Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
17-04-2008
Koningsgraven en het oude Egypte
Koningsgraven en het oude Egypte
SLIEDRECHT - De Koningsgraven en het oude Egypte hebben iets mystieks.
Deze magie wordt dinsdag 22 april belicht in een lezing van Ds. van der Kooi uit Nieuwerkerk a/d IJssel. Hij is te gast op een contactmiddag van de afdeling Sliedrecht van de Protestants Christelijke Ouderenbond (de PCOB).
De lezing in de Maranthakerk aan de Lijsterweg begint om 14.30 uur. Leden en belangstellenden van vijftig jaar en ouder zijn welkom. Voor vragen kan contact worden opgenomen met H. Boer, 0184-412386.
AMSTERDAM (ANP) - Circa 2000 jaar oud zijn ze, de dierenmummies die maandag in het Amsterdam Medisch Centrum (AMC) onder de CT-scanner gingen.
Het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden hoopt zo meer te weten te komen over de omzwachtelde baviaan, de meerval en het pakketje slangen uit het Egypte van de Farao's.
Samen met meer dan vijftig andere gemummificeerde beesten zijn de dieren vanaf 24 april in Leiden te zien in de tentoonstelling Dierenmummies. Door hen samen met filmpjes, röntgenfoto's en CT-scans te tonen, wil het Rijksmuseum de geheimen blootleggen die achter de omwindsels schuilgaan.
Wat er precies in het slangenpakket zit, was maandag nog niet met zekerheid te zeggen. Later deze week moeten de resultaten van de scan uitwijzen of in de mummie ook slangeneieren zitten.
Veiligheidsniveau 2: Sommige gebieden kunnen gevaarlijk zijn of hogere waakzaamheid is geboden
VEILIGHEIDSSITUATIE
Algemeen Reizen in Egypte blijft veilig maar, rekening houdend met het algemeen toegenomen risico van terrorisme, wordt landgenoten die naar Egypte reizen aanbevolen extra alert en waakzaam te zijn op drukbezochte plaatsen, de veiligheidsvoorschriften van de lokale overheden na te leven en de actualiteit vóór en tijdens hun verblijf op de voet te volgen. Het is raadzaam georganiseerd en onder begeleiding te reizen en via uw reisagent inlichtingen in te winnen betreffende de getroffen veiligheidsmaatregelen.
Actualiteit Wegens het doorbreken van de grensblokkades in de Gazastrook eind januari 2008, waarbij, voornamelijk in de noordelijke Sinaï tot aan de stad El Arish, grote aantallen Palestijnen de Egyptische grens overstaken, is de veiligheid in de grensstreek tussen Egypte en Israël niet langer voldoende gegarandeerd. Het wordt sterk afgeraden zich naar deze gebieden te begeven.
Het grensgebied tussen Egypte en Israël dient te worden vermeden. Er doen zich regelmatig conflicten voor tussen de Egyptische politiekrachten en de bedoeïenen. Taba, dat net aan de grens ligt met Israël, wordt beter niet bezocht. De site Taba Heights een vijftiental kilometer ten zuiden van de stad, goed beschermd door de veiligheidstroepen, wordt niet afgeraden.
Het Israëlisch-Palestijns conflict, de Iraakse kwestie en de situatie in Libanon kunnen bovendien aanleiding geven tot demonstraties die de rust in het land verstoren. Het is raadzaam zich uit de buurt van samenscholingen en ongewone volkstoelopen te houden. Deze komen vaak voor in de omgeving van universiteiten en moskeeën (vooral na het vrijdagsgebed). Ook politieke discussies met de lokale bevolking worden beter vermeden.
Terreurdreiging De globale verhoogde terroristische dreiging indachtig, is het aangeraden, zoals in andere delen van de wereld, uiterst voorzichtig te zijn op druk bezochte plaatsen, die mogelijk het doelwit voor aanslagen vormen. In Egypte vonden aanslagen plaats in Taba (2004), Caïro (2005), Sharm-el-Sheikh (2005) en Dahab (2006). De Egyptische autoriteiten stellen alles in het werk om de veiligheid van de toeristen te garanderen.
De sluier kent een bonte verscheidenheid aan betekenissen en waarderingen.
Door Bianca Stigter
Drie meisjes in zwarte gewaden lopen door de witte straten van een medina op Lamu, een klein eiland voor de kust van Kenia. Het lijkt wel een zwart-wit foto, zo weinig kleur is er in dit tafereel, dat zich ook heel goed in de tijd van de zwart-wit fotografie had kunnen afspelen, zo weinig lijkt er hier veranderd sinds, ja, sinds de bouw van de medina, of sinds vrouwen zich sluieren. Sinds mensheugenis.
Toeristen reizen niet alleen graag naar andere landen, maar ook naar andere tijden, die in die andere landen beter toegankelijk lijken dan in hun eigen. Reizen is vaak tijdreizen.
De gezichten van de meisjes zijn niet bedekt. Maar als ik dichterbij kom, trekken ze met een snelle beweging de stof zo voor hun gezicht dat alleen de ogen nog te zien zijn. De Franse schrijver Guy de Maupassant omschreef zo geklede vrouwen op straat ooit als de dood aan de wandel, maar bij mij roepen ze de sfeer van duizend en één nacht op, ook al zijn sluiers in de verwesterde versie daarvan meestal gereduceerd tot niemendalletje die alleen in naam nog iets verhullen. Niets ontnam het zicht op de zwoegende boezem van Angelique, een van de vele blanke slavinnen die sinds Mozarts opera Die Entführung aus dem Serail in talloze schilderijen, films en stuiverromannetjes uit de harem bevrijd werden.
Het is slechts een van de vele tegenstrijdigheden die door de eeuwen heen met de sluier zijn verbonden. In een oosterse context konden vrouwen bloter worden afgebeeld dan in de westerse thuislanden. Het Turkse bad kon als exotisch excuus dienen voor het tonen van borsten, heupen en billen. Dankzij het oriëntalisme kon zelfs de zwartste, dichtste sluier nog een sensuele belofte inhouden.
De drie meisjes op Lamu zag ik ergens in de jaren tachtig, toen je aldus geklede vrouwen nog niet zag op de Dappermarkt of op een strip in de Volkskrant. Ze waren nog niet ingeburgerd. Ik ben benieuwd of ik ze nu nog in een erotische sfeer zou plaatsen, of dat die ambiance verdrongen is door andere associaties, verdrukt door debatten over moslimfundamentalisme en terrorisme, door hoofddoekjesverboden en anti-Koranfilms. Zo snel kan een kledingstuk van betekenis wisselen. Onder de boerka vermoeden velen geen borsten meer, maar bommen. Tijdreizen is ook toekomstreizen. Misschien droegen meisjes op Lamu pas sinds kort een chador, was hun dracht geen reliek uit het verleden maar een militante vernieuwing.
Maar zon oude associatie dooft nooit helemaal uit. Op het internet is bijvoorbeeld de website Tales of the Veils te vinden, waar zowel plaatje van oude oriëntalistische schilderijen van Ingres en Gustave Moreau op zijn te vinden als moderne documentaire fotos van vrouwen in boerkas, niqaabs en chadors.
Volgens de oprichter van de site is het sluierfetisjisme na de aanslagen van 11 september sterk toegenomen, omdat er in de westerse media meer afbeeldingen van gesluierde vrouwen verschijnen. Een gesluierde vrouw is een soort visueel steno geworden voor de islam, een slecht teken voor de meesten. Vrouwenonderdrukking is nog wel het minste waar hij voor staat.
De sluier, zeker de gezichtssluier, is al langer een heet hangijzer. Diverse Europese machten hebben geprobeerd hem in de negentiende en twintigste eeuw in door hen overheerste gebieden af te schaffen de Engelsen in Egypte, de Fransen in Algerije, soms nagevolgd door lokale machthebbers die hun land snel wilden verwestersen.
De sjah van Perzië liet de chador in 1936 verbieden. Politieagenten die op straat een gesluierde vrouw ontdekten, moesten haar de kleren van het lijf rukken. Net als nu zijn het vaak conservatieve mannen die zich opwerpen als pleitbezorger van de rechten van moslimvrouwen, terwijl vrouwenrechten verder niet zo hoog op hun agenda staan. In Egypte bepleitte de Engelse consul-generaal Lord Cromer voor afschaffing van de sluier, omdat die vrouwen vernedert, terwijl diezelfde Cromer tegelijkertijd in Engeland voorzitter was van de Mannenbond tegen vrouwenkiesrecht.
Kleding werd tijdens het kolonialisme overal ter wereld politiek ingezet. Terwijl missionarissen in het Midden-Oosten ijverden voor het afschaffen van de sluier, probeerden ze op eilanden in de Stille Zuidzee de bevolking er juist toe te bewegen meer aan te trekken. Blote borsten waren net zo taboe als bedekte gezichten.
Op Hawaï vonden de missionarissen de muumuu uit, een kledingstuk dat van het lichaam net zoveel verhult als een chador. Allen het gezicht mag bloot blijven. Of zouden de Polynesische schonen ook een kapje hebben moeten dragen?
Net als het bedekken van borsten was in Europa het bedekken van haar tot pakweg 1960 de gewoonte. Op oude films valt het altijd op: iedereen heeft zijn hoofd bedekt, heren met hoeden, mannen met petten en vrouwen met hoofddoeken. Op schilderijen is het nog opvallender.... blader een boek door met schilderijen uit de Middeleeuwen en bijna elke afgebeelde vrouw heeft een doek op of om die een moslima nu niet zou misstaan. De sluier heeft een geschiedenis die ouder is dan de islam en heeft ook in gebieden waar deze godsdienst niet voorkomt vrouwen verborgen of doet dat nog steeds, al is het soms maar één keer in een leven. Bruidssluiers zijn nog steeds niet klimplanten.
Voedselprijzen zorgen voor onrust in Egypte en Haïti
08/04/2008
Op het Caraïbische eiland Haïti zijn minstens drie doden gevallen bij voedselrellen. Zowel in de hoofdstad Port-au-Prince als elders in het land zijn de voorbije dagen duizenden mensen op straat gekomen om te protesteren tegen de hoge voedselprijzen, die het laatste jaar met 50 procent gestegen zijn.
In Egypte hebben de ordediensten hard opgetreden om manifestaties te voorkomen. Tot nog toe konden miljoenen armen rekenen op gesubsidieerd brood, maar door de gestegen graanprijzen en corruptie is een broodtekort ontstaan.
De inflatie in Egypte is gestegen tot meer dan 12 procent. Zeker voedsel werd fors duurder en vooral de armste klasse deelt in de klappen. De nabije toekomst oogt somber. Maandag nog stelde de premier van Kazachstan, Karim Masimov, een mogelijk volledige stop van de graanexport in het vooruitzicht. Een Kazachse exportstop zou zware gevolgen hebben voor Egypte, dat een vijfde van zijn graan invoert uit dit Centraal-Aziatische land.
In Egypte, waar miljoenen armen zijn aangewezen op gesubsidieerd brood, dreigt een broodcrisis. Gesubsidieerde zakken meel verdwijnen naar de zwarte markt. Een zak meel van 100 kilogram is op de gesubsidieerde markt 2 euro waard, op de vrije markt 26 euro. Inmiddels gaat de vraag naar gesubsidieerd brood in stijgende lijn omdat de prijzen van niet-gesubsidieerde basisproducten ook in Egypte de voorbije maanden sterk gestegen zijn.
Kazachstan had de ambitie dit jaar uit te groeien tot de op vier na grootste graanexporteur ter wereld. De export van graan is als gevolg van de stijgende prijzen op de wereldmarkt echter erg lucratief en leidde in Kazachstan vorig jaar tot een broodschaarste. Die droeg ertoe bij dat de inflatie er vorig jaar steeg tot 18,8 procent. Inmiddels werden al in meer dan twintig landen prijscontroles ingevoerd, onder meer in Rusland, waar de prijs van een aantal basisproducten in de aanloop naar de parlementsverkiezingen van december vorig jaar werd bevroren. China, Thailand, Pakistan, Argentinië en Venezuela grepen naar soortgelijke maatregelen.
Experts van de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds (IMF) zijn gekant tegen prijscontroles. Het verleden heeft bewezen dat die vaak het tegenovergestelde effect hebben. De experts verwijzen naar de prijscontroles die Peru in 1985 invoerde op rijst, suiker en andere producten. Het land werd geconfronteerd met tekorten, er ontstond een zwarte markt en vijf jaar later werd het land geconfronteerd met een hyperinflatie. Experts waarschuwen ervoor dat prijscontroles de binnenlandse voedselproductie en -verwerking kunnen ontmoedigen, met alle gevolgen van dien voor het aanbod.
Prijscontroles hebben enkel een effect op de inflatie wanneer basisproducten slechts een kleine fractie vertegenwoordigen van de gezinsuitgaven of wanneer ze strikt beperkt worden in de tijd, stellen de experts. In arme landen vormen basisproducten evenwel de hoofdmoot van de uitgaven. In die landen heeft een stijging van de voedselprijzen dan ook een grotere impact. Het is bijgevolg van cruciaal belang de juiste respons te vinden. Don Mitchell, econoom bij van de Wereldbank, pleit voor subsidies aan de armen of voor voedselhulp. Die maatregelen zijn ook volgens het IMF efficiënter dan algemene maatregelen op nationaal vlak of onvoorspelbare handelsmaatregelen.(KS)
Hieronder treft u een overzicht aan van verschillende activiteiten op het vlak van de Egyptologie.
CD ROM European Treasures
De website van kunsthandel Treasuregate Gallery biedt u tot eind april 2008 de mogelijkheid om van de CD ROM-serie 'European Treasures' de delen 2 tot en met 5 tegen een gereduceerd tarief aan te schaffen: informatie.
Televisie
Zondag 23 maart 2008 wordt op Nederland 2 van 18.10 tot 19.15 uur de documentaire 'Schatten van het Egyptisch Museum' uitgezonden als onderdeel van het programma Close-Up van de AVRO: informatie.
Interviews
Op de vernieuwde pagina 'Interviews en video's' van deze website treft u geschreven Nederlandstalige interviews aan met Vlaamse egyptologen: informatie.
Symposium
Zaterdag 29 maart 2008 organiseert de vakgroep Egyptologie van de Universiteit Leiden een Engelstalig symposium onder de titel 'Egyptology and Anthropology'. Zes gerenommeerde sprekers zullen de toepassing van theorieën uit de Sociale Wetenschappen in de Egyptologie vanuit verschillend perspectief bespreken. De sprekers zijn: Prof.dr. David O'Connor (New York), Janne Arp MA. (München), Dr. Rita Lucarelli (Bonn), Dr. Harold Hays (Leiden), Dr. Ben Haring (Leiden), Prof.dr. Jacques van der Vliet (Leiden en Nijmegen). Het programma begint om 09.15 uur en duurt tot 17.00 uur. Het symposium vindt plaats in zaal 005 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden: informatie.
Lezingen
Donderdag 27 maart 2008 organiseert het Rijksmuseum van Oudheden in samenwerking met het Leidsch Dagblad een lezing door de Nederlandse egyptoloog Dr. Maarten Raven, conservator van de Egypte-afdeling van het museum. Hij zal verslag doen van de opgravingen in Sakkara. Bovendien is er gelegenheid voor een bezoek aan de tentoonstelling Hakken in het Zand. De lezing begint om 19.30 uur. De kosten bedragen 10,- per persoon, inclusief entree, kopje koffie en bon voor 20% korting op de publicatie Hakken in het zand. 50 jaar opgravingen in Egypte door het Rijksmuseum van Oudheden. Tijdens deze avond kan ook de Egypte-afdeling bezocht worden. Het museum is geopend van 19.00 tot 21.30 uur. Belangstellenden kunnen zich opgeven via: Het Leidsch Dagblad.
Vrijdag 28 maart 2008 geeft de Italiaanse egyptologe Dr. Rita Lucarelli een Engelstalige lezing in zaal 003 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van haar lezing luidt 'De rol van Demonen in de Onderwereld volgens Dodenboekspreuken uit het Nieuwe Rijk'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Dinsdag 8 april 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Prof. dr. Olaf Kaper een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'Egyptische goden in een oase: Inzichten uit de begraven tempel van Ain Birbiyeh'. De lezing begint om 20.00 uur (zaal open vanaf 19.30 uur). De kosten bedragen 5,00 per persoon, RoMeO-leden gratis. Kaarten zijn uitsluitend verkrijgbaar aan de kassa van het museum op de avond van de lezing: informatie.
Dinsdag 15 april 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Drs. Huub Pragt een lezing in zaal 028 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van zijn lezing luidt 'Cryptografie op de schrijnen van Toetanchamon'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Donderdag 17 april 2008 geeft de Nederlandse Kunsthistoricus Dr. Karel Innemée een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'De nieuwe epifanie-schildering in het klooster Deir al-Sourian (Egypte)'. De lezing begint om 15.00 uur en wordt georganiseerd door het Nederlands Instituut voor het Oude Nabije Oosten (NINO). De lezing worden gehouden in de filmzaal van het Rijksmuseum van Oudheden op de tweede verdieping. De entree is gratis. Na afloop van de lezing biedt het NINO u een drankje aan in het Museumcafé op de begane grond.
Dinsdag 6 mei 2008 geeft de Vlaamse egyptologe Dr. Marleen De Meyer een lezing in een zaal van de Hogeschool NHTV te Breda. De titel van haar lezing luidt 'De Ontdekking van het Graf van Henu te Dayr-al-Barsha'. De lezing begint om 19.00 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Dinsdag 13 mei 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Prof. dr. Olaf Kaper een lezing in zaal 028 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van zijn lezing luidt 'De piramiden van Grieks-Romeins Egypte'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Donderdag 22 mei 2008 geeft de Vlaamse egyptoloog Prof. dr. Willy Clarysse een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'Egyptische oudheden in China'. De lezing begint om 15.00 uur en wordt georganiseerd door het Nederlands Instituut voor het Oude Nabije Oosten (NINO). De lezing worden gehouden in de filmzaal van het Rijksmuseum van Oudheden op de tweede verdieping. De entree is gratis. Na afloop van de lezing biedt het NINO u een drankje aan in het Museumcafé op de begane grond.
Tentoonstellingen
Tentoonstelling 'Schitterend Sieraad' in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden tot en met 23 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Mumien Der Traum vom ewigen Leben' in het Reiss-Engelhorn-Museen te Mannheim tot 25 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Ägyptisch Mumien Unsterblichkeit im Land der Pharaonen' in het Landesmuseum Württemberg te Stuttgart tot en met 25 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Hakken in het Zand' in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden tot en met 11 mei 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Tutankhamun and the Golden Age of the Pharaohs' in het Millennium Dome (officieel het O2 Exhibition Centre) te Londen tot en met 31 augustus 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Tutanchamun und die Welt der Pharaonen' in het Museum für Völkerkunde te Wenen tot en met 28 september 2008: informatie.
Cursussen
Summer School 2008 'Onopgeloste vraagstukken' vanaf maandag 14 juli 2008 in Leiden: informatie.
Seizoen 2008-2009
Op vrijdag 4 april 2008 wordt het cursus- en reisprogramma voor het seizoen 2008-2009 op deze website bekend gemaakt. Het seizoen vangt aan in de maand september 2008. Op de openingspagina van deze website staat alvast een korte voorbeschouwing: informatie.
BRUSSEL, 19 maart 2008 (IPS) - Amnesty International en Human Rights Watch slaan alarm nu Egypte opnieuw verschillende hiv-patiënten heeft gearresteerd. De arrestaties vormen volgens de organisaties een inbreuk op de mensenrechten en ondermijnen de strijd tegen de aids-epidemie.
Het lijkt erop dat de Egyptische regering de jacht heeft ingezet op hiv-patiënten. In februari werden al vier personen opgepakt en deze maand arresteerde de Egyptische politie nog eens acht seropositieven. Vier mannen zijn inmiddels tot een jaar effectieve gevangenisstraf veroordeeld. De hoofdaanklager liet de advocaten van de verdediging weten dat de mannen niet vrij op straat mochten rondlopen omdat de overheid ze als een gevaar voor de volksgezondheid ziet.
Dergelijke uitspraken wijzen op officiële onwetendheid en vooroordelen ten opzichte van hiv, zegt Joseph Amon, directeur van het hiv/aids-programma van Human Rights Watch in een verklaring. Als mensen met hiv vervolgd worden, zullen andere Egyptenaren zich niet durven laten behandelen als ze besmet raken of zullen Egyptische burgers niet op zoek durven gaan naar informatie over de ziekte.
Volgens Gasser Abdel-Razak van Human Rights Watch in Egypte tonen de arrestaties dat de Egyptische politie hiv niet ziet als een ziekte die behandeld moet worden, maar als een misdaad die gestraft moet worden.
Schending van de mensenrechten
Volgens de Egyptische mensenrechtenorganisatie EIPR zijn de twaalf verdachten zonder hun toestemming onderworpen aan hiv-test . Volgens de advocaten van de verdachten zijn de mannen bovendien geslagen en ondergingen ze hardhandige onderzoeksmethoden om te bewijzen dat ze homoseksuele contacten gehad hebben. Sommige verdachten zouden dagenlang vastgebonden zijn op hun bed.
De mannen worden behandeld alsof ze staatsgevaarlijk zijn, enkel omdat ze hiv-positief zijn, stelt Malcolm Smart, regionaal directeur van Amnesty International in een verklaring. De overheid zou ze niet moeten vervolgen, maar eerder onderzoek moeten doen naar het misbruik en de mishandeling waar ze het slachtoffer van zijn geworden, om ervoor te zorgen dat zoiets niet meer gebeurt.
De mannen zijn officieel aangehouden wegens uitspattingen, een beschuldiging die wel vaker gebruikt wordt om homoseksuelen aan te klagen. Volgens Amnesty International en Human Rights Watch gaat Egypte met de arrestaties in tegen een beslissing van de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties, die stelt dat zowel seksuele voorkeur als een mogelijke hiv-besmetting geen reden mogen vormen voor discriminatie.
Hieronder treft u een overzicht aan van verschillende activiteiten op het vlak van de Egyptologie.
Seizoen 2008-2009
Op vrijdag 4 april 2008 wordt het cursus- en reisprogramma voor het seizoen 2008-2009 op deze website bekend gemaakt. Het seizoen vangt aan in de maand september 2008. Op de openingspagina van deze website staat alvast een korte voorbeschouwing: informatie.
Nieuwsbericht
NRC-Hnadelsblad maakt melding van een vondst in Abydos van skeletten van tien ezels bij het graf van een anonieme farao van de nulde of eerste dynastie: informatie.
Symposium
Zaterdag 29 maart 2008 organiseert de vakgroep Egyptologie van de Universiteit Leiden een Engelstalig symposium onder de titel 'Egyptology and Anthropology'. Zes gerenommeerde sprekers zullen de toepassing van theorieën uit de Sociale Wetenschappen in de Egyptologie vanuit verschillend perspectief bespreken. De sprekers zijn: Prof.dr. David O'Connor (New York), Janne Arp MA. (München), Dr. Rita Lucarelli (Bonn), Dr. Harold Hays (Leiden), Dr. Ben Haring (Leiden), Prof.dr. Jacques van der Vliet (Leiden en Nijmegen). Het programma begint om 09.15 uur en duurt tot 17.00 uur. Het symposium vindt plaats in zaal 005 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden: informatie.
Lezingen
Donderdag 27 maart 2008 organiseert het Rijksmuseum van Oudheden in samenwerking met het Leidsch Dagblad een lezing door de Nederlandse egyptoloog Dr. Maarten Raven, conservator van de Egypte-afdeling van het museum. Hij zal verslag doen van de opgravingen in Sakkara. Bovendien is er gelegenheid voor een bezoek aan de tentoonstelling Hakken in het Zand. De lezing begint om 19.30 uur. De kosten bedragen 10,- per persoon, inclusief entree, kopje koffie en bon voor 20% korting op de publicatie Hakken in het zand. 50 jaar opgravingen in Egypte door het Rijksmuseum van Oudheden. Tijdens deze avond kan ook de Egypte-afdeling bezocht worden. Het museum is geopend van 19.00 tot 21.30 uur. Belangstellenden kunnen zich opgeven via: Het Leidsch Dagblad.
Vrijdag 28 maart 2008 geeft de Italiaanse egyptologe Dr. Rita Lucarelli een Engelstalige lezing in zaal 003 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van haar lezing luidt 'De rol van Demonen in de Onderwereld volgens Dodenboekspreuken uit het Nieuwe Rijk'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Dinsdag 8 april 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Prof. dr. Olaf Kaper een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'Egyptische goden in een oase: Inzichten uit de begraven tempel van Ain Birbiyeh'. De lezing begint om 20.00 uur (zaal open vanaf 19.30 uur). De kosten bedragen 5,00 per persoon, RoMeO-leden gratis. Kaarten zijn uitsluitend verkrijgbaar aan de kassa van het museum op de avond van de lezing: informatie.
Dinsdag 15 april 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Drs. Huub Pragt een lezing in zaal 028 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van zijn lezing luidt 'Cryptografie op de schrijnen van Toetanchamon'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Donderdag 17 april 2008 geeft de Nederlandse Kunsthistoricus Dr. Karel Innemée een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'De nieuwe epifanie-schildering in het klooster Deir al-Sourian (Egypte)'. De lezing begint om 15.00 uur en wordt georganiseerd door het Nederlands Instituut voor het Oude Nabije Oosten (NINO). De lezing worden gehouden in de filmzaal van het Rijksmuseum van Oudheden op de tweede verdieping. De entree is gratis. Na afloop van de lezing biedt het NINO u een drankje aan in het Museumcafé op de begane grond.
Dinsdag 6 mei 2008 geeft de Vlaamse egyptologe Dr. Marleen De Meyer een lezing in een zaal van de Hogeschool NHTV te Breda. De titel van haar lezing luidt 'De Ontdekking van het Graf van Henu te Dayr-al-Barsha'. De lezing begint om 19.00 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Dinsdag 13 mei 2008 geeft de Nederlandse egyptoloog Prof. dr. Olaf Kaper een lezing in zaal 028 van het Lipsiusgebouw van de Universiteit Leiden. De titel van zijn lezing luidt 'De piramiden van Grieks-Romeins Egypte'. De lezing begint om 19.30 uur en wordt georganiseerd door de Egyptologische vereniging Ta-Mery. De kosten bedragen 10,-, te betalen aan de zaal. Reserveren vooraf is gewenst. Aanmelden via: info@huisvanhorus.nl of bel 020-6755033 (na 19.00 uur): informatie.
Donderdag 22 mei 2008 geeft de Vlaamse egyptoloog Prof. dr. Willy Clarysse een lezing in het Rijksmuseum van Oudheden, Rapenburg 28 te Leiden. De titel luidt 'Egyptische oudheden in China'. De lezing begint om 15.00 uur en wordt georganiseerd door het Nederlands Instituut voor het Oude Nabije Oosten (NINO). De lezing worden gehouden in de filmzaal van het Rijksmuseum van Oudheden op de tweede verdieping. De entree is gratis. Na afloop van de lezing biedt het NINO u een drankje aan in het Museumcafé op de begane grond.
Tentoonstellingen
Tentoonstelling 'Schitterend Sieraad' in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden tot en met 23 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Mumien Der Traum vom ewigen Leben' in het Reiss-Engelhorn-Museen te Mannheim tot 25 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Ägyptisch Mumien Unsterblichkeit im Land der Pharaonen' in het Landesmuseum Württemberg te Stuttgart tot en met 25 maart 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Hakken in het Zand' in het Rijksmuseum van Oudheden te Leiden tot en met 11 mei 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Tutankhamun and the Golden Age of the Pharaohs' in het Millennium Dome (officieel het O2 Exhibition Centre) te Londen tot en met 31 augustus 2008: informatie.
Tentoonstelling 'Tutanchamun und die Welt der Pharaonen' in het Museum für Völkerkunde te Wenen tot en met 28 september 2008: informatie.
Cursussen
Summer School 2008 'Onopgeloste vraagstukken' vanaf maandag 14 juli 2008 in Leiden: informatie.
Wat staat een rechter te wachten die een anti-islamitische godslasteraar tot een te lichte straf veroordeelt? Wanneer blote armen van de juf door een godsdienstige groep verboden worden, moet de juf dan ook in de zomer met lange mouwen voor de klas? Kritisch over de islam schrijven, is er al snel niet meer bij, zeker niet als je nog kleine kinderen hebt.
'Dhimmitude is afgeleid van het Arabische woord dhimmi. Een dhimmi is een jood of christen die onder dwang het oppergezag en de superioriteit van de islam erkent. Dhimmi's zeggen en denken uitsluitend nog positieve gedachten waar het de islam betreft. Hun leven wordt op een pathetische manier door voorzorgzucht jegens de islam in beslag genomen.' Arabist Hans Jansen beschrijft die voorzorgzucht in het huidige Nederland: "Het gaat er om ons 'respect' voor de islam aan te leren, door een mooie doorsnee van de Nederlandse elite te intimideren 'in de naam van de islam'."
Toen ik nog jong en naief was, en een jaar in Egypte studeerde, ben ik ooit eens bij een lokale Koptische bisschop in Cairo op audientie gegaan om hem te vragen naar boeken over de islam die door theologen van de Koptische kerk geschreven waren. De Koptische kerk is de inheemse, eeuwenoude christelijke volkskerk in Egypte. De Koptische taal is de laatste vorm van de taal van de hieroglyfen van de farao's. Liturgie en preek in de Koptische kerk zijn al eeuwenlang in het Arabisch.
De Koptische kerk is sinds de verovering van Egypte door de islam, in 636, geleidelijk aan gekrompen, van oorspronkelijk bijna 100 procent van de bevolking, tot misschien 5 procent tegenwoordig.
Het leek me ondenkbaar dat Koptische theologen niet over de islam hadden nagedacht, en dat er geen boeken of artikelen over de islam uit deze hoek beschikbaar zouden zijn. Een leuk scriptieonderwerp, dacht ik eigenlijk.
Maar de bisschop hielp me in drie seconden uit de droom. Nee, zulke boeken waren er niet. Vervolgens wees hij me er op dat er naast elke kerk in Egypte een moskee stond, met een iets hogere minaret dan de hoogste naburige kerktoren.
En dat in het bijzonder wanneer de Kopten met een kerkdienst bezig waren, de versterkers op deze minaret op topsterkte de boodschap van de islam verkondigden, wat binnen in de kerk gewoonlijk goed hoorbaar was. Dit alles, sprak hij, hing samen met het respect voor de islam waar de christenen in Egypte toe verplicht waren. De ernst van deze situatie was me niet meteen duidelijk. Maar hier zat geen leuk scriptieonderwerp in, dat begreep ik nog wel, en dus ging ik maar op zoek naar graziger weiden.
Pas na jaren is de betekenis van een en ander tot me doorgedrongen. De eis van respect klinkt ons normaal en goed in de oren, maar hoe ver kan een groep gaan in het eisen van respect?
Wanneer varkensvlees door een godsdienstige groep verboden wordt, mogen kinderen die op school zitten met leden van die groep dan nog wel ham op hun lunchboterham leggen? Wanneer blote armen van de juf door een godsdienstige groep verboden worden, moet de juf dan ook in de zomer met lange mouwen voor de klas?
Het duurt meestal niet lang of de groep die respect eist, dwingt de andersdenkenden zich in de details van hun gerespecteerde heilsleer te verdiepen. Uit voorzorg doen de andersdenkenden dat dan ook. De kranten van de laatste weken staan vol met voorbeelden: Mag je shampoo gebruiken bij de rituele wassingen? Hoor je als Nederlands politicus niet te weten welke imams weigeren een vrouw de hand te schudden en waarom ze dat niet doen? In zulke kwesties mogelijk een foutje maken, leidt tot een hoop gezeur en barse commentaren. Al snel maakt er zich een voorzorgzucht van mensen meester waardoor iedereen letterlijk op kousenvoeten gaat lopen. Kritisch over de islam schrijven, zoals er ook over andere godsdiensten en ideologieen wordt geschreven, is er al snel niet meer bij, zeker niet als je nog kleine kinderen hebt.
Er hoeft maar een kleine voorhoede met types als Mohammed Bouyeri rond te lopen, of iedereen doet er het zwijgen toe. Zo'n voorhoede claimt het alleenvertoningsrecht op islamitische gevoeligheid, en gijzelt daarmee meteen ook alle geloofsgenoten. Die zullen wel uitkijken de leden van de voorhoede voor de voeten te lopen. Mensen als Mohammed Bouyeri noemen zichzelf trouwens expliciet een voorhoede, onder verwijzing naar Koran 110:2, een passage die de extremo's opvatten als een uitspraak van God zelf, waarbij God de gelovigen uitlegt dat wanneer de islam maar eenmaal overwinningen boekt en triomfen viert, dat dan 'de mensen Gods godsdienst in massa's zullen binnengaan'.
Maar het gevolg van permanent expliciet respect dat door een voorhoede wordt afgedwongen, is wel dat de overgrote meerderheid van de moslims nooit en te nimmer een nuchtere beschouwing over de islam te zien krijgt, niet van de kant van de niet-moslims, niet van de kant van ex-moslims die zich om veiligheidsredenen verstopt hebben, of verstopt worden door een regering die rust boven alles stelt, en al helemaal niet van 'gewone' moslims, die geconditioneerd worden om het nadenken over de islam in hun eigen belang maar over te laten aan de voorhoede en aan de imams.
De eis van respect klinkt ongehoord redelijk, maar de gevolgen van met geweld afgedwongen respect breiden zich als een olievlek uit. Wanneer niet-moslims zoals bisschoppen, burgemeesters, ministers, leden van het koninklijk huis, steeds maar weer hun respect voor de islam naar buiten brengen, zal een moslimse twijfelaar (en daar zijn er natuurlijk tienduizenden van) al snel denken dat wanneer zelfs zulke vooraanstaande mensen geheel vrijwillig en tegen hun eigen belangen in, respect en nog eens respect gaan lopen tonen, dat de islam dan inderdaad wel iets heel bijzonders zal wezen, waar hij maar beter geen afstand van kan nemen - hoewel hij wel degelijk overwogen heeft dat te doen.
Het respect voor de islam heeft in allerlei landen tot wonderlijke maatregelen geleid, die met een expliciet beroep op het respect voor de islam gerechtvaardigd worden.
Verkoop van wijn in een gewone supermarkt kan niet, want de islam verbiedt wijn. Reclame voor hypotheken en andere leningen die rente veronderstellen, terwijl de islam de rente verbiedt, kan dat wel worden getolereerd? Op straat eten tijdens de vastenmaand Ramadan? Kunnen restaurants wel open blijven tijdens de Ramadan? Pils op een terrasje aan een plein waar ook een moskee staat? Getuigt het wel van respect voor de islam om een moslim door een niet-moslimse rechter te laten veroordelen? Of een vrouwelijke niet-moslimse 'bewindspersoon' over hem te laten wikken en beschikken?
De godslasteringskwestie is hier een gevaarlijke fuik. Wat staat een rechter te wachten die een anti-islamitische godslasteraar tot een te lichte straf veroordeelt, of misschien zelfs vrijspreekt? Zo'n rechter toont, in de ogen van de islamitische voorhoede van extremo's, toch wel heel duidelijk zijn gebrek aan respect voor de islam. Zo'n rechter loopt grote risico's omdat hij, door het te lichte vonnis dat hij geveld heeft, misschien zelfs wel medeplichtig is geworden aan de godslastering die hij te berechten had. Het is wel zeker dat de voorhoede van types als Mohammed Bouyeri een ernstige bedreiging zullen gaan vormen voor rechters in godslasteringszaken.
Respect en voorzorgzucht hebben sinds de moord op Theo van Gogh voor allerlei rare tonelen gezorgd, en dat terwijl de moslims in Nederland een minderheid zijn. Het is wel duidelijk dat er nog veel meer respect en voorzorgzucht getoond zal worden wanneer de islam de meerderheid is, zoals in het Midden-Oosten.
Een geleerde heeft hiervoor een aparte technische term bedacht: dhimmitude, ongeveer uit te spreken als zimmietuude. De bedenkster van die term schrijft onder een pseudoniem, Bat Ye'or, wat Hebreeuws is voor 'Dochter van de Nijl'. Het gaat dan ook om een uit Egypte afkomstige joodse onderzoekster van de geschiedenis van de joden en de christenen onder de reeel bestaande islam in de afgelopen veertien eeuwen. Het beeld dat zij op grond van archieven en memoires schildert, stemt somber.
Dhimmitude is afgeleid van het Arabische woord dhimmi. Een dhimmi is een jood of christen die het oppergezag en de superioriteit van de islam erkent. Wanneer hij dat niet doet, schrijft de islamitische wet zware straffen voor. Een opstandige dhimmi kan worden gedood of als slaaf verkocht. Veel dhimmi's hebben het afgedwongen respect voor hun moslimse meesters geinternaliseerd, en zeggen en denken uitsluitend nog positieve gedachten waar het de islam betreft. Hun leven wordt op een pathetische manier door voorzorgzucht jegens de islam in beslag genomen. Bat Ye'or geeft in haar boeken honderden bladzijden voorbeelden. Die boeken zijn in Nederland nog nergens besproken. Het gaat onder andere om: The Dhimmi (1985), The Decline of Eastern Christianity under Islam: From Jihad to Dhimmitude (1996), en Islam and Dhimmitude: Where Civilizations Collide (2002).
Het wonderlijkste aan het verschijnsel dhimmitude is dat het ook voorkomt waar de islam zich niet heeft meester gemaakt van de staatsmacht. Een recent Nederlands voorbeeld uit Uden. Na de brand spreekt Balkenende met een klein jongetje die zegt dat zijn afgebrande school maar niet weer een bordje 'islamitische school' moet ophangen na de herbouwing. Balkenende zou toen heel goed hebben kunnen zeggen: "Ja, als er meer moorden plaats zullen vinden als die op Theo van Gogh, dan krijgen de islam en de moslims een erg slechte naam in Nederland. Laten jij en ik er voor zorgen dat moorden in de naam van de islam nooit meer voorkomen, dan kan jouw school later gerust weer islamitisch gaan heten." Maar Balkenende zei zoiets niet, hij had het alleen vagelijk over dit-nooit-meer, en zei iets onduidelijks over garanties. Kortom: Balkenende toonde diep respect voor de islam en raakte haast verlamd van voorzorgzucht.
Tweede voorbeeld: Mevrouw Florax, de voorlichtster van de Amsterdamse politie, had het uren en uren na de moord op Theo van Gogh nog steeds over een moordenaar die mogelijk als moslim verkleed was, of woorden van gelijke strekking. In de eerste directe tv-uitzendingen hield ze duidelijk urenlang de mogelijkheid open dat deze moord niet door iemand gepleegd was die geloofde uit naam van de islam te handelen, maar door iemand die had gedaan alsof.
Hoe anders ging het na de brandstichting in Uden. Behalve Mat Herben hield geen enkele prominent of nieuwspresentator rekening met de mogelijkheid dat moslims zelf, volgens de methode Jules Croiset, deze schokkende misdaden tegen zichzelf hadden gepleegd met het doel de zieligheidsgraad van de eigen groep te verhogen. Het is wel erg voorzorgzuchtig om niet eens rekening met deze mogelijkheid te willen houden. Overigens zijn deze brandstichters inmiddels gepakt.
Nederland heeft een traditie van vier eeuwen van het pacificeren van verschillende bevolkingsgroepen. De Nederlandse elite gaat er vanuit dat het uiteindelijk heus ook zal lukken de moslims te pacificeren. Maar de islam heeft een traditie van zo'n veertien eeuwen van zich niet laten pacificeren. Het Romeinse rijk wist als weinig andere rijken nieuwe groepen op te nemen en te pacificeren.
De Goten en de Hunnen, de Germanen en de Galliers, ze wisten niet hoe vlug ze Romein moesten worden als ze eenmaal in de buurt van Rome waren aangekomen.
Maar de Arabische moslims hebben zich niet door de Romeinen laten pacificeren. Het Algerije van kerkvader Augustinus was geheel Romeins. Nu is het geheel islamitisch. Het Oost-Romeinse rijk is door de Arabieren ontdaan van Egypte en Syrie, en ten slotte door de Turken veroverd, en bekend komen te staan als het Ottomaanse rijk. Zou de Nederlandse politieke elite het er beter afbrengen dan de oude Romeinen?
De laatste weken heeft de regering de acute dreiging van moslims geweld in Nederland waarschijnlijk groter voorgesteld dan deze in werkelijkheid was, om zodoende de onderduik van Ayaan Hirsi Ali te forceren en haar tot op zekere hoogte het zwijgen op te leggen, want dat zou de moslims bevredigen en de boel bij elkaar houden. Deze tactiek had helaas een bijeffect: opiniemakers zijn banger geworden dan nodig is. Hun voorzorgzucht neemt zienderogen toe.
Dat Hirsi Ali nu al zo lang zwijgt, geeft het verkeerde signaal af aan de moslims in Nederland. De bedreigingen jegens Job Cohen en Ahmed Aboutaleb laten zien wat er in feite aan het gebeuren is. De film Submission en Theo van Gogh's term 'geitenneukers' worden er in elke discussie bijgesleept om het wat makkelijker te maken voor degenen die de eerste moord 'in de naam van de islam' in Nederland het liefst zouden willen vergoelijken en bagatelliseren. Dat er iets te zeggen valt over Van Gogh en Hirsi Ali is zeker waar, maar wat zijn in godsnaam de zonden van Job Cohen en Ahmed Aboutaleb? Waarom hebben juist ook deze twee laatstgenoemden de woede van de extremo's gewekt? Het gaat dan ook niet om Submission, het gaat niet om de typeringen waar Theo van Gogh in grossierde, het gaat er om ons 'respect' voor de islam aan te leren, door een mooie doorsnee van de Nederlandse elite te intimideren 'in de naam van de islam'.
De voorzorgzucht van Balkenende en Donner is het laatste wat we op dit moment als antwoord nodig hebben.
Dit artikel verscheen eerder in Trouw, op 27 Nov 2004.
(Novum/Ap) - Het Egyptische leger heeft zondag van president Hosni Mubarak de opdracht gekregen voor meer brood te zorgen. Door schaarste zijn gevechten uitgebroken bij bakkerijen in arme wijken van Caïro, waarbij tot nu toe twee doden zijn gevallen. Al wekenlang staan daar ellenlange rijen.
');
De afgelopen maanden is de vraag naar gesubsidieerd brood aanzienlijk toegenomen in Egypte. Door prijsstijgingen kunnen veel arme mensen geen gewoon brood meer kopen en een aantal gesubsidieerde bakkerijen kon de verleiding van de hoge prijzen niet weerstaan en heeft meel doorverkocht. Op de internationale markt is de graanprijs de afgelopen tien maanden verdrievoudigd.
Het leger is zaterdag al begonnen met het bakken van goedkoop brood. Dit wordt aan de man gebracht bij vijfhonderd speciaal ingerichte verkooppunten.
AVRO Close Up: De schatten van het Egyptisch Museum
AVRO zondag 23 maart 18:15 - 19:15 Nederland 2
De catacomben van het Egyptisch Museum in Caïro bevatten een rijkdom aan niet geïnventariseerde archeologische kunstvoorwerpen. De eerste vrouwelijke museumdirecteur in Egypte, Dr. Wafaa El Saddik, heeft spannende maar zware taak op zich genomen om samen met haar team uit te zoeken wat er precies allemaal in de kelders te vinden is.
Wanneer een bestoft houten deksel opgetild wordt, onthult het licht van een zaklantaarn voor het eerst het glanzend gouden masker van een farao. Het is één van de magische momenten in de documentaire 'De verborgen schatten van het Egyptisch Museum'. Op talloze planken liggen honderden kostbare sarcofagen en schitterende mummiemaskers, net zoals er massa's lang vergeten kisten en dozen staan.
Het Egyptisch Museum in Caïro toont in zijn zalen zo'n 150.000 voorwerpen, waaronder de mummies van legendarische farao's als Ramses II en de gouden schat uit de tombe van Toetankhamon. Maar wat bijna niemand weet, is dat er naar schatting nog eens 90.000 kunstvoorwerpen opgeslagen staan op de zolder en in de kelders van het museum. Voor het eerst in de geschiedenis heeft een filmcrew toegang gekregen tot deze schatten, die sinds hun ontdekking nog nooit te zien zijn geweest.
De hoofdrol in deze film is weggelegd voor Dr. Wafaa El Saddik, de eerst vrouw in de geschiedenis van Egypte die aan het hoofd staat van een museum. Zij en haar collega's zoeken naar vergeten gewaande schatten onder de dikke lagen stof en doen ondertussen verrassende ontdekkingen. Te zien zijn de bijzondere momenten waarop kratten geopend worden en hun inhoud voor het eerst prijs geven. Tegelijkertijd schetst de film een uniek portret van de dagelijkse gang van zaken in van één van de belangrijkste archeologische musea ter wereld.
Het egyptische jaar bestaat uit 3 seizoenen en elk seizoen onderverdeeld in 4 maanden. Hier onder vindt u het overzicht van de seizoenen en maanden.
Elke maand bestaat uit 30 dagen = dan kom je op een totaal van 360 dagen en missen we er 5 volgens onze jaartelling. Deze vijf ontbrekende dagen zijn later toegevoegd door de god thoth om de geboorte van de Goden mogelijk te maken. Deze dagen worden ook wel de Epagonale dagen genoemd.
Het egyptische jaar:
Akhet: Het seizoen van Akhet de overstroming van de Nijl
Tahuti 1 t/m 30 Augustus Paopi 31 Augustus t/m 29 September Hethara 30 September t/m 29 October Koiak 30 October t/m 28 November
Proyet Het seizoen van Proyet, het opreizen van het land en al het groene leven (planten, bomen enz)
Tybi 29 November t/m 28 December Mechir 29 December t/m 27 Januari Panemot 28 Januarie t/m 26 Februari Parmuti 27 Februari t/m 28 Maart
Shomu Het seizoen van Shomu, van de Zomer en de Oogst
Pachons 29 Maart t/m 27 April Payni 28 April t/m 26 Mei Epipi 27 Mei t/m 26 juni Mesore 27 Juni t/m 26 Juli
De Epagonale dagen:
27 Juli: De Geboorte van Osiris (dag 1) 28 Juli: De Geboorte van Horus (dag 2) 29 Juli: De Geboorte van Seth (dag 3) 30 Juli: De Geboorte van Isis (dag 4) 31 Juli: De Geboorte van Nefthys (dag 5) Dag 6 is de schrikkel dag eens in de vier jaar
Deze dagen waren Heilig voor de oude egyptenaren, want hier werd de geboorte van de Goden gevierd. Men deed ook niet aan Magie & Rituelen op deze dagen, want dat bracht onheil met zich mee en de Goden verdienden ook rust.
Eerste farao's gebruikten wilde ezels als lastdier
Eerste faraos gebruikten wilde ezels als lastdier
Rotterdam, 13 maart . In drie tombes bij het graf van een van de vroegste koningen van Egypte (3000 v. Chr.) zijn tien skeletten van ezels gevonden die als lastdier zijn gebruikt, maar ook nog alle kenmerken van wilde ezels hebben.
Ezels in een 5.000 jaar oude bakstenen tombe bij Abydos. Foto PNAS
De vondst wijst erop dat de transformatie van wilde tot tamme ezel een langdurig proces is geweest, aldus Europese en Amerikaanse archeologen deze week in de Proceedings of the National Academy of Sciences (Early Edition).
Gedomesticeerde ezels zijn kleiner dan wilde ezels. De vondst van grote ezels in Abydos, met slijtage door zware belasting, betekent dat destijds nog steeds wilde ezels als lastdier werden gebruikt.
Op grond van DNA-analyses wordt verondersteld dat de eerste domesticatie van de ezel rond 4000 v.Chr. plaatsvond. Dat gebeurde tegelijkertijd in Nubië (Soedan) en in Somalië, mogelijk als reactie op verwoestijning.
De oudste ezelresten met typische kenmerken van domesticatie een kleiner lichaam zijn ongeveer even oud. Gedomesticeerd vee wordt vaak kleiner omdat ze zich niet meer hoeven te verdedigen tegen roofdieren. Dat doen voortaan hun bazen.
Ook bij landbouwplanten en ander vee zoals varkens en koeien wordt steeds vaker gevonden dat domesticatie een traag en soms ook vaak herhaald proces is.
Het gebruik van de ezel was waarschijnlijk cruciaal voor de ontwikkeling van stedelijke beschavingen in het Midden-Oosten. Met behulp van deze taaie lastdieren werd lange-afstandshandel efficiënter en konden ook schapen- en geitenherders gemakkelijker met hun hele hebben en houden over grote afstanden met kuddes rondtrekken. De kameel als lastdier werd waarschijnlijk pas populair in het eerste millennium voor Christus.
De ezels in Abydos zijn de oudst bekende ezels met versleten botten door gebruik als lastdier. Mogelijk werden ezels eerder vooral voor het vlees gehouden. De tien ezels waren ritueel begraven in de nabijheid van een tombe van een anonieme farao van de nulde of eerste dynastie, zonder verdere bijgiften.
AMSTERDAM - Een Noorse modeshow laat de talloze mogelijkheden van de boerka zien. Wat te denken van een camouflageboerka, een miniboerka of zelfs een kerstboerka.
De boerka's, die door drie Noorse ontwerpers werden gemaakt, zijn aangepast aan verschillende 'persoonlijkheden en jaargetijden'.
De ontwerpers kregen het idee nadat ze erachter kwamen dat er in Noorwegen geen boerka's worden verkocht. "We moesten ze in Afghanistan bestellen. Die modellen waren te dun voor de winter en erg saai."
De ontwerpers probeerden de Afghaanse boerka uit in het Noorse nachtleven en stuitten op tal van problemen. "We kwamen nergens binnen, behalve in een SAS-hotel. Mensen scholden ons uit. Toen we het ministerie van Algemene Zaken naderden, werden we door veiligheidspersoneel weggejaagd."
Alleen in de multiculturele wijk Grønland waren de reacties positief. "Daar kregen we acht huwelijksaanzoeken", aldus een van de ontwerpers.
Mohammed zou gezegd hebben: 'Geen monnikendom in de islam'.
Een loflied op wellust
Sandra Kooke
Vagijnen en pikken: zij staan centraal in de drie bundels klassieke Arabische poëzie die de schrijver Hafid Bouazza heeft vertaald. In tegenstelling tot wat we zouden denken op grond van de hedendaagse islam, waren de islamitische dichters uit het verleden verre van preuts.
Hafid Bouazza houdt van klassieken. Tussen zijn vele boeken, die overal in zijn woonkamer in kasten, dozen of op losse stapels te vinden zijn, vind je geen werken van bedenkelijke kwaliteit.
Alleen de groten der aarde - Shakespeare, William Blake, Nabokov, Torquato Tasso, Ovidius - tref je er aan. En dan liefst in complete edities: de complete Casanova, de complete geschiedenis van Amsterdam, de complete werken van Proust, alles van Komrij, enzovoorts. Daartussen glimt de goudopdruk van series Arabische banden, die met elkaar sierlijke letters vormen.
De Arabische bibliotheek, het project waar Bouazza al sinds 2002 aan werkt, past in zijn voorkeur voor een encyclopedische aanpak.
Tien delen met vertaalde klassieke Arabische geschriften wil Bouazza uiteindelijk uitbrengen. De eerste drie zijn nu gezamenlijk uitgebracht met een cd, waarop Katja Schuurman voorleest.
Straks volgen delen met epische poëzie en schelmenverhalen. Maar de eerste delen, die nu uit zijn, bestaan uit liefdespoëzie uit de zesde tot de dertiende eeuw.
Het gaat om de liefde van álle organen, benadrukt Bouazza. Ik weet niet waarom het hart, het oog en de mond de voorkeur zouden moeten hebben boven andere organen. Moedjoen heet het genre ook wel: liederlijkheid. Erotica, zou je het ook kunnen noemen.
De vrijmoedige gedichten vormen een groot contrast met het beeld van een op en top kuise Arabische samenleving, waarin mannen al opgepakt worden voor flirten en vrouwen niet zonder begeleiding en allesverhullende kleding over straat mogen.
Eerder doen ze denken aan sultans met harems vol vrouwen, aan Sheherazade en de verhalen uit duizend-en-een-nacht, die de Arabische wereld enkele eeuwen terug van een sensuele en exotische magie voorzagen.
Ik was als een bries in mijn kruipen
s Ochtends naar de heuvels van mijn geliefdes billen
Daarom opende ik de bloem van een roos
Met een roede die sappig is als de winden trillen
(An-Naur Al-AsArdi, 1222-1258)
Bouazza, in 1970 geboren in Marokko, leerde de Arabische poëzie pas kennen toen hij in Nederland Arabisch ging leren.
Mijn moeder, die analfabeet is, vertelde ons vroeger sprookjes voor het slapen gaan, maar die heb ik nooit in een boek teruggevonden. Toen ik op mijn zevende in Nederland kwam, moest ik de Koran uit mijn hoofd leren. Mijn moeder was bang dat ik anders het Arabisch zou verleren. Van mijn zevende tot mijn elfde werd ik elke ochtend om half zeven gewekt om de Koran in mijn hoofd te stampen. Fonetisch - ik begreep er dus geen woord van - want dat Arabisch wijkt sterk af van het Arabisch dat in Marokko wordt gesproken.
Op zijn dertiende besloot Bouazza zelf Arabisch te leren, met hulp van zijn oudste zus. Hij vertaalde verhalen uit duizend-en-een-nacht en gedichten. Al gauw raakten de klassieke gedichten hem meer dan de Koran. Bouazza: De gedichten prikkelden mijn verbeelding, religie sloot dat juist af. Dat is het paradoxale van religie: het vraagt nogal wat van je verbeelding om in een god en een duivel te geloven, maar het eist ook dat je je verbeelding inperkt.
Bouazza studeerde Arabische taal- en letterkunde in de hoop na zijn afstuderen te gaan vertalen. Van afstuderen kwam het niet, omdat zijn eigen verhalen tijdens zijn studie werden uitgegeven.
En vertalen bleek ook te kunnen zonder doctorandustitel. Bouazza: Ik wilde deze gedichten vertalen, omdat ze al mijn hele leven door mijn aderen vloeien. Ik heb ze in het Arabisch ingeademd en in het Nederlands uitgeademd. Ze zijn nu van mij geworden.
De scabreuze gedichten die hij tot nu toe heeft vertaald, zijn geschreven door levensgenieters. Ze deden alles wat God verboden had: promiscuïteit, knapenliefde, homoseksualiteit. Die vrijzinnigheid, die doet denken aan de libertijnse Europese 18de-eeuwers, vindt Bouazza aantrekkelijk. Ook dat de gedichten zich rebels gedragen tegenover de islam, geeft ze volgens Bouazza een extra dimensie.
De dichters hadden zich volgens mij afgewend van de islam, maar niet van God. Dat merk je bijvoorbeeld in een zin als: Als ik wil bidden, kniel ik naar jou in plaats van naar Mekka.
Dat is ketterij, maar wel islamitisch. Ook wordt ergens de draak gestoken met de wijn zonder kater, die moslims in het paradijs te wachten staat.
Maar de gedichten spreken hem vooral aan vanwege de sprankelende taal, de poëzie, de wijze waarop ze de vrijheid verwoorden. Hij wijst op een gedicht van Ibn al-Hadjdjadj, dat volgens Bouazza is te zien als een loflied op de vagina. Hij schrijft hoe hij - heel freudiaans - van voetpezen tot voorhoofd naar binnen verdwijnt en na een maand geboren wordt. Bouazza: Ik hou van de combinatie van het verhevene en het platvloerse. Sta mij toe uw linkerhand tien keer te kussen, schrijft een dichter.
Die linkerhand heeft net haar billen gewassen, weet de Arabische lezer. De dichters schreven vrij, maar stonden in een literaire traditie en gebruikten literaire conventies. Daar heb ik in het Nederlands een zelfde soort taal bijgezocht . Ik heb bijvoorbeeld veel Hooft en Vondel gelezen.
In het Arabisch rijmen veel van de gedichten. Als dat in het Nederlands gemakkelijk te handhaven was, heeft Bouazza dat gedaan. maar het ritme van de gedichten heeft de voorrang gekregen.
De schoonheid van de taal is Bouazzas oorspronkelijke reden voor deze bundels. Maar nu de onvrijheid van de islam het beeld van de Arabische cultuur bepaalt, komt het hem goed uit dat hij met deze gedichten kan laten zien dat Arabieren ook deze kant hadden. Bouazza: Ik zou moslims willen zeggen: Gooi die Koran opzij en lees dit eens.
Wellust hoort bij het leven en is van alle tijden. Kijk maar eens op de Griekse vazen die we in musea bewonderen. Of lees Shakespeare en Rabelais. We denken dat wij nu in een permissieve samenleving leven, maar dat is helemaal niet zo. Mensen zijn altijd seksuele wezens geweest. Alleen de regels verschillen, naar gelang het tijdperk.
De gedichten laten volgens Bouazza zien dat ook Arabieren altijd van seks hebben genoten, al lijkt de islam daar een rem op te zetten. Bouazza: Gek genoeg heeft de islam zich altijd verzet tegen de christelijke platonische liefde.
Mohammed zou gezegd hebben: Geen monnikendom in de islam. De islam geeft ook talloze aanwijzingen over hoe vaak en op welke wijze een moslim seks moet hebben. Mohammed zou het voorspel hebben aangemoedigd (Stuur een bode, Wat is een bode, o profeet?, Lieve woorden en kussen.), mannen moesten tweemaal per week met hun vrouw seks hebben om haar tevreden te houden. Overigens is ook het Hooglied uit de Bijbel een loflied op de wellust. En toch prent religie ons het idee in dat seks walgelijk is.
Bouazza heeft de afgelopen jaren meermaals tegen de gevaren van de islam gewaarschuwd: tegen de gefrustreerde jongeren, tegen het fundamentalisme en tegen de onvrijheid die er werd gepredikt. Nederlanders zouden zich daar hard tegen op moeten stellen, vond hij.
Nu loopt hij met deze gedichten zelf aan tegen de beperkende invloed die de islam in West-Europa heeft. Tijdens een Arabisch festival in Brussel, waar een Arabische cameraploeg rondliep, verzocht de organisatie hem geen obscene gedichten in het Arabisch voor te dragen. Ze was bang dat daarmee moslims werden geprovoceerd. Een woedende Bouazza briefde deze censuur vanaf het podium door aan het Nederlandstalige publiek.
Ook in zijn inleiding bij de Pornografica, een van de drie vertaalde bundels, waarschuwt hij tegen de nieuwe preutsheid, die volgens hem door het schuimbekken van moslims wordt veroorzaakt. Hij kiest daarvoor een provocerende toon. De instanties die zich niet durfden te wagen aan de financiering van zijn project, onder andere het Productiefonds, wenst hij toe dat ze verkracht worden door vier kameelhengsten.
Bouazza: De Arabische bibliotheek is begonnen met mijn verliefdheid op deze gedichten. Nu heeft het ook een politieke betekenis gekregen.
Hafid Bouazza: Arabische bibliotheek (3 delen en een cd met gedichten voorgedragen door Katja Römer-Schuurman), ISBN 9789044610437, euro 49,95.
Zooals reeds opgemerkt is, schijnt men zich bij de Egyptenaren geen voorstelling van de juiste ligging van de hemel gemaakt te hebben, maar over het algemeen kan men zeggen, dat de Egyptenaren geloofden, dat deze zich ergens boven in de lucht bevond. Zij noemden deze Pet, een uitdrukking, welke zij gebruikten ter onderscheiding van het woord Nu, dat de lucht betekent.
Zij stelden zich de hemel en de lucht als een plaat voor, terwijl de uiteinden daarvan op een onderstel, door de twee bergen Bakhau en Manu gevormd, rustten; dit waren de bergen van den zonsop- en ondergang.
In oude tijden stelde men zich voor, dat de hemel uit twee gedeelten bestond, n.l. het Oosten en het Westen; later echter werd hij in vier delen verdeeld en elk van deze onder de bescherming van een god geplaatst. Deze streek werd door vier pilaren gestut en elk van deze stond wederom onder de bescherming van een godheid; op een betrekkelijk laat tijdstip werd er nog een pilaar aan toegevoegd, om het midden te schragen.
In een mythe vinden wij over den hemel gesproken als voorzien van een menselijk hoofd, terwijl de zon en de maan de ogen vormen en de steunsels door het haar gevormd worden. De goden van de vier kwartieren, die de oorspronkelijke zuilen bewaakten, waren de z.g. Canopische godheden, elders ook de kinderen van Horus genaamd.
In den hemel huisde de grote god Ra; hij was op een metalen troon gezeten, waarvan de zijden door leeuwenkoppen en hoeven van stieren ingelegd waren. Zijn gezellen omringden hem en dezen werden op hun beurt door de kleinere goden omgeven. Iedere god, die de wereld en de Duat bestuurde, had eveneens zijn eigen plaats in den hemel.
Onder de lagere goden stonden nog wezens, welke men enigszins met engelen zou kunnen vergelijken. De voornaamste onder dezen waren de Shemsu-Heru, of volgelingen van Horus, die den zonnegod bedienden en, als het noodzakelijk was, onder zijn bescherming kwamen.
Men beschouwde hen noodzakelijk voor zijn welzijn. Op deze volgden de Ashemu, doch hun attributen zijn onbekend en na hen de Henmemet, misschien zielen, welke menselijke wezens moesten worden, maar hun toestand is niet helder. Men stelde het voor, dat zij van graan en kruiden leefden.
Ook bevonden er zich nog wezens, Utennu en Afa genaamd, doch ook van hun karakter is absoluut niets bekend. Op dezenvolgde een ontelbaar aantal geesten, zielen enz.; de meesten van dezen hadden op aarde gewoond en waren gezamenlijk bekend als: de levenden.
De Egyptenaren geloofden, dat dezen op vastgestelde tijden over de aarde konden wandelen en weer naar den hemel terugkeeen, een idee, welke waarschijnlijk hieruit ontstond, dat zij voor een toekomstig leven, zowel voor het lichaam, als de ziel en de geest, wilden zorgen.
Zoals reeds tevoren opgemerkt is, hadden de hemelgoden hun dubbelgangers op aarde en men geloofde, dat de mens, tot zekere graad, aan deze dubbele natuur deel had. De Egyptische opvatting nu over de hemel veranderde langzamerhand, gedurende de eeuwen. Een onderzoek van de oudste gedenkschriften toont ons aan, dat de idee over een bestaan, na den dood, werd opgevat als een soort van onbestemde verlenging van het leven dezer wereld. Zulk een idee is alle primitieven rassen gemeen.
Op den duur echter werd deze opvatting geheel en al veranderd en een meer geestelijke nam haar plaats in. De ziel (ba) en de geest (khu), welke gewoonlijk in de hieroglyphen-teksten als een havik en een halfgod voorgesteld worden, kregen aan het hemelse voedsel deel, werden één met de goden en langzamerhand met het verheerlijkt lichaam, of de hemelsche stof, verenigd, zodat de ziel, de kracht, de schaduw, de dubbelganger en naam van den gestorvene tezamen in het ene hemelse lichaam, onder den naam Sahu bekend, verenigd werden; men zou dit als een geestelijk lichaam kunnen beschouwen. Men geloofde, dat dit uit het dode lichaam groeide en zijn ontstaan werd veroorzaakt door de magische ceremonies en door de machtwoorden, door de priesters gedurende den begrafenisdienst gesproken.
Radio 2 herdenkt de 30ste sterfdag van Claude François
Radio 2 herdenkt de 30ste sterfdag van Claude François
Dinsdag 11 maart is het dag op dag 30 jaar geleden dat Claude François overleed. Die verjaardag gaat niet ongemerkt voorbij op Radio 2.
Radio 2 vergeet zijn klassiekers niet. Op dinsdag 11 maart is het net 30 jaar geleden dat Claude François, het icoon van het Franse lichte lied overleed in dramatische omstandigheden. Hij stierf op zaterdag 11 maart 1978 in zijn Parijse appartement, geëlektrocuteerd in zijn badkamer.
Claude François werd geboren op 1 februari 1939 in Egypte. Zijn vader, Aimé werkte als directeur van de exploitatiemaatschappij van het Suezkanaal. In de zomer van 1956, toen het Suezkanaal werd genationaliseerd, keerde het gezin terug naar Frankrijk. Aimé François komt dat gedwongen vertrek uit Egypte nooit te boven en zoon Claude neemt de taak van gezinshoofd over. Hij wordt drummer, zeer tegen de zin van zijn vader. Dat is het begin van een rijke carrière met hits als Marche tout droit, Dis-lui, Si j'avais un marteau.
Claude François maakte van zijn optredens wervelende shows. Vanaf 1966 treden de bekende danseressen les Clodettes samen met hem op, dat is een primeur voor Europa. De jaren zeventig zijn die van o.a. Je viens dîner ce soir, Chanson populaire, Le lundi au soleil, Je vais à Rio en vooral Le téléphone pleure met miljoenen verkochte exemplaren. Hij brengt veel eigen composities maar ook vertalingen van Engelse en Amerikaanse artiesten.
Claude François inspireert ook nieuw talent, zo werkt hij eind jaren zestig samen met niemand minder dan onze Liliane Saint-Pierre, de naam komt overigens van hem.
Eind 1977 breekt de disco-periode aan en zoals altijd is hij mee met de nieuwe rage. Het album Alexandrie, Alexandra komt uit met onder andere Magnolias for ever. Op de dag van zijn begrafenis, woensdag 15 maart 1978, ligt de titelsong uit dat album als single in de platenwinkels: Alexandrie, Alexandra, een ode aan zijn geboorteland Egypte.
Na zijn dood daalde zijn populariteit niet. Integendeel, in Frankrijk is hij een echte legende geworden, de albumverkoop is nog elk jaar goed voor een jaaromzet van zo'n 10 miljoen euro . Van 1962 tot op heden werden er 70 miljoen albums verkocht.
Radio 2 brengt dinsdag hulde aan de rijke muzikale erfenis van Clo-Clo, zoals hij ook wel eens wordt genoemd door zijn fans. In elk Radio 2-programma hoor je wel één van zijn populaire hits.
Al heel lang is bier een populaire drank,dit is al op de mastabas uit de tijd van het Oude Rijk te zien.
In het Oude Egypte werd bij alle gelegenheden bier gedronken; op het veld, aan boord van schepen, bij recepties en natuurlijk in de kroegen. Bier lustte de farao en ook de landarbeider en de kunstenaars.
Het werd gemaakt van tarwe of gerstemeel en dadels, waarvan de suiker als gistmiddel werkte. In net zon oven als die van de bakker, leggen de brouwer en zijn knechten verse deegballen in gloeiende hete vormen. Dit moest zorgvuldig gebeuren, want het deeg mocht niet langer bakken dan nodig is om een goudgeel korstje te krijgen, het binnenste mocht niet gaar worden.
Hierna werden de broodjes verkruimeld in een grote teil met een zoete vloeistof van water en dadels. Iemand ging in de teil staan, en stampte het mengsel net zo lang totdat een gladde massa ontstond. Na een paar dagen gisten werd de inhoud van de teil overgegoten in grote kruiken.
Het werd door een zeef gehaald, zodat de grootste stukken in bier gedrenkt brood achterbleven. Die werden door de brouwer als een spons uitgeknepen om er de kostbare vloeistof uit op te vangen.
Sommige brouwers werkten zelfs zo nauwkeurig dat ze alles een tweede keer zeven om ook de kruimels die door de zeef gegaan zijn er alsnog uit te halen.
Omdat bier goed houdbaar is, werd het opgeslagen in amforas die werden afgesloten met een kurk van stro en vochtige klei of een schoteltje en een beetje kalk.
Nu hoeft de bierbrouwer er alleen nog maar zijn naam op te zetten en de plaats en datum van productie. In de armste milieus werden de in water gedoopte deegklompjes van gerstemeel bijna dagelijks voor het gisten gebruikt.
Na het gisten werd het bier gezeefd en in open kruiken bewaard. De schuimkraag op de vloeistof werd eraf geschept en gedroogd: dat werd weer als gist voor het bakken van brood en gebak gebruikt.
Hoewel de meeste Egyptenaren hun eigen bier brouwen werden er scheepsladingen amforas met bier over de Nijl vervoerd: ze bevoorraden de steden, de kroegen en de buitenhuizen van rijke Egyptenaren, die hun favoriete drank bestellen bij een gereputeerde brouwerij.
Net als bij wijn zijn er ook bij bier verschillen in smaak en kwaliteit, afhankelijk van het suikergehalte en het vakmanschap van de brouwer. Voor gebruik wordt het bier overgegoten in een of tweeliter kruiken en uitgeschonken in bekers van steen, metaal of geglazuurd aardewerk. Donker bier werd het meest gedronken, licht bier bewaarde men voor feesten, ze voegden kruiden en dadelsuiker aan hun bier toe om de smaak te versterken en het alcoholpercentage te verhogen.
![](javascript:fotovenster("http://www.telegraaf.nl/multimedia/archive/00164/boerka_catwalk_164205d.jpg"," "," ",200,103);)
