Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
Als feministe en onderzoeker in Egypte, had An Van Raemdonck een aantal prangende vragen over wat de revolutie betekende voor vrouwen en op welke manier activisten wilden vechten voor vrouwenrechten in deze nieuwe, revolutionaire, context. Deze film is het resultaat van gesprekken met vrouwenrechtenactivisten in april 2011 in de Egyptische hoofdstad Caïro.
Ik besloot om deze groep vrouwen te interviewen omdat zij allen nauw betrokken zijn bij vrouwenrechtenbewegingen en -organisaties, sommigen als coördinatrices van gevestigde organisaties, anderen als jongere activistes bij nieuwe groepen.
Mijn vragen waren gericht op 5 onderwerpen en de film is ook hierrond opgebouwd:
- Women's role during the 18 days of revolution - The Mubaraks' legacy - Women's rights, a Western agenda? - March 8th , International Women's Day - Organising women today
Alle beelden werd gefilmd in centraal Caïro, in de tweede helft van april 2011, behalve hoofdstuk #4, dat werd gefilmd op 8 maart.
De film werd mogelijk gemaakt dankzij de samenwerking met sociaalartistieke werkplek Victoria Deluxe vzw. Arabisch/Engels gesproken en ondertiteld in het Engels. Duur: 32 min.
Woeste menigte op het Tahrir Plein in Kaïro. Uiterst gevaarlijk, vooral wanneer de duisternis valt. Dan ontwaakt het roofdier in de meute. Vrouwen blijven er beter weg. Verkrachting, moord en doodslag zijn dagelijkse kost [bron: I was a mob sex attack victim in Tahrir Square...]
Ooit van de naam Tahrir gehoord? Tahrir is een plein in Caïro waar de grootste mystificatie van het jaar 2011 heeft plaatsgevonden. Een bedrog dat zich in de wintermaanden afspeelde maar toch abusievelijk met de lente werd geassocieerd. Dit lentebedrog, ook wel Arabische Lente genoemd, werd voornamelijk door goedgelovige media en nuttige idioten mogelijk gemaakt.
Op het Tahrir-plein van Caïro, verzekerde ons dit consortium van onnozelen van geest, zou het feest van de moderniteit en vrijheid worden ingeluid. Een soort dominospelletje dat in één klap eeuwen van religieus obscurantisme zou wegmeppen. Dankzij Facebook, de smartphones en wat westers geklede jongeren.
Tien maanden later is het zaad dat op het plein kunstmatig werd geïnsemineerd, in een embryonale catastrofe gemuteerd. Dat woord catastrofe werd gisteren door een minderheid van vrijheidslievende Egyptenaren gebruikt, naar aanleiding van de eerste verkiezingsuitslagen in Caïro.
Volgens die uitslagen zijn de Tahrir-verkiezingen op een verpletterende overwinning uitgelopen voor reli-fanaten. De fundamentalistische Moslim Broederschap en de ultra-orthodoxe salafisten van Al-Nur zouden samen meer dan 60 procent van de stemmen winnen.
Maar Tahrir staat ook symbool voor de herziene positie van de vrouw in het nieuwe Egypte. Zo zijn er op dit plein de laatste tijd tal van incidenten geweest waarbij vrouwen werden aangerand, geheel ontkleed en zelfs verkracht. Meestal door een meute seksueel zeer gefrustreerde mannen.
Vorige week nog, de Franse journaliste Caroline Sinz van de tv-zender France 3. Vrouwelijke fotografen die ondanks de waarschuwingen het plein opgaan, trekken dan ook meerdere broeken over elkaar en plakken hun overhemden met breed plakband dicht. Maar ook hoofddoekjes bieden naar het schijnt geen bescherming meer.
Volgens de Egyptische activiste Engy Ghozlan zijn de incidenten steeds talrijker. Ghozlan heeft een website gemaakt (HarassMap.org) waar gemelde gevallen van aanranding van vrouwen op een plattegrond van Caïro worden bijgehouden. Daarop is het Tahrir-plein het meest roodgekleurd.
Voor deze catastrofe werd afgelopen winter door sommigen gewaarschuwd. Maar in het hysterische koor van de nuttige idioten, die na amper een week Tahrir-plein al een vreugdedans inzetten, werden ze weggehoond. Neem nou die historicus Geert Somsen die op 23 februari in Trouw sneller dan zijn schaduw schoot.
11 september is voorbij schreef hij, en ho, ho, wat zijn die islamcritici oorverdovend stil. Somsen: De verwarring is totaal, omdat de tweedeling van 11 september simpelweg niet meer opgaat. Moslims blijken democraten, het Westen blijkt terreur te steunen. De eerdere simpele tegenstelling blijkt een waanbeeld van extremisten.
Extremisten die door meneer de radicalo-historicus voor het gemak ook wel rechtse publicisten werden genoemd. Maar toenmalige schreeuwlelijkerds die nu doodstil zijn, moet men eerder in de hoek zoeken waar de Somsens en Anja Meulenbelten (de anti-Israël blogster) van deze wereld vertoeven. Toch kennen ze het woord catastrofe heel goed, in het Arabisch zegt men Nakba.
Als het aan de Moslimbroederschap in Egypte ligt, hoeft u niet meer naar Sharm el-Sheikh af te zakken om in de zon van een cocktail te genieten. De islamisten, die vorige maand de eerste ronde van de Egyptische verkiezingen, willen van Egypte omvormen tot een toeristisch land dat "vrij is van zonden".
"Toeristen hoeven geen alcohol te drinken als ze naar Egypte komen. Ze hebben thuis genoeg alcohol", zei Azza al-Jarf van de Moslimbroederschap tegen aanhangers. "Ze komen naar hier om onze antieke schatten te bewonderen, niet om te drinken. " De salafisten van al-Nour gaan nog een stapje verder en willen een strikte islamitische wetgeving in Egypte introduceren. Rondhossen in een zwembroek of bikini zou u voortaan dus ook kunnen vergeten.
Helemaal wegblijven is nu ook niet nodig. De Moslimbroederschap overweegt het toerisme immers te vrijwaren ten voordele van de economie. Zo lanceerde de invloedrijke Yasser Bourhami het idee van 'halal-toerisme'. "Een vijf sterrenhotel zonder alcohol, met een apart strand voor vrouwen in een baai waar beide geslachten kunnen genieten van een vakantie zonder zonden", aldus Bourhami op Beach TV. "Toeristen hoeven niet in een bikini rond te lopen en onze kinderen schade berokkenen."
Economie Tegenstanders vrezen dan weer dat die strikte maatregelen voor toeristen de Egyptische economie, die nu al niet veel meer voorstelt, nog verder zal doen instorten. Kamal el-Ganzouri, de interim-premier van Egypte, gaf vorige week nog te kennen dat de economie er nog veel slechter voorstaat dan iedereen had gevreesd.
Het toerisme is goed voor tien procent van het bruto binnenlands product van Egypte, stelt zo'n drie miljoen mensen tewerk en is een van de steunpilaren van de economie. Grote delen van het land, waaronder de Rode Zeekust en de steden in de Nijlvallei, moeten het enkel hebben van toerisme.
Elk jaar trekken 15 miljoen toeristen naar Egypte. Dit jaar daalde de het aantal toeristen in het tweede kwartaal met 35 procent omwille van de opstand in het land. Egypte verwacht dit jaar ongeveer 9 miljard dollar aan inkomsten uit het toerisme. Dat is daling van 33 procent. (hlnsydney/sps)
De oude Egyptenaren kenden, naast het schrift ook logos. Met name het Nieuwe Rijk (ca. 1550-1070 v. Chr.) levert een opmerkelijk grote oogst op. Het schrift is inmiddels ontsloten, maar dat geldt niet voor het toenmalige systeem van merktekens. Egyptoloog Ben Haring krijgt van NWO een subsidie uit het programma Vrije Competitie Geesteswetenschappen om er onderzoek naar te doen.
Ben Haring: De arbeiders gebruikten individuele merktekens om zich te identificeren.'
Haring concentreert zijn onderzoeksproject, Symbolizing Identity; Identity marks and their relation to writing in New Kingdom Egypt, op de merktekens van de arbeiders van de koninklijke grafbouw in het Nieuwe Rijk (ca. 1550-1070 v. Chr.). Die grafbouw vond vooral plaats in het tegenwoordige Deir el-Medina, op de westoever van de Nijl, tegenover Luxor.
Arbeidersteken - het zgn. oedjat-oog - aangebracht in het plaveisel van een tempel.
Haring: De arbeiders gebruikten individuele merktekens om zich te identificeren. De merktekens zijn gevonden op hun bezittingen en in graffiti die ze aanbrachten in hun woon- en werkomgeving. Daarnaast werden ze gebruikt voor het maken van administratieve lijsten en rekeningen op ostraca, dat zijn aardewerk- en steenfragmenten, waarvan er honderden zijn teruggevonden. Dit, en ook de rangschikking van de tekens in regels en kolommen, maken het gebruik van de merktekens tot een systeem, een pseudo-schrift.
Deir el-Medina. Resten van de nederzetting waarin de koninklijke grafarbeiders van het Nieuwe Rijk woonden.
Haring wil met zijn project het systeem van merktekens van de grafarbeiders verklaren tegen de achtergrond van hun schriftelijke documenten en de archeologische overblijfselen van hun woon- en werkplekken.
Vooral de verschillende functies van, en de wisselwerking tussen merktekens en schrift hebben zijn belangstelling. Het onderzoek bestaat uit twee deelprojecten waarvoor twee promovendi worden aangesteld. Het ene deelproject concentreert zich op de aard van de merktekens zelf, het andere op de functies en de geschiedenis ook de sociale - van het tekensysteem in de arbeidersgemeenschap.
Ostrakon van kalksteen met arbeiderstekens - veelal afgeleid van hiërogliefen - in kolommen (laat Nieuwe Rijk).
Het intensieve gebruik van merktekens, vaak geassocieerd met ongeletterdheid, is des te opmerkelijker omdat de arbeiders juist relatief hooggeletterd waren. Hiervan getuigen duizenden ostraca en papyri afkomstig uit Deir el-Medina en omgeving.
Haring: Ze zijn beschreven met het gangbare administratieve cursiefschrift, het hiëratisch. De hoge geletterdheid lijkt het intensieve gebruik van merktekens voor praktische doeleinden dus niet te hebben verdrongen, maar eerder te hebben gestimuleerd.
Maar de ambitie van Haring reikt verder: De synthese van de deelprojecten moet uitmonden in een model dat als uitgangspunt kan dienen bij de studie van soortgelijke tekensystemen, in Egypte maar ook daarbuiten.
Kaïro, dinsdag 8 maart 2011. Nadat ze hadden geholpen met het omverwerpen van het regime van president Moebarak, betoogden vrouwen en ook een aantal mannen om vrouwen meer stem te geven in de opbouw van het toekomstige Egypte.
Om hun eisen kracht bij te zetten, demonstreerden de vrouwen op International Womens Day op het alombekende Tahrir Plein. Honderden vrouwen eisten meer aandacht om een einde te maken aan het seksuele geweld en betoogden voor gelijke rechten voor mannen en vrouwen. Op het plaatje debatteert een vrouw met mannelijke tegendemonstranten. Haar deel in de Revolutie werd door de mannen onthaald op spotternijen, hoongelach, smaad en geweld.
Een en ander draaide uit op regelrecht geweld toen mannen de vrouwelijke betogers begonnen uit te schelden en te slaan zeggende dat ze terug naar huis moesten. Revolutie is een mannenzaak in een doorsnee moslimland en dat werd hen snel duidelijk gemaakt en er letterlijk in geramd. Hun plaats hoorde niét op het Tahrir Plein maar aan de Egyptische haard, keuken en bed: koken, kuisen en kinderen baren en vooral zwijgen en toestemmen is hun rol.
Dat was zowat het laatste noodsignaal dat we van de vrouwen van Egypte hebben gehoord. Sindsdien is het stil geworden omtrent de eisen voor meer vrouwenrechten. Nu stilaan de resultaten van de verkiezingen bekend raken en de Moslim Broederschap afstevent op 40% van de stemmen en de Salafisten 25%, zal het nog veel stiller worden. Geen enkel protest vanuit het Westen dat zoals altijd de andere kant opkijkt als het om de interne keuken van de moslimwereld gaat. En zwijgen en wegkijken kunnen wij, de Westerlingen, als geen ander. Behalve dan als het om de Joden of Israël gaat. Dan brullen we om het hardst!
Intussen met de hand op de oliekraan bepalen de Arabische en Perzische moslims wat wij over hen mogen zeggen, schrijven en doen. Arme vrouwen van Egypte. Waaraan hebben zij dit allemaal verdiend? Hieronder wijst Irit Rosenblum andermaal op het drama en de schande die de vrouwen van Egypte tijdens hùn Arabische Lente Nachtmerrie is overkomen. De ontnuchtering slaat ongemeen hard toe. De winter in Egypte belooft erg bar en bitterkoud te worden.
De vrouwenstemmen die de dageraad van de revolutie teweegbrachten worden weggedrukt van het Tahrir Plein. Gewelddadige repressie is hun beloning en hun lot.
Wanneer we retrospectief de eerste dagen onderzoeken van de opstand in Egypte, lijkt het bijna alsof de vrouwen misleid en paradoxaal genoeg voor de revolutie werden aangeworven om de bestaande machtsstructuur te bestendigen.
Werden de vrouwen dan opgetrommeld door machtige mannelijke actoren, die elk gebied van het leven in Egypte controleren, om zowel de volksopstanden op gang te trekken als om een echte democratische sociale protestbeweging tot stand te brengen, terwijl zij systematisch worden geweerd van machtsposities? Werd de revolutie hen uit de handen gestolen?
Sinds februari 2011, volgt de internationale gemeenschap op de voet de dramatische onderdrukking van volksopstanden tegen tirannieke Arabische leiders die, sinds de afzetting van president Hosni Moebarak van Egypte, doorheen het hele Midden-Oosten razen.
Met de schijn van een democratie Vandaag, nu de eerste verkiezingsronde heeft plaatsgevonden en de overgangsregering door het verkozen parlement moet worden vervangen, mogen we met stellige zekerheid veronderstellen dat de stemmen van de vrouwen die in de eerste dagen van de revolutie werden gehoord, definitief tot zwijgen werden gebracht en voortaan van het politieke podium zijn verdreven.
Een nooit geziene vrouwelijke deelname in de politieke beweging werd vastgesteld tijdens de eerste weken die voorafgingen alvorens Moebarak werd verdreven van de macht. Men schat dat tussen 20 tot 40 percent van de massas die dagelijks op het Tahrir Plein verzamelden, vrouwen waren. Alleen dit feit al is overweldigend.
Het algemene beeld dat zich aftekende op de Westerse TV schermen was die van een feministische agenda, die opriep tot gelijkheid voor allen, zoals die werd verwoord door de Eyptische massas. Met een Westerse, misschien wat naïeve benadering, werd dit geïnterpreteerd als het bewijs van het echte democratische karakter van de demonstraties.
Echter, deze Westerse benadering, zoals het gaat met andere scenarios in het Midden-Oosten, negeerde maar al te gemakkelijk de lange geschiedenis van conservatieve politieke cultuur, met het zwaartepunt in de Islamitische traditie en een klassieke voorkeur voor mannelijk leiderschap. Dit zijn de waarden die op dit ogenblik het Tahrir Plein overrompelen.
De afzetting van Moebarak bracht een leiderschap en een ideologische leegte, waarin nieuwe en oude politieke actoren werden meegesleept om ze weer op te vullen. Zowat 50 politieke partijen kondigden vooraf aan deel te nemen aan de parlementaire verkiezingen.
Met een afbrokkelende economie en bijna de helft van de bevolking van Egypte in uitzichtloze werkloosheid geduwd, waar de mensen natuurlijk uit op een krachtige leiding die het politieke systeem drastisch genoeg zou veranderen om mensen in waardigheid te laten leven en te laten genieten van hun betrekkelijke vrijheden.
De twee belangrijkste politieke machten die hier mekaar beconcurreren zijn de Islamitisch-religieuze versus de seculier-militairen.
Na de aanvankelijke euforie volgt de bittere ontnuchtering. Bezorgde gezichten bij de vrouwen van Egypte om wat komen zal, nadat de resultaten van de verkiezingen bekend raken en een nieuwe parlement zal zetelen waarin zij de helft van de Egyptische bevolking niet of nauwelijks vertegenwoordigd zullen zijn
Maar waar zijn de vrouwen gebleven? Zij werden buiten spel gezet, gebruikt en misbruikt. De stemmen van de vrouwen die niet enkel deelnamen, maar de dageraad van de revolutie teweegbrachten, werden verdreven van het Tahrir Plein door gewelddadige repressie.
De liberale elementen, die aanvankelijk de beweging genereerden, met inbegrip van de vrouwen, en de ware democratische bedoelingen aantoonden; slaagden er maar niet in om een georganiseerde politieke structuur te consolideren die met geïnstitutioneerde organisaties kon wedijveren die reeds in de machtshiërarchie zaten verschanst.
De seculaire militaire en Islamitische religieuze organisaties delen een gelijkaardige houding ten opzichte van vrouwen. De gemakkelijkste manier voor hen om de macht te consolideren is de vrouwen weg te houden van de centra van de macht, en het voorbehouden van de macht aan de mannen is een zeer belangrijk element van hun ideologieën en identiteiten.
De islamisten hebben helemaal niet gewacht op de resultaten van de verkiezingen, alvorens hun nieuwe orde in de straten van Kaïro te ontplooien.
Na verscheidene aanvallen en gewelddadige arrestaties van vrouwelijke verslaggevers en demonstranten op 25 november jongstleden, heeft de organisatie Reporters Without Borders een officiële waarschuwing uitgereikt aan vrouwelijke journalisten om het Tahrir Plein voortaan te mijden, het enige en belangrijkste aandachtspunt voor persagentschappen in Egypte.
Het arresteren, misbruiken en vernederen van vrouwen met het doel om hen te ontmoedigen in de openbaarheid te treden, is een duidelijke beleidslijn geworden.
De Amerikaanse president Barack Obama verklaarde dat geen enkel land zijn ware potentiële energie kan benutten wanneer de helft van zijn bevolking haar eigen potentieel niet mag inzetten.
Het perspectief op zinvolle verandering in de positie van vrouwen in Egypte oogt bijzonder grimmig, en men dient zich af te vragen hoe helder de horizon vandaag nog schijnt voor de Egyptenaren die vandaag aan de stemhokjes aanschuiven.
Eigenlijk is het vooral of men er op ingaat of niet. Indien men deze gedragingen van mannen negeert stopt het gewoonlijk onmiddellijk !
Indien men er om lacht en laat blijken 'dat het plezant is' dan ..... heb je prijs !
Egyptische mannen houden het niet meer binnen
Wat is er aan de hand in Egypte? Vele mannen vallen vrouwen daar lastig. Laten hun piemel zien of gaan rare dingen over seks roepen
Het islamitische land kampt met een steeds erger wordend probleem waarin mannen vrouwen niet met rust kunnen laten.
Dat toont een donderdag gepubliceerde enquête aan van het Egyptische Centrum voor Vrouwenrechten.
Ruim 2000 mannen en vrouwen waren in de hoofdstad Caïro ondervraagd. Van de Egyptische vrouwen zei 83% te zijn lastiggevallen en bij buitenlandse vrouwen ging het om 98%.
De helft van de vrouwen liet weten dat het dagelijks gebeurt. Ondanks de conservatieve inslag van de traditionele islamitische samenleving, gaven de mannen toe dat ze ook vrouwen met hoofddoekjes lastigvielen
ISCH-KATHOLIEKE PATRIARCH HOOPVOL OVER TOEKOMST VAN CHRISTENEN IN EGYPTE
Woensdag, 07 december 2011
KOPTISCH-KATHOLIEKE PATRIARCH HOOPVOL OVER TOEKOMST VAN CHRISTENEN IN EGYPTE
Met de moslimbroeders zal er voor christenen weinig veranderen
Kardinaal Naguib Bron: Phk/KerkNet
BRUSSEL (KerkNet/Kathpress)
Egypte wordt na de verkiezingen met grote waarschijnlijkheid een islamitisch land. Dat zal de situatie van de Egyptische christenen zeker niet vereenvoudigen. Dat zei de Koptisch-katholieke patriarch Antonios Naguib tijdens een persconferentie in Wenen. De islamitische partijen halen wellicht 75 tot 80% van de stemmen, aldus kardinaal Naguib.
De kerkleider waarschuwde eerder dit jaar tijdens een bezoek aan Brussel al dat burgerrechtengroepen en hervormingsbewegingen te weinig tijd kregen om zich te organiseren en zich op de verkiezingen voor te bereiden.
Toch meent hij dat er met de moslimbroeders voor christenen weinig zal veranderen. Ook de wetgeving uit de tijd van president Sadat was al op het sjariarecht gebaseerd. Problematisch wordt het echter indien ook de voorstellen van de salafisten wet worden.
Kardinaal Naguib sluit een exodus van Egyptische christenen niet uit. Maar daarvoor hebben zij moeilijk te bekomen visa nodig. Ik geloof niet in het einde van het christendom in Egypte.
Zelfs indien een half of een miljoen christenen het land verlaten, wonen er nog steeds 7 tot 9 miljoen christenen in Egypte. Zelfs indien er vervolging komt, zullen wij die - zoals in het verleden - met de kracht van het gebed dragen. Wij sporen christenen aan volop aan het politieke leven deel te nemen. Bovendien brengt onze Koptisch-katholieke Kerk via vele van haar sociale projecten moslims en christenen samen.
Ook in de toekomst willen wij aan onze scholen en universiteiten toekomstige leiders blijven opleiden. Voor die sociale projecten en onderwijsprogrammas blijven wij echter aangewezen op steun vanuit het buitenland.
De Nijlkrokodil leeft in de Nijl en in Groot-Brittannië regent het bijzonder veel. Deze en nog andere 'wijsheden' zijn mythes die eigenlijk niet kloppen. Lees hier de bekendste mythes.
1: De grootste piramide staat in Egypte Als we het woord piramide horen dan denken we spontaan aan Egypte. Maar de beroemde piramide van Cheops, met een breedte van 230 meter, is niet de grootste in zijn soort.
In de buurt van Mexico City staat namelijk de Cholula piramide die 425 meter breed is en zich dus over een groter grondoppervlak uitstrekt. De Cheops is daarentegen wel hoger.
2: De Chinese Muur is zichtbaar vanaf de maan De beroemde Chinese Muur mag dan wel het langste bouwwerk ter wereld zijn, maar toch is dit icoon niet zichtbaar vanaf de maan, die zich op 380.000 km van onze aardbol bevindt.
Vanuit het ISS hebben astronauten al wel eens met een telelens ingezoomd op de muur maar het internationale ruimtestation is dan ook maar 350 km van de aarde verwijderd.
3: De scheefste toren staat in Pisa De toren van Pisa helt vier procent over en is de beroemdste scheve toren.
Een kerk in de Duitse stad Suurhusen staat echter nog schever. Die toren staat 5,19 procent gebogen en veroverde daarmee een plaats in het Guinness Book of World Records.
4: Eskimo's wonen in iglo's Eskimo's hebben eigenlijk nooit echt in iglo's gewoond. Ze gebruikten ze enkel als een tijdelijke verblijfplaats tijdens de jacht. De Inuit, de naam waarmee de Eskimo's van Groenland en Canada zichzelf aanduiden, wonen nu in stenen huizen, vroeger in hutten en tenten.
5: De Dode Zee bevat het zoutste water Het is bekend dat je door het hoge zoutgehalte van 33 procent kan drijven op het water van de Dode Zee. Toch bevat dit meer niet het zoutste water ter wereld. Met 34,8 procent bevat het Assalmeer in Djibouti meer zout. Het Don Juanmeer op Antarctica doet zelfs nog beter met een zoutgehalte dat de veertig procent overschrijdt.
6: De Nijlkrokodil leeft in de Nijl De Nijlkrokodil mag dan wel in heel Afrika voorkomen maar niet (meer) in de Nijl. Door de bouw van de bekende Aswandam werden deze dieren verdreven uit Egypte en uiteindelijk zelfs teruggedrongen tot ver in buurland Soedan.
7: Venetië heeft de meeste bruggen De stad Venetië met de vele kanalen heeft wel degelijk veel bruggen (398) maar reikt nog niet tot aan de enkels van Amsterdam (1.282) en Hamburg (2.123).
8: Het verkeer rijdt enkel links in Groot-Brittannië en de Britse koloniën In maar liefst 59 landen rijdt het verkeer aan de linkerkant van de weg en dat zijn niet allemaal Britse koloniën. Ook in Zuidelijk Afrika, Japan, Thailand en Pakistan wordt er links gereden.
9: De Panamahoed komt uit Panama Het bekende stroachtige hoofddeksel wordt door vele mensen Panamahoed genoemd. Toch vindt de productie ervan plaats in Ecuador en Mexico. Hoe is die naamgeving dan ontstaan? Vroeger werden zulke hoeden via een centrale douanepost in Panama geëxporteerd en kreeg elk exemplaar de stempel 'Panama'.
10: Het regent veel in Groot-Brittannië Als men naar Groot-Brittannië reist, wordt vaak gedacht dat het zal regenen. Toch regent het daar minder dan we veronderstellen.
In de Italiaanse hoofdstad Rome regent het bijvoorbeeld meer.
Een overeenkomst tussen Egypte en Soedan zorgt ervoor dat Egypte jaarlijks 55,5 miljard kubieke meter aan Nijlwater mag aftappen. Deze overeenkomst zorgt voor de watervoorziening van het overgrote deel van de 85 miljoen Egyptenaren. Door plannen van stroomopwaartse landen zou de toekomst voor de Egyptische watervoorziening echter onzeker worden. Dat meldt de website Green Prophet.
Het gevecht om water leidt steeds vaker tot fysieke confrontaties. Maar er is maar één alternatief: sterven!
De oorspronkelijke overeenkomst werd getekend in de koloniale periode. Die geeft Egypte ook een vetorecht tegen stroomopwaartse projecten die de watervoorziening in Egypte kunnen bedreigen. Daar zou echter verandering in kunnen komen. Ook zal Egypte het eigen watergebruik grondig moeten herzien, en het netwerk van leidingen vernieuwen.
Internationale dreiging Landen die stroomopwaarts aan de Nijl gelegen zijn, hebben ondertussen al een eigen overeenkomst gesloten. Die bedreigt nu de watervoorziening in het land van de piramides, aangezien de overeenkomst inhoudt dat de deelnemende landen - Burundi, Ehtiopië, Kenia, Rwanda, Tanzania en Oeganda - projecten mogen uitvoeren waar Egypte een veto tegen heeft uitgesproken.
Zo plant Ethiopië een reeks dammen voor elektriciteitsvoorziening. Het project zou ervoor zorgen dat Egypte het jaarlijks moet stellen met vijf miljard kubieke meter water minder. Indien alle stroomopwaartse landen soortgelijke projecten opzetten, wordt de ganse watervoorziening in Egypte bedreigd.
Watergebruik Egypte gebruikt momenteel 85 procent van de totale watervoorziening in de landbouw. Door slechte irrigatiesystemen lekt echter een groot deel daarvan weg. Twee miljard kubieke meter verdampt gewoonweg, en drie miljard kubieke meter wordt gebruikt door planten op de oevers van de Nijl. 2,5 miljard kubieke meter wordt nog eens gebruikt voor de opwekking van elektriciteit. De rest van het water wordt voorzien voor thuisgebruik. Door slechte leidingen lekt echter ook nog eens 40 procent van dat water - 2,3 miljard kubieke meter - weg. Daardoor kampt het land nu al met een jaarlijks tekort van zo'n 15 miljard kubieke meter.
Landbouwers in Egypte hebben de strijd om water de laatste jaren zien verergeren. Zo werd er op 11 oktober nog een zestienjarige landbouwer gedood in een gevecht om water. Ook Hamdy Abuleinin had al eens een dispuut met zijn buren over irrigatiewater. "Het gevecht om water leidt steeds vaker tot fysieke confrontaties. Maar er is maar één alternatief: sterven!" (sg
Het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken kwam
met een reisadvies voor Egypte. Egypte gaat onrustige tijden
tegemoet in aanloop naar de verkiezingen, die op 28 november zullen beginnen en
na drie fases pas medio maart 2012 zullen zijn afgelopen.
In de aanloop naar en
tijdens de verkiezingen zullen naar verwachting plaatselijk spanningen hoog
oplopen en gewelddadigheden zijn niet uit te sluiten. U wordt aangeraden in deze
periode extra waakzaam te zijn, zo schrijft het ministerie.
In verband met de instabiele veiligheidssituatie wordt
geadviseerd bij een bezoek en verblijf in Egypte waakzaamheid te betrachten,
demonstraties en samenscholingen te mijden, de berichtgeving in de media te
volgen en zich goed te informeren over de actuele ontwikkelingen.
Ook wordt men
uitdrukkelijk geadviseerd geen militairen, militaire objecten, politie of
demonstraties te fotograferen of te filmen.
In Egypte zijn op 28.11.2011om 7.00 uur (Nederlandse tijd) de stembureaus voor de gefaseerde parlementsverkiezingen geopend. De stembureaus sluiten om 18.00 uur (Nederlandse tijd). Al voor het begin van de verkiezingen stonden er lange rijen kiezers voor de stembureaus in de hoofdstad Caïro. De stembusgang is een gevolg van de val van het regime van ex-luchtmachtgeneraal Hosni Mubarak in februari.
Wat mogen we ervan verwachten?
Wat staat er op het spel? De eerste parlementsverkiezingen na het tijdperk-Mubarak zullen grote invloed hebben op de toekomstige politieke koers van Egypte, de Arabische reus met 85 miljoen inwoners.
De nieuwe regering zal om te beginnen moeten toezien op de totstandkoming van een nieuwe grondwet. Die zal de politieke kleur van het toekomstige Egypte bepalen, ergens tussen seculier en islamitisch. Samen met de presidentsverkiezingen van volgend jaar zal de stembusgang van vandaag helpen bepalen of Egypte een lichtend voorbeeld wordt van democratie in de regio, of terugglijdt richting een vorm van militaire autocratie.
Wie doen er mee? Uit de revolutie die in februari begon, is een wirwar van partijen ontstaan. Die moeten nu de nieuwe koers van Egypte gaan bepalen. Daaronder zijn ook oude oppositiepartijen. Zo is er de liberale al-Wafd. Die doet het wellicht goed onder de oudere generatie, maar veel jongeren zien deze partij als 'besmet', vanwege haar optreden in het tijdperk-Mubarak. Daarnaast is er een hele reeks post-revolutionaire partijen ontstaan, variërend van links tot rechts, en van seculier tot religieus.
Er zijn vier coalities gevormd.
De Vrijheid en Gerechtigheid-coalitie onder leiding van de Moslimbroederschap profileert zich als gematigd islamistisch. Zij zal waarschijnlijk de grote winnaar worden. Een andere kanshebber is het Egypte Blok, een liberale en overwegend seculiere coalitie. De Alliantie voor Voltooiing van de revolutie zit aan de linkerkant en zal veel jonge en radicale stemmers trekken. De Islamistische Alliantie is de meest radicale islamitische coalitie.
Hoe werkt het? De verkiezingen voor het parlement vinden in drie rondes plaats, verspreid over drie maanden. Vandaag en morgen stemmen negen provincies, waaronder Caïro. In december en januari stemmen de overige achttien provincies. Daarna vinden verkiezingen plaats voor de shura, de Egyptische Eerste Kamer. Meer dan 6.000 kandidaten en zo'n veertig partijen concurreren om 498 parlementszetels. Kiezers moeten drie stemmen uitbrengen: twee op individuele kandidaten, onafhankelijk of verbonden aan een partij, en één op een gesloten kieslijst - daarbij stem je op een partij of coalitie, niet op een persoon daarbinnen. Twee derde van de zetels komt via het gesloten kieslijst-systeem, een derde wordt gevuld met de individuele kandidaten.
Zijn de verkiezingen vrij, eerlijk en veilig? Internationale waarnemers zijn niet welkom, internationale 'getuigen' wel. Het is onduidelijk welke bevoegdheden deze krijgen. Verschillende internationale organisaties, zoals het National Democratic Institute, hebben delegaties gestuurd.
Ook Egyptische ngo's houden toezicht. Sommige analisten denken dat de Opperste Militaire Raad (SCAF), die Egypte leidt sinds de val van Mubarak, niet gebaat is bij grootschalige fraude, vanwege de volkswoede die dit zal oproepen.
Er zijn ook verhalen over intimidatie en omkopingspraktijken door voormalige leden van Mubarak's NDP, die tot woede van velen niet is uitgesloten van verkiezingsdeelname. Er is angst voor geweld, zeker als blijkt dat de verkiezingen niet gaan zoals SCAF en/of voormalige NDP-leden willen, en zij mogelijk via beproefde methoden chaos zullen zaaien om het proces te ontwrichten.
Hoe historisch zijn de parlementsverkiezingen in Egypte
Een jaar geleden vonden de laatste verkiezingen onder Mubarak plaats en werd er enorm gefraudeerd. Vrijwel alle oppositie, inclusief de kandidaten van de Moslimbroederschap, trokken zich terug en er kwam een parlement zonder oppositie. De fraude van vorig jaar heeft mede bijgedragen aan de volksopstand tegen Mubarak in februari. De verkiezingen van vandaag zijn historisch omdat het de eerste verkiezingen zijn sinds de val van Mubarak. Hoe historisch ze uiteindelijk zullen zijn moeten we afwachten. Ze zijn georganiseerd onder toezicht van het leger, dat duidelijk heeft laten blijken een greep op de macht te willen houden.
Is het de verwachting dat de verkiezingen vrij en eerlijk zullen verlopen?
De campagne is vrij geweest, hoewel er natuurlijk wel behoorlijk is gemept op de activisten op het Tahrir-plein die opriepen om de verkiezingen te boycotten. Hoe vrij ze verder zullen verlopen is ook afwachten. Vorig jaar werd enorm veel geweld gebruikt door knokploegen van Mubarak. Het is de vraag of deze oude gewoonte nu is verdwenen. Verder doen voormalige aanhangers en prominenten van Mubaraks partij wel mee aan de verkiezingen. Zij hebben veel geld en zullen met name op het platteland daarom hoge ogen gooien. Dat is een element dat deze verkiezingen vertroebelt.
Egyptenaren bestuderen hun stembiljet in een stemlokaal in Kairo. Foto Reuters / Ahmed Jadallah
De verkiezingen beginnen vandaag, maar duren maanden. Hoe zit dat?
Egypte is in drie districten verdeeld. Vandaag wordt er voor het lagerhuis gestemd in onder meer Kairo en Alexandrië. In elk district worden twee rondes gehouden die twee dagen duren. Daarom zijn we ergens in januari pas klaar, waarna nog verkiezingen voor het hogerhuis volgen. De verkiezingen in Egypte zijn altijd complex geweest, maar zo complex als dit keer zijn ze zelden geweest. Dit spant echter de kroon.
Is het opkomstcijfer een belangrijke graadmeter voor het succes van de verkiezingen?
Tot dusver was de opkomst bij Egyptische verkiezingen altijd heel slecht. Vorig jaar was die rond de tien procent. Dat bewees dat Egyptenaren geen enkele illusie hadden dat er iets met hun stem zou gebeuren. Vanochtend kwamen er berichten over lange rijen bij de stemlokalen, maar dat zegt niets, want die berichten zijn er iedere keer. Als de opkomst daadwerkelijk behoorlijk is, kun je dat wel zien als een graadmeter. De opkomst zegt iets over de verwachtingen bij Egyptenaren over de mogelijkheid dat echte verandering mogelijk is.
Vrouwen wachten tot ze hun stem mogen uitbrengen in een stemlokaal in Kairo. Foto AP / Maya Alleruzzo
Hoe zal de onder Mubarak verboden Moslimbroederschap het naar verwachting gaan doen?
De verwachting is dat zij het heel goed zullen doen en het belangrijkste blok in het parlement gaan vormen. In het parlement is tweederde van de zetels gereserveerd voor politieke partijen en eenderde voor individuele kandidaten. Deze constructie is uitdrukkelijk bedoeld om de macht van de Moslimbroederschap te verkleinen. Verder is het interessant om te zien hoe de radicale moslims, de salafisten, het gaan doen. Zij kunnen zetels van de Moslimbroederschap afsnoepen.
In november 1922 vond Howard Carter , een Engelse archeoloog, in Egypte het graf van een farao, waarin zich een fantastische schat bevond.
De kranten stonden vol verhalen over gouden tronen, bedden,en strijdwagens, over met juwelen bezette kistjes, ja zelfs over bloemen, die, afgesloten van de buitenlucht, goed waren gebleven in de droge grafkelder.
Howard Carter
Cartner , die op dat moment voor Lord Carnavon werkte, was aan het werk geweest op de koninklijke begraafplaats in Thebe, die bekend staat onder de naam"Vallei der Koningen". Hij wist, dat men bijna alle koninklijke graven had gevonden.
Alleen het graf van een farao, Toetanchamon geheten , had men nog niet ontdekt. Hij beperkte het gebied, waar werd gezocht, tot een klein deel van de vallei en al gauw kwam er er een trap en een ingang bloot te liggen.
Op een deur waren een paar zegels aangebracht. Twee daarvan waren van Toetanchamon.Op het zegel van het graf stond de tekst: "Wie de slaap van Farao verstoort, zal worden aangeraakt door de vleugels van de dood Men schenkt er geen aandacht aan en door het graf binnen te gaan, haalden de archeologen zich, naar later blijkt, de woede van de Farao op zijn hals.
Lord Carnavon, de helper van Carter, werd, 1 jaar na de ontdekking van het graf, heel erg ziek. Hij kreeg hele hoge koorts en hij ging ijlen (dit is een soort praten in je slaap). Hij zei: "Een vogel krabt mijn gezicht stuk".
Hierna viel hij in coma. Op de dag van zijn dood gebeurden er hele vreemde dingen. In Cairo in Egypte gingen alle lichten uit. Men wist niet hoe dit kwam. Even later gingen ze vanzelf weer aan. De hond van Carnavon ging heel hard janken en viel daarna dood neer. De mensen konden dit niet uitleggen.
Onderzoekers denken dat Carnavon bacteriën heeft ingeademd toen hij het graf inging.
Het graf
Tegen het einde van november was de deur helemaal blootgelegd. Cartner maakte er een gaatje in en met het lantaarn scheen hij naar binnen. Het licht werd weerkaatst door de rijkdom aan goud van de farao, die bijna 3300 jaar eerder was gestorven.
Het bijzondere was dat dit graf nog helemaal intact was. De meeste andere graven van faraos zijn of beschadigd of geroofd. Het toppunt was de grafkamer met zijn muurschilderingen en de sarcofaag van de farao. Het graf was ongeveer 3.300 jaar oud! De farao regeerde van 1332 tot 1323 vóór onze tijdrekening als vorst van het oude Egypte, onder de XVIIIde Dynastie.
Toetanchamon is zo beroemd geworden omdat zijn dodenmasker nog helemaal intact is gebleven.
Het is het enige bekende intacte dodenmasker. Als Toetanchamon geen dodenmasker gehad zou hebben, zou hij nooit zo beroemd zijn geworden. Het dodenmasker heeft een hele tijd over de wereld gereisd van museum naar museum.
Uiteindelijk is het dodenmasker naar het museum in Caïro gegaan. Het heeft 10 jaar geduurd voordat alle voorwerpen uit de graftombe naar het museum te Caïro waren gebracht.
Een recente schouwing van Toetanchamons skelet heeft uitgewezen dat hij 19 was toen hij stierf en ongeveer 1,68 m lang. Er zat 1 cm verschil tussen de lengte van zijn benen en hij had een ietwat scheve ruggengraat. Daarnaast had hij een klompvoet en miste een teen aan de andere voet.
Hij debuteerde op 29 december 1995 voor de nationale ploeg van Egypte. Ahmed Hassan was toen net 20 jaar oud. Maandagavond speelde hij op 36-jarige leeftijd zijn 178e interland (!) voor het Noord-Afrikaanse land.
In Doha nam Egypte het in een vriendschappelijke interland op tegen Brazilië.
Na rust, toen de 0-2 eindstand al op het scorebord stond, betrad de tegenwoordige speler van Zamalek SC het veld. Daarmee kwam hij gelijke hoogte met Mohamed Al Deayea en voert hij samen met de voormalige doelman van Saudi-Arabië de FIFA-Wereldranglijst aan.
Een bijzonder record. Hassan speelde in de slotweek van 1995 tegen Ghana voor het eerst in het nationale tenue van Egypte. Hij was actief op liefst acht African Nation Cups en won ook vier keer het toernooi (1998, 2006, 2008 en 2010). Op 25 januari 2010 passeerde hij met zijn 170e cap al bijna naamgenoot Hossam Hassan en was hij de meest opgeroepen international van Egypte. Nu heeft hij dus de meeste interlands van alle spelers op de aardbol.
De bevolking van Egypte groeide enorm, na de ontdekking van de landbouw.
Alle inwoners in Egypte werden geregeerd door een machtige farao. een handig artikel voor bijvoorbeeld, een werkstuk of spreekbeurt.
Vruchtbare grond
De ontdekking van de landbouw had grote gevolgen voor de samenleving.
Dat blijkt uit de geschiedenis van Egypte. Rond 5000 v. Chr. Trokken veel mensen naar de oevers van de nijl. Ook werd het klimaat van Afrika steeds warmer en droger, grote delen van Afrika veranderden dus in woestijn. Langs de nijl waren de waren de omstandigheden voor veeteelt en akkerbouw ideaal.
De nijl overstroomde elke zomer in Egypte. Zo kwam het water tijdelijk op de akkers. In het rivierwater zit vruchtbare grond, die slib word genoemd. Een laagje slip bleef achter op de akkers wanneer het water in oktober weer zakte. Op deze zeer vruchtbare grond groeide het graan prima.
Om gebruik te kunnen maken van het water, legden de Egyptenaren een uitgebreid irrigatiesysteem aan, om hun akkers van water te voorzien. De oogsten waren dankzij dit irrigatiesysteem zo groot, dat niet iedereen meer als een boer moest werken.
Sommige mensen specialiseerde zich bijvoorbeeld in het maken van werktuigen voor de landbouw en de veeteelt. Zij werden ambachtslieden genoemd. Anderen werden weer bakker maakten gebouwen of kunstwerken of hielden zich bezig met de handel.
Goed georganiseerde staat
Voor het opbouwen en het onderhouden van het irrigatiesysteem, was een goede organisatie nodig. In elk dorp had het dorpshoofd de leiding.
Tussen 3500 en 3000 v. Chr. Gingen steeds meer dorpen met elkaar samenwerken. En rond 3000 v. Chr. Kreeg een iemand de leiding, Narmer, hij kreeg de macht over heel Egypte. Hij werd een farao genoemd. En zo werd Egypte dus eeuwenlang geregeerd door faraos. Bij het bestuur van Egypte kregen de faraos hulp van ministers en ambtenaren. De belangrijkste ambtenaar werd een vizier genoemd. Deze zorgde ervoor dat de regels in het land goed werden nageleefd(een soort politie dus eigenlijk) ook zorgde hij ervoor dat alle irrigatiesystemen goed werkte. Ook moesten ambtenaren belasting ophalen. Elk jaar moesten de boeren in Egypte een deel van hun oogst afstaan aan de staat. De belastingopbrengsten werden gebruikt om de ambtenaren en priesters te betalen, oorlogen te financieren en de paleizen van de farao te onderhouden.
De belastingophaler wou graag de grootte van de oogst opschrijven, en dus ontwikkelden de Egyptenaren het hiërogliefenschrift, ongeveer 3000 v. Chr.. te tekens werden gekerfd in kleitabletten of uitgehakt uit steen. Ook maakten de Egyptenaren van de stengels van de papyrusplant vellen, waarop ze met inkt konden schrijven.
Staatsinrichting
Egypte werd geregeerd door faraos. een farao werd niet gekozen door het volk, de functie was erfelijk. Vaak werd de oudste zoon van de farao de troonopvolger. Hij werd gekroond tot farao na de dood van zijn vader. De eerste farao van Egypte was Narmer. Hij was heerser over Boven Egypte en veroverde beneden Egypte. Zo maakte hij Egypte tot een eenheid. Een farao had een aantal belangrijke taken. Hij was ten eerste de belangrijkste bestuurder van het land, opperbevelhebber van het leger en ook nog eens de belangrijkste rechter. Bovendien werd hij door het volk vereerd als een god. Een aantal landen, waaronder Nederland, word ook nu nog geregeerd door koningen. Een land waarin een koning of koningin het staatshoofd is, word een monarchie genoemd. In vergelijking met de faraos , heeft de koning(in) van Nederland echter veel minder macht.
Op woensdag 23 november houdt dr.Tjeu van den Berk een lezing met de titel: het oude Egypte, bakermat van het jonge christendom. Dit is tevens de titel van zijn nieuwe boek dat onlangs is verschenen.
Er wordt de laatste tijd regelmatig gesproken over de joods-christelijke oorsprong van onze West-Europese cultuur. Maar waar is die op haar beurt op gebaseerd?
Het christendom heeft zeker joodse wortels.
Maar dat is niet alles. Van den Berk laat in zijn nieuwste boek zien dat allerlei christelijke concepten, zoals bijvoorbeeld de Drie-Ene God, de maagdelijke geboorte van Jezus, de kruisiging,de nederdaling ter helle en de opstanding, hun achtergrond hebben in de cultuur van het oude Egypte en in de verhalen en rituelen rond Osiris, Isis, Seth en Horus.
Het waren joodse christenen in Alexandrië die deze Egyptische concepten gebruikten om de betekenis die Jezus voor hen had te verduidelijken.
Van den Berk concludeert dan ook, dat we moeten beseffen dat de christelijke ziel van Egyptische makelij is.
Hoe kon dit besef verdwijnen? Waarom komt het juist nu weer hier en daar terug? Hoe kunnen we vanuit dat besef nieuwtestamentische verhalen verstaan?
In zijn lezing, die om 20.00 uur begint, gaat Van den Berk in op deze en vele andere vragen rondom het vroege Christendom. Iedereen is welkom vanaf 19.30 uur in de Rijnkapel van Vrijzinnig Renkum, Utrechtseweg 119, 6871 DR Renkum.
Haec libertatis ergo: dit is om de vrijheid. In het christendom is de waarheid het kernthema en in de islam is het kernthema de gerechtigheid in de vorm van een absolute onderwerping aan de wil van Allah en dus Zijn wetten. De klassieke Arabische taal kent zelfs het woord vrijheid, zoals dat in het Westen wordt gebruikt, niet.
Hurriyya, vrijheid, is in het Arabisch afgeleid van het woord hurr hetgeen de juridische status van een persoon aangeeft. Hurr verwijst naar een vrije persoon, dus geen slaaf.
Boze baardmannen Het begrip vrijheid als een politieke categorie kende de islam en islamitische rechtsorde niet. Met de Franse revolutie hebben de Turken en Arabieren geprobeerd om de liberté als Hurriyya te introduceren in de islamitische cultuur en rechtsorde.
Het waren de jonge Ottomanen en Perzen die in de 19e eeuw de Hurriyya, liberté als een politieke categorie in de islamitische landen hebben geïntroduceerd. Het woord vrijheid is niet vanzelfsprekend.
Aliaa Nu staan in Egypte de baardmannen rechtop van woede. Een Egyptisch meisje schrijft en zegt dat de identiteit van Egypte niet aan de islam of het Arabische moet worden gekoppeld. Egypte is volgens haar gewoon Egypte.
Inderdaad is Egypte een antiek land: Egypte bestond al ver voor de komst van de islam en de Arabische overheersing. Zij maakt zich ook zorgen over de toekomst van Egypte omdat haar land niet richting de vrijheid maar richting de islamitische fundamentalisten beweegt. Om aandacht te vestigen op de liberale essentie van het woord vrijheid, heeft zij een paar naakte fotos van zichzelf op internet gezet.
Wereldster Ondertussen is zij een wereldster geworden. Bijna alle internationale kranten hebben over haar geschreven. Maar ook is iedereen bezorgd om de veiligheid van Aliaa.
Nu staan in Egypte de baarden rechtop van woede. Aliaa Magda Elmahdy durfde haar naakte lichaam als wapen inzetten tegen de islamitische fundamentalisten. Het verboden lichaam komt in opstand. Volgens de BBC zijn de moslimsfundamentalisten erg boos: de Algemene Raad van
Afgestudeerden in Recht en Sharia hebben vanochtend in een verklaring aan de Egyptische overheid gevraagd om Aliaa Magda Elmahdy en haar vriend Amer conform artikel 98 van het Egyptische Wetboek van Strafrecht te gaan vervolgen en bestraffen wegens het aanzetten van de bevolking tot het plegen van verdorven gedrag en het beledigen van religie.
Ook deze baardmannen demonsteren nu in Caïro voor meer vrijheid! Tja, meer vrijheid! Ja zeker voor de volledige toepassing van sharia in Egypte.
Nu staan in Egypte de baarden rechtop van woede. Andere fundamentalistische broeders hebben een paginagemaakt op Facebook. Het begint niet met de gebruikelijke leuze: het volk wil dat Mubarak wordt opgehangen.
De nieuwe leuze luidt: het volk wil dat Aliaa wordt geëxecuteerd. Het volk? Welk volk? Wat een gekte over een paar fotos! Dit is het zoveelste bewijs voor de stelling dat de islamitische cultuur lijdt aan achterlijkheid. Dit had Pim Fortuyn, jaren geleden, ook geconstateerd.
Maar Facebook is democratischer dan YouTube. Want YouTube werkt vaak met alle tirannen mee. Op die pagina waar de executie van Aliaa wordt geëist, hebben natuurlijk ook de tegenstanders, de verlichte moslims hun mening geplaatst.
Steun Aliaa Wie onder sharia heeft geleefd, zal op een dag worden vervuld met een diepe afkeer van fundamentalisten. De achterlijke fundamentalisten moeten langzamerhand begrijpen dat de huidige generatie van jongeren vrijheid en geen sharia wil. Met doodsbedreiging en intimidatie willen ze de wil van Allah in Egypte toepassen.
Hierbij wil ik jullie onze lezing van november even in herinnering brengen.
Die wordt gegeven door Herbert Verreth en is getiteld
"Hellenistisch Egypte".
Met de onverwachte dood van Alexander de Grote in 323 v.Chr. werd zijn reusachtige rijk verdeeld over de militaire bevelhebbers van hetMakedonische leger. Ptolemaios, zoon van Lagos, verwierf Egypteen stichtte een dynastie die tot 30 v. Chr. over het land heerste, tot de doodvan koningin Kleopatra VII en de annexatie van Egypte door Rome.
We gaan in op de dynastie van de Ptolemaeën, de organisatie van het land, het acculturatie-proces tussen de oorspronkelijke Egyptenaren ende ingeweken Griekse bevolking, en op de vele papyri en de andere bronnen diewe hebben voor deze periode.
We zullen ook kort kennis makenmet een aantal monumenten die de Ptolemaeën in de hoofdstad Alexandreia en over het hele land hebben opgetrokken.
Leuven: dinsdag 22 november 2011 Gent: donderdag 24 november 2011
De lezing in Gent vindt plaats in de auditoria economie, auditorium VIII, aan het Sint-Pietersplein (het auditorium is te bereiken via de Sint-Pietersnieuwstraat en dan het eerste straatje rechts, de Hoveniersberg); in Leuven traditiegetrouw in het Monseigneur Sencie Instituut (Erasmusplein 2, achter de centrale bibliotheek van de KULeuven).
Niet religieus, vrijheidsgezind, vegetarisch en individualist: zo omschrijft Aliaa Elmahdy zichzelf op haar Twitterprofiel. Een zelfverzekerde meid dus, met echter één grote zorg aan haar hoofd: de strakke regels in haar thuisland Egypte. Om dat conservatisme aan de kaak te stellen, pakt ze nu met een naaktfoto op haar blog uit. Een 'choquerende' daad in die contreien, en dat net enkele dagen voor de eerste verkiezingen sinds de val van Moebarak.
Daar stopt het echter niet voor Aliaa. De jongedame ligt ook aan de basis van 'Mannen moeten een sluier dragen', een beweging die strijdt tegen geweld, racisme, seksisme, ongewenste intimiteiten en hypocrisie.
Verschillende mannen steunen de actie en hebben al een foto van zichzelf in hijab gepost. Er staat ook nog een betoging gepland op het Tahrirplein in Caïro, het hart van de revolutie. (svm)
Van actie krijg je natuurlijk reactie ....
Egypte: naakte vrouw zorgt voor opschudding in verkiezingsstrijd
dinsdag 15 november 2011 om 18u09
(Belga) Twee weken voor de eerste parlementsverkiezingen in het post-Moebaraktijdperk zorgt een seksschandaal voor opwinding in Egypte.
De Arabische nieuwszender al-Arabija meldde dinsdag dat activiste Alia al-Mahdi van de revolutionaire jeugdbeweging 6 april op haar blog naaktfoto's van zichzelf heeft gezet. In de Arabische cultuur doorbreekt een vrouw daarmee een groot taboe.
De jeugdbeweging, die in februari met haar oproepen tot betogen heeft bijgedragen tot de val van het regime-Moebarak, zegt dat de vrouw geen uitstaans met de beweging heeft.
De vraag is wat doel is van enkele media die al enige tijd een campagne tegen 6 april voeren, zo luidde het. De eerste verkiezing is op 28 november.
De laatste van drie fasen is voor januari gepland. (VIM)
Wat is er aan de hand in Egypte? Vele
Aliaa Magda Elmahdy 
