Christus.
Graag breng ik even de lezing van Egyptologica Vlaanderen vzw voor december in herinnering.
Die zal gegeven worden door Sandra Coussement en gaan over
"De lijkkist van Isetweret in het Rijksmuseum voor Oudheden te Leiden".
De studie van lijkkisten heeft zelden de doorgedreven aandacht ge-kregen die ze verdiende. Nochtans kan een gedetailleerde analyse van één kist ons veel informatie over het religieuze denken van de Oude Egyptenaren verschaffen. De kist van Istweret, tentoon-gesteld in het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden, is zo'n 'ver-waarloosde kist'. Door het bestuderen van de verschillende aspec-ten van de kist, de techniek, maar vooral de decoratie-elementen, kunnen we de kist niet alleen in een chronologisch en geografisch kader plaatsen, maar krijgen we ook een idee over de onderlinge samenhang van de decoratie.
Zo zien we dat de verschillende ele-menten (de ornamentale hiërogliefen, de schijndeur, de offertafel, de afgebeelde objecten, de offerlijst en de sarcofaagteksten) de do-de niet alleen voorzagen van materiële welvaart voor zijn leven in het hiernamaals, maar hem ook een voorraad rituele instrumenten en kennis ter beschikking stelden. Deze rituele achtergrond, die de dode in verband brengt met Osiris en Re, is belangrijk voor het be-grijpen van de kist als 'container van het leven'. De overledene lijkt bij deze rituelen zowel een actieve rol, als uitvoerder, als een passie-ve rol, als ontvanger van rituelen, te kunnen spelen.
Leuven: dinsdag 9 december 2008 Gent: donderdag 11 december 2008
De lezingen in Gent vinden plaats in de auditoria economie, auditorium V, aan het Sint-Pietersplein (het auditorium is te bereiken via de Sint-Pietersnieuwstraat en dan het eerste straatje rechts, de Hoveniersberg); in Leuven traditiegetrouw in het Monseigneur Sencie Instituut (Erasmusplein 2, achter de centrale bibliotheek van de KULeuven). De lezingen starten telkens om 20 uur.
Ali is zijn werk kwijt en is in een grimmige stemming. Hij heeft besloten die avond stoned te worden. Met een waterpijp en een paar gram hasj op het balkon van zijn flat, een bandje met de zwaar melancholieke muziek van Umm Kalthoum - zeer geliefd bij oudere hasjrokers - en dan maar roken en vergeten.
Een recente studie van de Egyptische overheid slaat alarm over het toegenomen drugsgebruik in Egypte. Volgens de Nationale Raad voor drugsbestrijding en -behandeling (Ncfta) is 8,5 procent van de Egyptische bevolking - zo'n zes miljoen mensen - 'verslaafd' aan drugs. Het blijkt hier in hoofdzaak te gaan om de als softdrugs bekend staande cannabisproducten hasj en marihuana. Die laatste drug staat in Egypte bekend onder de naam bango.
Traditie Hoewel het streng verboden is, heeft het gebruik van hasj een lange traditie in Egypte. Het gebruik in combinatie met de illegale status is omgeven met een soort romantiek die in de Egyptische literatuur en films uitgebreid aan bod komt . Er zijn de beroemde ghorza's, geheime hasjcafés, waar prominente Egyptenaren en mannen van de straat gezamenlijk genieten van hun gedeelde verboden passie.
In de jaren zeventig leverde de Egyptische politie slag met de hasjhandelaren in de steegjes van de wijk Batniyya in het oude middeleeuwse centrum van Cairo. Er werd een film over gemaakt, die miljoenen bezoekers trok.
Het gebruik van softdrugs was jarenlang redelijk stabiel in Egypte. Maar volgens de Egyptische Raad voor Drugsbestrijding zou vooral onder jongeren het druggebruik de laatste jaren explosief gestegen zijn. Nieuw is dat het gebruik van softdrugs al op de lagere school begint. Sinds 2004 is de gemiddelde leeftijd waarop een Egyptenaar met zijn druggebruik begint, gedaald van 24 naar vijftien. Twaalf procent van de Egyptische studenten gebruikt softdrugs. En dat percentage wordt nog gedrukt door het relatief lager gebruik onder vrouwelijke studenten. Onder mannelijke studenten ligt het gebruik op twintig procent.
Ali heeft zichzelf een avondje doorzakken beloofd, maar eerst moet de hasj gescoord worden. Drugs blijven een riskante hobby in Egypte. Je moet niet het ongeluk hebben in handen van de Egyptische politie te vallen. Maar de spanning draagt op een of andere manier bij tot het effect van de drug en hoort bij de totaalervaring. Verboden vruchten smaken het best, dat waren we in Nederland met zijn gedoogbeleid alweer enige tijd vergeten.
Donker steegje Op Ali's brommertje rijden we naar Imbaba, de uitgestrekte volkswijk waar betonnen flatgebouwen elkaar in een eindeloze rij opvolgen. In de jaren negentig vocht de Egyptische politie hier nog veldslagen uit met gewelddadige islamisten op een moment dat dit extremisme in Europa nog een ver-van-mijn-bed-show was. We hobbelen over de onverharde, met vuilnis geplaveide straten, kriskras kinderen en oneffenheden vermijdend, tot we een donker steegje inrijden.
Aan het eind van het steegje een zware blauwgeverfde ijzeren deur met daarin een klein luikje dat opengaat als Ali klopt. Een elegante vrouwenhand grist het biljet uit zijn hand en levert vrijwel gelijktijdig de verlangde koopwaar. Bijna niemand krijgt de vrouw achter de deur ooit te zien, vertelt Ali me later, maar het verhaal gaat dat ze bloedstollend mooi is. Het luikje klapt dicht en Ali wil zo snel mogelijk weer weg. Hij doet een beetje knorrig, wat in zijn geval betekent dat hij zenuwachtig is. Als we het steegje uit zijn, is het grootste gevaar geweken. We racen terug naar Ali's flat in de middenklassewijk Muhandeseen. Onderweg scoren we nog een paar flessen Egyptisch bier en een gebraden kippetje en het feest kan beginnen.
De eerste kloosters verschenen in het begin van de 3e eeuw in de Egyptische woestijn in de streek Wadi Natroen (of Wadi El Natrun). Hier leefden monniken als heremieten en asceten in eenzaamheid, vaak in eenvoudige hutjes. Het werd de Skete-gemeenschap genoemd.
Later werden er echte kloosters gebouwd. De streek is gekozen, omdat vermoedelijk omdat Jezus, Maria en Jozef deze streek passeerden op hun vlucht naar Egypte.
Het Paromeosklooster (of Baramus) in Wadi Natroen is een voorbeeld van zo'n vroegchristelijk klooster. Het is een koptisch klooster, gewijd aan Maria. Dit klooster is waarschijnlijk de oudste van vier kloosters in deze streek. Het gebouw stamt uit 335 na Christus. Pa-Romeos betekent "van de Romeinen". Dit verwijst vermoedelijk naar twee heiligen, St. Maximus en Domitius, de kinderen van keizer Valentinus I.
Andere kloosters - ook uit de 4e eeuw - zijn het klooster van Sint Bishoi (of: Pishoi), het klooster van Sint Macarius de Grote het het Syrische Klooster.
Het koptische Bishoi-klooster in Wadi Natroen uit de 4e eeuw.
De streek Wadi Natroen is erg belangrijk in het vroege christendom. Belangrijke woestijnvaders komen hier vandaan, zoals Sint Arsenius, Sint Amun, Antonius van Egypte en Mozes de Zwarte.
De Universiteit Leiden onderzoekt sinds 1996 met steun van het NWO archeologisch onderzoek in de streek. Aanvankelijk dacht men de resten van Deir Anba Mussa al-Aswad (het klooster van Mozes de Zwarte) te onderzoeken, maar steeds aannemelijker wordt het eigenlijk het oude Deir al-Baramous (of Baramus) is. Dat betekent dat het hier gaat om de oudste monastieke nederzetting in dit gebied. Deir al-Baramous moet in het midden van de 4e eeuw zijn gesticht door Sint Macarius, een van de grondleggers van het Egyptische kloosterleven.
De moderne tijd en de antieke oudheid raken elkaar bij de wereldberoemde piramiden van Gizeh, bij de Egyptische hoofdstad Caïro. Met een indrukwekkende geluids- en lichtshow wordt in een nachtelijke voorstelling van vijftig minuten en in acht verschillende talen (Engels, Frans, Duits, Japans, Italiaans, Russisch, Spaans en Arabisch) de geschiedenis van het oude Egypte verteld.
Egypte is het enige land in het Midden-Oosten dat dergelijke historische licht- en klankspelen kent; elders in het land zijn nog eens drie soortgelijke shows over Egypte, onder meer in het toeristische Luxor. Bewegende beelden komen er niet in voor.
Een sfinx licht op in het nachtelijk duister. Bezoekers wordt aangeraden zich warm te kleden, want de nachten in de woestijn zijn koud.
Met laserlicht en geluid wordt het gezicht van een sfinx 's avonds 'tot leven' gebracht. Op een tempelmuur bij een van de piramiden worden schrijvers van de farao's geprojecteerd even later gevolgd door het masker met het gelaat van de zeer jonge koning Toetanchamon.
Het Manchester museum in de gelijknamige Noord-Engelse stad heeft beslist twee Egyptische mummies in zijn tentoonstellingsruimtes aan te kleden nadat bezoekers zich hadden beklaagd over hun "naaktheid". Geen geval van hedendaagse preutsheid, overigens, maar een bezoekersvraag om "respect".
Doordat twee (van de elf) mummies van hun windels waren ontdaan, presenteerden de oude Egyptenaren zich naakter dan naakt aan de bezoeker.
Sommige museumgasten vonden dit tact- en respectloos en op hun vraag besliste de directie het duo van enige zedige lichaamsbedekking te voorzien. Dat heet een tijdelijke maatregel te zijn, tot een publieke vorm van brainstorming heeft uitgemaakt wat nu precies de beste manier is om menselijke resten museaal uit te stallen.
De voorzitter van de Ancient Egypt Society van Manchester, Bob Partridge, noemde het besluit om de mummies aan te kleden "belachelijk".
Pesach geldt als een van de belangrijkste feestdagen binnen het jodendom. Het feest dat in het christendom bekend is onder de naam pasen en de herrijzenis van Jezus herdenkt, wordt ook wel pascha of matzefeest genoemd. Joden vieren het feest in de periode tussen de 14e en de 20e dag van de eerste maand (Nisan).
Tijdens Pesach wordt de joodse slavernij en de uittocht uit Egypte, die rond de vijftiende eeuw voor onze jaartelling plaatsvond, herdacht. In het bijbelboek Exodus wordt beschreven hoe Mozes het joodse volk in opdracht van God bevrijdt uit het land Egypte. Omdat de Egyptische farao aanvankelijk weigerde 'zijn' slaven te laten gaan, strafte god het Egyptische volk met tien plagen. Hierna smeekte de farao Mozes volgens de overlevering om het volk te vertrekken uit het land.
Joodse families die Pesach vieren doen dit ieder jaar ongeveer op dezelfde manier. Traditiegetrouw doet de vader of familieoudste het verhaal van Pesach tijdens de viering uit de doeken.
Matzes Het is ook traditie om tijdens Pesach ongezuurde broden, matzah of matzes, te eten. Dit herinnert aan het feit dat de joden die in de tijd van Mozes uit Egypte moesten vluchten, dit zo gehaast moesten doen dat er geen tijd was om het brood te laten rijzen.
Pesach duurt in Israël zeven dagen en buiten Israël acht dagen. In 2008 duurt Pesach van avonds 19 april tot 's avonds 26/27 april en in 2009 van 's avonds 8 april tot 's avonds 15/16 april.
Dat de condoom geen betrekkelijk nieuwe uitvinding is, is bekend. Al in het oude Egypte werden bijvoorbeeld al condooms gebruikt. Uiteraard waren deze toen nog niet van het merk Durex. Men gebruikte bijvoorbeeld gevlochten stro en linnen.
Dat de condoom ook handig is voor soldaten aan het front bleek tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Soldaten kwamen er toen achter dat het condoom goed gebruikt kon worden om wapens te beschermen tegen vocht en stof. De condooms werden over de loop van de geweren getrokken waardoor er geen vuil meer door kon.
Ook tijdens de Golfoorlog bleek de condoom handig. Amerikaanse soldaten gebruikten de condooms toen om hun geweren te beschermen tegen het in de woestijn overtollig aanwezige stofzand.
In drie grote Westerse hoofdsteden zijn oud-Egyptische obelisken te zien. Namelijk in Londen, New York en Parijs. Deze zogenaamde 'naalden van Cleopatra' werden in de 19e eeuw door Egypte aan deze landen geschonken. De gedenkstenen werden in het oude Egypte vaak voor tempels geplaatst. Sommige geleerden zien in de obelisk een fallussymbool (penis) terwijl anderen er van uit gaan dat de obelisk de stralen van de zon symboliseert.
Aan de verschillende zijden van de obelisk zijn doorgaans hiëroglyfen te vinden. Vaak is hierin informatie te lezen over de farao die regeerde ten tijde van de bouw van de obelisk.
De 'Naald van Cleopatra' is in Parijs te vinden op het Place de la Concorde Precies in het midden van dit grote plein in het centrum van Parijs verrijst deze 23 meter hoge obelisk. Oorspronkelijk bevond deze obelisk zich voor de Luxortempel in Egypte.
Mohamed Ali schonk de obelisk in de negentiende eeuw aan Parijs in ruil voor een klokkentoren in Caïro. Het had enige voeten in de aarde om de obelisk van Egypte naar de Franse hoofdstad te vervoeren. In 1833 werd de obelisk uiteindelijk, in opdracht van koning Lodwijk Filips van Frankrijk, op het Place de la Concorde geplaatst. Naast de 250 ton wegende obelisk zijn twee grote fonteinen te zien.
De spits van de obelisk ontbrak overigens al toen deze van Egypte naar Frankrijk werd vervoerd. In 1998 gaf de Franse regering opdracht een nieuwe piramidevormige top op de obelisk te plaatsen.
Londen
Naald van Cleopatra in Londen
In Londen is de 'Naald van Cleopatra' te vinden in de City of Westminster bij de Hungerford Bridge. De Egyptische onderkoning Mohmmed Ali schonk de obelisk in 1819 aan het Verenigd Koninkrijk.
Hoewel de Britten het geschenk wel konden waarderen wilden ze de transportkosten aanvankelijk niet betalen, waardoor de obelisk nog enige tijd in Egypte bleef. In 1877 nam Sir Willian James Erasmus Wilson de transportkosten betalen. Een jaar later kwam de obelisk in het Engelse Gravesend aan. Naast de obelisk in Londen staan twee sfinxen. Deze staan overigens met hun kop richting de obelisk terwijl de sfinxen naast een obelisk normaal gesproken van de obelisk af kijken om deze te bewaken.
New York
Obelisk in Central Park
De Naald van Cleopatra in Amerika is te vinden in Central Park. De Egyptische onderkoning Ismail Pasha besloot rond 1869 de obelisk aan Amerika te schenken. Dit nadat het Suezkanaal was geopend. Egypte hoopte hiermee de handel met de Amerikanen een impuls te geven. De schenking werd in 1879 bevestigd.
Waarop letten als je een huis koopt, huurt, verhuurt enz....in Egypte
Wonen Nota Bene
(valkuilen en -strikken)
Let er goed op dat de vorige bewoner zijn water, electriciteits, telefoon (en eventuele gasrekening) heeft betaald. Leer de Arabische cijfers en welke rekeningen voor wat zijn. Vindt iemand die je kan helpen ze te ontcijferen.
Je kunt met onaangename zaken als kiezen tussen afsluiten en betalen geconfronteerd worden, waarbij je, als je betaalt (afsluiten is natuurlijk ook geen echte optie), een rechtzaak aan moet spannen tegen de vorige bewoner (als je die al kan traceren).
Laat iemand die je kent en vertrouwt (en liefst Arabisch spreekt) met de huidige meterstanden, nummers en dergelijke naar de betreffende instanties gaan om dit te controleren voor je iets koopt of huurt.
Het kan tot jaren teruggaan, hoe bizar dat ook klinkt, maar ik ken Britten die nu in een rechtzaak duizenden Egyptische ponden trachten terug te krijgen van de verkoper/igenaar van hun huis.
Let er op dat goed beschreven staat wat je meehuurt/koopt; airconditioner(s), koelkast, gasfornuis, meubels, telefoon, etc., zodat je later niet voor verrassingen komt te staan dat de spullen die jij meende te hebben aangeschaft (en betaald) ineens aan de verhuurder toebehoren.
Als je je (duizenden) euro's op wil nemen op de dag van aankoop of voor de aanbetaling bij het voorlopig koopcontract, moet je dit wel bij de bank (ruim) van te voren aangeven, zij moeten dat ook weer bestellen!
Maak foto´s vanaf het begin, meestal vergeet je die tijd te nemen, maar het is leuk om te zien wat er in de loop der tijd allemaal verandert..... Ik heb bijvoorbeeld geen foto's gemaakt toen ik het huis net had gekocht, daar heb ik nu spijt van.
Enkele nuttige woorden:
boekra = morgen bad boekra (of boekra boekra) = overmorgen ana = ik mis = niet aisa = wil ana mis aisa = ik niet wil (ik wil geen/ik wil niet) roekama = marmer hadiet = ijzer izzaz = glas
Caïro - De Al-Azhar Universiteit in Caïro heeft met een fatwa de druk op de Egyptische regering opgevoerd om iets voor de armen te doen.
De bevolking zucht onder de hoge voedselprijzen en een hoge inflatie. De theologische faculteit sprak uit dat de staat 20 procent van de opbrengsten uit olie, gas en mineralen als aalmoes aan de armen moet geven.
Het geven van aalmoezen, de zakat, is een van de vijf zuilen van de islam, waar elke moslim aan moet voldoen. Het religieuze decreet van de universiteit legt veel gewicht in de schaal.
De theologische faculteit van de Al-Azhar is één van de hoogste autoriteiten binnen de soennitische islam.
Papieren Vliegers in luchtgevechten boven de afscheidingsmuur tussen Gaza en Egypte
GAZA STAD - De 13-jarige Mahmoud Abu Teior herkent de vlieger van Abdullah, hoog in de lucht boven het niemandsland tussen Gaza en Egypte. Abdullah zelf heeft hij nooit gezien, want die staat aan de andere kant van de stalen scheidingsmuur die de Israëlis hebben gebouwd om Gaza af te sluiten. Vliegerwedstrijden brengen jongetjes aan beide kanten van de grens bij elkaar.
Vakantie. Een zee van tijd voor 13-jarigen aan beide kanten van de grens tussen Gaza en Egypte. Hoewel ze elkaar niet kennen, communiceren ze met hun zelfgebouwde vliegers.
Wat nu de grens is, was altijd al Mahmouds speelterrein. Hier stond ooit het huis van zijn ouders, voor het werd afgebroken om plaats te maken voor een stuk niemandsland, de Philadelphia Corridor. Ik kom altijd naar hier omdat hier ons huis was, zegt Mahmoud.
De meeste kinderen zijn hier thuis en spelen waar ooit Block O, Block J, Yebna of het de al-Salamwijk waren. Meer dan 2400 huizen werden afgebroken toen Israël in 2005 de Gazastrook verliet. 16.800 mensen verloren hun huis en kwamen in een vluchtelingenkamp terecht.
Krantenpapier
Er kwam een scheidingsmuur en nu kunnen alleen vliegers nog de grens over. De vliegers uit Gaza haal je er zelfs in de lucht zo uit. Ze zijn gemaakt uit krantenpapier en plasticzakjes, omdat goed papier en lijn schaars zijn in Gaza. Uiteraard ontbreken ook enkele uitstekende doornen niet voor de luchtgevechten die de jongens onder elkaar houden.
Ook de 12-jarige Khalid Zanoun staat op de plaats waar ooit zijn huis stond. Een gewiekste Egyptische vliegeraar is erin geslaagd Khalids touw door te vliegen en zijn vlieger verdwijnt in de verte. Hij is weggelopen, roept Khalid, de vuisten gebald . Maar al gauw is hij weer aan het stralen en bouwt hij een nieuwe vlieger om zich te meten met zijn onzichtbare vriendjes aan de andere kant.
De kinderen kunnen elkaar wel horen en vroeger klommen ze wel eens op de afsluiting om te zien hoe hun speelkameraadjes eruit zagen. Dat gaat nu niet meer, zegt Khalid, De Egyptische grenswachters en de wachters van Hamas aan onze kant jagen ons weg. Af en toe wagen ze het er toch op, gewoon om de Egyptische grenswachters te jennen.
Beloofde land Egypte
De andere kant lijkt een veel betere wereld. De Egyptische jongens hebben niet alleen betere vliegers, ze hebben schoenen. In Gaza lopen de meeste kinderen blootsvoets op de hete bodem. De Israëlische blokkade heeft van schoenen in Gaza voor de meeste families een onbetaalbare luxe gemaakt.
Mahmoud heeft vier broers die in Egypte werken, als dagloner. Zelf wil hij er ook naartoe, maar dan als ingenieur. Ik ben er ooit geweest in januari, toen de grens enkele dagen open was. Heerlijk was dat.
Alleen heeft Mahmouds familie niet genoeg geld om hem naar de universiteit te sturen. Zijn familie werd in 1948 verjaagd toen Israël werd opgericht en sinds 2005 zitten ze opnieuw in een vluchtelingenkamp. Het Hulpfonds van de Verenigde Naties (UNRWA) bouwt nieuwe huizen voor de families en organiseert zomerkampen voor de kinderen. Maar het is moeilijk om een kwart miljoen kinderen in Gaza bezig te houden tijdens de vakantie.
Een ander jongetje komt Mahmoud gezelschap houden. Op zijn buik heeft hij een litteken van een granaatscherf, een gevolg van een Israëlische aanval. Ook hij is zijn huis kwijtgeraakt, zijn verhaal klinkt bekend. Maar nu heeft hij alleen nog aandacht voor zijn vlieger.
Omdat de bevolking van Egypte blijft groeien, wil het land in de komende tien jaar 1,4 miljoen hectare woestijn leefbaar maken. Deskundigen hebben hun twijfels bij de ambitieuze plannen, onder meer vanwege verwachte watertekorten.
"Je kunt hier alles verbouwen", zegt de 76-jarige Mohamed Ahmed, terwijl hij zijn armen wijd uitspreidt om te wijzen naar de weelderige bougainvilleas en mangobomen die uitpuilen met fruit. "Maar toen ik hier net kwam was er alleen maar zand, niets dan zand."
Het rijke landschap om hem heen ontstond aan de weg die de Egyptische hoofdstad Caïro verbindt met de kuststad Alexandria. Ahmed liet zijn traditionele bedoeïenbestaan op het Sinai-schiereiland achter zich, aangemoedigd door de belofte van toenmalig president Anwar Sadat dat Egypte de woestijn zou verslaan. Hij vond werk bij het Woestijnsontwikkelingscentrum, een onderzoeksorgaan van de American University in Caïro.
Dertig jaar later zijn er opnieuw ambitieuze plannen om woestijn terug te winnen en zo werk en leefruimte voor de groeiende bevolking te creëren. Sommige economen en milieudeskundigen hebben zo hun twijfels bij de haalbaarheid van de plannen.
De Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties (FAO) schat dat de woestijn Sahara ongeveer 96 procent van Egypte beslaat. Het overige, meer vruchtbare land ligt langs de Nijl, die door het oostelijke deel van het land stroomt. Hoewel de Nijlvallei slechts 4 procent van het landoppervlak van Egypte beslaat, wonen bijna alle 79 miljoen inwoners van het land er. De overbevolking van de regio zal een nog groter probleem worden als de bevolking groeit zoals voorspeld wordt: tot ongeveer 158 miljoen in 2050, een verdubbeling van het huidige aantal inwoners.
De regering ontwikkelt daarom plannen om grote delen van de woestijn leefbaar te maken. Onder dit zogenoemde Toshkaproject moeten de komende tien jaar zo'n zes miljoen Egyptenaren vanuit de Nijlvallei verhuizen naar 'nieuw' land in het zuidwesten van Egypte. Tarwe en katoen zijn enkele van de producten die de bevolking inkomsten moeten gaan verschaffen, ook wil de regering lichte industrie in het gebied promoten.
Het land moet geïrrigeerd worden vanuit ondergrondse bronnen en met water dat via leidingen uit de Nijl getransporteerd wordt, over een afstand van zo'n 300 kilometer. De regering wil 51 miljoen euro beschikbaar stellen om 1,4 miljoen hectare woestijn binnen tien jaar leefbaar te maken.
In de Westelijke Woestijn, een deel van de Sahara, verrees het grootste waterpompstation van de wereld. Het project werd vorig jaar ingewijd door president Hosni Mubarak. Het station, dat 1.300 kilometer ten zuidwesten van Cairo ligt, pompt dagelijks 14,5 miljoen kubieke meter water uit het Nassermeer, dat stroomopwaarts bij de Aswandam ligt en dicht bij de Egyptische grens met Sudan.
Critici beweren echter dat de doelstelling van 1,4 miljoen hectare nieuw, leefbaar land onrealistisch is. Zij zeggen dat slechts de helft van dat oppervlak herwonnen kan worden als het waterniveau in de Nijl hetzelfde blijft. Ook zetten ze een groot vraagteken bij de duurzaamheid van het woestijngebruik.
Het Toshkaproject heeft naar schatting jaarlijks zo'n vijf tot negen miljard kubieke meter water extra nodig. Betrokkenen denken dat het weggepompte Nijlwater kan worden gecompenseerd met een miljard kubieke meter regenval, 7,5 miljard kubieke meter grondwater en vijf miljard kubieke meter gerecycleerd drainagewater.
Gaat er echter iets mis met die alternatieve waterbronnen, dan kan het project te maken krijgen met een tekort aan water. Egypte gebruikt nu namelijk al de maximaal toegestane hoeveelheid van 55 miljard kubieke meter Nijlwater per jaar. Die hoeveelheid werd in 1959 vastgesteld bij het Nijlverdrag.
Omdat Ethiopië en Sudan hebben laten weten meer Nijlwater nodig te hebben, kan zelfs het huidige quotum op een zeker moment in gevaar komen. De verdeling van het water in het stroomgebied van de Nijl is een bron van controverse in de regio.
Ook stellen critici vragen bij de kwaliteit van de toekomstige landbouwgrond. Uit tientallen jaren van onderzoek door het Woestijnontwikkelingscentrum groeiden duurzame landbouwmethodes die een rijke oogsten opleverden. Desalniettemin zijn volgens onafhankelijke schattingen 100 hectaren woestijnland nodig om evenveel opbrengst te krijgen als op 1 hectare land bij de Nijl. En ironisch genoeg slaat juist in de Nijlvallei de industrialisatie en verstedelijking toe.
Aangezien de landbouwsector voor minder dan 25 procent bijdraagt aan het nationaal inkomen en 88 procent van het water in het land verbruikt, rijst ook de vraag of er wel een economische basis is voor het creëren van landbouwgrond in de woestijn.
NAALDWIJK - Eén ding staat vast: in Naaldwijk hebben Romeinen geleefd.
Maar waar precies, dát is nog steeds niet bekend. In het nieuwe boek van archeoloog Lourens van der Feijst, De nederzetting te Naaldwijk II. Terug naar de sporen van Holwerda, is wel al te lezen dat het gaat om een vicus (Latijn voor wijk), een nederzetting bij een Romeinse vlootbasis.
De archeoloog schreef zijn boek naar aanleiding van het onderzoek aan de Zuidweg in 2004. "Dit is één van de meest bijzondere projecten waar ik aan mee heb gewerkt,''' vertelt Van der Feijst. "We hebben resten van aardewerk gevonden die niet te vinden zijn bij een normale nederzetting. De inheemse bevolking bouwt altijd volgens een bepaald patroon, maar de plattegronden die wij gevonden hebben, wijken daarvan af.''
Naast de munten en bronzen beeldjes vond de archeoloog ook dakpannen, fresco's en onderdelen van verwarmingsinstallaties, waaruit blijkt dat de Romeinen langere tijd in Naaldwijk geweest zijn. De bijzonderste vondst die hij deed, is het beeldje van de god Serapis, een oude godheid afkomstig uit Egypte. "Deze beeldjes zijn heel zeldzaam en ze zijn tot nu toe alleen in hoofdsteden of op legerplaatsen gevonden.''
Inmiddels is in 2007 en 2008 door archeoloog Jasper de Bruin opnieuw onderzoek gedaan aan de Zuidweg. "Wij zijn er nu zeker van dat de Zuidweg niet dé locatie van de vlootbasis is geweest, maar hij was hier wel heel dichtbij,'' vertelt De Bruin. We zijn erachter dat het fort van de vloot in de 4de eeuw na Christus gesloopt is. De metalen voorwerpen uit het fort zijn waarschijnlijk naar de Zuidweg gebracht om daar om te smelten.''
Die arme Nederlandse kindertjes. Die hebben vanavond niets in hun schoen, want Sinterklaas (de échte!) is even op een snoepreisje naar Egypte.
Daar werd hij donderdagmiddag ontvangen door de Nederlandse kinderen van de Internationale School in Cairo, die natuurlijk ook graag een handje willen van die lieve goede Sint. Sint kwam aan op een Egyptische boot vol pieten en moet het vast bloedheet gehad hebben met zijn mantel en baard in de brandende zon.
Nee, dan het weer in Nederland. Komend weekend wordt het koud en guur, precies het weer waar Sinterklaas zo dol op is. Laat 'ie dus maar snel weer terug komen. Er is nog veel werk te doen voor het vijf december is!
Sabah El Khir! (Dat is Goedemorgen in het Arabisch). Haay, Ik ben Romana. Ik ben 11 jaar en ik wordt 12 op 30 Juni. I k ben geboren in 1996 in Rotterdam, Nederland. Ik ben half Egyptisch en half Nederlands. Ik heb bijna me hele leven in Nederland gewoond tot 2 jaar geleden dan.
Mijn vader miste zijn land, want hij is in Egypte geboren. Dus toen gingen we maar in Egypte wonen. Maar ik ga gelukkig in de zomer- en wintervakantie naar Nederland.
In de zomer kan het hier wel 43 graden worden! Maar in de winter is het niet zo koud als in Nederland. Hier is het minstens 14 graden. Dan moet je wel een winterjas aan maar dan is het toch niet zo koud dat er sneeuw ligt.
Hier is er een enorm groot feest als er iemand gaat verloven, het feest is zelfs nog groter als je gaat trouwen. Er komen zelfs zangers en zangeressen naar dat feest! Ik heb dat wel een paar keer meegemaakt. Zoals die keer dat mijn nicht Mai (spreek je uit als Mei) ging verloven.
Ik ga naar een Internationale school die heet Cairo English School of terwel C.E.S. Toen ik daar kwam sprak ik geen woord engels, maar nu spreek ik vloeiend engels. Ik heb daar veel vrienden maar ik heb maar drie echte vrienden. Het zijn twee jongens en één meisje. De jongens heten; Karim en Asa (spreek je uit als Esa) en het meisje heet Babette. Babette heeft me heel goed geholpen met het leren van Engels.
Op school hebben we een zwembad, een voetbalveld en een theater! Alleen is het theater nog niet af.
Ik doe ook aan buitenschoolse activiteiten. Ik doe aan toneel en honkbal. Toneel is mijn lust en mijn leven daarom wil ik later ook een actrice worden. Maar honkbal kon ik eerst eigenlijk helemaal niet spelen maar nu wel. Ik zit op een soort club, eigenlijk is het een school maar daar speel ik dus honkbal. Maar over drie maanden stoppen ze ermee en dan gaan we voetballen. En dan drie maanden daarna gaan we basketballen.
Eerst vond ik het vreselijk om in Egypte te wonen, maar nu vind ik het eigenlijk wel leuk. Toch mis ik Nederland heel erg.
CAIRO/VOORBURG - Ondanks zijn drukke agenda in Nederland komt Sinterklaas ook naar kinderen in het buitenland. Kwam hij zaterdag met zijn pieten nog aan in Almere, donderdag arriveerde de sint in Egypte. Met zijn stoomboot voer hij over de Nijl naar de hoofdstad Caïro.
Sinterklaas werd ontvangen door de Nederlandse ambassadeur Suzanne Blankhart en door leerlingen van een Nederlandse school. De kinderen waren verkleed als pietjes en gaven tekeningen en verlanglijstjes aan de sint. De school is in 1983 opgericht en telt bijna zestig leerlingen.
Ook de Nederlandse gemeenschap wordt door Sint-Nicolaas niet overgeslagen. Hij brengt vrijdag nog een bezoek aan de Nederlandse ambassade waar dan een tuinfeest is voor de Nederlanders.
Koptische christenen boos over Egyptisch donorverbod
Koptische christenen boos over Egyptisch donorverbod
- Koptische christenen in Egypte hebben verontwaardigd gereageerd op de beslissing van de Egyptische Orde van Geneesheren om niet langer orgaantransplantaties toe te staan tussen mensen van verschillende godsdiensten. Dat meldt de Franse krant La Croix.
'Zuiver racisme' Het besluit over orgaantransplantatie werd enkele dagen geleden goedgekeurd door de raad van de orde. Naguib Gabriel, voorzitter van de Egyptische Unie van Mensenrechten, veroordeelt het decreet als zuiver racisme. Koptische christenen schrijven de beslissing toe aan de sterke invloed van moslimfundamentalisten binnen de orde.
Orgaanhandel De voorzitter van de Orde van Geneesheren, Hamid El Sayed, begrijpt niet dat de beslissing voor zoveel opschudding zorgt. Volgens hem is het besluit genomen om orgaanhandel te verhinderen: Waarom zou een Koptische christen aan een moslim een orgaan afstaan, als hij daarvoor niet betaald wordt?
Koranverzen Verschillende Egyptische geneesheren kondigden inmiddels aan dat ze de richtlijn naast zich neerleggen. Sjeik Gamal Kortb, verbonden aan de prestigieuze Al-Azharu universiteit in Cairo, wees er in een Egyptische krant op dat er geen enkel Koranvers bestaat waarin het moslims verboden wordt aan niet-moslims organen af te staan of van hen een orgaan te ontvangen.
Koptische Kerk Koptische christenen vormen 9 procent van de 81 miljoen tellende bevolking van Egypte. De term Kopten is een equivalent voor Egyptenaren, en is afgeleid van het Griekse woord Aigyptos. De Koptisch Kerk behoort tot de oosterse kerken en is één van de vier vroegste patriarchaten (Jeruzalem, Antiochië, Rome en Alexandrië).
Shenouda III De Koptische Kerk wordt geleid door paus Shenouda III. Als 117e opvolger van Sint Marcus draagt Shenoude de titel Paus van Alexandrië en Patriarch van de Heilige Apostolische Stoel van Sint Marcus de Evangelist.
CAIRO (RKnieuws.net) - Egypte heeft naar nu blijkt vorige maand een christenvrouw gearresteerd en veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf. Deze Bahia Nagy El-sisi zou haar islamitische achtergrond hebben verloochend en beweerde officieel christen te zijn.
Bahia Nagy El-sisi is veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf omdat zij op haar huwelijkscertificaat liet opnemen dat ze christen is. Vorig jaar (november 2007) werd haar zus Shadia om dezelfde reden veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf. Zij werd toen na twee maanden weer vrijgelaten.
De christelijke zussen Shadia en Bahia (beide eind 40) hadden er geen idee van dat zij officieel als moslim geregistreerd staan. 46 jaar geleden werd hun religieuze identiteit zonder hun medeweten veranderd in islamitisch omdat hun christelijke vader, Nagy El-Sisi, overging tot de islam. Beide vrouwen zijn analfabeet.
In 1962 bekeerde hun vader zich kort tot de islam om op die manier van zijn vrouw te kunnen scheiden en voogdij te krijgen over zijn kinderen. Volgens de sjaria mag een christen niet met een moslim trouwen of islamitische kinderen opvoeden. Een paar jaar later ging de vader echter terug naar zijn familie en het christendom. Hoewel het hun vader gelukt is om zich weer als christen in te schrijven, ontdekten Bahia en Shadia dat zij nog steeds officieel moslim zijn.
Zowel Bahia als Shadia zijn getrouwd met christelijke mannen. Als zij officieel moslim moeten blijven, dan zal dit een domino-effect teweegbrengen. Hun mannen moeten zich bekeren tot de islam, anders worden hun huwelijken nietig verklaard. Ook hun kinderen en kleinkinderen worden dan officieel moslim. Bovendien kan deze uitspraak in de toekomst worden gebruikt om andere christenen onder druk te zetten.
Fietsen in de Siwa Oase - Westelijke woestijn en oases Egypte
De Siwa oase is de meest afgelegen en authentieke oase van Egypte. De bevolking is erg relaxed en zeer vriendelijk en behulpzaam. Om de vele bezienswaardigheden te bekijken is het aan te bevelen om een (krakmikkige)fiets te huren.
Rustig peddelend kan je dan de bron van Cleopatra, het orakel van Alexander de Grote en de heuvel van de doden bezoeken.
Als je dan vermoeid en stoffig terug komt in het centrum van de oase is het goed vertoeven bij een van de vele restaurantjes waar je een heerlijke lemon juice kan drinken.
Hoi! Ik ben Babette en ik woon in Egypte. Mijn school heet: Cairo English School (C.E.S). Daar zit ik al twee jaar op. De school is gesticht in 2007! Dus het is best wel nieuw.
We hebben school van 8:15 s morgens tot 2:45 in de middag. Ik moet om 6:00 opstaan want het is een lange rit met de bus naar school.
Mijn favoriete vakken zijn Engels en Art. Ik ben een speciale student, want mijn vader is de wiskundeleraar en mijn moeder is de bibliothecaris. Heel veel mensen vinden dat raar. Ik mag dan ook mee met de leraren-bus.
Ik heb drie vrienden: Asa, Romana en Karim. Ze zijn heel aardig en we zijn allemaal hetzelfde. We kunnen allemaal geen Arabisch! Alle andere kinderen spreken altijd Arabisch en bijna nooit Engels. Romana en Karim zijn Nederlands.
De school heeft een 50 meter zwembad, een theater (daar zijn ze nog mee bezig), een gymzaal (daar zijn ze ook nog mee bezig), een bibliotheek van twee verdiepingen, een lift en een supergroot voetbalveld.
Deze school is de grootste school waar ik ben ooit naartoe ben geweest! De school heeft vier verdiepingen en ook en een dak waar je op kan lopen.
De school hoort eigenlijk internationaal te zijn maar dat lukt niet zo goed. Er zijn ongeveer 8 nationaliteiten.
In Egypte neemt het geweld tussen bevolkingsgroepen toe.
ALEXANDRIE - Drie jongens hebben vorige week in de Egyptische stad Alexandrië geprobeerd in een minibus een islamitisch meisje te verkrachten. Het meisje sprong uit de bus, waardoor ze zwaargewond raakte. Diezelfde week overleed ze aan haar verwondingen. Na arrestatie van de jongens bleek dat ze christen waren.
In Egypte neemt het geweld tussen bevolkingsgroepen toe. Ook christenen maken zich maken zich hieraan schuldig. Zo vermoordde een christen zijn zwager omdat hij moslim was en zijn zus zich tot de islam had bekeerd. Christelijke intellectuelen zoals dr. Samir Marcos maken zich zorgen dat dergelijke incidenten antichristelijk geweld uitlokken.
Een jonge christen uit Beni Mazar, in Zuid-Egypte, met een grote tatoeage van de heilige Joris op zijn arm, zegt dat natuurlijk ook christenen in Zuid-Egypte gewapend zijn. Een priester uit dezelfde omgeving toont zijn revolver. Hij draagt het wapen, met politievergunning, bij zich om zich in geval van nood te kunnen verdedigen.
Het dragen van wapens wil niet zeggen dat deze ook worden gebruikt. Christenen zijn daarin heel terughoudend, maar als de emoties toenemen, gaan zij het gebruik van wapens niet uit de weg. Enkele jaren geleden vermoordde een jonge christen in Wasta, zon 80 kilometer ten zuiden van de Egyptische hoofdstad Caïro, zijn zus die tot de islam wilde overgaan. Ook doodde hij zijn beide ouders, omdat hij hun optreden te slap vond, en een jongere broer.
Emoties die de aanleiding vormenvoor geweld tussen moslims en christenen, nemen steeds meer toe. Regelmatig worden in kerken demonstraties gehouden waarbij christenen anti-islamitische leuzen schreeuwen. In juni ontstonden rellen in Fayum omdat een christelijke jongen een relatie had met een islamitisch meisje. Moslims verbrandden tal van eigendommen van christenen. De ongeregeldheden werden pas beëindigd nadat lokale islamitische en christelijke leiders de jongen uit Fayum verbanden.
In Egypte trekken demonstraties vaak mensen uit lagere sociale klassen aan die hun onvrede willen uiten over de overheid.
Zeker een kwart miljoen mensen zagen de verschijning.
Gebeurtenissen
De Koptische kerk van Onze Lieve Vrouw is de ontmoetingsplaats voor vele Koptische gelovigen uit Caïro. De kerk zou staan op de plaats waar de H. Familie zich zou hebben gevestigd, nadat ze uit Israël moesten vluchten voor Herodes. Eind jaren 60 zagen velen - Kopten, katholieken, protestanten moslims, joden, niet-gelovigen, Egyptenaren en buitenlanders - de lichtgevende figuur van de Maagd Maria. Ook president Nasser van Egypte is één van de vele getuigen.
Op 2 april 1968 verschijnt Maria voor het eerst boven de orthodoxe kerk. Twee monteurs van de lokale busmaatschappij zien tot hun grote verbazing een 'lichtgevende non' op de koepel staan. Eén van hen haalt een priester erbij. Er ontstaat een menigte voor de kerk, die de figuur toeriepen niet naar beneden te springen. Het beeld vervaagt langzaam en verdwijnt.
Een week later is er een nieuwe verschijning en de volgende twee jaar blijft de verschijning in verschillende vormen en vol kleuren komen. Maria spreekt bij geen van de verschijningen.
Ze wordt omschreven als een jong meisje, van een jaar of zeventien oud.
Zij verschijnt vele keren, soms twee of drie keer per week, meestal op dinsdag. Soms duurt de verschijning enkele minuten, maar de langste duurde maar liefst acht uur.
De meeste aanwezigen kunnen de verschijning goed en helder zien. De toegestroomde mensen werden door Maria begroet met een buigen en de verschijning zegende hen.
Er zijn meldingen van bovennatuurlijke genezingen. Wetenschappers hebben de genezingen gecontroleerd, maar kunnen geen natuurlijke verklaring geven. Mensen genezen van schildklier- en blaaskanker, blinden kunnen weer zien, doven weer horen. Ook worden verlammingen genezen en raken mensen van virusinfecties af.
De verschijning is vaak gefotografeerd en er zijn ook televisie-opnamen door de Egyptische televisie gemaakt. Kijk naar een filmfragment met getuigenissen over de gebeurtenissen in Zeitun
Maria verschijnt als zwijgende figuur die de mensen zegent en heelt. Er worden geen boodschappen doorgegeven.
Kerkelijke goedkeuring
Het hoofd van de Koptische Kerk, Kyrillos VI, stelt een onderzoekscommissie in. Op 4 mei 1968 worden de verschijningen officieel goedgekeurd. Op 28 april 1968 komt een Vaticaanse delegatie, die eveneens getuige is van de verschijningen. Hun rapportage aan paus Paulus VI wordt overgenomen. Ook de paus keurt de verschijningen goed
Voor het eerst seksuele intimidatie in Egypte bestraft
Voor het eerst seksuele intimidatie in Egypte bestraft
AMSTERDAM - De vrouwen in Egypte hebben de vlag uitgehangen, want het voor het eerst is er in dat land iemand bestraft voor seksuele intimidatie. De man werd veroordeeld tot drie jaar cel met dwangarbeid en het betalen van een boete van 620 euro omdat hij vanuit zijn wagen Noha Saleh, een 27-jarige filmmaakster, herhaaldelijk probeerde te betasten.
In Egypte is seksuele intimidatie aan de orde van de dag. Maar liefst vier op de vijf vrouwen krijgt er dagelijks mee te maken, meldt het Nederlands Dagblad. Zon tweederde van de mannen geeft toe vrouwen lastig te vallen. Als voornaamste reden wordt gegeven dat vrouwen het zelf uitlokken.
Seksuele intimidatie is in de Egyptische samenleving zo normaal geworden dat voorbijgangers vrouwen nauwelijks te hulp schieten als ze wordt lastig gevallen. Ook de politie weigert aangiften op te nemen. Zelf de politiek en de media doen alsof er niets aan de hand is.
Eindelijk verandering?
De 27-jarige filmmaakster en de hoofdredacteur van de krant Badeel, Muhammed el-Sayyed Said, hebben daar nu verandering in gebracht. De vrouw werd door een man vanuit zijn wagen herhaaldelijk betast. Ze werd zo kwaad dat ze uit woede aan zijn zijspiegel bleef hangen toen hij wilde wegrijden. Uiteindelijk stopte hij en ontstond er een felle discussie tussen de twee. Omstanders kozen zonder naar haar verhaal te luisteren voor de kant van de man.
Onderdrukte maatschappij
Noha wist de man uiteindelijk naar het politiebureau te lokken, maar daar wilden ze haar aangifte pas opnemen als ze met haar vader zou terugkeren en als hij zijn toestemming daar voor zou geven. Dit gebeurde uiteindelijk, maar dit was voor haar iet genoeg. Ze stapte naar de krant Badeel. Samen met haar verhaal werd ook een artikel gepubliceerd waarin de hoofdredacteur de Egyptische mentaliteit hekelde. Zo zou hij hebben geschreven dat het gedrag van de voorbijgangers typisch een onderdrukte maatschappij weergeeft. Hij sprak over een dertig jaar durende hetze tegen vrouwen in naam van de islam en het feit dat vrouwen intimidatie uitlokken omdat ze niet zedig gekleed zouden gaan, is volgens hem een flagrante leugen.
Dit alles leidde uiteindelijk tot de veroordeling van de man. Een woordvoerster van het Egyptisch centrum voor vrouwenrechten is erg blij met de uitspraak. De rechter wilde kennelijk een voorbeeld stellen.
De piramide zonder kop. Zo wordt het ruim 4.000 jaar oude bouwwerk genoemd dat pas werd herontdekt. Dit omdat de top ontbreekt.
Waarschijnlijk werd de piramide gebouwd door koning Menkauhor, een vrij onbekende farao die maar acht jaar aan het bewind was.
De Duitse archeoloog Karl Richard Lepsius beschreef het grafmonument in 1842 als onderdeel van zijn bevindingen in Sakkara. Hij gaf het nummer 29.
Zand Maar de tijd verstreek en acht meter zand bedolf de ontdekking van Lepsius.
Afgelopen anderhalf jaar werd de piramide uitgegraven door het team van de Egyptische archeoloog Zahi Hawass. "De typische stijl van de piramide geeft aan dat het bouwwerk stamt uit de Vijfde Dynastie. Deze periode begon in 2465 voor Christus en eindigde 120 jaar later." aldus Hawass.
De laatste steen van de grote piramide van Gizeh zou rond 2500 voor Christus zijn gelegd. Eerder dus dan de piramide zonder kop.
Binnenin het grafmonument werd een granieten deksel van een sarcofaag gevonden, van het type dat tijdens de Vijfde Dynastie gebruikelijk was.
De Egyptische archeoloog verwacht nog meer kleine piramides te vinden bij de grote van koning Menkauhor.
Processieweg Donderdag werd ook een processieweg onthuld die langs het bouwwerk loopt en waarover ooit hogepriesters liepen. De weg zou stammen uit de Ptolemeïsche periode, die duurde van ongeveer 300 tot 30 voor Christus.
Met een masker voor het gezicht droeg een hogepriester de gemummificeerde resten van een heilige Apisstier over de processieweg.
De Apisstier is een vruchtbaarheidssymbool. Koningen uit het oude rijk werden vaak met de stier vereenzelvigd en als zodanig afgebeeld.
Die werden vervolgens bijgezet in het Serapium, ongeveer een halve kilometer verderop.
Djoser De archeologische plaats in Sakkara is beroemd om de trap-piramide van koning Djoser. Het is de oudste van meer dan 100 piramides, gebouwd in de 27e eeuw voor Christus.
Het merendeel is geplunderd in de oudheid, maar de plek is nog steeds bezaaid met ondergrondse graven en roversholen.
Volgens archeoloog Hawass is slechts een derde van wat er in Sakkara onder de grond ligt ontdekt.
Volgens Test-Aankoop zal de Brugse touroperator Escape Travel aansprakelijk worden gesteld als blijkt dat de Egyptische chauffeur van de verongelukte bus te snel reed. 'Want de touroperator draagt de eindverantwoordelijkheid', aldus de consumentenorganisatie. In een reactie zegt het bedrijf desgevallend zijn verantwoordelijkheid niet te zullen ontlopen.
Bij een busongeval in het zuiden van Egypte kwamen vrijdag zes Belgische toeristen om het leven. Er vielen ook talrijke gewonden. Volgens getuigenissen van passagiers reed de chauffeur van de bus te snel.
Volgens Test-Aankoop draagt Escape door de huidige Europese wetgeving een zware verantwoordelijkheid. 'Van zodra er iets misloopt, draagt de touroperator die een pakketreis aanbiedt het vermoeden van aansprakelijkheid', aldus Hans De Coninck, expert toerisme van Test-Aankoop.
Volgens hem zijn er in binnen- en buitenland precedenten van touroperators die veroordeeld werden na een ongeluk met een slecht onderhouden jeep.
Bij incidenten ligt de bewijslast dus altijd bij de touroperator en niet bij de consument, aldus De Coninck. Bij overmacht zoals een klapband valt de touroperator echter niets te verwijten.
'Verantwoordelijkheid niet ontlopen'
In een reactie liet touroperator Escape Travel maandagavond weten dat het zijn verantwoordelijkheid niet zal ontlopen als het verantwoordelijk wordt gesteld.
Escape Travel zegt in samenspraak met de verschillende instanties en de verzekeringsmaatschappij de nodige stappen te zullen ondernemen om alle getroffen families materieel en moreel te vergoeden.
LUXOR (ANP) - Egyptische en Europese archeologen hebben laten weten dat ze een groot standbeeld van een faraonische koningin hebben ontdekt. Ze deden de vondst vlakbij de beroemde Vallei der Koningen, bij de stad Luxor op de westoever van de rivier de Nijl.
Het gaat om koningin Teye, echtgenote van de Farao Amenhotep III (18e dynastie). Het beeld is 3,62 meter hoog. Amenhotep III regeerde in de veertiende eeuw voor Christus.
De archeologen ontdekten ook twee sfinxen, die Teye en Amenhotep III voorstellen. Daarnaast vonden ze tien zwartgranieten beelden van leeuwengod Sekhmet, die de twee moest beschermen in het hiernamaals.
De Egyptische minister van Cultuur Faruq Hosni noemde de vondsten 'formidabel' en hoopt ze volgend jaar aan het publiek te kunnen tonen.
Archeologen hebben in Egypte, in de woestijn bij Sakkara, een tot nu onbekende piramide van 4.300 jaar oud ontdekt. Dat meldt de Egyptoloog en secretaris-generaal van de Supreme Council of Antiquities, Zahi Hawass.
Volgens Hawass is de piramide vijf meter hoog met een vierkante basis van 22 meter aan elke zijde. Het zou gaan om een piramide voor koningin Seshseshet, de moeder van koning Teti, de eerste koning van de zesde dynastie. Het is de 118de piramide die archeologen hebben ontdekt, aldus Hawass. (belga/lb)
'Los' doet het dan toch niet zo slecht. De nieuwe film van Jan Verheyen, die door onze eigenste filmrecensent Dave Mestdach volledig werd neergesabeld, is geselecteerd voor de officiële competitie op het Internationaal Filmfestival van Caïro. De prent dingt er onder meer mee naar de Gouden Piramide. Het filmfestival in de Egyptische hoofdstad vindt plaats van 18 tot 28 november.
De founding fathers van het Stedelijk Museum Zwolle waren vooral verzamelaars.
De founding fathers van het Stedelijk Museum Zwolle waren vooral verzamelaars.
Alles wat ze ook maar een beetje aansprak werd aangeschaft. Dat leidde tot een collectie die even exuberant als ongrijpbaar was . Dat er publiek op afkwam - meer dan duizend per jaar waren het er niet - was alleen maar meegenomen.
Tot in de jaren veertig hanteerden de verzamelaars het Martini-principe: anytime, anyplace, anywhere. Daarna kwam er wat meer structuur in het aankoopbeleid. In 1950 was er niettemin een grote schoonmaak nodig om het huis op orde te krijgen. Alles wat niet met Zwolle of de provincie Overijssel had te maken werd in dat jaar afgestoten. Of nou ja, bíjna alles: sommige bezittingen waren zo curieus dat de bestuurders het niet over hun hart konden verkrijgen er afstand van te doen.
De mummie bijvoorbeeld. Hoe lang die al in de collectie zit is niet bekend, evemin hoé die erin is gekomen. Daarover doen twee verhalen de ronde. De eerste lezing wil dat een dochter van Willem I, prinses Marianne, na bezwangerd te zijn door haar koetsier naar het buitenland werd gestuurd, waar de schandvlek op het blazoen van de Oranjes niet opgemerkt zou worden. Bij die tijdelijke verbanning werd ze begeleid door de Zwolse dominee G.H. van Senden, die inEgypte een mummie op de kop zou hebben getikt. Weer eens wat anders dan een presse-papier in de vorm van een piramide.
Het tweede verhaal is prozaïscher: de jonge edelman Anthony baron Van Dedem zou de mummie meegenomen hebben van een grand-tour die onder meer door Egypte voerde. De omzwachtelde Arabier is hoe dan ook authentiek, toonde onderzoek in 2002 aan. De mummie bleek 2600 jaar oud te zijn. Waarom de man een tweede stel benen bevatte bleef daarentegen volstrekt onduidelijk.
CAIRO - De monumenten zijn glorieus, maar het afleggen van een bezoekje aan de piramiden van Gizeh is voor menig toerist een nachtmerrie.
Sfinx bij de piramiden van Gizeh.
Opdringerige handelaren, fotografen en kamelendrijvers drommen om de bezoekers heen om hen te verleiden tot de aankoop van scarabeeën, een kunstwerk op papyrus, een beeldje van een farao of tot het maken van een deinend ritje.
Voor een beschermd wereldwonder waren de piramiden altijd opmerkelijk gemakkelijk toegankelijk. Dat is nu afgelopen.
,,Het was een pretpark rond de piramiden, een dierentuin, meent de Egyptische chef-archeoloog Zahi Hawass. ,,Nu hebben we maatregelen genomen om zowel de toeristen als de monumenten te beschermen.
De handelaren zijn uit de woestijn verdreven, alhoewel niet duidelijk is voor hoe lang dat geldt, en een veertien kilometer lang hek is opgetrokken rond de piramiden, voorzien van infrarood-sensoren en veiligheidscameras.
Toeristen komen het terrein op via een nieuw bakstenen poortgebouwtje. Eenmaal binnen worden zij nauwlettend in de gaten gehouden. Wilde klimpartijen van durfals op met name de grootste piramide, die van Khufu, moeten definitief tot het verleden behoren.
Aan de andere kant kan de Egyptische overheid met de camerabewaking beter instaan voor de veiligheid van toeristen, die met name eind jaren 90 soms doelwit waren van moslim-extremisten.
De aanpassingen rond Gizeh zijn onderdeel van een 17 miljoen euro kostend project. Er moet nog een nieuw belichtingssysteem worden aangelegd, een cafetaria worden gebouwd, een bezoekercentrum en een boekwinkeltje. Als het project eenmaal af is, worden toeristen in golfkarretjes rondgereden. (AP)
Nawal El Saadawi schreef een boek: "U zal het moeten lezen"
Aagje, Keltoum06 november 2008 16:49
Een witharige dame van 77 die van een trein springt om een stel dieven op de hielen te zitten. Een vrouwelijke arts die zichzelf met trots 'dissident schrijfster' noemt en met strijdlust vervuld raakt als haar boeken worden gecensureerd en verbrand. Ze bestaat! Als u deze stormram van het feministische schrijverschap nog niet kent, kniel dan neder. Aanschouw: Nawal El Saadawi en haar nieuwe roman Zina, le roman volé.
Met licht verwijtende, onthutste toon spreekt dit monument, rebel van de Egyptische beschaving, me toe. You 'll have to read it. Ze kijkt van mij naar haar boek en dan terug. Hoort u het ook? De dwingende toon van deze woorden? Waarom hééft u het nog niet gelezen? Ik ontmoet deze dame op leeftijd na de avond waarop ze in wereldpremière haar boek voorstelde in het Centre Culturel Arabe in Brussel. Ik heb nauwelijks de kans gekregen haar nieuwe boek door te nemen. Maar dàt was duidelijk een inschattingsfout. Ik moet even slikken onder de strenge blikken van deze 'no- nonsense machine'. Maar dan doe ik waarvoor ik ben gekomen; Mevrouw El Saadawi, vertel me over dat boek van u.
Mevrouw El Saadawi, kan u voor ons nog eens in het kort schetsen waar uw boek over gaat? Zina, het hoofdpersonage is een meisje dat opgroeide op straat. Ze is een onwettig kind, zonder vader en achtergelaten door haar moeder die de schaamte van een bastaardkind niet aankon. Zina wordt min of meer geadopteerd door een muziekleraar die haar talent ontdekt. Uiteindelijk wordt Zina een bekende en belangrijke artieste. Maar dan ontmoet ze een religieuze fundamentalistische fanatiekeling die verliefd wordt op haar. (benadrukt deze zin met zichtbare ernst).
Hij is helemaal gefascineerd door het dansen en het zingen van Zina. Tegelijkertijd is hij ertegen door zijn fanatieke religieuze ideeën. De man houdt van haar en haat haar tegelijkertijd. Hij wordt verscheurd door die tegenstelling. Hoe het verder gaat zal u in het boek moeten lezen.
De naam van uw hoofdpersonage Zina is eveneens de term die in het Arabische gebruikt wordt om overspel aan te duiden. Waarom wilde u hierover schrijven? 'Zina', heeft eigenlijk twee betekenissen in het Arabisch. De eerste is schoonheid en de andere betekent overspel. Maar ik had geen speciale reden om hierover te schrijven behalve dat ik wil schrijven over het leven. Ik houd ervan te creëren. Als ik begin te schrijven komt het verhaal vanzelf. Ik houd ervan te schrijven, dus dat is wat ik doe. Het is zoals muziek maken. Uw werk staat toch ook bekend om de controversiële (feministische) themas die u erin aankaart. Is overspel geen gevoelig thema in de Arabische wereld? Toch wel. Maar àlles wat met seksualititeit te maken heeft is gevoelig in de Arabische wereld. Ik schrijf vanuit wat er in de realiteit gebeurt. Dit is een echt verhaal dat uit het echte leven komt. Maar ik schrijf zeker niet alleen over vrouwen, ik schrijf ook over mannen, heersers, het bestuur en God en duivels.
Met de ondertitel le roman volé verwijst u naar het originele manuscript dat in 2007 in het station van Mechelen werd gestolen. Wat is er gebeurd? (kreunt) Ach, het was een vreselijke nacht. Ik dacht dat ik ging sterven! Ik noem het 'de zwarte nacht'. Ik zat samen met Belgi (Belgi Ahmetaj houdt El Saadawi gezelschap tijdens haar bezoeken aan Europa) op de trein van Rotterdam naar Brussel. Het was een bende van vier mannen die me bestal. Eén van hen probeerde ons af te leiden en de anderen gingen aan de haal met al mijn bagage. Wanneer de trein een tussenstop maakte, stapten de dieven uit en gingen ervandoor met al mijn bezittingen.
Het ging heel snel en ik stapte af om achter hen aan te lopen. Belgi moest aan de noodrem trekken om de trein tot stilstand te brengen! Ze was echt heel moedig. Ze heeft erna veel moeite gedaan om een deel van de bagage en het manuscript terug te vinden maar zonder resultaat.
Hoe was het om de roman helemaal te herschrijven? Het was zeer moeilijk. Sommige elementen zijn wel dezelfde als de oorspronkelijke versie maar het is toch een andere roman geworden. Gelukkig was de uitgever hier in Brussel bereid om de rechten van de verloren roman toch te kopen vooraleer deze versie geschreven was. Maar ik denk dat dit een betere versie is geworden, ik ben sinds de oorspronkelijke versie van de roman geëvolueerd en dus moet het wel een betere versie zijn!
U schreef Zina, le roman volé oorspronkelijk in het Arabisch. Toch verschijnt de roman eerst in het Frans. Mogen fans zich nog verwachten aan een Arabische versie? Het is nog niet gepubliceerd in het Arabisch omdat mijn uitgever in Caïro het weigerde te publiceren. Vorig jaar kreeg hij bezoek van de politie. Hij werd verplicht om de uitgave van twee van mijn boeken te vernietigen. Hij heeft die boeken verbrand. Dus was hij enorm bang om mijn nieuw boek te publiceren. Maar ik zal zeker een andere Arabische uitgeverij zoeken die het boek in het Arabisch wil uitbrengen.
De reacties op uw boeken zijn erg extreem in Egypte. In 2007 werd uw autobiografie zelfs geweigerd op de internationale boekenbeurs van Caïro. In totaal werden vijf van mijn boeken gecensureerd. Het toneelstuk; God Resigns in The Summit Meeting, de roman; Val van de imam en drie delen van mijn autobiografie werden geweigerd op de beurs.
Waarom werd dit gedaan? Een deel van de regering en religieuze fundamentalistische groepen zijn bang. Zowel christelijke- als moslimfundamentalistische groepen. Ook in België of Amerika zijn machtige mensen met geld bang voor een volksopstand. Ze willen niet dat de samenleving verandert want dan zullen ze hun geld, hun macht en hun privileges verliezen. Ik vertegenwoordig een zwijgende meerderheid van miljoenen mensen. De fundamentalistische groepen zijn bang voor die onderdrukte bevolking. De revolutie moet dus afgeblokt worden.
Hoe verwacht u dat dit boek zal worden onthaald? Ik verwacht niet dat het boek goede kritieken zal krijgen. Ik ben een dissidente schrijfster en het probleem met dissidente boeken is dat zelfs sommige literaire critici ertegen zijn. Ze begrijpen de waarde van dit soort boeken niet. Dus ze vallen het aan of negeren het.
Waarom denkt u dat dit zo is? Omdat ze dit nieuwe type van schrijven niet kennen. Ze zijn enkel bekend met het traditionele mannelijke schrijven. Critici zijn nog niet gewend aan deze revolutionaire schrijfstijl. Zelfs vrouwelijke critici zijn beïnvloed door deze patriarchale gedachte. Er zijn maar weinigen die het complexe en revolutionaire van deze literatuur begrijpen, zelfs hier in het Westen. We hebben nood aan feministische critici die deze dimensies in de literatuur begrijpen en waarderen.
Wat is er zo bijzonder aan dit nieuwe type van revolutionaire schrijven. Het is anders dan eender welke ander type schrijven. In Egypte heb je bijvoorbeeld de schrijver Alaa Al Aswani die het boek 'Het Yacoubain' schreef. (in 2002 schreef Al Aswani dit boek waarin hij onder meer homoseksualiteit en druggebruik aankaart). Het boek was een succes en het werd zelfs verfilmd. Dat kan, omdat het een traditionele roman is. Hij bekritiseert de samenleving wel, maar niet zoals dit! (wijst naar haar roman) Ik schrijf over de rebellie van vrouwen en over rollenpatronen. Ik ben in mijn boeken heel gevoelig voor alle soorten van discriminatie zoals klasse, geslacht of religie. Mensen zijn bang om aan themas als religie te raken. Hierover schrijven is heel radicaal. En dus is mijn roman een radicaal boek en is het een revolutionaire manier van schrijven.
Voelt u zich ondanks de vele weerstand toch nog erkend als schrijfster? Oh ja (gesticuleert overtuigd). Er zijn vele groepen die tegen mijn boeken zijn, maar daar staan 'miljoenen' tegenover die van mijn boeken houden. De vrouwen en de armen heb ik mee want dat zijn de mensen die ik vertegenwoordig in mijn boeken. Mensen houden me in Caïro tegen op straat om me te feliciteren met mijn boeken. Jonge mannen en vrouwen vertellen me dat het lezen van mijn boeken hun leven veranderde!
Zijn er andere schrijfsters in het Midden Oosten die uw voorbeeld volgen? Ik gebruik de term 'Midden Oosten' nooit. Te midden van wie of wat? Ik noem het 'de Arabische wereld' of 'Noord- Afrika'. Schrijfsters die zo vooruitstrevend zijn als ik, ken ik zelf niet. Er zijn wel vele schrijfsters maar die schrijven verhaaltjes over uiterlijke schoonheid en het traditionele leven. Maar er zijn wel vele mensen die creëren. Mijn dochter bijvoorbeeld is een poëet en schrijfster. Mijn zoon is een filmproducer. Alleen zijn deze mensen niet bekend omdat ze geen toegang hebben tot het grote geld en de media. Ikzelf ben bekend omdat ik al langer dan vijftig jaar schrijf. Maar de jongere generatie zal in de toekomst bekendheid verwerven. Er is wel wat vooruitgang.
Is er een groot verschil in de manier waarop u en uw kinderen zijn opgegroeid? Absoluut (enthousiast)! Mijn kinderen zijn opgegroeid in vrijheid! We zijn een erg revolutionaire familie! We discussiëren, we zijn het oneens met elkaar en we leren van elkaar.
Zijn er schrijvers die u zelf bewondert? (Knikt overtuigd) Ik lees heel erg graag; Er zijn vele schrijvers die ik bewonder. Ik ga nu geen namen noemen maar ik kan wel zeggen dat ik niet hou van de grote bekende schrijvers die de literaire prijzen winnen. Ze zijn niet bekend om de juiste redenen maar om politieke redenen. Het gaat altijd om politiek weet u wel.
In de 2002 werd de meer gematigde Tomorow Party(politieke oppositiepartij) opgericht. Heeft u het gevoel dat de Egyptische samenleving aan het veranderen is? Zeker en vast (beslist). 50% van de bevolking gaat vooruit en de andere 50% gaat achteruit. Maar ik ben optimistisch. Als er hoop is, is er ook macht en ik denk dat er hoop is. (lacht)
Is er toch plaats voor een gezonde maatschappelijke discussie in Egypte? (denkt na, twijfelt) 'Gezonde' discussie zou ik het niet noemen. Misschien wel in enkele oppositiekranten. Ik lever soms bijdrages aan een onafhankelijke krant. Daarin is er wel wat plaats voor debat. Maar mensen komen ook op straat om tegen de regering te demonstreren. Er is heel duidelijk een strijd, een conflict.
Hoe reageert de regering en president Moebarak daarop? Moebarak wil dat zijn zoon hem opvolgt als president. De bevolking laat van zich horen omdat ze dat niet willen. Af en toe laat hij mensen oppakken en in de gevangenis opsluiten. Hij laat ook journalisten opsluiten. Van een democratie kan je dus niet spreken.
Is het niet moeilijk om in een land te wonen met zo'n tegenstrijdigheden waar u zelf zowel geliefd als gehaat wordt? Ik ga terug naar Egypte. Ik heb de rechtszaak gewonnen (In Egypte liep een rechtszaak tegen El Saadawi waarbij de aanklager de opheffing van haar nationaliteit eiste omwille van haar controversiële ideeën) en heb gedaan met het doceren aan de universiteit in Amerika. Tegen mei ga ik terug naar Egypte om er te wonen en te schrijven. Dit is niet de eerste strijd die ik lever, weet u.
Nawal El Saadawi. Zina, le roman volé is verschenen bij Luc Pire / Grand Miroir Oktober 2008, p 314, ISBN:978-2-87415-972-5
Mahfouz gold als het (linkse) geweten van Egypte. Zijn kritiek op de Egyptische samenleving met zijn fundamentalisme en dictatoriale presidenten heeft hij nooit onder stoelen of banken gestoken, reden waarom scholen enkele boeken van hem van de examenlijsten weerden. Reden ook waarom een religieuze fanaat op 14 oktober 1994 de schrijver met een mes te lijf ging, dat in Mahfouzs nek terecht kwam, een zenuw raakte en de rechterhand van Mahfouz, zijn schrijfhand, nagenoeg van al zijn kracht beroofde.
Naguib Mahfouz werd op 11 december 1911 in Caïro geboren als kind van een middenstander. Op de leeftijd van 23 jaar studeerde hij af in de filosofie aan de Universiteit van Caïro.
Hij was één van de eersten in de Arabische wereld die de westerse romanvorm hanteerde en schreef realistisch over de ervaringen van de Egyptenaren in de twintigste eeuw met kolonialisme en despotisme. Als zijn meesterwerk geldt de Caïro trilogie over drie generaties van de familie Abdel Jawad.
In de ban
De hoogste islamitische autoriteit in Egypte, Al-Azhar, deed zijn boek Kinderen van Gabalawi in 1959 in de ban, omdat het godslasterlijk zou zijn en islamitische regels zou overtreden.
In de roman komen karakters voor die duidelijk zijn gemodelleerd naar God, Jezus, Mohammed, Adam en Mozes. Met zijn steun aan het Camp-David-vredesverdrag van Egypte met Israël haalde hij zich in 1979 de woede van talloze Arabische landen op de hals, die zijn werken verboden.
Islamitisch fundamentalisme zag hij als een groot kwaad.
Na de aanval op hem in 1994 waarschuwde Mahfouz: Ze proberen het licht van rede en verstand te doven. Pas op!
Egypte krijgt gestolen kunst uit farao-tijd terug van Spanje
Egypte krijgt gestolen kunst uit farao-tijd terug van Spanje
CAÏRO - Uit Spanje keren deze week drie gestolen kunstvoorwerpen uit de periode van de faraos terug naar Egypte.
De Oudheidkundige Dienst in Caïro verklaarde donderdag dat het Egyptisch museum in Barcelona na hardnekkige onderhandelingen en een klacht uiteindelijk heeft toegegeven de vondsten uit het Nieuwe Rijk (ca. 1530-1292 v. Chr.) terug te geven aan het land van herkomst.
Het gaat om een bijzonder fijn gevormd hoofd van een mannelijk beeld uit basalt, de granieten buste van een hoge ambtenaar en een reliëf. Het reliëf zou uit de muur van een grafkamer in Luxor uitgebroken zijn. Het vertoont twee naast elkaar staande vrouwen, waarbij de ene aan een lotusbloem ruikt en de andere een kelk in de hand houdt.
De Oudheidkundige Dienst heeft onder haar secretaris-generaal Zahi Hawass de afgelopen jaren vele gestolen antiquiteiten terug naar Egypte gehaald. De archeologische artefacten werden meestal door Egyptenaren gestolen en het land buiten gesmokkeld, vaak geholpen door corrupte ambtenaren die tegen smeergeld certificaten voor de export gaven, waarin de waardevolle objecten werden beschreven als kopieën.
Vele Egyptische oudheden in internationale musea zijn afkomstig uit de tijd toen in Egypte nog de zogeheten deling van vondsten in praktijk was. Toen werden de vondsten tussen de buitenlandse archeologen en de Egyptische staat verdeeld.
Hieronder treft u een overzicht aan van verschillende activiteiten op het vlak van de Egyptologie.
Het boek 'De Verborgen Tombe'
In zijn debuutroman De Verborgen Tombe neemt de Nederlandse egyptoloog Huub Pragt u mee naar het Oude Egypte rond het jaar 1000 voor Christus. Het verhaal speelt zich af in de 21ste dynastie. Pinodjem de hogepriester van Amon en zijn zonen Masaharta en Mencheperra voerden in die tijd een nauwgezet plan uit. De mummies van de farao's uit het Nieuwe Rijk werden uit hun graven in het Dal der Koningen gehaald om opnieuw te worden ingewikkeld. De priesters lieten de mummies van de koningen in eenvoudige houten kisten herbegraven in goed verscholen cachettes. De kostbare grafuitrustingen van de faraos werden elders verstopt. Op deze manier vergaarde de familie van Pinodjem een enorm fortuin. Maar wat is daarmee gebeurd?
Kevin Savernake is een jonge egyptoloog uit Oxford. Samen met zijn vriend Marc Spencer en zijn Franse collega Isabelle Montet gaat hij op basis van gegevens op een papyrus uit Aberdeen zoek naar het graf van een van de zonen van Pinodjem, de generaal en hogepriester van Amon Mencheperra. Misschien dat daar het antwoord ligt.
Het boek verschijnt eind november 2008. U kunt het echter nu al wel via deze website bestellen. Het wordt u dan begin december toegezonden.
Pagina's 287. Prijs 19,90 exclusief verzendkosten. ISBN 978-90-810474-2-5.
Vanaf dinsdagmiddag 11 november 2008 gaat in het Allard Pierson Museum te Amsterdam de cursus De Verborgen Tombe van start. Hierin worden de historische achtergronden besproken van het verhaal uit de gelijknamige roman dat zich afspeelt in de 21ste dynastie. Dezelfde cursus wordt in Leiden in het Rijksmuseum van Oudheden gegeven vanaf zaterdagmiddag 15 november 2008. De cursus bestaat uit vier lessen. Voor beide locaties zijn nog enkele plaatsen beschikbaar: informatie.
Lezing
Op woensdagavond 12 november 2008 verzorgt Huub Pragt een gratis lezing 'De mysterieuze dood van farao Toetanchamon' in de Zeeuwse Bibliotheek te Middelburg: informatie.
Studenten eisen vrijlating Egyptische blogger in Brussel
06/11/2008 15:21
Een veertigtal liberale Nederlandstalige en Franstalige studenten hebben donderdag gemanifesteerd voor de Egyptische ambassade in Brussel. Ze eisten de vrijlating van Kareem Amer, een Egyptische student die sinds twee jaar gevangen zit in zijn land voor zijn blog op het internet, waarin hij kritiek uitte op de regering van Moubarak en de religieuze instituten in het land.
De manifestanten eisten respect voor de vrijheid van meningsuiting in Egypte en moedigden de Belgische autoriteiten aan om maatregelen te nemen. "De regering-Moubarak respecteert de fundamentele principes van vrijheid niet", stellen ze. Met deze actie willen de studenten ook het grote publiek sensibiliseren. "We vragen de vakantiegangers niet om Egypte of China te boycotten, maar willen hen wel waarschuwen over de politiek van deze landen. De mensen zijn niet voldoende geïnformeerd over de situatie en het is positief als onze actie hen de realiteit doet ontdekken", zei een studente. (SVR)
CAIRO (ANP) - Een ezel in Egypte heeft onlangs een celstraf van 24 uur uitgezeten nadat hij een maïskolf uit een akker had gestolen. Dat meldden Egyptische media .
Het dier was opgepakt bij een controlepost in de Nijldelta. De eigenaar van de landbouwgrond, een instituut voor agrarisch onderzoek, had bij de politie geklaagd dat geregeld gewassen verdwenen.
Een rechter veroordeelde de ezel tot de gevangenisstraf. De eigenaar kreeg een boete van 50 Egyptische pond (ongeveer 6 euro). De identiteit van het hoefdier is niet bekendgemaakt.
Vakantiegangers niet op de foto met aangeklede aap
Vakantiegangers niet op de foto met aangeklede aap
Betaal er tijdens de vakantie in Turkije, Marokko, Tunesië en Egypte vooral niet voor om op de foto te mogen met een aap of ander wild dier. Die waarschuwing geeft Stichting AAP bij het begin van de vakantie-uittocht.
De baasjes trainen de dieren door ze pijn te doen, meldt AAP. Chimpansees lopen normaal op handen en voeten, maar leren poses aan te nemen doordat de baas de ketting om de nek van het dier aantrekt of de pink achterover drukt. Ook worden hoektanden afgezaagd of weggehaald en krijgen oudere dieren vaak drugs om ze rustig te houden.
Om deze praktijken te stoppen, werken AAP en WSPA (World Society for the Protection of Animals) deze zomer samen met reisorganisaties en de Turkse autoriteiten. Op de reisbescheiden van vakantiegangers prijkt bijvoorbeeld een speciale waarschuwing voor dit soort dierenleed.
Toeristen wordt ook gevraagd om aap en baas te fotograferen en het voorval te melden bij de reisorganisatie of Stichting AAP.
CAIRO (ANP) - Nederland heeft aan Egypte een eeuwenoud beeldje teruggegeven dat in de jaren tachtig door een team archeologen in het land is opgegraven. Dat heeft de Egyptische autoriteit voor antiquiteiten, de SCA, bekendgemaakt.
Egypte drong er al langer bij de Nederlandse regering op aan het 8,5 centimeter hoge beeldje, dat vermoedelijk dateert uit de dertiende eeuw voor Christus, terug te geven. Nederlandse en Britse archeologen vonden het antieke beeldje in 1985 in Saqara, even ten zuiden van de Egyptische hoofdstad Cairo.
Volgens de SCA heeft een Nederlandse ondernemer het kunstwerk gekocht op een veiling in Brussel. Toen een Nederlands museum voor een tentoonstelling de authenticiteit van het beeldje wilde verifiëren bij de Egyptische autoriteiten, bleek het gestolen te zijn. Via de Nederlandse justitie is het kunstwerk terechtgekomen in het Egyptisch Museum in Cairo, waar het wordt gerestaureerd.
In het boek 'Een moslima ontsluiert' (Houtekiet, 2005) bundelt de Nederlandse schrijfster van Pakistaanse afkomst niet alleen haar columns uit de Nederlandse krant NRC maar vertelt ze ook het persoonlijke verhaal van haar eigen geplande uithuwelijking. Een indringend relaas dat ons heel veel leert over de familiale verhoudingen in de Pakistaanse moslimwereld. Een fragment.
(Naema weet dat haar ouders een huwelijk hebben gepland voor haar, zoals dat de gewoonte is in hun familie en cultuur, maar weigert zich daar bij neer te leggen. Haar ouders reizen toch af naar Pakistan om de 'deal' daar te regelen. Terug in Nederland barst de bom.)
Het is stil als ik binnenkom. Ik voel de spanning. Mijn broers en zussen kijken me aan alsof ik een misdaad heb begaan. Jeetje, iedereen is boos op mij! Het feest verloopt zoals gebruikelijk. Veel eten, wat rondhangen en naar de satelliet-tv kijken. Weinig aandacht voor de anderen. Na het eten zitten we met zn allen bij elkaar in de woonkamer. Daar komt de speech! Naema, spreekt mijn vader me streng en krachtig toe, jij bent klaar om te trouwen en wij zijn naar Pakistan geweest om je huwelijk te regelen. We hebben er kennisgemaakt met een heel goede familie en hun zoon is perfect geschikt voor jou. Daar gaan we weer. Deze man is ook bereid om met jou te trouwen. Bereid om met mij te trouwen Alsof ik een zielig hoopje mens zou zijn, een wanhopige idioot. Alsof mijn leven niets zou voorstellen als ik niet getrouwd zou zijn met een Pakistaanse man. Zouden ze me nu echt nog meer onder druk willen zetten om in te stemmen met een verloving? We hebben je verloofd met Tariq. Stilte. Je bent verloofd. Mijn vader praat zacht maar zijn woorden komen keihard aan, als een veroordeling tot levenslange gevangenisstraf. Ik voel me heel klein worden, week in mijn maag. De stilte is pijnlijk. Mijn broers en zussen kijken me aan met een blik die doet vermoeden dat ze al veel langer weten wat er aan de hand is, alleen mochten ze het van papa niet vertellen. In de ogen van mijn oudste zus lees ik bezorgdheid. Zij is al jaren getrouwd met een Pakistaan. Alleen een huwelijk met een Pakistaan is een gelukkig huwelijk. Mijn vader is nog niet uitgepraat. Pakistaanse ouders zijn verplicht om hun kinderen uit te huwelijken. Jij bent een Pakistaanse vrouw en geen Nederlandse. Je moeder en ik gaan niet werkloos toekijken hoe jij je onttrekt aan je plichten als goede moslim en goede Pakistani. Ik voel een brok in de keel maar wil niet huilen. Ik moet sterk zijn. Het enige wat er uitkomt, is een onzekere fluistering. Ik had toch gezegd dat ik niet met Tariq wilde trouwen, toen aan de telefoon? Waarom hebt u hem dan toch met mij verloofd? Ik slik mijn angst weg en begin opnieuw. Ik heb toch het recht om zelf mijn partner uit te kiezen?! Zonder mijn toestemming kàn er geen verloving zijn. Maar mijn vader heeft geen zin in een discussie. Naema, ik had je al verloofd voor je me in Pakistan belde. We hebben je verteld wat we gingen doen voor we vertrokken. Ik ben sprakeloos. Mijn vader luistert gewoon niet. Het heeft geen zin dat ik hem tegenspreek.
LONDEN (ANP) - Een onbekende eigenaar van een wijnkruik wordt binnenkort miljonair. Dat blijkt uit de catalogus van een veiling van Islamitische kunst bij Christie's, die volgende maand plaats heeft in Londen.
Het item was in januari al geveild en bracht toen ruim 274.000 euro op, terwijl de opbrengst was geschat op 125 tot 250 euro. Onderzoek wees uit dat de kruik, die in de 19e eeuw in Frankrijk zou zijn gemaakt, in feite een duizend jaar oude, zeer bijzondere kristallen lampetkan was. Daarop werd in overleg met de eigenaar de veiling van het item ongedaan gemaakt. Details over zijn identiteit en de overeenkomst werden niet bekendgemaakt.
Volgende maand wordt de kruik alsnog geveild. De verwachte opbrengst van de in Egypte gefabriceerde kan is 3,7 miljoen euro.
Voor zover bekend bestaan er in de wereld slechts zes andere exemplaren. Die staan doorgaans in prestigieuze musea en kathedralen.
Baas van stokerij Filliers bij slachtoffers ongeval Egypte
Baas van stokerij Filliers bij slachtoffers ongeval Egypte
Jan Filliers van Graanstokerij Filliers is één van de slachtoffers.
Vier van de 26 gewonden zijn er ernstig aan toe.
HLN update: Bij een busongeval in Egypte zijn zes Belgen om het leven gekomen. Vier Belgen raakten zwaargewond. In totaal waren er 32 Belgische toeristen aan boord van de bus. Dat meldt touroperator Escape Travel uit Brugge, die de reis van de Belgen organiseerde. Eén van de dodelijke slachtoffers is Jan Filliers van de gelijknamige jeneverstokerij in het Oost-Vlaamse Bachte-Maria-Leerne bij Deinze.
Geen ander voertuig betrokken Bij het ongeval was geen enkel ander voertuig betrokken, zegt directeur Paul Ryckaseys van Escape Travel, die geen informatie heeft over de precieze omstandigheden waarin het ongeval gebeurde. In ieder geval reed het voertuig in een colonne van meerdere bussen. Het busongeval, op de weg van Aswan naar Aboe Simbel, gebeurde omstreeks 7 uur lokale tijd (5 uur in België).
In Egypte zijn vier broers in hechtenis genomen omdat ze hun volwassen zus als een waakhond aan de ketting hadden gelegd. De vier broers, tussen 36 en 56 jaar oud, hadden hun 46-jarige zus met een ijzeren ketting naast het huis vastgebonden. De ketting was bevestigd aan de benen van de vrouw.
De vrouw kreeg alleen droog brood en kaas te eten en moest onder de blote hemel slapen. Na twee maanden slaagde ze er eindelijk in te vluchten. De broers, die in een dorp ten zuiden van Caïro leven, wilden beletten dat hun zus terug zou keren naar haar ex-man.
Het koppel, dat samen een dochter heeft, was pas gescheiden. Haar ex-man, die de scheiding aanvroeg, was ondertussen al opnieuw getrouwd.
Belgische touroperators eisen betere hygiëne in hotels
Belgische touroperators eisen betere hygiëne in hotels
zwembad
De Belgische touroperators willen meer hygiëne in buitenlandse hotels. Alsmaar vaker worden toeristen besmet met een of andere hotelbacterie, die in sommige gevallen zelfs dodelijk kan zijn.
Het voorbije weekend werden weer 140 Vlamingen geëvacueerd uit Egypte. In hun hotel was legionella pneumophila uitgebroken, een bacterie die kan lijden tot een longontsteking en in het ergste geval zelfs dodelijk is.
De Belgische operators kondigen nu acties aan om de buitenlandse hotels aan te zetten meer begaan te zijn met de algemene hygiëne.
Dodelijke slachtoffers busongeval Egypte lid van drie families
Dodelijke slachtoffers busongeval Egypte lid van drie families
(Belga) De zes Belgen die vrijdagochtend om het leven gekomen zijn bij een busongeluk in Egypte, behoorden tot drie verschillende families. Dat zegt woordvoerder François Delhaye van de Federale Overheidsdienst (FOD) Buitenlandse Zaken. Ook werd duidelijk dat naast de zes doden, alle 26 andere Belgen aan boord van de bus gewond raakten. Vier zijn er ernstig aan toe.
De in totaal 32 Belgen die op de bus aanwezig waren boekten hun reis allen bij Reisburo Paul de Feyter uit Hoboken of bij Amontour uit Deinze. Drie van de overledenen maken deel uit van dezelfde familie, zegt François Delhaye. Over de identiteit van de slachtoffers kan hij nog geen concrete informatie kwijt. Bijstandsorganisatie Mondial Assistance verduidelijkt dat naast de zes doden, 26 gewonden vielen - en geen 23 zoals eerder gemeld. Onder die 26 bevinden zich vier zwaargewonden. Nog volgens Mondial Assistance worden de slachtoffers en hun aanverwanten zowel ter plaatse als in België bijgestaan door een professioneel interventieteam. (SER)
Filip en Mathilde brengen bezoek aan slachtoffers busongeval Egypte
Filip en Mathilde brengen bezoek aan slachtoffers busongeval Egypte
(Belga) De koning, de koningin en de leden van de koninklijke familie drukken hun medeleven uit met de families van de slachtoffers van het busongeval in Egypte vrijdagochtend. Daarbij kwamen zes Belgen om het leven. Prins Filip en prinses Mathilde, die momenteel in Egypte verblijven, brengen in de loop van vrijdagnamiddag in een hospitaal in Caïro een bezoek aan enkele van de gewonden.
Welk ziekenhuis Filip en Mathilde precies zullen bezoeken is niet helemaal duidelijk, vermits de gewonden naar verschillende ziekenhuizen in de hoofdstad werden overgebracht. Het busongeval, op de weg van Aswan naar Aboe Simbel, gebeurde omstreeks 7.00 uur lokale tijd (5 uur in België). (SER)
31/106 Belgische toeristen omgekomen in Egypte, rest van groep vanavond terug
In de omgeving van Aswan, in het zuiden van Egypte zijn er donderdagnacht zes Belgische toeristen om het leven gekomen bij een busongeluk. 29 anderen raakten gewond. Twee bussen van touroperators uit Deinze en Hoboken waren betrokken bij het ongeluk. De slachtoffers worden vrijdagavond gerepatrieerd naar België.
De toeristen waren op het moment van het ongeluk op weg naar de tempels van Abu Simbel (foto). Volgens de VTB-VAB-reisbijstand zouden er zes doden, vier zwaargewonden en 22 andere gewonden zijn. De meeste slachtoffers zouden uit de omgeving van Gent en Deinze komen. Er waren ook enkele toeristen uit Antwerpen en omstreken bij het ongeval betrokken. Het zou gaan om twee grote families die een rondreis deden door Egypte.
De toeristenbus zou om een tot nu toe onduidelijke reden over kop zijn gegaan. Vermoed wordt dat de bus een klapband kreeg, maar andere getuigen spreken van een probleem aan het stuur. De gewonden werden overgebracht naar een ziekenhuis in de omgeving.
De coördinatie van de hulp gebeurt door reisbijstandsorganisatie Mondial Assistance. Er is een dokter ter plaatse en er werd ook nog eens een vliegtuig naar de plaats van het onheil gestuurd, met twee verpleegsters aan boord. In eerste instantie werden de slachtoffers van Abu Simbel overgebracht naar Caïro. Vrijdagavond volgt de repatriëring naar België.
Steeds meer moslimas claimen met de koran in de hand vrouwenrechten. Bijzonder is dat de nieuw opgerichte groep direct in discussie gaat met religieuze autoriteiten.
Ook wil GIERFI studiebijeenkomsten over islamitisch recht organiseren en publicaties uitbrengen in samenwerking met internationale wetenschappers. Het streven is het islamitisch recht te hervormen door een nieuwe interpretatie van de koran en islamitische leefregels (soenna) vanuit vrouwelijk perspectief.
Voorzitster van de studiegroep is Asma Lmrabet, die onder andere het boek Simpelweg Moslima publiceerde. Volgens Lmrabet heeft een seksistische lezing van de oorspronkelijke teksten door de eeuwen heen bijgedragen aan discriminatie en onderdrukking van vrouwen. Lmrabet wil enerzijds het westerse beeld van de moslimvrouw corrigeren en anderzijds de vinger leggen op discriminerende interpretaties van de bronteksten van de islam.
Het zogenaamde islamitisch feminisme krijgt van verschillende kanten kritiek. Terwijl islamgeleerden stellen dat de feministes niet over voldoende kennis beschikken om de bronteksten te interpreteren, vinden wetenschappers de benadering vanuit een islamitisch perspectief niet historisch genoeg. Seculaire feministes ten slotte twijfelen vaak aan de oprechtheid van gelijkheidseisen door religieuze vrouwen.
CAIRO - Als een vrouw geslagen wordt door haar man mag ze terugslaan.
Dat heeft de hoogste soennitische autoriteit in Egypte bepaald, berichtte de krant al-Youm maandag.
Huiselijk geweld
Iedereen heeft het recht zichzelf te verdedigen, of het nu een man of een vrouw is, want alle mensen zijn gelijk voor God, aldus Sheikh Hamid al-Atrash, de voorzitter van de instantie die fatwas en islamitische regels uitvaardigt in Egypte.
Volgens mensenrechtenorganisatie Amnesty International komt 35 procent van de vermoorde Egyptische vrouwen in Egypte om door huiselijk geweld.
Twee klappen
Een Saudische religieuze leider bepaalde onlangs dat vrouwen hetzelfde geweld tegen hun echtgenoot mogen gebruiken als tegen hen gebruikt wordt.
Een Turkse religieuze leider deed daar nog een schepje bovenop: Ze moet twee klappen uitdelen voor iedere ontvangen klap. Dat heeft de hoogste soennitische autoriteit in Egypte bepaald, berichtte de krant al-Youm maandag.
Huiselijk geweld
Iedereen heeft het recht zichzelf te verdedigen, of het nu een man of een vrouw is, want alle mensen zijn gelijk voor God, aldus Sheikh Hamid al-Atrash, de voorzitter van de instantie die fatwas en islamitische regels uitvaardigt in Egypte.
Volgens mensenrechtenorganisatie Amnesty International komt 35 procent van de vermoorde Egyptische vrouwen in Egypte om door huiselijk geweld.
Twee klappen
Een Saudische religieuze leider bepaalde onlangs dat vrouwen hetzelfde geweld tegen hun echtgenoot mogen gebruiken als tegen hen gebruikt wordt.
Een Turkse religieuze leider deed daar nog een schepje bovenop: Ze moet twee klappen uitdelen voor iedere ontvangen klap.
Egyptische leraar slaat kind dood dat huiswerk niet maakte
Egyptische leraar slaat kind dood dat huiswerk niet maakte
In de Egyptische havenstad Alexandria heeft een leraar een elfjarige schooljongen in de klas doodgeslagen. De kleine Islam had zijn huiswerk niet gemaakt en daarom wilde hij hem straffen, zei de 23-jarige leraar tijdens zijn verhoor door de politie. Dat berichtte de krant Al-Masry Al-Yom vandaag in Cairo.
Niet de bedoeling Het was echter niet zijn bedoeling het kind te doden. De jongen was door de hevige slagen van de leraar buiten bewustzijn geraakt. Hij stierf korte tijd later in het ziekenhuis. (dpa/eb)
Hilversum 22 oktober 2008 - Een Koptisch-orthodoxe priester is door een gerechtshof in de Egyptische hoofdstad Caïro tot vijf jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens valsheid in geschrifte. Priester Metaos Wahba zou een huwelijksverklaring hebben ondertekend, terwijl hij wist dat de bruid een vals identiteitsbewijs had overlegd dat vermeldde dat zij christen was.
Discriminatie Egyptische identiteitsbewijzen vermelden bij de personalia ook de religieuze overtuiging. Bekeerlingen tot het christendom, worden vaak het slachtoffer van discriminatie en ondervinden tal van moeilijkheden als zij de gegevens in hun paspoort willen laten wijzigen.
Vervalst paspoort De tot het christendom bekeerde Riham, slaagde er niet in het voor het huwelijk met haar christelijke vriend vereiste paspoort te bemachtigen waarin haar nieuwe geloofsovertuiging werd vermeld. In Egypte is het een moslim verboden te trouwen met een aanhanger van een andere religie. Riham besloot daarop een vervalst paspoort aan de pastoor voor te leggen.
Geen bewijs Pastoor Metaos Wahba wist van de paspoortvervalsing, oordeelde de rechter. Mensenrechtenorganisatie International Society for Human Rights (ISHR), stelt echter dat voor dat oordeel geen bewijs bestaat. Het gerechtshof veroordeelde de priester op 12 oktober tot vijf jaar cel, meldt de Duitse afdeling van ISHR. Het echtpaar is voortvluchtig.
Mensen met een handicap moeten ook in Egypte meetellen
Mensen met een handicap moeten ook in Egypte meetellen
Mustafa met zijn straathandel Copyright: Rozemarijn Esselink
30 april 2008 (OPINIE) - Gehandicapte mensen blijven hier voornamelijk binnen, hoorde ik regelmatig. Getuige de vele mensen met zichtbare beperkingen op straat in Cairo, zou je dat niet zeggen. Zijn er belangenorganisaties en waar werken ze zoal aan vroeg ik me af. Ik bezocht er twee.
Jawel, gewerkt wordt er: de organisatie Shumuu is erg actief om de mensenrechten onder de aandacht te brengen. Het SETI Center stimuleert een inclusieve samenleving. Ouders en familie van kinderen met psychiatrische en verstandelijke beperkingen worden getraind in hoe ze hun kind het best kunnen begeleiden en stimuleren in de eigen omgeving.
Tot voor kort was de Egyptische overheid niet geïnteresseerd in mensen met beperkingen. Maar aan het eind van 2007 nam die, mede op aandringen van samenwerkende gehandicapten- en mensenrechtenorganisaties, voor het eerst het initiatief tot het opstellen van een rapport over de positie van gehandicapten. Daarin gaat men uit van dertien tot vijftien procent gehandicapten binnen de totale Egyptische bevolking. Wellicht zijn het reële cijfers. Want loop een kwartier op straat in Cairo en je komt minstens twintig mensen met zichtbare beperkingen tegen. Mannen vooral. Gehandicapte vrouwen zitten, overigens net als de meeste vrouwen zonder beperkingen, grotendeels thuis. Mannen met één been, mannen op krukken, mannen op een plank met wieltjes, mannen zonder benen, blinde mannen. I n groten getale bevolken ze Egypte´s hoofdstad. Sjouwend met zware lasten, bedelend, papieren zakdoekjes verkopend of lurkend aan de waterpijp.
Alleen mensen die betaald werk gehad hebben kunnen een beroep doen op een bescheiden vorm van sociale zekerheid als ze gehandicapt raken. Is dat niet het geval dan dient de familie als vangnet om te overleven. Als je gehandicapt bent krijg je een ID Card, een documentje waar je in de praktijk weinig tot niets aan hebt. Een rolstoel is geen uitzondering in het straatbeeld, maar er lijkt slechts één type te bestaan: breed, roestig, zwaar, met lekke banden. Als je er al een hebt kunnen bemachtigen heeft dat, vanwege de uiterst ingewikkelde bureaucratie, vaak jaren geduurd voor het zover was. Ziehier, enkele feiten waar een gehandicapte Egyptenaar dagelijks mee te maken heeft. Overheidsbeleid dat ook rekening houdt met beperkingen, nee dat is er (nog) niet. Ook over de infrastructuur kan ik kort zijn: die is er nauwelijks. Heel af en toe is er provisorisch een afrit op een stoeprand gemaakt. Maar de fysieke toegankelijkheid neemt de laatste jaren eerder af dan toe. Vanwege het razend drukke verkeer worden nieuwe trottoirbanden maar liefst 30 centimeter hoog gemaakt. Allemaal om autos op de stoep te weren.
Slechts een tot twee procent van de gehandicapte Egyptenaren zou ooit een of andere vorm van hulp en ondersteuning ontvangen, zo blijkt uit een rapport van Caritas-Egypt, een non-profit NGO, actief op de terreinen gezondheidszorg, alfabetisering en hulp aan jongeren, vluchtelingen en vrouwen.
CAIRO, 2 oktober 2008 (IPS) - "Toen ik Darfoer verliet, ontsnapte ik aan de hel van de dood", vertelt Galoud, één van de vele mensen die uit Darfoer naar Egypte vluchtten. "Maar hier kwam ik in de hel van het leven. Dat is het enige verschil."
In een gedeeld, gehuurd appartement in een arme buitenwijk van Caïro vertelt Galoud zijn verhaal. Hij trok door de barre woestijn om zijn herinneringen van vervolging en dood achter zich te laten en een nieuw leven op te bouwen in Egypte. Maar al snel bleek ook daar weinig hoop te zijn.
Galoud is één van de naar schatting 150.000 vluchtelingen in Egypte. Dat cijfer slaat op officiële vluchtelingen, asielzoekers en nog vele duizenden die afgewezen zijn maar toch in het land blijven. Van de erkende vluchtelingen is 75 procent van Soedanese afkomst, gevolgd door 16 procent Somalis en een kleiner aantal vluchtelingen uit Ethiopië, Eritrea en Sierra Leone.
Galoud kon enkel overleven door in vuilnis te zoeken naar metaal dat hij kon verkopen. Na drie jaar is hij alle hoop verloren om een goed leven uit te bouwen in Caïro. Hij verdient ongeveer drie dollar per dag, maar moet per maand al 75 dollar huur betalen voor het appartement. Ik ben uitgeput door al het werk. Al wat ik wil, is werkzekerheid, zegt hij. Ik kan niet blijven, en ik kan niet weg. Daarom heeft Galoud aan een ver familielid gevraagd om hem vierhonderd dollar te sturen, waarmee hij zich naar Israël kan laten smokkelen.
Geen goede bestemming
Egypte is geen eindbestemming voor migranten, zegt Ibrahim El Nour, een Soedanese professor aan de American University in Cairo. Het fungeert enkel als transitland voor de meeste migranten. Ze komen uiteindelijk ergens noordelijker terecht.
Egypte, een land dat maar over weinig middelen beschikt, kent een officieel werkloosheidscijfer van 20 procent, en het pleidooi voor de rechten van vluchtelingen valt er in dovemansoren.
Hoewel de Egyptische regering de Soedanezen als broeders ziet en de grenzen openstelt voor vluchtelingen, met name uit de buurlanden, is het moeilijk voor de vluchtelingen om zich te integreren. Ze vinden geen job en hebben nauwelijks toegang tot de gezondheidszorg of onderwijs.
Die lippen! Sensueel en doorbloed, uitnodigend vooruitgestoken, glimlachend, in laatste instantie raadselachtig; kijk naar een afbeelding van de farao Achnaton en het is of je er door aangeraakt wordt, een lange, genereuze, levensbevestigende kus. Waar en hoe je hem ook aantreft, Achnaton ziet er altijd uit alsof hij op het punt staat zijn lippen ergens op te drukken, of hij geeft de indruk alsof hij net iets of iemand met zijn mond heeft gezegend. Geen wonder dat de ketterse farao van Amarna in de meer dan dertig eeuwen na zijn dood zo aanwezig is gebleven. Geen wonder ook dat de verbeelding van zoveel wetenschappers en kunstenaars op hol sloeg bij de aanblik van dat vreemd uitgerekte gezicht.
Die verbeelding werd in de meeste gevallen zuivere verliefdheid. En zoals alle verliefde mensen hadden de bewonderaars weinig werkelijkheid nodig om hun geliefde te verzinnen. Achnaton bleek de ideale minnaar, de demon lover die al je gedachten in beslag nam, die je nooit meer losliet. Moeiteloos voegde hij zich naar het beeld dat je van hem had. Nooit stelde hij teleur. Hij bleek een mysticus, een profeet, een buitenaards wezen, een zwarte filosoof die het beste van Afrika in zich droeg, de man die via Mozes het jodendom naar een hoger geestelijk niveau bracht (`der Fortschritt in der Geistigkeit' noemde Freud het). Hij was een koninklijke rebel die zich tegen zijn eigen establishment durfde te keren, een homo die nergens mee zat, een hermafrodiet, een vrijdenker, een dierenliefhebber, een toegewijd huisman. Hij werd door zijn aanbidders vereeuwigd in traktaten, wetenschappelijke studies, op schilderijen, in gedichten en romans, films en een opera.
Natuurlijk zijn er ook altijd mensen geweest, vooral mannen, die die wellustige mond maar gevaarlijk vonden, die op al die afbeeldingen van de farao onder de gouden stralen van de door hem aanbeden zonneschijf Aton, niet anders dan weekheid en verwijfdheid zagen. Achnaton was een aberratie. Niet alleen verstoorde hij op een bijna fatale manier de status quo in het oude Egypte, door de traditionele goden af te zweren en zich met zijn totalitaire zonnecultus terug te trekken in zijn zelfgebouwde stad, hij was ook moreel verdorven, seksueel ambigu op een onsmakelijk schaamteloze manier. En fysiek deugde hij ook al niet. Kijk maar naar dat bizar gevormde lichaam, dat hangbuikje, die spillepoten en dat absurd lange schedeldak. Dit was geen krachtige farao, geen geliefde leider die zich militair sterk maakte tegen Egyptes vijanden, die zich vereenzelvigde met de eeuwenoude politieke en culturele tradities die Egypte groot hadden gemaakt, maar een ziektegeval, een gevaarlijke gek.
Eeuwige schoonheid
Zijn vrouw, dat is een ander geval. Koningin Nefertiti, afgaand op de beroemde buste in het Egyptische Museum in Berlijn, vertegenwoordigt het raadsel van de eeuwige schoonheid. Zij heeft geen zoenlippen, zij heeft een mond, even voornaam en afstandelijk en geheimzinnig als die van de Mona Lisa. Hoewel zij in zovele afbeeldingen naar voren komt als de fysieke evenknie van Achnaton, met net zulke dikke lippen, en een hoofd als een struisvogelei, zijn het de gipsen bustes en gebeeldhouwde hoofden van haar uit de late, artistiek veel minder uitzinnige Amarna-periode, die de populaire verbeelding in hun greep hebben gekregen.
Nefertiti staat voor iets dat nooit met haar echtgenoot geassocieerd zal worden: ongenaakbaarheid. Iedere blik wordt keihard teruggekaatst. Niemand weet waar zij vandaag gekomen is, niemand kan met zekerheid zeggen waar ze gebleven is. Ze is plotseling uit de geschiedenis gestapt en spoorloos verdwenen. Die ongrijpbaarheid is haar handelsmerk geworden. Anders dan Achnaton blijft ze een eeuwig onbeschreven blad. Ze is nauwelijks geschikt om een postume zaak te dienen, ze laat zich veel minder gemakkelijk annexeren door gekken die het raadsel van de kosmos willen ontsluieren en politieke activisten die de wortels van hun sociale en culturele uitverkorenheid in het oude Egypte willen planten. Ze laat zich niet aanraken.
In zijn studie Akhenaten; History, Fantasy and Ancient Egypt brengt de Britse oudheidkundige Dominic Montserrat Achnatons lange leven na zijn dood in kaart. Genadeloos laat hij zien dat Achnaton niet alleen voor kunstenaars en fantasten, maar ook voor serieuze wetenschappers onweerstaanbaar is gebleken als spiegel van hun eigen culturele preoccupaties en morele overtuigingen. Maar weinigen zijn bestand gebleken tegen de verleiding de schaarse feiten naar hun hand te zetten, een hele legpuzzel in elkaar te zetten aan de hand van een paar gevonden losse stukjes. Tegelijk is hij zich ervan bewust dat een boek als het zijne op zijn beurt ook weer een afspiegeling van de tijdgeest is:overbewust van de vervormde beeldvorming van anderen, een postmoderne belangstelling voor het cultuurhistorische Nachleben van een geschiedkundig onderwerp en een groot wantrouwen jegens zijn eigen natuurlijke neiging om van een hoop losse feiten een verhaal te maken.
Dat is ook waar de moderne wetenschapper tegen vecht. De levensloop van Achnaton, zoals die wordt gedestilleerd uit archeologische vondsten, bestaat vooral uit vragen en de verleiding blijft groot die te beantwoorden, ook al blijft een sluitende bewijsvoering noodgedwongen achterwege. Hoe revolutionair en origineel was de religieuze ommezwaai van de farao, die leefde en stierf in de veertiende eeuw voor Christus en deel uitmaakte van de achttiende koningsdynastie, werkelijk? Hoe wijdverspreid was de cultus van de zonneschijf? Was Achnatons aanbidding van Aton een geraffineerde politieke manoeuvre om de macht van de oude priestergarde ongedaan te maken en zichzelf tot goddelijke middelaar uit te roepen of werd hij gedreven door een zuivere religieuze bevlogenheid? Werd zijn `nieuwe' godsdienst met harde hand ingevoerd of was het een tolerant regime, dat de oude goden naar de achtergrond verdrong, zonder ze uit te willen roeien?
Zonnecultus
`Gek of Geniaal?' adverteert het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden naar aanleiding van de tentoonstelling Farao's van de zon, die een groot aantal afbeeldingen, beelden en voorwerpen uit de Amarna-tijd laat zien. De opstelling begint bij de Achnatons voorganger Amenhotep III en eindigt bij zijn opvolger Toetanchamon, die de oude religie herstelde. Telkens weer wordt, ook in de catalogusteksten van deze tentoonstelling, benadrukt dat we onze blik niet kunnen vertrouwen: niets is wat het lijkt.
De `natuurlijkheid' van Achnatons zonnecultus, het aanbidden van het zonlicht als scheppende kracht, lijkt voor ons ontkerstende mensen aantrekkelijk, maar moet gerelativeerd worden door de nietsontziende persoonlijkheidscultus die ermee gepaard gaat. De verbluffend huiselijke tafereeltjes die in de stenen gedenkplaten, de stèles, zijn gebeiteld, waarop je koninklijke familie dartel met hun eigen kroost ziet spelen, moeten we niet alleen maar realistisch opvatten, alles op die afbeeldingen heeft ook een symbolische religieuze-politieke betekenis. Maar welke?
Lopend over de tentoonstelling probeer je je blik in toom te houden, jezelf te hoeden voor een al te moderne manier van kijken. Dit zijn mensen die drieënhalfduizend jaar geleden leefden, they do things differently there, en het zou niet hun herkenbaarheid moeten zijn die je fascineert, dat is onhistorisch denken, maar hun fundamentele vreemdheid. De afbeeldingen van Nefertiti als liefhebbende echtgenote, haar aura van vruchtbaarheid en huiselijke harmonie, het is allemaal onderdeel van een symbolisme dat weinig met de werkelijkheid van doen heeft, ook al lijkt het anders.
De oude Egyptenaren waren geen realisten, je weet het, ondanks de overvloed van realistische details op hun schilderingen in de graftombes en op de gedenkplaten, hun scherpe oog voor de natuur en menselijke details. Alles stond in dienst van een groter geheel, was onderdeel van een kosmologie die voor ons nauwelijks navoelbaar is. Bijvoorbeeld: het feit dat in die roerende familiebijeenkomsten van de farao slechts dochters te zien zijn, wil niet zeggen dat Achnaton geen zonen had - het was niet gebruikelijk die af te beelden, denkt men, al kan het natuurlijk ook zijn dat hij bij Nefertiti enkel dochters had en dat dat ook de reden was dat hij zijn vrouw, die met hemzelf en Aton een heilige drieëenheid van scheppingsdrift en vruchtbaarheid vormde, later verstootte. We weten het niet, dat is het steeds terugkerende refrein.
Je probeert modern en historisch bewust te zijn, maar het lukt niet. Die lippen! Het is onmogelijk er niet door aangeraakt te worden. En het is ook onmogelijk om in het kleine beeldje van kalksteen, dat twee mannen en een jongetje voorstelt, niet in de eerste plaats herkenbare mensen te zien, en je dan pas te verdiepen in waar ze voor zouden kunnen staan. Waren het huisgoden en stonden ze in Amarna in een schrijn naast beeldjes van de farao? Zijn het drie generaties van een familie? Beelden deze drie figuren een en dezelfde man uit in verschillende leeftijdsstadia? Het zijn de vragen die iedere serieuze geschiedkundige zich stelt, zich moet stellen, maar de essentie, zo voelt het, houdt zich niet schuil in wat het beeldje betekent, maar in wat het is.
En wat is het? Misschien schuilt het geheim van de aantrekkingskracht van Achnaton en zijn ongrijpbare cultus in het feit dat de kunstenaars die hij in dienst nam om de zonneschijf te dienen, ook realisten waren. De oude goden waren onder het nieuwe bewind verdreven, zodat er dus heel wat muren in de graftombes met iets anders gevuld moesten worden. De stralen van de zon raakten alles op de tastbare wereld aan (zij het in de eerste plaats de farao en zijn gemalin), en daardoor kreeg alles in de wereld, hoe onbeduidend ook, een goddelijke glans. Het resultaat was een natuurlijk symbolisme. In de waarschijnlijk door Achnaton zelf (we weten het niet) geschreven Grote Atonhymne aan Aton wordt de natuurlijke wereld bezongen met extatische vreugde, als aangeraakt door het goddelijke, eeuwige scheppende licht van de zon: ,,Wanneer gij opgaat in Uw gedaante/ als levende Aton/ schitterend en stralend,/ ver en toch dichtbij, maakt gij talloze gedaanten/ uit U, de ene-/ steden, dorpen en akkers, weg en rivier;/ alle ogen schouwen u tegenover zich,/ zolang gij de Aton van de dag zijt boven de aarde.''
Dus misschien moet je het omdraaien: wat zo fascineert aan de kunst en nijverheid die de zeventien jaren durende ketterij van Achnaton heeft voortgebracht, is niet de herkenbaarheid ervan, de alledaagse details die mensen die ruim drieduizend jaar geleden leefden, weer direct aanwezig maken, maar de heiliging van al die alledaagsheid, de voelbare extase, het lijntje van goddelijkheid dat om de meest gewone dingen is getrokken. Niets is wat het lijkt, maar dat is juist het wonderbaarlijke. Alles is meer dan het lijkt: een handgebaar is niet zomaar een handgebaar, een houding niet zomaar een houding, een stapel broden, een haarlok, een lotusbloem, een oogopslag, de vorm van een gezicht, het is allemaal aangeraakt. Waardoor? Door de zonnegod Aton, zegt Achnaton, door een gouden schijf met lange stralen, waar aan het uiteinde kleine handjes zich letterlijk uitstrekken. Of door de lippen van de farao, zijn levenverwekkende ademtocht. Of misschien enkel en alleen door zijn blik, de manier waarop hij naar de wereld keek, de manier waarop hij zag dat alles onderdeel was van een geheel, bijeengehouden door zonlicht.We weten het niet.
Fantasten
Maar weten is hier niet zo belangrijk, al ons archeologisch verantwoordelijksbesef ten spijt. Wie wil er niet zo naar de wereld kijken? Geen wonder dat zoveel fantasten en kunstenaars en pseudo-wetenschappers met Achnaton op de loop zijn gegaan.
Geen wonder dat er geen houden aan is, dat er naarmate de archeologie steeds minder romantisch wordt, de wildste theorieën opduiken in populaire pseudo-wetenschappelijke boeken, waarin de oude Egyptenaren als vergoddelijkte mensen opduiken, of als vermenselijkte goden, met Achnaton vaak genoeg als profeet en ziener tegelijk. De waarheid is in die boeken niet vreemder dan de fictie, ze vallen eenvoudig samen. Het universum van de ketterse farao, zoals die op de tentoonstelling in Leiden te zien is, huldigt de scheppende verbeelding. Het is een universum waarin alles betekenis heeft, omdat die betekenis zelf gegeven is. Dat is adembenemend om te zien, omdat dat juist is wat je zo netjes hebt afgeleerd: in je eigen hoofd heb je geleerd verbeelding te scheiden van de werkelijkheid, net zo grondig als Dominic Montserrat in zijn studie naar de bizarre projecties van de Achnaton-bewonderaars door de eeuwen heen. Fantasie is fantasie, kunst is kunst en dat is allemaal iets anders dan de werkelijkheid.
,,Het is gevaarlijk wanneer kunstenaars en een bepaald soort intellectuelen werkelijk macht krijgen'', zei de essayist Ian Buruma vorige week in het Cultureel Supplement. ,,Als je met fantasieën, religieuze aanvliegingen of ideologische idealen de wereld wil herscheppen, ben je snel geneigd om af te rekenen met alles wat in de weg staat. Een land kan beter een aantal vaste, sterke instellingen hebben [...] en die instellingen kun je het beste laten besturen door betrekkelijk middelmatige mensen die niet zoveel fantasie hebben.''
De geschiedenis geeft Buruma gelijk, ongetwijfeld. En de Achnaton-haters sluiten zich van harte bij hem aan, zij zien weinig verschil tussen de revolutionaire farao uit het Nieuwe Koninkrijk en Adolf Hitler.
,,Die lippen! Sensueel en doorbloed, uitnodigend vooruitgestoken, glimlachend, in laatste instantie raadselachtig; kijk naar een afbeelding van de farao Achnaton en het is of je er door aangeraakt wordt, een lange, genereuze, levensbevestigende kus.'' Woorden van Bas Heijne, die voor NRC Handelsblad een artikel schreef over de tentoonstelling Farao's van de Zon in Leiden. Achnaton, echtgenoot van Nefertiti en vader van Toetanchamon, brengt niet alleen liefhebbers van kunst en oude geschiedenis in vervoering. Ook natuurwetenschappers worden door hem aangeraakt'. DNA-onderzoek kan ook op mummies van ruim 3000 jaar oud.
Beeld van de tentoonstelling 'Farao's van de Zon', te zien in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden. (Foto: WFA)
Gek of geniaal?' vraagt het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden naar aanleiding van de raadsels rond Achnaton. Deze farao regeerde in het oude Egypte, van 1353 tot 1336 voor Christus. Amenhotep IV, zoals hij eigenlijk heette, was wat wij nu een radicaal, een revolutionair zouden noemen. Binnen vijf jaar na zijn aantreden was niets in zijn rijk meer hetzelfde als eerst.
Hij schafte de honderden lokale en nationale goden af die de Egyptenaren gewend waren te aanbidden en introduceerde de zonnegod Aton, de enige echte, naar wie hij zichzelf vernoemde. Hij verliet met zijn hof de hoofdstad Thebe en stampte een nieuwe stad uit de grond: Achetaton, waar binnen korte tijd 40.000 mensen woonden. Ook in de kunst veranderde hij van alles. Kunstenaars moesten de landschappen natuurlijker afbeelden en de mensen hun persoonlijke trekken meegeven. In de tijd van Achnaton zie je markante gezichten, lange armen en dikke buiken.
Wat Egyptologen altijd heeft verbaasd, is de manier waarop Achnaton zelf zo vaak is afgebeeld. De dikke, kussende lippen zijn niet het enige raadselachtige. In de woorden van Bas Heijne: ,,Kijk naar dat bizar gevormde lichaam, dat hangbuikje, die spillepoten en dat absurd lange schedeldak. Dit was geen krachtige farao, geen geliefde leider die zich militair sterk maakte tegen Egyptes vijanden (...) maar een ziektegeval, een gevaarlijke gek.'' Sommigen zien hem als een hermafrodiet, zowel man als vrouw. Er bestaan ook afbeeldingen van Achnaton waarop hij juist geslachtsloos is gemaakt, dus zonder mannelijk geslachtsorgaan.
Heel veel mensen hebben symbolische verklaringen gezocht voor de manier waarop Achnaton is afgebeeld. Bijvoorbeeld dat hij zichzelf als een androgyne God wilde presenteren, zowel man als vrouw. Maar hoe fascinerend zulke verklaringen ook kunnen zijn, het zijn altijd interpretaties zonder bewijskracht. Voer voor fantasten en New Age-aanhangers, zeggen wetenschappers dan. Op zoek naar de waarheid over het verleden kom je er niet ver mee.
Op de zoektocht naar de waarheid krijgen onderzoekers nu misschien hulp van de natuurwetenschap. De vondst van de kleren die Achnatons opvolger Toetanchamon droeg bij de herbegraving van zijn vader, heeft geleid tot de ontdekking van een mummie die van Achnaton zou kunnen zijn. Dat biedt allerlei mogelijkheden voor DNA-onderzoek.
Erfelijkheidsdeskundigen denken namelijk dat Achnaton misschien erfelijke ziektes had, die zijn postuur kunnen verklaren. De kleren van Toetanchamon laten zien dat hij waarschijnlijk dezelfde vreemde lichaamsbouw had. Welke ziekte dat kan zijn, weet niemand zeker, al zijn er wel bepaalde thorieën over. En de kans dat daarover duidelijkheid komt door DNA-onderzoek is bovendien bijzonder klein.
Maar vergelijking van het DNA van beide farao's kan sowieso iets ophelderen. Al was het maar de zekerheid over hun verwantschap. Want ook daarover bestaat ook twijfel. Achnaton en Nefertiti worden in alle huiselijke afbeeldingen slechts omringd door dochters. Dus waar is Toetanchamon eigenlijk vandaan gekomen?
Het wachten is nu op toestemming van de Egyptische regering om DNA te mogen afnemen van de mummies van Achnaton en Toetanchamon.
Egyptische vrouwen hebben op papier meer rechten dan in de praktijk
Egyptische vrouwen hebben op papier meer rechten dan in de praktijk
CAÏRO, 16 oktober 2008 (IPS) - Door hervormingen in het Egyptische familierecht hebben vrouwen in de afgelopen jaren meer rechten gekregen, maar in de praktijk is gelijkheid tussen man en vrouw nog amper dichterbij gekomen.
Dat blijkt uit onderzoek naar de invloed van het nieuwe familierecht op vrouwenrechten, dat de Amerikaanse Universiteit in Caïro een jaar lang heeft uitgevoerd. In de nieuwe familierechtbanken vond de universiteit nog veel vooroordelen tegen vrouwen. Bovendien heeft het nieuwe systeem nog beperkte invloed omdat vrouwen zich helemaal niet bewust zijn van hun rechten.
In acht jaar tijd heeft Egypte verschillende wetten ingevoerd om vrouwen meer gelijke rechten te geven. Ze mogen nu internationaal reizen zonder de toestemming van hun man. Ze mogen nu, als eerste in de Arabische wereld, een 'khul'-scheiding aanvragen, waarbij toestemming van de man niet nodig is maar waar ze geen recht op financiële steun aan overhoudt. En ze mogen nu ook uit niet-geregistreerde huwelijken stappen, omdat die hen geen recht biedt op alimentatie en erfenis.
Bemiddeling
Nieuw zijn ook de familierechtbanken, in 2004 opgezet met de bedoeling de partners minder tegen elkaar te laten staan, en de familie de kans te geven om alles in beider belang af te wikkelen. Een belangrijk onderdeel hiervan is een verplichte periode van bemiddeling voordat de rechtsgang kon beginnen.
Uit het onderzoek blijkt echter dat alle zestien geïnterviewde advocaten deze bemiddelingsprocedure tijdsverspilling vonden en meestal niet eens de verslagen lazen. De bemiddeling zelf mislukte ook, doordat de vrouwen werden vergezeld door hun mannen, die emotioneel werden, voor hun vrouw spraken en bemiddeling moeilijk maakten. Veel geïnterviewde mannen vonden de aanvraag voor bemiddeling een vijandige daad en gingen alleen maar omdat het verplicht was.
Culturele achtergrond
De relatie tussen wetten en sociale verandering is niet eenvoudig, zegt Mulki Al-Sharmani, de auteur van het rapport. Gaten in de wetgeving, problemen bij de uitvoering, de opleiding van rechters en de invloed van de culturele achtergrond kunnen problematisch zijn. Een rechter probeerde een advocaat er bijvoorbeeld van te overtuigen dat de scheiding niet goed zou zijn voor de status en de huwelijkskansen voor de dochter van de vrouw.
Niet alleen hebben mannen nog steeds meer rechten, zoals het recht op eenzijdige ontbinding of op polygamie, maar vooral is er te weinig bewustwording onder ngo's, islamitische geestelijken, wetgevers en families. De nieuwe generatie moet onderwezen worden over gelijkheid, rechtvaardigheid en respect voor anderen, vindt Al-Sharmani.
Ook Huda Badrawi, van de organisatie Alliantie voor Arabische Vrouwen, vindt het vooral problematisch dat vrouwen niet op de hoogte zijn van hun rechten. Maar ze is wel kritisch voor de huwelijkswetten. Het is als een commerciële transactie, waarbij de vrouw de seksuele wensen van de man moet vervullen, en de man in ruil daarvoor moet zorgen voor het levensonderhoud van haar en de kinderen. Dat is niet eens de filosofie van de islam, zegt Badrawi.
In alle lagen van de bevolking is een grote druk van familie om te trouwen en getrouwd te blijven, zegt Amy Mowafi, een schrijfster die schrijft over leven van vrouwen in Egypte. Niemand denkt: 'Laten we eens kijken wat er in het wetboek staat.' Het hangt af van wat je omgeving je laat denken wat je rechten zijn.
Uit statistieken van de regering blijkt dat één op de drie huwelijken in Egypte al in het eerste jaar strandt.
,,Bij jullie in het Westen is het normaal dat een broer en zus het met elkaar doen hè.'' ,,Hoe kom je daar nu bij?'' ,,Dat is gewoon zo. Iemand die ik ken, is in Europa geweest en die heeft het zelf gezien.'' NRC-correspondent Joris Luyendijk kijkt niet meer op van zulke gesprekken in Kairo. Het Westen? Dat is een poel van onzedelijkheid. Het Westen? Daar worden de media gecontroleerd door joden en daarom steunt het Westen Israël. Het Westen? Dat heeft ons ooit gekoloniseerd en nu proberen ze ons weer kapot te maken door ons te besmetten met hun racisme en pornografie.
Gesluierde vrouwen in een bus passeren het aanplakbiljet die een Egyptische film aankondigt waarin een gewone Egyptische familie te maken krijgt met een tienerdochter die zwanger blijkt. De film kreeg veel kritiek in Egypte. (Foto: AP)
Joris Luyendijk verruilt zijn standplaats Kairo voor Beiroet, hoofdstad van Libanon. Ter afsluiting van zijn verblijf in Egypte beschrijft hij hoe het toegaat in het land dat ooit onder de farao's eeuwenlang heerste over het Midden-Oosten. Toen was het de moeder van de wereld. Nu verpaupert het in sneltreinvaart.
Anders dan de toeristen die Egypte bezoeken heeft Joris Luyendijk veel contact gehad met de gewone' Egyptenaar. In het openbaar vervoer, in het koffiehuis, in de sloppenwijken of op de universitaire campus, overal hoor je hetzelfde. ,,Wist jij dat het Egyptische kind het intelligentste ter wereld is? Dat is wetenschappelijk bewezen.'' ,,Maar waarom is het hier dan zo'n puinhoop?'' ,,Door het slechte onderwijs komt onze intelligentie niet tot ontwikkeling. Dat is de schuld van het Westen.''
Egypte heeft 65 miljoen inwoners. Die wonen op een grondgebied dat nauwelijks groter is dan Nederland. Want Egypte is weliswaar een groot land, maar er kan eigenlijk alleen geleefd worden in de vruchtbare gebieden rond de Nijl, de rest is woestijn. Enkele miljoenen Egyptenaren leven in luxe, maar de meesten zijn straatarm: 26 miljoen Egyptenaren moeten rondkomen van één dollar of minder per dag. Veertig procent van de bevolking is analfabeet.
De armoede van Egypte is een verklaring voor alle complottheorieën waar Egyptenaren zo graag in geloven. Als het slecht gaat geef je nu eenmaal liever een ander de schuld dan jezelf. En complottheorieën zijn er te over. Lady Di bijvoorbeeld is vermoord door de Amerikaanse CIA, omdat ze wilde trouwen met de Egyptenaar Dodi Fayed. Het Westen wenste geen moslim in de Britse koninklijk huis, dus ... En: Drink je Pepsi? Dan steun je de zionisten, want Pepsi betekent Pay every penny to save Israël'. Drink je Coca-Cola? Dan ben je een vijand van de islam, want het logo van Coca-Cola zegt in spiegelbeeld: Er is geen Mohammed'.
Een andere verklaring voor de haat van Egyptenaren tegen het Westen en Israël is het misverstand. Westerse tv-series, met name soaps, zijn in elk Nijldorpje te zien. Ze worden gretig bekeken. De conclusie van de kijker: zo gaat het dus in het Westen. En die beeldvorming wordt nog versterkt door het toerisme. Westerse vrouwelijke toeristen in bikini lopen er schaamtelozer bij dan hoeren in Egypte.
Luyendijk vergelijkt de beeldvorming in Egypte over het Westen met die van Europeanen over moslims en hij ziet overeenkomsten. Sommige westerlingen hebben een uitgesproken, vaak negatieve, mening over moslims. Hun kennis over de islam gaat niet verder dan wat anekdotes en wat nieuwsberichten. Alle informatie die ze krijgen interpreteren ze slechts op één manier. Net zoals dat in Egypte gebeurt.
Egypte is een dictatuur, maar van het milde' type. Er zijn geen democratische verkiezingen, vakbonden hebben geen enkele macht, de politieke oppositie wordt onderdrukt en moslimfundamentalisten worden in afschuwelijke gevangenissen opgeborgen. Daar staat tegenover dat de controle van de media aanzienlijk minder is dan in politiestaten als Libië, Syrië en Irak. De Egyptenaar kan buitenlandse zenders ontvangen - satellietschotels zijn zo goedkoop dat zelfs de sloppenwijken er vol mee staan. En ook de Arabische afdeling van BBC Worldsservice is storingvrij te beluisteren.
Maar hoeveel andere' informatie ook beschikbaar is, het lijkt wel of alle neuzen in Egypte in dezelfde richting wijzen. Jodenhaat, Westerlingenhaat, achtervolgingswaanzin en een extreem nationalisme, ze gaan erin als koek.
De armoede en het onbegrip kunnen dat slechts ten dele verklaren. President Mubarak en zijn regering hebben belang bij een massale haat tegen Israël en het Westen. Haat verenigt mensen en het sluit de rijen. In Egypte is een vestingmentaliteit ontstaan van wij tegenover de boze wereld'. De media bevorderen dat beeld en de Egyptenaar zegt: Mubarak is niet perfect en misschien wel een corrupte boef, maar zonder Mubarak wordt het allemaal nog veel erger. Dan krijgt het Westen ons helemaal in zijn wurgende handen.
Zuster Emmanuelle, de Voddenraapster van Caïro is overleden
BEKNOPTE BIOGRAFIE VAN ZUSTER EMMANUELLE
BRUSSEL (KerkNet) Zuster Emmanuelle werd 16 november 1908 in Brussel geboren, als Madeleine Cinquin. Ze was de dochter van een Franse vader en een Belgische moeder. Voordat ze op haar twintigste intrad in het klooster leefde Madeleine geruime tijd in Brussel. Over België zei ze later: Het is een heel mooi land. Ik hou er heel veel van, net zoals van alle landgenoten. Fransen zijn gesofistikeerder, Belgen zijn eenvoudiger, spontaan. Wegens het vroege overlijden van haar vader was haar jeugd niet meteen een zorgeloze tijd.
Niettemin bracht de erg begaafde Madeleine het al snel tot lerares letteren en filosofie in Egypte, Turkije en Tunesië. In 1971, op het einde van haar lesopdracht, besloot ze zich volledig aan de armsten te wijden en zich in te zetten in de sloppenwijken van Cairo
. Ze legt het kleed van de congregatie van Onze-Lieve-Vrouw van Sion af en kleedt zich voortaan in een eenvoudig blauw nylonkleed en een geknoopte hoofddoek. Ze bekommert zich vooral om de voddenrapers in de sloppenwijken van Caïro, waar de armsten uit Boven-Egypte terechtkwamen nadat ze naar de Egyptische hoofdstad verhuisden om er werk te vinden. Tegen een hongerloon zamelen ze het nog bruikbare afval in, dat ze later - meestal als brandstof - verder verkopen.
Sur Emmanuelle tracht hen een nieuwe toekomst te geven. Over die periode vertelt ze later: Deze jaren onder de voddenrapers vallen met niets te vergelijken. Ik was extreem arm, maar wij leefden voor elkaar. Er heerste een grote vriendschap, zonder woorden. Dat is onbetaalbaar. Al snel begon ze met de stichting van scholen, huizen en dispensaria. In 1980 richt ze Asmae (Aide socio-medicale à lenfance) op, die instaat voor socio-medische zorgen aan kinderen. De stichting is momenteel actief in 9 landen en bereikt 600.000 kinderen. Later volgt de oprichting van de Vrienden van Soeur Emmanuelle, waarvan de activiteiten al snel worden uitgebreid naar de rest van Egypte, Libanon, Soedan en de Filippijnen.
In het begin van de jaren 1990 geeft Sur Emmanuelle de fakkel door aan haar medewerkster zuster Sara, die in Egypte geboren werd. Op vraag van haar oversten keert ze in 1993 terug naar Frankrijk, waar ze al verschillende jaren een van de populairste persoonlijkheden is. Dat had zij grotendeels ook te danken aan haar genuanceerde standpunten over onderwerpen als contraceptie of het verplichte priestercelibaat. Over de dood zei ze: Ik heb geen angst voor het einde van het leven. Ik vrees enkel de angst die daaraan vooraf gaat. Over de dood zei onze stichter Théodore Ratisbonne, een bekeerde jood, dat dit de mooiste dag is van het leven. Het is het moment waarop het kind terugkeert in de armen van de Vader, het is de dag waarop de bruid eindelijk diegene ziet die zij altijd al bemind heeft.
20 Oktober 2008
Zuster Emmanuelle overleden
In een bejaardenhuis in Callian in Zuid-Frankrijk is zuster Emmanuelle op 99-jarige leeftijd overleden. De non werd wereldberoemd door haar inzet voor ontheemde kinderen.
Als non gaf ze les in Egypte, Turkije en Tunesië. Na haar pensioen verhuisde ze naar een sloppenwijk in Caïro, waar ze met giften scholen en huizen bouwde. De stichting Soeur Emmanuelle helpt meer dan 60.000 kinderen wereldwijd.
Sinds 1993 woonde ze in Frankrijk bij haar congregatie van Onze-Lieve-Vrouw van het Franse Sion. De zuster werd op 16 november 1908 in Brussel geboren.
De politie heeft in de Egyptische hoofdstad Caïro een man aangehouden omdat hij, verkleed als vrouw, een moskee bezocht. De gesluierde man handelde niet uit religieuze overwegingen, maar was van plan de schoenen en portemonnees van de bezoeksters te stelen.
Grote voeten Een oplettende bezoekster zag dat 'de vrouw' opmerkelijk grote schoenen aan had en sloeg alarm. "Er is een man hier", gilde de bezoekster toen de man probeerde het vrouwengedeelte te betreden.
Christen Kort daarna werd de man aangehouden. Aan de politie verklaarde hij dat hij een christen is.
Als echte mannen hebben de leden van de Vereniging van Bijzondere Snorren altijd haarlak bij zich.
Het is als het zorgen voor je kleinzoon, en iedereen weet: de liefste zoon is de kleinzoon. De punten van zijn enorme snor trillen, Fathy Mahmoud lijkt ietwat geëmotioneerd. Het gaat dan ook niet om zo maar iets. De snor is in Egypte belangrijk, heel belangrijk. De snor staat voor mannelijkheid, zonder haar op je lip ben je verwijfd. Tienerjongens kunnen niet wachten tot het eerste donshaartje onder hun neus verschijnt en ze eindelijk man zijn. Wie in Egypte solliciteert naar een baan als ambtenaar of politieagent laat maar beter zijn snor staan: zonder snor geen respect, is de ongeschreven regel. En hoe groter, hoe beter.
Het is een credo dat al-Rabatet al-Shawareb al-Masriyeh al-Momayaza, oftewel de Egyptische Vereniging van Bijzondere Snorren, tot lijfspreuk heeft gemaakt. Ik gebruik alleen de beste shampoo, balsem en lotion, zegt voorzitter Fathy in het kantoortje van de Vereniging in de volkswijk Matariya in Caïro. Met hun minuscule grijze krulhaartjes doen de kaarsrecht tot boven zijn voorhoofd uitstekende punten van zijn snor nog het meeste denken aan pas getrimde poedelpootjes.
Kleine hapjes
De andere aanwezige leden van de Vereniging enorme krulsnor, voelsprietsnor, vierpuntssnor, hangsnor en zijvleugelsnor knikken. Gezeten op stoelen met roze bloemetjesbekleding buigen ze zich over de lunch. Het gaat met kleine hapjes, want eten is een delicate bezigheid en vereist concentratie voor mannen met Bijzondere Snor. Voor je het weet, prik je iemand in het oog of erger nog knakt je geliefde liphaarstuk door een botsing met buurman of vork.
Het begon allemaal in 1987, vertelt Fathy, terwijl hij zijn snorharen met duim en wijsvinger nog maar eens gladstrijkt. We waren toen met vijftien man. Inmiddels hebben we ruim 150 leden. De voorwaarden voor het lidmaatschap van de Vereniging: een snor van ten minste 20 centimeter. En een lid moet aardig zijn, elegant, geduldig en vrolijk. Bromsnorren worden niet geaccepteerd.
Na de lunch is het tijd voor de reguliere was- en bijpuntbeurt bij de barbier. Aan het hoofdhaar hoeft niets te gebeuren; nagenoeg alle bezitters van Bijzondere Snorren zijn kaal. Maar kapper Mohamed kleine snor, extra lange, gemanicuurde pinknagels heeft aan de lipknevels een behoorlijke klus en er gaan heel wat potten gel en lotion doorheen. De populairste merken: Pantine pro, Fiancée en Liketowell. En natuurlijk olijfolie.
Als alle punten weer in model zijn gekneed en met haarlak (altijd op zak) stokstijf zijn gespoten, beginnen de Bijzondere Snorren aan hun terugtocht naar kantoor. Op straat worden ze overal toegejuicht. Jongens maken fotos met hun mobieltje en vrouwen klitten giechelend tegen elkaar aan. De Snorren glimlachen en delen her en der handtekeningen uit. Ze zijn het gewend, het is de prijs die ze voor al hun mannelijkheid betalen.
De geschiedenis van de slavernij is een pijnlijk hoofdstuk in de islamwereld
Theorie en praktijk van de slavenhandel zijn een der donkerste hoofdstukken in de geschiedenis van de islamwereld, en tot op de huidige dag blijven er situaties bestaan die veel weg hebben van slavernij. Er rust een sterk taboe op dit thema, maar het wordt nu toch aangepakt door een nieuwe generatie vorsers, mediamensen en geëngageerde burgeressen, met op kop de antropoloog Malek Chebel.
Beat Stauffer
Waar in het oude gedeelte van Marrakech bevond zich de slavenmarkt? Wanneer werden hier de laatste slaven verhandeld? Welke families en dynastieën profiteerden van deze mensenhandel? En komen er ook vandaag in de Parel van het Zuiden eventueel nog toestanden voor die veel weg hebben van slavernij? Zulke vragen zouden toeristen in Arabische landen eigenlijk moeten stellen; niet enkel in Marrakech, maar ook in Ghadames, Cairo en andere voormalige centra van de slavenhandel.
Maar toeristen die vandaag deze landen aandoen, worden, als het al gebeurt, hoogstens terloops en anekdotisch geconfronteerd met het feit van de slavernij; en de omstandigheid dat een deel van de slavinnen en slaven in harems belandden lijkt het hele ding niet enkel fascinerender, maar ook nog draaglijker te maken. Gedenkplaatsen die herinneren aan de meer dan duizendjarige handel, die miljoenen mensen tot slaaf maakte, vernederde en tot het niveau van lastdieren verlaagde, zul je in de vroegere centra van de Arabische slavenhandel vergeefs zoeken, en ook de handboeken in de scholen van de islamwereld bevatten nauwelijks verwijzingen naar dit donkere kapittel.
Tot voor kort was het een uitgemaakte zaak dat het fenomeen van de slavernij gold voor het Westen, en in de eerste plaats Europese landen en de Verenigde Staten betrof. De jongste tijd wordt deze zienswijze evenwel meer en meer in twijfel getrokken. In de jaren tachtig al had de Zürichse historicus, wijlen Albert Wirz, er op gewezen dat de slavenhandel al van vóór de aankomst van de Europeanen in Afrika bedreven werd door Arabisch-moslimse handelaars, en dat dezen bij het bezorgen van slaven voor de Europese behoeften een centrale rol hebben gespeeld. Tot gelijkaardige besluiten kwamen ook andere auteurs. Het brede publiek heeft van de meeste van hun publicaties echter nooit kennis genomen.
Nieuw wetenschappelijk onderzoek
De laatste tijd echter begint wat dit betreft een andere zienswijze stilaan opgang te maken. Eén factor hierbij is, dat er intussen zulke solide documentatie voorhanden is over toestanden, in meerdere islamlanden, die zo met slavernij verwant zijn dat het probleem zich niet langer laat afdoen met een verwijzing naar het gebrek aan precisie van de bronnen. Overigens zijn er de jongste tijd enige publicaties over dit thema verschenen. In de eerste plaats dient hier het werk van de Algerijns-Franse antropoloog en psychoanalyticus Malek Chebel vermeld te worden, dat eind 2007 verscheen onder de titel «L'esclavage en terre d'Islam». Het betreft hier de eerste studie die op een grondige manier de slavernij in de islamitische ruimte onder de loep neemt. Chebel, die met zijn talrijke wetenschappelijke werken internationaal erkenning vond, komt er duidelijk voor uit dat hij een humanist is, en als zodanig is slavernij hem een gruwel. Toch heeft de auteur zijn nuchtere kijk op dit moeilijke thema weten te behouden, en weerstond hij de verleiding om een pamflet tegen de slavernij te publiceren. Dat Chebel uit de Maghreb stamt en zelf moslim is, speelt in dit verband mogelijk een beslissende rol; want doordat hij hardnekkig tegen de praktijk van de slavernij argumenteert op basis van de islamitische geschriften, haalt hij het (voor de hand liggende) verwijt van islamvijandigheid meteen onderuit. God heeft niets geschapen dat hij meer liefheeft dan de bevrijding van slaven, en hij haat niets meer dan het zondigen hiertegen, luidt één van de hadiths, overgeleverde uitspraken van de profeet waarop Chebel zich steunt. Men kan inderdaad niet zomaar van de hand wijzen, dat een deel van de auteurs die over dit thema gepubliceerd hebben, van hun principieel islamkritische houding geen geheim maken. Hetzelfde geldt voor een reeks van hulporganisaties, die zich inspannen voor het vrijkopen van slaven; voor het merendeel zijn die onder te brengen in een Evangelisch-christelijke omgeving.
Verdringing en afweer
Het onderzoek naar het thema slavernij, waarin Chebel volgens zijn eigen woord eerder toevallig was terechtgekomen, bleek al gauw de moeilijkste opgave in zijn leven. In de Arabische wereld zou op het thema slavernij namelijk een sterk taboe rusten, en momenteel zouden er noch een bewustzijn van de betekenis van dit fenomeen, noch ernstige wetenschappelijke studies voorhanden zijn. Des te heftiger, zo meldt Chebel, waren alle slag van aanmaningen en bedreigingen waar hij in de loop van zijn meerdere maanden durend onderzoek mee geconfronteerd werd. Meer in het bijzonder de waarschuwing, dat een dergelijke studie enkel aan de vijanden van de islam munitie zou leveren, sloeg Chebel in de wind, en hij stelde zich eenvoudig ten doel om de ganse waarheid omtrent de slavernij te registreren, niettegenstaande mogelijke gevolgen. Hij is daar grotendeels in geslaagd. Chebels onderzoek was van tweeërlei aard. Ten eerste doorzocht hij, vanuit het oogpunt der slavernij, schriftelijke bronnen uit de hele islamitisch traditie en geschiedenis. Daarbij gelukte het hem, om praktische handleidingen voor de slavenhouderij en andere documenten te ontdekken, die op schrikbarende manier aantoonden hoe alledaags, ja normaal het tot slaaf maken van mensen eeuwenlang is geweest in de islamitische wereld. Volledigheidshalve dient vermeld te worden dat de auteur ook enkele lichtpuntjes wist op te delven, zo bijvoorbeeld een pamflet van een Marokkaanse abolitionist. Ten tweede ondernam Chebel een uitvoerig onderzoek naar de hedendaagse praktijk van de slavenhouderij, en dat bracht hem in zowat alle islamitische landen. In interviews met slachtoffers, in gesprekken met juristen, theologen, politici en mensenrechtenactivisten poogde de auteur zoveel mogelijk aan de weet te komen over dit fenomeen, het liefst uit de eerste hand. Het resultaat is een indrukwekkend overzicht van de theorie en praktijk van de slavernij in de islamitische wereld. Daarbij komt dat, in weerwil van zijn openlijk partijkiezen voor de rechtelozen en zijn diepe humanistisch engagement, de correspondenties ter plaatse die Chebel ons heeft bezorgd een voorzichtige indruk maken, nuchter blijven, en geenszins dramatiseren; .kortom, in hoge mate geloofwaardig zijn. Enkel de omstandigheid al, dat de auteur tot nu toe door niet één islamitische staat voor de rechter is gedaagd, spreekt voor de ernst van zijn analyse.
Vrijlating als godgevallig werk
Maar eens temeer, hoe staat de islam dan wel tegenover het tot slaaf maken van mensen? Had de profeet werkelijk de bedoeling om de in zijn tijd wijdverbreide praktijk van het slavendom stap voor stap uit te roeien? of ging het eerder hem erom, de meest stuitende en vernederende uitingen te milderen? Chebel houdt nadrukkelijk vol dat de koranische passages waarin de slavernij aan de orde is, verhoudingsgewijs verbazend slaafvriendelijk zijn. Zo wordt bijvoorbeeld de vrijlating van slaven als een godgevallig werk uitdrukkelijk aanbevolen, en wordt het tot slaaf maken van moslims en in principe ook van de aanhangers van de andere boekreligies zelfs duidelijk verboden. Naar de mening van Chebel vertoont de houding van de profeet inzake het fenomeen der slavernij evenwel een niet geringe ambivalentie. Er zijn immers ook passages die ondubbelzinnig wijzen op de godgegeven hiërarchie tussen heer en knecht, en in het kader van oorlogsvoering en razzias geldt het tot slaaf maken van niet-moslims uitdrukkelijk als legitiem. Wat ook zwaar weegt, is vooreerst de omstandigheid dat het nogal slaafvriendelijke standpunt van de profeet in de volgende eeuwen niet goed terrein wist te winnen. Oorzaken daarvoor ziet Chebel in de eerste plaats hierin, dat de bevrijding van slaven in de koran geen sterk leidmotief is, en voor de gelovigen ook geen verplichting. Veeleer werd het louter aan het persoonlijk initiatief en de goede wil van slavenhouder overgelaten om een godgevallig werk te verrichten. De islamitische rechtspraak zou met betrekking tot de slavenhouderij altijd vaag, dubbelzinnig en deels tegenstrijdig blijven, schrijft Chebel, en in de praktijk zou zij absolutistische potentaten, rijke handelaars en feodale heersers van alle categorieën er nooit van weerhouden hebben om zich met zoveel slaven te omringen, als zij wenselijk achtten. Op die manier is de slavernij van dynastie tot dynastie tot een moslims feit geworden, noteert Chebel. Wel zouden in de geschiedenis van de islam de religieuze autoriteiten af en toe enig voorbehoud hebben geformuleerd wat betreft de gangbare praktijken van de slavernij, maar zij stuitten daar op dovemansoren. Zijn slotsom is duidelijk: in de beginfase van de islam was er beslist een emancipatoire tendens merkbaar, maar die heeft zich in de volgende eeuwen nooit kunnen doorzetten, en heeft plaats gemaakt voor een verregaande aanvaarding van de slavernij. Het zou een van de meest ontnuchterende en treurigste resultaten van zijn onderzoek zijn geweest, dat zelfs vooraanstaande islamitische geleerden zich hebben willen lenen tot het codificeren van de slavernij. Dit houdt in dat de moskee niet neutraal stond tegenover dit kwaad, schrijft Chebel. In plaats van de wortels van de slavernij aan te pakken, namelijk de hebzucht van de slavenhandelaars en de criminele achteloosheid van de eigenaars, heeft zij hen van de nodige juridische middelen voorzien, om een handel uit te oefenen die daardoor bijna alledaags, banaal en onschuldig werd. De oeroude traditie van de slavenhouderij heeft zich in de voorbije eeuwen als het ware op de islam geënt, en heeft zodoende diens oorspronkelijke, emancipatoire boodschap gecamoufleerd. Ja, in zekere zin is de islam aan de mentaliteit van de slavenhouders ten offer gevallen, verklaart Chebel in een bijgevoegd interview. Daarmee haalt hij de islam duidelijk uit de schootslijn, en laat hij de mogelijkheid open voor een progressieve lectuur van de heilige geschriften. Slechts in bedekte termen werpt hij de vraag op, of de onderwerping aan de goddelijke wil een van de mogelijke vertalingen voor de term islam niet ook als voorspel zou kúnnen begrepen zijn voor een geheel en al wereldlijke onderwerping en ondergeschiktheid, waar de slavenhouders zich al te graag op zouden hebben gesteund. Precies zo zien conservatieve islamtheologen het tot vandaag; het standsverschil tussen heer en slaaf is voor hen onderdeel van de goddelijke ordening. Een prominente Saoedische islamgeleerde, genaamd sjeik Saleh al-Fazwan zou zich nog vóór een paar jaar openlijk tegen de afschaffing van de slavernij hebben uitgesproken, zo bericht bijvoorbeeld de Amerikaanse journalist en islamcriticus Daniel Pipes. Slavernij zou een onderdeel van de islam zijn, net als de jihad en zulks ook blijven zolang de islam zou bestaan, zo moet de geleerde, die deel uitmaakt van het hoogste religieuze orgaan van Saoedi-Arabië, verkondigd hebben. Ook andere zelfverklaarde of deugdelijk erkende religieuze autoriteiten hebben zich in deze zin uitgelaten.
Slavernij in Mauritanië
Dat het debat over het thema slavernij volstrekt niet academisch van aard is, blijkt in alle scherpte in Mauritanië. Op papier was de slavernij in dit West-Afrikaanse land in de loop van de 20steE. al drie keer afgeschaft, zonder dat er in de praktijk veel veranderde: in 1905 per Frans koloniaal decreet, in 1960 met het verwerven van de onafhankelijkheid, en tenslotte een derde keer in het jaar 1980. Drieëntwintig jaar later, in het jaar 2003, werd een wet afgekondigd die mensenhandel in gelijk welk vorm strafbaar stelde, maar die het woord slavernij naar beste vermogen vermeed. Maar dat volstond niet: goed een jaar geleden, in september 2007, nam het Mauritaanse Parlement een bijkomende wet aan ter veroordeling van de slavernij, en besloot het parallel daarmee tot een reeks van begeleidende maatregelen. Achter deze verordening staat in de eerste plaats een niet-gouvernementele organisatie genaamd SOS Esclaves, die al jaren kampt voor de afschaffing van de slavernij, en poogt om internationale druk op te bouwen. In 1995 werd deze organisatie opgericht door afstammelingen van voormalige slaven, maar drie jaar later al werd zij per rechterlijk besluit verboden, en tegelijk werden haar leidende figuren veroordeeld tot hoge boetes en gevangenisstraf. Pas in 2005 verkreeg SOS Esclaves legaal bestaansrecht, dat zij meteen benutten om een reeks voorbeeldprocessen te voeren tegen feitelijke slavenhouders. Voor Boubacar Messaoud, medestichter en voorzitter van SOS Esclaves, staat het buiten kijf dat het bestaan van zijn organisatie gerechtvaardigd is. In Mauritanië gaat de slavernij gewoon door, en wel in de traditionele, zelfs archaïsche vorm, waarin een persoon direct van zijn heer afhangt, verklaart Messaoud aan de NZZ. Concreet wil dat zeggen dat een mens net als een zaak overgeërfd kan worden, niet zonder de instemming van zijn heer een huwelijk kan aangaan en de facto ook niet de voogdij over zijn eigen kinderen kan uitoefenen. Daarnaast stelt de mensenrechtenactivist het voortbestaan vast van talrijke bezwaarlijke afhankelijkheidsrelaties, die van slavernij in enge zin niet essentieel verschillen. De nieuwe wet van het jaar 2007 heeft naar de mening van Messaoud daadwerkelijk geleid tot een juridische lotsverbetering van slaven en vrijgelatenen. De omzetting in de praktijk geschiedt echter zeer halfslachtig, en de geplande sensibiliseringscampagne is tot de grote steden beperkt gebleven. Op die manier heeft zij de slachtoffers, die grotendeels op het platteland leven, in het geheel niet bereikt, merkt Messaoud afkeurend op. Tegelijk zou zijn organisatie onder aanzienlijke druk staan, omdat haar van staatswege verweten wordt dat haar activiteiten het imago van het land schaden. Slotsom: het thema slavernij heeft minstens in het geval Mauritanië niets aan explosiviteit ingeboet. In een aantal andere islamitische landen, Soedan bijvoorbeeld, zal de situatie nauwelijks beter zijn.
Rekensommetjes leiden nergens toe
Volgens de onderzoekingen van Chebel, en volgens andere studies, komen er ook in vele andere landen van de islamitische wereld traditionele vormen van slavernij voor, zowel als moderne vormen van lijfeigenschap en brutale uitbuiting van dienstmeisjes en boerenknechten bijvoorbeeld. Slavernij is dus ongetwijfeld een sociaal probleem met grote explosieve kracht, dat dringend aan een oplossing toe is. Maar zowel Malek Chebel, als verschillende mensenrechtenorganisaties roepen nadrukkelijk op om het heikele thema in geen geval ideologisch aan te pakken, en de oriëntaalse slavernij af te wegen tegen die welke ooit door Westerse staten werd bedreven, of tegen hedendaagse vormen van slavernij in industrielanden. Effectiever veeleer zou het zijn om alle vormen van dwangarbeid, seksuele uitbuiting en mensenhandel radicaal te bekampen, waar zij ook plaats mogen hebben. Amper betwistbaar is evenwel het gegeven dat de impuls tot afschaffing van de slavernij zich uit de Europese cultuur heeft ontwikkeld, en geenszins vanuit de islamwereld kwam; vele islamkritische auteurs situeren het verbod op het houden van slaven dan ook onder de grootste prestaties van de Westerse cultuur. Afgezien van de huidige cultuurconflicten tussen de moslimwereld en het Westen, lijkt het intussen duidelijk dat enkel een universalistische houding, die aan de fundamentele mensenrechten een onbeperkte gelding toekent, het mogelijk maakt om het tot slavernij brengen van mensen in de ban te doen; als een misdaad tegen de gehele mensheid.
Van 3 oktober 2008 tot en met 4 januari 2009 is in Teylers Museum in Haarlem een tentoonstelling over reisfotografie uit de negentiende eeuw te zien. De expositie wordt georganiseerd in samenwerking met het Rijksmuseum, dat uitpakt met de uitzonderlijke collectie fotos die het op dit terrein bezit. Gecombineerd met de historische fotoboeken en albums van Teylers Museum geeft de tentoonstelling Fotopioniers op wereldreis een overzicht uit een tijd dat zowel verre reizen als fotografie nog avontuurlijke en omslachtige ondernemingen waren.
Teylers Museum bezit als enige museum in Nederland het zeldzame en eerste met fotos geïllustreerde expeditieverslag Voyage au Soudan, met de vroegste fotos van vrouwen uit Darfur (1854). Uit de collectie van het Rijksmuseum is onder andere het unieke panorama op Baalbek van meesterfotograaf Gustave Le Gray te zien. Het Nationaal Archief leende twee groepsportretten van Alexandrine Tinnes reisgezelschap in Algiers. Zij was een Nederlandse ontdekkingsreizigster, die als een van de eerste vrouwen Noord-Afrika verkende. In kijkkasten kunnen de bezoekers voor even in 3D naar Amerika of Japan reizen en de opening van het Suezkanaal in 1869 herbeleven.
Direct na de introductie in 1839 werd al beweerd dat de fotografie van bijzonder nut zou zijn voor de illustratie van reisverslagen. Immers, een foto is aanzienlijk sneller gemaakt dan een prent naar een tekening. Maar ook het produceren van een foto was aanvankelijk een moeizame onderneming, zeker op reis. Er moest een grote hoeveelheid materiaal mee, zoals de glazen platen die als negatief dienden, de lens met het zware onderstel, een tent of kar om in het donker ter plaatse te kunnen ontwikkelen en de flessen met chemicaliën waarmee dat gebeurde. Een verre reis was een kostbare investering: er waren heel wat dragers en transportmiddelen nodig.
De meeste vroege fotoreizen vonden plaats in het kader van archeologische expedities, waarbij de fotograaf opdracht kreeg illustraties te maken voor wetenschappelijke verslagen. De eerste fotoreizen volgden ook een andere traditie, namelijk die van de Grand Tour, de reis die vermogende westerse jongelingen ondernamen om kennis te maken met de antieke wereld: via Italië en Griekenland naar Egypte en/of het Midden-Oosten. Met de opening van het Suezkanaal in 1869 werden ook verdere bestemmingen beter bereikbaar: India, Indo-China, China, Japan en, vooral voor Nederlanders, Indonesië.
Al snel kreeg de fotografie een commerciële inslag: enkele fotografen vestigden zich bij en in populaire reisbestemmingen om de voorbijtrekkende expedities en particulieren van fotosouvenirs te voorzien. Zo waren er al vroeg Engelse fotografen permanent actief in Rome en werkte bijvoorbeeld de Engelsman Francis Frith in Cairo, waar hij zich onder andere toelegde op de spectaculaire stereofotografie in 3D. In de expositie zijn vele topstukken van deze specialisten te bewonderen.
De derde en laatste fase die in de expositie aan bod komt, is de reisfotografie van kort na de introductie van de boxcamera van Kodak in 1888. De fotos werden nu in een handzaam kastje belicht op een rolletje, dat ter ontwikkeling en afdruk naar het laboratorium werd verstuurd. Opeens was fotografie voor menigeen bereikbaar, vooral na 1900 toen een simpele boxcamera nog maar 1 dollar kostte! Iedere reislustige kon unieke opnamen maken, die werden opgenomen in fraai uitgevoerde fotoalbums. In de tentoonstelling worden albums getoond van enkele amateur-fotografen, die rond 1900 de hele wereld afreisden. Onder hen zijn de Rotterdamse dominee Louis Heldring en de oprichter van de Koninklijke Shell, G.A. Kessler.
Teylers organiseert ook een aantal lezingen rond de tentoonstelling. Voor meer informatie over dit programma of de tentoonstelling kunt u kijken opwww.teylersmuseum.nl of www.rijksmuseum.nl
Zorg dat je paspoort ok is ! Het zal je maar gebeuren ....
Zanger zal tripje naar Egypte nog lang heugen
MUSSELKANAAL - Een vakantietripje naar Egypte pakte voor zanger Jeroen Stevens uit Musselkanaal heel anders uit dan hij zich had voorgesteld.
Stevens stapte zondag 21 september, samen met andere Nederlandstalige artiesten in het vliegtuig voor optredens in het vakantieoord Sharm el Sheikh.
De zanger heeft echter niet veel van Egypte gezien. Omdat zijn paspoort verlopen zou zijn, kwam hij niet door de Egyptische douane en moest hij noodgedwongen achterblijven op het vliegveld.
Naar eigen zeggen is Stevens gedurende de week die hij heeft doorgebracht op de luchthaven slecht behandeld. Hij moest zijn geld afstaan, kreeg met de knuppel en zou zelfs bijna zijn verkocht als slaaf. Uiteindelijk wist hij zijn ouders te bellen, die de ambassade inschakelden.
De reisorganisator beaamt dat Stevens in Egypte is gestrand, maar bestrijdt dat de zanger slecht is behandeld.
Mesopotamiërs en Egyptenaren waren de eerste bierbrouwers
Author: Walter Vaerewijck
Egyptenaren eerste bierdrinkers
Ruim zesduizend jaar geleden werd er al bier gedronken door de Egyptenaren. Dat blijkt uit geschriften en afbeeldingen, maar in feite is het bier al negenduizend jaar gekend en ligt de oorsprong in dewieg van de landbouw: Mesopotamia. In dat vruchtbare land had de bevolking bij toeval ontdekt hoe je een drank kon maken door granen te laten gisten.
Osiris
heeft de Egyptenaren het bier geschonken, zo wil het de overlevering, maar in feite genoten de onderdanen van de faraos van een Mesopotamisch recept, dat in spijkerschrift werd teruggevonden. In het oudste gekende landbouwersdorp, Jarmo, lieten vrouwen gerstkorrels weken in water. Dat gaf een dikke brij waaraan ze verkruimeld brood toevoegden.
De Sumeriërs noemden hun brouwsel sikaru en dronken het door een strohalm.
Ramses III bezat een brouwerij die het bier leverde voor de tempels. In de tijd van Strabo (63 voor onze tijdrekening) werd een rythos genaamde biersoort in Alexandria algemeen gedronken. Pelusium, bij de mond van de Nijl, schonk een vocht dat de
Pelusische drank werd genoemd.
Nadien kwamen de
Babyloniërs, die de eerste bierwetgeving invoerden. Prijs en moutgehalte werden nauwkeurig vastgelegd en wie knoeide moest in het eigen vat gaan zitten en drinken tot hij niet meer kon. In het Oude Egypte was bier als gerstewijn zelfs de nationale drank tijdens de regering van farao Unas, zon 4400 jaar geleden.
De bierbrouwer zelf was een man van aanzien die vele voorrechten genoot. Hij was vrijgesteld van legerdienst en zijn brouwsel werd door de hogepriesters geofferd om de goden gunstig te stemmen.
Belangrijke Egyptenaren kregen bier mee in hun graf. Dat was onder meer het geval bij
Ramses II, die ook al eens de farao-brouwer wordt genoemd. In Peluse, een klein dorpje en een brouwcentrum in de Nijldelta, zouden zelfs veertien soorten bier bestaan hebben: van vorsten - tot slavenbier. Van hieruit werd bier verscheept naar Griekenland en naar onze streken, waar het bekend geraakte als Corma.
Hoe kan het zo zijn dat er in onze moderne samenleving lieden zijn die de vrouw als ondergeschikt aan de man zien op basis van hun geloof? Is de vrouw voor de religies van het boek (Jodendom, Christendom en Islam) ondergeschikt aan de man?
Wanneer je de "Sjemot" (Exodus) uit de Torah leest, valt een aantal passages meteen op. Allereerst wordt gesteld dat wanneer de man een maagd verleidt en met haar de nacht doorbrengt, dat hij dan verplicht is een huwelijkscontract met haar aan te gaan.(1) De vrouw in kwestie heeft daar klaarblijkelijk weinig over te zeggen, hetgeen indruist tegen mijn principes. Dat de vrouw in deze boeken als bezit wordt gezien blijkt tevens uit de volgende passage:"Mijn woede zal opgewekt worden, ik zal je neersabelen en je vrouwen zullen weduwe worden" (2). De godheid vindt polygamie een normale zaak, daar deze ervan uitgaat dat wanneer hij de man uit wraak van het leven beroofd, dat zijn vrouwen dan alleen achterblijven. Wanneer men mensen als bezit ziet, bekruipt mij een naar gevoel, hetgeen de tekst dan ook bij mij oproept.
In het Islamitische geloof komt de vrouw tevens naar voren zijnde bezit van de man. "Zij zijn een gewaad voor u en jij bent haar een gewaad. God weet, dat je onrechtvaardig hebt gehandeld tegenover jezelf en heeft Zich met barmhartigheid tot jouw gewend en je verlichting geschonken. Daarom mag je nu tot haar ingaan;(3) Het bedrijven van de liefde gebeurt enkel vanuit de man gezien, zo valt het in de tekst te lezen. Het lijkt mij juist zaak dat er overeenstemming is tussen man en vrouw, zodat beide er plezier aan kunnen beleven. Al komt het in de tekst op mij over dat enkel de lust van de man centraal staat: de vrouw is immers zijn bezit. In de tekst wordt de vrouw zelfs vergeleken met een akker dat eigendom is van de man.(4) Over liefde tussen man en vrouw wordt in deze tekst niet veel gezegd, het gaat voornamelijk over de liefde die de man moet hebben voor God en wat voor slechte dingen hem wel niet zullen overkomen als hij dit niet doet. Wee je gebeente, wanneer je niet gelooft en God niet liefhebt, dan zal zijn wraak zeer zoet zijn, zowel in het leven als daarna: want je zult het koninkrijk der hemelen niet mogen betreden!
Helaas moet ik tot de conclusie komen dat de Islam, het Jodendom en het Christendom de vrouw als ondergeschikt zien aan de man. Ondanks dat de gebruikte teksten geplaatst moeten worden in hun historische context, blijft het een feit dat deze teksten nog steeds zeer veel gelezen worden door gelovigen. Het zijn radicale passages en ik twijfel of eenieder die in aanraking komt met de teksten, deze plaatst in een historische context. Het christendom legt voornamelijk de nadruk op het Nieuwe Testament, waarin de vrouw in veel mindere mate naar het spreekwoordelijke aanrecht wordt verwezen, maar ook het Oude Testament is opgenomen in de Bijbel. Naast alle goede deugden die in de Bijbel zijn te onderscheiden is er ,voornamelijk in het Oude Testament, veel te lezen dat indruist tegen de nu geldende normen en waarden.
Het hier boven geschetste is slechts een kleine greep uit de in mijn ogen radicale passages en ik had nog meer extreme teksten kunnen gebruiken over het stenigen van homoseksuelen, overspelige vrouwen, ongelovigen, etcetera. Een vaak gehoord argument van "gematigde" gelovigen is dat je de teksten niet letterlijk moet interpreteren, maar hoe moet ik deze teksten dan lezen? Er staan verschrikkelijk nare dingen in waaraan ik in ieder geval geen positieve draai kan geven! De Oudtestamentische God of Goden, zouden aangeklaagd kunnen worden door het Hof van de Rechten van de Mens in Den Haag, of heeft deze inmiddels een angermanagmentcurcus gevolgd?
Binnenkort krijgt u onze nieuwsbrief in de bus, maar omdat de oktoberlezing in Leuven dit jaar heel vroeg komt (volgende week dinsdag), geef ik jullie hierbij al het lezingenprogramma.
Oktober - Dr. René Preys
De grote zuilenzaal van Karnak: de theologie van Amon en het koningschap van Ramses II
De grote zuilenzaal is waarschijnlijk een van de bekendste monu-menten van de tempel van Karnak. Champollion voelde zich bij zijn eerste bezoek aan Karnak als een lilliputter aan de voet van de kolossale zuilen in deze zaal en de huidige bezoeker ondervindt nog steeds dezelfde indruk. Maar waarom werd deze zaal gebouwd? Welke rol speelde deze zaal in de tempel van Amon en wat is de be-tekenis van de tientallen offertaferelen die op de muren en de zuilen van de zaal gegraveerd werden? Of is het allemaal maar een extra bewijs van de megalomanie van Ramses II ...
Leuven: dinsdag 7 oktober 2008 Gent: donderdag 16 oktober 2008
November - Celine Ben Amar
Balsemingscachettes in het Oude Egypte
In het Oude Egypte zijn in de loop der jaren verschillende balse-mingscachettes opgegraven. Een balsemingscachette wordt traditio-neel omschreven als een opslagplaats van materialen die gebruikt zijn tijdens de mummificatie én resten die erna zijn overgebleven. Men heeft altijd aangenomen dat de Egyptenaren deze balsemings-resten als onrein beschouwden omdat de resten in contact zijn gekomen met het dode lichaam. Net daarom zouden ze deze resten niet in het graf zelf begraven, maar een eindje van het graf, dicht genoeg om ervoor te zorgen dat de overledene over alle delen van zijn lichaam beschikte voor de overgang naar de onderwereld. Maar klopt deze stelling wel? En wat zit er nu precies in zo een balse-mingscachette?
Leuven: dinsdag 18 november 2008 Gent: donderdag 20 november 2008
December - Sandra Coussement
De lijkkist van Isetweret in het Rijksmuseum voor Oudheden te Leiden
De studie van lijkkisten heeft zelden de doorgedreven aandacht ge-kregen die ze verdiende. Nochtans kan een gedetailleerde analyse van één kist ons veel informatie over het religieuze denken van de Oude Egyptenaren verschaffen. De kist van Istweret, tentoon-gesteld in het Rijksmuseum voor Oudheden in Leiden, is zo'n 'ver-waarloosde kist'. Door het bestuderen van de verschillende aspecten van de kist, de techniek, maar vooral de decoratie-elementen, kunnen we de kist niet alleen in een chronologisch en geografisch kader plaatsen, maar krijgen we ook een idee over de onderlinge samenhang van de decoratie.
Zo zien we dat de verschillende elementen (de ornamentale hiërogliefen, de schijndeur, de offertafel, de afgebeelde objecten, de offerlijst en de sarcofaagteksten) de do-de niet alleen voorzagen van materiële welvaart voor zijn leven in het hiernamaals, maar hem ook een voorraad rituele instrumenten en kennis ter beschikking stelden. Deze rituele achtergrond, die de dode in verband brengt met Osiris en Re, is belangrijk voor het be-grijpen van de kist als 'container van het leven'. De overledene lijkt bij deze rituelen zowel een actieve rol, als uitvoerder, als een passie-ve rol, als ontvanger van rituelen, te kunnen spelen.
Leuven: dinsdag 9 december 2008 Gent: donderdag 11 december 2008
De lezingen in Gent vinden plaats in de auditoria economie, auditorium V, aan het Sint-Pietersplein (het auditorium is te bereiken via de Sint-Pietersnieuwstraat en dan het eerste straatje rechts, de Hoveniersberg); in Leuven traditiegetrouw in het Monseigneur Sencie Instituut (Erasmusplein 2, achter de centrale bibliotheek van de KULeuven). De lezingen starten telkens om 20 uur.
Van Caïro tot Aswan zijn de Nijloevers één groot openluchtmuseum. Maar minstens zo aantrekkelijk als de Oude Egyptenaren zijn hun hedendaagse landgenoten, vindt Hilde Van den Eynde, die acht dagen laveerde tussen geschiedenis en toekomst.
Zondag: islamitisch vliegen
17 uur. EgyptAir is een vrome luchtvaartmaatschappij. Het sterkste wat op de vlucht Brussel-Caïro wordt geschonken, is alcoholvrij bier. Moslimpassagiers kunnen op lange trajecten ook bidden aan boord, legt de steward uit - vanuit de cockpit geeft de piloot desgewenst de richting van Mekka aan.
23.30 uur. Bij aankomst in Gizeh loopt rond de piramides het avondlijke klank- en lichtspel op zijn einde. Mijn hotelkamer biedt uitzicht op de grote piramide, die van Cheops. Hij is kleiner dan verwacht. Dat de piramides niet midden in de woestijn liggen, maar door de oprukkende stad zijn ingesloten, is een goed bewaard geheim waarover de toeristenbrochures niet reppen.
Maandag: toeristen melken
8.30 uur. Voor het piramidecomplex aan de overkant van de straat verdringen de tourbussen elkaar al. Toeristen moeten door een veiligheidspoortje lopen waarnaast een gesluierde agente zit. Hoewel het alarmsignaal voortdurend afgaat, wiekt ze iedereen zonder verdere controle naar binnen. Behulpzaam heft ze mijn tas over de X-raymachine heen, zonder er zelfs maar even in te kijken.
De piramides fotograferen lukt slecht omdat een stoet Egyptische jongetjes steeds hinderlijk in beeld springt, net als je wilt afdrukken. Ruiters op vrolijk versierde kamelen vragen of je met ze op de foto wilt. Als je eenmaal boven op hun kameel zit, halen ze je niet weer naar beneden voor je een fikse baksjisj hebt betaald.
9.30 uur. Een laag gangetje voert tot in het hart van de piramide van Chefren. Bedoeld voor eenrichtingsverkeer en eenmalig gebruik door een dode farao, verwerkt het mangat nu een onafgebroken stroom op- en neergaande toeristen. Onderweg naar de sarcofaagkamer is het heet en benauwd. 'Dat doe ik niet over', zegt een Amerikaan verschrikt als hij na zijn bezoek aan de grafkamer zijn bezwete kop weer bovensteekt. Tien minuten en een claustrofobische afdaling later treed ik zijn standpunt bij.
15.30 uur. Het Egyptisch Museum in de binnenstad van Caïro heeft zijn collectie in stoffige vitrinekasten uitgestald, met summier getypte toelichtingen op beduimelde kaartjes erlangs. Het komt er gemakkelijk mee weg. De faraonische kunst is zo fabelachtig, dat je je er hoe dan ook aan vergaapt. Met als absolute topper het dodenmasker van de jonge farao Toetankamon. Nooit iets mooiers gezien.
Dinsdag: cruisen op de Nijl
4.30 uur. Onderweg naar de luchthaven voor de transfervlucht naar Aswan blijkt Caïro een stad die nooit slaapt. Mannen zitten in het theehuis te niksen, kruideniers doen goede zaken, een stratenveger veegt de snelweg schoon, een pick-uptruck vervoert in zijn laadbak een vrachtje zwaargesluierde vrouwen. Onze buschauffeur negeert elk rood stoplicht. Dat doen ook alle andere weggebruikers, zelfs als ze op een ezel zitten.
8.30 uur. Als een drijvende koelbox ligt de Oberoi Zahra aangemeerd voor de kade van Aswan. Buiten doet Opper-Egypte 45 graden in de schaduw, maar de airco van dit luxe cruiseschip haalt daar met gemak dertig graden vanaf. Behalve een dozijn armlastige reisjournalisten monsteren vandaag ook veertig betalende toeristen aan, voor een zevendaagse Nijlcruise die hen vanuit Aswan tweehonderd kilometer verder naar Luxor zal voeren. Het zijn Zwitsers, Italianen, Britten, allemaal met een flink gevulde portemonnee, maar niet altijd met de erbij te verwachten culturele en culinaire bagage. 'This is onion, isn't it?', vraagt een mollige Amerikaanse in het exquise restaurant van de Oberoi, terwijl ze tussen duim en wijsvinger een vakkundig geschaafde ring ui houdt.
Woensdag: verdronken erfgoed
15 uur. Op een eilandje midden in de Nijl ligt tempelvesting Philae te schitteren. Haar Isistempel dreigde vijftig jaar geleden door de aanleg van de Aswandam onder water te verdwijnen, maar werd steen voor steen afgebroken en op een aanpalend, hogergelegen eiland weer opgetrokken.
Drie zwaar getulbande mannen bewaken het tempelcomplex. Ze houden alle fotogenieke hoeken bezet, zodat je hen wel moet fotograferen, of wijzen hiërogliefen aan die in elke reisgids staan. Achteraf steken ze hun hand uit - wat moet je ook anders in een land waar de gemiddelde dagloner niet boven de 2 euro uitkomt?
Donderdag: krokodillenmummies
7 uur. Haast onmerkbaar maakt het cruiseschip zich van de kade los. Vandaag gaat de reis tot in Edfoe, honderd kilometer verderop. De designkajuiten van de Oberoi bieden kamerbreed zicht op de Nijloevers, die aan weerskanten zijn afgezoomd met zo'n honderd meter dadelpalmen en mangobomen. Daarachter begint meteen de woestijn. De Nijl is leven in Egypte. Waterbuffels staan te drinken, in het zwart geklede vrouwen putten water, blote jongetjes zwemmen. Bij een suikerrietveld zet een man er vaart achter op een ezeltje, een stel bedoeïenen staat bij een kameel.
10 uur. Wat draagt een Egyptenaar onder zijn galabiyya? Niemand die het durft te vragen, tot bij een tussenstop voor de tempel van Kom Ombo een langslopende man ongevraagd zijn rokken optilt en het antwoord levert: een onderjurk en shorts.
In de dubbeltempel die aan de krokodillengod Sobek en de valkgod Horus is gewijd, werden in ptolemeïsche tijden levende krokodillen vereerd. Die zitten er nu niet meer, in een uithoek van het tempeldomein wachten drie vermoeide krokodillenmummies op de beloofde vereniging met de zon.
17 uur. In Edfoe, vijftig kilometer verder, geven de stenen van de schitterend bewaard gebleven Horustempel een door en door doorstoofde warmte af. Twee reusachtige horusvalken houden al tweeëntwintig eeuwen de wacht bij de ingang, maar dat is ze niet aan te zien. In het heiligdom is op dit uur geen toerist meer te bekennen, wat aan een sacrale sfeer bijdraagt en een hogepriester achter elke zuil doet vermoeden. Buiten klinkt nasaal het haja-ilal-salah uit die andere godsdienst: de muezzin roept op tot het gebed.
Vrijdag: satelliet-tv
13 uur. Uit de kwartieren van de bemanning weerklinkt een klaaglijk gezang: het namiddaggebed komt op gang. Op de brug van het schip zit kapitein Abdel Maksoud Sadiq gehurkt bij het roer, gebedsmatje opgerold achter zich, koran binnen handbereik. De Oberoi Zahra heeft een state of the art navigatiesysteem maar Sadiq, die het vak als jongetje van zijn vader leerde, vertrouwt liever op zijn bootsmansinstinct om het cruiseschip langs de zandbanken van de Nijl te loodsen. Zijn stuurmanskunst wordt pas echt op de proef gesteld als hij de boot in Luxor tussen tientallen andere Nijlcruisers door moet aanmeren. De kademuur is onvoldoende lang, zodat cruiseschepen uit het goedkopere segment soms wel vier rijen dik liggen en opvarenden over elkaars dek aan de wal moeten komen. Niet zo de Oberoi: die heeft haar aanlegsteiger, eigen loopplank en eigen Egyptische soldaat voor de deur. Als de boot eenmaal aan de wal ligt, gaat de bemanning haar kleren wassen in de Nijl.
15 uur. Voor de tempel van Karnak ligt een lange rij sfinxen op wacht. De zon brandt, alle toeristen zoeken soelaas in de spectaculaire zuilenzaal van de tempel, waar het heerlijk dwalen is. Na ons aan de pracht van Karnak te hebben vergaapt, verkennen we met paard en kar de achterkant van Luxor. De armoede in de smalle stofstraten is tastbaar, maar iedereen lacht en zwaait, ook de vrouwen. In de soek liggen de kruiden hoog en kleurig opgetast. Hoe armoedig de bewoners ook leven, alle huizen hebben een schotelantenne. Egyptenaren kijken graag porno, legt gids Mohammed met glanzende ogen uit, en dat kan alleen met de satelliet.
Zaterdag: op bezoek bij Toet
6 uur. 'Insj'Allah', zegt kapitein Mohammed goedgemutst als hij zijn warme luchtballon bij het krieken van de dag over de Vallei der Koningen de lucht instuurt. Vijftien toeristen bungelen er in een wormstekig mandje onderaan en proberen er niet aan te denken dat hier vorige winter een ballon is neergestort, met een dozijn zwaargewonden als gevolg. Drie kwartier cirkelen we boven de maïsveldjes en suikerrietplantages van Luxors westoever, waar boeren nu het nog koel is met ezels en middeleeuws alaam aan de slag zijn. De zon komt op over de Nijl en over de kalksteenheuvels waarin de grafkamers van Toetankamon en andere farao's van het Nieuwe Rijk zijn uitgehakt. De landing over een stoppelveld tussen twee elektriciteitsleidingen gaat maar net goed, driftig roept Mohammed instructies naar zijn helpers beneden, waarin alleen het woord 'al Basket' valt te herkennen. 'Allah Akbar', zegt de kapitein als hij de mand na enkele sprongetjes in parkeermodus heeft, pal op een spoorlijn.
9 uur. In de Vallei der Koningen is het vroeg op de ochtend al bloedheet. Toeristen schuiven rijtje om in de grafkamers van de farao's af te dalen. De mummie van Toetankamon ligt, klein en onbeduidend want ontdaan van zijn windsels en goud, op de plek waar hij in 1922 door de Britse egyptoloog Howard Carter werd gevonden. Het is moeilijk voor te stellen dat dit krappe stukje uitgehakte rots ooit alle schatten herbergde die nu in Caïro een dozijn museumzalen vullen.
10 uur. Een bezoek aan de grafkamer van Toetmosis III is alleen voor de fitte toerist weggelegd. Na een spectaculaire klim tussen de rotsen gaat het steil naar beneden, over een brug die een kloof overspant, en dan diep de berg in. In het duister van de rotstunnel bevoelt een Egyptenaar die zich bij de rij toeristen heeft aangesloten, het achterwerk van de dames.
Ruim zestig graven zijn al blootgelegd in de Vallei der Koningen. Niet allemaal zijn ze te bezoeken - het massatoerisme is slopend voor de eeuwenoude monumenten. In de grafkamer van Ramses IV, over de kwetsbare hiërogliefen heen, heeft een toerist de Russische versie van 'Killroy was hier' gestift. Maar ook in de oudheid werden de koningsgraven al gevandaliseerd, blijkt uit Griekse, Romeinse en koptische graffiti op de grafmuren.
11 uur. Even dreigt de Ramsestempel van Medinat Haboe een tempel te veel te worden, maar dit achterafje op Luxors westoever verrast door zijn felgekleurde reliëfs. Toen hij klaar was, in de twaalfde eeuw voor Christus, moet de tempel er als een peperkoeken huisje in de woestijn hebben uitgezien. De koptische christenen die de tempel een tijdlang bezetten, kalkten plaaster over de heidense taferelen, waardoor ze uitzonderlijk goed bewaard zijn gebleven.
Zondag: exit
7.30 uur. Op weg naar de luchthaven van Luxor dobbert een dode geit met opgezwollen buik in een irrigatiekanaal. Honderd meter stroomafwaarts doen drie vrouwen in hetzelfde water de vaat.
Een non-issue!, is vaak het meewarige commentaar wanneer iemand begint over nadelen van de hoofddoek. Ook vooral zich progressief noemende mensen willen er nooit over spreken.
Ik heb zelf wel eens een blog gewijd aan het dragen van hoofddoeken achter gemeentebalies en burqas op straat. De Elsevier-lezer zal het mogelijk open deuren vinden, maar ik ben daar op tegen. Dat is ook makkelijk te onderbouwen met respectievelijk een beroep op de scheiding van kerk en staat (laïcité) en veiligheid (herkenbaarheid).
Straatbeeld Moeilijker ligt het om aan te geven waarom ik ook geen warm voorstander ben van de hoofddoek, al realiseer ik me dat je die in het straatbeeld niet kunt verbieden. Samenvattend komt het erop neer dat:
1. De speelruimte voor emanciperende allochtone vrouwen ernstig wordt beperkt bij een ongebreidelde toename van hoofddoeken in het straatbeeld;
2. Vrouwen die geen hoofddoek dragen, in bepaalde wijken dan maar benaderd worden als een hoer.
Ik spreek wel eens met allochtone vrouwen die merken dat hoe meer hoofddoeken er in hun wijk verschijnen, hoe groter de druk wordt om zich te conformeren aan dergelijke kledingvoorschriften. Die dwang begint al vroeg. Verhalen zijn bekend van werkloze vaders die de gangen op school afstruinen om te zien wie er in het klaslokaal een hoofddoekje draagt, maar vooral wie niet.
Ook is het niet zo dat de last en de overlast zich beperken tot islamitische vrouwen, zoals sommige schijntolerante Nederlanders schijnen te wensdenken. Het sprekendste moment is altijd het moment dat progressieve mensen, zonder invoelingsvermogen en wonend in een échte prachtwijk, eens zelf bij toeval geconfronteerd worden met het sisgeluid, voor hoer worden uitgemaakt of zelfs fysiek worden lastiggevallen.
Sissen Mijn vriendin vraagt dan meestal of de persoon in kwestie last heeft van een lekke band, maar dergelijke verbale lik-op-stuk is niet altijd zonder risico. Ronduit naar overigens was het moment dat niet gesist werd, maar een lift waarin zij met drie mannen stond, werd stilgezet met kennelijk kwalijke bedoelingen. Met veel geluk en wijsheid kwam ze zonder kleurscheuren uit deze situatie.
In de Koran stata niet 1 op 1 dat hoofddoekloze vrouwen per definitie moeten worden lastig gevallen, maar het scheelt ook niet veel. Je hoort toch wel vaak geluiden, die kunnen worden samengevat als: Eigen schuld, dikke bult, na na na na na. Sla er de diverse websites maar eens op na.
Maar helpt het nou, zon hoofddoek? Een van de hoofddoekjeswalhallas bij uitstek is Egypte. In NRC Handelsblad stond een onthullend artikel onder de titel 'Zonder sluier vraag je erom - Egypte legt verantwoordelijkheid voor seksuele intimidatie bij vrouw'. In een campagne worden vrouwen zonder hoofddoek voorgesteld als een lolly zonder papiertje, maar vol met vliegen. De vrouw mét een hoofddoek is de lolly met het papiertje, waar iedereen met zn fikken vanaf blijft.
Seksuele intimidatie Maar klopt dit beeld? Is Egypte het toonbeeld van handjes thuis en goede manieren?
Ik wil u enkele citaten wat dit aangaat, niet onthouden.
Recent onderzoek wijst uit dat ruim 80 procent van de Egyptische vrouwen slachtoffer is van seksuele intimidatie, zij het verbaal of fysiek op straat, op school of op het werk.
Van de westerse vrouwen die Egypte bezoeken, wordt zelfs 98 procent lastiggevallen, zo blijkt uit de enquête.
De praktijk wijst echter uit dat de sluier en conservatieve kleding helemaal geen bescherming bieden. De overgrote meerderheid van de Egyptische vrouwen draagt tegenwoordig, in tegenstelling tot enkele decennia geleden, een hoofddoek, maar gesluierde vrouwen worden net zo vaak lastiggevallen.
We worden altijd als lustobject afgeschilderd dat afgeschermd moet worden. Geen wonder dat de vrouw een obsessie is geworden.
De vrouw als obsessie? Belasteren en betasten? Is dit ons voorland? In sommige wijken soms al wel. Maar de hoofddoek helpt hiertegen in elk geval dus niet.
Ik zou me daarom willen aansluiten bij de enige campagne in Egypte, die volgens de NRC op mannen is gericht, met de boodschap: Yichtirim Nafsak.
Op 28 augustus van het jaar 30 voor Chr. zoekt Octavianus, nu onder de naam Augustus ("grootgeworden"), haar op in haar paleis. Augustus belooft haar van alles om maar met hem mee te gaan.
Cleopatra heeft hem echter door, in werkelijkheid wil hij haar achter zijn strijdwagen binden en haar als een ordinaire slavin door de straten van Rome laten sleuren, terwijl zij door de menigte wordt uitgejouwd. Vervolgens zal zij worden gevangen gezet en wordt Egypte een provincie van Rome.
Een paar dagen later blijkt al dat Augustus een gewetenloze schurk is, haar zoon en opvolger Caesarion wordt door zijn soldaten vermoord. Toen Cleopatra dit nieuws vernam besloot ze een eind aan haar leven te maken. Ze laat een dienstmeisje een mand met vijgen brengen. In deze mand zit een slang, een adder, verstopt. Als Cleopatra alleen is, steekt ze haar hand in de mand. Ze wordt gebeten en sterft door het slangengif op haar gouden bed, met naast zich haar stervende dienstmeiden Iras en Charmion.
Ook gaat het verhaal dat de drie vrouwen zich zelf hebben vergiftigd met een naald gedoopt in vergif dat in een sieraad was verstopt. Cleopatra was toen 39 jaar oud. Haar lichaam wordt naast dat van Antonius bijgezet in een graf dat nooit is teruggevonden. Met de dood van Cleopatra komt er voor goed een einde aan het tijdperk van de grote farao's van Egypte.
Verder wordt de schat van Cleopatra (gouden en zilveren sieraden, juwelen, zilveren serviesgoed) gesmolten en naar Rome gezonden. De bevolking moet veel bezit afstaan en zware belastingen betalen, dit alles tot glorie van Rome.
De eerste ontmoeting van de jeugdige Cleopatra met de ruim twee keer zo oude Gaius Julius Caesar vond plaats in Alexandrië. Na zijn aankomst in de Egyptische hoofdstad in 48 voor Christus had Caesar zijn intrek genomen in het zwaar bewaakte koninklijk paleis, waaruit Cleopatra kort tevoren was verjaagd door aanhangers van haar 10-jarige broertje. Met deze broer, Ptolemaeus XIII, was de vorstin in een strijd om de troon verwikkeld en voorlopig had zij aan het kortste eind getrokken. De pas aan gekomen Romeinse generaal zou haar kunnen helpen de rollen om te draaien. Maar hoe met hem in contact komen?
Bij de toegangspoort van het paleis liet de Egyptische koningin zich op een avond in een kostbaar tapijt wikkelen. Een van haar vertrouwelingen deed zich voor als tapijtkoopman en bracht het zorgvuldig dichtgebonden pak langs nietsvermoedende schildwachten het vertrek binnen waar Caesar zich bevond. De man rolde vervolgens het kleed voor de voeten van de Romeinse machthebber uit, waarop Caesar, tot zijn niet geringe verbazing ongetwijfeld, een volgens sommigen naakte jonge vrouw tevoorschijn zag komen die zich bekend maakte als afstammelinge van de Macedoniër Ptolemaeus.
Zo begon de politieke samenwerking tussen Caesar en Cleopatra waardoor de Egyptische vorstin haar aanspraken op de troon van de Ptolemaeën met succes kon doen gelden. Zo begon ook een onstuimige romance, waaraan pas een einde kwam op 15 maart 44 voor Christus, toen Caesar in Rome (Cleopatra was hem daarheen gevolgd) door dolkstoten van Brutus, Cassius en anderen om het leven werd gebracht.
Cleopatra is 21 jaar als ze de minnares van Caesar, dan 54 jaar, wordt. Caesar wordt haar beschermer en erkent haar als koningin van Egypte. Hier trouwt ze dan met haar andere broer, Ptolemaeus XIV (11 jaar oud). Haar vorige echtgenoot schijnt op verzoek van Caesar in de Nijl te zijn verdronken.
Cleopatra blijft omgaan met Caesar en raakt tijdens een cruisetocht op de Nijl zwanger van hem ( oei...we zullen dus moeten opletten ....tijdens onze cruise ). Ze schenkt hem een zoon, Caesarion (ook wel genoemd "de kleine Caesar" of "Ptolemaeus XV-Caesarion-Horus", zoon van Cleopatra-Isis en Caesar-Amon.
Cleopatra- De eerste jaren van haar bewind waren moeilijk
De eerste jaren van haar bewind waren moeilijk
Egypte was een van de weinige koninkrijken dat onafhankelijk is gebleven van de macht van Rome. Rome keek begerig naar het goud en de rijke opbrengst van de vruchtbare landbouwgronden . Tijdens de troonstijging van Cleopetra is er sprake van een logge bureaucratie . Het land is verwoest door plunderende bendes, de economie wankelt. Cleopatra heeft haar handen vol met het verijdelen van samenzweringen die aan het hof worden gesmeed. Haar jongere zus Arsinoë, aast op haar troon. En de jonge Ptolemaeus, echtgenoot van Cleopatra, wordt gemanipuleerd door zijn adviseursregenten.
Toch houdt Cleoptra de touwtjes flink in handen. Ze devalueert de munt om de export te stimuleren, stelt een godsdienstige politiek in die aansluit op de behoeften van de Egyptenaren en probeert kost wat het kost een conflict met Rome te vermijden.
In 50 v. Chr. worden twee zonen van de Romeinse consul vermoord. Om haar goede wil te tonen zend ze de vermoedelijke moordenaars naar Pompeius. Volgens geruchten zou zij een verhouding hebben met de jongste zoon van Pompeius, Gnaeius.
Cleopatra is de dochter van Ptolemaeus XII ( bijnaam "Auletes": de fluitist), een afstammeling van Alexander de Grote en Cleopatra V Tryphaena. De familie kwam oorspronkelijk uit Macadonië (Griekenland). In 51 v. Chr. overlijdt haar vader. Zij had nog drie zussen: Cleopatra VI, Berenice IV en Arsinoë IV en twee broers: Ptolemaeus XIII en Ptolemaeus XIV.
Zij is dan 18 jaar en haar broertje (Ptolemaeus XIII) 12 jaar. Cleopatra VII Thea Philopator "de godin die van haar vader houdt" trouwt volgens de Ptolemeïsche traditie met haar broertje, bestijgt de troon en blijft twintig jaar aan de macht. Ze sprak Egyptisch en liet zich als de nieuwe Isis-godin aanbidden. Zij werd uiteindelijk de meest verafgode maar ook de meest omstreden zevende koningin van Egypte, bijgenaamd "koningin van de koningen".
Cleopatra was één van de belangrijkste gifmengsters uit de geschiedenis. Ze kende geen scrupules, als het erom ging haar eigen recepten op slaven ( zie afbeelding) te proberen, en zelfs haar minnaars vreesden haar kunsten.
Antonius b.v. dineerde nooit alleen met de schone koningin, hij had altijd een voorproever naast zich.
Hoe geraffineerd Cleopatra te werk ging, vertelt Plinius: Antonius zat met zijn geliefde aan de wijn en ook van het rode druivennat moest eerst de voorproever nippen. Hij deed het en als hij de slok overleefde, pakte Antonius de beker op.
Cleopatra greep verleidelijk in haar haar, plukte een bloem uit haar krans en gooide die in de wijnbeker van de gast. Die zag daarin een koket gebaar en zette de beker aan zijn lippen. Maar Cleopatra rukte hem de beker van de mond. Ze liet een veroordeelde misdadiger komen en beval hem de wijn te drinken. De man deed het en viel dood neer. (afbeelding)
De koningin verklaarde de radeloos toekijkende Antonius dat niet de wijn vergiftigd was geweest, maar de bloem. Met deze aardige vertoning had ze hem willen laten zien dat het een koud kunstje voor haar zou zijn hem te vergiftigen - als ze dan wilde. De voorproever kon hij zich dus voortaan besparen!
In de Egyptische stad Kafr el Sheij is afgelopen week een Koptische-katholieke kerk afgebrand. Drie weken eerder was er ook al een christelijke kerk afgebrand na conflicten tussen christenen en moslims. De katholieke bisschoppen hebben de regering opgeroepen om de veiligheid van christenen te garanderen. Volgens het dagblad Al Ahram waren er in Kafr el Sheij acht brandweerwagens nodig om de brand te blussen. Onlangs was er na botsingen tussen christenen en moslims ook brand gesticht in een christelijke juwelierszaak, waarbij de eigenaar omkwam en vier gewonden vielen. Volgens LOsservatore Romano beschuldigen moslimgroepen de katholieke Kerk in Egypte ervan een met buitenlandse hulp een parallelle staat op te willen zetten om daarmee het islamitisch-Arabische karakter van de natie aan te tasten. Volgens de Chaldees-katholieke bisschop Yousseff Ibrahim Sarraf van Cairo is het geweld tegen de christenen niet religieus gemotiveerd. Volgens hem gaat het gewoon om criminele activiteiten. Hoewel moslimextremisten de laatste jaren actiever zijn geworden in Egypte, zijn de verhoudingen tussen christenen en moslims hartelijk gebleven, aldus mgr. Sarraf. Ook doet de regering haar best extremisme buiten de deur te houden, maar we moeten waakzaam blijven, aldus de bisschop. Van de rond tachtig miljoen Egyptenaren is zes tot tien procent Koptisch-katholiek. (KN/CNA)
In Egypte heeft een 92-jarige man het verbod gekregen om in het huwelijksbootje te stappen met een meisje van 17 jaar. Dat is vernomen in gerechtelijke kringen.
Bruidsschat van 19.000 euro De Saoedische man was op vakantie in Egypte. Tijdens zijn verblijf vroeg hij een 17-jarige boerendochter uit een dorpje in het zuiden van Egypte ten huwelijk. Hij bood een bruidsschat van 150.000 Egyptische pond aan (bijna 19.000 euro) en gouden juwelen. De ouders van het meisje zijn erg arm en stemden in met zijn aanbod.
Maximum leeftijdsverschil 25 jaar Het ministerie van Justitie zag een huwelijk tussen de twee echter niet zitten. De wettelijke huwbare leeftijd in Egypte is 17 jaar, maar het leeftijdsverschil tussen de beide partners mag niet meer dan 25 jaar bedragen. In Egypte is er bovendien een wet die buitenlandse senioren verbiedt in het huwelijk te treden met jonge Egyptische meisjes.
Die wet werd ingevoerd tijdens de boom van de olielanden in de Golf om te verhinderen dat rijke olieboeren naar Egypte zouden komen om met arme meisjes te huwen. (belga/lb)
Fraude door buitenlandse hulpverleners is een hardnekkig probleem.
Zieke Nederlandse toeristen zijn in sommige landen een gewilde cash cow. Ziekenhuizen en specialisten schrijven te hoge rekeningen en voeren behandelingen uit die overbodig zijn. Het probleem lijkt zich nu te verplaatsen van Turkse klinieken naar privéklinieken in de Dominicaanse Republiek en Egypte.
Alarmcentrales van de ANWB en SOS International houden sommige toeristische gebieden scherp in de gaten. Een paar jaar geleden kwam Turkije nog negatief in het nieuws omdat privéklinieken verzekeraars wilden laten betalen voor overbodige röntgenfotos of onnodige ziekenhuisopnames.
Nog steeds komen reisverzekeraars Turkse fraude tegen. Tessa van der Laan van de afdeling cost containment bij SOS International: We doen constant ons best om afspraken te maken met Turkse privéklinieken. We hebben meer grip gekregen op de zaak, maar in de toeristengebieden blijven er altijd artsen die geld proberen te verdienen aan zieke toeristen. Maar al te vaak is dat in arme landen big business.
Hardnekkig probleem
Fraude door buitenlandse hulpverleners is een hardnekkig probleem. De Dominicaanse Republiek en Egypte zijn nu de nieuwe boosdoeners. Van der Laan: Daar gaan steeds meer toeristen heen en dan zie je dat het aantal verdachte rekeningen in zon gebied toeneemt. Hotels maken deals met artsen en privéklinieken en krijgen commissie als patiënten bij hen terechtkomen. Bij iemand met een gebroken been werden bijvoorbeeld allemaal vreemde laboratoriumtests in rekening gebracht.
De patiënt zou op syfilis getest zijn, terwijl dat voor een gebroken been natuurlijk onzin is. Populair bij de rekeningschrijvers is ook de middenoorontsteking, waarbij patiënten normaal gesproken een antibioticakuur moeten slikken. Mensen krijgen injecties of zelfs een infuus en worden in het ziekenhuis opgenomen. Zo kunnen de kosten van 160 euro ineens oplopen tot 1200 euro.
Olympische Spelen
Ook de ANWB waar veel mensen een reisverzekering hebben lopen heeft met het probleem te kampen. Verdachte landen zijn Mexico, de Dominicaanse Republiek, India, Egypte, Turkije en zelfs de Verenigde Staten. Persvoorlichter Markus van Tol: Bij die landen kijken we altijd extra streng naar de facturen. Dan komen de vreemdste zaken voorbij. Mensen met een simpele diarree worden dagenlang in het ziekenhuis opgenomen. Maar ook voor behandelingen die wél zinnig zijn, brengen ziekenhuizen het tienvoudige in rekening van wat het hier zou kosten.
Met de Olympische Spelen in China in aantocht is SOS International al op voorhand in actie gekomen. De angst bestaat namelijk dat ook Chinese artsen een slaatje uit de Nederlandse toerist wil slaan. We zijn nu met ziekenhuizen aan het bellen, vertelt Van der Laan. We maken prijsafspraken en hopen veel problemen te voorkomen. Niet alleen de ziektekosten- en reisverzekeraars zijn de dupe, de patiënt ook.
Tijdens je vakantie in het ziekenhuis belanden is verschrikkelijk, helemaal als het onnodig is, vindt Van der Laan. En soms draaien ze zelf voor de kosten op omdat de verzekeraar onzinnige behandelingen niet wil betalen.Daarom waarschuwen de ANWB en SOS International; neem altijd eerst contact met de alarmcentrale op. De centrale verwijst mensen naar ziekenhuizen waar niet gesjoemeld wordt.
In Egypte zijn leden van een boerengezin volgens mediaberichten met hondsdolheid besmet geraakt, nadat ze melk van hun buffelkoe hadden gedronken.
Naderhand bleek dat de buffelkoe door een besmette ezel werd gebeten, die zelf voordien door een met rabiës geïnfecteerde hond werd gebeten. De krant Al-Masry al-Yom schreef woensdag dat de boeren en hun kinderen uit een dorp 120 kilometer ten noorden van Kaïro gelegen provincie Dakahlija vorige maandag in het ziekenhuis tegen hondsdolheid ingeënt werden. De tien mensen werden intussen uit het ziekenhuis ontslagen. Nadat de hondsdolheid was vastgesteld, werd de buffelkoe gedood.
De overdracht van hondsdolheid door rauwe melk is volgens de Amerikaanse gezondheidsdienst CDC theoretisch mogelijk. Het virus wordt echter bij het pasteuriseren van de melk vernietigd. Bij een snelle inenting na de infectie kan de uitbraak van hondsdolheid verhinderd worden. Zieke mensen gaan doorgaans dood aan hondsdolheid.
Het Egyptische parlement heeft zaterdag een wet goedgekeurd die vrouwenbesnijdenis strafbaar maakt, behalve in gevallen van "medische noodzaak". Volgens een bron in het parlement zet dit de deur open voor interpretaties, die de draagkracht van de wet aanzienlijk verminderen.
Vrouwenbesnijdenis, een traditie die teruggaat tot in de tijd van de farao's, kan nu in Egypte bestraft worden met twee maanden tot drie jaar cel of een boete die gaat van 118 tot 590 euro, aldus dezelfde bron. "Te veel uitsteken" De verdedigers van vrouwenbesnijdenis legitimeren de praktijk met het argument dat de genitale organen van vrouwen "te veel uitsteken" en de besnijdenis nodig is om de deugdelijkheid van vrouwen te bewaren.
De besnijdenis, waarbij de vrouwelijke uitwendige geslachtsorganen gedeeltelijk of helemaal worden weggesneden, is in Egypte wijdverspreid, ondanks de recente politieke en religieuze tegenkanting. Meer dan 96,6 pct van de Egyptische vrouwen, moslim of christen, zijn besneden, blijkt uit een studie van de Egyptische overheid van 2005 bij vrouwen tussen 15 en 49 jaar oud.
Terwijl Harrison Ford als Indiana Jones wereldwijd opnieuw miljoenen mensen naar de bioscoop trekt, heeft de 'echte' Indiana Jones naar eigen zeggen een historische ontdekking gedaan. Zahi Hawass, die bekend staat om de Indiana Jones-hoed die hij steeds draagt, beweert dat hij de begraafplaats van de legendarische Egyptische koningin Cleopatra heeft gevonden.
Cleopatra ligt volgens Hawass begraven in een tempelcomplex op een kleine 50 kilometer van Alexandria. De archeoloog en zijn team vonden onder de Taposiris Magna-tempel een 130 meter lange tunnel, waarin beelden van Cleopatra en munten met haar beeltenis zijn teruggevonden. "Alles wijst erop dat dit de laatste rustplaats van Cleopatra is", aldus Hawass. De Egyptenaar gaat nu op zoek naar de graftombe van de koningin.
In één adem gaat Hawass ook op zoek naar het graf van Marcus Antonius, een Romeinse generaal en geliefde van Cleopatra die samen met haar zelfmoord pleegde. Volgens de overlevering zijn beiden samen begraven. (hlnsydney/sps)
Gedaan met pinten drinken in het Grand Hyatt Hotel in Caïro. Na een bezoek van de Saoedi-Arabische eigenaar Abdel Aziz Ibrahim bin Ibrahim is in het luxueuze vijfsterrenhotel geen druppel alcohol meer te krijgen. De sjeik is een vroom moslim en verbood meteen nog ''booze'' aan de klanten te verkopen.
Voorraad vernietigd Na zijn bezoek afgelopen vrijdag, meldde de grote baas doodleuk dat alle alcoholvoorraden in het hotel vernietigd moesten worden, wat ook onmiddellijk gebeurde.
Discussie Of bier, wijn en whisky in het hotel taboe blijven, is nog de vraag. De eigenaar en de hotelketen Grand Hyatt discussieren nog over de zaak. Het hotel riskeert een statusverlaging als de situatie aanhoudt, want hotels met drie of meer sterren zijn verplicht alcohol te serveren.
De Grand Hyatt in Caïro had tot voor het bezoek van de sjeik een uitgebreide wijnkaart in zijn restaurant en een bijzonder goed gestockeerde Engelse bar, de ''Duke's''. Maar voorlopig staan de klanten daar op water en cola.
Egypte heeft zijn bestaan te danken aan de Nijl, die voor vruchtbare grond en vis zorgt midden in het dorre woestijnlandschap.
In Deir al-Medina woonden de kunstenaars die aan de graven in het Dal der Koningen werkten. Hier konden archeologen veel leren over het dagelijks leven van de oude Egyptenaren.
Vanuit de luchtballon kan je pas goed zien hoe mooi en verscheiden Egypte is.
Een verplichte stop is Edfu, met de schitterende tempel van Horus.
Een waterpijp roken gebeurt volgens een heel ritueel, dat je in café Kom-Ombo zelf kan beleven.
Een aanrader in Luxor is het Sofitel Karnak. Je kan er prachtige zonsondergangen zien.
Het is een klassieker: een Nijlcruise van Luxor naar Aswan. Egypte zien vanaf het dek van een cruiseschip. Dagen luieren aan boord en af en toe een tempel ontdekken. Drieduizend jaar terug in de tijd stappen. Luxor, Karnak, Memnon, Hatsjepsoet, Esna, Kom Ombo en Edfu. Moe van al die tempels? Dan zijn er alternatieven. De Nijl, andere stijl.
Met de feloeka in Aswan In Aswan kan je het luxecruiseschip even inruilen voor een feloeka, de typische rivierbootjes met hun driehoekige zeil. De meeste tochtjes gaan naar het Kitchnereiland met zijn botanische tuin of varen rond het Elefantina-eiland, dat zo genoemd werd vanwege zijn olifantvormige rotsen. Maar als je verder stroomopwaarts vaart, richting oude dam, kom je aan de vroegere watervallen, die nu voorgoed getemd zijn. Hier bevindt zich een klein natuurreservaat, waar vogels te spotten zijn. Langs de oevers bevinden zich ook typische Nubische dorpjes. Deze donkere Egyptenaren kwamen in de buurt van Aswan wonen nadat hun oorspronkelijke dorpen door het water van het Nassermeer werden verzwolgen. We meren aan bij een restaurantje dat tegen een grote zandduin is gebouwd. Op de westelijke Nijloever tegenover de stad Aswan reikt de woestijn bijna tot aan de rivier. We krijgen een Nubische koffieceremonie en een typische maaltijd met lam en couscous voorgeschoteld. Het uitzicht op de Nijl is gratis. Op de kade in Aswan word je vast aangesproken door schippers die een feloeka hebben. Goed de route en de prijs afspreken, is de boodschap. Ongeveer 25 euro per persoon.
Zweven over de Nijl De Nijl zien vanuit de lucht. 's Morgens vroeg worden we met een bootje over de Nijl gezet. Daarna volgt een korte rit met een busje naar een open vlakte, waar de ballon wacht. Na een aantal veiligheidsinstructies blaast de piloot met de branders leven in de ballon en ga je langzaam omhoog. In de lucht zie je pas echt waarom Egypte een geschenk van de Nijl wordt genoemd. Een brede, groene strook langs beide kanten van de rivier mondt abrupt uit in de okergele woestijn en kale bergen. Naarmate de zon hoger klimt, tekenen de contouren van de tempels en bezienswaardigheden zich scherper af. Onder ons ontwaren we de kolossen van Memnon, het Ramasseum en de fortachtige graftempel van Ramses III. In de verte zien we ook hoe de terrassen van de graftempel van Hatsjepsoet gebouwd werden tegen de Thebaanse heuvels. Onze piloot Ahmed laat de ballon soms zakken, zodat we rakelings over de gewassen scheren. Mensen in de dorpjes op de westoever wuiven naar ons. Als we een halfuurtje later een zachte landing maken, komt de plaatselijke jeugd aanhollen. Ook voor hen zijn de ballonvaarten een hele belevenis. Een ballonvlucht duurt een goede twee uur en kost bij Magic Horizon Balloons 90 euro per persoon. Inbegrepen: de transfers van en naar de boot, de ballonvaart, water en thee aan boord. Reserveren via e-mail: booking@magic-horizon.com . Je kan ook aan boord boeken bij de gids.
Kunstenaars van de farao Voor wie de graven en de tempels van de farao's op de westoever van Thebe al gezien heeft, kan een bezoekje aan Deir al-Medina een mooi alternatief zijn. Dat was het arbeidersdorp waar de ambachtslieden en kunstenaars die werkten in het Dal der Koningen woonden. Franse archeologen hebben de grondvesten van 68 huizen blootgelegd. Het dorp kan je zien van op een hoogte, maar is zelf niet toegankelijk. Deir al-Medina is vooral interessant voor diegenen die iets willen te weten komen over het dagelijks leven van de oude Egyptenaren. Iets buiten het dorp is ook een begraafplaats ontdekt. Heel mooi is het graf van Sennedjem, dat kleurrijke muurtekeningen heeft van begrafenisrituelen. Hoewel veel kleiner dan de laatste rustplaatsen van de farao's, is dit graf toch ook indrukwekkend. Bovendien is het er veel minder druk dan in de Vallei der Koningen. Deir al-Medina ligt tegen de Thebaanse bergen, tussen het Dal der Koninginnen en de graftempel van Hatsjepsoet. Deze uitstap is meestal niet inbegrepen in de klassieke bezoeken aan de westelijke oever. Je moet dus zelf het vervoer regelen. Dat is geen probleem, want veel inwoners van Luxor hebben wel een 'neef' die je er mits betaling naar toe kan brengen. De toeristische kantoortjes op de Corniche in Luxor kunnen dit ook regelen. Reken op 15 euro per persoon.
Waterpijp roken in Kom Ombo Aan de voet van de tempel in Kom Ombo bevindt zich café Kom-Ombo, een openluchtcafé waar je kunt lurken aan een waterpijp op kussens en tapijten. Muzikanten met traditionele instrumenten zorgen voor sfeer. Alles verloopt volgens een vast ritueel. Bovenaan wordt het tabakskommetje gevuld met rookwaar. Meestal appeltabak, maar er is ook keuze uit andere smaken. Daarna worden boven op de tabak brandende kooltjes gelegd. Onder aan aan de metalen schacht van de waterpijp, vind je een reservoir met water. Daarna gaat de rubberen slang van mond tot mond. Iedereen krijgt een plastic teutje voor de hygiëne. De rokers zuigen aan de slang tot het water gaat borrelen en proeven dan de zoete tabakssmaak in de mond. Volgens de Egyptenaren is deze vorm van roken gezonder, omdat het water de nicotine zou tegenhouden. Het café bevindt zich aan de uitgang van de tempel van Kom Ombo en niet ver van de kade waar de cruiseschepen aanmeren. Je kan een bezoek aan de tempel dus perfect combineren met de waterpijp. Of je loopt gewoon even langs vooraleer jouw schip afvaart. Voor ongeveer 2 euro kan je een waterpijp roken. Zo'n apparaat is ook te koop als souvenir. Reken dan op 20 à 25 euro.
Praktisch Cruise: wij gingen mee met het aangename, gezellige schip Kasr El Nil (****) van Sunworld/Mediterra dat 47 kajuiten en 4 suites heeft. Een achtdaagse cruise in volpension met vluchten en transfers al vanaf 549 euro. Kies ten minste voor een viersterrenschip. Voor het uitgebreide excursiepakket 99 euro extra. Sunworld-Mediterra werkt samen met een tiental Egyptische gidsen die uitstekend Nederlands spreken. Boeken bij de reisagent of via http://www.sunworld.be
Verblijf: wil je na de cruise nog even uitrusten in een hotel in Luxor? Een aanrader is het Sofitel Karnak (*****), op een groot domein aan de Nijl, met mooie zonsondergangen. Centrum Luxor op 6 km, gratis shuttleservice per boot. Zeven nachten met ontbijt vanaf 569 euro per persoon bij Sunworld.
Beste periode: voor- of najaar. 's Zomers snikheet. Eten & drinken: aan boord (buffetten) en in de hotels doorgaans goed, maar soms te veel op westerse leest geschoeid. Wie tijdens excursies in typische restaurants wil eten, moet uitkijken dat alles goed gekookt is. Voorzie goed gevulde reisapotheek.
Geld: Egyptische pond = 12 eurocent. Euro's te wisselen in banken en aan boord van schepen. In Luxor makkelijk geld uit de muur te halen. Tracht steeds kleine coupures te hebben. Dit is handig voor de onvermijdelijke fooien. Weet ook dat de Egyptenaren bijna nooit kunnen teruggeven op grote biljetten. Ding zeker af in souvenirwinkels.
Documenten: internationaal paspoort is handigst of identiteitskaart met 1 pasfoto (visum bij aankomst kost 20 euro).
Veiligheid: overal toeristenpolitie, verkeer is chaotisch, handelaars opdringerig, voor foto's betaal je fooien.
Ben jij een van die mensen die de laatste dagen een beetje lusteloos en neerslachtig rondlopen omdat het weer allesbehalve opbeurend te noemen is? Misschien ben je zelfs druk op zoek naar zonniger oorden om enkele dagen door te brengen. Op amper 4 uur vliegafstand van Brussel vind je zo'n oase: Luxor.
Tempel van Karnak Maar liefst 30% van alle restanten uit de Antieke Wereld bevindt zich in Luxor. Absolute blikvanger is ongetijfeld de Tempel van Karnak. De bouwwerken van dit indrukwekkende aanbiddingsoord in het ooit oppermachtige Thebe namen niet minder dan 1.300 jaar in beslag.
Tenzij je zelf een gediplomeerd egyptoloog bent, is een goede plaatselijke gids onontbeerlijk. Hij legt je in verbazend goed Nederlands en tot in de kleinste details uit hoe de tempel tot stand kwam en dankzij enkele leuke anekdotes krijg je een idee van hoe het er in die tijd aan toe moet gegaan zijn.
Tempel van Luxor Ook de Tempel van Luxor is een bezoekje waard. Vooral als je je altijd al hebt afgevraagd waar die fameuze obelisk op het Parijse Place de la Concorde vandaan komt. Die werd in 1831 verwijderd van de rechterzijde van de ingang van de tempel en vervoerd naar de Franse hoofdstad. Zijn tweelingbroer flankeert nog altijd onaangeroerd de linkerzijde.
Luchtballon Een adembenemende en 'alternatieve' manier om Luxor te ontdekken is de heteluchtballon. Een ervaring die echter alleen voor vroege vogels is weggelegd, want wegens de hitte moet de ballon al voor dag en dauw opstijgen.
De kapitein van dienst neemt eerst bloedernstig alle vluchtprocedures met je door. Maar je onverdeelde concentratie wordt wel beloond. Nadat je bent opgestegen vlakbij de Vallei der Koningen zweef je gedurende een half uur over Luxor en scheer je rakelings over de Nijl en de Tempel van Luxor. En met een beetje geluk -afhankelijk van de windrichting- zet de gezagvoerder zijn vehikel neer op een akker in het midden van een onooglijk klein dorpje.
Geen vijf minuten later staan zowat alle kinderen van het dorp rond de ballon en krijgt de term 'gastvrijheid' een extra dimensie. Als je het er levend vanaf brengt krijg je op de koop toe een heus vliegeniersbrevet mee naar huis.
Cruise op de Nijl Ook het water van de Nijl vormt een leuke afwisseling op de stoffige landwegen in en rond Luxor. Niet meteen de goedkoopste route, maar absoluut elke Egyptische pond waard, is een meerdaagse cruise op de Nijl. Het schip voert je van Luxor naar Aswan, in het uiterste zuiden van Egypte.
De Aswandam -opgetrokken in de jaren '60- is even spectaculair als omstreden. Een hele beschaving ging samen met zijn land ten onder. Nubië is voorgoed opgezwolgen door het water en zijn bewoners hebben hun heil gezocht in Egypte en het aangrenzende Soedan.
Hou je liever de hand wat meer op de knip, maar wil je toch genieten van de fauna en flora langs de oevers van de Nijl, dan biedt een zeiltochtje met een felukka misschien wel uitkomst.
Kales Het centrum van Luxor tenslotte, laat zich op geen beter denkbare manier ontdekken dan een ritje met de plaatselijke 'taxi', de kales. Spreek vooral vooraf een prijs af, want de koetsiers staan niet meteen bekend om hun eerlijke inborst.
Opvallend is dat nagenoeg geen enkel huis in de stad volledig is afgewerkt. Daken en ruiten ontbreken overal. Geen kwestie van airconditioning, wel van fiscaliteit. Op onafgewerkte gebouwen worden namelijk geen belastingen geheven.
Soeks Heb je genoeg van het gewiebel van je taxi, stap dan gerust af in een van de vele smalle straatjes (soeks) en proef op een terrasje van een van de plaatselijke geneugten: een waterpijp met appeltabak of een verfrissende Karkadè, een drankje op basis van hibiscus.
In de soeks leer je het echte Luxor kennen: chaotisch, luid en kleurrijk. Pingelen is hier de nationale sport, dus koop nooit iets als je het niet minstens voor de helft van de prijs mee naar huis krijgt. (bdr)
'Verloren' piramide teruggevonden in Egypte Uitgegeven: 5 juni 2008 20:31
AMSTERDAM - Egypte heeft donderdag een vierduizend jaar oude piramide onthuld die zoek was geraakt en onlangs werd herontdekt. Ook onthuld werd een processieweg die langs de piramide loopt en waarover ooit hogepriesters liepen met de mummies van heilige stieren die in de oude Egyptische hoofdstad Memphis werden aanbeden.
De piramide is waarschijnlijk gebouwd door koning Menkauhor, een weinig bekende farao die maar acht jaar aan het bewind was. In 1842 maakte de Duitse archeoloog Karl Lepsius melding van de piramide bij een opsomming van zijn vondsten in Saqqara. De 'piramide zonder kop'- zo genoemd omdat de top ontbrak - staat op de lijst vermeld als nummer 29.
Lepsius' vondst raakte met woestijnzand overdekt en al die tijd kon niemand Menkauhors laatste rustplaats terugvinden. Een team onder leiding van de Egyptische hoofdarcheoloog Zahi Hawass vond na anderhalf jaar graven alleen de voet van de piramide - de 'superstructuur', zoals de Egyptenaren zeggen - onder acht meter zand terug.
Dodenstad
Hawass leidde donderdag een groep journalisten rond op de vindplaats in Saqqara, de dodenstad en begraafplaats van de vorsten van Memphis, de hoofdstad van het Oude Koninkrijk even ten zuiden van Caïro. De stijl van de piramide wijst erop dat die stamt uit de Vijfde dynastie, zei hij, een periode die duurde van 2465 jaar tot 2325 jaar voor Christus.
Daarmee zou de piramide slechts tweehonderd jaar jonger zijn dan de beroemde grote piramide van Giza, die waarschijnlijk werd voltooid in 2500 v. Chr. Een andere aanwijzing voor deze datering is een grijs granieten deksel van een sarcofaag die in de piramide is aangetroffen en die typerend is voor de genoemde periode.
Grafkamer
Hoe imposant de piramide mogelijk is geweest valt uit de rechthoek van grote rotsblokken in een vijf meter diepe kuil niet af te lezen. En in de grafkamer die de piramide bevat is geen cartouche -de naam van de farao in hiërogliefen- gevonden waaruit blijkt dat de piramide aan Menkauhor behoort. Maar Hawass is ervan overtuigd dat het zo is, omdat alle gegevens daarop wijzen.
De andere vondst, de processieweg, dateert uit de Ptolemeïsche periode die tot 30 jaar voor Christus duurde en ongeveer drie eeuwen besloeg. Volgens de overlevering mocht alleen de hogepriester, zijn gezicht bedekt door een masker, over de weg lopen om de gemummificeerde resten van heilige stieren naar het Serapium van Saqqara te dragen, een netwerk van ondergrondse grafkamers waar de dieren in sarcofagen werden bijgezet.
Vanaf woensdag kunnen vakantiegangers in Amsterdam op de valreep hun inentingen halen.
AMSTERDAM (ANP) Wie nog even de laatste aankopen doet voor de vakantie, kan vanaf woensdag op de valreep ook de benodigde inentingen halen in de binnenstad van Amsterdam. De KLM heeft een nieuwe prikkliniek geopend waar mensen zich kunnen laten vaccineren voordat ze op reis gaan, maakte de luchtvaartmaatschappij bekend.
De KLM heeft al vestigingen van de zogeheten Travel Clinic op Schiphol, SchipholOost en in het WTC in de hoofdstad. De Travel Clinic aan de Raadhuisstraat zit vlakbij de bekende winkelstraten en is toegankelijk zonder afspraak.
De maatschappij hoopt dat meer reizigers zich laten inenten. Volgens de KLM hebben veel mensen bijvoorbeeld geen idee dat ze voor landen als Turkije en Egypte vaccinaties nodig hebben.
BRUSSEL (Kerknet/Kath.net) Zaterdag werd een koptisch klooster in de Egyptische provincie Mimya aangevallen door radicale moslims. Daarbij werden drie monniken ontvoerd en zwaar mishandeld. De drie konden echter al snel bevrijd worden. De daarop volgende protestmars van driehonderd christenen werd door de politie uiteengedreven. Meteen braken nieuwe onlusten uit, waarbij een moslim werd gedood en drie christenen ernstig gewond raakten. Acht kopten zijn aangehouden. De Vereniging van Bedreigde Volkeren noemt het incident een aanduiding van het groeiende geweld tegen koptische christenen in Egypte. Vorige week werden in Cairo al een juwelier en drie van zijn christelijke medewerkers aangevallen. Van de 79 miljoen Egyptenaren is ruim 8 miljoen christen, goed voor 8% van de bevolking. De meerderheid zijn koptische christenen.
AP, Reuters gepubliceerd op 27 mei 2008 03:00, bijgewerkt op 27 mei 2008 08:00
CAÏRO - Het Egyptische parlement heeft opnieuw de noodtoestand verlengd. Deze bestaat al 27 jaar. Op verzoek van president Hosni Mubarak keurde het parlement de verlenging van de omstreden uitzonderingswet, die de overheid verregaande bevoegdheden geeft personen op te pakken en gevangen te zetten, maandag goed.
Mubarak had bij de verkiezingen in 2005 beloofd de wet, die na de moord op zijn voorganger Anwar Sadat in 1981 werd afgekondigd en sindsdien telkens met twee jaar werd verlengd, in te trekken. Maandag verzocht hij het parlement toch de wet te verlengen.
Premier Ahmed Nazif hield het parlement voor dat verlenging noodzakelijk was om Egypte tegen terroristen te beschermen. Het voorstel tot verlenging werd aangenomen met 305 stemmen voor en 103 tegen. Onder de tegenstemmers waren volgens oppositielid Hassan Hamadi ook parlementsleden van de partij van Mubarak.
Premier Nazif zei dat de regering haar belofte zal nakomen om een nieuwe antiterrorismewet in te voeren. Hij noemde echter geen termijn waarbinnen die zal worden ingediend.
Mohammed Habib, plaatsvervangend leider van de Moslimbroederschap, zei dat de verlenging betekent dat de politiestaat in stand wordt houden.
De afgelopen maanden heeft de regering een harde opstelling aangenomen tegen actievoerders die Mubarak verwijten dat hij op gedane toezeggingen voor hervormingen terugkomt. In april en mei werden tientallen personen opgepakt die protesteerden tegen de gestegen kosten van levensonderhoud. Ook werden vorige maand honderden leden van de Broederschap opgepakt.
CARI¨O (AP) Op de luchthaven Sharm elSheikh in Egypte zijn 385 Britse toeristen 48 uur opgehouden na te hebben geweigerd aan boord te gaan van een gereedstaand vliegtuig. Het toestel, van de prijsvechter Monarch Airlines, kon zondagavond niet direct vertrekken wegens een technisch probleem. Later op de avond was dat probleem verholpen, maar de toeristen weigerden aan boord te gaan, aldus de directeur van de luchthaven.
Het toestel vertrok zondagavond zonder de Britten, die dinsdagavond pas met een ander toestel naar huis kunnen. De toeristen klaagden over een gebrek aan informatie en zeiden lang te hebben moeten wachten zonder voedsel of een slaapplaats. De aanvankelijke vertraging zou zijn ontstaan doordat de verkeerde vliegtuigonderdelen naar Egypte waren gestuurd.
CAIRO - Een Egyptische boer heeft zijn dochter gewurgd en vervolgens onthoofd omdat hij haar ervan verdacht dat zij een relatie had met een man in hun dorp in het zuiden van Egypte. Dat heeft het Egyptische staatspersbuerau Mena zaterdag bericht . De 46-jarige man meldde zich zelf bij de politie na de moord. De leeftijd van het slachtoffer is niet bekendgemaakt.
24-05-2008: Autoriteiten in Egypte en Spanje werken samen in een zoektocht naar een schip dat gezonken is in de 19e eeuw. Men vermoedt dat het schip de mummie bevatte van de farao Chefren uit de vierde dynastie . Chefren was de bouwer van de op één na grootste piramide in Egypte. De allergrootste is die van de veelbesproken farao Cheops.
In de eerste helft van de 19e eeuw zonk een Brits schip dat archeologische vondsten vervoerde. Men vermoedt dat één van die artefacten de mummie van Chrefren is. Het schip was op weg naar Engeland maar zonk voor de kust van Spanje.
De eerste stap van het onderzoek is het onderzoeken van oude scheepsverslagen en het vergelijken van Egyptische rapporten met de Spaanse. Op die manier proberen de onderzoekers de exacte locatie van het schip te vinden.
Áls de mummie zich in het schip bevond is het maar de vraag wat het zoute zeewater ervan heeft overgelaten.
Op maandag 2 juni geeft Manfred Bietak van de universiteit van Wenen de volgende lezing aan de KULeuven: 'The excavations at Tell el-Dab'a (Auaris, Peru-nefer, Piramesse-South)'. Deze lezing wordt niet door Egyptologica georganiseerd, maar het is wel een buitenkansje. Geïnteresseerden moeten hun opwachting maken in MSI 02.18 van 20u00 tot 21u00.
Voor de volledigheid: op 4 juni geeft Harco Willems in hetzelfde lokaal ook een lezing ('The archaeology of landscape in the greater Dayr al-Barsha region.'), van 11u15 tot 12u15. Maar hiervoor wacht u wellicht beter tot de juni-lezing van Egyptologica Vlaanderen, door dezelfde spreker en over dezelfde site, op 17 juni in Leuven en 3 juli in Gent (en in het Nederlands).
[23/5/2008 Categorie: Radio] Eind februari 2008 hebben De madammen van Radio 2 maar liefst twintig reizen voor twee personen naar Egypte (Taba) en Jordanië (Petra) weggegeven. En nu is het zover: op vrijdag 23 mei vertrekt Cathérine Vandoorne samen met de groep.
De twintig gelukkigen gaan er dankzij De madammen en Radio 2 genieten van zon, de Rode Zee en heel veel cultuur: Wadi Rum en de 7 Pillars of Wisdom, Petra de verborgen stad; het kruisvaarderskasteel van Shoubak, het Sint-Catharinaklooster (met het braambos van Mozes), enz...
Bovendien leren de luisteraars de plaatselijke gewoonten echt kennen. Ze leren Jordaans koken van plaatselijke vrouwen en koks en ze maken een bedoeïenenfeest mee. En om het nog exclusiever te maken reizen ook Günther Neefs en zijn gitarist Davy Raes mee: ze geven de groep een intiem en akoestisch concert in openlucht met de mooiste liedjes van Günther.
De thuisblijvers kunnen alles volgen via radio2.be, aan de hand van de foto's en de verslagen van de luisteraars en via De madammen waar Cathérine Vandoorne elke dag verslag uitbrengt.
In De madammen krijg je van maandag 26 t/m vrijdag 30 mei ook elke dag een reportage van Filip Ledaine. Filip volgde het wel en wee van een Vlaamse in Egypte. Greta Sinnaeve maakt na 15 jaar deel uit van het dagelijkse leven van het bedoeïenendorp Nuweiba - El Mezzeina. Ze heeft er een project voor duurzame ontwikkeling opgestart: toeristen laten kennismaken met het authentieke Egypte en op die manier de plaatselijke bevolking van een inkomen voorzien.
Tijdens de reportages hoort de luisteraar Greta van bij het ontbijt tot ze op prospectie trekt naar Petra in Jordanië. Tussenin gaat ze boodschappen doen, controleert ze of haar schooltje volloopt en brengt ze een bezoek aan een aantal vriendinnen, in de woestijn en in het dorp. Het leven zoals het is - een Vlaamse madam in Egypte, vijf dagen lang in De madammen.
Er is een merkwaardige gelijkenis tussen de hedendaagse façadecultuur van wat door moet gaan voor het moderne Egypte en de oude tempels van Karnak en Luxor. De stad verwelkomt zijn bezoekers met in de lucht priemende bossen van betonijzers als eeuwig opgebonden palmtakken met een roestende zweem van verwachting, of erger nog, gesloten papyrusbloemen, in de knop gebroken, voor altijd wachtend op de zon als wanhopige handen die reiken naar het ooit zo verlangde leven.
Die levensmoeheid van hun voorvaderen lijkt wel doorgedrongen tot in de genen van de zakkig geklede gewapende macht die in zwarte uniformen met een gouden adelaar en forse bewapening talloze checkpoints bemannen. En wie zich daar niet onledig houdt met de cultuur van de angst voor het eigen volk, hult zich in djellabas die iedere lichaamsvorm verhullen en vooral iedere beweging van een jong en krachtig lijf intomen. De hijab, nikab of burka die de paar vrouwen op straat van de publieke ruimte afschermen, bollen in de wind. Is het onschuld of naïviteit wanneer jonge mannen je steevast toeroepen als potentiële klant voor hun calèche of taxi of drank of noten en pitten, het uitzichtloos aandringen en blijven aandringen - zelfs na een laa sjokram - nee bedankt?
En dan nog eens proberen bij vrouw en kinderen: pure arrogantie? Fascinerend hoe ze bijna feilloos kunnen inschatten dat wij Belgen zijn, gewoon langs de straat. Ze horen het aan ons idioom en zien het aan onze kleren en manier van lopen. Tergend en gênant hoe ze voor alles en nog wat bakshish proberen te krijgen, vaak nederigheid veinzend . Zowat iedere passant wil je iets verkopen of je schoenen poetsen, zelfs indien van gore-tex stof in plaats van leder. Afweren wordt zon automatisme dat je een bewaker in politie uniform die met zijn geweer naar je toe komt, evenzeer een laa sjokram uitlokt. Is dit nu helemaal een volk van levensmoede bedelaars en handophouders geworden? Kunnen ze nu alleen nog hun hand ophouden en overleven bij de gratie van een cultuur waarvan ze de graven reeds duizenden jaren roven en plunderen en die alleszins het laatste anderhalve millennium de hunne al lang niet meer is? Voor zover ze een beetje in het ware geloof beslagen zijn, moeten ze die graf- en tempelresten haten als des duivels, maar daarom nog wel handig als roof- en handelswaar. Eén enkele vrouw in een kiosk verkoopt iets, terwijl haar man elders nering zoekt .
De positie van de vrouw is hier duidelijk op retour in vergelijking met hun voorouders ten tijde van de faraos waar ze quasi gelijke rechten hadden als de mannen, ook erfrechtelijk. Desnoods bonden ze zich een ceremoniële baard om.
Op de corniche van Luxor reed een kerel ons tegemoet op een wrakkig rijwiel: You dont like Egyptians. Je zou van minder opkijken voor zon hoge graad van zelfkennis! In de hotels en toeristische bezienswaardigheden ogen de meeste personeelsleden vriendelijk, maar daar is het ongeveer wel mee gezegd.
In Jolie Vivre Mövenpick word je snel en vriendelijk geholpen eens de toegang voorbij waar een batterij politielui in zwart zakkengoed bommen detecteren terwijl de metaaldetectorpoortjes voortdurend snerpend alarm geven. Maar het blijft allemaal wat om te lachen. Langs de waterkant patrouilleren ze met te korte knuppels. Van iedere auto die het eiland oprijdt, wordt de bodem met spiegels aan een kruk geïnspecteerd. Maar je treft ook redelijke figuren zoals een kelner die bij cash betalen zonder bonnetje een korting van 25% rekent, of de toegang tot het peperdure Luxor Museum waar vreemdelingen zoals op de meeste plaatsen zowat het dubbele aangerekend krijgen, en de loketbediende kinderen halve prijs biedt zonder studentenkaart. Al is de collectie zeer matig het overgrote deel van de topstukken zit in Cairo, Londen, Parijs, Berlijn en Rome toch zijn er veel autochtone bezoekers wegens schoolvakanties. De fameuze tempel van Luxor lijkt van op de corniche een stuk kleiner dan op de fotos.
De belendende Mubarak-bazar is niet echt levendig, net zoals de enorme 4 verdiepingen tellende Savoy-Bazar waarin honderden kleine winkels met allemaal dezelfde rommel. Spanning in het Midden Oosten of een aanslag her en der en op slag daalt de toeristische aantrekkelijkheid van Egypte voor de westerse bezoekers. Dat was dan ook het hoofdargument van menig gids tegen de overvallen door moslimbroeders op toeristen. Meteen zoveel honderdduizenden werkloos wegens het verdrogen van de toeristenvloed en dat ondanks de enorme vloot aftandse en smerige - overigens spuuglelijke - drijvende hotels op de Nijl die dan maar aangevuld worden met binnenlandse schoolreizen of zakenrelaties en familieleden van de reders. De enige winkel in Luxor waar je ongestoord kan rondkijken was de bookshop, met zelfs wat literatuur in het Engels. In het hotel zit de filiaalhouder van de bank ongeïnteresseerd geld te wisselen, onderwijl de koran lezend. Het lijkt wel of dit land en dit volk ieder geloof in het eigen kunnen verloren is in de schrijnende confrontatie met het waanzinnig glorieuze verleden dat overal onloochenbaar, onontkoombaar aanwezig is. In deze economische poel van armoede en ellende met enkel de massas boeren en arbeiders als natuurlijke rijkdom - het zaad in de vruchtbare verborgen schoot der natie gelooft nauwelijks nog iemand in een betere toekomst op deze aarde.
Dus rest enkel nog het glorierijke geloof in de Ene en de Ware die nog een mooie toekomst durft beloven, zij het dat de wetenschappelijke falsificatie van die theorie pas na de dood mogelijk zal zijn. Schizofrenie moet een fundamentele culturele eigenschap zijn in dit land. De bewoners van enkele afzichtelijke vervallen resten van dorpswijken weigeren te verhuizen van de westelijke dodenoever aan de Koningsgraven naar de oostelijke levensoever waar ze nieuwe huizen opgeleverd krijgen. Niet om hun verknochtheid aan de hoop stenen van hun voorvaderen, maar simpelweg omdat ze daar veel beter denken te kunnen leven van de kunstschatten en toeristenparafernalia.
Of het moet zijn dat de godvrezende fellahin zich in niets en nergens afstammelingen wanen van de cultuur die al die kunstschatten heeft geofferd voor het leven na de dood van hun voorouders.
Anderzijds is dit een mooie speling van het lot. De rijke of adellijke, zelfs koninklijke doden hebben vaak schitterende grafgiften meegekregen voor het leven na de dood in het rijk van Osiris, het rijk dat na het hunne komen zou. En precies die enorme schatten aan grafgiften dienen vandaag om hun genen in hun verre nazaten te helpen overleven in amechtige kopieën, twijfelachtig antiek en bizarre namaakbeeldjes die toeristen worden gepresenteerd.
Boven de gehele Egyptische kunst staat echter als een motto dat vrijwel geen uitzondering kent,: Kunst is een instrument van de religie.
En daar de Egyptische religie zich in de eerste plaats bezighoudt met het hiernamaals, kan van een groot deel van de voortbrengselen van de Egyptische kunst worden gezegd, dat kunst niet voor de levenden maar voor de doden wordt vervaardigd.
De gehele Egyptische kunst architectuur, driedimensionale beeldhouwkunst, reliëf is één gigantische poging de sterfelijkheid en vergankelijkheid van al het geschapene uit te bannen en te overwinnen, een blijvende, betere, ideale wereld te scheppen die nog zal bestaan wanneer haar scheppers al lang vergeten zijn.
De kunst weet niet alleen volledig uitdrukking te geven aan het heden van de oude Egyptenaar, maar ook gestalte te geven aan zijn toekomst, aan zijn eeuwig leven. ( )
In Egypte moet elke weergave van een mens de uitbeelding zijn van een ideaal type, waarin de opdrachtgever zich kan herkennen, zodat hij in zekere zin tot een representant van de hele mensheid wordt( ) Zo ziet in de Amarna-tijd elke Egyptenaar er min of meer uit als Echnaton, en in de tijd van de Kuschitische heersers vertonen ook alle Egyptenaren Soedanese trekken.( )
In deze zin is elke Egyptische uitbeelding van een mens een portret , weliswaar niet dat van een enkeling maar van een volk, waarmee de enkeling zich identificeert, dat van een cultuur die zich zelf steeds opvatte als de eenheid van al haar dragers.
Merkwaardig is hier dat de stellers van de catalogus vergeten te melden dat deze kunst en religie uitsluitend de macht dienen en die oude Egyptenaar vooral proberen in te peperen dat alles was, is en blijven zal zoals de goddelijke continuïteit dit heeft voorzien: Zonder mythe raakt elke cultuur haar gezonde, scheppende natuurkracht kwijt, pas een met mythen afgeperkte horizon verleent een cultuurbeweging haar eenheid. Aldus Friedrich Nietzsche.
Bijna 3000 jaar geleden verwoordde een levensmoede man dit in een klaagzang tot zijn ziel, zijn innerlijke tweeling. Je hoort hem tot vandaag nog steeds in iedere klaagzang over de andere, in iedere preek voor de ware broederschap in de moskee van Khartoum tot Kairo
Die Gedichte des Lebensmüden Gesprek van een man met zijn Ba ziel.
Papyrus Berlin 3024, XII de Dynastie, 1800 vC. Gesprek van een man met zijn Ba-ziel. In Altägyptische Dichtung Universal Bibliothek nr. 9381 1996 Philipp Reclam jun. GmbH & Co - Stuttgart
Zie, berucht is mijn naam door jou, Erger dan de stank van aasgieren Op zomerse dagen, wanneer de hemel gloeit.
Zie, berucht is mijn naam door jou, Erger dan de stank bij de visafslag Op de dagen van de visvangst, wanneer de hemel gloeit
Zie, berucht is mijn naam door jou, Erger dan de stank van vogels In moerasstruiken vol watervogels Erger dan de stank van vissers En van de lagune waar ze vissen Erger dan de stank van krokodillen, Zoals in een krokodillentempel Erger dan een getrouwde vrouw Die over haar echtgenoot leugens vertelt omwille van een andere man Erger dan over het kind van een achtenswaardige Gezegd wordt dat de echte vader iemand is die hij haat Erger dan een kolonie van de koning Die op oproer broedt, wanneer ze zijn rug zien
*** Tot wie zal ik me vandaag wenden? Mijn familieleden en dienaren zijn slecht, De vrienden van vandaag kan men niet eren.
Tot wie zal ik me vandaag wenden? Inhalig zijn de harten, eenieder berooft zijn naasten.
Tot wie zal ik me vandaag wenden? Mildheid is ten gronde gegaan, Gewelddadigheid neemt bezit van iedereen Het aangezicht van het slechte glanst tevreden, Het goede werd alom ten gronde gericht Wie iemand om een slechte daad tot de orde roept, doet alle booswichten in lachen uitbarsten Men plundert elkaar. Iedereen steelt van zijn naasten De misdadiger is een vertrouweling geworden, De broeder met wie men samenleefde is tot vijand geworden Men wil niets meer van gisteren weten En verguldt ook niemand meer die vandaag het goede nog doet De leden van je eigen familie zijn boos En keren zich naar vreemden om nog redelijkheid te vinden De harten worden ten gronde gericht, Eenieder slaat de ogen neer voor zijn familie en dienaren De harten zijn hebzuchtig, Men kan zich niet meer verlaten op menselijke gevoelens Er is geen gerechtigheid meer, De wereld blijft vertrouwen wie onrecht doet Het ontbreekt aan vertrouwden, Men neemt zijn toevlucht tot onbekenden om bij hen te klagen Er zijn geen gelukkige mensen meer, en met wie men vroeger omging, is niet meer Ik ben met ellende overladen, Omdat mij iedere vertrouweling ontbreekt Van het kwaad dat de wereld treft, Is het einde nog lang niet in zicht!
*** De dood staat vandaag voor mij Zoals de genezing voor een zieke Zoals het lijden ons zo nabij is.
De dood staat vandaag voor mij Zoals de geur van wierook, Zoals we onder het zeil varen op de dag van de wind.
De dood staat vandaag voor mij Zoals de geur van lotusbloemen Zoals drinken op de rand van de dronkenschap Zoals het ophouden van de regen, Zoals een man van een veldtocht thuiskomt Zoals de helderheid van de hemel, Zoals een mens die de oplossing van een raadsel vindt Zoals de wens van een mens om zijn huis terug te zien, Nadat hij vele jaren in gevangenschap doorbracht.
*** Waarlijk, wie daar is, is een levende god, Die de zonde straft bij degene die ze begaat.
Waarlijk, wie daar is, die staat in het zonneschip De uitverkorenen verdeelt hij voor de tempel.
Waarlijk, wie daar is, is een wijze Die niet verhinderd kan worden, Zich tot de zonnegod te wenden, Wanneer hij spreekt
Weemoed wiegde zijn geest als de deining een waterlelie. Alles was gedoemd tot vergetelheid. Daarom was een heerser minder bekommerd om zijn onderdanen dan om hun nog ongeboren nakomelingen. De enen waren even sterfelijk als hij, de anderen zouden zijn onsterfelijkheid verzekeren. Paul Claes, Psyche, p. 133
De levensmoede fellahin hebben geen keuze, de hak ter hand doorheen de modder, de rug gekromd als lastdier voor het stenen sjouwen of de dood in de woestijn die altijd dreigend aanwezig is, waarheen hij zich ook wendt of keert. In de recentste decennia lijken de fellahin hun hak te hebben gekeerd tot een bedelhand waarmee ze de toeristenvloed proberen te bewerken.
Dit is een vreemd land. Het lijkt wel of de goden hier echt aanwezig zijn. Onze goden hebben zich al lang in hun hemel teruggetrokken. Wij kopen hun welwillendheid met brandoffers af. Maar deze goden willen meer. Keizer Hadrianus in Psyche van Paul Claes, p. 104
Egypte is een geschenk van de Nijl, maar voor wie is die Nijl een geschenk geweest en geworden? Wie heeft iets aan een dergelijk lang en smal en rechtlijnig geschenk? Behoudens uitgedunde horden toeristen die op hun wenken bediend en van hun centen verlost worden onder het eeuwige gemompel van bakshish door een wriemelende meute van handophouders in alle leeftijdscategorieën.
Al oogt de scheiding tussen woestijn en bevloeid land messcherp, de scheiding in de geesten der mensen is er zo mogelijk nog scherper. De oudste landbouwculturen uit het 8ste tot het 4de Millennium aCn hadden uiteraard het grootste succes langsheen de grote stromen der aarde, waar het voedselsurplus een snelle bevolkingsgroei en een even snelle staatkundige ontwikkeling opleverde.
In de Nijlvallei was deze evolutie vruchtbaar en standvastig. Landmeetkunde en rekenkunde, tijdsbepaling, sterrenkunde en godsdienst, schrift en bouwkunde werden een noodzakelijk product van menselijke intelligentie in het regelmatig overstromende Nijldal waar de zon boven de oostelijke woestijn opkwam en altijd weer in de westelijke woestijn ten onder gaat.
Een strakke dictatuur is in de menselijke geschiedenis steeds de tweelingbroer van de Grote Werken om irrigatievormen maximaal te benutten. De afstand tussen de heerser en zijn onderdanen moet groot genoeg zijn, om het lijden van deze laatsten draaglijk, acceptabel en door god gewild te houden. Een dergelijke staatstructuur vereist een passende religie met dito bedienaars om de verschillende maatschappelijke klassen te binden en gebonden te houden. Bijaldien eist een groot voedsel- en mensensurplus steevast Grote Werken, een goelag waarop de maatschappelijke orde is gebouwd in tempels en paleizen, graven en piramiden.
Ook al hadden ambachtslui, vaklui, stielkenners, schrijvers, architecten en priesters een treffelijk statuut, de handarbeiders werden met grote regelmaat gesommeerd om her en der lange maanden op te draaien voor de Grote Werken waar hun aantal voor de nodige energetische investeringen zorgden. Maar precies die strakke socio-religieuze keurslijven en dat gebrek aan dynamiek wreekt zich. Spanningen komen en gaan in een cyclische loop der geschiedenis van Egypte als de zeven magere en de zeven vette jaren.
Onderhuids groeien de tegenstellingen en stijgt de woede, die kan uitbarsten in stakingen en opstanden van wanhopige boeren die hun kinderen verkopen of opeten om zelf niet om te komen als de vloed uitblijft. Een heerser die zich dan niet kan handhaven, dient geofferd en de nieuwe dynastie belooft steevast gratis belastingsverlaging of grootse triomfen bij oorlogen tegen de vreemde vijanden van over de woestijngrenzen.
De eigen cultuur is zoals de zon het centrum van de hele wereld, alle andere culturen en volkeren moeten eer en onderdanig respect betuigen niet alleen op de beeldverhalen in tempels en paleizen. Nederlagen of patstellingen worden als door god gegeven overwinningen omschreven en de schone schijn van het machtig zijn tot een verpletterende kunst verheven.
Millennia lang bleek iedere nieuwe heerser zich op de zelfde goddelijke oorsprong te beroepen, om de continuïteit van de heerser voor de onderdanen aanvaardbaar te houden. Een pantheon van lokale goden diende de lokale behoeften aan een eigen identiteit te verzoenen met de alles overheersende Amon Re, de Zon zelf, en zijn mens geworden zaad: de farao.
Vrouw bijt stukje uit wang van vriend tijdens vliegtuigruzie
De vakantie duurde niet lang voor een Brits koppel op weg naar Egypte. In het vliegtuig kregen ze een felle ruzie en het vliegtuig moest een ongeplande landing maken om het vechtende koppel uit het toestel te zetten. Volgens andere passagiers spaarden ze elkaar niet tijdens de ruzie. De vrouw beet zelfs een stukje uit de wang van haar vriend, meldt de Daily Mail.
Er werkten vooral vrouwen op het vliegtuig en zij kregen de hulp van twee politieagenten die geen dienst hadden. Samen slaagden ze erin het vechtende koppel uit elkaar te halen en de kapitein van de vlucht van Thomas Cook gaf het bevel om de man en de vrouw handboeien om te doen. In Lyon werden ze aan de politie overgedragen. Ze hadden allebei te veel gedronken. (gb)
overzicht aan van verschillende activiteiten op het vlak van de Egyptologie.
Hieronder treft u een overzicht aan van verschillende activiteiten op het vlak van de Egyptologie.
Radio en Video
Op de pagina Artikelen, interviews en video's van deze website treft u drie nieuwe items aan. Eerst kunt u luisteren naar een radio-interview met Huub Pragt dat op donderdag 15 mei 2008 door Radio Noord-Holland werd uitgezonden. In een vraaggesprek van twintig minuten met Arjan Burggraaf wordt gesproken over piramides. Ook wordt een voorbeschouwing gegeven op het boek 'De verborgen tombe'. Het tweede item betreft een kort video-interview door Discovery Channel met de Amerikaanse egyptologe Dr. Kara Cooney. Het derde item betreft de video van de AVRO Close Up-documentaire 'De schatten van het Egyptisch Museum': informatie.
Lezingen
Donderdag 15 mei 2008 geeft de Vlaamse egyptologe Dr. Inge Uytterhoeven in zaal 5 van auditorium V van de faculteit Economie van de Universiteit van Gent (Sint-Pietersplein, te bereiken via de Hoveniersberg) een lezing over het Grieks-Romeinse Hawara onder de titel 'Leven en dood in een Fajoemdorp. De lezing begint om 20.00 uur. Entree is gratis voor leden van Egyptologica Vlaanderen. Niet-leden betalen 5,- en studenten betalen 2,-.
Donderdag 22 mei 2008 geeft de Vlaamse egyptoloog Prof. dr. Willy Clarysse een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'De schat van de ambassadeur: Egyptische inscripties in Beijing'. De lezing begint om 15.00 uur en wordt georganiseerd door het Nederlands Instituut voor het Oude Nabije Oosten (NINO). De lezing worden gehouden in de filmzaal van het Rijksmuseum van Oudheden op de tweede verdieping. De entree is gratis. Na afloop van de lezing biedt het NINO u een drankje aan in het Museumcafé op de begane grond.
Saqqara-dag 2008
Zaterdag 21 juni 2008 vindt in Leiden de jaarlijkse Saqqara-dag plaats. De dag wordt gevuld met een viertal lezingen en wordt gehouden in het Kamerlingh Onnes-gebouw van de Faculteit der Rechtsgeleerdheid van de Universiteit Leiden, adres: Steenschuur 25, 2311 ES Leiden. Het lezingenprogramma ziet er als volgt uit:
Dr. Alain Zivie, onderzoeksdirecteur van het Franse Nationaal Centrum voor Wetenschappelijk Onderzoek (CNRS) in Parijs, zal een Engelstalige lezing geven over zijn werk in Saqqara en de ontdekking van het graf van Netjeroeymes.
Prof. Dr Joris F. Borghouts, emeritus hoogleraar Egyptologie aan de Universiteit Leiden zal spreken over de godsdienst tijdens de Amarna-periode.
Dorothea Schulz MA, epigraaf van de Leidse archeologische missie in Saqqara vertelt over haar werk bij de Nederlandse opgraving in Saqqara.
Dr. Maarten J. Raven en Dr. Harold M. Hays geven u een overzicht over de werkzaamheden en resultaten van het afgelopen opgravingseizoen.
De dag wordt afgesloten met een borrel. Aanmelden kan door het invullen van een electronisch inschrijfformulier: informatie.
Nieuws
Een recent onderzoek over het uiterlijk van farao Achnaton: informatie.
Dr. Zahi Hawass doet verslag over zijn activiteiten in het Dal der Koningen. Zo wordt gesproken over de mysterieuze tunnel in KV 17, het graf van sethi I. Ook wordt melding gemaakt van een zoektocht naar het nog niet ontdekte graf van Ramses VIII: informatie.
Een interview met de Canadese egyptoloog Prof. dr Donald Redford, als hoogleraar verbonden aan Pennsylvania State University, over hoe de Egyptische piramides werden gebouwd: informatie.
Tentoonstellingen
Moderne kunst 'Paula Modersohn-Becker und die ägyptischen Mumienporträts' in het Museum Ludwig in Keulen tot en met 15 juni 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Tutankhamun and the Golden Age of the Pharaohs' in het Millennium Dome (officieel het O2 Exhibition Centre) te Londen tot en met 31 augustus 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Tutanchamun und die Welt der Pharaonen' in het Museum für Völkerkunde te Wenen tot en met 28 september 2008: informatie.
Van Cairo tot Aboe Simbel
Vanaf 9 september 2008 wordt in de plaatsen Amsterdam, Hilversum en Leiden een cursus aangeboden van vier lessen. Tijdens deze cursus worden de belangrijkste faraonische monumenten besproken. Het vormt daarmee een uitstekende voorbereiding op een reis naar Egypte: informatie.
Toetanchamon in Wenen
Van donderdag 18 september tot en met maandag 22 september 2008 leidt Huub Pragt een reis naar Wenen met als hoogtepunt een bezoek aan de tentoonstelling over Toetanchamon: informatie.
Cursussen en reizen seizoen 2008-2009
Het volledige cursus- en reisprogramma voor het seizoen 2008-2009 is op deze website te vinden. Het seizoen begint in de maand september 2008: informatie.
Met dit berichtje willen wij even onze lezing van mei in herinnering brengen. Deze lezing is gepland op dinsdag 13 mei in Leuven in MSI 01.12 (Ersamusplein 2) en op donderdag 15 mei in Gent in auditorium V van de faculteit Economie (Sint-Pietersplein , te bereiken via de Hoveniersberg).
Dr. Inge Uytterhoeven zal het hebben over Grieks-Romeins Hawara: leven en dood in een Fajoemdorp
In de 12de Dynastie bouwt Amenemhat III zijn piramide te Hawara aan de Fajoem-ingang. Zijn cultus onder de naam farao Maat-Ra blijft in Hawara populair tot in de Romeinse periode.
Griekse en Latijnse auteurs beschrijven de funeraire tempel van Amenemhat als een enorm 'Labyrint', dat zelfs de piramiden van Gizeh overtreft. Aan de hand van het bronnen-materiaal voor het Grieks-Romeins Hawara bestaande uit archeologische documentatie, literaire teksten, inscripties en papyri wordt een beeld geschetst van het leven en de dood in dit Fajoemdorp. In het luik over de levenden gaat de aandacht naar de topografie van het dorp, zijn bevolking, administratie, economie en religie. In het tweede deel komt de mens achter de Hawara-mummies op de voorgrond door de reconstructie van zijn socio-economische positie en herkomst.
CAÏRO - Het is zeven uur s ochtends en enkele tientallen mensen verdringen zich voor de met tralies beschermde bakkerij van gesubsidieerd brood in de straatarme wijk Ard al-Liwa in het zuiden van de Egyptische hoofdstad. Het is fris na een korte hittegolf van een paar dagen en het gaat er goedmoedig aan toe in de rij. Maar de spanning is er niet minder om voor iedereen in de rij is het van levensbelang het goedkope brood te bemachtigen.
Sinds al het andere eten zoveel duurder is geworden, hebben we alleen nog brood, zegt een oudere vrouw, Um Mohammed, die in de rij wacht met een groot rek waarop ze de pitabroden gaat meenemen. Ze zegt te overleven op een miniem regeringspensioen van nog geen 20 euro per maand en heeft een familie van tien vrijwel alleen te voeden. Slechts een van haar drie zonen heeft af en toe, werk.
President Hosni Moebarak heeft op 1 mei een salarisverhoging aangekondigd van 30 procent voor werknemers in de overheidssector. Volgens economen zal die doorwerken in de privésector en in de pensioenen. Maar het is de vraag of het genoeg is en het gevaar bestaat dat de maatregel slechts de inflatie zal aansporen.
Hoewel het officiële inflatieniveau rond de 14 procent ligt, zijn de voedselprijzen de afgelopen maanden nog veel sneller gestegen. Rijst is sinds begin dit jaar bijvoorbeeld bijna anderhalf keer zo duur geworden. Voor het leger van werklozen en voor degenen die slechts in naam een baan hebben, helpt de salarisverhoging helemaal niet. Rond de 20 procent van de meer dan 75 miljoen Egyptenaren zou op of onder de armoedegrens leven.
De economie lijkt op het eerste gezicht juist goed te lopen. De economische groei was ruim 7 procent in 2007 en de werkloosheid zou van 10,5 naar 9 procent zijn gedaald. Maar veel economen geloven die cijfers niet of zeggen dat ze op zijn minst geflatteerd zijn.
En ze wijzen op de oplopende sociale en economische spanningen die zich begin april uitten in een staking en rellen in de noordelijke stad Mahallah waarbij zeker een persoon om het leven kwam. Hoewel de staking begon om salarissen en niet vanwege de uit de pan rijzende voedselprijzen zijn die volgens velen wel grotendeels verantwoordelijk voor de economische druk op de bevolking.
Behalve met de salarisverhoging probeert de regering ook de voedselprijzen binnen de perken te houden. Vanaf april is er voor zes maanden een exportverbod op rijst afgekondigd en de invoerbelasting op 20 voedselproducten is afgeschaft.
Econoom Samir Radwan, een regeringsadviseur, meent dat meer nodig is om de situatie te verbeteren. De combinatie van inkomensmaatregelen en prijsstabilisatie is mogelijk en kan gedaan worden zonder het principe van de vrije markt tegen te gaan.
Wel moet de regering een paar pijnlijke keuzen maken, zegt Radwan. Staatssubsidies slokken jaarlijks 15 Miljard euro op en dat is niet houdbaar. Maar onder de huidige omstandigheden kan de subsidie op brood, waardoor arme Egyptenaren slechts eenvijfde van de echte prijs hoeven te betalen, niet worden afgeschaft.
De helft van alle subsidies gaat echter naar elektriciteit en brandstof en daarvan gaat weer 60 procent naar 40 fabrieken in de staal-, kunstmest- en cementsectoren die dat niet meer nodig hebben, zegt Radwan.
Collega-econoom Nader Fergany is bereid om hardop te zeggen wat Radwan slechts impliceert: het is voor de regering moeilijk om de subsidies aan de fabrieken af te schaffen omdat het gaat om politieke bondgenoten.
Het land wordt geregeerd door een kleine kliek die alleen zichzelf verrijkt, zegt Fergany, de hoofdauteur van de prestigieuze Arab Human Development Reports van de VN die vaak uiterst kritisch zijn over ontwikkelingsonderwerpen in het Midden-Oosten. Hij zegt dat over de afgelopen decennia een half procent van de bevolking, walgelijk rijk is geworden en dat dit leidt tot een sociale en economische polarisatie.
De voedselcrisis in Egypte is een van de gevolgen van de onverschilligheid die de regering aan de dag legt voor de armen, zegt Fergany. Jarenlang is tegen de landbouwers gezegd dat ze marktgewassen moesten verbouwen, ten koste van tarwe. Nu is Egypte meer dan andere landen afhankelijk van de invoer van tarwe, het importeert meer dan 45 procent van de behoefte, en is dus overgeleverd aan internationale marktschommelingen.
Het gesubsidieerde brood is voor miljoenen mensen een buffer tegen die schommelingen. De regering zegt dat de afgelopen zes tot acht maanden 15 miljoen namen zijn toegevoegd aan de lijst van mensen die het goedkope brood kunnen kopen. Dat voert de druk op de bakkerijen enorm op.
Maar de mensen in Ard el-Liwa zeggen dat de afgelopen twee maanden de situatie juist weer iets is verbeterd. Vroeger verkochten de bakkers veel van het gesubsidieerde meel door op de zwarte markt, zegt een ambtenaar die in de rij wacht. De regering heeft echter maatregelen genomen, het leger beschermt sommige bakkerijen en er wordt beter toegezien op de distributie. De regering weet hoe belangrijk het brood voor ons is, zegt de ambtenaar.
In Museumpark Orientalis staat de meivakantie (26 april t/m 12 mei) helemaal in het teken van Egypte. Kom kijken en luisteren naar de Egyptische familievoorstelling Odion en de reis naar de zon. Ga op zoek naar het oude Egypte aan de hand van een mysterieuze speurtocht. En doe mee met Egyptische activiteiten in de woestijn en het Egyptisch Huis.
Odion en de reis naar de zon Beeldend Theater Madoc speelt vanaf 6 april ieder weekend de voorstelling Odion en de reis naar de zon. In de meivakantie zijn er ook voorstellingen op woensdag en donderdag en op Tweede Pinksterdag (maandag 12 mei). De voorstellingen zijn om 13.00 en om 15.00 uur. Odion kan niet slapen, hij moet telkens aan zijn vader denken. Zijn vader is archeoloog en is op zoek naar de oorsprong van het oude Egypte. Odion zou zijn vader wel willen helpen met zoeken maar ja, hij moet gewoon naar school. Die nacht heeft Odion een heel bijzondere droom; een droom om nooit te vergeten! Kom kijken en beleef de indrukwekkende godenwereld van het oude Egypte.
Op zoek naar het oude Egypte Na de voorstelling Odion en de reis naar de zon krijgen kinderen een speurtocht mee. Deze tocht leidt ze naar het Egyptisch Huis. Onderweg beantwoorden ze vragen en lossen ze met hiëroglyfen een raadsel op. Na hun bezoek aan het museum kunnen ze hun antwoorden controleren bij de kassa en krijgen ze een leuk aandenken mee naar huis. Ben je na de reis van Odion ook nieuwsgierig geworden naar de geheimen van het oude Egypte? Dat komt goed uit, want met deze route kom je hierover alles te weten en ga je op onderzoek uit in een speciaal huis vol met Egyptische tekens en voorwerpen.
Word archeoloog In de woestijn en in het Egyptisch Huis kunnen kinderen meedoen met allerlei Egyptische activiteiten. Ze kunnen als een echte archeoloog opgravingen doen in de woestijn en beleven hoe bedoeïenen in de Egyptische woestijn leefden. Ook kunnen ze zelf leren mummificeren en een boekenlegger versieren met hiëroglyfen.
Romeinse invloeden Op zondag 11 mei laat re-enactementgroep Corbulo onder andere zien welke invloed de Romeinen hadden op het Egyptische leven. Corbulo brengt de Romeinse geschiedenis tot leven.
Openingstijden Museumpark Orientalis is van dinsdag t/m zondag van 10.00 tot 17.00 uur geopend. Op maandag is het museum dus gesloten met uitzondering van Bevrijdingsdag (5 mei) en Tweede Pinksterdag (12 mei). In de meivakantie kunnen bezoekers iedere woensdag, donderdag, zaterdag en zondag én maandag 12 mei naar Odion en de reis naar de zon kijken en luisteren, de speurtocht lopen en meedoen aan de Egyptische activiteiten!
Farao's komen weer tot leven De moderne tijd en de antieke oudheid raken elkaar bij de wereldberoemde piramiden van Gizeh, bij de Egyptische hoofdstad Caïro. Met een indrukwekkende geluids- en lichtshow wordt in een nachtelijke voorstelling van vijftig minuten en in acht verschillende talen (Engels, Frans, Duits, Japans, Italiaans, Russisch, Spaans en Arabisch) de geschiedenis van het oude Egypte verteld. Egypte is het enige land in het Midden-Oosten dat dergelijke historische licht- en klankspelen kent; elders in het land zijn nog eens drie soortgelijke shows over Egypte, onder meer in het toeristische Luxor. Bewegende beelden komen er niet in voor.
Een sfinx licht op in het nachtelijk duister. Bezoekers wordt aangeraden zich warm te kleden, want de nachten in de woestijn zijn koud.
Met laserlicht en geluid wordt het gezicht van een sfinx 's avonds 'tot leven' gebracht. Op een tempelmuur bij een van de piramiden worden schrijvers van de farao's geprojecteerd even later gevolgd door het masker met het gelaat van de zeer jonge koning Toetanchamon.
In Egypte is een email verspreid waarin met aanslagen op kerken wordt gedreigd gedurende het komend weekend, waarin oosters Pasen wordt gevierd. Arab Vision, een christelijke TV producent in de Arabische wereld, heeft een exemplaar van deze email ontvangen en vraagt christenen in de hele wereld speciaal dit weekend te bidden voor de bescherming van christenen in Egypte.
De email is in het Arabisch en heeft als titel Belangrijke Waarschuwing. De afzenders die zichzelf Ansar Mohammed (letterlijk: Helpers van Mohammed) noemen, gebruiken grove bewoordingen om de Deense cartoons en een presentator van christelijke satelliet TV-programmas die er uitgesproken meningen op na houdt, te beschuldigen van laster van de islam en van de profeet Mohammed.
We hebben besloten om deze christenen te straffen, aldus de email. Er zullen geen kruizen of afbeeldingen van Jezus meer te zien zijn op gebouwen in welk moslimland dan ook. We zullen het kruis vernietigen. De email waarschuwt moslims om uit de buurt te blijven van kerken tijdens het Paasweekend en om geen hulp te bieden aan christenen in hun omgeving.
Christelijke leiders in Egypte hebben het dreigement serieus genomen. Ze hebben elkaar gewaarschuwd en opgeroepen om te bidden om Gods bescherming.
Arab Vision zal de ontwikkelingen gedurende de komende dagen volgen en op haar website vermelden www.arabvision.nl
Over Arab Vision Arab Vision is opgericht in 1997 en is een gemeenschap van christenen in de Arabische wereld die zich toeleggen op evangelieverkondiging en het werken aan een rechtvaardige samenleving in overeenstemming met het evangelie. Hoofddoelen van de organisatie zijn het produceren en distribueren van christelijke televisieprogrammas.
Een stèle uit het oude Egypte is een mooie illustratie van gehechtheid in een niet- westerse cultuur ruim drie millennia geleden.
Op het kalkstenen wandfragment van een particuliere woning staan de farao Achnaton en zijn vrouw Nefertiti afgebeeld samen met drie van hun zes dochters. De vader houdt Merit-Aten vast, zijn oudste dochter. Hij geeft haar een neuskusje. Intussen leunt een andere dochter, Ankhesenamon (de latere echtgenote van Toetanchamon) tegen haar moeders schouder en speelt met een aan de kroon hangend sieraad.
Een stèle uit het oude Egypte toont gehechtheid van ruim drieduizend jaar geleden.
De afgelopen week is het in delen van Afrika bovengemiddeld warm geweest. Donderdag was het in Egypte voor de vierde dag op rij erg heet voor de tijd van het jaar.
In Luxor steeg de temperatuur maandag, dinsdag en woensdag naar een waarde tussen de 42 en 45 graden. Normaal is het hier in april zon 35 graden.
In de hoofdstad Cairo werd het woensdag 40,6 graden. De afwijking was hier nog groter, omdat het gemiddeld 28 graden in april in Cairo is. Donderdag was het alweer een stuk koeler.
Een aantal elitegraven uit het Oude Egypte is nu voor iedereen toegankelijk door het uitkomen van de MastaBase. De MastaBase is een cd-rom die beschrijvingen en hiëroglifische bijschriften van het dagelijks leven uit 337 mastaba-graven bevat. Onderzoek naar de elitegraven wordt met gebruik van de cd-rom een stuk makkelijker. Op 13 mei 2008 wordt de MastaBase officieel gepresenteerd in Leiden door René van Walsem.
Een Mastaba is een elitegraf uit het Memphitische gebied in het Oude Egypte (2600 - 2150 voor Christus). In de graven vindt men scènes uit het dagelijks leven die vaak voorzien zijn van teksten. De elitegraven zijn extreem complexe kunstwerken. Ze bevatten verschillende hoofdthema's, die weer onderverdeeld zijn in subthema's. Hoofdthema's zijn bijvoorbeeld offerscènes, landbouw, vissen enzovoort. Vissen kan vervolgens weer onderverdeeld worden in diverse subthema's, zoals vissen met een sleepnet, het transport van vissen en het verwerken van de vis.
Voor een diepgaande analyse van de graven is het van groot belang om er zeker van te zijn dat men rekening houdt met al het beschikbaar, gepubliceerd materiaal. Dit doel is bereikt door het creëren van een digitaal archief voor elk van de 337 gepubliceerde elitegraven: het Leids Mastaba Project. De Leidse oplossing heeft hoofdthema's verschillende kleuren gegeven. Subthema's staan met een afkorting in de gekleurde hoofdthemavelden. Zo is de thematische layout (omvang en plaats op de muur) in één oogopslag duidelijk. Via uitgebreide zoekmogelijkheden is het nu mogelijk om snel een overzicht te krijgen van deze tombes.
Onderzoeksvragen kunnen met de MastaBase makkelijker beantwoord worden. Hierbij moet gedacht worden aan vragen zoals 'Hoe vaak komen offerscènes voor in de tombes?'. Om een antwoord te krijgen op zo'n vraag moeten verschillende graven met elkaar vergeleken worden. In totaal zijn er 337 gepubliceerde graven, elk zeer gedetailleerd. Een abstractere, versimpelde versie, zoals de MastaBase is hierbij erg handig. Op die manier kan snel een antwoord worden verkregen op diverse vragen en behoort het zeer tijdrovende, op goed geluk, doorbladeren van publicaties tot het verleden.
De cd-rom is vanaf 13 mei te bestellen via de boekhandel. MastaBase - René van Walsem, Peeters publishers, Leuven. ISBN: 978 90 429 1826 9, prijs: 80,00. De invoer van de data in de Mastabase werd mede gefinancieerd door NWO.
Even een kort berichtje om onze lezing van april in herinnering te brengen.
Dr. Herbert Verreth heeft het over "Kleopatra VII, koningin van Egypte". Kleopatra VII (69-30 v.C.) is de laatste koningin van de Grieks-Makedonische dynastie die sinds de verovering van Alexander de Grote over Egypte heerste. Als jonge vrouw werd ze geconfronteerd met de Romeinse expansie in het oosten van het Middellandse Zeegebied en diende ze een 'modus vivendi' uit te werken met de Romeinse heersers. Haar relatie met Iulius Caesar en haar huwelijk met Marcus Antonius hebben evenwel niet kunnen verhinderen dat Egypte uiteindelijk toch in Romeinse handen viel. Munten en beelden bewijzen dat Kleopatra niet de bloedmooie 'vamp' was die ze in de latere traditie geworden is, maar wel een intelligente en innemende vrouw die op het allerhoogste niveau aan het politieke spel heeft deelgenomen, maar uiteindelijk het onderspit heeft moeten delven.
Leuven: dinsdag 22 april 2008 Gent: donderdag 24 april 2008
ZWOLLE - Achttien studenten culturele maatschappelijke vorming (cmv) - die de module Interculturele Communicatie volgen - kunnen hun studiereis naar Egypte wel vergeten.
Kort voordat de groep zou vertrekken, werd de reis afgeblazen.
De trip is volgens het college van bestuur (cvb) van Christelijke Hogeschool Windesheim te gevaarlijk, na het uitbrengen van de film Fitna van Geert Wilders. Het cvb heeft zich door het ministerie van Buitenlandse Zaken laten adviseren om voor reizen naar islamitische landen voorlopig 'een laag profiel' aan te houden. Windesheim staat daartoe geen groepsreizen voor studenten en medewerkers toe naar deze landen. Wel mogen zij individueel afreizen.
Het college van bestuur laat in een reactie weten niet het risico te willen lopen dat de studenten iets overkomt. Overigens heeft het cbs wel netjes de kosten vergoed van de reis. De studenten hadden uit eigen zak ongeveer 700 euro geïnvesteerd in de reis. Dia Wilbrink, docente Methodiek aan het Windesheim, zou met de studenten meegaan naar Egypte.
Doel van de reis: de studenten kennis laten maken met de islamitische cultuur en praten met studenten van de Cairo University over de film Fitna
In het midden van Cairo, naast de beroemde Citadel van Salaah-el-Din, ligt een park dat zo groen en vol planten is, dat je zou denken dat je in Nederland was: het Al-Azhar Park.
Al-Azhar Park was vroeger een vuilnisbelt en het stonk er zo erg dat veel autos de weg ernaast niet konden gebruiken en via een lange weg eromheen reden.
In 1984 werd besloten dat er een park van zou worden gemaakt. Het project zou worden betaald door meneer Aga Khan, een hele rijke man.
Het duurde 21 jaar om het park aan te leggen. Het grootste probleem was om al het afval weg te schuiven, dat duurde wel 10 jaar!
Toen het allemaal weg was, begon het bouwen van het park zelf. Met de beste architecten van Afrika, wist iedereen zeker dat Al-Azhar Park een spektakel zou worden, en ze hadden gelijk.
Toen Al-Azhar Park in mei 2005 officieel geopend werd, was het een spektakel dat niemand in Egypte ooit had gezien! Al dat groene gras en die bloeiende bomen. Het was een oase in Cairo!
Het park is nu ook een populaire bestemming voor toeristen. Het is nu een van de attracties die hetzelfde aantal bezoekers trekt als de piramides.
Er worden veel verjaardagfeestjes gevierd en live-optredens van bands gehouden. In maart 2006 kwamen Prins Charles en Camilla op bezoek in het park. Het was een van de hoogtepunten van hun reis.
Het park ligt in het midden van Islamitisch Cairo. Dus tijdens zonsondergang beginnen meer dan 100 minaretten te zingen in een soort Canon in D door Pachelbel. Niemand zingt tegelijk
In het midden van Al Azhar Park is de beste plaats om te zitten en om te luisteren naar die 100 mannen die tegen elkaar zingen. Het is net een wedstrijd om te zien wie het luidste en mooiste kan zingen!
Ik vind het leuk om elk weekend in het cafe een milkshake te drinken, de zonsondergang te bekijken en dan naar de muziek van Cairo te luisteren.
Nederland is een deel van de Europese Unie en daarom heeft het een heleboel wetten en regels die ook in de rest van Europa voorkomen. Egypte daarentegen heeft een heleboel andere wetten.
Je bent bijvoorbeeld pas volwassen als je 21 bent, en niet al op je 18de. Je mag niet net zoals in Nederland brommer rijden vanaf je 16de, maar je moet net als voor een auto, motor en scooter wachten totdat je 18 bent. Als vrouw mag je dat ook allemaal doen, maar de meeste vrouwen rijden geen brommer, scooter of motor, maar wel gewoon auto.
De verkeersregels zijn ongeveer hetzelfde als in Nederland, alleen houdt niemand zich daaraan.
De meeste mensen denken omdat Egypte een Islamitisch land is, het ook een heleboel Islamitische wetten heeft. Maar dat is niet het geval, de meeste mensen hier zijn wel Moslim, maar de wetten zijn dat allang niet meer.
De Islamitische wet is heel streng, als je steelt moet je hand eraf worden gehakt, als je iemand hebt vermoord krijg je de doodstraf, als je een relatie hebt voor het huwelijk krijg je ook de doodstraf, en als vrouw mag je niet op jezelf wonen, en mag je pas uit huis als je getrouwd bent.
In Egypte kunnen mensen de doodstraf krijgen als ze een zware misdaad hebben begaan, terwijl dat in Nederland verboden is, maar de rest van deze regels zijn geen officiële wetten in Egypte. Toch blijven de meeste vrouwen wel thuis wonen totdat ze getrouwd zijn omdat ze dat gewend zijn.
Vrouwen hier in Egypte mogen ook gewoon zonder hoofddoek lopen, maar als ze te korte kleren aan hebben worden ze wel aangestaard en zeggen een heleboel mensen ook slechte dingen over ze.
Maar de Islamitische wetten zijn ook heel goed voor de mensen, ze zijn streng om de mensen te disciplineren, maar het geeft ze ook een heleboel rechten, zoals dat je mag zeggen wat je denkt, en dat je tegen de regering in mag gaan als er niet goed voor het land wordt gezorgd, de Islam is namelijk een democratische godsdienst.
Egypte daarentegen zegt dat het een democratisch land is, en het heeft een president, namelijk president Mohammed Hosny Mubarak, maar ook al zeggen ze dat je alles mag zeggen wat je denkt, het mag eigenlijk niet. De kranten en tijdschriften mogen geen enkele kritiek leveren op de president of zijn manier van regeren, en alles wat ze schrijven moet eerst worden goedgekeurd.
Er worden elke zes jaar presidentiële verkiezingen gehouden, maar Mubarak wint elke keer, en hij stopt waarschijnlijk pas als hij dood of te oud is.
Bij de vorige verkiezingen waren meerdere kandidaten voor de verkiezingen. Mubarak en een tegenstander bleven over, maar Mubarak won met de meeste stemmen. Maar toen ze alles checkten kwamen ze erachter dat die tegenstander gefraudeerd had en toen is hij de gevangenis ingegaan.
Kinderen zijn leerplichtig (dat betekent dat je naar school moet gaan) tot hun 16de, en er zijn gratis scholen voor mensen die niet genoeg geld hebben.
Een ID-kaart hebben is ook niet verplicht, ook al heb je het voor sommige dingen wel nodig, en je kan er pas een halen als je 16 bent.
Een andere wet is dat alle gezinnen die maar een jongen hebben hem niet naar het leger hoeven te sturen, terwijl gezinnen met meer dan een jongen ze wel naar het leger moeten sturen, maar niet allemaal tergelijkertijd zodat er altijd een jongen thuis blijft.
SLIEDRECHT - De Koningsgraven en het oude Egypte hebben iets mystieks.
Deze magie wordt dinsdag 22 april belicht in een lezing van Ds. van der Kooi uit Nieuwerkerk a/d IJssel. Hij is te gast op een contactmiddag van de afdeling Sliedrecht van de Protestants Christelijke Ouderenbond (de PCOB).
De lezing in de Maranthakerk aan de Lijsterweg begint om 14.30 uur. Leden en belangstellenden van vijftig jaar en ouder zijn welkom. Voor vragen kan contact worden opgenomen met H. Boer, 0184-412386.
AMSTERDAM (ANP) - Circa 2000 jaar oud zijn ze, de dierenmummies die maandag in het Amsterdam Medisch Centrum (AMC) onder de CT-scanner gingen.
Het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden hoopt zo meer te weten te komen over de omzwachtelde baviaan, de meerval en het pakketje slangen uit het Egypte van de Farao's.
Samen met meer dan vijftig andere gemummificeerde beesten zijn de dieren vanaf 24 april in Leiden te zien in de tentoonstelling Dierenmummies. Door hen samen met filmpjes, röntgenfoto's en CT-scans te tonen, wil het Rijksmuseum de geheimen blootleggen die achter de omwindsels schuilgaan.
Wat er precies in het slangenpakket zit, was maandag nog niet met zekerheid te zeggen. Later deze week moeten de resultaten van de scan uitwijzen of in de mummie ook slangeneieren zitten.
Veiligheidsniveau 2: Sommige gebieden kunnen gevaarlijk zijn of hogere waakzaamheid is geboden
VEILIGHEIDSSITUATIE
Algemeen Reizen in Egypte blijft veilig maar, rekening houdend met het algemeen toegenomen risico van terrorisme, wordt landgenoten die naar Egypte reizen aanbevolen extra alert en waakzaam te zijn op drukbezochte plaatsen, de veiligheidsvoorschriften van de lokale overheden na te leven en de actualiteit vóór en tijdens hun verblijf op de voet te volgen. Het is raadzaam georganiseerd en onder begeleiding te reizen en via uw reisagent inlichtingen in te winnen betreffende de getroffen veiligheidsmaatregelen.
Actualiteit Wegens het doorbreken van de grensblokkades in de Gazastrook eind januari 2008, waarbij, voornamelijk in de noordelijke Sinaï tot aan de stad El Arish, grote aantallen Palestijnen de Egyptische grens overstaken, is de veiligheid in de grensstreek tussen Egypte en Israël niet langer voldoende gegarandeerd. Het wordt sterk afgeraden zich naar deze gebieden te begeven.
Het grensgebied tussen Egypte en Israël dient te worden vermeden. Er doen zich regelmatig conflicten voor tussen de Egyptische politiekrachten en de bedoeïenen. Taba, dat net aan de grens ligt met Israël, wordt beter niet bezocht. De site Taba Heights een vijftiental kilometer ten zuiden van de stad, goed beschermd door de veiligheidstroepen, wordt niet afgeraden.
Het Israëlisch-Palestijns conflict, de Iraakse kwestie en de situatie in Libanon kunnen bovendien aanleiding geven tot demonstraties die de rust in het land verstoren. Het is raadzaam zich uit de buurt van samenscholingen en ongewone volkstoelopen te houden. Deze komen vaak voor in de omgeving van universiteiten en moskeeën (vooral na het vrijdagsgebed). Ook politieke discussies met de lokale bevolking worden beter vermeden.
Terreurdreiging De globale verhoogde terroristische dreiging indachtig, is het aangeraden, zoals in andere delen van de wereld, uiterst voorzichtig te zijn op druk bezochte plaatsen, die mogelijk het doelwit voor aanslagen vormen. In Egypte vonden aanslagen plaats in Taba (2004), Caïro (2005), Sharm-el-Sheikh (2005) en Dahab (2006). De Egyptische autoriteiten stellen alles in het werk om de veiligheid van de toeristen te garanderen.
De sluier kent een bonte verscheidenheid aan betekenissen en waarderingen.
Door Bianca Stigter
Drie meisjes in zwarte gewaden lopen door de witte straten van een medina op Lamu, een klein eiland voor de kust van Kenia. Het lijkt wel een zwart-wit foto, zo weinig kleur is er in dit tafereel, dat zich ook heel goed in de tijd van de zwart-wit fotografie had kunnen afspelen, zo weinig lijkt er hier veranderd sinds, ja, sinds de bouw van de medina, of sinds vrouwen zich sluieren. Sinds mensheugenis.
Toeristen reizen niet alleen graag naar andere landen, maar ook naar andere tijden, die in die andere landen beter toegankelijk lijken dan in hun eigen. Reizen is vaak tijdreizen.
De gezichten van de meisjes zijn niet bedekt. Maar als ik dichterbij kom, trekken ze met een snelle beweging de stof zo voor hun gezicht dat alleen de ogen nog te zien zijn. De Franse schrijver Guy de Maupassant omschreef zo geklede vrouwen op straat ooit als de dood aan de wandel, maar bij mij roepen ze de sfeer van duizend en één nacht op, ook al zijn sluiers in de verwesterde versie daarvan meestal gereduceerd tot niemendalletje die alleen in naam nog iets verhullen. Niets ontnam het zicht op de zwoegende boezem van Angelique, een van de vele blanke slavinnen die sinds Mozarts opera Die Entführung aus dem Serail in talloze schilderijen, films en stuiverromannetjes uit de harem bevrijd werden.
Het is slechts een van de vele tegenstrijdigheden die door de eeuwen heen met de sluier zijn verbonden. In een oosterse context konden vrouwen bloter worden afgebeeld dan in de westerse thuislanden. Het Turkse bad kon als exotisch excuus dienen voor het tonen van borsten, heupen en billen. Dankzij het oriëntalisme kon zelfs de zwartste, dichtste sluier nog een sensuele belofte inhouden.
De drie meisjes op Lamu zag ik ergens in de jaren tachtig, toen je aldus geklede vrouwen nog niet zag op de Dappermarkt of op een strip in de Volkskrant. Ze waren nog niet ingeburgerd. Ik ben benieuwd of ik ze nu nog in een erotische sfeer zou plaatsen, of dat die ambiance verdrongen is door andere associaties, verdrukt door debatten over moslimfundamentalisme en terrorisme, door hoofddoekjesverboden en anti-Koranfilms. Zo snel kan een kledingstuk van betekenis wisselen. Onder de boerka vermoeden velen geen borsten meer, maar bommen. Tijdreizen is ook toekomstreizen. Misschien droegen meisjes op Lamu pas sinds kort een chador, was hun dracht geen reliek uit het verleden maar een militante vernieuwing.
Maar zon oude associatie dooft nooit helemaal uit. Op het internet is bijvoorbeeld de website Tales of the Veils te vinden, waar zowel plaatje van oude oriëntalistische schilderijen van Ingres en Gustave Moreau op zijn te vinden als moderne documentaire fotos van vrouwen in boerkas, niqaabs en chadors.
Volgens de oprichter van de site is het sluierfetisjisme na de aanslagen van 11 september sterk toegenomen, omdat er in de westerse media meer afbeeldingen van gesluierde vrouwen verschijnen. Een gesluierde vrouw is een soort visueel steno geworden voor de islam, een slecht teken voor de meesten. Vrouwenonderdrukking is nog wel het minste waar hij voor staat.
De sluier, zeker de gezichtssluier, is al langer een heet hangijzer. Diverse Europese machten hebben geprobeerd hem in de negentiende en twintigste eeuw in door hen overheerste gebieden af te schaffen de Engelsen in Egypte, de Fransen in Algerije, soms nagevolgd door lokale machthebbers die hun land snel wilden verwestersen.
De sjah van Perzië liet de chador in 1936 verbieden. Politieagenten die op straat een gesluierde vrouw ontdekten, moesten haar de kleren van het lijf rukken. Net als nu zijn het vaak conservatieve mannen die zich opwerpen als pleitbezorger van de rechten van moslimvrouwen, terwijl vrouwenrechten verder niet zo hoog op hun agenda staan. In Egypte bepleitte de Engelse consul-generaal Lord Cromer voor afschaffing van de sluier, omdat die vrouwen vernedert, terwijl diezelfde Cromer tegelijkertijd in Engeland voorzitter was van de Mannenbond tegen vrouwenkiesrecht.
Kleding werd tijdens het kolonialisme overal ter wereld politiek ingezet. Terwijl missionarissen in het Midden-Oosten ijverden voor het afschaffen van de sluier, probeerden ze op eilanden in de Stille Zuidzee de bevolking er juist toe te bewegen meer aan te trekken. Blote borsten waren net zo taboe als bedekte gezichten.
Op Hawaï vonden de missionarissen de muumuu uit, een kledingstuk dat van het lichaam net zoveel verhult als een chador. Allen het gezicht mag bloot blijven. Of zouden de Polynesische schonen ook een kapje hebben moeten dragen?
Net als het bedekken van borsten was in Europa het bedekken van haar tot pakweg 1960 de gewoonte. Op oude films valt het altijd op: iedereen heeft zijn hoofd bedekt, heren met hoeden, mannen met petten en vrouwen met hoofddoeken. Op schilderijen is het nog opvallender.... blader een boek door met schilderijen uit de Middeleeuwen en bijna elke afgebeelde vrouw heeft een doek op of om die een moslima nu niet zou misstaan. De sluier heeft een geschiedenis die ouder is dan de islam en heeft ook in gebieden waar deze godsdienst niet voorkomt vrouwen verborgen of doet dat nog steeds, al is het soms maar één keer in een leven. Bruidssluiers zijn nog steeds niet klimplanten.
Voedselprijzen zorgen voor onrust in Egypte en Haïti
08/04/2008
Op het Caraïbische eiland Haïti zijn minstens drie doden gevallen bij voedselrellen. Zowel in de hoofdstad Port-au-Prince als elders in het land zijn de voorbije dagen duizenden mensen op straat gekomen om te protesteren tegen de hoge voedselprijzen, die het laatste jaar met 50 procent gestegen zijn.
In Egypte hebben de ordediensten hard opgetreden om manifestaties te voorkomen. Tot nog toe konden miljoenen armen rekenen op gesubsidieerd brood, maar door de gestegen graanprijzen en corruptie is een broodtekort ontstaan.
De inflatie in Egypte is gestegen tot meer dan 12 procent. Zeker voedsel werd fors duurder en vooral de armste klasse deelt in de klappen. De nabije toekomst oogt somber. Maandag nog stelde de premier van Kazachstan, Karim Masimov, een mogelijk volledige stop van de graanexport in het vooruitzicht. Een Kazachse exportstop zou zware gevolgen hebben voor Egypte, dat een vijfde van zijn graan invoert uit dit Centraal-Aziatische land.
In Egypte, waar miljoenen armen zijn aangewezen op gesubsidieerd brood, dreigt een broodcrisis. Gesubsidieerde zakken meel verdwijnen naar de zwarte markt. Een zak meel van 100 kilogram is op de gesubsidieerde markt 2 euro waard, op de vrije markt 26 euro. Inmiddels gaat de vraag naar gesubsidieerd brood in stijgende lijn omdat de prijzen van niet-gesubsidieerde basisproducten ook in Egypte de voorbije maanden sterk gestegen zijn.
Kazachstan had de ambitie dit jaar uit te groeien tot de op vier na grootste graanexporteur ter wereld. De export van graan is als gevolg van de stijgende prijzen op de wereldmarkt echter erg lucratief en leidde in Kazachstan vorig jaar tot een broodschaarste. Die droeg ertoe bij dat de inflatie er vorig jaar steeg tot 18,8 procent. Inmiddels werden al in meer dan twintig landen prijscontroles ingevoerd, onder meer in Rusland, waar de prijs van een aantal basisproducten in de aanloop naar de parlementsverkiezingen van december vorig jaar werd bevroren. China, Thailand, Pakistan, Argentinië en Venezuela grepen naar soortgelijke maatregelen.
Experts van de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) zijn gekant tegen prijscontroles. Het verleden heeft bewezen dat die vaak het tegenovergestelde effect hebben. De experts verwijzen naar de prijscontroles die Peru in 1985 invoerde op rijst, suiker en andere producten. Het land werd geconfronteerd met tekorten, er ontstond een zwarte markt en vijf jaar later werd het land geconfronteerd met een hyperinflatie. Experts waarschuwen ervoor dat prijscontroles de binnenlandse voedselproductie en -verwerking kunnen ontmoedigen, met alle gevolgen van dien voor het aanbod.
Prijscontroles hebben enkel een effect op de inflatie wanneer basisproducten slechts een kleine fractie vertegenwoordigen van de gezinsuitgaven of wanneer ze strikt beperkt worden in de tijd, stellen de experts. In arme landen vormen basisproducten evenwel de hoofdmoot van de uitgaven. In die landen heeft een stijging van de voedselprijzen dan ook een grotere impact. Het is bijgevolg van cruciaal belang de juiste respons te vinden. Don Mitchell, econoom bij van de Wereldbank, pleit voor subsidies aan de armen of voor voedselhulp. Die maatregelen zijn ook volgens het IMF efficiënter dan algemene maatregelen op nationaal vlak of onvoorspelbare handelsmaatregelen.(KS)
Hieronder treft u een overzicht aan van verschillende activiteiten op het vlak van de Egyptologie.
CD ROM European Treasures
De website van kunsthandel Treasuregate Gallery biedt u tot eind april 2008 de mogelijkheid om van de CD ROM-serie 'European Treasures' de delen 2 tot en met 5 tegen een gereduceerd tarief aan te schaffen: informatie.
Televisie
Zondag 23 maart 2008 wordt op Nederland 2 van 18.10 tot 19.15 uur de documentaire 'Schatten van het Egyptisch Museum' uitgezonden als onderdeel van het programma Close-Up van de AVRO: informatie.
Interviews
Op de vernieuwde pagina 'Interviews en video's' van deze website treft u geschreven Nederlandstalige interviews aan met Vlaamse egyptologen: informatie.
Symposium
Zaterdag 29 maart 2008 organiseert de vakgroep Egyptologie van de Universiteit Leiden een Engelstalig symposium onder de titel 'Egyptology and Anthropology'. Zes gerenommeerde sprekers zullen de toepassing van theorieën uit de Sociale Wetenschappen in de Egyptologie vanuit verschillend perspectief bespreken. De sprekers zijn: Prof.dr. David O'Connor (New York), Janne Arp MA. (München), Dr. Rita Lucarelli (Bonn), Dr. Harold Hays (Leiden), Dr. Ben Haring (Leiden), Prof.dr. Jacques van der Vliet (Leiden en Nijmegen). Het programma begint om 09.15 uur en duurt tot 17.00 uur. Het symposium vindt plaats in zaal 005 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden: informatie.
Lezingen
Donderdag 27 maart 2008 organiseert het Rijksmuseum van Oudheden in samenwerking met het Leidsch Dagblad een lezing door de Nederlandse egyptoloog Dr. Maarten Raven, conservator van de Egypte-afdeling van het museum. Hij zal verslag doen van de opgravingen in Sakkara. Bovendien is er gelegenheid voor een bezoek aan de tentoonstelling Hakken in het Zand. De lezing begint om 19.30 uur. De kosten bedragen 10,- per persoon, inclusief entree, kopje koffie en bon voor 20% korting op de publicatie Hakken in het zand. 50 jaar opgravingen in Egypte door het Rijksmuseum van Oudheden. Tijdens deze avond kan ook de Egypte-afdeling bezocht worden. Het museum is geopend van 19.00 tot 21.30 uur. Belangstellenden kunnen zich opgeven via: Het Leidsch Dagblad.
Vrijdag 28 maart 2008 geeft de Italiaanse egyptologe Dr. Rita Lucarelli een Engelstalige lezing in zaal 003 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van haar lezing luidt 'De rol van Demonen in de Onderwereld volgens Dodenboekspreuken uit het Nieuwe Rijk'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Dinsdag 8 april 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Prof. dr. Olaf Kaper een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'Egyptische goden in een oase: Inzichten uit de begraven tempel van Ain Birbiyeh'. De lezing begint om 20.00 uur (zaal open vanaf 19.30 uur). De kosten bedragen 5,00 per persoon, RoMeO-leden gratis. Kaarten zijn uitsluitend verkrijgbaar aan de kassa van het museum op de avond van de lezing: informatie.
Dinsdag 15 april 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Drs. Huub Pragt een lezing in zaal 028 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van zijn lezing luidt 'Cryptografie op de schrijnen van Toetanchamon'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Donderdag 17 april 2008 geeft de Nederlandse Kunsthistoricus Dr. Karel Innemée een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'De nieuwe epifanie-schildering in het klooster Deir al-Sourian (Egypte)'. De lezing begint om 15.00 uur en wordt georganiseerd door het Nederlands Instituut voor het Oude Nabije Oosten (NINO). De lezing worden gehouden in de filmzaal van het Rijksmuseum van Oudheden op de tweede verdieping. De entree is gratis. Na afloop van de lezing biedt het NINO u een drankje aan in het Museumcafé op de begane grond.
Dinsdag 6 mei 2008 geeft de Vlaamse egyptologe Dr. Marleen De Meyer een lezing in een zaal van de Hogeschool NHTV te Breda. De titel van haar lezing luidt 'De Ontdekking van het Graf van Henu te Dayr-al-Barsha'. De lezing begint om 19.00 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Dinsdag 13 mei 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Prof. dr. Olaf Kaper een lezing in zaal 028 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van zijn lezing luidt 'De piramiden van Grieks-Romeins Egypte'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Donderdag 22 mei 2008 geeft de Vlaamse egyptoloog Prof. dr. Willy Clarysse een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'Egyptische oudheden in China'. De lezing begint om 15.00 uur en wordt georganiseerd door het Nederlands Instituut voor het Oude Nabije Oosten (NINO). De lezing worden gehouden in de filmzaal van het Rijksmuseum van Oudheden op de tweede verdieping. De entree is gratis. Na afloop van de lezing biedt het NINO u een drankje aan in het Museumcafé op de begane grond.
Tentoonstellingen
Tentoonstelling 'Schitterend Sieraad' in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden tot en met 23 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Mumien Der Traum vom ewigen Leben' in het Reiss-Engelhorn-Museen te Mannheim tot 25 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Ägyptisch Mumien Unsterblichkeit im Land der Pharaonen' in het Landesmuseum Württemberg te Stuttgart tot en met 25 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Hakken in het Zand' in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden tot en met 11 mei 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Tutankhamun and the Golden Age of the Pharaohs' in het Millennium Dome (officieel het O2 Exhibition Centre) te Londen tot en met 31 augustus 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Tutanchamun und die Welt der Pharaonen' in het Museum für Völkerkunde te Wenen tot en met 28 september 2008: informatie.
Cursussen
Summer School 2008 'Onopgeloste vraagstukken' vanaf maandag 14 juli 2008 in Leiden: informatie.
Seizoen 2008-2009
Op vrijdag 4 april 2008 wordt het cursus- en reisprogramma voor het seizoen 2008-2009 op deze website bekend gemaakt. Het seizoen vangt aan in de maand september 2008. Op de openingspagina van deze website staat alvast een korte voorbeschouwing: informatie.
BRUSSEL, 19 maart 2008 (IPS) - Amnesty International en Human Rights Watch slaan alarm nu Egypte opnieuw verschillende hiv-patiënten heeft gearresteerd. De arrestaties vormen volgens de organisaties een inbreuk op de mensenrechten en ondermijnen de strijd tegen de aids-epidemie.
Het lijkt erop dat de Egyptische regering de jacht heeft ingezet op hiv-patiënten. In februari werden al vier personen opgepakt en deze maand arresteerde de Egyptische politie nog eens acht seropositieven. Vier mannen zijn inmiddels tot een jaar effectieve gevangenisstraf veroordeeld. De hoofdaanklager liet de advocaten van de verdediging weten dat de mannen niet vrij op straat mochten rondlopen omdat de overheid ze als een gevaar voor de volksgezondheid ziet.
Dergelijke uitspraken wijzen op officiële onwetendheid en vooroordelen ten opzichte van hiv, zegt Joseph Amon, directeur van het hiv/aids-programma van Human Rights Watch in een verklaring. Als mensen met hiv vervolgd worden, zullen andere Egyptenaren zich niet durven laten behandelen als ze besmet raken of zullen Egyptische burgers niet op zoek durven gaan naar informatie over de ziekte.
Volgens Gasser Abdel-Razak van Human Rights Watch in Egypte tonen de arrestaties dat de Egyptische politie hiv niet ziet als een ziekte die behandeld moet worden, maar als een misdaad die gestraft moet worden.
Schending van de mensenrechten
Volgens de Egyptische mensenrechtenorganisatie EIPR zijn de twaalf verdachten zonder hun toestemming onderworpen aan hiv-test . Volgens de advocaten van de verdachten zijn de mannen bovendien geslagen en ondergingen ze hardhandige onderzoeksmethoden om te bewijzen dat ze homoseksuele contacten gehad hebben. Sommige verdachten zouden dagenlang vastgebonden zijn op hun bed.
De mannen worden behandeld alsof ze staatsgevaarlijk zijn, enkel omdat ze hiv-positief zijn, stelt Malcolm Smart, regionaal directeur van Amnesty International in een verklaring. De overheid zou ze niet moeten vervolgen, maar eerder onderzoek moeten doen naar het misbruik en de mishandeling waar ze het slachtoffer van zijn geworden, om ervoor te zorgen dat zoiets niet meer gebeurt.
De mannen zijn officieel aangehouden wegens uitspattingen, een beschuldiging die wel vaker gebruikt wordt om homoseksuelen aan te klagen. Volgens Amnesty International en Human Rights Watch gaat Egypte met de arrestaties in tegen een beslissing van de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, die stelt dat zowel seksuele voorkeur als een mogelijke hiv-besmetting geen reden mogen vormen voor discriminatie.
Hieronder treft u een overzicht aan van verschillende activiteiten op het vlak van de Egyptologie.
Seizoen 2008-2009
Op vrijdag 4 april 2008 wordt het cursus- en reisprogramma voor het seizoen 2008-2009 op deze website bekend gemaakt. Het seizoen vangt aan in de maand september 2008. Op de openingspagina van deze website staat alvast een korte voorbeschouwing: informatie.
Nieuwsbericht
NRC-Hnadelsblad maakt melding van een vondst in Abydos van skeletten van tien ezels bij het graf van een anonieme farao van de nulde of eerste dynastie: informatie.
Symposium
Zaterdag 29 maart 2008 organiseert de vakgroep Egyptologie van de Universiteit Leiden een Engelstalig symposium onder de titel 'Egyptology and Anthropology'. Zes gerenommeerde sprekers zullen de toepassing van theorieën uit de Sociale Wetenschappen in de Egyptologie vanuit verschillend perspectief bespreken. De sprekers zijn: Prof.dr. David O'Connor (New York), Janne Arp MA. (München), Dr. Rita Lucarelli (Bonn), Dr. Harold Hays (Leiden), Dr. Ben Haring (Leiden), Prof.dr. Jacques van der Vliet (Leiden en Nijmegen). Het programma begint om 09.15 uur en duurt tot 17.00 uur. Het symposium vindt plaats in zaal 005 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden: informatie.
Lezingen
Donderdag 27 maart 2008 organiseert het Rijksmuseum van Oudheden in samenwerking met het Leidsch Dagblad een lezing door de Nederlandse egyptoloog Dr. Maarten Raven, conservator van de Egypte-afdeling van het museum. Hij zal verslag doen van de opgravingen in Sakkara. Bovendien is er gelegenheid voor een bezoek aan de tentoonstelling Hakken in het Zand. De lezing begint om 19.30 uur. De kosten bedragen 10,- per persoon, inclusief entree, kopje koffie en bon voor 20% korting op de publicatie Hakken in het zand. 50 jaar opgravingen in Egypte door het Rijksmuseum van Oudheden. Tijdens deze avond kan ook de Egypte-afdeling bezocht worden. Het museum is geopend van 19.00 tot 21.30 uur. Belangstellenden kunnen zich opgeven via: Het Leidsch Dagblad.
Vrijdag 28 maart 2008 geeft de Italiaanse egyptologe Dr. Rita Lucarelli een Engelstalige lezing in zaal 003 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van haar lezing luidt 'De rol van Demonen in de Onderwereld volgens Dodenboekspreuken uit het Nieuwe Rijk'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Dinsdag 8 april 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Prof. dr. Olaf Kaper een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'Egyptische goden in een oase: Inzichten uit de begraven tempel van Ain Birbiyeh'. De lezing begint om 20.00 uur (zaal open vanaf 19.30 uur). De kosten bedragen 5,00 per persoon, RoMeO-leden gratis. Kaarten zijn uitsluitend verkrijgbaar aan de kassa van het museum op de avond van de lezing: informatie.
Dinsdag 15 april 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Drs. Huub Pragt een lezing in zaal 028 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van zijn lezing luidt 'Cryptografie op de schrijnen van Toetanchamon'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Donderdag 17 april 2008 geeft de Nederlandse Kunsthistoricus Dr. Karel Innemée een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'De nieuwe epifanie-schildering in het klooster Deir al-Sourian (Egypte)'. De lezing begint om 15.00 uur en wordt georganiseerd door het Nederlands Instituut voor het Oude Nabije Oosten (NINO). De lezing worden gehouden in de filmzaal van het Rijksmuseum van Oudheden op de tweede verdieping. De entree is gratis. Na afloop van de lezing biedt het NINO u een drankje aan in het Museumcafé op de begane grond.
Dinsdag 6 mei 2008 geeft de Vlaamse egyptologe Dr. Marleen De Meyer een lezing in een zaal van de Hogeschool NHTV te Breda. De titel van haar lezing luidt 'De Ontdekking van het Graf van Henu te Dayr-al-Barsha'. De lezing begint om 19.00 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Dinsdag 13 mei 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Prof. dr. Olaf Kaper een lezing in zaal 028 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van zijn lezing luidt 'De piramiden van Grieks-Romeins Egypte'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Donderdag 22 mei 2008 geeft de Vlaamse egyptoloog Prof. dr. Willy Clarysse een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'Egyptische oudheden in China'. De lezing begint om 15.00 uur en wordt georganiseerd door het Nederlands Instituut voor het Oude Nabije Oosten (NINO). De lezing worden gehouden in de filmzaal van het Rijksmuseum van Oudheden op de tweede verdieping. De entree is gratis. Na afloop van de lezing biedt het NINO u een drankje aan in het Museumcafé op de begane grond.
Tentoonstellingen
Tentoonstelling 'Schitterend Sieraad' in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden tot en met 23 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Mumien Der Traum vom ewigen Leben' in het Reiss-Engelhorn-Museen te Mannheim tot 25 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Ägyptisch Mumien Unsterblichkeit im Land der Pharaonen' in het Landesmuseum Württemberg te Stuttgart tot en met 25 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Hakken in het Zand' in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden tot en met 11 mei 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Tutankhamun and the Golden Age of the Pharaohs' in het Millennium Dome (officieel het O2 Exhibition Centre) te Londen tot en met 31 augustus 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Tutanchamun und die Welt der Pharaonen' in het Museum für Völkerkunde te Wenen tot en met 28 september 2008: informatie.
Cursussen
Summer School 2008 'Onopgeloste vraagstukken' vanaf maandag 14 juli 2008 in Leiden: informatie.
Wat staat een rechter te wachten die een anti-islamitische godslasteraar tot een te lichte straf veroordeelt? Wanneer blote armen van de juf door een godsdienstige groep verboden worden, moet de juf dan ook in de zomer met lange mouwen voor de klas? Kritisch over de islam schrijven, is er al snel niet meer bij, zeker niet als je nog kleine kinderen hebt.
'Dhimmitude is afgeleid van het Arabische woord dhimmi. Een dhimmi is een jood of christen die onder dwang het oppergezag en de superioriteit van de islam erkent. Dhimmi's zeggen en denken uitsluitend nog positieve gedachten waar het de islam betreft. Hun leven wordt op een pathetische manier door voorzorgzucht jegens de islam in beslag genomen.' Arabist Hans Jansen beschrijft die voorzorgzucht in het huidige Nederland: "Het gaat er om ons 'respect' voor de islam aan te leren, door een mooie doorsnee van de Nederlandse elite te intimideren 'in de naam van de islam'."
Toen ik nog jong en naief was, en een jaar in Egypte studeerde, ben ik ooit eens bij een lokale Koptische bisschop in Cairo op audientie gegaan om hem te vragen naar boeken over de islam die door theologen van de Koptische kerk geschreven waren. De Koptische kerk is de inheemse, eeuwenoude christelijke volkskerk in Egypte. De Koptische taal is de laatste vorm van de taal van de hieroglyfen van de farao's. Liturgie en preek in de Koptische kerk zijn al eeuwenlang in het Arabisch.
De Koptische kerk is sinds de verovering van Egypte door de islam, in 636, geleidelijk aan gekrompen, van oorspronkelijk bijna 100 procent van de bevolking, tot misschien 5 procent tegenwoordig.
Het leek me ondenkbaar dat Koptische theologen niet over de islam hadden nagedacht, en dat er geen boeken of artikelen over de islam uit deze hoek beschikbaar zouden zijn. Een leuk scriptieonderwerp, dacht ik eigenlijk.
Maar de bisschop hielp me in drie seconden uit de droom. Nee, zulke boeken waren er niet. Vervolgens wees hij me er op dat er naast elke kerk in Egypte een moskee stond, met een iets hogere minaret dan de hoogste naburige kerktoren.
En dat in het bijzonder wanneer de Kopten met een kerkdienst bezig waren, de versterkers op deze minaret op topsterkte de boodschap van de islam verkondigden, wat binnen in de kerk gewoonlijk goed hoorbaar was. Dit alles, sprak hij, hing samen met het respect voor de islam waar de christenen in Egypte toe verplicht waren. De ernst van deze situatie was me niet meteen duidelijk. Maar hier zat geen leuk scriptieonderwerp in, dat begreep ik nog wel, en dus ging ik maar op zoek naar graziger weiden.
Pas na jaren is de betekenis van een en ander tot me doorgedrongen. De eis van respect klinkt ons normaal en goed in de oren, maar hoe ver kan een groep gaan in het eisen van respect?
Wanneer varkensvlees door een godsdienstige groep verboden wordt, mogen kinderen die op school zitten met leden van die groep dan nog wel ham op hun lunchboterham leggen? Wanneer blote armen van de juf door een godsdienstige groep verboden worden, moet de juf dan ook in de zomer met lange mouwen voor de klas?
Het duurt meestal niet lang of de groep die respect eist, dwingt de andersdenkenden zich in de details van hun gerespecteerde heilsleer te verdiepen. Uit voorzorg doen de andersdenkenden dat dan ook. De kranten van de laatste weken staan vol met voorbeelden: Mag je shampoo gebruiken bij de rituele wassingen? Hoor je als Nederlands politicus niet te weten welke imams weigeren een vrouw de hand te schudden en waarom ze dat niet doen? In zulke kwesties mogelijk een foutje maken, leidt tot een hoop gezeur en barse commentaren. Al snel maakt er zich een voorzorgzucht van mensen meester waardoor iedereen letterlijk op kousenvoeten gaat lopen. Kritisch over de islam schrijven, zoals er ook over andere godsdiensten en ideologieen wordt geschreven, is er al snel niet meer bij, zeker niet als je nog kleine kinderen hebt.
Er hoeft maar een kleine voorhoede met types als Mohammed Bouyeri rond te lopen, of iedereen doet er het zwijgen toe. Zo'n voorhoede claimt het alleenvertoningsrecht op islamitische gevoeligheid, en gijzelt daarmee meteen ook alle geloofsgenoten. Die zullen wel uitkijken de leden van de voorhoede voor de voeten te lopen. Mensen als Mohammed Bouyeri noemen zichzelf trouwens expliciet een voorhoede, onder verwijzing naar Koran 110:2, een passage die de extremo's opvatten als een uitspraak van God zelf, waarbij God de gelovigen uitlegt dat wanneer de islam maar eenmaal overwinningen boekt en triomfen viert, dat dan 'de mensen Gods godsdienst in massa's zullen binnengaan'.
Maar het gevolg van permanent expliciet respect dat door een voorhoede wordt afgedwongen, is wel dat de overgrote meerderheid van de moslims nooit en te nimmer een nuchtere beschouwing over de islam te zien krijgt, niet van de kant van de niet-moslims, niet van de kant van ex-moslims die zich om veiligheidsredenen verstopt hebben, of verstopt worden door een regering die rust boven alles stelt, en al helemaal niet van 'gewone' moslims, die geconditioneerd worden om het nadenken over de islam in hun eigen belang maar over te laten aan de voorhoede en aan de imams.
De eis van respect klinkt ongehoord redelijk, maar de gevolgen van met geweld afgedwongen respect breiden zich als een olievlek uit. Wanneer niet-moslims zoals bisschoppen, burgemeesters, ministers, leden van het koninklijk huis, steeds maar weer hun respect voor de islam naar buiten brengen, zal een moslimse twijfelaar (en daar zijn er natuurlijk tienduizenden van) al snel denken dat wanneer zelfs zulke vooraanstaande mensen geheel vrijwillig en tegen hun eigen belangen in, respect en nog eens respect gaan lopen tonen, dat de islam dan inderdaad wel iets heel bijzonders zal wezen, waar hij maar beter geen afstand van kan nemen - hoewel hij wel degelijk overwogen heeft dat te doen.
Het respect voor de islam heeft in allerlei landen tot wonderlijke maatregelen geleid, die met een expliciet beroep op het respect voor de islam gerechtvaardigd worden.
Verkoop van wijn in een gewone supermarkt kan niet, want de islam verbiedt wijn. Reclame voor hypotheken en andere leningen die rente veronderstellen, terwijl de islam de rente verbiedt, kan dat wel worden getolereerd? Op straat eten tijdens de vastenmaand Ramadan? Kunnen restaurants wel open blijven tijdens de Ramadan? Pils op een terrasje aan een plein waar ook een moskee staat? Getuigt het wel van respect voor de islam om een moslim door een niet-moslimse rechter te laten veroordelen? Of een vrouwelijke niet-moslimse 'bewindspersoon' over hem te laten wikken en beschikken?
De godslasteringskwestie is hier een gevaarlijke fuik. Wat staat een rechter te wachten die een anti-islamitische godslasteraar tot een te lichte straf veroordeelt, of misschien zelfs vrijspreekt? Zo'n rechter toont, in de ogen van de islamitische voorhoede van extremo's, toch wel heel duidelijk zijn gebrek aan respect voor de islam. Zo'n rechter loopt grote risico's omdat hij, door het te lichte vonnis dat hij geveld heeft, misschien zelfs wel medeplichtig is geworden aan de godslastering die hij te berechten had. Het is wel zeker dat de voorhoede van types als Mohammed Bouyeri een ernstige bedreiging zullen gaan vormen voor rechters in godslasteringszaken.
Respect en voorzorgzucht hebben sinds de moord op Theo van Gogh voor allerlei rare tonelen gezorgd, en dat terwijl de moslims in Nederland een minderheid zijn. Het is wel duidelijk dat er nog veel meer respect en voorzorgzucht getoond zal worden wanneer de islam de meerderheid is, zoals in het Midden-Oosten.
Een geleerde heeft hiervoor een aparte technische term bedacht: dhimmitude, ongeveer uit te spreken als zimmietuude. De bedenkster van die term schrijft onder een pseudoniem, Bat Ye'or, wat Hebreeuws is voor 'Dochter van de Nijl'. Het gaat dan ook om een uit Egypte afkomstige joodse onderzoekster van de geschiedenis van de joden en de christenen onder de reeel bestaande islam in de afgelopen veertien eeuwen. Het beeld dat zij op grond van archieven en memoires schildert, stemt somber.
Dhimmitude is afgeleid van het Arabische woord dhimmi. Een dhimmi is een jood of christen die het oppergezag en de superioriteit van de islam erkent. Wanneer hij dat niet doet, schrijft de islamitische wet zware straffen voor. Een opstandige dhimmi kan worden gedood of als slaaf verkocht. Veel dhimmi's hebben het afgedwongen respect voor hun moslimse meesters geinternaliseerd, en zeggen en denken uitsluitend nog positieve gedachten waar het de islam betreft. Hun leven wordt op een pathetische manier door voorzorgzucht jegens de islam in beslag genomen. Bat Ye'or geeft in haar boeken honderden bladzijden voorbeelden. Die boeken zijn in Nederland nog nergens besproken. Het gaat onder andere om: The Dhimmi (1985), The Decline of Eastern Christianity under Islam: From Jihad to Dhimmitude (1996), en Islam and Dhimmitude: Where Civilizations Collide (2002).
Het wonderlijkste aan het verschijnsel dhimmitude is dat het ook voorkomt waar de islam zich niet heeft meester gemaakt van de staatsmacht. Een recent Nederlands voorbeeld uit Uden. Na de brand spreekt Balkenende met een klein jongetje die zegt dat zijn afgebrande school maar niet weer een bordje 'islamitische school' moet ophangen na de herbouwing. Balkenende zou toen heel goed hebben kunnen zeggen: "Ja, als er meer moorden plaats zullen vinden als die op Theo van Gogh, dan krijgen de islam en de moslims een erg slechte naam in Nederland. Laten jij en ik er voor zorgen dat moorden in de naam van de islam nooit meer voorkomen, dan kan jouw school later gerust weer islamitisch gaan heten." Maar Balkenende zei zoiets niet, hij had het alleen vagelijk over dit-nooit-meer, en zei iets onduidelijks over garanties. Kortom: Balkenende toonde diep respect voor de islam en raakte haast verlamd van voorzorgzucht.
Tweede voorbeeld: Mevrouw Florax, de voorlichtster van de Amsterdamse politie, had het uren en uren na de moord op Theo van Gogh nog steeds over een moordenaar die mogelijk als moslim verkleed was, of woorden van gelijke strekking. In de eerste directe tv-uitzendingen hield ze duidelijk urenlang de mogelijkheid open dat deze moord niet door iemand gepleegd was die geloofde uit naam van de islam te handelen, maar door iemand die had gedaan alsof.
Hoe anders ging het na de brandstichting in Uden. Behalve Mat Herben hield geen enkele prominent of nieuwspresentator rekening met de mogelijkheid dat moslims zelf, volgens de methode Jules Croiset, deze schokkende misdaden tegen zichzelf hadden gepleegd met het doel de zieligheidsgraad van de eigen groep te verhogen. Het is wel erg voorzorgzuchtig om niet eens rekening met deze mogelijkheid te willen houden. Overigens zijn deze brandstichters inmiddels gepakt.
Nederland heeft een traditie van vier eeuwen van het pacificeren van verschillende bevolkingsgroepen. De Nederlandse elite gaat er vanuit dat het uiteindelijk heus ook zal lukken de moslims te pacificeren. Maar de islam heeft een traditie van zo'n veertien eeuwen van zich niet laten pacificeren. Het Romeinse rijk wist als weinig andere rijken nieuwe groepen op te nemen en te pacificeren.
De Goten en de Hunnen, de Germanen en de Galliers, ze wisten niet hoe vlug ze Romein moesten worden als ze eenmaal in de buurt van Rome waren aangekomen.
Maar de Arabische moslims hebben zich niet door de Romeinen laten pacificeren. Het Algerije van kerkvader Augustinus was geheel Romeins. Nu is het geheel islamitisch. Het Oost-Romeinse rijk is door de Arabieren ontdaan van Egypte en Syrie, en ten slotte door de Turken veroverd, en bekend komen te staan als het Ottomaanse rijk. Zou de Nederlandse politieke elite het er beter afbrengen dan de oude Romeinen?
De laatste weken heeft de regering de acute dreiging van moslims geweld in Nederland waarschijnlijk groter voorgesteld dan deze in werkelijkheid was, om zodoende de onderduik van Ayaan Hirsi Ali te forceren en haar tot op zekere hoogte het zwijgen op te leggen, want dat zou de moslims bevredigen en de boel bij elkaar houden. Deze tactiek had helaas een bijeffect: opiniemakers zijn banger geworden dan nodig is. Hun voorzorgzucht neemt zienderogen toe.
Dat Hirsi Ali nu al zo lang zwijgt, geeft het verkeerde signaal af aan de moslims in Nederland. De bedreigingen jegens Job Cohen en Ahmed Aboutaleb laten zien wat er in feite aan het gebeuren is. De film Submission en Theo van Gogh's term 'geitenneukers' worden er in elke discussie bijgesleept om het wat makkelijker te maken voor degenen die de eerste moord 'in de naam van de islam' in Nederland het liefst zouden willen vergoelijken en bagatelliseren. Dat er iets te zeggen valt over Van Gogh en Hirsi Ali is zeker waar, maar wat zijn in godsnaam de zonden van Job Cohen en Ahmed Aboutaleb? Waarom hebben juist ook deze twee laatstgenoemden de woede van de extremo's gewekt? Het gaat dan ook niet om Submission, het gaat niet om de typeringen waar Theo van Gogh in grossierde, het gaat er om ons 'respect' voor de islam aan te leren, door een mooie doorsnee van de Nederlandse elite te intimideren 'in de naam van de islam'.
De voorzorgzucht van Balkenende en Donner is het laatste wat we op dit moment als antwoord nodig hebben.
Dit artikel verscheen eerder in Trouw, op 27 Nov 2004.
(Novum/Ap) - Het Egyptische leger heeft zondag van president Hosni Mubarak de opdracht gekregen voor meer brood te zorgen. Door schaarste zijn gevechten uitgebroken bij bakkerijen in arme wijken van Caïro, waarbij tot nu toe twee doden zijn gevallen. Al wekenlang staan daar ellenlange rijen.
');
De afgelopen maanden is de vraag naar gesubsidieerd brood aanzienlijk toegenomen in Egypte. Door prijsstijgingen kunnen veel arme mensen geen gewoon brood meer kopen en een aantal gesubsidieerde bakkerijen kon de verleiding van de hoge prijzen niet weerstaan en heeft meel doorverkocht. Op de internationale markt is de graanprijs de afgelopen tien maanden verdrievoudigd.
Het leger is zaterdag al begonnen met het bakken van goedkoop brood. Dit wordt aan de man gebracht bij vijfhonderd speciaal ingerichte verkooppunten.
AVRO Close Up: De schatten van het Egyptisch Museum
AVRO zondag 23 maart 18:15 - 19:15 Nederland 2
De catacomben van het Egyptisch Museum in Caïro bevatten een rijkdom aan niet geïnventariseerde archeologische kunstvoorwerpen. De eerste vrouwelijke museumdirecteur in Egypte, Dr. Wafaa El Saddik, heeft spannende maar zware taak op zich genomen om samen met haar team uit te zoeken wat er precies allemaal in de kelders te vinden is.
Wanneer een bestoft houten deksel opgetild wordt, onthult het licht van een zaklantaarn voor het eerst het glanzend gouden masker van een farao. Het is één van de magische momenten in de documentaire 'De verborgen schatten van het Egyptisch Museum'. Op talloze planken liggen honderden kostbare sarcofagen en schitterende mummiemaskers, net zoals er massa's lang vergeten kisten en dozen staan.
Het Egyptisch Museum in Caïro toont in zijn zalen zo'n 150.000 voorwerpen, waaronder de mummies van legendarische farao's als Ramses II en de gouden schat uit de tombe van Toetankhamon. Maar wat bijna niemand weet, is dat er naar schatting nog eens 90.000 kunstvoorwerpen opgeslagen staan op de zolder en in de kelders van het museum. Voor het eerst in de geschiedenis heeft een filmcrew toegang gekregen tot deze schatten, die sinds hun ontdekking nog nooit te zien zijn geweest.
De hoofdrol in deze film is weggelegd voor Dr. Wafaa El Saddik, de eerst vrouw in de geschiedenis van Egypte die aan het hoofd staat van een museum. Zij en haar collega's zoeken naar vergeten gewaande schatten onder de dikke lagen stof en doen ondertussen verrassende ontdekkingen. Te zien zijn de bijzondere momenten waarop kratten geopend worden en hun inhoud voor het eerst prijs geven. Tegelijkertijd schetst de film een uniek portret van de dagelijkse gang van zaken in van één van de belangrijkste archeologische musea ter wereld.
Het egyptische jaar bestaat uit 3 seizoenen en elk seizoen onderverdeeld in 4 maanden. Hier onder vindt u het overzicht van de seizoenen en maanden.
Elke maand bestaat uit 30 dagen = dan kom je op een totaal van 360 dagen en missen we er 5 volgens onze jaartelling. Deze vijf ontbrekende dagen zijn later toegevoegd door de god thoth om de geboorte van de Goden mogelijk te maken. Deze dagen worden ook wel de Epagonale dagen genoemd.
Het egyptische jaar:
Akhet: Het seizoen van Akhet de overstroming van de Nijl
Tahuti 1 t/m 30 Augustus Paopi 31 Augustus t/m 29 September Hethara 30 September t/m 29 October Koiak 30 October t/m 28 November
Proyet Het seizoen van Proyet, het opreizen van het land en al het groene leven (planten, bomen enz)
Tybi 29 November t/m 28 December Mechir 29 December t/m 27 Januari Panemot 28 Januarie t/m 26 Februari Parmuti 27 Februari t/m 28 Maart
Shomu Het seizoen van Shomu, van de Zomer en de Oogst
Pachons 29 Maart t/m 27 April Payni 28 April t/m 26 Mei Epipi 27 Mei t/m 26 juni Mesore 27 Juni t/m 26 Juli
De Epagonale dagen:
27 Juli: De Geboorte van Osiris (dag 1) 28 Juli: De Geboorte van Horus (dag 2) 29 Juli: De Geboorte van Seth (dag 3) 30 Juli: De Geboorte van Isis (dag 4) 31 Juli: De Geboorte van Nefthys (dag 5) Dag 6 is de schrikkel dag eens in de vier jaar
Deze dagen waren Heilig voor de oude egyptenaren, want hier werd de geboorte van de Goden gevierd. Men deed ook niet aan Magie & Rituelen op deze dagen, want dat bracht onheil met zich mee en de Goden verdienden ook rust.
Eerste farao's gebruikten wilde ezels als lastdier
Eerste faraos gebruikten wilde ezels als lastdier
Rotterdam, 13 maart . In drie tombes bij het graf van een van de vroegste koningen van Egypte (3000 v. Chr.) zijn tien skeletten van ezels gevonden die als lastdier zijn gebruikt, maar ook nog alle kenmerken van wilde ezels hebben.
Ezels in een 5.000 jaar oude bakstenen tombe bij Abydos. Foto PNAS
De vondst wijst erop dat de transformatie van wilde tot tamme ezel een langdurig proces is geweest, aldus Europese en Amerikaanse archeologen deze week in de Proceedings of the National Academy of Sciences (Early Edition).
Gedomesticeerde ezels zijn kleiner dan wilde ezels. De vondst van grote ezels in Abydos, met slijtage door zware belasting, betekent dat destijds nog steeds wilde ezels als lastdier werden gebruikt.
Op grond van DNA-analyses wordt verondersteld dat de eerste domesticatie van de ezel rond 4000 v.Chr. plaatsvond. Dat gebeurde tegelijkertijd in Nubië (Soedan) en in Somalië, mogelijk als reactie op verwoestijning.
De oudste ezelresten met typische kenmerken van domesticatie een kleiner lichaam zijn ongeveer even oud. Gedomesticeerd vee wordt vaak kleiner omdat ze zich niet meer hoeven te verdedigen tegen roofdieren. Dat doen voortaan hun bazen.
Ook bij landbouwplanten en ander vee zoals varkens en koeien wordt steeds vaker gevonden dat domesticatie een traag en soms ook vaak herhaald proces is.
Het gebruik van de ezel was waarschijnlijk cruciaal voor de ontwikkeling van stedelijke beschavingen in het Midden-Oosten. Met behulp van deze taaie lastdieren werd lange-afstandshandel efficiënter en konden ook schapen- en geitenherders gemakkelijker met hun hele hebben en houden over grote afstanden met kuddes rondtrekken. De kameel als lastdier werd waarschijnlijk pas populair in het eerste millennium voor Christus.
De ezels in Abydos zijn de oudst bekende ezels met versleten botten door gebruik als lastdier. Mogelijk werden ezels eerder vooral voor het vlees gehouden. De tien ezels waren ritueel begraven in de nabijheid van een tombe van een anonieme farao van de nulde of eerste dynastie, zonder verdere bijgiften.
AMSTERDAM - Een Noorse modeshow laat de talloze mogelijkheden van de boerka zien. Wat te denken van een camouflageboerka, een miniboerka of zelfs een kerstboerka.
De boerka's, die door drie Noorse ontwerpers werden gemaakt, zijn aangepast aan verschillende 'persoonlijkheden en jaargetijden'.
De ontwerpers kregen het idee nadat ze erachter kwamen dat er in Noorwegen geen boerka's worden verkocht. "We moesten ze in Afghanistan bestellen. Die modellen waren te dun voor de winter en erg saai."
De ontwerpers probeerden de Afghaanse boerka uit in het Noorse nachtleven en stuitten op tal van problemen. "We kwamen nergens binnen, behalve in een SAS-hotel. Mensen scholden ons uit. Toen we het ministerie van Algemene Zaken naderden, werden we door veiligheidspersoneel weggejaagd."
Alleen in de multiculturele wijk Grønland waren de reacties positief. "Daar kregen we acht huwelijksaanzoeken", aldus een van de ontwerpers.
Mohammed zou gezegd hebben: 'Geen monnikendom in de islam'.
Een loflied op wellust
Sandra Kooke
Vagijnen en pikken: zij staan centraal in de drie bundels klassieke Arabische poëzie die de schrijver Hafid Bouazza heeft vertaald. In tegenstelling tot wat we zouden denken op grond van de hedendaagse islam, waren de islamitische dichters uit het verleden verre van preuts.
Hafid Bouazza houdt van klassieken. Tussen zijn vele boeken, die overal in zijn woonkamer in kasten, dozen of op losse stapels te vinden zijn, vind je geen werken van bedenkelijke kwaliteit.
Alleen de groten der aarde - Shakespeare, William Blake, Nabokov, Torquato Tasso, Ovidius - tref je er aan. En dan liefst in complete edities: de complete Casanova, de complete geschiedenis van Amsterdam, de complete werken van Proust, alles van Komrij, enzovoorts. Daartussen glimt de goudopdruk van series Arabische banden, die met elkaar sierlijke letters vormen.
De Arabische bibliotheek, het project waar Bouazza al sinds 2002 aan werkt, past in zijn voorkeur voor een encyclopedische aanpak.
Tien delen met vertaalde klassieke Arabische geschriften wil Bouazza uiteindelijk uitbrengen. De eerste drie zijn nu gezamenlijk uitgebracht met een cd, waarop Katja Schuurman voorleest.
Straks volgen delen met epische poëzie en schelmenverhalen. Maar de eerste delen, die nu uit zijn, bestaan uit liefdespoëzie uit de zesde tot de dertiende eeuw.
Het gaat om de liefde van álle organen, benadrukt Bouazza. Ik weet niet waarom het hart, het oog en de mond de voorkeur zouden moeten hebben boven andere organen. Moedjoen heet het genre ook wel: liederlijkheid. Erotica, zou je het ook kunnen noemen.
De vrijmoedige gedichten vormen een groot contrast met het beeld van een op en top kuise Arabische samenleving, waarin mannen al opgepakt worden voor flirten en vrouwen niet zonder begeleiding en allesverhullende kleding over straat mogen.
Eerder doen ze denken aan sultans met harems vol vrouwen, aan Sheherazade en de verhalen uit duizend-en-een-nacht, die de Arabische wereld enkele eeuwen terug van een sensuele en exotische magie voorzagen.
Ik was als een bries in mijn kruipen
s Ochtends naar de heuvels van mijn geliefdes billen
Daarom opende ik de bloem van een roos
Met een roede die sappig is als de winden trillen
(An-Naur Al-AsArdi, 1222-1258)
Bouazza, in 1970 geboren in Marokko, leerde de Arabische poëzie pas kennen toen hij in Nederland Arabisch ging leren.
Mijn moeder, die analfabeet is, vertelde ons vroeger sprookjes voor het slapen gaan, maar die heb ik nooit in een boek teruggevonden. Toen ik op mijn zevende in Nederland kwam, moest ik de Koran uit mijn hoofd leren. Mijn moeder was bang dat ik anders het Arabisch zou verleren. Van mijn zevende tot mijn elfde werd ik elke ochtend om half zeven gewekt om de Koran in mijn hoofd te stampen. Fonetisch - ik begreep er dus geen woord van - want dat Arabisch wijkt sterk af van het Arabisch dat in Marokko wordt gesproken.
Op zijn dertiende besloot Bouazza zelf Arabisch te leren, met hulp van zijn oudste zus. Hij vertaalde verhalen uit duizend-en-een-nacht en gedichten. Al gauw raakten de klassieke gedichten hem meer dan de Koran. Bouazza: De gedichten prikkelden mijn verbeelding, religie sloot dat juist af. Dat is het paradoxale van religie: het vraagt nogal wat van je verbeelding om in een god en een duivel te geloven, maar het eist ook dat je je verbeelding inperkt.
Bouazza studeerde Arabische taal- en letterkunde in de hoop na zijn afstuderen te gaan vertalen. Van afstuderen kwam het niet, omdat zijn eigen verhalen tijdens zijn studie werden uitgegeven.
En vertalen bleek ook te kunnen zonder doctorandustitel. Bouazza: Ik wilde deze gedichten vertalen, omdat ze al mijn hele leven door mijn aderen vloeien. Ik heb ze in het Arabisch ingeademd en in het Nederlands uitgeademd. Ze zijn nu van mij geworden.
De scabreuze gedichten die hij tot nu toe heeft vertaald, zijn geschreven door levensgenieters. Ze deden alles wat God verboden had: promiscuïteit, knapenliefde, homoseksualiteit. Die vrijzinnigheid, die doet denken aan de libertijnse Europese 18de-eeuwers, vindt Bouazza aantrekkelijk. Ook dat de gedichten zich rebels gedragen tegenover de islam, geeft ze volgens Bouazza een extra dimensie.
De dichters hadden zich volgens mij afgewend van de islam, maar niet van God. Dat merk je bijvoorbeeld in een zin als: Als ik wil bidden, kniel ik naar jou in plaats van naar Mekka.
Dat is ketterij, maar wel islamitisch. Ook wordt ergens de draak gestoken met de wijn zonder kater, die moslims in het paradijs te wachten staat.
Maar de gedichten spreken hem vooral aan vanwege de sprankelende taal, de poëzie, de wijze waarop ze de vrijheid verwoorden. Hij wijst op een gedicht van Ibn al-Hadjdjadj, dat volgens Bouazza is te zien als een loflied op de vagina. Hij schrijft hoe hij - heel freudiaans - van voetpezen tot voorhoofd naar binnen verdwijnt en na een maand geboren wordt. Bouazza: Ik hou van de combinatie van het verhevene en het platvloerse. Sta mij toe uw linkerhand tien keer te kussen, schrijft een dichter.
Die linkerhand heeft net haar billen gewassen, weet de Arabische lezer. De dichters schreven vrij, maar stonden in een literaire traditie en gebruikten literaire conventies. Daar heb ik in het Nederlands een zelfde soort taal bijgezocht . Ik heb bijvoorbeeld veel Hooft en Vondel gelezen.
In het Arabisch rijmen veel van de gedichten. Als dat in het Nederlands gemakkelijk te handhaven was, heeft Bouazza dat gedaan. maar het ritme van de gedichten heeft de voorrang gekregen.
De schoonheid van de taal is Bouazzas oorspronkelijke reden voor deze bundels. Maar nu de onvrijheid van de islam het beeld van de Arabische cultuur bepaalt, komt het hem goed uit dat hij met deze gedichten kan laten zien dat Arabieren ook deze kant hadden. Bouazza: Ik zou moslims willen zeggen: Gooi die Koran opzij en lees dit eens.
Wellust hoort bij het leven en is van alle tijden. Kijk maar eens op de Griekse vazen die we in musea bewonderen. Of lees Shakespeare en Rabelais. We denken dat wij nu in een permissieve samenleving leven, maar dat is helemaal niet zo. Mensen zijn altijd seksuele wezens geweest. Alleen de regels verschillen, naar gelang het tijdperk.
De gedichten laten volgens Bouazza zien dat ook Arabieren altijd van seks hebben genoten, al lijkt de islam daar een rem op te zetten. Bouazza: Gek genoeg heeft de islam zich altijd verzet tegen de christelijke platonische liefde.
Mohammed zou gezegd hebben: Geen monnikendom in de islam. De islam geeft ook talloze aanwijzingen over hoe vaak en op welke wijze een moslim seks moet hebben. Mohammed zou het voorspel hebben aangemoedigd (Stuur een bode, Wat is een bode, o profeet?, Lieve woorden en kussen.), mannen moesten tweemaal per week met hun vrouw seks hebben om haar tevreden te houden. Overigens is ook het Hooglied uit de Bijbel een loflied op de wellust. En toch prent religie ons het idee in dat seks walgelijk is.
Bouazza heeft de afgelopen jaren meermaals tegen de gevaren van de islam gewaarschuwd: tegen de gefrustreerde jongeren, tegen het fundamentalisme en tegen de onvrijheid die er werd gepredikt. Nederlanders zouden zich daar hard tegen op moeten stellen, vond hij.
Nu loopt hij met deze gedichten zelf aan tegen de beperkende invloed die de islam in West-Europa heeft. Tijdens een Arabisch festival in Brussel, waar een Arabische cameraploeg rondliep, verzocht de organisatie hem geen obscene gedichten in het Arabisch voor te dragen. Ze was bang dat daarmee moslims werden geprovoceerd. Een woedende Bouazza briefde deze censuur vanaf het podium door aan het Nederlandstalige publiek.
Ook in zijn inleiding bij de Pornografica, een van de drie vertaalde bundels, waarschuwt hij tegen de nieuwe preutsheid, die volgens hem door het schuimbekken van moslims wordt veroorzaakt. Hij kiest daarvoor een provocerende toon. De instanties die zich niet durfden te wagen aan de financiering van zijn project, onder andere het Productiefonds, wenst hij toe dat ze verkracht worden door vier kameelhengsten.
Bouazza: De Arabische bibliotheek is begonnen met mijn verliefdheid op deze gedichten. Nu heeft het ook een politieke betekenis gekregen.
Hafid Bouazza: Arabische bibliotheek (3 delen en een cd met gedichten voorgedragen door Katja Römer-Schuurman), ISBN 9789044610437, euro 49,95.
Zooals reeds opgemerkt is, schijnt men zich bij de Egyptenaren geen voorstelling van de juiste ligging van de hemel gemaakt te hebben, maar over het algemeen kan men zeggen, dat de Egyptenaren geloofden, dat deze zich ergens boven in de lucht bevond. Zij noemden deze Pet, een uitdrukking, welke zij gebruikten ter onderscheiding van het woord Nu, dat de lucht betekent.
Zij stelden zich de hemel en de lucht als een plaat voor, terwijl de uiteinden daarvan op een onderstel, door de twee bergen Bakhau en Manu gevormd, rustten; dit waren de bergen van den zonsop- en ondergang.
In oude tijden stelde men zich voor, dat de hemel uit twee gedeelten bestond, n.l. het Oosten en het Westen; later echter werd hij in vier delen verdeeld en elk van deze onder de bescherming van een god geplaatst. Deze streek werd door vier pilaren gestut en elk van deze stond wederom onder de bescherming van een godheid; op een betrekkelijk laat tijdstip werd er nog een pilaar aan toegevoegd, om het midden te schragen.
In een mythe vinden wij over den hemel gesproken als voorzien van een menselijk hoofd, terwijl de zon en de maan de ogen vormen en de steunsels door het haar gevormd worden. De goden van de vier kwartieren, die de oorspronkelijke zuilen bewaakten, waren de z.g. Canopische godheden, elders ook de kinderen van Horus genaamd.
In den hemel huisde de grote god Ra; hij was op een metalen troon gezeten, waarvan de zijden door leeuwenkoppen en hoeven van stieren ingelegd waren. Zijn gezellen omringden hem en dezen werden op hun beurt door de kleinere goden omgeven. Iedere god, die de wereld en de Duat bestuurde, had eveneens zijn eigen plaats in den hemel.
Onder de lagere goden stonden nog wezens, welke men enigszins met engelen zou kunnen vergelijken. De voornaamste onder dezen waren de Shemsu-Heru, of volgelingen van Horus, die den zonnegod bedienden en, als het noodzakelijk was, onder zijn bescherming kwamen.
Men beschouwde hen noodzakelijk voor zijn welzijn. Op deze volgden de Ashemu, doch hun attributen zijn onbekend en na hen de Henmemet, misschien zielen, welke menselijke wezens moesten worden, maar hun toestand is niet helder. Men stelde het voor, dat zij van graan en kruiden leefden.
Ook bevonden er zich nog wezens, Utennu en Afa genaamd, doch ook van hun karakter is absoluut niets bekend. Op dezenvolgde een ontelbaar aantal geesten, zielen enz.; de meesten van dezen hadden op aarde gewoond en waren gezamenlijk bekend als: de levenden.
De Egyptenaren geloofden, dat dezen op vastgestelde tijden over de aarde konden wandelen en weer naar den hemel terugkeeen, een idee, welke waarschijnlijk hieruit ontstond, dat zij voor een toekomstig leven, zowel voor het lichaam, als de ziel en de geest, wilden zorgen.
Zoals reeds tevoren opgemerkt is, hadden de hemelgoden hun dubbelgangers op aarde en men geloofde, dat de mens, tot zekere graad, aan deze dubbele natuur deel had. De Egyptische opvatting nu over de hemel veranderde langzamerhand, gedurende de eeuwen. Een onderzoek van de oudste gedenkschriften toont ons aan, dat de idee over een bestaan, na den dood, werd opgevat als een soort van onbestemde verlenging van het leven dezer wereld. Zulk een idee is alle primitieven rassen gemeen.
Op den duur echter werd deze opvatting geheel en al veranderd en een meer geestelijke nam haar plaats in. De ziel (ba) en de geest (khu), welke gewoonlijk in de hieroglyphen-teksten als een havik en een halfgod voorgesteld worden, kregen aan het hemelse voedsel deel, werden één met de goden en langzamerhand met het verheerlijkt lichaam, of de hemelsche stof, verenigd, zodat de ziel, de kracht, de schaduw, de dubbelganger en naam van den gestorvene tezamen in het ene hemelse lichaam, onder den naam Sahu bekend, verenigd werden; men zou dit als een geestelijk lichaam kunnen beschouwen. Men geloofde, dat dit uit het dode lichaam groeide en zijn ontstaan werd veroorzaakt door de magische ceremonies en door de machtwoorden, door de priesters gedurende den begrafenisdienst gesproken.
Radio 2 herdenkt de 30ste sterfdag van Claude François
Radio 2 herdenkt de 30ste sterfdag van Claude François
Dinsdag 11 maart is het dag op dag 30 jaar geleden dat Claude François overleed. Die verjaardag gaat niet ongemerkt voorbij op Radio 2.
Radio 2 vergeet zijn klassiekers niet. Op dinsdag 11 maart is het net 30 jaar geleden dat Claude François, het icoon van het Franse lichte lied overleed in dramatische omstandigheden. Hij stierf op zaterdag 11 maart 1978 in zijn Parijse appartement, geëlektrocuteerd in zijn badkamer.
Claude François werd geboren op 1 februari 1939 in Egypte. Zijn vader, Aimé werkte als directeur van de exploitatiemaatschappij van het Suezkanaal. In de zomer van 1956, toen het Suezkanaal werd genationaliseerd, keerde het gezin terug naar Frankrijk. Aimé François komt dat gedwongen vertrek uit Egypte nooit te boven en zoon Claude neemt de taak van gezinshoofd over. Hij wordt drummer, zeer tegen de zin van zijn vader. Dat is het begin van een rijke carrière met hits als Marche tout droit, Dis-lui, Si j'avais un marteau.
Claude François maakte van zijn optredens wervelende shows. Vanaf 1966 treden de bekende danseressen les Clodettes samen met hem op, dat is een primeur voor Europa. De jaren zeventig zijn die van o.a. Je viens dîner ce soir, Chanson populaire, Le lundi au soleil, Je vais à Rio en vooral Le téléphone pleure met miljoenen verkochte exemplaren. Hij brengt veel eigen composities maar ook vertalingen van Engelse en Amerikaanse artiesten.
Claude François inspireert ook nieuw talent, zo werkt hij eind jaren zestig samen met niemand minder dan onze Liliane Saint-Pierre, de naam komt overigens van hem.
Eind 1977 breekt de disco-periode aan en zoals altijd is hij mee met de nieuwe rage. Het album Alexandrie, Alexandra komt uit met onder andere Magnolias for ever. Op de dag van zijn begrafenis, woensdag 15 maart 1978, ligt de titelsong uit dat album als single in de platenwinkels: Alexandrie, Alexandra, een ode aan zijn geboorteland Egypte.
Na zijn dood daalde zijn populariteit niet. Integendeel, in Frankrijk is hij een echte legende geworden, de albumverkoop is nog elk jaar goed voor een jaaromzet van zo'n 10 miljoen euro . Van 1962 tot op heden werden er 70 miljoen albums verkocht.
Radio 2 brengt dinsdag hulde aan de rijke muzikale erfenis van Clo-Clo, zoals hij ook wel eens wordt genoemd door zijn fans. In elk Radio 2-programma hoor je wel één van zijn populaire hits.
Al heel lang is bier een populaire drank,dit is al op de mastabas uit de tijd van het Oude Rijk te zien.
In het Oude Egypte werd bij alle gelegenheden bier gedronken; op het veld, aan boord van schepen, bij recepties en natuurlijk in de kroegen. Bier lustte de farao en ook de landarbeider en de kunstenaars.
Het werd gemaakt van tarwe of gerstemeel en dadels, waarvan de suiker als gistmiddel werkte. In net zon oven als die van de bakker, leggen de brouwer en zijn knechten verse deegballen in gloeiende hete vormen. Dit moest zorgvuldig gebeuren, want het deeg mocht niet langer bakken dan nodig is om een goudgeel korstje te krijgen, het binnenste mocht niet gaar worden.
Hierna werden de broodjes verkruimeld in een grote teil met een zoete vloeistof van water en dadels. Iemand ging in de teil staan, en stampte het mengsel net zo lang totdat een gladde massa ontstond. Na een paar dagen gisten werd de inhoud van de teil overgegoten in grote kruiken.
Het werd door een zeef gehaald, zodat de grootste stukken in bier gedrenkt brood achterbleven. Die werden door de brouwer als een spons uitgeknepen om er de kostbare vloeistof uit op te vangen.
Sommige brouwers werkten zelfs zo nauwkeurig dat ze alles een tweede keer zeven om ook de kruimels die door de zeef gegaan zijn er alsnog uit te halen.
Omdat bier goed houdbaar is, werd het opgeslagen in amforas die werden afgesloten met een kurk van stro en vochtige klei of een schoteltje en een beetje kalk.
Nu hoeft de bierbrouwer er alleen nog maar zijn naam op te zetten en de plaats en datum van productie. In de armste milieus werden de in water gedoopte deegklompjes van gerstemeel bijna dagelijks voor het gisten gebruikt.
Na het gisten werd het bier gezeefd en in open kruiken bewaard. De schuimkraag op de vloeistof werd eraf geschept en gedroogd: dat werd weer als gist voor het bakken van brood en gebak gebruikt.
Hoewel de meeste Egyptenaren hun eigen bier brouwen werden er scheepsladingen amforas met bier over de Nijl vervoerd: ze bevoorraden de steden, de kroegen en de buitenhuizen van rijke Egyptenaren, die hun favoriete drank bestellen bij een gereputeerde brouwerij.
Net als bij wijn zijn er ook bij bier verschillen in smaak en kwaliteit, afhankelijk van het suikergehalte en het vakmanschap van de brouwer. Voor gebruik wordt het bier overgegoten in een of tweeliter kruiken en uitgeschonken in bekers van steen, metaal of geglazuurd aardewerk. Donker bier werd het meest gedronken, licht bier bewaarde men voor feesten, ze voegden kruiden en dadelsuiker aan hun bier toe om de smaak te versterken en het alcoholpercentage te verhogen.
De allereerste manier waarop de mens graanvoeding heeft genuttigd was: geweekt en daarna gekookt. De korrels moesten eerst flink in water uitzetten. Daarna bracht men ze aan de kook tot ze gaar waren. Vermoedelijk heeft men de gekookte granen nog verrijkt met wilde vruchten, noten en kruiden, of met honing van wilde bijen. In een later stadium zal men wellicht ook melk hebben toegevoegd.
Platte broden Een volgende stap was het bakken van platte broden nadat het graan tot meel was fijngestampt of gewreven. Men vermengde dit laatste met water, kneedde het een tijdlang en streek het dan op platte stenen uit. Men legde deze in de felle zon of in het vuur. Zo ontstond het eerste knäckebröd in de vorm van gebakken platte schijven.
Broodplakken Ook in Rusland, Lapland en Polen bakte men zulke van haver en gerstemeel bereide broodplakken. Ze werden extra voedzaam door ze in hete melk, water of bouillon te weken.
In Egypte werd dit al veel langer gedaan. Daar verwerkte men het meel met water, dierenbloed of vet. De zeevarende Phoeniciërs gingen ook met dit brood op stap.
Zij namen bet mee naar Griekenland, waar men de kunst afkeek van bet bakken van bet platte brood, maar er allerlei smakelijke bestanddelen in ging verwerken, zoals kaas, maanzaad en allerlei keukenkruiden. Zuurdesem In Amerika bakte men koeken van maïsmeel, waarvan de huidige tortilla's afstammen. Nog steeds waren al deze broodsoorten primitief en plat. Zeker zal, door toevoeging van eieren, het baksel wel iets hoger gerezen zijn. Maar de echte kentering kwam pas toen men de werking van zuurdesem ontdekte.
Dit laatste moet aan de Egyptenaren worden toegeschreven. De Joden leerden de bereidingswijze van zuurdesem van de Egyptenaren. Zij pasten deze eeuwenlang toe. Het gebruik van zuurdesem breidde zich in de loop der eeuwen uit naar alle volkeren in Europa die brood bakten.
Zuurdesem ontstaat door zuiver natuurlijke gisting van het deeg. De bereidingswijze is echter te gevoelig om ze op massale hoeveelheden brood toe te passen; vandaar dat de huidige broodfabrieken zich er niet mee bezighouden, behalve enkele hierin gespecialiseerde bakkerijen. Meestal verwerken deze de zuurdesem echter samen met bakkersgist
Hieronder treft u een overzicht aan van verschillende activiteiten op het vlak van de Egyptologie.
Televisie
Op zaterdagochtend 8 maart 2008 wordt tussen 09.00 en 11.00 uur op de Nederlandse televisiezender Nickelodeon het kinderprogramma SuperNick live uitgezonden. Iedere week stelt een kind in de vaste rubriek Wist je Dat! een paar interessante vragen aan een expert. Egyptoloog Huub Pragt is voor het programma uitgenodigd om in anderhalve minuut tijd de vraag 'Wat zijn hiërogliefen?' te beantwoorden. Dit onderdeel komt om 10.00 uur aan bod.
Seizoen 2008-2009
Op vrijdag 4 april 2008 wordt het programma voor het seizoen 2008-2009 op deze website officieel bekend gemaakt. Vanaf die datum kunt u zich aanmelden. Het seizoen vangt aan in de maand september 2008. Op de openingspagina van deze website staat alvast een korte voorbeschouwing: informatie.
Lezingen
Op dinsdag 11 maart 2008 geeft de Nederlandse Kunsthistoricus Dr. Karel Innemée een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'Deir el-Baramoes, opkomst en ondergang van één van Egyptes oudste kloosters'. De lezing begint om 20.00 uur.
Op donderdag 27 maart 2008 geeft de Italiaanse egyptologe dr. Rita Lucarelli een Engelstalige lezing in zaal 003 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van haar lezing luidt 'De rol van Demonen in de Onderwereld volgens Dodenboekspreuken uit het Nieuwe Rijk'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Op dinsdag 8 april 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Prof. dr. Olaf Kaper een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'Egyptische goden in een oase: Inzichten uit de begraven tempel van Ain Birbiyeh'. De lezing begint om 20.00 uur.
Op dinsdag 15 april 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Drs. Huub Pragt een lezing in zaal 028 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van zijn lezing luidt 'Cryptografie op de schrijnen van Toetanchamon'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Op donderdag 17 april 2008 geeft de Nederlandse Kunsthistoricus Dr. Karel Innemée een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'De nieuwe epifanie-schildering in het klooster Deir al-Sourian (Egypte)'. De lezing begint om 15.00 uur en wordt georganiseerd door het Nederlands Instituut voor het Oude Nabije Oosten (NINO). De lezing worden gehouden in de filmzaal van het Rijksmuseum van Oudheden op de tweede verdieping. De entree is gratis. Na afloop van de lezing biedt het NINO u een drankje aan in het Museumcafé op de begane grond.
Op dinsdag 6 mei 2008 geeft de Vlaamse egyptologe dr. Marleen De Meyer een lezing in een zaal van de Hogeschool NHTV te Breda. De titel van haar lezing luidt 'De Ontdekking van het Graf van Henu te Dayr-al-Barsha'. De lezing begint om 19.00 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Op dinsdag 13 mei 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Prof. dr. Olaf Kaper een lezing in zaal 028 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van zijn lezing luidt 'De piramiden van Grieks-Romeins Egypte'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Op donderdag 22 mei 2008 geeft de Vlaamse egyptoloog Prof. dr. Willy Clarysse een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'Egyptische oudheden in China' (onder voorbehoud). De lezing begint om 15.00 uur en wordt georganiseerd door het Nederlands Instituut voor het Oude Nabije Oosten (NINO). De lezing worden gehouden in de filmzaal van het Rijksmuseum van Oudheden op de tweede verdieping. De entree is gratis. Na afloop van de lezing biedt het NINO u een drankje aan in het Museumcafé op de begane grond.
Tentoonstellingen
Tentoonstelling 'Schitterend Sieraad' in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden tot en met 23 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Mumien Der Traum vom ewigen Leben' in het Reiss-Engelhorn-Museen te Mannheim tot 25 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Ägyptisch Mumien Unsterblichkeit im Land der Pharaonen' in het Landesmuseum Württemberg te Stuttgart tot en met 25 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Hakken in het Zand' in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden tot en met 11 mei 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Tutanchamun und die Welt der Pharaonen' in het Volkenkundig Museum te Wenen van 9 maart tot en met 28 september 2008: informatie.
Cursussen
Summer School 2008 'Onopgeloste vraagstukken' vanaf maandag 30 juni 2008 in Leiden. Hiervoor zijn nog zes plaatsen beschikbaar: informatie.
Summer School 2008 'Onopgeloste vraagstukken' vanaf maandag 14 juli in Leiden. Hiervoor zijn nog elf plaatsen beschikbaar: informatie.
Ik ben Christiaan en ben geboren op 23 november 1993 in Lelystad. Op dit moment woon ik in Kerdasa ; dat is vlak bij Kairo in Egypte.
Wij wonen hier sinds 5 mei 2001 en waarschijnlijk gaan we volgende zomer terug naar Nederland. Ik woon hier samen met mijn zusje Anne-Wil en mijn ouders omdat mijn vader bij de Nederlandse ambassade werkt. Voordat ik naar Egypte ging heb ik alleen nog maar in Nederland gewoond.
Egypte is een leuk land om in te wonen. We hebben een groot huis met een grote tuin en een eigen zwembad en het is bijna altijd mooi weer. Ook de school vind ik erg leuk. Wat ik niet leuk vind is dat wanneer ik met mijn ouders bij Egyptische mensen kom ze altijd gaan kussen en dat iedereen steeds maar weer mijn naam wil weten.
Ik zit op de Dutch Stream van de New Cairo British International School. Het leuke hiervan is dat we gewoon de Nederlandse school volgen , maar dat we ook Engels leren. Het bijzondere aan de school is dat de klassen erg klein zijn en dat drie groepen in hetzelfde klaslokaal werken. Op mijn school moeten we ook een schooluniform aan.
In Egypte spreekt men Egyptisch-Arabisch; dat is een moeilijke taal. I k ken wel een paar woorden , maar ik spreek het niet echt. Mijn vrienden zijn allemaal Nederlands of Belgisch (maar die tellen als Nederlands)
In Egypte is het meestal echt warm ; alleen van november tot maart is het wat koeler en soms s nachts best koud.; vooral in de woestijn. Meestal vind ik het klimaat wel lekker , maar soms is het wel te warm.
Als ik met vakantie naar Nederland ga , ga ik altijd naar Zeewolde , waar wij woonden. Ik zoek dan mijn vrienden op , want die mis ik soms toch wel. Wat ik hier in Egypte ook mis , is dat je niet gewoon op straat kunt spelen of met de fiets naar een vriendje kan gaan.
Wanneer we volgend jaar weer in Nederland wonen denk ik dat ik vooral mijn school in Egypte zal missen , mijn vrienden Wout en Nadim en natuurlijk ook Amin (onze bewaker) en Ramadan (onze tuinman/chauffeur).
Als kinderen naar Egypte komen om hier te wonen moeten ze vooral naar mijn school gaat want die is echt gaaf. Ook is het belangrijk om een sateliet-antenne te hebben zodat je Nederlandse televisie kunt zien. Aan de Egyptische televisie heb je niets.
Dit was mijn verhaal over mijn leven in Egypte ; ik vind het hier fijn , maar ga volgend jaar ook met plezier terug naar Nederland.
Op de fotootjes zie je mijn zusje en ik bij Ramadan achter op de scooter en mijn vrienden tijdens mijn verjaardagsfeestje.
In het Oude Egypte werd niet meer dan een lendendoek gedragen, de kinderen liepen meestal naakt. Op een kleine lok na was alle haar afgeschoren om vlooien, luizen en ander ongedierte te weren. Mannen droegen vaak een eenvoudige lendendoek van linnen die van de heupen tot de knieën reikte. Dit was meestal het enige kledingstuk wat zij droegen.
Bij rijke Egyptenaren waren deze lendendoeken soms wat langer en geplooid tot een soort pofbroek die van voren uitliep in een punt of gedragen werd met een mooie ceintuur.
Van dit kledingstuk zijn wel veertig verschillende modellen gevonden. Soms werd daarop nog een lang hemd gedragen.
Egyptische vrouwen gingen gekleed in een nauwsluitende japon met een soort bretels. Als ze het zich konden veroorloven was dit kledingstuk vaak gemaakt van een doorschijnende, gaasachtige stof met ingewikkelde plooien en versierd met kralen.
zowel mannen als de vrouwen hielden van gouden sieraden, bezet met edelstenen als donkerblauw lazuursteen, bruin kornalijn en felblauw turkoois. Met deze materialen wisten de edelsmeden soms bijzondere kleinoden te maken: zoals halssieraden, armbanden, oorknoppen.
Verreweg de meeste Egyptische vrouwen moesten zich echter tevreden stellen met bloemen, amuletten of een paar mooie schelpen.
Als je bij mij in Egypte op bezoek zou komen, zou ik je als eerste de drie grote piramiden van Gizeh laten zien, want daar wonen wij tien minuten rijden vandaan.
De drie piramiden van Gizeh bestaan uit de oudste en grootste piramide van Cheops (gebouwd in de periode 2589 tot 2566 jaar voor Christus) en de piramiden van Chefren en Mycerinus. Ik vind het daar heel mooi. Je kunt de piramide binnengaan en vanaf een plateau heb je een heel mooi uitzicht over het hele gebied.
Vóór de grootste piramide staat de wereldberoemde sfinx, het oudste en bekendste monumentale beeld van het Oude Egypte.
Als we wegrijden bij de piramiden kom je langs een kanaaltje waarin vaak dode paarden, honden en ezels drijven. Ook zwemmen er kinderen en worden paarden gewassen. De mensen vissen ook in het kanaal en ik denk dat ze de vis ook opeten.
Op vrijdagochtend wil ik je graag meenemen naar de kamelenmarkt in Birqash, ongeveer 15 minuten rijden van mijn huis. Er staan honderden kamelen die worden verhandeld. Op weg naar de markt kom je vaak hele kuddes kamelen tegen op de weg en je kunt er vaak niet langs met de auto. Op de markt is het heel druk. Handelaren, vaak uit Soedan, proberen er hun kamelen te verkopen. Soms is het zielig: de kamelen staan met één voorpoot opgebonden zodat ze op drie poten staan en niet weg kunnen lopen. Ze worden ook veel geslagen.
Wat wel leuk is om te zien is wanneer men een kameel op een pick-up truck probeert te laden. De kamelen willen dat helemaal niet en worden dan boos. Heel veel mannen duwen dan de kameel de auto op. Soms best wel lachen hoor.
In het Boek der Doden wordt verteld, dat de geesten in den hemel 4.601.200 in getal zijn. Men vermoedt, dat dit getal waarschijnlijk de Egyptische optelling was van al de geesten van mensen, die gestorven en in den hemel opgenomen waren; dit is echter zeer onwaarschijnlijk, en wel om voor de hand liggende redenen.
De manier, waarop deze geesten hun tijd doorbrachten, is zeer duister. Sommige leidden de loop der hemellichamen, andere vergezelden de grote goden, op hun reis door den hemel, terwijl weer andere het toezicht op wereldse zaken hielden.
Zij zongen hemelse liederen, ter ere van Ra, als opperste heerser over de goden en hun hymnen beschreven de wonderen van zijn macht en glorie. Zij leefden van de lichtstralen, welke van het oog van Horus vielen, dat wil zeggen, zij werden door het zonlicht gevoed, zodat hun lichamen langzamerhand geheel en al uit licht samengesteld werden.
Volgens één mythe leefden de goden zelf van een plant, welke de levensplant genoemd werd, welke bij een groot meer groeide. Deze opvatting is in overeenstemming met een idee, welke voorstelde, dat de gestorvenen in een Paradijs leefden, waar weelderig bloeiende graanvelden door ontelbare kanalen bevochtigd werden en waar stoffelijke genoegens, van allerlei soort, hun ten dienste stonden.
Het was misschien deze plaats, waar men het voorstelde, dat het eeuwige brood, het eeuwige bier, de hemelse vijgeboom en andere dergelijke dingen het voedsel van de gestorvenen uitmaakte.
Men geloofde verder, dat de gelukzaligen een gelijke kleding als de goden droegen, doch enigen van hen schijnen, volgens hun voorstelling, een linnen gewaad en witte sandalen, aan hun voeten, gedragen te hebben.
Dit alles doet ons zien, dat de hemel van de oudste Egyptenaren eenvoudig een verlenging der aardse toestanden was, of misschien zou men kunnen zeggen, een verbetering hiervan.
Zo lang de Egyptenaar de middelen bezat om brood te bakken en bier te brouwen, zolang hij heldere kleren had en beschutting vond op een plaats, welke rondom door kanalen doorsneden was, beschouwde hij deze toestand als de beste van alle hemels. Het koren placht natuurlijk uit zichzelf te groeien. De gehele idee was materieel, daar het leven eenvoudig, doch gemakkelijk was.
Aangaande den Egyptische hemel is er niets sophistisch, zoals bij het Mohammedaanse of Christelijke rijk der gelukzaligen; zelfs de manier het te bereiken was primitief, daar de oudste bewoners van het Nijldal geloofden, dat zij den hemel bereiken konden, door over de bergen, welke deze schraagden, te klimmen, terwijl de latere bewoners het geloof koesterden, dat zij een ladder nodig hadden, om daarheen te klimmen.
In verscheidene graven werden deze ladders zo geplaatst, dat de doden van hun astrale tegenhangers gebruik konden maken, om de hemelse streken te bereiken. Zelfs Osiris had een dergelijke ladder nodig en werd door Ra en Horus, of door Horus en Set, bijgestaan om deze te beklimmen.
Men vindt in verschillende papyri van het Boek der Doden beschrijvingen van zulke ladders, welke in de graftomben geplaatst werden. Haar lengte werd door den gestorvene zelf bepaald, in overeenstemming met de kracht der toverwoorden, welke hij over haar uitsprak.
De gestorvene was verder, eveneens door toverwoorden, in staat, zich in een vogel, of andere dierengestalte te veranderen. Het is moeilijk, de reden van deze veranderingen in het Paradijs aan te geven, maar de opvatting heeft enige overeenkomst met die der Aztec-krijgers, die geloofden, dat, wanneer zij het gebied van den zonnegod binnengetreden zouden zijn, zij hem op zijn reis vergezellen zouden en naar de aarde zouden afdalen, in de gedaante van een kolibrie.
Om iets te kunnen vertellen over snacks die de mensen in Egypte eten, ben ik een paar weken geleden met mijn vader en Ramadan - dat is een Egyptische meneer die bij ons werkt - naar de stad Kerdassa gegaan. Wij wonen zelf iets buiten Kerdassa; ongeveer 10 minuten lopen.
Eerst zijn we naar de koffieshop gegaan waar mijn vader vaak heen gaat om met mensen te praten. De hele dag en de hele avond zitten daar Egyptenaren koffie of thee te drinken en een waterpijp (een Shisha) te roken. Vrouwen komen daar nooit; die hebben het daarvoor, denk ik, te druk.
Bij de koffieshop zat een meneer achter een grote bak kamelenlever. Bij hem kan je een stuk lever kopen dat hij dan eerst weegt en dan in een hele grote pan gaat braden. De Egyptenaren eten deze lever als ontbijt met een stuk brood. Van het brood maken ze dan een soort vogelbekje dat ze als bestek gebruiken.
Op de foto zie je de bak met lever en Ramadan en ik. Ik heb het zelf niet gegeten, maar Ramadan vindt het wel lekker.
Op de volgende foto sta ik naast een soort pot waar ze bonen in koken. De bonen worden eerst gekookt in water en daarna wordt er olie en tahina in gedaan. De snack heet foel (betekent gewoon: bonen). Je krijgt het in een plastic zakje en ook deze snack wordt gegeten met brood.
Tameya is de volgende snack. Tameya is een soort platte gehaktbal die wordt gefrituurd. Het is gemaakt van groenten en je eet het met een soort zure salade. En natuurlijk weer met brood. Op de foto zie je ook een sapbar waar je allerlei soorten verse vruchtensap kan kopen, maar ook sap van rietsuikerstengels. De rietsuikerstengels koopt men ook wel gewoon als stengel om ze leeg te zuigen. Zie je de stengels voor de winkel staan?
Op de foto met het karretje en de ezel zie je de volgende snack: een gepofte zoete langwerpige aardappel. De aardappel wordt gepoft in het kleine oventje op het ezelkarretje. Wanneer je deze snack koopt, wordt het in een stuk krantenpapier verpakt en je eet het natuurlijk met je handen.
Op de laatste foto heb ik alle snacks uitgestald.
Eerlijk gezegd houd ik niet van deze Egyptische snacks. Ik ga liever naar de McDonalds. Maar om het zeker te weten heb ik overal een hapje van genomen: niet lekker! Gelukkig hadden we Ramadan bij ons; hij heeft alles opgegeten!
De koningen van het oude Egypte hebben altijd een harem gehad. Honderden vrouwen, van alle rangen en standen en overal vandaan leefden er in grote afzondering, louter en alleen voor het plezier van de Farao.
Onder de vele echtgenotes, die hij had, was er een die of van koninklijke bloede of uit de hoge adel afkomstig was, die de status van koningin had, de andere waren bijvrouwen.
Naast de (bij)vrouwen beschikte hij ook over een harem. De farao heerst over de hele aarde, waarvan zijn onderdanen het vruchtgebruik ontvangen. Uitgaande van deze gedachte wil de gewoonte dat, hoewel hij zijn eigen echtgenotes heeft, alle Egyptische vrouwen, vrouwen van de Farao zijn.
De haremvrouwen, die op uiterlijke schoonheid worden geselecteerd uit alle lagen van de maatschappij, staan onder bewaking van een overste. Zij moeten het de Farao naar zijn zin maken.
Ze moeten goed kunnen musiceren, zingen en dansen. Hoewel ze bij hun heer geen enkel recht kunnen claimen, krijgen sommige van hen grote gunsten toebedeeld en mogen ze bijvoorbeeld de hoofdtooi van de prinsessen dragen of, maar dat gebeurt veel minder vaak, de uraeus, het heilige symbool.
Deze vrouwen die bij de Farao een streepje voor hebben worden vorstin van het land, heerseres over beiden landen, koningin van de Deltaof mooie koningingenoemd.
Naast de talloze Egyptische vrouwen zijn er ook buitenlandse vrouwen. Ze zijn herkenbaar aan hun kleding, kapsel, muziek en hun manier van dansen. Amenhotep III kreeg als blijk van trouw en verbondenheid de Mitannische prinses Gilochipa, de dochter van de prins van Nagarina, die hij de status van echtgenote gaf, maar ook 317 van haar allermooiste dienstmeisjes als haremdames.
De Farao vierde dit heuglijke feit door grote herdenkings-scarabeeën uit te geven. Het vrouwenhof werd bewaakt voor een groot aantal wachter die de haremvrouwen alle contacten met de buitenwereld verboden.
Het beheer over de harem was in handen van hoge functionarissen, zoals de directeur van de koninklijke vrouwenvertrekken, de schrijver van de koninklijke verblijven en de haremluitenant.
Niet alle faraos kregen zoveel kinderen als Ramses II, die naar men zegt meer dan 100 (zelfs 200) kinderen bij zijn bijvrouwen kreeg.
Er werden speciale bijgebouwen neergezet voor het koninklijke nageslacht, dat, als het eenmaal volwassen was, moest deelnemen in het bestuur van de Staat Egypte.
In het Midden Rijk gingen veel kinderen van de bijvrouwen van de Farao in het leger, waar ze uitblonken in dapperheid. Ramses III is een van de weinige - zo niet de enige - die zich op muurschilderingen in zijn harem heeft laten afbeelden. Toch kostte deze harem hem waarschijnlijk zijn leven. Teje, een van zijn bijvrouwen, droomde ervan haar zoon Pentawer op de troon te zien. Ze beraamde een samenzwering waarbij ze onder een hoedje speelde met een groot aantal bijvrouwen, hoge ambtenaren en harembewakers.
Dat leidde tot de val en de dood van Ramses III, die al wel op leeftijd was, maar nog volop genoot van het aanzien dat hij met zijn roemrijke overwinningen in het buitenland had verworven. Op zijn sterfbed gaf de koning twaalf rechters opdracht de zaak uit te zoeken.
Tijdens het proces ontsnapten de haremdames, hoewel ze onder speciale bewaking waren gesteld, om feest te gaan vieren met een generaal en twee van de rechters. Een deel van de schuldigen werd gestraft, Pentawer pleegde zelfmoord en Ramses III kondigde algehele amnestie af omdat hij het schandaal liever de kop indrukte dan dat hij zich de woede van zijn bijvrouwen op de hals haalde.
Veel mensen hebben een fout beeld van Egypte, omdat het een islamitisch land is. Als iemand Egypte zegt, dan denken sommige mensen aan helemaal gesluierde vrouwen, vrouwen die niet mogen autorijden, meisjes met hoofddoekjes en meisjes die niet naar school mogen gaan. Dat is allemaal niet waar.
Je vindt in elke religie fanatiekelingen. Er zijn best wel een paar mensen die zich echt dag en nacht bezig houden met de koran (de islamitische bijbel) en het soms ook overdrijven. Zo heb ik een keer een familie ontmoet; de moeder was helemaal gesluierd en ze hadden een zoontje dat niet mocht zingen, want dat vonden zij haram (iets dat niet mag volgens de islam). Maar dat is helemaal niet zo. Hij mocht ook niet meedoen met kerstprojecten, omdat kerst iets is voor christenen, maar dat maakt hier niets uit.
Ik ben zelf ook moslim en ik respecteer alles wat er mee te maken heeft, maar ik kan toch merken dat ik niet zo religieus ben als de rest. Terwijl ik door een heleboel mensen in Europa erg religieus zou worden genoemd. Hier krijg je op school ongeveer drie tot vijf lessen per week godsdienstles. Dat gaat niet zo zeer over de islam, maar over God, dus eigenlijk wat christenen en joden ook te horen krijgen. Wij moeten wel stukken uit de koran leren en opzeggen.
Er zijn ook een heleboel christenen in ons land. Bij mij in de tweede klas zijn er ongeveer zeven christenen. De leraren proberen ze meestal bij elkaar te zetten in de klas, omdat de christenen apart godsdienstles krijgen. Iedereen is hier bevriend met elkaar en de juffen en meesters steunen ons daar ook in, zolang je, volgens mijn godsdienst lerares, maar niet met een christen gaat praten over godsdienst.
Iedereen hier draagt ook gewoon wat hij of zij wil. Vooral op onze leeftijd gaan we heel erg met de mode mee. Hoe ouder je wordt, hoe meer meisjes hoofddoekjes gaan dragen. Tot groep zeven vind je eigenijk niemand met een hoofddoek. Misschien is er één iemand met een hoofddoek in groep acht. In de eerste klas van de middelbare school beginnen kinderen ze te dragen. Ik zit in de tweede en heb 34 meisjes in mn klas. Zes daarvan dragen een hoofddoek en er zullen wel twee meisjes bij komen tijdens de ramadan.
Tijdens ramadan gaan meisjes vaak een hoofddoek dragen want dan krijg je bij alles meer punten dan normaal. Volgens de islam heb je altijd twee engelen bij je, eentje die alle goeie dingen opschrijft en eentje voor de slechte. Alles wat je doet levert punten op. God bekijkt die later om te beslissen of iemand naar de hemel of naar de hel gaat.
Iedereen rijdt auto en het maakt niet uit of je een man of een vrouw bent. Er zijn een heleboel vrouwen zonder hoofddoeken en genoeg meisjes dragen minirokjes of gewone kleren. Ik wou ook nog even zeggen dat het verboden is op mijn school om gesluierd te gaan. Als je je bedekt, mag je hier alleen een hoofddoekje dragen.
Bikini: Mensen in het Westen riepen schandaal toen de bikini verscheen.
Nog erger werd het toen de monokini onze stranden veroverde. In de oude Egyptische beschaving was dit gewoon.
Vrouwen gingen 6000 jaar voor Christus zo baden en omstreeks 2000 jaar voor onze tijdrekening was het voor werkende vrouwen de gewoonste zaak ter wereld dat zij zich ontkleedden als het te warm werd.
Welstellende Egyptenaren bezaten in hun woning ook al badkamers waar slaven hen besprenkelden en inwreven met zalfjes, die de lichaamsgeuren verdreven. De zalfjes waren een mengeling van terpentijn en wierook.
29-02-2008: Het zal u niet ontgaan zijn dat het vandaag een schrikkeldag is. Om de 4 jaar, tenzij het een eeuwwisseling betreft, hebben we er zo eentje. Diegenen die vandaag jarig zijn genieten een jeugdig leven, slechts om de vier jaar komt er een kaarsje op de taart bij. Wat minder bekend is, is dat 29 februari lang niet bestond en pas later tijdens het gebruik van onze kalender werd ingevoerd.
Van origine - toen de Juliaanse kalender de norm bepaalde - was de schrikkeldag een nummerloze dag en viel hij niet op 29 februari, maar wel tussen de 23e en de 24e februari. De dag noemt in het latijns niet voor niets ante diem bis sextus Kalendas Martii, wat ruim vertaald zoveel betekent als extra dag vóór maart.
( Weer een andere kalender )
De dag-die-niet-genoemd-mag-worden had men in het begin tussen twee dagen gesitueerd en dat is behoorlijk apart. Volgens het volksgeloof bracht die dag ongeluk. De Fransen hebben nog de uitdrukking: 'il me porte bissestre', in de betekenis van: dit brengt mij ongeluk. Op die dag geboren worden bracht leed en ellende. Op de extra dag dient u dus waakzaam te zijn.
De Egyptenaren zijn er op 6 maart 247 voor Christus mee begonnen. Farao Ptolemaeus III had deze naamloze dag ingelast tijdens het decreet van Canopus. Men nam natuurlijk notulen van de vergadering en deze werden, net als de overbekende Steen van Rosetta, opgetekend in zowel het Grieks als het Egyptisch. Het decreet van Canopus werd op 15 april 1866 ontdekt in San al-Hagar, de oude hoofdstad Tanis van Egypte. De schrikkeldag op de tweede 23e februari bleef nog in gebruik tot aan de Gregoriaanse Kalenderhervorming in 1582.
426 Jaar geleden besloot men het in Rome iets anders aan te pakken en de kalender te hervormen. Toen werd de Juliaanse kalender de Gregoriaanse die we nu nog steeds gebruiken. De grote doorgevoerde veranderingen was het wijzigen en benoemen van de schrikkeldag, en het veranderen van het aantal dagen per maand. Voorheen telde iedere maand 30 dagen en had men naast de schrikkeldag vijf extra dagen om tot 365 te komen. Dit werd opgelost door de maanden afwisselend 30 en 31 dagen te geven en februari in te korten.
eerste vrouw in de islamitische wereld die paren mag trouwen
Eerste vrouw bij burgerlijke stand Egypte
CAÏRO - De eerste vrouw in de islamitische wereld die paren mag trouwen én scheiden woont in Egypte.
De benoeming van de juriste Amal Soliman tot ambtenaar burgerlijke stand heeft meteen tot ophef geleid.
,,Tradities kunnen worden doorbroken, zegt de 32-jarige vrouw. Het haar en de hals zijn bedekt door een hoofddoek met grote bloemen. Zij woont 90 km ten noordoosten van Caïro. Amal Soliman kreeg het idee voor dit beroep toen haar oom, die lang ambtenaar burgerlijke stand was, vorig jaar overleed. De vrouw wil bovendien geld verdienen, zodat haar gezin kan verhuizen naar een ruimere woning.
,,Ik was bang dat de mensen me zouden uitlachen, zegt zij over haar beroepskeuze. Samen met haar man haalde ze referenties van tien mannen uit haar stadje op. ,,Zij moesten bevestigen dat ik voor dit werk geschikt ben en een goed mens ben. Zij kreeg tevens de steun van de hoogste islamitische leider. Ook de minister van Justitie is akkoord. Onder de tegenstanders zijn mannen en vrouwen. Als zij ongesteld is, mag zij de Koran niet vastpakken. Haar antwoord: ,,Ik hoef de Koran niet vast te pakken als ik twee mensen in de echt verbind. Critici vragen zich ook af of mannen een huwelijk dat door een vrouw is gesloten, wel serieus nemen.
In Egypte is er,zoals veel mensen weten, veel te bekijken. Zowel Islamitisch als Faraonisch. Mijn favoriet is het Egyptisch museum, daarin vind je veel Faraonische schatten. De trots van dit museum zijn de schatten van Tutankhamon, dit was een farao die maar 19 jaar oud was toen hij stierf, zijn graf licht in het dal der koningen in Luxor.
Er ligt: zijn dodenmasker, zijn armbanden, zijn kettingen, zijn troon, zijn voetenbankje, zijn staf, enzovoort. Ik ben hier 2 keer geweest.
In Giza, vlak bij Cairo vind je de beroemde piramides van Cheops (ook wel Khufu genoemd ), Khefren en Mycarinos. Als je in Cairo rijdt, zie je ze al liggen maar als je erin gaat is het nog veel mooier. Het is er donker, maar het is er verlicht door gloeilampen. Ik ben hier 2 keer ingeweest en ik zie ze zeker 2 keer per week.
Nu naar de middeleeuwen.
Het verdedigingsfort tegen de kruisridders was gebouwd door Saladdin (in Arabisch Salah el Din ), je kunt er in gaan om het te bekijken, in de Citadel ( zo heette het fort ) is ook de Mohamed Ali moskee, het Egyptisch legermuseum en het Egyptisch politiemuseum. Ik ben hier een keer geweest, een keer in het legermuseum en nog nooit in het politiemuseum.
Er is in Cairo ook de Khan el Khalili, een markt waar van alles en nog wat te koop is. Ik rij hier vaak langs en ik ben er 2 keer geweest.
In Luxor is het dal der koningen, een plaats waar de faraos uit het nieuwe rijk begraven zijn. Je hebt ook het dal der koninginnen, waar de vrouwen van de faraos begraven waren. Ook is er het dal der nobelen, waar de nobelen begraven waren. Ik ben 1 keer in het dal der koningen geweest, maar nooit in het koninginnen en nobeldal. Ook is er in Luxor de Luxor-tempel, een tempel voor de oud-Egyptische goden. En ook de karnak-tempel in Luxor eerde de vele goden.
De anti-Koranfilm van Geert Wilders heeft, nog voordat deze is uitgebracht, tot een boycot van een Nederlandse film geleid. Het Internationale Filmfestival voor Kinderen in Cairo weigert de Nederlandse bijdrages te vertonen. Voor zover bekend is het de eerste echte boycot van een Nederlands product in een islamitisch land als gevolg van Wilders' film.
Kinderfilms uit Nederland en Denemarken zijn niet welkom op het kinderfilmfestival, zo maakten de organisatoren op een persconferentie in Cairo bekend.
De film Waar is het paard van Sinterklaas wordt geboycot op het kinderfilmfesitval in Cairo
De boycot tegen de Nederlandse en Deense inzendingen is een protest tegen zowel de aangekondigde film van Geert Wilders als het herdrukken van Mohammed-cartoons in Deense kranten. Het is een 'symbolisch gebaar tegen al degenen die doorgaan met het beledigen en neerhalen van welke monotheïstische religie dan ook', aldus de organisatoren.
Het Egyptische Internationaal Filmfestival voor Kinderen is van 6 tot 13 maart.
De Nederlandse bijdrage van dit jaar zou in ieder geval Waar is het Paard van Sinterklaas van Mischa Kamp zijn geweest. Twee jaar geleden stond de Nederlandse film nog centraal op het kinderfilmfestival in Cairo. Toen werden zo'n twintig Nederlandse kinderfilms getoond.
In tegenstelling tot wat grote Hollywood producties ons wijsmaken werden de piramiden en andere bouwwerken niet door slaven, maar door handwerklieden gebouwd.
Op bevel van de vizier hoofd openbare werken van de Farao, werden handwerklieden aangetrokken uit de boerenbevolking die volgens een systeem van verplichte herendienst op ieder moment kon worden opgeroepen oor de bouw van openbare werken.
Deze arbeiders wilde niets liever dan werken voor hun farao, omdat ze er van overtuigd waren dat het was voor een goddelijke zaak.
Voor de indrukwekkende piramide van Cheops zouden twintig jaar lang roulerend bijna 100 000 mensen ingezet zijn om 2,5 miljoen blokken steen van ongeveer 2 ton per stuk te vervoeren, te verplaatsen en op te stapelen. Om deze grote bouwplaatsen te laten doorgaan zonder dat het werk op het land eronder leed, dit was ook net zo belangrijk, werkte de vizier met ploegen van 20 000 man die elkaar om de drie maanden afwisselde. De arbeiders die ingezet werden werkten negen dagen en mochten de tiende dag uitrusten. De mannen die dichtbij woonde gingen terug naar huis. Voor wie dit niet mogelijk was, bakte het brood voor de komende week, of zij ruste uit op een matje op de harde grond met een biertje of gestremde melk.
Rondom het bouwterrein ontstond een groot aantal gelegenheidsdorpen, vlak bij de talloze werkplaatsen en levensmiddelenwinkels.
Elk huis, dat van ongebakken steen gebouwd was, had een keuken en een broodoven en er was plaats voor een tiental mensen. Op de plaats waar de piramide gebouwd werd heerste altijd grote bedrijvigheid.
Er werden manden en korven gemaakt, vrouwen droegen zware waterkruiken op hun hoofd. De steenbakkers werkten met gehakt stro en zachte klei. Boeren die als arbeiders waren ingezet moesten zware steenblokken verslepen voor de steenhouwers of ander materiaal voor de schilders, houtbewerkers, timmerlui, meubelmakers, botenbouwer, leerlooiers, iedereen droeg zijn steentje bij.
De boeren waren in de meerderheid. Drie maanden lang moesten zij de velden en hun kudde achterlaten om mee te bouwen. De meesten werden uit de buurt van de omgeving gehaald, maar als voor een groot project zoals de bouw van een piramide en enkele duizenden krachten nodig waren, aarzelde de vizier niet om de boeren langer dan drie maanden te laten werken, of mensen van verder af te laten komen.
De professionele ambachtslieden kwamen altijd uit de naburige grote steden. Het systeem van verplichte herendienst is nog lang van kracht geweest tot lang na het bestaan van de faraos. Pas in 1889 werd het afgeschaft.
De farao vaardigde regelmatig per wetsvoorstel vrijstelling voor bepaalde beroepsgroepen, zoals priesters en personeelsleden van de koninklijke begrafenisondernemingen.
Later in het Midden Rijk werden deze wetsvoorstellen ook op de middenklasse van toepassing, dit had betrekking op bijvoorbeeld schrijvers in overheidsdienst. Deze gunsten leiden tot opstanden van herendienstplichtigen. In de loop van de eeuwen neemt het verzet alleen maar toe. Als een herendienstplichtige vlucht, wordt hij tot levenslange dwangarbeid veroordeeld. De schuldige werd van zijn vrijheid beroofd en liep de kans van het ene gebied naar het andere overgeplaatst of kon aan een ander verkocht worden.
DEN HAAG - De Smurka heet-ie, de smurf (of smurfin?) met een burka. Zn blauwe neus steekt nog door het islamitische allesbedekkende kledingstuk heen, zn blauwe handjes komen tevoorschijn onderaan de mouwen en je ziet ook zn witte voeten en ogen. Verder doet de burka zijn werk: zowat alles bedekken.
De geweigerde Smurf in burka, de Smurka. LEZERSFOTO ALWIN HUBER
Maar we zullen de Smurka niet op de website Happysmurfday.com zien. De Smurka is van Zoetermeerder Alwin Huber.
Vorige week vrijdag werden in de straten van Scheveningen en Den Haag duizenden plastic smurfpoppetjes verspreid om de vijftigste verjaardag van het beroemde strip- en tekenfilmvolkje te vieren.
De bedoeling was dat kinderen de ongeveer twintig centimeter hoge poppetjes zouden meenemen naar huis om in te kleuren of aan te kleden. Een foto daarvan kun je dan sturen naar happysmurfday.com en meedingen naar een prijs.
Maar de Smurka werd geweigerd en Hendrik Coysman van het Belgische bedrijf IMPS (dat de rechten van de smurfen bewaakt) legt uit waarom: We willen met de smurfen geen pornografische, politieke of religieuze toestanden. Ook een smurf met een Jezuskruis zouden we niet toelaten.
Over islamo-fascisme, de grenzen van de tolerantie en het couscous-model
Enige tijd geleden sloot Jan Leyers zijn TV-exploratie doorheen de Islamwereld af. De reis startte in Cordoba, ooit hoofdstad van het Moorse Spanje, en eindigde met een anticlimax in Saudi-Arabië, nabij de heilige stad Mekka, waar Leyers als heiden niet welkom was.
Wat had hij dan gedacht. Zich als moslim vermommen, zoals Richard Burton in 1853 deed, vond de olijke VRT-toerist veel te riskant: ontmaskerd worden staat gelijk met de doodstraf.
En zich tot de Islam bekeren was al evenmin een optie: Mevr. Leyers wil niet de rest van haar dagen in een Burka slijten; bovendien kan men zich achteraf niet meer ont-keren, een afvallige wacht eveneens de dood.
Geen pastoorstruc kon hier helpen. Blode Jan vertrok dus met stille trom, en deed wat alle Westerse intellectuelen in zon geval doen: een boek schrijven. Een, naar ik aanneem, vrij accuraat reisverhaal met veel pittige details.
Maar waarin tussen de regels toch duidelijk wordt met wat voor een probleem wij hier in Europa eigenlijk opgescheept zitten: het wordt nooit wat met die Islam,- dit is gewoon geen religie zoals een ander.
Veeleer combineert ze de slechtste eigenschappen van haar twee zusters: het fundamentalisme van het Jodendom en het expansionisme van het Christendom. Met een eigen accent van humorloos ressentiment en fallo-sadisme. Is weldenkend Vlaanderen eindelijk ontwaakt uit zijn eenheid-in-verscheidenheid-idylle, waarbij de Islam één krent zou zijn van de multiculturele taart?
Een café zonder vrouwen Is de toon van de TV-reeks en van het boek nog onderkoeld en bewust anekdotisch, in interviews nadien neemt Jan Leyers geen blad voor de mond: de kloof tussen de middeleeuwse Islam-theokratie en het geseculariseerde Westen is onoverbrugbaar.
Het is een schrijnende bekentenis, gelet op de man in kwestie die het formuleert. Want in De weg naar Mekka gaat het niet om de zoveelste makakkenmop, een VB-tirade of een O nee, alweer een moskee-meezinger die uit de jukebox galmt van Café Odal.
Neen, hier is een bezadigde exponent van politieke correctheid aan het woord, een goedlachs TV-gezicht, ex- gitarist van het rockgroepje Soulsister, die ooit nog op een blauwe maandag filosofie studeerde.
Het korte Metro-interview dat Leyers weggaf, getiteld Een café zonder vrouwen is de grens van Europa (22/10/07) slaat in elk geval nagels met koppen. De auteur stelt vast dat een coëxistentie tussen de wereld van de moslim en die van de min of meer ontkerstende Europeaan een fantasme is dat we beter achter ons kunnen laten (Ik kan me heel weinig voorstellen bij een Europese Islam).
Hij zit daarbij op één lijn met de belangrijkste Vlaamse Islamkenner en Arabist Urbain Vermeulen (KUL), die sinds zijn boek Islam en Christendom, het Onmogelijke Gesprek? zowel door De Morgen als door De Standaard persona non grata is verklaard. Een fatwa van politiek-correct Vlaanderen dus,- Leyers mag opletten. Want, zo stelt hij, de Islam blijkt te zijn, wat we steeds vreesden: een volstrekt statisch- autoritaire mannencultuur, gekenmerkt door een totale afwezigheid van vrijemeningsuiting, een geïnstitutionaliseerd sadisme tegenover de vrouw, en een onvoorwaardelijke onderwerping aan het religieuze primaat, de almacht van Allah waarin de mannelijke autoriteit zich projecteert.
Hij duldt geen enkel empirisch argument en beweegt zich in pure cirkelredeneringen, met Allah als middelpunt en de Koran als passer.
Het onderwijs bestaat vrijwel uitsluitend uit het slaafs vanbuiten leren van die Koran, een perfecte strategie voor autoritaire regimes om gedweeë onderdanen op te voeden.
Het idee dat de Islam zich gaandeweg zal moderniseren, als we maar wat geduld oefenen, af en toe wegkijken, de bloedneuzen stilletjes stelpen en ons tolerant blijven opstellen, veegt Leyers van tafel: het autoritair-theocratische niet-denken zit hen in de culturele genen, aldus onze verkenner.
In Leiden organiseren het RMO (Rijksmuseum van Oudheden) en het Museum Volkenkunde tijdens de voorjaarsvakantie een speciaal kinderprogramma.
RMO biedt voor kinderen van 8 tot en met 12 jaar tot en met zondag 2 maart Egyptomania.
De kinderen kunnen als heuse archeologen graven naar Egyptische schatten en als echte restaurateurs in het atelier voorwerpen restaureren. Er worden films vertoond over het oude Egypte. Er zijn speurtochten, zoals een ontdekkingstocht over de afdeling Egypte met Marijn, de held uit het boek Marijn in de woestijn van Daphne Dekkers.
Op zondag zijn er om 13.00 en 14.00 uur rondleidingen voor kinderen over de Egyptische afdeling; tijdens de vakantie door de week iedere dag om 11.00 en 15.00 uur.
Een gids vertelt verhalen over mummies, beelden en hiërogliefen. In de Tempelzaal staan negen zandbakken, waar kinderen de kunst van het opgraven kunnen leren door het ook echt te doen, met gereedschappen en werktuigen, die echte archeologen ook gebruiken.
Ze maken een rapport van hun eigen werk en mogen dat mee naar huis nemen. In een restauratieatelier kunnen de kinderen proberen de opgegraven scherven tot complete schalen aan elkaar te plakken.
In het museum staan de authentieke gerestaureerde vazen en schalen uitgestald. In een aparte zaal worden op dit moment twintig bijzondere gipsen beelden gerestaureerd: kopieën van beelden uit de Oudheid.
Bezoekers kunnen van een afstandje toekijken en op woensdagmiddag vragen stellen aan de restaurateurs.
In Museum Volkenkunde kunnen kinderen meedoen aan dansworkshops op Mexicaanse en Indiase muziek.
Er is een speurtocht over de tentoonstelling Als het ijs smelt, maar kinderen kunnen op de computer ook een eigen speurtocht samenstellen. Op 1 en 2 maart vertonen de Freezing Physics ijskoude proeven in de centrale hal. Het Smalspoormuseum in Valkenburg is op dinsdag 26 en donderdag 28 februari open van 12.30 tot 16.00 uur.
in memoriam......... of .......het 'onrein' spaarvarkentje
ANGST? en het 'onrein' spaarvarkentje
P. Quekel sr.
20 februari 2008
Vele jaren hebben onze kinderen en vele kinderen in Nederland een spaarvarken gehad. In allerlei vormen en kleuren. Nooit werden er problemen over dit beestje gemaakt en vaak werd het spaarvarken na vele jaren trouwe dienst in stukken geslagen en werden de muntjes op een Zilvervlootrekening gezet.
Nu is ons spaarvarken overleden door angst en toedoen van een intolerante nieuwe bevolkingsgroep en godsdienst in Nederland die respect eist, geweld aankondigt als deze Islam leden iets niet bevalt en bovenal angst zaait, zodanig dat zelfs banken nu oude tradities en Nederlandse eigenwaarden miskennen en verloochenen.
De Egyptische schrijver Bisnat Rashad is doelwit geworden van fatwa's en bedreigingen vanwege haar boek 'Seks in het Leven van de Profeet Mohammed'. Rashad wil de mythe over Mohammeds uitzonderlijke seksuele prestaties ontkrachten. Zij vindt het verhaal beledigend voor de profeet, en bovendien een slecht voorbeeld voor moslims.
Rashad, die zichzelf een vrome moslima noemt, kreeg zware kritiek van islamitische leiders op een religieuze satellietzender. De mannen vaardigden een fatwa uit en noemden haar trouweloos. Zij riepen de gelovigen op haar bloed te doen vloeien, ook al mocht ze eventueel haar dwaling toegeven. Rashad vertelde aan de nieuwszender Al Arabiya dat de leiders haar boek zien als een 'zware belediging jegens de Profeet Mohammed en zijn vrouwen'. Naar eigen zeggen heeft zij ernstige bedreigingen ontvangen.
Obsessie De religieuze leiders zijn woedend over haar kritiek op Bukhari, een islamitische schriftgeleerde uit de negende eeuw die de Hadith vastlegde, mondelinge overleveringen over het leven van de profeet Mohammed.
Volgens Rashad refereert Bukhari in zijn Hadith aan de buitengewone seksuele vermogens van de profeet. Maar Rashad is van mening dat dit een mythe is. Zij zegt dat ze wil afrekenen met Bukhari's suggestie dat Mohammed geobsedeerd werd door vrouwen en seks: "Een van mijn doelen was om schriftgeleerden te motiveren om de gangbare mythe over Mohammeds ongewone seksleven opnieuw te bestuderen.
Aan de hand van het voorbeeld van de profeet Mohammed en zijn huwelijksleven leren wij hoe mannen en vrouwen een gezonde seksuele relatie kunnen hebben."
Protest tegen het boek over Mohammeds seksleven
Seksueel uithoudingsvermogen Het is niet voor het eerst dat schriftgeleerden worden uitgedaagd om de Hadith vanwege de seks bij te stellen.
De islamitische geleerde Jamal al Banna zei tegen Al Arabiya: "Ik verafschuw sommige delen uit Bukhari's Hadith, en ik geloof ze niet eens. In een van de overleveringen heeft de profeet het over het kussen van zijn vrouw Aisha en het zuigen aan haar tong... in een andere passage wordt gesuggereerd dat de profeet Mohammed begiftigd was met het seksuele uithoudingsvermogen van 30 mannen." Volgens Al Banna zijn islamitische geleerden al bezig dergelijke overbodige passages uit de Hadith te verwijderen.
Al Banna is fel tegenstander van de fatwa's tegen Rashad, en heeft regeringen opgeroepen om satellietkanalen te verbieden om extremisten een platform te geven. Maar Rashad en haar boek hebben serieuze en machtige tegenstanders tegenover zich.
Perzische miniatuur uit de 16de eeuw: Mohammed arriveert in de hemel Bron: Wikipedia
Verwaarlozing
Zo heeft Al Azhar, het hoogste religeuze orgaan van de soennieten, de Egyptische autoriteiten opgeroepen om het boek te verbieden en de auteur te vervolgen.
Sheik Ali Abdel Baki, secretaris-generaal van de Islamitische Wetenschappelijke Raad, beweert dat het boek een verkeerde voorstelling geeft van het seksleven van de profeet.
Kort na de lancering van het boek op de Boeken Markt van Cairo, vorige maand, uitte de Egyptische poremier Mustafa al Jundi felle kritiek op de minister van Cultuur wegens 'verwaarlozing van de islamitische waarden'.
Al Jundi zei dat het boek 'hoofdstukken bevat over seks, verlangen en paren die niet zouden mogen worden gepubliceerd in relatie tot de naam van de grote profeet Mohammed'.
Ter verdediging van haar boek heeft Rashad de volgende verklaring uitgegeven: 'Mijn boek spreekt over seksuele opvoeding en kennis, onderwerpen die de islam van belang vindt, om het menselijk ras in stand te houden... maar het zijn ook onderwerpen die door onze cultuur verkeerd worden behandeld... en er zijn geen correcte en zinvolle verklaringen om het onderwerp seks tussen mannen en vrouwen tot een taboe te maken'.
Volgens Rashad is de nadelige positie van vrouwen in de Arabische wereld het gevolg van een zieke mentaliteit die 'vrouwen in het openbaar vermoordt, en hen in het geheim begeert'.
CAIRO - Egypte betreurt de plannen van Geert Wilders om een anti-Koranfilm te maken.
,,Het is jammer dat Europese wetgevers en politici stemmen willen winnen door de heilige waarden en religies van anderen aan te vallen'', aldus een woordvoerder van de minister van Buitenlandse Zaken.
PVV-leider Geert Wilders wil in maart zijn film Fitna uitbrengen, wat beproeving betekent.
Volgens hem is het Arabische begrip fitna ook synoniem voor 'het kwaad'.
Wilders wil in de film zijn mening verbeelden dat de Koran een fascistisch boek is dat nog altijd aanzet tot geweld.
,,In de film illustreer ik teksten en verzen uit de Koran met documentaire beelden, die laten zien dat de Koran geen dode letter is, maar het gezicht van de islam: een levensgroot gevaar.''
Uitgegeven: 18 februari 2008 17:55 Laatst gewijzigd: 18 februari 2008 17:59
Omniversum-documentaire over de mysteriën van Egypte, met een glansrol voor de nog altijd charismatische Toetanchamon.
In 1922 deed de Britse ontdekkingsreiziger Howard Carter dé ontdekking van die tijd: hij stuitte op de graftombe van Toetanchamon, de Egyptische farao van de 18de dynastie. Geen piramide voor deze farao maar een zorgvuldig verborgen graf.
De grootse bouwwerken waren inmiddels een aantrekkelijk lokaas geworden voor dieven die de kostbare graven van de farao's sloopten. Toetanchamon kreeg zijn welverdiende rust in een onopvallend weggewerkte tombe.
Omar en het meisje
Deze korte documentaire van circa een half uur, wordt gepresenteerd door Omar Sharif, de filmster met Egyptische roots. Aan zijn arm is een tienermeisje gehangen die nieuwsgierige vragen stelt, waar met tekst en beeld uitleg op wordt gegeven. Want tienermeisjes hebben vooral belangstelling voor de legendarische vloek die volgens de overlevering iedereen die de tombe molesteert, zou treffen.
Natuurpracht
Dat perspectief verschaft deze documentaire een vederlicht kinderlijk trekje, maar zoiets als een vloek valt dan ook lastig academisch te benaderen. Bovendien wordt die sesamstraat ruimschoots gecompenseerd door verbluffende beelden van de Vallei der Koningen bij de stad Luxor, en de uitgestrekte oranje woestijn met onwaarschijnlijk blauwe lucht.
Met al die natuurpracht en de indrukwekkende erfenis van de farao's is het onmogelijk om de mist in te gaan, maar met deze professionele aanpak en fraai camerawerk is het een helemaal schitterend geheel geworden, met die vogelvluchtbeelden over het Egyptische landreliëf.
Londen
Deze DVD is een mooie inleiding voor wie de grootste Toetanchamon-tentoonstelling in Londen nog wil bezoeken (t/m eind augustus). De nalatenschap van de farao is weer voor het eerst in 30 jaar vanuit Cairo naar het British Museum gebracht. Het is een rijke verzameling schatten, maar dan zonder dat spektakel van deze DVD met al die woestijn en piramiden onder de schroeiende zon.
Brussel - Vandaag wordt in het Jubelpark een nieuwe tentoonstellingszaal geopend. De Koninklijke Musea voor Kunst en Geschiedenis stelt er een collectie kunst uit de islamitische wereld tentoon. Dit weekend is de toegang tot de tentoonstellingsruimte gratis.
De collectie kunst uit de islamitische wereld lag jarenlang in opslagruimtes, maar krijgt nu dus een volwaardige tentoonstellingszaal.
In de collectie zitten enkele opmerkelijke pronkstukken, zoals een helm van een dertiende-eeuwse sultan die over Egypte en Syrië regeerde. Er is ook een veertiende-eeuws zijden broekje uit Egypte te bewonderen.
De islamitische wereld is een immens gebied van Zuid-Spanje tot Noord-India. Er is dus een grote diversiteit in de kunst die in die regio werd gemaakt.
Gedurende vele eeuwen nu werd een stilzwijgende, doch heftige, strijd tussen de priesters van Ra en Osiris gevoerd, doch ten slotte kreeg het geloof van de laatste de overhand, ja, hij nam de titels, macht en attributen van den grote zonnegod tot zich. Daarop werd de opvatting over een zonne- en maangod in zijn persoon verenigd.
De Osiris-verering was eigenlijk Afrikaans en Egyptisch van karakter, doch er is reden te vermoeden, dat de cultus van Ra verschillende vreemde elementen in zich bevatte, waarschijnlijk West-Aziatisch van oorsprong en dit zou de koelheid, waarmede de Egyptische massa zijn verering beschouwden, verklaren. Heliopolis, zijn stad, bevatte vele inwoners van Aziatische afkomst en deze omstandigheid is wellicht de verklaring voor de invoering van enige leerstellingen in zijn geloof, welke de inheemse Egyptenaren onaangenaam vonden.
Er is geen twijfel mogelijk, of Ra nam, tenminste bij de Egyptische aristocratie, de positie van schepper en vader der goden in. Osiris was zijn zoon. De verwantschap tusschen deze twee goden kan men beschouwen als die tussen god de vader en god de zoon en zoals in sommige godsdienstige stelsels de gestalte van god den zoon, die van god de vader overschaduwd heeft, zo overvleugelde Osiris Ra.
De god Tem, of Atum, die de plaatselijke god van Heliopolis was, werd in den tijd der dynastieën voor een der gestalten van Ra gehouden en wel in de personificatie van de ondergaande zon. Tem was een van de eerste goden der Egyptenaren. Men stelt het voor, dat hij in de boot van Ra voer en met deze werd hij zelfs verenigd onder den naam van Ra-Tem. Hij schijnt een god geweest te zijn, die vele attributen met Ra gemeen had en later eveneens met Osiris geïdentificeerd te zijn.
In de mythe van Ra en Isis zegt Ra: Ik ben Khepera in de morgen, Ra in de middag en Tem in de avond; dit toont ons, dat voor de Egyptenaren de dag verdeeld werd in drie delen en dat ieder van deze onder de bescherming stond van een bijzondere gedaante van de zonnegod. Tem werd in een van zijn gestalten als een slang vereerd, een zeer gewone vorm voor een zonnegod, want in vele landen is de draak, of slang, het symbool voor de zonneschijf.
CAIRO (ANP) - Zeker 8,5 procent van de Egyptische bevolking, ofwel circa zes miljoen mensen, is verslaafd aan drugs. Dat blijkt uit een studie van de Egyptische Nationale Raad voor Drugsbestrijding en -Behandeling (Ncfta).
De meerderheid van de drugsgebruikers is tussen de 15 en 25 jaar oud, zei Suheir Lufti van de Ncfta woensdag in het weekblad Al-Ahram Weekly. Vooral bango, een soort marihuana, is populair. Maar cocaïne, heroïne en chemische drugs zoals ecstasy zijn ook op grote schaal verkrijgbaar in het land aan de Nijl, zo bleek uit het onderzoek. Volgens de Ncfta gebruiken 439.000 kinderen regelmatig drugs. Egypte is een belangrijke doorvoerhaven voor drugs.
21 feb 2008, 03:01 - Ze zien er niet uit, de acht Egyptische politieagenten in korenblauw uniform die net zijn gearriveerd in Israël. Ze gaan spelen in een Centrum voor Arabische Cultuur, maar helaas is er geen welkomstcomité voorzien.
Als de kolonel te eigenwijs is om de Egyptische ambassade te bellen en ze vervolgens ook nog in de verkeerde bus stappen, gaat het mis. Ze stranden in een Joodse nederzetting in de woestijn waar geen cultuur is, laat staan een cultureel centrum, maar ook geen hotel.
The Band's Visit is een mooie, lieve, zachtmoedige komedie met wat scherpe kantjes die het Joods-Arabische conflict als thema heeft, maar uit de buurt blijft van politiek. Eigenlijk gebeurt er ook niet zo heel erg veel. Het onverwachte bezoek uit Egypte heeft weinig keus en moet blij zijn met de aangeboden logeerbedden. Wat volgt, is een wonderlijke nacht vol verrassingen, ontmoetingen en sociale blunders.
De Arabische gasten en de Joodse dorpelingen proberen moeizaam hun cultuur- en taalverschillen te overbruggen met gebroken Engels, en de film is vooral leuk vanwege goede ouderwetse grappen rond miscommunicatie en verwarring. Maar de boodschap is helder: mensen van goede wil zullen elkaar altijd verstaan en begrijpen, ook als ze niet dezelfde taal spreken en tot bloedgroepen behoren die elkaar naar het leven staan. Trouwens, over miscommunicatie gesproken: de ironie wil dat The Band's Visit niet in aanmerking kon komen voor de Oscar voor de beste niet-Engelstalige film, omdat er te veel Engels in wordt gesproken. Engels? The Band's Visit zou gemakkelijk sentimenteel en kitscherig kunnen worden, maar dat gebeurt nergens. In de bekwame handen van de Israelische regisseur Eran Korilin zijn de personages levensecht, sympathiek en geloofwaardig. En het is prachtig om te zien hoe de Egyptische kolonel Tawfiq Zacharaya (Sasson Gabai), totaal overdressed en verdwaald in een onvriendelijk land, langzaam verandert van een formele en traditioneel denkende soldaat in een menselijk mens.
De plattegrond van een uitgegraven stad toont ons, dat de huizen om een tempel en diens vierkanten bouw zijn samengebracht.
Deze diende als versterking en tot toevluchtsoord voor het geval, dat de stad werd aangevallen. De plattegrond van steden, in een bepaalde periode gebouwd, was gewoonlijk voorzien van breede geplaveide straten, welke rechte hoeken vormden en voorzien waren van stenen goten, om het water af te voeren. De gebouwen werden op een vaste lijn geschikt.
In steden echter, welke het product van verschillende eeuwen vormen, vindt men een zeer grote onregelmatigheid. Men ziet er huizen in een doolhof van donkere lanen en donkere, nauwe straten. Over het algemeen vindt men in iedere straat een plein, door wilde vijgeboomen beschaduwd, dat men twee- of driemaal per maand voor marktplaats gebruikte.
De armere klassen waren in hutten gevestigd, gewoonlijk niet meer dan 12 of 16 voet in lengte, en weinig beter dan de hutten der fellahs van heden ten dage. De huizen der middenklasse, van winkeliers, lagere beambten en hogere bedienden hadden een beter aanzien, maar waren vrij klein.
Gewoonlijk bevatten zij een half dozijn kamers en sommigen waren twee of drie verdiepingen hoog, terwijl nauwe binnenplaatsen hen van de straat afscheidden; vaker echter grensde het huis direct aan de straat en werd met drie zijden om een binnenplaats gebouwd.
Men heeft veelvuldige bewijzen, dat zeer zorgvuldige hygiënische toestanden in het oude Egypte bekend waren, want zelfs vrij armoedige huizen in Kahûn kunnen zich op een stenen regenbak beroemen en deze weelde was algemeen, uitgezonderd bij de allerarmsten. In Tell el Amarna heeft men in een huis van een aanzienlijk beambte, tot de 18e dynastie behorende, een mooi bewerkt bad en een kunstig systeem om het water aan te voeren, ontdekt.
De inrichting van het gewone huis was ongeveer dezelfde als in het Oosten van onze dagen; de benedenverdieping bevatte bergplaatsen, schuren en stallen; de daarop volgende verdieping diende om er in te huizen en te slapen; het dak om er zomers te rusten, terwijl de vrouwen hier ook babbelden en kookten. Een trap, welke zich aan de buitenzijde van het huis bevond, nauw en zeer steil, leidde naar de bovenvertrekken. Dezen waren langwerpig van vorm en de deur alleen diende voor ventilatie en verlichting. Soms werden de muren bij wijze van versiering met wit bestreken, met rood en geel versierd, of met huiselijke taferelen beschilderd.
Een bootreis op een Egyptische felucca is een avontuur vol sterke verhalen en onverwachte ontmoetingen. Langs de grillige Nijl valt het onbedorven Egypte een land van kamelenmarkten, verlaten stranden en trouwe Bob Marley-fans nog te ontdekken.
Vanuit onze felucca, de traditionele Egyptische zeilboot, zien we de drukke kade van Aswan langzaam verdwijnen in de verte. De honderden riviercruiseboten, sluwe handelaars en toeristen laten we opgelucht achter ons. Stroomopwaarts hopen we nog een glimp van het onbedorven Egypte te vinden. We worden bijgestaan door Hassan, Atta en Nasser. De drie hebben twee dingen gemeen: ze werken al hun hele leven op zeilboten en ze zijn gek op alles wat met Jamaica te maken heeft. Onze boot heet de Breenc of Love (lees: Prince of Love, Egyptenaren kunnen de p niet uitspreken) en is met kleurrijke graffiti versierd. Bob Marley, met een enorme toeter van een joint, siert de binnenkant van de boot.
Melancholische liederen
Kapitein Hassan stuurt de felucca vakkundig tussen de andere boten door naar rustiger vaarwater. Even voorbij Aswan zijn we alleen en nestelen we ons op de grote matrassen in de boot, genietend van de rust om ons heen. Het is alweer een paar uur donker als we uiteindelijk aanleggen op een verlaten strandje. Op het kabbelende water, de zacht ruisende palmbomen en de tjirpende krekels na, is het volledig stil, totdat Hassan zijn met kamelenhuid bespannen trommel tevoorschijn haalt en melancholische Soedanese en Egyptische liederen begint te zingen.
No worry
De volgende ochtend zetten we na het ontbijt (pannenkoeken!) koers richting het noorden . Met de stroom mee schiet het lekker op en komen we na een paar uur aan bij de brug die de overgang van Nubisch naar Arabisch Egypte aangeeft. Met volle zeilen varen we eropaf. Er is echter één probleem: de spriet van de felucca, waaraan het zeil is opgehangen, is te hoog om zomaar onder de brug door te kunnen. We prevelen al wat halfzachte schietgebedjes als Atta, vlak voordat we op het punt staan de onderkant van de brug te rammen, het zeil halverwege laat zakken. No worry!, zegt Hassan laconiek. Als je maar weet wat je doet, is het een makkie.
s Avonds leggen we aan bij een verlaten eilandje met mango-bomen en groene akkers. Terwijl we op het maanverlichte strand een Egyptisch biertje drinken, vertelt Hassan over zijn dorp en hoe het leven er daar vroeger aan toe ging. Tot twintig jaar geleden hadden de dorpen hier geen elektriciteit. Iedereen leefde van zijn eigen landbouwgrond en er was nooit ergens een tekort aan. Het grote geheim van een lang en energiek leven? Dadels, vertrouwt Hassan ons toe. Zijn opa at er wel twee kilo per dag van.
Kamelenvlees
Het hoogtepunt van dag drie is een bezoek aan Daraw, een marktplaatsje tussen Aswan en Kom Ombo. Elke week worden hier honderden, soms wel duizenden, kamelen uit Soedan verhandeld. Het is er ongelofelijk druk. Ezels, schapen, zwaarbeladen karren en taxis banen zich een weg door de nauwe straten. Op weg naar de veemarkt ontmoeten we de tweeëntachtigjarige Haji Mohammad. Elke zondag en dinsdag worden onder zijn leiding op de grote marktplaats de kamelen, waarvan het overgrote deel bestemd is voor de slacht, verhandeld. Haji is nog geen één meter vijftig en is slecht ter been. Maar pit heeft hij nog wel. Steunend op zijn twee krukken laat hij zich voorzichtig op een bankje zakken en haalt hij uit een smoezelig tasje zijn trofeeën tevoorschijn: een krantenartikel over zijn leven, fotos van een beroemde buitenlandse fotograaf, bedankbrieven van toeristen. Tussen zijn verhalen door doet hij meerdere malen een huwelijksvoorstel. In zijn paspoort is nog plek voor een extra vrouw, laat hij hoopvol zien. Voordat we afscheid nemen drukt hij ons een envelop in de handen. Zijn adres staat er al op: Daraw Camel Market, Haji Mohammad. Wel schrijven, hè?
Achttien broers en zussen
Terug op de boot staart Atta beteuterd naar de Nijl. No wind, constateert hij. Gelukkig hebben we de stroming mee en komen we, zij het tergend langzaam, nog vooruit. Of we Edfu morgen wel bereiken, vragen we aan Hassan. Inshallah, als God het wil, antwoordt hij eenvoudig.
We passeren prachtige akkers met grazende buffels en koeien en ondanks de zwakke wind bereiken we die avond het dorp van Hassan, net vóór Edfu. Het plaatsje, dat niet meer dan zeshonderd inwoners telt, is tegen grillige rotsen aan gebouwd. Hassan nodigt ons uit met hem mee naar huis te komen, waar we hartelijk verwelkomd worden door zijn achttien broers en zussen. In het huis is het een komen en gaan van familie en vrienden. Op tafel staat een waar feestmaal: een grote schaal rijst met gebraden schapenvlees.
Na de feestelijke avond zit onze feluccatrip er helaas weer op. Maar de reis is nog niet helemáál voorbij Nasser heeft ons uitgenodigd voor een bruiloft in zijn geboortedorp. Tot diep in de nacht storten we ons in het feestgewoel. Als we vertrekken, beloven we dat we ooit nog eens terug zullen komen. Inshallah...
De 3.300 jaar oude tempel van Abu Simbel, gebouwd door RamsesII, werd met steun van Unesco verplaatst naar een andere veilige droge plaats. Dit monument ligt langs de oever van het Nassermeer.
Lezing over de Arabische keuken van oudsher tot heden
dinsdag 19 februari 2008
WEZEP - Op woensdag 20 februari wordt in de Kruiskerkin het kader van Vorming en Toerusting een lezing gehouden over de Arabische keuken van oudsher tot heden. Gastspreker is mw. Janny de Moor die onder meer in het dagblad Trouw een kooprubriek verzorgd.
Tot op de dag van vandaag is de verhouding tussen veel Arabische staten en het Westen vaak gespannen en is er veel geweld te betreuren. Dat er ook plaatsen geweest zijn waar we het eeuwenlang goed met elkaar konden vinden is minder bekend. De Europeanen hebben ontzettend veel overgenomen van de Arabische keuken. Die is meer dan 4000 jaar oud en gaat terug op gerechten uit Babylonië en Egypte. Een milieuvriendelijke keuken, ongeëvenaard wat het vernuftige gebuik van kruiden en specerijen betreft.
Janny de Moor, culinair publiciste, leidt u de fascinerende wereld van het Oude Midden Oosten binnen, en laat zien hoezeer die wereld - ook de wereld van het Oude Testament - voortleeft in de huidige Arabische keuken aan de hand van veel fotomateriaal dat ze zelf verzamelde in Libanon, Syrie, Jordanië, Egypte, Oman, Tunesië en Marokko.
De avond begint om 19.45 uur in de Kruiskerk. Belangstellenden zijn hartelijk welkom.
Hallo ik ben Renee. Ik ben geboren in Nederland op 12 maart 1998. Sinds tien maanden woon ik samen met met papa, mama en broertje Thomas in Egypte, in Sharm el Sheikh. We hebben een Nederlandse au pair Pascalle meegenomen.
Sharm el Sheikh ligt op het puntje van de Sinai. Hier komen heel veel toeristen uit Europa en Rusland. We blijven hier een paar jaar zo lang papa en mama het leuk vinden. Wij kunnen veel zwemmen, snorkelen en af en toe duiken!
Mijn papa en mama hebben hier een duikcentrum en dat is fijn want wij kunnen veel zwemmen, snorkelen en af en toe duiken! Het weer is ook altijd zonnig. Je hoeft niet zoveel kleren aan te trekken als in Nederland. Wat niet zo fijn is, is dat iedereen aan mijn blonde haren zit. Soms wil ik ze verven!
Ik ga samen met mijn broertje naar St. Jozef International School in Sharm el Sheikh. We moeten op school een uniform aan. Iedere klas heeft een eigen kleur polo met het logo van school.
De schooldag is lang en we krijgen heel veel huiswerk. Goede punten halen is hier heel belangrijk. Je krijgt een week rapport met punten. Sporten of clubjes kennen ze hier niet. In Nederland is veel meer mogelijk.
We kunnen nog niet lezen en praten in het Arabisch. Het is een heel moeilijke taal, maar we krijgen wel les. En we moeten ook nog Engels en Frans leren!
Mijn vriendin komt uit Libanon en we kunnen fijn samen spelen en huiswerk maken. Of ze anders is? We zijn allemaal hetzelfde met een ander kleur velletje.
Het hier warm en droog. Er is een warm en koud seizoen. Maar het is altijd mooi weer.
Ik mis mijn vriendinnen uit Nederland en het na school samen afspreken. Hier gaat iedereen na school meteen naar huis en zie je ze de volgende dag pas weer.
Wat ik zou missen aan Egypte. Natuurlijk de zon! Hier is het altijd mooi weer en je hoeft niet zoveel kleren aan.
Tips voor wereldkids die naar Egypte gaan verhuizen Vergeet niet prikken te halen zodat je niet ziek kan worden. Ook moet je niet teveel kleren meenemen en je zwembroek en zonnebrand niet vergeten!
Khepera, de nog overblijvende vorm van Ra, wordt gewoonlijk in menselijke gedaante afgebeeld, met een kever op zijn hoofd. De verering van den kever was in Egypte zeer oud en wij moeten zijn verbinding met den cultus van Ra aan priesterlijken invloed toeschrijven.
Wanneer de scarabaeus zijn eieren in het Egyptische zand gelegd heeft, rolt hij ze in een kleinen bal mest, dezen duwt hij daarna met zijn achterpoten door het zand naar een hol, dat hij tevoren gegraven heeft en hier worden de eieren door de zonnestralen uitgebroed.
Het scheen nu aan de oude Egyptenaren toe, dat deze handelwijze van den kever op de voortwenteling van de zon, langs den hemel, leek, zodat Khepera, het opkomende zonnelicht, door hem gesymboliseerd werd
Khepera is een god van enig gewicht, want hij wordt de schepper en vader der goden genoemd, tevens beschouwde men hem als het type der wederopstanding vanwege het symbool van den bal, welke levend zaad bevatte en waarschijnlijk in nog een ander opzicht, daar de opkomende zon als het ware de ene morgen na den andere uit zijn nachtelijke graf stapt.
De scarabaeën, welke men op de Egyptische mummies vond, typeren de hoop op wederopstanding en men heeft deze in graven gevonden, welke waarschijnlijk al uit de 4e dynastie dateren.
In de Tombe van Nefersekheru in de vallei der Nobelen is er een niche waar 3 beelden zijn afgebeeld De beelden zijn wat beschadigd maar de kleuren erom heen zijn nog mooi. Waarschijnlijk is het eigenaar van de tombe samen met zijn vrouw en moeder.
CAIRO (ANP) - De Egyptische politie heeft zondag in de provincie Dakahlia zeker 50 leden van de streng islamitische Moslimbroederschap opgepakt wegens lidmaatschap van een verboden organisatie, meldden veiligheidsfunctionarissen.
Volgens leden van de verboden Moslimbroederschap is het een poging om te verhinderen dat leden van deze oppositiebeweging meedoen aan gemeenteraadsverkiezingen. Donderdag werden al 36 mannen van deze beweging opgepakt in andere delen van het land.
De Moslimbroeders die vanwege het verbod als 'onafhankelijke' kandidaat mee willen doen aan de verkiezingen zijn met 88 afgevaardigden de grootste oppositiefractie in het door de president Hosni Mubaraks Nationaal Democratische Partij (NDP) gedomineerde parlement.
De Moslimbroederschap komt naar eigen zeggen op voor de vreedzame 'islamisering' van de Egyptische staat.
In Egypte zijn er een heleboel vervoermiddelen: autos, trams, kleine busjes en zelfs ezel- en paardenkarretjes. De mensen hier gebruiken echt alles om ergens te komen.
Paardenwagens worden gebruikt als gewoon vervoer, in de armere buurten gaan een heleboel kinderen met paard en wagen naar school. Dan zitten ze met zn tienen achterin en dan nog drie naast de man die het paard of ezel ment.
De meeste paardenwagens zijn mooi versierd in mooie kleuren en ze worden ook veel gebruikt om toeristen rond te rijden langs de zee. Die betalen dan 2 pond voor een ritje langs de courniche, de boulevard langs het strand.
Hier in Alexandrië, waar ik woon, rijden ook trams. Ze gaan door de hele stad en worden ook heel veel gebruikt. Een ritje kost 25 PT (=cent) en dan kun je zo ver mee als je wilt. De tram is wel handig maar hij gaat heel erg langzaam
Arme kinderen hangen altijd aan de achterkant van de tram. Het is best gevaarlijk en er gebeuren vaak ongelukken, maar de kinderen blijven het toch doen.
vooral op bepaalde tijden is de tram heel erg vol, om 8 uur s ochtends, omdat iedereen dan naar school en werk gaat, en weer om half vier s middags, omdat de meeste scholen dan uit gaan.
Ik nam vroeger soms ook de tram, maar sinds mijn moeder hier in Egypte auto rijdt, brengt zij me bijna overal naartoe. Wel een stuk handiger!
In Egypte dragen mensen, mannen en vrouwen, al eeuwenlang een soort jurk. Mannen dragen een simpele witte, galabia genaamd, en de vrouwen een iets meer gedecoreerde gekleurde jurk, die abeija heet.
Meer dan 1400 jaar geleden, in de tijd van de profeet Mohammed, droeg iedereen galabias en abeijas. Met de tijd is dat compleet veranderd en droegen alleen de armen ze nog maar. Mensen in de stad droegen maatpakken, jeans, blousjes en T-shirts, net zoals ze dat overal op de wereld doen.
Een paar jaar geleden is dat allemaal weer veranderd. Nu lopen er veel meer mannen in galabias als ze niet op hun werk zijn en vrouwen dragen vaker een abeija. Een heleboel vriendinnen hebben er wel minstens een in de kast hangen.
De abeijas zijn nu ook veel chiquer dan vroeger en de modellen gaan nu een beetje met de tijd mee, voor zover dat gaat. Er zijn nu abeijas voor speciale gelegenheden (feesten, trouwerijen, enz.) met glitters en zo, die nu redelijk veel lijken op lange jurken, maar dan met lange mouwen, het lichaam bedekkend.
Tussen Ahmed Hassan en Anderlecht lijkt het tot een breuk te komen
"Mijn hoofd staat niet naar voetballen"
zaterdag 16 februari 2008
Tussen Ahmed Hassan en Anderlecht lijkt het tot een breuk te komen. Paars-wit is razend op de Egyptenaar omdat hij nog steeds niet terug in België is na de Afrika Cup.
"Na onze zege tegen Kameroen zijn we zonder te slapen teruggekeerd naar Egypte, waar een groot volksfeest wachtte", legt Hassan uit in Het Nieuwsblad. "Vervolgens trokken we naar Dubai voor het vervolg van de feestelijkheden."
"Ik heb dan ook geen tijd gehad om te recupereren of tijd door te brengen met mijn familie. Ik geef toe dat ik momenteel moe ben. Mijn hoofd staat niet bepaald naar voetballen", aldus de middenvelder.
Grijpt Anderlecht in?
Bij Anderlecht zijn ze de grillen van de Egyptenaar meer dan beu. De landskampioen wil nu het loon van Hassan drastisch verminderen. Het fiscale voordeel van 18 procent voor buitenlanders werd sinds 1 januari genormaliseerd naar 50 procent.
Nu dreigt Anderlecht ermee om het belastingsverschil niet meer bij te passen. In dat geval verliest Hassan een derde van zijn loon.
REPORTAGE, Ferry Biedermann 16 februari 2008 10:31
RIYAD - Vrouwen kunnen in Saoedi-Arabië geen kant op. Zonder begeleider zijn vrouwen helemaal niets
Maar ze heeft iets fout gedaan, natuurlijk moest ze gestraft worden. De oudere man in het kapitale huis in de Saoedische hoofdstad verwoordt ongetwijfeld een groot deel van de publieke opinie in het land als het gaat om de verkrachtingsaffaire die bekend is komen te staan als de zaak van het Katif-meisje, naar de streek waar het plaatsvond.
Saoedische rechters veroordeelden vorig jaar de jonge vrouw uit Katif tot een gevangenisstraf en zweepslagen nadat ze verkracht was door een groep mannen. Omdat ze op stap was gegaan met een man die geen familie van haar was. Na een storm van protest uit het buitenland verleende de koning gratie.
De koning was vergevingsgezind, maar dat betekent niet dat de uitspraak fout was, zegt de Saoediër, een lid van de officiële mensenrechtencommissie van het land. Mensenrechten zijn in Saoedi-Arabië vooral mannenrechten. De wetten van het land zijn er verder vooral om de rechten van vrouwen in te perken en ze de zware last te laten dragen van het concept van eer in de oerconservatieve samenleving.
Begin februari leverde de VN felle kritiek op de officiële Saoedische houding ten opzichte van vrouwen. Ze ontberen veel van de basisrechten en er zijn te weinig wetten die vrouwen beschermen, was de niet opzienbarende conclusie van het VN-comité dat de discriminatie tegen vrouwen in de gaten houdt.
De echte boodschap van het rapport was nog schokkender. Het comité is bezorgd over de aparte uitleg die de Saoedische autoriteiten geven aan het hele principe van gelijkheid. Die uitleg houdt in dat de Saoediërs het eerder hebben over vergelijkbare rechten en over de aanvullende rollen en de harmonie tussen mannen en vrouwen dan over gelijke rechten van vrouwen en mannen.
Het is moeilijk om te overdrijven hoe onderschikt de positie van vrouwen is in Saoedi-Arabië. Zowel in het dagelijkse leven als in de myriade wetten die van toepassing zijn op alles aspecten van de maatschappij is de vrouw onmachtig.
Vrouwen mogen bijvoorbeeld geen auto rijden, hoewel er geruchten gaan dat daarin dit jaar nog verandering zal komen. Het klinkt absurd maar het betekent vaak dat een vrouw geheel afhankelijk is van de goede wil van de mannen in haar familie om haar ergens naar toe te brengen, van afspraken bij de dokter tot werk. De rijkere families hebben chauffeurs die de vrouw ter dienst staan maar lang niet iedereen heeft die luxe.
Vrouwen en mannen mogen niet gemengd in cafés zitten, hoogstens alleen met familie in een speciale familieafdeling die lang niet alle openbare gelegenheden hebben. Zelfs als zon afdeling er wel is, zoals in sommige van de vele Starbucks in de Saoedische hoofdstad, kan dat toch nog tot grote problemen leiden, ondervond een zakenvrouw onlangs.
De vrouw, een financieel analiste werd gearresteerd omdat ze een zakengesprek voerde in de familieafdeling van de Starbucks met een buitenlandse collega, meldde de Engelstalige krant Arab News. De religieuze politie, die toezicht houdt op naleving van de religieuze wetten en van de normen en zeden, nam haar mee, dwong haar te ontkleden om haar te fouilleren en hield haar vast tot haar echtgenoot ingreep. De man met wie ze de afspraak had, zou nog vastzitten.
Maar dit soort concrete problemen voor vrouwen vormen slechts het topje van de ijsberg. Het ernstigste obstakel voor gelijkheid is de juridische onderschikking van vrouwen aan mannen.
Iedere vrouw staat haar leven lang onder toezicht van de man in haar familie, of dat een vader, broer, echtgenoot of zelfs zoon is. Deze toezichthouder heeft de macht om de vrouw te verbieden te reizen, te werken, hogere opleidingen te volgen enzovoort. Een vrouw kan niet zonder begeleidend toezichthouder voor de rechtbank verschijnen en veel regeringsfunctionarissen weigeren met vrouwen te praten. Vrouwen kunnen niet eens zonder zon begeleider door een ambulance wordenmeegenomen.
Fawzia Abu Bakr, academica en vocale voorvechtster van de vrouwenrechten vertelt over een zwangere vriendin die in het ziekenhuis moest wachten op de toestemming van haar echtgenoot voor de keizerssnede die de artsen haar adviseerden. Zelfs over haar lichaam, in het geval van een medisch noodzakelijke ingreep, heeft de vrouw geen recht van beschikking, zegt Abu Bakr.
De onmachtige positie van de vrouw in de wet wordt nog verergerd door de houding van de religieuze rechters die oordelen over alle civiele en criminele zaken in het koninkrijk. Als het gaat over erfenissen, scheidingen en andere familiezaken, heeft de vrouw wel rechten volgens de islam maar de rechters negeren dat regelmatig en willen vrouwen zelfs vaak niet horen. Ze schreeuwen gewoon tegen de vrouw dat ze haar mond dicht moet houden, zegt Abu Bakr.
Sinds koning Abdullah, die bekendstaat als gematigd, twee jaar geleden aan de macht kwam, heeft het land een paar aarzelende stappen gezet op het pad naar modernisering. Ook op het gebied van de vrouwenrechten zijn hele kleine verschuivingen te zien. Er zijn meer vrouwen in het zakenleven hoewel dat vaak gaat om familiebedrijven. Vrouwen mochten stemmen en meedoen aan verkiezingen voor enkele kamers van koophandel. Maar het VN-rapport geeft ook aan hoe beperkt dat is en dat vrouwen nog nauwelijks een rol spelen in de politiek.
Volgens veel Saoediërs, inclusief vrouwen, is het beter zo. De vrouw moet beschermd worden, tegen de maatschappij en tegen haarzelf, zeggen ook veel vrouwen.
Ik wil wel autorijden maar voor de rest moet het blijven zoals het is, zegt een studente die samen met haar moeder aan het winkelen is. We kunnen geen dingen verlangen die tegen de islam ingaan. Onze eer moet beschermd blijven, zegt ze.
De indoctrinatie van vrouwen is enorm, zegt Abu Bakr. Ik was vorig jaar geschokt toen een klas met eerstejaars studentes binnenliep. Op iedere bank lag een glossy folder met een boekje en een cd waarin werd uitgelegd hoe meisjes zich volgens de islam moeten gedragen.
Het was een initiatief van een religieuze stichting, maar het advies beperkte zich niet tot religieuze zaken. Er stond bijvoorbeeld dat je geen goed moslimmeisje bent als je rookt, op het internet gaat, televisie kijkt, make-up draagt en met jongens over de telefoon spreekt.
De fragmenten van deze geschiedenis zijn in den Harris Papyrus vervat. Evenals de geschiedenis van den prins, wiens lot voorbeschikt was, werden zij in 1874 door Goodwin ontdekt; deze ontdekte hen in de overblijfselen van een historisch verhaal en stelde de Archaeological Society met zijn vondst in kennis. Het begin is echter verloren gegaan.
Bij het punt, waarop het verhaal begint, zien wij drie hoofdpersonen: een Egyptisch officier, Thoutii genaamd, den vorst van een stad in Syrië en zijn stalmeester.
Het verhaal behandelt de inname van Joppe (een stad in Palestina, welke in den Bijbel vermeld wordt) en wel door een krijgslist van Thoutii. De toegepaste list vertoont eenige gelijkenis met die, welke wij in de geschiedenis van den rooverhoofdman in de Duizend en een Nacht verhalen vinden. Het verhaal luidt aldus:
Onder de regeering van Thothmes III, koning van Egypte (18e dynastie), stond de vorst van Joppe op en doodde alle Egyptische soldaten, die zich in zijn stad bevonden.
De tijding hiervan wekte begrijpelijkerwijs de woede van den Pharaoh op, hij riep zijn edelen, generaals en schrijvers bijeen, om te overleggen, wat er gedaan kon worden. Niemand van hen echter wist raad, behalve Thoutii, een schitterend, jong officier van het voetvolk.
Geef mij, zoo sprak hij, een tooverstok, mijn koning, en een troep voetknechten en voerlieden en ik neem op mij, den vorst van Joppe te dooden en de stad te nemen.
Pharaoh, die den officier hoogachtte en op zijn woorden vertrouwde, stond alles toe, wat hij vroeg, hoewel het niet gering was; de stok toch was een talisman, van wien men dacht, dat hij iedereen, die hem in bezit kreeg, onzichtbaar maken kon.
Thoutii trok daarop met zijn mannen naar Palestina. Daar aangekomen, liet hij een grooten leeren zak maken, groot genoeg om een man te bevatten; tevens had hij ijzeren hand- en voetboeien laten vervaardigen, terwijl één paar bijzonder groot en sterk was; verder jukken van hout en vierhonderd kisten.
Daarop zond hij de volgende boodschap naar den vorst van Joppe: Ik ben Thoutii, de Egyptische generaal der infanterie. Koning Thothmes was ijverzuchtig op mij, vanwege mijn dapperheid en zocht mij te dooden; ik ben echter ontsnapt en heb zijn tooverstok gestolen; deze is in mijn bagage verborgen en, als gij er niets op tegen hebt, zal ik dezen aan U geven en mijn strijdkrachten, welke het puikje van het Egyptische leger vormen, met de Uwe vereenigen.
Het is te begrijpen, dat de vorst van Joppe dat bericht zeer aangenaam vond, want hij kende den roep, welken van Thoutii uitging, en wist, dat hij in geheel Egypte zijns gelijken niet had.
Hij zond een bericht naar Thoutii, dat hij zijn aanbod aannam en beloofde hem een stuk van zijn gebied. Daarop verliet hij Joppe, nam zijn ruiterij, vrouwen en kinderen met zich, om den man te begroeten, dien hij als een nieuwen bondgenoot aan wilde nemen. Hij verwelkomde hem hartelijk en noodigde hem in zijn kamp, om met hem het middagmaal te gebruiken. In den loop van het onderhoud, terwijl zij aan het eten en drinken waren, vroeg hij Thoutii over den tooverstok. Thoutii antwoordde, dat deze in de bagage, waarmede zijn paarden beladen waren, verzegeld was. Hij verzocht daarop, dat zijn mannen en paarden naar het kamp gebracht zouden worden, om verfrischt te worden en uit te rusten.
Aldus geschiedde; zijn paarden werden gevoerd, de bagage werd onderzocht en de tooverstok werd gevonden.
Ik ben Isabel en ben 11 jaar. Ik ben op 1 september 1994 in Amsterdam geboren. Ik woon nu drie jaar in Egypte, in Maadi, een kleine stad vlak bij Cairo. Daarvoor woonde ik gewoon in Nederland.
Ik vind het heel leuk om in Egypte te wonen. De mensen hier zijn veel aardiger dan in Nederland. Het regent maar ongeveer vijf keer per jaar. En je leert hier andere talen spreken.
Mijn school ligt maar twee straten verderop van waar ik woon. Ik ben in vijf minuten op school. Mijn school heet MCS (Maadi Community School) en is een internationale school. Op mijn school zitten kinderen van veel verschillende nationaliteiten. ook Nederlanders.
De basisschool en de middelbare school zitten bij elkaar en er zitten ongeveer 50 kinderen op de hele school. Gemiddeld zitten er dus maar zes mensen in één klas. (Lekker rustig.) We krijgen twee keer per week Arabische les. Ik kan al aardig Arabisch, maar spreek het nog niet vloeiend.
Als het een lang weekend of korte vakantie is, kan ik gemakkelijk naar de woestijn. Het is ook maar een uur of twee rijden naar de Rode Zee. Meestal gaan we dan naar een soort resort waar we een hutje aan de Rode Zee kunnen huren. Ik ga elke zomer en winter met vakantie naar Nederland. Dan bezoek ik mijn familie, vooral mijn oma en mijn nichtje.
Wat ik het meeste aan Nederland mis zijn frikadellen, kroketten en nog heel veel andere soorten etenswaren! Als ik ergens anders zou wonen zou ik vooral de behulpzaamheid van de Egyptenaren en het lekkere weer missen!
Voor iedereen die naar Egypte gaat verhuizen, heb ik een paar tips:
- LET OP HET VERKEER! Het is hier een chaos in het verkeer. De enige verkeersregel die ze hier hebben is een bord waarop staat: Verboden te toeteren. En ook al doen ze dat, dan maakt dat niet uit. Soms rijden ze niet eens op de rechter kant van de weg!
- Doe normale kleren aan. Draag geen shorts of topjes op straat. Een broek of rok kan het beste tot over de knie komen. Hoe beter je jezelf kleedt, hoe minder mensen je zullen lastigvallen.
- Houd er altijd rekening mee dat Egyptische dingen zó kapot gaan. Koop dus niet iets heel duurs in een souvenirwinkeltje, want dan heb je de kans dat het de volgende dag kapot is.
Ik woon nu al een paar jaar in de Egyptische stad Alexandrië, maar één van de mooiste plekken van de stad is nog maar pas geleden gebouwd. Ik heb het over de Bibliotheek van Alexandrië.
Het verhaal van de bibliotheek is best indrukwekkend. In het jaar 283 voor Christus, werd de bibliotheek gebouwd door de opvolger van Alexander de Grote, Ptolomy II Soter. Het was toen een soort museum, verdeeld in tuinen, leerlokalen, een dierentuin en natuurlijk de bibliotheek zelf.
Er wordt gezegd dat de bibliotheek op een gegeven moment meer dan een half miljoen documenten uit Griekenland, Egypte, India en veel andere landen bevatte. Meer dan honderd scholieren woonden er permanent om te leren, te schrijven en om documenten te vertalen en te kopiëren.
Maar die prachtige bibliotheek is vernietigd. Hoe dat gebeurde weet niemand zeker.
In 2003 heeft Egypte de bibliotheek herbouwd, op de plek waar hij vroeger stond. Toeristen vanuit de hele wereld komen nu naar hier om het gebouw bekijken.
De bibliotheek ziet er uit als een heel grote halve cirkel waarvan één kant helemaal van glas is. De andere kant bestaat uit een muur met allemaal tekens en hiëroglyfen.
Buiten heb je een soort laboratorium, het science lab. Daar hebben ze allerlei experimenten en informatie over beroemde wetenschappers. Er is ook een planetarium en een soort museum met een heleboel dingen die stammen uit de tijd van de Faraos, het Romeinse, het Koptisch en het Griekse tijdperk.
Ik ben er twee keer naar toe geweest met schoolreisjes, de eerste keer gingen we vrij snel weer weg. We zijn toen alleen in het museum geweest. De tweede keer zijn we ook in de bibliotheek zelf geweest; het zag er echt heel mooi uit. Er waren een heleboel boeken, maar jammer genoeg hadden we geen tijd om te lezen.
Ik ben ook in het planetarium geweest. Daar hebben ze een paar verschillende shows. Ik ben naar eentje gegaan die over sterren en kometen ging. De show word afgespeeld op het plafond dat er uitziet als de binnenkant van een bal en een computerstem geeft je uitleg over wat er gebeurt. Als je daar zit lijkt het net of de kometen naar je toe vliegen, echt cool dus!
Het is misschien niet de meest trendy plek van Alexandrië, maar als je hier bent moet je er echt heen.
Een bus met Europese toeristen is woensdag in Egypte gekanteld en 27 passagiers zijn daarbij gewond geraakt. Dertien gewonden zijn Duitsers. De nationaliteit van de overige gewonden is niet bekend. De meesten mochten het ziekenhuis donderdag verlaten.
Te hard gereden
Het ongeluk gebeurde op een tweebaansweg in de buurt van Qena in het zuiden van het land. De bus zou te hard hebben gereden. De chauffeur, die niet gewond raakte, is gearresteerd.
Opnieuw botsing
Twee agenten kwamen om het leven toen de politieauto met daarin de buschauffeur eveneens een ongeluk kreeg. De chauffeur bleef opnieuw ongedeerd. (Novum)
Internet www.journeywoman.comis een leuk, Engelstalig travelportal speciaal voor vrouwen. Per land worden bijvoorbeeld kledingtips gegeven, door reizigsters voor reizigsters.
De kledingtips liggen niet altijd voor de hand; zo leren we van een dame die Irkutsk (Siberië) bezocht, dat je daar echt niet aan moet komen met een wijde trui en slonzige broek. Vrouwen maken zich al mooi om naar de supermarkt te gaan, dus er moet minimaal een paar hoge hakken in de bagage.
Bronstige mannen Eerlijk is eerlijk, als vrouw alleen op reis heeft ook nadelen. Wees dus (een beetje) op uw hoede voor bronstige Italianen, Indiërs die denken dat een loslopende vrouw s nachts wel wat gezelschap kan gebruiken, of lallende Britten. Een bekende tip onder reizigers is het dragen van een trouwring. Menig man druipt af als het object of affection bezet blijkt te zijn. Een nep-trouwring heeft uiteraard evenveel effect.
No-Go Area's Bedenk dat de cultuur van een land bijdraagt aan het veiligheids- dan wel onveiligheidsgevoel. In Latijns-Amerika en het Midden-Oosten heerst een machocultuur. Daar krijg je als vrouw vaker te maken met naroepen, fluiten en ongewenste avances. Wie sterk in haar schoenen staat, slaat zich hier wel doorheen. Veiligheid staat altijd voorop er zijn gebieden waar u echt op uw tellen moet passen. Heeft u uw zinnen gezet op een bepaald land? Kijk dan altijd op www.minbuza.nl/
reisadviezen of er gebieden zijn waar u beter kunt wegblijven. Als een gebied specifiek voor vrouwen onveilig is, wordt dat ook vermeld.
Zo staat er dat vrouwen in Mexico erg voorzichtig moeten zijn. In het grensgebied met de Verenigde Staten van Amerika is sprake van grotere onveiligheid. Alleenreizende vrouwen wordt geadviseerd extra alert te zijn in verband met het risico van overvallen en verkrachtingen. Gebruik daarnaast altijd uw verstand, luister naar adviezen van de lokale bevolking en blijf s nachts binnen.
Rijkdom Onderschat op reis nooit uw immense rijkdom. Dat geldt natuurlijk ook voor mannen, maar een vrouw alleen is kwetsbaarder. Wie een digitale camera en een I-pod op haar buik heeft bungelen, vraagt om problemen. In het gunstigste geval beschouwen mensen u als wandelende portemonnee, in het slechtste geval trekt u straatrovers aan. Leg ook nooit zomaar de sleutel van uw hotelkamer vaak zit er een label aan met het nummer van je kamer erop open en bloot op tafel. Het kan mensen op ideeën brengen.
Ver of dichtbij Reisplannen? In veel landen denk aan Thailand, Nepal, India, Costa Rica, Mexico en Australië komt u legio rugzaktoeristen tegen, van wie velen alleen reizen.
Het is meestal erg makkelijk om contact te maken met andere reizigers. U hoeft natuurlijk niet per se naar de andere kant van de wereld. Probeer eens in Frankrijk, Spanje of Griekenland of het alleen reizen sowieso bevalt.
Een nieuwe kliniek in de Egyptische hoofdstad Caïro beweert dat ze holebi's kan "genezen". De kliniek kan van homoseksuele mannen en vrouwen hetero's maken, luidt het. Maar het project krijgt felle kritiek.
De kritiek komt niet alleen van holebi-organisaties maar ook van tegenstanders van homoseksualiteit, aldus de tv-zender Al-Arabiya.
De kliniek werd opgericht door dr. Awsam Wasfi (42).
Conservatieve krachten zijn tegen het behandelen van holebi's omdat ze van mening zijn dat deze "criminelen" achter slot en grendel thuis horen.
Volgens Wasfi willen veel holebi's zich laten behandelen omdat ze door de maatschappij worden uitgesloten.
"In het Westen helpen artsen homoseksuelen om met hun zelf gekozen seksuele identiteit in het reine te komen", zegt de dokter. "Artsen die proberen homoseksuelen te veranderen, kunnen door homo-organisaties worden aangeklaagd."
De man verkondigt de opvatting dat "niemand als homo of lesbienne geboren wordt". Hij schrijft homoseksualiteit toe aan "sociale oorzaken of mishandeling in de kindertijd".
Een behandeling in de kliniek zou 5 tot 7 jaar duren.
Sommigen denken dat de kliniek eigenlijk werd opgezet als ontmoetingsplek voor holebi's. Wasfi spreekt dat tegen.
Hij wees naar eigen zeggen mensen de deur die kwamen aankloppen om contacten te kunnen leggen met andere holebi's.
Misschien is Wasfi zelf wel een duikelnicht? "Ik ben getrouwd en heb twee kinderen", reageert de arts. "Overal in de kliniek hangen foto's van mijn kinderen."
De wetgeving in Egypte maakt het mogelijk om homoseksuelen jarenlang in de gevangenis te steken.
In het verleden bleek al dikwijls dat de Egyptische autoriteiten het niet te nauw nemen met de mensenrechten, onder andere wanneer het over holebi's gaat. (db)
De Egyptische ex-moslim Mohammed Hegazy hoopt dat een buitenlandse ambassade hem reisdocumenten beschikbaar stelt, zodat hij met zijn gezin Egypte kan verlaten.
Dit vertelde Hegazy donderdag 7 februari jongstleden tegen de SDOK. De tot het christendom bekeerde moslim heeft een rechtszaak aangespannen vanwege het feit dat het in Egypte niet mogelijk is voor moslims die christen worden om dit op hun identiteitskaart te laten veranderen. Voor Hegazy betekent dit dat hij zijn dochtertje, die enkele weken geleden geboren is, later islamitisch onderwijs moet laten volgen en geen christelijke opvoeding mag geven.
De zaak van Hegazy wordt in Egypte nauwgezet gevolgd. De dagbladen schrijven uitgebreid over hem. Ook komen zijn islamitische familieleden aan het woord. Ze hebben geen goed woord over voor de afvallige Hegazy en dreigen hem te zullen vermoorden. Als gevolg hiervan is Hegazy met zijn gezin ondergedoken.
Hegazy heeft geen paspoort voor zichzelf, zijn vrouw en zijn kind. Ze kunnen hierdoor het land niet verlaten. Hun hoop is gevestigd op buitenlandse ambassades die hen reisdocumenten zouden kunnen verschaffen zodat ze Egypte kunnen verlaten, zo vertelde Hegazy.
Hij ervaart veel druk: Ik word heen en weer geslingerd door allerlei gedachten en leidt een opgejaagd leven. Maar ik ervaar ook rust omdat ik weet dat God bij ons is. Ik maak me zorgen over ons pasgeboren dochtertje. Gelukkig gaat het goed met haar en beseft ze niet wat er allemaal speelt.
In het Nijldal, deze oude wieg van de beschaving, namen de vrouwen in Herodotus' tijd een zo bevoorrechte stelling in, dat de Grieken Egypte de verkeerde wereld noemden. De geschiedschrijver uit Hallikarnassus verklaart deze tegenstelling uit de 'natuur des Nijls', die zo verschillend van de andere stromen is; zo verschillen ook de zeden en gebruiken van die bij andere volken.
De mannen dragen in Egypte de lasten op het hoofd, - de vrouwen op de schouders. De vrouwen gaan naar de markt en drijven handel, terwijl de mannen thuis blijven en weven. De mannelijke kinderen zijn door de wet in gene dele verplicht voor hun ouders te zorgen, deze plicht rust op de dochters. Deze aan de dochters opgelegde verplichting, zou op zichzelf reeds voldoende zijn om te bewijzen dat de familiegoederen in Egypte aan de vrouwen behoorden, op gelijke wijze als bij de Toearegs en Naïren: en overal, waar de vrouw deze economische positie inneemt, staat zij niet onder de voogdij van de man, maar is het hoofd van de familie.
"Wegens de talrijke weldaden, welke de godin Isis de mensen bewezen heeft", schrijft Diodorus van Sicilië, werd bepaald dat de koningin van Egypte grotere macht en eer hebben zou, dan de koning. Dit verklaart waarom zelfs onder particulieren de man de vrouw door het huwelijksverdrag onderdanig wordt, en dat onder de echtgenoten uitgemaakt wordt, dat de man de vrouw te gehoorzamen heeft.
Men heeft deze waarneming van Diodorus tot de fabelen gerekend, waarmee bereisde schrijvers gaarne hun reisverhalen opsierden; maar men was gedwongen te erkennen dat tot de tijd van de Ptolemaeën de koninginnen aan de koninklijke macht deel hadden, trots de tegenovergestelde begrippen van de Grieken, die het land veroverden. Cleopatra droeg bij de godsdienstige feesten de attributen van de godin Isis, terwijl haar gemaal Antonius, een Romeins veldheer, te voet haar triomfwagen volgde.
De grafopschriften, welke in het Nijldal gevonden worden, noemen zeer vaak de naam van de moeder van de dode, niet die van de vader.
Somtijds, zegt Révillout, wordt door een bijzonder teken aangeduid, dat de persoon in kwestie de zoon van deze of gene is Maar deze aanduiding van de vaders is zeldzaam, in de heilige schrift voegen wij erbij, dat de gehuwde vrouw, moeder of echtgenoot, steeds de naam Nebt-Pas draagt, dat is de vrouw des huizes, meesteres des huizes.
De heer Révillout is daarover ten hoogste vertoornd. Het onderzoek van de in demotisch schrift (het sedert de achtste eeuw voor onze tijdrekening ingevoerde volksschrift) geschreven papyrusrollen uit het Louvre maakten het de Egyptologen mogelijk te constateren dat de oude huwelijkscontracten niet van de goederen van de vrouw gewagen, hoe talrijk en aanzienlijk ze ook geweest mogen zijn, omdat de echtgenoot er geen recht op had, daarentegen werd de som vastgesteld die hij zijn vrouw te betalen had, zij het als bruiloftsgeschenk, jaarlijks pensioen of boete in geval van echtbreuk.
De vrouw is steeds absolute meesteres over haar vermogen, waarover zij naar goeddunken kan beschikken. Zij verkoopt, koopt, leent anderen en sluit zelf leningen; kortom zij handelt zonder verantwoording te geven, juist zoals een familiehoofd. De feiten, welke Herodotus en Diodorus meedelen, bevestigd door de resultaten van de onderzoekingen van Champollion en andere Egyptologen, bewijzen dat de Egyptische vrouw in de familie dezelfde plaats innam als de Naïren- of de Toearegvrouw.
Maar men heeft nog meer bewijzen van geheel andere aard.
De gebruiken en legenden van de godsdienst bewaren de gebruiken en legenden van de voortijd gelijk mummies. Zo is de legende van Abraham, die in plaats van Isaak een ram slacht, een verwijderde echo van kannibalisme. De godsdienst ontwikkelt zich in de mens zelf onder de invloed van de hem omringende feiten; zij verdwijnen, doch de godsdienstige vorm, die hun uitdrukking in de menselijke geest was, blijft bestaan: door de studie van de godsdienstige vormen kan men de natuurlijke en de maatschappelijke verschijnselen weer ontdekken en als het ware weer doen herleven, welke tot hun ontwikkeling gediend hebben.
Isis, de godin van de oude Egyptenaren, de moeder van de goden, is door eigen kracht ontstaan, zij is ook de maagdelijke godin: haar tempels te Saïs, de heilige stad, dragen het trotse opschrift: Niemand heeft nog mijn kleed opgetild; de vrucht, die ik baarde, is de zon. De trots van de vrouw blijkt duidelijk in deze heilige woorden, zij verklaart zich voor onafhankelijk van de man, zij behoeft zijn hulp niet om voort te brengen. Griekenland geeft op deze vrij brutale bewering het antwoord: Zeus, de vader van de goden, baart Athene zonder hulp van een vrouw, en Athene, de godin, die niet in het donker van de moederschoot gebaard is, wordt de vijandin van de heerschappij van de vrouw in de familie.
Isis treedt integendeel voor ons op als de godin van het oude recht, zij huwt haar broeder, zoals ten tijde van het gemengde geslachtsverkeer in de bloedverwantschap; op de gedenktekenen verklaart zij: Ik ben de moeder van koning Horus, de zuster en de gemalin des konings Osiris, ik ben de heerseres van de ganse aarde. Haar echtgenoot, veel bescheidener, noemt zich niet vader van koning Horus. Isis is onsterfelijk, Osiris is sterfelijk, hij wordt door Typhon gedood: hij sterft, zodra hij zijn bestemming als voortbrenger heeft volbracht.
Babylon vierde vijf dagen lang in uitgelaten volksfeesten de godin Mylitta. Het was het algemene feest van de oorspronkelijke vrijheid en gelijkheid; de Fallus, die alle mensen gelijk maakt, werd aanbeden. De koning van het feest, die men uit de slaven koos, werd verbrand, nadat hij de feestkoningin, de schoonste van de hetaeren, had genoten; op dezelfde wijze als Osiris sterven moet, nadat hij zijn functie als bevruchtend element heeft vervuld.
De tegenstelling van de geslachten, die met de mensheid ontstaan is, duurt voort. Aan de ene kant de man, die sedert het begin van de historische tijden de vrouw veracht, haar onder voogdij plaatst en louter als bijslaapster en huishoudster beschouwt; aan de andere kant de vrouw, die, zoals de godsdienstige erediensten ons leren, de man bewijst dat zij met hem gelijk of zelfs hoger staat.
31-01-2008: Hoewel de meesten onder ons iedere dag vers brood op tafel staan hebben is brood eeuwenoud, brood is van alle tijden. Brood is populair geworden bij de oude Egyptenaren en is sindsdien één van onze belangrijkste en primaire voedingsbronnen. Niet slecht voor een boterham, gemaakt van vrij eenvoudige ingrediënten (bloem, gist, zout en water).
Wanneer werd brood voor het eerst gebakken? Wat had Toetanchamon vandoen met brood? Waarom was er een gat in de eerste broden?
De oertijd
In de oertijd aten de mensen geen boterhammen, ze kauwden toen nog op rauwe granen. Pas later ontdekten ze dat je met dat graan ook andere dingen kan maken. Voortaan zouden ze het pletten, en met water mengen tot een papje. Hiervan maakten ze een dikke, ronde koek, die ze bakten op hete stenen of in gloeiende as. Zolang de koek warm was, bleef hij zacht, maar van zodra deze afkoelde, werd hij keihard. De koeken hadden meestal een gat in het midden. Zo konden ze worden opgehangen, om te vermijden dat knaagdieren ze zouden opeten.
De Egyptenaren
Al sinds 4000 voor Christus maken de Egyptenaren brood. Brood werd in die tijd zelfs gebruikt als betaalmiddel. Zij waren het ook die ontdekten dat je op basis van zuurdeeg een veel luchtiger brood kan bakken. In Graf DK62, waar Toetanchamon lag begraven, werd naast gouden schatten, meubels, kleren en wapens, ook brood teruggevonden. Kwestie van in die 'Goddelijke' wereld ongestoord te kunnen ontbijten.
De Grieken en Romeinen
Terwijl de Grieken voor meer broodvariatie zorgden op basis van onder andere maanzaad, room, anijs of honing, verfijnden de Romeinen onder meer de maalmethode. De rosmolen (molen die aangedreven wordt door een paard) is een uitvinding uit hun tijd. En zoals het een echt kunstwerk betaamt, kreeg elk brood de initialen van zijn bakker. De rijke Romeinen gebruikten broden als bord. Nadat ze het beleg hadden opgegeten, gooiden ze het brood gewoon weg.
De Middeleeuwen
Het was in de Middeleeuwen dat de eerste, echte bakkers er kwamen: zij verkochten brood in hun winkel. Meestal was dat op basis van rogge, wat goedkoper was dan tarwe. Geleidelijk aan begon men zuurdesem te gebruiken om het brood te laten rijzen. Wit brood was in de Middeleeuwen voorbestemd voor de rijken. Het werd ook wel herenbrood genoemd.
Negentiende eeuw
Stilaan werd het brood ook aan huis gebracht, in eerste instantie op de typische stoot-, honden- en paardenkar, maar later ook met de traditionele bakkersfiets. Op het einde van de negentiende eeuw mengde een Nederlandse bakker voor het eerst echte bakkersgist door het deeg.
Twintigste eeuw
Vanaf de jaren 60 is de opmars van speciaal brood en fijn gebak niet meer te stuiten. Met alle gevolgen vandien. Bij de warme bakker vind je tegenwoordig een brood of gebakje naar ieders smaak. Duitsland is het land (in Europa) waar je de meeste broodsoorten vindt: daar heb je de keuze tussen minstens 200 soorten brood en meer dan 1200 soorten gebak. Voor dit gegeven mag je terecht de stelling opperen of het niet tijd wordt het accent te verplaatsen van kwantiteit naar kwaliteit.
Saoedische zedenpolitie bant rode rozen met Valentijn
Een soennitische vrouw in Saoedi-Arabië. Gele bloemen kunnen, rode niet.
Met Valentijn in aantocht bant de religieuze zedenpolitie van Saoedi-Arabië alle rode rozen uit het straatbeeld. De conservatieve moslimstaat wil zo jonge koppeltjes aanzetten tot nieuwe manieren om hun liefde te uiten voor elkaar.
Liefdessymbool Al wat rood is, en de liefde symboliseert, moet dus uit de vitrines van bloemisten en giftshops verdwijnen in de hoofdstad Riyad. Dat heeft de Saoedische Commissie "ter bevordering van de deugd en ter voorkoming van ondeugd" beslist. Jawel.
Buitenhuwelijkse relaties Het is niet ongewoon dat de zedenpolitie in de aanloop naar Valentijn zulke vrijheidbeperkende beslissingen treft. Die dag wordt door hen namelijk aangezien als een soort propoganda om relaties tussen man en vrouw aan te moedigen buiten het huwelijk.
Soennisme De staat op het Aribische Schiereiland legt een strenge, soennitische vorm van de Islam op aan haar bewoners. Die moet beletten dat mannen en vrouwen zonder familiebanden elkaar opzoeken, verbiedt vrouwen achter het stuur te kruipen, en eist dat vrouwen een hoofddoek en een mantel dragen. (jv)
Bekijk onze fotoreportage van de buurt waar onze school (New Cairo British International School-Dutch Stream) ligt.Als we buiten voor het hek staan en we kijken rechtuit, kijken we zo een straat in. Draai je je hoofd naar rechts dan is dit het uitzicht.
We lopen nu rechtuit de straat in. Jullie zien dat de huizen in aanbouw zijn. Dit is al jaren zo. Toen de school 10 jaar geleden werd gebouwd stonden er helemaal geen huizen. Nu zijn er al een paar af. Het schiet dus op.
Op deze foto zien we Thomas en Tariq. Zij staan voor een hutje van planken en plastic, waar soms een hele familie woont. Dat steekt af bij de villa erachter. Vinden jullie ook niet?
Tussen de villas wordt niet alleen het puin van de huizen gestort, maar ook vaak het huisafval. Eigenlijk ligt er overal rommel.
Dit is een villa, die al eerder klaar was. Deze mensen hebben ook heel erg veel aandacht aan hun tuin besteed. Het ziet er heel erg groen uit.
Maar vlak daarnaast zien jullie weer de onafgebouwde villas. Tussen de villas door zien jullie ook dat er een moskee gebouwd wordt. Vlak bij onze school wordt NOG een moskee gebouwd.
Nog een moskee in aanbouw.
Op deze foto zien jullie weer zon hutje van hout en plastic. Een paar keer per jaar houden wij met de school een inzameling voor deze mensen. Niet alleen maar geld, maar ook dekens, kleding en voedsel.
Gepost door de leerlingen van Groep 7 & 8 van de New Cairo British International School-Dutch Stream, vanuit Cairo, Egypte
RIYADH - De Saudische prins Alwaleed bin Talal heeft Egypte al beloond voor het bereiken van de finale van de Afrika Cup. De titelverdediger heeft een miljoen Egyptische pond, omgerekend 125.000 euro, gekregen. Egypte speelt zondag in de finale tegen Kameroen.
De selectiespelers van Egypte
Met dit gebaar willen we het team steunen en belonen voor de winst in de halve finales tegen Ivoorkust, aldus een verklaring van de prins.
Egypte kan de Afrika Cup zondag voor de zesde keer winnen
Op den 16en dag van de 13e maand, de oogstmaand, ging Ounamounou, de opperpriester van den tempel van Ra, op reis, om hout te koopen voor het vervaardigen van de heilige boot van de goden.
Toen ik in Tanis kwam, zegt hij, vaardigde ik de edicten van Ra uit; dezen lazen zij en besloten, hieraan te gehoorzamen. Ik bleef tot de 14e maand, Shomou, te Tanis; toen ging ik scheep naar de Syrische zee. Toen het schip te Dora, een stad van Zakkala aankwam, zond de vorst van de plaats, Badil, mij brood, vleesch en wijn.
In deze plaats deserteerde een van van het vaartuig en nam veel goud en zilver met zich mede. Hierna ging ik naar den vorst en deed hem mijn beklag en zei, dat het geld aan Amen-Ra toebehoorde.
De vorst antwoordde, dat hij niets daarvan af wist, doch indien de roover in zijn land was, zou hij mij uit zijn eigen schatkist schadeloos stellen; indien, in het andere geval, de roover tot mijn gezelschap behooren zou, moest ik daar eenige dagen blijven en in dien tijd zou hij naar den dief een onderzoek instellen.
Negen dagen bleef ik in die haven. Daarop begaf ik mij wederom naar den vorst en zei tot hem: Gij hebt het gestolen geld nog niet gevonden. Ik moet echter vertrekken. Indien gij, in mijn afwezigheid, het geld vinden zult, bewaar het dan tot mijn terugkomst. Dit werd tusschen ons aldus afgesproken.
Daarop scheepte ik mij weer in en bereikte Tyrus; aan den vorst van die stad, vertelde ik wederom mijn verlies, doch daar hij een vriend van Badil was, wilde hij niet naar mij luisteren en bedreigde mij. Bij het aanbreken van den dag, zetten wij koers in de richting van Byblos en op weg daarheen, haalde ons een schip van Zakkala, dat een kist aan boord had, in.
Toen ik de kist opende, ontdekte ik geld en nam dit in bezit. Ik zei tot hen, dat ik het nemen en bewaren wilde, totdat mijn gestolen geld mij teruggegeven was. Toen zij zagen, dat ik vastbesloten was, schikten zij zich in den toestand en verlieten mij; ten slotte bereikten wij Byblos.
Daar ging ik uit het schip en nam den naos, welke het beeld van Amen-Ra bevatte en ik had den schat daarin gedaan. De vorst van Byblos echter, verzocht mij, weg te gaan. Ik zei tot hem: Is dit, omdat de mannen van Zakkala u verteld hebben, dat ik hun geld genomen heb? Dat geld is het mijne, want in hun haven werd het goud van Amen-Ra gestolen. Gedurende negentien dagen bleef ik in hun haven en iederen dag zond de vorst mij een boodschap, met het verzoek, te vertrekken.
Op zekeren avond, toen de vorst van Byblos aan zijn goden offerde en één voor hem danste, bespotte hij mij en verzocht mij, mijn god levend te maken.
Dien nacht ontmoette ik een man, wiens schip voor Egypte bestemd was en ik belastte hem met alles, wat op mij betrekking had. Ik zei tot hem, dat ik mij in wilde schepen en, zonder dat iemand het merkte, vertrekken wilde en dat ik niet twijfelde, of de goden zouden over mij waken.
Terwijl ik aldus redeneerde, kwam de havenmeester bij mij en zei: Blijf, het is de wil van den vorst. Ik antwoordde hem: Zijt gij het niet, die mij iederen dag de boodschap bracht, te vertrekken en mij nooit verzocht te blijven? Hoe komt het, dat gij dit thans wel doet?
Hij keerde zich om, liet mij staan en ging naar den vorst, die daarna een boodschap zond aan den kapitein van het schip en hem verzocht tot morgen te blijven.
Den volgenden morgen verzocht hij mij, naar het paleis te komen, waar hij zich ophield en dat dicht bij de zee gelegen was. Ik werd naar zijn kamer gebracht en daar vroeg hij mij, hoe lang ik op reis geweest was. Ik antwoordde: vijf maanden, doch hij wantrouwde mij en vroeg, waar de voorschriften van Amen-Ra waren, welke ik in mijn hand behoorde te hebben en waar de brief van den hoogepriester was.
Ik vertelde hem, dat ik dezen aan de andere vorsten gegeven had. Hij werd boos en zei, dat ik zonder bewijzen kwam; wat belette hem, den kapitein van het schip te bevelen, mij te dooden? Wederom antwoordde ik, dat ik uit Egypte gekomen was, om hout voor de heilige bark te koopen. Daarop vertelde hij, dat men vroeger uit Egypte gekomen was, in alle statie, om de stad te bezoeken.
Na een lang twistgesprek met den prins en nadat ik hem verteld had, dat, als hij de bevelen van Amen-Ra volbracht had, vele goede dingen hem geworden zouden, aarzelde hij nog. Daarop vroeg ik, of ik een bode naar de andere vorsten, Smendes en Tantamounou, zenden mocht; hij zou dan zien, hoe zij mijn verzoek beantwoorden zouden en mij helpen.
Het scheen, dat de vorst van gedachte veranderde, want nadat hij mijn brief aan zijn bode gegeven had, beval hij, een schip met hout te bevrachten, zeven stukken in het geheel en het mede te nemen naar Egypte.
Zijn bode ging naar Egypte en keerde in de eerste maand van den winter terug. Spoedig zonden de vorsten, Smendes en Tantamounou, mij schepen, met verschillende giften beladen. Toen de vorst dit zag, was hij verheugd en spoedig daarop liet hij veel hout voor mij hakken.
Toen dit geschied was, zei hij, dat hij dat, wat zijn voorvaderen gedaan hadden, eveneens verricht had en hij bevel gegeven had, het hout in een schip te laden. Hij zei tevens, dat ik niet behandeld was als de gezanten van Khamois, die 17 jaar in het land geleefd hadden en daar gestorven waren. Terwijl hij zich tot een hoveling wendde, verzocht hij hem, mij hun graf te toonen. Ik koesterde echter volstrekt geen verlangen, dit te zien en sprak dit ook uit. Ik sprak daarbij: De boden van Khamois behoorden slechts tot zijn huishouding, ik echter kwam als bode van den grooten god Amen-Ra.
Hier verzocht ik hem, een zuil op te richten en het volgende opschrift daarop te laten graveeren:
Amen-Ra, de groote god der goden, zond mij een goddelijken bode, tezamen met Ounamounou, als zijn menschelijken gezant, om hout te halen voor de heilige bark. Ik liet hiervoor drie boomen omhakken en verschafte de vaartuigen, om het daarop naar Egypte te brengen. Ik deed dit om de onsterfelijkheid van den grooten god Amen te verkrijgen.
En, vervolgde ik, een bode zal uit het Egyptische land komen, die uw naam op den zuil lezen zal en gij zult het water van Amenti, evenals de goden, ontvangen.
Hij zei daarop: Dat is iets wonderlijks, wat gij mij vertelt. Daarop verhaalde ik hem, dat ik, als ik teruggekeerd was, den hoogepriester van Amen in kennis zou stellen, dat hij, de vorst, alles gedaan had, wat hem bevolen was en dat hij ongetwijfeld de giften ontvangen zou.
Toen ik mij naar de kust begaf, waar het hout ingeladen werd, zag ik elf vaartuigen, welke uit Zakkala gezonden waren, om mij gevangen te nemen en mij te verhinderen, Egypte te bereiken. Daarop was ik bedroefd en protesteerde en een bode van den vorst naderde mij en sprak: Wat hindert u?
Ik legde hem uit, wat mij bedreigde en hij ging naar den vorst en vertelde het en deze was zeer bedroefd. Om mij moed te geven, zond hij mij giften, bestaande uit voedsel en wijn en tevens een zanger, Tantnouit, want hij dacht, dat zijn gezangen mijn verdriet zouden kunnen verjagen. De boodschap, welke hij mij brengen liet, luidde: Eet, drink en wees niet verdrietig. Gij zult morgen mijn plannen hooren.
Toen de dag aangebroken was, riep de vorst zijn mannen bijeen; dezen gingen naar de mannen van Zakkala, spraken met hen en vroegen hen naar het doel van hun komst. Zij antwoordden, dat zij gekomen waren, om de vaartuigen en hun schelmachtige bemanningen, in bezit te nemen. Hij antwoordde: Ik heb geen macht, den bode van Amen-Ra in mijn land gevangen te nemen. Ik zal hem laten gaan en daarna kunt gij met hem naar goeddunken handelen.
Ik scheepte mij in en verliet de haven en de wind deed mij koers zetten naar het land Alasia. Daar kwam het volk van de stad op mij af, om mij te dooden en sleepte mij naar Hatibi, de vorstin van de stad. Ik keek naar de menschen rondom mij en vroeg of er niet één was, die Egyptisch verstond. Eén trad daarop naar voren en zei, dat hij het verstond. Ik zei nu, dat ik gehoord had, dat, zoo ergens, men in Alasia gerechtigheid kon vinden en zij thans op het punt waren, een onrecht te plegen. De vorstin liet vragen, wat ik gezegd had.
Wederom sprak ik en verdedigde mij, dat zij mij niet mochten dooden, daar de wind mij naar hun land gedreven had, want ik was in waarheid een bode van god Amen-Ra. Daarop trachtte ik hun duidelijk te maken, dat, indien mij eenig letsel zou overkomen, men mij zou wreken. Terwijl de vorstin haar mannen riep en hen trachtte over te halen, hun booze plannen te laten varen en tot mij zei: Wees niet bevreesd....
Hier eindigt de papyrus. Het is zeer te bejammeren, dat wij niet te weten komen, hoe Ounamounou het inrichtte, naar Egypte terug te keeren, doch wij kunnen er verzekerd van zijn, dat iemand van zulk een vindingrijkheid en vastberadenheid, om niet te zeggen uithoudingsvermogen, in alles, wat hij wenschte, geslaagd is.
Of Egypte zijn finaleplaats in het toernooi om de Afrika Cup aan een koe te danken heeft, zal wel altijd de vraag blijven.
Egypte viert het doelpunt van Ahmed Fathy (7) tegen Ivoorkust. FOTO AP
Feit is dat de titelverdediger op weg naar de eindstrijd nauwelijks tegenslag ondervond. En dat was precies waar de spelers op hoopten, toen de voltallige selectie eerder dit toernooi na afloop van de training een koe slachtte.
Het was een wonderlijk tafereel, ruim een week geleden op het trainingsveld van de Egyptische nationale ploeg. Na afloop van de oefensessie in de aanloop naar de kwartfinale tegen Angola arriveerde een stoffig blauw busje, met twee runderen in het open laadgedeelte. De dieren waren bedoeld om Egypte geluk te brengen tijdens de Afrikaanse titelstrijd.
Met de voetbalschoenen nog aan, werd een van de dieren door de spelers eigenhandig geslacht. Aanvoerder Ahmed Hassan mocht de keel doorsnijden. De Faraos, zoals de bijnaam van de nationale ploeg luidt, schonken het vlees aan minderbedeelden.
De rituele slachting kwam de ster van Anderlecht in België op zware kritiek te staan van dierenrechtenorganisatie Gaia. Een dier slachten uit bijgeloof is al onaanvaardbaar, maar de manier waarop is werkelijk misdadig, schreef voorzitter Michel Vandenbosch in een brief aan de speler en zijn club.
Groep 7 & 8 van de New Cairo British International School- Dutch Stream.
Op de foto: Linksvoor zien jullie Folkert en Floor. Daarachter van links naar rechts Jetske en Daniel. Wybe, Sherif en Thomas. Tariq en Merte. Meester Frank Esser en Meester Arjan Leijs. Bekijk de fotoreportage die we maakten van de school. We staan op het schoolterrein en we kijken door de hoofdpoort naar buiten. Overdag is het hek altijd op slot.
Dit is de buitenmuur van onze school, zodat iedereen kan zien waar de school is.
Oh, en dit is de principal van onze school. Mr Martin van Rijswijk. Nee hij komt niet uit Nederland. Hij komt uit Nieuw-Zeeland. Zijn vader was wel Nederlander.
Nu kijken jullie over het sportveld naar de primary school. Op de primary school zitten 300 leerlingen. Op de Dutch Stream zitten 58 leerlingen en op de secondary school zitten 240 leerlingen. Samen best wel groot maar heel erg gezellig.
Ja je ziet het goed! Het zwembad is leeg. In de winter is het ook hier te koud om te zwemmen. BRRRRRR!!! We gaan het nu weer klaar maken om te gebruiken. In april beginnen de zwemlessen weer.
Nu zien jullie de binnenplaats. Links is de schoolkantine. Hier kun je tussen de middag warm eten of even wat te drinken halen. Je kunt er helaas geen chocolade of zoiets krijgen. Alleen maar gezonde dingen.
Achter de school is een grote parkeerplaats. Dat hebben we ook wel nodig ook. De meeste kinderen worden met de bus naar school gebracht. Van overal uit de stad rijden de busjes de kinderen van en naar school. Cairo is echt een hele grote stad.
Ook het Voortgezet Onderwijs ligt op hetzelfde terrein. Wij gaan van groep 8 naar year 8 in het Engelse systeem. Op het Voortgezet onderwijs worden alle lessen in het Engels gegeven. Die leerkrachten spreken geen woord Nederlands.
Op deze foto zien jullie de kinderen van groep 7 & 8. Groep 8 heeft een lichtblauw shirt aan. Dit is het uniform van het Britse voortgezet onderwijs. Jullie zien dat Folkert, Thomas en Tariq naar het voortgezet onderwijs lopen. Daar zitten ze volgend jaar op. Jetske en Wybe lopen de school uit. Volgend jaar gaan zijn weer in Nederland naar school. En Merte, Sherif, Daniel en Floor lopen in de richting van de Dutch Stream. Zij gaan volgend schooljaar naar groep 8 en mogen dan een Lichtblauw shirt aan.
Gepost door de leerlingen van Groep 7 & 8 van de New Cairo British International School-Dutch Stream, vanuit Cairo, Egypte
Nederlandstalige kinderen in Egypte schrijven over Egypte
Het lentefeest in Egypte
Nadim vanuit Cairo, Egypte
Elk voorjaar wordt in Egypte het Sham el Nessim feest gevierd. Sham el Nessim betekent: Het ruiken van het lentebriesje.
Het is een lentefeest dat gevierd wordt op de tweede Koptische paasdag (altijd op maandag dus). Met dit feest gaat iedereen naar buiten en je hoort dan ook bij de Nijl te zijn.
Dan eten ze Fassieg. Een gerookte vis die héél erg stinkt, opgediend met groene bosuitjes, veel sla en gekleurde eieren. Hier stamt ook het verven van eieren met Pasen vanaf. Op deze dag krijgen veel mensen nieuwe kleren en dat gebeurt maar weinig, zeker bij arme kinderen.
Het feest stamt uit de tijd van de faraos, toen was het een feest voor de vruchtbaarheid van de Nijl. Ze gooiden toen een pop in de Nijl als offer. Het is een heel gezellig feest, elk groen veldje wordt gebruikt door mensen die feest zitten te vieren. Op de bruggen stikt het van de mensen omdat je daar heel dicht bij de Nijl bent.
In Egypte worden seropositieve mensen gearresteerd
In Egypte worden seropositieve mensen gearresteerd
In Egypte worden seropositieve mensen gearresteerd, mishandeld en 23 uur per dag aan een ziekenhuisbed geketend in afwachting van een proces over hun vermoedelijke homoseksualiteit. Dat schrijft de krant Metro, die zich baseert op informatie van Human Rights Watch (HRW). Ook andere media signaleren de trieste gang van zaken in Egypte.
Twee mannen die in oktober 2007 werden opgepakt na een opstootje, zijn naar eigen zeggen geslagen en mishandeld omdat ze politieverklaringen weigerden te tekenen. Maanden later zitten de twee nog altijd 23 uur per dag aan hun ziekenhuisbed geketend in afwachting van een uitspraak over hun homoseksualiteit, zegt de ngo.
De regering moet stoppen met arrestaties op basis van beschuldigingen over aids en maatregelen nemen die een einde maken aan vooroordelen of desinformatie over de ziekte, stelt HRW. (db)
Ten minste 24 personen, waaronder enkele kinderen, zijn om het leven gekomen en 16 anderen raakten gewond, bij een verkeersongeval in het zuiden van Caïro. Het ongeval werd waarschijnlijk veroorzaakt door de dichte ochtendmist. Dat meldt de Egyptische politie.
Drie minibussen en zes vrachtwagens botsten door de verminderde zichtbaarheid op weg naar Helwan, een voorstad ten zuiden van de hoofdstad, aldus de politie. Meer dan twintig ambulances en hulpdiensten kwamen ter plaatste om de gewonden naar het ziekenhuis te brengen. Enkele gewonden bevinden zich volgens de politie in kritieke toestand.
In deze periode van het jaar is er vaak ochtendmist in Egypte. Volgens officiële statistieken veroorzaken verkeersongevallen jaarlijks ongeveer 6.000 doden en 30.000 gewonden in Egypte, als gevolg van het slecht onderhouden van voertuigen, te hoge snelheden en het niet naleven van de verkeersregels.
Een verhaal uit de 9e dynastie, dat, naar men uit het groot aantal, nog bestaande copieën, kan opmaken, zeer populair geweest schijnt te zijn, verhaalt ons, hoe een boer, die beroofd was, er in slaagde, recht te krijgen. Gerechtigheid kon men in Egypte niet gemakkelijk verkrijgen in die tijden, want het schijnt een vereischte geweest te zijn, dat een boer, door bijzondere middelen, de aandacht van den rechter trok, om kans te hebben, dat zijn zaak verhoord werd.
De geschiedenis nu luidt aldus:
In het Zoute Land woonde een sekhti (boer) met zijn familie. Hij leefde van handel met Henenseten in zout, natron, bier en andere producten van zijn land en op zijn reis daarheen, moest hij door de landen van het huis van Fefa gaan.
Nu woonde daar, bij het kanaal, een man, Tehuti-nekht genaamd, de zoon van Asri, een lijfeigene van den hoogen rentmeester Meruitensa.
Tehuti-nekht had zoon groot stuk van den weg in beslag genomen (immers in Egypte worden de wegen en paden niet, zooals in andere landen, door de wet beschermd), dat er slechts een smalle strook overgelaten werd, met het kanaal aan de eene, en een korenveld aan de andere zijde.
Toen Tehuti-nekht den boer, met zijn beladen ezels, naderen zag, begeerde zijn boos hart de dieren en de waren, welke zij droegen, te bezitten en hij riep de hulp der goden in, om hem een weg te openen, de bezittingen van den sekhti te stelen.
Het volgende listige plan bedacht hij thans. Ik zal een doek nemen, aldus redeneerde hij bij zichzelf en dezen op het pad uitspreiden. Als de sekhti nu zijn ezels daarover drijft (en een andere weg is er niet), zal ik gemakkelijk twist met hem kunnen zoeken. Zoo gezegd, zoo gedaan. Een dienaar nam, op Tehuti-nekhts verzoek, een doek, en spreidde dezen over het pad, zoodat het ééne einde daarvan in het water en het andere in het koren hing.
Toen de sekhti naderbij kwam, dreef hij zijn ezels over den doek, immers, hij had geen andere keus.
Houd op, riep Tehuti-nekht met goed geveinsde woede, je bent toch niet van plan, je dieren over mijn doek te drijven?
Ik zal trachten dit te vermijden, zei de grootmoedige boer en hij liet zijn volgende ezels, meer zijwaarts, door het koren, gaan.
Ben je van plan, je ezels door mijn koren te drijven? zei Tehuti-nekht, nog boozer dan zoo even.
Er is toch geen andere weg, zei de boer in zijn verwarring. Je hebt den weg door je doek versperd en op jouw bevel moet ik dit pad verlaten.
Terwijl de twee hierover twistten, nam één van de ezels zijn bek vol koren; hierop braken Tehuti-nekhts klachten opnieuw uit.
Zie eens, schreeuwde hij, je ezel eet mijn koren op; ik zal hem in beslag nemen en hij zal voor den diefstal betalen.
Moet ik, in de landen van den rentmeester Meruitensa, mij laten berooven, hij, die roovers zoo streng straft? Kom, ik zal naar hem gaan. Hij zal deze misdaad van jou niet dulden.
Denk je, dat hij naar jouw klachten zal luisteren, snauwde Tehuti-nekht. Wie zal op jouw ongeluk, arm als je bent, letten? Kijk, ik ben de rentmeester en terwijl hij dit zeide, sloeg hij den sekhti hevig, nam al zijn ezels en dreef dezen de weide in.
Tevergeefs weende de sekhti en smeekte hem, zijn eigendom terug te geven. Tehuti-nekht beval hem, zich stil te houden en dreigde, hem naar den Demon der Stilte te zenden, indien hij met klagen voortging. Desalniettemin verzocht de sekhti hem een dag uitstel. Tenslotte zag hij in, dat hij zijn tijd verspilde en nam zijn toevlucht tot Henen-ni-sut en legde den rentmeester Meruitensa zijn zaak bloot.
Toen hij aankwam vond hij, dat deze zich gereedmaakte, zich in te schepen in zijn schip, dat hem naar de rechtszaal brengen zou. De sekhti maakte een diepe buiging en vertelde den rentmeester, dat hij hem een grief voor te leggen had en verzocht, één van zijn gevolg te zenden, om dien het verhaal mede te deelen.
De rentmeester willigde het verzoek van den smeekeling in en zond hem iemand uit zijn gevolg. Den bode vertelde de sekhti alles, wat op zijn reis had plaats gevonden, de wijze, waarop Tehuti-nekht het pad afgesloten had, om hem te dwingen, door het koren te gaan en de wreede wijze, waarop hij hem geslagen en zijn eigendom afgenomen had. Op den bepaalden tijd werden deze zaken aan den rentmeester verteld en deze legde ze aan de edelen, die met hem in de gerechtszaal vereenigd waren, voor.
Laat deze sekhti een getuige voorbrengen, zeiden zij en als hij deze zaak bevestigt, zal het noodig zijn Tehuti-nekht een pak slaag te laten geven, of misschien zal hij een schadevergoeding voor het zout en den natron, welke hij gestolen heeft, kunnen betalen.
De rentmeester zei echter niets en de sekhti zelf kwam bij hem en prees hem als den grootsten onder de grooten, den vader der weezen, den echtgenoot der weduwen, den gids van de behoeftigen en zoo voorts.
De sekhti was zeer welsprekend en in zijn gloeiende toespraak verbond hij op behendige wijze zijn lofuitingen met zijn pleit voor rechtvaardigheid, zoodat de rentmeester vanzelf belangstellend en gevleid werd.
In dien tijd zat koning Nep-ka-n-ra op den Egyptischen troon; tot hem kwam de rentmeester Meruitensa en sprak:
Heer, zie, ik ben door een sekhti, wiens goed men gestolen heeft, bezocht. Hij is de welsprekendste van alle stervelingen. Wat wil mijn Heer, dat ik voor hem doe?
Antwoord niets op zijn toespraken, sprak de koning, doch laat zijn woorden opschrijven en breng ze mij. Zie toe, dat zijn vrouw en kinderen van eten en drinken voorzien worden, maar laat hem niet weten, wie het geeft.
De rentmeester deed daarop, zooals de koning bevolen had. Hij liet den boer een dagelijksche portie brood en bier geven en aan diens vrouw voldoende koren, om haar en haar kinderen te voeden. De sekhti echter wist niet, van wien het voedsel kwam.
De boer begaf zich voor de tweede maal naar de gerechtszaal en stortte zijn klachten voor den rentmeester uit; voor den derden keer kwam hij en de rentmeester liet hem zeggen, dat hij met stokken geslagen zou worden, om te zien, of hij met zijn bezoeken op zou houden.
Doch neen, de sekhti kwam een vierde, vijfde en zesde maal en poogde, door aangename toespraken, de ooren van den rechter te openen. Meruitensa luisterde in t geheel niet naar hem, doch de sekhti wanhoopte niet, doch kwam nog eens voor den negenden keer.
Toen hij voor de negende maal kwam, zond de rentmeester twee uit zijn gevolg naar den sekhti; de boer werd thans zeer bevreesd, want hij vermoedde, dat hij nog eens op ellendige wijze geslagen zou worden. De boodschap was echter een zeer aangename. Meruitensa liet zeggen, dat hij over de welsprekendheid van den boer zeer verheugd was en dat hij trachten wilde, hem voldoening te schenken.
Daarop liet hij de verzoeken van den sekhti op helder witte papyri schrijven en aan den koning zenden, zooals deze hem opgedragen had. Neb-ka-n-ra schepte eveneens zeer veel behagen in de toespraken, doch liet de beslissing geheel aan den rentmeester over.
Meruitensa beroofde Tehuti-nekht daarop van al zijn ambten en eigendommen, gaf hem aan den sekhti over en deze woonde daarna, met zijn geheele familie, in het paleis van den koning. De sekhti werd de hoofdopzichter van Neb-ka-n-ra en werd door hem zeer geliefd.
Het was maar goed dat de voormalige moslim Mohammed Higazi niet aanwezig was in de rechtszaal, afgelopen dinsdag. De tot het christendom bekeerde Egyptenaar werd door een moslimfundamentalistische advocaat met de dood bedreigd voor zijn geloofsval.
Tot ontsteltenis van Higazi's advocaat maakte de rechter geen enkel bezwaar tegen de bedreiging tegen de bekeerde Egyptenaar. Sterker nog, hij deed er nog een schepje bovenop door zijn persoonlijke afkeer tegen de bekeerling te ventileren. Van een vonnis was nog geen sprake, maar hij beloofde alvast nooit en te nimmer Higazy als christen in het persoonsregister te laten opnemen. Waarom? Omdat islam de voornaamste religie is van Egypte, luidde de verklaring. Geen woord over de in de grondwet vastgelegde vrijheid van geloofsovertuiging die daar verandering in kan brengen.
Gebouw in Koptisch Christelijke buurt in Caïro Foto: Flickr
Schuilplaats De vijfentwintig jarige Higazy houdt zich samen met zijn hoogzwangere vrouw al maanden verborgen op een schuiladres. Hij is de eerste bekeerling in Egypte die via de rechter probeert vermelding 'moslim' op zijn persoonsbewijs om te zetten in 'christen'. Egyptenaren zijn verplicht hun geloofsovertuiging op hun identiteitskaart te vermelden. In theorie bestaat er geloofsvrijheid, maar in de praktijk kunnen moslims bij het bevolkingsregister niet van religie veranderen.
Higazi stapte negen jaar geleden, op zestienjarige leeftijd, over op het christendom en nam de christelijke voornaam Beshoi aan. Een klasgenoot had een boek met bijbelverhalen op zijn bureau laten liggen. "Uit nieuwsgierigheid begon ik erin te lezen en ben ik gevallen voor de liefde van Jezus", vertelde hij in een interview op een geheime locatie eind vorig jaar. Toen zijn vrouw - ook een bekeerling - vorig jaar zwanger werd, besloot hij ook op papier christen te willen zijn. "Anders zal mijn kind automatisch als moslim worden geregistreerd." Maar zijn aanvraag werd resoluut geweigerd.
Bekeerling "Keuzevrijheid bestaat niet in Egypte, tenzij je moslim wil worden", zegt Higazi's advocaat Ramsis el-Naggar, die zich heeft gespecialiseerd in bekeringszaken. Zijn advocatenkantoor vertegenwoordigt inmiddels meer dan vierhonderd bekeerlingen. De meerderheid van zijn cliënten was oorspronkelijk christen, werd om wat voor reden dan ook moslim en wil nu terugkeren naar het christendom. Soms gaat het om mensen die spijt hebben van hun geloofsverandering. Maar in veel gevallen betreft het jonge Egyptenaren die als kind door de overheid als moslim zijn geregistreerd, omdat hun vader ooit naar de islam overstapte.
"Veel ambtenaren zijn overijverig. Als een man komt om zijn religie naar islam om te zetten, zorgen zij er wel voor dat zijn kinderen ook meteen meeveranderen", vertelt El-Nagger. "Anderen zitten op de automatische piloot. Ze tikken uit gewoonte 'moslim' in het vakje. Zo worden er heel veel fouten gemaakt. Het kost jaren om dat weer te corrigeren." Naar schatting is 90% van de Egyptische bevolking moslim. Koptische christenen vormen de grootste minderheid.
Koptisch Caïro Foto Flickr.com
Met geweld Vooralsnog heeft El-Naggar alleen succes behaald met 'terugbekeringen'. In 2004 boekte hij zijn eerste overwinning met de zaak van Mira Makram (33). Haar man was in 2002 moslim geworden en dwong haar met geweld een verklaring te tekenen dat zij ook op de islam overstapte. Zonder haar medeweten werd bij het persoonsregister haar nieuwe religie ingevoerd. Pas na twee jaar procederen werd die verandering op last van de rechter ongedaan gemaakt. Fundamentalisten riepen op tot de dood van Makram. "Sindsdien leidt dit soort zaken tot zoveel ophef dat het steeds moeilijker wordt", zegt de advocaat.
Er zijn geen betrouwbare cijfers over het aantal afvalligen van de islam in Egypte. Uit angst voor extremisten proberen mensen die de islam verlaten dat juist heimelijk te doen.
Erkende religies Mensenrechtenorganisaties als Human Rights Watch en Amnesty International hebben zware kritiek op het gebrek aan vrijheid van religie in Egypte. Dat geldt niet alleen voor bekeerlingen, maar ook voor mensen die van de drie erkende monotheïstische religies afwijken. Islam, christendom en jodendom zijn de enige door god gegeven religies, zo schrijft de wetgever voor. Andere minderheden, zoals baha'i of atheïsten, worden gedwongen een van de drie voorgeschreven geloofsovertuigingen op te geven om een persoonbewijs te bemachtigen.
Begin februari verwacht El-Ramsis uitspraak over 22 terugbekeringen. Hij heeft goede hoop. Veel moeilijker ligt dat met Higazi, omdat hij oorspronkelijk moslim was. Om enige kans van slagen te hebben moet hij een brief kunnen tonen die uitwijst dat paus Shenouda III, patriarch van de koptisch orthodoxe kerk, hem als christen heeft geaccepteerd. Maar zelfs de paus durft hem die acceptatiebrief niet te verstrekken. Higazi zei daar begrip voor te kunnen opbrengen. "Het is te gevaarlijk. Als de paus me die brief vandaag zou geven, zullen er morgen kerken in brand staan
Een nomarch stond in het oude Egypte aan het hoofd van een nomos (= één van de 42 provincies van Egypte). De nomarch was in het Oude Rijk verantwoordelijk voor de waterhuishouding, tellen van het vee, de rechtspraak en de landbouwproductie.
Oorspronkelijk was hij een door de (god)koning benoemd ambtenaar.
In de 4e dynastie werden ze nog begraven rond de koning, maar in de volgende dynastieën was hun rustplaats in de eigen nome.
In de periode van van de 6e dynastie verzwakte het centraal gezag en werd het nomarchschap erfelijk. De nomarchen verkregen meer en meer autonomie en gedroegen zich steeds meer als plaatselijke vorsten. In de Eerste Tussentijd werd hun autonomie volledig. De koning verloor zijn grip op de nomen vrijwel volledig en het land viel min of meer in nomen uiteen.
Vanaf de 11e dynastie werden de nomarchen terug onderworpen aan het koninklijk gezag, hoewel enkele nomen nog steeds grote autonomie hadden. In het Middenrijk volgde nog een periode van oproer, maar onder Senoeseret III moesten ze zich gewonnen geven
Tachtig jaar na de ontdekking van het graf van farao Toetanchamon luiden archeologen in Egypte de alarmbel: door de aanhoudende toeristenstroom gaat de conditie van de graftomben in het Dal der Koningen zienderogen achteruit.
'Ik geef het Dal der Koningen nog 20, hooguit 25 jaar', aldus professor Kent Weeks, verbonden aan de American University in Caïro. Weeks werkt al 23 jaar in het Dal der Koningen in het Egyptische Luxor en verkreeg wereldfaam toen hij er in 1995 het graf van de zonen van Ramses II ontdekte - met tot nu toe 125 opgegraven grafkamers de grootste tombe ooit.
'Het massatoerisme is dodelijk voor de grafschilderingen. Er komen hier nu 7.000 bezoekers per dag. Het ministerie van Toerisme wil dat aantal opschroeven tot 15.000. Per persoon zweten die anderhalve theekop water uit.
De grafschilderingen, de mooiste die Egypte kent, vervagen en verdwijnen waar je bijstaat. Als er binnen nu en vijf jaar geen actie wordt ondernomen, zijn ze onherroepelijk verloren.', aldus Weeks.
Het slot erop 'Het grote probleem is de luchtvochtigheid van die massa's mensen die dag na dag in zo'n tombe komen', zegt Jaap van Dijk van de Universiteit van Groningen. 'De lucht kan eigenlijk niet weg, en dat is een groot probleem. Mensen hebben bovendien de onbedwingbare neiging overal met hun vingers aan te zitten of zelfs hun namen in de muren in te krassen. Bovendien worden er door de Egyptische overheid overal muurtjes gebouwd en nieuwe toegangswegen en ga zo maar door. Alles verdwijnt.'
Geoffrey Martin is de beroemdste nog levende Britse archeoloog en ook hij maakt zich ernstig zorgen. 'Er is een plan geopperd om het dal op slot te gooien en kopieën van de graven te maken, die de mensen dan kunnen bezoeken. Dat hebben ze in Frankrijk bij de grot van Lascaux tenslotte ook gedaan. Natuurlijk is het niet hetzelfde, maar de mensen zullen eraan gewend raken. Natuurlijk, je verliest de atmosfeer, de sensatie van het echte . Maar zeg nu eens eerlijk: als je met 300 à 400 mensen in een tombe staat te dringen, is er dan nog veel atmosfeer? Het zou in de toekomst wel eens de enige optie kunnen zijn, willen we deze monumenten redden.'
Twintig meter verderop. Het graf van Toetanchamon. Toeristentrekpleister nummer één. De jonggestorven koning omarmt teder de onderwereldgod Osiris. Maar vreemde geelgroene spikkeltjes bedekken god en farao; de verf wordt langzaam opgevreten door een soort zwam. Een schimmel die in vocht gedijt. En niemand heeft enig idee hoe die te behandelen.
Reddingsplan
'Mijn eerste urgentie is de redding van de sites', zegt Weeks. 'We hebben hier letterlijk duizenden graftombes die in razendsnel tempo achteruithollen, en niemand heeft tot nu toe de moeite genomen om ervoor te gaan zitten en onontbeerlijk structureel geologisch ingenieurswerk te doen.' Het op slot gooien van het Dal der Koningen - de stille wens van veel archeologen - 'zal nooit gebeuren'. Daarvoor is Egypte te zeer afhankelijk van buitenlandse deviezen.
Ook het opschroeven van de toegangsprijzen zal niet werken, zo blijkt in de verderop gelegen Vallei der Koninginnen waar voor een bezoek van tien minuten aan het befaamde graf van koningin Nefertari 5000 dollar moet worden neergeteld. Sindsdien loopt het er storm. 'Rijke Amerikanen en Japanners zeggen: ah, dat moet iets bijzonders zijn. Ik moet en zal die tombe zien!' Ook Nefertari holt weer achteruit. 'Geld is niet de oplossing.'
Weeks denkt veeleer aan het openen van méér graven en langere openingstijden, zodat de bezoekers verspreid worden, en aan tourniquets met tijdsloten. 'Niet meer dan 100 mensen per graf per uur.' Want zijn onderzoek heeft aangetoond dat dat het maximaal haalbare is.
'We meten aan de conditie van de verf dat de temperatuur en de vochtigheid dramatisch op- en neergaan gedurende de dag, van 20 graden 's morgens tot 40 in de middag, waarbij de luchtvochtigheid stijgt van 20 tot 85 procent.
Dat zijn dramatische schommelingen die geen graf kan overleven. De Egyptenaren hebben geprobeerd dat te corrigeren door van tijd tot tijd een graf een half jaar te sluiten, totdat de normale waarden hersteld zijn, maar er is geen spaan van bewijs dat dat werkt.
Maar met alle maatregelen die ik voorstel, blijft er een grens bestaan. Er kunnen nooit meer dan 1000 mensen tegelijk in het Dal der Koningen zijn. Zijn het er meer, dan wordt het een nachtmerrie.'
Enkele beelden van de rituele slachting door Ahmed Hassan en zijn ploegmaats.
Egypte won maandag met een lucky-goal tegen Angola...
De dierenrechtenorganisatie GAIA reageert onthutst op de slachting van een koe door de Egyptische nationale ploeg, waar ook Anderlecht-speler Ahmed Hassan deel van uit maakt. De voetballers sneden de koe de keel over omdat dat geluk zou brengen. GAIA schrijft Hassan en het bestuur van Anderlecht een brief waarin ze wijst op de voorbeeldfunctie van de speler.
Messteken Egypte verdedigt momenteel zijn titel op de Africa Cup, die in Ghana plaatsvindt.
Om de voetbalgoden gunstig te stemmen, offerden de spelers vrijdag een koe. Een journalist zag hoe de spelers rond de koe gingen staan, waarna het dier met enkele messteken in de nek op rituele wijze werd geslacht. GAIA-voorzitter Michel Vandenbosch reageert verontwaardigd en heeft intussen een brief geschreven aan Ahmed Hassan, maar ook aan Anderlecht-voorzitter Roger Vandenstock. In die brieven wijst GAIA op de voorbeeldfunctie die een profvoetballer van Anderlecht heeft, ook als hij in het buitenland speelt voor zijn nationale ploeg.
- Het fenomeen van genitale verminking bij vrouwen neemt uitbreiding, ook in België.
Dat blijkt uit recente cijfers. Zo zochten in 2006 zon 415 besneden vrouwen hun toevlucht bij GAMS, een hulporganisatie die zich inzet voor de afschaffing van seksuele verminking. Een verdubbeling, zo wordt gezegd, ten opzichte van 2005. Voor 2007 zijn nog geen cijfers bekend, maar aangenomen mag worden dat de stijgende trend zich doorzet.
Gevreesd wordt dat dit nog maar het topje van de spreekwoordelijke ijsberg is, want hoeveel weerloze meisjes en vrouwen kunnen of durven geen hulp zoeken?
Vrouwenbesnijdenis is een bijzonder vrouwonvriendelijk en barbaars ritueel waarbij afhankelijk van het land de schaamlippen worden weggesneden of toegenaaid en/of de clitoris wordt verwijderd. De ingreep zorgt vaak voor medische complicaties, vooral bij zwangerschap en bevalling, en kost jaarlijks aan duizenden vrouwen het leven.
Sinds 2001 is vrouwenbesnijdenis verboden in ons land, maar het gebeurt wel. Vaak in het buitenland, als de meisjes op vakantie gaan naar hun land van herkomst. De druk binnen hun gemeenschap om jonge meisjes te laten besnijden, is enorm, zegt Khadidiatou Diallo, voorzitter van GAMS. Uit verschillende internationale onderzoeken blijkt ook dat de leeftijd waarop meisjes worden besneden steeds lager ligt. Babys van enkele weken oud die zonder verdoving worden verminkt, zijn niet langer een uitzondering
Voor alle duidelijkheid: de genitale verminking van vrouwen is niet het exclusieve domein van de islam. Vaak is het te situeren in een tribale cultuur die gevangen zit in tradities.
De Egyptische farao Ramses II was de allereerste bekende hartpatiënt. Maar hij was uiteraard niet de eerste mens die aan een hartkwaal leed. Een geschiedenis van de hartchirurgie, met een speciale vermelding voor Andreas Vesalius.
Wie was de eerste mens die aan een hart- of vaatziekte leed? We zullen het nooit weten. Hoewel we hartkwalen vaak als een typische aandoening van onze tijd beschouwen, staat het vast dat ook eeuwen geleden er al mensen last van ondervonden. De eerste bekende patiënt met een hartprobleem was de Egyptische farao Ramses II (1279-1212 voor Christus).
Onderzoek op zijn mummie toonde aan dat hij verkalkte bloedvaten had ter hoogte van de slaap. Zijn mummie is echter niet de oudste waarop dit soort afwijkingen werd vastgesteld. Daarvoor moeten we teruggaan tot de predynastieke periode in Egypte (3000 voor Christus).
Een van de interessantste mummies uit de hele Egyptische periode is die van een rijke vrouw die leefde tijdens de 21e dynastie (1069-945 voor Christus). Ze leed aan arteriosclerose, of aderverkalking.
Archeologische bronnen doen vermoeden dat de Egyptische artsen het hart als het centrale orgaan van de mens beschouwden. Dat was anders in het Griekenland van Hippocrates van Kos (460-377 voor Christus). De Griekse artsen waren ervan overtuigd dat niet het hart, maar wel de hersenen het centrale en dus belangrijkste orgaan van de mens waren. In de leer van Hippocrates stond het beginsel van de vier sappen centraal.
Elke mens, zo meende hij, bestond uit vier sappen: rood bloed, wit slijm, gele gal en zwarte gal. Bloed ontstond volgens Hippocrates dan wel in het hart, maar dat hart was naar zijn oordeel niet meer dan een voorraadzakje dat als verpakking van het bloed diende. De Griekse artsen dachten overigens dat bloed alleen door de venen (aders) vloeide en niet door de arteriën (slagaders). Die zouden weliswaar uit het hart komen, maar ze zouden leeg zijn, of met lucht gevuld.
'Wie zonder duidelijke oorzaak vaak bewusteloos raakt, zal later als bij verrassing sterven', was een aforisme van Hippocrates. De spreuk verwijst naar een defect van de hartkleppen.
Het hart leidde ook tot een discussie tussen twee grote Griekse filosofen. Plato verkondigde dat de mens niet een, maar drie zielen had: een denkende ziel in het hoofd (de hersenen), een voelende ziel in de borst (het hart) en een begerige ziel in de buik (de lever). Voor Aristoteles was het duidelijk dat er een hiërarchie bestond binnen het menselijk lichaam. Het hart kwam daarbij op de eerste plaats en was belangrijker dan de hersenen. Daarmee ging hij frontaal in tegen de bestaande denkbeelden.
Voor het hoogtepunt van de klassieke geneeskunde moeten we wachten op Galenus van Pergamon (130-200 na Christus). Hij zorgde voor een revolutie in de anatomie en meteen ook in de kennis van de werking van het hart. Zijn kennis van de menselijke anatomie haalde hij uit zijn ervaring als chirurgijn-verzorger van de gladiatoren in het stedelijke amfitheater van zijn geboortestad.
De vaak afgrijselijke wonden van de gladiatoren hadden het voordeel dat Galenus de inwendige werking van de mens kon bestuderen zonder ook maar één menselijke vivisectie te moeten uitvoeren. Het kloppen van het hart, de manier waarop de aders pulserende bewegingen maken: hij zag het allemaal door de grote wonden die gladiatoren opliepen.
EEN AANVAL OP GALENUS
Galenus was de eerste die na een experiment - het afbinden van de dijbeenslagader van een dier - kon aantonen dat er wel degelijk bloed, en geen lucht, door de slagaders stroomde. Het was meteen zijn belangrijkste bijdrage aan de medische wetenschap. Galenus toonde ook nog aan dat het kloppen van de slagaders veroorzaakt wordt door het hart.
Voor zijn leer van de bloedbeweging haalde Galenus de mosterd bij zijn Griekse voorgangers, met alle gevolgen van dien. De bloedbewegingsleer van Galenus was een complexe theorie waarbij hij vertrok van de overtuiging dat er steeds nieuwe voedingsstoffen nodig waren om het bloedniveau op peil te houden.
Galenus was er zich niet van bewust dat zuurstof het bloed voortdurend zuivert en dat er dus sprake is van een kringloop. Galenus meende dat het tussenschot tussen de linker- en de rechterhartkamer poriën bevatte. Door die poriën zou de levensessentie doordringen in de bloedstroom, en die zou op zijn beurt voedingsstoffen transporteren naar de perifere lichaamsgebieden. In Galenus' visie volgde het bloed de weg van de rechterhartkamer naar de linkerhartkamer in de omgekeerde richting.
De term 'duistere middeleeuwen' mag dan vaak onterecht gebruikt worden, als het op de vooruitgang van de geneeskunde aankomt, is de term zeker op zijn plaats. Eigenlijk is het wachten op Andreas Vesalius voor een nieuwe stap voorwaarts. De op 31 december 1514 in Brussel geboren Andries van Wesele was voorbestemd om arts te worden, de vijfde opeenvolgende in zijn familie.
De gelijkenis met Galenus van Pergamon is soms frappant. Haalde de Griek zijn kennis uit de wonden van de gladiatoren, dan deed Vesalius zijn eerste ervaring met de anatomie van het menselijk lichaam op bij de lijken op de galgenheuvel die zich achter zijn ouderlijk huis bevond. Op jonge leeftijd experimenteerde hij op ratten, muizen, mollen, honden en katten.
Op 24-jarige leeftijd - Vesalius is dan al professor aan de universiteit van Padua - publiceert hij zijn Tabulae anatomicae sex , een anatomisch werk waarin nog enkele fouten opgenomen zijn die ook Galenus maakte. Op de echt baanbrekende inzichten is het nog vijf jaar wachten. De humani corporis fabrica libri septem verschijnt in Basel in 1543.
De eerste reacties op het werk zijn niet unaniem lovend. Enkele tijdgenoten van Vesalius beschouwen het als een frontale aanval op Galenus. Desondanks wordt het boek een van dé referentiewerken uit de medische geschiedenis, onder meer door het derde hoofdstuk waarin Vesalius zijn visie op de werking van de (slag)aders uiteenzet. De poriën in de scheidingswand tussen de linker- en de rechterhartkamer - een essentieel element van de bloedbewegingsleer van Galenus - verwijst Vesalius resoluut naar de prullenmand.
Het belang van Vesalius voor de verdere ontwikkeling van de medische wetenschap is moeilijk te overschatten. Niet alleen door zijn anatomische inzichten, maar ook omdat hij het als een van de eerste westerse artsen aandurfde om de wetenschap te laten primeren op de leer van de kerk. Dat hij lijfarts was van keizer Karel heeft hem daarbij zeker geholpen.
Een tijdgenoot van Vesalius had minder geluk. De Spanjaard Miguel Serveto gaf in zijn Christianismi restitutio (1553) een zo goed als perfecte beschrijving van de werking van het hart en de longen. In zijn ogen liep het bloed van het hart naar de longen en terug. Omdat Serveto in datzelfde boek pleitte voor de afschaffing van het dogma van de drie-eenheid, werd het boek door de kerk verketterd en bleven er slechts twee exemplaren van bewaard.
HET GELIJK VAN ARISTOTELES
De weg die Vesalius vrijmaakte, leidde tot de verdere ontwikkeling van de medische wetenschap in de zeventiende eeuw. Met William Harvey als exponent voor de kennis van het hart en de bloedsomloop . Harvey, die op 1 april 1578 in het Engelse Folkestone wordt geboren, is met voorsprong de belangrijkste arts van de zeventiende eeuw. Na zijn eerste universitaire stappen in Cambridge, verhuist hij in 1598 naar Padua. Daar komt hij onder de hoede van Girolamo Fabrizzi, een Italiaanse arts die zich bezighoudt met aderkleppen.
Op het opus magnus van Harvey is het wachten tot 1628. Dan verschijnt zijn Exercitatio anatomica de motu cordis et sanguinis . Harvey gebruikt verschillende argumenten om te bewijzen dat de bloedsomloop één groot geheel vormt.
Hij maakt daarbij een combinatie van wat Vesalius reeds ontdekte - de vorm van de hartkleppen en bloedvaten, het ontbreken van poriën in de hartscheidingswand en het stromen van het bloed door de longen - en wat zijn leermeester Fabrizzi hem leerde over de werking van de hartkleppen. Dat alles samen bepaalt volgens Harvey de stroomrichting van het bloed.
Harvey verwijst ook naar de klassieke Grieken, met Aristoteles op kop: die beweerde namelijk dat het hart het centrale orgaan van de mens was. Hoewel Harvey in zijn werk verwijst naar de centrale plaats die Galenus het hart toedichtte, betekent het werk van de Engelse arts ook het einde van de bloedbewegingstheorie van de man uit Pergamon.
Harvey krijgt dan ook heel wat kritiek. Want het is zelfs op dat moment nog altijd not done om de klassieke Grieken zomaar af te vallen. Het definitieve bewijs voor de theorie van Harvey wordt in 1661 geleverd door Marcello Malpighi, wanneer die met behulp van de microscoop de arterio-veneuze verbindingen of capillairen ontdekt.
De ontdekking van Harvey betekende niet dat er in de praktijk meteen een revolutie ontketend werd. Intraveneuze injecties en bloedtransfusies bleven gevaarlijk en liepen vaak fataal af. Ook de ontdekkingen van Harvey hebben op de korte termijn waarschijnlijk tot bijkomende sterfgevallen geleid. Gelukkig bewees zijn theorie later wel haar deugdelijkheid.
Egypte was niet zonder lyriek en volks-poëzie; de romantiek was echter niet het fort der Egyptenaren.
Het is echter opmerkelijk, dat de meeste Oostersche volkeren onder hun werk zingen en het zou vreemd zijn, indien de werkman, aan de oevers van den Nijl, dit niet eveneens gedaan zou hebben.
De fellah, van onze dagen, zingt op eentonige wijze en zonder ophouden, terwijl hij zwaren arbeid verricht, en dezelfde woorden en muziek telkens en telkens herhaalt; de schrijvers van het oude Egypte echter, beschouwden den volkszang als ongeschikt, aan het nageslacht over te leveren.
Soms kan men een gezang op de inscriptie van een muur terugvinden. De schaapherder, die door de half ondergeloopen velden waadt en zijn kudde voor zich uitdrijft, zingt: In het water wandelt de schaapherder, temidden der visschen. Hij spreekt met de katvisch; met de visschen wisselt hij een groet.
Wij bezitten tevens een dorschlied, dat aldus luidt: Dorsch, o os; dorsch voor u zelf. Dorsch stroo voor uw voer en graan voor uw meester. Rust niet, want de lucht is vandaag koel.
Ook eenige minneliederen zijn over. Dezen waren waarschijnlijk zeer talrijk. Voor het meerendeel zijn zij heftig en hartstochtelijk. Drie collecties minneliederen, ongeveer uit 1200 v.C., zijn opgegraven; een van dezen wordt door een papyrus, welke zich thans in het Britsch Museum bevindt, ingenomen.
Op een zuil, in het Louvre, wordt de lof van de vrouw van een koning, plm. uit t jaar 700 v.C., aldus bezongen:
Zij is bevallig en lieflijk in tegenwoordigheid van den koning, bevallig en lieflijk voor alle menschen; de beminde boven alle vrouwen, de dochter van den koning, die bevallig en lieflijk is. De schoonste onder de vrouwen, een meisje, wiens gelijke men nooit zag. Heur haar is donkerder dan de duistere nacht, donkerder dan de bes van de zwarte aalbessenstruik. Haar tanden zijn harder dan de vuursteen aan den sikkel, elk van haar borsten is een krans van bloemen, zich strak aan haar arm zich aansluitend.
Afvallen van de islam is in overwegend islamitische landen vrijwel onmogelijk. Een groep Egyptenaren voert een proces voor het recht op geloofsafval. De Egyptische overheid verhindert systematisch bekeerlingen vanuit de islam hun geloof te registreren op officiële documenten. De ambtenaren doen dit vanuit hun interpretatie van de sharia (islamitische wetgeving), bij wet is het in Egypte niet verboden.
Bekeerlingen en afvalligen kunnen zonder identiteitsbewijs niet werken, trouwen of onderwijs volgen. Het gevolg is dat velen toch als moslim door het leven gaan en hun religie in het geheim beoefenen, stelt Joe Stork, onderdirecteur van Human Rights Watch (HRW) in het Midden-Oosten.
Stork was onlangs in Caïro om met de autoriteiten te praten over de bevindingen van het recente HRW-rapport over geloofsvrijheid, dat eind vorig jaar verscheen onder de titel Verborgen identiteiten.
Op de kaft van het rapport prijkt een zeldzame editie van een Egyptisch identiteitsbewijs.
In het religieveld staat ander, een optie waar maar kort gebruik van kon worden gemaakt. In 2000 werd het systeem gedigitaliseerd, en de geldigheid van het oude papieren identiteitsbewijs loopt dit jaar af.
Nu is het aantal invulvelden op de computer beperkt tot een van de drie grote monotheïstisch religies; de islam, het christendom en het jodendom, en moeten de enkele duizenden Egyptenaren met een andere geloofsovertuiging zonder identiteitsbewijs door het leven gaan of zich bekeren.
In Egypte ondervinden vooral aanhangers van afvallige religies als de Bahai en Hindus last van deze beperking. Ze lopen rond zonder identiteitsbewijs of met vervalste papieren, en riskeren daarmee een gevangenisstraf, aldus Stork.
Stork kreeg in Caïro bij de autoriteiten nauwelijks gehoor. Ondanks dat de grondwet vrijheid van religie garandeert, weegt de invloed van de islam zwaarder dan de wet, zegt de mensenrechtenactivist.
Onder druk van de Verenigde Staten beleefde Egypte in 2004 een korte periode van politieke veranderingen, die Stork nu afdoet als een gemiste kans. Even leek Egypte democratischer te worden. Dat was het moment om deze misstanden stilletjes te verhelpen, zonder daarmee een confrontatie uit te lokken met de islamitische straat.
Mede doordat de Moslimbroederschap in de parlementsverkiezingen een vijfde van de zetels veroverde, zouden de hervormingen echter snel worden teruggedraaid. De afgelopen jaren werd de repressie jegens de oppositie, maatschappelijke organisaties en de onafhankelijke pers weer sterk opgevoerd. Om de religieuze massa op de hand te houden, en om de politieke oppositie de mond te snoeren, projecteert het regime zich ook steeds islamitischer.
Behalve de groeiende invloed van de islam in Egypte speelt volgens Stork ook de negatieve publiciteit die enkele rechtszaken door Bahai en christenen genereerde, mee bij de reactie van de overheid.
In zaken die het regime in verlegenheid kunnen brengen, houden ze nu hun poot stijf, aldus Stork. Het is een principiële en religieuze kwestie geworden. Nu kunnen ze niet meer terug zonder gezichtsverlies te lijden.
Niet alleen aanhangers van afvallige religies worstelen met de praktische invulling van de vrijheid van religie in Egypte. Ook binnen de drie erkende geloven zijn de mogelijkheden tot overstap gering. Van jood of christen naar moslim mag, omgekeerd is vrijwel onmogelijk.
Om hoeveel mensen het gaat is onduidelijk, maar Joe Stork schat op basis van gesprekken met Koptische priesters het aantal in de duizenden. Momenteel lopen er enkele spraakmakende zaken (zie onder), maar de meeste mensen durven hun nieuwe geloof niet bij de autoriteiten te laten registreren.
Moslims geloven dat de islam, als de laatst onthulde religie, de beste is, legt Stork uit. Het tegenhouden van afvalligheid zien ook de overheidsdienaren als hun plicht.
Koran biedt weinig basis voor doodstraf op geloofsafval
De Koran maakt er geen geheim van dat God weinig op heeft met mensen die van het geloof afvallen. Minder helder is waaruit hun straf zal bestaan en of die zal worden voltrokken in deze wereld of na hun dood. Toch is onder islamitische wetsgeleerden de overtuiging vrij algemeen dat afvalligen de doodstraf moeten krijgen, althans mannen. Volgens sommige geleerden moeten vrouwen gevangen worden gezet totdat ze terugkeren tot de islam, volgens anderen verdienen ook zij de dood.
Die opvattingen zijn vooral gebaseerd op de hadieth, de overgeleverde uitspraken van de profeet Mohammed. Over de echtheid van die uitspraken bestaat twijfel.
Wat daarvan ook zij, de hadieth veroverde zich toch een plaats, naast de Koran, als voornaamste bron voor religieuze wetgeving, de sharia. Doordat de hadieth veel duidelijker de doodstraf stelt op geloofsafval hebben wetsgeleerden waarschijnlijk koranverzen, die een beetje in die richting gaan, zo hard mogelijk geïnterpreteerd. In de meeste moslimlanden wordt de shariastrafwet niet toegepast maar het erf- en familierecht van de sharia wel. Om die reden kunnen afvalligen niet van hun familie erven, ze verliezen de voogdij over hun kinderen en hun partners moeten van hen scheiden omdat anders ook zij zich bezondigen aan geloofsafval. Door het loodzware taboe op geloofsafval hebben bekeerlingen tot het christendom maar ook atheïsten het erg moeilijk, zeker als ze openlijk voor hun standpunt uitkomen. Maatschappelijk zijn ze dood.
De eensgezindheid onder schriftgeleerden is niet totaal. De Iraanse ayatollah Montazeri bijvoorbeeld, ooit de aangewezen opvolger van de geestelijke gids Khomeini, vindt dat moslims ongestraft van geloof mogen veranderen.
Voor ons is de koe een productiedier, zij brengt ons melk, yoghurt en alle andere zuivel en daar zijn we heel tevreden over. Daarnaast waarderen we de koe ook als een leuk plaatje in het weiland. In Egypte zien ze dit allemaal anders...
Daar kan de koe namelijk effect hebben op hoe er in het voetbalveld tegen een balletje geschopt wordt. Wie dit ooit bedacht heeft? Het kan haast niet anders dan dat diegene een hele grote fantasie had.
Koeien hebben in ieder geval een veiliger en vredelievender bestaan in Nederland dan in Egypte. Een fotograaf zag namelijk afgelopen vrijdag hoe Egyptische voetballers van het nationale team een koe het veld opsleepten, om het dier vervolgens de nek door te snijden.
Het was allemaal part of the deal. Namelijk van het ritueel om beter te voetballen. De Egyptische sporters hopen met het vermoorden van de koe nu grandioze doelpunten te scoren bij de komende wedstrijd.
Als dit grapje straks niet werkt mag de dierenbescherming wel even een kijkje gaan nemen daar, want een dooie koe en een verloren wedstrijd lijkt me iets teveel van het slechte.
De voetballers van het nationale team van Egypte hebben vrijdag tijdens de training een koe geofferd. Volgens de spelers brengt het ritueel doden van het dier geluk in de Afrika Cup in Ghana. Egypte neemt het maandag in de kwartfinales op tegen Angola.
Hasan Kamel (m) snijdt de keel van de koe door in de hoop dat dit geluk brengt.
Een fotograaf zag hoe de spelers de koe loslieten op het trainingsveld en haar daarna omsingelden. Vervolgens duwden ze het dier tegen de grond en sneden haar met een mes de keel door.
Men wil niets meer van gisteren weten En verguldt ook niemand meer die vandaag het goede nog doet De leden van je eigen familie zijn boos En keren zich naar vreemden om nog redelijkheid te vinden De harten worden ten gronde gericht, Eenieder slaat de ogen neer voor zijn familie en dienaren De harten zijn hebzuchtig, Men kan zich niet meer verlaten op menselijke gevoelens Er is geen gerechtigheid meer, De wereld blijft vertrouwen wie onrecht doet Het ontbreekt aan vertrouwden, Men neemt zijn toevlucht tot onbekenden om bij hen te klagen Er zijn geen gelukkige mensen meer, en met wie men vroeger omging, is niet meer Ik ben met ellende overladen, Omdat mij iedere vertrouweling ontbreekt Van het kwaad dat de wereld treft, Is het einde nog lang niet in zicht!
Die Gedichte des Lebensmüden Papyrus Berlin 3024, XII de Dynastie, 1800 vC.
Nederlandstalige kinderen in Egypte schrijven over Egypte
Naar school in Egypte
Mijn school heet Abdel-Minaim Wassel Experimental Language School, en zoals de naam al zegt is het een school die ook vakken in het Engels heeft. Toen we hier tien jaar geleden kwamen, kende ik nog niet zo veel Arabisch, de taal die ze officieel in Egypte schrijven. Maar ze praten in het Egyptisch, wat ik wel een beetje kon, aangezien ik het met mijn vader thuis soms sprak. Daarom zat ik op een language school, waar we de helft van de vakken in het Arabisch, en de andere helft in het Engels krijgen.
De eerste paar jaar hoefden we niet te slagen in de Arabische taal omdat we uit het buitenland kwamen, maar daarvóór zijn we wel naar een Engelse school gegaan in Nederland.
In Egypte verdelen ze de middelbare school in twee scholen: de eerste drie jaar die aadedie heten, en de laatste drie jaar die Sanawie heten. Vanaf Sanawie zijn er niet zoveel gemengde scholen en daarom zit ik op een meisjesschool. We krijgen ook Frans als extra taal en we mogen eigenlijk ook Duits kiezen, maar ze hadden geen Duitse leraar op mijn school. Op allebei de scholen waar ik op ben geweest (de lagere school en aadedie en de sanawie-school) moest ik een schooluniform aan.
Een schooluniform dragen is heel gebruikelijk in Egypte, bijna alle scholen hebben een uniform. De meeste hebben blauwe overhemden en donkerblauwe of grijze broeken. Maar mijn laatste school wou een hele andere kleur, dus moesten we bordeauxrode overhemden en donkergrijze broeken aan. In mijn eerste jaar was het een olijfgroen overhemd met ruitjes en een donkere olijfgroene broek.
Ik vond alle kleuren eigenlijk niet mooi, maar het idee van een schooluniform is wel handig. Mijn moeder zegt dat het is zodat je geen verschil voelt tussen arme en rijke mensen.
Maar dat verschil krijg je wel op de universiteit. Het is natuurlijk ook makkelijk dat je niet elke dag moet bedenken wat je morgen moet aantrekken, maar het is vooral eerlijk.
Mijn school is best dichtbij, dus brengt mijn moeder ons s ochtends naar school omdat we anders te laat komen, en lopen we s middags zelf naar huis. De meeste mensen in Egypte gaan met minibusjes, de chauffeurs spreken het af met de ouders en stoppen dan op bepaalde plekken waar de kinderen s ochtends moeten instappen, en s middags wachten ze totdat iedereen uit school is en halen ze ze op.
Onze school is vrij nieuw, toen ik er op kwam was hij pas twee jaar oud, dus hij bestaat pas vijf jaar. Het was eerst alleen een Language school, maar toen er iets fout ging met een Egyptische school in de buurt, werd het uiteindelijk deels een Egyptische school, en kwamen er veel meer leerlingen bij.
De Language-kant heeft meer dan duizend leerlingen, en de Arabische kant nog veel meer.
Het schoolgebouw heeft twee kanten en ziet er L-vormig uit, het heeft vier trappen en vier etages. Aan de ene kant zit de Egyptische school en aan de andere zit de Language school. Ons schoolgebouw heeft een schoolplein waar twee goals staan, aan de voor en achterkant, en twee plekken om te basketballen. Soms als ze volleyballen hangen ze een net op in het midden van het veld.
We hebben ook nog een klein winkeltje waar ze snoep en chips verkopen. In de pauze doe ik niet veel, op het schoolplein is het altijd veel te druk, dus blijf ik meestal in de klas en praat met mijn vrienden en eet mijn brood op. De jongere kinderen gaan meestal gewoon beneden spelen op het plein.
Ons jaar is verdeeld in twee klassen, volgens de vakken die we hebben gekozen. Daarom is onze klas kleiner dan de andere; in onze klas zitten ongeveer 20 mensen, in de andere klas zitten er bijna 40. Mijn lievelings vakken zijn Engels, omdat het makkelijk is, en muziek. Ik hou niet van wiskunde en Frans.
Mijn eerste schooldag kan ik me niet zo goed herinneren, maar ik kende de meeste mensen al van mijn vorige school. Het was niet echt speciaal, iedereen gedag zeggen en de nieuwe leraren ontmoeten.
Het grootste verschil tussen mijn school en een Nederlandse school is waarschijnlijk dat we een schooluniform moeten dragen. Daardoor is er niet zo veel verschil tussen populaire kinderen en nerds, maar er zijn natuurlijk wel groepjes, en vervelende mensen, maar die zijn er overal.
In Egypte moet je alles ook uit je boek leren als je een hoog cijfer wil halen. En in alle jaren moet je examens doen, sommige mensen onthouden letterlijk wat er in het boek staat en die mensen krijgen meestal ook de hoogste cijfers.
Als ik dit jaar slaag, ben ik klaar met deze school en mag ik naar de universiteit. De universiteiten nemen de mensen aan met de hoogste cijfers, en er wordt niet geloot. Dus hangt je hele toekomst van die punten van de laatste twee jaren af.
De volgende geschiedenis over de geboorte van Hatshepsut, de groote koningin, de lievelinge van de goden, de heerscheres over alle landen onder de zon, is niet een letterlijke vertaling van den ouden papyrus, welke deze geschiedenis bevat, doch wordt met de eigen woorden van den schrijver weergegeven. De geschiedenis luidt aldus:
In het land der goden hield Amen-Ra zitting. Amen-Ra was koning van de goden en de schepper der menschen. Aan zijn rechterhand bevond zich Osiris, met de tweelinggodinnen Isis en Nephthys, Hathor, de godin der liefde, Horus en Anubis. Aan zijn linkerzijde bevond zich Mentu, de oorlogsgod, met Geb, den god der aarde en Nut, de godin van de lucht, verder de goden Atmu en Shu en de godin Tefnut. Tot de verzamelde goden sprak Amen-Ra als volgt:
Ik wil een groote koningin, die over Egypte en Syrië, Nubië en Punt heerschen zal, aanstellen, zoodat alle landen onder haar scepter vereenigd zullen zijn. De vrouw moet haar groote bezittingen waardig zijn, want zij zal de geheele wereld beheerschen.
Terwijl hij sprak, trad de god Thoth binnen, hij, die de gestalte van een ibis had, zoodat hij sneller dan de snelste vogels kon vliegen. Stilzwijgend luisterde hij naar de woorden van Amen-Ra, den machtigsten onder de goden, den schepper der menschen. Daarop sprak hij:
O Amen-Ra, er bevindt zich in het Egyptisch land een meisje van buitengewone schoonheid. De zon verlicht in haar loop geen schooner wezen. Het is voorzeker gepast, dat zij de moeder van de koningin zal zijn, over wie gij spreekt.
Gij spreekt juist, antwoordde Amen-Ra. Waar moeten wij echter die schoone prinses vinden? Wat is haar naam.
Haar naam is Aahmes, antwoordde Thoth, zij is de vrouw van den koning van Egypte en woont in zijn paleis. Ik zal haar tot u geleiden.
Het is goed, sprak Amen-Ra.
Daarop vloog Thoth, in de gestalte van een ibis, naar het Egyptische land en met hem ging Amen-Ra, in de gestalte van den Egyptischen koning, en alle goden en godinnen met hem, onder welke Neith, de godin van Sais en de schorpioen-godin Selk; op haar hoofd bevond zich een schorpioen, welke in iedere klauw het levenssymbool droeg.
Stilzwijgend traden de goden en godinnen het paleis binnen, dat in slaap verzonken was; door Thoth werden zij naar de kamer van koningin Aahmes geleid.
De koningin sliep op een legerstede, in den vorm van een leeuw vervaardigd en toen zij haar aanschouwden, zagen zij, dat Thoth de waarheid gesproken had; zij was inderdaad de schoonste van alle sterfelijke vrouwen en zij stonden sprakeloos door bewondering over haar schoonheid.
De heerlijke reuk echter, welke zij uit het land Punt medegebracht hadden, deed het meisje ontwaken en vol verbazing keek zij naar de bovennatuurlijke wezens. Schitterend was de aanblik van Amen-Ra, den koning der goden, den schepper der menschen, toen hij voor de koningin stond. Kostbare edelgesteenten versierden zijn persoon en zijn schoonheid was aan die van de zon gelijk, zoodat het hart van het meisje verrukt werd.
Amen-Ra legde in haar hand het levensteeken en het embleem der kracht, en de godinnen lichtten haar legerstede op, opdat zij zich boven de aarde zou bevinden, terwijl zij zich met de goden onderhield.
Ten slotte keerden de goden naar het land Punt terug, en Amen-Ra, liet Khnum, den schepper, den maker van de lichamen der menschen, roepen.
Maak voor mij, sprak Amen-Ra, het lichaam van mijn dochter en het lichaam van haar ka. Ik zal van haar een groote koningin maken, en eer en kracht zullen haar deel zijn, al haar levensdagen.
O Amen-Ra, antwoordde Khnum, de schepper, het zal geschieden, zooals gij gesproken hebt. De schoonheid van Uw dochter zal alle goden overtreffen, en zij zal haar aanzien en roem waardig zijn.
Aldus vormde Khnum het lichaam van Amen-Ras dochter en dat van haar ka, terwijl de twee gestalten volkomen aan elkander gelijk waren en schooner dan de dochters van menschen. Hij maakte haar uit leem, aan zijn pottebakkerswiel en Hekt, de godin der geboorte, knielde aan zijn zijde, terwijl zij het levenssymbool bij het leem hield, opdat de lichamen van Hatshepsut en haar ka met den levensadem gevuld zouden worden.
Daarop lieten de goden de lichamen naar het paleis van den Egyptischen koning brengen. Khnum, de schepper en Hekt, de godin der geboorte, Isis, de groote moeder en haar tweelingzuster Nephthys, Bes, de beschermer, der kinderen, Meskhent en Ta-urt, allen waren tegenwoordig om de geboorte van Hatshepsut, de groote koningin, de dochter van Amen-Ra en koningin Aahmes te begroeten.
Groot was de vreugde, toen het kind geboren werd, en luide klonken de liederen, welke te harer eere aangeheven werden. Na verloop van tijd werd zij heerscheres over alle landen, rijk en machtig, bemind door Amen-Ra, de groote koningin, die door den koning der goden geschetst was.
In het Nijldal werd een tempel ter eere van koningin Hatshepsut opgericht. De tempel staat daar nog heden ten dage en is thans bekend onder den naam van Deir-el-Bahari, het Noordelijk klooster.
Door een kabelbreuk van twee belangrijke internetkabels in de Middellandse Zee, zijn grote delen van Noord Afrika en India vermoedelijk nog de hele komende week verstoken van internet, of hebben last van slechte verbindingen. Ook veel telefoonverbindingen werken slecht.
De twee kabels zijn vermoedelijk kapot getrokken door het anker van een schip uit de haven van Alexandrië. De kabels vormen de verbindingen tussen Azië, Afrika en Europa en lopen van Frankrijk en Italië, via het Suez kanaal naar India.
Vooral India, Pakistan en Egypte zijn getroffen, maar ook de Malediven, Koeweit en Libanon ondervinden ernstige hinder. Grote bedrijven maken nu verbinding via providers in Singapore. Al het internetverkeer richting Europa moet nu worden omgeleid via Azië, Australië en de Verenigde Staten, waardoor de druk op die lijnen ook flink toeneemt.
Veel Indiase websites zijn onbereikbaar of laden slecht. Bedrijven die voor hun bedrijfsvoering van internet afhankelijk zijn, proberen andere verbindingen te krijgen. De minister van Communicatie van Egypte voelt zich verantwoordelijk voor de breuk, die op Egyptisch grondgebied plaatsvond, en zet alle middelen in, waaronder satellieten.
heeft IMAM Nordin Talhaouit nog niet gelezen maar hij noemt de verspreiding van het boek een zeer positieve daad. Het is alleszins een dure daad, honderdduizenden luxueus uitgegeven boeken versturen over heel Europa. Wie zou die Arhun Yahya financieren?
In de islamwereld is het heel gewoon dat zakenmensen donaties geven, zoals dat trouwens ook gebeurt in Amerika. De christelijke organisaties verspreiden toch ook miljoenen boeken over de wereld? Waarom zouden de moslims hun visie niet mogen uitdragen? Daarom vind ik de reactie van de Raad van Europa ook overdreven. Men moet openstaan voor andere culturen en manieren van denken, zo eenvoudig is het.
Opmerkelijk toch, dat Talhaouit zelf de vergelijking maakt met de bijbelvaste Amerikaanse geloofsgemeenschap.
Moslims en christenen, één strijd? Samen op de bres voor het creationisme?
Ik ben een vrije denker. Ik vind gewoon dat iedere religie de kans moet krijgen om haar gedachtegoed kenbaar te maken. Nu dwingt men de mensen om te geloven in de evolutietheorie, terwijl het toch inherent is aan de wetenschap dat die zich voortdurend ontwikkelt.
U weet dat destijds, in de middeleeuwen, heel veel kennis en wetenschap van de moslims naar het westen is gevloeid. Maar de kerk heeft de wetenschappers nooit de nodige ruimte gegund, ze heeft de wetenschappers zelfs vervolgd en laten ombrengen. De kerk wist dat de islam de wetenschap zou introduceren in het westen en precies daarom heeft ze de moslims zo fel bestreden, ook met kruistochten.
Willen we die fout vandaag opnieuw maken? Ik krijg vaak de indruk dat de politici nog altijd schrik hebben van de islam, net als in de middeleeuwen. Eén moslimwetenschapper verwoordt een afwijkende visie, en meteen wordt hij in verband gebracht met fundamentalisme en terrorisme. Waar is de vrijheid van meningsuiting, vraag ik me dan af. Wat met de vrijheid van godsdienst? Als de politici dan toch een standpunt willen innemen, laat het dan daarover zijn.
Ook in een staat waar politiek en religie strikt van elkaar gescheiden zijn?
Wij leggen ons wat dat betreft neer bij de democratische meerderheid maar als persoon zullen wij onze godsdienst altijd blijven belijden en in de praktijk brengen. De islam maakt deel uit van onze identiteit, en die kan je toch moeilijk verbergen?
In het westen probeert de wetenschap nu al tweehonderd jaar om de religie te bestrijden en te verdrijven. Darwin, Marx, Freud: alle middelen zijn ingezet om de dominantie van de kerk te ondermijnen. De mensen wilden zich bevrijden van de onderdrukking, terecht misschien, maar vandaag leven we in een andere tijd.
De hoge zelfmoordcijfers bewijzen dat de westerse mens niet gelukkig is met zijn leven. De materiële welvaart blijkt toch niet het geluk te brengen waar we allemaal zo naar verlangen. Alleen religie kan ons het nodige evenwicht en vertrouwen geven. (Karel Michiels/P-Magazine)
Toen de evolutietheorie bedacht werd, was de wetenschap nog niet zo ver gevorderd als vandaag. De Antwerpse imam Nordin Talhaouit draait de redenering gewoon om.
Volgens hem kon Charles Darwin de waarheid niet helemaal doorgronden, omdat hij nog niet beschikte over de actuele wetenschappelijke kennis.
Wij noemen de evolutieleer geen theorie maar een hypothese. Charles Darwin was toch geen heilige? Sommige mensen dénken dat het leven op aarde zich zo ontwikkeld heeft.
Ik, als moslim, aanvaard die verklaring niet. Ik weet dat de mens niet tot stand is gekomen in verschillende etappes. De koran geeft een duidelijke verklaring van de creatie, en dat is ook mijn persoonlijke overtuiging.
God heeft Adam gemaakt van klei en hem leven ingeblazen daar valt niet aan te tornen. Dat wij zouden afstammen van de apen, geloof ik niet. God heeft wel een aantal volkeren veranderd in varkens en apen, omdat ze Hem niet respecteerden en zich niet naar behoren gedroegen, maar Hij heeft zeker nooit mensen laten geworden uit dieren.
Het hele scheppingsverhaal en de eerste hoofdstukken van de koran (die inhoudelijk in grote lijnen overeenkomen met de bijbelse variant) hebben zich volgens imam Nordin Talhaouit echt afgespeeld, amper een paar duizend jaar voor Christus nog wel.
Ik ken de juiste data niet maar de stelling dat de schepping miljoenen jaren oud zou zijn, deel ik ook niet.
En toch is Talhouit niet tégen de wetenschap, zegt hij zelf.
Wetenschap is belangrijk, ik raad jonge moslims zeker aan om te studeren, maar dan moeten ze wel kennis kunnen nemen van verschillende visies. Als ze aan de universiteit de evolutieleer studeren, moeten ze die proberen te verzoenen met de standpunten van de islam. Alleen zo kan je tot de waarheid komen, en dat is uiteindelijk de taak van elke wetenschapper. De koran en de bijbel zijn geen gewone boeken. Het gaat om Gods woord, kennis die kan helpen om het leven nog beter te doorgronden. De koran zit vol wetenschap. Het proces van de ontwikkeling van de foetus bijvoorbeeld stond 1400 jaar geleden al gedetailleerd beschreven in de koran, lang voor de Europese wetenschappers die inzichten kenden.
Eindelijk heeft Hamas een stap gezet naar vrede. Geheel onbewust heeft Hamas getracht het Palestijns-Israëlische conflict te Arabiseren. Van islamisering naar Arabisering, dat is de weg naar vrede.
Dit conflict kent tenslotte drie fases:
1) Het Arabisch-Israëlische conflict Deze fase begon onmiddellijk na de oprichting van de staat Israël. Er zouden op het grondgebied dat deel uitmaakte van het Britse mandaat twee staten verrijzen: een staat voor de joden en een Arabische staat.
De Arabische, omringende landen, moest hierover een besluit nemen. Zij weigerden dat. Ten gevolge hiervan ontstond het Arabisch-Israëlische conflict.
De Gazastook behoorde tot 1917 tot het Ottomaanse Rijk en daarna tot het Briste mandaat. Na de Arabisch-Israëlische oorlog heeft Egypte in 1949 Gazastrook bezet. De Egyptische rechtsorde was er van toepassing. Tot voor kort gold in Gaza zelfs het Egyptische burgerlijk wetboek. Het is misschien nog steeds het geval. In 1967 heeft Israël Gazastrook bezet. Dat was het gevolg van de Zesdaagse oorlog.
2) Het Palestijns-Israëlische conflict Yasser Arafat ontdekte het Palestijnse volk. Inmiddels bestaat het Palestijnse volk echt. We zien dat in de loop der tijd minder over het Arabisch-Israëlische conflict, en meer over het Palestijns-Israëlische conflict werd gesproken.
De Palestijnen werden een middel voor andere landen om de strijd tegen de joodse staat op te voeren. De Arabische landen en de Sovjet-Unie ondersteunden de Palestijnen in hun strijd tegen Israël.
De Palestijnen ontwikkelden een unieke industrie: de terreurindustrie. Een aantal nieuwe wrede vormen van het terrorisme werd door Palestijnen uitgevonden, waardoor de Israëliërs werden gedwongen hard op te treden.
De Egyptische overheid wilde, zelfs na Camp David, de Gazastrook niet. Tja, je moet in het Midden-Oosten bijna een gek zijn om het gezag over de Palestijnen te willen voeren: kijk ook maar naar Libanon. Waar de Palestijnen komen, ontstaat burgeroorlog.
3) De jihad tegen de Joodse staat Deze fase begon in de jaren tachtig van de vorige eeuw, na de Iraanse revolutie. De strijd was niet meer gefundeerd op nationalistische, panarabistische opvattingen en retoriek, maar op de politieke islam, die het bestaan van een joodse staat in de islamitische gebieden onaanvaardbaar acht.
Imam Khomeini noemde Israël als een kankergezwel aan het lijf van de islam. Het nieuwe parool luidde: de joodse staat moet van de kaart worden geveegd. Uiteindelijk verliet Israël in 2005 definitief de Gazastrook. Sindsdien heerst Hamas er.
Scheidingswand Nu heeft de Hamas de scheidingwand tussen Egypte en Gaza opengebroken. Een mooie daad. Gaza moet weer worden beheerd door Egypte.
De Arabische landen in het Midden-Oosten beweren dat ze echt van de Palestijnen houden. Nu moeten ze dat maar eens bewijzen. Egypte kan moeiteloos de Palestijnen inlijven: ze spreken dezelfde taal en hebben dezelfde religie.
De Europese Unie moet dit aanmoedigen. Natuurlijk zullen de Egyptenaren keihard optreden tegen Hamas. En dit zal nooit de Westerse media halen, althans niet in dezelfde mate als nu. Want het zijn dan niet de joden die optreden.
Afkicken Na een aantal jaren zullen de Palestijnen ook afkicken van de EU- en VN-uitkeringen. Ze zullen weer leren om te gaan arbeiden. Ze zullen ook minder kinderen krijgen. Hopelijk gaan ze die kinderen wel opvoeden.
Daarna ontstaat een nationalistische Palestijnse beweging die er naar tweestatenconcept streeft. Met wijsheid en onderhandelingen zal dan een Palestijnse staat worden uitgeropen naast de Israëlische staat.
Lef en wijsheid Egypte moet nu lef en wijsheid tonen! Dit is echt een reële kans voor een realistische vrede.
Maar de Egyptenaren zijn geen liefhebbers van moslimsfundamentalisten. Bovendien is Europa niet bereid om ze aan te moedigen dat zij tijdelijk Gazastrook gaan beheren.
Kairo, 30 jan. Aanhangers van de bahai-religie hoeven in Egypte op hun identiteitsbewijs niet meer moslim, christen of jood te zijn; ze mogen hun geloof onvermeld laten. Dat heeft een rechtbank in Kairo besloten in een zaak die bahai-aanhanger Raouf Hindi tegen de staat had aangespannen.
Een moslim die tot de islam is bekeerd en moslim op zijn identiteitsbewijs via de rechter wilde laten omzetten in christen kreeg echter niet zijn zin, zo werd gisteren bekend.
De bahai-religie wordt in Egypte niet erkend en burgers moeten tot nog toe wél hun geloof op hun papieren opgeven. Hindi weigerde ermee akkoord te gaan dat op de papieren van zijn in het Golfgebied geboren tweeling een van de drie geoorloofde religies zou worden vermeld. Volgens de rechter mag het geloof onvermeld blijven.
De staat kan nog in beroep gaan. Maar Hossam Bahgat, wiens Initiatief voor Persoonsrechten Hindi bijstond, sprak van het eerste goede nieuws dat bahai-Egyptenaren en hun verdedigers en aanhangers sinds heel lange tijd ontvangen. Er zijn enkele duizenden bahais in Egypte.
De rechtbank weigerde uitspraak te doen in de zaak die de bekeerling Mohammed Higazy had aangespannen. Het bestuurshof in Kairo gaf als motief dat er geen officieel decreet is dat Higazy verbiedt zijn naam en religie op zijn identiteitsbewijs te wijzigen. Higazy noemde het besluit van de rechtbank hard en oneerlijk. Het is mijn recht en ik geef niet op. Higazy is de eerste bekeerling die ook op zijn papieren probeert christen te worden. De meeste bekeerlingen houden zich stil.
Het internetverkeer in India en Egypte verloopt ernstig gestoord. De oorzaak zou een beschadigde communicatiekabel zijn in de Middellandse Zee. Vermoedelijk heeft een anker van een schip voor de kabelbreuk gezorgd.
De informatie komt van het Egyptische Ministerie van Telecommunicatie dat waarschuwt dat de problemen nog enkele dagen kunnen aanslepen. In Egypte verloopt bijna driekwart van het internetverkeer gestoord. In de o-zo-belangrijke it-regio India is naar schatting 60 procent getroffen. Verscheidene Westerse bedrijven die bijvoorbeeld hun callcenter outsourcen in India zouden daardoor ook in de problemen delen.
Hoewel de oorzaak officieel nog niet bekend is, menen Indiase media dat een anker van een schip de schuldige is. De streek kampt met slecht weer, waardoor veel schepen noodgedwongen voor anker moesten. Vermoedelijk zouden daardoor een of meerdere kabelbreuken ontstaan zijn. Of hoe het thema 'disaster recovery' overal kan opduiken.
Gepubliceerd: 24 januari 2008 08:19 | Gewijzigd: 25 januari 2008 12:01
Tienduizenden Palestijnen trokken gisteren zuidwaarts om inkopen te doen. Daarvoor werd eerst de grensschutting opgeblazen.
Door Alexander Weissink
De metalen grensafscheiding bij Rafah werd van tevoren met snijbranders bewerkt en daarna opgeblazen met zeker vijf explosieven. Foto AFP
Rafah, 24 jan. De belegering van Gaza is doorbroken, roept een vrouw uit. Haar man draagt met een brede grijns twee grote zakken met sigaretten de grens over. De kilometerslange metalen afscheiding, vijf meter hoog, tussen de Gazastrook en Egypte werd gisterochtend deels opgeblazen. Vanuit de hele Gazastrook stroomden te voet, op de fiets of met ezelskarren Palestijnen naar de grens bij Rafah om Egypte binnen te gaan.
De toegangswegen zaten in mum van tijd verstopt met autos en vrachtwagens waarop mensen in de openlaadbak naar de grens werden vervoerd. Een handelaar zette een kraampje op met nootjes. Israël toonde zich bezorgd, en zei te verwachten dat Egypte het probleem oplost.
President Mubarak zei gistermiddag dat hij de grensbewaking opdracht had gegeven de Palestijnen toe te laten omdat zij honger lijden wegens de Israëlische blokkade. Voorlopig kijkt de Egyptische grensbewaking dus toe en legt zij de mensen, inmiddels tienduizenden in totaal, geen strobreed in de weg.
Een oude vrouw dankt een Egyptische soldaat en kust hem op de wangen. We zijn allemaal broeders, iedereen mag komen en gaan, zegt een Egyptische officier. Het is aan de politici om te beslissen hoe lang dit gaat duren, zegt een veiligheidsagent van de moslimfundamentalistische organisatie Hamas die in de Gazastrook de macht heeft.
Het Hamasleiderschap in de Gazastrook noemt de uittocht een natuurlijke reactie van een volk dat sinds eind juni vorig jaar door Israël economisch wordt geïsoleerd. Het verzwijgt dat dit een goed voorbereide operatie was. Met snijbranders is de metalen schutting in de afgelopen weken doorgezaagd.
Palestijnen die maandenlang aan de Egyptische kant van de grens vastzaten, profiteren van de situatie en komen huilend de grens over, eveneens bepakt en bezakt. Ze kunnen eindelijk terug naar huis.
In de loop van de dag dragen Palestijnen allerlei goederen die in de Gazastrook extreem duur of helemaal niet meer verkrijgbaar zijn als gevolg van het vorige week nog verscherpte Israëlische economische beleg terug de grens over. De buit is groot: ezelkarren met cement, jerrycans benzine, gasflessen, olijfolie, Coca-Cola, chips, koekjes, shampoo, schapen, computerschermen, een boiler en vooral heel veel sigaretten. In de Gazastrook zijn direct de prijzen van sigaretten gedaald.
Een zoon rijdt zijn moeder in haar rolstoel door de mensenmassa de grens over, in de hoop op medische behandeling in Egypte. Er heerst een uitgelaten stemming. We kunnen er eindelijk even uit, zegt een vrouw die met wat vriendinnen familie in Egypte gaat opzoeken. Een jongeman heeft voor 1.000 dollar in de Egyptische stad Al-Arish een motorfiets gekocht. Sommige mensen reageren teleurgesteld dat fel begeerde producten in Egypte te duur of niet te krijgen zijn. Ze hebben vast de prijzen omhoog gegooid, klaagt een man van middelbare leeftijd die twee rieten matten meedraagt.
De voorgaande dag vormde een Palestijnse vrouwendemonstratie in het stuk niemandsland voor de grensovergang bij Rafah de inleiding tot de grensdoorbraak van gisteren. Een vrouw in gezichtssluier stond hysterisch te schreeuwen door de megafoon. Ze moedigde honderden zusters aan. Hamas had de vrouwen met bussen naar de grens gebracht. We gaan de islam laten zegevieren! Allah Akbar!, scandeerden de vrouwen, in overgrote meerderheid met gezichtssluier en in het zwart gehuld.
Enkele tientallen vrouwen wisten de Egyptische zijde van de terminal binnen te dringen. Ze werden opgewacht door de gemobiliseerde Egyptische grensbewaking.
De vrouwen eisten de opening van de enige grensovergang die de Gazastrook naar de buitenwereld heeft, anders dan de grensposten met Israël. Sinds juni vorig jaar, toen Hamas alle macht overnam, heeft Israël de Gazastrook afgegrendeld. Een half jaar lang zijn alleen basisbenodigdheden om humanitaire redenen binnengelaten. In de afgelopen maanden is de blokkade geïntensiveerd om Hamas ertoe te dwingen een einde te maken aan de dagelijkse raketbeschietingen op Israël. Vrijdag werden de grensposten helemaal gesloten. Zelfs de levering van brandstof werd beëindigd waardoor de enige krachtcentrale van de Gazastrook kwam stil te liggen. Sinds dinsdag, na zware internationale kritiek op Israël, is de toevoer van diesel, gas en medicijnen hervat, maar andere goederen komen nog altijd niet binnen.
Er is onbegrip onder de Palestijnen dat de Arabische broeder Egypte weigerde de helpende hand uit te steken. Kairo is gebonden aan een afspraak tussen de Europese Unie, de Palestijnse Autoriteit, Israël en Egypte. Zolang er geen gezamenlijk besluit is om de grens te openen blijft hij dicht, was het Egyptische standpunt tot Kairo gisteren voor een voldongen feit werd geplaatst.
Waarom laten ze ons in de steek? Dit is een crisissituatie, krijste dinsdag een demonstrerende Hamaszuster. We weten dat Egypte ons kan helpen. Waarom willen ze ons geen spullen geven? Waarom mogen we niet heen en weer reizen?
De demonstratie ontaardde in een confrontatie tussen de Hamasvrouwen en Egyptische grensbewakers. De vrouwen werden met waterspuiten teruggedrongen. Anderen kregen klappen. Ten slotte maakten de organisatoren een einde aan de betoging.
De Hamastelevisie- en radiozender Al-Aqsa deed rechtstreeks verslag. De presentator sprak van een spontane uitbarsting van woede over de Israëlische belegering van de Gazastrook. Maar zondag kondigde Hamas al een explosie van frustraties aan de grens met Egypte aan. Als de mensen de grensmuur willen opblazen, houden wij ze niet tegen, voorspelde een woordvoerder.
Deze granieten zuil reikt bijna 30 meter de hoogte in en is 9 meter breed.
Het was voor vroege reizigers in Egypte altijd al een belangrijk herkenningspunt geweest. De Zuil van Pompeius heeft door kruisvaarders de verkeerde naam gekregen. Hij werd namelijk opgericht ter ere van keizer Diocletianius.
De zuil wordt gezien als het belangrijkste oudheidkundige monument in Alexandrie.
In de buurt staan ook twee sfinxen en resten van het Serapeum, een van de oudste en belangrijkste gebouwen die Alexandrie heeft gekend.
Bijzonder is dat de zuil uit een enkel blok steen is gehakt.
Ga mee met de Radio 2-reis naar Egypte en Jordanië!
Ga mee met de Radio 2-reis naar Egypte en Jordanië!
De Madammen geven reizen weg naar Egypte & Jordanië! We doen dat met een wedstrijd 'Op zoek naar de schat van de farao'.
Want, de beroemdste tempel in Petra (dat is trouwens 1 van de nieuwe wereldwonderen!) staat bekend als de schatkamer van de farao.
Tijdens de Radio 2-reis bezoeken we o.a. de Mozesberg, het Sint-Catharinaklooster en de roze rotstempels van Petra. We zullen ook varen op de Rode Zee, en in de haven van Taba kunnen onze winnaars snorkelen of diepzeeduiken tussen prachtige kleurrijke vissen!
Hoe speel je mee? Eerst moet je zorgen dat je de schatkamer van de farao kunt betreden. Dat doe je door jezelf via deze pagina in te schrijven als kandidaat én door een juist antwoord te geven op de vraag van de schatbewaardster. Je kunt zo vaak proberen als je wilt, maar je laatste antwoord telt. Is dat juist, dan sta je op de lijst met deelnemers die in de schatkamer geraakt zijn en ben je een kandidaat-winnaar.
Vanaf 18 februari laten De Madammen in hun uitzending af en toe (en onaangekondigd) een codewoord horen, waarmee je de schatkist in de schatkamer ook echt kunt open krijgen. Daarna bellen ze (opnieuw volledig onverwacht!) iemand die op de lijst met kandidaat-winnaars staat. Kan die kandidaat het codewoord zeggen, dan is de reis binnen!
De Egyptenaren hadden een vrije en ongebonden houding tegenover seks en beeldden zowel de geslachtsdelen als de geslachtsdaad in alle openheid af.
Overspel werd afgekeurd. Homoseksualiteit werd oogluikend toegestaan, maar niet toegejuicht.
Seks met dieren kwam in de boerengemeenschap van Egypte vrij veel voor. Seks met dieren kwam ook in de rituele context voor.
Vrouwen sliepen met de heilige bok van Mendes of toonden hun geslachtsdelen aan de Apisstier van Memphis.
Necrofilie kwam regelmatig voor.
Herodotos beschrijft dat hooggeplaatste vrouwen na hun dood eerst een paar dagen moesten dood zijn voordat hun lichaam naar de balsemers ging omdat deze zich anders aan hen zouden vergrijpen.
Om de begeerte van de man op te wekken gebruikten Egyptische vrouwen een aantal hulpmiddelen: pruiken, parfums en geurige zalven, doorzichtige kleding, muziek en drank.
Prostitutie kwam regelmatig voor, niet alleen in bordelen, maar ook in achterkamertjes van de kroeg.
Nederlandstalige kinderen in Egypte schrijven over Egypte
De vele feestdagen van Egypte
Anita vanuit Alexandrië Egypte
In Egypte hebben we een heleboel feestdagen, maar helaas worden ze niet allemaal gevierd.
We hebben moederdag op een andere dag dan Nederland (21 maart), we hebben een feest in het begin van de lente (Shem Elnisiem), en sommige mensen vieren de dag waarop de profeet Mohammed geboren werd (Mawlid el nabawie).
Maar de belangrijkste feestdagen van Egypte zijn de twee Aieds zoals ze die hier noemen.
Alle moslims vieren die twee feesten.
Het eerste is zoals ze het in Nederland noemen Het Suikerfeest oftewel de kleine Aied, dat duurt drie dagen en komt gelijk na de Ramadan, de maand waarin alle moslims moeten vasten. Het feest is er om te vieren dat de Ramadan klaar is. Op de eerste dag van het suikerfeest mag je niet vasten zodat je een verschil voelt tussen de Ramadan en het feest
.De tweede Aied wordt in Nederland het Offerfeest genoemd oftewel De Grote Aied, dat duurt vier dagen en komt op een bepaalde datum een paar maanden na het suikerfeest. Het Offerfeest is er om te herdenken dat God een schaap aan Abraham heeft gegeven toen hij bereid was zijn zoon voor hem op te offeren.
Beide feesten worden bepaald door het Islamitische jaar (het Hiqrie-jaar), dat wordt bepaald door de stand van de maan, en met beide feesten krijgen we vrij van school.
s Ochtends gaat iedereen naar de moskee voor een speciaal Aied-gebed, dat is heel leuk, het is het begin en voor mij het belangrijkste van de Aied. Het is heel grappig, want omdat iedereen gaat, zie je na het gebed een heleboel mensen die je kent, die je anders nooit had opgezocht of buiten had gezien. Zoals klasgenootjes, of leraressen en buren. Of mensen die je al een hele tijd niet hebt gezien. Dat is min of meer ook de bedoeling van dat gebed, alle moslims bij elkaar brengen. En daarna begint het feest! Alle families komen samen en gaan uit, het is dan overal heel erg druk.
We hebben nog een paar feesten die alleen voor Egypte zijn. Een daarvan heet het 6 oktoberfeest. Dan krijgen we ook vrij van school, maar niemand die ik ken viert het echt. Op die dag won Egypte de oorlog tegen Israel.
Op 26 April vieren we de bevrijding van Sinaï, een gebied in Egypte, we noemen het Tahrier Sinaa (Sinaa betekend Sinaï in het Arabisch.) Sinaï grenst aan Israel, en Israël had Sinaï afgesloten van de rest van Egypte en wilde dit gebied hebben. Ze hadden een reusachtige muur van zand gebouwd om de Egyptenaren buiten te houden. En zand kan meer dan je denkt, want bommen en raketten maakten het niet kapot. En omdat ze een wachtpost hadden, werd iedereen die het Suezkanaal over wou steken gelijk neergeschoten. Toen heeft het Egyptische leger het water uit het kanaal gebruikt om de muur op te lossen en hebben ze Sinaï terug gewonnen.
Hier in Egypte vieren ze niet echt kerst, omdat het van oorsprong een christelijk feest is. Sommige mensen denken zelfs dat het op oudejaarsavond is, omdat ze in films mensen merry christmas and a happy new year hebben horen zeggen. Maar op 6 en 7 januari hebben ze wel een kerstfeest voor de christenen hier.
In Egypte begint het nieuwe jaar ook op 1 januari. Op oudejaarsavond slaapt iedereen meestal, wat ik heel zonde vind, want dan kun je het niet vieren. Wij zetten thuis altijd de Nederlandse tv aan en als het hier 12 uur is (als het in Nederland 11 uur is) steken we kleine bommetjes af. En soms tellen we nog een keer af samen met Nederland (een uur later).
Een paar jaar geleden gooiden we een paar bommetjes van het balkon, en toen kregen we op onze kop van de mensen beneden. Dat vond ik heel flauw. Ze eten hier niks speciaals op oudejaarsavond, maar de mensen die wij kennen wel, want ons moeder bakt lekker elk jaar oliebollen!!!
Een Egyptische moeder vecht voor het recht van haar tweeling om weer christen te worden. Zij staan sinds 2002 ingeschreven als moslim, toen de vader van Mario en Andrew Medhat Ramsis zich tot de islam bekeerde om met een andere vrouw te kunnen trouwen. De koptische kerk staat geen echtscheiding toe.
Afgelopen maand februari ontdekte de moeder dat haar zoontjes tijdens godsdienstles op school onderwezen werden in de islam. In mei weigerde de tweeling examen te doen in dat vak. Zij leverden hun examen in met alle vragen oningevuld.
De moeder van Mario en Andrew eist nu dat de kinderen weer worden ingeschreven als christen. Er was me verteld dat de Egyptische wet de moeder het voogdijschap over haar kinderen gunt totdat zij 15 jaar oud zijn, zei zij tegenover het koptische weekblad Watani, maar onlangs ontdekte ik dat dit alleen geldt voor moeders die moslim zijn.
Haar advocaat Naguib Gabriel heeft de rechtzaak met opzet laten verdagen , wanneer de rechtbank uitspraak moet doen in een gelijksoortige zaak van twaalf moslims die zich willen terugbekeren tot het christendom. Waar het om draait is of de rechtbank zal oordelen volgens het burgerlijk wetboek of volgens de sjaria. In het eerste geval staat het hun vrij om terug te keren tot het christendom, in het andere geval niet, zei Naguib Gabriel. De christen-advocaat is de laatste tijd onder toenemende druk gezet door conservatieve moslims wegens zijn rol in de verdediging van de tweeling.
In Egypte wordt water al jaren uit de Nijl gehaald. Sinds een grote dam gebouwd werd (van 1960 tot 1971), regelt Egypte het water dat door de Nijl stroomt. Zo kunnen ze bepalen hoeveel en wanneer ze het nodig hebben.
Het water dat in de leidingen terecht komt, wordt eerst een paar keer gezuiverd. Als het bij de huizen en flats in de grote steden komt, is het meestal helemaal schoon en gewoon drinkbaar.
Het water bij ons in Alexandrië is helder en schoon, maar het smaakt wel naar chloor. Toen we hier kwamen wonen, werden we in het begin wel ziek van het water (waarschijnlijk door het chloor), dus kookt mijn moeder het water altijd in een waterkoker en doet het als het is afgekoeld in een fles en stopt die in de koelkast.
Nu kunnen we het water gewoon drinken zonder ziek te worden, maar we koken het nog steeds vanwege de smaak. Sommige mensen die ik ken hebben waterfilters aan hun kranen om de smaak te verbeteren en het nog schoner te maken.
In de grote steden komen de waterleidingen uit op grote vierkante watertanks op de daken van flatgebouwen, en daarvandaan gaan ze naar de appartementen zelf.
Maar niet overal in Egypte is het zo makkelijk. Vorige zomer gingen we op vakantie naarMars-Matrouh (een andere stad aan de Middellandse zee). Daar hadden ze voor alle villas grote containers waarvandaan leidingen naar de villas zelf leiden. Er komt daar regelmatig een tankwagen langs om de containers te vullen.
Ik weet niet of er overal genoeg water is, maar waarschijnlijk is het water in kleine steden en dorpjes lang niet zo schoon als hier. Op het platteland halen de boeren hun water soms rechtstreeks uit de Nijl of kleine irrigatie-kanalen zonder dat het wordt gezuiverd.
Maar de meeste mensen drinken gewoon schoon water, en als je dat nog niet lekker vindt, kun je altijd nog mineraalwater kopen.
JERUZALEM - Israël blijft de geblokkeerde en belegerde Gazastrook van humanitaire hulp voorzien. Dat heeft premier Olmert van Israël de Palestijnse president Abbas gisteren in Jeruzalem beloofd.
Palestijnen vluchten de grens over naar Egypte. FOTO AP
De toezegging leek verband te houden met de opening van de grens tussen Egypte en de Gazastrook door Palestijnse militanten. Abbas overlegt woensdag met zijn Egyptische ambtgenoot Moebarak over de situatie bij de grensplaats Rafah.
Palestijnen in de Gazastrook kunnen nog altijd relatief ongehinderd de zuidgrens met Egypte over. Caïro wil zo snel mogelijk de grens sluiten, maar wil ook een veldslag met Palestijnen vermijden.
De Palestijnse Hamas-beweging, die het voor het zeggen heeft in de strook, heeft zich bereid getoond om met Egypte een oplossing te zoeken. Hamas heeft gisteren ook laten weten eventuele besluiten over de grenscontroles van Abbas, die tot de rivaliserende Fatah-partij behoort, te negeren.
Israël heeft zaterdag van Egypte maatregelen geëist om de orde langs de grens met de Gazastrook te herstellen. De Egyptenaren blokkeerden het autoverkeer, maar hielden Palestijnse voetgangers die boodschappen wilden doen aan de Egyptische kant van het grensstadje Rafah niet tegen.
Opvallend was dat het beetje ordebewaking uit gezamenlijke patrouilles van Egyptische agenten en Hamas-militanten bestond.
Later op de dag keerden Palestijnen terug naar de Gazastrook, nadat er in de winkels in Rafah niets meer te krijgen zou zijn geweest.
De Egyptische autoriteiten beloofden eerder dat de Palestijnen konden kopen wat ze nodig hadden, maar in de praktijk lijken ze de schaarste te bevorderen. Vrachtautos met goederen zijn door de autoriteiten tegengehouden, melden waarnemers. (AP)
Boven de gehele Egyptische kunst staat echter als een motto dat vrijwel geen uitzondering kent,: Kunst is een instrument van de religie
En daar de Egyptische religie zich in de eerste plaats bezighoudt met het hiernamaals, kan van een groot deel van de voortbrengselen van de Egyptische kunst worden gezegd, dat kunst niet voor de levenden maar voor de doden wordt vervaardigd. De gehele Egyptische kunst architectuur, driedimensionale beeldhouwkunst, reliëf is één gigantische poging de sterfelijkheid en vergankelijkheid van al het geschapene uit te bannen en te overwinnen, een blijvende, betere, ideale wereld te scheppen die nog zal bestaan wanneer haar scheppers al lang vergeten zijn.
De kunst weet niet alleen volledig uitdrukking te geven aan het heden van de oude Egyptenaar, maar ook gestalte te geven aan zijn toekomst, aan zijn eeuwig leven.
In Egypte moet elke weergave van een mens de uitbeelding zijn van een ideaal type, waarin de opdrachtgever zich kan herkennen, zodat hij in zekere zin tot een representant van de hele mensheid wordt
Zo ziet in de Amarna-tijd elke Egyptenaar er min of meer uit als Echnaton, en in de tijd van de Kuschitische heersers vertonen ook alle Egyptenaren Soedanese trekken.
In deze zin is elke Egyptische uitbeelding van een mens een portret , weliswaar niet dat van een enkeling maar van een volk, waarmee de enkeling zich identificeert, dat van een cultuur die zich zelf steeds opvatte als de eenheid van al haar dragers.
Merkwaardig is hier dat de stellers van de catalogus vergeten te melden dat deze kunst en religie uitsluitend de macht dienen en die oude Egyptenaar vooral proberen in te peperen dat alles was, is en blijven zal zoals de goddelijke continuïteit dit heeft voorzien:
Zonder mythe raakt elke cultuur haar gezonde, scheppende natuurkracht kwijt, pas een met mythen afgeperkte horizon verleent een cultuurbeweging haar eenheid. Aldus Friedrich Nietzsche
Steeds meer Egyptische schrijvers worden aangeklaagd door mensen die zichzelf beschouwen als beschermers van de islam. Het regime gaat daarin mee en vijzelt zo zijn islamitische kredietwaardigheid op.
Door Alexander Weissink
Cairo
De Egyptische dichter Abdel Moati Hegazi (foto links) moet genoegdoening betalen aan de schriftgeleerde Yusuf el-Badr (foto rechts), omdat hij hem een gevaarlijke extremist noemde en vergeleek met fundamentalistische joden. (Fotos AFP)
Er is tegenwoordig al snel sprake van heiligschennis in Egypte, zegt de Egyptische dichter en schrijver Abdel Moati Hegazi.
Na vijf jaar procederen heeft de rechter bepaald dat hij genoegdoening moet betalen aan de aartsconservatieve schriftgeleerde Yusuf el-Badri.
In 2002 had hij zich in een krantenartikel kritisch uitgelaten over de islamitische golf die het dagelijkse leven van Egypte overspoelde. Dat was natuurlijk tegen het zere been van al die islamistische fundamentalisten, zegt Hegazi met een grijns. Nu proberen ze me bang te maken.
In zijn kantoor van de staatsuitgeverij Huis van de Cultuur kan Hegazi er wel om lachen. Hij had sjeik El-Badri uitgemaakt voor gevaarlijke extremist. Erger nog, hij had islamitische geestelijken zoals de sjeik vergeleken met fundamentalistische joden. Daarop klaagde El-Badri hem aan wegens godslastering.
Als ze het geld willen zullen ze me moeten bestelen, verklaart Hegazi. De deurwaarders kwamen, taxeerden voor ruim 2.500 euro aan stukken uit zijn inboedel en legden er beslag op. Als u op tijd op de veiling komt, kunt u mijn dressoir misschien kopen, zegt hij droog.
Thuis bij sjeik El-Badri heerst een vrolijke stemming. Hij toont gretig de aankondiging in de krant dat de meubels van Hegazi worden geveild. Ik hoef alleen maar hier te wachten tot ze me het geld komen brengen, zegt de sjeik in zijn studeerkamer.
De zaak tegen Hegazi is slechts een van de vele zogeheten hesba-zaken tegen Egyptische schrijvers, journalisten en bloggers. Deze op islamitisch recht gebaseerde procedure maakt het mogelijk dat elk individu een ander kan aanklagen op beschuldiging van godslastering. Sommigen zijn in de gevangenis beland, anderen sloegen op de vlucht.
Vol trots haalt El-Badri de dossiers van al zijn rechtszaken uit de kast, als waren het trofeeën. Ik wil ervoor zorgen dat iedereen die leeft van de pen, dat doet zonder Allah te belasteren. Hij is ervan overtuigd dat hij resultaat boekt. Zelfs de meest recalcitrante schrijver denkt nu wel duizend keer na voordat hij Allah beledigt.
Ruim tien jaar geleden leidde een beruchte hesba-zaak tot het vonnis dat de academicus Nasr Hamid Abu Zeid van zijn vrouw moest scheiden. Een afvallige kan immers niet met een islamitische vrouw getrouwd zijn. Zijn vergrijp? Hij had in zijn proefschrift de traditionele interpretatie van de koran in twijfel getrokken. Verschillende schriftgeleerden, onder wie Yusuf el-Badri, maakten hem uit voor ketter. Abu Zeid zag zich gedwongen om met zijn echtgenote naar Nederland te vluchten waar hij politiek asiel kreeg. Hij werkt er nu als hoogleraar aan de universiteiten van Leiden en Utrecht.
Sindsdien kan niet iedereen meer zomaar een zaak tegen je aanspannen, aldus Negad Mohammed el-Borai, een advocaat die zich heeft gespecialiseerd in het verdedigen van de vrijheid van meningsuiting. Na de zaak tegen Abu Zeid bracht de regering een wijziging aan in de hesba-procedure. Je moet je klacht eerst bij de openbare aanklager indienen en hij beslist of je een zaak hebt. Maar dat heeft niet geleid tot een vermindering van het aantal hesba-zaken, want de openbare aanklager gaat er meestal graag in mee.
De dichter Helmi Salim is het meest recente doelwit van wat door intellectuelen ook wel de nieuwe mohtaribeen (religieuze politie) van Egypte wordt genoemd.
Zijn gedicht over de vele verschijningsvormen van Allah werd uit een tijdschrift geweerd. In reactie op een klacht had een speciale commissie van Al Azhar, de toonaangevende sunnitische leerinstelling van Egypte, het gedicht godslasterlijk bevonden.
Selim werd aangeklaagd voor heiligschennis en de openbare aanklager nam de zaak in behandeling. Zo gaat dat in dit ellendige land, zegt El-Borai. Wat weet een religieuze instelling nu van dichten? Waar bemoeien ze zich mee?
Salim, stoppelbaard, bruine tanden, achterovergekamd haar, blijft er kalm onder. Het is niet de eerste keer dat ze me proberen te intimideren, zegt de man in zijn afgeleefde kamertje in het hoofdkwartier van de socialistische Togamu-partij. Hij breekt een stukje van zijn sigaret af voordat hij die opsteekt. Ik heb twee jaar geleden een beroerte gehad, daarom moet ik een beetje op mijn gezondheid letten. Ik maak ze korter, dan is de schade minder, zegt hij serieus. Figuren als El-Badri doen alsof ze uit religieuze gronden bezwaar maken, aldus Salim. In werkelijkheid willen ze politieke macht verwerven door zichzelf als de morele beschermer van het geloof voor te doen.
In een obscuur kantoor ontkent de gevreesde advocaat Nabih el-Wahsh uit te zijn op politieke invloed. Met zijn gevloek maakt hij bepaald geen godvrezende indruk, maar toch klaagt hij in naam van de islam om de haverklap schrijvers aan. Ik doe wat nodig is om ze te disciplineren, vertelt hij. God zal mij op een dag vragen of ik mijn plicht heb gedaan.
El-Wahsh heeft een lange staat van dienst. Als hoogtepunt noemt hij de filmproducent die door de rechter tot tachtig zweepslagen werd veroordeeld omdat ze had gezegd dat Egyptische meisjes niet lang maagd bleven. De rechter beriep zich terecht op de koran, maar het vonnis werd niet uitgevoerd omdat dit land zich niet houdt aan de sharia, zegt hij teleurgesteld . Een ander recent doelwit van El-Wahsh is de feministische schrijfster Nawal El-Sadaawi die onlangs het land is ontvlucht. Ze had geschreven dat Allah een vrouw is. Het werd hoog tijd dat iemand haar een halt toeriep.
De vraag waarom de openbare aanklager al deze hesba-zaken in behandeling neemt, is volgens El-Borai makkelijk beantwoord. Het is een manier om kritische schrijvers aan te pakken. De openbare aanklager en mensen zoals Yusuf el-Badri and El-Wahsh ontvangen orders van het regime, zegt hij overtuigd. Daarnaast gebruikt het regime deze zaken om haar islamitische geloofwaardigheid op te vijzelen. De regering zou willen aantonen dat ze minstens zo vroom is als de islamitische oppositiegroepen, met name de Moslimbroederschap die steeds meer aan populariteit wint.
De advocaat noemt het de reflexen van een regime dat zich bedreigd voelt. President Hosni Mubarak is al 26 jaar aan de macht en vrijwel iedereen gaat ervan uit dat zijn zoon Gamal hem wil opvolgen. Daarom moet de regering zich presenteren als de hoeder van het volk en het geloof, zegt ook Hegazi. We zitten gevangen tussen de dictator aan de ene kant en de fundamentalisten aan de andere. Het resultaat is ernaar. Alle zogenaamde intellectuelen van vandaag zijn opgegroeid in het tijdperk van de dictatuur, aldus Hegazi. Alle progressieve liberale denkers doen aan zelfcensuur. Het zijn allemaal makke schapen geworden.
Faraonisch Egypte - Hoe is de natuur georganiseerd?
Faraonisch Egypte - Hoe is de natuur georganiseerd?
De natuurvisie in het oude Egypte werd gedomineerd door het geloof in een kringloop van leven, dood en wedergeboorte. In natuurverschijnselen als de jaarlijkse overstroming van de Nijl, en het dagelijks ondergaan en opkomen van de zon, werd deze kringloop herkend.
Eeuwig leven
De kringloop was een gevolg van een godenstrijd, die nooit definitief gewonnen kon worden door het goede of het kwade. Zo geloofden de Egyptenaren dat de zon iedere avond stierf.
De hemelgodin Noet slikte hem in, waarna een nacht in de onderwereld volgde en de zonnegod strijd moest leveren met de machten van het kwaad. 's Ochtends werd de zon weer geboren. Het ochtendrood werd aangezien voor het bloed dat bij de geboorte vloeit.
De cartouche, een koord waarvan het einde aan het begin is gebonden, is het symbool van de eeuwigdurende kringloop. In Egyptische teksten is de naam van een farao vaak omcirkeld door een cartouche. Door de magische kracht die de Egyptenaren aan het hiëroglyf toekenden, zou de farao op deze manier van het eeuwige leven verzekerd zijn.
Stabiliteit
De enige natuur die de Egyptenaren kenden, was die van Egypte. En hier waren de natuurlijke omstandigheden eeuwenlang uiterst stabiel.
Er waren drie seizoenen van elk vier maanden: Droogte, Overstroming en Opkomen.
In de zomermaanden, wanneer de zon op zijn heetst is, leed Egypte honger en werden de mensen door besmettelijke ziektes bedreigd. De machten van de chaos deden een aanval. Maar dan kwam de Nijl, die alle leven mogelijk maakt. Nadat het land bevloeid was, werd gezaaid, en het land beleefde een wedergeboorte. Ieder jaar zag Egypte er weer uit als net na de schepping.
Het fenomeen kringloop was zo dominant in de Egyptische denkwereld, dat men vanzelf aannam dat alle levensvormen, dus ook de mensen, een kringloop moesten doormaken. De mens kwam na zijn dood voor een rechtbank die besliste of hij het dodenrijk mocht betreden. Osiris was de koning van het dodenrijk, nadat hij zelf eens was vermoord om daarna weer tot leven te komen. Zijn rijk bevond zich buiten de zichtbare hemel.
Het geluid van hakken in het zand klinkt een archeoloog als muziek in de oren. Egypte, waar het zand zoveel moois bewaart, trekt al eeuwenlang geïntrigeerde wetenschappers van over de hele wereld.
Sinds vijftig jaar voert ook het Rijksmuseum van Oudheden, vermaard om zijn indrukwekkende Egypte-collectie, eigen opgravingen uit.
Maar al in de zeventiende eeuw verdiepten Nederlanders zich in het oude Egypte en verzamelden 'oudheden en rariteiten' van deze bijzondere beschaving.
De tentoonstelling Hakken in het Zand - Nederlandse opgravingen in Egypte (Rijksmuseum van Oudheden, 29 november 2007 - 11 mei 2008)vertelt het verhaal van de archeologische activiteiten in Egypte door Nederlanders, aan de hand van persoonlijke notities, dagboekfragmenten, fotos en vondsten.
Nederlandstalige kinderen in Egypte schrijven over Egypte
Anita over Nederland
Een vergelijking Egypte/Nederland door Anita
Wat valt mij op aan Nederland?
Nederland is een echt fietsland, dat merk je bijna overal. Je ziet een heleboel fietsende mensen en er zijn zelfs speciale paden voor langs de weg. Voor Nederlanders lijkt dit heel normaal, maar als ik dit in Egypte vertel krijg ik verbaasde reacties.
De wegen in Egypte zijn vreselijk druk. Overal rijden autos snel en roekeloos, zoals je ze hier zou beschrijven als wegpiraat. Als je ergens drie banen hebt, maken zij er wel vijf van, en het oversteken is in sommige plaatsen een levensgevaarlijke opgave. Dus het idee van fietsen op openbare wegen is daar niet zo aantrekkelijk. Kinderen in Egypte zien fietsen als een vorm van entertainment, dan fietsen ze op plekken waar de wegen minder druk zijn, zoals de plaats waar ik woon. Als mijn nichtjes op feestdagen bij ons kwamen wilden ze altijd fietsen, omdat zij langs drukke wegen wonen, net als de rest van Egypte.
De lucht in Nederland is ook veel schoner dan in Egypte. Als ik op vakantie naar Nederland ga, is het eerste wat ik merk als ik uit het vliegveld kom, dat ik al twee jaar niet echt heb geademd. Zo fris en schoon ruikt het! Mischien komt dat omdat er in Nederland veel weides zijn, en veel meer natuur zoals bossen. Als je er rondloopt ruik je bloemen en planten, of gewoon de frisse buitenlucht.
Het grootste deel van Egypte is woestijn, dus het klimaat daar is veel droger en veel stoffiger dan in Nederland. En in Nederland regent het ook veel vaker, dat is voor de mensen die er wonen niet zo fijn, maar na de regen merk je dat de lucht is veranderd, net alsof alle fijne deeltjes zijn weggewassen uit de lucht. En dan ruik je alleen nog maar de geur van alle bloemen en planten. In Egypte regent het bijna nooit, maar als het regent ruik je het natte stof en is de lucht ook schoner, maar dat duurt maar twee maanden per jaar en niet eens elke dag.
De winkels in Nederland gaan altijd vroeg dicht, behalve op koopavond. En op zondag is bijna alles gesloten. In Egypte blijven de meeste winkels open tot laat in de avond, en op vrijdag, de vrije dag in Egypte in plaats van zondag, zijn de meeste winkels ook gewoon open. Vooral in de zomer, als het s middags te heet is om naar buiten te gaan en alle mensen pas na donker uitgaan, blijven de winkels open tot laat in de nacht en soms wel tot vroeg in de ochtend. Als je dan om twee uur s nachts buiten rijdt zijn er zo veel mensen, dat als je geen klok bij je had, je zou zweren dat het net pas donker was geworden!
De huizen in Nederland zijn ook heel anders, al verschillen die ook per regio. In Nederland heb je huizen, villas, appartementen, twee onder een kap woningen, enz. In Egypte heb je voornamelijk flats. Overal waar je naartoe gaat zie je flatgebouwen, de meeste hebben vijf etages, maar er zijn ook gebouwen met wel twintig etages of meer. De meeste hebben geen liften, dus moet je overal met de trap naar boven.
Natuurlijk verschillen de flats ook van elkaar. Je hebt grote en kleine flats, flats aan zee of aan een drukke straat. Je hebt ook overbevolkte gebieden, waar de flats bijna tegen elkaar aan zitten met maar hele smalle straatjes er tussen, en er zijn maar weinig plaatsen waar de flats een eind van elkaar afstaan. Maar voor de rijkste mensen zijn er natuurlijk ook villas. En in Nederland hebben een heleboel huizen hun eigen tuin, terwijl er in Egypte geen ruimte voor is. Op het platteland zijn er natuurlijk wel plantages, maar een privé-tuin is alleen voor mensen met een villa.
In Egypte is er veel gedoe over een lesbische kus in een nieuwe film. Het gaat om "Hina maysara", de prent van de jonge regisseur Khaled Youssef die in december 2007 uitgebracht werd.
De film doet het goed in de Egyptische cinema's. De controverse rond een kusscène doet de prent zeker geen kwaad. In de scène zie je hoe een vrouw probeert de heldin van de film, een jonge arme vrouw, te verleiden. De heldin wordt gespeeld door de filmster Summaya Al-Khashab.
Proffen van de islamitische Al-Azhar-universiteit in Caïro keerden zich in het openbaar tegen de film. De prent promoot homoseksualiteit en ontucht, vinden ze.
Volgens Elwi Amin, een professor islamitisch recht, zijn er in Egypte geen lesbiennes. "Er is hier geen lesbianisme, en dat zal ook nooit zo zijn."
De professor klaagt over "de invloed van de immorele westerse cultuur die de media controleert". Hij ziet de film als een onderdeel van "een Amerikaans-zionistisch complot".
In 2006 waren er gelijkaardige reacties op "Het Yacoubian-gebouw", een film waarin homoseksualiteit in beeld kwam.
Homoseksualiteit is in principe niet verboden in Egypte, maar de politie vervolgt geregeld homo's. En homo's worden soms ook veroordeeld omdat ze de openbare zeden zouden schenden en zouden indruisen tegen de gangbare normen en waarden.
De situatie bij de grens tussen Gaza en Egypte wordt steeds onoverzichtelijker. Nadat Egyptische veiligheidstroepen waren begonnen met het sluiten van de grens met de Gazastrook, werd later besloten om de grens toch op bepaalde plekken weer te openen.
Tienduizenden Palestijnsen steken de grens over met Egypte
De Egyptische oproerpolitie wist zich geen raad met de situatie en er is een complete chaos ontstaan. Dat meldt RTL Nieuws
Eerder op de ochtend hielden de grensbewakers met onder meer waterkanonnen Palestijnen tegen die hun buurland Egypte binnen wilde komen. Palestijnen die vanuit Egypte terug wilden keren naar hun woonplaats in de Gazastrook, werden wèl doorgelaten.
Schaarste Sinds Israël als gevolg van aanhoudende luchtaanvallen op het land de Gazastrook afsloot van de buitenwereld, heersen daar grote tekorten aan levensmiddelen en andere goederen. De afscheidingsmuur tussen Egypte en de Gazastrook werd als gevolg van de schaarste deels door opstandelingen vernield om zo inkopen te kunnen doen. Tienduizenden Palestijnen drongen het buurland binnen.
Israël heeft er bii Egypte op aangedrongen iets aan de situatie te doen om te voorkomen dat er tijdens de chaos wapens de Gazastrook in worden gesmokkeld.
Condoleezza Rice De BBC meldt dat ook de Amerikaanse minister van Buitenlandse zaken, Condoleezza Rice, Egypte tot actie maande. Het is een internationale grens die bewaakt moet worden en ik geloof dat de Egyptenaren het belang er van inzien dit ook te doen.
De Israëlische luchtmacht voerde vrijdagochtend luchtaanvallen uit boven de Gazastrook, in de buurt van de grensplaats Rafah Vier Hamasleden werden hierbij gedood. Israël zegt dat deze aanvallen specifiek op terroristen zijn gericht.
ff iets anders !!!!! 'Sprookje Drie Biggetjes is te beledigend'
'Sprookje Drie Biggetjes is te beledigend'
De computeranimatie 'De wolf en de drie kleine biggetjes' kan moslims beledigen en moet dus verboden worden.Dat vindt de Britse semi-overheidsinstelling Becta.
Van de tekenfilmbiggetjes zou een nieuwe digitale versie gemaakt worden voor kinderen op school. Maar de sprookjesklassieker waarin de biggetjes een huis bouwen om zich te beschermen tegen de boze wolf, kan volgens Becta " vanwege het gebruik van varkens een stroom van verontwaardiging teweegbrengen in de moslimcultuur ". Zeventig onafhankelijke 'rechters', hoofzakelijk bestaande uit leraren, bogen zich woensdag over de zaak.
Sommige scholen hadden de varkens al veranderd in 'cowboy bouwvakkers', maar dit zou de bouwsector in een kwaad daglicht kunnen stellen. " Bouwvakkers moeten juist een rolmodel zijn voor kinderen", zegt een van de rechters die zich over de zaak buigt. "Een remake maken van het verhaal mag, maar je hoeft geen groepen in de samenleving te vervreemden door een verhaal. Klopt het dat alle bouwvakkers cowboys zijn? Dat het werk van bouwvakkers zo omver kan worden geblazen? Zijn alle bouwvakkers soms varkens? "
Uitgever Shoo Fly is geschokt dat het sprookje niet geschikt zou zijn voor kinderen. "De uitspraak van die rechters is eerder beledigend." Ook de maker van de animatiefim reageert afkeurend. "Dit besluit voelt als een klap in mijn gezicht. Het is al het zoveelste verbod op een onschuldig kinderverhaaltje."
In het verleden heeft Engeland al eerder kinderverhalen aangepast omdat het andere culturen pijn zou doen, schrijft de Telegraph. Zo is Baa Baa Black Sheep (zwart schaap) veranderd in Baa Baa Rainbow Sheep (regenboog schaap), om raciale geschillen te voorkomen. De zeven dwergen hebben de bons gekregen van Sneeuwwitje omdat de kleinere medemens zich gekwetst kan voelen. Humpty Dumpty uit Alice in Wonderland heeft het veld moeten ruimen vanwege overgevoelige kindjes die wel eens bang kunnen worden voor het grote ei.
Moslims bekritiseren de uitspraak juist en zeggen er geen enkel probleem mee te hebben als de animatie over de drie biggetjes op openbare scholen wordt vertoond. Tahir Alam, directeur van een Britse moslimschool, zegt: "We voelen ons er helemaal niet door beledigd. "
De wolf en de drie biggetjes is een kindersprookje. De varkentjes bouwen ieder voor zich een huis. Het eerste biggetje is lui en bouwt een huis van stro. Het tweede biggetje is iets ijveriger en bouwt een huis van hout. En het derde biggetje werkt zich helemaal rot om een stenen huis te metselen. Terwijl het derde biggetje nog aan het werk is maken de andere twee plezier of luieren. De boze wolf blaast de eerste twee huizen omver maar het stenen huis is te stevig. De wolf kruipt door de schoorsteen en valt in een pan met kokend water die het derde biggetje heeft klaargezet. Hard werken loont, is de onderliggende boodschap.
Nederlandstalige kinderen in Egypte schrijven over Egypte
Raoul woont in Cairo
Ik heet Raoul en ik ben 13 jaar. Ik ben in Rotterdam geboren.
Waar woon je nu? Ik woon nu in Cairo in Egypte.
Hoe lang woon je er al? (En hoe lang blijf je er nog wonen, denk je?) Ik woon er al een jaar en ik denk dat ik hier nog een jaar ga wonen.
Waarom woon je daar? Mijn ouders hebben werk daar. Die zijn allebei leraar.
In welke land(en) heb je nog meer gewoond? Ik heb twee jaar in Thailand gewoond, vervolgd door vijf jaar Mauritius. Daarna woonde ik vier jaar in Zambia en ik begin nu mijn tweede jaar in Egypte.
Vind je het leuk om te wonen in Egypte? Of zou je liever in Nederland of een ander land wonen? Ik vind het leven in Cairo ok. Cairo is leuk maar ik vind Egyptische kinderen een beetje eigenwijs.
Op wat voor een school zit je? Ik zit op een half Engelse half internationale school die heet CES (Cairo English School). De school ligt aan het rand van de Sahara en tijdens Ramadan is de kantine doodstil, er is niemand daar. De week begint op zondag en eindigt op donderdag.
Spreek je Arabisch? Is het een moeilijke taal? Ik heb Arabische les, 5 keer per week. Het is erg moeilijk. Ze schrijven van rechts naar links! Ik vind het een erge moeilijke taal.
Heb je een hobby (of doe je een sport) die je nooit gehad zou hebben als je in Nederland had gewoond? Ik doe cricket.
Als je op vakantie in Nederland bent, waar ga je dan heen en wie zoek je op? In Nederland zoek ik mijn oma, tante en oom op. Mijn tante heeft twee kinderen.
Mis je Nederland? Ik heb maar zes maanden in Nederland gewoond, dus ik kan me niks herinneren.
Wat zal je missen aan Egypte, als je weer gaat verhuizen naar een ander land? Ik zal de piramides en de historie en cultuur van Egypte missen.
Heb je tips voor andere kinderen als ze gaan verhuizen naar Egypte? Als je Nederland woont, dan merk je van Ramadan niet veel, maar in Egypte is het onmogelijk om het niet te merken, dus je moet Egyptenaren niet plagen met eten want ze zijn al chagrijnig van de honger.
RAFAH - In jubelstemming zijn tienduizenden Palestijnen gisteren vanuit de Gazastrook Egypte binnengestroomd om levensmiddelen, brandstof en dergelijke in te slaan.
Palestijnen vluchten de grens over naar Egypte. FOTO AP
Nadat de ijzeren wand die hen in de Gazastrook hield was opgeblazen, trokken drommen Palestijnen naar de grensplaats Rafah. Met karren vol geiten, kippen, kratten Coca- Cola, televisie-toestellen en autobanden keerden ze terug.
Israël is bezorgd dat in de chaos wapens de Gazastrook in worden gesmokkeld. Volgens een politieagent van Hamas hoeft Israël daar niet voor te vrezen. ,,Wapens kun je in Gaza kopen; geweren en raketgranaten. Aan medicijnen of cola is veel moeilijker te komen.
In de Gazastrook zijn veel artikelen schaars geworden sinds Hamas er in juni een greep naar de macht deed. Israël sloot de strook vorige week hermetisch af om de druk op Hamas op te voeren wegens raketbeschietingen vanuit het gebied.
Osama Hassan (25) en zijn 17-jarige verloofde Sarah maakten van de gelegenheid gebruik voor hem een speciaal matras voor zijn pijnlijke rug en voor haar keukenspullen te kopen. Ze hadden hun trouwplannen tot juli uitgesteld, maar nu ze de uitzet alsnog bij elkaar hebben willen ze elkaar volgende week al het jawoord geven. Hassan: ,,Ik ben van Fatah, maar vandaag kan ik (Hamas-premier) Haniyeh wel zoenen.
De 45-jarige Ibrahim Abu Taha, vader van zeven kinderen, kwam met twee broers en zevenhonderd shekel (128 euro) op zak rijst, suiker, melk, tarwe en kaas kopen.
Niet alle Palestijnen kwamen inslaan. Moussa Zuroub (28), met dochter op de schouders in de straten van Rafah: ,,Ik ben alleen gekomen omdat ik nog nooit buiten Gaza ben geweest.
Door de koopwoede van de Palestijnen moesten sommige Egyptenaren naar Gaza. ,,Ik moet brood hebben voor mijn kinderen, zei Ashraf el-Sayyid (32). ,,De Palestijnen hebben niets voor ons overgelaten. Ze zijn ons dierbaar, maar vandaag zijn ze net sprinkhanen.
De Nederlandse bijdrage aan de Egyptische archeologie
De Nederlandse bijdrage aan de Egyptische archeologie
Van de zeventiende eeuw tot heden
Al vierhonderd jaar hebben Nederlanders zich verdiept in de materiële resten van het oude Egypte. Het begon met voorwerpen die als 'rariteiten' min of meer toevallig bij Nederlandse verzamelaars belandden. De laatste vijftig jaar zijn Nederlandse egyptologen nauw betrokken geweest bij archeologische projecten in Egypte.
Zeventiende-eeuwse handelaren Rond 1600 werd de Nederlandse Republiek een echte handelsnatie. Er kwam daardoor ook meer contact met Egypte. Hollandse schepen namen exotische goederen mee, zoals Egyptische mummies die in apotheken als geneesmiddel werden verkocht. Hollandse kooplui vestigden zich in de landen van het Nabije Oosten. Sommigen gingen oudheden en rariteiten verzamelen. Diplomaten knoopten contacten aan met de Turkse Sultan, die dat hele gebied beheerste. Zo konden Europeanen zich vrijer bewegen in deze landen. Geleidelijk begonnen ook Hollandse geleerden zich te interesseren voor het oude Egypte.
Een belangrijk moment was de stichting van de Leidse universiteit in 1575. Daar werd onderwijs gegeven in de Oosterse talen. Vanaf 1620 groeide er ook een kleine verzameling van Egyptische oudheden. Zo werd de basis gelegd van de archeologische belangstelling voor het land van de faraos.
De negentiende eeuw De veldtocht van Napoleon (1798-1801) legde Egypte open voor Europa. Met de Franse legers trok een groep geleerden en kunstenaars mee. Hun publicatie Description de l'Egypte gaf een grote impuls aan de nieuwe wetenschap van de Egyptologie. In 1822 ontcijferde Champollion de Egyptische hiërogliefen. Nederland volgde deze ontwikkelingen met belangstelling. In 1818 werd het Rijksmuseum van Oudheden gesticht, dat ook Egyptische voorwerpen ging verzamelen. Tegelijkertijd deed het museum archeologisch onderzoek, sinds 1827 ook door eigen opgravingen. Wetenschappelijk opgraven in Egypte was toen nog niet mogelijk. Engelse en Franse avonturiers plunderden daar de oudheden. Andere landen kwamen er nauwelijks tussen.
De oprichting van een Oudheidkundige Dienst en een Egyptisch Museum in 1859 veranderde dat. Voortaan konden alleen wetenschappers een opgravingsvergunning aanvragen. Enkele Nederlanders deden mee met zulke projecten: niet als archeoloog maar als tekenaar of fotograaf.
De eerste Nederlandse opgraving In 1882 werd in Londen de Egypt Exploration Society opgericht.
Tegelijkertijd begon William Flinders Petrie (1853-1943) in Egypte te graven, de eerste moderne archeoloog. Als eerste registreerde hij ook de kleinste vondsten zoals potscherven. Als hoogleraar in Londen leidde Petrie een hele generatie van jonge archeologen op. Eén van Petries studenten was de Nederlander Henri Frankfort (1897-1954). In Nederland waren er nog geen mogelijkheden om Egyptologie of Assyriologie te studeren. Frankfort ging in 1922-1923 voor het eerst mee naar Egypte. Als veldassistent werkte hij op de Britse opgravingen in Kau el-Kebir. In 1925 vroeg de Egypt Exploration Society aan Frankfort om de opgravingen in Abydos te leiden. Het jaar daarop leidde hij de Britse opgravingen in Amarna, in 1928-1929 werkte hij in Armant.
Henri Frankfort in 1923 op de Britse opgraving in Kau el-Kebir
Egyptologie aan de Universiteit Frankfort moest voor zijn opleiding als archeoloog nog naar het buitenland. Weldra waren er ook mogelijkheden in Nederland. In 1902 werd Pieter Boeser (1858-1935), conservator aan het RMO, benoemd tot docent in de Egyptologie aan de Leidse Universiteit. Dit was de eerste leerstoel in dit vak in Nederland. Boeser was ook de eerste Nederlandse Egyptoloog die Egypte zelf bezocht (1903).
Eén van Boesers leerlingen was Adriaan de Buck (1892-1959). In 1924 vroeg het Oriental Institute in Chicago De Buck voor een internationaal project: de publicatie van teksten op Egyptische lijkkisten. Hiervoor bracht hij maanden in Egypte door (1925-1930). Daar hielp hij in 1927 Frankfort met de teksten van het Osireion. In 1939 werd De Buck professor in de Egyptologie in Leiden. Hij bleef nog zijn hele leven werken aan het onderzoek van de Sarcofaagteksten.
De jaren '50 Adolf Klasens (1917-1998) was een leerling van De Buck. In 1946 kwam hij bij het Rijksmuseum van Oudheden werken. Tijdens een vervolgstudie in Cambridge leerde hij de Engelse archeoloog Bryan Emery (1903-1971) kennen. In de jaren 1957-1959 voerde het museum archeologisch onderzoek uit in een grafveld nabij Aboe Roash, een dorpje 8 kilometer ten noorden van de piramiden van Gizeh en 16 kilometer ten westen van Cairo. Het onderzoek werd gefinancierd door de organisatie voor Zuiver Wetenschappelijk Onderzoek en stond onder leiding van Dr. A. Klasens, de latere directeur van het museum (1959-1979). Tijdens deze campagnes zijn 380 graven uit 3100-2700 v.Chr. onderzocht.
Door dit onderzoek is meer duidelijkheid ontstaan over de begraafgewoonten, grafarchitectuur en grafgiften uit deze periode. De gevonden objecten, met name stenen vazen en aardewerk, zijn verdeeld over het museum in Cairo en het museum in Leiden. Hierdoor heeft het museum een grote verzameling voorwerpen uit de vroegdynastische periode verworven.
Adolf Klasens (rechts) in 1957 op de opgraving in Aboe Roash
De Nubische reddingsactie In het Egyptische en een groot deel van het Soedanese Nubië zou door de bouw van een dam bij Aswan een stuwmeer ontstaan waardoor veel cultuurschatten op het punt stonden verloren te gaan. Een internationale reddingscampagne in de jaren 60, geïnitieerd door UNESCO, moest dit zoveel mogelijk voorkomen.
Monumenten werden opgegraven en verplaatst. Namens het museum leidde conservator Adolf Klasens noodopgravingen bij de tempels van Aboe Simbel.
Egypte schonk drie tempels aan landen die een grote bijdrage aan dit project hadden geleverd.
Eén tempel is te bezichtigen op een heuvel nabij Madrid, een ander in het Metropolitan Museum in New York. Als dank voor de bijdrage van Nederland schonk de Egyptische regering de Isis-tempel uit Taffeh aan het Nederlandse volk. De ruim 2000 jaar oude tempel is sinds 1979 te bezichtigen in de centrale hal van het museum.
Het archeologisch onderzoek in Sakkara, vanaf 1975 Het huidige archeologische project in Egypte loopt sinds 1975. Een team van het Rijksmuseum van Oudheden, onder leiding van Geoffrey Martin en in samenwerking met de in Londen gevestigde Egypt Exploration Society, voerde tot in 1998 onderzoek uit in de woestijn bij Sakkara, in de omgeving van de bekende trappenpyramide van Koning Djoser (ca. 2650 v.Chr.).
Vanaf 1999 wordt het project door het museum voortgezet in samenwerking met de Faculteit Archeologie van de Universiteit Leiden, en staat het onder leiding van Maarten Raven en René van Walsem. Het opgravingsproject in Sakkara heeft tot doel documentatie te verzamelen bij de uit dit gebied afkomstige objecten die verspreid zijn over Egyptische collecties in de hele wereld. Het museum is zelf sinds het begin van de 19de eeuw in het bezit van een grote verzameling beelden en reliëfs, onder meer uit de graven van Horemheb (generaal van Toetanchamon en later zelf farao) en May(schatmeester van Toetanchamon). Door het huidige onderzoek in Sakkara worden plaats en functie van deze voorwerpen in de betreffende grafmonumenten duidelijk. Inmiddels heeft de expeditie twaalf grafmonumenten in Sakkara blootgelegd.
De opgraving van het graf van Maya en Merit in Sakkara in 1987, met op de achtergrond de piramide van Djoser.
Overzicht van grafmonumenten:
Duizenden jaren lang was de woestijn bij Sakkara, 30 kilometer ten zuiden van Cairo, in gebruik als een begraafplaats voor hoge ambtenaren van de oude Egyptische hoofdstad Memphis. De begraafplaats stamt uit de periode van onder meer de faraos Amenophis III, Toetanchamon, Horemheb en Ramses II (ca. 1370-1250 v.Chr.).
1975-1979: het graf van Horemheb Horemheb was generaal ten tijde van Toetanchamon. In 1319 v.Chr. werd hij de tweede opvolger van Toetanchamon als farao. Horemheb is daarom begraven in de Vallei der Koningen te Thebe. Het graf in Sakkara is uiteindelijk gebruikt voor zijn tweede vrouw, koningin Moetnodjmet.
1981: twee kleine graven van Paser en van Raia Paser was bouwmeester en Raia was opperzanger in de tempel van Ptah ten tijde van farao Ramses II.
1982-1984: het graf van het echtpaar Tia en Tia Tia was de zus van farao Ramses II. Haar man heette ook Tia. Hij was schatmeester van Ramses II.
1985: het graf van Ioeroedef Ioeroedef was de particulier secretaris van het echtpaar Tia enTia. Dit graf blijkt later (11de-10de eeuw) als massagraf te zijn gebruikt. Er zijn ongeveer 70 mummies en mummiekisten gevonden.
1986: het graf van Ramose en de graven van Chay en Pabes Chay was een goudwasser en zijn zoon Pabes was koopman. Ramose was officier in het leger van generaal Horemheb. Via een nevenschacht vanuit zijn graf en een roversdoorbraak werd het lang gezochte graf van Maya gevonden. Het onderzoek naar het graf van Maya startte in het jaar daarop.
1987-1992: het graf van Maya en Merit Maya was schatmeester van farao Toetanchamon. Merit was zijn vrouw. Het Rijksmuseum van Oudheden is in het bezit van drie beelden van Maya en Merit.
1993: het graf van Inioeia Hij was opzichter van het rundvee ten tijde van Toetanchamon. Hij werkte onder de leiding van Maya.
1994-1998: het graf van Pay en zijn zoon Raia Pay was haremdirecteur ten tijde van farao Toetanchamon. Raia was zijn zoon en opvolger.
2001-2006: het graf van Meryneith Meryneith was een opperpriester uit de tijd van farao Achnaton (1353-1335 v. Chr.). Er zijn vijf bovengrondse kapellen, een binnenhof en vestibule met kleurrijk beschilderde reliëfs en teksten in hiërogliefenschrift en een spectaculair beeld van Meryneith en zijn vrouw Anoey blootgelegd. In 2002 werden onder het graf van Meryneith de overblijfselen van een koningsgraf uit de Tweede Dynastie (2770-2649 v.Chr.) ontdekt in de ondergrondse kamers.
2007: het graf van Ptahemwia Ptahemwia was de schenker des konings ten tijde van farao Achnaton (1353-1335 v. Chr.). Zijn graf werd ontdekt ten oosten van het graf van Meryneith. Er zijn een vrijstaande tempel met een poortgebouw, een binnenplaats met zuilgalerijen, een schacht naar de ondergrondse grafkamers, en drie naast elkaar gelegen kapellen opgegraven.
De Egyptische politie heeft in Cairo honderden mensen opgepakt bij een demonstratie tegen de Israëlische afsluiting van de Gazastrook. De betogers, leden van de zogeheten Moslim Broederschap, waren massaal naar de Egyptische hoofdstad getrokken om hun steun te betuigen aan de Palestijnen. Die beschikken door de blokkade nauwelijks over voedsel, medicijnen en elektriciteit. Ook elders in Egypte werden aanhoudingen verricht.
Eerder woensdag braken tienduizenden Palestijnen door de grens met Egypte om daar eerste levensbehoeften te kopen. De wachten bij de grensovergang bij Rafah houden zich afzijdig. De grote toestroom leidt wel tot chaotische toestanden. De VN-Raad voor de Mensenrechten is in Genève in buitengewone itting bijeen om de situatie in de bezette gebieden te bespreken. De Verenigde Staten en Israël boycotten de zitting. Eerder werd een zitting van de Veiligheidsraad geschorst door verdeeldheid onder de leden.
Nederlandstalige kinderen in het buitenland schrijven over het land waar ze wonen
Nederlandstalige kinderen in het buitenland schrijven over het land waar ze wonen
Schoolreisje in de woestijn
In de weekends en tijdens vakanties kunnen we hier in Egypte mooie woestijntochten maken. Met groep 8 zijn we dit jaar een nacht naar de woestijn geweest. We hebben gewoon buiten geslapen.
Soms kom je opgravingen tegen van Romeinse vestingen. Hier zie je een ingang van een oude smaragdmijn. We zijn ook vaak botten tegengekomen van walvissen van miljoenen jaren geleden.
Hieronder is een foto van Brooks hospital for animals. Deze organisatie helpt de mensen met de verzorging van gewonde ezels en paarden. Zij geven ook begeleiding aan de eigenaar van het dier, hoe ze beter met de dieren om kunnen gaan. Wij hebben met de school al een aantal keren een bezoek aan de kliniek gebracht.
Duiken is heel erg mooi in de Rode Zee. Het water is helder; de temperatuur is erg lekker en er is heel erg veel te zien onder water.
Een groentenstalletje, zoals er veel zijn in Cairo.
Dit moeten jullie natuurlijk kennen!
En dit ook!
Gepost door de leerlingen van Groep 7 & 8 van de New Cairo British International School-Dutch Stream, vanuit Cairo, Egypte
Duizenden Palestijnen zijn vandaag vanuit de Gazastrook naar Egypte gevlucht nadat met zeker vijftien explosies gaten in de grensmuur waren geblazen. Dat meldde een bron binnen het veiligheidsapparaat.
Een broertje staat klaar om het Palestijnse jongetje Maher al-Assali met de hand van zuurstof te voorzien als de stroom in Jabalya in de Gazastrook uitvalt. Foto Reuters
,,Duizenden Palestijnen steken de grens met Egypte over door de gaten in de grens die door de explosies zijn veroorzaakt. Hoewel zij illegaal de grens overgaan, is nog niet besloten hoe met ze zal worden omgegaan'', aldus de bron.
De Egyptische grensbewaking en leden van Hamas, die de Gazastrook sinds een half jaar controleert, traden niet op tegen de mensen die de grens overstaken.
Gaza is door Israël van de buitenwereld afgesloten. Daardoor is er een grote schaarste ontstaan. Palestijnen die de grens oversteken kopen onder meer voedsel en brandstof in Egypte, meldde de BBC. Hamas had Egypte al diverse malen opgeroepen de grens te openen om de Israëlische blokkade te verlichten.
kreeg de naam 'Eeuwig zijn de verblijven van Teti', maar ondanks zijn naam werd de piramide in het oude Egypte al gebruikt als steengroeve.
De daltempel en processieweg werden reeds in de oudheid vernield en er is nog maar weinig onderzoek naar gedaan. Ze stonden zoals gewoonlijk ten oosten van de piramide en van de processieweg is alleen nog maar het einde zichtbaar.
De dodentempel was ook al in de Tweede Tussenperiode afgebroken en had hetzelfde grondplan als de dodentempel van Djedkare Isesi. Deze was gekenmerkd door een groot binnenhof en rondomrond waren er magazijnen.
De piramide was oorspronkelijk 52,2 meter hoog en elke zijde mat 78,5 meter. De piramide is zeer slecht bewaard.
Het plan van de piramide is zeer regelmatig: De ingang bevond zich in het noorden en er stond vroeger een kleine kapel bij. Via een ondergrondse gang kwam men dan in de vestibule. Ten oosten daarvan was een kapel met drie nissen en ten westen de eigenlijke grafkamer.
Deze bevat een grote sacrofaag uit behken-steen en op de grafkamer zijn er piramideteksten aangebracht, die wel zeer slecht zijn bewaard.
Vlakbij de piramide liggen nog enkele andere gebouwen
Mastaba van Mereroerka: familiegraf van de familie van Mereroerka, de vizier van Teti
Mastaba van Kagemni, graf van vizier Kagemni, die vizier was in het begin van Tetis regering
Mastaba van Anchmator
Mastaba van Tétiânkh Khem, graf van de prins, een zoon van Teti
piramide van koningin Choeit
piramide van koningin Ipoet
resten van piramide toegeschreven aan Merikara uit de 9e of 10e dynastie
van de jonge regisseur Khaled Youssef die in december 2007 uitgebracht werd.
De film doet het goed in de Egyptische bioscopen. In de scène zie je hoe een vrouw probeert de heldin van de film, een jonge arme vrouw, te verleiden. De heldin wordt gespeeld door de filmster Summaya Al-Khashab. Professoren van de islamitische Al-Azhar-universiteit in Caïro keerden zich in het openbaar tegen de film.
De film promoot homoseksualiteit en ontucht, vinden ze. Volgens een professor islamitisch recht zijn er in Egypte geen lesbiennes.
Hij ziet de film als een onderdeel van "een Amerikaans-zionistisch complot".
Tientallen Palestijnen zijn dinsdag in het zuiden van de Gazastrook de grens met Egypte gepasseerd ondanks verwoede pogingen van de Egyptische politie hen tegen te houden.
Het televisiestation al-Jazeera meldde dat bij de schermutselingen in Rafah is geschoten.
Bij de bestorming van de grenspost van Rafah, de enige die niet direct onder controle van de Israëli's staat, vielen in het gedrang ongeveer zestig gewonden volgens ooggetuigen.
Eerder op de dag slaagden Egyptische politieagenten er in ,onder meer met behulp van een waterkanon, om een bestorming van de grens door ongeveer veertig vrouwen en tien kinderen te keren. Zij slaagden er wel in de grens over te steken maar werden kort daarna gedwongen terug te keren.
Al sinds 1975 graven archeologen van het Rijksmuseum van Oudheden en de Universiteit Leiden in een Oud-Egyptisch grafveld bij Sakkara, een half uur van Cairo.
Begin 2007 stuitten ze daar op de overblijfselen van het graf van Ptahemwia, schenker des konings ten tijde van farao Achnaton (1353-1335 v. Chr.). De vondst is gedaan ten oosten van het graf van hogepriester Meryneith uit dezelfde periode, dat in 2001 door het Leidse team werd ontdekt. Het nieuw gevonden graf vormt een belangrijke aanvulling op de informatie over de zogenaamde Amarna-periode (genoemd naar Achnatons hoofdstad in midden-Egypte).
Het graf van Ptahemwia
Het graf van Ptahemwia heeft de vorm van een vrijstaande tempel met een poortgebouw, een binnenplaats met zuilgalerijen en een schacht naar de ondergrondse grafkamers, en drie naast elkaar gelegen kapellen. Het rechthoekige complex (10,5 bij 16 meter) grenst direct aan de voorhof van het graf van Meryneith. Net als de meeste Egyptische graven is het graf van Ptahemwia in het verleden al leeggeroofd.
De kleistenen muren van de bovenbouw staan nog twee meter overeind. Een deel van de bekleding met kalkstenen reliëfpanelen is bewaard. Hierop zijn afbeeldingen te zien van de grafeigenaar Ptahemwia, zijn vrouw Maia, priesters, ambtenaren, dienaren en muzikanten en scènes uit het dagelijks leven. Volgens de inscripties in het graf vervulde Ptahemwia de hoge hoffunctie van 'Schenker des konings, rein van handen'. In die hoedanigheid moet hij verantwoordelijk zijn geweest voor de verzorging van de farao met voedsel en drank.
Ptahemwia spreekt met twee lagere ambtenaren. Reliëf uit het graf van Ptahemwia.
Opvallend is dat een deel van het graf onvoltooid is gebleven. Of Ptahemwia voortijdig overleed of uit de gratie raakte, is tot dusver onbekend. Zijn naam betekent de god Ptah zit in zijn bark.
Pepi II was een farao van de 6e Dynastie. De koning was bekend onder de naam: Neferkare, Pipi en Phios door Manetho. Pepi II was een stiefbroer van Merenre I en zoon van Pepi I
Koning Pepi II komt als 6-jarige op de troon van Egypte, en zal er 94 jaar regeren in de 6de Dynastie (tot 2152 vC).
De koning staat bekend als de langstregerende monarch ooit, Pepi II regeerde 96 jaar althans volgens de Turijnse papyrus. Sommige archeologen twijfelen aan de 96 jaar omdat het wel heel lang was en dus ongeloofwaardig, er wordt ook gedacht dat het per ongeluk is omgehusseld, en dat hij eigenlijk maar 69 jaar heeft geregeerd. De koning leidde expedities naar de mijnen in Hat-nub en in de Sinaï. Hij voerde oorlog met Nubië, Libië en Azië en ging naar het land Poent toe.
De piramide van Pepi II werd gebouwd door de langst regende vorst Pepi II. De piramide was net zo groot als deze van zijn voorgangers uit de 6e dynastie, namelijk 52,5 meter. De piramide had een noordelijke ingang die uitkwam in een ondergrondse grafkamer met sarcofaag.
Er staat nog een bijpiramide en een dal- en dodentempel. De dodentempel had talrijke magazijnen. De daltempel is in zeer slechte staat.
AMSTERDAM - Buitenlandse artsen voeren vaak onnodige medische ingrepen uit bij toeristen, om zo de rekening op te krikken. Het aantal 'volstrekt onnodige' en 'onnodig dure' medische handelingen groeit elke zomer sterk.
Vooral in Griekenland en Turkije werden het afgelopen vakantieseizoen onnodige kosten in rekening gebracht, zo meldt de krant. Uit het onderzoek blijkt dat aan 11,7 procent van de behandelingen in Turkije een luchtje zit, terwijl in Griekenland met 10,7 procent van de behandelingen wordt gerommeld. Per jaar claimen ongeveer vijftigduizend Nederlandse toeristen gemiddeld zeshonderd euro bij hun verzekeraar voor medische kosten in het buitenland.
");
Diarree
In Egypte werden toeristen met een simpele reizigersdiarree per ambulance afgevoerd, waarna een ziekenhuisopname van twee dagen volgde. Kosten: duizend euro. In Turkije werd een Nederlandse toerist per ambulance afgevoerd, nadat hij in een zee-egel was gestapt. Het verwijderen van de naald kostte 680 euro, meldt de krant.
Het bontst maakte een ziekenhuis in Zuid-Afrika het: het haalde een Nederlandse vakantieganger niet alleen per helikopter op, maar bracht hem ook weer per helikopter terug naar zijn vakantieadres. De verzekeraar van de toerist draaide op voor de gepeperde rekening.
Een negentiende eeuws Franse wijnkannetje moest een paar honderd euro opleveren op een veiling in het Engelse Sommerset. Het bleek echter een schat uit het Egypte van de elfde eeuw
Een specialist in de kunst van die plaats en periode beschreef de ontdekking van het Egyptische kruikje als ,,de Heilige Graal van Egyptische kunst''. Hij schat de waarde op zeker 7 miljoen euro. Er zijn hooguit vijf andere stenen en kristallen lampetkannen van dit type over, berichtte het dagblad The Independent maandag op gezag van The Art Newspaper. De laatste die in de handel opdook werd in 1862 door een Brits museum gekocht.
De lampetkan uit de tijd van de Fatimieden is blijkens de veilingcatalogus niet herkend. Toch moet een anoniem gebleven bieder meer in het kannetje hebben gezien. Er werd 300.000 euro voor betaald. Dat was wel erg veel voor een 19e-eeuws Frans kannetje maar al met al een spotprijs.
is het graf van Pepi I, een farao uit de 6e dynastie. Tegenwoordig is de piramide een ruïne, maar men vermoedt dat hij ooit 52 meter hoog, en 78 meter lang (en en breed) was. Het is niet zeker wanneer de piramide is vernietigd, maar volgens teksten die bij de piramide zijn gevonden, was hij in de 19e dynastie nog in goede staat.
De piramide is grotendeels vernietigd, vermoedelijk door steendieven. Maar in de piramide, en in de complexen rondom hem, zijn nog een hoop goede ontdekkingen gedaan. Zo zijn er in de piramide verschillende stukken gereedschap gevonden. In de grafkamer lag een kapotte sarcofaag. Ook hier werd nog iets gevonden, namelijk een stukje mummie! Maar het was niet genoeg om te zien of het de mummie van Pepi was.
Ook lagen er stukjes van het linnen waar de mummie ooit in had gelegen, en scherven van de canopen Ook waren er beelden te vinden van vijanden, die met hun handen achter hun rug gebonden, geknield zaten. Deze werden gevonden op de open plaats voor de piramide, en waren waarschijnlijk om grafschenners af te weren. In het complex stond een kleine piramide, waarvan het nut niet bekend was, het is zeker dat er niemand begraven lag. De tempel voor de piramide lijkt te zijn afgekeken van die van Teti, de eerste farao van Pepi's dynastie.
Ten zuiden van de piramide van Pepi zijn zes kleinere piramides gevonden. Hier lagen de vrouwen van Pepi begraven. Ook lag er een prinses.
De Egyptenaren waren de meester- tovenaars van de antieke wereld.
De Egyptenaren waren de meester- tovenaars van de antieke wereld.
Men zei dat er 'tien maten magie aan de wereld werden gegeven.
Egypte nam er negen, de rest nam er één.
' Egyptische magie ontwikkelde zich tot een complex geheel. Je vindt er het geloof in reïncarnatie in terug, maar ook de overtuiging dat er goddelijkheid schuilt in levende én levensloze dingen.
De Egyptenaren waren de eersten om magie in types op te delen: 'ua' of 'lage magie' was magie voor de fysieke wereld van gezondheid, geld en geluk. 'Hekau' of 'hoge magie' had te maken met de ziel.
Egyptische magie is grotendeels tot ons gekomen via 'Het boek van de doden' Dat boek is een rijke bron van bezweringen, rituelen en toverspreuken om gevaar en kwaad af te wenden tijdens de lange reis van de ziel in het hiernamaals.
Voor de Egyptenaren bevatten woorden toverkracht.
Om die te bewaren werden hiërogliefen gevormd/ Eén van die hiërogliefen, het Oog van Horus, wordt vaak gebruikt in de Egyptische toverkunst.
Horus was de zoon van de twee belangrijkste goden, Osiris en Isis. Osiris' broer Seth doodde Osiris uit jaloezie. Horus wilde zijn vader wreken. Hij viel Seth aan, maar tijdens het gevecht stak Seth hem een oog uit.
Het oog werd in het oude Egypte beschouwd als een symbool voor de ziel. Zonder dat oog zou Horus nooit in het hiernamaals toegelaten worden. Thoth, de god met het vogelhoofd die heerste over de dag des oordeels, gaf Horus zijn oog terug in de vorm van een amulet.
Om de toegang tot de onderwereld veilig te stellen gaven de Egyptenaren hun doden kostbare amuletten mee waarop een oog was afgebeeld.
Het gebeurt soms wel eens dat toeristen een kameel kopen in Egypte .... probleem is dan nog een naam te vinden.
Daarom dit filmpje hieronder... KLIK op WADISDA
dan kan je het bekijken en daarna zelf versturen naar anderen
Dag Andre,
Ik heb al veel gezien op internet, maar dit vond ik toch wel héél straf. t Is een grappig filmpje over twee mensen. En let op: t gaat ook over jou. Benieuwd wat het is? Klik dan gewoon even door.
Port Ghalib: Egyptische droom van water en woestijn eindelijk werkelijkheid
Port Ghalib: Egyptische droom van water en woestijn eindelijk werkelijkheid
Port Ghalib, het droomresort van Sun International op de grens van de Egyptische woestijn en het azuurblauwe water van de Rode Zee, is klaar. Na een aanloop van jaren en een lange, hectische bouwperiode opende het, met een kleine vertraging, op 15 januari, zijn deuren. Ook voor gasten uit Nederland, die er hun ogen zullen uitkijken. TourPRess nam alvast een voorproefje
De entree van het Palace Hotel, het meest prestigieuze van het resort Port Ghalib. Het staat als een fort aan de Rode Zee. Het biedt aan zijn gasten alle denkbare luxe: privé-zwembad, 24 uurs persoonlijke verzorging, een unieke zoutwaterlagune en een fantastische internationale keuken, die wordt gerund door de jonge Zuidafrikaanse sterrenchef Dallas Orr.
Een eigen, per mobiel bereikbare, butler voor dag en nacht, home-made chocola zoveel je wilt en dagelijks een nieuwe, exclusieve, beleving in je bad en in je bed. En dat zijn nog maar een paar voorbeelden van de weldadige wereld van luxe, die het nieuwste resort van het Zuid-Afrikaanse hospitality concern Sun International zijn bezoekers te bieden heeft.
Als een vorst In de weelderige suites van het Palace Hotel in Port Ghalib in Egypte heb je als gast een leven als een vorst. En ook in de rest van het uitgestrekte vakantiecomplex op de grens van de Noord-Afrikaanse woestijn en het zoute water van de Rode Zee zal het geen enkele toerist ook maar aan iets ontbreken.
De marina biedt plaats aan circa 1000 zeewaardige jachten en is van alle moderne faciliteiten voorzien. Port Ghalib fungeert ook als internationale aankomsthaven.
De restaurants, waarvan er vele zijn in Port Ghalib, zijn sfeervol van inrichting en architectuur, het personeel is hartelijk en gastvrij en er wordt goed en creatief gekookt.
Straks, als in 2012 het reuzenresort van negen toeristendorpen' met samen zo'n 24 hotels helemaal gereed is, zorgt een unieke en nog nooit eerder vertoonde combinatie van Arabisch kapitaal, Zuid-Afrikaans management en Egyptische dienstbaarheid voor één van 's werelds meest luxueuze woestijnparadijzen aan zee.
Luxor, waar je idylllisch kunt varen op de Nijl, ligt op behoorlijk grote afstand van Port Ghalib, maar een uitstapje is goed te doen, zeker als je er twee dagen voor neemt of er in de toekomst vanuit Port Ghalib mogelijk per helicopter naar toe kan.
Vlakbij de Zuil van Pompeius vinden we een bijzondere plek die uitstekend geschikt zou zijn voor een griezelige horrorfilm. De Kom al-Sjoegafa-catacomben zijn een complex van verschillende tomben die vroeger de grootste Romeinse begraafplaats van Egypte was.
Via een wenteltrap komt u in een spookachtige ruimtes waar het erg donker kan zijn. Op de eerste verdieping is onder andere een eetzaal te vinden waar men feesten vierden ter herinnering aan de overledenen. Op de tweede laag van het complex is een grote centrale tombe te vinden. Aan beide zijden van deze hal staan leistenen beelden die waarschijnlijk de doden moeten voorstellen.
Wat opvalt wanneer u door de Kom al-Sjoefaga-catacomben dwaalt is de mengeling van verschillende stijlen. Op weg naar buiten ziet u twee figuren voor de deur die de Egyptische goden Anoebis en Sobek voorstellen, maar opvallend genoeg zijn gekleed als Romeinse legionairs. Doordat het licht nog wel eens wil uitvallen is het niet onverstandig om een zaklamp mee te nemen wanneer u afdaalt.
Een andere tombe die een bezoek waard is ligt in de oude wijk Al-Anfoesji in het hartje van Alexandrie.
17 januari 2008 (MO) - In Egypte is corruptie letterlijk dagelijks brood.
Al jarenlang kunnen Egyptenaren goedkoop brood kopen dankzij subsidies van de overheid. Het steeds groter wordende informele netwerk rond de broodmarkt plaatst de regering voor een enorme uitdaging.
De krant International Herald Tribune pakte woensdag 16 januari uit met een reportage over de door de overheid gesteunde broodmarkt in Egypte.
Klanten verkopen het voordelige, gesubsidieerde brood vaak door aan dubbele prijs en bakkers boeken grote winsten door de waren die ze van de overheid krijgen op de zwarte markt te verhandelen.
De regering staat voor de uitdaging om het systeem van broodsubsidiëring, dat levensnoodzakelijk is voor de 80 miljoen inwoners, te herstellen zonder sociale chaos te veroorzaken.
Brood is leven
In de Egyptische variant van het Arabisch wordt brood aish genoemd, wat letterlijk "leven" betekent. Het woord reflecteert het belang van brood in het leven van de Egyptenaren.
Rond de tweede Wereldoorlog begon de Egyptische staat producten zoals brood, suiker en thee, te subsidiëren. Toen Gamal Abdel Nasser en zijn militaire bondgenoten de monarchie omverwierpen, was de staat heel sterk afhankelijk van de subsidies om de sociale orde te bewaren.
Er braken rellen uit toen de overheid in 1977 de subsidiëring van brood probeerde af te schaffen. Daarom steunt de Egyptische staat vandaag nog steeds de productie en de verkoop van brood, wat een jaarlijkse kost van ongeveer 3.5 miljard dollar met zich meebrengt.
In het algemeen spendeert de Egyptische overheid meer aan subsidies, onder andere voor benzine, dan aan gezondheidszorg en onderwijs.
Gevolgen van corruptie
Corruptie is, naast de hoge kosten voor de staat, het tweede probleem dat in de hand gewerkt wordt door het systeem van broodsubsidiëring. Het systematische bedrog dat gepaard gaat met de broodhandel, heeft volgens regeringsleden en politieke experts voelbare negatieve gevolgen.
Het ondermijnt het geloof in de regering, ontmoedigt investeerders en versterkt het elk-voor-zich-gevoel.
Volgens Abdallah Badawy Aboul Magd, het hoofd van het Provisie Administratiekantoor in Giza, is er recentelijk meer corruptie omdat de prijzen van tarwe en andere basisproducten sterk gestegen zijn. Om het probleem aan te pakken, is er een pilootproject opgestart waarbij de productie en distrubutie van brood afzonderlijk gebeurt. Op die manier kunnen we bakkers dwingen om de volledige voorraad bloem te gebruiken voor de productie van brood.
Ongeveer 45 procent van de Egyptenaren moet overleven met slechts twee dollar per dag.
In 2007 stond Egypte op nummer 105 in de ranglijst van Transparency International, die 180 landen ordent van minst naar meest corrupt volgens de mening van de inwoners. Dat betekent een grote achteruitgang ten opzichte van 2006, toen het land op nummer 70 stond.
Resolutie Europees Parlement zet kwaad bloed in Egypte
Resolutie Europees Parlement zet kwaad bloed in Egypte
17/01/2008 16:37
Een resolutie van het Europese Parlement over de mensenrechten in Egypte en de wapensmokkel naar de Palestijnse gebieden is bij de Egyptenaren in het verkeerde keelgat geschoten. Het ministerie van Buitenlandse Zaken in Kaïro heeft donderdag de ambassadeurs van de 27 EU-lidstaten op het matje geroepen.
"De ambassadeurs van de 27 lidstaten van de Europese Unie zijn geconvoceerd om hen te informeren dat Egypte de ontwerpresolutie over mensenrechten in Egypte volledig verwerpt", zo deelde woordvoerder Hossam Zaki mee.
Volgens Zaki aanvaardt het ministerie niet dat de EU een oordeel velt over de mensenrechten in Egypte, "net zoals Egypte andere landen niet de les spelt over hun binnenlandse aangelegenheden".
Woensdag had voorzitter Fathi Surur van het Egyptische parlement er al mee gedreigd, de banden met het Europese Parlement te verbreken als Straatsburg de ontwerpresolutie goedkeurde.
Surur sprak over "een flagrante inmenging in de binnenlandse zaken van Egypte".
Veel indruk heeft het Egyptische offensief niet gemaakt: de resolutie is donderdagmiddag gewoon goedgekeurd. (DWM)
Als de wet er door komt, wil Egypte copyrights verkrijgen op haar architectonische schatten. Wie dan een piramide of sfinx kopieert, kan een claim van het Noord-Afrikaanse land verwachten. Het moet echter wel een exacte kopie van een stuk erfgoed zijn.
Zahi Hawass, de hoogste baas wat betreft antieke kunst in Egypte, zei dat het niet verboden wordt om geld te verdienen aan bewerkingen van de monumenten tenzij de bouwwerken exact worden gekopieerd. Hawass maakte echter niet duidelijk wat onder een exacte kopie verstaan wordt.
Luxor in Las Vegas
Luxor in Egypte
Zondag stelde de krant Al-Wafd dat het piramidevormige Luxor Hotel in Las Vegas een deel van zijn winst zou moeten afstaan aan de Egyptische stad, waar het naar vernoemd is. Luxor, het voormalige Thebe, herbergt trekpleisters als de Vallei der Koningen.
Toch trekt het origineel een stuk minder bezoekers dan de speelse variant in de VS: 6 miljoen tegenover 35 miljoen. Het hotel zou volgens Hawass geen problemen krijgen met de nieuwe wet. Het gebouw mag volgens hem dan wel gebaseerd op de vorm van het Egyptische bouwwerk, maar valt niet aan te merken als een exacte kopie.
De Palestijnse president Mahmoed Abbas heeft gisteren gedreigd om af te treden als Israël de aanvallen op Gaza niet staakt. Aftreden is het enige middel dat de gematigde Abbas heeft om de Israëliërs onder druk te zetten, omdat hij hun vredespartner is en zijn vertrek zeker tot chaos zal leiden op de Westelijke Jordaanoever en mogelijk zelfs de weg effent voor een Hamascoup daar.
De strijd rond Gaza is opgelaaid nadat bij een Israëlische actie dinsdag negentien Palestijnen zijn gedood. Volgens Israël zijn die acties bedoeld om een einde te maken aan de Palestijnse Kassambeschietingen op het zuiden van Israël, maar het gevolg is dat de Palestijnen de raketaanvallen slechts hebben verhevigd, in reactie op de Israëlische aanvallen.
Israël houdt de Gazastrook in een economische wurggreep sinds de machtsovername daar door de islamitische Hamas. Gisteren besloot het ook de grenzen te sluiten en voor enkele dagen geen basisgoederen meer door te laten. Op gewone werkdagen kwamen tot nu toe, volgens de VN, gemiddeld 120 vrachtwagens met voedsel en humanitaire hulp de Gazastrook binnen.
De Israëlische acties hebben intussen geleid tot een toenadering tussen de Palestijnse president Abbas en de zijnen (van Fatah) die over de Westoever regeren en Hamas voor het eerst sinds in juni de milities van Hamas Fatah uit Gaza verdreven. Vooral de vele Palestijnse slachtoffers hebben Abbas in een onmogelijke positie gebracht, omdat hij wel onderhandelingen met Israël voert en nu door Hamas in Gaza wordt uitgemaakt voor collaborateur en medeplichtige aan de bloedbaden. Ook beschuldigen Hamasleiders Israël en Abbas ervan de acties tegen Gaza te hebben besproken met de Amerikaanse president Bush, die net op visite was. Vandaar dat Abbas die overigens zelf gekant is tegen de raketbeschietingen op Israël, juist omdat die als boemerang tegen de Palestijnen werken deze week Hamasleider Mahmoed Zahar belde om hem te condoleren. Zahars zoon was dinsdag bij de Israëlische actie gedood. Het was voor het eerst dat er weer contact was tussen Abbas en de Hamasleiding. Een vooraanstaand Fatahleider riep gisteren op de situatie aan te grijpen om verzoening te bewerkstelligen tussen Fatah en Hamas.
Levensbelang
Een uitgebreid netwerk van tunnels tussen Rafah en Egypte is voor de Palestijnen in de Gazastrook de voornaamste route voor de import van goederen.
Zo slaagt het islamitische Hamasregime er in om de economie draaiende te houden en het Israëlische beleg te overleven. Volgens Israël hebben de tunnels Hamas indertijd geholpen zich zwaar te bewapenen, waardoor het in juni 2007 in staat was Fatah te verjagen. Ook importeert Hamas onderdelen voor de raketten die vanuit de Gazastrook op Israël worden afgevuurd. Volgens Israëlische zegslieden zijn via de tunnels ook militaire deskundigen uit Iran binnengesmokkeld, en Palestijnen die in Iran een opleiding hebben gekregen.
Hoewel Israël, toen het nog over het gebied heerste, ook nooit echt greep kreeg op de vele tunnels, beschuldigt het met name Egypte ervan te weinig tegen de smokkelroutes te doen.
Het leidde onlangs tot een diplomatiek incident, waarbij de Israëlische minister van buitenlandse zaken openlijk naar Egypte uithaalde en Caïro Israël ervan beschuldigde het Amerikaanse Congres ertoe aan te zetten de jaarlijkse steun aan Egypte te beperken.
Egypte is bezorgd over de voortschrijdende verslechtering van de positie van etnische en religieuze minderheden in Europa.
Het fenomeen van vreemdelingenhaat en de discriminatie van islamieten grijpt onrustbarend om zich heen in verscheidene delen van Europa.
Dit staat in een laat op donderdag verspreide verklaring van het Egyptische ministerie van Buitenlandse Zaken.
De verklaring citeert onder meer een rapport van de OVSE dat stelt dat islamieten in Europa lijden onder discriminatie vooral in het onderwijs, bij huisvesting en door het gebruik van stereotypes als 'moslims zijn terroristen of extremisten'.
Het is wel heel erg lang geleden, een hoog beschavingsniveau in Egypte. Daar is weinig van over. Wat piramides, toerisme. Opbouwende kritiek is welkom in het land waar schendingen van de mensenrechten routine zijn geworden. Maar dat is niet waar. De Egyptenaren zijn gekwetst door kritiek uit Europa. Boos. Woedend.
Dat wordt dus weer mensen opsluiten zonder proces, zoals gebeurt met homos enkel omdat ze homo zijn, en de agressie ontladen tijdens een martelpartij. In Egypte zijn ze kwaad op het Europees Parlement (EP).
Sterker, nog voor het Parlement had gesproken waren ze al furieus. Met de zon hoog in de wolkenloze lucht kwam het bericht over de EP-resolutie die was aangenomen. Het gaat niet goed met de burger- en politieke rechten, staat te lezen in die resolutie. Het document is vooral een papieren tijger. Toch bereikte het Euroscepticisme in het land aan de Nijl een kookpunt. Hoe is het dan gesteld met de rechten in Egypte?
En hoe is het land weer op te nemen in de vaart der volkeren?
Mensenrechten zijn niet volledig in cijfers te vangen, natuurlijk. Toch geeft Freedomhouse een aardige impressie van de situatie in Egypte.
Deze niet-gouvernementele organisatie beoordeelt een maatschappij op een schaal van 0 tot 7, met 0 als de zwakste score en 7 als de hoogste. Burgerrechten, als voorbeeld, zijn verdeeld in vier categorieën.
Dit zijn de scores:
Bescherming tegen staatsterreur, zoals gevangenneming zonder reden en/of marteling: 1.14
Gelijkwaardigheid van seksen: 2.25
Rechten van etnische, religieuze en andere groepen: 2.75
Vrijheid van bijeenkomst en vergadering: 1.8
Er zijn nog meer teleurstellende cijfers te vinden, maar dit geeft alvast een beeld van het land in noord Afrika. De vraag is dan of Freedomhouse en het Europees Parlement niet een cultureel bepaald oordeel vellen over een samenleving die simpelweg anders is. Het antwoord is: ja. De rechtstaat en democratie zijn niet overal gemeengoed. Marteling en uitsluiting zijn gebruikelijk in grote delen van de wereld. Wat heeft Europa dan te zeggen over Egypte?
Dat heeft te maken met het zogenaamde Euro-mediterraan Partnerschap.
De landen van de Europese Unie en 10 mediterrane partners hebben in 1995 een verdrag ondertekend en dit later opnieuw bekrachtigd. Het verdrag kent een politieke, economische en sociale dimensie.
Een onderdeel van het partnerschap is de Europese mensenrechtenclausule. Als een land, zoals Egypte, zich niet houdt aan deze clausule kan de Unie besluiten tot een sanctie. Een sanctie betekent meestal het stopzetten van ontwikkelingshulp, maar ook het selectief weigeren van visums behoort tot mogelijkheden, bijvoorbeeld. Egypte ontvangt 148 miljoen per jaar van de Europese Commissie.
Het geld en de clausule vormen de reden voor het oordeel over Egypte. Of dit oordeel enige consequenties heeft, valt zeer te bezien, maar kwetsend was het wel.
De woede van de Egyptenaren is trouwens niet cultureel bepaald. Het is erg warm in noord Afrika. Er hoeft maar iets te gebeuren of de vlam slaat in de pan. De laatste vraag blijft wel van groot belang: hoe is de positie van de homos in het land te verbeteren?
In deze tijden van hard tegen hard is een ludieke actie wel op zijn plaats. Toegegeven, ook dit is een schoktherapie, maar dan heel fleurig en uitbundig.
Dit is het plan. De roeiploegen van de Gay Olympics houden een wedstrijd over de Nijl, met ontbloot bovenlijf, gevolgd door een kilometerslange Gay Pride Parade in boten met enorme opblaasdildos en gebronsde mannen. Indianenpakjes, verentooien, Gerard Joling, bouwvakkers, veel rosé en travos met lange wimpers. In de grootste roze boot, achter een witte piano, met een kleurig pakje en bijpassende bril, zit Elton John te spelen. Verder is een bombardement van hadtasjes te overwegen.
Daar worden ze vast weer vrolijk van, die boze mannen in Egypte.
De blauwe lotusbloem (Nymphaea caerulea) staat ook bekend als Blauwe waterlelie of Egyptische lotus. Deze waterplant groeit aan de randen van meren en rivieren. De oude Egyptenaren beschouwden de waterlelie als een heilige plant.
De god van de Blauwe waterlelie was Nefertem. Hij bracht de bloem als offer aan de zonnegod Ra om de pijn van diens oude lichaam te verzachten. De Egyptenaren waardeerden de prettige geur van plant, maar ook voor de genezende eigenschappen. Er zijn veel afbeeldingen waarop vrouwen de bloem vasthouden en de goddelijke geur opsnuiven. Vandaag de dag gelooft men dat de plant ook als recreatieve drug werd gebruikt door het drenken in wijn.
Effecten
Blauwe lotus heeft zowel een verdovend als een euforisch effect, zoals cannabis of codeïne, en is in hogere dosis licht hallucinogeen. Men zegt dat de bloem ook de sexualiteit en opwinding verhoogt, en een soort Viagra-effect zou hebben.
Gebruik
Voor het maken van Blauwe Lotusthee, doe je ongeveer 5 gram in heet water. Voor de traditionele Egyptische drank, laat je de plant enkele uren weken in wijn. Gebruik ongeveer 5 gram per fles. Gebruik niet te veel: Blauwe lotus maakt de wijn bitter en moeilijk drinkbaar.
Welke invloed had de mythe van Osiris op de feesten van de oude Egyptenaren?
Welke invloed had de mythe van Osiris op de feesten van de oude Egyptenaren?
Volgens de Egyptische mythologie heerste de god Osiris als koning over Egypte, toen hij door zijn jaloerse broer Seth vermoord werd en in stukken gesneden. Osiris' vrouw Isis zocht de stukken weer bij elkaar en wist hem tot leven te wekken. Daarna werd hij koning van het dodenrijk.
Daarom geldt Osiris als hét symbool van de wedergeboorte: niet alleen de wedergeboorte van stervelingen na hun dood, maar ook de jaarlijkse wedergeboorte van de natuur.
De mythe van Osiris lag ten grondslag aan een landelijk festival, namelijk het Feest van de Landbouw dat jaarlijks gevierd werd. Het feest dat enkele weken bestreek, is beschreven in diverse bronnen, maar de bekendste is de papyrus Jumilhac (ca. 100 v. C.). De bron stamt uit een vrij late periode van het oude Egypte, maar het festival, of in ieder geval de uitgevoerde rituelen, bestond waarschijnlijk al veel langer.
Gedurende het festival werd o.a. een beeltenis van Osiris gevormd met graan of gerst en vervolgens besproeid. Het ontkiemen van het zaad werd geassocieerd met het tot leven komen van Osiris, nadat zijn ledematen (die volgens de mythe verspreid waren over heel Egypte) bijeen waren gebracht. Het bijeen brengen van die ledematen werd ook geassocieerd met dagen van het feest. Van de 19e tot en met de 30e dag werd er iedere dag een deel van het lichaam teruggevonden. Dat gebeurde niet letterlijk; het zullen waarschijnlijk rituele aangelegenheden zijn geweest. Op de laatste dag werd ook de djed- zuil, symbool voor de ruggengraat van Osiris, opgericht. Dit was wederom een symbool van het weer tot leven komen van Osiris.
Een ander beroemd feest is het Choiak ( of Khoiak) festival, dat van de 12e tot en met de 30e dag van de maand Choiak(4e maand) werd gevierd. De belangrijkste bron hierover is een Osiriskapel op het dak van de tempel van Dendera (ca. 100 n.Chr.). Aan het begin van dit feest werd er ook een beeltenis van Osiris gemaakt van graan of gerst. Nadat het besproeid werd, werd het gebalsemd en gekleed en uiteindelijk zelfs gewikkeld in zwachtels en begraven. Op de 30e werd ook hier de djed-zuil opgericht.
Vóór het moment van de schepping was de wereld eenvormig, ongedifferentieerd, passief, duister. Met de schepping kwam de veelheid, de energie, het licht, het uiteenvallen in tegendelen. De schepping deed een orde ontstaan, Ma'at genoemd, die steeds weer verdedigd moet worden tegen de machten van de chaos.
Stamboom van de goden
Het ontstaan wordt door de Egyptenaren meestal voorgesteld als het verrijzen van het eerste land uit de oerwateren. Veroorzaker is de goddelijke wil die in het water aanwezig was. Ook de zon speelt in het scheppingsverhaal een grote rol, en wordt vaak als de oergod Atoem gezien.
Een van de bekendste scheppingsverhalen uit het oude Egypte vertelt dat Atoem uit de oerwateren verrees, waarna hij uit zijn zaad luchtgod Sjoe en vochtigheid Tefnoet liet ontstaan. Vervolgens verwekten Sjoe en Tefnoet Aarde en Hemel, in de gedaantes van Geb en Noet. Geb en Noet verwekten Osiris, Isis, Seth en Nephtys, waarmee het negental oergoden compleet was.
Osiris en Isis kregen Horus als zoon, die de eerste farao van Egypte was. De farao werd dan ook gezien als afstammeling van de goden.
Oergod Amon
In de periode die wordt aangeduid als het Nieuwe Rijk (1550-1070 voor Chr.) is het vooral de god Amon die als schepper van alles wordt vereerd. Hij was de belangrijkste van een achttal goden, die in een gezamenlijke krachtsinspanning de oerheuvel opwierpen. In een plotselinge uitbarsting van energie schiep Amon vanuit het niets de oermaterie, waaruit ditzelfde achttal goden ontstond. Na de schepping ontwikkelde Amon zich tot zonnegod, en werd hij het belangrijkste object van verering.
Ook de mensen, dieren en planten zijn geschapen door de goden. De mens werd uit klei gevormd, op de pottenbakkersschijf van de god Chnoem.
Een van de Egyptische scheppingsverhalen vertelt dat op een gegeven moment de mensen in opstand kwamen tegen hun heerser, de zonnegod, die uiteindelijk naar de hemel vluchtte. Daarop deden dood en ziekte hun intrede. De zon moet 's nachts sterven en strijd leveren, om de schepping iedere keer weer te vernieuwen.
Een plant die in verband werd gebracht met de schepping, is de blauwe lotus, die overal in Egypte groeide. De lotus opent zich bij het opkomen van de zon en sluit zich weer als de zon ondergaat. De Egyptenaren dachten dat de zon ooit uit een lotus was ontstaan, nadat de bloem uit het oerwater was opgekomen. De geur van de lotus, welriekend als de goden zelf, zou nieuwe levenskracht geven
Armant ligt ongeveer 20 kilometer ten zuiden van Luxor en werd in het Oude Egypte 'Iuny' genoemd en was één van de belangrijkste plaatsen voor de cultus van de god Montu.
Tot aan het begin van de 18e Dynastie van Egypte was Armant de hoofdstad van de vierde nome van Opper-Egypte.
De moderne naam Armant is afgeleid van het Oud-Egyptsiche 'Iunu-Montu'
Ten zuiden van Thebe(Luxor) werd rond 40 v.Chr. in Armant een tempel opgericht onder Cleopatra VII waarvan tegenwoordig geen spoor meer rest
De wetenschappers van Napoleons expeditie zagen de tempel nog in volle glorie
Een halve eeuw later werd hij neergehaald en werden de steenblokken gebruikt voor de bouw van een suikerfabriek.
Sommige onderzoekers en enkele overenthousiaste wetenschappers geloven dat er bewijzen zijn die suggereren dat de mensheid het vliegen al in een véél eerder stadium onder de knie had. Zo veel eerder zeggen zij, dat de kennis van deze technologie verloren is gegaan en terecht is gekomen in oude verhalen waarin de avonturen van de mens in het luchtruim in het rijk der mythen zijn beland. Laten we eens kijken naar de dingen waarvan beweerd wordt dat het bewijzen zijn (intrigerende voorwerpen, gravures, inscripties en legenden) en die zouden verwijzen naar de waarheid omtrent het vliegen van de mens.
Het Egyptische vliegtuig
In 1898 werd een vreemd, 15 centimeter groot houten voorwerp gevonden in een tombe bij Sakkara in Egypte dat dateert uit 200 voor Christus.
Het voorwerp had een romp, vleugels van 17,5 centimeter die licht naar beneden gebogen waren, een roer en een staart. Het leek veel op een modern vliegtuig. Maar aangezien er in die tijd nog geen vliegtuigen waren uitgevonden werd het gemerkt als zijnde een model van een vogel. Het voorwerp werd vervolgens in de kelder van een museum in Caïro opgeslagen.
Het voorwerp werd vele jaren later door Dr. Khalil Messiha, een specialist op het gebied van oude modellen, herontdekt. Volgens Messiha en anderen die het voorwerp hebben bestudeerd, bezit het de kenmerken van hoog ontwikkelde aerodynamica, zoals de moderne zweefvliegtuigen die erg weinig energie nodig hebben om in de lucht te blijven. De gebogen vleugels worden tegenwoordig vanwege hun grote draagvermogen veel toegepast. Een dergelijk ontwerp werd onder andere ook toegepast bij de bouw van de Concorde.
Was het misschien een stuk kinderspeelgoed? Of was het een schaalmodel van een vliegtuig dat de Egyptenaren wilden gaan bouwen, of hebben gebouwd? Als ze het vliegtuig op ware grootte hebben gebouwd, bestaat er geen bewijs voor. Er zijn geen vliegtuigen op ware grootte gevonden in welke tombe dan ook.
De hiëroglief van Abydos
Wat nog meer vraagtekens oproept dan het modelvliegtuig zijn de raadselachtige tekens die door Dr. Ruth Hover gevonden zijn in de tempel van Abydos, Egypte. Hover fotografeerde een paneel van een muur dat tevoorschijn kwam nadat een overlappend paneel in stukken brak. Het oudere deel van de muur toonde afbeeldingen die veel lijken op moderne vliegtuigen van opzij bekeken.
Een afbeelding lijkt veel op een moderne helikopter, terwijl andere afbeeldingen geïnterpreteerd kunnen worden als vliegtuigen, hovercrafts en zelfs vliegende schotels.
Toen de foto's van de afbeeldingen voor het eerst in de openbaarheid kwamen, werd er verondersteld dat ze digitaal bewerkt waren om zodoende een sensationele grap uit te halen. En inderdaad waren sommige foto's geretoucheerd om de uiterlijke details van de vliegende voorwerpen naar voren te halen. Maar zelfs de niet-aangepaste foto's leken de erg modern uitziende figuren niet te verhullen.
Maar misschien bedriegt het oog ons. Het officiële standpunt van de archeologen is dat de afbeeldingen niets meer of minder zijn dan elkaar overlappende hiërogliefen.
is een van de belangrijkste figuren voor de ontdekking van tempels en graven in het Oude Egypte. Hij wordt beschouwd als de algemene voorloper van de Egyptologie en heeft ervoor gezorgd dat het Oude Egypte enorme bekendheid kreeg in het Westen.
Transport du buste de Memnon au bord du Nil. In Belzoni "Voyage en Egypte" 1818.
Le temple d'Abou-Simbel. 1818. In Belzoni "Voyages en Egypte".
Le temple de Karnak. Belzoni, 1818 "Voyage en Egypte".
Voordat de eerste nomadische mens zich rondom de Nijl en andere vruchtbare Afrikaanse gebieden ging settelen volgden ze zo'n 5.000 jaar woestijnregens. Dat maakten Duitse archeologen bekend in een interview met BBC News.
De nomaden volgden de regen omdat deze gebieden van de droge woestijn vruchtbaar maakte. De strijd om eten en drinken is in de broeierige zandvlaktes van twee miljoen vierkante kilometer nog steeds een actief gebeuren, sinds de Sahara 6.000 jaar geleden plotseling opdroogde.
Een andere markante gebeurtenis vond zo´n 10.500 jaar geleden plaats. Het was al enkele duizenden jaren extreem droog en eensklaps veranderde het klimaat. Er ontstonden moessonregens en gebieden waren weer van groen voorzien.
Volgens de onderzoekers zijn net dit soort klimaatveranderingen de drijfveer achter de menselijke evolutie.
In de vernieuwde landenreeks Te Gast In zijn pocketedities verschenen over Egypte en Guatemala & Honduras. Deze uitgaven bevatten artikelen van auteurs die een speciale band hebben met de landen en daarover levendig en met kennis van zaken schrijven. De boekjes bevatten veel nuttige reistips.
Te Gast In: Egypte Voor schrijfster en fotograaf Arita Baaijens is Egypte een surrealistisch sprookje, een land waar heden en verleden geruisloos in elkaar overlopen. In Cairo laat ze zich door plaatselijke bewoners leiden naar historische plaatsen en kleurrijke buurten. Ook ontmoet ze in de hoofdstad enkele vooraanstaande Egyptische schrijvers.
Daarnaast schrijft de woestijnreizigster over het leven in de oases in de Westelijke Woestijn en speciaal over Dachla, haar favoriete oase waar ze na een ongeluk fantastisch werd opgevangen door gastvrije bewoners.
Behalve samensteller Arita Baaijens komen nog vijf andere auteurs aan het woord. NRC-correspondent Alexander Weissink schrijft over de Nijl, de levensader van Egypte die momenteel ernstig bedreigd wordt.
Strooptocht Culinair journaliste Janny de Moor gaat in de Caireense wijk Darb el Achmar op strooptocht naar kruiden, drankjes en andere lekkere gerechten. Antropologe Gerda Sengers bezoekt in Cairo een van de laatste badhuizen en laat zich daar door de wasvrouw stevig onderhanden nemen.
Archeologe Jolanda Bos-Seldenthuis staat stil bij de afbraak en verplaatsing van het dorp Qurna nabij Luxor, dat gebouwd is op graven uit het oude Egypte. Zij houdt een pleidooi voor Qurna als cultureel erfgoed.
Bedoeïnen Yvonne Hajunga tot slot neemt de lezer mee naar het hart van de Sinaï waar ze je laat kennismaken met de Gebelieh, een bedoeïenenstam die hecht aan tradities.
Informatie: TE GAST IN Egypte (pocket) 13e druk januari 2008, 80 pag., ISBN 978 90 76888. Prijs 8,95
Het aantal Belgen dat zich laat vaccineren alvorens op reis te vertrekken, is spectaculair toegenomen. Lieten zich in 1989 nog 6.570 reizigers inenten, dan waren er dat vorig jaar al 16.500. Dit blijkt uit cijfers van het Instituut voor Tropische Geneeskunde.
In het vaccinatiecentrum van het Hasseltse Virga Jesseziekenhuis constateert men een stijging van 30 procent in drie jaar.
BETEKENIS VAN NAMEN VAN EGYPTISCHE MANNEN uit de oudheid - deel 3/3
NEBAMEN "Amun is the Lord" NEFER "Beauty" or "Goodness" NEFEREFRE "His Beauty is Re" NEFERHOTEP "Peace is Good" NEFERMAAT "Truth is Good" NEHESY "Nubian" NESIAMEN "He Belongs to Amun" NESKHONS "He Belongs to Khonsu" NESPTAH "He Belongs to Ptah" NETJERIKHET "Divine Body" NIANKHPEPY "His Life Belongs to Pepy" NIANKHPTAH "His Life Belongs to Ptah" PABEKAMEN "The Servant of Amun"
PANEB "The Lord" PARAMESSE "Son of the Re" PASEBAKHAEMNIUT "Shining Star Above the City" PASHEDU "Shining" PENAMEN "He Who Belongs to Amun" PENNUT "He Who Belongs to Nut" PENTAWER "He Who Belongs to Weret"
PEPY (no meaning known) PEPYNAKHT "Pepy is Strong" PIANKHI "The Living One" PINEDJEM "The Lovely One" PTAHHOTEP "Ptah is Pleased" PTAHMOSE "Child of Ptah" PTAHSHEPSES "Ptah is Majestic" RADJEDEF "Re is His Strngth" RAHOTEP "Re is Pleased" RAMESSES "Child of Re" RAMOSE "Child of Re" RANEFER "Re is Beautiful" RAUSER "Re is Strong" RAWER "Re is Great" SAMONTU "Son of Montu"
SEKHEM "Strong" SEKHEMKHET "Strong of Body" SENENMUT "Brother of Mut" SENNEDJEM "Lovely Brother" SENNEFER "Good Brother" SENUSERT "Brother of Usert"
SETEPENAMUN "Chosen of Amun" SETEPENRE "Chosen of Re" SETHEMWEYA "Seth in the Divine Bark" SETHI "He Belongs to Seth" SETHNAKHT "Seth is Powerful" SHEPSESKAF "Holy of Soul" SHEPSESKARE "Holy is the Soul of Re" SIAMUN "Son of Amun" SIATUM "Son of Atum" SIHATHOR "Son of Hathor" SIMUT "Son of Mut" SIPTAH "Son of Ptah"
SOBEKHOTEP "Sobek is Pleased" TETI (no meaning known) THUTMOSE "Child of Thot" TUTANKHAMEN "Living Image of Amun" TUTANKHATEN "Living Image of Aten" TUTU (no meaning known) USERAMEN "Amun is Strong" USERKAF "Strong of Soul" USERMONTU "Montu is Strong" YUNI "Man from the city of Iunu"
BETEKENIS VAN NAMEN VAN EGYTISCHE MANNEN uit de oudheid -deel 2/3
ITAMUN "Amun is the Father" ITNEDJEM "Good Father" KANEFER "Good of Soul" KAPTAH "Soul of Ptah" KAWAB "Pure of Soul"
KHAEMWASET "Born in Waset (Thebes)" KHNUMHOTEP "Khnum is Pleased" KHONSUEMHEB "Khonsu in Jubilee" KHONSUEMWASET "Khonsu in Waset (Thebes)" KHUFU
MEKETRE "Behold Re" or "Protected by Re" MEN "Eternal" MERENPTAH "Beloved of Ptah"
MERIAMEN "Beloved of Amun" MERIATEN "Beloved of Aten" MERIATUM "Beloved of Atum" MERIRE "Beloved of Re" MERYIBRE "Beloved of the Heart of Re" MINMOSE "Child of Min" MINNAKHT "Min is Strong" MONTUEMHAT "Montu in the Palace" MONTUEMWASET "Montu in Waset" MONTUHERKHOPSEF "Montu Protects Him" MONTUHOTEP "Montu is Pleased" NAKHT "Powerful" NAKHTMIN "Powerful is Min" NAKHTPAATEN "Powerful is the Aten
De twee tempels van Abu Simbel werden uit de bergwand gehakt tijdens de regering van Ramses II in de 13e eeuw v.Chr.
De Zwitser Burckhardt heeft de tempel op 22 mei 1813 ontdekt. Toevallig zag hij vier halve steenfiguren boven het zand uitsteken. De Italiaan Battista Belzani maakte enkele jaren later de ingang van de tempel vrij.
MAAR.....
de beslissing van President Nasser om een grote stuwdam bij Aswan aan te leggen hield in dat de tempel van Abu Simbel en een groot aantal andere antieke tempels en heiligdommen in het Nassermeer zouden verdwijnen.
Om dit te voorkomen liet Unesco de twee tempels tussen 1964 en 1968 naar een hoger gelegen plaats overbrengen. Bij deze operatie werd de tempel in 17.000 stukken gezaagd, en op de huidige plek, 65 meter hoger dan de oude lokatie, weer opgebouwd.
Het behoud van de rotstempels van Abu Simbel is één van de grootste reddingsaktie door Unesco.
Nog enkele foto's genomen door Du Camp, fotograaf van de foto ,( Abu Simbel - beeld in zand). omstreeks 1850
Fotograaf van het eerste uur Maxime du Camp, die in 1849 in opdracht van de franse regering naar de Oriënt reisde, had de Egyptenaar Ismaïl geronseld om op zijn foto's als levende duimstok te fungeren. Anders zouden die eindeloze muren vol reliëfs en hiëroglieven nooit in hun ware formaat tot hun recht komen. Maar Ismaïl moest bij elke opname minutenlang onbeweeglijk blijven staan. Zelfs ademhalen leek uit den boze.
Hoe zorg je ervoor dat een jonge Egyptenaar, die je bij wijze van spreken zó uit zijn rovershol aan de rand van de woestijn hebt weggekocht, op afroep een standbeeld wordt? De oplossing was simpel. Du Camp dreigde de toch al van bijgelovig wantrouwen jegens de camera vervulde Ismaïl dat de lens een kogelregen zou spuwen, zodra hij ook maar de minste beweging vertoonde!
De vierde zoon van terroristenleider Osama bin Laden wil samen met zijn twee keer oudere Engelse vrouw Jane Felix-Browne in Groot-Brittannië gaan wonen.
De 26-jarige Omar diende bij de Britse ambassade in Egypte een aanvraag voor een verblijfsvergunning in, meldden Britse media zondag.
Het paar wil zich vestigen in een huis van Felix-Browne in het graafschap Cheshire. Het verwacht een baby die door een draagmoeder ter wereld wordt gebracht. Omar is bij zijn vader in een kamp van de terreurorganisatie al-Qaeda opgeleid. Hij zou het terrorisme hebben afgezworen.
Veertien mensen gearresteerd in Egypte voor complot tegen Israël
De Egyptische autoriteiten hebben veertien vermoedelijke islamisten aangehouden. Ze worden ervan beschuldigd banden te hebben met de terreurorganisatie al-Qaida en aanslagen op Israël voorbereid te hebben. Onder de veertien figureren er ook twee officieren. Dat laat een van hun advocaten vandaag weten.
Volgens Mountasser al-Zayat, een advocaat gespecialiseerd in de verdediging van islamisten, werden de veertien in november opgepakt in Cairo en Alexandrië. Dat werd echter niet officieel bevestigd. De groep zou uit twee officieren en twaalf burgerlijk ingenieurs bestaan.
De veiligheidsdiensten beschuldigen hen ervan een terreurcel opgericht te hebben die banden had met al-Qaida. Materiaal en documenten die tijdens een zoekactie van de politie aangetroffen werden, bewijzen de voorbereidingen van de vermoedelijke terroristen. Ze wilden vanuit de Egyptische Sinaï met raketten Israël aanvallen, luidt het. (afp/ka)
BETEKENIS VAN NAMEN VAN EGYPTISCHE MANNEN (deel 1)
BETEKENIS VAN NAMEN VAN EGYPTISCHE MANNEN (deel 1)
AHA "Warrior" AHMOSE "Child of the Moon" AKHENATEN "He who is Useful to Aten" AKHENRE "He who is Useful to Re" AMENEMHAT "Amun in the Palace" AMENEMHEB "Amun on Jubilee" AMENEMINET "Amun in the Valley" AMENEMOPET "Amun in the Ope Feast" AMENEMWEYA "Amun in the Divine Bark"
AMENHERKHOPSEF "Amun Protects Him" AMENHOTEP "Amun is Pleased" AMENMOSE "Child of Amun" AMENNAKHT "Amun is Powerful" AMENNESUTAWY "Amun is the King of the Two Lands"
BAKENAMEN "Servant of Amun" BAKENNEBEF "Servant of His Lord" BAKENPTAH "Servant of Ptah" BAKENRE "Servant of Re"
DJEDEFHOR "Horus Is His Strength" DJEDEFRE "Re Is His Strength" DJOSER "Holy" HAPIMEN "Hapi (the Nile) is Eternal" HESIRE "Favored by Re" HOR-AHA "Horus the Warrior" HOREMAKHET "Horus on the Horizon" HOREMHEB "Horus on Jubilee" HORHERKHOPSEF "Horus Protects Him" HORHOTEP "Horus is Pleased" HORNAKHT "Horus is Powerful" IMHOTEP "In Peace"
Nederlandstalige kinderen in Egypte schrijven over Egypte
Babette woont in Egypte
Salam el alaikoom! (Dat betekent: Hallo in het Egyptisch. Je kan ook Ahlan zeggen.)
Hoi ik ben Babette. Ik ben elf jaar oud. Ik ben geboren op 27 augustus 1996 in Nakonratchasima in Thailand. Ik heb gewoond in Thailand, Mauritius en Zambia. Nu woon ik al een jaar in Egypte. We gaan volgende jaar weer weg. We wonen hier want er was een goede baan voor mijn vader en moeder en we vinden het leuk om te reizen.
Ik vind het leuk om in Egypte te wonen want de eten is lekker en ik vind het leuk om in een ander land te wonen. Maar in de zomer is het hier heel heet en s winters is het ijskoud!
Ik ga naar een internationale school. Ik zit in jaar 7, dus het is mijn eerste jaar op de middelbare school. De school heet Cairo English School (C.E.S).
Daar heb ik maar één vriendin. Zij heet Romana en is Nederlandse. Al de andere meisjes zijn Egyptisch en blijven altijd bij elkaar en praten alleen Arabisch.
Op school leer ik Arabisch. Ik ken al het Arabische alfabet. Ik kan het Arabisch al een beetje schrijven en verstaan. Dat is heel handig voor mijn ouders als we boodschappen doen.
Ik ging ook een keer met Romana in de woestijn kamperen. Dat was hartstikke leuk. We gingen met een Jeep door de Witte en de Zwarte woestijn.
Ik hou heel veel van paarden. En natuurlijk: Egypte is het land van de Arabische paarden! Wij gaan meestal voor twee uur paardrijden. We rijden dan tot bij de piramides.
De piramides zijn veel groter dan je denkt.De Sfinx is veel kleiner.
Ramadan is een maand waarin de moslims gaan vasten. Vasten is als je van zonsopgang tot zonsondergang niet eet en drinkt. Romana is moslim en zij moet om twee uur s morgens opstaan om te ontbijten. Daarom is ze altijd zo chagrijnig op school.
Er zijn speciale snoepjes die ze eten als ze niet aan het vasten zijn. Ze zijn heel erg zoet en vol stroop, maar ik vind ze toch heel lekker. Tijdens de Ramadan wordt het schoolrooster korter gemaakt. De lessen duren maar 30 minuten in plaats van 45 minuten.
Waar ik aan moest wennen was dat de week hier van zondag tot donderdag loopt (in plaats van maandag tot vrijdag) . Want op vrijdag gaan de moslims bidden.
Dus, als jij naar Egypte gaat verhuizen, dan weet je wat er op je wacht!
Ook veel Egyptenaren proberen nu via het water de EU binnen te komen
Alexander Weissink
Steeds meer Egyptenaren proberen per boot naar Europa over te steken om de armoede in hun eigen land te ontvluchten. Mensensmokkelaars zetten de illegale migranten op gammele bootjes die de overkant niet halen.
Minstens 28 Egyptische migranten zijn het afgelopen weekeinde (november 07) verdronken in de Middellandse Zee. Ze waren afkomstig van twee afzonderlijke boten die door Egyptische mensensmokkelaars waren ingezet om hen naar de Italiaanse kust te brengen. Eén vaartuig kapseisde voor de Siciliaanse kust. De ander leed schipbreuk voor de kust van de zuid-Italiaanse provincie Calabria. In de afgelopen dagen zijn 141 opvarenden gered. Sommigen hadden zes dagen in het water gedobberd. De meeste migranten waren twintigers, maar sommigen waren niet ouder dan dertien jaar.
Vluchtelingenstatus Bij het verhoor in Italië verklaarden de overlevenden aanvankelijk Palestijnen en Irakezen te zijn, in de hoop kans te maken op een vluchtelingenstatus. Uiteindelijk bekenden ze de Egyptische nationaliteit te hebben. Een deel van de migranten was vertrokken vanuit de Egyptische havenstad Alexandrië. Anderen waren van de Libische noordkust op een boot gestapt.
Ze hadden 25.000 Egyptische ponden (3000 euro) betaald om de overtocht te maken en de Europese Unie illegaal binnen te komen. De meerderheid was afkomstig van het deltagebied ten noorden van de Egyptische hoofdstad Caïro. Tijdens het verhoor vertelden ze hun huis, land of auto te hebben verkocht om de overtocht te kunnen bekostigen.
In september vonden ook al acht Egyptische migranten de dood. De kapitein had de opvarenden voor de Italiaanse kust opgedragen het laatste stuk te zwemmen. Daarop eisten ze naar Egypte te worden teruggebracht. Kort voor de Egyptische noordkust kapseisde de boot. Tachtig schipbreukelingen werden gered door de Egyptische kustwacht. De migranten hadden 5000 euro betaald voor de oversteek.
Illegaliteit Naar schatting maken duizenden illegale migranten uit Egypte jaarlijks de oversteek van 1500 kilometer naar Zuid-Europa, in de hoop ergens in de Europese Unie werk te vinden. Harde cijfers zijn niet bekend. De meeste migranten verdwijnen bij aankomst meteen in de illegaliteit. Maar hun totale aantal moet een veelvoud zijn van het aantal migranten dat schipbreuk leidt of door de kustwacht wordt onderschept. Zo werden in december vorig jaar 648 Egyptische immigranten op een 23 meter lange vissersboot op weg naar Italië aangehouden.
Totnutoe waren er vooral berichten over Afrikaanse bootvluchtelingen
Het is opvallend dat jongeren uit Egypte ondanks alle gevaren per boot illegaal Europa proberen te bereiken. .
Groeiende frustratie Dat nu ook Egyptenaren deze risico's nemen, wordt gezien als een teken van de groeiende armoede en frustratie in het land. Ondanks een economische groei van ruim zeven procent dit jaar neemt de werkloosheid steeds verder toe. Volgens een recent onderzoek van de Verenigde Naties leeft twintig procent van de ruim 75 miljoen mensen in Egypte onder de armoedegrens. Deze mensen hebben minder dat 1 dollar per dag te besteden.
Verschillende leden van de regering tijdens het partijcongres van de Nationaal Democratische Partij erkenden dat de armste onderklasse nog niet meeprofiteert van de economische hervormingen. Terwijl president Hosni Mubarak verklaarde te streven naar sociale rechtvaardigheid, vroeg zijn zoon en gedoodverfde opvolger Gamal Mubarak geduld te hebben totdat de voordelen van de liberaliseringen voelbaar worden voor de armen.
Verwachtingspatroon bijstellen Het kan nog wel even duren voordat de armste laag van de bevolking profiteert van het nieuwe beleid, bleek uit de verklaring van de minister van financiën Yousef Boutros Ghali: "Twintig procent van de Egyptische mensen weet niet hoe ze met het marktmechanisme moeten omgaan." Handelsminister Rachid Mohammed Rachid drong er bij jongeren op aan hun verwachtingspatroon omlaag te schroeven. Aan afgestudeerden is geen gebrek, maar wel aan fabrieksarbeiders, aldus Rachid. Ondertussen hebben veel fabrieken juist te kampen met stakingen omdat de arbeiders niet langer willen werken voor slechts 40 euro per maand.
De illegale migratie van Egyptenaren naar Europa is een relatief nieuw fenomeen. Maar bij gebrek aan werk zoeken Egyptische gastarbeiders al decennialang hun heil in de Golfstaten, met name Saoedi-Arabië. Aanvankelijk vonden vooral hoogopgeleide Egyptenaren zoals artsen, onderwijzers en ingenieurs daar goedbetaald werk. Tegenwoordig gaat het in de Golf vooral om Egyptische bouwvakkers
BETEKENIS VAN NAMEN VAN EGYPTISCHE VROUWEN (deel 4)
BETEKENIS VAN NAMEN VAN EGYPTISCHE VROUWEN (deel 4)
NOFRET "Beautiful Woman" NOFRETIABET "The Beautiful Eastern Woman"
NUBNOFRET "Gold and Beautiful" RENPETNOFRET "Young and Beautiful" SADEH More info SATDJEHUTI "Daughter of Thot" SATHORA "Daughter of Horus" SATIAH "Daughter of the Moon" SATKAMOSE "Kamoses Daughter" SATMONTU "Daughter of Montu" SENETMUT "Sister of Mut" SENETNEDJMET "Lovely Sister"
SETEPENMUT "Chosen One of Mut" SETEPENRE "Chosen One of Re" SHEPENMUT "A Gift From Mut" SHEPENSOPDET "A Gift From The Star Sirius" SHEPENUPET "A Gift From Upet" SHEPSET "Holy One" SHEPSETKAU "Holiness of Souls" SHERIT "Little One" SITAMEN "Daughter of Amun" SITHATHOR "Daughter of Hathor" SITHATHOR-MERIT "Daughter of Hathor, the Beloved" SITHATHOR-YUNET "Daughter of Hathor of Iunu" SITRE "Daughter of Re" SOBEKNEFERU "Beauty of Sobek" TAEMNIUT "She Who Is In The City" TAEMWADJSI "She Who Is In Her Flourishing"
TASHERITENIAH "Little One of the Moon" TAUSERT "Strong One" TENRE "She Who Belongs To Re" TENTAMEN "She Who Belongs to Amun" TETISHERI "Little Teti"
WERET "Great One" WIYA "Divine Bark" YABET "Eastern Woman" YARET "Cobra Goddess" YUNET "Woman from the City of Iunu"
De imposante halsketting van een prehistorische krijger, het zilveren diadeem van een farao, de verfijnde zegelring van een vermogende Romein, het kralensnoer van een middeleeuwse dame. Meer dan 7500 jaar schitterende sieraden zijn te zien in een overzichtstentoonstelling in Rijksmuseum van Oudheden.
Speciaal voor deze overzichtstentoonstelling selecteerde het museum uit eigen collectie meer dan duizend van de mooiste en meest bijzondere juwelen, afkomstig uit het vroege Nederland, de Klassieke wereld, het oude Nabije Oosten en Egypte.
Het vakmanschap van de oude edelsmeden en de uitzonderlijke uitstraling van de eeuwenoude juwelen staan centraal. De manier waarop fraaie armbanden, ringen, mantelspelden en diademen, van voornamelijk goud en zilver, ooit hun eigenaar sierden, om de hals, op het hoofd, om de ledematen en op het lichaam, vormt de rode draad in de expositie. Bezoekers kunnen ook nog een kijkje nemen in het atelier van de edelsmid.
Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28, Leiden. Info: www.rmo.nl
op 14 april 1912 zonk de Titanic na een aanvaring met een ijsberg in het midden van de Oceaan.
Er werd gezegd door veel ingenieurs dat de boot nooit zou zinken.
Op de boot waren er 2.200 passagiers, 40 ton aardappelen, 2.000 flessen mineraalwater, 7.000 grote zakken koffie, 135.000 eieren en een Egyptische Mummie. Lord Canterville wilde de mummie meenemen naar New York.
De mummie was van een
priesteres die geleefd had tijdens de regering van Amenhoterp IV (Akhenaton).
Haar graf werd in Tel- El- Amarna in een kleine tempel gevonden. Bij de mummie lagen veel magische spreuken.
Eén daarvan luidde: 'Word wakker, word wakker van je bewustheid. Door een blik van je ogen zullen je tegenstanders sterven'.
Er was nog een andere spreuk met een teken van de God Osiris die onder het hoofd van de mummie lag. De mummie werd niet in het magazijn van de boot bewaard maar in een ruimte naast de stuurhut.
BETEKENIS VAN NAMEN VAN EGYPTISCHE VROUWEN (deel 3)
BETEKENIS VAN NAMEN VAN EGYPTISCHE VROUWEN (deel 3)
IYNEFERTI "Here Comes The Beauty" KAMAAT "Soul of Truth" KASMUT "Her Soul Belongs To Mut" KHENEMETAMEN "United with Amun" KHENEMET-NEFER-HEDJET "United with the Beautiful White One" KHENEMET-NEFERU-ES "United with Her Beauty" KHUIT "Protected"
MAATKARE "Truth is the Soul of Re" MAATHOR-NEFERURE "She who Sees Horus and the Beauty of Re" MAATNEFERURE "She who Sees the Beauty of Re" MAYATI (A pet name for Princess Meritaten) MEKETATEN "Behold the Aten" or "Protected by Aten" MERENISET "Beloved of Isis" MERENMUT "Beloved of Mut"
MERESANKH "She Loves Life" MERETSEGER "She Loves Silence" MERIT "Beloved One" MERITAMEN "Beloved of Amun" MERITATEN "Beloved of Aten" MERITITES "Beloved of her Father" MERITNEITH "Beloved of Neith" MERITNETER "Beloved of the God" MERITPTAH "Beloved of Ptah" MERITRE "Beloved of Re" MERITSEKHMET "Beloved of Sekhmet" MUTEMHEB "Mut on Jubilee" MUTEMINET "Mut in the Valley" MUTEMWIYA "Mut in the Divine Bark" MUTNEDJMET "Mut is Lovely" MUTNOFRET "Mut is Beautiful" MUT-TUYA "Tuya, the Mother" NEBET "Lady" NEBETAH "Lady of the Palace" NEBETNOFRET "Beautiful Lady" NEBETTA "Lady of the Land" NEBETTANEB "Lady of All Lands" NEBETTAWY "Lady of the Two Lands" NEBETYUNET "Lady from the city of Iunu" NEDJMET "Lovely" NEFERAMEN "Amun Is Good/Beautiful" NEFERHENUT "The Beautiful Mistress" NEFERHETEPES NEFERITATENEN NEFERNEFERUATEN "Beauty of the Beauties of Aten" NEFERNEFERURE "Beauty of the Beauties of Re" NEFERTITI "The Beautiful Woman Has Come" NEFERTKAU "Beauty of Souls" NEFERTNESUT "Beautiful One of the King" NEFERU "Beauty" NEFERUATEN "Beauty of Aten"
NEFERURE "Beauty of Re" NEFERUPTAH "Beauty of Ptah" NEFERUSHERY "Little Beauty" NEITH (name of a goddess) NEITHEMHAT "Neith in the Palace" NEITHHOTEP "Neith is Pleased" NEITHIQRET "Neith is Excellent" NEITHNOFRET "Neith is Beautiful" NESITANEBETASHRU "She Who Belongs to the Lady of Ashru" NEKHBET "Woman From Nekheb" (a goddess name) NESMUT "She Who Belongs to Mut" NESNEITH "She Who Belongs to Neith" NESNUT "She Who Belongs to Nut" NESTEFNUT "She Who Belongs to Tefnut" NIANKHBASTET NIANKHHATHOR NIKAUHATHOR "She Who Belongs to the Souls of Hathor" NIMAATHAPI "She Who Belongs to the Truth of Hapi"
"Aan een vette vrouw valt weinig plezier te beleven". Zo onderbouwde een Egyptische rechter in december zijn besluit geen alimentatie toe te wijzen aan een Alexandrijnse vrouw die door haar man was verlaten voor zijn secretaresse. De echtgenote was dik geworden, stelde de rechter vast, en dus was het logisch en legitiem dat haar man uitkeek naar een nieuwe vrouw.
Dat de uitspraak de pers haalde, geeft aan dat hij ook voor Egyptische begrippen uitzonderlijk was. Maar de achterliggende omstandigheden van de zaak zijn absoluut niet uitzonderlijk: het dominante idee dat mannen superieur zijn aan vrouwen en dus meer rechten hebben, een familiewetgeving die dit vermeende overwicht sanctioneert, en een rechterlijke macht met enkel mannen.
Een van deze drie remmen op de emancipatie van Egyptische vrouwen is na twintig jaar touwtrekken, enigszins bijgesteld. Het Egyptische parlement wijzigde de familiewet zodanig dat islamitische vrouwen ook het recht hebben op een snelle echtscheiding, mits ze afstand doen van al hun financiële claims. Vroeger kon een vrouw alleen van haar man af als ze voor een rechtbank wist aan te tonen dat ze ernstig fysiek of mentaal was mishandeld. Zulke zaken duren vaak tien jaar. Islamitische mannen daarentegen kunnen in Egypte (en in talrijke andere islamitische landen) ieder moment scheiden, zonder motivatie en zonder hun vrouw daarvan op de hoogte te hoeven stellen. Voor de zes miljoen koptische christenen in Egypte geldt aparte wetgeving en blijft een scheiding onder alle omstandigheden verboden.
De wijziging van de familiewet voor moslims beheerste wekenlang de Egyptische publieke opinie en lag zwaar onder vuur. Voor conservatieve moslims was het een "recept voor de verwoesting van de familie". Het parlementslid Ali Nasser waarschuwde dat de nieuwe wet "het natuurlijke overwicht van de man over de vrouw" aantastte. "Eén haan heeft soms wel veertig hennen, maar een hen heeft nooit twee hanen", zei Nasser in het voor 99 procent uit mannen bestaande parlement. De meerderheid van de Egyptische pers was het met hem eens, en publiceerde spotprenten van vrouwen met snorren die hun man aan een hondenriem houden.
Dat de wet toch werd aangenomen, kwam door druk van president Mubarak. Hij waarschuwde parlementariërs dat een tegenstem hun zetel in gevaar zou brengen. In Egypte bepaalt de president wie er in het parlement komt. Ook had de regering sjeik Tantawi, de hoogste religieuze autoriteit van het land, onder druk gezet om de wet goed te keuren. Diens rechtvaardiging vormde de toestemming die de profeet Mohammed aan een vrouw gaf om te scheiden, mits zij haar bruidsschat, in dit geval een tuin, teruggaf aan haar man.
Egyptische liberalen en feministes reageerden terughoudend op de nieuwe wet. Teleurstelling was er over de handhaving door het parlement van het recht voor mannen om hun echtgenotes te verbieden naar het buitenland te reizen. Dit prerogatief gaat terug op het in Egypte bijna algemeen aanvaarde idee dat vrouwen van nature impulsief zijn, en mannen beter in staat zijn te bepalen wat goed voor hun is. Ook speelt de opvatting mee dat vrouwen in het buitenland zonder mannelijke begeleiding onvermijdelijk zullen vallen voor avances van anderen.
De veelal door het Westen gefinancierde mensenrechtenorganisaties hadden vooral oog voor wat er niet in de wet stond. "Deze wet is alleen rijke vrouwen van dienst", zei dokter Magda Adly, een arts bij het Nediem Centrum voor Behandeling van Mishandelde Vrouwen. "Gewone vrouwen kunnen het zich niet permitteren om af te zien van hun financiële rechten op de man."
In Egypte moeten islamitische mannen bij een huwelijk zorgen voor de bruidsschat, een ingericht appartement en een gouden trouwring. Het duurt vaak decennia voor de man de benodigde fondsen bij elkaar heeft gewerkt. Na het trouwen blijft de bruidsschat in bezit van de vrouw die niet bijdraagt in de kosten van het levensonderhoud van het gezin, ook al is ze schatrijk. Haar taak is bovenal het baren en opvoeden van nageslacht, en dan vooral een zoon. Zo had de door haar man verlaten Alexandrijnse vrouw een eetstoornis opgelopen omdat ze onvruchtbaar was gebleken - ondanks herhaalde bezoeken aan een magiër die haar een 'oplossing' had beloofd.
BETEKENIS VAN NAMEN VAN EGYPTISCHE VROUWEN (deel 2)
BETEKENIS VAN NAMEN VAN EGYPTISCHE VROUWEN (deel 2)
HEBENY "Ebony" HEDJET "Splendid" HEMETRE "Servant of Re"
HENTI-HETI "Firstborn" HENUT "Mistress" HENUTAH "Mistress of the Palace" HENUTMERUT "Mistress of Love"
HENUTNOFRET "Beautiful Mistress" HENUTSEKHEMU "Mistress of Powers" HENUTSEN "Our Mistress" HENUTTAMEHU "Mistress of Lower Egypt" HENUTTANEB "Mistress of All Lands" HENUTTASHEMAU "Mistress of Upper Egypt" HENUTTAWY "Mistress of the Two Lands"
HERUBEN "Resplendent Sky" HESETRE "Favored by Re" HETEPENAMEN "Peace of Amun" HETEPET "Peaceful" HETEPHERES HUNERO (pet form of "Hathor")
ISET (Original form of Isis) ISETEMANKH "The Living Isis" ISETEMHEB "Isis on Jubilee" ISETNEDJMET "Isis is Lovely" ISETNOFRET "Isis is Beautiful" ISETWERET "Isis is Great"
De betekenis van de kleuren Wit: De witte kleur gold als uitdrukking van heiligheid en vreugde. Het lag voor de hand deze kleur van reinheid te gebruiken voor gewijde voorwerpen en gebouwen. Wit symboliseerde de kosmische volheid van macht en het zuivere goddelijke licht.
Zwart:
Als een soort tegenpool van wit belichaamt de kleur zwart de onderwereld. Aan de dodengod Anoebis werd dan ook een zwarte huid gegeven. De kleur werd een symbool voor de oergrond, waarin al het leven moet terugkeren om opnieuw geboren te worden. Om die reden beschilderde men beelden van de vruchtbaarheidsgodin Min meestal met zwarte verf, als teken van wedergeboorte.
Rood:
Rood had in het oude Egypte een dubbele betekenis. Enerzijds waardeerde men de kleur vanwege haar stimulerende, levensbevestigende uitstraling, anderzijds werd ze ook met bloed en razernij in verband gebracht, wat aan de handelingen van het offeren en doden herinnerde. Omdat de god Seth rode haren en ogen had, werd met de toenemende afschuiving van de god naar het gebied van het kwaad ook de kleur rood een uitdrukking van het gevaar. Men droeg aan de vernietiging van Seth bij door rode runderen te offeren en in vroeger tijden zelfs mensen die een roodachtige huidkleur hadden.
Groen:
In tegenstelling tot rood staat groen algemeen voor het goede. De kleur van de vegetatie en van het ontkiemende nieuwe leven stond voor bescherming en vreugde. Zo werd ook Osiris met zijn groene huid vereerd als de 'Grote Groene', als symbool van wedergeboorte.
Blauw:
De kleur blauw verwijst naar het goddelijke aspect van een wezen. Aan de oergod Amon een blauwe huidkleur toegeschreven als uitdrukking van de oneindige kosmos. Als verwijzing naar hun goddelijke herkomst droegen de andere goden blauwe pruiken en baarden.
Rood en wit Deze twee kleuren waren als symbool van volmaaktheid. Ook de dubbele kroon, die bestond uit de witte kroon { van groen riet gemaakt} van Opper-Egypte en de rode kroon van Neder-Egypte, werd als teken van vereniging en vervolmaking beschouwd.
Met het woord 'kleur' werd tegelijkertijd het 'wezen' van een voorwerp of levend wezen beschreven. De kleurstelling had altijd betrekking op de eigenschappen van de afgebeelde persoon. In de klassieke Egyptische kunst werden mannelijke lichamen in eenkrachtige bruine kleurgeschilderd, terwijl vrouwen een lichtere, gelige tintkregen.
Mannen kregen alleen een oranje kleurals ouderdom en gebrekkigheid moesten worden uitgebeeld.
voor hen die weldra een baby verwachten of een kleindochter.....
BETEKENIS
voor hen die weldra een baby verwachten of een kleindochter.....
kies maar uit....
BETEKENIS VAN NAMEN VAN EGYPTISCHE VROUWEN uit de oudheid (deel 1/4)
AAT "Great One AATSENUT "Eldest of Sisters" AHHOTEP "The Moon is Pleased" AHMOSE "Child of the Moon" AMENEMOPET "Amun at the Opet Feast"
AMENIRDIS "She Was Given by Amun" ANEKSI "She Belongs To Me" ANKHESENAMEN "Her Life is of Amun" ANKHESENATEN "Her Life is of Aten" ANKHESENMERIRE "Her Life is of the Beloved of Re" ANKHESENPAATEN "Her Life is of the Aten" ANKHESENRE "Her Life is of Re" ANKHMUTES "Her Mother Lives" ANKHNESNEFERIBRE "Living through the Beautiful Heart of Re" ASHAYT "She Who Possesses Abundance" BAKET "Handmaid" BAKETAMEN "Handmaid of Amun" BAKETATEN "Handmaid of Aten" BAKETMUT "Handmaid of Mut" BAKETRE "Handmaid of Re" BAKETWERET "Handmaid of the Great One" BENERIB "Sweet of Heart" BENRET "Sweet One" BENTRESHYT "Harp of Joy" BINTANATH "Daughter of Anath"
Duitse archeologen ontdekken een koninklijke sarcofaag
Duitse archeologen ontdekken eind vorig jaar een koninklijke sarcofaag
De Duitse archeologische missie in Egypte heeft een sarcofaag ontdekt die dateert uit de 13e koninklijke dynastie. Dat heeft desecretaris-generaal van de Hoge Raad van Oudheden Zahi Hawwas aangekondigd.
De sarcofaag, die ontdekt werd op Abul Naga district in het westen van Luxor, is versierd met prachtige schilderijen voegde hij eraan toe.
"Er zijn ook inscripties waaruit het bouwproces van de piramides duidelijker zou worden" zei hij.
De sarcofaag werd gerestaureerd door de Geramn Archeologisch Instituut in Cairo met de state-of-the-art technologie .
Egyptologen uit Tsjechië ontdekken 4500 jaar oude graftombe
Egyptologen uit Tsjechië ontdekken 4500 jaar oude graftombe
Het is niet alledaags dat archeologen kunnen bogen op een ontdekking als deze: het vinden van een volledig intacte archeologische site dateert uit 4500 jaar VC. Dat is precies wat er is gebeurd in de piramide in het gebied van Abusir, Egypte, waar deskundigen uit Tsjechië onlangs een graf ontdekten behorende tot een Egyptische hoogwaardigheidsbekleder.
. Er zijn niet zo veel vondsten van dit type. Dergelijke vondsten, intact begraven sites uit het Oude Koninkrijk uit het 3e millennium zijn zeer zeldzaam en ze geven zeer goed inzicht in het gedrag en de gewoonten van de Egyptenaren op dat moment.
De grafkamer werd volledig intact gevonden, dat betekent dezelfde staat als toen het voor het eerst werd verzegeld 4500 jaar geleden.
In de vier-twee meter kamer vonden deskundigen vonden een sarcofaag met de resten van het skelet een priester die leefde in de tijd van de Egyptische Oude Koninkrijk: genoemd Neferinpu, hij was een lid van de Egyptische midden-bovenste klasse.
Ook ontdekte men in de tombe de resten van familieleden, evenals sieraden, ornamenten en begraven artefacten die de ravages van de tijd hebben overleefd.
Boek over vrouwen en hun Arabisch-islamitische huwelijk
Door Marijke van den Berg
Echte liefde kent geen grenzen, maar over de grens blijkt de invulling van die liefde wel aan andere regels gebonden te zijn. Dat merken westerse vrouwen die in Egypte hun grote liefde vonden. Hanneke Rozema tekende de verhalen van enkele van die vrouwen op in haar boek Grenzeloze Liefde. Wat blijkt? Goed opgeleide, westerse vrouwen die vallen voor een Arabische man blijken maar al te roekeloos het huwelijksbootje in te stappen.
"Maak je geen zorgen, als mij wat overkomt zal mijn familie voor jou zorgen." Dat is wat veel van de vrouwen te horen krijgen voordat ze gaan trouwen. Het is oprecht en goed bedoeld, maar niet voor alle vrouwen pakt het even goed uit. Vandaar dat Hanneke Rozema, die een aantal jaar in Egypte heeft gewoond, voor de titel Grenzeloze Liefde heeft gekozen.
Het slaat niet alleen op het feit dat liefde grenzeloos kan zijn, maar het refereert ook aan een grenzeloos vertrouwen in de geliefde.
Huwelijkscontract
Vaak zijn de vrouwen op het moment van het huwelijk de Arabisch taal nog niet machtig, maar ondertekenen ze wèl een huwelijkscontract. "Ik ben ervan overtuigd dat er heel veel vrouwen zijn die het huwelijkscontract ondertekenen en niet de essentie begrijpen van wat ze eigenlijk ondertekenen", vertelt de schrijfster. "Het enige dat die vrouwen op dat moment weten is dat ze getrouwd zijn. Wat ze dan vaak niet weten is dat ze allerlei bedingen hadden kunnen opnemen in dat contract, zoals een bedrag aan alimentatie bij een eventuele scheiding, het recht om echtscheiding aan te vragen, het recht om buitenshuis te gaan werken en dat soort zaken meer.
Dat moet in Egypte al in het huwelijkscontract worden vastgelegd. Het klinkt niet erg romantisch, maar als ze het niet doen laten ze een kans voorbij gaan."
Schoonfamilie
Als een vrouw het huwelijkscontract ondertekent, terwijl ze het niet volledig begrijpt, bezegelt ze het lot voor haar zelf en haar eventuele kinderen. "Het klinkt pessimistisch en overdreven," vertelt Hanneke, "maar dat is het niet. Want ook als het een gelukkig huwelijk is, heeft het contract gevolgen. Bijvoorbeeld als de echtgenoot komt te overlijden. Veel Westerse vrouwen zeggen geen boodschap te hebben aan hun schoonfamilie." Maar dat blijkt in de praktijk toch heel anders. Als een vrouw bijvoorbeeld weduwe wordt, dan wordt haar zwager automatisch voogd over haar kinderen. Dus ze krijgt sowieso met de schoonfamilie te maken.
In Egypte is dat bij de wet zo geregeld. Ook als een vrouw getrouwd is met een westers georiënteerde man, als ze weduwe wordt krijgt ze onherroepelijk met haar schoonfamilie te maken. Die heeft het recht aan haar kant en kan er wel hele andere ideeën op nahouden.
Huwelijksproblemen
Als een westerse vrouw verliefd is op een Egyptenaar, heeft ze nog alle vrijheid. Maar op het moment dat ze met hem trouwt en kinderen krijgt, levert ze een deel van die vrijheden in. Dat is in Nederland ook zo, maar een Egyptische man gaat verder in het opleggen van zijn regels. Zo staat er in het boek een verhaal over een vrouw die van haar Egyptische vriend een prachtig paard cadeau kreeg. Ze reden vaak samen. Maar toen ze eenmaal getrouwd was, verbood hij haar nog langer te rijden. Het mooie paard bleef op stal staan.
"Als je in Nederland binnen je huwelijk tegen problemen aanloopt, praat je daar samen over. In de Egyptische cultuur is dat heel anders. Daar praat je niet over dingen. Het is zoals het is en dat heb je maar te accepteren."
Gemeenschap van goederen
In Egypte is het niet mogelijk om in gemeenschap van goederen te trouwen. De man en de vrouw hebben ieder hun eigen bezittingen. Als een vrouw haar man geld leent en ze zet dat niet zwart op wit, is ze het kwijt. "Zo lang het goed gaat binnen het huwelijk, heb je geen problemen. Maar iedere relatie kent goede en slechte tijden. Dan kan je echtgenoot weigeren om je geld te geven voor een ticket naar Nederland voor bijvoorbeeld een familiebezoek. Dan zit je. Je moet voorkomen dat je in de problemen komt", waarschuwt Hanneke. Zorg daarom voor een eigen bankrekening of laat in het huwelijkscontract opnemen dat je het recht hebt om één keer per jaar voor een bepaalde tijd naar Nederland te gaan.
Echtscheiding
"Als een man in een moslimland zijn huwelijk wil beëindigen, kan hij zonder problemen een echtscheiding aanvragen bij de rechter. Een vrouw kan ook een scheiding aanvragen, maar de procedure duurt veel langer. Bovendien is het onzeker of ze de scheiding krijgt toegewezen. Dat had ze bijvoorbeeld kunnen regelen in het huwelijkscontract; het recht om van je man te scheiden."
Contact met de kinderen
Veel gescheiden vrouwen heeft Hanneke Rozema overigens niet kunnen spreken toen ze haar boek schreef. Zij leven vaak in een soort status-quo met hun ex-man en schoonfamilie. Op die manier kunnen de vrouwen hun kinderen blijven zien, vertelt de schrijfster: "Je vertelt niet teveel wat er gaande is en je valt niet teveel op, zodat je contact mag houden met je kinderen. Je zwijgt er verder over en leeft je leven."
Goed opgeleide vrouwen
Het heeft Hanneke Rozema verbaasd dat de vrouwen, vaak goed opgeleid en zeer zelfstandig, zo snel instemmen met een huwelijk. "Maar misschien heeft dat iets met afstand te maken. Je wilt natuurlijk bij elkaar zijn en dat kan in een land als Egypte alleen maar als je getrouwd bent. En als je denkt de ware gevonden te hebben, wat maakt het dan uit? Dan ga je trouwen!" Op de vraag waarom ze de relatie begonnen zijn, antwoorden de meeste vrouwen dat hij zo charmant is en van die dagelijkse attenties geeft die Nederlandse mannen je niet geven. "Het verbaast me dat de moderne vrouw daar toch nog voor valt. Gelukkig gaat zo´n relatie ook heel vaak goed. Maar een Nederlandse vrouw moet wel beseffen waar ze aan begint en ze moet zich juridisch goed laten voorlichten.
" Of zoals één van de vrouwen het in het boek omschrijft: 'Wéten waar je aan begint, met de nadruk op weten"' Dan staat niets een 'happy end' in de weg.
Zo werd de slaapkamer van Tania een egyptische tempel....
Als je echt van Egypte houdt dan doe je DIT .... je moet natuurlijk wel een liefdevolle echtgenoot hebben die kan knutselen en je hiervan wil laten genieten ...
Als je hem dan ook nog verzorgt als een ' Cleopatra' dan is alles toch ok.
Zo werd de slaapkamer van Tania een egyptische tempel....
De piramide van Senoeseret II of de piramide van El-Lahoen is de piramide die farao Senoeseret II liet bouwen in El-Lahoen.
De piramide werd gebouwd door Senoeseret II in de 12e dynastie, maar de bedekking van de piramide werd al in de oudheid verwijderd en grotendeels herbruikt door Ramses II.
De piramide was in de oudheid ook al geplunderd en werd pas in 1890 voor het eerst weer betreden door de Britse archeoloog William Flinders Petrie. Voordien was de plaats al bezocht door Karl Richard Lepsius, maar het is vooral Petrie die het gebied onderzocht. Recentelijk zijn door C.M. Miller de arbeidersdorpen ontdekt.
Daltempel en processieweg
De daltempel is zwaar beschadigd en het is voor archeologen onmogelijk om zelfs een grondplan te herconstrueren. Ze lag 1 kilometer ten zuiden van de piramide. De processieweg is ook grotendeels verdwenen en nog niet aan grote archeologische opgravingen onderworpen. Ze was alleszins vrij breed en lag ten zuiden van de piramide
De dodentempel is ook niet bewaard gebleven, maar was alleszins opgebouwd uit graniet . Samen met de piramide was ze ommuurd en gebouwd in de geest van het complex van Djoser
De piramide was oorspronkelijk 48 meter hoog en de zijden waren 106 meter lang. De piramide stond bovenop een heuvel en was gebouwd volgens een volkomen nieuwe techniek.
De piramide was gebouwd uit kalksteensblokken die diagonaal waren geplaatst en de ruimte ertussen was opgevuld met tichels en gruis.
De piramide werd dan bedekt met kalksteenplaten. Dit zorgde ervoor dat de piramide veel gemakkelijker te construeren was, maar anderzijds veel minder duurzaam.
De ingang lag verborgen onder het graf van een koningin.
De ingang van de piramide lag niet zoals gebruikelijk in het noorden, maar in het zuiden. Volgens de traditie lag de ingang in het noorden zodat de farao zijn plaats kon innemen bij de noordpool, maar deze traditie begon in het Middenrijk af te nemen en het leek de bouwers ook veiliger om de toegang tot de piramide beter te verbergen van grafrovers.
Via de toegang van het graf leidde een lange weg naar de granieten grafkamer. Daar stond de sarcofaag van de farao in roze graniet
Ten noorden van de piramide stonden acht mastaba's die bedoeld waren voor de koninklijke familie. Deze waren op dezelfde wijze gebouwd als de piramide.
Dat Tania echt gebeten is door de Egyptische microbe bewijst ze door een cursus te volgen om de Arabische taal te leren spreken en schrijven . Hieronder enkele woordjes..... (en nu maar oefenen.../)
Dit is het reisverslag van Tania. Zij had ooit dezelfde gids in Egypte als wij tijdens onze nijlcruise in 2006. Zij is echter 'weeral' teruggekeerd en hier volgen haar verslag en foto's... van een 'prive-reis' samen met vriendin Marleen...
Hallo,
Hier ben ik met mijn reisverslag(je). In Egypte was het aangenaam warm, zalig, 38 graden... Ondertussen al veel te lang geleden... (laatste week september).
De reis was fantastisch. Tegen de middag, dag van aankomst, zondag, waren we in Luxor. Alles (ook visum) verliep vlot. Buitengekomen zagen we bussen staan, en zagen we onze gids, Mostafa, zwaaien. Hij was er geland met een vlucht van Caïro naar Luxor, om 8 u al, en had dus de hele voormiddag gewacht op ons. (ons = mijn vriendin en ik)
Tania
Tot onze verbazing gingen we niet naar een bus maar naar een taxi. Bleek dus dat we niet in groep waren, maar enkel ons 3. Privé gids, privé taxi, ..
We zijn naar de Boot gereden, koffers afgezet, iets gedronken en gegeten, en in de namiddag tempels van KARNAK en LUXOR bezocht.
Na 2 x deze reis gedaan te hebben, in groep, was het een aanpassing om dit nu te doen onder ons 3. Maar al vlug waren Marleen en ik het gewoon, en werd het heel gezellig.
Op de boot hadden we een kamer bovenaan, dus net onder het dek. je hoorde niets van de motoren, zalig. Het was een mooie boot, met 3 x per dag buffet. En 's namiddags op dek thee.
Op maandag voormiddag reden we met onze taxi naar de Vallei der Koningen. Voordeel aan zo reizen is dat je niet gebonden bent aan andere mensen of uren. Wij moesten dus nooit vroeg opstaan. We konden telkens op ons gemak ontbijten, en als we klaar waren vertrekken.
Aangezien ik al 2x de vallei der koningen en koninginnen gezien had, stelde Mostafa voor om 2 plaatsen te doen, die bijna niet bezocht worden met toeristen.
We hebben dan Dal der Edelen, Dal der Kunstenaars en Deir El Medina bezocht. Daar waren inderdaad bijna geen mensen. Daarna nog tempel van Hatjepsoet bezocht, en tussenstop gemaakt bij Kollossen van Memnon.
's Namiddags vrij, wat gewandeld naar lokaal dorpje en op dek gezonnen.
Dinsdag was de boot de hele dag aan het varen, en waren we de ganse dag samen op het dek, wij 3. Het was echt aangenaam. Mostafa is een crème van een man, we hebben veel plezier gehad samen.
Woensdagvoormiddag zijn we naar de Tempel van HORUS geweest in Edfu. 's Namiddags gezonnen, maar zodanig warm, dat we moesten afkoelen in het zwembad. En rond 16.30 u tempel KOM OMBO bezocht.
We waren de enige Belgen op de boot. Ook geen Nederlanders. Enkel Italianen waren er, Spanjaarden, Mexicanen, Columbianen, zoiets...
's Avonds was er Dansavond en Egyptisch buffet. Elke avond zaten we samen op ons vast plekje in de bar. Mostafa had een grote beker mee, speciaal voor thee, met een kapje op. Dat vulde hij telkens aan de bar, verse munt thee, lekker. Marleen lustte het niet, omdat er te veel suiker in zat, maar wij 2 deelden de beker.
Donderdagvoormiddag naar de Hoge Dam in Aswan en het Nassermeer geweest, en met een motorbootje naar PHILAE tempel.
's Namiddags de Soeks in Aswan. Ik had een lijstje mee van Luc met wat ik moest meebrengen, thee, hibiscus, cd's, enz. .. Marleen had ook één en ander nodig. Mostafa bleef de hele tijd bij ons, en hielp onderhandelen.
Tegen 18 u trakteerde hij ons (we aten toen niet op de boot) in een Typisch Egyptisch Restaurant, met eten die je niet gewoon bent. Maar het was lekker. Echt Egyptian Food. Daarna deden we een avond koetsrit met paard door de oude stad. Marleen mocht naast de koetsier zitten, Mostafa en ik zaten achteraan.
Dan zei hij : stop eens, en kocht voor ons een glas suiker riet drank. Lekkerrrr. Daarna reden we naar een typisch thee huis. Waar we thee dronken, met waterpijp, en domino speelden.
Op vrijdag voormiddag vaarden we met een Feloek naar de Botanische Tuin. Daar hebben we even rondgewandeld, en dan nog een grote zeiltocht gemaakt rond het eiland. Er lagen kussens en dekens op de boot om op te zitten. Zalig.
's Middags waren we terug in de soeks in Aswan, daar heeft Marleen ook een domino spel gekocht. zo konden we op de boot spelen.
De vrijdagnamiddag waren we vrij om te zonnen.
's Avonds gingen we zo vroeg mogelijk iets kleins eten op de boot, om dan zo rap mogelijk van de boot af te gaan, want hij wou ons meenemen naar een typische pizzeria. Gezellig. We bestelden 1 pizza voor ons 3, want we hadden op de boot al gegeten. Leuk.
Daarna gingen we terug naar een theehuis, waar we thee dronken, en domino speelden.
Op zaterdag was het de ganse dag varen, want dan keerde de boot terug naar Luxor. 's Voormiddags hebben we gezonnen en gezwommen. 's Namiddags gezellig samen geweest.
's Avonds was er Bingo avond in de Bar. Daar wilden we niet aan meedoen, en het was een zalige avond, dus gingen we op het dek gaan zitten. We hebben terug domino gespeeld. En nee, dat verveelde niet, het was kei leuk. Ik denk dat we rond 21 u naar het dek geweest zijn. Rond 23 u zijn we gestopt, en hebben nog wat gebabbeld. De week ging veel te vlug voorbij.
Zondagmorgen rond 15 voor 8 gingen we de drank afrekenen op de boot, ontbijten, en tegen 8.30 u waren we in de luchthaven. Mostafa moest ook zijn vlucht terug hebben naar Caïro. Wij konden pas om 9.30 u inchecken. Mostafa had alles voor zijn vlucht al geregeld, en moest ten laatste om 9.30 u door, voor zijn vlucht van 10 u. We zijn nog 1 uur samen geweest, en dan afscheid genomen. Tegen 9.30 u ging hij door naar zijn gate, toen mochten wij onze koffers op de band zetten. We hadden een tussenlanding, dat zorgde voor veel tijdverlies. We vlogen van Luxor naar Caïro, en dan van Caïro naar Brussel. We waren pas om 19 u in Zaventem. Vermoeiend !
Daarna zijn we nog naar de Pitta zaak van Mohamed geweest, de broer van Mostafa, want ik had dadels mee voor hem. Daar hebben we dan ook gegeten.
Dan zijn we naar huis vertrokken. Rond 00.30 u denk ik, was ik thuis. Lange dag..
Zo, dat was het reisverslag(je), hoop dat jullie ervan genoten hebben.
Liefs, Tania
NOG DIT .......
Tania werkt momenteel, samen met gids Mostafa, aan een website om de reizen en uitstappen van deze gids voor te stellen.
Het zit nog in een voorlopige 'werk'fase...( zou volgende week klaar zijn )
Hieronder de website waar je al een kijkje kan gaan nemen
Sesostris 1 was a pharaoh of the 12th Dynasty and ruled for 46 years, from 1956 until 1911 BCE.
Hij was 61 m hoog en had een zijde van 101 meter. De piramide had een ander principe van bouwen. Er werd gewerkt volgens een kruisplan waarbij er muren uit kalksteen werden gezet. De ruimte tussen de muren werd opgevuld met puin, tichels en zand. Daarna werd de piramide bedekt met Toera-kalksteen. Deze manier van bouwen is zeer inefficiënt en de piramide lijkt vandaag niet meer dan een zandheuvel te zijn.
De ingang van de piramide is in het noorden en werd in 1882 door Maspero ontdekt. Rond de piramide stonden twee muren en verschillende bijpiramiden voor de vrouwelijke leden van de familie.
Er zijn resten van de dodentempel gevonden en ook nog delen van de processieweg.
Amenemhet I was de stichter van de 12e dynastie. Zijn naam betekent: "Amon is de belangrijkste", zijn tweede naam: "De ene die het hart van Ra tevreden stelt". Hij regeerde 31 jaar, van 1985 voor Christus tot 1956 voor Christus en stond te boek als een goede koning.
Dat kunt u ook zien aan de goedlachsheid die zijn beelden lijken uit te stralen.
Amenemhet I heeft één piramide laten bouwen, die situeert zich vlakbij de Egyptisch stad Lisht.
Alexandrie is vooral bekend om zn rijkdom aan monumenten uit de oudheid. Voor een verkenningstocht langs de beste plekjes in de stad kunt u het beste beginnen in Midan Ramla, het hartje van de stad. Op loopafstand hiervan is het Grieks-Romeins Museum gelegen. In dit museum zijn duizenden kunstvoorwerpen uit de Romeinse tijd te bezichtigen. Momenteel is de hele collectie chronologisch geordend, beginnend bij zaal 6, links van de ingang. In deze ruimte vindt u twee bustes van Serapis, de god van Alexandrie. Dit beeld was bedoeld om de Griekse en Egyptische religies te verenigen.
Verder zijn in dit museum marmeren hoofden van Alexander de Grote en Julius Caesar te vinden.
Erg indrukwekkend zijn de realistische beschilderingen op een aantal sarcofagen.
Er zijn ook een aantal overblijfselen uit de Christelijke Oudheid te zien, zoals een mummie met een zwart kruis om zn nek. Het Grieks-Romeins Museum bezit ook een prachtige tuin met interessante beeldhouwwerken.
Mobiele beltonen met teksten uit de Koran zijn niet langer toegestaan in Saudi-Arabië.
Dat is een van de besluiten van een Islamitische Jurisprudentieraad. Dergelijke beltonen zijn beledigend voor het Heilige Boek.
In een van meest gezaghebbende islamitische organen van Saudi-Arabië woedde dit najaar al een hevig debat over onder meer de toelaatbaarheid van Koranteksten als beltonen van mobiele telefoons. Het gebruik van verzen uit de Koran in de moderne telecommunicatie ligt al enkele jaren onder vuur van Egyptische schriftgeleerden.
Ali Gooma, groot moefti uit Egypte heeft het gebruik van teksten uit de Koran al in 2005 verboden.
Naast de beroemde Vuurtoren van Alexandrie is de oude Bibliotheek van Alexandrie ook een van de schatten die helaas verloren is gegaan. Dit was een van de allerbelangrijkste bibliotheken die er ooit waren, omdat het de grootste collectie handschriften bevatte. Het was een centraal punt waar intellectuelen samen kwamen; dichters, kunstenaars en wetenschappers studeerde hier en kwamen er samen om over het leven na te denken. In de oude bibliotheek werd destijds vastgesteld dat de aarde om de zon moest draaien.
Zon 5 eeuwen na Christus werd het gebouw verwoest en gingen tussen de 400.000 en 900.000 boekrollen letterlijk in rook op. Daarmee ging veel geschiedenis verloren. Maar dat was lang niet alles, want de oude bibliotheek van Alexandrie werd gezien als de eerste grote leerschool ter wereld. Men weet het niet zeker, maar het is mogelijk dat Julius Caesar de bibliotheek heeft verwoest tijdens zijn veroveringstocht. . In 2004 heeft een team van Poolse en Egyptische archeologen stenen van de oude bibliotheek gevonden. Pas aan het einde van de vorige eeuw kwam het plan om de beroemde bibliotheek in ere te herstellen, weliswaar in een geheel ander jasje. In 1989 werd door de staat Egypte een architectuurwedstrijd georganiseerd voor de bouw van een nieuwe kolossale bibliotheek in Alexandrie. Een klein Noors architectenbureau won verassend genoeg de prijs en verzorgde zo het ontwerp van de Bibliotheca Alexandria. De gigantische bibliotheek ziet er modern uit, maar in theorie heeft het veel weg van bouwwerken uit de Egyptische oudheid. Het gebouw lijkt op een rechtopstaande cilinder die diagonaal is doorgesneden. Via een voetgangersbrug krijgt u toegang tot de universiteit van Alexandrie. De gigantische centrale hal bestaat uit een halve cirkel met een diameter van 160 meter. Het gebouw telt dertien verdiepingen en kijkt uit over de Middellandse Zee.
Het is behalve een belangrijke bibliotheek, een indrukwekkende bezienswaardigheid. Het is te hopen dat de tragische verwoesting van de oude bibliotheek geen herhaling wordt, want de Bibliotheca Alexandria bevat honderdduizenden boeken en is internationaal gezien een belangrijk cultureel centrum geworden. De bibliotheek bevat onder meer een aantal musea, vier kunstgaleries, een conferentiezaal, vijf onderzoeksinstellingen en een grote leeszaal met plaats voor honderden mensen.
Honderden Palestijnse pelgrims zijn in Egypte de grens met Gaza overgegaan. De Palestijnen keerden een week geleden terug uit Mekka van de hadj. Dat is de jaarlijkse bedevaart voor moslims.
Ze mochten van Egypte niet de grens bij Gaza over, maar werden doorverwezen naar Aouja. De grens wordt daar door Israël bewaakt, en er wordt streng gekeken of er wapens of geld voor Hamas worden gesmokkeld. Leden van Hamas onder de pelgrims vreesden te worden opgepakt.
De laatste dagen dreigden de pelgrims met rellen en een hongerstaking. Daarop besloten de Egyptenaren hen toch bij de grenspost met Gaza door te laten.
Meer problemen voor Belgen in buitenland tijdens kerstvakantie
Meer problemen voor Belgen in buitenland tijdens kerstvakantie
(Belga) De Belgen zijn tijdens de kerstvakantie vaker op vakantie vertrokken. Dat concludeert de automobilistenvereniging VAB uit haar cijfers van de eerste elf dagen van de kerstvakantie. Uit de cijfers blijkt dat het aantal medische problemen met een kwart is toegenomen en het aantal technische problemen, zoals ongevallen, met 14 procent is gestegen.
Uit gegevens blijkt volgens de VAB dat de Belgen meer gingen skiën. Toch scoorden de zonbestemmingen in de kerstvakantie het hoogst in de cijfers met problemen. Zo bleef het aantal ski-ongelukken stabiel, maar stegen de klassieke medische problemen in de zonbestemmingen met meer dan een vijfde. VAB telde 14 procent meer pannes en ongevallen met de wagen. Vooral in de landen met de belangrijkste skigebieden nam het aantal autopannes en -ongevallen toe. De VAB constateerde 32 procent meer autoproblemen in de typische skilanden. Daaruit concludeert de vereniging dat de Belgen meer gingen skiën. Het aantal ongevallen op de piste bleef wel stabiel.
Op de zonbestemmingen tekent zich een stijging af van het aantal medische dossiers in twee soorten bestemmingen: Noord-Afrikaanse en exotische landen zoals Egypte, Tunesië, Marokko en Thailand; en landen waar de goedkope dollar een rol speelt zoals de VS en de Dominicaanse Republiek.
De medische problemen zijn de klassiekers zoals: voedselvergiftiging, griep, oorontsteking, hartaandoeningen, maar ook breuken of kneuzingen na een val. (VHL)
Bij het woord piramide denk je meteen aan Egypte. De Egyptenaren zelf zijn hartstikke trots op hun grafmonumenten. Maar dat iedereen de piramide voor van alles en nog wat gebruikt, dat zijn de Egyptenaren spuugzat: ze willen geld zien. - Door Irvy Boogaard
Om een echte piramide te zien, hoef je niet naar Egypte toe. Groot, klein, van steen of plastic: je vindt de vorm in alle soorten en maten, overal ter wereld. Denk maar eens aan sleutelhangers of beeldjes in de vorm van het grafmonument. Egypte heeft daar nu schoon genoeg van. Het land wil wettelijk vastleggen dat er voortaan auteursrecht moet worden betaald voor kopieën van hun piramides. Dat betekent dat iedereen die een piramidevorming gebouw maakt, dat precies lijkt op een van de piramides uit Egypte, daarvoor moet betalen.
Geld nodig Volgens het hoofd van de Egyptische Hoge Raad voor Oudheden, Zahi Hawass, is de nieuwe regel nodig omdat er dringend geld moet komen om de duizenden piramides en monumenten in het land te onderhouden. De wet gaat binnenkort in en geldt voor alle landen.
De regel zal dus gevolgen hebben voor alle piramidevormige gebouwen ter wereld die exact hetzelfde zijn als de grafmonumenten in Egypte. Tekeningen of andere namaaksels zoals sleutelhangers zijn wel toegestaan.
Of de nieuwe wet ook gevolgen heeft voor de enige piramide van Nederland - de piramide van Austerlitz - is nog niet bekend. Maar dat het een lastige klus zal worden om voor alle piramidevormige kopieën geld te vragen, is in Egypte inmiddels wel bekend.
Feng shui is een 4000 jaar oude Chinese wetenschap en betekent letterlijk wind en water, de twee belangrijkste natuurkrachten die energie naar ons toe brengen. Bij feng shui wordt uitgegaan van energiebanen die door het huis stromen. Door de juiste plaatsing van meubels, planten en accessoires zou die energiestromen in evenwicht kunnen worden gebracht, wat de kwaliteit van het leven positief kan beïnvloeden.
Het schijnt dat ook in de oude tijden van Egypte, men de steden bouwde op de energiebanen van de aarde. De straten liepen gelijk aan de positieve lijnen.
Daarom is in feng shui de positie van de voordeur van de woning zo belangrijk. Deze moet positieve energie, richting uw huis leiden. De achterdeur en ramen moeten daar niet recht tegenover zitten, want anders is deze energie zo weer kwijt.
Hoewel de legendarische vuurtoren van Alexandrie en het intellectuele middelpunt van de oude wereld: de Bibliotheca Alexandria zijn verdwenen, zijn er nog genoeg schatten uit de oudheid te bewonderen op uw verkenningstocht door deze grote kuststad.
De oude bibliotheek is inmiddels in ere hersteld en is veel meer dan alleen een prachtig gebouw. In het hartje van de stad bezoekt u het Grieks-Romeins Museum dat vertelt over het indrukwekkende verleden van deze stad.
Naast de beroemde Zuil van Pompeius kunt u duiken in de diepte van de griezelige Kom al-Sjoegafa-catacomben.
zo dacht men over het Westen .... (ik ben er al enkele malen geweest als toerist en heb er niets van gemerkt - blijkbaar moet je dat kunnen kunnen afleiden uit andere contacten- andré)
,,Bij jullie in het Westen is het normaal dat een broer en zus het met elkaar doen hè.'' ,,Hoe kom je daar nu bij?'' ,,Dat is gewoon zo. Iemand die ik ken, is in Europa geweest en die heeft het zelf gezien. '' NRC-correspondent Joris Luyendijk kijkt niet meer op van zulke gesprekken in Kairo. Het Westen? Dat is een poel van onzedelijkheid. Het Westen? Daar worden de media gecontroleerd door joden en daarom steunt het Westen Israël. Het Westen? Dat heeft ons ooit gekoloniseerd en nu proberen ze ons weer kapot te maken door ons te besmetten met hun racisme en pornografie.
Gesluierde vrouwen in een bus passeren het aanplakbiljet die een Egyptische film aankondigt waarin een gewone Egyptische familie te maken krijgt met een tienerdochter die zwanger blijkt. De film kreeg veel kritiek in Egypte. (Foto: AP)
Joris Luyendijk verruilt zijn standplaats Kairo voor Beiroet, hoofdstad van Libanon. Ter afsluiting van zijn verblijf in Egypte beschrijft hij hoe het toegaat in het land dat ooit onder de farao's eeuwenlang heerste over het Midden-Oosten. Toen was het de moeder van de wereld. Nu verpaupert het in sneltreinvaart.
Anders dan de toeristen die Egypte bezoeken heeft Joris Luyendijk veel contact gehad met de gewone' Egyptenaar. In het openbaar vervoer, in het koffiehuis, in de sloppenwijken of op de universitaire campus, overal hoor je hetzelfde. ,,Wist jij dat het Egyptische kind het intelligentste ter wereld is? Dat is wetenschappelijk bewezen.'' ,,Maar waarom is het hier dan zo'n puinhoop?'' ,,Door het slechte onderwijs komt onze intelligentie niet tot ontwikkeling. Dat is de schuld van het Westen.''
Egypte heeft 65 miljoen inwoners. Die wonen op een grondgebied dat nauwelijks groter is dan Nederland. Want Egypte is weliswaar een groot land, maar er kan eigenlijk alleen geleefd worden in de vruchtbare gebieden rond de Nijl, de rest is woestijn. Enkele miljoenen Egyptenaren leven in luxe, maar de meesten zijn straatarm: 26 miljoen Egyptenaren moeten rondkomen van één dollar of minder per dag. Veertig procent van de bevolking is analfabeet.
De armoede van Egypte is een verklaring voor alle complottheorieën waar Egyptenaren zo graag in geloven. Als het slecht gaat geef je nu eenmaal liever een ander de schuld dan jezelf.
En complottheorieën zijn er te over. Lady Di bijvoorbeeld is vermoord door de Amerikaanse CIA, omdat ze wilde trouwen met de Egyptenaar Dodi Fayed. Het Westen wenste geen moslim in de Britse koninklijk huis, dus ...
En: Drink je Pepsi? Dan steun je de zionisten, want Pepsi betekent Pay every penny to save Israël'.
Drink je Coca-Cola? Dan ben je een vijand van de islam, want het logo van Coca-Cola zegt in spiegelbeeld: Er is geen Mohammed'.
Een andere verklaring voor de haat van Egyptenaren tegen het Westen en Israël is het misverstand. Westerse tv-series, met name soaps, zijn in elk Nijldorpje te zien. Ze worden gretig bekeken. De conclusie van de kijker: zo gaat het dus in het Westen. En die beeldvorming wordt nog versterkt door het toerisme. Westerse vrouwelijke toeristen in bikini lopen er schaamtelozer bij dan hoeren in Egypte.
Luyendijk vergelijkt de beeldvorming in Egypte over het Westen met die van Europeanen over moslims en hij ziet overeenkomsten. Sommige westerlingen hebben een uitgesproken, vaak negatieve, mening over moslims. Hun kennis over de islam gaat niet verder dan wat anekdotes en wat nieuwsberichten. Alle informatie die ze krijgen interpreteren ze slechts op één manier. Net zoals dat in Egypte gebeurt.
Egypte is een dictatuur, maar van het milde' type. Er zijn geen democratische verkiezingen, vakbonden hebben geen enkele macht, de politieke oppositie wordt onderdrukt en moslimfundamentalisten worden in afschuwelijke gevangenissen opgeborgen. Daar staat tegenover dat de controle van de media aanzienlijk minder is dan in politiestaten als Libië, Syrië en Irak. De Egyptenaar kan buitenlandse zenders ontvangen - satellietschotels zijn zo goedkoop dat zelfs de sloppenwijken er vol mee staan. En ook de Arabische afdeling van BBC Worldsservice is storingvrij te beluisteren.
Maar hoeveel andere' informatie ook beschikbaar is, het lijkt wel of alle neuzen in Egypte in dezelfde richting wijzen. Jodenhaat, Westerlingenhaat, achtervolgingswaanzin en een extreem nationalisme, ze gaan erin als koek.
De armoede en het onbegrip kunnen dat slechts ten dele verklaren. President Mubarak en zijn regering hebben belang bij een massale haat tegen Israël en het Westen. Haat verenigt mensen en het sluit de rijen. In Egypte is een vestingmentaliteit ontstaan van wij tegenover de boze wereld'. De media bevorderen dat beeld en de Egyptenaar zegt: Mubarak is niet perfect en misschien wel een corrupte boef, maar zonder Mubarak wordt het allemaal nog veel erger.
Dan krijgt het Westen ons helemaal in zijn wurgende handen.
Gelukkig Nieuw Jaar! Gezondheid en Voorspoed AAN IEDERE BLOGGER & ZIJN/HAAR FAMILIE
Nieuwjaar in Europa
Historie
Eeuwenlang vierde men nieuwjaar niet op 1 januari, maar op 23 (Babyloniërs) of 25 maart (Romeinen). Daar kwam pas een eind aan in 153 voor Christus.
Toen stelde de senaat in Rome dat nieuwjaar op de eerste januari moest beginnen. Nieuwjaar was, onder druk van andere feesten, steeds verder verschoven en spoorde niet langer met het begin van het zonnejaar.
In de eeuw daarna verwaterde het gebruik, totdat Julius Caesar in 46 v. Chr. ingreep en 1 januari weer als de eerste dag van het jaar vaststelde.
Hij verbond nieuwjaar met een feest ter ere van de god Janus, heer van alle begin en bewaker van de poorten naar de hemel en de aarde.
Men beeldde hem af met twee gezichten. Het eerste keek terug naar het oude jaar (verleden), het andere blikte naar het nieuwe (toekomst). Het Janusfeest werd aanvankelijk sober gevierd, met het maken van goede voornemens en het geven van geschenken. In Frankrijk is dat nog steeds gebruikelijk.
Later ontstond het idee dat men zich tijdens de jaarwisseling moest zuiveren van alle kwade krachten uit de achterliggende periode. Daarom gingen veel Romeinen zich bij het Janusfeest en de geleidelijk ermee verbonden saturnalia (een soort carnaval) te buiten aan wilde feesten vol seks en alcohol.
Dit bracht christenen in hun begintijd ertoe andere data tot start van het nieuwe jaar te nemen.
Het Janusfeest bleek echter zo populair dat de kerk in de eerste helft van de vierde eeuw 'om' ging en 1 januari erkende als start van het jaar. Maar in plaats van te feesten, dienden christenen die dag te bidden en te vasten. De Concilies van Tours (567) en Toledo (633) schreven voor de eerste drie dagen van het jaar boetediensten en vastenoefeningen voor.
Op oudjaar vieren de katholieken het feest van Sint Silvester, paus ten tijde van Constantijn I. 's Avonds, en soms ook 's nachts, wordt er een kerkdienst gehouden. In protestantse kring gaat men op oudejaarsavond ook naar de kerk, om er degenen te gedenken die het afgelopen jaar zijn overleden, maar dat gebruik lijkt wat weg te ebben.
Traditie
In Europa, was Nieuwjaar vaak een tijd voor bijgeloof en 'het vertellen van de toekomst'. In sommige delen van Zwitserland en Oostenrijk vieren de mensen 'Sint Sylvester's avond'.
In 314 voor Christus was er een paus genaamd Sint Sylvester, en mensen geloofden dat hij een verschrikkelijk zeemonster had gevangen. Sindsdien wordt in delen van Oostenrijk en Zwitserland dit verhaal herdacht door de avond voor het nieuwe jaar verkleed te gaan in fantastische kostuums, en ze noemen zich dan: 'Sylvesterklauses'
In Griekenland, is Nieuwjaarsdag ook het feest van Sint Basil. Sint Basil is beroemd vanwege zijn vriendelijkheid. Griekse kinderen zetten hun schoenen bij de kachel op nieuwjaarsdag en hopen dat Sint Basil hun schoenen zal vullen met kado's.
In Schotland vullen ze in sommige dorpen vaten met teer en steken die aan en laten ze door de straten rollen. Op deze manier wordt het oude jaar opgebrand en mag het nieuwe jaar beginnen.
De Schotten geloven dat de eerste persoon die je huis binnenkomt in het nieuwe jaar je ofwel geluk of geen geluk brengt. Het meeste geluk zal een bezoeker met donker haar brengen die ook nog iets meebrengt. Dit gebruik wordt 'first-footing' genoemd.
Het nummer, 'Auld Lang Syne' wordt gezongen als de klok 12 uur slaat tijdens de jaarwisseling. Dit gebruik komt in veel landen over de hele wereld voor.
Tijdens de jaarwisseling worden er veel feesten gegeven die tot laat in de nacht duren. Het is een gebruik geworden dat iedereen een groet uitbrengt om 12 uur middernacht en dat de eerste minuten van het nieuwe jaar worden doorgebracht met familie en/of vrienden. Mensen dansen, zingen en brengen een toost uit op het nieuwe jaar.
Na deze viering is het tijd om voornemens te maken voor het nieuwe jaar. Dit is een lijst over hoe je zal gaan leven in het komende jaar. Deze traditie gaat terug naar de vroege Babylonische tijd.
Tegenwoordig is een populair voornemen: 'aan de lijn gaan doen om zo gewicht te verliezen' en 'stoppen met roken'. Vroeger was het bekendste voornemen: 'het teruggeven van geleende goederen' en dan met name die goederen die met de landbouw te maken hadden.
Eten & Drinken
Vrijwel alle volksgebruiken rond oud en nieuw zijn van ver voor het christendom. Het nieuwjaar wensen en het maken van goede voornemens zijn al genoemd.
Maar ook de rotjes, de vuurpijlen en de kerstboomverbrandingen hebben een lange geschiedenis. Ze herinneren aan het lawaai dat de Germanen maakten en de vuren die ze aanlegden om de wintergeesten te verdrijven. Het nuttigen van oliebollen en appelflappen is eveneens van zeer oude oorsprong en verwijst naar de heidense offerbroden.
En ook de appelbeignet heeft een mytische oorsprong. Onder andere de Franken geloofden dat alles wat de vorm van een ring had geluk met zich meebracht. Om dit te onderstrepen at men aan het eind van het jaar ringvormige lekkernijen.
Nieuwjaar is het feest van de toekomst. Voor je ligt een heel leeg jaar dat je in je fantasie kunt vullen met de mooiste plannen. Volgens de christelijke kalender is één januari nu de eerste dag van het nieuwe jaar.
Dat is niet altijd zo geweest. Andere begindata waren bijvoorbeeld 25 december, 1 maart, 25 maart en 1 september. Het is maar wat je afspreekt. Toch voelen de meeste mensen dat ze op 1 januari met iets heel nieuws, spannends, moois beginnen. Het is de allereerste dag om goede voornemens uit te voeren: niet meer roken, minder eten, meer sporten en een beetje aardiger zijn voor elkaar.
Op nieuwjaarsdag gaan veel mensen bij elkaar op nieuwjaarsvisite. De straten zien rood van het afgestoken vuurwerk. Op de tv klinkt het nieuwjaarsconcert en bij de koffie worden koude oliebollen van gisteren geserveerd. Je wenst elkaar veel geluk en iedereen stuurt iedereen een kaart. De postbodes beginnen het jaar dus met stress.
In sommige andere landen en bij volken met een andere kalender is het op een andere datum nieuwjaar. Chinezen bijvoorbeeld vieren hun nieuwjaarsdag later in januari of in februari. Joodse mensen vieren het in september of oktober.
Omdat een islamitisch jaar elf dagen korter duurt dan een christelijk jaar valt het nieuwjaar van de moslims steeds op een ander tijdstip. In het Midden-Oosten beginnen moslims hun nieuwjaarsdag met kijken naar het verschijnen van de maansikkel. Egyptische meisjes krijgen snoepjes in de vorm van een meisje; jongens krijgen snoepjes die een jongen op een paard voorstellen.
De Egyptische Azhar universiteit heeft een van haar sjeiks geschorst die in een fatwa beweerde dat vrouwen hun mannelijke collega's borstvoeding mogen geven. 
Dat de condoom geen betrekkelijk nieuwe uitvinding is, is bekend. 
In drie grote Westerse hoofdsteden zijn oud-Egyptische obelisken te zien. Namelijk in Londen, New York en Parijs. 
Mijn favoriete vakken zijn Engels en Art.
![](javascript:fotovenster("http://images2-telegraaf.nl/multimedia/archive/00506/pyramide_epa_506484d.jpg"," ","EPA ",200,133);)
In het boek 'Een moslima ontsluiert' (
(Belga) De koning, de koningin en de leden van de koninklijke familie drukken hun medeleven uit met de families van de slachtoffers van het busongeval in Egypte vrijdagochtend. Daarbij kwamen zes Belgen om het leven. Prins Filip en prinses Mathilde, die momenteel in Egypte verblijven, brengen in de loop van vrijdagnamiddag in een hospitaal in Caïro een bezoek aan enkele van de gewonden. 
In een bejaardenhuis in Callian in Zuid-Frankrijk is zuster Emmanuelle op 99-jarige leeftijd overleden. De non werd wereldberoemd door haar inzet voor ontheemde kinderen. 
Cleopatra was één van de belangrijkste gifmengsters uit de geschiedenis. Ze kende geen scrupules, als het erom ging haar eigen recepten op slaven ( zie afbeelding) te proberen, en zelfs haar minnaars vreesden haar kunsten. 
In Egypte is een email verspreid waarin met aanslagen op kerken wordt gedreigd gedurende het komend weekend, waarin oosters Pasen wordt gevierd. 
![](javascript:fotovenster("http://www.telegraaf.nl/multimedia/archive/00164/boerka_catwalk_164205d.jpg"," "," ",200,103);)
In Leiden organiseren het RMO (Rijksmuseum van Oudheden) en het Museum Volkenkunde tijdens de voorjaarsvakantie een speciaal kinderprogramma.
Op zondag zijn er om 13.00 en 14.00 uur rondleidingen voor kinderen over de Egyptische afdeling; tijdens de vakantie door de week iedere dag om 11.00 en 15.00 uur. 
In het museum staan de authentieke gerestaureerde vazen en schalen uitgestald. In een aparte zaal worden op dit moment twintig bijzondere gipsen beelden gerestaureerd: kopieën van beelden uit de Oudheid. 
Rashad, die zichzelf een vrome moslima noemt, kreeg zware kritiek van islamitische leiders op een religieuze satellietzender. 
Tussen Ahmed Hassan en Anderlecht lijkt het tot een breuk te komen. Paars-wit is razend op de Egyptenaar omdat hij nog steeds niet terug in België is na de Afrika Cup.
Brood is populair geworden bij de oude Egyptenaren en is sindsdien één van onze belangrijkste en primaire voedingsbronnen. Niet slecht voor een boterham, gemaakt van vrij eenvoudige ingrediënten (bloem, gist, zout en water). 
Terwijl de Grieken voor meer broodvariatie zorgden op basis van onder andere maanzaad, room, anijs of honing, verfijnden de Romeinen onder meer de maalmethode.
Vanaf de jaren 60 is de opmars van speciaal brood en fijn gebak niet meer te stuiten. Met alle gevolgen vandien. 
![](javascript:fotovenster("http://www.telesport.nl/multimedia/archive/00156/egypte_jpg_156625d.jpg","De%20selectiespelers%20van%20Egypte. ","EPA ",200,132);)
Voor ons is de koe een productiedier, zij![](javascript:fotovenster("http://www.telesport.nl/multimedia/archive/00154/egypte_jpg_154525d.jpg","Hasan%20Kamel%20(m)%20snijdt%20de%20keel%20van%20de%20koe%20door%20in%20de%20hoop%20dat%20dit%20geluk%20brengt. ","REUTERS ",200,152);)
ombrengen.
Het hele scheppingsverhaal en de eerste hoofdstukken van de koran (die inhoudelijk in grote lijnen overeenkomen met de bijbelse variant) hebben zich volgens imam Nordin Talhaouit echt afgespeeld, amper een paar duizend jaar voor Christus nog wel. 
![](javascript:fotovenster("http://www.telesport.nl/multimedia/archive/00151/rafah_jpg_151419d.jpg"," ","AFP ",200,133);)
enkel omdat ze homo zijn, en de agressie ontladen tijdens een martelpartij. 
gebronsde mannen.
![](javascript:fotovenster("http://www.telesport.nl/multimedia/archive/00145/achtbaan_jpg_145624d.jpg"," ","Dijkstra%20bv.%20Dijkstra,%20Fotoburea ",200,132);)
Het leek veel op een modern vliegtuig.
Te Gast In: Egypte 
)
Eeuwenlang vierde men nieuwjaar niet op 1 januari, maar op 23 (Babyloniërs) of 25 maart (Romeinen). Daar kwam pas een eind aan in 153 voor Christus. 
Eten & Drinken
