Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
31-12-2006
Verste bron van Nijl ligt in Rwanda
Verste bron van Nijl ligt in Rwanda
ma 03/04/06 - De verste bron van de Nijl ligt in Rwanda, diep in het Nyungwewoud. Dat hebben drie wetenschappers vastgesteld die vanuit Egypte de Nijl stroomopwaarts zijn gevolgd.
De Brit en twee Nieuw-Zeelanders deden er tachtig dagen over om de exacte lengte van de stroom te meten.
Midden in het woud vonden ze een bron waaruit de rivier Rukarara ontspringt. Die komt via een andere rivier in het Victoriameer terecht.
Volgens de wetenschappers is het ook de verste bron van de Nijl, op 6.718 kilometer van de monding.
Algemeen werd aangenomen dat de Nijl in het Victoriameer ontspringt, honderd kilometer meer naar het noorden. Maar de bronnen van de Nijl zijn altijd al een discussiepunt geweest.
De nieuwste strandparadijzen vind je deze winter aan de Rode Zee. Egypte legt Tenerife het vuur aan de schenen: zonzeker, minder duur, nieuwe en uitstekende vier- en vijfsterrenhotels, uitgestrekte zandstranden en toch maar vijf uurtjes vliegen.
Het toerisme naar Egypte is niet nieuw. Net zoals rijke Romeinen tweeduizend jaar geleden al deden, vergapen zich nu nog altijd honderdduizenden toeristen aan de piramides van Gizeh of de tempels van Luxor.
Het land waar het toerisme werd uitgevonden, is nu ook de topbestemming voor zonnekloppers en duikers. De Belgische toerist kan deze winter nu al kiezen uit zes verschillende strandparadijzen aan de Rode Zee, die alle rechtstreeks worden aangevlogen.
Het begon allemaal in Hurghada, twintig jaar geleden een pleisterplaats voor duikers uit de hele wereld, een stofferig vissersdorpje van niets aan de Rode. De duikers ontdekten er een fascinerende onderwaterwereld, maar waren voor het overige tevreden met een simpel bed en wat proviand. In 1984 opende het eerste hotel in Hurghada, twee jaar later volgde een tweede en momenteel zijn er al 72 hotels en meer dan 33.000 bedden.
Op een uurtje rijden van Hurghada ligt El Gouna, een exclusief vakantieoord dat helemaal uit het niets werd opgebouwd en inmiddels meer dantien hotelcomplexen telt,naast een eigen luchthaven en zelfs een brouwerij. Door de aanleg van kanaaltjes en een jachthaven lijkt dit het kleine Venetië van Afrika.
Toeristen kunnen in de uitgegraven lagune met bootjes van het ene naar het andere hotel pendelen of een terrasje doen in het kleine centrum met zijn restaurants en winkeltjes.
Aan de overkant van de Rode Zee werd ook Sharm El Sheikh klaargestoomd voor het massatoerisme.Vandaag trekt het chique Sharm in de schaduw van de Mozesberg een internationaal publiek aan en zijn de luxehotels bovendien de favoriete onderduikadressen van beroemdheden en andere rijken der aarde.
Gloednieuw zijn Marsa Alam, ElQuseir en Taba Heights, stuk voor stuk uitstekende locaties voor duikers, snorkelaars en andere fanatieke watersporters, maar nauwelijks bekend. Ontelbare kleurrijke koraalriffen met een nog ongeschonden fauna en flora vormen hun handelsmerk. Vaak is kilometers ver geen levende ziel te bespeuren.
In Marsa Alam zijn de hotels nagelnieuw en van uitstekende kwaliteit. Veel hotelcomplexen hebben zelfs een privé-koraalrif voor de deur. Gewoon daar even zwemmen en op nog geen vijf meter van het strand, maak je al kennis met het kleurrijke leven in de Rode Zee. Duiken, snorkelen of gewoon zonnebaden kunnen hier het hele jaar rond.
In de zomer kan het er tot 44 graden in de schaduw worden. In de winter wordt het echter nooit kouder dan 22 graden. Het water van de Rode Zee wordt nooit kouder dan 20 graden. De strakke noordenwind die constant langs de Rode Zee blaast, zorgt voor een welgekomen afkoeling. Dit maakt de Rode Zee meteen ook tot een ideaal windsurf- en kiteparadijs.
Jonge Antwerpenaar omgekomen bij duikongeval in Egypte
Jonge Antwerpenaar omgekomen bij duikongeval in Egypte
Een 21-jarige jongeman uit Antwerpen is eind vorige week omgekomen bij een duikongeval in de Egyptische badplaats Sharm-El-Sheikh. Slachtoffer Ben G., een ervaren duiker, was op 15 september samen met zijn vader en twee anderen aan een duik begonnen toen hij in de problemen raakte. Hij raakte buiten bewustzijn en was naar alle waarschijnlijkheid op slag dood.
Donderdag begrafenis De politie in Egypte stelde een onderzoek in naar zijn overlijden. Het lichaam van Ben G. wordt woensdag in ons land verwacht. Hij wordt donderdag begraven op de begraafplaats van Berchem.
Ervaren duiker "Mijn zoon was een ervaren duiker die in zijn vrije tijd ook werkte als duikinstructeur", vertelt zijn moeder Dahlia Samech over haar enige zoon. Vorige week vrijdag begeleidde G. samen met zijn vader een duik met twee anderen. "Voor de duik had hij nog aan iedereen duidelijke instructies gegeven over wat ze wel en niet mochten doen en dat ze voorzichtig moesten zijn", zegt moeder Dahlia.
Onduidelijk Wat er precies mis ging bij de duik van zoon Ben, is niet helemaal duidelijk. Vermoedelijk dook hij dieper dan 35 meter en verbruikte hij zo zijn zuurstof te snel. Hij geraakte in de problemen en heeft vermoedelijk in paniek zijn mondstuk uitgetrokken. Toen hij boven kwam, was hij al buiten bewustzijn. Hulp kon niet meer baten. (belga)
Wetenschappers in Egypte hebben de penis van koning Toetanchamon teruggevonden. Het gemummificeerde en sterk gekrompen lichaamsdeel van de legendarische farao was verondersteld gestolen te zijn, maar werd dankzij een CT-scan losliggend teruggevonden in het zand rond zijn lichaam.
Volgens mummy-expert Eduard Egarter was de farao normaal gebouwd en werd hij bij de mummificatie wellicht zelf geflatteerd. Omdat een penis sterk doorbloed is, gaat hij sterk krimpen na mummificatie.
Toetancamon regeerde van 1333 voor Christus tot zijn dood op 19-jarige leeftijd in 1325 voor Christus.
Het gaat goed met de ontdekkingen in Egypte. Na eerder nieuwe informatie te hebben over de bouwmethode van de grote piramide, hebben Egyptische archeologen nu een mummie van meer dan 4.000 jaar oud gevonden.
De man in kwestie was arts, weet men op basis van de bronzen chirurgische instrumenten die zijn graf bevatten. Naast dit gereedschap trof men de dokter aan bewaard in een mooie sarcofaag, samen met 22 bronzen godenbeelden. In aardewerk stond zijn naam vermeld: Qar, uit de 6e dynastie. Die gaat van 2350 tot 2180 voor Christus.
"Het bovenste deel van de tombe was reeds in 2000 te Sakkara ontdekt, 20 km ten zuiden van Cairo. De sarcofaag kwam naar boven tijdens recente schoonmaakwerken," aldus piramide-opperhoofd Zahi Hawass.
Hawass vervolgt: "het deksel van de houten sarcofaag is in excellente staat en bevat goed-geconserveerde decoraties." Ook de mummie blijkt nog in orde te zijn. Het linnen waarmee dokter Qar omwikkeld werd is nog bijna zoals het duizenden jaren geleden was.
Op zijn hoofd prijkte een masker dat -met afzien van een kleine beschadiging rond de mond- er nog intact uitziet.
ATHENE - In Europa groeit de islamofobie. Moslims in Europa hebben het steeds zwaarder gekregen als gevolg van discriminatie die varieert van uitsluiting op de banen- en huizenmarkt tot openlijk geweld. Dit is de strekking van een maandag gepresenteerd rapport van de Europese Unie.
In het rapport van het Observatiecentrum voor Racisme en Xenofobie worden Europese overheden aangespoord om hun integratiebeleid aan te pakken. Tegelijkertijd zouden moslims zelf ook meer kunnen doen om hun negatieve imago, als gevolg van terroristische aanslagen door moslims of de reactie op cartoons over de profeet Mohammed, actief te verbeteren.
Beate Winkler, hoofd van het Observatiecentrum, wijst in dit kader op de hevige discussie die momenteel binnen de EU gaande is over vervreemding en radicalisering van moslims door hun nadelige positie in de samenleving. Onder moslims, die met dertien miljoen inwoners ten minste 3,5 procent van de totale Europese bevolking uitmaken, groeit het gevoel dat zij in Europa niet geaccepteerd zullen worden tenzij ze afstand doen van hun islamitische identiteit, aldus Winkler.
Het rapport zegt tevens dat er meer geld vrijgemaakt moet worden voor de institutionalisering van islamitische organisaties, zoals bijvoorbeeld voor het lokaal opleiden van imams. Maatregelen om discriminatie en sociale uitsluiting van moslims tegen te gaan zouden binnen de EU de hoogste prioriteit moeten krijgen.
Vooral jonge moslims merken dat zij in de maatschappij tegen een plafond aanlopen en zij voelen zich daardoor gediscrimineerd en buitengesloten. Dit verschijnsel vormt een wezenlijke bedreiging voor de integratie en de sociale cohesie in Europese landen, zo stelt het rapport.
Enkele specifieke initiatieven, zoals het opzetten van fora vorig jaar in Rotterdam, worden in het rapport geprezen.
Tezamen met het rapport werd een onderzoek gepresenteerd, waarvoor 58 moslims uit tien EU-landen zijn geïnterviewd. Velen van hen klaagden dat zij als tweederangs burgers behandeld worden, omdat de Europeanen zouden denken dat de moslimgemeenschap intolerant is en steun biedt aan terroristische organisaties zoals Al-Qaeda.
LEIDEN - Uit de zwachtels hoefden ze niet, maar de mummies van het Rijksmuseum van Oudheden (RMO) in Leiden hebben hun diepste geheimen prijsgegeven. Röntgenstralen legden de afgelopen jaren het innerlijk bloot van 31 mensen, 73 dieren en 28 losgeraakte lichaamsdelen uit het oude Egypte.
Aan het licht kwamen aderverkalking, gebarsten schedels en, een ware primeur, terracotta poppetjes in de buik van twee mummies.
");
Witte vlekken
De doorgelichte mummies staan allemaal in een boek dat is verschenen. "Nog nooit is zo'n grote collectie op deze uniforme manier onderzocht", zegt RMO-conservator en egyptoloog Maarten Raven. Alleen de gemummificeerde mensen waren in de jaren zestig al eens op bezoek geweest bij een radioloog, maar dat onderzoek liet letterlijk nog grote witte vlekken open.
Plakjes
De modernere röntgenapparaten in het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam zaagden de mummies als het ware in plakjes, waardoor driedimensionale beelden konden worden gemaakt. Ideaal voor een conservator die zijn collectie wil doorgronden.
"Als je alleen de amuletten bij een mummie wilt zien, kun je op deze beelden gewoon het linnen, het vlees en de botten weglaten", zegt Raven.
Twee krokodillen
Hij heeft geen flauw idee wat die poppetjes in zijn mummies moeten. Maar over andere mummies is hij veel wijzer geworden, bijvoorbeeld over de bavianen, lammeren, valken, ibissen en slangen die het RMO bevolken. Een gemummificeerde krokodil van drie meter lang bleek in werkelijkheid uit twee kleinere krokodillen te bestaan.
Slordig
Bij mensen legde radioloog Wybren Taconis verkalkte aders bloot. "Dat blijkt dus niet alleen een ziekte van de moderne tijd te zijn", concludeert Raven. Verder vonden de medici die meededen aan het onderzoek gewrichtsontstekingen, botontkalking en schedelbreuken die ontstonden toen de mummificeerders de hersens via de neus verwijderden. "Ze gingen soms heel slordig te werk", zegt Raven. "Je vindt losgerukte borstvliezen, slokdarmen, luchtpijpen."
Eens te meer bleek dat de kunst- en antiekhandelaren die in de negentiende eeuw de Egyptische oudheden verpatsten, zich weinig gelegen lieten liggen aan archeologische finesses. De leeftijd en het geslacht van de mummies die het onderzoek voor het eerst onthulde, bleken vaak helemaal niet te passen bij de lijkkist waar ze in lagen.
Reizen
Een van de mooiste Leidse mummies vindt Raven een meisje van zestien dat in 109 na Christus in een mummie veranderde.
In 1820 werd ze gevonden in een familiegraf in het Zuid-Egyptische Luxor. De familie is verspreid geraakt en een hereniging zit er niet in. Haar zusje woont nu in Londen, maar is te broos om ooit nog op reis te gaan. "We hebben wel eens gedacht aan een familietentoonstelling, maar reizen is voor de mummies echt onverantwoord."
Snijden
Waar Raven ook niet aan moet denken, zijn wetenschappers die nog wel dieper op de bevindingen willen ingaan. Letterlijk, door gaatjes in een mummie te boren of een stukje ervan af te snijden.
"Daar voel ik helemaal niets voor", huivert Raven. "Als conservator is het nu eenmaal mijn taak om dingen te bewaren." Hij verwacht een stortvloed aan verzoeken van vooral medische wetenschappers, die vaak op zoek zijn naar de antieke wortels van hedendaagse aandoeningen. "Dan moeten ze wel met een heel goed verhaal komen, want het DNA van een mummie is heel vaak al vergaan."
De Egyptische Oudheidkundige Dienst heeft bekend gemaakt dat er resten van een Romeinse stad zijn gevonden. Door de zeespiegelstijging ligt de stad nu onder water. De locatie van deze stad is 35 kilometer oostelijk van Suez, aan -of liever: in- de Middellandse Zee.
Waarschijnlijk gaat er wel een opgraving plaatsvinden. Voor Egypte, dat een lange traditie heeft in opgravingen in de woestijn, is het wel bijzonder dat er nu een onderwateropgraving gaat plaatsvinden.
Een vooronderzoek heeft al plaatsgevonden en daarbij zijn de resten van gebouwen, baden, de ruïnes van een legerkamp, munten, bronzen voorwerpen en aardewerk aangetroffen.
Al deze objecten zijn uit de Romeinse tijd. In Egypte duurde de Romeinse Tijd van 30 BCE, toen keizer Augustus het land toevoegde aan het Romeinse Rijk, tot 337 n. Chr. toen de eerste Christelijke cultuur, de Koptische cultuur, de overhand kreeg.
Ooit, in de Romeinse tijd, moet deze stad deel van de zuidoostgrens van het Romeinse Rijk zijn geweest.
De nabijheid van een Romeins legerkamp geeft ook al aan dat het hier om een grensgebied gaat. Vergelijk het maar met de limes, de Romeinse noordgrens. Ook hier lagen Romeinse forten die de grens bewaakten en gaandeweg kwamen er steden voor de veteranen, die vaak twintig jaar of langer gediend hadden. Vaak waren zij getrouwd met inheemse vrouwen en hun hele sociale leven was hier. De veteranen bleven en vestigden zich in de door de Romeinse overheid gestichte kolonies. Onder meer Nijmegen, Xanten en Keulen zijn op die manier ontstaan. In Egypte is waarschijnlijk hetzelfde aan de hand geweest.
Hier in Europa was de Rijn tamelijk nauwkeurig de grens van het Romeinse Rijk, al was zelfs maar relatief. Aan de zuidzijde van het Imperium Romanum liggen allemaal woestijnen. Ook die vormden een natuurlijke grens, maar waar ligt de grens precies in een woestijn met alleen hier en daar een fort of een stad?
De Romeinen claimden de Sinaïwoestijn en de Negevwoestijn, maar de steden en de forten bleven op veilige locaties aan wegen, rivieren en de zee.
Zo bewaakte de nieuwe gevonden stad waarschijnlijk de doorgaande weg van Egypte naar Palestina, een ruig gebied dat niet altijd even veilig was. Ik gok dat er dan ook nog wel meer legerplaatsen zullen liggen aan die weg.
Eén van de prioriteiten van de archeologen is om erachter te komen wat de naam is geweest van deze Romeinse stad, zodat er ook via die weg meer bekend wordt over de geschiedenis ervan. Uit het feit dat de naam niet door de Egyptische Oudheidkundige Dienst bekend is gemaakt, valt af te leiden dat de naam nog niet bekend is.
GRONINGEN (ANP) - Een student botanische archeologie uit Groningen, Jeroen van Rooij, is tijdens een studiereis in Egypte per ongeluk op een nog onbekende graftombe gestuit.
De tombe is vermoedelijk van een vermogende Egyptenaar uit de tijd van de achttiende dynastie, rond 1400 voor Christus, meldde Van Rooij vrijdag vanuit Egypte. De student deed de vondst toen hij met drie anderen tijdens een tocht door de woestijn een stop maakte aan de voet van een kleine heuvel. Toen Van Rooij de heuvel op liep vond hij bovenop vier diepe kuilen. Eén van die kuilen bleek uit te komen in een grote graftombe.
Van Rooij en zijn gezelschap zijn onder begeleiding van ingeschakelde Egyptische autoriteiten de graftombe ingegaan. De tombe bleek te bestaan uit acht kamers, waarvan twee grote. Waardevolle relikwieën werden er niet meer gevonden. De grafkamers zijn vermoedelijk tijdens de economische crisis in de 21e dynastie al leeggeroofd, vermoedt de ontdekker.
Van Rooij beschrijft de vondst als een ,,bizarre, maar geweldige ervaring''.
Negende dode door vogelgriepvirus in Egypte - 25/12/2006 17:30:36
KAIRO- (Belga) In Egypte is maandag een 15-jarig meisje overleden aan de gevolgen van het H5N1-virus, de dodelijke variant van het vogelgriepvirus. Dat heeft het Egyptische ministerie van Volksgezondheid gemeld.
Het meisje is overleden in een ziekenhuis in Kaïro. Ze was op 20 december opgenomen in een ziekenhuis in Gharbiya, in de Nijldelta. (dwm)
Woensdag 8 november 2006, 12:46 - Egypte is dit jaar toegevoegd aan de lijst van 13 meest vijandige internetlanden ter wereld. De lijst is opgesteld door de Reporters Sans Frontiers (RSF).
Egypte is toegevoegd vanwege de arrestatie van drie bloggers in 2006. De overige landen die dit jaar op de lijst staan zijn: China, Cuba, Iran, Noord-Korea, Myanmar (Birma), Saudi-Arabië, Syrië, Tunesië, Turkmenistan, Uzbekistan, Vietnam en Wit-Rusland.
Blokkeren websites
Uit het onderzoek van de RSF blijkt dat vooral filtering van websites populair is onder deze landen. Zo heeft in Wit-Rusland de regering het monopolie op het internet en zijn het vooral de oppositiesites die de klos zijn, met name in verkiezingstijd. Myanmar doet hetzelfde, maar heeft ook internettelefonie en chat-opties verbannen.
Iran bant zo'n tien miljoen 'immorele' sites. Het gaat hier voornamelijk om politieke en pornografische sites. Hetzelfde geldt voor Saudi-Arabië, dit land maakt overigens geen geheim van zijn internetbeleid. Uzbekistan daarentegen richt zich voornamelijk op het blokkeren van onafhankelijke websites, zoals die van NGO's (Non-Governmental Organization).
Arrestaties
Het oppakken van bloggers of mensen die hun mening proberen te verspreiden komt ook veelvuldig voor. Zo zitten er in China momenteel 52 mensen vast, zijn er in Egypte in 2006 drie bloggers gearresteerd en zit er in Tunesië één blogger in de gevangenis. Verder is bekend dat er in Syrië drie mensen gevangen zitten en worden gemarteld vanwege online kritiek op de overheid.
Auteur van stuk over moslimfundamentalisme moet onderduiken - 29/09/2006 14:15:39
Auteur van stuk over moslimfundamentalisme moet onderduiken - 29/09/2006 14:15:39
PARIJS - Een Franse filosofiedocent die in een stuk op de opiniepagina van de krant Le Figaro kritiek uitte op moslimfundamentalisten, is na bedreigingen ondergedoken en onder politiebescherming geplaatst. Dat heeft Le Figaro vrijdag bericht.
De docent, Robert Redeker, schreef in een op 19 september geplaatst opiniestuk dat moslimfundamentalisten de vrijheid van meningsuiting in Europa aan banden proberen te leggen. Sindsdien heeft hij e-mails ontvangen waarin hij wordt bedreigd.
Sommige van de e-mails bevatten een foto van hem, een kaart waarop zijn huis staat en zijn telefoonnummers. In een van de mails staat: ,,Je zult nooit meer veilig zijn op deze aarde. Een miljard, driehonderd miljoen moslims staan klaar om je te vermoorden.'' Ook zijn in chatrooms van moslimfundamentalisten oproepen gedaan om Redeker te vermoorden.
Voor de radio vertelde Redeker, die op een middelbare school werkt, dat hij niet meer naar zijn werk kan, voortdurend door de politie wordt bewaakt en telkens ergens anders moet overnachten. Hij noemde de situatie waarin hij is beland ,,een kleine overwinning voor de moslimfundamentalisten'', die erin zijn geslaagd hem op Frans grondgebied te straffen voor het uiten van zijn mening.
Redeker riep de gewone Franse moslims op hem te steunen. ,,We moeten onderscheid maken tussen islamisten en de verantwoordelijke moslims die me zonder meer zouden moeten steunen'', zei hij. In Tunesië en Egypte zijn exemplaren van Le Figaro van 19 september in beslag genomen.
Geplaatst: Di Dec 05, 2006 1:24 pm Onderwerp: Egypt Farmer Digs up Ancient Temple
Egypt Farmer Digs up Ancient Temple
El Cairo, Dec 4 (Prensa Latina) An Egyptian farmer found under his residence an over 3,000-year old temple with important inscriptions and drawings from that time, belonging to the New Kingdom (1539-1075 BC).
The site, in the locality of Sohag, 500 kilometers south of Cairo, was found six meters deep in a place where it is thought that there are other temples of pharaohs of the 18th and 19th centuries.
According to local Al Ahram daily, on the walls are written names of kings, inscriptions and drawings.
Archeologists continue with excavations to find new buildings devoted to divinities Anoris and Miht of the New Kingdom.
De hoge bevolkingsconcentratie (in Nijlvallei en -delta= 1500 inwoners/ km 2) heeft geleid tot grote milieuproblemen, die vooral de armste bevolkingsgroepen treffen. Tot voor kort gaf de overheid weinig blijk van aandacht voor dit vraagstuk.
Als gevolg van bevolkingstoename en vervuiling van de Nijl door industrieën, landbouwactiviteiten en huisvuil, ontstaat in toenemende mate een situatie van waterschaarste.
Tachtig procent van het beschikbare (Nijl)water wordt gebruikt voor de landbouw. Het landbouwareaal gaat in toenemende mate verloren door bebouwing. Daarnaast heeft onoordeelkundig gebruik van water voor irrigatie geleid tot ernstige verzilting van de bodem. Uitbreiding van het landbouwareaal door ontginning van woestijngebieden kost veel water en vereist aanzienlijke investeringen.
beelden van de vervuiling: 1. Huisvuil boven op de appartementen 2. De piramides in de smog 3. Een antieke manier van huisvuilophaling
In de grote steden is luchtvervuiling een ernstig probleem. Zo is in Caïro de concentratie van stof, lood en zwavelzuur één van de hoogste ter wereld. De richtlijnen van de Wereldgezondheidsorganisatie worden ruimschoots overschreden. Niet alleen personen maar ook historische bouwwerken hebben te lijden onder deze vorm van vervuiling.
Een ander vraagstuk wordt gevormd door afval, waarvan jaarlijks ongeveer 10 miljard ton wordt geproduceerd door huishoudens en 5 miljard ton door industrieën. Er is een groot gebrek aan goede vuilnisophaaldiensten waardoor veel huisvuil in de straten terecht komt. Vooral in de sloppenwijken leidt dit tot grote problemen.
De 'Egyptian Environmental Affairs Agency' (EEAA) is verantwoordelijk voor de ontwikkeling en coördinatie van het milieubeleid Voor de uitvoering van beleid is het agentschap echter sterk afhankelijk van vakministeries, en financiering door buitenlandse donoren.
De Australische regering raadt af naar Eygpte te reizen, meer bepaald naar toeristische trekpleisters als Sharm el-Sheikh op het schiereiland Sinaï. Het ministerie van Buitenlandse Zaken in Canberra zegt over geloofwaardige informatie te beschikken dat terroristen aanslagen voorbereiden.
Woensdag werd in het zuiden van Sinaï een terreuralarm afgekondigd nadat Israël zijn burgers had gewaarschuwd voor aanslagen in de toeristenoorden aan de Rode Zee. Honderden Israëlische toeristen zijn inmiddels naar huis teruggekeerd.
De toeristenoorden Sharm el-Sheik, Taba en Dahab in de zuidelijke Sinaï zijn de afgelopen jaren getroffen door een reeks dodelijke terreuraanslagen. Sinds oktober 2004 zijn daarbij 125 mensen om het leven gekomen. (ap)
Op zondagmiddag 24 december start in het Rijksmuseum van Oudheden de rondleidingenreeks 'Egypte, geschiedenis van het rijk der farao's'.
In de rondleidingen staan bijzondere verhalen centraal over de bewogen geschiedenis van het rijk der farao's.
De verhalen over deze geschiedenis van het rijk der faraos en de befaamde Egyptische museumcollectie, leiden het publiek langs de indrukwekkende tempel uit Taffeh, langs goden, stervelingen, priesters, hovelingen en ambtenaren. De rondleiding is geschikt voor bezoekers vanaf 16 jaar. In de Kerstvakantie vinden er ook speciale museumspeurtochten voor kinderen plaats.
Programma 17 december: Egyptische godsdienst door de eeuwen heen 24 december: Priesters, hovelingen en ambtenaren 31 december: De Egyptische tempel uit Taffeh 7 januari: Egyptische godsdienst door de eeuwen heen
Start rondleiding: 14.00 en 15.30 uur Kosten: 1 euro bij bezoek aan het museum (gratis voor Museumkaarthouders).
Reserveren noodzakelijk: via www.rmo.nl of telefonisch aanmelden: 0900 - 6 600 6 00. Spoorzoeken in het museum: bij de kassa zijn drie museumspeurtochten verkrijgbaar. Ze voeren over de vaste presentaties ' 'Egyptenaren', 'Grieken' en 'Romeinen'. voor kinderen van 8 tot en met 12 jaar, extra kosten: 1 euro.
Top 10 van archeologische ontdekkingen in 2006 op wereldvlak
Egypte staat op de eerste plaats
Top 10 Archaeological Discoveries of 2006 By Christine Senter
10.) 100,000 Year Old ShellBeads Found in Middle East In June, two separate sites in the Middle East have yielded a total of three Nassarius shells that appear to have been deliberately modified to make beads for some type of body modification. Carbon dating on these shells show them to be between 90,000 and 100,000 years old, making them the oldest known pieces of jewelry to date.
9.) 5,000 Year Old Dagger Found in Bulgaria In August, a small gold and platinum dagger was excavated at a dig near Sofia, Bulgaria. Also found were several hundred tiny gold rings, silver vessels, and an array of pottery. Previous digs in the region have produced thousands of tiny gold rings dating to around 5,000-5,200 BC.
8.) 3,000 Year Old Writing Found on Stone Tablet in Mexico In mid-September, workers discovered a stone slab containing hieroglyphs at a rock quarry in Veracruz, Mexico. Experts feel sure that the 28 different hieroglyphs were made by an ancient society called the Olmec. This civilization thrived in Mexico long before the Maya came to power, making these hieroglyphs the oldest form of writing in the Americas.
7.) Tumi Burials Found in Mexico In late November, archaeologists found 22 graves containing "tumi" knives. These ceremonial blades have never before been found in a scientific manner as all known pieces have come from tomb robbers. The Peruvian people see the tumi as their national symbol even though this society lived in the region long before the Incas.
6.) Palace of Ajax Found in Greece In March, Greek archaeologists found what they say is a Mycenaean-era complex thought to the palace of the legendary warrior-king, Ajax. According to the Greek writer, Homer, Ajax was one of the great heroes fighting against the Spartans during the Trojan War. The ruins were found in exactly the place Homer described in his story, The Illiad. One of the more interesting finds at this dig was a piece of bronze armor with the stamp of Pharaoh Rameses II, who ruled in the 13th century BC. The ruins are thought to date from the same time span.
5.) Aztec Altar and Monolith Found in Mexico In early October, archaeologists recovered an Aztec altar depicting the image of their rain god, and an 11-foot monolith, while digging in the heart of Mexico City. Spanish conquistadors destroyed the Aztec's capitol and built Mexico City on it's foundation. In the center of the city stands one of the few remaining temples of the Aztec nation, the Templo Mayor.
4.) 3,400 Year Old Canoe Found in England In August, workers laying a natural gas pipeline had to stop their work after finding what seemed to be a large piece of tree trunk in their way. Archaeologists were called in and soon realized that they had an ancient, hand tooled canoe. Also found was a small settlement and some polished stone rings. A small piece of the oak canoe was sent to Miami for radio carbon dating, where it was announced that the tree was more than 3,000 years old.
3.) Book of Psalms Found in Irish Bog In late July, a man working in the peat bogs noticed a piece of leather. Experts were called in to investigate and found the piece to be a book of psalms dating from between 800-1000 AD. It is being hailed as the greatest find in recent Irish history. The 20 page book was opened when found and it is thought that the acidic conditions led to the books preservation.
2.) Lucy's Baby In late September, the archaeological world was rocked with the discovery of a hominid child dated to 3.3 million years old. The skeletal remains of child of the same species as the famed "Lucy" was found in Great Rift Valley of Eastern Africa. It will take several years for the skeleton to be completely removed from the sandstone encasing in which it was found, but the find will help experts in their understanding of human evolution.
1.) First Tomb Found in Egypt Since King Tut In February, Egypt announced that there had been a new tomb found in the Valley of the Kings. This was the first such find since Howard Carter found the tomb of King Tutankhamun in 1922. Though no mummies were found in the tomb, there were several sarcophagi, including one small golden sarcophagi meant either for a child or a small statue. Other finds in the tomb include flower garlands and 20 large sealed jars.
Tags: Archeology, Top 10 Archaeological Discoveries of 2006, Best of
CAIRO (ANP) - Een Egyptisch militair tribunaal heeft dinsdag een parlementslid en neef van de in 1981 vermoorde president Sadat, Talaat Sadat, tot een jaar gevangenisstraf veroordeeld wegens belediging van de strijdkrachten. Hij werd onmiddellijk naar de gevangenis overgebracht.
Hij heeft voor beroering gezorgd door te opperen dat de moord op zijn oom Anwar Sadat misschien een internationale samenzwering is geweest waar hoge Egyptische officieren bij betrokken waren.
Talaat Sadat van de partij Ahrar is de tweede vooraanstaande parlementariër die door een rechter van zijn parlementaire onschendbaarheid wordt beroofd en tot een celstraf veroordeeld in minder dan twee jaar tijd.
Parlementslid Aymam Nour zit een celstraf van vijf jaar uit wegens een fraudezaak die volgens hem berust op valse, politiek gemotiveerde aantijgingen. Hij is een van de belangrijkste liberale opposanten van het bewind van president Hosni Mubarak.
Clichés tussen moslims en westerlingen blijven heersen
Clichés tussen moslims en westerlingen blijven heersen
De manier waarop moslims en westerlingen tegen elkaar aankijken, blijft steken in clichés. Dat is het meest opvallende resultaat van de grootschalige peiling die het Pew Research Center in mei uitvoerde in dertien landen.
In Indonesië, Egypte, Turkije en Jordanië gelooft een meerderheid van de ondervraagden nog altijd niet dat Arabieren de aanslagen van 9/11 pleegden. Ook onder de Britse moslims (56 %) is dat zo. Als de twee ,,kampen'' het over iets eens zijn, dan is het over het feit dat de relaties slecht zijn.
Vooral de wederzijdse karakteriseringen zijn weinig hoopgevend. Moslims zien de westerlingen als zelfzuchtig, arrogant en gewelddadig. Niet-moslims omschrijven moslims als fanatiek, gewelddadig en arrogant.
Vooral in Spanje en Duitsland identificeren de ondervraagden moslims met fanatisme. Maar ook bij de helft van de Fransen roept 'moslim' die gedachte op.
Maar het onderzoek toont ook enkele lichtpunten. In de meeste moslimlanden neemt de steun voor terrorisme af. Het moslimterrorisme baart ook een (al dan niet ruime) meerderheid van de moslimbevolking in Pakistan, Indonesië, Jordanië en Egypte zorgen.
Het meest hoopgevende is volgens de onderzoekers dat ,,moslims in West-Europa een veel positiever beeld van christenen hebben dan de moslims die in moslimlanden wonen''. In Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland en Spanje karakteriseert een meerderheid of bijna-meerderheid van de moslimgemeenschappen de westerlingen als genereus, eerlijk, tolerant en respectvol tegenover vrouwen.
In Egypte hebben archeologen een werkplaats ontdekt waar meer dan 3000 jaar geleden glas werd gemaakt. De vondst maakt duidelijk dat glas, een belangrijk statussymbool in het oude Egypte, niet alleen uit het buitenland werd geïmporteerd, maar ook zelf werd gefabriceerd. Verhit in potten De grootschalige glasmakerij werd bloodgelegd in Qantir-Piramesses aan de oostkant van de Nijldelta en dateert uit 1250 voor Christus, aldus de Britse wetenschapper Thilo Rehren van University College in Londen en zijn Duitse collega Edgar B. Pusch van het Pelizaeus Museum in Hildesheim. De archeologen hebben hun bevindingen in het magazine Science wereldkundig gemaakt.
Het duo trof talrijke sporen aan van de vroegere glasmakerij die suggereren dat het ruwe materiaal, bestaande uit kwartspoeder gemengd met carbonaat en andere stoffen, eerst werd verhit in aarden potten .
In een tweede fase werd het glas gekleurd en verhit in speciale vuurpotten om er ronde staven van te maken die naar andere werkplaatsen werden overgebracht. Daar werd het glas opnieuw verwarmd om er decoratieve objecten van te maken.
Bijzondere kleur Van de 40 aangetroffen glaswerken in Qantir, zijn 37 stuks rood gekleurd. Bijzonder, want rood glas uit deze periode is zeer zeldzaam. De meeste glazen objecten die in Egypte gevonden zijn, hebben een blauwe kleur, terwijl Mesopotamië gespecialiseerd was in wit en geel glas.
Het fabriceren van rood glas vergde veel bekwaamheid en een nauwgezette verwerking van het metaal koper. Mogelijk was deze glasmakerij daarin gespecialiseerd. "Ik vermoed dat de twee grootmachten die in die tijd glas produceerden, Mesopotamië en Egypte, op vriendschappelijke basis gekleurd glas ruilden," suggereerde Rehren tegenover de BBC.
Glas gold in het oude Egypte was een belangrijk statussymbool dat in veel kunstwerken werd verwerkt. Veel glas werd uit Mesopotamië geïmporteerd en in Egypte opnieuw bewerkt.
Het lezingen seizoen is weer begonnen. Elke zondagavond in de lecture zaal van het mummificatie museum. Aanvangstijd 19.00u en de toegang is gratis.
De lezingen worden gegeven door archeologen die hier in Luxor daadwerkelijk veldwerk verrichten. Je ziet ook regelmatig 'bekende' egyptologen zoals 2 weken geleden Salima Ikram en vorige week Ted Brock
Er zijn heel interessante lezingen oa over KV 55, de tombe van Sennemoet, ongedecoreerde tombes in KV, tombes in het Assasif, het afwateringsproject van Luxor- en Karnaktempels.
Moslimvrouw voelt zich niet onderdrukt Uitgebreide peiling weerlegt visie van het Westen
Moslimvrouwen voelen zich niet verdrukt en vinden niet dat ze als tweederangsburgers worden behandeld.
Wel meent een meerderheid dat ze het recht moeten krijgen om te stemmen en om buitenshuis te gaan werken. Tot die conclusie komt een uitgebreide peiling bij 8.000 vrouwen in acht moslimlanden.
Vraag een Westerse vrouw wat ze vindt over de positie van de vrouw en gegarandeerd valt vroeg of laat het woord 'onderdrukking'. Maar zo zien de vrouwen in de moslimwereld het zelf niet, blijkt uit de mondelinge enquête van het gereputeerde bureau Gallup in onder meer Marokko, Libanon, Egypte, Pakistan en Saoedi-Arabië.
De moslimvrouwen vinden om te beginnen hun positie als vrouw niet als het allerbelangrijkste. Als hen wordt gevraagd wat ze in hun maatschappij het negatiefst vinden, wijst een meerderheid op de verdeeldheid onder moslimlanden, op het gewelddadige extremisme en op de corruptie. Maar nooit vermeldden de vrouwen spontaan de hoofddoek, laat staan de boerka.
Gelijkheid tussen man en vrouw is iets dat de ondervraagde vrouwen meteen met het Westen in verband brengen. Dat is het meest uitgesproken zo in Marokko (78 procent) en in Libanon (71 procent). Een meerderheid denkt trouwens niet dat het overnemen van Westerse waarden de moslimwereld politiek en economisch vooruit zou helpen.
De vrouwen werd ook gevraagd wat ze het negatiefst vinden in het Westen. Hun antwoord: moreel verval, losbandigheid en pornografie, omdat die de waardigheid van de vrouw aantasten.
Spirituele waarden
Wat vinden ze dan het best in hun eigen maatschappij? De gehechtheid aan morele en spirituele waarden, antwoordt een overweldigende meerderheid.
Wat niet betekent dat de vrouwen niet meer rechten willen. In Libanon, Egypte en Marokko zegt minstens 95 procent van de ondervraagden dat vrouwen volledig vrij een stem moeten kunnen uitbrengen in verkiezingen. In Pakistan is nog altijd 68 procent die mening toegedaan. (DPW)
Een team van archeologen van de universiteiten van Boston en Napels hebben onlangs de oudste resten van zeewaardige schepen ter wereld en hun vrachtdozen ontdekt van het verloren land van Punt, een mytisch handelscentrum in de zuidelijke Rode Zee.
De ontdekkingen werden gedaan tijdens opgravingen in door mensen gemaakte grotten die eerder werden ontdekt door hetzelfde team nabij Wadi Gawasis aan de Egypte kust van de Rode Zee.
Ze zijn in een opmerkelijk goed conditie: unieke artefacten van cederhouten planken en dekhout, sommige met pen- gatverbindingen en koperen bevestigingen nog op hun plaats.
Het bewijst dat de oude Egyptenaren prima scheepsbouwers waren en de vondsten geven aanvullend bewijs dat zji inderdaad Punt via de zee wisten te bereiken, tevens zou nu de locatie van Punt -wat al lange tijd een punt van discussie is onder wetenschappers- gevonden kunnen worden.
Naast het scheesphout en de vrachtdozen troffen de archeologen vijf parallelle uit de rots gehouwen kamers aan, die dienst deden als opslagruimte voor scheepstuig.
"Eén van de kamers bevatte trossen scheepstouw, allemaal netjes geknopt, net zoals de zeelieden ze bijna 4000 jaar geleden achterlieten", vertelt Kathryn Bard, een professor aan de universiteit van Boston en mede-verantwoordelijk voor de opgravingen.
Arabische prinses opgesloten wegens huwelijk uit liefde
Arabische prinses opgesloten wegens huwelijk uit liefde
Een prinses uit Qatar wordt al drie jaar lang door haar aartsconservatieve ouders vastgehouden. In 2002 waagde ze het om zonder toestemming van haar vader te trouwen met een gescheiden Egyptenaar. Hamda Fahd Jasem Ali Abd Allah al-Thani (26) betaalt een dure prijs voor haar liefde.
De stem op de gesmokkelde tape is rustig, maar wanhopig: ,,Ik vraag alle barmhartige mensen om mij te helpen. Ik smeek u in de naam van God om me te helpen, om me niet in de steek te laten.'' Dit is het laatste wat van prinses Hamda werd vernomen, sinds ze drie jaar geleden op klaarlichte dag werd ontvoerd in de Egyptische hoofdstad Cairo.
Prinses Hamda (nu 28) is lid van de al-Thani familie die al meer dan 150 jaar de dienst uitmaakt in Qatar. Ze behoort tot een zijtak van de regerende familie, maar mag zich nog altijd sheikha of prinses noemen. Haar noodlot wil dat haar ouders aartsconservatief zijn in een conservatieve samenleving. Haar broers kregen alle vrijheid, terwijl zij en haar zussen nauwelijks het huis uit mochten.
Geen huwbare dochters
In 2001 ontmoette Hamda Sayed Saley, een 42-jarige gescheiden Egyptenaar, in een hotel in Jeddah waar ze op vakantie was met haar moeder. Zoals zovele verliefde mensen hielden ze contact met elkaar via telefoon of email. Toen ze besloten te trouwen, wist Hamda hoe haar vader zou reageren, maar Sayed wou toch om haar hand vragen bij haar vader.Hij kreeg daartoe nooit de gelegenheid. Hij ontving simpel het bericht dat de familie geen huwbare dochters had. ,,Hamda begreep toen dat haar leven een trage dood kon worden,'' zegt Sayed, ,,Ze besloot zelf om haar land te verlaten. Ze is een zeer moedige meid.''
Vrouwen onder de 30 kunnen Qatar niet verlaten tenzij met de toestemming van hun vader of echtgenoot. Hamda leende daarom het paspoort van een Saoedische vriendin op wie ze in hoofddoek sterk geleek en vertrok in het geheim naar Cairo. Ze liet wel een brief achter waarin ze haar ouders vertelde wat ze had gedaan.
Hamda en Sayed trouwden op 5 november 2002. Niemand van haar familie was aanwezig, maar Hamda was dolgelukkig. Toen kreeg Hamda van een van haar zusters het bericht dat haar moeder ernstig ziek was. Hamda belde naar huis en deze daad van ouderliefde heeft haar wellicht de vrijheid gekost.
Geïsoleerde kamer
Omdat de ouders van Hamda aan de autoriteiten van Qatar had gezegd dat hun dochter was ontvoerd, moest de prinses haar situatie in Egypte in orde brengen. Bovendien moest ze ook naar de ambassade van Qatar voor een nieuw paspoort. Bij het buitenkomen van de ambassade sloeg het noodlot toe: Hamda werd gillend in een wagen gesleurd en verdween.
Wanhopig belde Sayed later op de dag naar de zussen van Hamda en kreeg te horen dat ze terug thuis was. Ze was ontvoerd door leden van de staatsveiligheid van Qatar. Thuis had ze de keuze gekregen tussen de gevangenis of huisarrest. Hamda koos voor de cel. Na twaalf maanden werd Hamda overgebracht naar een geïsoleerde kamer in het paleis van haar vader.
Prinses Hamda leeft nu al meer dan twee jaar in haar afgesloten kamer. De Arabische media hebben enige tijd aandacht besteed aan haar ontvoering, maar hebben nu geen belangstelling meer voor de zaak.
Amnesty International voert campagne voor haar vrijlating, maar verder is de wereld Hamda vergeten.
Schrijver Robert Bauval zette in 1995 de wereld van egyptologen op zijn kop met zijn theorie dat de drie piramides van Gizeh georiënteerd zijn op het sterrenbeeld Orion.
Nu breidt hij zijn theorie op opzienbarende wijze uit: niet slechts de piramides van Gizeh, maar
vrijwel álle monumenten van het oude Egypte weerspiegelen een kosmische orde.
Jarenlang lag schrijver Robert Bauval zwaar onder vuur. Egyptologen verguisden zijn revolutionaire theorie dat astronomische concepten de religie en de monumentale architectuur van het oude Egypte bepaald hebben. Bauval illustreerde zijn theorie aan de hand van de drie piramides van Gizeh die volgens hem georiënteerd zijn op het sterrenbeeld Orion.
Vandaag de dag meer dan tien jaar later, geven de meeste wetenschappers toe dat de oude Eygptenaren gefascineerd moeten zijn geweest door de sterren.
Robert Bauval heeft middels echter reuzenstappen gezet met zijn verdere onderzoek en is opnieuw tot een opzienbarende conclusie gekomen: niet alleen de piramides van Gizeh maar álle monumenten van Egypte reflecteren een kosmische orde: van de tempels van Karnak en Luxor tot de bouwwerken van Elephantine en Aboe Simbel. Hij presenteert zijn nieuwe theorie in de documentaire 'Egypte ontsluierd' en zal de gevestigde egyptologen daarmee ongetwijfeld weer laten steigeren.
In de documentaire neemt Bauval ons mee op een boeiende ontdekkingstocht door het landschap van Egypte, waarbij we meer te weten komen over godsdienst, monumenten en geschiedenis. Het is een grensverleggende reis door tijd en ruimte die een volledig nieuw inzicht geeft in de Egyptische cultuur.
Archeoloog ontdekte nieuw graf in Egyptische Vallei der Koningen
KAIRO - De Britse archeoloog Nicholas Reeves zegt dat hij in de Vallei der Koningen in het Egyptische Luxor een nieuwe graftombe heeft ontdekt. Als het om een echt graf blijkt te gaan, zou het de tweede graftombe zijn na de sensationele ontdekking van het graf van Toetanchamon in 1922.
Nicholas Reeves wordt beschouwd als een van de meest gerenommeerde specialisten wat betreft de dodenstad van de faraos. Op zijn internetsite meldt hij dat hij aan de hand van radarstudies in het jaar 2000 al heeft ontdekt dat er zich op enkele meters van het graf van Toetanchamon een holte bevindt.
In februari van dit jaar trof de Amerikaanse Egypte-specialist Otto Schaden op de site nog een andere klein graf aan, maar geen van de zeven sarcofagen in deze tombe bevat een mummie. Reeves zegt dat zijn ploeg ook dit graf via de radarstudie waarnam. Wegens de interesse voor de onthullingen van Schaden besloot hij ook het bestaan van het andere graf te onthullen.
Reeves benadrukt in het Amerikaanse magazine Archeology dat zijn bedoeling zeker niet is om een beloning te krijgen, maar dat hij de wereld alleen maar wil wijzen op het immense potentieel van de Vallei der Koningen, ,,ondanks het zware archeologische misbruik dat de site de voorbije twee eeuwen moest ondergaan'', voegt hij er nog aan toe.
Egyptische archeologen gaan de mummie van farao Ramses II (1279-1213 BCE) onderzoeken
Egyptische archeologen gaan de mummie van farao Ramses II (1279-1213 BCE) onderzoeken om uit te zoeken of hij de farao van Egypte was ten tijde van de exodus van de joden uit Egypte. Dat meldde het persagentschap MENA .
Onlangs werd de mummie van Toetanchamon gescand, en nu is het de beurt aan Ramses II, zo citeerde MENA de secretaris-generaal van de Hoge Raad voor Antiquiteiten, Zahi Hawass. "Met dit onderzoek willen we achterhalen hoe Ramses II stierf en of hij farao was ten tijde van de exodus", aldus Hawass.
De beschrijvingen in de Koran van de farao tijdens de exodus komen overeen met de regeerperiode van Ramses II tijdens de 18de Dynastie. "Farao Ramses II regeerde 67 jaar lang, een periode waarin gebeurtenissen zoals de exodus konden plaatsvinden", zo meent Hawass.
Volgens het bijbelse verhaal van de exodus uit Egypte, kon Mozes de farao na 10 goddelijke plagen overhalen om de joodse slaven in Egypte vrij te laten. Vervolgens splijtte God de Rode Zee om zijn volk te helpen ontsnappen aan de Egyptische troepen die de joden achtervolgden. God liet daarna de Egyptenaren in de zee verdrinken, zo verhaalt het boek Exodus in het Oude Testament. In de jaren tachtig onderzocht een Frans team de mummie van Ramses II al tevergeefs op sporen van verdrinking.
Egypte en Jordanië: Strand in Taba & Wereldwonder van Petra
Een deel van de Verborgen Stad in Petra, Jordanië.
Het fort van de kruisvaarders in Taba aan de Rode Zee, Egypte.
Taba is een vrij nieuwe Egyptische bestemming aan de Rode Zee, met de avontuurlijke Sinaïwoestijn op de achtergrond.
Een gedroomde plek voor een strandvakantie, om te zonnen, te duiken of te snorkelen, of je te laten verwennen in één van de luxehotels.
Maar Taba ligt ook aan de Golf van Aqaba en het vierlandenpunt van Egypte, Israël, Jordanië en Saudi-Arabië.
Per motorboot vanuit Taba Heights is het slechts anderhalf uur varen naar Aqaba in Jordanië. Daar begint een spectaculaire rit per autocar naar en in de woestijn van Wadi Rum, bekend van 'Lawrence of Arabia'. 's Avonds arriveer je in Petra (Jordanië), het hoogtepunt van deze begeleide tweedaagse trip.
's Anderendaags word je ondergedompeld in de legende van de Verborgen Stad van Petra, die voorkomt in de film 'Indiana Jones and the Last Crusade'.
Tweeduizend jaar geleden hakten de Nabateeërs in Petra tientallen huizen en tempels uit in de roderoze rotsen.
Deze prachtig bewaarde stad bleef echter tot diep in de 19de eeuw verborgen, omdat een 1,2 km lange rotskloof de toegang verdoezelde en niemand de weg naar dit wereldwonder zag liggen.
Deze combi-reis bestaat uit twee nachten Taba all inclusive in een viersterrenhotel, twee nachten Petra in half pension in een viersterrenhotel en de terugreis naar Taba voor nog eens drie nachten all inclusive.
Een enorm standbeeld van farao Ramses II is van een plein in het centrum van de Egyptische hoofdstad Caïro verplaatst naar een schonere omgeving, iets buiten de stad bij de Grote Piramides. Uitlaatgassen en andere vervuilende stoffen hebben het 83 ton zware en 3.200 jaar oude beeld aangetast.
Het in een kooi verpakte beeld werd onder begeleiding van vijftienhonderd soldaten van het Ramsesplein door twee diepladers overgebracht naar een twee kilometer van de piramides verwijderde locatie, waar ook het Grote Museum van Egypte moet komen.
De tocht, waarbij het beeld de Nijl over moest, duurde tien uur. Duizenden Egyptenaren stonden langs het traject om het spectaculaire konvooi te volgen.
Over de verplaatsing van het Ramsesbeeld is meer dan tien jaar gepraat en dan met name over de vraag waar het moest komen te staan. Het beeld, dat tot begin jaren 50 elders in Egypte stond, wordt de komende tijd gerenoveerd. Het nieuwe museum, dat nog gebouwd moet worden en naar verwachting pas over minimaal vijf jaar zal worden geopend, krijgt ook de mummie van Toetanchamon in zijn collectie.
De spectaculaire operatie werd gefilmd en live uitgezonden op de Egyptische tv. Het beeld van Ramses II, die van 1304 tot 1237 voor Christus heerste over Egypte, werd in 1882 gevonden in de grote tempel van Ptah, in Saqqarah, het oude Memphis, nabij Caïro.
In Egypte is een 2300 oude mummie onthuld die rijkelijk is versierd met kleurrijke afbeeldingen van goden en godinnen.
"We tonen vandaag misschien wel de mooiste mummie die ooit in Egypte is gevonden", zo liet Zahi Hawass, directeur van de Egyptische Raad van Antiquiteiten, vandaag optekenen.
Opvallend gekleurd De mummie werd twee maanden geleden door Egyptische archeologen ontdekt in Saqqara ten zuiden van Caïro, waar de oudste piramides te vinden zijn en talrijke heersers uit het oude Egypte begraven liggen.
In een zes meter lange onderaardse schacht troffen de archeologen een houten sarcofaag aan waarin een opvallend gekleurde mummie bleek te liggen.
De uitstekend geconserveerde mummie is getooid met een gouden masker en het lichaam is geheel omhuld met kartonachtig materiaal waarop fraaie afbeeldingen zijn aangebracht. Zo zijn de onder andere de godin Maat en de vier kinderden van Horus te onderscheiden, de god met het valkenhoofd.
Welvarend De tegenover de media altijd enthousiaste Hawass benadrukte het vakmanschap van de kunstenaar die de mummie heeft versierd.
"De artiest die deze mummie meer dan 2000 jaar geleden heeft verfraaid, demonstreert de genialiteit van de oude Egyptenaren door het overweldigende kleurgebruik en de grafische weergave van het gezicht."
Aan de hand van de kleurrijke versieringen vermoedt Hawass dat het gemummificeerde lichaam zon 2300 jaar geleden een welvarend persoon was. De mummie is gevonden in de necropolis van Teti en behoort vermoedelijk tot de dertigste dynastie van de faraos.
Deskundigen zullen volgens Hawass de mummie volgende week met behulp van een CT-scan doorlichten om meer details over de identiteit te kunnen achterhalen. Daarna krijgt de mummie een plek in een Saqqara museum.
Egypte wil gouden mummiemasker terug van museum VS
Egypte wil gouden mummiemasker terug van museum VS
CAIRO - Egypte wil dat een museum in de Amerikaanse staat Missouri het gouden mummiemasker van de farao Ka-Nefer-Nefer teruggeeft. Het masker werd ontdekt door een Egyptoloog die onlangs een bezoek bracht aan het Art Museum in Saint Louis.
De Hoge Raad voor Oudheden van Egypte heeft justitie gevraagd de zaak aanhangig te maken bij de Amerikaanse autoriteiten. Het masker hoort eigenlijk thuis in de opslag van het Egyptisch Museum in Caïro.
De secretaris-generaal van de raad zei dat het masker in 1952 was ontdekt door een Egyptische archeoloog en dat het in 1959 was opgeslagen in een ruimte van het museum in Caïro. Hoe het daaruit is verdwenen, is niet duidelijk.
Het Art Museum kocht het masker in 1998 voor een half miljoen dollar van een antiekhandel van twee Libanese broers.
ALEXANDRIE (ANP/RTR/AFP) - Twee broers uit een criminele clan in Opper-Egypte zijn opgehangen in Alexandrië.
De twee waren ter dood veroordeeld wegens onder meer moord en verkrachting.
Izzat en Hamdi Hanafi werden in maart 2004 aangehouden tijdens een enorme operatie waarbij 6000 politieagenten en tweehonderd gepantserde voertuigen betrokken waren. Ze hielden toen in Nakhila, 350 kilometer ten zuiden van Caïro, tientallen mensen als gijzelaar vast.
Het treinverkeer tussen de hoofdstad en het zuiden van het land lag stil tijdens de operatie die enkele dagen duurde en waarbij een dode viel.
Izzat Hanafi was eerder al tot meer dan honderd jaar cel veroordeeld wegens moord en drugsdelicten.
Egypte kent de doodstraf wegens moord, verkrachting en enkele 'terroristische misdaden', maar die wordt relatief weinig voltrokken.
Amnesty International stelde dat in de jaren negentig 213 mensen zijn geëxecuteerd in Egypte, een land van 75 miljoen inwoners.(ANP)
[Bron: Reuters 2006] De Egyptische autoriteiten hebben toestemming gegeven voor een onderwater onderzoek naar wat een Romeinse stad lijkt te zijn.
De stad ligt op de bodem van de Middellandse Zee. Dat hebben Egyptische topambtenaren bekend gemaakt.
Zahi Hawass heeft in een verklaring gezegd dat het opgravingsteam zo'n 35 km ten oosten van het Suezkanaal aan Egypte's noordkust de ruïnes van een Romeinse stad hebben ontdekt. De archeologen zagen de restanten gebouwen, badruimtes, een Romeins fort, oude munten, bronzen vazen en stukken aardewerk. En alles kon worden gedateerd als Romeins. De Romeinse periode in Egypte duurde van 30 BCE tot 337 CE.
Het opgravingsteam heeft ook vier bruggen gevonden die bij het overspoelde kasteel hebben gehoord. Dit kasteel is al in 1910 ontdekt. In de verklaring wordt ook gewag gemaakt van bewijs dat erop wijst dat een deel van de vindplaats niet is overspoeld door de zee. Het gebied staat bekend als de oostgrens van Romeins Egypte.
Gefrustreerd vanwege de slechte kwaliteit van vele websites over het oude Egypte, besloot een professor aan de universiteit van Californië (VS) een online encyclopedie te maken die geheel en al gewijd is aan Egyptologie.
Wilhelmina Wendrich, professor Egyptische archeologie, zag hoe haar belangrijkste bron voor het project, een zevendelige Duitse encyclopedie, meer en meer uit de tijd raakte omdat het een enorm werk is op een encyclopedie te 'updaten'.
Ondertussen deden haar studenten aan de UCLA een onderzoek naar stukken op het internet en werden misleidt. "Het web heeft enorme hoeveelheden geweldige informatie en enorme hoeveelheden vreselijke informatie", zei Wendrich afgelopen week in een telefonisch interview met Reuters.
De UCLA Encyclopedia of Egyptology zal in 2008 online gaan en zal continue worden bijgewerkt als er nieuwe feiten aan het licht komen of als er nieuwe ontdekkingen worden gedaan, vertelde Wendrich.
De online-encyclopedie komt er in twee vormen: in PDF (gratis voor iedereen) en een versie met betere zoekfuncties en meer plaatjes, zal alleen toegankelijk zijn als je abonnee bent. Wendrich: "Ik doe dit omdat ik denk dat het hoognodig is!"
Mensen die vanuit Egypte de website bezoeken kunnen altijd gratis beide versies bekijken.
Wendrich hoopt dat op den duur de hele encyclopdie ook in het Arabisch wordt vertaald.
"Ik denk echt dat het heel erg belangrijk is dat iedereen zich realiseert dat al dit materiaal waar we mee werken uit Egypte komt. En de mensen in Egypte spreken Arabisch: zij hebben meer dan wie ook recht op de encyclopedie te kunnen raadplegen. "Ik ben eigenlijk best verbaasd dat nog niet eerder iemand op het idee gekomen is". aldus Wendrich
Politie Egypte pakt kopstuk Moslim Broederschap op
14.12.06
Politie Egypte pakt kopstuk Moslim Broederschap op
CAIRO - De Egyptische politie heeft een kopstuk van de oppositiegroepering Moslim Broederschap gearresteerd. Zij heeft ook tientallen studenten die de oppositiebeweging steunen aangehouden. Dat hebben vertegenwoordigers van de Moslim Broederschap en de politie laten weten.
Het gearresteerde kopstuk is de 55-jarige Khairat el-Shatir, de rechterhand van de leider van de organisatie, Mohammed Mahdi Akef. De reden voor de actie tegen de Moslim Broederschap is niet bekendgemaakt.
Volgens Egyptische media hield de reeks arrestaties verband met een mars die studenten zondag hielden. De studenten gingen toen gekleed in zwarte uniformen de straat op. Media berichtten dat de Moslim Broederschap bezig was met het oprichten van een militie. De organisatie heeft dat ontkend.
De Broederschap is de grootste oppositiepartij in Egypte.
De regering van president Hosni Mubarak geeft de groepering weinig bewegingsvrijheid, omdat ze te militant zou zijn.
Volgens de Amerikaanse topcommandant voor het Midden-Oosten is een Derde Wereldoorlog onvermijdelijk als de wereld geen manier vindt om de opkomst van het islamitische extremisme in te dammen.
Generaal John Abizaid opperde die stelling gisternavond tijdens een lezing op de Harvard-universiteit in het Amerikaanse Cambridge.
Abizaid vergeleek de groei van militante ideologieën, zoals de macht achter het terreurnetwerk al-Qaida, met de opkomst van het fascisme in de jaren twintig en dertig in Europa. Die ontwikkeling leidde tot de Tweede Wereldoorlog.
Volgens Abizaid moeten extremisten worden gestopt omdat zij anders in staat worden gesteld een voordeel te behalen. Zij kunnen dan vanuit een veilig toevluchtsoord opereren en massavernietigingswapens ontwikkelen, aldus de topgeneraal. (anp/hln)
Het is niet de voorstelling zoals zij was bedoeld. Deel één van het vijfluik 'Pax Islamica' moest over Mohammed gaan. Maar de profeet uitbeelden is al eeuwenlang een taboe. Sabri Saad El Hamus en tekstschrijver Jeroen van den Berg lossen dit in
Zoeken naar Mohammed ludiek en creatief op.
Je knipt en plakt het ene cliché aan het andere, verwijt Sabri tekstschrijver Van den Berg (gespeeld door Jaap ten Holt) op het podium. Ze hebben een discussie over het stuk. Hoe gaan we dat neerzetten is de vraag.
Tot dan toe was het de versie van Van den Berg.
Hij legt de nadruk op de verschillen tussen de Arabische en de westerse wereld. En inderdaad, het ene uitvergrote cliché wordt aan het andere geregen.
Sabri heeft iets anders voor ogen.
De mens achter de profeet: Volgens mij was hij een lieve man, een milde man. Mohammed hield van vrouwen en parfum, van het goede leven. Mo was een man en mens, en daar deed hij niet ingewikkeld over. Zoals Van den Berg zoekt naar het conflict, zo zoekt Sabri naar wederzijds begrip.
In dit eerste deel van 'Pax Islamica' speelt de Egyptische Sabri Saad El Hamus zichzelf.
Het gaat over leven in Egypte en aankomen in Nederland met een compleet verkeerd beeld. Het gaat ook over bevooroordeelde, maar nieuwsgierige autochtonen. En het gaat vooral over angst. Angst voor elkaar. Die wordt door spanningselementen in het verhaal goed overgebracht. Het podium is zowel de zolderkamer van een Arabische intellectueel als een café. In deze entourage wordt afgetast en de confrontatie gezocht.
Van den Berg is de gefrustreerde tekstschrijver die het maar niet lukt grip te krijgen op het stuk. Zijn gesprekken met Sabri over het thema monden voortdurend uit in heftige discussies. Hij ziet religie bij voorbaat als een intolerant fenomeen.
Sabri neemt hem zijn onbegrip kwalijk: Je kan in mijn hoofd kijken maar dat doe je niet. Veelbetekenend verorbert Sabri een ei dat hij bestempelt als Van den Bergs wereld: En nu zit jij in mijn wereld. Treffend roept Van den Bergh later Je hebt me toegelaten in je wereld, je kunt me er niet in laten ronddwalen.
Minder moeizaam maar intrigerend verloopt Sabris ontmoeting met de Nederlandse Fanny (Manoushka Kraal).
Als Volkskrantjournalist Aïsja probeert Fanny zijn wereld binnen te dringen. Hier speelt expliciet ook het sekseverschil een rol. Het cultuuroverstijgende verleidingsspel begint.
De vernederlandste Sabri heeft duidelijk een voorsprong op Van den Berg en Fanny. Hij kan putten uit twee culturen.
De Nederlanders moeten het doen met een beperkter visie. Afgezien van een luxueus reisje Egypte hebben zij weinig om zich op te baseren. Een stille wenk van Sabri Saad El Hamus?
Gedurende drie jaar maakt Sabri vijf voorstellingen onder de naam Pax Islamica, die gebaseerd zijn op de vijf zuilen van de islam.
Hij onderzoekt hiermee zijn religiositeit in de Nederlandse context. Daarnaast wil hij meer begrip kweken voor die andere cultuur.
Zoeken naar Mohammed staat voor de eerste zuil, de geloofsbelijdenis. Deze zuil, Shahada, gebiedt dat iedere moslim Allah eerbiedigt als zijn enige god en Mohammed als zijn enige profeet. Het probleem is echter het taboe dat rust op de uitbeelding van Mohammed. Om dit te omzeilen bedacht Sabri een toneelstuk in een toneelstuk.
Het werd uiteindelijk een herkenbare voorstelling over confrontatie en toenadering tussen twee culturen. Dit thema is brandend actueel en zal het voorlopig ook blijven. Van een zoektocht naar Allahs profeet is nauwelijks sprake. Maar de verbeelding van het zoeken naar de juiste vorm is zeker geslaagd.
De fysieke inspanning tijdens het gebed is gezond.
De posities die moslims aannemen tijdens hun rituele gebed, zijn heilzaam voor de gezondheid. Dat blijkt uit een studie die woensdag wereldkundig werd gemaakt door de biomedische faculteit van een universiteit in de Maleisische hoofdstad Kuala Lumpur.
Fysieke oefening Moslims zijn verplicht vijf keer per dag de zogenaamde salat, of het rituele gebed binnen de islam, te verrichten. Volgens het onderzoek is het een goede oefening voor het hart en de wervelkolom, en verbetert het het geheugen en de concentratie. De salat begint met een rechtopstaande positie. Daarna wordt er gebuigd, neergehurkt en raakt de moslim met zijn hoofd de grond. Die handelingen worden herhaald, waardoor het geheel dekracht krijgt van een fysieke oefening. (belga)
Italiaanse archeologen hebben vlak bij de westgrens van Egypte de resten gevonden van een faraotempel met 'zeer fraaie geschilderde reliëfs'. De vondst is gedaan aan de rand van een verlaten oase op ongeveer 140 kilometer van de stad Siwa, vertelde de leider van de opgraving, Paolo Gallo dinsdag.
De ruïne van de tempel was onder een dikke laag zand bedolven. Op de resten van de ingestorte muren troffen Gallo en de andere wetenschappers van de universiteit van Turijn reliëfs van belangrijke godheden uit de oudheid. Dankzij deze vondst kunnen de wetenschappers veel opsteken van de ontwikkelingen van de oases uit de vierde eeuw BCE, zei Gallo.
De archeologen zijn van plan de belangrijkste stukken reliëf in veiligheid te stellen omdat zij op hun huidige plaats te zeer bloot staan aan de invloeden van het klimaat, waardoor erosie optreedt.
Het oudste deel van de tempel is volgens Gallo gebouwd en gedecoreerd onder farao Nektanebo (380-361 BCE).
"Dank zij de hiëroglyfen die wij hebben gevonden, zijn we erin geslaagd de naam te achterhalen die de oase indertijd had: Imespep", aldus Gallo.
Hij noemde de historische waarde van de vondst aanzienlijk, vooral omdat er nu meer gegevens beschikbaar zijn over Nektanebo. Die heeft volgens de Italiaan aandacht besteed aan West-Egypte en aan de verbetering van de verbinding tussen dit gebied en het dal van de Nijl door karavaanroutes.
Bloemenveiling FloraHolland verwacht dat de nu nog bescheiden sierteelt in Egypte de komende jaren kan groeien.
De veiling steunt samen met de Nederlandse ministeries van Buitenlandse Zaken en landbouw initiatieven om kennis uit te wisselen. Dat meldt het blad van LVN Berichten Buitenland.
Het blad laat FloraHolland-areamanager Doorke van Balen aan het woord die uitlegt dat Egypte nu nog een zeer bescheiden sierteelt heeft. De veiling importeert voor een waarde van rond 1 miljoen euro uit het Afrikaanse land.
Gebrek aan kennis en het feit dat de sierteelt er geen traditie heeft, staat groei van de sector in de weg. Daar proberen FloraHolland en de Nederlandse overheid iets aan te doen. Nederlandse expertise moet leiden tot meer productie en hogere kwaliteit.
FloraHolland is optimistisch over de kansen van Egypte, zegt Van Balen. Lage transport- en arbeidskosten, voldoende grond en water zijn positieve punten. Ook wordt ingespeeld op kansen in de markt: de dalende import van anjers uit Spanje is deels door Egypte ingevuld.
maandag 25 september 2006, Door: Vakblad voor de Bloemisterij
Vier Egyptische imams die waren uitgenodigd om in de VS de ramadan door te brengen, zijn maandag de toegang tot het land geweigerd op de luchthaven van Miami. Dat meldt de American Muslim Association of North America (AMANA), die de vier had uitgenodigd.
Geweigerd De vier mannen in de leeftijd van 38 tot 48 kwamen maandag vanuit Kairo via Milaan in Miami aan, zo licht AMANA-directeur Sofian Abdelaziz Zakkout toe. Hen werd om onbekende reden de toegang geweigerd, en de imams moesten meer dan 24 uur op de luchthaven wachten alvorens een vlucht terug naar Egypte te kunnen nemen, zo luidt het.
Moskee De imams waren uitgenodigd om tijdens de vastenmaand ramadan deel te nemen aan "speciale vieringen" in moskeeën in het zuiden van Florida, aldus Zakkout. Luchthavenwoordvoerder Zach Mann heeft bevestigd dat de vier imams te toegang is geweigerd.
Reden Wat de reden voor de weigering was, wilde hij niet zeggen.
Er zijn meerdere redenen mogelijk voor weigering tot toegang tot de VS, zo somde hij op: gezondheidsredenen, een criminele achtergrond, veiligheidsredenen, valse documenten.
Volgens Zakkout beschikten de imams over geldige paspoorten en visums. De geestelijken "belijden geen radicale versie" van de islam, zo voegde hij nog toe. (afp)
De egyptische minister van Binnenlandse zaken kan de folteringen in politiekantoren niet langer onder de mat vegen nu er videobeelden van op het internet circuleren.
De beelden zijn geschoten met gsm's, schrijft het weekblab Al-Ahram. Op de beelden is te zien hoe een meisje zweepslagen krijgt en een man seksueel vernederd wordt.
Egyptische pedofiel opgepakt voor moord op dertig kinderen
Egyptische pedofiel opgepakt voor moord op dertig kinderen
Een 26-jarige man is in Egypte aangehouden op verdenking van de ontvoering, verkrachting van en moord op dertig straatkinderen. Ramadan Mansour zou leider zijn van een bende van vier pedofielen.
7 jaar De groep mannen zou de straatkinderen in zeven jaar tijd hebben misbruikt en vermoord. De hoofdverdachte heeft inmiddels bekend en foto's van twaalf van de slachtoffers geïdentificeerd.
Turbini Mansour had als bijnaam al-Turbini, omdat hij zijn slachtoffers meenam naar het dak van stoomtreinen. Daar verkrachtte en martelde hij de kinderen en wierp ze vervolgens, dood of levend, van het dak de rijdende trein.
De drie medeverdachten ronselden de kinderen op straat en hielpen bij de gewelddaden, uit angst dat ze anders zelf zouden worden vermoord. (anp)
Egypte ontdekt tunnel voor smokkel wapens naar Gazastrook
RAFAH - Egyptische veiligheidsfunctionarissen hebben vrijdag een zevenhonderd meter lange tunnel ontdekt die is gebruikt om wapens vanuit Egypte de Gazastrook binnen te smokkelen. De man vanuit wiens huis de tunnel te betreden was, een Egyptenaar van Palestijnse origine, is gearresteerd en heeft bekend, aldus veiligheidsfunctionarissen.
Bij de man thuis werden enkele automatische wapens aangetroffen, alsmede omgerekend meer dan tienduizend euro aan cash.
Een veronderstelde handlanger van de man werd opgepakt terwijl hij tweehonderd kilogram TNT bij zich had.
Egypte heeft onlangs gezegd de wapensmokkel in het grensgebied harder te zullen bestrijden, na veel kritiek vanuit Israël.
ANTWERPEN - De beurs Intergem2006 dompelt je onder in de wereld van mineralen, kleurrijke kristallen, schitterende edelstenen en prachtige juwelen. Oude sieraden kan je er op hun waarde laten schatten door professionele experts.
De tentoonstelling is een initiatief van de vzw Academie voor Mineralogie (ACAM). Voor Marcel Swaenen, voorzitter van de vzw, zijn mineralen en edelstenen een ware passie. Hij vertelt enthousiast over een brok woestijnglas dat hij enkele weken geleden in Egypte ontdekte.
,,Woestijnglas, het puurste natuurlijke glas, bestaat voor 98 procent uit gesmolten zand. Het glas werd duizenden jaren geleden gevormd door de hitte die bij een komeetinslag vrijkwam.'' De klomp Egyptisch woestijnglas weegt een slordige 38 kilogram en is het grootste stuk ooit gevonden.
,,Iets nieuws ontdekken geeft een enorme kick en bovendien levert het ook nog een bijdrage aan de wetenschap'', licht Marcel Swaenen zijn passie toe.
De studie van gesteenten en mineralen is weliswaar een heuse natuurwetenschap. ,,Maar het onderscheid tussen fossielen, mineralen en edelstenen is niet moeilijk te maken'', zegt hij. ,,Mineralen hebben een kristalstructuur en transformeerden op natuurlijke wijze tot blinkende, kleurrijke stenen. Edelstenen zijn in principe ook mineralen, maar zijn daarenboven zeldzaam, mooi en zeer sterk.''
Alle edelstenen zijn dus mineralen, maar niet alle mineralen zijn edelstenen.
De beurs richt zich tot verzamelaars en handelaars, maar ook tot de geïnteresseerde leek. (kmo)
Islamitische geestelijken keren zich tegen vrouwenbesnijdenis
CAÏRO - Vooraanstaande islamitische geestelijken uit de hele wereld hebben woensdag in de Egyptische hoofdstad Caïro deelgenomen aan een conferentie over (en tegen) vrouwenbesnijdenis.
De soennitische Egyptische grootsjeik Mohammed Sayed Tantawi zei op de door de Duitse mensenrechtengroep TARGET georganiseerde conferentie dat in de koran niets staat over vrouwenbesnijdenis.
,,In de islam is besnijdenis alleen iets voor mannen'', zei hij. ,,Vanuit een religieus gezichtspunt zie ik niets dat besnijdenis voor vrouwen verplicht stelt.'' Behalve Tantawi, grootsjeik van de Al-Azhar Universiteit, namen ook de Egyptische grootmoefti Ali Gomaa, wiens fatwas als bindend gelden, en hoge geestelijken uit Afrika aan de conferentie deel.
Vrouwenbesnijdenis, waarbij in de meeste gevallen de clitoris wordt verwijderd, komt vooral voor in landen ten zuiden van de Sahara en in Egypte en andere Arabische landen als Jemen en Oman. In veel landen is de praktijk wel verboden, maar wordt er niet streng tegen opgetreden.
Het Egyptische ministerie van volksgezondheid stelde onlangs vast dat 50 procent van de meisjes tussen de tien en achttien jaar besneden is.
In Ethiopië is 80 procent van de vrouwen tussen de 15 en 49 jaar besneden. Naar schatting van de VN-kinderorganisatie UNICEF worden jaarlijks de genitaliën van drie miljoen vrouwen en meisjes verminkt. In sommige landen zou dat op steeds jongere leeftijd gebeuren. Vaak wordt de koran aangevoerd om de besnijdenis van vrouwen en meisjes te rechtvaardigen.
,,Onze missie is niet eenvoudig, omdat we vechten tegen eeuwenoude geruchten en gewoontes en tradities en ideeën'', zegt Moushira Khattab, secretaris-generaal van Egyptes Nationale Raad voor Jeugd en Moederschap, waarvan de echtgenote van president Hosni Mubarak, Suzanne, voorzitster is.
In New York is een mummie van bijna 3.000 jaar oud voor 1,1 miljoen dollar (828.000 euro) verkocht bij veilinghuis Christie's.
De mummie werd door een Amerikaanse man meegenomen uit Egypte en in 1901 aan een lokaal museum geschonken.
Toen de mummie nog leefde, omstreeks 990 en 940 voor onze jaartelling, was hij een man met de naam Neskhons en werkte hij in een tempel. Dat valt af te leiden uit de inscripties op de sarcofaag.
Volgens een recent röntgenonderzoek was Neskhons een jaar of twintig toen hij overleed, waarschijnlijk aan een infectie.
De koper is anoniem gebleven. Het is ook niet duidelijk wat hij of zij met de mummie van plan is.
Na een rustpauze van 20 jaar heeft Egypte besloten zijn civiel nucleair programma terug op te starten. Dat heeft de woordvoerder van de regering, Magdi Radi, maandag meegedeeld.
De nucleaire activiteiten van Egypte werden geschorst na de ramp in de kerncentrale van Tsjernobyl in 1986. "Gezien de stijgende behoeften in Egypte, is beslist om meteen het alternatief van de nucleaire energie te onderzoeken", aldus Radi.
Minstens één kerncentrale
In het noorden van het land, aan de Middellandse Zee, wordt tegen 2020 minstens één nieuwe kerncentrale gebouwd. De kostprijs daarvan zal 1,5 miljard dollar bedragen, zo heeft de Egyptische minister van Energie, Hassan Yunes, laten weten.
Er zal daarvoor beroep gedaan worden op buitenlandse investeerders. De Egyptische president Hosni Moebarak had vorige week aangekondigd dat zijn land kernenergie voor vreedzame doeleinden wilde ontwikkelen.
Olie
Egypte maakt geen deel uit van de OPEC, de olieproducerende landen, en beschikt over een bescheiden olievoorraad, terwijl er wel steeds nieuwe gasvoorraden ontdekt worden.
"De alternatieven voor petroleum zijn schaars, terwijl de nucleaire oplossing steeds meer uitbreiding kent wegens de steeds veiligere toepassing ervan", aldus Radi.
Capaciteit
Volgens de onafhankelijke krant al-Masri al-Yom denkt de overheid eraan drie nieuwe kerncentrales te bouwen tegen 2020 met een totale capaciteit van 1.800 megawatt. Yunes laat in de krant al-Akbar weten dat er aan verschillende sites gedacht wordt en dat men zelfs tot 5.000 megawatt kan gaan.
De Amerikaanse ambassadeur in Kairo, Francis J. Ricciardone, liet al weten dat de VS geen problemen hebben met de Egyptische plannen om nucleaire energie te ontwikkelen voor vreedzame doeleinden. (afp)
Een internationaal archeologisch team heeft in Daqahilya, in de Egyptische Nijldelta, twee 5000 jaar oude beelden opgegraven.
Deze derde belangrijke vondst in enkele maanden betreft twee houten figuren, die naar het zich laat aanzien de oudste kunstvoorwerpen zijn van dit type die ooit zijn aangetroffen.
De beelden stellen twee naakte mannen voor, het ene 75 cm hoog, het andere 40 cm, waarbij rond de ogen edelsteenversieringen zijn aangebracht.
De stukken dateren waarschijnlijk uit de predynastieke periode, tussen 3700 en 3200 voor Christus, nog voordat Egypte door de faraos tot één rijk werd gesmeed. Er werden ook resten ontdekt van verguld papier, kennelijk gebruikt om de houten beelden in te wikkelen.
Hoofdarcheoloog Krzystof Cialowicz en zijn team voeren al sinds 1998 opgravingen uit in de regio en ontdekten eerder al zon 60 kunstvoorwerpen, onder meer in de vorm van nijlpaarden en andere dieren.
Voorafgaand aan de vondst van de houten beelden werden recentelijk twee andere belangwekkende archeologische ontdekkingen gedaan.
In februari troffen archeologen vijf mummies aan in een éénkamer-graftombe op de westoever van de Nijl bij Luxor. De vondst logenstrafte de breed gedragen opvatting dat er geen onontdekte graven meer zouden zijn in de Koningsvallei.
Nauwelijks een maand later stuitten archeologen in Cairo op de grootste zonnetempel die ooit is aangetroffen.
De tempel was waarschijnlijk gewijd aan de zonnegod Ra en bevat uitstekend geconserveerde hiërogliefen alsmede een enorm roze-granieten beeld van rond vijf ton zwaar.
Het beeld heeft de trekken van Ramses II, een van de grote faraos uit het oude Egypte. Samen met de jongste ontdekking in Daqahilya versterken deze vondsten de positie en aantrekkingskracht van Egypte voor bezoekers met belangstelling voor antieke culturen en archeologische ontdekkingen.
In 2005 trok Egypte ruim 8,6 miljoen buitenlandse toeristen. Mede door de recente vondsten wordt verwacht dat er de komende maanden grotere aantallen bezoekers naar Egypte zullen afreizen, waardoor de bezoekcijfers per einde 2006 nieuwe recordhoogten zullen hebben bereikt.
In Egypte zijn wetenschappers gestart met de restauratie van de Sfinx van Gizeh, Het wereldberoemde monument, dat vlakbij de drie grote piramiden in Gizeh ligt, kampt met erosie en de gevolgen van verkeerd uitgevoerde restauraties in het verleden.
De herstelwerkzaamheden worden uitgevoerd door de Hoge Raad voor Antiquiteiten, waar egyptoloog Zahi Hawass de scepter zwaait. Hij meent dat het 57 meter lange, 6 meter brede en 20 meter hoge beeld de laatste decennia veel te lijden heeft gehad.
Niet alleen door erosie als gevolg van regen en de striemende woestijnwind, maar vooral door verkeerd uitgevoerde restauraties in de jaren tachtig. "De sfinx is net als een echt mens, het moet ademen. Wanneer je cement op het kalkstenen lichaam aanbrengt zoals in de jaren tachtig is gebeurd, stopt de sfinx met ademen. Deze keer moeten we de sfinx op de juiste manier restaureren." Naast verwijdering van cement, concentreren de werkzaamheden zich vooral op de borst en hals van het neusloze beeld, waar de erosie het hardste heeft toegeslagen.
In de steigers In de jaren negentig onderging het circa 4600 jaar oude monumentale Egyptische monument ook al een uitvoerige restauratie. De sfinx, die de Egyptische farao Khepren verbeeld als zonnegod met een hoofd van een mens en het lichaam van een leeuw, stond destijds zeven jaar in de steigers. In die periode werden meer dan 12.200 stenen van de kolos vervangen.
Geplaatst op 11-10-2006 21:53 door Dara in categorie actualiteit, wat blijkt; de paus heeft een islamitische tegenhanger.
Joepie.
Lijkt me net wat we nodig hebben, nog zo een geloofsfanatiekeling met horden minstens zo onbuigzame volgelingen, zij het van een andere overtuiging dan de Opperjurk uit Rome.
Niet dat er bijster veel verschil is, want ook deze Sheik Tantawi heeft min of meer zijn eigen land (Egypte) en een tamelijk achterhaalde kijk op zaken als vrouwenemancipatie en vrijheid van meningsuiting: de door hem uitgevaardigde richtlijnen inzake het Sharia-familierecht gelden zelfs in Egypte, waar hij resideert, als conservatief en kunstuitingen en de journalistiek worden er stevig aan banden gelegd.
Dit gebeurt heel ingenieus: de Sheik, benoemd als leider van de moslim-geestelijkheid door president Mubarak, verbiedt zijn schaapjes formeel niets maar 'raadt' bepaalde boeken, films of muziek 'af'.
Wie deze aanbevelingen niet in acht neemt en de entartete Kunst exposeert, verhandelt of bezit wordt alleen wel voor het gerecht gesleept waarna het aan de rechters is om te besluiten wat er met de onfortuinlijke Westers-geperverteerde kunstliefhebber gebeurt. En ik kan mij leukere dingen voorstellen dan mijn lot in handen van Egyptische rechters te leggen, bijvooreeld kritische journalistiek bedrijven in Rusland, in Baghdad bij de politie gaan of naar de IKEA op zondag.
Ik mocht ook nog vernemen dat er voor mij als ongelovige geen toekomst is hier op aard', die kon ik in mijn heidense zak steken! Alleen wie zijn dagen slijt volgens de Sharia mag zich verheugen in een groei en bloei van het Ware Geloof, enig minpuntje aan zijn promotiepraatje was dat mijn verdorven geest de keuze tussen een vrij, werkzaam en mondig leven of een gesluierd, onmondig bestaan binnenshuis snel gemaakt had.
Hoewel, en dat is dan weer fideel van de Sheik, ik mag van hem onder al die sluiers wél mijn genitaliën intact behouden want vrouwenbesnijdenis verbiedt, pardon, ontraadt hij. Monddood, maar mét lippen, zo heeft hij ze het liefst.
Die religies zijn net afslankmiddelen, ze beloven gouden bergen, je moet er vanalles voor doen en nog veel meer voor laten en uiteindelijk helpt het evenzogoed geen reet.
Moeten we ons zorgen maken over deze meneer en waar hij voor staat? Ja, wat mij betreft wel, maar het écht slechte nieuws komt nog: Conservatieven binnen zijn organisatie en Islamisten daarbuiten vinden hem, fasten your seatbelts, te gematigd.
Islamistische hardliners zijn dus Roomser dan hun Paus. Ratzinger zal jaloers zijn.
Deel IV / recente opgravingen/ontdekkingen en recent nieuws over Egypte
Hier start deel IV
RECENTE OPGRAVINGEN VANAF 2005 - ONTDEKKINGEN -RECENT NIEUWS uit Egypte
berichten die je hieronder vindt...
07.12.06
Kerstmis in Egypte nationale feestdag reisadvies Egypte door Min Buitenlandse zaken Nl Topstuk collectie Frits Philips voor topprijs Intacte grafkelder herbergt unieke bloemenslinger
06.12.06
2e deel graf met 5 mummies/Gemummificeerd vrouwenemancipatie in Egypte ? vergeet het maar ! 1e deel Graf met vijf mummies ontdekt in het Dal van de Koningen Eerste Arabische film over Jezus in de maak
05.12.06
Een 50-jarige Franse postbode is gearresteerd .... omdat.... Eeuwenoude cartouches ontdekt Toetmosis3+Hatsjepsut De lange weg van een oud manuscript geheimen van de grote piramide/het geheim van Khufu opgravingsseizoen oktober 2006
04.12.06
versie hbvl/Egypte ontmantelt 'terreurgroep' met twee Belgen versie Hln/De Egyptische politie heeft negen Fransen, twee Belgen en een Amerikaan gearresteerd Meer meisjes besneden dan gedacht Omstreden fatwa verbiedt ontkleden tijdens het liefdesspel Recent nieuws/ Egyptische vrouw kan haar man niet meer rieken Val van paard mogelijk doodsoorzaak Toetanchamon
03.12.06
Recent nieuws/diefstal van graan leidt in Egypte tot de dood van5 mensenlevens Egyptische dorpelingen moeten wijken voor dode farao's
Het REISVERSLAG(deel III) staat onder deze berichten vanaf 03.12.06 tot 03.10.06
De Egyptische president Hosni Mubarak heeft Kerstmis tot nationale feestdag uitgeroepen. Het is de eerste christelijke feestdag die in het overwegend islamitische Egypte wordt erkend.
Tien procent van de bijna 70 miljoen Egyptenaren behoort tot de christelijke Koptische kerk. De geloofsgroep heeft altijd geklaagd over achterstelling op alle terreinen van het Egyptische leven, iets dat door organisaties als Human Rights Watch wordt bevestigd.
Als reden voor de toezegging gaf Mubarak de nationale eenheid in Egypte te willen benadrukken.
Volgens critici wil de president slechts tegemoet komen aan kritiek van de Verenigde Staten op het weinig tolerante klimaat in het land. Na Israël ontvangt Egypte de meeste Amerikaanse financiële steun. 07/01 de kracht van cultuur
In Egypte kan - met uitzondering van bepaalde risico gebieden - met inachtneming van onderstaand reisadvies en van de lokale gebruiken en de aanwijzingen van de politie, worden gereisd.
Gelet op de wereldwijde dreiging van terroristische aanslagen op westerse doelen wordt aangeraden waakzaamheid te betrachten.
Actualiteiten
In de avond van 24 april 2006 vonden in het populaire duikoord Dahab aan de Golf van Aqaba drie bomaanslagen plaats, waarbij doden en gewonden vielen.
In 2005 en 2004 hebben eveneens verschillende aanslagen plaatsgevonden in Cairo en in de Sinaï. Er moet rekening worden gehouden met de mogelijkheid van meer terroristische aanslagen, zowel in badplaatsen aan de Rode Zee als elders in Egypte (zie onder Terrorisme).
Vogelgriep; De WHO (World Health Organisation) ziet op dit moment geen aanleiding om vanwege de reente ontwikkelingen inzake de vogelgriep reizen naar Egypte te ontraden. Voor actuele informatie over de landen waar het vogelgriepvirus is uitgebroken, wordt verwezen naar www.who.int. Zie ook nadere informatie over de vogelgriep, waaronder de te nemen voorzorgsmaatregelen.
Algemeen
De publieke opinie in Egypte kan soms heftig reageren op binnenlandse of buitenlandse gebeurtenissen, zoals ontwikkelingen in het Midden-Oosten of de recente cartoon-affaire.
Het verdient daarom aanbeveling de berichtgeving in de media te volgen, grote menigtes en demonstraties te mijden en terughoudend te zijn bij het aangaan van discussies, zeker met onbekenden, over onderwerpen van politieke of religieuze aard.
De Egyptische drugswet stelt relatief zware straffen op het transport of gebruik van drugs. Drugssmokkel kan leiden tot levenslange gevangenisstraf of de doodstraf. Drugsgebruik kan worden bestraft met gevangenisstraf variërend van 1 tot 3 jaar.
Het Egyptische verkeer brengt veiligheidsrisicos met zich mee, met name buiten de grote steden en in de nachtelijke uren.
Terrorisme
Gelet op de wereldwijde dreiging van terroristische aanslagen op westerse doelen wordt aangeraden waakzaamheid te betrachten. Zowel in de stedelijke gebieden als daarbuiten zijn toeristische trekpleisters en andere plaatsen waar veel (buitenlandse) personen bijeen komen, mogelijk doelwit van aanslagen.
Geadviseerd wordt aanwijzingen van de politie strikt op te volgen.
Bij reizen in de Nijlvallei (met name ten zuiden van Beni Suef, 100 km zuidelijk van Kairo) en bij bezoeken aan toeristische bezienswaardigheden in deze gebieden, dient rekening te worden gehouden met vervoer onder bewapende begeleiding. Een aantal trajecten kan per vliegtuig worden afgelegd.
Reizigers die excursies ondernemen naar min of meer afgelegen gebieden, in het bijzonder in de Sinai, wordt aangeraden dit tevoren bij hun hotel te melden en dit bij voorkeur alleen te doen via bemiddeling van een officiële en betrouwbare reisagent.
Onveilige gebieden
Vanwege de aanwezigheid van landmijnenvelden in de kuststrook van Egypte (o.a. El Alamein ten westen van Alexandrië) en in de Sinaï woestijn wordt aangeraden alleen op de stranden behorende bij hotels te verblijven en niet van de gebaande paden af te wijken.
Om dezelfde reden wordt met betrekking tot het grensgebied Libië/Soedan/Egypte aangeraden alleen via de grote doorgaande wegen te reizen.
NEW YORK (ANP) - Het topstuk uit de collectie van de vorig jaar overleden Frits Philips, een stenen beeld uit het oude Egypte van ongeveer 2500 jaar oud, is woensdag in New York geveild voor 865.000 dollar (651.000 euro).
Veiling collectie Frits Philips.
De waarde ervan was door veilinghuis Sotheby's op hoogstens 450.000 dollar (338.000 euro) geschat.
Het is in handen gekomen van een anonieme telefonische bieder die na een hevige strijd uiteindelijk 'won' van drie andere potentiële kopers.
De veiling van de andere stukken uit de collectie in het Eindhovense Evoluon leverde maandag en dinsdag ook meer op dan vooraf geschat: 5,7 miljoen euro in plaats van de verwachte 4 miljoen.
Archeologen hebben in een intacte grafkelder in de Vallei der Koningen een unieke bloemenslinger gevonden.
De 3000 jaar oude slinger is de eerste die in een tombe is aangetroffen en bevond zich in de laatste van zeven doodskisten die de archeologen openden. Ze hadden gehoopt dat in de kist de mummie van een koningin zou liggen, of het gebalsemde lichaam van de moeder van de nabij begraven Toetanchamon.
Volgens de curator van het Egyptische Museum in Caïro, Nadia Lokma, was de vondst van de bloemenslinger ,,zelfs nog beter'' dan wanneer de archeologen een mummie zouden hebben aangetroffen. ,,Het is heel bijzonder, geen enkel museum heeft iets dergelijks.
We heben wel zoiets op tekeningen gezien, maar nog nooit in het echt'', zei Lokma tegen de BBC.
Volgens deskundigen droegen de Egyptische farao's vaak bloemenslingers die waren doorvlochten met goud, zowel tijdens hun leven als in het graf. Achttiende dynastie De grafkelder in de Vallei der Koningen was de eerste die werd gevonden sinds 1922, toen de kelder van Toetanchamon zijn schatten prijsgaf. De kelder stamt uit de late achttiende dynastie, ongeveer dezelfde periode als het bewind van 'Toet'.
De achttiende dynastie duurde van 1567 tot 1320 voor Christus, waarin de Egyptische macht een hoogtepunt bereikte. In de Vallei der Koningen in het zuiden nabij Luxor bevinden zich de grafkelders van de meeste farao's uit die periode.
Een nadere inspectie heeft echter aan het licht gebracht dat het niet om een grafkelder gaat waar familieleden van de farao werden bijgezet, maar om een ruimte waar farao's werden gemummificeerd. Dat maakte de Egyptische Dienst voor Oudheden deze week bekend.
Omdat de opgegraven kamer een zevental houten kisten en een aantal verzegelde potten bevat, werd aanvankelijk aan een grafkelder gedacht.
De vondst dateert van de achttiende dynastie van de farao, tussen 1539 en 1292 voor Christus.
De kisten waren gemaakt in de stad Thebes, het huidige Luxor. Het zou gaan om de belangrijkste Egyptische vondst.
Het altijd geestdriftige hoofd van de Egyptische Dienst voor Oudheden, Zahi Hawass, speculeerde kort na de ontdekking dat de grafkisten mogelijk toebehoorden aan 'koninklijken of nobelen', wier lichamen van hun originele graf naar deze geheime kelder zouden zijn verplaatst om ze te beschermen tegen grafplunderaars.
Nadere inspectie Uit de nadere inspectie is gebleken dat vijf van de kisten voorwerpen bevatten, zoals bepaalde potten en lijkwaden, die werden gebruikt bij het mummificeren van personen. Ook werden diverse materialen aangetroffen die een rol spelen bij het balsemen.
Deze week moest Hawass toegeven dat hij het niet bij het rechte eind had. "Dit... is geen tombe voor nobelen of familieleden van de koning, zoals gedacht, maar eerder een kamer waarin ze gemummificeerd werden."
Ik was bezig een huis te kopen in Aswan, in Zuid-Egypte.
Er moest in verband daarmee een acte opgemaakt worden door een advocaat en wanneer de andere partij en ik getekend hadden, dienden er twee getuigen mee te tekenen. Heel gewoon dus.
Er was naast de advocaat een vriend van me die me de acte in het engels voorlas, getrouwd geweest in ons land; die kon de ene meetekenaar zijn.
Verder was er mijn vriendin, die bij mij logeerde op dat moment. Dus ik zei: dan kan zij toch meetekenen. Een heftig en collectief protest van de advocaat en mijn vriend: dat kon niet.
Dus ik vroeg: zeker omdat ze buitenlandse is.
Nee, dat was het niet, het was omdat ze een vrouw is.
Volgens de egyptische wet is het zo, dat, als een vrouw tekent, dient er om de handtekening geldig te maken nog een vrouw mee moet tekenen. Een handtekening van een vrouw was dus niet genoeg, wel die van een man. Dus hebben we maar een man van de straat gehaald om te tekenen en de zaak was gezond.
Mijn vriendin wilde daarna voor het gezelschap geen koffie meer zetten. Daar waren volgens haar ook twee vrouwen voor nodig.
Graf met vijf mummies ontdekt in het Dal van de Koningen
Graf met vijf mummies ontdekt in het Dal van de Koningen
In het Dal van de Koningen in het Egyptische Luxor is voor het eerst sedert 1922 (toen Howard Carter het graf van Toetanchamon opende) een graf uit de tijd van de farao's ontdekt.
De dienst voor oudheden in Kaïro deelde woensdag mee dat er vijf sarcofagen met mummies, evenals keramiek gevonden is.
In het graf, dat slechts vijf kilometer van het graf van farao Toetanchamon verwijderd ligt, werden waarschijnlijk hoge ambtenaren uit de 18de dynastie (1539-1292 v. Chr.) bijgezet.
De sarcofagen zijn versierd met kleurrijke dodenmaskers die deels zeer goed bewaard zijn gebleven.
Naast de stenen doodkisten lagen twintig grote aarden kommen.
De schacht die naar het graf leidt, was al geruime tijd geleden ontdekt.
Omdat de kamer echter moeilijk bereikbaar was, hadden de onderzoekers zowel speciaal gereedschap als veel tijd nodig om de kamer binnen te dringen.
De opgraving werd geleid door archeologen van de Amerikaanse universiteit van Memphis, Tennessee.
- De Egyptische producent Mohammed Ashub gaat een Arabische film maken over het leven van Jezus Christus. Het zou de eerste film in zijn soort zijn.
Het centrale thema van de film is de vlucht van de heilige familie naar Egypte, aldus producent Mohammed Ashub.
Om te vermijden dat christenen de film als beledigend of blasfemisch ervaren, zal de prent vóór de release vertoond worden aan geestelijken van de Egyptische Koptische kerk.
In de nasleep van de controverse rond de spotprenten over de profeet Mohammed hebben sommige moslimleiders verkondigd dat de af- of uitbeelding van alle profeten, niet enkel van Mohammed, verboden is. Voor de moslims is Jezus een profeet.
De Jezusfilm krijgt een budget dat ver boven het gemiddelde van een doorsnee-Egyptische film zal uitkomen.
30 november 2006 Franse postbode gearresteerd voor het te koop aanbieden van haren van Ramses II GRENOBLE - Een 50-jarige Franse postbode,die echte lokken van de Egyptische farao trachtte te verkopen, is gearresteerd ...
De Fransman beweerde een zakje met" haar "van de legendarische Egyptische Farao Ramses II in zijn bezit te hebben en dat haar had hij te koop aangeboden via internet!! .
De politie nam bij een inval in een voorstad van Grenoble doosjes met haren in beslag. Als deze echt zijn, kan de man worden aangeklaagd voor het bezit van gestolen goederen.
De man beweert dat hij de haar-overblijfselen van zijn overleden vader heeft gekregen. Deze zou in de jaren 70 in het Franse laboratorium hebben gewerkt waar het gemummificeerde lichaam van de farao werd onderzocht.
De lokken moesten 2000 euro per stuk opbrengen.
,,Als ze authentiek zijn, is het een schandaal. Het is afschuwelijk en onaanvaardbaar, zei Christian Leblanc, een Franse archeoloog gespecialiseerd in Ramses II.
Ramses de Grote (1279 tot 1213 voor Christus), die in een museum in Caïro ligt, is een van de beroemdste faraos. (AP) BRON: AD
In Egypte zijn gouden cartouches opgegraven waarop de namen van Hatsepsut en Toetmoses III staan.
De ontdekking van de cartouches, die ongeveer 3400 jaar oud zijn, werpen nieuw licht op de relatie tussen deze twee oude Egyptische leiders, dat zei het Egyptisch Department voor Oudheden vrijdag.
Een team van Franse en Egyptische archeologen hebben twee sets met 9 massief gouden cartouches die de naam van Toetmoses III dragen gevonden vlakbij de tempel van de farao's stiefmoeder Koningin Hatsepsut in Luxor, ongeveer 700 km van Cairo. Toetmoses was farao van Egypte van 1479 tot 1425 voor chr.
"Deze cartouches, die de namen van zowel Hatsepsut als Toetmoses III dragen zijn gevonden bij Hatsepsut's obelisk, wat bewijst dat de obelisk is opgericht bij beide leiders", zei Zahi Hawass, secretaris generaal van de Supreme Council of Antiquities in Egypte.
Van Toetmoses III, de stiefzoon van Hatsepsut en mede-farao na de dood van zijn vader Toetmoses II in 1479 BCE, werd altijd gedacht dat hij op gespannen voet leefde met zijn stiefmoeder. Toetmoses III van een kind toen zijn vader stierf en de regering van het land werd in eerste instantie in de handen van Hatsepsut gelegd.
Tot de laatste ontdekking gingen Egyptologen er vanuit dat Toetmoses Hatsepsut's beelden uit jaloezie had vernietigd na haar dood in 1458 BCE, in het bijzonder die in Hatsepsut's tempel in Deir al Bahary in het zuidelijk gelegen Luxor.
"Deze vondst gaat in tegen de opvatting dat Toetmoses III Hatsepsut's obelisk probeerde te verbergen toen hij de macht van haar overnam en dat hij elk spoor van haar bestaan heeft proberen uit te wissen", zei Hawass.
De nieuwe vondsten zullen te zien in het Luxor Museum.
De herkomst van het "evangelie van Judas" is nog niet helemaal onderzocht, maar het manuscript zou een lange weg via de kunsthandel hebben afgelegd van Egypte, de Verenigde Staten tot Zwitserland.
Volgens National Geographic, dat mee de publicatie van het manuscript verzorgt, dateert de codex met papyri uit de derde of de vierde eeuw. Een koolstof-14-onderzoek van de Universiteit van Arizona in Tucson spreekt over de periode tussen 220 en 340.
Het gaat om een vertaling in het Koptisch -de oude taal van Egypte- van een ouder geschrift dat in de tweede eeuw geschreven werd in het Grieks. Toen de orthodoxe kerkleiding in de vierde eeuw "afwijkende" meningen begon te vervolgen, zou het verborgen geweest zijn.
Nog volgens National Geographic werd het document in de jaren 70 ontdekt nabij de Egyptische stad Al Minya. De vinder zou het verkocht hebben aan de Egyptische antiquair Hanna.
Een lange tocht naar publicatie
In de loop van de jaren 80 zou Hanna de codices hebben aangeboden op de antiekmarkt en aan geleerden, maar die haakten af, door een te hoge prijs of door twijfels over de herkomst.
In 2000 werden de papyri dan verkocht aan een Zwitserse antiekhandelaarster. Pas nadien bleek het document het tot dan toe verloren gewaande "evangelie van Judas" te bevatten.
Ten slotte werd het document, samen met enkele andere teksten, "de eerste apocalyps van Johannes", "de brief van Petrus aan Filippus" en "het boek van Allogenes" verkocht aan de Maecenas Stichting in Basel.
Die heeft de manuscripten laten dateren, restaureren en vertalen door een team onder leiding van de Zwitserse koptoloog Rudolf Kasser, die van moderne technieken gebruik maakte om de fragmenten te herstellen en te ordenen. Meer dan 90 procent van het manuscript zou bewaard gebleven zijn, ondanks de erg slechte toestand.
geheimen van de grote piramide/het geheim van Khufu
Het geheim van Khufu ???
KAÏRO (Reuters) - november 06
Egypte zal een smalle robot omhoog sturen in de enge schachten van de Grote Piramide en proberen om één van de geheimen van 4.500-jaar-oude pharaonisch mausoleum op te lossen.
De grote archeoloog van Egypte, Zahi Hawass, vertelde Maandag aan Reuters dat hij deze week een robot zou inspecteren die werd ontworpen om de twee smalle schachten te beklimmen die tot een onbekende begrafeniskamer in de piramide van Cheops in Giza zou kunnen leiden.
Hawass zei dat achter de schachten en de steenpanelen, die hen blokkeren, de plaats kon zijn van de begrafeniskamer van Cheops, ook bekend als die vanKhufu.
Dtt zou betekenen dat geen van de kamers die reeds in de piramide waren ontdekt het echte graf van de farao was.
De schachten werden het laatst onderzocht in september 2002, toen een robot een gat door één van de steenpanelen boorde om een kleine lege ruimte te vinden waar aan het eind een ander paneel was, dat gebarsten en breekbaar leek.
De nieuwe robot, die door een universiteit in Singapore werd ontworpen, zou door het andere paneel boren die de tweede schacht blokkeert.
Hawass zei: "Het is zeer belangrijk om het geheim van de piramide te openbaren. De archeologie is zeer belangrijk. De mensen over de hele wereld wachten om deze geheimzinnigheid op te lossen en ik geloof dat deze deuren iets... verbergen Het zou kunnen zijn, en dit is een theorie, dat misschien de kamer van Khufu in de piramide nog verborgen is."
Hawass liet nog weten: "ik hoop dat wij dit werk zullen klaren in een paar maanden en dan zullen weten wat nu werkelijk achter deze panelen verborgen is.
Het opgravingsseizoen komt langzaam weer op gang in Luxor
Archeologen zijn begonnen met het verder blootleggen van de weg tussen Luxor en Karnak. Alle huizen langs de weg worden gesloopt om alles op te kunnen opgraven.
Ook zijn er duikers in het Nassermeer bezig om Nubische schatten uit de tempels, die sedert de aanleg van de dam van ASWAN onder water staan, boven te halen.
. Mooie hobby zeg dat wel .....Eerst laat je iets onder water laten lopen en dan maar duiken en schatten zoeken.
hbvl geeft enkele details/Egypte ontmantelt 'terreurgroep' met twee Belgen
04/12Egypte ontmantelt 'terreurgroep' met twee Belgen
De Egyptische overheid heeft een internationale terreurcel ontmanteld. Tot de cel behoorden negen Fransen, twee Belgen, Egyptenaren en Syriërs.
Ze worden verdacht van het treffen van voorbereidingen voor terreuraanslagen in het Midden-Oosten.
De Belgen werden in Kaïro en Alexandrië opgepakt in de nacht van 13 op 14 november, zo meldt een Belgische veiligheidsadviseur die anoniem wil blijven. "Ze zijn geboren in 1978 en 1984", luidt het, zonder hun identiteit prijs te geven. Naar geen van beide liep een gerechtelijk onderzoek in België.
Ook in Saoedi-Arabië werden twee Belgen opgepakt bij een inval. "Op 10 november werden in Medina twee Belgen gearresteerd bij een inval", zo meldt de veiligheidsadviseur.
De Belgen zijn geboren in 1982 en 1983 en waren onbekend voor het Belgische gerecht, dat door de Saoedische autoriteiten op de hoogte gebracht werd, zo luidt het nog.
De Egyptische politie heeft negen Fransen, twee Belgen en een Amerikaan gearresteerd
HLN UPDATE 18:11 /maandag04.12.06 arrestatie
De Egyptische politie heeft negen Fransen, twee Belgen en een Amerikaan gearresteerd die ervan verdacht worden een geheime islamitische groepering te vormen die banden onderhield met "terreurgroepen" in het buitenland.
Ook een aantal Tunesiërs en Syriërs zijn opgepakt. Dat verklaarde het Egyptische ministerie van Binnenlandse Zaken maandag.
Irak "Deze mensen hadden banden met bepaalde terroristische organisaties in het buitenland. Onderzoek heeft aangetoond dat ze probeerden anderen te recruteren en indoctrineren met hun destructieve beginselen.
Ze voedden hen de principes van de jihad en de leden werden opgeleid om in Irak operaties uit te voeren", zo luidt een bericht van het ministerie.
Takfiri "De organisatie huldigde de takfiri en de jihad en omvat zowel Arabieren als buitenlanders die in Egypte verbleven onder het mom van studies Arabisch en Islamistiek", aldus nog het bericht.
Takfiri-groepen huldigen de stelling dat moslims die hun visie niet delen ongelovigen zijn en dus onderhevig aan de jihad (heilige oorlog). (belga)
- Elk jaar worden 3 miljoen meisjes besneden. Dat is een miljoen meer dan tot nu toe werd aangenomen. De cijfers komen uit een studie van Unicef.
Vrouwenbesnijdenis is een eeuwenoud cultureel en religieus ritueel, onder meer bedoeld om de vrouwen aantrekkelijker te maken voor mannen en hun sociale status te verhogen.
Pas sinds kort beschouwt de Wereldgezondheidsorganisatie de vrouwenbesnijdenis als verminking.
Bij een vrouwenbesnijdenis worden de clitoris en de schaamlippen geheel of gedeeltelijk weggesneden. Dat gebeurt meestal bij jonge meisjes tussen 4 en 14 jaar. Maar in sommige landen, in Mali bijvoorbeeld, worden ook baby's besneden.
De ingreep is heel pijnlijk en kan bloedingen, infecties en zelfs de dood veroorzaken. De vrouw is voor haar hele leven verminkt.
Jaarlijks moeten 3 miljoen meisjes uit 28 landen het ritueel ondergaan. Het gaat dan voornamelijk om landen in Afrika en het Midden-Oosten. In Egypte, Soedan en Guinée worden 9 op de 10 meisjes besneden.
Unicef wil via bewustmakingscampagnes de vrouwenbesnijdenis uit de wereld helpen.
Omstreden fatwa verbiedt ontkleden tijdens het liefdesspel
Toeristen let dus goed op..... Omstreden fatwa verbiedt ontkleden tijdens het liefdesspel
Een voormalige Egyptische rector heeft een fatwa uitgesproken die gehuwden verbiedt zich volledig te ontkleden tijdens het liefdesspel. De beslissing ontketende een grote polemiek onder de theologen in Egypte.
"Volledig naakt zijn tijdens de seksuele daad maakt het huwelijk ongeldig", ordonneerde Rashar Hassan Khalil, de voormalige rector van de faculteit van de sharia aan de universiteit van al-Ahzar, de meest beroemde van de soennitische islam.
Hevige discussie De omstreden fatwa ontketende een hevige discussie onder theologen in de Egyptische media. De leider van het fatwacomité van al-Ahzar, Abdallah Megawer, is van oordeel dat gehuwden elkaar wel naakt mogen zien, maar dat ze niet naar de geslachtsdelen mogen kijken.
Soad Saleh, de directrice van de vrouwelijke afdeling voor islamitische studies aan al-Ahzar, is voorstander van "alles wat de gehuwden dichter bij elkaar brengt en hun liefde doet toenemen". Een fatwa acht ze dan ook uitgesloten. Niettemin raadt Saleh de gehuwden aan om zich niet volledig te ontkleden, "rekening houdende met de fatsoenlijke manieren en het voorbeeld van de profeet".
"Alleen sodomie is verboden" Een lid van het islamitische studiecentrum, Abdel Mooty, zorgde voor de meest uitgesproken kritiek op de fatwa. "Niets is verboden tijdens de seksuele daad, behalve sodomie natuurlijk". Volgens hem bestaat er geen heilige tekst die partners verbiedt om zich volledig te ontkleden of bepaalde lichaamsdelen te zien wanneer ze de liefde bedrijven.
Recent nieuws/ Egyptische vrouw kan haar man niet meer rieken
Onze gids in Cairo had dus toch gelijk wanneer hij sprak of de properheid van de Egyptenaar.......
Titel : Egyptische vrouw kan haar man niet meer rieken
In Egypte wil een vrouw scheiden, niet wegens onverenigbaarheid van karakter en/of gezamenlijke toekomstplannen, maar omdat zij haar man, helaas alleen figuurlijk, niet meer kan rieken.
Toen Aliya zich met haar klacht bij de rechtbank in Boelak, in Kairo, aanbood, werd zij net niet weggehoond.
Maar nadat echtgenoot Alich zich fysiek aan de rechters had voorgesteld, veranderde de rechtbank drastisch van mening: Alich, verkoper van mineraalwater, verspreidde namelijk een amper te harden stank.
Volgens Aliya neemt haar echtgenoot één, hooguit twee douches per jaar. De rest van het jaar mijdt hij de badkamer en schuwt hij alle gebruik van zeep.
De zaak is nog in beraad. Critici menen dat er een geurtje aan kleeft.
Na meer dan drieduizend jaar zou eindelijk de doodsoorzaak van de jonge Egyptische farao Toetanchamon bekend zijn.
Volgens de Britse krant The Guardian kwam een internationaal onderzoeksteam onder leiding van de Egyptische radioloog Ashraf Selim tot de bevinding dat alles terug te voeren zou zijn tot de val van een paard, met een gecompliceerde breuk als gevolg.
Bij zijn val zou de toen vermoedelijk negentienjarige heerser het linkerdijbeen hebben gebroken.
Wellicht liep hij vervolgens via de open wonde een bloedvergiftiging op, zo leerde computertomografie op de mummie.
De precieze doodsoorzaak van Toetanchamon houdt de wetenschappelijke wereld al zowat een eeuw in de ban. Daarbij viel ook al het woord 'moord', met name een klap op het hoofd.
Het graf van de farao is in 1922 in de Egyptische Vallei der Koningen ontdekt door een expeditie onder leiding van de Brit Howard Carter. Volgens de huidige stand van het onderzoek zou Toetanchamon van 1319 tot 1309 voor Christus hebben geregeerd. (dpa) hln 28.11.06
recent nieuws/diefstal van graan leidt in Egypte tot de dood van5 mensenlevens
De diefstal van wat graan heeft in Egypte geleid tot een ruzie tussen twee christelijke families die vijf mensen het leven heeft gekost.
Het begon allemaal toen Wageh Abdel Sayed (58) in het dorp Deir al-Bersha graan stal van zijn buurman Zein Karrasi (38), meldde de politie vrijdag. Karrasi betrapte Abdel Sayed en schoot hem dood.
De nabestaanden van Abdel Sayed reageerden door vijf huizen van de familie van Karrasi in brand te steken.
Daarop brak een vuurgevecht uit met handwapens en machinegeweren, dat aan vier mensen, onder wie een vrouw en een 9-jarig meisje, het leven kostte. Er vielen dertien gewonden. Veiligheidstroepen sloten het dorp af en verrichtten tientallen arrestaties. Ook Karrasi werd opgepakt.
Wraakmoorden maken deel uit van de cultuur in het zuiden van Egypte.
Hele dorpen leven in angst vanwege moorden die generaties geleden zijn gepleegd en elk moment gewroken kunnen worden.
Kinderen wordt aangeleerd dat ze mogelijk dode verwanten moeten wreken en zij die weigeren te doden om de familie-eer te redden kunnen worden uitgestoten of ergere sancties tegemoet zien. (afp/hln)
Egyptische dorpelingen moeten wijken voor dode farao's
Egyptische dorpelingen moeten wijken voor dode farao's
De Egyptische regering is zaterdag, 2 december06, begonnen met het verhuizen van 3.200 gezinnen uit het dorp Qarna, even ten westen van de historische sites van Luxor.
De dorpsbewoners woonden immers bovenop tientallen koningsgraven.
Nagelnieuw dorpje De inwoners worden op bevel van de regering verkast naar een in opdracht van de regering gebouwd nagelnieuw dorpje, al-Talib.
Kostenplaatje voor de overheid: 170 miljoen Egyptische pond of, omgerekend 23 miljoen euro. Ruim eenzesde van dat bedrag komt uit de portemonnee van het ministerie van Toerisme.
Archeologisch toerisme Bedoeling is "het lot van de dorpelingen te verbeteren" en nieuwe faraograven en aldus dito inkomsten uit archeologisch toerisme op te spitten. Het idee om de Qarnawi's te verkassen is al zestig jaar oud, meldt de BBC, maar pas nu is de bouw van een alternatief af.
Niet van harte
Al-Talib heeft alles wat een postmoderne Egyptenaar zich kan wensen: een postkantoor, een politiebureau, een cultuurcentrum, elektriciteit, water, riolering, een moskee, twee scholen, tuinen en een marktplaats.
En toch zijn er nog behoorlijk wat dorpelingen die de gedwongen verhuis niet zien zitten:
sommigen omdat ze in Qarna een centje verdienden met het toerisme,
sommigen omdat de nieuwe woningen wat krap uitvallen,
anderen omdat de regering geen garanties op eigenaarschap van de nieuwe woningen geeft.
Naar verluidt hebben sommige dorpelingen uit balorigheid of als appeltje voor de dorst al enkele graven uit de oudheid geplunderd. (belga)
LAATSTE reisverslag van Juul vrijdag 15 september06
de terugreis - besluit - fooienproblemen (let op geen vlooienproblemen)
TERUGREIS 15.09.06
De terugreisliep iets fout omdat het vliegtuig zowat drie uur vertraging had en eenpitstop moest maken in Athene om bij te tanken. We kwamendus in het midden van de nacht in Zaventem aan, en waren zo rond vijf uur s morgens in ons bed.
Good night sweetheart. !
Om dan om halfacht gewekt te worden omdat ik een begrafenis moest gaanspelen om half elf.
Good morning, my dear !
wachtend op het vliegtuig .....
groetjes, Juul
BESLUIT
en hiermee beïndigt Juul zijn reisverslag
Egypte is een land dat werkelijk de moeite waard is om te bezoeken. Niet alleen wegens zijn eeuwenoude en interessante cultuur, maar ook voor de natuur en de manier waarop je inzicht krijgt in de levenswijze van de modale Egyptenaar. En om te realiseren hoe goed wij het toch hebben.
Ik geloof dat ik het al gezegd heb : je reis door het oude Egypte staat of valt met je gids.Wij hadden het geluk vanMahmoud ( alias Joseph ) te hebben, anderen hebben het met minder moeten doen. De verzorging op de boot, de luxueuze behandeling in het hotel, hoera, het was uitstekend.
het fooienprobleem dat toch ff uitgevlooid moet worden
Maar . er is iets dat ze bij de Blauwe Vogel nog niet schijnen te begrijpen: "het probleem van de fooien". Op rondreizen is het gebruikelijk dat de reisleider of een van de gidsen voorstelt om een forfaitaire som bij te dragen omgeen last meer te hebben van het fooien geven
Wij hebben dat in verschillende landen met andere reisbureaus ook meegemaakt, en wij vonden het eengemakkelijke oplossing. Maar hier zat een grote kink in de kabel.
Tijdens de voorlichingsvergadering in Sint-Truiden wordt de som van35 Euro voorgesteld. In Luxor vragen de gidsen 50 Euro, en lokten een storm vanprotest uit.
Bij andere identieke reizen van de Blauwe Vogel werd25 Euro gevraagd, en de mensen weigerden dit te betalen omdat zij vonden dat de reis genoeg gekost had, en zij het vermoeden hadden dat er iets scheefs gedaan werd met dat geld.
Ik heb weet van 4Nijlreizen van de Blauwe Vogel waar dit probleem ontstond.
Het blijkt, volgens de"Blauwe Vogel" dat het supplement van de fooien niet in de prijsverrekend kan worden omdat men dan teveel aan de staat moet afdragen.
Maar dan wil ik wel eens verwijzen naar de cruises waar de fooien altijd in de prijs begrepen zijn. Ook de Nijlreis ,georganiseerd door het Davidfonds, waar wel in de catalogus vermeld staat dat de fooien in de prijs begrepen zijn.
In elk geval heeft die discussie de sfeer in onze groep ernstig verpest omdat een rebellerende groep hetnodig vond om dagelijks vergaderingen te organiseren, en zo hun ongenoegen te uiten over dit fooienprobleem.
Of het iets uitgehaald heeft, weet ik nog steeds niet echt, maar toen de volgende groep in Hurghada aankwam, toen wij klaarstonden om te vertrekken, bleek het dat ook bij hen het probleem van de fooien serieus roet in het eten had gegooid.
Ich ALLAH !
Zo, mijn opstel is klaar, ik stuur het door naar het onderwijzend personeel.
Tchao amici. groetjes,
Juul
Nagekomen bericht:
"De blauwe vogel" zal een afgevaardigde - gids ( familielid) van de firma meesturen met de cruise van december. Zo kunnen ze zelf nagaan wat er feitelijk aan de hand is met "fooien" en wat er met dat geld gebeurt.
Hopelijk kunnen we na die cruise van december iets meer berichten... en komt alles op zijn pootjes terecht....
aanvulling 10 bij reisverslag van 13sept06/ een reisvoorstel door Ibrahim Mostafa, onze reisgids in Cairo.
1STE DAG
AANKOMST IN EGYPTE OP ZONDAG MET JET AIR WAT REDELIJK PRIJS EN U WORDT OPGEHAALD EN VISUM REGELEN VAN EGYPT VOOR 15 US$ EN DAN TRANSFER NAAR HET HOTEL
SOFITEL SFINX AAN DE PYRAMIDEN .
2DE DAG
VERTREK OM 07.00 MET AIR CONDITIONBUS NAAR DE BAHARYA OASIS ONGEVEER 300 KM NAAR HET ZUIDEN VAN GIZEH AANKOMST ONGEVEER OM 10.30. BEZOEK AAN HET MUSEUM VAN DE GOUDEN MUMMIES VAN DE ROMEINS TIJD EN DE TWEE GRAVEN VAN DE BESTUURDERS VAN DE OASES IN HET OUDE EGYPTE.INCHECKING IN BASHMOE LODGE.
DE MIDDAGMAAL IS BIJ DE MOOIE MINAMAR LODGE TUSSEN DE PALM BOMEN.
NA DE LUNCH BEZOEK AAN AIN EL MAFTILLAH DE TEMPLE VAN DE 26STE DYNASTIE EN DE RUINES VAN ELQASR IN BAWITI.
VERTREK NAAR DE ENGELSE BERG VOOR DE ZONSONDERGANG MET EEN OVERZICHT OP DE HELE OASES.
TERUG NAAR HET HOTEL EN DINER
3DE DAG
NA HET ONTBIJT VERTREK MET 4X4 OM 09.00 UUR NAAR DE ZWARTE WOESTIJN , DE CRYSTAL BERG,DE WOESTIJN ROSES.
IN DE WITTE WOESTIJN GENIETEN WE VAN DE MOOIE FORMEN VAN KALKSTEEN.U KRIJG HET GEVOEL VAN OP DE MAAN WANDEL IN DE SNEEUW PERIODE EN VAN DE ZONSONDERGANG OP DE WITTE WOESTIJN GAAN GENIETEN.
DAN DOORRIJDEN MET ONS EERST BUS NAAR DE FARAFRA OASE DINER EN OVERNACHTING IN
BADAWYA LUXE HOTEL IN FARAFRA.
4DE DAG
NA HET ONTBIJT ZWEMMEN IN DE WARME ZWAVELBRON VAN FARAFRA EN GENIETING VAN DE SCHITTEREND OMGEVING MET PALM EN OLJEF BOMEN .DAN VERTREK OM 08.00 UUR RICHTING DACHLA OASE MET BEZOEK AAN : DE TEMPEL VAN DEER EL HAGGER VAN DE DRIEEENHEID VAN THEBEE EN DAN DE MOZAWAKA GRAVEN VAN DE ROMEINS TIJD.INCHECKING IN DE DESERT LODGE EN LUNCH EGYPTISCH LUNCH TUSSEN DE PALMBOMEN IN DACHLA.
OM 16.30 VERTREK NAAR DE VERGELATENDE OUDE ISLAMITISCH ELQASR DORP EN MENSEN VAN NU LEVEN ROND DE RUINES[HUIZEN,MOLENS ENZO .
DINER EN OVERNACHTING.
5DE DAG
ONTBIJT EN VERTREK 0M 08.00 UUR RICHTING EL KHARGA OASE MET DE ZWEM KLEREN BIJ VOOR TE ZWEMMEN IN MOT 3 ZWAVEL BROM MET 42 GRADEN OVER 30 KM.
OPWEG STOP AAN DE MAUSOLEUM VAN BASHANDI MET EEN BEZOEK AAN EEN GRAF VAN DE ROMEINS TIJD.,ANDERE STOP BIJ TINIEDA MET NEDERZITTINGEN VAN DE NEOLITHISCHE TIJD,
AANKOMST KHARGA BEZOEK AAN HIBIS TEMPEL ZIT ONDER DE RESTURATIE WERK EN DE OUDSTE KOPTSCH DODENSTAD VAN BAGAWAT. GENIETING VAN DE ZONSONDERGANG OP EL DABBA HEUVEL.
DINER EN OVERNACHTING PIONEERS HOTEL IN KHARGA.
6DE DAG
VERTREK OM 10.00 UUR
TERUG NAAR CAIRO EN AANKOMST IN HET HOTEL SOFITEL SFINX.OVERNACHTING IN GIZEH.
7DE DAG
ONTBIJT EN VERTREK NAAR SAKKARA MET BEZOEK AAN DE TRAPPEN PIRAMIDE VAN 2750 VC VAN KONING ZOSER ,GRAF VAN MEREROEKA EN DE PIRAMIDE VAN TITI,VERTREK NAAR DE PIRAMIDEN VAN GIZEH MET BEZOEK AAN DE SFINX.NA DE LUNCH VERTREK NAAR HET EGYTISCH MUSEUM . DAN BEZOEK AAN KHAN ELKHALILI BAZAARS.
8STE DAG
NA HET ONTBIJT VERTREK NAAR DE LUCHTHAVEN EN VLIEGEN TERUG NAAR HUIS.
1}BUITENLANDSE VLIEGTECKET KOOPT U ZELF AANKOMSTVERTREK.
2}ALLE TOEGANS KAARTEN ZIJN INBEGREBEN IN DE PRIJS.
3}FOOIEN ZIJN NIET INBEGREBEN MAAR HET ZAL 30 EURO VOOR DE HELE REIS BETAALD U SAMEN MET 700 EURO CASH PER PERSOON VOOR DE HELE REIS.
4} DE DRANKEN ONDERWEG IN DE BUS ZIJN INBEGREPEN.
5}DEZE REIS GAAT VANAF 4 GASTEN DOOR EN MAG DE GROEP NIET MEER DAN 8 MENSEN ZIJN.
DE AFSTAND TUSSEN GIZEH EN DEBAHARYA IS 350 KM.TUSSEN BAHARYA EN FARAFRA 180 KM.VAN FARAFRA
NAAR DAKHLA 220 KM EN VAN DAKHLA NAAR KHARGA 200 KM. VAN KHARGA NAAR KAIRO 600 KM.ALTIJD
WOESTIJN WEG.
DEZE REIS REGEL IK DE HELE JAAR DOOR BEHALVE IN JULI EN AUGUSOS.
ALS U INTERESSE HEBT MAG MEE CONTACTEREN OP MIJN E MAIL ADDRESS :
DEZE REIS IS HEEL MOOI EN ALS U DAT NIET GEDAAN HEBT DAN HEBT U ZEKER VEEL GEMIST.MAN KAN NIET VOORSTELLEN DAT SOIETS NOG BESTAAT.
aanvulling 9 bij reisverslag van 13 sept.06/ onze gids in Cairo " Ibrahim Mostafa "
Zoals bij al onze uitstappen hadden we ook in Cairo een gids.
Een Egyptenaar die zijn titel van egyptoloog behaald hadaan de universiteit van Leiden.
Hij bezat dus een hele bagage aan kennis en kon deze dus best overbrengen in de Nederlandse taal ! Dat is toch iets waar iedere Vlaming blij mee is !
Als ik je dan ook nog vertel dat zijn broer een egyptisch restaurant uitbaat in Vilvoorde dat weet je weeral wat meer.
Nu iets over de gids Mostafa Ibrahim
Over zijn kennis was iedereen zeer tevreden maar ook de manier waarop hij alles vertelde !
Hij vertelde hoeEgyptenaren werkelijk waren over het nut? van het rijden in colonnes het afdingen op enz
Ook gaf hij volgende tips:
Wanneer je een Egyptenaar een foto van je laat maken kost dat geld en wanneer je dan je fototoestel terug wil kost dat nog eens extra !
Wanneer je op een kameel gaat zitten voor een foto kost dat geld MAAR eraf komen kost soms zeer veel geld anders laten ze je er gewoon niet af !
Toen we gingen eten in een wegrestaurant verwittigde hij ons voor volgend gevaar !
Eet nooit eten dat gewassen is Het zou kunnen gewassen zijn met mineraal water, in het beste geval met kraantjeswater en misschien nog erger met nijlwater !!! Maar we weten het niet .... neem dus geen risico !
Het werd heeeel stil in de bus toen hij plotsmet stralende ogen zei:Nu ga ik jullie iets vertellen dat PIJN gaat doen
En toen .. Weet je wat de benzine kost in Egypte ? en daarna met een stralend gezicht 6 belgische franken
Tja, dat doet wel ff pijn .
Kortom het was een fijne man. Hoewel iedereen verbaasd keek dat zijn vrouw gesluierd was toen die hem kwam afhalen aan de bus.
Hij was dus wel echt een Moslim, had hij ook verteld.
In ieder geval zulke gidsen zijn hun geld waard. Een fooi wilde hij niet hij werdbetaald voor het gidsen zei hij
Wel vroeg hij om een fooi te geven aan de chauffeurs van de bus ( die zitten dikwijls zonder werk - vandaag hebben ze werk, maar het is niet zeker dat ze morgen weer werk hebben) en geen fooi aan de politieman of begeleider op de bus ( die worden er ook voor betaald) .
Dat noem ik nu eerlijk qua fooienpolitiek( en dit sluit al aan op het laatste reisverslag van Juul dat dra volgt)
aanvulling 7 bij het verslag van 13sept06/ de sfinx van Gizeh
Voor de piramide van Chefren zit de grote sfinx van Gizeh. Het is een indrukwekkend beeld dat uit één rotspartij is gehakt. Het hoofd van de koning, verrijzend uit het lichaam van een leeuw, heeft een hoogte van twintig meter. Men denkt dat het hoofd de farao Chefren voorstelt uit de 4de dynastie.
Als dit zo zou zijn dan is dit beeld 4500 jaar oud, hoewel het volgens sommigen egyptologen nog ouder is.
Met een lengte van 57 m, een breedte van 6 m en een hoogte van 20 m is deze sfinx het grootste beeld gekapt uit één stuk ter wereld.
De enorme afmetingen duiden op het hoogtepunt van de macht van de farao's.
Beschadigingen aan het gelaat hebben details van het beeldhouwwerk uitgewist.
biijlage 6 bij verslag van 13sept06/winkeltjes onder de piramidetorens
Aan de piramide is het steeds een drukte van jewelste. Er wordt geroepen en geschreeuwd door de koetsiers en de kamelendrijvers.
Ook de winkeliers met allerlei namaakspullen doen hun best om hun waren aan de man/vrouw brengen... klik 1x op de afbeelding om de bewegende beelden stil te zetten - terug 1 x = starten
bijlage 4 bij reisverslag van 13sept06/details van piramide
Op deze afbeeldingen kun je de grootte van de rotsblokken vaststellen...Als je dan weet dat die in Aswan moesten worden gekapt en dan vervoerd naar Cairo via land, Nijl en terug land dan kun je je inbeelden wat voor voor krachten dit moest gekost hebben.... kappen trekken sleuren duwen ....
klik op de afbeelding voor een groter beeld
plaatje 8 geeft een beeld van de toegang tot het binnenste van de piramide. deze toegang werd gemaakt voor de toeristen...
aanvulling 3 bij verslag van 13sept06/ de piramides
Al veertig eeuwen staan er drie grote piramiden in Gizeh. De grootste van de drie "CHEOPS" steekt volledig boven de anderen uit. Het is de enige waarvan de top ontbreekt.
Deze 203 lagen van kalksteen waren in het begin bekleed met gepolijste witte kalksteen. Deze witte kalksteen is nog steeds te zien bij de piramide van CHEFREN.
De blokken waaruit de kern gebouwd is waren manshoog . Men vermoedt dat er 2.300.000 van zulke blokken in de piramide verwerkt zijn.
klik op de oude afbeeldingen
Volgens Herodotus, de Griekse geschiedschrijver , werd de piramide in 20 jaar gebouwd door 100.000 werklui gedurende twaalf uur per dag.
De oude Egyptenaren noemden de piramide TA KUTH dwz HET LICHT. Dat kwam door dat ieder zijvlak op één grote spiegel leek door de witte glanzende kalksteen met een oppervlakte van 2000 vierkante meter.
Egypte telt 88 grote en kleine piramides die ten westen van de Nijl liggen op een plateau aan de oostrand van de Libische woestijn.
De grootste piramide is die van Cheops, de tweede koning van de vierde dynastie.
De piramide dateert van 2500 voor Chr. en "was" 146 meter hoog. Thans is hij slechts 137 meter hoog. Dit komt omdat veel materiaal van deze pirmaide in het verleden gebruikt is voor huizenbouw enz..Hij meet 230 meter bij 230 meter(grondvlak)
Er zijn 2,3 miljoen steenblokken gebruikt voor de bouw en de blokken hebben een gewicht van 1 tot 15 ton.
Het is haast ondenkbaar hoe deze piramide zonder gebruik van technisch middelen gebouwd is. Naast de piramide van Cheops zijn er drie kleine piramides waarin familieleden van farao begraven zijn.
In het verlengde van Cheops ligt de kleinere piramide van farao Chephren. Maar toch is die nog 134 meter hoog. De omvang van deze piramide is 210 bij 210 meter. (grondvlak) De piramide van Chephren is de best bewaarde.
Gizeh heeft drie grote piramides en de derde staat op naam van de zoon van Chepren namelijk Mycerinus. Zijn piramide is omstreeks 2450 voor Chr. gebouwd en is de kleinste. Deze piramide is 62 meter hoog en heeft een grondvlak van 107x 107 meter.
Hoewel de piramide als begraafplaats moest dienen heeft men nooit menselijke resten in de grote piramide gevonden.
enkele afbeeldingen van vergezichten richting Cairo - men merkt ook hier de smog die dikwijls boven deze stad hangt...
Foto 2 geeft een duidelijk beeld van de 3 grote piramides + de twee kleine
aanvulling 2K bij verslag van 13sept06/ het schrijn dat de sarcofaag omhulde
De vier vergulde schrijnen uit het graf van Toetanchamon bevinden zich in het Egyptisch museum in Cairo.
Het tweede schrijn vertoont raadselachtige composities. De teksten en voorstellingen die op dit schrijn staan afgebeeld zijn moeilijk te doorgronden. Zij lijken aan te sluiten bij de teksten en voorstellingen uit het Poortenboek en het boek van de Aarde.
afbeelding 3 is een afbeelding van het geheimzinnige tweede schrijn
Aanvulling 2 H bij reisverslag van 13sept06/de sarcofaag van toetanchamon
In de sarcofaag van farao Toetanchamon werd zijn mummie aangetroffen bedekt onder drie lagen.
De eerste laag bestaat uit een grote houten doodskist evenals de tweede laag. De derde doodskist, die dus in de tweede doodskist lag, is gemaakt van goud en weegt meer dan 100 kilo.
In vorig reisverslag meldt Juul dat men op 13 september een uitstap kon doen naar Cairo.... Hij schrijft.....
Ik zou de reis wel meegedaan hebben als ik niet geweten had dat het voor iedereen dodelijk vermoeiend was. Maar ja wij waren al in Cairo geweest, dus bleven wij luieren in het hotel, en genieten van een lekkere pastis.
Vertrek om 01.30 uur s morgens, 450 Km bus in colonne, bezoek aan de piramiden en de sfinks in Gizeh, een middagmaal , een spurt door het grote Museum, en dan terug de bus in voor de volgende 450 Km naar Hurghada.
Groetjes, Juul
Er zat dus niks anders op dat Ida en ikzelf zouden meegaan... ( zie hier ons verslag)
's Nachts om halftwee trokken we, gewapend met elk een hoofdkussen de nacht in, net als 45 andere moedigen. Een verbaasde veiligheidsagent vroeg zelfs wat we gingen doen met die kussens ! Dat was natuurlijk om te slapen (?) tijdens de reis...
Omstreeks twee uur kwamen we toe bij een verzamelplaats waar een colonne werd gevormd van wel 80 bussen aangevuld met bestelwagens enz...
Alles moest veilig zijn - elke bus kreeg een politieman mee en we werden vergezeld door miliairen. . O ja, voor het vertrek werd er nog onder de busssen gekeken d.m.v. grote spiegels. Regelmatig was er onderweg een 'checkpoint' en werden er nummerplaten genoteerd door miliairen...
Het blijkt dat er nog ook sporenzoekers zouden zijn in de colonne - die moesten actief worden bij een eventuele zandstorm in de woestijn als de wegen spoorloos waren !!!
Half drie waren we op weg richting Cairo
Halfweg werd er weer gestopt voor de nodige sanitaire verplichtingen - de geur op deze toiletten was er echt ondraaglijk - nog veel erger dan tijdens de rit van Luxor naar Hurghada.
Van slapen kwam er echt niet veel in huis en toen we Cairo bereikten waren we pas echt moe ! Toch bleven onze ogen open omdat we in de hoofdstad van Egypte van het ene uiterste in het andere vielen. Als je hier het verkeer en de woningen bekijkt - je wil er echt niet wonen !
Pluspunt was dat we een buitengewone gids kregen die ons begeleidde door het museum, naar de piramides,het middagmaal en de sfinx ( later meer hierover in de aanvullingen)
Rond 15u30 vertrokken we terug richting Hurghada voor de volgende 450 km.
Besluit: een uitstap die zeker de moeite waard was - je MOET echt Cairo gezien hebben ! Echt leerzaam en indrukwekkend ! Meer over alles - weldra in de aanvullingen
Alleen, het was te warm ( meer dan 40 graden) en te vermoeiend - te vroeg vertrekken en dan rondtrekken in die verzengende hitte) Zelfs jongeren hadden er weet van !
aanvulling 2 G/nog enkele vondsten uit het graf van Toet
aanvulling 2G bij verslag van 13.09.06/nog allerlei vondsten
Deze vondsten uit het graf van Toetanchamon op een ludieke manier aangeboden. Ze bevatten sieraden, wagen, ringen, oesjabti, ushapti, anubis, waardigheidstekens enz....
de muis over het album bewegen om een volgend beeld te zien
aanvulling 2E bij reisverslag van 13sept06) schatten van Toetanchamon
Ze zijn te mooi om niet te tonen !
Nog enkele voorwerpen zoals godenbeelden, armbanden, hals kraag,canopen (kruiken/vazen waarin de ingewanden werden bewaard), versiering aan ketting uit de grafkelder van Toetanchamon en tentoongesteld in het Egyptisch museum
klik op de plaatjes om een groter beeld te bekomen
Aanvulling 2C/Toetanchamon:gevonden voorwerpen en sieraden in het graf
aanvulling 2C bij verslag van 13 sept06/gevonden voorwerpen in het graf van Toetanchamon
De indrukwekkendste collectie in het museum is die van de beroemde Toetanchamon. Je kunt je ogen bijna niet geloven als je langs de verzameling van 1700 schatten loopt. Alle voorwerpen, klein of groot, zijn zorgvuldig afgewerkt en gemaakt van prachtig materialen.
Hieronder zie je een aantal voorwerpen die gevonden zijn bij de ontdekking van het graf van Toetanchamon , we zien gouden sieraden , albasten beelden , en andere voorwerpen uit het leven van de Farao .
aanvulling 2B bij verslag van 13.09.06/ het museum heeft veel zalen
Wanneer je alles wil bekijken ben je hier een aantal weken bezig.
Ik wil niemand ontmoedigen maar indien u voor elk tentoongesteld stuk/voorwerp één minuut zou uittrekken, dan doet u er negen maanden over om alles te zien.
Wij hadden te weinig tijd om dit alles nauwkeurig te kunnen zien ! Best komen we nog eens een week terug om alleen het Museum te bezichtigen.
De schitterende Toetanchamon-collectie is een absolute topper die je niet mag missen!
Het huidige museum is chronologisch geordend in zalen. Je vindt er prachtige overblijfselen uit het begin van de Oude Tijd (zon 3000 jaar voor Christus) tot de Late Tijd ( met Grieks-Romeinse invloeden).
Alles wat tussen deze periodes zit vind je terug in de vorm van sarcofagen, mummies, juwelen, gebruiksvoorwerpen, beeldhouwwerken enz....
Meesterwerken uit het Oude Rijk zijn de beelden van koning Djoser. Hij was de eerste die een piramide liet bouwen.
In zaal 11 en 12 vinden we prachtige vondsten uit de 18de dynastie. Je ziet aan de kunstvoorwerpen dat dit de periode was dat de faraos streefden naar absolute macht en vereerd werden als goden.
De meeste voorwerpen op de bovenste verdieping komen uit graven van faraos.
De indrukwekkendste collectie is die van de wereldberoemde farao Toetanchamon. Je kunt je ogen niet geloven als je langs de1700 schatten loopt.
Alle voorwerpen zijn zeer zorgvuldig afgewerkt en gemaakt van prachtig materiaal.
Het gouden dodenmasker mag je niet missen in zaal 3. Verder zie je er meubelen, sieraden, gebruiksvoorwerpen enz... en de bewakers-beelden die voor het graf stonden
Ook zie je er de canopen waarin de ingewanden van de farao zich bevonden
aanvulling 2 bij verslag van 13 sept06/ het Egyptisch Museum
aanvulling 2 bij verslag van 13 sept06/ het Egyptisch museum algemeen
Het Museum der Egyptische oudheden te Caïro, bekend als het Egyptisch Museum, is met haar 136.000 Oud-Egyptische items het grootste Egyptologisch museum.
Het is ondergebracht bij het Supreme Council of Antiquities, een organisatie van het Egyptische ministerie ten behoeve van de Egyptische oudheid.
Het Egyptisch Museum is opgericht in 1858, met een verzameling van de vondsten van egyptoloog Auguste. Sedert 1880 was het ondergebracht in het paleis van khedive Isma'il Pasha, die door de Britten in 1879 was verdreven. In 1900 nam het Egyptisch Museum intrek in haar huidige verblijf, in het centrum van Caïro.
Het herbergt een zeer grote verzameling aan bijzondere Egyptische schatten. Meer dan 130.000 antieke stukken uit het Oude, Midden en Nieuwe Rijk en de Late Tijd zijn hier terug te vinden. Hiermee heeft het museum de grootste collectie aan faraonische kunst . Zo is de gehele inboedel het graf van farao Toetanchamon te vinden, en zijn er tal van mummies, waaronder dat van Ramses II.
Egyptologen denken dat driekwart van alle Egyptische schatten nog verborgen ligt onder het woestijnzand. Een uitbreiding van het museum is dus niet uitgesloten!
Bijlage 1 bij verslag van 13sept06/verkeer drukte bewoning
Bijlage 1 bij verslag van 13.09.06/ verkeer, drukte , bewoning in Cairo
Het verkeer in Cairo is echt chaotisch ! Je hoort er niks dan claxoneren en het is er bumper aan bumper rijden. Ern daartussen zie je dan nog een ezeltje met een kar laveren.... Je moet het maar doen !
Ook de lucht is er grauw - wellicht van uitlaatgassen ...
Naast en op de weg staan de auto's geparkeerd, bumper tegen bumper. Om te vertrekken... niet erg .... je duwt wat naar voor en achter en hup !
Trouwens een bluts of kras meer of minder maakt niet uit. Je ziet hier toch alleen maar wagens uit de jaren 90 en ouder - afgedankte europese wagens dus. Op een foto merk je trouwens nog zo een oud fiatje. Gelukkig kennen ze daar geen autoschouwing ! Dan waren de straten misschien leeg ....
De bewoning hier is niet veel zaaks... Als je de kunde van de oude Egyptenaren vergelijkt met nu, dan is het maar triest gesteld hier. De farao's zouden zich omkeren in hun graf ! Ze werken steeds met stalen geraamtes die ze dan dicht metselen.
Als je het goed bekijkt lijken de gebouwen wel op een colombarium. Alleen zijn ze iets groter !
Toch....in vergelijking met het platte land zijn de woningen hier wel paleizen ...
Aanvulling 1 A bij verslag van 13 sept06/ Cairo algemeen
Caïro of Kaïro is de hoofdstad van Egypte en het gouvernoraat Caïro. De agglomeratie van Groter Caïro beslaat grote delen van de gouvernoraten Caïro en Gizeh en heeft bijna 17 miljoen inwoners. Er wonen dus in de stad Caïro alleen al meer mensen dan in heel Belgie of Nederland. Het is de grootste stad van Afrika en het Midden-Oosten.
Caïro ligt aan de oostoever van de Nijl in het noorden van Egypte, ten zuiden van de plaats waar die rivier zich in de delta vertakt in de Rosetta en de Damietta.
In het westen liggen Gizeh en de Piramiden van Gizeh. In het zuiden vindt men de Egyptische stad Memphis.
Het inwoners-aantal van Egypte wordt geschat op 70 miljoen en bijna al deze mensen wonen in het Nijldal en in de noordelijke delta. Dit deel is dus zeker een redelijk dichtbevolkt gebied.
De samenstelling van de stedelingen is heel afwisselend en er zijn vele culturen.
vrijdag 08 september 06/ reisverslag door Juul/ Transfer Hurghada + verblijf tot 15 sept 06
Na de vermoeidheid de platte rust ....
Als we 's morgens opstaan realiseren we plotseling dat ons verblijf in Egypte voor de helft voorbij is. Het is weer vrijdag, en we laten de Nijl en de Egyptische geschiedenis achter ons.Bagage buiten zetten in de gang, eten, en dan de bus in.
Het wordt een tocht van zowat 250 km door de Arabische woestijn. Dat is de woestijn die ten Oosten van de Nijl ligt, terwijl de westzijde dan Lybische woestijn genoemd wordt.
Dan realiseer je plots dat je een totaal valse voorstelling van de woestijn hebt. Geen Parijs Dakar toestanden, met spectaculaire zandduinen, maar dorre hoge heuvels of lage bergen,met hier en daar wat groen, sporen van uitgedroogde rivieren en onderweg een barak waar je frisdranken en eten kan krijgen.
Onderweg, zowat halverwege, wordt een sanitaire stop ingelast om het innerlijke van de mens te ontlasten, en tegelijkertijd, wat nieuwe drankbinnen te gieten.
Naar het toilet gaan kosteen halve euro, maar daarvoor wordt er niets aan het toilet gedaan als je eruit komt. Er hangt een doordringende reuk van gemengde urine ( en de rest ), waarschijnlijk van de laatste veertien dagen. Maar ja... we hebben al zoveel vuil gezien, dat het bijna niet meer opvalt.
Enkele uren later zijn we dan in Hurghada, het Benidorm van Egypte. Enorm uitgestrekt want de hotels die buiten het stadje liggen hebben werkelijk niet op een hectare grond moeten zien.
. We komen dan aan in het Hilton Long Beach Resort*****
Eerst een beetje uitleg over die naam. Hilton is de ( familie) naam van een Amerikaanse hotelketen. Niet noodzakelijk super de luxe maar het geniet een stevige reputatie. Geen flauwe kul ...wat kapot is wordtdadelijk hersteld of vervangen, en dat is in de toeristische landen niet zo vanzelfsprekend. De verzorging van het hotel, de bediening van de gasten, alles is tot in de puntjes verzorgd !
Het tweede deel van de naam is dus Long Beach, of lang strand. Het situeert dit hotel, en onderscheidt het van de twee andere Hilton hotels die ook in Hurghada liggen.
En dan het woord Resort dat niets met vering te maken heeft maar aanduidt dat het hier om een aangelegd hotel gaat met aparte gebouwen in een tuin. Hier betreft het een groot aantal woonblokken vanvier appartementen die losjes verspreid liggen.
Voor sommigen onder ons was het een fijne dagelijkse training om zowat 10 à 12 Km per dag te moeten afleggen om te gaan eten, en naar het strand te gaan. Een verblijf in de achterste woonblokken kondus wel als een sportieve vakantie bestempeldworden.( daar kan André van meespreken....)
Ik heb altijd horen zeggen van een regelmatig klant in een café, dat die man daar zijne zit had. En ik denk dat dit voor iedereen toepasselijk is. Eén keer zijn we namelijk in het lawaaierige hoofdrestaurant gaan eten, en voor de rest hebben we onze zit gehouden in het Italiaanse restaurant. Lekker en gezellig.
De all-in formule geeft u natuurlijk recht op gratis water, bier of wijn aan tafel, cola of sprite voor de liefhebbers, en dan ook nog de nodige aperitiefjes en koffietjes per dag aan de verschillendebars.
Slecht voor de lijn, geloof me !
Hier zijn dus zeven dagen doorgebracht met gezellig babbelen aan het strand babbelen aan tafel en babbelen aan de ene of andere bar. Echt gezellig. Je leert er andere mensen, die je nog nooit ontmoette, werkelijk grondig kennen.
Er worden natuurlijk uitstappen gedaan naar het stadje Hurghada en andere kleine steden en dorpen in de omgeving, maar het belangrijkste punt was toch relaxen en gezellig verder leven.
Maar toch er was nog een gratis uitstap naar Caïro bij, de hoofdstad van Egypte op woensdag 13 september 06. Hierover later nog veel meer
aanvulling 5 bij verslag van 08 september 06/ transfer door de woestijn
Beelden die moeten aantonen dat de idee die Juul in zijn verslag aanhaalt over " hoe wij ons een woestijn altijd voorstelden " een vals beeld was ( toch zeker wat Egypte betreft).
Geen mooi glooiende hellingen maar een ruw landschap ....
aanvulling 4 bij verslag van 08.09.06/Hurghada oude en nieuwe stad
...aanvulling 4 bij verslag van 09 sept 06 /hurghade nieuw/oud el gouna
Enkele foto's die het verschil tussen nieuwe en oude stad zouden moeten illustreren Foto 1 2 en 3 zijn foto's nieuwe stad
foto 4 5 en 6 zijn foto's oude stad
foto 7 foto van een stadje, dicht bij Hurghada, dat nog in opbouw is " El Gouna"
ter info: foto 5 6 en 7 zijn gemaakt in 2005 toen we met onze 2 dochters, schoonzonen en 5 kleinkinderen onze 40e huwelijksverjaardag vierden in Egypte !
aanvulling 3 bij verslag van 08.09.06/ rond het zwembad
Zoals vermeld in het verslag van Juul werd de rustperiode( van 8 tot 15.09.06) in Hurghada veel gebruikt om te genieten, contacten te leggen, te babbelen en te drinken aan de plaatselijke drankstalletjes bij de 4 verschillende zwembaden.
aanvulling 1 bij reisverslag van Juul van 08.09.06/hotel algemeen
Het hoofdgebouw en diverse bijgebouwen zijn verspreid over het ressort
Er zijn heerlijke zwembaden en vele faciliteiten en activiteiten voor jong en oud.
Ligging: Dit prachtige resort ligt ten zuiden van Hurghada op ca. 12 km van de luchthaven en 15 km van het centrum van Hurghada.
Via de tuin en het zwembad komt u bij het privé-strand.
Faciliteiten: Receptie, lounge, lift, winkeltjes, diverse restaurants, bistros, discotheek en bars.
Er is ontspanningsruimte voor jong en oud met biljart, darts, tafeltennis, elektronische spelletjes en internet.
Er zijn diverse tennis- en squashbanen, drie zwembaden, kinderbad, kinderclub, amfitheater, duikcursussen.
Aan het strand zijn ligbedden en parasols.
Verder is er een gezondheidsclub met schoonheidssalon, kapper, gymzaal, aerobics, massage, sauna en jacuzzi. Er is een arts aanwezig in het hotel.
Kamers: De kamers zijn voorzien van airconditioning, telefoon, tv (sat.), koelkastje, kluisje en balkon.
De badkamer is voorzien van bad, toilet, wastafel en haardroger.
Verzorging: Men verblijft hier op basis van All Inclusive. Dit houdt in dat alle maaltijden, lokale drankjes en hapjes en vele sportmogelijkheden zijn inbegrepen in de reissom .
Na het traditioneelovervloedig ontbijt gaan we de stad in. Daar wordt nog steeds de imam gevierd die de moskee stichtte en bouwde boven op de tempel vanKarnak,gewijd aan de God Amon-Ra.
Wellicht een van de meest gefotografeerde tempels van het oude Egypte.
Er is hier ongelooflijk veel te zien.Je kan gemakkelijk een volledige week in deze tempel rondneuzen !
De kolommenzaal, bijvoorbeeld met haar 132 zuilen die tot 24 meter hoog gaan, met een diameter onderaan van 4 meter. Hoe kregen ze het in godsnaam voor mekaar ?
Want die zuilen bestaan uit een twintigtal rollen in harde steen, die allemaal juist op elkaar moesten passen, die dus gekapt werden, vervoerd en daarna op elkander gehesen werden..en dat met de transportmiddelen en gereedschap van 3.000 jaar geleden...En dan te denken dat de aangebrachteversiering lees hiëroglyfen en afbeeldingen - altijd juist moesten zijn, want ze werden daar eerst in de zuil uitgekapt, en niet er bovenop aan gebracht. Geen enkele fout kon toegelaten worden.
Het hele tempelcomplex is enorm uitgestrekt, inclusief het zwembad voor dames, de priesteressen, misschien daarom genoemd het heilig meer . ????
Enfin hethele ding is zo groot dat je er gemakkelijk met honderden toeristen tegelijkertijd kan rondlopen zonder elkaar te storen. Behalve aan enkele doorgangen, natuurlijk.
Terug op straat gaan we de bus in om een bezoek te brengen aan een papyrusbedrijf/winkel. Hier krijgen we deskundige uitleg hoe papyrus gemaakt wordt. Daarna kan je zelf een papyrus met afbeelding kopen en er de namen laten opzetten (in hiëroglyf) van je geliefden.... kinderen en kleinkinderen enz... Foto's maken van de papyrus-afbeeldingen mocht niet ...??? Alhoewel ...
Toen we terug op straat kwamen stond een colonne koetsen op ons wacht.
Per twee in de bak, en wie het wenst krijgt een kap boven het hoofd om zich te beschermen tegen de zon. Zon wordt geweerd, maar vrij spoedig blijkt het dat het onder de ( waarschijnlijk ) lederen kap de ruimte omgebouwd wordt tot een hete sauna. Dan maar de kap naar beneden, en laat de zon maar schijnen.
De calechetocht brengt ons door een wirwar van dichtbevolkte straten met een lokale markt die de reeds smalle straten nog smaller maakt.
Door de straten trekt een karavaan van 30 paarden en koetsen en de koetsiers moeten hun uiterste best doen om zonder kleerscheuren door de stad te geraken, en geen omstaanders plat te rijden.
Werkelijk adembenemend, want nu hebben we de levensomstandigheden van de doorsnee Egyptenaar gezien. Het gehele sociaal- en beroepsleven gaat door op straat, en er heersteen gekakel van jewelste. (niet te vergelijken met de markt in Sint-Truiden, Hasselt of Beringen !!!)
Na de siësta gaan we de stad in om het museum vanLuxor te bezoeken, en s avonds gaan we terug naar de tempel van Karnak voor het klank- en lichtspel.
Het is zeer indrukwekkend, hoewel het louter electronisch is.
Geen mens te zien,wat dus de mogelijkheid geeft om vier vertoningen na elkaar te laten volgen in vier verschillende talen..
Karakteristiek is de overdaad aan trompetten en pauken, maar dat stoort niet omdat het verhaal alleen maar over goden en faraos gaat, en die werden omgeven door veel decorum en ceremonieel.
Dan terug naar de boot voor een laatste nacht op vader/moeder Nijl groetjes, Juul
aanvulling 8 g bij reisverslag van 07.09.06/gezichten
aanvulling 8 g bij reisverslag van 07september 06/ gezichten van enkele groepsleden
In totaal waren we met 78 personen in de groep. Tijdens uitstappen was de groep opgesplitst in 2 tot 3 deelgroepen met 2 nederlandstalige gidsen en 1 frans/ned gids.
Het grootste deel waren Limburgers met hier en daar wat Brabanders, Antwerpenaars, mensen van de kust, enkele franstaligen en zelfs 2 Duitsers !
Onder hen vele gepensioneerden maar ook nog vele werkenden !
aanvulling 8 f bij reisverslag van 07.09.06/sfinxen
aanvulling 8 f bij verslag van 07 september 06/ sfinxen
De sfinx is een van de meest herkenbare oud-Egyptische beeltenissen. Hij/zij is een eeuwenoud mythologisch wezen met het lichaam van een leeuw en de kop van een mens, een ram of soms valk.
De processiewegen in de tempels waren afgezet met hele rijen sfinxen.
In het tempelcomplex van Karnak staan meer dan 90 sfinxen met ramskop langs een brede processieweg.
aanvulling 8 c bij reisverslag van 07.09.06 obelisken
aanvulling 8c bij reisverslag van 7 september06 obelisken
Obelisken zijn een van de meest herkenbare monumenten van Egypte. Ze hebben een vierkante vorm en eindigen van boven in een piramidevormige top die dikwijls werd verguld om de zonnestralen te kunnen weerkaatsen.
De obelisken zijn gemaakt van harde steensoorten, zoals graniet komende van Aswan.
Het vervoer van de obelisken naar Karnak vanaf Aswan staat beschreven op de wanden van de muren in de tempel van koningin Hatsjepsoet.
Per slede vanaf de steengroeve, voortgetrokken door meer dan 1000 mensen over een gladde aangelegde wal naar de Nijl . Dan op een soort vlot van wel 100 meter lang dat werd getrokken door roeiboten over de Nijl naar Karnak Dan weer per slede, getrokken door arbeiders, naar de plaats van bestemming.
aanvulling 8 a bij reisverslag van 07 september 06 het gebouw 'algemeen' + werken in uitvoering
Twee kilometer ten noorden van het centrum van Luxor vind je Karnak.
Hier ligt een tempelcomplex dat bijzonder is vanwege zn grootte en vanwege de tijd die aan de bouw is besteed. Ruim 2000 jaar lang hebben faraos hun aandeel gehad in de bouw van dit complex.
Het was het intellectuele centrum van Egypte en een religieuze thuishaven.
Hoe verder je het complex verkent, hoe ouder de monumenten zijn die je tegenkomt.
In één dag heb je nog niet alles gezien van de tempels.
Bij de ingang staat een groot beeld van farao Ramses II.. In het complex zijn veel gebouwen gewijd aan de god Amon.
aanvulling 5 bij reisverslag van 07.09.06 de SCARABEE
De scarabee de mestkever werd door de oude Egyptenaren als een heilig dier beschouwd. Het dier werd ook wel drekroller genoemd !
Waarom kreeg het dier zulke namen???
Van afval maakt de kever met zijn pootjes een bolletje van ongeveer vijf centimeter groot. In dat bolletje wordt een eitje gelegd. Dan gaat het bolletje de grond in. Na enige tijd komt uit het eitje een larfje en het leven begint opnieuw.
De Egyptenarenhadden een groot geloof in het leven na de dood en de mestkever deed precies wat ze geloofden. Daarom was deze kever het symbool van de voortgang van het leven en de opgang van de zon. In de rotsgraven langs de Nijl zijn gebalsemde kevers gevonden. Ook in de tempels zie je afbeeldingen van de scarabee.
Bij de tempel van Karnak staat een grote granieten scarabee. Nog altijd lopen Egyptische vrouwen rondjes rond dit beeld waarmee ze hopen dat dit de vruchtbaarheid van hun schoot bevordert.
Ik heb geen vrouwen van onze groep rond deze scarabee zien lopen....
De scarabee met die prachtige groenblauwe kleuren is nu nog altijd een sieraad dat door veel vrouwen gedragen wordt.
aanvulling 6 bij reisverslag 07.09.06 de scarabee als amulet en als sieraad
De scarabee diende als bescherming bij jonge kinderen tegen ziekte en vroegtijdig sterven. Bij overlijden kreeg de mummie zulke amulet mee als bescherming tijdens zijn reis door het dodenrijk.
Thans wordt de scarabee als sieraad gedragen door vrouwen
Het wordt gemaakt van de stengels van de papyrusplant, Cyperus papyrus en in de oudheid gebruikt om op te schrijven. De tekst werd bewaard als boekrol. Later werd het gebruikelijk om vellen van de rollen te snijden en samen te voegen - hier komt de moderne boekvorm uit voort.
Het gebruik van papyrus begon 5000 jaar geleden in Egypte (en waarschijnlijk ook in andere plaatsen).
Een aantal lagen, in lange repen gesneden, papyrusstengels werden als een weefwerk op elkaar gelegd, en terwijl ze nog nat zijn samengedrukt.
Het kleverige plantesap fungeerde als bindmiddel.
Als het blad droog was werd het papyrus oppervlak behandeld met een soort lijm, waardoor de inkt niet ging lopen, en glad gepolijst.
In een droog klimaat zoals dat van Egypte is papyrus goed te bewaren. In een klimaat met een hogere luchtvochtigheid zal papyrus gaan schimmelen.
Hieronder enkele afbeeldingen gemaakt tijdens ons bezoek.... klik op de afbeelding om te vergroten
spijtig dat we geen foto's mochten maken van de wandpapyrussen...
Over het algemeen zie je de Egyptische vrouw in het zwart gekleed en dragen ze een zwarte hoofddoek.Soms zijn ze volledig gesluierd en zijn alleen de ogen zichtbaar.
Het is in Egypte zo dat niet gehuwde meisjes/vrouwen hun lichaam mogen tonen en dragen kleurige kledij. Zodra ze gehuwd zijn moeten ze zwarte kledij dragen en een hoofddoek op straat. Binnenshuis zijn de regels voor de vrouw soepelder.
Op de afbeeldingen zie je enkele Egyptische vrouwen in het straatbeeldvan Luxor klik op de afbeelding
Tijdens onze koetsentocht zagen we dit ...een huis in wording ....
bijlage 3 bij verslag van 07.09.06
Klopt ja, dit is een huis in wording..... Hier bouwt men niet met de bisschop .... neen de Egyptenaar bouwt hier zelf...
Je ziet dat er al een aantal pijlers klaar zijn - de ijzeren staven steken er steeds een deel bovenuit ... ook als de woning af is...
Vraag is: " Geraakt die woning wel klaar???" Want, als de zoon huwt , mag dat koppel bij komen wonen.... men bouwt gewoon een verdieping hoger !
Je merkt ook dat de stellingen uit hout bestaan. Een hijskraan hebben is een luxe ( wordt wel gebruikt bij de bouw van hotels) Alles wordt gewoon omhoog gedragen of met een kruiwagen( ook een luxe) omhoog gereden. Je ziet rechts de stellage waarover men alles omhoog brengt of rijdt..
Eenmaal boven moet je hetzelf maar uitzoeken hoe het verder gaat ....of waar je naartoe moet. In ieder geval zijn veel kunst-, vlieg- en evenwichtsoefeningen nodig....
O ja, mortel maakt men meestal met de hand (schop) Een mortelmolen zie je zelden
Een bezoekje aan Luxor met de koetsen loont wel de moeite. Men krijgt een beeld van de achterbuurt en het leven en welzijn(?) van de plaatselijke bevolking...
Wannneer je dan nog over de plaatselijke markt rijdt dan sta je wel even stil... (eigenlijk wil je niet stilstaan ... maar hier zo vlug mogelijk vandaan....) Blijkbaar was er hier een groot feest! Een overdovend geluid kwam uit de primitief opgehangen boxen aan een koets die zelf ook nog op een kar stond (zie foto)
Het eetbare voedsel ( brood, groenten enz...) ligt er zomaar op de grond en het vlees hangt er buiten, in een temperatuur van meer dan 40°c, iedereen loopt er tegenaan....(zie foto's) Een eindje verder ziet men een handelaar die de ingewanden van een of ander dier mooi gedrapeerd heeft opgehangen (zie foto) Niemand stoort zich aan deze toestanden -- het lijkt allemaal gewoon
Moesten wij hier zo een maand leven .... je zou voor minder ziek worden.
Inventief zijn deze mensen zeker wel. Als je kijkt hoe ze met een stok en latten en daarbovenop een deken of tapijt een parasol maken.....
Sommige mensen hebben er gisteren nog een kamelentocht op gewaagd, en s avonds gaat iedereen vroeg naar kooi.
Zeer vroeg s morgens verlaat het schip Aswan en varen weterug naar Luxor. Obligate stop in Esna aan de sluizen maar dit keer geen kleine bootjes met hun lawaaierige verkopers.
Terwijl we wachten voor de sluizen zitten wein de eetzaal voor het middagmaal, en we bekijken de toneeltjes die zich voor ons afspelen.
Een vooruitgeschoven post van de lokale brandweer ( twee man : één chef en één ondergeschikte ) wordt bevoorraad in eten en benzine voor de motorpomp. De oudere man maakt eerst de open barak proper, wekt de ondergeschikte met zijnbezem, en dan komt de vrachtwagen met de bevoorrading.
Het is moeilijk te onderscheiden wat ze precies eten, maar er is waarschijnlijk pasta bij, groenten en vis of vlees.
Alles wordt met de handen gegeten, en dan wordt er nijlwater opgehaald om de afwas te doen. Er niet aan denken dat enkele meters stroomopwaarts kinderen in het water spelen, en erhun natuurlijke behoeften in doen. De jonge man haalt drinkwater in een huis, alles wordt nog eens gepoetst en in orde gezet, en de siësta kan beginnen.
De oudere man, de chef, heeft de beste beetjes gekregen maar hij deelde van zijn eigen groenten en druiven mee met zijn jongere collega. Tijdens de vaart kijken we in de eetzaal discreet maar regelmatig naar de lekkende venster, maar we zijn gerustgesteld : er dreigt geen gevaar.. De Nijl defileert zoetjes langs de boot, en we zien een variëteit van huizen, kleine en grotere dorpen met hun moskees, huizengroepen, schoolgebouwen, boerderijen, enz.
Nu zult ge zegen: een dorp is een dorp, en in principe is dat ook zo. Of er nu een christelijke kerk staan of een moskee,het religieuze gebouw is steeds het centraal punt in een dorp en staat erwaarschijnlijk reeds sinds de stichtingvan het dorp.
Het grote verschil met de dorpen in België is de andere bouwstijl, de bouwmaterialen, en het feit dat er weinig of geen ruiten in de vensteropeningen staan; De stenen worden uit leem gevormd, in de zon gedroogd en regelmatig omgedraaid, en dat zijn de bijzonderste bouwelementen van het huis.
De bouwheer is tegelijkertijd metser of metserdiender en wordt geholpen door familie en vrienden, en sterk gesteund door de duivel-doet-al van de familie :zijn vrouw. .....En dat verklaart een beetje de fantasierijke manier van bouwen waar vaklui van bij ons geen kop of staart kunnen krijgen.
De huizen worden van buiten bezet ( geplakt , zeg men in Limburg) en daarna geverfd, wat een kleurrijk uitzicht geeft aan hele dorp, dat voor de rest meestal een stoffige boel is.
Iedereen loopt in gemakkelijke strandschoenen ( instekers, zegt men hier ) of blootsvoets, en datzal wel veel voet verwondingen geven , want ze kijken toch niet zo nauw om hun huisvuil kwijt te raken.
De eerste huizen van Luxor schuiven voorbij, en we nemen de bus om een toer door de stad te doen.
Sinds onze aankomst in Egypte is er groot feest,want het is de jaarlijkse herdenking van het overlijden van een sjeik die een moskee enkele honderden jaren geleden heeft laten bouwen.. Men had ergens bouwrestanten gevonden aan de buitenrand van de stad, en had daarbovenop een moskee gebouwd. Later werden er olv.een Franse archeoloog opgravingen gedaan, en men vond er een immens grote tempel uit de faraonische tijd onder.De moskee kreeg een nieuwe ingang, en de zaak was OK. Nu blijkt dat die tempel onder12 meter zand bedolven lag, en nu ligt die er netjes bij.
De bus brengt ons naar de tempel van Luxor, een van de meest bezochte tempels van het oude Egypte. Wekomen aan en bezoeken de tempel met de imposante verlichting. Enig in zijn soort, die tempel van Luxor.
Om de dag af te sluiten passeren we nog eens langs een grote juwelenwinkel waar we een fantastische korting krijgen, als we kopen, natuurlijk.
Terug naar de boot, etenen slapen ! groetjes, Juul
aanvullingen en foto's van deze reisdag ZIE HIERONDER
Wie lust had kon een uitstap maken per bus naar Aboe Simbel met de uit het water geredde tempels van Ramses II en zijn meest geliefkoosde vrouw Nefertete.
Ik zeg: zijn meest geliefkoosde vrouw, want alles bij elkaar heeft de ouwe Ramses zoiets als vijftien vrouwen versleten, waaronder twee van zijn eigen dochters. Als je toch maar farao bent en ongeveer 60 jaar op de troon blijft zitten !
Die twee tempels zijn zowat de mooiste en best bewaarde van gans Egypte, want zij zijn uitgegraven uit de berg, hadden dus geen schade door zon of regen, en bevatten dus ook praktisch geen houten onderdelen die konden rotten of opgestookt worden.
Bij het bouwen van de tweede Aswandam werden ze uitgegraven en 67 meter hoger terug ingegraven.
En toen heeft men vastgesteld dat ze een kleine foute berekening hadden gemaakt. Namelijk, in de oude tempel scheen het zonnelicht éénmaal per jaar binnen in de tempel, om het aangezicht van Ramses II gedurende korte tijd te verlichten.
En nu, in de nieuwe tempel, gebeurt dat één dag later. Klein foutje toch, maar het neemt niet weg dat het een kolossale arbeid geweest is.
Het meer dat nu gevormd is strekt zich uit over een afstand van 600 Km. Het levert water voor verschillende elektriciteitscentrales, en verzekert de bevloeiing voor heel Egypte, en een deel van Soedan.
De mensen die de uitstap naar Aboe Simbel niet meemaakten hadden dus een vrije dag om Aswan te bezoeken, de steengroeven waar nog een onafgewerkte obelisk ligt, het koptisch klooster, ofwel de soeks van de stad.
groetjes, Juul
Aanvullingen: zie hieronder
1. Algmene beelden
2. Foto's die de grootheid aantonen van tempel en beelden !
aanvulling 1 bij verslag van 05.09.06 - Aboe Simbel
aanvulling 1 bij verslag van 05.09.06
Van Marc en Kathleen (zie afbeeldingen) mocht ik een hele reeks foto's ontvangen over Aboe-Simbel . Geniet er van ! Ik heb meerdere thema's ( aanvullingen) voorzien
Verslag van maandag 04.09.06 Het verhaal van Juul - Aswan en omgeving EEN PRACHTIG VERHAAL VAN JUUL !
Feitelijk moet ik nog iets vertellen over een eigenaardige gewaarwording tijdens de bootvaart : je zit aan tafel en kijkt door het raam naar buiten naar de Nijl en het landschap.
Tot je beseft dat het waterpeil rond de boot, hoger is als de bovenkant van de tafel waaraan je eet En door het varen vormen zich golfjes die tegen de venster slaan voor uw gezicht .en je ontdekt dat die zogenaamde nieuwe boot een lekje heeft aan uw raam, en de druppels gezwind naar binnenkomen.
Maar wees gerust, aan dit tempo zal het nog enkele jaren duren vooraleer de boot daaraan zal zinken. Maar het is toch een eigenaardig gevoel als je het bemerkt.!
Aswan is, voor Egyptische begrippen een grote stad.
Naast de functie van provinciehoofdstad,is het een belangrijk commercieel en industrieel centrum met ook nog een grote universiteit.
In de omgeving van Aswan vindt men nog het militair centrum van de ganse grensstreek met Soedan, een land waar sinds jaren een onrustige politieke en religieuze situatie heerst. Denk maar aan Darfoer.
In de stad is de aanwezigheid van Koptische christenen zeer duidelijk. Zo is aan de zuidelijke kant van de stad een grote koptische kathedraal .
Op het eerste gezicht zou je denken dat het een andere vorm van moskee is, tot je het kruis boven op de toren ziet staan. Een verschil met de maansikkel die je boven de minaretten van elke moskee ziet.
Dus we ontwaken in Aswan waar we s avonds laat zijn aangemeerd, en je kijkt door het raam om een zicht te krijgen over de corniche , de strandboulevard; en je ziet niets.
Want onze boot ligt naast drie andere schepen aan de kaai, en je kijkt dus op een geverfde stalen plaat van de buur-boot.
Tijdens elke Nijlcruise wordt geen tijd verloren. Snel ontbijten, en dan een boottocht per feloek, een statig zeilschip met een latijns zeil, dus een zeil uit één stuk, zonder aparte fok.
Dit type van zeilboot is tientallen eeuwen oud, want je vindt ze terug op afbeeldingen van 3.000 jaren geleden in de tempels. Voor mij een mirakel dat het ding beweegt, want op het water van de Nijl is geen rimpeltje te zien, dus in principe - geen wind.
Om de eentonigheid te breken neemt de scheepsjongen een tamboerijn, en zingt een onverstaanbaar lied, dat we allen gezwind meezingen. Hopelijk hebben wij daar geen godslastering in het Egyptisch uitgebraakt. Met de recente gevoeligheden over cartoons en zo, moet men niet voorzichtig genoeg zijn !
De zeiltocht was in de prijs inbegrepen, wie het wenste kon een bijkomende tocht met een motorboot meemaken voor een bezoek aan de plantentuin en het Nubisch dorp.
De plantentuin werd aangelegd in de tijd dat de Engelsen het nog voor het zeggen hadden, en werd toen genaamd naar de Engelse Onderkoning als Lord Kitcheners Island .
Voor 5 jaar werd deze naam nog gebruikt wanneer men over de plantentuin sprak, maar nu werd het de Nationale plantentuin.
De Egyptische gids spreekt behoorlijk Nederlands, en heeft een onuitputtelijke voorraad Latijnse en andere namen voor alle bomen en struiken.
Bij aankomst wordt je eerst verwelkomd door een stel ambulante verkopers, en daarna door een regiment uitgemergelde en uitgehongerde katten.
Maar op het eiland is geen Whiskas te koop, en niemand heeft een boterham bij, dus krijgen de arme dieren van ons ook niets. Je krijgt er werkelijk medelijden van. Via de verkopers komen we weer op de boot, en nu gaat het naar het Nubisch dorp.
Eerst gaan we langs een paternoster eilanden en eilandjes waar een ongelooflijk aantal vogels leven: variëteiten van reigers, ibissen, meerkoeten, en nog enkele honderden méér.
De gids noemt ze netjes bij naam en voornaam, en zo komen we aan de eerste cataract. Niks te maken met oogoperaties, maar het zijn rotsblokken in het water die stroomversnellingen veroorzaken.
We slalommen ertussen door en komen aan bij een aanlegsteiger waar we een bonte mengeling van kinderen meestal in pyjama gekleed, ons verwelkomen.
Op de muurschilderingen uit oud-Egypte zie je de Nubiërs pikzwart afgebeeld, niet donkerbruin zoals de meeste inwoners uit Centraal Afrika, maar dan werkelijk gitzwart.
Ik neem aan dat die kleur op de schilderijen te wijten is aan een dichterlijke vrijheid, tenzij die mensen helemaal geen zeep kenden.
Op de schilderijen zijn het ook al geen typische negerfiguren meer, want ze hebben geen dikke lippen of geen dikke neus.
Van oorsprong waren het slaven die uit Centraal Afrika gekaapt waren om zwaar werk te doen ( denk aan de piramiden ) en daarna Chinese vrijwilligers werden in het leger van de farao.
Ze waren namelijk groter dan de doorsnee Egyptenaar, en zeer sterk en dat was in de toenmalige krijgsvoering een pluspunt.
Door de eeuwenlange vermenging met de lokale Egyptische bevolking verdwenen de laatste negroïde gelaatstrekken, en nu zien ze er uit als een donkere versie van de gewone Egyptenaar. Maar zij hebben nog steeds hun eigen fierheid, en verklaren direct dat zij géén Egyptenaren zijn, maar Nubiërs.
In het dorp heb je wel direct zo n Bokrijk- gevoel. Alles is netjes ( nou, ja ) je krijgt er gratis thee en een koekje,je mag er zonder indiscreet te zijn het ganse huis bezoeken, inclusief de slaapkamers, en kan er ook enkele kleinigheidjes kopen.
Als speciale attractie mogen zij levende krokodillenjongen houden, en dat betekent een uitgebreide fotosessie, want elke toerist wil een foto maken van ieder familielid met zon ondier in de handen. Behalve ik, natuurlijk.
Het beroep van deze mensen is dus de toeristen entertainen en ontvangen. Zij worden dus betaald door ene of andere Egyptische autoriteit.
De kinderen hebben reeds een serieuze public-relation ervaring, en hebben de kunst om uw geld of andere zaken te bedelen. Krijgen ze niets dan verkopen ze armbandjes of andere prullaria. Zo moeten ze gemakkelijk het maandelijks inkomen van de familie verdubbelen, want er komen continu nieuwe toeristen aan met de motorbootjes.
Hier moet ik eventjes een paragraafje inlassen over de dammen van Aswan.
Sinds onheuglijke tijden begon elk jaar op 19 juli de overstroming van de Nijl, en die overstroming bracht dan vruchtbaarheid over gans het nijlgebied.
Het betekende echter dat er slechts één oogst per jaar mogelijk was, want het vruchtbare slib moest voldoende drogen om zich te laten bewerken,. En dan werd het snel zaaien en daarna oogsten vooraleer de gloeiende zon het nieuwe slib uitgedroogd had.
En dan werd het weer wachten tot de volgende overstroming.
Sinds méér dan honderd jaar werd het idee naar voorgebracht om een dam te werpen, zodanig dat het nijlwater geregeld door gans de vallei stromen kon, met een vast debiet, en zo kon men op vele plaatsen kanalen graven en het nijlwater via kanaal of gracht véél verder landinwaarts brengen.
De eerste dam was klaar in 1902 en botste op enorme tegenstand vanwege de landbouwbevolking, omdat die hun eeuwen oude gewoontes zagen verdwijnen.
Nadien begonnen zij zich te realiseren dat ze nu niet één maar drie oogsten per jaar konden opbrengen. Dat betekende dus véél méér werk voor de arbeiders maar betekende ook een véél hoger inkomen voor de eigenaars.
Tijdens het presidentschap van Nasser werd dan nog een tweede en hogere dam gebouwd, die als gevolg had dat een aantal prachtige tempels onder water zouden komen te staan.
De UNESCO bemoeide zich met de zaak, en dank zij de milde giften van vele landen kon men enkele tempels verplaatsen, zoals die van Filae, of uitgraven zoals de twee van Aboe Simbel.
Dan maar terug naar de boot voor het middagmaal, en vervolgens gaan we weer het motorbootje in om een bezoek te brengen aan de tempel van Filae. Deze werd dus van de overstroming gered , afgebroken en steen voor steen overgebracht naar een ander eiland.
Maar zo gemakkelijk was het niet, want men wilde dat het eiland dezelfde vorm had als die van het oorspronkelijke eiland. Duizenden tonnen dynamiet werden gebruikt om heuvels weg te werken en in het reeds aanwezige water te storten tot men terug een eiland kreeg met dezelfde eendenvorm.
De tempel was een van de zeldzame gebouwen die aan de godin Isis gewijd was, en waar nu nog jaarlijks Isisvereerders hun bedevaart naar houden van over de ganse wereld.
s Avonds wordt een Egyptische avond georganiseerd op de boot, en moe en hees gaan we slapen, gewiegd door de zachte deining van de boot.
groetjes, Juul aanvullingen:
1: Boottocht op de Nijl in een Feloek - botanische tuin en nubisch dorpje
2. Andere vervoermiddelen in Egypte
3. Niet alleen in het nubisch dorpje waren er kinderen
4. Bezoek aan de Aswan-dam 5. Aanvulling 5 - de tempel van Isis - Philae
Tegenwoordig vormen de typische Egyptische platte zeilbootjes met gewoonlijk één mast, de feloekas, ongeveer 25 meter lang en 4 meter breed, een mooi beeld op de Nijl en zijn tevens een toeristische trekpleister waarvan iedereen wel eens wil proeven...
Het zuidelijke gedeelte is met zn mooie omgeving, de botanische tuin, en het vriendelijke Nubische volk, het aantrekkelijkst.
De bewoners van dit toch wel arme dorpje zijn door de bouw van de hoge Aswan nijldam naar hier moeten uitwijken...
Je ziet er spelende kinderen, geiten, je kan er mint-thee drinken en een kijkje nemen bij jonge krokodillen.
Geniet, via de afbeeldingen, van onze feloekatocht en een bezoek aan een Nubisch dorpje
aanvulling 2 bij verslag van 04.09.06 - vervoermiddelen/tuigen in Egypte
aanvulling 2 bij verslag van 04.09.06
Naast de trein, vliegtuig, het grote aantal bussen, de feloeka's, de taxi's en de tweedehandswagens gebruiken de egyptenaren nog een aantal andere voertuigen die ze vooral bezigen voor hun dagelijks bestaan.
Het vissersbootje, de ezel (met karretje), kruiwagen, een oude vrachtwagen,het armenbusje, de koetsen, de kameel enz... zijn enkele van de dingen die de Egyptenaren gebruiken om te voorzien in hun dagelijks bestaan
aanvulling 3 bij verslag van 04.09.06 - Kinderen in Egypte
aanvulling 3 bij verslag van 04.09.06
Enkele foto's van egyptische kinderen die ik te mooi vond om ze niet op deze blog te zetten.
Je merkt al dadelijk wat jongens mogen en meisjes niet ....
Je ziet ook dat een lege olie-ton wonderen kan doen in Egypte ..... hier dient ze om schaduw te geven aan de kleintjes en elders dienen ze om het verkeer in goede banen te leiden en de wegen af te bakenen....
aanvulling 4 bij verslag van 04.09.06-de Aswan dam
aanvulling 4 bij verslag van 04.09.06 ( namiddag)
Namiddag brachten we een bezoek aan de Aswan-dam en vervolgens gingen we een kijkje nemen in de tempel van Isis in Philae
Achter de dam strekt zich het Nassermeer uit over een afstand van 500 kilometer, een breedte van 4 kilometer en een hoogte van 114 meter.
Door de bouw van deze dam werden minstens 100.000 Nubiërs dakloos en moesten er 22 historische monumenten worden verplaatst omdat het hele gebied onder water kwam te staan...
Tijdens de jaren 60 kwam deze dam tot stand. Er zouden 35.000 egyptenaren aan hebben gewerkt. 400 zouden er zijn overleden
Wat bracht dit op voor de Egyptenaren ??? Het irrigatiegebied kon worden uitgebreid omdat er nu een blijvende waterstroom is met als gevolg meer oogsten per jaar... Bovendien was er nu veel meer electriciteit !
Nog dit: video-opnamen mocht men hier niet maken ???? Bij een ernstige aanslag ( vb. opblazen van de dam ) zou iedereen in Egypte na 3 dagen natte voeten hebben !
aanvulling 5 op verslag 04.09.06-de tempel van Philae
aanvulling 5 op verslag van 04.06.09
Met een bootje werden we gebracht naar het eilandje (450m x 150 m) ' Algilkia ' om de tempel van Isis (Philae) te bewonderen
Niet alleen de 100.000 Nubiërs waren het slachtoffer van deze Aswan-dam ( zij moesten een andere woonplaats gaan zoeken) maar ook de tempel van Philae was bijna tot verdwijning gedoemd.
Om hem van de verdrinkingsdood te redden werd hij afgebroken en terug opgebouwd op het eilandje Agilkia .Dit alles omdat de dam deze tempel dagelijks zes meter onder water zou dompelen als hij bleef staan.
De tempels van Philae zijn gebouwd ter ere van Isis ( 4e eeuw V. Chr tot de 2e eeuw na Christus). Behalve de ptolemaëen hebben ook Romeinse keizers als Augustus, Tiberius en Hadrianus in Philae gebouwd.
Helaas hebben Christenen de tempel beschadigd, door sommige tekeningen te verwijderen of te bekrassen.
Zeer mooi aan deze tempel is de westzijde met een zuilengang van 31 zuilen.
AANVULLING 4 * de kajuiten AANVULLING 5* niet alleen luieren en liggen AANVULLING 6 * Langs de boorden van de Nijl - je waant je haast een farao
ZIE BERICHTEN LAGER
Voor moslims is zondag een werkdag, we zien dus het dagelijkse leven van de moderne Eyptenaar wanneer we door de straten van Edfoe rijden, op weg naar de Horustempel .
Het is een mediteraan schouwspel zoals je dat over gans Noord-Afrika ziet, maar met dat verschil dat er minder westerse invloed is dan bijvoorbeeldin Tunesië of Marokko.
De miljoenen toeristen die jaarlijks de ganse Nijlstreek bezoeken hebben de aanleiding gegeventot een explosie van winkeltjes vol brol en andere souvenirs, en de handelaars benaderen U op hun normale, voor ons agressieve manier. In het Westen gaat de klant naar de winkel, treedt binnen, mag dikwijls rondkijken
In Egypte staat de handelaar langs de straat, spreekt U aan, tracht U te overtuigen dat hij de goedkoopste van héél Afrika is, en dat zijn waren nergens anders te koop zijn. Heeft hij U overtuigd, dan ben je binnengelokt, en het zal moeilijk zijn om het winkeltje te verlaten zonder iets te kopen. Pingelen is en deel van de business maar de handelaar heeft zijn prijs reeds vermenigvuldigd met tien om U de indruk te laten dat je een koopje gedaan hebt door akkoord te zijn met de helft van de vraagprijs.
Feitelijk zijn de handelaars een verzameling van acteurs en entertainers die kunnen lachen en huilen tegelijkertijd. En als je dan toch voet bij stuk houdt bij een zéér lage prijs, dan begint het geklaag over zijn vrouw met zes kinderen waarvanvier zullen sterven van de honger als jij geen Euro méér wil geven voor die fantastische rommel.
Nog een truc die zij gebruiken : als hij één van de verkopers is in een zaak zal hij wel een serieuze korting geven op de kap van de eigenaar, maar vraagt daarvooreen beloning van 5 euro of méér, omdat hij je zoveel geld heeft laten sparen.Dat betekentdan, in principe, dat hij werkelijk tot aan de bodemprijs gegaan iswaaraan het voorwerp te koop werd gesteld, maar dat hij daarvoor geen percent krijgt.; want die verkopers hebben geen vast loon. Maar of dat verhaaltje van hen klopt betwijfel ik dat toch steeds, want het zijn echte charlatans.
De tempel van Horus is een van de best bewaarde tempels van heel Egypte. Naast de tempel staat een Mammis , een geboortehuis, zeg maar kraamkliniek, waar de god
Horus werd geboren, en gezoogd door de godin Hathor, een vrouwenlichaam met koe-oren..
In de tempel zie je nog sporen van de gevechten tussen de franse troepen van Napoleon en de mamelouken, die vruchteloos probeerden de fransen tegen te houden
Om de tempel te verlaten ben je verplicht langs een rijbrollewinkels te pas-
seren en het geroep van de handelaars over je heen te laten gaan., iets wat mij serieus begint te irriteren.
Dan terug naar de boot, die vertrekt en we maken een tussenlanding in Kom Ombo..
Hier staat een unicum: een dubbele tempel die aan twee verschillende goden gewijd is. Links is de tempel van Horus de grote, de Horus van Edfoe, maar dan als krijgsgod, en rechts de tempel van de krokodillengod Sobek.
Nu vind ik een krokodil een van de afschuwelijkste dieren op deze aarde, maarde Egyptenaren vonden de krokodil een moedig beest omdat hij zowel op het vasteland als in het water ten aanval ging.
Dan volgt het verhaal van het jaarlijkse feest van Sobek waarbij hij gehuwd werd met het mooiste meisje van heel Egypte: zij werd met veel ceremonieel door de hogepriester in de kuil geduwd waar een levende krokodil het werk van de god Sobek afmaakte.
In deze tempel zie je nog twee mummies van krokodillen uit het oude Egypte.
Terug in de boot, eten, en dan de afvaart naar Aswan waar we tegen de avond aankomen .
aanvulling 1op verslag van 03.09.06 -De tempel van Horus - Edfu
De tempel zelf bestaat uit een indrukwekkende pyloon met basreliëfen van Horus en andere goden.
Aan de voet staan twee prachtige beelden van de valkgod Horus. Als men door de pyloon gaat, komt men in het voorhof.
In de tempel zijn er twee zuilenzalen en het allerheiligste, waar een granieten altaar staat. Rond het allerheiligste zijn nog verschillende magazijnen.
Buiten de tempel staat een geboortekapel of mammisi.
Geniet van de beelden van deze tempel - klik op de afbeelding voor een groter formaat
Aanvulling 2 op verslag van 03.09.06 - de tempel van Kom Ombo
In het zuiden ligt de Tempel van Kom Ombo die op de heuvel aan de Nijl staat. Waarschijnlijk stond hier tijdens het Middenrijk al een soort stenen godshuis, maar de bouw van het bestaande heiligdom begon onder Ptolemaeus 6e (2de eeuw voor Christus).
De tempel van Kom Ombo is een zeer uitzonderlijke tempel.
Deze Oud-Egyptische tempel is eigenlijk een tempel die in de lengte uit twee delen bestaat.
De dubbeltempel is gewijd aan enerzijds de valkengod Haroëris (Horus) en anderzijds de krokodillengod Sobek
. De rechterhelft was voorbehouden aan Haroëris en zijn familie (zijn vrouw Tasenetnofret en zijn zoon Panebtawi), terwijl de linkerhelft voor Sobek, zijn vrouw Hathor en zijn zoon Chonsoe.
Een deel van de muurdecoratie dateert uit de Romeinse tijd. Omdat de tempel was opgedragen aan twee belangrijke goden, legden de bouwmeesters twee paralelle processiewegen aan, die door de tempelhallen naar de aanpalende heiligdommen liepen
Aanvulling 3 bij het verslag van 03 september 06 - Op de boot
Tijdens het varen kon je allerlei dingen doen ... toch trok men massaal naar het bovenste dek om te genieten van de zon - iedereen wilde toch wel een bruin kleurtje...
Deze 4 jarige cruise-boot " M/S Nile Crown ***** " had een lengte van 80 meter, een breedte van 18 meter en een hoogte van 15 / 20 meter ???
Het dek was onderverdeeld in een overdekte zitruimte dat je beschermde tegen de zon en waar je iets kon drinken.... sommigen van de groep hadden hier zelfs een vergaderruimte van gemaakt .....
Het andere gedeelte was het zonneterras met de ligzetels - deels waren deze ligzetels overdekt door een groot zonnescherm. Natuurlijk was er ook het verfrissende zwembad.
Op de foto's zal je ook merken dat de zonneschermen soms moesten worden neergelaten. De reden : de boten waren te hoog voor sommige bruggen over de Nijl
Aanvulling 4 bij verslag 03.09.06 De boot - kajuiten
De cruise-boot omvatte een 62 tal kajuiten die voldoende ruim waren. De 21 vierkante meter oppervlakte had een slaapruimte met 2 grote bedden, een zitruimte en een badkamer.
Geluid van de zware motoren was miniem - de boot was nog maar 4 jaar oud !
Wat ook hier opviel was datde kamerjongens, net als vorig jaar in hotel "Shedwan Garden - Hurghada", zeer goed getraind waren om elke dag je bed te versieren door de handdoeken om te toveren tot een krokodil, een bloem, een persoon op een stoel of op het bed enz... Ze waren er zelf ook fier op ! Terecht !
Verder werd de kajuit elke dag netjes onderhouden.
Aanvulling 5 bij verslag van 03.09.06 Op de boot/ Niet alleen liggen en luieren
Iedere avond was er wel iets te doen op de boot.
Voorstelling van de ploeg (kapitein, stuurman, kok enz...) Vergadering over het programma .... Nubische dansavond +show ...... Egyptische verkleedavond .... enz
Hier enkele beelden van de Nubische dansavond en de Egyptische avond.
Aanvulling op verslag van 03.09.06 -Langs de boorden van de Nijl / planten, dieren enz....
Vermits Egypte bijna uitsluitend uit woestijn bestaat is de plantengroei schaars. Hij beperkt zich tot de dadelpalmen langsheen de Nijl.
Deze palmen kunnen jaarlijks 60 tot 100 kg zoete dadels opleveren.
De gedroogde bladeren worden gebruikt om eenvoudige meubelen te maken, zoals omheiningen, hekkens of fruitkisten.
Hun stamhout wordt in de bouw gebruikt, maar dit is niet geschikt voor meubelen.
In het zomerseizoen (Seft) worden rijst en suikerriet verbouwd, alsmede natuurlijk katoen. In herfst en winter (Sjitwi) groeien tarwe, maïs, gerst, uien, bonen, sorghum, vlas, klaver en aardappelen.
En langs de zuidelijke Nijl floreert uiteraard de papyrus.
Het is zalig om boven op het dek te staan en de oevers van de Nijl aan je te laten voorbij glijden... Na enige ogenblikken droom je weg naar het land en de tijd van de farao's....
foto's: Marc Kathleen/André Ida Klik op de afbeelding om te vergroten
dag 2 O2 September 2006 :LUXOR / reisverslag door co -auteur Juul
DIT VERSLAG VAN 02.09.06 IS, SEDERT VANDAAG 7.10.06, AANGEVULD MET 8 BIJVOEGSELS DIE U HIERONDER KAN LEZEN
Aanvulling op reisverslag 2 - zie berichten hieronder - klik op de foto's voor een grotere afbeelding * kolossen Memnos * tempel van Hatsjepsoet * steenbewerkers * vallei der koningen * verkoopsysteem * meer over het graf van Toetanchamon (ontdekking, indeling enz...)
Het is nog wat onwennig als we rond 06 uur gewekt worden, want thuis is het nog maar 05 uur. Daarbij komt dat we vorige nacht thuis ook niet fantastisch geslapen hebben. Dus , moed bijeen rapen, snel wassen en scheren, ontbijten in het restaurant en klaarmaken om in de bus te stijgen. De reden van deze vroegtijdige marteling is dat één van de uitstappen naar de Vallei der Koningen gaat, een vallei in de woestijn waar het vanaf 10 uur reeds 45°C of méér kan geven. .
De bus stopt bij de twee kolossen van Memnon, enorm grote beelden die spijtig genoeg in erbarmelijke toestand schijnen Dan gaan wij naar de modern uitziende tempel van de Koningin Hatchepsoet, een vrouw die zich uitgaf als man om aan de macht te blijven,tot haar zoon vond dat hij oud genoeg was om zelf Farao te worden .
Haar jarenlange regering heeft Egypte geen windeieren gelegd, want zij voerde geen oorlog, maar gedroeg zich als een zakenvrouw en bracht rijkdom en aanzien in Egypte.
Af en toe krijg ik de indruk dat alle landen zich in de kijker wilden zetten om een of ander project te realiseren.
De tempel van Hatchepsoet is daar een sprekend voorbeeld van.
Bij het begin van de wederopbouw kregen de Polen te toelating om met de werken aan te vangen. Die hadden dus de meeste keuze tussen de brokstukken die zij vonden, en de toerist ziet daar een verrezen tempel met een monumentaal aangelegde zuilengalerij. Maar het schijnt dat de bouwkwaliteit niet fantastisch was, en dat de Poolse archeologen vooral geïnteresseerd waren in het bouwen van een luxe verblijf voor zichzelf....
De fransen mochten er dan de eerste verdieping. bovenop zetten, en nu zijn de Amerikaanse archeologen bezig met de tweede verdieping te reconstrueren.
Op onze terugweg houden we even halt om een kijkje te nemen bij de steenbewerkers die met werktuigen werken zoals in de faraonische tijd .... Natuurlijk kon je daar ook allerlei kopen .....
Na deze tempel gaan wij naar het dal der Koningen, waar 22 koningen en prinsen begraven werden. Wij bezoeken er drie van. De graven zijn wel ledig, maar er zijn nog goed bewaarde muurschilderingen overgebleven, en die zijn wel de moeite waard.
Het wordt serieus warm, en dus gaan we terug naar de boot en , terwijl wij van het middagmaal genieten verlaten wij Luxor voor een 120 Km. lange boottocht.
Aan de sluizen van Esna wacht ons een onvergetelijk spektakel van Nieuw-Egypte. Wij moeten onze beurt afwachten om door de sluizen te gaan, en er komen een tiental roeibootjes langszij met mannen die proberen U iets te verkopen: : kledij, tafeldoeken, tapijten, hoofddoeken, en noem maar op.
De aangeboden waren worden in een plastic zak gestopt en met veel kracht en gerichtheid naar de mogelijke klant gegooid, 15 meter hoger dan het bootje.
Er volgt een geschreeuw en gekrijs, want er wordt danig gepingeld, om zowat 75% korting te krijgen. En dat geroep gaat verder tot het schip langzaam naar de sluis vaart. Dan wachten de verkopers op de volgende boot.
Voorbij Esna gaan wij naar Kom Ombo, en daar blijven wij liggen tot morgen. De eerste dag van de Nijl-cruise zit er op. Lekker eten en dan slapen, want we moeten recupereren van de vermoeidheid van de vorige dagen, en de korte nacht van gisteren. groetjes, Juul
Aanvulling 1 op reisverslag van Juul 02 september 2006 De kolossen van Memnon
Aanvulling 1 bij het verslag van Juul van 02 september 06
De beroemde kolossen van Memnon. Ooit stonden ze voor een enorme tempel, deze is echter helemaal verdwenen, nu staan ze middenin de velden.
Deze beelden zijn 19,5 meter hoog.
Men vertelt dat een aardbeving in 27 v. Chr. ervoor zorgde dat één van de kolossen ging 'zingen'.... 's Morgens als de zon de stenen opwarmde en de wind door de afgebrokkelde kolos waaide ontstond er een muzikaal geluid....
Een restauratie, 200 jaar later, maakte een eind aan het gezang.
aanvulling deel 2 aan het reisverslag van 02 september 06
Aanvulling deel 2 aan het reisverslag van 02 september 06/ de tempel van Hatchepsoet
De tempelis op drie terrassen aangelegd die via lange en flauw hellende opgangen met elkaar verbonden zijn. In de rotswand die de achtergrond van de tempel vormt, werden kapellen uitgehouwen. Alle muren zijn overdekt met reliëfs en zuilengangen zorgden voor schaduw en koele plekjes.
De links van de tempel aangebrachte Hathorkapel is een kunstwerk op zich; iedere zuil wordt bekroond met een gezicht van een godin. Rechts staat als tegenhanger de Anoebiskapel met beschilderde reliëfs die nu nog al hun kleuren dragen.
De eigengelijke dodentempel lag op het hoogste terras waar grote beelden van de koningin stonden in de vorm van Osiris, met de rug tegen de zuilen.
Op dit terras liggen ook een offervertrek voor de koningin en een grafkapel voor haar vader.
De tempel viel ook nog op door de schitterende parken en tuinen, compleet met vijvers die erbij hoorden. Het in nu moeilijk voor te stellen dat in dat zand eens bomen en heesters groeiden.
Ondanks de afwijkende vorm, harmonieert de gedeeltelijk in rotsen gebouwde tempel van Hatsjepsoet met het landschap.
toegang naar de tempel via de winkeltjes en deskundige uitleg door de excellente gids Jozef....
Enkele zichten op de verdiepingen van de tempel + wat er nog moet worden uitgevoerd....
enkele details: hatsjepsut met en zonder baard, Hathor ( kop van koe), reliëfs, muurschilderingen
Aanvulling 3 reisverslag 02 september 06 /Bezoek aan een bedrijf van steenbewerkers
aanvulling 3 reisverslag van 02 september 06 LUXOR
Tijdens één van onze uitstappen naar de culturele schatten van Egypte - vallei der koningen, tempels, piramides enz...) stopte onze bus aan een bedrijfje waar de steenbewerkers nog de stenen zouden bewerken als tijdens de faraonische periode. Of dat zo is zullen we niet kunnen bewijzen.
Feit is dat men wel oude werktuigen hanteerde en dat in de winkel mooie dingen geëtaleerd stonden...
Aanvulling 4 / Vallei der koningen 02 september 06
Aanvulling 4 / Vallei der koningen 02 september 06
Aan de linkeroever van de Nijl ligt de dodenstad van het oude Thebe; de koninklijke graven werden uitgehouwen in de rotsen, veilig voor grafrovers. de verschillende graven zijn allen tegen betaling te bezoeken, maar de indeling is van allemaal nagenoeg hetzelfde, de ene wat kleiner of groter, wat gemakkelijker of moeilijker te bereiken.
De meeste farao's startten met de bouw van hun graf zodra ze aan de macht kwamen, maar velen stierven voor het werk was voltooid.
Door een roulatiesysteem zijn er tegenwoordig steeds maar een paar graven open voor het publiek en voor veel decoraties op grafmuren is glas geplaatst.
Men is er nog steeds niet uit hoe men deze graven kan beschermen voor de volgende generaties, immers de adem van de vele toeristen tast de decoraties aan, waardoor de authentieke kleuren langzaam, maar zeker verdwijnen.
Het graf van Toetanchamon is steeds met een apart ingangsticket te bezoeken. Het is het enige graf dat ongeschonden werd aangetroffen. Het graf is echter onafgewerkt doordat de jonge koning zeer jong gestorven is.
Enkel in de grafkamer zelf zijn er schilderingen op de muur. In de sarcofaag van roze kwartsiet ligt nog steeds de mummie. De grafgiften die men vond zijn te zien in het museum te Caïro.
In de ganse vallei is video verboden.
Het graf van Toetmosis III is een van de oudste graven en bereikbaar via een steile houten trap. Het graf heeft iets opmerkelijks, nl een ronde grafkamer. De rode granieten sarcofaag staat er, maar de mummie is in het museum van Caïro.
Het graf van Ramses II is prachtig verlicht, met mooie muurschilderingen, zeer groot en diep uitgehouwen.
Het graf van Ramses III toont scènes uit het dagelijkse leven, is slechts gedeeltelijk verlicht en een helft is ingestort
hieronder enkele beelden van de vallei der koningen + muurschildering graftombe Toetanchamon
In de buurt van Esna moesten we wachten aan de sluizen. Plots was het alsof we werden "overvallen " door een aantal kleine bootjes. Dit bleken verkopers te zijn.
Moet je je voorstellen dat we zo'n 15 meter boven het wateroppervlak zijn. De egyptenaren lieten vanuit hun bootjes de koopwaren zien. ( handdoeken, tafellakens, kleren enz...)
Wanneer ze merkten dat er boven op het dek interesse was gooiden ze vakkundig het product in de handen van de geïnteresseerde persoon. En .... dan begon het bieden . Lawaai genoeg.... schreeuwende verkopers, schorre bieders, passerende boten ....
Wanneer men tot een akkoord kwam gooide de handelaar een volgende pakje omhoog (met een kledingstuk bijvoorbeeld) De gelukkige bieder stak daarin het overeengekomen bedrag en ..... wierp dat zakje naar beneden.
Je kan al raden hoeveel zakjes in de Nijl terecht kwamen....
Aanvulling 6/Toetanchamon detail;zuid en noordwand
2 voorbeelden om aan te tonen dat er achter elk symbool of afbeelding een verhaal/godsdienst schuilt
Deel van de zuidwand waarop Toetanchamon wordt bijgestaan door enkele goden uit het Westen. Rechts de godin Hathor, zij begroet de doden als ze in de dodenwereld aankomen. Links is Anoebis de god van het mummificeren.
Deel van de noordwand waarop Toetanchamon staat afgebeeld met de godin Noet, de godin van de hemel. Zij begroet de doden als eerste op hun reis naar de onderwereld. Noet verricht 'nini', d.w.z. de handen met water besprenkelend bij wijze van begroeting, en ze heeft in beide handen het hiëroglief van 'water' in haar handen. klik op de foto
Aanvulling deel 7/Toetanchamon Nog enkele foto\\\'s uit de oude doos: ontdekken van het graf van Toetanchaman
1. Zo zag de toegang er uit - alles dicht
2.de eerste 12 trappen zijn uitgegraven 3. de opening van het graf 4. Carter en Carnavon voor het graf klik op de afbeelding om een groter beeld te bekomen Plaatje 1 - openen van de toegang 2 - openen van het schrijn door Carter 3 - Carter bij Toetanchamon
aanvulling deel 8/Toetanchamon - Een overzicht van het graf - stap voor stap - deur per deur
Links een afbeelding van het graf van Toetanchamon VK 62 (Vallei der Koningen), dan de huidige toegang, nog een afbeelding van het graf en de wachters die men er vond. Klik op de afbeelding voor een grotere foto
De treden (1) leiden naar een deur (2) waarvoor wachtposten stonden. Nadat de deur was opengebroken kwam men in een 7 meter lange gang (3) met vaten, schalen en kokers.
Een 2e verzegelde deur (4) werd opengebroken en men zag een grote kamer (5) met allerlei voorwerpen en overal goud! Het bleek om ca. 650 voorwerpen te gaan. Standbeelden van mensen, goden en dieren, bedden,stoelen, kasten, zetels en vazen.
Nadat de voorwerpen waren verwijderd ontdekte men een nieuwe verzegelde deur (6) , die werd opengemaakt. Men kwam dan in een kamer met schatten die herinnerden aan de kinderjaren van de farao.
In deze kamer bevond zich weer een deur (7) die toegang gaf tot de grafkamer van Toetanchamon (8). Naast de grafkamer bevond zich nog een schatkamer (9) met enorme rijkdommen.
Dit is het verslag van co-auteur Juul over de eerste dag van de reis. Het zal aangevuld worden met berichten die reeds eerder werden geplaatst
Gij moogt vertellen wat gij wilt, een vliegreis is steeds een vliegreis. Al zijn er de laatste tijd wel wat méér controles en veiligheids-checks, het komt erop aan van op tijd te zijn, uw tickets in te ruilen tegen een boarding-pass, bagage kwijt te raken, en dan te gaan rondneuzen in de ene of andere zogenaamde goedkope winkel.
Eens aan boord de oh zoveelste herhaling van de veiligheidsvoorschriften voor noodlanding op land of in zee waar niemand naar luistert, en dan komt de take-off om het in vliegjargon te zeggen.
De vlucht wordt verdeeld in drinken, eten, verkoop van (wéér ) goedkope zaken, en dan begint de afdaling. En begin je het verschil te merken.
Het schijnt dat de méést spectaculaire landing die in Hongkong is, omdat je daar tussen de wolkenkrabbers vliegt, en de mensen, bij wijze van spreken , in hun bad ziet zitten.
Een avondlanding in Luxor is natuurlijk wat anders. Je ziet de huizen niet, maar wel de verlichting van de straten, en je hebt de indruk dat je boven wijken vliegt met villas van welstellende Egyptenaren, omdat alles er zo mooi geordend uit ziet.
Ook het vliegveld is ordelijk en proper, er lopen hoofdzakelijk westers geklede mensen rond, en je wordt niet direct in een oosters bad gedompeld zoals in andere luchthavens.
Eens buiten is het natuurlijk gans anders. Een verwittigd man ( of vrouw ) is er twee waard, dus we houden onze bagage krampachtig vast, anders sleept een kruier ze uit je hand, en je krijgt ze maar terug tegen betaling van een bakshish , ofte fooi waarvan verteld wordt dat de kruier die zelf bepaalt, en daar komt geen marchanderen aan te pas. Betalen of géén valies.
De bus staat op ons te wachten, we rijden door véél verlichte straten met véel volk op straat, want er wordt feest gevierd met optochten, eten en drinken, daar horen we wel méér over.
De aanlegkade waar wij voor vijf jaar aanlegden is verlaten, want het gemeentebestuur en de dienst voor monumentenzorg wil de cruiseschepen uit het stadscentrum houden, want die moeten hun motoren of generatoren 24 uur per dag laten draaien om stroom te leveren voor de kajuiten, de keukens en de rest.
We zijn moe, krijgen een stevige maaltijd , laden de valiezen uit en gaan in de kooi.
Aanvulling op het verslag/ deel 1 van co-auteur Jules .De afreis 01.09.06
Wat een verschil met een drietal jaar geleden - Toen stond ik, net als vele anderen, met de boekentas in de hand, klaar om terug het nieuwe schooljaar aan te vatten ....
Nu sta ik hier samen met 78 enthousiaste 'blauwe vogels' om 12 uur gepakt en gezakt in te checken richting Luxor.
Iedereen was er klaar voor ! Hoewel sommigen nog de recente problemen tussen Libanon, de Palestijnen en Israel in het achterhoofd hadden....
Omstreeks 14u20 steeg ons vliegtuig "Tay / Tnt airways" op richting Egypte. Het zou een tocht worden van 3.700 km - met een gewicht van 64.000kg - tegen een gemiddelde van 850 km/uur , op 11.000 meter hoogte en in een buitentemperatuur van -46°C....
Na een geslaagde vlucht zette de kapitein het vliegtuig in Luxor aan de grond en werden we na het invullen van de gebruikelijke paperassen voor visum enz...overgeheveld naar de autobus die ons naar de boot " De M/S Nile Crown *****" bracht waar we na een korte receptie onze kajuit kregen toegewezen en klaar waren voor een verdiende nachtrust.
Op de kaart zie je de vliegroute. klik om de kaart te vergroten aub
Eerst beelden gegeven worden van alles wat er vanop de boot te zien was op en langs de Nijl + op de boot( dus niet al varende van stad tot stad - zou wat eentonig worden)
Zoals: * landschappen * het bovendek * mensen langs de Nijl * een speciale boeiende verkoopstechniek * de egyptische avond op de boot
Vervolgens volgt een bespreking per bezochte stad ( tempels, piramides, sfinx, de achterbuurten, koetsentocht, feloektocht.... enz)
Tenslotte komt het verblijf tijdens 2e week) - rust in Hurghada Hilton Long Beach Resort ***** " aan bod
( 500 trappen/dag gaven mij geen echte rust - het was wel een goed-doener voor mijn been/voet-spieren)
We zijn terug in België ! De Nijlcruise was gewoon ' Prachtig' We hebben een 300 foto's gemaakt waarvan we een groot deel op deze blog zullen zetten. Eerst nog wat voorbereidend werk - foto's verkleinen, bewerken enz... Verder wacht ik nog op de verslagen van Juul, een medereiziger.
Zodra alles ok is beginnen we met er elke dag een aantal foto's + tekst op te zetten
Cairo: In het Egyptisch museum mag je niet meer fotograferen. Net als in de Vallei van de Koningen
. Ook niet meer met het betalen van een toeslag.
Wat helaas nog wel gebeurd is dat de mannetjes die bij de Vallei van de Koningen de tombes bewaken, je een fooitje vragen en dat je daarvoor dan wel mag fotograferen.
Het is schadelijk voor de versieringen. Dit is één van de redenen, waarom er een aantal graven al gesloten is en een ander aantal bij toerbeurt gesloten zijn.
De tempels (dus waar je in de buitenlucht bent) mag je nog wel fotograferen en dat zonder toeslag. Uitzondering hierop is Abu Simbel, omdat je hier toch ook weer naar binnen moet, dus ook daar geldt: niet fotograferen.
Mocht je het toch doen, of ergens fotograferen waar het wel mag, maar zonder flits en je flitst per ongeluk toch, dan loop je de kans dat je niet alleen je fototoestel af moet geven (kun je later weer ophalen), maar dat ze ook nog eens je rolletje uit je toestel trekken (en dan heb je dus helemaal geen foto´s meer, ook niet van daarvoor). En dat zou zonde zijn toch!
Je kunt trouwens overal mooie kaarten kopen en vooral van de graven en van de schatten van Tut-Anch-Amun zijn die vaak mooier dan je eigen fotos i.v.m. het moeilijke belichten.
Het islamitisch jaar is 11 dagen korter dan het onze. De Libische jaartelling begint met het jaar waarin Mohammed stierf: 632 na onze tijdrekening. Elders is dit zijn geboortejaar: 570 na onze tijdrekening
Afdingen is een spel, en indien het inderdaad respectvol gespeeld wordt is het nog een ontzettend leuk spel ook.
-Tip 1: Informeer eerst eens bij diverse winkeltjes wat zoal de vraagprijs is voor het artikel waar jij belangstelling voor hebt. Zo krijg je enig inzicht in de vraagprijzen.
-Tip 2: Neem de tijd.
Dat doet de verkoper en dat doe jij dus ook. Indien je gehaast bent zul je nooit tot een goede prijs komen. Ga er rustig bij zitten, neem de thee die men je aanbiedt (dat verplicht niet tot een koop overigens) en praat over koetjes en kalfjes.
De Egyptenaar zal je altijd vragen waar je vandaan komt, en in welke accommodatie je verblijft en hoe Egypte je bevalt. Uiteraard kent de verkoper ook wel iemand die in NL of Belgie heeft gewerkt of familie die er woont. Misschien is hij er zelfs zelf wel geweest.
Pas na een tijdje zal de verkoper gaan praten over het artikel waar je belangstelling voor hebt. Begin nooit direct over de prijs, dat is in de ogen van de verkoper bijzonder onbeschoft.
-Tip 3: Gebruik humor.
De verkoper neemt jou natuurlijk in de maling met zijn belachelijk hoge vraagprijs. Jij gebruikt jouw humor om te laten merken dat je het spel doorziet.
Zo blijf je respectvol naar de verkoper, maar laat je tevens blijken dat je niet op je achterhoofd gevallen bent.
-Tip 4: Het bieden.
Hou altijd in je achterhoofd wat je zélf over hebt voor het product waar je belangstelling voor hebt.
Zorg dat je uiteindelijk nooit uitkomt boven 50% van de vraagprijs.
Je eerste bod ligt op zo'n 20% van wat de verkoper je vraagt.
Uiteraard komt de verkoper in verzet tegen jouw bod: goede kwaliteit, veel werk om het product te maken, etc., etc. Maak hem duidelijk dat zijn vraagprijs veel te hoog is.
Indien de verkoper zelf niet naar beneden gaat met zijn prijs doe jij er een klein bedrag bovenop: je gaat b.v. naar 25% van de vraagprijs.
Hiermee laat je zien dat er met jou ook te onderhandelen valt over de prijs.
De volgende zet is dan weer voor de verkoper.
-En zo gaat het proces verder: jij biedt wat meer, de verkoper haalt er wat af. En uiteindelijk kom je tot een acceptabele prijs voor zowel de verkoper als jezelf. Een eindbedrag van 50% van de vraagprijs is nog aan de hoge kant, maar als je dat er voor over hebt is het prima. Het is tenslotte geven en nemen.
-Tip 5: Overbluf de verkoper. Zeg rustig dat je het bij zijn concurrent al voor een veel lager vraagprijs hebt gezien terwijl je met die andere verkoper nog niet eens aan het onderhandelen was geslagen. Geef ook duidelijk aan: "take it or leave it". Daarmee bedoel je: ik heb belangstelling voor je artikel, maar niet voor elke prijs.
Ga je niet akkoord met mijn aanbod: jammer voor jou (= de verkoper), maar dan ga ik wel naar iemand anders.
-Tip 6: Praat over de prijs in LE (Egyptische ponden). Voor ons is het omrekenen niet zo'n probleem, voor veel Egyptenaren vaak wel. Ook een vorm van respect dus.
Egyptenaren zullen erg enthousiast reageren als u een gebrekkig woordje Arabisch tegen hun kan praten
De hoofdtaal is het Egyptisch-Arabisch en is eigenlijk een dialect van het officiële Arabisch. Egyptenaren zullen erg enthousiast reageren als u een gebrekkig woordje Arabisch tegen hun kan praten.
Sommige begroetingen of andere woorden spreek je anders uit tegen een man anders dan tegen een vrouw.
halloas-salamu aleikum (tegen moslims)
welkomahlan wa-sahlan
dagmaa salaama
a.u.b.min fadlak (tegen een man) En min fadlik (tegen een vrouw)
Dit houdt in dat overheidsinstanties, kantoren, banken, postkantoren e.d. gesloten zijn, maar veel toeristische winkeltjes zijn over het algemeen wel geopend.
Gedurende de Ramadan (Islamitische vastenmaand) zijn er aangepaste openingstijden en beperkte activiteiten.
'Ear Planes" verlichten ongemak van de oren tijdens stijgen en landen
- Ear Planes" verlichten ongemak van de oren tijdens stijgen en landen en reduceren scherpe geluiden.
-Weinig beenruimte, vliegangst en luchtziekte kunnen een vliegreis onaangenaam maken, maar ook de luchtdruk kan u parten spelen. Oorpijn en hoofdpijn zijn vaak het gevolg.
- Ear Planes" zijn drukregulerende oorpluggen, gemaakt van zachte siliconen. Een poreus keramisch filtertje zorgt ervoor dat de druk geleidelijk aan het oor binnen kan komen (normaal gebeurt dit in één keer, dit voelt alsof de oren dichtklappen). Het oor is hierdoor in staat zich aan te passen aan deze nieuwe luchtdruk en kan de verandering goed opvangen.
-De Ear Planes dienen 1 uur voor de landing ingebracht te worden. Indien u ook last heeft van het stijgen kunt u de Ear Planes inbrengen wanneer u plaatsneemt in het vliegtuig. De Ear Planes kunnen verwijderd worden wanneer het vliegtuig de maximale hoogte heeft bereikt.
-Met de Ear Planes verminderen geluid met 20 decibel, dit betekent dat u uw medepassagiers, de stewardessen en meldingen uit de cockpit gewoon kunt blijven horen.
-Verminderen ongemak bij stijgen / landen
-Reduceren geluid met 20 decibel
-Ook toepasbaar bij auto-, trein-, en busreizen, motorrijden en bergritten
-Aanbevolen door artsen
-Wanneer u de Earplanes na gebruik zorgvuldig bewaard in het meegeleverde doosje, kunt u deze meerdere malen gebruiken.
Een absolute droom van heel veel mensen is het zwemmen met dolfijnen. Dit kan heel mooi in een aquarium op Curacao, maar u heeft ook kans ze in de Rode Zee te ontmoeten.
Er zijn heel veel mensen die tijdens een snorkeltrip vanaf de boot dolfijnen zien. Er wordt dan meteen getoeterd en op de vingers gefloten om de dolfijnen te lokken. Dit is een hele belevenis wanneer u dit een keer meemaakt.
De kans dat u dolfijnen tegen komt wanneer u vanaf de kant gaat snorkelen is heel erg klein. Ze zitten toch vaak wat meer op open zee in de buurt van een rif.
Er worden excursies aangeboden waar u met dolfijnen kunt zwemmen. Hierbij bent u absoluut niet verzekerd van het ook daadwerkelijk zien van deze schitterende dieren. Deze excursies zijn vaak extreem duur (minimaal 75 euro) zonder enige garantie.
Uiteindelijk komt het allemaal op geluk aan, maar wat zult u een ervaring rijker zijn wanneer u met ze heeft gezwommen of gedoken!
Nog enkele afbeeldingen van de onlangs gevonden grafkelder
In het graf, dat slechts vijf kilometer van het graf van farao Toetanchamon verwijderd ligt, werden waarschijnlijk hoge ambtenaren uit de 18de dynastie (1539-1292 v. Chr.) bijgezet.
De sarcofagen zijn versierd met kleurrijke dodenmaskers die deels zeer goed bewaard zijn gebleven.
Naast de stenen doodkisten lagen twintig grote aarden kommen.
Graf met vijf mummies ontdekt in het Dal van de Koningen
Volgens de Krant HLN.Graf met vijf mummies ontdekt in het Dal van de Koningen
In het Dal van de Koningen in het Egyptische Luxor is voor het eerst sedert 1922 (toen Howard Carter het graf van Toetanchamon opende) een graf uit de tijd van de farao's ontdekt. De dienst voor oudheden in Kaïro deelde woensdag mee dat er vijf sarcofagen met mummies, evenals keramiek gevonden is.
Toetanchamon In het graf, dat slechts vijf kilometer van het graf van farao Toetanchamon verwijderd ligt, werden waarschijnlijk hoge ambtenaren uit de 18de dynastie (1539-1292 v. Chr.) bijgezet. De sarcofagen zijn versierd met kleurrijke dodenmaskers die deels zeer goed bewaard zijn gebleven. Naast de stenen doodkisten lagen twintig grote aarden kommen.
Moeilijk bereikbaar De schacht die naar het graf leidt, was al geruime tijd geleden ontdekt. Omdat de kamer echter moeilijk bereikbaar was, hadden de onderzoekers zowel speciaal gereedschap als veel tijd nodig om de kamer binnen te dringen.
De opgraving werd geleid door archeologen van de Amerikaanse universiteit van Memphis, Tennessee.
De volgende dingen zijn de toeristische trekpleisters van Egypte:
rondreizen op kamelen in de woestijnen
tempels
de Gizeh: de 3 beroemde piramides van Gizeh vormen samen met de grote sfinx één van de zeven wereldwonderen.
Abu Simbel: twee rotstempels zijn één van de meest indrukwekkende monumenten
Aswan: in de Oudheid de poort van Afrika. Nu geliefd voor de watervallen en het fascinerende landschap ...
Aswan stuwdam: meest imposante bouwwerk in Egypte van de 20ste eeuw
Dendera: de tempel die gebouwd was voor de god van de liefde en de lust
Edfu: plaats waar de grootste tempel stond
Kom Ombo: een tempel die buiten de stad op een berg staat gewijd aan Sobek en de krokodillenkop en aan Horus met de sperwerkop.
Karnak en Luxor: plaatsen waar de bekendste tempelcomplexen zijn met zeer mooie faraonische monumenten van koningen en edelen, waardevolle kunstwerken en inscripties.
Memphis: de hoofdstad met de imposante sfinx en het liggende kalkstenen beeld van Ramses II.
Het land kent een éénkamerparlement met 454 leden (444 elke 5 jaar gekozen, 10 door de president benoemd) en daarnaast een raadgevend orgaan met 210 leden (140 gekozen, 70 door de president benoemd).
De president werd tot 7 september 2005 elke 6 jaar door het parlement genomineerd en daarna in een referendum door het volk gekozen.
De president heeft aanzienlijke macht en hij kiest zelf de regering en de opvulling van diverse hoge posten.
President: Hosni Moebarak (sinds 1981)
Premier: Ahmed Mazif (sinds 9 juli 2004)
Minister van Buitenlandse Zaken: Ahmed Maher (sinds mei 2001)
Het belangrijkste bewoonde deel wordt gevormd door de oevers en de delta van de rivier de Nijl.
Dit gebied is zeer dichtbevolkt.
Grote delen van het land behoren tot de Saharawoestijn en zijn zeer dunbevolkt, maar nemen wel maar liefst 96 % van het Egyptische land in beslag.
In het westen liggen echter een aantal oases.
In totaal bedraagt de oppervlakte van Egypte 1.001.450 km².
De hoofdstad is Caïro (القاهرة - stad 6.801.000, agglomeratie ca. 15 miljoen inwoners). Het is tevens de grootste stad van Afrika.
Andere steden:
Alexandrië(3.339.100), Gizeh (2.221.900), Port Saïd (472.300), Suez (417.500), Luxor (360.500), Assioet (343.500), Assoean, Hurghada, Kom Ombo, Port Safaga, Port Saïd, Sharm el Sheikh, Zagazig.
Inwoneraantallen zijn tellingen van 1996, behalve voor Caïro (schatting 2001).
Het lijkt me leuk om een bericht te maken van gezichten die je overal tegenkomt in de Luxor Tempel en die al zo'n 3400 jaar de wereld voorbij hebben zien gaan !!
Buikdansen als een feestelijke activiteit bij bruiloften en feesten
Buikdansen als een feestelijke activiteit bij bruiloften en feesten
In het Egypte in de tijd van Grieks-Romeinse overheersing kon een eerbare Egyptische vrouw in het openbaar dansen tijdens religieuze feesten.
Bijvoorbeeld, gedurende het festival ter ere van de kat godin Bastet.Hathor en Bastet hadden een belangrijke rol als vruchtbaarheidsgodin. Het is waarschijnlijk tijdens religieuze feesten het latere gebruik ontstaan om een buikdanseres tijdens bruiloften en feesten te laten optreden.
Deze traditie leeft nog steeds in landen van Noord Afrika, in Egypte in bijzonder.
Heel lang geleden vereerden mensen meerdere godinnen en goden. De priesteressen waren een medium tussen de mensen en de goden/godinnen. Buikdansen was een tempeldans. De priesteressen dansten zichzelf in trance en openden zichzelf als communicatie kanaal. De mensen konden verzoeken doen aan de godin van de vruchtbaarheid of haar bedanken.
In die tijd was het geloof in de reïncarnatie heel sterk. Dat hield in dat het bij het bedrijven van het geslachtgemeenschap zich een kanaal opende bij de vrouw waardoor een kind vanuit de hemel kon reïncarneren. Door het nabootsten van de bewegingen van de geslachtsdaad en door zich in de trance te dansen, geloofden de priesteressen dat ze op deze manier zwanger konden worden.
In het buikdansen zien we de bewegingen die te maken hebben met bevallen. Vrouwen hielpen elkaar tijdens de bevalling door in een kring om de barende vrouw heen te staan en de bewegingen mee te maken.
Op deze manier ontstond een gezamenlijke dans. Dit zijn de basisoorsprongen van het buikdansen.
Pas later heeft buikdansen een ruime culturele en kunstzinnige context gekregen.
Het buikdansen kan echter niet als geheel begrepen wordenzonder de basis oorsprongen van deze dans te begrijpen.
Oriëntaalse dans (in het Westen beter bekend onder de naambuikdansen) is waarschijnlijk de oudste dansvorm ter wereld. Buikdansen heeft culturele wortels in Azië, Afrika en Midden-Oosten. Daarnaast is het buikdansen sterk verbonden met vruchtbaarheid, sensualiteit en geboorte. Deze dans is zo oud als de mens zelf maar heeft later zijn culturele context gekregen, in de oude tijden in de vorm van een tempel en ritueel dans. Later heeft deze dans een belangrijke functie gekregen in de volkscultuur als een uiting van vreugde bij bruiloften en feesten.
In de moderne tijd kennen webuikdans als entertainment in de nacht clubs en restaurants.
Tegenwoordig heeft de Oriëntaalse dans in de westerse wereld status van het theater kunstvorm. Daarnaast zijn veel artiesten en musici steeds bezig om het niveau van de dans te verhogen en te professionaliseren
Meng het amandelpoeder met de poedersuiker en precies zoveel oranjebloesemwater dat een dikke puree ontstaat. Leg de halve walnoten twee aan twee tegen elkaar, met wat amandelpuree ertussen. Leg de walnoten op een rooster dat u boven een bakplaat plaatst. Laat de kristalsuiker in een pannetje met dikke bodem karameliseren tot hij lichtbruin kleurt. Schenk de karamel uit over de walnoten, zodat ze goed bedekt zijn. Laat de karamel opstijven. De karamel houdt de walnoothelften stevig bij elkaar. (Voor 15 stuks.)
Maak de vis goed schoon. Pel de knoflook en hak ze fijn. Wrijf de vis goed in met zout, peper en olijfolie. Kerf de vis enkele malen in met een scherp mes zodat de kruiderij goed kan intrekken. Snijd 1 citroen in schijfjes, schik ze op de vis en verpak deze in aluminiumfolie. Bak de vis circa 10 minuten in een op 180 ºC voorverwarmde oven, tot het vel gemakkelijk loslaat. Haal de vis uit de oven, ontvel hem voorzichtig en fileer hem maar bewaar kop en staart. Schik de filets tussen kop en staart op een schaal en decoreer rijkelijk met schijfjes citroen, geroosterd pijnboompitten of amandelsnippers, plakjes olijf, reepjes paprika, takjes verse koriander en dergelijke.
Saus:
Ontvlies de noten (week amandelen 5 minuten in kokend water en druk ze uit hun vliesjes; of rooster hazelnoten in een lauwe oven en wrijf de vliesjes eraf). Maal de noten of pijnboompitten fijn in een keukenmachine en pureer ze samen met het brood, de knoflook, ½ theelepel zout, het sap van de resterende citroen, kookvocht van de vis en nog 1½ dl water tot het een vrij gladde saus is. Voeg zo nodig wat extra water toe, zodat de saus wat dunner wordt. Maak de saus op smaak af en serveer hem in een kom bij de vis. (Voor 6 personen.)
Om uit te proberen .... Hama Mahshi. (Gevulde duif uit Egypte).
* 4 duiven of piepkuikens,
* 6 dl. kippen- of groentebouillon,
* 1 middelgrote ui,
* 4 eetl.bulghur,
* 2 eetl. kippenlevers,
* versgemalen zwarte peper,
* 1 eetl. peterselie,
* zeezout,
* 1 theel. gedroogde munt,
* 3 eetl. boter.
Pel de ui en snijd hem fijn. Hak de kippenlevers fijn. Was de peterselie en hak hem fijn. Laat een eetlepel boter smelten in een grote pan en bak hierein de ui en kippenlevers tot de ui gaar is. Voeg de bulghur, peterselie, munt en de helft van de bouillon toe. Breng dit aan de kook en laat het 10 - 15 minuten zachtjes sudderen, tot de bulghur gaar is en bijna al het vocht heeft opgenomen. Voeg zout en peper naar smaak toe. Vul de 4 vogels met het bulghurmengsel. Schik ze in een gietijzeren pan waar ze precies in passen en schenk de resterende bouillon erbij. Plaats de afgedekte pan 1¼ - 2½ uur in een op 160 ºC voorverwarmde oven, of tot de vogels goed gaar zijn. Serveer ze met de saus, brood en een koud groentegerecht. (Voor 4 personen).
Winkelen en eten .... als het kan ff egyptisch ....???
Winkels & Restaurants:
Een leuke plaats om te winkelen is de bazaar (markt), die in elke Egyptisch stad of dorp te vinden is. Het is de gewoonte om af te dingen, dus laat uw zakelijk karakter eens op de proef stellen door een gewiekste Egyptische handelaar! Typische souvenirs zijn waterpijpen, kameelzadels, aardewerk en gesteente, backgammon- borden en met parelmoer (let op nep!) ingelegde doosjes.
Goud en zilver is een stuk goedkoper dan bij ons.
In uw hotel zijn de maaltijden aangepast aan Europese maatstaven. Mocht u een keer typisch Egyptische gerechten willen proberen, dan volgen hier onze suggesties:
Mezze (een verzameling overheerlijke voorgerechtjes, geserveerd met pita-brood)
Volgens de Krant HLN.Graf met vijf mummies ontdekt in het Dal van de Koningen
februari 2006
In het Dal van de Koningen in het Egyptische Luxor is voor het eerst sedert 1922 (toen Howard Carter het graf van Toetanchamon opende) een graf uit de tijd van de farao's ontdekt. De dienst voor oudheden in Kaïro deelde woensdag mee dat er vijf sarcofagen met mummies, evenals keramiek gevonden is.
In het graf, dat vijf kilometer van het graf van farao Toetanchamon verwijderd ligt, werden hoge ambtenaren uit de 18de dynastie (1539-1292 v. Chr.) bijgezet.
De sarcofagen zijn versierd met kleurrijke dodenmaskers die deels zeer goed bewaard zijn gebleven. Naast de stenen doodkisten lagen twintig grote aarden kommen.
De schacht die naar het graf leidt, was al geruime tijd geleden ontdekt. Omdat de kamer echter moeilijk bereikbaar was, hadden de onderzoekers zowel speciaal gereedschap als veel tijd nodig om de kamer binnen te dringen.
De opgraving werd geleid door archeologen van de Amerikaanse universiteit van Memphis, Tennessee.
Zonsondergang even tussen 17.30 & 18 u. De avond valt daar wel vlug hoor! En ook dit is - gezien vanaf de Nijl - prachtig te noemen. Daarna is het aan te raden om een trui boven te halen. Het verschil in temperatuur is direct voelbaar. Als je dan voorbij een tempel loopt, straalt de warmte uit de stenen.
De netheid is op sommige plaatsen zeer goed maar op andere plaatsen ... maar kom, we zijn in Egypte als toerist en niet als afgevaardigde van de milieubescherming hé.
De rijweg is proper te noemen afgezien van hier en daar veel zand op de baan. Maar ja we zitten in een land waar zand de overhand heeft.
Veiligheid is een prioriteit in Egypte. De regering daar begrijpt wat de term "meer blauw op straat" inhoudt (da's wat anders dan wat ze in België verstaan onder deze term). 't Is wel in zwarte uniformen maar het wordt toch uitgevoerd. Mens wat een aanwezigheid van politie, toerismepolitie en leger! Naar het schijnt heeft dit alles te maken met de aanslag van 1997 op een bus toeristen. In Egypte is er een dienstplicht van 2 jaar in het leger of 3 jaar bij de toerismepolitie. Vandaar dat ze zoveel mensen kunnen inzetten. Kortom het geeft een "geweldig" veilig gevoel om in Egypte te zijn.
23.06.06 Een student uit Groningen is tijdens een studiereis in Egypte per ongeluk op een nog onbekende graftombe gestuit.
De student, Jeroen van Rooij, deed de vondst toen hij met drie anderen tijdens een tocht door de woestijn een stop maakte aan de voet van een kleine heuvel. Toen Van Rooij de heuvel opliep, vond hij bovenop vier diepe kuilen. Eén van die kuilen bleek uit te komen in een grote graftombe.
Van Rooij en zijn gezelschap zijn onder begeleiding van ingeschakelde Egyptische autoriteiten de graftombe ingegaan. De tombe bleek te bestaan uit acht kamers, waarvan twee grote. Waardevolle relikwieën werden er niet gevonden.
De tombe is wellicht van een vermogend Egyptenaar uit de tijd van de 18de dynastie, rond 1400 voor Christus. De grafkamers zijn waarschijnlijk tijdens de economische crisis in de 21ste dynastie al leeggeroofd. Van Rooij beschrijft de vondst als een 'bizarre, maar geweldige ervaring'.
Dag 1/ 01.09.06 Vertrek vanuit Brussel naar Luxor Transfer naar cruiseboot
Dag 2 Luxor - Esna - Edfoe Ontdekken van deze sites
Dag 3 Edfoe - Kom Ombo - Aswan bezoek aan tempels enz...
Dag 4 Aswan Bezoek tempels Kom Ombo Ontdekken eilandjes rondom Aswan met Feluka ( typisch zeilbootje)
Dag 5 Aswan - Luxor Bezoek tempels van Abou Simbel Afvaart naar Luxor
Dag 6 Terugvaart naar Luxor en volledige dag ontspannen en genieten van de faciliteiten aan boord
Dag 7 Luxor Vrije dag - bezoek historische monumenten
Dag 8 tot dag 15 Luxor - Hurghada Einde nijlcruise en transfer naar de Hilton van Hurghada Verblijf van 7 nachten op basis van "all-inclusive" + dagexurcie Cairo inbegrepen met bezoek aan piramides, de sphynx en het egyptisch museum
Egypte wil gouden mummiemasker terug van museum VS
Egypte wil gouden mummiemasker terug van museum VS
23 februari 2006
CAIRO (ANP) - Egypte wil dat een museum in de Amerikaanse staat Missouri het gouden mummiemasker van de farao Ka-Nefer-Nefer teruggeeft.
Het masker werd ontdekt door een Egyptoloog die onlangs een bezoek bracht aan het Art Museum in Saint Louis.
De Hoge Raad voor Oudheden van Egypte heeft justitie gevraagd de zaak aanhangig te maken bij de Amerikaanse autoriteiten. Het masker hoort eigenlijk thuis in de opslag van het Egyptisch Museum in Caïro.
De secretaris-generaal van de raad zei dat het masker in 1952 was ontdekt door een Egyptische archeoloog en dat het in 1959 was opgeslagen in een ruimte van het museum in Caïro. Hoe het daaruit is verdwenen, is niet duidelijk.
Het Art Museum kocht het masker in 1998 voor een half miljoen dollar van een antiekhandel van twee Libanese broers.
Vondst 23 mei 2006 Romeinse stad gevonden in Egypte ( wat we hopen te zien)
Romeinse stad gevonden in Egypte
23 mei 2006
De Egyptische Oudheidkundige Dienst heeft bekend gemaakt dat er resten van een Romeinse stad zijn gevonden. Door de zeespiegelstijging ligt de stad nu onder water. De locatie van deze stad is 35 kilometer oostelijk van Suez, aan -of liever: in- de Middellandse Zee.
Waarschijnlijk gaat er wel een opgraving plaatsvinden. Voor Egypte, dat een lange traditie heeft in opgravingen in de woestijn, is het wel bijzonder dat er nu een onderwateropgraving gaat plaatsvinden.
Een vooronderzoek heeft al plaatsgevonden en daarbij zijn de resten van gebouwen, baden, de ruïnes van een legerkamp, munten, bronzen voorwerpen en aardewerk aangetroffen. Al deze objecten zijn uit de Romeinse tijd. In Egypte duurde de Romeinse Tijd van 30 BCE, toen keizer Augustus het land toevoegde aan het Romeinse Rijk, tot 337 n. Chr. toen de eerste Christelijke cultuur, de Koptische cultuur, de overhand kreeg.
Ooit, in de Romeinse tijd, moet deze stad deel van de zuidoostgrens van het Romeinse Rijk zijn geweest. De nabijheid van een Romeins legerkamp geeft ook al aan dat het hier om een grensgebied gaat.
Vergelijk het maar met de limes, de Romeinse noordgrens.
Ook hier lagen Romeinse forten die de grens bewaakten en gaandeweg kwamen er steden voor de veteranen, die vaak twintig jaar of langer gediend hadden.
Vaak waren zij getrouwd met inheemse vrouwen en hun hele sociale leven was hier. De veteranen bleven en vestigden zich in de door de Romeinse overheid gestichte kolonies. Onder meer Nijmegen, Xanten en Keulen zijn op die manier ontstaan. In Egypte is waarschijnlijk hetzelfde aan de hand geweest.
Hier in Europa was de Rijn tamelijk nauwkeurig de grens van het Romeinse Rijk, al was zelfs maar relatief. Aan de zuidzijde van het Imperium Romanum liggen allemaal woestijnen. Ook die vormden een natuurlijke grens, maar waar ligt de grens precies in een woestijn met alleen hier en daar een fort of een stad? De Romeinen claimden de Sinaïwoestijn en de Negebwoestijn, maar de steden en de forten bleven op veilige locaties aan wegen, rivieren en de zee.
Zo bewaakte de nieuwe gevonden stad waarschijnlijk de doorgaande weg van Egypte naar Palestina, een ruig gebied dat niet altijd even veilig was.
Eén van de prioriteiten van de archeologen is om erachter te komen wat de naam is geweest van deze Romeinse stad, zodat er ook via die weg meer bekend wordt over de geschiedenis ervan.
Vondst 30 januari 2006 Standbeeld van Egyptische koningin ontdekt ( wat we hopen te zien)
Standbeeld van Egyptische koningin ontdekt
30 januari 2006
In Egypte is een beeld ontdekt van de mogelijke moeder van Toetanchamon. Het bijna 3400 jaar oude beeld werd eerder deze maand opgegraven in het Egyptische Luxor door een archeologisch team van de Amerikaanse Johns Hopkins University.
Vrouw van machtige farao Het manshoge beeld werd ontdekt door het schoonmaken van een platform van de tempel van de God Mut in Luxor, een bouwwerk dat uit circa 700 voor Christus dateert. Het veel oudere beeld lag met de voorzijde naar beneden en is mogelijk als een soort fundering gebruikt, zo vermoedt Betsy Bryan van het onderzoeksteam.
Aan de hand van inscripties op de kroon leidt Bryan af dat het beeld een koningin voorstelt van Amenhotep III, een machtige farao die van 1390 tot 1352 BCE regeerde. Mogelijk gaat het om Teye, een burgervrouw waar Amenhotep III tegen de traditie in mee trouwde.
Tijdens haar leven genoot ze veel meer respect dan de manier waarop haar standbeeld later behandeld zou worden. Ze was de eerste koningin die in officiële documenten werd genoemd naast de naam van haar man.
Uit haar huwelijk met Amenhotep III werd hun zoon Amenhotep IV geboren, de latere farao Achnaton of Echnaton. Mogelijk was zij ook de moeder van Toetanchamon, al bestaat daar geen zekerheid over.
Nader onderzoek Ook is het nog niet helemaal zeker of het standbeeld Teye weergeeft. "Uit de inscripties blijkt dat het beeld uit de late regeerperiode van het 38-jarige bewind van Amenhotep III is vervaardigd," aldus Bryan.
"Daardoor is het ook mogelijk dat het van een andere koningin van de farao is. Amenhotep III trouwde op latere leeftijd ook met zijn dochter, princes Sit-Amun. Zij werd de eerste koninklijke vrouw toen Teye op leeftijd kwam. Het standbeeld kan dus ook koningin Sit-Amun verbeelden. We hopen door nader onderzoek van dit zeer gedetailleerde beeld later meer informatie over deze vondst te vertrekken."
Vondst 22 april 2006 Eeuwenoude gouden cartouches opgegraven (wat we hopen te zien)
Eeuwenoude gouden cartouches opgegraven
22 april 2006
In Egypte zijn gouden cartouches opgegraven waarop de namen van Hatsepsut en Toetmoses III staan.
De ontdekking van de cartouches, die ongeveer 3400 jaar oud zijn, werpen nieuw licht op de relatie tussen deze twee oude Egyptische leiders, dat zei het Egyptisch Department voor Oudheden vrijdag.
Een team van Franse en Egyptische archeologen hebben twee sets met 9 massief gouden cartouches die de naam van Toetmoses III dragen gevonden vlakbij de tempel van de farao's stiefmoeder Koningin Hatsepsut in Luxor, ongeveer 700 km van Cairo. Toetmoses was farao van Egypte van 1479 tot 1425 BCE.
"Deze cartouches, die de namen van zowel Hatsepsut als Toetmoses III dragen zijn gevonden bij Hatsepsut's obelisk, wat bewijst dat de obelisk is opgericht bij beide leiders", zei Zahi Hawass, secretaris generaal van de Supreme Council of Antiquities in Egypte.
Van Toetmoses III, de stiefzoon van Hatsepsut en mede-farao na de dood van zijn vader Toetmoses II in 1479 BCE, werd altijd gedacht dat hij op gespannen voet leefde met zijn stiefmoeder. Toetmoses III was een kind toen zijn vader stierf en de regering van het land werd in eerste instantie in de handen van Hatsepsut gelegd.
Tot de laatste ontdekking gingen Egyptologen er vanuit dat Toetmoses Hatsepsut's beelden uit jaloezie had vernietigd na haar dood in 1458 BCE, in het bijzonder die in Hatsepsut's tempel in Deir al Bahary in het zuidelijk gelegen Luxor. "Deze vondst gaat in tegen de opvatting dat Toetmoses III Hatsepsut's obelisk probeerde te verbergen toen hij de macht van haar overnam en dat hij elk spoor van haar bestaan heeft proberen uit te wissen", zei Hawass.
De nieuwe vondsten zullen te zien zijn in het Luxor Museum
Vondst 3 april 2006 Sfinx krijgt facelift( wat we hopen te zien)
Sfinx krijgt facelift
3 april 2006
In Egypte zijn wetenschappers maandag gestart met de restauratie van de Sfinx van Gizeh. Het wereldberoemde monument, dat vlakbij de drie grote piramiden in Gizeh ligt, kampt met erosie en de gevolgen van verkeerd uitgevoerde restauraties in het verleden.
De herstelwerkzaamheden worden uitgevoerd door de Hoge Raad voor Antiquiteiten, waar egyptoloog Zahi Hawass de scepter zwaait. Hij meent dat het 57 meter lange, 6 meter brede en 20 meter hoge beeld de laatste decennia veel te lijden heeft gehad. Niet alleen door erosie als gevolg van regen en de striemende woestijnwind, maar vooral door verkeerd uitgevoerde restauraties in de jaren tachtig. "De sfinx is net als een echt mens, het moet ademen. Wanneer je cement op het kalkstenen lichaam aanbrengt zoals in de jaren tachtig is gebeurd, stopt de sfinx met ademen. Deze keer moeten we de sfinx op de juiste manier restaureren."
Naast verwijdering van cement, concentreren de werkzaamheden zich vooral op de borst en hals van het neusloze beeld, waar de erosie het hardste heeft toegeslagen.
In de steigers In de jaren negentig onderging het circa 4600 jaar oude monumentale Egyptische monument ook al een uitvoerige restauratie. De sfinx, die de Egyptische farao Khepren verbeeld als zonnegod met een hoofd van een mens en het lichaam van een leeuw, stond destijds zeven jaar in de steigers. In die periode werden meer dan 12.200 stenen van de kolos vervangen.
vondst 28 maart 2006 Raadsels opzienbarende vondst in Dal der Koningen ( wat we hopen te zien)
Raadsels opzienbarende vondst in Dal der Koningen
28 maart 2006
Een aanzienlijk aantal archeologen -meest oudgedienden- kroop zaterdag weer in de collegebanken van de Universiteit Leiden. Ze popelden om meer te horen over de recente ontdekking in het beroemde Dal der Koningen in Egypte. Is er meer dan Toetanchamon?
Archeologen stuiten begin januari bij toeval op een nog niet eerder ontdekte Egyptische tombe. Sinds de vondst van Toetanchamon in 1922 zijn er geen nieuwe graven meer ontdekt in het Dal der Koningen, in de buurt van de stad Luxor.
De onderzoekers zitten echter nog met belangrijke vragen: Waar was deze tombe bijvoorbeeld voor bedoeld? In eerste instantie denken de archeologen dat ze een grafkamer hebben ontdekt. Maar kruiken in de ruimte wijzen in de richting van een werkplaats voor balseming.
Doel van de opgravingen in het Dal der Koningen is het vrijmaken van de ingang van de tombe van Amenmesse, een van de minder invloedrijke farao's. De archeologen willen het honderden jaren oude puin wel eens ruimen. Uiteraard in de hoop interessante ontdekkingen te doen.
Zo leggen Amerikaanse en Egyptische onderzoekers in het najaar van 2005 de fundamenten van kleine stenen hutjes bloot. Die blijken uit dezelfde periode te stammen als het graf van Amenmesse; rond 1200 voor Christus.
Wanneer de archeologen dieper graven, stuiten ze op een schacht. "We hadden er geen idee van waar dit toe zou leiden", zegt prof. Lorelei Corcoran -direct betrokken bij de opgravingen- zaterdag tijdens een gastcollege aan de Leidse universiteit. Ze is verbonden aan het Instituut voor Egyptische Kunst van de universiteit van Memphis. "Naarmate we dieper kwamen, steeg de hoop dat we iets waardevols zouden vinden."
Uiteindelijk bereiken ze een ingang. Door een kleine opening kunnen de onderzoekers in de kamer kijken. Die blijkt nog niet eerder te zijn ontdekt. "Bij het schijnsel van een zaklamp onderscheidden we grote, witte opslagvaten. Meer aan de linkerkant van de ruimte lag een gezicht ons aan te staren. Dit hield in dat er tenminste een sarcofaag in lag", aldus Corcoran. De Egyptenaren gebruikten sarcofagen als doodskist voor hun mummies. Vaak waren ze rijk versierd en ingelegd met glas en edelstenen.
De beschilderde kist met het mooie gezicht blijkt een kostbaar exemplaar te zijn, met ingelegde glazen ogen en met wenkbrauwen. In totaal bevinden zich zeven sarcofagen in de ruimte. "In eerste instantie telden we er vijf", vertelt Corcoran. "De kisten lagen als mikadostokjes op en over elkaar. De laatste twee ontdekten we pas bij het maken van een plattegrond van de kamer." De grootte van de exemplaren verschilt; er zijn er voor volwassenen of tieners en zelfs kleiner.
De houten sarcofagen verkeren echter in slechte staat. De onderzoekers waren hier al bang voor, want bij het uitgraven van de schacht vonden ze sporen van termieten. Corcoran: "De insecten hebben aanzienlijke schade aangericht. Gelukkig konden we het gezicht en de borstplaat van het meest waardevolle exemplaar redden."
Of de archeologen ook mummies in de kisten aan zullen treffen, is nog niet duidelijk. Op dit moment is er nog maar één sarcofaag opengemaakt. Deze bevatte geen lichaam, maar modder en gebroken aardewerk.
In de kamer bevonden zich ruimtwintig -meest afgesloten- vaten van aardewerk met een elk gewicht van zo'n 45 kilo. Dit soort kruiken is eerder aangetroffen in een balsemkamer bij het graf van Toetanchamon. Corcoran leest de omschrijving voor die de archeologen van die potten gaven. De hoogte, de vorm, het materiaal en de kleur: de overeenkomst is exact.
Ook de inhoud van de kruiken wijst in de richting van balseming. In een van de vaten zat natron, een vloeistof die de Egyptenaren gebruikten bij het mummificeren van lichamen. De onderzoekers troffen ook bundeltjes geknoopt linnen aan met vlekken van lichaamsvloeistoffen, wat nog een aanwijzing is voor gebruik bij dit proces.
Van de 28 potten is nu ongeveer een derde geopend en allemaal hebben ze een andere inhoud; zoals een vloeistof, linnen en kleitabletten. "Het is alsof we kerstcadeautjes openmaken", vindt de Amerikaanse archeologe.
Corcoran en haar collega's schatten dat de kamer uit het einde van de achttiende dynastie stamt, net als het graf van Toetanchamon. Allerlei kenmerken en overeenkomsten met andere graven uit die periode wijzen in die richting. De farao's van dit koninkrijk regeerden van 1539 tot 1292 BCE.
Toch is de grootte en de vorm van de kamer anders dan de balsemkamer bij het graf van Toetanchamon. Het is dus nog niet zeker of de ruimte voor dit doel werd gemaakt.
Ook wat betreft de bestemming van de sarcofagen tasten de archeologen nog in het duister: zijn ze gemaakt voor leden van de koninklijke familie of zijn ze besteld, maar nooit opgehaald? "Op dit punt is het een kamer vol raadselen", geeft Corcoran toe. Inscripties op de doodskisten en op kleitabletten in de voorraadpotten verschaffen mogelijk een antwoord op de grootste vraag, namelijk voor wie de tombe is gemaakt
Vondst 11 februari 2006 Sarcofaag van 3500 jaar oud (wat we hopen te zien)
Sarcofaag van 3500 jaar oud
11 februari 2006
Een beschilderde sarcofaag is een van de ontdekkingen die een Amerikaanse groep archeologen deed in de Vallei der Koningen bij Luxor in Egypte.
Het is de eerste ontdekking van een graf sinds de vondst van het graf van Toetanchamon in 1922.
De nieuwste ontdekking ligt vlak bij het graf van Toetanchamon en bevat mummies van 3500 jaar geleden, de zogenoemde achttiende dynastie. Ze zijn waarschijnlijk van koningen of hogepriesters.
Bij deze sarcofaag werden nog vier sarcofagen gevonden en ook vazen van aardewerk.
Vondst 30 januari 2006 Standbeeld van Egyptische koningin ontdekt ( wazt we hopen te zien)
Standbeeld van Egyptische koningin ontdekt
30 januari 2006
In Egypte is een beeld ontdekt van de mogelijke moeder van Toetanchamon. Het bijna 3400 jaar oude beeld werd eerder deze maand opgegraven in het Egyptische Luxor door een archeologisch team van de Amerikaanse Johns Hopkins University.
Vrouw van machtige farao Het manshoge beeld werd ontdekt door het schoonmaken van een platform van de tempel van de God Mut in Luxor, een bouwwerk dat uit circa 700 voor Christus dateert. Het veel oudere beeld lag met de voorzijde naar beneden en is mogelijk als een soort fundering gebruikt, zo vermoedt Betsy Bryan van het onderzoeksteam.
Aan de hand van inscripties op de kroon leidt Bryan af dat het beeld een koningin voorstelt van Amenhotep III, een machtige farao die van 1390 tot 1352 BCE regeerde. Mogelijk gaat het om Teye, een burgervrouw waar Amenhotep III tegen de traditie in mee trouwde.
Tijdens haar leven genoot ze veel meer respect dan de manier waarop haar standbeeld later behandeld zou worden. Ze was de eerste koningin die in officiële documenten werd genoemd naast de naam van haar man.
Uit haar huwelijk met Amenhotep III werd hun zoon Amenhotep IV geboren, de latere farao Achnaton of Echnaton. Mogelijk was zij ook de moeder van Toetanchamon, al bestaat daar geen zekerheid over.
Nader onderzoek Ook is het nog niet helemaal zeker of het standbeeld Teye weergeeft. "Uit de inscripties blijkt dat het beeld uit de late regeerperiode van het 38-jarige bewind van Amenhotep III is vervaardigd," aldus Bryan.
"Daardoor is het ook mogelijk dat het van een andere koningin van de farao is. Amenhotep III trouwde op latere leeftijd ook met zijn dochter, princes Sit-Amun. Zij werd de eerste koninklijke vrouw toen Teye op leeftijd kwam. Het standbeeld kan dus ook koningin Sit-Amun verbeelden. We hopen door nader onderzoek van dit zeer gedetailleerde beeld later meer informatie over deze vondst te vertrekken."
Opgegraven 'grafkamer' blijkt plaats waar lichamen werden gemummificeerd. Ruim een maand geleden keek de Egyptische wereld op van de ontdekking van een grafkamer in de Vallei der Koningen bij Luxor. De geheime kamer werd gevonden door een archeologisch team van de Universiteit van Memphis. Het zou de eerste keer sinds 1922 zijn dat er een grafkelder is opgegraven in de beroemde vallei.
Gemummificeerd Een nadere inspectie heeft echter aan het licht gebracht dat het niet om een grafkelder gaat waar familieleden van de farao werden bijgezet, maar om een ruimte waar farao's werden gemummificeerd. Dat maakte de Egyptische Dienst voor Oudheden deze week bekend.
Omdat de opgegraven kamer een zevental houten kisten en een aantal verzegelde potten bevat, werd aanvankelijk aan een grafkelder gedacht. De vondst dateert van de achttiende dynastie van de farao, tussen 1539 en 1292 voor Christus. De kisten waren gemaakt in de stad Thebes, het huidige Luxor. Het zou gaan om de belangrijkste Egyptische vondst sinds decennia.
Het altijd geestdriftige hoofd van de Egyptische Dienst voor Oudheden, Zahi Hawass, speculeerde kort na de ontdekking dat de grafkisten mogelijk toebehoorden aan 'koninklijken of nobelen', wier lichamen van hun originele graf naar deze geheime kelder zouden zijn verplaatst om ze te beschermen tegen grafplunderaars.
Nadere inspectie Uit de nadere inspectie is echter gebleken dat vijf van de kisten voorwerpen bevatten, zoals bepaalde potten en lijkwaden, die werden gebruikt bij het mummificeren van personen. Ook werden diverse materialen aangetroffen die een rol spelen bij het balsemen.
Deze week moest Hawass toegeven dat hij het niet bij het rechte eind had. "Dit... is geen tombe voor nobelen of familieleden van de koning, zoals gedacht, maar eerder een kamer waarin ze gemummificeerd werden."
Blamage Maar de egyptoloog hoeft zijn enthousiasme niet te temperen. Volgens Dr Salima Ikra, professor aan de Amerikaanse Universiteit in Cairo, is er geen sprake van een blamage voor de Egyptische Dienst voor Oudheden. "De locatie heeft nog steeds iets mysterieus. Het blijft een gewichtige historische vondst, die ons veel informatie geeft over begrafenissen in die tijd en de rituelen die daarmee gepaard gingen."
Het is nog steeds niet duidelijk aan wie deze balsemingskamer toebehoord heeft. De vondst kan ook leiden tot nieuwe ontdekkingen in de Vallei der Koningen. Bovendien is er nog steeds werk te doen op de archeologische vindplaats. De twee overige grafkisten zijn nog niet onderzocht, en het is niet uitgesloten dat er nog menselijke resten worden aangetroffen.
Ontdekkingen als deze zijn volgens Ikra een combinatie van geluk en serendipiteit. "Het is net alsof je een verpakt kerstkadootje een weer schudt en probeert te raden wat het is."
( wat we hopen te zien) Vondst 28.02.06 / Vondst oudste resten van zeewaardige schip
Vondst oudste resten van zeewaardige schip
28 februari 2006
Een team van archeologen van de unversiteiten van Boston en Napels hebben onlangs de oudste resten van zeewaardige schepen ter wereld en hun vrachtdozen ontdekt van het verloren land van Punt, een mytisch handelscentrum in de zuidelijke Rode Zee.
De ontdekkingen werden gedaan tijdens opgravingen in door mensen gemaakte grotten die eerder werden ontdekt door hetzelfde team nabij Wadi Gawasis aan de Egypte kust van de Rode Zee.
Ze zijn in een opmerkelijk goed conditie: unieke artefacten van cederhouten planken en dekhout, sommige met pen- gatverbindingen en koperen bevestigingen nog op hun plaats. Het bewijst dat de oude Egyptenaren prima scheepsbouwers waren en de vondsten geven aanvullend bewijs dat zji inderdaad Punt via de zee wisten te bereiken, tevens zou nu de locatie van Punt -wat al lange tijd een punt van discussie is onder wetenschappers- gevonden kunnen worden.
Naast het scheesphout en de vrachtdozen troffen de archeologen vijf parallelle uit de rots gehouwen kamers aan, die dienst deden als opslagruimte voor scheepstuig. "Eén van de kamers bevatte trossen scheepstouw, allemaal netjes geknopt, net zoals de zeelieden ze bijna 4000 jaar geleden achterlieten", vertelt Kathryn Bard, een professor aan de universiteit van Boston en mede-verantwoordelijk voor de opgravingen. "We waren sprakeloos toen we die grotten zagen."
Een grote stenen anker, scherven van Egyptische voorraadpotten, een kalkstenen tablet van farao Amenemhat III waarop alle vijf van zijn koninklijke namen stonden beschreven, werden ook gevonden.
Gedurende de opgravingen van afgelopen voorjaar waarin de grotten werden gevonden, vond het team al twee cederhouten stuurriemen, de wetenschappers vermoeden dat deze werden gebruikt op 21-meter lange schepen uit de 15e eeuw BCE.
De Egyptische koningin Hatshepsut gaf opdracht voor een expeditie naar Punt. De riemen zijn prima bewaard en compleet, het is voor het eerst dat een stuurriem van een zeewaardig schip intact wordt aangetroffen. Vlakbij de riemen vond men stukjes aardenwerk die gedateerd zijn op 1500-1400 BCE en een stele met inscriptie van hieroglyfen met details van de expeditie naar Punt.
Het team zal pas in december terugkeren naar de opgravingssite. Het project, dat in 2001 begon, zal dan worden voortgezet
Egyptische mannen kunnen uitermate opdringerig zijn tegenover westerse vrouwen. Ook al gaat het om een kleine minderheid, het is niettemin vervelend en soms zelfs bedreigend.
In zijn algemeenheid raden we het af om als vrouw alleen door Caïro te lopen. Ga in ieder geval met z'n tweeën. Word je toch lastig gevallen word dan niet boos.
Veel effectiever is het om te vragen hoe ze het zelf zouden vinden als Westerse mannen dezelfde opmerkingen over hun vrouwen zouden maken.
Laat geen geld of kostbare zaken los slingeren in de kamer. Het hotelpersoneel is in principe betrouwbaar, maar de lonen liggen laag en de verleiding wordt daardoor extra groot.
De indruk bestaat dat moslims hier vaak orthodoxer zijn dan in hun land van herkomst.
Nahed Selim: Dat klopt. Maar moslims komen vaak terecht in subculturen, in ghettos en wijken in Nederland waar de sociale controle groot is. Hun ideeën zijn al 20 tot 30 jaar onveranderd terwijl hun landgenoten dit stadium al lang voorbij zijn. Persoonlijk denk ik dat een verbod op de hoofddoek kan helpen.
Veel vrouwen hebben zin om mee te doen met het westers Europese leven maar durven de stap niet te zetten omdat ze bang zijn om afgewezen te worden door hun omgeving. Misschien kan een verbod op de hoofddoek de sociale controle verminderen en de aanpassing aan de westerse gewoontes bevorderen? Het zou alvast bijdragen tot de acceptatie van het secularisme en een betere integratie.
In je boek schrijf je dat de echte tegenstander van de traditie de kennis is. Wat bedoel je daarmee?
Nahed Salim: Wie echt gelooft in de absolute waarde van de koranteksten kan niet relativeren. Het gaat vaak om migranten die weinig onderwijs en ontwikkeling hebben genoten of in een achtergestelde sociale positie zitten. Voor hen is de traditie het enige criterium voor hun eigen waarde. Traditie is de plaag van de armen.
Zijn moslimscholen een goed systeem om kennis over te dragen?
Nahed Selim: Neen, absoluut niet. Ik ben bevreesd voor het moslimonderwijs dat we nu in Nederland kennen. Want welke islam wordt daar onderwezen? De orthodoxe strekking die vasthoudt aan criteria die al 14 eeuwen voorbij zijn en die geen vooruitgang wil maar teruggang. Kinderen zien de feitelijke ongelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen thuis op die scholen alleen maar bevestigd. Zo kweek je een generatie die totaal geen aansluiting meer heeft met de Nederlandse samenleving. Ik denk dat ouders die hun kinderen naar een moslimschool sturen een enorme fout maken. Hun hoofdzorg zou moeten zijn dat hun kinderen meer toekomstkansen krijgen maar daar gebeurt het tegenovergestelde. Moslimscholen belemmeren de integratie omdat integratie uiteindelijk berust op het begrijpen van de basisnormen en waarden waarop de westerse samenleving gebaseerd is. Ik denk aan de seculiere samenleving met de scheiding van kerk en staat en de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen. Dat zijn zaken die men in islamitische scholen ondergraaft.
Hoe wordt er les gegeven in islamitische scholen? Zitten jongens en meisjes er door elkaar zoals in de meeste scholen?
Nahed Selim: Neen, die zitten gescheiden. Meisjes aan de ene kant en jongens aan de andere kant. En de meeste leraressen dragen een hoofddoek. Maar gevaarlijker is het feit dat er vooral geredeneerd wordt vanuit traditioneel orthodoxe ideeën. Als je de leerlingen vraagt wat ze het belangrijkste vinden, de islam of de Nederlandse samenleving, dan zeggen ze de islam.
De religieuze programmas worden geimporteerd uit de landen van herkomst waar ze geschreven zijn door aanhangers van de Moslimbroederschap en andere orthodoxe groeperingen. Die passen helemaal niet bij de Nederlandse samenleving. En daarbij moet je ook weten dat dit niet alleen gesubsideerd wordt door de Nederlandse samenleving maar ook vanuit Saoudi Arabië en andere orthodoxe moslimlanden.
Hebben we nood aan een soort derde feministische golf?
Nahed Selim: Dat vind ik een heel goed idee. We hebben in de islam verschillende stromingen en interpretaties gekend. Wat echter nog ontbreekt is een feministische stroming. Het zal ook nodig zijn dat vrouwen hun krachten bundelen want de tegenkrachten in de moslimwereld zijn enorm.
Wat hoop je met dit boek te bereiken?
Nahed Selim: In de eerste plaats hoop ik hiermee het beeld van de moslimvrouw te veranderen. Moslimvrouwen worden immers op vele gebieden uitgebuit, maar vooral op het gebied van liefde, waardering en seksualiteit. En juist daarover werd tot nu toe het meest gezwegen.
In de tweede plaats richt ik mij tegen het cultuurrelativisme. Het zijn immers vaak linkse partijen in West Europa die moslimvrouwen in de steek laten door voortdurend te roepen dat ze vast moeten houden aan hun eigen cultuur. Ik hoop dat ze inzien dat dit niet werkt. Eigenlijk zijn ze hypocriet want waarom gunnen ze zichzelf de emancipatie en de gelijkwaardigheid van man en vrouw maar ontzeggen ze dit aan moslimvrouwen? Die hebben daar ook recht op.
Nahed Selim: Volgens vers 4:34 van de koran wel. Die zegt: Maar zij van wie jullie opstandigheid vrezen, vermaant haar, laat haar alleen in bed en slaat haar. Elke vrouw die zichzelf en de koran serieus neemt, moet zich bij het lezen hiervan verraden voelen. Juist daarom zeg ik dat we ons niet letterlijk aan die teksten moeten houden. Misschien was het 14 eeuwen geleden normaal dat vrouwen geslagen werden maar nu kunnen we dat niet meer accepteren. Hetzelfde met de slavernij. Dat was toen ook heel gewoon maar is niet meer van deze tijd.
Hetzelfde ook met de bepalingen over seksualiteit.
Nahed Selim: Vers 2:223 van de koran stelt: Uw vrouwen zijn een akker voor u, zo komt dan door uw akker zoals gij maar wilt. Dit geeft alle seksuele macht aan de man over de vrouw.
Ook die tekst kan je maar begrijpen als je terug gaat in de tijd. Wat we van die tekst weten is dat vrouwen in de Medina gans andere seksuele gewoontes hadden dan de mannen en vrouwen die uit Mekka kwamen. Na een tijd trouwden ze onderling en gingen de mannen uit Mekka bepaalde eisen stellen aan hun vrouwen. De vrouwen waren het daar niet mee eens en gingen naar de profeet om zich te beklagen. In eerste instantie wou de profeet hen gelijk geven. Maar de mannen hadden met de invoering van de islam al heel wat voorrechten moeten afstaan. De islam dreigde voor hen veel te pro-vrouwelijk te worden. De profeet veranderde toen van mening en gaf de mannen gelijk want hij vreesde hun aanhang te verliezen.
Islamkenners stellen dat de koran een verbetering inhield voor het lot van alle mensen en vooral van vrouwen ten opzichte van de pre-islamitische periode. Klopt dat?
Nahed Selim: Ja en neen. In sommige stammen hadden vrouwen een behoorlijke status maar in andere dan weer niet. Zo was het voor de islam bij bepaalde stammen gewoon om babymeisjes levend te begraven. Dat heeft de islam verboden.
Ook inzake erfenissen was het een verbetering voor vrouwen. Voor de islam kregen alleen mannelijke erfgenamen een deel, sindsdien ook de vrouwen. Maar stilaan zijn de mannen de koran zodanig gaan interpreteren dat ze hun voordelen konden behouden. Bijvoorbeeld met die hoofddoek. Maar ook de scheiding in leefruimte tussen mannen en vrouwen en het feit dat vrouwen het huis niet uitmochten en dat ze niet mochten uit werken. Terwijl dat allemaal niet in de koran staat. Mannen hebben het woord van de profeet aangepast om hun voordelen te behouden.
Is de slechte positie van de vrouw in de islam dan niet te wijten aan het absolute monopolie van mannen op het gebied van de theologie?
Nahed Selim: In het begin was er één uitzondering, namelijk Aisja, een van de vrouwen van de profeet die tot lang na zijn dood leefde en een van belangrijkste vertellers van de overleveringen (van de woorden en handelingen van de profeet) is. Maar na haar dood werden vrouwen steeds meer gedwongen om zich terug te trekken uit het openbare leven en zich nog enkel bezig te houden met huishoudelijke taken. Het bestuderen van de koran is nu een absoluut voorrecht van de mannen.
Hoe belangrijk is de maagdelijkheid in de islam?
Nahed Selim: De koran heeft het geheel niet over de maagdelijkheid. Er wordt alleen gesteld dat seksualiteit binnen het huwelijk moet plaats vinden. Aanvankelijk was maagdelijkheid niet zo heel belangrijk. Kijk naar de profeet, van al zijn vrouwen was er maar één maagd en de anderen niet.
Blijkbaar was dat toen niet zo belangrijk.
Nu zeggen imams van wel. De eis tot maagdelijkheid maakt dat meisjes gevangen zitten tot hun huwelijk. De ouders ervaren hun dochter als een last die men overal vandaan moet houden om ze als maagd te kunnen uitleveren aan een man.
Je wijst ook op de nefaste impact van de bruidschat die in de moslimcultuur nog zeer gebruikelijk is. Waarom is zo een bruidschat nefast?
Nahed Selim: Er worden nog steeds exorbitante bedragen betaald. Dat gaat over 10.000 euro en meer naargelang de vrouw en haar status. Maar eigenlijk is het fout dat er betaald wordt om een vrouw te verkrijgen. Het zorgt ervoor dat de vrouw in een minderwaardige positie blijft ten opzichte van de man.
Als je zoveel voor een vrouw hebt moeten betalen voor een vrouw dan eis je ook gehoorzaamheid. Alsof de man daarvoor zijn hele leven aanspraak kan maken op haar gratis huishoudelijke en seksuele diensten.
Dat is niet goed. Menselijke relaties mogen niet bepaald worden door geld. Bruidschatten zouden moeten afgeschaft worden want het is een miserabel surrogaat voor een echt partnerschap en wederzijds respect tussen man en vrouw.
Een goed huwelijk bestaat pas als de twee partners echt om elkaar geven.
Nahed Selim: Nooit. Ik gruwel ervan. Het gaat niet alleen over een stuk stof maar over het ganse idee erachter. Voor orthodoxe moslims is het lichaam van de vrouw een schande en moet het daarom bedekt worden. Daaruit blijkt een grote minachting voor de vrouw. Welnu, ik zie mezelf of mijn uiterlijk niet als een schande. Integendeel ik zie mezelf als evenbeeld van God. Hoe kan men een schepsel dat God gezegend heeft met verstand minachten? Dat is een totale misinterpretatie.
In de voorbije maanden waren er in Frankrijk, België en Nederland betogingen van moslimmeisjes en vrouwen die opkomen voor het recht om de hoofddoek te mogen dragen. Ze zeggen dat dit hun eigen keuze is. Klopt dit?
Nahed Selim: Ik betwijfel sterk of dit hun eigen keuze is. Ik weet dat in heel wat families de hoofddoek wordt opgedrongen aan de dochters vanaf acht of negen jaar. Ik kan mij niet indenken dat een kind met zo een hoofddoek wil rondlopen. Kinderen willen maar één ding en dat is hetzelfde zijn als andere kinderen. Dat ze met die hoofddoek moeten afwijken van anderen vinden ze helemaal niet prettig. Meisjes die zon hoofddoek van jongsaf aan moeten dragen zijn er op hun zestiende zo aan gewend dat het een onderdeel van henzelf is geworden. Dat noem ik echter geen vrije keuze maar een opgelegde gewoonte.
Wat is dan de betekenis van die hoofddoek?
Nahed Selim: De hoofddoek is eigenlijk een onderdeel van een heel pakket van orthodox islamitische zeden die uitgaan van de minderwaardigheid van de vrouw tegenover de man.
Dat de vrouw totaal gehoorzaam moet zijn aan haar vader, haar broers en later aan haar man.
Dat haar enige taak bestaat in de voortplanting en het verder zetten van de familienaam. De hoofddoek heeft als bijproduct ook een hele cultuur teweeg gebracht. Namelijk de cultuur dat men in de moslimwereld alleen respect heeft voor vrouwen die zich zoveel mogelijk bedekken. En dat respect wordt afgemeten aan de mate waarin de vrouw zich daaraan onderwerpt.
Dat betekent dat vrouwen die zich daar niet aan houden, of ze nu gelovig zijn of niet, geen respect verdienen. Dat betekent dat men vrouwen die schaars gekleed lopen mag lastig vallen, zoals zo vaak gebeurt. Gans deze cultuur heeft geleid tot dramas zoals beschreven in het boek Ontsnapt uit de hel van Samira Bellil die het slachtoffer werd van groepsverkrachtingen.
Tijdens een lezing over Rotterdam, vrouwvriendelijke stad stelde je dat als vrouwen aan de macht waren de wereld een stuk veiliger zou zijn, want vrouwen zijn aanzienlijk minder gewelddadig dan mannen. Meen je dat echt?
Nahed Selim: Daar ben ik van overtuigd. Kijk naar alle geweldplegingen, mishandelingen en verkrachtingen. Kijk naar al dat georganiseerd geweld zoals terrorisme en oorlog. De aanstokers en daders zijn bijna steeds mannen. Waarom doen mannen dat? Is het een aangeboren drift of een kwestie van opvoeding? Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat om hier iets aan te veranderen het goed zou zijn dat meer vrouwen deelnemen aan het beleid zodat ze mee vorm kunnen geven aan onze samenleving.
Een andere uitspraak is dat de grootste problemen van de grote steden niet alleen de criminaliteit en het geweld op straat zijn, maar vooral het verborgen geweld binnenshuis. Is dat zo, ook hier in Nederland?
Nahed Selim: Ja. Als tolk kom ik vaak in contact met migranten die aan de de rand van de samenleving staan. Het is afschrikwekkend hoeveel geweld daar voorkomt. Vrouwen worden geslagen en ook kinderen zijn vaak het slachtoffer van huiselijk geweld.
Er zijn natuurlijk ook autochtonen die hun vrouw slaan maar daar is het eerder een uitzondering. Bij veel Marokkaanse en Turkse gezinnen is het de regel. Ik weet goed wat ik zeg want ik zie die vrouwen in opvangcentra en blijf-van-mijn-lijf huizen waar ze na mishandeling in het gezin naar toe vluchten. Ik denk dat er een volledige omslag moet komen in het denken van de doorsnee migranten.
Nahed Selim: Dat was bij toeval. Eigenlijk wilde ik film studeren in Frankrijk maar ik kreeg er geen verblijfsvergunning. Via een Nederlandse vriendin ben ik dan in Nederland terecht gekomen. De eerste twee jaar heb ik allerlei jobs gedaan om wat geld te verdienen. Als arbeidster aan de lopende band, als schoonmaakster, enzovoort. Nadien ben ik gaan studeren aan de filmacademie en nog later ging ik aan de slag als vertaler-tolk. Ik woon nu al 23 jaar in Nederland.
Waarom heb je dit boek geschreven?
Nahed Selim: Omdat ik mij zorgen maak over de situatie van de moslimvrouwen in Europa.
Want ook hier hebben de orthodoxe moslims een machtspositie veroverd. Meer nog, ik merk in Nederland zelfs een algehele acceptatie van de minderwaardige positie van de vrouw binnen de islamitische gemeenschap. Als ik daar kritiek op had dan werd ik daar vreemd voor bekeken, in de zin van dat is toch jullie cultuur? Zowat 15 jaar geleden werd ik gecontacteerd door Teleac dat toen programmas maakte ter bevordering van de integratie van Marokkaanse en Turkse vrouwen.
Ik stelde voor om te praten over voorbehoedsmiddelen, over studiemogelijkheden, over kansen op de arbeidsmarkt, allemaal zaken die echt belangrijk zijn. Maar dat vonden ze veel te revolutionair.
In de plaats daarvan maakten ze lullige programmas zoals hoe je een strippenkaart kan kopen op de tram. Blijkbaar was dat het meest verregaande dat je aan een allochtone vrouw kon vertellen. Ik heb altijd de ambitie gehad om zaken te veranderen voor de vrouw zodat ze een waardig leven kan leiden net als de man.
Met mijn boek wil ik aantonen dat mannen de koran gebruiken om hun dominante positie veilig te stellen. Dat ze de koran gebruiken om de vrouw af te schrikken en te intimideren. Ik wil ermee zeggen dat iedere mens capaciteiten heeft om zich te ontwikkelen en dat je de koran niet mag gebruiken om dit aan vrouwen te ontzeggen. Men mag vrouwen niet gevangen zetten in een leven van 14 eeuwen geleden.
Moslims zijn dus niet verplicht om de bepalingen in de koran letterlijk te nemen?
Nahed Selim: Inderdaad. De voorschriften in de koran hoorden thuis in een bepaalde tijd en in een bepaalde cultuur. Maar die tijd en cultuur zijn al lang voorbij. Ze zijn gewoon achterhaald. Mij gaat het eerder over de geest van de religie en de persoonlijke invulling ervan voor je eigen leven. De koran is geen wetboek en kan ook niet als een wetboek gebruikt worden.
Ben je zelf gelovig?
Nahed Selim: Ik denk het wel. Maar ik voel me meer verwant met de mystiek van de islam. De mystiek en de filosofie is het beste dat de islam heeft voortgebracht en niet de theologie of de orthodoxe interpretatie ervan. Ik voel me meer verwant met de internationale Soefibeweging. (De Soefibeweging legt de nadruk op het universele in alle religies en op de algemene broederschap.
Het uitgangspunt is dat alle godsdiensten een gemeenschappelijke kern hebben. De godsdiensten worden opgevat als verschillende wegen die alle tot hetzelfde doel leiden: de bewustwording van onze goddelijke afkomst en bestemming. Hierbij worden man en vrouw gelijkwaardg geacht; nvdv).
Er woedt in het Westen een felle discussie over een verbod op hoofddoeken voor vertegenwoordigers van de overheid en voor leerlingen in openbare scholen. Staat in de koran dat vrouwen een hoofddoek moeten dragen?
Nahed Selim: Neen dat staat niet in de koran. De verplichting om een hoofddoek te dragen volgt uit één welbepaalde interpretatie door Ibn Abbas, een tijdgenoot van de profeet Mohammed, van het woord zinat. Dat woord betekent sieraad, opsmuk, make-up of andere zaken die de schoonheid van een vrouw accentueren. Ibn Abbas heeft dat geïnterpreteerd als schoonheid in het algemeen en stelde dat alle lichaamsonderdelen van de vrouw met uitzondering van het gezicht en de handen bedekt zouden moeten worden in het openbaar
. Maar dat klopt niet. Ik zie in die tekst over de sieraden geen rechtvaardiging voor het opleggen van een burka, een chador, een nikaab of zelfs maar een hoofddoek. Die verplichting berust op bedrog, verdraaiing en misinterpretatie van de koran.
Nahed Selim: Mannen misbruiken de koran om vrouwen uit te buiten
In de moslimwereld zijn vrouwen vaak de laatste schakel in een lange keten van onderdrukten. Daarbij wordt dikwijls de religie gebruikt om de vrouw af te schrikken en te intimideren. In haar boek De vrouwen van de profeet laat Nahed Selim zien dat het beroep dat door mannen op de koran gedaan wordt vaak misplaatst is.
Daarvoor heeft de auteur de koran goed bestudeerd en probeert ze de vaak dichterlijke en cryptische omschrijvingen om te zetten in een hedendaags woordgebruik. Nahed Selim trekt traditionele interpretaties van de koran in twijfel en vraagt zich af wat de koran vrouwen in deze tijd te bieden heeft.
Ze gaat terug naar de tijd van Mohammed om de betekenis van allerlei voorschriften te doorgronden.
Nahed Salim werd in 1953 geboren in Egypte en werkt momenteel als vertaler-tolk. Ze schrijft regelmatig columns voor NRC Handelsblad en Opzij. Eerder publiceerde ze de opvallende roman Brieven uit Egypte. Haar nieuw boek, De vrouwen van de profeet, is belangrijk in de actuele discussie over de positie van de vrouw in de islam. Dirk Verhofstadt had een interview met haar in Amsterdam.
Je bent geboren in Egypte. In de inleiding van je boek schrijf je dat het leven voor vrouwen in Egypte dertig jaar geleden radicaal anders was dan tegenwoordig. Kan je dat toelichten?
Nahed Selim: In die tijd waren er veel minder religieuze groeperingen en hadden ze veel minder invloed op het dagelijks leven. Nasser voerde een socialistisch beleid dat gericht was op de emancipatie van zowel mannen als vrouwen. Dat was na de dekolonisering en men streefde toen naar modernisering en secularisering. Er bestond toen ook een daadwerkelijke scheiding tussen kerk en staat, er was veel openheid en niemand droeg een hoofddoek behalve dan op het platteland.
Hoe is dat allemaal veranderd?
Nahed Selim: Wel van die modernisering kwam niet veel terecht. De mensen wilden een beter leven maar dat kwam er niet echt behalve voor een kleine elite aan de top. Maar de echte schok kwam bij de nederlaag van Egypte in de Zesdaagse Oorlog tegen Israël dat toen alle steun kreeg van het Westen. Die nederlaag betekende een ommekeer in de moderne geschiedenis van Egypte en de ganse Arabische wereld. Vanaf dan zijn religieuze groeperingen zoals de Moslimbroederschap begonnen aan hun opmars. Op de muren verschenen slogans als Islam is the solution en men verkondigde dat men moest terugkeren naar de wortels van de islam en de traditie. Eerst kregen ze invloed op scholen en universiteiten. Er ontstonden allerlei verenigingen die banden hadden met die religieuze groeperingen. Uiteindelijk zijn ze ook doorgedrongen in het overheidsapparaat en kregen ze invloed op het leven van de mensen. Daarbij keerden ze zich vooral tegen de verworvenheden die de vrouwen hadden bereikt.
In een andere passage beschrijf je hoe je als kind op vakantie ging naar Alexandrië om er te gaan zwemmen in de zee. En dat dit plots niet meer mocht.
Nahed Selim: Ja, dat was in 1965. Als kind ging ik vaak zwemmen maar op een dag werden we hiervoor bekritiseerd vanuit religieuze hoek. Dat was heel pijnlijk want wij waren opgegroeid in een heel liberaal milieu. Vrouwen en meisjes mochten echter niet langer in badkleding rondlopen zodat we ook niet meer konden zwemmen.
En hoe ouder ik als vrouw werd, hoe meer deuren voor me toegingen en beperkingen werden opgelegd.
Langsheen de Nijl herinneren gigantische tempels en schitterende rotsgraven aan de pracht en praal van de faraos duizenden jaren geleden. Voor wie de wortels van onze beschaving wil terugvinden, is een reis naar Egypte meer dan de moeite waard.
Een tocht langs de Nijl, de levensader van dit land, brengt U bij het uitgebreide kunstpatrimonium.
Van zodra U aan boord stapt van dit luxueuze cruiseschip zal U in de ban zijn van een betoverende reis.
De boot
M/S NILE CROWN III *****
Een 5*-luxe boot die een lengte heeft van 82m en beschikt over 62 kajuiten, verdeeld over 5 dekken.
Op het eerste dek vindt U het restaurant,
op het tweede dek de receptie en de kajuiten,
op het derde dek de kajuit alsook het luxueuze salon en de fitnesszaal.
Op de brug n°4 bevindt zich de bar en kajuiten en op het bovenste dek (terras) het zwembad en solarium.
Op het bovenste dek is het terras uitgerust met een solarium met ligstoelen en strandlakens en een groot zwemdok met heerlijk verfrissend water. De gemeenschappelijke ruimten zijn allen voorzien van airco.
De Kajuiten
Zeer ruim en met smaak ingericht. Voorzien van individueel regelbare airco. Badkamer met douche/bad, toilet, haardroger, interne telefoonlijn, safe, TV, radio en minibar. De ramen kunnen geopend worden om te genieten van het prachtige zich op de Nijl.
Maaltijden
Ontbijt in buffetvorm. Maaltijden met bediening aan tafel, uitgezonderd de voorgerechten en desserts die in buffetvorm worden aangeboden. Thee en cake tijdens de namiddagen dat er gevaren wordt. Egyptische en internationale keuken.
info tijdens bezoeken: Bedek uw hoofd met een hoedje of een witte doek. Draag ook goede wandel of sportschoenen en lichte kledij tijdens de uitstappen.
en nog dit ....
U bevindt zich op een Nijlcruiser waar er steeds wel wat lawaai is te horen. Dit is afkomstig van de generatoren die elektriciteit produceren. Ook naburige cruisers die liggen afgemeerd kunnen door hun airconditioning wel wat lawaai produceren. Dus speelt het totaal geen rol of uw kajuit zich in het voor of het achterschip bevindt. Een geluidsvrije cruiser moet nog worden uitgevonden.
Als buitenlander kijk je toch wel op van al die veiligheidsvoorzorgen. Alles heeft te maken met de problemen die Egypte gekend heeft enkele jaren terug, waardoor gedurende 2 jaar bijna geen toeristen meer in het land kwamen. Belangrijk als je weet dat toerisme nr 1 van de inkomsten van Egypte is. Alle cruiseschepen hebben constant dag en nacht 2 toeristenpolitieagenten aan boord.
Elke excursie in de woestijn wordt in de vorm van een karavaan begeleid door politieagenten (voor- en achteraan).
Op straat is er letterlijk overal om de 50 meter een toeristenpolitieagent.
Achter de groene oase langs de Nijl aan de grens met de woestijn, zijn er om de 100 meter agenten.
Tussen de toeristen lopen "undercover" burgers met halfautomatisch geweer onder het hemd .
Alle rug- en andere zakken worden, op een deftige wijze) voor de ingang van tempels ernstig doorzocht op mogelijke bommen.
Men kan op zijn minst zeggen dat de regering werkelijk alles in het werk stelt om herhaling van incidenten te voorkomen. Voel ik me dan bedreigd? Neen, niet meer of minder dan ik in Spanje of Ierland zou zijn.
De nooit aflatende, opdringerige verkopers in kroezelige straatjes komen meer bedreigender over dan de mogelijkheid om ooit door een bom getroffen te worden.
Voor de echte liefhebber valt er in Egypte genoeg te koop.
De beste winkelsteden zijn Caïro, Alexandrië, Luxor en Aswan.
Populaire producten zijn sierraden van goud en zilver, glaswaar, potten, kleden en tapijten, manden, kruiden, antiquiteiten en houten voorwerpen.
De verscheidenheid en vindingrijkheid van de Egyptische ambachten biedt een rijk gamma aan voorwerpen en souvenirs, maar ... afdingen is de boodschap.
In de soeks van Cairo, Luxor en Aswan kan u de 'Gallabiehs' of de plaatselijke klederdracht kopen.
Daarnaast vindt u eveneens: koperen voorwerpen en lederwaren; gouden en zilveren juwelen; cartouches; kettingen; tapijten; kruiden; parfums; katoen en zijde-artikelen; papyrustekeningen (garandeer hun authenticiteit).
U bent er écht welkom maar ''geld en handel'' zijn een immer actueel gegeven en u wordt als reiziger beschouwd als een potentiële klant.
Hiermee willen wij zeker geen negatief beeld ophangen, maar u wel waarschuwen voor excessen en u vooral garanderen dat u steeds het recht hebt zelf te bepalen of u zich al dan niet aangetrokken voelt voor shopping.
Alexandrië staat er om bekend dat alles daar goedkoper is dan in de rest van het land met een gelijkwaardige kwaliteit. Zorgt u er in ieder geval voor dat uw koffer op de heenreis niet al te vol zit, want op de terugreis zult u daar zeker spijt van krijgen, alle bagage wordt gecheckt op overgewicht. Kijk voor meer informatie over het invoeren van souvenirs op de website van de douane.
Het postsysteem in Egypte is erg onberekenbaar en bij iedere brief of kaart is het steeds de vraag hoelang deze er over zal gaan doen.
Over het algemeen geldt dat kaarten als minder belangrijk worden beschouwd dan brieven. Zij worden dan ook minder snel doorgestuurd en doen er daarom langer over.
Bij het posten van uw brieven en kaarten heeft u vaak de keuze uit drie brievenbussen: express-post, luchtpost en gewone post. U kunt het beste kiezen voor de luchtpost.
Aan het telefoonnet wordt hard gewerkt en zeker in Caïro is de service al sterk verbeterd. Openbare telefoons zijn er niet veel, maar in sommige sigarenwinkeltjes staan wel munttelefoons waar u gebruik van kunt maken.
U kunt ook een telefoonkaart kopen bij een kiosk en gebruik maken van een openbare telefoon. Dit is niet extreem duur. Ook zijn er de speciale belkantoren, maar afhankelijk van het telefoonverkeer kan het nog wel eens heel lang duren voordat u doorverbonden wordt. Wanneer u vanaf uw hotelkamer belt, moet u rekenen op extra toeslagen. Dit is dan ook de duurste manier van bellen.
Wanneer u een collect call aanvraagt bij de hotelreceptie (dat veruit de goedkoopste manier van bellen is), wordt hier veelal een vergoeding voor gevraagd.
De meeste mobiele netwerken hebben bereik in Egypte, voornamelijk in de grote plaatsen (zelfs op de Nijl). Wij adviseren u om voor uw vakantie contact op te nemen met uw provider voor advies.
Internetten kan in de meeste hotels, anders is er in het plaatsje vaak wel een internetcafé te vinden.
In Egypte, ook wel het grootste openlucht museum ter wereld genoemd, valt genoeg te fotograferen. Voor de echte liefhebber is het een waar paradijs. Vrijwel iedere minuut valt er wel ergens een foto te maken.
In vrijwel geen enkel Egyptisch museum of graftombe mag gefotografeerd worden.
Houdt u goed in gedachten dat dit niet is om u te verplichten in het aanwezige winkeltje peperdure fotos te kopen, maar eerder om beschadiging van de bezienswaardigheid te voorkomen en te beperken. Fotografeert u daarom niet. U loopt dan ook niet het risico dat de bewaker uw fotorolletje met andere waardevolle kiekjes in beslag neemt. Vaak wordt u bij de ingang trouwens al gevraagd om uw fototoestel in te leveren.
Wanneer u fotos wilt maken van de lokale bevolking wees dan discreet.
U bent niet de eerste en enige toerist die in Egypte rondloopt en sommige mensen zijn het zat om gefotografeerd te worden.
Vraagt u altijd eerst beleefd of u een foto mag maken en betaal eventueel een kleine vergoeding (niet meer dan 50 piaters).
Door de eeuwen heen is de Egyptische keuken weinig veranderd. Wel zijn de invloeden van de Italiaanse, Turkse, Franse en Engelse keuken duidelijk terug te vinden en tegenwoordig heeft ook het bekende Chinese eten Egypte bereikt.
De Egyptenaren gebruiken een licht ontbijt dat vaak bestaat uit bonen (of bonentaart), eieren, augurken, verschillende kazen en jams. In uw hotel zult u echter een normaal Europees ontbijt geserveerd krijgen, dat bestaat uit koffie of thee, toast en broodjes, boter en jam en eventueel kaas en vruchtensap. De lunch is de hoofdmaaltijd in Egypte, al zullen de meeste hotels de hoofdmaaltijd s avonds serveren.
De gebruikelijke lunch valt tussen 2 en 5 s middags en wordt vaak gevolgd door een siësta.
De Egyptenaren zelf eten thuis traditioneel laat op de avond, meestal niet voor 22.00 uur en vaak bestaat deze maaltijd uit restanten van de zware lunch.
Over het algemeen zult u voornamelijk Europees eten geserveerd krijgen, maar probeert u ook eens iets van de Egyptische keuken. Een goed begin is molokhia, een hartige soep van in bouillon getrokken groente met knoflook, peper, koriander en rijst.
Een ander lievelingskostje van de Egyptenaren is duif. Deze worden geroosterd en opgevuld met rijst en zijn absoluut heerlijk alhoewel er wel weinig vlees aanzit.
Als dessert is de ommu-ali een echte aanrader. Dit is een pudding van rijst, melk, krenten en kokosnoten.
Frisdranken zijn in Egypte erg in trek, aangezien Moslims geen alcohol mogen drinken. Vruchtensappen en limonades zijn daarom bijna overal verkrijgbaar. Een Egyptische specialiteit is karkadeh, een dieprood gekleurd aftreksel van Hibuscusbloemen. U kunt deze zowel warm als koud drinken.
Aan de gewone koffie zit weinig smaak en daarom wordt over het algemeen Turkse koffie door buitenlanders gedronken. Bij de thee krijgt u een paar takjes mint geserveerd. Het is de bedoeling dat u deze door uw glas roert. Volgens de Egyptenaren bevordert het de spijsvertering en geeft het extra energie.
Wij zijn in het Hilton Long Beach geweest van 16-5 t/m 25-5. Wat een geweldig resort, niets anders als "lof" Het personeel is bijzonder vriendelijk, en niets is teveel voor ze, het eten, zowel ontbijt als lunch en diner is geweldig, voor elk wat wils. Buiten diner bij het zwembad is beslist een aanrader. De kamer die wij hadden was super, begane grond, 100 mtr van het strand, een eigen zitje en ligbedden. Ondanks dat het toch best een groot resort is, is alles spic en span en goed onderhouden. Voor de snorkelaars, er is een hotelrif voor de deur. Wij hebben best wel wat ervaring kwa 4/5 sterren hotels, en vonden dit toch eigenlijk wel de beste. We begrijpen dan ook niet dat mensen klagen over het eten bijvoorbeeld. Hurghada zelf vonden wij niet zo heel bijzonder, best wel een flinke rit met de taxi, en vrij opdringerige egyptenaren.
Wij zijn net terug van een weekje Hilton,het was fantastisch.Wij hadden een super mooie nette kamer met 2 balkons ook 1 met ligbedden.De hele dag wordt er van alles georganiseerd door het leuke animatie team. Het eten was goed voor elk wat wils en dan wil ik ook nog een goed woordje doen voor het super vriendelijke personeel.Dit was voor mij de 3e keer in Egypte en zeker niet de laatste keer maar dan komen we alleen nog maar terug in het Hilton Long Beach hotel!!
Net terug van een heerlijke week in het Hilton Long Beach Hotel. Personeel is erg aardig en werkt keihard. Eten is goed, kamer heel mooi. Heerlijk ontspannen daar! Ik kijk terug op een supervakantie! Een echte aanrader, wij gaan er vast nog wel een keer naar terug!
Vorige week zijn wij (2 volwassenen en 2 kinderen) 1 weekje naar dit geweldige resort geweest. Wij vonden het er helemaal top. Ongelofelijk aardige mensen, lekker eten, een prachtig zwembad en een hele nette kamer. Wat ons betreft een aanrader eerste klas. Wij gaan er zeker nog een keer naar toe.
Bezocht in Dec 2005. Gewldige kamers. Uitstekende bufetten. Vriendelijk en net personeel. Internet café. Fijne zwembaden o.a. 2 warmwater zwembaden die in Dec als het 's-avonds toch nog maar rond 20C is nog perfect zijn om in te zwemmen). Ontzettend mooie zee (je kunt zo 300m het water inlopen en dan ben je nog niet tot je heupen erin) met hier en daar interessante snorkelplekken. Taxi naar Hurghada centrum ca. 20 min.
Geld: De lokale valuta is de Egyptische pond (LE), onderverdeeld in 100 piasters. De LE is circa 25 eurocent waard.
Travellercheques in US-dollars en Euros worden overal geaccepteerd, net als contant geld in US-dollars en Euros.
Creditcards worden in het algmeen in hotels, restaurants en (souvenir-)winkels geaccepteerd. Het is aangeraden om contante US-dollars of Euros mee te brengen.
Wissel de laatste paar dagen niet te veel geld, de ponden zijn moeilijk terug om te wisselen, en de koers is ongunstig. Op vrijdag zijn banken en overheidsinstellingen gesloten, behalve op grotere luchthavens.
Munten worden in Egypte eigenlijk niet gebruikt, alleen biljetten. De biljetten zijn vaak smerig, en wie beweert dat geld niet stinkt heeft nog nooit aan egyptische ponden geroken.
Op veel plaatsen kun je pinnen (zowel op straat als in de beter hotels [hilton]), maar de automaten worden niet altijd regelmatig bijgevuld. Het is daarom verstandig om niet te vertrouwen op pin alleen.
Euro's worden geaccepteerd in toeristenwinkels. Als je op straat loopt heb je kans dat kinderen euro-munten willen omwisselen voor egyptische ponden of euro biljetten. Dit is geen wissel-truk, maar de banken willen geen munten omwisselen.
Fooien (baksjies) zijn helemaal ingeburgerd in de Egyptische samenleving. Houdt er rekening mee dat als je iemand vraagt iets voor je te doen, dat je hem dan een fooi moet geven, meestal 1 EP op zo. Egyptenaren die je spontaan en ongevraagd de weg wijzen zullen ook om een fooi vragen. Dit is echter niet noodzakelijk.
Klimaat & Kleding: Vergeet niet een goede zonnebrandcrème mee te nemen, liefst met een hoge beschermingsfactor. Een hoofddeksel is vooral in de zomer een aanrader. Gepaste kleding is gewenst bij het bezoek aan musea en religieuze plaatsen. Schouders, bovenarmen en knieën horen in principe bedekt te zijn.
Fooien: Fooien zijn niet altijd bij de reissom inbegrepen.Soms maakt men een pot !
De salarissen in Egypte zijn heel liggen. Sommige mensen zijn voor hun inkomen zelfs geheel afhankelijk van fooien. Het geven van baksheesh (fooien) is ingebakken in de Egyptische cultuur. Een fooi van 10% tot 15% is gebruikelijk en kan de service positief beïnvloeden.
Tip: briefjes van 1 Egyp. pond(=6BF) komen van pas om als fooi, voor o.a. WC-meneer.
Nederlanders, Belgen en Duitsers dienen in het bezit te zijn van een paspoort dat vanaf de vertrekdatum uit Egypte nog ten minste zes maanden geldig is.
Het benodigde visum voor reizigers met de Nederlandse, Belgische of Duitse nationaliteit wordt door Q-International ter plaatse bij aankomst geregeld. De kosten dienen bij aankomst te worden voldaan: 20 Euro per persoon inclusief service- en administratiekosten. .
De meest mensen in Egypte werken in de toeristische sector. Er werken ongeveer zes miljoen mensen in deze sector. Er varen op de Nijl ongeveer 250 Nijlcruisers die het traject Luxor - Aswan op en af varen. Op elke Nijlcruiser werken er ongeveer 75 personen. Er zijn in Egypte ongeveer 5.000 Egyptische gidsen werkzaam. Zes miljoen mensen werken als staatsambtenaren , doktoren ,advocaten, onderwijzend personeel en aannemers. Er zijn twee miljoen vissers en landbouwers werkzaam. Bovendien werken twee miljoen Egyptenaren in het buitenland in de landen gelegen rondom de Golf.
Het percentage aan werklozen bedraagt 8,2%. Het gemiddeld inkomenvan elke staatsambtenaar of arbeideris ongeveer vanaf 2500 Bfr tot 6000 Bfr per maand. Een liter benzine kost 12 Bfr of 1 Egyptische Pond. Een brood kost 2 Bfr en een krant kost 10 Bfr.
Openbaar vervoerin Egypte gebeurt met de bus of met de metro. Een ticketvan plaats naar plaats, kost ongeveer 5 tot 10 Bfr. Het snelst is het vervoer onder de grond via hetmetronet van Cairo. De treinen en de bussen die tussen de steden pendelen zijn goedkoop. Er zijn ook privé taxi`s en microbussen aanwezig die duurder kosten.
In de moslim maatschappij bestaat een huwelijk uit een contract tussen twee families.De familie van de bruidegom maakt in het begin een afspraak met de familie van de bruid om de toekomst te bespreken. De man die deze afspraak regelt is de vader van het meisje. Hij vraagt hem welk beroep en welk diploma hij bezit. Hij vraagt hem ook of hij een appartement bezit. Daarna bespreken ze wat ze aan de bruid als cadeau zullen geven. Tussen de verloving en de bruiloftsdag leren ze elkaar beter kennen. Als bruidsschat, geeft de bruidegom een bedrag aan de vader van de bruid. Daarmee koopt hij de meubels voor het appartement. De bruidegom moet ook de juwelen en de verlovingsring geven aan de bruid.Na een, twee of drie jaar of meer wordt er besloten wanneer de dag van het huwelijksfeest zal plaatsvinden.
Het huwelijksfeest wordt op straat, thuis, in een feestzaal of een groot hotel gehouden.De bruiloftsnacht is de beste nacht in het leven van het echtpaar.Het meisje moet tot deze nacht maagd zijn gebleven.Op de eerste dag van het huwelijk komt de moeder van de echtgenote naar hun huis en bereidt zij de maaltijd voor hen.Na de middag komen de families het bruidspaar bezoeken.In degrote steden kiesthet meisje haar echtgenootmaar in de kleine dorpjes kiezen de ouders een echtgenoot voor hun dochters, meestal van dezelfde familie, kennissen of van de buren.
De gemiddelde leeftijd waarop meisjes en jongens uit de kleine dorpjes huwen is tussen de 18 en de 21 jaar. Maar in de grote steden is dit tussen de 22en 29 jaar voor zowel meisjes als jongens. Gemiddeld zijn er 4 tot 5 kinderen per gezin. Tegenwoordig beperkt men zich tot 2 of 3 kinderen per gezin.
De militaire dienst in Egypte is verplicht voor jongens boven de 18 jaar.Een jongen wordt verplicht tot het uitvoeren van zijn militaire dienst als hij de enige zoon van het gezin is of de oudste zoon van een vader die boven de 60 jaar is.De duur van de legerdienst bedraagt 1 jaar voor universitairen, 2 jaar voor hogeschool studenten en 3 jaar voor de analfabeten. Ze moeten gedurende hun diensttijd dan ook leren hoe ze kunnen schrijven en lezen. Men krijgt 400 Bfr per maand als zakgeld.Men krijgt één week verlof per 40 dagen legerdienst. Meestal moet men zijn legerdienst volbrengen buiten de stad en ver van de plaats waar men woont.
Vanaf 6 tot 12 jaar gaat het kind naar een lagere school, daar leert hij rekenkunde, aardrijkskunde, tekenen, Arabische geschiedenis en gymnastiek. Hij leert ook vanaf het vierde jaar de Engelse taal.De lagere school is gratis en verplicht voor iedereen.De kleur van het uniform dat gedragen wordt in de lagere school is steeds beige.
Een schooldag begint vanaf 8 uur 's morgens en duurt tot 13 uur. Ze beginnen met de vlag van Egypte te begroeten en met een hoofdstuk uit de Koran te lezen. Het belangrijkste nieuws van de dag over Egypte en over de wereld wordt via een microfoon en luidsprekers voorgelezen. Dit duurt een half uur.
De Vrijdag is steeds een verlofdag. Sommige scholen nemen de vrijdag en de zondag vrij.Ze krijgen 6 of 7 lessen per dag. Er is een pauze tussen iedere les. Iedere les duurt 45 minuten. In de lagere school zitten de jongens en de meisjes samen op de schoolbanken. Als het kind geslaagd is gaat hij over naar de middelbare school. Daar moet hij nog 3 jaar leren.
Vanaf dan is het onderwijs niet meer gemengd.Ze dragen kleren met een grijze kleur.De MAVO is niet verplicht maar is in Egypte ook gratis.
De hogere middelbare school (VWO) is een school die gevolgd wordt voordat men aan een universiteit studeert. De studietijd bedraagt drie jaar. Hier bepalen de schoolresultaten en de cijfers van het laatste jaar naar welke universiteit en naar welke faculteit ze moeten overgaan.
Een leerling kiest zijn faculteit alleen zelf, als hij goede cijfers behaalt.Er zijn nog andere soorten van handelsscholen en technische scholen.De studies aan de universiteit zijn ook in Egypte volledig gratis.
Het studiejaar is in 8 maanden verdeelt en gespreid over twee termijnen. De zomervakantie duurt ongeveer vier maanden.Dit jaar in 2000 zijn er in Egypte ongeveer 16 miljoen studenten van alle leeftijden. Het onderwijs in Egypte is altijd gratis. Er zijn nog andere private scholen die een betere kwaliteit aan leraren kunnen bieden.Daar leren de kinderen vanaf de lagere school twee vreemde talen, namelijk Engels en Frans.
Behalve al het goede dat de zon ons schenkt, vormt de zon ook een bedreiging.
Draag een hoed of pet en zonnebril;
gebruik overvloedig zonnebrandcrème met een hoge beschermingsfactor en wees ook niet te zuinig met de aftersun-producten. Vergeet niet middeltjes tegen insecten (met name muggen en vliegen) mee te nemen en ook zalfjes voor als u bent gestoken.
In de toeristengebieden is malaria doorgaans geen groot probleem, maar deze wispelturige ziekte duikt van tijd tot tijd op in de Nijldelta of het verre zuiden. De geneeskundige dienst of afdelingen voor tropenziektes kunnen advies geven voor uw vertrek. Reizigers die het gebied rond Fajoem gaan bezoeken, moeten een malariaprofylaxe gebruiken.
In het Nijlwater leeft de gevaarlijke bilharzia-parasiet die zich meestal via de voetzolen of bepaalde lichaamsopeningen een weg naar binnen vreet in uw lichaam en uiteindelijk rivierblindheid kan veroorzaken. Ga daarom niet zwemmen of pootjebaden in de rivier.
Een DTP en Hepatitis A vaccinatie wordt wel aanbevolen en als je uit een gebied komt waar gele koorts heerst moet je hiertegen zijn ingeënt. Door de warmte droog je snel uit dus zorg dat je altijd een fles water binnen handbereik hebt.
Kraanwater moet je beslist niet drinken. Eet ook geen ijs of salades. Het water van de Nijl en de Nijldelta is besmet met bilharzia (platte parasiterende wormpjes) die zich kunnen nestelen in je bloed en je blaas, pootje baden raden wij af.
Neem voldoende zonnebrandolie mee. De zon maakt lange en intensieve dagen in dit land, dus je raakt snel verbrand. Kleed je daarom ook niet al te schaars. Blijf je overnachten in de woestijn dan moet je ook warme kleren inpakken. Het koelt hier 's nachts namelijk flink af.
Diarree (alleen ernstige)
Koop in Egypte Antinal. (daar zit de stof Nifuroxazide in). Je kunt het in elke apotheek in Egypte kopen.
Meestal krijg je dit ook door een Egyptische arts voorgeschreven, maar als je niet zeker weet of je hier allergisch voor bent of je voelt je erg ziek, raadpleeg dan een arts. Meestal heeft elk hotel wel een eigen arts voor dit soort klachten. Volgens de Egypte-kenners is dit het enige paardenmiddel wat helpt, kosten (2 tot 10 Egyptische Ponden), omdat hier stoffen in zitten, die bacteriën doden, die in dit soort landen voorkomen.
Antinal is een antibioticakuur. Je moet dus de hele kuur afmaken! Let op! dames: als je een antibiotica gebruikt is de werking van de anticonceptiepil niet 100% meer! Bij diarree werkt de pil sowieso niet voor 100%!
Blijf veel water drinken. Minstens 3 tot 4 liter per dag. Ik ken diverse mensen, die met uitdrogingsverschijnselen aan het infuus in Egypte hebben gelegen. Zeker als het waait of als je zwemt, heb je niet door dat je veel transpireert en dus erg veel vocht verliest.
Neem ook ORS( ORS (Oral Rehydration Solution) is een welbepaalde samenstelling van zouten en suikers) mee (apotheek, drogist etc). (ORS kun je ook zelf maken met suiker en zout. Meng 1 liter (mineraal of gekookt) water met 40 gram suiker (8 theelepels of 8 klontjes) en 3,5 gram zout (1 theelepel). Zorg ervoor dat het geheel niet zouter smaakt dan tranen).
Drink geen ijskoude vloeistoffen zoals water/fris/bier. Je kan je heel beroerd gaan voelen! Ook van ijs! Het is heel verleidelijk maar doe het niet.
Je bent meestal oververhit en je lichaam kan die klap niet verwerken. De inwoners van hete landen doen het zelf ook nooit. Heel veel buikklachten (diarree) komen gewoon van te koud drinken, maar bijna niemand heeft dat in de gaten.
De uit Perzië afkomstige eenbultige kameel of dromedaris, is onmisbaar in Egypte. Ze worden naar het Arabische kemal meestal kameel genoemd.
Deze reusachtige hoefdieren hebben eeuwenlang, tot vandaag de dag, het vervoer van goederen en personen verzorgd door de woestijnen van Afrika en het Midden-Oosten. De kameel heeft zich in de loop van duizenden jaren zeer goed aangepast aan het harde leven in de woestijn.
Dankzij een derde, transparant ooglid kunnen ze ook tijdens zandstormen nog zien. De poten van een kameel zijn zo plat dat ze niet wegzakken in het zand van de woestijn. De bult op de rug bevat veel vetreserves, en geen water zoals vaak gedacht wordt, waardoor de dieren vele dagen kunnen lopen zonder te hoeven eten. Verder zweten dromedarissen niet en laten zo goed als geen vocht gaan met hun ontlasting. Zo kunnen ze tegen een hogere lichaamstemperatuur en is er minder noodzaak tot verkoeling.
Op lange tochten zonder water kan een kameel eenderde aan lichaamsgewicht verliezen, wat hij aanvult door in één keer tot 150 liter water te drinken. Verder is een kameel voor de bevolking ook een leverancier van melk, wol, leer en vlees.
Kamelen verplaatsen eerst beide poten aan de ene kant en dan die aan de andere kant. Aan dat schommelende loopje danken ze hun bijnaam schip van de woestijn.
In de Nijl worden ca. 160 vissoorten aangetroffen, waarvan de nijlbaars of Victoria baars de bekendste is.
De Rode Zee is warm genoeg en op sommige plekken ondiep genoeg om de groei van koralen mogelijk te maken.
In de Egyptische onderwaterwereld leven meer dan 800 prachtige soorten vissen. De meest voorkomende zijn de gele anemoonvis en de rifbaars, en verder o.a. de gemaskerde vlindervis, diamantbaars, keizervis en Napoleonvis. Op grotere diepte leven verschillende soorten haaien (o.a. tijgerhaai, rifhaai, grijze haai, luipaardhaai en hamerhaai)
Verder leven er rond de koraalriffen sponzen, zeepaardjes, zeesterren, schelpdieren en kreeften. Gevaarlijke soorten zijn murenen, steenvissen, schorpioenvissen, zee-anemonen, zee-egels, sidderroggen, koraalduivels en brandkoraal.
In de westelijke woestijngebieden zie je veel mieren, torren, vliegen, vlooien, schorpioenen en soms een kudde gazellen. Toch zijn er veel meer wilde dieren te vinden: o.a. cheetahs, oryxen, hyenas, jakhalzen, woestijnvossen, ratten, egels, hazen, mangoesten, wezels en verschillende soorten slangen. Tot de bekendste giftige slangen behoren de cobra en de zandadder.
In de hele woestijn treft men roofvogels aan, zoals de Egyptische gier en verschillende valkensoorten. Woestijnvossen slapen overdag en verlaten hun holen alleen s nachts.
In Egypte komen ca. 350 vogelsoorten voor. Ongeveer 150 soorten verblijven vast in het land.
Bij het Bardawil-meer is in 1985 het natuurreservaat Saranik gesticht. Er zijn tot nu toe ca. 250 soorten waargenomen, waaronder de roze pelikaan, flamingo, blauwe reiger, grote zilverreiger, roerdomp, kluut en aalscholver. Inheemse soorten die hier voorkomen zijn de zeldzame kleine torenvalk, marmereend, steppekievit en kwartelkoning. Vogels die opvallen zijn lepelaars, ooievaars, koereigers, pelikanen, flamingos, bijeneters, ijsvogels, purperkoeten . Beschermde vogels zijn de kievit, visarend, Barbarijse valk, bastaardwouw, en purperreiger.
In de woestijnen zijn er verschillende soorten zandhoenders en patrijzen.
De ibis, geassocieerd met de god Thot, verdween al in de 19e eeuw uit Egypte.
Grote zoogdieren als leeuwen, olifanten, giraffen en nijlpaarden (voor het laatste gezien in Aswan, 1816)komen al jaren niet meer voor in Egypte. Nijlkrokodillen komen alleen nog voor in het Nassermeer.
Autohuur Eventueel met uitzondering van vakantieoorden als Sjarm El-Sjeik in de Sinaï en Hurghada aan de Rode Zee is het lastig om zelf met een huurauto rond te rijden.
Lokale en internationale autoverhuurbedrijven bieden een auto met chauffeur . U betaalt per creditcard, maar contant geld wordt vaak aanvaard. Voor het overige is het eenvoudiger en goedkoper om van taxi's gebruik te maken. U mag met een huurauto Egypte niet verlaten.
Openbaar vervoer Bussen in Caïro zijn zo volgestouwd dat ze als openbaarvervoersmiddel onpraktisch worden.
Voor tochtjes vanuit het centrum naar de Koptische bezienswaardigheden in Oud Caïro kunt u beter de Nijlbus proberen.
De metro in het centrum van Caïro wordt nog steeds uitgebreid. Zij biedt een snelle, schone en efficiënte manier om van Tahrirplein bij het Mar Girgisstation te komen voor het Koptisch museum en Oud Caïro.
Dagelijks rijden er overdag treinen tussen Caïro en Alexandrië. Nachttreinen vanaf het station van Caïro bieden slaap- en restauratiewagons . De eersteklas rijtuigen zijn comfortabel, de tweedeklas gepast; reserveren wordt aanbevolen. Er is ook een speciale, snellere toeristentrein tussen Caïro en Aswan (prijzig), waarvoor maaltijden en couchettes in de prijs zijn inbegrepen.
Bootdiensten
De feluccas die over de Nijl varen, zijn zowel praktisch als pittoresk.
Ze geven een flexibeler tijdschema voor bezoeken vanuit Luxor aan de Koningenvallei of vanuit Aswan aan de riviereilanden.
U kunt boten met stuurman huren in iedere Nijlhaven en ook bij veel hotels langs de rivier. Wie een beperkt budget heeft, kan beter een felucca-trip in Luxor of Aswan maken; de tarieven liggen in Cairo tamelijk hoog als u niet per groep huurt. Spreek het tarief en de vaarroute (ook de terugreis) goed af voordat u aan boord gaat.
De lokale toeristeninformatie kan u adviseren over wat redelijke prijzen zijn.
Vervoer van/naar de luchthaven Normale taxis en bussen met airco rijden tussen de luchthaven van Caïro en de hotels in de stad.
De luchthavens van Alexandrië, Luxor, Aboe Simbel, Hurghada, Aswan en Sjarm El-Sjeik bieden transport naar de hotels per taxi en bus.
De wadigronden ( droge gronden), vooral ten oosten van de Nijl, zijn vooral begroeid met struikgewas. Typische woestijnplanten zijn o.a. ruw gras, tamarisken en dwergmimosa's. Het grootste deel van de woestijn is verder zo goed als onbegroeid.
Dadelpalmen bloeien in het Nijldal en in de oasen, waar men het grondwater dicht bij de oppervlakte aantreft. Overigens is het er langs de Nijl vrijwel alleen nog sprake van cultuurlandschap, waar miljoenen dadelpalmen groeien en groenten en graan verbouwd worden.
Er zijn nog wel andere bomen en planten te zien, onder andere vijgenbomen, citrusbomen, mangos, tamarindes, mimosas, cipressen Voor kleur en geur zorgen bijvoorbeeld rozen, bougainville en jasmijn.
Langs de Nijl groeit de beschermde papyrus, een sierlijke rietsoort en een van de symbolen van Egypte.
De mensen zijn warm en vriendelijk en het eerste onderdeel van een begroeting is een glimlach die vaak vergezeld gaat met een uitgestoken rechterhand voor een stevige handdruk.
Toch houden de meeste Egyptenaren niet van een te openbaar vertoon van intimiteit. In een restaurant kan het snuiten van uw neus als aanstootgevend worden ervaren.(????)
Het is gebruikelijk om het afsluiten van zaken en inkopen te vergezellen van een kop thee of koffie; weigering wordt als onbeleefd ervaren en het aanvaarden van een consumptie houdt geen verplichting voor het zaken doen in.
Egyptenaren verwelkomen niet-islamieten in hun moskees, maar gebedsuren en de vrijdagsjabat kunnen beter worden gemeden. Draag bescheiden kleding en trek uw schoenen uit voor u naar binnen gaat.
Wees discreet bij het nemen van fotos en vraag bij voorkeur toestemming voor portretfotos.
Egypte heeft een woestijnklimaat met grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht en tussen zomer en winter. Het weer is erg standvastig; er zijn twee duidelijk te onderscheiden seizoenen: de hete zomer van mei tot oktober en de koelere winter van november tot april.
In de woestijn overschrijdt de temperatuur in de zomer overdag gemakkelijk de 38°C in de schaduw, met uitlopers tot 50°C. Deze hitte ontsnapt 's nachts in de wolkenloze hemel, waarbij de temperatuur met 10 à 17°C daalt.
De temperatuur in de winter ligt aanzienlijk lager: het gemiddelde in januari is 12 à 16°C.
De neerslag is zeer gering. Caïro heeft gemiddeld zes regendagen per jaar, Alexandrië dertig. In het zuiden van het land regent het bijna nooit. In de lente trekken nu en dan depressies over Egypte, die de khamseen, een droge wind, bekend voor zijn zandstormen, met zich meebrengen.
De Middellandse-Zeekust kent regenval in de winter (100 à 200 mm). De kust heeft zachtere winters en lagere zomertemperaturen dan het binnenland. Ook de temperatuurverschillen tussen dag en nacht zijn lang niet zo groot.
Alexandrië is de koelste plaats van het land. De gemiddelde temperaturen in januari schommelen tussen de 10,5 en 18°C, in juli tussen de 23 en 29°C.
Arabisch is de overheersende, officiële taal van Egypte. Het Egyptische Arabisch wordt door velen zelfs gezien als de standaard voor de Arabische wereld, waarin meer dan een tiental dialecten voorkomen.
Het personeel in grote hotels spreekt meestal een woordje Engels, Frans en ook Duits; langs de Middellandse-Zeekust beheersen velen enkele woordjes Italiaans of Grieks. De gewone man in de straat is doorgaans wel een paar woorden Engels of Frans machtig
Ongeveer 96% van het grondgebied bestaat bijna volledig uit woestijn Het bewoonbare gebied is slechts 55.000 km2 groot en omvat de vallei en de delta van de Nijl, de kustgebieden langs de Middellandse en de Rode Zee en een paar oasen in de Westelijke Woestijn.
Het Nijlgebied strekt zich 1250 km uit van de Soedanese grens tot de Middellandse Zee. De Nijl is van levensbelang voor Egypte. Dankzij slibafzettingen zijn het Nijldal en de delta uiterst vruchtbaar landbouwgebied.
In het zuiden, bij de stad Aswan, is een grote stuwdam gebouwd om de waterstand van de Nijl te regelen en elektriciteit op te wekken. Achter de dam is een stuwmeer ontstaan van 500 kilometer lengte. Dit Nassermeer loopt door tot in Soedan.
De enorme delta van de Nijl is een driehoek met zijden van 200 kilometer. Het is het belangrijkste landbouwgebied van Egypte en vroeger zelfs van heel Noord-Afrika. De kustlijn van de delta bestaat uit uitgestrekte lagunes, moerassen en kustmeren, die door lage zandbanken van de zee worden gescheiden
Grote oasen komen voor in de zeven grote en een aantal kleine depressies waar zoet water wordt aangeboord. Daar woont ook de enige woestijnbevolking. De grootste oasen zijn Siwah, al-Bahriyah, al-Farafirah, al-Dakhilah en al-Kharigah.
De Oostelijke of Arabische Woestijn (al-Sahra al-Sharqiyah) strekt zich uit van de Nijlvallei tot de Rode Zee en gaat in het zuiden over in de Nubische Woestijn. Aan de noordkant liggen twee plateaus, de noordelijke en zuidelijke Galala. Hier zwerven nomadische herders, die aan veeteelt doen dankzij het water uit de hier en daar voorkomende bronnen en verborgen holtes
Het schiereiland Sinaï (ca. 6% van de totale oppervlakte) wordt door het Suezkanaal en de Golf van Suez gescheiden van de Oostelijke Woestijn en de Nijldelta. Dit onregelmatige, driehoekige plateau bereikt zijn grootste hoogte in het zuiden, waar de Dzjebel Katherina de hoogste berg van Egypte (2641 m) vormt van een spectaculair berggebied.Een andere hoge berg is de heilige Dzjebel Musa (Berg Sinaï), 2285 meter.
Na ronddolen door het oude-Egypte op zoek naar de leefgewoonten, het geloof, goden, tempels, bouwwerken als piramides en tempels enz... stappen we nu naar naar het nieuwe Egypte / het land - bevolking - klimaat - taal - geld - maar vooral wat er 'nu' te zien is tijdens de cruise in al de historische steden zoals Luxor, Karnak, Edfu enz....
Gedurende 15 dagen zullen we kunnen genieten van "Zon en Cultuur" ( 8 dagen cruise en bezienswaardigheden + 7 dagen rust in Hurghada) Natuurlijk zullen we trachten om meer info te vinden over onze 'Nijlboot' M/S Nile Crown en het hotel ' Hilton Long Beach ' in Hurghada.
De Arabische Republiek Egypte (Arabisch: Jumhuriyat Misr al-Arabiya) is een republiek in Noordoost-Afrika en ligt op de grens van Azië en Afrika.
De totale oppervlakte van het land bedraagt 1.001.449 km2, en daarmee is Egypte bijna tweeëndertig maal België, vierentwintig maal Nederland en 1,8 maal Frankrijk.
De hoofdstad is Cairo. Er wonen ongeveer 18 miljoen inwoners. Cairo wordt beschouwd als een van de drukste steden ter wereld.
De grootste lengte is 1250 km, de grootste breedte 1100 km.
Egypte grenst in het noorden aan de Middellandse Zee, in het noordoosten aan de Gazastrook (11 km) en aan Israël (266 km), in het oosten aan de Rode Zee en aan de Golf van al-Aqabah, in het zuiden aan Soedan (1273 km) en in het westen aan Libië (1115 km).
De totale lengte van de kustlijn bedraagt 2450 km.
Egypte ligt op twee continenten; het Suezkanaal scheidt het Afrikaanse deel van het Aziatische (Sinaï).
Het Suezkanaal is de verbinding voor de zeescheepvaart tussen de Middellandse Zee en de Rode Zee. Het kanaal is 163 km lang, met een breedte van ongeveer 350 meter.
De Egyptenaren wonen allen in de 6 % vruchtbare vlakte van de totale oppervlakte in Egypte. Dat wil zeggen dat zij allen wonen langs het Nijldal en rondom de Delta. Het grootste deel van Egypte bestaat uit woestijn.
Hoewel de hoop op de vondst van alle verloren literaire werken van de oudheid niet gerealiseerd werd in Oxyrhynchus, zijn vele belangrijke Griekse teksten op die plek gevonden. Ze bestaan onder andere uit gedichten van Pindarus, fragmenten van Sappho en Alcaeus, maar ook langere stukken van Alcman, Ibycus en Corinna. Er was ook een groot deel van de Ichneutae van Sophocles, uitgebreide overblijfselen van de Hypsipyle van Euripides en een groot deel van de toneelstukken van Menander. Ook werden de oudste en meest complete diagrammen van Euclides Elementen van Geometrie gevonden. Een andere belangrijke vondst was het historisch werk, bekend als de Hellenica Oxyrhynchia, wiens auteur onbekend is, maar zeer waarschijnlijk is Cratippus (zie ook Hellenica Oxyrhynchia). Een biografie van Euripides door Satyrus werd ook opgegraven. De belangrijkste Latijnse vondst was een voorbeeld van sommige van de verloren boeken van Livius.
De klassieke auteur die het meeste voordeel haalde van de vondsten in Oxyrhynchus was de toneelschrijver Menander (342 291 voor Christus). Zijn komedies waren erg populair in de Hellenistische tijd, waardoor ze vaak werden gevonden in papyrusfragmenten. Toneelstukken van Menander die geheel of gedeeltelijk in Oxyrhynchus gevonden zijn, zijn Misoumenos, Dis Exapaton, Georgos, Encheiridion, Karchedonios, Kolax, Leucaia en Perinthia. Het werk in Oxyrhynchus was erg goed voor de status van Menander onder classici, omdat hij in een meer populaire stijl schreef dan de auteurs van de vorige eeuw. Zoals bij vele grote artiesten worden ze pas na hun dood echt gewaardeerd.
De christelijke teksten die gevonden zijn in Oxyrhynchus, zijn later overschaduwd door vondsten in Nag Hammadi, waar men een complete tekst vond. In Oxyrhynchus vond men het evangelie van Thomas, waarschijnlijk uit de 2e of 3e eeuw voor Christus. Sommige Christenen geloven dat het evangelie een authentieke traditie is van het leven van Jezus, ouder dan het Nieuwe Testament, hoewel dit niet door de mainstream christenen wordt geaccepteerd. Vele vroege christelijke lofzangen, gebeden en brieven zijn ook in Oxyrhynchus gevonden.
Het middenrijk begint in 2133 v. Chr. en eindigt in 1786 v. Chr. Het betreft de 11e t/m de 13e dynastie.
De belangrijkste gebeurtenissen in deze periode zijn:
Hereniging van het rijk onder de vorsten van Thebe.
Amenemhat 1 herstelt de beambtenstaat.
Centralisatie
Opvolgers vernietigen de macht der lokale potentaten
Handelsverkeer met Kreta, Cyprus en Fenicie
Toen het middenrijk begon moest er veel rechtgezet worden. Er kwam weer een sterke koninklijke macht en een goede centralisatie.
Hierdoor kon de handel weer opbloeien onder de farao Menthoe-hotep 2. Hij zond handelsmissies naar Poent en liet aan de kust van de Nijl zeeschepen bouwen die hij nodig had voor het vervoer van mirre en hars.
Er was handel met: Palestina en Syrië. Waarschijnlijk ook met Gaza, Byblos, Ras Sjamra, Megiddo . Hier zijn veel Egyptische produkten gevonden.
Alle Egyptenaren genoten van de opbloeiende welvaart. Dit is te zien aan de individuele kunstverzamelingen van de Egyptenaren. Niet alleen de farao maar ook de gewone burgers hadden een rijke kunstcollectie.
In het middenrijk is er zeer veel gebouwd. Over heel Egypte verrezen nieuwe bouwwerken of werden de oude hersteld. Tijdens de 12e dynastie bereikte de bouwwoede zijn hoogtepunt.
Er was een verschil in de manier van begraven. In het begin werden de mensen allemaal in het woestijnzand begraven. Daarna werden de farao's gemummificeerd en in graftombes begraven. De arme mensen werden soms na dagen of maanden sparen gemummificeerd en samen in een tombe gezet.
In deze periode werden de rijke particulieren en ambtenaren begraven in uit de rotsen gehouwen graftomben. Ook de farao's namen deze gewoonten over en lieten zich begraven in het dal der koningen .
Tijdens de 13e dynastie gaat het weer slecht met Egypte. Nu is er, behalve binnenlandse onrust, ook een buitenlandse factor die de welvaart vermindert want omringende landen durven nu de strijd aan te gaan met Egypte. Hierdoor kwam een eind aan de grote bloeiperiode van het middenrijk.
In 1882 kwam Egypte, terwijl het nog deel was van het Ottomaanse rijk, onder Brits bewind. Britse archeologen begonnen met de systematische onderzoeking van het land. Omdat Oxyrhynchus geen plaats waar belangrijke vondsten uit de Egyptische oudheid werden gedaan, werd het genegeerd tot 1896, toen twee jonge archeologen van het Queens College, Oxford begonnen met graven. "My first impressions on examining the site were not very favourable," (Mijn eerste indrukken toen ik de plek onderzocht waren niet erg positief) schreef Grenfell. "The rubbish mounds were nothing but rubbish mounds." (De hopen rotzooi waren niets anders dan hopen rotzooi.) Maar al snel realiseerden ze wat ze gevonden hadden. De unieke combinatie van het klimaat en de omstandigheden betekenden dat Oxyrhynchus een ongeëvenaard archief van de klassieke oudheid was. "The flow of papyri soon became a torrent," (De stroom papyrussen werd al snel een last) zei Grenfell. "Merely turning up the soil with one's boot would frequently disclose a layer." (Als je alleen al met je laars de grond omdraaide, dan deed je vaak al een vondst.)
Omdat ze klassiek geschoolde Engelsen waren, waren Grenfell en Hunt voornamelijk geïnteresseerd in de mogelijkheid dat ze in Oxyrhynchus de verloren meesterwerken van de klassieke Griekse literatuur zouden vinden, zoals toneelstukken, geschiedkundige en filosifische werken van het oude Athene. Ze wisten dat de grondwet van Athene die geschreven was door Aristoteles op Egyptisch papyrus was ontdekt in 1890. De hoop hierop motiveerde hen en hun opvolgers de volgende eeuw de hopen afval rond Oxyrhynchus te doorzoeken. Helaas was Oxyrhynchus een relatief provinciale stad was, geen centrum van scholing en de meeste inwoners hadden geen interesse in literatuur of filosofie (iets dat ik ze niet kwalijk kan nemen). Bovendien waren kopieën van de klassieken zeldzaam en duur in de oudheid, waardoor ze dus meestal niet werden weggegooid. Dit betekende dat de literaire vondsten niet veel waren en de meeste ervan waren kopieën van al bekende standaard-werken, zoals die van Homerus.
Van de duizenden papyrussen die zijn opgegraven in Oxyrhynchus, was ongeveer 10% literair. De rest waren voornamelijk publieke en privé-documenten: codes, edicten, registers, officiële correspondentie, censusdocumenten, belastingdocumenten, petities, registraties van rechtszaken, verkopen, leases, testamenten, rekeningen, inventarissen, horoscopen en brieven. Toch vonden Grenfell en Hunt genoeg om ze aan de gang te houden hopend meer te vinden. In hun eerste jaar van graven vonden ze delen van verschillende verloren toneelstukken van Sophocles, zoals de Ichneutae en vele andere boeken en fragmenten, waaronder wat leek op een onbekend christelijk evangelie. Deze ontdekkingen kregen veel aandacht van de media en haalden voorpaginas in Groot-Brittannië.
Grenfell en Hunt besteedden de rest van hun levens aan de opgravingen in Oxyrhynchus, behalve de jaren van de Eerste Wereldoorlog. Iedere winter, als het Egyptische klimaat het toeliet, hadden ze toezicht op honderden Egyptische arbeiders, die de hopen rotzooi uitgroeven, die bestonden uit dicht opeengepakte laagjes papyrus en aarde. De vondsten werden gezeefd, gedeeltelijk schoongemaakt en daarna verstuurd naar Grenfell en Hunts basis in Oxford. In de zomer maakten ze de papyrussen schoon, sorteerden ze ze, vertaalden en vergeleken de vondst van het jaar. Op die manier zetten ze complete teksten in elkaar met dozijnen fragmenten en extracten. In 1898 publiceerden ze het eerste deel van hun vondsten. Ze werkten nauw samen, de een keek na wat de ander schreef en ze brachten het resultaat samen uit. In 1920 stierf Grenfell. Hunt heeft tot aan zijn dood in 1934 met medewerkers de plek onderzocht.
Het oude rijk begint in 2686 v. Chr. en eindigt 2181 v. Chr. Het omvat de 3e tot en met de 6e dynastie.
De voornaamste gebeurtenissen in deze periode zijn:
Zoser bouwt de trappenpiramide van Sakkara.
de organisatie van beambtenstaat
Cheops, Chefren en Mycerinus bouwen de grote piramiden van Gizeh.
bloeitijd van de macht van de koning
grote culturele ontplooiing die zich voortzet onder de 5e dynastie en tenslotte vervalt onder de 6e.
Geschreven bronnen zijn er weinig en als ze er zijn weten we niet of ze wel de volledige waarheid weergeven. De info die we hebben over het oude rijk is dus niet erg betrouwbaar. Het blijft zoeken en inschatten aan de hand van voorwerpen die gevonden werden. We kunnen zien aan het materiaal dat ze gebruikten hoe ver hun wetenschap en kennis ging. Naast allerlei steenmateriaal gebruikten ze ook koper. Goud en ebbenhout werden fijn bewerkt. Er was dus wel een zekere huishoudelijke luxe in het oude rijk.
Met de welvaart gaat het heel goed. Er is veel handel en het volk is tevreden. De bouw van de piramides van Gizeh toont dat er sprake was van een hoge welvaart. De piramides werden door boeren en arbeiders gebouwd. Dit wil zeggen dat de boeren naast het bewerken van de landbouwgrond nog tijd over hadden om drie hele grote piramides te bouwen.
Tijdens de 5e en 6e dynastie werden er veel kunstwerken gemaakt. Dit is ook een bewijs van grote welvaart.
De bevolking zelf was heel bedrijvig en zelfverzekerd. Er waren veel ontspanningsmogelijkheden:
jagen
vissen
kinderspelen
dansen
muziek
picknicken
etc.
Egypte bezat niet al de nodige of voldoende grondstoffen:
Om de nodige grondstoffen te krijgen voerde men oorlog en werd er land veroverd Egypte onderwierp de meeste landen die het veroverde. Als zij een land onderworpen hadden kwam er een soort handel tot stand..... d.w.z..... in ruil voor wat "vrijheid" kregen de Egyptenaren goederen die ze nodig hadden
Tussen het oude rijk en het middenrijk kent men een mindere periode. Deze periode geeft aan dat het minder goed gaat met de welvaart in Egypte. De plaatselijke gouverneurs namen in die periode overal de macht in eigen handen. De rechtsspraak was er een van willekeur en wanorde !
conclusie:
Er was dus veel handel in de eerste periode. ( echt zeker is dat niet omdat de bronnen niet echt betrouwbaar zijn !) Er zijn bronnen uit andere landen die op handel met de Egyptenaren wijzen.
Egyptische groepssculpturen beelden vaak het maken van levensmiddelen en andere dagelijkse activiteiten uit. Ze werden rond de mummiekist neergezet. Zodoende beschikte de overledene ook in het hiernamaals over van alles.
Brood en bier behoorden tot de eerste levensbehoeften en werden gedurende het Middenrijk vrijwel altijd op deze wijze in het graf meegegeven.
Het grote bierbrouwersmodel (afb.1)laat het productieproces van bier zien.
Dergelijke groepsmodellen vallen op door de levendige compositie van het tafereel en het afwisselende gebruik van verschillende kleuren.
Het tweede model toont bakkers aan het werk(afb.2).
Aan het eind van het Middenrijk verdwenen deze groepsbeelden uit de grafinventaris en werden vervangen door afzonderlijke arbeidersbeeldjes (shabti's)
Papyrus is een vroege vorm van papier.Het gebruik van papyrus begon 5000 jaar geleden in Egypte. Het werd gemaakt van de stengels van de papyrusplant, Cyperus papyrus.
De tekst werd bewaard als boekrol. Later werd het gebruikelijk om vellen van de rollen te snijden en samen te voegen - hier komt de moderne boekvorm uit voort.
Een aantal lagen, in lange repen gesneden, papyrusstengels werden als een vlechtwerk op elkaar gelegd, en samengedrukt. Het kleverige plantesap fungeerde als bindmiddel. Als het blad droog was werd het behandeld met een soort lijm, waardoor de inkt niet ging lopen, en het blad glad gepolijst was.
In een droog klimaat is papyrus goed te bewaren. In een klimaat met een hogere luchtvochtigheid zal papyrus gaan schimmelen. Daarom zijn de meeste vondsten van papyrus in Midden-Oosten gedaan. In het natte Europa is bijna alle papyrus vergaan.
Papyrusrollen zijn tijdens opgravingen gevonden in graftombes, huizen en afvalhopen uit de oudheid, en hebben al veel verteld over de geschiedenis van het oude Egypte . Vooral de vondsten te Oxyrhynchus, een archeologische site, vormen een bron van informatie over het dagelijkse leven.
- Farao Ramses II had meer dan honderd kinderen. Amoenhersjopsjef, Chaemweset, Merenptah zijn er enkele van.
- Farao Ramses II overleefde 5 troonopvolgers. Hij werd 90 jaar! Een doorsnee-Egyptenaar werd gemiddeld 30 jaar.
- Farao Ramses II besteedde erg veel aandacht aan zijn vrouwen en kinderen. Hij liet hen op zijn bouwwerken afbeelden en er zijn heel veel lijsten gevonden van zijn vrouwen en kinderen. Geen enkele Farao heeft ooit zoveel aandacht besteedt aan zijn vrouwen en kinderen.
- Farao Ramses II was ijdel. Zelfs toen hij oud was liet hij zijn haar opvallend rood verven.
- Ramses was lang voor een Egyptenaar. Hij was 1.75 meter. Aan het einde van zijn leven had hij artritis en liep hij krom. Ook had hij last van zijn gebit, zoals veel Egyptenaren .
- Als tiener werd Farao Ramses II door zijn vader Farao Seti I meegenomen naar het slagveld. Zo leerde hij hoe je een leger moest aanvoeren. Dit heeft postief gewerkt, aangezien Farao Ramses II een groot krijgsheer was.
- Hij studeerde bouwkunsten. Hij had de leiding over de steengroeven waar obelisken werden uitgehakt voor tempeldecoratie. Farao Ramses II heeft veel gebouwd en de bekendste bouwwerken zijn wel het Ramasseum en de Tempel van Abu Simbel.
- Farao Ramses II was de grootste Farao. Onder zijn heerschappij was er stabiliteit, vrede en welvaart en kwam Egypte helemaal tot bloei.
- Er is 1 Farao die langer heeft geregeerd als Farao Ramses II. Het land was in grote rouw was, toen de Farao na 67 jaar regeren stierf. Bijna niemand had een andere Farao gekend.
De best bewaarde rotstempels zijn de grote en kleine tempel van Ramses II te Aboe Simbel. Aboe Simbel ligt 300 km ten zuiden van Aswan, in een gebied dat we als Nubië aanduiden . Ramses II liet diep in Nubië een tempelcomplex uitbouwen in het gebergte langs de rivieroever.
De tempel loopt tot meer dan 60 meter diep in de rots en de vier kolossen, die Ramses II voorstellen, met dubbele koningskroon op het hoofd, zijn ca. 20 meter hoog en het gezicht is 4,17 meter breed.
De tempel is gewijd aan Harmachis (Horus als zonnegod), de vergoddelijkte Ramses II en de twee grote goden Amon-Re en Ptah.
De kleine tempel, rechts van de grote, is gewijd aan Hathor (godin van de liefde) en aan zijn echtgenote Nefertari .
De Nijl overstroomde Egypte en de rijke oogsten keerden weer. De priesters van Khnum konden zich daarna onbekommerd aan al hun ingewikkelde rituelen wijden in een gloednieuwe tempel.
Deze mythe weerspiegelt duidelijk de onderlinge naijver van de verschillende priesters in de verschillende steden. Zij probeerden allemaal op hun manier hun god als de oppergod voor te stellen om alzo een grotere aanspraak op de belastingopbrengsten van het land te kunnen laten gelden.
Er bestonden daarom vele lokale voorstellingen van de goden.
Niettegenstaande de Egyptenaren onderling verschilden in religieuze opvattingen was dat zelden een reden tot geweld of onderdrukking.
Joser kwam zelf naar Elefantine om dat recht te zetten, en bezocht de tempel met veel offergaven: broden, bier, ganzen, ossen en allerlei andere heerlijke dingen.
Plotseling verscheen Khnum zelf aan de koning en vertelde hem dat Hij, de Schepper en Heer, niet eens een fatsoenlijk heiligdom had.
Joser kon wel eens een mooie tempel voor hem bouwen. Tenslotte was hij degene die de Nijl deed overstromen en zulke rijke oogsten aan Egypte schonk.
Toen de koning het woord 'oogst' hoorde schrok hij wakker uit deze religieuze droom. Hij besloot om dadelijk aan het werk te gaan. Kosten noch moeite werden gespaard en de beste werklui en kunstenaars aan het werk gezet om Khnum een prachtige nieuwe woning te geven.
Voortaan moesten alle karavanen die van uit Soedan naar het noorden kwamen tol betalen aan de nieuwe tempel en alle smeden, mijnbouwers, metselaren en handwerklieden moesten een tiende van hun inkomsten als belasting betalen.
De koning is wanhopig om uit zoeken waarom deze ramp het land overkomt. Hij stelt zich vragen
Is er iets mis met de Nijlgod Hapi? Waar komt de Nijl vandaan? Welke goden hebben er gezag over? Heeft hij ze soms beledigd of verwaarloosd?
Madit kon hem dat wel vertellen. Tenslotte was Elefantine de bron van de Nijl, het water van de rivier kwam daar uit twee spelonken naar boven. Het waren de borsten van de Nijlgod. Maar de god Khnum was daarover de baas . Hij had het slot geopend op de deuren die de stroom ingesloten hielden en toen hij met zijn sandalen op de grond had gestampt was Hapi te voorschijn gekomen.
Madit ging verder om de koning alles over Khnum te vertellen....
dat hij woonde in een houten tempel vlak bij een steengroeve en dat hij het hoofd was van een aantal goden als Anqet, Hapi, Shu, Geb, Noet, Osiris, Isis, Nephthys en Horus.
Vreemd dat zo'n belangrijke god ,waarvan de Egyptenaren afhankelijk waren, zo weinig aandacht kreeg...
In het 18e jaar van koning Djoser,toen Madir de prins van Erpa en Ha was en gouverneur van het tempeldomein van het noorden en het zuiden, alsmede de leider van de Khenti te Elefantine werd er een bericht van de koning aan hem afgeleverd waarin hij hem schreef:
Mijn hart is bezwaard vanwege de ramp die zich voltrekt, want de Nijl is in zeven jaar niet meer buiten haar oevers getreden.
Er is geen graan en er zijn geen groentes; er is geen voedsel.
Eenieder berooft zijn buurman. Mensen willen lopen maar kunnen zich niet bewegen. De jongeling sleept zijn leden voort, de harten van de ouderen zijn verslagen in wanhoop. Hun benen laten hen in de steek, zij zakken neer en grijpen hun lichaam vast in pijn.
De raadgevers staan verstomd en er komt niets dan wind uit de graanschuur als deze geopend wordt. Alles is in staat van verval...
Khnum en de zeven magere jaren is een mythe uit de Egyptische Mythologie, die staat opgetekend op een blok graniet van zo'n drie meter hoog op het eilandje Sehel even ten zuiden van Aswan.
De inscriptie werd bij toeval ontdekt door C.E. Wilbour in 1889. Toen de vertaling in 1891 door uitgegeven werd, veroorzaakte dat opschudding omdat de mythe duidelijke overeenkomsten vertoonde met het verhaal van de vette en magere jaren in de Bijbel.
Jaren dat de overstroming van de oevers aan de Nijl uitbleef waren geen uitzondering. Na de droogte van 1066-1072 (na Chr.) werd er op grote schaal mensenvlees verhandeld en gegeten.
Volgens de mythe, die waarschijnlijk uit de late tijd stamt, was er ook in de tijd van farao Djoser van de IIIe dynastie, tweeduizend jaar voordien, een zevenjarige droogte geweest.
...Champollion een talenknobbel had? Op zijn elfde leerde hij Grieks en Latijn en op zijn vijftiende Chinees! Toen hij 32 was wist hij het geheimzinnige hiërogliefenschrift te ontcijferen.
...je de echte Steen van Rosette in het British Museum in Londen kan zien? Een kopie van de steen is in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden te zien.
...er op de Steen van Rosette 486 Griekse woorden en 1419 hiërogliefen staan? Champollion heeft ze geteld.
...de zonen van belangrijke mensen in het oude Egypte leerden schrijven op stukjes aardewerk? Papyrus was veel te duur om te gebruiken.
...de zonen van belangrijke mensen in het oude Egypte vanaf hun vierde jaar naar school gingen? Behalve lezen en schrijven, leerden ze ook wiskunde, geschiedenis, zwemmen en worstelen.
..natuurlijke mummificatie niet alleen in het warme Egypte voorkomt? Ook in zeer koude gebieden kunnen dode lichamen door uitdroging of bevriezing mummies worden. Zo zijn in Siberië lichamen van mensen die door de vorst in de grond 'per ongeluk' gemummificeerd zijn. Ook in de Alpen is nog niet zo lang geleden een gemummificeerd lichaam van een mens gevonden.
...er wel eens iets mis ging bij het mummificeren? Soms ontbreken er lichaamsdelen of bestaat een mummie uit lichaamsonderdelen die onmogelijk van één persoon kunnen zijn geweest! Dat zou betekenen dat ze vroeger twee dode mensen door elkaar hebben gehaald.
...je bij sommige mummies nog huid, nagels en zelfs haar kunt zien? Sommige mummies zijn soms versierd met een mooi net van kralen.
...de Egyptenaren soms wel 400 shabtis (beeldjes van dienaren) meenamen in hun graf? Voor elke dag één shabti, dat waren 365 beeldjes. Groepen van tien beeldjes kregen een opzichter mee. Dan lagen er al snel 400 shabtis in één graf.
...de Egyptenaren ervoor zorgden dat ze elke dag vers brood en bier hadden in hun graf? Daarvoor namen ze een bakkerij en een brouwerij op speelgoedformaat mee. Soms ook een bootje met bemanning. Daarmee konden ze reizen in het dodenrijk.
Van alle bovennatuurlijke verhalen is onderstaande gebeurtenis waarschijnlijk het beste gedocumenteerd en het moeilijkst om uit te leggen. Vandaar dat het verhaal tamelijk omvangrijk is.
De Egyptische prinses Amen-Ra leefde ongeveer 1500 jaar voor Christus Toen zij overleed, werd zij in een tombe aan de Nijl begraven in een rijkversierde kist. Aan het eind van de vorige eeuw bezochten vier welgestelde jonge Engelsen de opgravingen in Luxor. Daar werd hen de kist met de overblijfselen van prinses Amen Ra aangeboden door een lokale handelaar.
Alle vier de Engelsen wilden de kist wel hebben. Daarom trokken ze lootjes. De man die won betaalde enkele duizenden ponden en nam de mummie mee naar zijn hotel. Een paar uur later werd hij voor het laatst gezien, toen hij in de richting van de woestijn liep.
De volgende dag werd een van de resterende mannen per ongeluk beschoten door een Egyptische bediende. Zijn arm moest daardoor geamputeerd worden. Ook met de andere twee mannen ging het niet goed. De ene ontdekte bij thuiskomst dat de bank waar hij zijn gehele kapitaal had ondergebracht failliet was gegaan. De andere man werd ziek, raakte zijn baan kwijt en sleet zijn dagen met het verkopen van lucifers op straat.
De kist met de overblijfselen van Amen-Ra kwam via diverse omzwervingen alsnog in Engeland aan. Daar werd de kist gekocht door een zakenman. Nadat drie van zijn familieleden gewond raakten bij een ernstig ongeluk en zijn huis door brand verwoest was, doneerde de zakenman de kist aan het British Museum.
Bij het uitladen van de kist met de mummie uit een vrachtwagen, reed deze opeens spontaan achteruit, waardoor een van de drie laders die betrokken waren bij het transport onder de auto terecht kwam. Toen de kist de trap op werd getild, gleed een ander uit en brak zijn been. De derde kwam twee dagen later onverwachts om het leven.
Nadat de kist met de mummie van Amen-Ra in de Egyptische Kamer van het British Museum werd uitgestald, begon de ellende pas goed. Nachtwakers van het museum hoorden regelmatig geklop en gehuil uit de kist komen. Een van de nachtwakers overleed 's nachts tijdens zijn dienst, waardoor alle andere nachtwakers hun baan opzegden. Schoonmakers weigerden nog langer om de Egyptische Kamer schoon te maken.
Nadat het kind van een van de bezoekers aan het museum overleed nadat het gezicht van de mummie had aangeraakt, besloot het museum om de mummie tijdelijk op te slaan in de kelder. Binnen een week was een van de archivarissen in de kelder ziek. Zijn directe chef overleed een week later, terwijl hij aan zijn bureau zat.
Enige tijd hierna besloot het museum de mummie te verkopen aan een particuliere verzamelaar. Na nog meer rampspoed, ongelukken en ellende stalde de eigenaar de mummie op zijn zolder. Een destijds befaamde occultiste, Madame Helena Blavatsky, bezocht de mummie. "Kunt u de vloek die op deze kist rust ongedaan maken?" vroeg de eigenaar. Madame Blavatsky ontkende dat: "Kwaad zal altijd kwaad blijven. Er kan niets aan gedaan worden. Ik raad u aan om zo snel mogelijk van deze tombe af te komen."
De man probeerde de kist te verkopen, maar geen enkel Brits museum wou het nog hebben. Uiteindelijk werd Amen-Ra gekocht door een Amerikaanse archeoloog die niet geloofde in de vloek die over de tombe scheen te rusten. Voor een zacht prijsje kocht hij de mummie, en in april 1912 nam hij zijn nieuwverworven schat mee van Engeland naar Amerika aan boord van een luxueus schip.
In de nacht van 14 april 1912 vond de mummie van Amen-Ra eeuwige rust op de zeebodem van de Atlantische Oceaan, samen met 1200 andere passagiers van de Titanic.
Tempel van Luxor, ca. 1400/1250 v.C., Nieuwe Rijk, 18de-19de dynastie, Luxor
Afmetingen van de zuilenzaal: 46x52 meter.
De 19de dynastie wordt beheerst door de Ramses II. Tijdens zijn lange regering (1290-1223 v.C.) heeft Ramses II heel wat gerealiseerd. Het rijk werd uitgebouwd tot een echt imperium en overal liet de farao tempels bouwen en beelden van zichzelf oprichten. In Thebe bouwde hij verder aan bestaande tempels.
De tempel van Luxor (zuidelijk deel van Thebe op de oostelijke oever) is grotendeels gebouwd door Amenhotep III.
Vooraan laat Ramses II aan dat heiligdom, gewijd aan Amon, een open hof toevoegen. De typische tempelfaçade, pyloon genoemd, bestaat uit twee massieven, waartussen zich de grote toegangspoort bevindt. Men kan dit vergelijken met de voorgevel van onze kathedralen, waar de toegangspoort ook door twee torens wordt geflankeerd.
Voor de pyloon, waarop veldtochten afgebeeld staan, bemerken we kolossale beelden van Ramses II. Van de twee obelisken is er nog één . De andere bevindt zich nu op de Place de la Concorde te Parijs; een geschenk van Pasja Mohammed Ali aan Frankrijk (de werkzaamheden duurden van 1831 tot 1836). De sfinxen die de processieweg afboorden dateren uit de 30ste dynastie.
De tempel van Luxor is gewijd aan de rijksgod Amon, de hemelse godin Moet - zijn gemalin - en aan hun zoon, de maangod Chôns.
Als de bezoekers de gang met de 16 m hoge papyruszuilen doorlopen heeft, komt hij in de zuilenhof van Amenophis III. Op de vlakke afsluitplaat van de zuilen is de naam van de koning gebeiteld in een cartouche.
Piramiden van Gizeh, 2600-2500 (2560-2475) v.C., Oude Rijk, 4de dynastie
De grote piramiden van de bekendste farao's van de 4de dynastie (2600-2500 v.C.), Cheops (basis van 230m en 147m hoog), Chefren (143m hoog, nu nog 137m) en Mykerinos (66m hoog), bevinden zich in Gizeh aan de rand van een woestijnplateau niet ver van de vruchtbare gronden. Funeraire complexen en tempels werden in de woestijn gebouwd op korte afstand van het gebied dat door jaarlijkse Nijloverstroming onder water kwam te staan.
In de 4de dynastie verscheen de klassieke piramide met de gladde zijden. De fijne witte kalksteen, gebruikt voor de buitenbekleding, werd er later afgehaald om in moskeeën herbruikt te worden. Slechts aan de top van de piramide van Chefren is de buitenste laag kalksteen bewaard.
Toch vertonen de drie piramiden lichte afwijkingen in de constructie. Nieuw is dat de grafkamer nu midden in de piramide zit en niet meer onder de grond.
Als grafheuvels van ongekende afmetingen rijzen de piramiden van Cheops, Chefren en Mykerinos op uit het woestijnzand als eeuwig teken dat zij die rusten onder deze stenen heuvels, hun aardse heerschappij hebben neergelegd en begonnen zijn aan hun reis naar de hemel.
De piramide van Cheops had een basis van 230 meter breed en bereikte een hoogte van bijna 147 meter. De stenen heuvel is opgebouwd uit meer dan twee miljoen vierkante blokken kalksteen van ongeveer een meter hoogte, die gemiddeld 2500 kg wogen.
De Griekse schrijver Herodotos berichtte dat 100.000 mensen er twee jaar lang aan gewerkt hebben. Het is dus begrijpelijk dat men later Cheops is gaan zien als een wrede tiran die zijn volk uit persoonlijke eerzucht voor zich liet zwoegen.
Van de top van de nu afgeplatte en nog 137m hoge piramide van Cheops ziet men de even hoge piramide van Chefren die vroeger een hoogte had van 143,5m. Deze ligt aan de zuidwestelijke kant in het verlengde van de diagonaal van de piramide van Cheops. Bij de top zijn nog de resten bewaard gebleven van de oorspronkelijke bekleding.
Oostelijk ligt de ruïne van de tempel waar de rituele handelingen plaatsvonden; noordelijk ligt de ingang, die de toegang vormde naar de eeuwige sterren aan de noordelijke hemel.
Vanaf de piramide van Cheops ziet men in het zuidoosten het terrein met de graven van de hoogwaardigheidsbekleders die aan de voeten van hun vorst rusten in de door hem geschonken mastaba's. Drie kleine koninginnepiramiden vormen de overgang naar deze begraafplaats. Aan de voet van de piramide ziet men de stenen 'kuip', waarin het uit elkaar genomen schip van de koning rustte.
Daarachter gaat de woestijn over in de vruchtbare strook langs de Nijl.
Bouwkunst: Piramide en grafcomplex van Djoser te Sakkara,
Piramide en grafcomplex van Djoser te Sakkara, ca. 2700 (2650) v.C., metselwerk van gehouwen steen, Oude Rijk, 3de dynastie, ca. 2700 v.c.
De dodensteden van het oude Egypte leveren heel wat meer en indrukwekkender archeologische resten op dan de woongebieden.
Het antieke Memphis, de hoofdstad van het Oude Rijk, heeft ons zeer weinig nagelaten uit die periode.Vooral de necropolen, Sakkara en Gizeh hebben ons de kunst van het Oude Rijk leren kennen.
Bij het begin van het Oude Rijk, in de 3de dynastie (ca. 2700 v.C.), bereikt de koninklijke grafarchitectuur een eerste hoogtepunt: het grafcomplex van Djoser te Sakkara.
Binnen een domein van 15 ha ligt de trappenpiramide (60m hoog, grondvlak 110x120m) en een aantal nevengebouwen. De vorm van de piramide is het resultaat van verschillende aanpassingen van de bouwplannen en zou symbolisch een trap voorstellen waarlangs de overleden koning naar de hemel kon opklimmen om zijn plaats te gaan innemen tussen de sterren. De eigenlijke grafvertrekken liggen ondergronds.
De muurzuilen zijn een overblijfsel van de oude rietbundels of houten stenen als muurversterking. Ze dienen hier als wanddecoratie. Zij benadrukken de symboliek van het gebouw: de papyrus als symbool van Beneden-Egypte (Noordpaleis) en de Lotus als symbool van Opper-Egypte (Zuidpaleis).
Imhotep, de vermoedelijke architect van dat machtige complex, werd in latere tijd vergoddelijkt en vereerd als genezer en wijsgeer.
In de piramide van Djoser zijn Opper- en Neder-Egyptische kenmerken samengevoegd, blijkbaar om de voortaan onbreekbare eenheid van de vroeger gescheiden rijken te symboliseren. Met de bouw van een reusachtig toneel deden de gebouwen dienst voor de opvoering van de vernieuwingsfeesten.
Hier werden de troonsbestijging en de dood van de nog in leven zijnde koning 'gespeeld'; hij was daarna zeker van een nieuwe regeringsperiode van 'miljoenen' jaren en zou na zijn dood zijn heerschappij in het hiernamaals eeuwig voortzetten.
In op nissen gelijkende uithollingen in de westelijke muur van zijn graf in Sakkara heeft Hesi-Re, een ambtenaar uit de tijd van Djoser, reliëfs laten aanbrengen.
De overledene zit op een stoel die op stierenpoten rust. De houding is dezelfde als in de beeldhouwkunst; de rechterhand grijpt naar de voedingswaren op de offertafel, in de linkerhand houdt hij staf en scepter als tekenen van zijn waardigheid Hij draagt over de schouder geworpen zijn schrijfgerei (een nap voor het aanmaken van verf, een koker voor de schrijfrieten, een palet met zwarte en rode verf) ten teken dat Hesi-Re tot de hoge stand van de 'schrijvers' behoorde.
Beschrijving van een fresco / weergave van de bouwwerken aan een tempelmuur enz...
In een van de belangrijkste graven van de Thebaanse dodenstad zijn op fresco's met een oppervlakte van bijna 300 vierkante meter de bouwwerken weergegeven aan een tempelmuur uit de tijd van Thoetmosis III.
De stenen die nodig waren voor de aanleg van een oprit worden vervaardigd door een groep arbeiders.
Een grijze man met behaarde kin en borst in een witte schort (en met een lichtere huidskleur, misschien een gastarbeider) bewerkt met een hak de lemen bodem . Boven hem ziet men het zeven van het leem en het vormen van de stenen. Deze worden op rijen in de zon gedroogd en dan door dragers naar het bouwwerk gebracht. Een opzichter zit op de grond en spoort de werklieden aan om zoveel mogelijk stenen te vervaardigen.
In gezelschap van zijn vrouw en dochter en staande op een bootje vaart de overledene door de papyrusvelden. Met zijn linkerhand slingert de jager een stok naar de verschrikt opvliegende vogels. Nebamoen heeft met de rechtervuist drie reigers gegrepen. Vlinders fladderen rond. Een grijze kat maakt van de verwarring onder de vogels gebruik om zich een deel van de buit toe te eigenen.
Op de boeg van het bootje staat een eend als lokvogel, en het vaartuigje wordt in het water begeleid door een grote school vissen.
Hier is dus sprake van de weergave van een bepaalde sfeer; de overledene en zijn gezin zijn uitgebeeld tijdens een vrolijke jachtvaart, zoals die ook in het dagelijks leven wel voorgekomen zal zijn.
Het lijkt erop alsof men deze sfeer tot aan het graf heeft willen bewaren .
De Egyptische cultuur bestond ongeveer van 3000 tot 500 vóór Christus. Zij is in 3 delen verdeeld, nl.: het Oude, het Midden en het Nieuwe Rijk. Bijna alle bewaarde beelden, reliëfs en gebruiksvoorwerpen stonden in het teken van het geloof, vooral in het teken van het leven in het hiernamaals. Egyptenaren kenden een veelgodendom, en de meeste goden verschenen als dieren op aarde.
Het Oude Rijk ( 2800 - 2200 v. Chr.) Het belangrijkste kenmerk in de bouwkunst is de piramide. Daarin werd de farao begraven met al zijn kostbaarheden en alle benodigdheden voor het hiernamaals. De gangen met valdeuren moesten rovers buiten houden. Er werd gebruik gemaakt van echte beelden in de piramide of als versiering op de muren en reliëfs.
De reliëfs beeldden verhalen uit met behulp van beeldschrift; dus in de vorm van dieren, mensen en voorwerpen. De mens moest zo duidelijk mogelijk uitgebeeld worden.Zo werd de romp van voor afgebeeld, het hoofd, de benen en de armen van opzij en er werd één oog in het van-opzij-geziene hoofd frontaal afgebeeld.
Het Middenrijk ( 2200 - 1600 v. Chr. ) Het belangrijkste verschil van de bouwkunst is de manier van begraven. Farao's werden nu in rotsgraven i.p.v. piramides begraven. Dit was veel minder beschermd, en er is dus veel gestolen.
Omdat de graven veel kleiner waren werden er in het Nijldal graftempels voor de farao's gebouwd. Deze bestonden uit binnenplaatsen met overdekte ruimtes, die werden ondersteund door zuilen. Zo waren de Egyptenaren de uitvinders van capitelen, die werden genoemd naar de versiering, nl: 1. papyruscapitelen, 2. palmbladencapitelen en 3. lotuscapitelen.
Het Nieuwe Rijk ( 1600 - 1000 v. Chr. ) Dit was een periode van grote welvaart, omdat er door de veroveringszucht van de farao's veel nieuwe grondstoffen werden aangevoerd én nieuwe kennis. Er werd fijner gewerkt, maar de beeldhouwkunst veranderde niet veel door de strenge regels van de godsdienst.
Nieuw waren de dienaarbeeldjes die mee werden begraven met de farao om in het hiernamaals allerlei klusjes voor hem te doen.
Ook deed een nieuw reliëf zijn intrede. Dat hield in dat de voorstelling niet uit het vlak treedt maar in het vlak wordt gehakt.
In het Middenrijk begon de schilderkunst zich te ontwikkelen. Op de muren werd een pleisterlaag aangebracht, waar schilderingen in werden aangebracht. Daarbij waren 4 bijzonderheden: 1. de zij/voor afbeelding van mensen, 2. ze konden niet met het begrip 'verkort' omgaan, 3. ze wekte geen suggestie van schaduw en licht en 4. er werd geen rekening gehouden met perspectief.
Het oudste spoor van het bierleidt ons ongeveer 6000 jaar terug in de tijd. We weten dat oude volkeren zoals de Sumeriërs, de Babyloniërs en de Egyptenaren al bier dronken.
Deze volkeren leefden tientallen eeuwen geleden in de buurt van grote rivieren als de Nijl, de Eufraat en de Tigris. Door deze rivieren was dit gebied erg vruchtbaar, waardoor er veel graan kon groeien. Deze plek werd ook de graanschuur van de wereld genoemd.
Graan is een belangrijke product voor het brouwen van bier. Het is dus normaal dat op deze plek ontdekt werd hoe bier gebrouwen moest worden.
In dit gebied hebben archeologen allerlei voorwerpen gevonden die ons vertelden op welke manier bier gebrouwen werd en wie bier mocht drinken. In Egypte zijn veel voorwerpen gevonden die helpen de geschiedenis van het bier te ontdekken.
Het oudste Egyptische beeld van een bierbrouwer stamt uit 2500 voor Christus. We weten dat de farao's zelf bier konden brouwen. Een van deze faraos was Ramses III.
Uit zijn tijd zijn bierbekers gevonden die een inhoud hadden van 3,5 liter!Wist je dat de Egyptenaren dachten dat bier een geschenk van de Zonnegod was? Het was immers de zon die het graan liet groeien!
Zowel in Babylonië als in Egypte kende men verschillende soorten bier, van licht tot zwaar. Om het bier een bepaalde smaak te geven, werden allerlei planten en kruiden toegevoegd. De Egyptenaren kruidden hun bier met het kruid saffraan. Zij gebruikten ook kaneel om hun bier donkergekleurd te maken.
welke invloed had de mythe van Osiris op de feestelijke gelegenheden van de oude Egyptenaren?
Er was een landelijk festival waar de mythe aan ten grondslag lag, namelijk het Feest van de landbouw dat jaarlijks gevierd werd. Het feest dat enkele weken bestreek is beschreven in diverse bronnen, maar de bekendste is de papyrus Jumilhac ca. 100 v. C. De bron stamt uit een vrij late periode van het oude Egypte, maar het festival, of in ieder geval de uitgevoerde rituelen, bestond waarschijnlijk al veel langer dan dat.
Tijdens het festival werd een beeltenis van Osiris gevormd met graan of gerst, die dan besproeid werd.
Het ontkiemen van het zaad werd geassocieerd met het tot leven komen van Osiris nadat zijn ledematen die verspreid waren over heel Egypte bijeen waren gebracht.
Het bijeen brengen van die ledematen werd geassocieerd met dagen van het feest. Van de 19e tot en met de 30e dag werd er iedere dag een deel van het lichaam teruggevonden. Dat gebeurde niet letterlijk; het waren rituele aangelegenheden.
Op de laatste dag werd ook de djed- zuil, symbool voor de ruggegraat van Osiris, opgericht. Dit was weer een symbool van het tot leven komen van Osiris.
Een ander beroemd feest is het Choiak ( of Khoiak) festival, dat van de 12e tot en met de 30e van de maand Choiak werd gevierd.
De belangrijkste bron hierover is een Osiriskapel op het dak van de tempel van Dendera ( ca. 100 AD).
Aan het begin van dit feest werd er ook een beeltenis van Osiris gemaakt van graan of gerst. Nadat het besproeid werd, werd het gebalsemd en gekleed en zelfs gewikkeld in zwachtels en begraven. Op de 30e werd ook hier de Djed-zuil opgericht.
Hoewel er in het Oude Egypte geen muziek genoteerd is, zijn er liedjesteksten bewaard gebleven.
De hymne voor Aton is daar een voorbeeld van. De tekst werd gevonden in graf WV 23 in de Vallei der Koningen en lijkt erg op psalm 104 uit de Bijbel.
Ziehier deel van de hymne:
Hoe groot zijn uw daden,
Niettemin verborgen van het zicht,
O Enige God naast wie er velen zijn!
U maakte de aarde zoals u dit wenste, u alleen,
Alle volkeren, kudden, en troepen;
Alles op aarde wat op benen lopen,
Alles op hoogte wat op vleugels vliegen,
Het land van Khor en Kush,
Het land van Egypte.
Deze tekst was gericht naar Aton, die in de 18e dynastie werd beschouwd als de enige God.
Er zijn vele reliëfs bekend waarop mensen te zien zijn die een muziekinstrument bespelen, dansen of luisteren naar muziek.
In de graftombe van Chnumhotep en Nianchchnum zijn dansers en muzikanten op de muren afgebeeld. Er zijn diverse teksten bewaard gebleven, waaruit blijkt hoe belangrijk muziek voor de Egyptenaren was.
afbeelding: vrouwelijke muzikanten met aulois, luit en harp
Muziek was niet alleen belangrijk in Oud-Egyptische tempels; ook feesten als geboorten, verjaardagen, bruiloften en begrafenissen waren niet zonder muziek.
De muziek hier werd een stuk minder strak en statig gespeeld dan de tempelmuziek. Gezelschappen van zangers, fluitisten, harpisten, percussionisten, luit- en lierspelers speelden ritmische muziek.
Schaars gekleedde danseressen haalden hierop acrobatische kunsten uit, terwijl de muzikanten hun best deden om het publiek mee te laten klappen, zingen of spelen (op kleine instrumenten als de sistrum).
De mensen die op feesten speelden waren gewoonlijk professionelen en zowel van het mannelijk als het vrouwelijk geslacht.
Anders dan de shemayets stonden deze muzikanten niet erg hoog op de sociale ladder. De feesten en de musici waren wel zeer populair, en vreugde werd in het Oude Egypte als een belangrijk onderdeel van het leven gezien.
Behalve uit muziek bestonden de feesten vooral uit eten, drinken en het onderhouden van sociale contacten.
De wereld ontstond volgens de Egyptenaren toen Atoem oprees uit het Oerwater.
Nadat hij het godenpaar Sjoe en Tefnoet voortbracht kwam er diversiteit in de wereld. Daarom was het verschil tussen mannelijk en vrouwelijk voor de Egyptenaren fundamenteel.
Godinnen worden net zo belangrijk als goden. Het rechterbeeldje is de godin Moet, echtgenote van Amon, Koning-der-Goden. Haar symbolen zijn de gier en de dubbele kroon van Egypte.
De godin links is Neith, die de kroon van Neder-Egypte draagt. Zij was de strijdbare godin, vergelijkbaar met de Griekse Athene.
De godin in het midden is de kattengodin Bastet. Die draagt de attributen van muziek, zang en dans, waar zij de beschermvrouw van is.
De vierde figuur, met leeuwinnenkop, is Wadjet, dochter van zonnegod Re. Zij staat tegen een obelisk en symboliseert de zonnestralen, die vijanden vernietigt en plagen kan verspreiden. De holle obelisk stelt niet alleen zonnestralen voor, maar vormt ook een sarcofaagje voor een ichneumon (exotisch diertje).
Heel lang geleden vereerden mensen meerdere godinnen en goden. De priesteressen waren een medium tussen de mensen en de goden/godinnen. Buikdansen was een tempeldans. De priesteressen dansten zichzelf in trance en openden zichzelf als communicatie kanaal. De mensen konden verzoeken doen aan de godin van de vruchtbaarheid of haar bedanken.
In die tijd was het geloof in de reïncarnatie heel sterk. Dat hield in dat het bij het bedrijven van geslachtgemeenschap zich een kanaal opende bij de vrouw waardoor zij een kind vanuit de hemel kon reïncarneren. Door het nabootsen van de bewegingen van de geslachtsdaad en door zich in de trance te dansen, geloofden de priesteressen dat ze op deze manier zwanger konden worden.
In het buikdansen zien we bewegingen die te maken hebben met bevallen. Vrouwen hielpen elkaar tijdens de bevalling door in een kring om de barende vrouw heen te staan en de bewegingen mee te maken. Op deze manier ontstond een gezamenlijke dans. Dit zou de basis-oorsprong zijn van het buikdansen. Pas later heeft buikdansen een ruime culturele en kunstzinnige context gekregen. Het buikdansen kan echter niet als geheel begrepen wordenzonder de basis oorsprong van deze dans te begrijpen.
Wat we weten van het Oude Egypte is van tekeningen in graven of graftomben.
Door de hiërogliefen die bij de afbeeldingen staan kan met zekerheid worden gezegd wanneer het om dansers gaat. Een rietpluim, een been en een pion vormen samen de betekenis danser.
Er zijn dansvoorstellingen te zien, maar niemand kan met zekerheid weten hoe deze mensen hebben bewogen, aangezien er nog geen video was.
De dans in de Egyptische oudheid was verweven met de begrafeniscultuur. De dood was het symbool van levenskracht en de dans symboliseerde nieuw leven. Na de dood ging de overledene naar het dodenrijk, wat een betere wereld was met volop overvloed en geluk.
Dans gaf uitdrukking aan de cyclus van het leven: de seizoenen met groei, bloei en het afsterven van de natuur; van geboorte naar dood. Herhalingen gaven de cyclus weer, zoals een hartklop en ademhaling.
In de grafkelders werden veel mensen afgebeeld met een opgeheven hand op borsthoogte. Het kan betekenen: een groet aan de zon; aan het goddelijke; een groet van bezoekers van de onderwereld (het buitenland was ook de onderwereld); een groet aan het leven.
In 1938 heeft Brunner-Traut een publicatie geschreven over dans in het oude Egypte. Zij observeerde de muurschilderingen in de graven van het Midden- en Nieuwe Koninkrijk en ontdekte dat er dansers waren geweest onder de naam 'Muu' (uitspraak waarschijnlijk 'Moeoe'). De Muu droegen kronen van riet en stelden gestorven koningen voor. Hun dans was een onderdeel van de begrafenis volgens de riten van Osiris, de heerser over het dodenrijk en de Egyptische dodenrechter.
Dansen was ook het alledaagse vermaak van de Egyptenaren Zodra iemand begon met dansen, volgde de rest. Er zijn dan ook nauwelijks afbeeldingen te zien van een enkele danser. Er zijn tekeningen te vinden van mensen in acrobatische houdingen, als de radslag, salto-mortale's, het springen in elkaars armen en een brug achterover. Er wordt dan ook gesproken van gymnastische dansen die grote lenigheid en langdurige training vereisen.
Wat niet te zien is zijn nabootsingen van dieren of paardansen waarbij de man de vrouw leidt. Wanneer er afbeeldingen zijn van paren, dan verwijst dat naar een groep meisjes die twee aan twee dansen terwijl ze elkaars handen vasthouden.
Bij groepsdansen had iedere deelnemer een eigen patroon van figuren. Wat opvalt is dat mannen en vrouwen nooit samen in een afbeelding te vinden zijn en dat vrouwen het meest worden afgebeeld.
In het Oude Rijk werden voor het eerst sportieve elementen zoals springen en stampen toegevoegd aan de afbeeldingen.
In het Nieuwe Rijk werd de dans gekenmerkt door meer levendige, vloeiende en bevallige bewegingen. Er verschenen ook nationale dansen van de buurvolken uit Nubië, Libië en Syrië. Uit de Late Tijd laten de afbeeldingen voorstellingen zien die te maken hebben met publieke feesten of godsdienstige riten.
"Er zijn verschillende scènes bewaard gebleven die tonen hoe vrouwen in hun handen klappen om de dansers in de maat te houden.
Danseressen droegen gewoonlijk een kort rokje, open van voren of met franje afgezet, en bij andere gelegenheden losvallende tunieken (doorzichtig tijdens het Nieuwe Rijk) met schouderbandjes of zij hulden zich simpelweg in lange sjaals. Soms dansten zij naakt, afgezien van een smalle band om de buik.
Uit de gespierde dijen van sommige danseressen heeft men afgeleid dat zij beroeps waren. Zulke meisjes worden inderdaad in documenten vermeld onder de naam chebeijet, in het bijzonder in de harems van koningen. Men beschrijft hen als 'weldoorvoed en vriendelijk' hetgeen een heleboel meer geïmpliceerd kan hebben.
Dansen vond plaats op de tonen van muziek en zang, met name zang met muzikale begeleiding. Specialisten beweren dat instrumentale muziek als zodanig niet voorkwam in Egypte en dat onbegeleid zingen zeldzaam was.
Tijdens het Oude Rijk werd de begeleiding verzorgd door een enkel instrument, zelden door meer dan een. Tijdens het Nieuwe Rijk begeleidde de zanger of zangeres zichzelf -we zien vaak zingende harpspelers- of werd hij of zij begeleid door een groot of klein gemengd ensemble. Later nam het aantal instrumenten geleidelijk weer af".
Binnen de Egyptische mythologie stond muziek hoog in het vaandel.
Dat blijkt uit het feit dat er in het Oude Egypte twee muziek- goden waren: Bes en Hathor.
Bes was een mannelijke dwerg die behalve voor de muziek ook opkwam voor de vreugde en voor de vrouwen en kinderen. Hij was vooral in de Late Tijd populair.
Hathor was een vrouw in de vorm van een koe, die vooral in het Nieuwe Rijk (enkele eeuwen voor de Late Tijd) populair was. Ook zij was behalve godin van de muziek de godin van de vreugde.
Bastet werd omschreven als de Meesteres van het Sistrum. In veel van de beelden die van haar zijn gemaakt, heeft zij dan ook een sistrum in haar hand. De castagnetten, een soort slaginstrument, waren opgedragen aan de godin Hathor.
De derde instrumentengroep binnen de Oud-Egyptische muziek was de groep van de snaarinstrumenten.
Sinds het Oude Rijk werden bogen gebruikt om harpen van te maken. Zulke harpen hadden acht tot twaalf snaren die waren gemaakt van darmen van dieren. Zowel mannen als vrouwen konden de harp bespelen. In het Nieuwe Rijk werd er met de grootte en het aantal snaren meer en meer geëxperimenteerd.
De Egyptenaren waren wellicht de eersten die de luit gebruikten. Het bestond uit een kleine klankkast met zes of acht gaten. De luit had twee tot vier snaren. De nek van de luit had veel weg van die van de moderne gitaar: de noten werd bepaald als de snaren werden ingedrukt op de plek waar zich een fret (Fretten zijn een mechanisme om snaren tijdens het bespelen van een snaarinstrument zodanig in te korten dat de snaar vrij kan trillen tussen twee vaste gedefinieerde punten.)
Leven in het oude Egypte: De vrouw in juridisch opzicht gelijkwaardig aan de man
De vrouw was gelijkwaardig aan de man. Zij kon contracten sluiten, als aanklager of getuige voor de rechtbank optreden, de voogdij over een kind op zich nemen .
De bezittingen van haar man gingen echter over op haar kinderen, omdat het erfrecht zich beperkte tot bloedverwanten.
Het doel van elk huwelijk was zorgen voor nakomelingen . Deze moesten voorzien in de oude dag van hun ouders. Bovendien waren ze ook verwantwoordelijk voor het voortzetten van de dodencultus bij het ouderlijk graf. Hoewel het aantal kinderen per gezin heel hoog was, was het sterftecijfer onder de jonge kinderen ook hoog .
De opvoeding van de kinderen lag tijdens de eerste jaren voornamelijk in handen van de moeder. Bij de zoon nam de vader vanaf een bepaalde leeftijd deze plicht over. Hij leidde hem op tot zijn helper en opvolger. Indien de kinderen een andere beroep wilden uitoefenen dan hun vader, stuurde men ze naar scholen, die dikwijls een onderdeel van een tempel waren. Hier leerde men vooral rekenen, lezen en schrijven. Een ander belangrijk punt in de opvoeding was de vorming van de persoonlijkheid.
Een Egyptisch reliëf toont een vrouw die met haar lichaam de 'brug' maakt, wat meer dan waarschijnlijk een religieus geladen dansfiguur is.
Misschien houdt ze immers verband met Noet, de godin van de kosmos, die uitgebeeld wordt als een brug over de aarde. Vast staat in ieder geval dat hbj niet alleen 'dans' betekent, maar ook de naam is van de gymnastische oefening 'de brug', die nu nog altijd voorkomt in Indische dans.
Stilaan komt dans los van zijn religieuze betekenis. Rijke en voorname mensen laten steeds vaker hun feesten opluisteren door danseresjes, begeleid door (vrouwelijke) muzikanten in linnen jurken. Elke koningsharem heeft zijn danseressen, hbjt genoemd. Die staan lager aangeschreven dan de muzikanten, al noemt de farao hen 'vreugdeschenksters' (shmh-jb). Ze dansen naakt, met uitzondering van een heupgordel van houten kralen, waarin pitten rammelen tijdens het dansen. Hun dans bestaat uit acrobatische figuren en pirouettes, sierlijke handbewegingen en wiegende heupen, gekruid met handgeklap, kleppers en crotalen.
Vrouwen werden betaald voor het werk dat ze verrichtten en ze konden hun eigen eigendom bezitten, kopen en verkopen, een testament opmaken en bepalen welk van hun kinderen van hen zou erven. Veel vrouwen bezetten een religieuze post en er zijn ook vrouwen bekend die titels droegen als "gouverneur", "rentmeester", "opzichter van artsen" en zelfs "vizier", de hoogste ambtelijke rang na de koning. De monarch was doorgaans een man, maar in minstens vijf gevallen werd de troon bezet door een vrouw.
Hoewel vaak wordt beweerd dat er geen bewijs is voor het bestaan van vrouwelijke klerken, moet een aantal vrouwen vanwege hun officiële taken in staat zijn geweest geschreven documenten te raadplegen. Tegen de Grieks-Romeinse tijd is de geletterdheid van vrouwen duidelijk bewezen: de beroemde Cleopatra de 7e kon minstens zeven talen spreken en schrijven, waaronder het Egyptisch
In de vroege dagen van de egyptologie ontdekten de heren geleerden uit Europa tot hun schrik afbeeldingen van Egyptische vrouwen in vooraanstaande of zelfs dominante rollen. Veel van wat ze aantroffen, deden ze af als "fictief" of "ritueel" en zelfs nu nog is het onderwerp van gelijkwaardigheid omstreden. Maar in het oude Egypte waren vrouwen wettelijk onafhankelijke burgers en hadden ze uiteenlopende maten van zelfbeschikking die ongebruikelijk was in de door mannen gedomineerde oude wereld. Zeker de Grieken waren geschokt door hun vrijheid: de historicus Herodotus (5de eeuw v Chr.) schreef dat vrouwen "naar de markt gaan en deelnemen in de handel, terwijl mannen thuiszitten en weven". De Egyptenaren, concludeerde hij, "lijken de normale praktijken van de mens te hebben omgekeerd".
Over het algemeen trouwden vrouwen en kregen ze kinderen, maar ze waren niet temin zichtbaar in de hele Egyptische samenleving, werkend op velden en naast de mannen ingelijfd voor maatschappelijke werken. Zowel mannelijke als vrouwelijke bedienden zijn afgebeeld terwijl ze huizen schoonmaken, bedden opmaken, brouwen en bakken, al werd het wassen gedaan door professionele wasmannen. De mannen werkten doorgaans buitenshuis, terwijl vrouwen een aanzienlijk groter deel van hun tijd binnenshuis doorbrachten, al zijn ze ook te zien in openluchttaferelen, wat tot uiting komt in het artistieke gebruik, dat hun een lichtere huidskleur geeft. Maar zowel mannen als vrouwen bezochten sociale gebeurtenissen.
Jaarlijks werden er meer dan vijftig publieke feesten gevierd. De Egyptenaren waren de eerste die een kalender van 365 dagen aanhielden, bestaande uit 360 dagen plus vijf grote, heilige dagen om de geboortedagen van Osiris, Isis, Horus, Seth en Nephthys aan te duiden. Andere belangrijke feestdagen omvatten het Feest van Hathor, wanneer het beeld van de godin uit haar schrijn in Dendera werd gehaald en aan het volk werd getoond te midden van vrolijke muziek en danspartijen ter viering van een goede oogst. Vergelijkbare gebeurtenissen vergezelden het bruiloftachtige Feest van de Prachtige Ontmoeting, waarbij het beeld van Hathor van Dendera naar het zuiden reisde om twee weken door te brengen bij haar "echgenoot" Horus, in Edfu.
In gezelschap van een grote stoet priesters, priesteressen, musici en dansers liep de hele bevolking tijdens deze algemene vrije dagen uit om deel te nemen aan de vreugde en te genieten van grote hoeveelheden voedsel en drank, dronkenschap werd actief aangemoedigd als een vorm van eerbetoon aan de goden.
Het jaarlijkse feest van Opet in Thebe was er één van een reeks belangrijke feesten die waren bedoeld om de kracht van de koning te vergroten en te sterken. Tijdens dit feest werd het heilige beeld van Amun, de nationale god van Egypte, te midden van een feestende menigte stroomopwaarts vervoerd van Karnak naar de tempel van Luxor, waar de koning deelnam aan een geheime rite in de binnenste schrijn. Hierna verscheen hij in het openbaar, goddelijk en met hernieuwde kracht, voor zijn uitzinnige onderdanen.
Het middelpunt van elk oud-Egyptische nederzetting was de tempel, een groot centrum van activiteiten dat naast zijn godsdienstige functie dienstdeed als combinatie van stadhuis, school, bibliotheek en medische kliniek. Echter, alleen priesters waren bevoegd om het gewijde binnenste deel van de tempel, dat werd beschouwd als een soort opslagplaats van goddelijke macht, te betreden. Het was de taak van de priester om die macht door middel van rituelen te sturen en om de goden te dienen.
De vertegenwoordiger van de goden op aarde was dekoning, die dus de belangrijkste priester van elk tempel was. Maar omdat er in elke stad minstens één tempel was, delegeerde hij zijn priesterlijke plichten aan de hogepriester van elk tempel.
Onder de hogepriesters bestonden verschillende rangen van geestelijkheid, van de "lector-priester", een zeer oude geestelijke die ingewijd was in de geheime geschriften, tot hen die de heilige koeien van de tempel verzorgden. Veel priesters werkten in deeltijd, gedurende één maand per kwartaal.
Priesters woonden in hun eigen kleine gemeenschap, die was verbonden aan de tempel. In Karnak woonden ze aan het heilige meer van de tempel, een kunstmatige vijver waar alle priesters zich tweemaal per nacht te wassen, omdat zij die betrokken waren bij heilige riten volkomen rein (waab) moesten zijn. Om dezelfde reden moesten priesters ook om de dag hun lichaamshaar scheren en mochten ze enkel gewaden van zuivere linnen dragen.
Dagelijks eerden de priesters de godheden met een constante stroom van voedseloffers, wijn, parfums, wierook en bloemen, waarbij ze exacte procedures en rituelen volgden. Ook werden de goden onderhouden door tempelmusici en dansers: één tekst verhaalt van de riten die zijn geassocieerd met "de gouden godin, Hathor", waarbij zangers bezwering zongen en dansers bewogen op de ritmische begeleiding van de sistrum, een gewijde ratelaar. Zulke godsdienstoefeningen zouden de geest van de godheid aanmoedigen zijn intrek te nemen in het heilige beeld dat werd bewaard in een schrijn in de donkere, binnenste heiligheid van de tempel, waartoe alleen de koning en de hogepriester toegang hadden. Alleen door het handhaven van de goddelijke aanwezigheid in elke tempel kon de kosmische orde bewaard blijven tegenover de wanorde en de chaos die aan de buitenkant van de tempel waren afgebeeld.
Elke ochtend ging de hogepriester de donkere heiligheid binnen, schaars verlicht door flakkerende olielampen. Zorgvuldig opende hij de verzegelde houten deuren van het altaar en ging naar het goddelijke beeld, groette het en bracht het offers van parfum. Met de pink van zijn rechterhand zalfde hij het voorhoofd van de godheid met heilige oliën van ceder en mirre. Vervolgens werd het beeld opgesmukt met cosmetica en ceremoniële kleding, waarna het voedsel, drank en grote boeketten bloemen kreeg voorgezet, men geloofde dat de geur van de bloemen die van de goden zelf was. Wierook, gebruikt om de goden te verwelkomen en te sterken en om kwaadwillende geesten af te stoten, was van groot belang. Het werd in grote hoeveelheden door de priesters gemaakt in "parfumlaboratoria", waar lijsten van aromatische ingrediënten op de wanden waren vastgelegd.
Dames uit de betere kringen deden er alles aan om er fris en aantrekkelijk uit te zien. Ze gingen vaak in bad, gebruikten parfum en lieten zich masseren met stoffen die hun huid zacht hielden.Ze gebruikten henna, een kleurstof waarmee ze hun nagels en haren rood verfden.
Om zich op te maken gebruikten ze kohl, een zwarte stof waarmee ze hun wenkbrauwen insmeerden,hun ogen omlijnden en hun wimpers donkerder maakten.
Dorpelingen kwamen vaak bij elkaar om te zingen en muziek te maken, Wanneer er gedanst werd,deden de mannen en vrouwen dat niet samen.
De Egyptenaren waren niet in staat hun muziek op papier te zetten, we moeten dus maar raden hoe die geklonken heeft.Tijdens chique feestjes werden de gasten vermaakt door professionele musici, acrobaten en schaars geklede danseressen.De gastheer en gastvrouwzaten naast elkaar, terwijl verder alle mannen,vrouwen en kinderen in aparte groepen zaten.
Zoals het zo vaak gaat op feestjes, aten ook de Egyptenaren vaak te veel en sommige dronken zelfs zoveel dat ze naar huis gedragen moesten worden.
In het Oude Rijk en het Middenrijk waren veel vooraanstaande vrouwen priesteres, vooral in de tempels van de godinnen Hathor en Neith.
Ze drongen echter nooit door tot hogere posities dan het middenkader en in het Nieuwe Rijk waren priesteressen geheel verdwenen. De vrouwen voerden ook geen bestuurlijke taken uit in de tempels.
Wel werkten ze in de tempels als musici, als danseressen of als 'portiers'.
De musici zongen liederen en bespeelden een soort ratel, het sistrum. De vrouwelijke muzikanten dienden onder een vooraanstaand vrouwelijk leidinggevende, de 'grote leidster van de troep der uitvoerend musici'.
Terwijl de mannelijke musici uit de lagere klassen afkomstig waren, kwamen vrouwelijke musici uit alle lagen van de bevolking; het waren eerder vrijwilligers dan ingehuurde krachten.
De geschiedschrijver Diodorus vermeldde dat een deel van de overeenkomst, afgesloten bij het huwelijk, was dat de vrouw de controle over haar echtgenoot zou hebben, en dat geen bezwaren mochten geuit worden over haar bevelen.
Een instructie uit het Nieuwe Koninkrijk (ca. 1500 voor Christus) bevestigt het verslag van Diodorus:
Controleer uw echtgenote niet in haar huis, Wanneer je weet dat ze efficiënt is; Zeg niet "Waar is het? Haal het!", Wanneer ze het op de juiste plaats gelegd heeft. Laat je ogen haar observeren in stilte, Dan zal je haar vaardigheid (h)erkennen: Er is vreugde wanneer je hand bij haar is, Weinigen weten dit.
De uitdrukking en de houding van gehuwde paartjes afgebeeld op Egyptische kunstwerken tonen diepe liefdesgevoelens, affectie en warmte.
Een aantal gedichten drukken een waarneembaar deels romantische liefde uit. Deze uitwendige tekenen van warmte en liefde, vooral onder gehuwde paren, zijn uniek in de kunstwerken van de oude wereld.
Egyptische liefdesgedichten hebben ons een aantal uitzonderlijke uitingen van gevoelens nagelaten, zowel door jonge geliefden, als gehuwden.
In de Egyptische liefdesliedjes betekenen de woorden 'broer' en 'zus' gewoon 'liefste' en duiden dus niet op bloedverwantschap. Het stelt symbolisch de opperste hemelse liefde voor tussen de mythische broer en zus, Osiris en Isis.
Hierna volgt een kleine bloemlezing van een paar liefdesgedichten:
Laat haar komen naar de lotusvijver, Mijn mooie geliefde, In haar doorschijnend gewaad Van fijn linnen. Laat haar baden dichtbij mij, Tussen de bloemen, Zodat ik haar kan vasthouden Zodra haar ledematen uit het water verrijzen.
Ik zal binnen gaan liggen en ziekte veinzen, Mijn buren zullen binnenkomen en mij bezoeken, En mijn meisje zal komen en de artsen doen blozen van schaamte Want zij alleen kent mijn ziekte.
Het moederschap was geliefd en gekoesterd in het oude Egypte. De volgende sage vat dit samen:
U zult nooit vergeten wat uw moeder voor U gedaan heeft. Zij heeft u gebaard en op alle mogelijke manieren gevoed. Als U haar zou vergeten, zou zij U dat kunnen kwalijk nemen, zij zou haar handen kunnen heffen naar God, en Hij zou haar klacht horen.
Zij voedde U op, en toen U naar school ging, en leerde schrijven, kwam zij dagelijks tot bij uw leraar met brood en bier uit haar huis.
Gedurende bepaalde perioden uit de antieke geschiedenis was het wettelijk toegelaten dat de oude Egyptenaren, Atheners en Hebreeërs huwden met een zus van dezelfde vader, maar niet geboren uit dezelfde moeder.
Slechts weinig Egyptenaren deden dit, en dan nog alleen als deze halfzuster de wettige erfgename was, zodat ze op die manier de troon konden erven. De Ptolemeeën keken niet naar deze beperking van vaders zijde, maar de Ptolemeeën waren geen Egyptenaren.
De Wijze Man, Ptah-hotep, geeft volgende raad aan mannen:
Als u een man van aanzien bent, Zoek voor uzelf een huishouden En hou van je echtgenote bij jou thuis, Zoals het betaamt. Vul haar buik, kleed haar rug; Zalf haar ledematen met haar medicijnen. Maak haar hart blij, zolang ze leeft; zij is een goed veld voor haar heer.
Volgens sommigen mochten de Egyptische priesters slechts 1 vrouw hebben, terwijl de rest van de gemeenschap mocht kiezen hoeveel echtgenotes zij hadden.
Afbeeldingen op monumenten tonen echter steeds individuen met 1 gemaal/gemalin. Wederzijdse affectie, tederheid en liefkozingen kunnen afgeleid worden uit de tedere manier waarop zij samen zitten met hun partner en hun kinderen.
Mannen en vrouwen zaten samen of afzonderlijk in een ander gedeelte van de kamer. Ze werden niet afgezonderd zoals in het oude Griekenland het geval was. De Egyptenaren behandelden hun vrouwen heel anders, wat voldoende bewezen wordt door beeldhouwwerken en verslagen van oude schrijvers. Vrouwen werden verwacht deel te nemen aan bepaalde openbare evenementen, samen met hun echtgenoot of partner.
De beste omschrijving van de Egyptische vrouw werd gegeven door een weduwnaar die over zijn overleden echtgenote schrijft:
Haar gesprekken zijn nuttig, haar conversaties aangenaam, zij geeft goede raad in haar brieven, alles wat over haar lippen komt is zoals het werk van Ma-at, de 'netert' van de Waarheid, een perfecte vrouw, aanbeden in haar stad, de hand reikend aan iedereen, sprekend over goede dingen, herhalend wat men liefheeft, genot schenkend aan iedereen, niets kwaads kwam ooit over haar lippen, zij is meest geliefd door iedereen
Zoals vermeld waren vrouwen de personificaties van belangrijke aspecten of attributen van de Ene God.
Vermits vrouwen de wettige erfgenamen van de troon waren, speelden zij een belangrijke rol in de Staatszaken. Zij waren een soort makelaars van macht. De koninginnen van Egypte hadden soms uitzonderlijke invloed als raadgeefsters van de Farao's.
Sommige koninginnen bestuurden Egypte gedurende een lange tijd. Vooral Hatshepsoet is een goed voorbeeld van een vrouw-Farao.
Vrouwen konden om het even welke positie bekleden in de tempel. Er waren priesteressen van de "neteru". Verschillende onder hen bereikten de status van "heilige vrouwen". En een aantal van die laatste (vergelijkbaar met onze huidige heiligen) hadden hun eigen speciaal schrijn.
Reeds van in de vierde of vroege vijfde dynastie zijn er vermeldingen van vrouwelijke artsen. Eén ervan droeg de titel "Mevrouw directrice van Mevrouwen artsen".
Ook het beroep van schrijver was niet voorbehouden aan mannen, we weten dat er ook vrouwen waren die deze titel droegen.
Vrouwen hadden alle rechten met betrekking tot eigendommen, en hun wettelijke status liet hen toe handel te drijven (kopen en verkopen) en wettelijke activiteiten uit te oefenen.
De Egyptische beschaving was aan de vrouwen toevertrouwd. De vrouw (de prinses) en niet de man, was de wettige erfgename van de troon. De man met wie zij verkoos te huwen, zou de heersende Farao worden.
Ook de koninklijke autoriteit en de opperste leiding bij zaken werden zonder voorbehoud aan vrouwen toevertrouwd. Gedurende de gehele Egyptische geschiedenis was het de prinses die het "zonnebloed" doorgaf aan de volgende generaties.
Zij was verantwoordelijk voor de zuiverheid van de stamboom en de continuïteit van de dynastie.
Egyptische koningen eisten het recht op de troon door te huwen met de erfgename. De Egyptenaren wisten dat de manieren en de moraal van de mannen zouden aftakelen als de vrouwen niet met respect behandeld werden of hun invloed op de gemeenschap niet mochten uitoefenen.
In geen enkel verleden noch hedendaagse maatschappij werden of worden vrouwen zo geëerd als in het Oude Egypte.
In iedere maatschappij waar vrouwen hoog geacht worden, is het vanzelfsprekende resultaat de gelijkheid tussen man en vrouw. De belangrijkste aspecten/attributen/beginselen van God werden door vrouwen gepersonifieerd.
De 'netert' (verkeerdelijk vertaald als 'godin') Ma-at, is de personificatie van het principe van de kosmische orde. Zij houdt het universum in evenwicht, orde en harmonie. Haar kosmische macht is de bron zonder welke de andere 'neteru' (goden en godinnen) machteloos zijn.
Verder hebben we Isis, Moet, Sekhmet, Nephthys, Hathor, Seshat en vele andere vrouwelijke 'neteru', die de grootste aspecten van de Ene Universele God verpersoonlijken.
De plaats waar het hoofd van Osiris was begraven, Abydos, was een belangrijk pelgrimsoord in het Middenrijk. Van deze is alleen de entree over .
De kapel werd gewijd door priester en koninklijk opperbeeldhouwer Oeserhat.
De inscripties en afbeeldingen op de deurposten waren met bladgoud bedekt. Op de dorpel staan offergebeden aan de goden van de begraafplaats, onder meer Anoebis en Wepwawet.
Oeserhat zelf staat in de hoeken daaronder twee keer weergegeven. De deurstijlen dragen een aan de persoon van Oeserhat aangepaste hymne van vier coupletten aan de opstandingsgod Osiris.
Dodenteksten kwamen in de loop van de Egyptische geschiedenis steeds dichter op het lichaam van de overledene.
Eerst stonden ze op de muren van de grafkamer, dan op de wanden van de lijkkisten, later op papyrusrollen naast de dode, en tenslotte, tijdens de Ptolemaëentijd, op papyri tussen de windsels of op het linnen van de windsels zelf.
De afbeelding is het begin van een Dodenboek, geschreven op een linnen windsel.
De tekst is deels in ouderwetse hiërogliefen, deels in het hiëratisch.
Het eindigt met een spreuk die toegang tot de hemel geeft en met een andere spreuk waardoor een licht achter het hoofd van de dode zal worden ontstoken, als eenwording van de dode met de zonnegod.
Uit ritmische overwegingen was percussie, met in het bijzonder de idiofonen, in de Egyptische muziek een zeer populaire instrumentengroep.
(Bij idiofonen verkrijgen we klank door het laten trillen van het klanklichaam zelf . Dit kan door slaan, wrijven, schudden, tegen elkaar slaan - Idiofonen als barchimes - castagnetten - claves - concertcymbalen - cymbaal - gong guiro - maracas - sleigh-bells - triangel - woodblock)
De goden Sekhmet en Bes worden overal geassocieerd met de percussie.
De twee belangrijkste percussie-instrumenten uit de Egyptische oudheid zijn de menat, een kleiner variant op de castagnetten, en het sistrum Castagnetten waren in de mythologie opgedragen aan Hathor en het sistrum was vooral een middel om Aton te eren.
Het grote aantal idiofonen dat werd gebruikt, naast het sistrum en de menat en dikwijls ook instrumenten als kleppen en crotales, tonen aan dat ritme een belangrijk onderdeel was in de Egyptische muziek.
Om dit ritme te bestendigen werden niet alleen muziekinstrumenten, maar ook de handen gebruikt. Leden van het orkest, en ook het publiek, klapten in hun handen ter ondersteuning.
Dit handgeklap was een vast onderdeel in veel liederen.
Blaasinstrumenten waren de eerste muziekinstrumenten die in de Egyptische muziek werden gebruikt.
Aanvankelijk hadden ze de vorm van de (van oorsprong Grieks) auloi, een soort dubbele hobo. De auloi werd gebruikt sinds ongeveer de 28e eeuw v. Chr. en bestond uit twee delen, waarvan één deel korter was dan het andere, om zo verschillende tonen te kunnen spelen. Het langere gedeelte kon ook gebruikt worden om akkoorden of lange noten te spelen.
In het leger en in bij de verering van goden als Ptah en Ra werden ook trompetten gebruikt.De trompetten van Toetanchamon zijn hiervan een mooi voorbeeld. De trompet werd gebruikt vanaf het Nieuwe Rijk.
In de 2e eeuw v. Chr. introduceerde Ktesibios uit Alexandrië het waterorgel, dat in de laatste eeuwen van de Egyptische oudheid steeds populairder werd
In het Oude Egypte waren het voornamelijk slag- en snaarinstrumenten die gebruikt werden. De melodie werd voornamelijk gezongen; instrumenten en handgeklap dienden als ritmische begeleiding. Crotales, auloi en harp waren populaire instrumenten.
Uit de Egyptische oudheid zijn enkele reliëfs gevonden die lijken op een partituur, bestaande uit bolletjes van verschillende formaten. Tot op heden hebben musicologen deze mogelijke vorm van muzieknotatie echter nog niet kunnen ontcijferen en daarom kan men slechts gissen hoe de oud-Egyptische muziek geklonken heeft.
Instrumenten die zijn gevonden en reliëfs die in Egyptische tempels zijn aangetroffen, scheppen een redelijk beeld van de muziek in het Oude Egypte.
In het Oude Egypte speelden muziek en dans een belangrijke rol.
De Egyptenaren beschouwden muziek als een manier om vreugde te bevorderen en om zorgen te vergeten. Bovendien diende muziek om goden te eren: uit de Egyptische oudheid zijn diverse hymnes bewaard gebleven.
. Het eerste directe bewijs van egyptische muziek komt pas ongeveer 31e eeuw v. Chr., toen verschillende reliëfs met dansen werden aangebracht in onder tempels en tombes.
Muziek kwam in alle sociale kringen voor en werd gespeeld in tempels, paleizen, werkplaatsen, boerderijen en zelfs op slagvelden.
De muzikanten die in tempels speelden (meestal vrouwen, de zogenaamde shemayets) stonden het hoogst op de sociale ladder.
Veel goede artiesten werden uitgenodigd door de farao om aan het hof te werken en zij werden daarom ook zeer gerespecteerd.
Zij die muziek maakten op feesten stonden iets lager in de maatschappij.
Nog voor de eerste pyramide ontstond bouwden ze eerst de tempel van Dendera.
In totaal bestaat het labyrint uit 3024 kamers, 1512 boven en 1512 kamers daar onder. De omtrek van het labyrint is 666 kilometer en de bouw duurde 365 jaar. Het is het grootste gebouw aller tijden en ligt verscholen onder tonnen woestijnzand. Het gebouw werd door 12 Koningen gebouwd, die er allen zijn begraven, maar nog niet zijn ontdekt, evenals het labyrint zelf.
Homerus heeft er over geschreven maar ook hij heeft het niet kunnen vinden. Slechts een klein gedeelte werd in 448 voor Chr opgegraven, maar is daarna in de vergetelheid geraakt.
Waarom 3024 kamers ? De dierenriem bevat 12 constelaties en leveren samen 36 wiskundige berekeningen op. In ons zonnestelsel staan 7 planeten, dit maal 36 is 152. Dit maal 12 oorzaken maakt samen 3024 wiskundige stelsels die zijn verwerkt in het labyrint.
Het labyrint kan gezien worden als een doolhof, zoals onze hersenen, want alleen in je eigen hersenen, als ook in een labyrint , kun je verdwalen.
Dat is ook de symboliek van het labyrint. Daarom is het een grote puzzel, die alleen door ingewijde personen kon worden opgelost.
Osiris en Seth waren broers, die in Atlantis Ousir en Ousid werden genoemd. Zij stellen symbolisch het gevoel en de gedachten voor. Osiris werd geboren uit de Goddelijke Geest. Seth werd geboren uit de geest van Menes, de geest van de gedachte. Menes is dezelfde die op Kreta Koning Minos werd genoemd. In Zuid Amerika heette de geest van gedachten Manas en in Perzie Manus, het verleidelijke manusje van alles, die verdwaalde in het labyrint van gedachten.
De symboliek van het hele verhaal is, dat de mens zelf zijn gedachten moet ordenen om niet te verdwalen in het labyrint van zijn gedachten. De mens moet zich niet door zijn gedachten laten misleiden, maar moet proberen op zijn gevoel en intuitie, uit de doolhof van zijn gedachten te raken.
Monumentaliteit: Ze zijn groots. De eeuwigheidswaarde is belangrijk.
Massaliteit: ze zijn groot. Men kiest voor immense afmetingen, zowel wat het gebouw betreft als zijn afzonderlijke bouwelementen.
Horizontaliteit: vlakke lijnen overheersen.
Harmonie met de natuurlijke omgeving
Architraafbouw: De Egyptenaren kenden de gewelfbouw niet, waardoor de druk van zoldering en dak zijwaarts wordt afgeleid.
Daarom passen ze de architraafbouw toe, dwz. het plaatsen van zware horizontale dwarsbalken (= architraven) op stevige verticale steunpunten (= zuilen).
Op de architraven worden vlakke zolderingen gelegd. Om de neerwaartse druk van de zware bedekking op te vangen moest men de zuilen betrekkelijk dicht bij elkaar plaatsen.
Anders dan in de tijd van Echnaton zijn van Ramses II veel monumenten bewaard gebleven:in steen gehouwen berichten,beelden,resten van het paleis en de dodentempel,het Ramesseum in Thebe-west en de rotstempel in Abu Simbel.
Hij heeft vanaf de delta tot in Nubië het land volgezet met bouwwerken. Ramses de Grote werd hij genoemd. Hij regeerde maar 66 jaar. Ramses was een meester in de zelfuitbeelding en van de propaganda,niet alleen met bouwwerken maar ook met teksten.
Een voorbeeld: in de beroemde Slag van Kadesj liep hij in de val van de Hettietenkoning. Zijn leger werd verslagen en Ramses zelf ontsnapte ternauwernood aan de dood of gevangenschap. MAAR ....op de tempelmuren van Luxor wordt de bijna-catastrofe een heldendaad:"Zijne majesteit maaide de strijdmacht van de Hettieten neer. De voet en strijdwagentroepen van de vijand werden in de pan gehakt. Zijne majesteit doodde hen...en ze lagen uitgestrekt voor zijn paarden.
Vrede was het doel van de Ramses II. Zijn voorgangers hadden het gebied van Egypte uitgebreid:het strekte zich uit van de grens van het huidige Turkije tot ver in Nubië.
Ramses wilde deze grenzen veilig stellen,vervolgens in vrede leven en de uitgaven voor het leger terugbrengen. Zijn regering bracht Egypte de laatste bloeitijd.
De bouwwerken die hij liet oprichten,dienden naast de zelfverheerlijking ook voor de binnenlandse orde: overal in het land was de koning aanwezig.
Toen zijn mummie uit elkaar dreigde te vallen,werd deze in 1976 voor een reddingsactie van Caïro naar Parijs gevlogen.
Wetenschappers maakten van de gelegenheid gebruik de koninklijke resten op te meten en door te lichten. De bevindingen: lengte 1.73 meter;haarkleur Rood,in ouderdom grijs; leefdtijd ongeveer 90 jaar; gewrichtontstekingen,tanden verloren,kromme rug.....Dat was Ramses II
Het wordt " boek" genoemd maar in werkelijkheid is het Egyptisch Dodenboek een verzameling van magische spreuken.
Omstreeks 1400 voor Christus werden ze geschreven op een rol papyrus, de Egyptische vorm van papier.
Er waren meer dan 200 toverspreuken..
Elke spreuk was een gebed of een smeekbede van de overledene, en was bedoeld om hem te helpen bij zijn moeilijke reis naar de volgende wereld.
De oude Egyptenaren geloofden dat iedereen verschillende geestesvormen bezat, waarvan de belangrijkste de ka en de ba waren.
De ka was de vitale levensenergie. Zoals elk levend wezen had de ka voedsel en drank nodig. De Egyptenaren zorgden daarvoor door offers of voorstellingen van voedsel in het graf te zetten of te schilderen.
Het karakter van iemand en zijn vermogen om zich te bewegen werd zijn ba genoemd. De ba leek op de geest of de ziel van iemand, en werd gewoonlijk afgebeeld al een vogel.
Wilde iemand eeuwig leven dan moesten zijn of haar ka en ba in het graf verenigd worden met de mummie. Als dit gebeurd was, werd de mummie onsterfelijk .
Als echtgenote van Achnaton/Amenhotep IV, farao tijdens de 18de dynastie, staat Nefertiti "de schone is gekomen"bekend om haar schoonheid.
Zij is de geschiedenis ingegaan vanwege haar beeldschone gezicht en haar zuivere gelaatstrekken, dit in contrast met haar echtegenoot, Amenhotep IV ,die niet bekend stond om zijn uiterlijk. Zij baarde hem zes kinderen, allen dochters.
Tijdens de eerste regeringsjaren van de farao toont zij belangstelling voor de cultus van de zonnegod die in Heliopolis, het oude religieuze centrum van Egypte, wordt vereerd.
Nefertite de vrouw van Achnaton was de steun en toeverlaat voor haar man bij zijn godsdiensthervorming. Zij en haar zes dochters werden afgebeeld in de tempels en op de reliëfs in de paleizen. Haar mysterieuze verschijning en buitengewone schoonheid zijn afgebeeld in de beroemde kalkstenen buste die het atelier van Toetmoses en Achet-Aten van haar maakte. Zij blijft een van de meest intrigerende persoonlijkheden van het Oude Egypte.
Kunst in Egypte was functioneel: de kosmische orde werd erdoor bevestigd en het ideale leven gefixeerd. Kunstenaars beeldden de werkelijkheid uit zoals die in wezen was.
Het afgebeelde leefde dan ook. Een beeldhouwer was 'iemand die stenen tot leven brengt'.
De Egyptische kunst wordt beheerst door een stelsel van conventies. *Perspectief was bekend, maar werd niet gebruikt *Objecten werden optisch zo ontleed dat de afgebeelde delen de maximale informatie gaven. *Het verschil in formaat tussen belangrijke en minder belangrijke figuren was essentieel. *Kleur was van groot belang. *Typisch voor de Egyptische kunst zijn de strenge compositieschema's.
Het basismateriaal en de basistechnieken van het Egyptische kunsthandwerk bleven onveranderd.
De meeste delfstoffen kwamen in Egypte zelf voor. Uitzonderingen zijn lapis lazuli uit Afghanistan en obsidiaan uit Melos. Mineralen heetten 'heilige stenen', en werden gevonden in de woestijn, het 'Land Gods'. De tempels dienden daarom als opslag voor delfstoffen.
Zilver, goud en koper waren de magische en religieus belangrijkste grondstoffen
De edelmetalen en lapis lazuli, turkoois en faience hadden een bijzondere waarde als lichtscheppende stoffen.
Goud en edelsmederij waren een koninklijk monopolie, terwijl ook tempels hun macht op dit terrein lieten gelden.
Naast specialisten als bewerkers van kostbare gesteenten en goudbewerkers waren er in de ateliers steen- en beeldhouwers en timmerlieden. Pottenbakkers maakten niet alleen gebruiksvoorwerpen van aardewerk maar ook grote keramische producten als sarcofagen.
De gevonden voorwerpen komen vooral uit graven en tempels. Het Egyptische geloof bracht met zich mee dat aan de dode tal van nuttige zaken werden meegegeven.
De belangrijke rol van de tempels,als stapelplaats van gewijde materialen, en de goede conserveringsvoorwaarden door de droge bodem zorgden ervoor dat zeer veel voorwerpen goed zijn bewaard gebleven.
De Egyptische verzameling van het Rijksmuseum van Oudheden is grotendeels tussen 1820 en 1830 bijeengebracht . De collectie omvat ongeveer 23.000 voorwerpen. Het grootste deel van de voorwerpen komt uit de graven van Thebe, Abydos en Sakkara.
Het bijzondere aan de Grote Piramide: De 4 grondlijnen van de Grote piramide liggen precies op het noorden, het zuiden, het westen en het oosten gericht. Als een soort kompas. Hoe wisten de Egyptenaren dit al?
De 4 grondlijnen zijn ongeveer even groot. Een enorme prestatie! (230,25 m, 230,44 m, 230,38 m en 230,35 m). Een verschil tussen de langste en kortste zijde van nog geen 0,08 %.
De omtrek van deze pyramide is bijna een kilometer en voldoende om 5 kathedralen erin te laten passen.
De pyramiden zijn grotendeels massief . De grote pyramide bestaat uit 2,5 miljoen kalkstenen blokken. De totale massa komt op 6,3 miljoen ton (6.300.000.000 kilo!!!).
Ter vergelijking: de Eiffeltoren weegt 7175 ton en was het eerste bouwwerk dat hoger was dan pyramide van Cheops. De grote Piramide is 147 meter hoog!!!
Vaasjes en flesjes van glas waren in het oude Egypte luxeproducten. Het grote aantal dat uit de 18de dynastie bewaard is, vormt het beste bewijs voor de enorme welvaart en rijkdom in deze periode .
Glazen vaatwerk was zeer gegeerd, niet alleen vanwege de aantrekkelijke vormen en de kleurrijke versieringen, of door de functie als container voor zalf of parfums, maar ook omdat deze voorwerpen waren gemaakt in de ateliers van paleizen.
Natuurlijk is dit kostbaar glaswerk ook in graven aangetroffen. Ook zijn glazen voorwerpen als dierbare familiestukken van generatie op generatie overgeërfd.
Voor glaswerk uit de 18de dynastie werd als basisstof zand gebruikt, waaraan kwarts, soda en kalk werden toegevoegd.
Voordat het glasblazen in 50 v.Chr. werd uitgevonden, werd de 'kern-glastechniek' toegepast.( de 'kern-glastechniek': draden van gesmolten glas gewonden om een kern van met een organisch bindmiddel vermengde klei. De buitenkant van het zo gevormde flesje of vaasje werd vervolgens gladgemaakt door dit over een plat vlak te strijken.)
Dekrateriskos (op de afbeelding/links), een miniatuurmengvat, heeft twee opstaande oren. De buik is versierd met veerpatronen. De hals is bedekt met guirlandemotieven in dezelfde kleuren. Er werd parfum in bewaard.
Het flesje middenin heeft de vorm van een palmzuil, met een smal toelopende stam en een kroon van gestileerde palmbladeren. Deze flesjes werden gebruikt om kohl in te doen, een cosmetische stof waarmee zowel mannen als vrouwen hun ogen opmaakten.
Het granaatappelflesje (rechts) imiteert een van Egyptes meest geliefde vruchten.
Net zoals de bouwkunst moeten de beeldende kunsten godsdienstige voorstellingen in een begrijpelijke vorm uitdrukken. Aangezien de dood een eeuwige verlenging van elke dag is, moet de kunstenaar het leven als iets onveranderlijks afbeelden.
De Rondsculptuur
Het grote deel van de beelden zijn koningsbeelden. De farao wordt uitsluitend jong en krachtig voorgesteld. Door zijn naam op het beeld te plaatsen wilde men hem het eeuwig leven schenken.
De rechtopstaande beelden zijn in rust-toestand, de benen samen of de linkervoet lichtjes vooruit. De zittende beelden hebben de benen naast en bij elkaar. De armen zijn tegen het lichaam gedrukt, de handen op de knieën, ofwel de armen gekruist voor het lichaam met in de handen de koninklijke waardigheidstekens.
De farao zat op een troon, versierd met afbeeldingen van de belangrijkste planten uit de twee gebieden die hij regeerde: de lotusbloem (Opper-Egypte) en de papyrusplant (Neder-Egypte). In zijn linkerhand hield hij een herdersstaf (=veeteelt) en in zijn rechterhand een lijmzweep (=landbouw) waarmee de lijm uit rietstengels werd geslagen. Zijn kroon bestond uit een bolle witte muts (Opper-Egypte) en een puntige rode muts (Neder-Egypte). Hij droeg een kunstbaard (=waardigheid).
De beelden zijn onderworpen aan de wet der frontaliteit en zijn bedoeld om vooraan bekeken te worden. De beelden zijn gemaakt in natuursteen, metaal of hout.
Daarnaast zijn er een aantal "private" beelden. Bij deze beelden geldt minder de wet der traditie (vb. gehurkte schrijver). Het gewone volk wordt realistischer weergegeven.
Sieraden in het oude Egypte hadden niet alleen een decoratieve maar ook een kwaadafwerende functie. De grondstoffen voor de sieraden vond men vooral in de woestijn : edelmetaal, edelstenen en mineralen.
Al in het begin van de faraonische cultuur hebben Egyptische handwerkers prachtige prestaties geleverd op het gebied van de sieraadkunst. Dankzij de beheersing van materialen en verfijnde smaak, waren zij in staat om prachtige creaties te maken.
De collier(zie afbeelding) is samengesteld uit amuletten van allerlei vorm. Hiertussen zijn oedjat-ogen ,vliegen, scarabeeën, een vis en een hartvaas-amulet te onderscheiden, gemaakt van kornalijn, lapis lazuli en goud. Het centrale element van de ketting is een ovale kraal van kornalijn, die wordt geflankeerd door leeuwinnekopjes en vaasvormige kralen van goud. Onder deze ovale kraal hangt een gouden hanger van de god Bes met een rechthoekig plaatje waarop de koegodin Hathor is afgebeeld.
De ketting in het middenbestaat uit paren van kralen in de vorm van korenbloemen, gemaakt van kornalijn, afgewisseld door ronde en bladvormige kralen en vissen in goud.
De onderste halsketting is gemaakt van 31 vliegvormige hangertjes . De insekten zijn gegoten volgens een speciale techniek( d.i. de cloisonnétechniek: in goud gegoten cellen ingelegd met lapis lazuli en rood glas). Tussen de vliegen zijn ovale kralen van blauwe en groene glaspasta geregen.
Glas komt voor het eerst voor in het 4de millennium v.Chr., als glazuur.
Rond 1500 v.Chr. worden de eerste flessen en glazen gemaakt.Antiek glas is meestal blauw-groen van kleur, en is sterk verweerd ten gevolge van chemische processen in de bodem.
Gaaf antiek glas komt bijna altijd uit graven, waardoor het ook goed dateerbaar is.
Glas diende in de oudheid vooral als siermateriaal en voor vaatwerk, maar had ook toepassingen in dobbelstenen, bikkels en medische instrumenten. Pas kort na het begin van de jaartelling gebruikten de Romeinen glas in vensters toe. In het koude noorden wordt dat heel populair.
Het vroegste glaswerk komt uit het Nabije Oosten, en wordt vandaar in Egypte geïntroduceerd. Het glas uit deze periode werd gemaakt door een keramische staaf te omwikkelen met klei en rollen half gesmolten glas. De glazenier bewerkte dan het oppervlak en verwijderde uiteindelijk de kern. Dit procédé noemt men de 'zandkern'-techniek
Vanaf Alexander de Grote wordt ook 'vormgeperst glas' gemaakt, waarmee ook open vormen kunnen gemaakt, zoals kommen en schalen. Dit soort glas werd met mallen uit glasafval vervaardigd. In de mal konden patronen worden gemaakt die uit meerdere kleuren konden bestaan: mozaïekglas. Dit product is erg populair in de Romeinse periode
Glasblazen wordt rond 50 na Chr. in Palestina uitgevonden. Deze techniek vereenvoudigde het procédé, en maakt glas ook veel goedkoper. Bovendien zijn de producten fijner en in meer vormen te vervaardigen. Glas wordt een echt gebruiksartikel. 'Vormgeblazen glas' wordt gebruikt voor reliëfglazen, flesjes in de vorm van vruchten, lichaamsdelen of vierkante flessen.
Een andere versieringstraditie is glasslijpen, dat door Egyptische ateliers in Noord-Europa wordt geïntroduceerd.
Het is een kroon die de atef-kroon combineert met heilige symbolen zoals zon en ramshorens. Onderaan begonnen de ramshorens dan kwamen er drie atef-kronen waar tussenin de zonnen stonden.
De kroon werd gedragen door goden en koningen. De hemhem kwam in de mode ten tijde van de ptolemaeen.
Nemes
Een nemes is niet echt een kroon maar een doek. De standbeelden van koningen worden er dikwijls mee getooid .
Het doek werd rondom het hoofd en de schouders gedrapeerd.
Gierenkap
Egyptische koninginnen, gemalinnen of godinnen droegen een gierenkap. Het bestaat uit een kap in de vorm van de gier die aan het voorhoofd kon worden opgezet. Het haar werd naast de vleugels van de gierenkap gedrapeerd langs de oren. Bij de staart kwamen de overige haren eruit en vielen langs de schouders. De gier was het patroondier van verschillende godinnen .
Deze kroon was een combinatie van de witte en de rode kroon. Er bestaan twee varianten. Beide werden gebruikt in de schilderkunst en in de beeldhouwkunst. Deze kroon stond onder invloed van de twee godinnen van Egypte .
Men beschouwt deze kroon ook als kroon van verenigd Egypte.
De varianten:
De rode kroon zit aan de buitenkant en de witte kroon zit daar binnen in.
De witte kroon heeft een strook die schuin-omhoog springt en eindigd in een krul.
De Atef-kroon
De atef-kroon werd gedragen door de mythische eerste koning: Osiris. Osiris was ook de god van de vruchtbaarheid en op zijn kroon prijkte een witte kroon met plantenstengels en struisvogelveren. Deze kroon werd tijdens het nieuwe rijk verfraaid met hoorns van de ram
De rode kroon is het symbool voor Beneden-Egypte. De kroon bestaat uit een rode mijter die doorloopt aan de achterkant. Aan de voorkant springt er een strook schuin-omhoog die eindigt in een krul. De kroon werd beschermd door Wadjet, een slangengodin die meestal te zien was aan de voorkant. Deze kroon zou verwijzen naar de pré-dynastieke periode in Opper-Egypte, waarschijnlijk is hij ingevoerd tijdens de koningsschap van Narmer. De kroon wordt gebruikt in het hieroglieven-schrift waar het de letter n voorsteld.
Witte kroon (hadjet)
De kroon is een langwerpige muts die zich toespitst aan het einde en eindigde in een knobbel. De kroon werd gedragen als de vorst zich als een heerser van Opper-Egypte wou voordoen. De kroon stond onder bescherming van de gierengodin Nechbet.
In de Oud-Egyptische kunst zijn er veel kronen te zien. De meeste goden/farao's werden met zo'n kroon getooid . Men vermoedt dat de kroon ook aan de dode werd meegegeven voor het dodenrijk Raar genoeg zijn deze kronen nooit echt in graven gevonden. Wellicht omdat ze meestal waren geplunderd voordat de archeoloog het graf ondekte.
Er zijn verschillende soorten: ( worden besproken in volgende artikels)
Rode kroon (desjret)
Witte kroon (hedjet)
Dubbele kroon (psjent)
Oorlogskroon (chepresj)
Atef-kroon
Hemhem
Bij de afbeelding: Van links naar rechts: Hadjet, Desjret en Psjent.
Aansluitend op scheppingsverhalen en de berichten van gisteren over het 'elkaar naakt zien'
Is God preuts? Wendde hij Zijn ogen af van de naakte man en vrouw, die hij had geschapen, of keek hij juist naar hun zojuist geschapen lichamen en zei: 'Uitstekend'? En is het verlangen en de aantrekkingskracht tussen de seksen ingebouwd door God? Of is het een zonde, het gevolg van de een of andere mysterieuze 'zondeval' van de mens? God had de mensen ook zo kunnen scheppen dat zij zich zouden vermenigvuldigen zoals planten of vissen dat doen. De mens zou dan net als een plant een vinger kunnen afsnijden, die in de grond kunnen planten en een nieuw menselijk wezen zou eruit groeien.
Of zoals sommige planten zou de mens zich kunnen reproduceren door het verspreiden van sporen of stuifmeel in de lucht, die via de wind naar een vrouw zouden zweven.
Of de vrouw zou zoals de een of andere vis eieren kunnen leggen en de man zou later komen om die te bevruchten. Ook deze seksuele systemen bestaan. Maar God schiep speciaal voor de mens een unieke manier van voortplanting binnen het huwelijk. Seks was niet alleen bestemd voor voortplanting, maar ook voor de vreugde die het aan man en vrouw verschaft om elkaar gedurende hun hele leven te kunnen beminnen. Genesis 1:27 verklaart: " man en vrouw schiep hij hen". In vers 31 bevestigt God opnieuw de wijsheid dat hij de mens mannelijk en vrouwelijk geschapen had, toen hij keek naar alles wat hij had geschapen en hij zei dat het "zeer goed" was.
De meeste beschavingen van de oudheid werden machtig en welvarend als er een betrekkelijk strenge seksuele ethiek was. Maar op het toppunt van hun macht verzwakten deze maatstaven en de beschavingen raakten in verval te midden van wijdverspreide openbare zedeloosheid.
Egypte vormde daarop geen uitzondering.
Vele 'moderne' ideeën van de 'nieuwe' moraal waren al gemeengoed ten tijde van de vroege dynastieën.
Indien u de Egyptische fresco's heeft gezien, weet u dat pornografie niets nieuws was. Vrouwen waren dikwijls agressief in seksueel opzicht, zoals met veel voorbeelden uit de literatuur van het oude Egypte kan worden aangetoond. U hoeft niet verder te gaan dan Genesis 39 voor een levendig voorbeeld van een dergelijke Egyptische verleidster in de persoon van de vrouw van Pontifar die de jonge Jozef trachtte te verleiden. Seks speelde een belangrijke rol in de Egyptische magie en hekserij. Priesters, als goden vermomd , maakten vaak seksueel misbruik van lichtgelovige vrouwen. Van koningin Hatsjepsoet bijvoorbeeld werd verteld dat zij bij haar moeder was verwekt door de god Amon, maar van een 'onbevlekte ontvangenis' was eigenlijk geen sprake. Tijdens latere dynastieën werd bloedschande zo algemeen onder de farao's dat velen van hen vroeg stierven door aangeboren afwijkingen farao Toetanchamon, zou volgens sommigen een treffend voorbeeld zijn: hij stierf op 18 jarige leeftijd als gevolg van aangeboren gebreken.
Geruststellend nieuws !!!Moderne moslims schudden het hoofd ....
Egypte verdeeld over naakt vrijen
Wie als moslim naakt de liefde bedrijft, maakt daarmee het huwelijk ongeldig. Dat is althans het oordeel van de conservatieve Egyptische Korangeleerde Sjeik Rashad Hassan Chalil. Hij vaardigde recentelijk een fatwa uit van die strekking.
Sjeik Rashad is een voormalig decaan aan de faculteit voor islamitisch recht van de gerenommeerde al-Azhar-universiteit in Kaïro. Hij beroept zich voor deze fatwa niet op de Koran, maar op een hadith of overlevering over de profeet Mohammed.
Ook in de ahadith (meervoud van hadith) wordt echter geen concrete straf voor naaktheid genoemd, en daarom is het niet moeilijk voor andere moslimgeleerden in het land om hem tegen te spreken.
,,Uw vrouwen zijn voor uw genot bestemd"
Een fatwa is niet bindend. Zo verklaarde de decaan van de faculteit voor islamologie vorige week dat binnen het huwelijk alle seksuele varianten zijn toegestaan, anale seks uitgezonderd.
Ze citeerde uit de Koran: ,,Uw vrouwen zijn voor uw genot bestemd, dus geniet de bijslaap zoals gij wilt." Volgens Sjeik Abdullah Madshawir, secretaris van de fatwacommissie van het al-Azhar-instituut waartoe ook de universiteit behoort, is naaktheid weliswaar toegestaan, maar mag de man zijn blik niet op de geslachtsdelen van de vrouw richten.
Orale seks zou bovendien niet toegestaan zijn. Zijn motivatie luidt: ,,God heeft de mensen een zekere waardigheid gegeven, en de vrouw mag niet ontwijd worden."
Moderne moslims schudden het hoofd
Modern denkende moslims schudden hun hoofd over het naaktheidsdebat. Zij betogen dat de islam in principe niet vijandig staat tegenover lustbeleving, en dat de seksualiteit binnen het huwelijk in de Arabisch-islamitische cultuur historisch gezien minder onder taboes te lijden heeft gehad dan de christelijke cultuur.
De vice-voorzitter van de raad voor de Egyptische grondwet, Tahani al-Gebali, noemt de hele discussie absurd. ,,Dit zogenaamde naaktheidsverbod heeft niets met het islamitisch recht uit te staan", aldus de rechter.
Een tussendoortje: Toch ff meegeven aan personen die weldra naar Egypte vertrekken ....
Naakt vrijen mag niet in Egypte
In Egypte is een fatwa uitgesproken die gehuwden verbiedt zich volledig te ontkleden tijdens het liefdesspel.
,,Volledig naakt zijn tijdens de seksuele daad maakt het huwelijk ongeldig'', ordonneert Rashar Hassan Khalil, de voormalige rector van de faculteit van de sharia aan de universiteit van al-Ahzar, de meest beroemde van de soennitische islam.
De omstreden fatwa ontketende een hevige discussie onder theologen in de Egyptische media. Volgens tegenstanders van de fatwa is er geen enkele heilige tekst die partners verbiedt om zich volledig te ontkleden of bepaalde lichaamsdelen te zien wanneer ze de liefde bedrijven.
Gelezen in 'De Standaard' op maandag 9 januari 2006
Volkse schilderkunst werd gemaakt op papyrus en potscherven. Ze vertoonden een grote levendigheid en gevoel voor humor.
algemene kenmerken: Het ontbreken van perspectief: bij de Egyptenaren wordt het perspectief uitgedrukt door horizontale rijen onder elkaar te plaatsen. De onderste rij is de meest dichtbije, de bovenste de verste. Bovendien verkleinen de figuren niet naargelang ze verder van de toeschouwer verwijderd zijn.
De kunstenaar deed dit bewust. In zijn ogen vervormt het perspectief de werkelijkheid en daar had hij een afkeer voor.
De mens wordt in een fysiek onmogelijke houding weergegeven: hoofd in profiel; oog frontaal, gerekt en ovaal , schouders frontaal ,de borst niet naar voor, de armen zijn onnatuurlijk aan het lichaam gezet en de voeten bevinden zich plat op de grond en voor elkaar geplaatst. De onderlinge grootte wordt niet gedicteerd door het perspectief.
Sociaal belangrijker figuren zijn groter afgebeeld dan minder belangrijke. Goden en farao zijn altijd groter dan hun onderdanen, priesters zijn groter dan het gewone volk. Het was dus een kwestie van sociale hiërarchie. Een natuurgetrouwe weergave: de kunstenaar tekent niet wat hij ziet, maar wel wat er is!
De reliëfs en de schilderingen werden gekleurd. De schilder tekent een silhouet en kleurt het met slechts één tint. De kleuren zijn zuiver conventioneel en symbolisch. Het kleurenpalet is beperkt met overwicht van okertonen. Wit wordt vooral gebruikt voor de kleding. Vrouwen = okergeel; mannen = steenrood; negers = donkerbruin. Techniek: de verf werd aangebracht op een droge pleisterlaag (al secco). Het zijn geen echte fresco's.
Men moet een onderscheid maken tussen hetgeen zich in de graven en hetgeen zich buiten de graven bevindt :
In de graven: Hier komen, naast de vele schilderingen, gewoonlijk vlakreliëfs voor.Ook zien we bas-reliëf = waarbij de figuren voor minder dan de helft buiten het vlak uitsteken.
De afgebeelde scènes hebben betrekking op het dagelijks leven en vertonen vooral landbouwactiviteiten,dit om de dode blijvend van voedsel te voorzien. Voorts ambachtslieden aan het werk en banketscènes begeleid met muziek en dans (om iets vertrouwd en gezellig in de graven te brengen en om het heimwee van de dode te verzachten).
In andere taferelen is de overledene afgebeeld in het gezelschap van een god die hem zal verdedigen bij het "laatste oordeel" in de onderwereld.
Samengevat: de reliëfs hadden tot doel de eigenaar van het graf te dienen. De schilderingen hebben dezelfde functie en kenmerken als de reliëfs. In vergelijking met de reliëfs is bij schilderingen het verhalende karakter groter.
Buiten de graven: Hier komen de holreliëfs voor dwz verzonken reliëf : in het vlak worden de omtreklijnen in de diepte uitgehakt omdat ze blootgesteld zijn aan regen en wind. Ze worden aangebracht op de tempelmuur of op de doorgangen van de valleitempels naar de graftempels.
In deze taferelen is de koning steeds actief aanwezig: hij doodt zijn vijanden, jaagt op wilde dieren, eert de goden, maait het koren of ploegt. Naast koningstaferelen vindt men hier ook veel godentaferelen.
Het hiernamaals was voor de Egyptenaar de voortzetting van het aardse leven. Dit werd benadrukt door het 'mondopeningsritueel' waarmee ook de kunstenaar zijn creaties leven inblies. ( zie voorgaande artikels)
Opvallende kenmerken waren; *'hoe groter des te belangrijker', *de combinatie van opeenvolgende episoden in één beeld, * het ontbreken van juiste onderlinge ruimtelijke verhoudingen tussen voorwerpen.
Voor de uitbeelding van onderwerpen waren er vaststaande, typische modellen: *een zittende schrijver, *een vergoddelijkte mummie, *de dode voor een tafel met broden.
Voor de afbeelding van figuren waren er strenge proportievoorschriften. Er werd gewerkt in laagreliëf, waarbij de afbeelding tegen een lage achtergrond stond, en verzonken reliëf, met figuren die in een hoog gelaten achtergrond stonden. Hoogreliëf bestond niet.
Weinig kunstenaars zijn bij naam bekend omdat "Kunst" gelijk stond aan vakmanschap ! Het vak was erfelijk van vader op zoon.
De kunstenaars werkten in de tempel of het paleis. De farao was persoonlijk betrokken bij de controle van het resultaat. Sommige kunstenaars stonden hoog op de sociale ladder en genoten dan ook allerlei voordelen.
Aanvulling met afbeelding op vorig en volgend artikel:
Maat was de godin van de waarheid en de justitie. Ze ging ook rampen tegen zoals zandstormen en aanvallen van vreemde volken. Maat was de godin van de orde.
Maat werd afgebeeld als een godin die een veer draagt. De veer werd vergeleken met het gewicht van het hart van een dode. Dit bepaalde of de dode naar het dodenrijk mocht gaan.
Het was de taak van de farao om de orde te handhaven door Maat te aanbidden. Dit werd gedaan door dagelijkse rituelen te volgen die bestonden uit het offeren van voedsel en drank. .
Soms wordt Maat ook afgebeeld met vleugels, maar meestal met gewone armen.
Generaal/farao Horemheb / zijn reliëfs / huldiging
Dankzij zijn hoge positie was Horemheb in de gelegenheid zijn 'huis voor de eeuwigheid' op een haast koninklijke wijze te laten inrichten. De beste kunstenaars en vaklieden stonden hem ter beschikking voor de inrichting en versiering.
Iets over Amarna-kunst Onder Achnaton ontstaat de Amarna-kunst die wordt gekenmerkt door de langgerekte schedels, de lange vingers, ...wijkend voorhoofd, schuingeplaatste ogen, lange neus, volle mond,....de gesloten ogen, de spitse kin en de weke buik. Ook zijn er emoties waar te nemen.
De wandreliëfs laten zien dat die artiesten zich hebben laten inspireren door de vitaliteit, directheid en thematiek van de Amarna-kunst. Het is mogelijk dat het om kunstenaars gaat die eerst in Amarna hebben gewerkt en, na de ondergang van Achnaton, met het hof van Toetanchamon naar Memphis zijngekomen.
De reliëfs tonen de hoogtepunten van Horemhebs carrière voorafgaand aan zijn koningschap Vooral de militaire successen van de generaal worden breed uitgesmeerd. Lange stoeten van gevangenen uit Syrië en Palestina, maar ook van Hittieten uit het verre Anatolië en Nubiërs, trekken voorbij. Geboeid worden die door Egyptische soldaten meegevoerd.
Impressies van gevoerde gesprekken met verslagen opperhoofden en rapporten over Horemhebs' leger aan Toetanchamon zijn door de kunstenaars levendig en kleurrijk in beeld gebracht.
Het belanrijkste moment van het hele beeldverhaal is de huldiging die Horemheb te beurt valt in aanwezigheid van de farao
Omhangen met gouden banden - 'het goud van eer', dat voor bijzondere prestaties aan hoge functionarissen werd uitgereikt - heft de generaal zijn armen omhoog. Hij draagt een lange, ceremoniële pruik. Op zijn voorhoofd prijkt het koninklijk attribuut, de uraeusslang.
Evenals op andere afbeeldingen in het graf is die slang later, toen de generaal al farao was, nog aan het reliëf toegevoegd geworden.
De rest van deze huldigingsscène bevindt zich gedeeltelijk nog op de zuidelijke wand in het kleine binnenhof van het graf. Daar zijn de koning en de koningin te zien op een troon onder een baldakijn, en een dienaar die de treden van de troon afrent, Horemheb tegemoet.
Even Horemheb situeren in de tijd: Behoorde tot het Nieuwe Rijk 1550-1070 Meer bepaald tot de 18e dynastie 1550 tot 1307 v C Tot deze dynastie behoorde ook Toetanchamon die regeerde van 1333 tot 1323 v C Horemheb regeerde van 1319 tot 1307
Horemheb behoorde tot de groep hoge ambtenaren rond Toetanchamon en volgde hem enkele jaren na zijn dood op als farao.
De reliëfs komen uit het eerste graf dat hij voor zichzelf liet maken in Sakkara, toen hij nog generaal was. Uiteindelijk kreeg hij een koningsgraf in Thebe.
De reliëfs zijn scènes uit Horemhebs succesvolle militaire carrière, met afbeeldingen van gevangenen uit Syrië, Palestina, Afrika en Turkije. De huldiging van de generaal, waar hij wordt behangen met 'het goud van eer' staat centraal.
Een van de spectaculairste graven in het Nieuwe Rijk te Sakkara is dat van Horemheb. Horemheb was de leider van een kleine groep van topambtenaren die onder Toetanchamon de feitelijke macht uitoefenden. Hij was generaal en droeg de titel 'plaatsvervanger des konings'.
Onder Toetanchamon was hij aan zijn graf begonnen, maar hij liet het werk stoppen toen hij, rond 1319, zelf farao werd en daardoor recht had op een graf in de Vallei der Koningen in Thebe. Dat koningsgraf behoort tot de mooiste farao-graven in de vallei. Daarin is hij ook begraven.
In de jaren twintig van de 19de eeuw is een aantal reliëfs uit graf van Horemheb in Sakkara verwijderd. De beste en grootste stukken werden in 1830 door de Italiaanse kunsthandel voor het Rijksmuseum van Oudheden verworven. Dan gebeurde er enige tijd niets meer...
De ligging van het monument is daarna in vergetelheid geraakt. Men kon dus van een herontdekking spreken toen het graf in 1975 door een gemeenschappelijk opgravingsteam van de Engelse Egypt Exploration Society en het Rijksmuseum van Oudheden werd teruggevonden.
De architectuur van het graf :
De bovenbouw van het graf van Horemheb heeft de vorm van een tempel, 52 meter lang bij 20 meter breed. De ingang heeft een 4,5 meter hoge poortconstructie en een pyloon die gericht is naar het oosten.
In westelijke richting treft men een groot binnenhof aan met een zuilengaanderij en vervolgens drie naast elkaar liggende, lange ruimten.
De middelste was bestemd voor de beelden van Horemheb en gaf toegang tot een kleiner binnenhof. Deze kleine hof is aan de westkant begrensd door drie kapellen.
De muren van het gebouw zijn gemaakt van in de zon gedroogde kleistenen .. Op de muren zijn hier en daar nog grote delen van de originele wandreliëfs van witte kalksteen bewaard.
Vier schachten in de vloeren van de hoven en in de muren leiden naar verscheidene kamercomplexen diep in de rotsbodem.
Het hoofdcomplex, dat oorspronkelijk voor generaal Horemheb bestemd was, ligt op een diepte van 25 meter.
In een kamer op 30 meter diepte zou Horemhebs vrouw, koningin Moetnodjemet, begraven zijn.
De hoofdsieraden van de farao's van de 12de dynastie en van hun vrouwelijke familieleden zijn de mooiste en technisch meest perfecte uit het oude Egypte.
Het diadeem is een aantrekkelijk en sierlijk stuk edelsmeedwerk. Het is gemaakt volgens de traditie van de edelsmeedkunst van het Middenrijk . Het bestaat uit een eenvoudige hoofdband met afhangende linten aan de achterzijde, waarbij het middenste wordt bedekt door een apart gemaakt element in de vorm van een bloemenstrik.
Precies hier tegenover, aan de voorkant , prijkt een uraeus, de heilige cobra, het attribuut van goden en koninklijke personen. Een diadeem is in feite een in edelmetaal nagemaakte haarband van linnen.
Dergelijke haarbanden werden zeer veel gedragen in Egypte . Men ziet er zelfs matrozen mee afgebeeld. De lineaire decoratiepatronen die men ziet op de linnen haarbanden zijn ook op het koninklijk haarsieraad van metaal terug te vinden.
Zulke linnen haarband noemden de Egyptenaren sesjed, wat 'haarlint' betekent.
Het afgeleide diadeemtype zou men daarom als sesjed-diadeem kunnen betitelen als onderscheid voor andere koninklijke hoofddeksels of kronen, die elk een eigen naam hadden. De oudst bekende in metaal gekopieerde sesjed 's dateren uit de 4de dynastie (ca. 2500 v.Chr.).
In het oude Egypte droeg iedereen een linnen haarband. Koningen beschikten over een diadeem van edelmetaal.
De legering van dit koninklijk diadeem bestaat voornamelijk uit zilver. De band is gesneden uit gehamerd bladzilver van 1 tot 1,5 mm. dik en bewerkt met lijnpatronen. De afhangende linten aan de achterkant zijn ook van zilver gemaakt. Verder is er een versiering aangebracht in de vorm van een bloemenstrik, gemaakt van zilver, faience en gekleurd glas.
De ureaus (heilige cobra) op de voorkant die aan de band is vastgesoldeerd, bestaat uit 16-18 karaat gevijld goud.
Dit kostbare voorwerp stond lange tijd bekend als het 'Diadeem van Koning Antef': een farao uit de 17de dynastie. Recent onderzoek van het voorwerp heeft echter uitgewezen dat toeschrijving aan een farao niet mogelijk is.
Oorzaak De lokale bevolking van Luxor, die letterlijk op en tussen de monumenten en oudheden leeft, was gewoon om door hen in verschillende graven gevonden voorwerpen te combineren en zo de verkoop aan verzamelaars aantrekkelijker. Daarom is het zeer goed mogelijk dat we hier met een kunstmatig samengestelde vondstengroep te maken hebben.
Het voorwerp kan geweest zijn van een koning of van een andere koninklijk persoon. Daarbij moet zelfs nog worden afgevraagd of dat van een man of een vrouw was omdat zulke hoofdversieringen gedragen werden door beide seksen
De levende farao werd beschouwd als de zonnegod Horus op aarde. Deze gelijkenis komt tot uiting in het beeld van de koning op een troon, waar zijn rug door de vleugels en staart van een valk is bedekt. Hier zit de koning op een kubusvormige troon. Hij draagt de traditionele geplooide koningsdoek en heeft een lendenschort aan. Op de zijkanten van de troon staan afbeeldingen van geboeide gevangenen. Het symboliseert de overwinning op het kwaad.
Iedere farao bezat vijf namen, waarvan er twee hem met Horus identificeren: de Horus-naam en de Gouden Horus-naam. Tot aan het eind van faraonische beschaving was het koningschap erg verbonden met de cultus van de valkgod Horus . Dit hebben de Egyptische kunstenaars zeer uitdrukkelijk in hun creaties aangetoond.
Het bekendste beeld waarin de gelijkstelling van de farao met Horus tot uiting komt, is het beeld van de koning wiens nek door een valk met uitgespreide vleugels is bedekt.
Het prachtige beeld van farao Chephren uit de 4e dynastie en de prachtige kop van koning Neferefre uit de 5e dynastie, zijn hiervan mooie voorbeelden. (Egyptisch Museum in Cairo)
Bij andere voorstellingen maken valken deel uit van de versiering van de koninklijke hoofdbedekking.
Een derde uitdrukkingsvorm was een compositie van de farao met de Horusvalk . Een prachtig beeld van harde groenachtige gepolijste steen staat in het Metropolitan Museum of Art in New York : farao Nectanebo II (360-343 v.Chr.), de laatste koning van inheemse afkomst, staat tussen de poten van een grote valk getooid met de dubbele kroon van Egypte.
voorkant en achterkant van het beeldje - vooral de achterkant toont de uitgespreide vleugels van de valk
Alles, ook de mens, moest volgens de Egyptenaren een kringloop doormaken
De enige natuur die de Egyptenaren kenden, was de Egyptische.
De natuurlijke omstandigheden waren hier eeuwenlang zeer stabiel. Er waren drie seizoenen van elk vier maanden: Droogte - honger en dood, Overstroming en Opkomen - wedergeboorte. In de zomermaanden, wanneer de zon op zijn heetst is, leed Egypte honger en werden de mensen door besmettelijke ziektes bedreigd. De machten van de chaos deden een aanval. Maar dan kwam de Nijl, die alle leven mogelijk maakt. Nadat het land bevloeid was, werd gezaaid, en het land beleefde een wedergeboorte. Ieder jaar zag Egypte er net uit als na de schepping.
Het fenomeen kringloop was zo dominant
in de Egyptische denkwereld, dat men het logisch vond dat alle levensvormen, ook de mensen, een kringloop moesten doormaken.
De mens kwam, na zijn dood, voor een soort rechtbank die besliste of hij het dodenrijk binnen mocht. Osiris was de koning van het dodenrijk die, nadat hij zelf was vermoord, weer tot leven was gekomen.( zie verhaal Isis, Osiris, Seth) Zijn rijk was buiten de zichtbare hemel.
Enkele cartouches van farao's - voorbeelden van de kringloop van het leven
Ten tijde van de farao's liep de kringloop van de natuur samen met leven, dood en wedergeboorte
De faraonische tijd in Egypte duurde van 2575 tot 1085 voor Christus, en wordt onderverdeeld in drie periodes: het Oude Rijk, het Middenrijk en het Nieuwe Rijk. De cultuur van de oude Egyptenaren was geconcentreerd in steden langs de Nijl en in de Nijldelta.
Elk jaar overstroomde de Nijl, waarna een laag slib achterbleef die het land vruchtbaar maakte. Zonder deze overstroming konden de mensen niet leven, want het regende nauwelijks in Egypte. Buiten de vruchtbare strook aan weerszijden van de Nijl, lag de woestijn. Daar heersten de kwade machten van de chaos, waar de Egyptenaren erg bang voor waren.
De natuurvisie in het oude Egypte werd gedomineerd door het geloof in een kringloop van leven, dood en wedergeboorte. In natuurverschijnselen als de jaarlijkse overstroming van de Nijl, en het dagelijks ondergaan en opkomen van de zon, werd deze kringloop herkend.
Eeuwig leven
Deze kringloop was een gevolg van een godenstrijd, die nooit definitief gewonnen kon worden door het goede of het kwade.
Zo geloofden de Egyptenaren dat de zon iedere avond stierf; de godin Noet slikte hem in. Daarna volgde een nacht in de onderwereld waarin de zonnegod strijd moest leveren met de machten van het kwaad. 's Ochtends werd de zon terug geboren. Het ochtendrood werd aanzien voor het bloed dat bij de geboorte vloeit.
De cartouche, een koord waarvan het einde aan het begin is gebonden, is het symbool van de eeuwigdurende kringloop. In Egyptische teksten is de naam van een farao dikwijls omcirkeld door een cartouche. Door de magische kracht die de Egyptenaren aan het hiëroglyf toekenden, zou de farao op deze manier van het eeuwige leven verzekerd zijn.
De oude Egyptenaren geloofden in reïncarnatie. Bewijzen zijn te vinden in vele papyrussen.
Twee brieven die zijn geschreven door Anana in het jaar 1300 voor Christus 1.
"Lees, O kinderen van de toekomst en leer de geheimen van de toekomst, die voor U zover weg zijn en toch in werkelijkheid zo dicht bij. Mensen leven niet slechts eenmaal om vervolgens voor altijd heen te gaan. Tussen ieder leven is een sluier van duisternis, maar uiteindelijk zullen de deuren zich openen en ons alle vertrekken tonen waar onze voeten gezworven hebben, vanaf den beginne.
Ons geloof leert ons dat we eeuwig zijn. Nu kan eeuwigheid, daar het geen einde heeft, ook geen begin hebben, het is als een cirkel zonder begin en zonder einde.
Daarom als het ene waar is, namelijk dat wij voort leven, wil het mij voorkomen, dat het andere ook waar moet zijn namelijk, dat wij altijd geleefd hebben. Veel mensenogen heeft God en vele gezichten. De eeuwigheid heeft geen einde".
2.Een tweede papyrus van Anana vermeldt het volgende.
"De mens komt vele malen weer tot leven, maar weet niets meer van zijn vorige levens, behalve een enkele keer als een of andere dagdroom of een gedachte hem terug voert naar een omstandigheid van vorige incarnaties. In zijn geest kan hij echter niet bepalen wanneer die omstandigheden plaats hebben gehad, alleen dat het hem bekend voorkomt. Uiteindelijk echter zullen al zijn vorige levens zich aan hem openbaren.
De geest of zielen van een bepaalde incarnatie kunnen elkaar mogelijk in een andere incarnatie ontmoeten en kunnen tot elkaar aangetrokken worden als een magneet, maar de oorzaak weten zij geen van beiden. Ja, ik geloof dat zielen langer kunnen leven dan Ra"
Het huidige leven is een herhaling van een aantal vorige levens.
We leven nu in een wereld waarvan het bewustzijn sterk is afgesloten van het gevoel, het hogere bewustzijn, waardoor het contact met de geestelijke wereld en de buiten de zintuigelijke waarnemingen voor de meeste mensen zijn verbroken.
Zoals het grafopschrift vermeldt hadden zij geen angst voor de dood, maar vertrokken zij naar het land van het licht en eeuwigheid. "Niets doen deze dag en geen kwaad ondervinden. Wij zijn naar het land der eeuwigheid gegaan opdat onze namen niet worden vergeten. Schoon is de tijd, als men het licht in alle eeuwigheid ziet ".
De ziel, die de oude Egyptenaren Ba noemde en door de dood was gegaan, vindt altijd aantrekkingskrachten voor gebieden op aarde en voor mensen die indruk op hen maken.
Als een dagdroom, die hen terugvoert naar vorige incarnaties, schreef Anana al meer dan 3200 jaar geleden: Het is het verlangen van de ziel, de herinnering, wat men 'deja vu' noemt. Het is de herinnering van de ziel, want anders had je nooit dat gevoel of die dagdroom kunnen hebben. Het is het onbewust verlangen , die door het gevoel, de intuitie, de informatie van de ziel, wordt veroorzaakt.
Tijdens de 18de dynastie kreeg Bes in sommige vormen ook vleugels. De geest wordt vaak met de Sa-strik als beschermsymbool uitgebeeld (dit lijkt heel erg op een ank-teken - zie berichten hieronder) en hij draagt verschillende voorwerpen bij zich. Messen dienen voor de afweer van demonen en gevaarlijke dieren, muziekinstrumenten moeten de goden gunstig stemmen en opvrolijken en kwaadwillende wezens moesten erdoor verdreven worden.
Een bepaald aspect van Bes werd Aha genoemd, wat strijder betekent. Hij is dan ook vaak te zien in gevecht met slangen of met gazellen die aan de god Seth gewijd zijn.
Waar Bes in eerste instantie verantwoordelijk was voor het tijdstip van geboorte en de bescherming van mensen tegen gevaarlijke dieren werd hij later tegen meer dingen ingezet.
Hij werd dan op hoofdsteunen afgebeeld om de slaap te beschermen en op spiegels en cosmetica-artikelen om het Boze-Oog af te weren. Het is dan ook begrijpelijk dat hij tot het gevolg god Hathor behoorde, die ondermeer verantwoordelijk was voor de vrouwelijke schoonheid.
Kwaadafstotende kwaliteiten had Bes gemeen met andere goden, zoals Amon en de kindgoden Horus en Chonsoe. Het is daarom, vooral in de eindfase van de Egyptische beschaving, dat mengvormen van dit soort goden veel voorkomen.
Tot een van die mengvormen behoort de uiterst zeldzame terracotta beeldengroep van Harpokrates (afbeelding) met fallusdragers. Dit beeld is een zeer aanschouwelijke uitbeelding van een Laat-Egyptisch vruchtbaarheidsritueel.
Op een pilaarvormig voetstuk zit de god Harpokrates gehurkt. Op zijn schouder zit een aap . Zijn enorme fallus wordt door vier figuren ondersteund: voorop twee Bes-goden en daarachter twee vrouwen met ontbloot bovenlichaam.
De groep herinnert aan de beschrijving door klassieke schrijvers van vruchtbaarheidsrituelen in Egyptische boerendorpen, waarbij enorme, beweegbare fallussen door vrouwen worden rondgedragen.
In het oude Egypte was de god Bes afweerder van het kwaad en beschermer van het nieuwe leven.
Hij zag eruit als een dwergachtige grijsaard met dierentrekken. Zijn beeltenis werd als amulet om de hals gehangen, op hoofdsteunen en bedden aangebracht, of op het lichaam getatoeëerd.
De god Bes komt voor in de beeldengroep van Harpokrates met reuzenfallus.
De god Bes genoot een grote populariteit in Egypte maar ook daarbuiten. Amuletten in de vorm van het dwerg-grijsaardje Bes zijn zelfs in alle delen van het Romeinse rijk gevonden.
Het ongewone uiterlijk van de dwerggod Bes werd beschouwd als door de schepper bewust gewild en daarom boven het gewoon-menselijke verheven .
Dwergen hadden in de Egyptische samenleving een bijzondere, gerespecteerde positie. Zij bekleedden ambten aan het hof of stonden als begaafde kunstenaars in hoog aanzien.
Men geloofde dat Bes door zijn merkwaardig lichaam en schrikaanjagend uiterlijk kwaad en onheil afweerde. Daarom was hij de beschermgod voor iedereen die gevaren kon verwachten. Hij werd ook in verband gebracht met het ontstaan en de bescherming van het nieuwe leven: met vruchtbaarheid, seksualiteit en erotiek. Bes was de behoeder van de aanstaande moeders en van zuigelingen. (zowel voor goden als gewone mensen). Bij de Egyptische tempels staan trouwens bijgebouwen waar de moedergodin haar kind ter wereld bracht. Deze geboortehuizen, of mammisis, waren het domein van Bes, die met zijn kwaad afstotende toverkracht de goddelijke bevalling gunstig deed verlopen.
Inscripties in de tempels van de godin Hathor in Dendera en Philae uit de Ptolemaeïsche periode bevatten de passage: Ik [Bes] dans voor Uw majesteit om Uw hart te behagen. Ik voer een danspas uit voor de twee kinderen [de jonge god en zijn Ka] in hun geboortehuis. Ik geef ritme aan mijn passen voor de twee nieuwgeborenen om hen blij te maken.
Bes werd niet alleen in tempels, maar natuurlijk ook bij de mensen thuis vereerd.
De god is naakt. Zijn grote, platte gezicht met diepliggende ogen is omkranst door een grote baard en gestileerde leeuwenmanen. De wijd opengesperde mond met de opgetrokken bovenlip, die een vervaarlijke rij tanden blootlegt, en de ver uitgestoken tong moeten de afschrikwekkende verschijning van de god benadrukken.
Ronde dierenoortjes staan haaks op de schedel. Het zware lijf wordt gedragen door korte, mollige, naar buiten staande leeuwenpoten. Onder de bolle buik hangt een fallus in de vorm van de kop van een dier.
De meeste shabti's hebben de vorm van een mummie waaruit de handen tevoorschijn komen. Zij zijn van allerlei materialen gemaakt: hout, steen, faience, terracotta, maar ook van brons.
Sommige zijn echte meesterwerken, zoals de houten shabti van ene Wepwawetmose uit de 19de dynastie, die in de kleding van het dagelijks leven is vereeuwigd. De shabti van Wepwawetmose is van ebbenhout, toch wel voor het houtarme Egypte een zeer kostbaar materiaal. Dit type kwam, naast de mummievormige exemplaren, tijdens het Nieuwe Rijk veel voor.
Bijna alle shabti's dragen landbouwwerktuigen; dit zijn hakken die nodig zijn voor het graafwerk van irrigatiekanalen. Een mand op de rug diende voor het vervoer van zand.
Men ziet ook wel andere attributen, zoals bij Wepwawetmose, die een vogel tegen zich aandrukt. Men stelde de ziel van een mens, de Ba, als een vogel met mensenhoofd voor. Ook houden de figuren in plaats van werktuigen amuletten vast.
De vorm van de shabti's en de materialen waarvan ze zijn gemaakt + de technieken die daarbij zijn gebruikt, geven zeer veel informatie over veel aspecten van de faraonische beschaving.
Daarnaast vormen ook de shabti-spreuk en andere inscripties die erop zijn geschreven, en de manier waarop de shabti's in het graf zijn opgeborgen, een belangrijke bron voor de kennis van namen, ambten en beroepen in het oude Egypte.
Omstreeks 2000 v.Chr. ontstond de gewoonte om kleine, mummievormige beeldjes van de overledenen in het graf te plaatsen Deze beeldjes hadden een dubbele functie: *zij waren de afbeelding van de overledene zelf, en *vervulden tegelijk de taak van de dode, wanneer deze in het hiernamaals werd opgeroepen om werkzaamheden uit te voeren. De overtuiging dat ieder mens - man of vrouw, van hoog tot laag, zelfs voor koninklijke personen werd geen uitzondering gemaakt - moest deelnemen aan de zware diensten op de landerijen in het koninkrijk van de god Osiris, vindt men voor het eerst verwoord in inscripties op houten sarcofagen uit het Middenrijk.
Tegen het eind van het Middenrijk, omstreeks 1750 v.Chr., begon men voor het eerst de shabti-spreuk op de beeldjes te schrijven. Geleidelijk aan werden die figuren een vast onderdeel van de grafinventaris.
De Egyptenaren noemden de grafbeeldjes aanvankelijk shabti's of shawabti's, een benaming die is afgeleid van het woord 'stok', shebed. De vroegste shabti's die met de spreuk zijn beschreven, zijn inderdaad gemaakt van een stuk boomtak, waarvan een uiteinde in de vorm van een mensenhoofd is uit gesneden.
Later, omstreeks 1050 v.Chr., werd de benaming oesjebti, wat 'antwoorder' betekent. Die etymologie slaat op de hoofdfunctie van de beeldjes om in plaats van hun meester 'aanwezig' te antwoorden als de voorman bij het werk-appel zijn naam afriep.
Deze benaming kwam op in de tijd dat de shabti's zuiver als knechten, zelfs slaven, beschouwd. Ook nam hun aantal per grafeigenaar enorm toe.
In de 21ste en 22ste dynastie maakte men mannelijke en vrouwelijke beeldjes, ongeacht de sekse van hun eigenaar, wat overeenkomt met het mannelijk en vrouwelijk personeel dat iemand gedurende het leven op aarde bezat.
Ten slotte kreeg men voor elke dag een beeldje mee. De 365 figuren waren ingedeeld in groepjes van tien, die elk door een opzichter werden geleid. Een complete 'groep' van shabti's bestond dus uit meer dan 400 beeldjes.
Amuletbeeldjes van goden: De Godin Bastet/vrouw met kattenhoofd
De godin Bastet, voorgesteld als een vrouw met een kattenhoofd, werd speciaal in de stad Boebastis, in de Delta, vereerd. Zij stond bekend als de 'zachtmoedige en vriendelijke'. Haar cultusfeesten werden opgeluisterd door zang, spel en dans.
De godin is gehuld in een nauwsluitende jurk. Met grote nauwkeurigheid zijn de weef- en decoratiepatronen van dit kledingstuk in het bronsoppervlak gemaakt. In de rechterhand houdt de godin een vaas, in de linker een attribuut dat bij de dans werd gebruikt, een aegis. Dit voorwerp bestaat uit een kraag met een poezenkop waarboven een zonneschijf met een uraeusslang prijkt.
De godin Bastet, met kattekop, werd vereerd om haar zachtmoedigheid en vriendelijkheid.
De gewone Egyptenaar spiegelde zijn dagelijks leven aan dat van de goden. De goden werden bijna altijd op dezelfde manier uitgebeeld. Hun attributen hadden gewoonlijk een symbolische waarde.
Ptah was de oppergod van Memphis, de oudste hoofdstad van Egypte. Volgens de theologen schiep Ptah de wereld door gedachte en woord. Een glad kapje bedekt zijn hoofd. Het attribuut van goden en koningen, de lange kunstbaard, is aan zijn kin bevestigd. Een brede, uit verscheidene kralensnoeren bestaande kraag ligt om zijn hals. De god houdt een staf voor zich . Ptah (rechts), met staf, was schepper van de wereld en patroon van de ambachtslieden.
De kindgod Nefertem (links) heeft altijd een open lotusbloem op het hoofd. Zijn magische krachten konden het kwaad overwinnen.
Imhotep (midden), afgebeeld met papyrusrol, was een god van de geneeskunst en werd beschouwd als de zoon van Ptah.
De Egyptenaren vereerden talrijke goden. In hun mythologische verhalen en godsdienstige teksten komen honderden goden en wezens voor. Steden, nederzettingen of heilige plaatsen hadden allemaal hun eigen beschermgoden. Voor de eenvoudige gelovigen was het leven van de goden een afspiegeling van de wereld der mensen, met al hun lief en leed.
Zo stelde men zich ook voor dat, zoals in een menselijke gemeenschap, de kern van een godenfamilie gevormd werd door een vader, een moeder en hun beider kind. Amon, Moet en Chonsoe vormden de godenfamilie van Karnak en Ptah, zijn vrouw Sachmet en hun zoon Nefertem de godenfamilie van Memphis.
Volgens eeuwenoude afspraken beeldde men goden en hun attributen vrijwel steeds op dezelfde wijze uit. Zo heeft de sympathieke god Nefertem altijd een open lotusbloem op het hoofd. Deze kindgod is de personificatie van de lotus , waaruit de schepping is voortgekomen. Hij was tevens een heilig kind, dat met zijn magische krachten het kwaad kon overwinnen, een eigenschap die hij met de jonge Horus gemeen had.
Een andere god die in de godenkring van Memphis thuishoort is Imhotep. Volgens de overlevering was hij de architect van het grafcomplex van farao Djoser, de Trappenpiramide van Sakkara uit de 3de dynastie (ca. 2630 v.Chr.). Behalve bouwmeester was deze man een universeel geleerde, die zijn talenten en wijsheid aan zijn tijdgenoten ten goede deed komen. Door de Grieken werd Imhotep vereenzelvigd met de arts Asclepius. Imhotep is dan bij uitstek een god van de geneeskunst. Beeldjes van hem offerde men in tempels, maar men droeg die ook als amuletten om de hals. Imhotep wordt uitgebeeld als een zittende geleerde met een uitgerolde papyrus op zijn schoot. Evenals Ptah, die als zijn vader werd beschouwd, draagt hij een glad kapje op het hoofd.
Prehistorische vondsten in Egypte: Beeldje van een vrouw Negada cultuur 4000-3100 v.Chr
Dit sterk gestilleerde beeldje uit ruwe klei behoort tot de vroegste menselijke afbeeldingen uit het oude Egypte.
Het is afkomstig uit de Negada-cultuur, die genoemd is naar de belangrijkste vindplaats, het dorp Negada in het Nijldal. De vrouw is zittend afgebeeld en diende wellicht om in een miniatuurbootje te worden gezet. De boot symboliseerde de reis van de overledene naar het dodenrijk. Deze interpretatie wordt mede ondersteund door andere afbeeldingen, zoals het beeldje van een man in foetushouding, in een boot met een kikkerversiering( zie afbeelding dodenboot). Later wordt de kikker het symbool van geboortegodin Heket. Het hiernamaals is dan de plaats van de wedergeboorte.
De benen zijn gebroken geweest. Uit de Oudheid kennen we dit gebruik om beeldjes op magische wijze onschadelijk te maken.
De oudste Egyptische voorwerpen waaruit voor het eerst een bepaalde visie op de mens en zijn omgeving spreekt, vond men in de graven van de prehistorische culturen van Negada.
Vooral de figuurtjes van vrouwen en mannen van rode en beige terracotta en ivoor zijn kenmerkend voor die cultuur, die tussen 4000 en 3100 v.Chr. moet hebben bestaan.
Het beeldje van een zittende vrouw van dieprood gebrand aardewerk behoort tot de vroegste vrouwenfiguren die we uit Egypte kennen. De vindplaats is niet bekend, maar zal zeker niet ver van Negada hebben gelegen, waar een grafveld met wel 2200 graven is gevonden.
Het figuurtje stelt een vrouw voor, in zittende houding met de benen languit naar voren gestrekt. Het gezicht is gestilleerd tot een vogelbek en de op de borst liggende armen lopen in elkaar over en vormen een halvemaan, de benen zijn slechts door een groef gescheiden. Het hoofd is van boven afgeplat.
Het is bedekt geweest met een soort witte verf, waarvan nog resten aanwezig zijn.
Waarschijnlijk zat de vrouw in een bootje, het scheepje dat voor de reis van de dode naar het hiernamaals onmisbaar was en in spreuken in het latere Dodenboek zo een grote rol speelt.
Er zijn nog andere beeldjes, zittend in bootjes, aangetroffen in de graven van Negada .
Het figuurtje is bij de bovenbenen gebroken geweest. Dit was een oud gebruik waarbij beeltenissen, zoals hiërogliefen van mensen en dieren, op deze wijze onschadelijk werden gemaakt om te verhinderen dat die een eigen leven gingen leiden.
Zeer oude vondsten uit Egypte: 4000 Ã 3500 v. Chr: De voorraadpot
In de grafkuil( na het nomadenleven dus - toen men leefde in boerendorpen) legde men een aantal gebruiksvoorwerpen .
Men vond vooral potten en schalen voor voedsel en drank. Ook werden er vuurstenen wapens en werktuigen, kralen, kettingen en haarsieraden gevonden. Blijkbaar geloofde men in het voortbestaan na de dood waarbij de dode deze aardse behoeften nog nodig zou hebben. Men beschikte nog niet over het schrift, zodat teksten over deze hiernamaals -opvattingen ontbreken. Voorwerpen uit deze tijd kunnen alleen een tipje van de sluier oplichten.
Op deze voorraadpot zijn schepen met roeiriemen afgebeeld. De veronderstelling dat het om een begrafenisstoet gaat, wordt gewekt door vergelijkbare potten met rouwafbeeldingen.
Dat deze interpretatie juist zou zijn, blijkt uit een klein aantal andere scheepsmodellen uit die tijd, soms met een mens-figuurtje aan boord. Er was dus een schip nodig om de Nijl( zie dodenschip) over te steken voor de begrafenis, omdat veel grafvelden op de westelijke oever lagen. Daar situeerde men immers de ingang van het dodenrijk. Wellicht was het schip - zoals de andere bijgaven - bestemd voor gebruik in het hiernamaals.
Een ander type van voorwerpen in het graf lijkt in dezelfde richting te wijzen. Het gaat hierbij om een bijzonder soort van voorraadpotten( zie afbeelding) die waarschijnlijk speciaal voor het graf werden vervaardigd. Ze dateren uit de periode 3500-3100 v.Chr. en zijn gemaakt van witbakkende klei, waarop een decoratie in rode oker is aangebracht. Dit exemplaar is versierd met drie schepen met vele roeiriemen. Ook hier zou het kunnen gaan om de begrafenisstoet. Dat suggereert de vergelijking met andere motieven op soortgelijke potten, zoals klaagvrouwen die in rouw aan hun haar trekken, reeksen driehoekige bergen als aanduiding van de necropolis en rijen flamingo-achtige vogels waarin men wel een symbool voor de zielen (ba's) der overledenen wil zien.
De pot heeft een viertal knobbelachtige oren. Die zijn doorboord wellicht om een deksel op de pot te binden. Dergelijke potten zijn kenmerkend voor de Negada cultuur. Ze zijn nog geheel met de hand vervaardigd De Negada-culturen, die genoemd zijn naar de vindplaats bij het dorpje Negada, zo'n vijfentwintig kilometer ten noorden van Luxor, waren de voorbodes van de faraonische beschaving.
Het vijfde millennium v.Chr. bood in Egypte nog een heel heterogeen beeld van vele locale centra, ieder met hun eigen gebruiken en levenswijze. Na 4000 v.Chr. verspreidde zich langzaam een eenvormige materiële cultuur over het hele land. De Negada -cultuur, ook wel genoemd naar het dorpje el-Amra in dezelfde regio
Cultureel was Egypte dus al een eenheidvoordat het rond 3000 v.Chr. door de eerste farao, Menes, 'verenigd' werd.
Vondsten uit het zeer oude Egypte 4000 Ã 3500 v. Chr :Het Dodenschip
De oudste Egyptenaren begroeven hun doden in kuilgraven en gaven ze eenvoudige gebruiksvoorwerpen mee. Een intrigerend voorwerp is de afbeelding van dit dodenschip.
In het midden van dit bootvormig model ligt een naakte persoon met een spitse baard. Hij ligt gevouwen op zijn zij, in slaap- of embryohouding.
Aan de voorkant van het 'schip' is het lichaam van een kikker te zien, symbool van de geboortegodin Heket. Blijkbaar diende het dodenschip voor wederopstanding uit de dood.
Dit terracotta model is een van de interessantste stukken uit de tijd van de eerste bewoning van het Nijldal. De woestijnen van Egypte werden al tijdens de Oude Steentijdbewoond door jagers, die er een overvloedige wild bestand aantroffen. (vochtig klimaat)
Deze jagers waren nomaden en kenden geen vaste woonplaatsen. Ze hebben dus over hun grafgebruiken geen informatie nagelaten. Die situatie veranderde rond 5000 v.Chr., toen de uitdroging van de woestijn de bevolking naar het Nijldal dreef.
Daar vestigden ze zich in dorpen. Hun doden begroeven ze in grote grafvelden aan de rand van de woestijn. Deze dodensteden bevatten honderden kleine kuilgraven, met een zandheuveltje, een tumulus er boven op. De doden lagen gewoonlijk op hun linkerzij in een opgevouwen houding. Van mummificatie was in die tijd nog geen sprake. Gewoonlijk werden alleen de skeletten teruggevonden. Toch heeft het woestijnzand soms ook de huid en andere zachte delen bewaard. We spreken dan van natuurlijke mummies.
Men had een bepaalde bedoeling met deze 'hurkhouding' van de dode. Het meest waarschijnlijke is misschien een slaaphouding:dwz ... de overledene is niet echt dood maar zal weer ontwaken in een nieuw leven. Ook kan men denken aan de houding van een embryo. De nabestaanden legden hem zo om de kringloop van het leven te sluiten.
Nog enige gevonden uitleg omtrent deze dodenboot
Het mens-in-bootmotief vinden wij terug in deze ovale boot, waarin een naakte man ligt. Het is van licht roodbruin aardewerk gemaakt. Het zou uit Midden-Egypte afkomstig zijn en stammen uit dezelfde periode als het vrouwenbeeldje (zie hierboven).
De boorden van het bootje zijn van kleine gaatjes voorzien. De voor- en achtersteven zijn afgebroken. Op de bodem ligt een volwassen man met opgetrokken knieën, met de handen tegen de slapen gedrukt. Hij heeft een puntbaard, een attribuut dat bij figuren van mannen uit de Egyptische prehistorie zelden of nooit ontbreekt.
De man wordt naar het paradijs gevaren waar hij uit de dood zal ontwaken. Zijn houding toont opvallende gelijkenis met die van een ongeboren kind in de moederschoot. Volgens sommigen ligt de man dan ook niet in een boot, maar in een baarmoeder en zou hiermee de wedergeboorte worden verbeeld. Het kikkertje dat op een van de uiteinden in reliëf is gemodelleerd, geeft aanleiding tot zulke interpretatie, want uit afbeeldingen en teksten uit de faraonische tijd weten we dat dit dier een afbeelding is van de geboortegodin Heket.
De meeste bewaard gebleven scarabeeën met koningsnamen dragen echter variaties van de naam Menche-perrê, de troonnaam van de Thoetmosis III. Generaties lang brachten de Egyptenaren zijn naam aan op amuletten en zegelstenen. De reden daarvoor is dat hij zo een succesvol legeraanvoerder en groot bouwmeester was en daarom zijn naam in ere wilde houden.
Ook de doden kregen amuletten tussen de mummiewindsels gestopt.
Op de afbeelding staan een aantal scarabeeën met beschermende of gelukbrengende formules die van toepassing zijn op de levenden.
De grote scarabee geheel links draagt bijvoorbeeld de wens gelukkig nieuwjaar.
De Egyptenaren hadden de gewoonte elkaar op nieuwjaarsdag kleine cadeautjes te geven, meestal olieflesjes of kleine beeldjes en amuletten, beschreven met een heilswens zoals deze scarabee.
Een vergelijkbare wens is te lezen op het stuk ernaast: een gelukkig leven.
De middelste scarabee wenst de drager: moge je naam voortbestaan, moge je kinderen geboren worden!
De twee laatste scarabeeën van dit rijtje herinneren weer aan de overheersende rol die de goden speelden in de Egyptische voorstellingswereld. Uiterst rechts lezen we:
bestendig is iedere stad die Amon liefheeft.
Daarnaast ligt een exemplaar met de verzuchting
Amon is alle goede dingen!
De voorgestelde scarabeeën zijn moeilijk juist te dateren, maar stammen vermoedelijk allemaal uit het Nieuwe Rijk.
Zegelstenen hadden in het oude Egypte vele functies: identificatiemiddel, ambts-teken, het waarmerken van iets.
Het scarabeezegel werd in het Middenrijk de gebruikelijke Egyptische stempel.
Omdat scarabeeën symbool van opstanding waren en metafoor voor de zonnegod die de zonneschijf de hemel induwt, deden ze ook dienst ze ook als amulet.
Daarom kregen ze geleidelijk aan steeds meer godennamen en magische formules . Bovendien droegen scarabeeën, die veelvuldig aan de doden meegegeven werden, ook boodschappen van geluk en zegewensen.
Zegelstenen namen dus in de Egyptische cultuur een zeer belangrijke plaats in. Bij gebrek aan paspoort of handtekening fungeerde een zegel als legitimatiemiddel; het droeg dan de naam van de eigenaar.
Het kon ook een ambtsteken zijn door de vermelding van eventuele titels . De koning bezorgde zijn hoge ambtenaren zegels met de koninklijke titel, zodat die uit zijn naam konden optreden.
Met zulke zegels maakten ze afdrukken op alles wat in opdracht van de overheid afgesloten of beveiligd moest worden. Zegelafdrukken namen de plaats in van sloten en beveiligingssystemen. Magazijnen, kisten of zakken met leveringen werden met een touw dichtgebonden; daarover deed men een klontje vochtige klei , waarin het zegel werd afgedrukt. Ook brieven op papyrus werden voor verzending verzegeld om ze voor indiscrete blikken te beschermen.
De oudste zegelstenen uit Egypte hadden de vorm van cilinders. In de loop van het Middenrijk verdwenen deze cilinderzegels, om te worden vervangen door zuiver Egyptische type. Na een periode van experimenteren met knopvormige zegels viel de keus op de scarabee. Dit is een afbeelding in steen van de heilige mestkever.
De ovale vorm met bolle rug en vlakke onderkant leende zich goed voor het aanbrengen van gegraveerde opschriften . De scarabee zat aan een pin en kon gedraaid worden voor het aanbrengen van een zegelafdruk. De scarabee had niet alleen een praktische vorm maar bovendien ook een symbolische betekenis ! Het diertje was een symbool van opstanding en nieuw leven.
Scarabeeën droeg men dan ook niet alleen als zegelsteen, maar ook als amulet. De opschriften op het ondervlak, die meestal de naam en titels van ambtenaren hadden, maakten in de loop van het Nieuwe Rijk steeds vaker plaats voor symbolische afbeeldingen van godenmachten of beschermende formules.
Wat betekenen de symbolen op de kroon van de farao ?
Op heel wat Egyptische kronen staan een gierenkop en een rechtopstaande cobra.
De gier is een symbool van de godin Nechbet die de beschermvrouw is van Boven-Egypte (het zuiden). De cobra staat voor Wadjet die Beneden-Egypte (het noorden) beschermt.
De baard (de bekende lange baard die aan de onderkant breder is) is een teken van goddelijkheid. De koning, die door de Egyptenaren als een levende god wordt beschouwd, droeg in het dagelijks leven ook een baard, maar dan een nepbaard die aan een touwtje hing.
Daarom was het mogelijk dat een vrouwelijke farao zoals Hatsjepshoet deze tekenen van macht kon dragen.
De Ankh bestaat uit een ovaal met daaronder een T-vormig kruis. In het Oude Egypte was het een zeer belangrijk symbool.
Als hiëroglief betekent het leven; daarmee wordt vaak het eeuwige, goddelijke leven bedoeld. Naar de verdere betekenis van de Ankh is heel wat gespeculeerd.
In de betekenis van vruchtbaarheidssymbool kan de ovaal de zon voorstellen en het T-vormige kruis de aarde. De Ankh beeldt in dit geval de bevruchting van de aarde door de zon uit.
° Een andere combinatie van symbolen, ook in de betekenis van vruchtbaarheidssymbool, beeldt de vereniging van het mannelijke en vrouwelijke beginsel voor. De mannelijke uitdaging (= seksuele kracht = T-kruis van Osiris) en het vrouwelijke = zich-open-stellen (= vruchtbaarheid = ovaal van Isis) versmelten tot een nieuw leven voortbrengende eenheid.
Andere betekenis van de Ankh: verlengde eeuwigheid
De Ankh wordt gezien als een magische sleutel, b.v. als de sleutel van het leven of de sleutel van de Nijl. Afbeeldingen waarop goden de Ankh bij de lus vasthouden, stelt het symbool de sleutel voor waarmee het dodenrijk wordt afgesloten. Dat verklaart waarom de Ankh onsterfelijkheid zou geven.
De Ankh wordt ook afgebeeld op taferelen waarop de goden het geschenk van het leven of de levensadem aan de keizer gaven door het Ankh-teken voor zijn neus te houden. De betekenis van eeuwigheid kan worden afgeleid van de lus en de in drie richtingen lopende verlengingen.
De Ankh is dan een symbool voor verlengde eeuwigheid.
Niet alleen kleine kinderen droegen amuletten om hen te beschermen tegen ziekten en vroegtijdig sterven ook bij de dood werden er amuletten mee gegeven aan de mummie. De magische amuletten werden zowel door levenden als doden gedragen om kwalijke krachten af te weren en goede effecten te verkrijgen.
Ze werden van uiteenlopende materialen en in diverse kleuren vervaardigd en hadden dikwijls de vorm van populaire goden, rituele voorwerpen, dieren, planten, lichaamsdelen of de namen van koningen. zoals..... het Oog van Horus, de ruggegraat of pilaar van Osiris (djed), de scarabee en de knoop van Isis (tjet). De amulethalsketting bevatte de djed, ankh ("leven"), slakkenhuis van de porseleinslak, vis (nekhaw,
De belangrijkste amuletten zijn:
1. Het oog van Horus. Het oogsymbool, bekend als wedja-oog, werd in verband gebracht met genezen. Men dacht dat het de mummie gezond hield en het lichaam nieuwe levenskracht zou geven.
2. De hemeltrap: deze treden symboliseren de trap naar de troon van Osiris. Deze trap moet de geest van elke mummie beklimmen.
3. De scarabee. De oude Egyptenaren dachten dat de scarabee (mestkever) geboren werd uit een balletje mest, daarom associeerden ze hem met de wedergeboorte. Op de andere kant van het amulet stond een spreuk uit het dodenboek die zou helpen bij het wegen van het hart.
4.De gevleugelde scarabee. De Egyptenaren dachten dat de intelligentie in het hart en niet in de hersenen huisde. Deze amulet zorgde dat de mummie met al zijn of haar verstand naar het hiernamaals ging.
5. De gordel van Isis. Hij is gemaakt van een rode steen die het bloed van Isis voorstelde, het was een krachtig symbool dat de mummie beschermde.
6. Sjen. Was een cirkel van touw, een symbool van eeuwigheid en volledigheid.
7. De drie gratiën. Samen boden de moedergodin Isis, haar zoon Horus en haar zuster Nepthys aan de mummie een machtige algemene bescherming.
Diende als bescherming bij jonge kinderen tegen ziekte en vroegtijdig sterven. Bij overlijden kreeg de mummie zulke amulet mee als bescherming tijdens zijn reis door het dodenrijk
De scarabee de mestkever werd door de oude Egyptenaren als een heilig dier beschouwd. Het dier werd ook wel drekroller genoemd of pillendraaier.
Waarom kreeg het dier zulke namen??? Van afval maakt de kever met zijn pootjes een bolletje van ongeveer vijf centimeter groot. In dat bolletje wordt een eitje gelegd. Dan gaat het bolletje de grond in. Na enige tijd komt uit het eitje een larfje en het leven begint opnieuw. De Egyptenarenhadden een groot geloof in het leven na de dood en de mestkever deed precies wat ze geloofden. Daarom was deze kever het symbool van de voortgang van het leven en de opgang van de zon. In de rotsgraven langs de Nijl zijn gebalsemde kevers gevonden. Ook in de tempels zie je afbeeldingen van de scarabee.
Bij de tempel van Karnak staat een grote granieten scarabee. Nog altijd lopen Egyptische vrouwen rondjes rond dit beeld waarmee ze hopen dat dit de vruchtbaarheid van hun schoot bevordert.
En vergeet niet, de scarabee met die prachtige groenblauwe kleuren is thans nog altijd een sieraad dat door vele vrouwen gedragen wordt.
De mensen trouwden tamelijk jong in Egypte. De jongens waren meestal 15, de meisjes 12. De meeste mensen stierven als ze tussen de 40 en de 50 jaar zijn. Huwelijken werden niet geregeld door de ouders. Wel probeerden ze ervoor te zorgen dat de jongen en het meisje dezelfde achtergrond hadden.
Meubels en andere bezittingen van het pasgehuwde koppel werden na het huwelijk naar hun huis gebracht. Daar werden ze verwelkomd door hun buren. Het huis, de meubels en andere bezittingen waren volgens de Egyptische wet zowel van man als vrouw. Bij een scheiding mocht de vrouw alle dure spullen die ze zelf had meegebracht behouden. De echtgenoot was verplicht om haar ook na het huwelijk geld te betalen. ( een vorm van alimentatie)
De kinderen: Vanaf hun vierde jaar leerden de jongens het beroep van vader. De meeste meisjes die getrouwd waren zorgden voor de huishouding en de kinderen De Egyptenaren hielden veel van kinderen. Op schilderijen en beelden namen ze een belangrijke plaats in. Helaas stierven veel kinderen bij de geboorte of kort daarna. Daarom probeerden de ouders met amuletten ongelukken en ziekten te voorkomen.
De samenleving in Egypte was een standenmaatschappij, waarbij de farao bovenaan stond. 5 Verschillende lagen: slaven, de boeren en werklieden,de ambtenaren, de priesters, en de familie van de farao
Na de slaven waren de boeren en werklieden de laagste stand en hadden niet veel rechten. De boeren moesten een deel van hun oogst aan de farao als belasting afstaan. De zonen van de boer volgden hun vader op. Ze hadden weinig kans om een ander beroep te leren.
De werklieden waren handelaren of handwerkers. Zij stonden iets hoger op de maatschappelijke ladder. Hun kinderen konden het beroep van hun vader leren.
Dan kwamen de ambtenaren van de farao. Zij hadden tamelijk veel te zeggen in de Egyptische samenleving.
De staf van de farao bestond uit boekhouders en belastingophalers. Deze mensen konden lezen en schrijven. Dat leerden ze op de weinige scholen die er bestonden . Hun kinderen gingen ook naar deze scholen.
Vervolgens kwamen de priesters en tenslotte de familie van de farao.
Om een groter rijk te krijgen, trouwden faraos dikwijls met prinsessen uit naburige landen.
Egypte was een dictatuur. Alles ging via de farao, er werd geen besluit genomen zonder hem. De farao was meestal aanwezig bij de oorlogen en veldslagen die er plaats vonden.
De Egyptenaren maakten gretig gebruik van hun vrije tijd en genoten van sport en ander vermaak.
Door de lange dagen en het zonnige klimaat hadden de Egyptenaren veel vrije tijd.
De Egyptische adel pakte altijd groots uit als ze zich wilden vermaken. Ze jaagden op gevogelte, krokodillen, nijlpaarden en leeuwen tijdens de jachtpartijen met strijdwagens en honden .
Banketten waren luxueus en werden gehouden bij geboorte, huwelijk of een religieus festival. Ze droegen prachtige kleding, lieten de wijn rijkelijk vloeien en lieten zich vermaken met muziek en dans.
De sport zorgde vermaak voor iedereen. Boksen en schermen waren populair, en de farao's organiseerden regelmatig renwedstrijden rond de piramiden.
Ook bordspelen waren populair, ze waren rustgevend - vooral Senet, een spel dat gebaseerd was op de reis van de doden naar de onderwereld .
Om een beter beeld te geven van de kleding afbeeldingen van de kleding van; P1 de koninklijke familie P2 de priesters P3 het leger P4 de nobelen Klik op de afbeelding om te vergroten
Een plant die een centrale rol speelde in de mythologie was papyrus (mehyt), een symbool van het leven en het moeras waaruit alle leven voortkwam. Men dacht dat de hemel werd gedragen door pilaren van papyrus. De plant stond ook symbool voor Neder-Egypte.
Van evengroot belang was de lotus (seshen), een bloem die 's nachts sluit en onder water verdwijnt. Hierdoor werd de bloem een symbool van de zon en de schepping; men dacht dat Amon uit een lotusbloem werd geboren. Als symbool van wedergeboorte werd de bloem geassocieerd met Osiris en de begrafeniscultus. De plant stond symbool voor Opper-Egypte.
De meest vereerde bomen waren de plataan, die aan de hemelpoort stond en de wilg, de boom die rond de doodskist van Osiris groeide.
Leven in het oude Egypte; De pruikenmaker was een belanrijk man
De pruikenmaker was een belangrijke man.
Hij kende de trends en de pruiken die gedragen werden. Voor het maken van een pruik was bijzondere kennis en vaardigheid vereist.
De kunde en vindingrijkheid van een pruikenmaker warn bekend. . In zijn atelier vulde hij vazen met pas geknipt haar en hij maakte vlechten en toupetjes. Hij gebruikte allerlei accessoires als spelden en naalden. Er stond een heel assortiment flesjes met parfums en zalfjes om de pruiken heerlijk te laten reuken. Naast de ingang stonden houten hoofden als paspoppen.
In een mand bewaarde de pruikenmaker valse baarden.
De vorm en lengte van de baard was een indicatie van de status en het maatschappelijk aanzien van de drager.
De oude Egyptenaren scheerden zich al 6000 jaar voor Christus, maar de hogere klasse en iedereen wie het zich kon veroorloven, bezaten ook pruiken. In alle kleuren, zelfs in goud en gemaakt van mensenhaar.
Zowel mannen als vrouwen gebruikten crèmes en beschilderden hun oogleden met het malachiet, een koperverbinding. De ooghoeken werden met een zwart streepje verlengd in de richting van het oor. Lippen en wangen werden gekleurd met henna en nagels van vingers en tenen werden gelakt. Op papyrusrollen werden recepten gevonden tegen kaalhoofdigheid en er werd puimsteen gebruikt om de huid soepel te houden. Tegen zonnebrand en insectenbeten werden speciale oliën gebruikt.
De Egyptenaren droegen het liefst linnen stoffen, hoewel ze ook wol gebruikten en grover weefsel. Zeer geliefd waren zuiver witte, ragfijne linnen weefsels die men vouwde tot fijne plissé . Deze stoffen werden ook gebleekt voor een extra wit resultaat. Na het wassen legde men de kleding in de zon. De Egyptenaren konden kleding ook verven.
Standbeelden van de koningen en burgers geven een goed beeld van de veranderende mode. In het Oude Rijk en het Middenrijk droegen vrouwen eenvoudige en nauwsluitende jurken, mannen droegen nauwsluitende tunica's tot op kniehoogte Sinds het Nieuwe Rijk gaf men de voorkeur aan wijd zittende tunicas voor mannen Vrouwen droegen grote wikkeljurken gemaakt van een grote lap rechthoekig stuk stof
ze droegen bij feestelijkheden mooie kapsels en een pruik in verschillende lengtes .
In alle periodes was de sandaal het voornaamste schoeisel. Sandalen werden vervaardigd uit plantaardige grondstoffen zoals palmbladeren of papyrus. Ze werden niet gemaakt in werkplaatsen maar door de vrouwen thuis.
Er bestonden ook duurdere exemplaren. Deze werden van leer vervaardigd en waren duurzamer .
In het oude Egypte waren drie soorten schrift in gebruik. Een geheime taal voor de priesters, het hiëratische schrift, het demotische schrift, bedoeld voor dagelijks gebruik door het volk, en het hiërogliefenschrift.
Hiërogliefen dateren uit ca. 3200 v.Chr. en vormen het oudste bekend schrift ter wereld. Het woord 'hiëroglief' betekent 'heilige gegraveerde letter' en verwijst naar het beeldschrift dat de oude Egyptenaren gebruikten om hun geloof uit te drukken. De Egyptenaren zelf noemden de hiërogliefen ook wel godenwoorden. Het hiërogliefenschrift is van oorsprong een zuiver 'beeldschrift', en de tekens betekenden aanvankelijk precies wat ze voorstelden.
Door de jaren heen gebruikten de Egyptenaren hiërogliefen om de tempels mee te versieren en om verhalen uit te beelden en de verering van de goden kracht bij te zetten door de heilige teksten op de muren af te beelden.
Om de kunst van hiërogliefen te leren, waren jaren van oefening nodig. . Er zijn drie hoofdtypen hiërogliefen. 'Fonogrammen' brengen de klanken van lettergrepen over,
'ideogrammen' beelden het object of de handeling zelf af,
het 'determinatief' bevestigt, verandert of geeft de betekenis van het naastgelegen woord aan.
Het lezen wordt bemoeilijkt doordat woorden en zinnen noch door afstanden, noch door leestekens van elkaar gescheiden worden. Een hulpmiddel is dat symbolen van dieren en mensen altijd kijken naar de richting waar de tekst begint.
In 1798 werd een aanwijzing gevonden waarmee de hiërogliefen konden begrepen worden.
Bij Rosetta, in de delta, werd een steen gevonden door een franse soldaat uit het leger van Napoleon. Deze steen van Rosetta bevatte drie maal dezelfde tekst alleen in drie verschillende talen.
Nu is de steen van Rosetta te vinden in Britse Museum van Oudheden in Londen.
Jean François Champollion (1790-1832), een Franse professor, vergeleek de Griekse tekst met de hiërogliefen en wist na 14 jaar de tekst te vertalen, dit na voorbereidend werk van de Zweed Johan David Åkerblad en de Engelsman Thomas Young. Champollion wist echter voor de doorbraak te zorgen door de tekens niet als aparte woorden te zien zoals in het Chinees Dit kwam omdat de tekst ongeveer 500 Griekse woorden telde terwijl de Egyptische 1400 tekens kende.
De tekst was een decreet van in Memphis verzamelde priesters. Dat decreet was gericht aan koning Ptolomeus
Het griekse deel op de steen is te verklaren door het feit dat de koning een Griek was Het demotisch was voor de normale egyptenaar De aanwezigheid van de hiërogliefen is te verklaren dat het een priesterdecreet betreft van heilige teksten
Als schrijfmateriaal gebruikten de Egyptenaren 'papyrus', gemaakt van de papyrusplant.
De stengel van de plant werd in stroken verdeeld, die in twee lagen, dwars op elkaar en dan werden samengeperst. De vellen 'papier' werden daarna tot rollen samengevoegd.
Zowel de plant, de vellen, de rollen als de aangebrachte teksten en afbeeldingen werden als 'papyrus' bekend.
Papyrus bleef tot in de 10e eeuw in gebruik als schrijfmateriaal. De tekst werd geschreven met een schrijfriet, dat in inkt werd gedoopt. Dikwijls werden de hiërogliefen van een kleur voorzien.
Een soldaat van het leger van Napoleon vond een steen in de het plaatsje Rosetta, in de buurt van Alexandrie. Het was de beroemde steen van Rosetta - die zoals achteraf bleek, de geheimen van de hiërogliefen prijs gaf
afbeelding: een zo groot mogelijk beeld van deze steen om de drie geschriften te onderscheiden: Grieks, demotisch en hiëroglief ( zie 2 artikels hieronder)
legende en geheimen omtrent het hiërogliefenschrift en de god Thot
Het hiërogliefenschrift wordt door de Egyptenaar toegekend aan de god Thot
Hij gaf het hiërogliefenschrift als een volledige openbaring aan het volk van Egypte. Het schrift kende echter niet, zoals andere geschriften, een lange tijd van ontwikkeling maar werd, volgens een legende, aan hen plotseling vanuit het niets geopenbaard. Het schrift bevat aanduidingen van dingen, spreektekens en verborgen geheime tekens.
Zo heeft het Hiërogliefenschrift een driedubbele betekenis. De geheime betekenis van het schrift werd door de priesters bewaard. De vertaling van het schrift werd slechts aan priesters, die in het mysterie van Thot werden ingewijd, geopenbaard en geheim gehouden.
Egyptologen zijn nooit verder gekomen dan de gewone vertaling. Van de ongeveer 7000 tekens, die men heeft ontdekt, zijn er door de wetenschappers slechts 700 ontcijferd. Dat betekent, dat er 6300 tekens zijn waar men niet eens de betekenis van kent.
Herodotus, men noemt hem de vader van de geschiedenis, zegt over het hiërogliefenschrift ; "Het hiërogliefenschrift is een Heilig schrift met een verborgen betekenis, die alleen via een symbolische weg is te vinden, want de taal der hiërogliefen werd alleen door de Goden gebruikt". In 1822 werd de sleutel van het schrift ontdekt door een Franse geleerde, Champollion, die 21 jaar lang naar de betekenis van het schrift heeft gezocht.
Bij (toeval) werd door een soldaat van het leger van Napoleon een steen ontdekt in de buurt van het plaatsje Rosetta, in de buurt van Alexandrie.
Eeuwenlang is het schrift een groot raadsel geweest en al denkt de wetenschap dat zij van Champollion de sleutel heeft gekregen.... hij geloofde daar zelf niet in. Hij dacht dat hij niet alle geheimen had ontcijferd... . Een vroegtijdige dood belette hem om verder het schrift te onderzoeken en latere onderzoekers stelden zich tevreden met de sleutel die Champollion had aangereikt.
Het was de droom van Champollion een boek te schrijven met symbolische verklaringen van het schrift.Doch hij stierf vroegtijdig..
Alzo sprak hij op zijn sterfbed: "Verwonder U er niet over, Verwonder U er niet over dat ik ween. Gij zult niet denken dat ik een zwakkeling was, of dat ik mij ongerust maakte over wat de dokter mij te vertellen had, ik was op alles voorbereid." "Het koste mij alleen de grootste moeite om de wetenschap vaarwel te zeggen, want er is nog zoveel wat ik niet weet en wat ik nog zo graag had willen leren. De Egyptenaren zijn waarlijk grote kunstenaars".
De ware betekenis van het schrift is voor veel egyptologen een doorn in het oog.
De priesters, die de geheimen kenden, kenden ook de code van Thot; "Hij die de ware betekenis van het schrift ontdekt, dient er voor te zorgen deze in geheimnis te bewaren en indien men er over spreekt dat te doen op een gesluierde en raadselachtige manier".
Betrekkingen met andere landen bestendigde de vrede
De koning zorgde voor betrekkingen met omliggende landen...
De koning was niet alleen heerser over het Egypte. Hij regeerde ook, ten tijde van de Egyptische expansiepolitiek, over de veroverde gebieden in Nubië en Voor-Azië.
Hij onderhield diplomatieke betrekkingen met buitenlandse staten. Het in Amarna gevonden kleitablettenarchief toont de correspondentie aan tussen Egypte en de Voor-Aziatische staten. De koning was verantwoordelijk voor reizen m.b.t. de buitenlandse handel, waarvan de bekendste de expedities naar Poent zijn ( in volgend artikel - zie hierondermeer over Poent).
Sinds de regeerperiode van Thoetmosis IV sloot men het liefst vrede door een huwelijk van de koning met een van de prinsessen van dat land. Zo kwamen ten tijde van de 18de dynastie prinsessen uit Mitanni als gemalinnen naar Egypte, en later, tijdens Ramses II, de dochters van de Hetietenkoning.
De vredelievende betrekkingen tussen de landen werden zo, in de persoon van de koning, gesymboliseerd door zijn huwelijk.
Expeditie naar Poent. Het land Poent voorzag de egyptische vorsten van afrikaanse producten, zoals dierenhuiden, slagtanden, wierook De grote expeditie over de Rode zee naar Poent werd door Hatsjepsoet georganiseerd.
Egyptische schepen gevonden Er zijn Oud-egyptische 'zeevarende' schepen gevonden aan de kust van de Rode Zee. Men denkt dat dit de opbergplaats is voor de schepen van de expeditie van Hatsjepsoet naar Poent, maar er is ook een cartouche gevonden van farao Amenemhat III.
Hatsjepsoet is vooral verbonden aan de uitgebreide expedities die ze naar het buitenland zond. Iedereen wist dat uit Poent allerlei aantrekkelijke zaken kwamen als wierook, mirre, apen, giraffen, jachtluipaarden, goud, ivoor, struisveren en kostbare soorten hars,
maar ook dwergjes waar het hof zo dol op was en negers om als bedienden te laten werken.
In het negende jaar van haar regering stuurde ze een expeditie naar Poent en deze geschiedenis staat uitgebreid vermeld op de wanden van haar dodentempel
Beschrijving van de reliëfs in haar dodentempel Op de reliëfs zijn de schepen in Poent te zien . Een baardig opperhoofd en vrouw komen met aantal hoorwaardigheidsbekleders eer bewijzen aan de Egyptenaren. Ze smeken om vrede van Zijne Majesteit. "Heil u koning van Egypte, vrouwelijke zon die straalt als de goddelijke zonneschijf.
OP die reliëfs kan men zien hoe de mensen in Poent woonden: huizen op hoge palen die men via een ladder bereikte. De Egyptische afgezant schonk namens de farao vlees , bier, fruit en wijn. Het opperhoofd gaf een baviaan als geschenk.
Hatsjepsoet Hofkroniek van de farao zonder baard
Een boek: Barbara M Veenman
Ongetwijfeld was farao Hatsjepsoet één van de machtigste koningen die ooit hebben geregeerd over het land van de Nijl. Onder zijn bewind kende Egypte een langdurige periode van voorspoed, kwam de mooiste tempel uit de oudheid tot stand en werd de legendarische expeditie ondernomen naar het sprookjesachtige land Poent.
Het koning zijn was een goddelijke ambt. Plaatsvervanger zijn van de koningsgod Horus op aarde zegt al voldoende. Vanaf de 4de dynastie wordt de goddelijke afkomst door 'Zoon van de Zonnegod' uitgedrukt. Sedert de regeerperiode van Hatsjepsoet wordt deze goddelijke afkomst voorgesteld in een beeldcyclus; de geboortelegende, waarbij de goddelijke vader de god Amon-Re is.
De Egyptische staat was een absolute monarchie. Alles wat er gebeurde in het land ging terug op de koning. Hij had als enige wetgevende macht. Wetten en decreten werden door hem uitgevaardigd. Hij benoemde ambtenaren en priesters. Wetgevende en uitvoerende macht vormen een eenheid in de persoon van de koning.
Het begrip staat moet worden omschreven met uitdrukkingen die koning en koninkrijk betekenen. Dit omvat de centrale positie van de koning in het land: De koning is de staat !
De koning is degene die alle beslissingen in zijn rijk neemt.
Uit teksten van de 'Koningsnovelle' blijkt dat er ook een staf van raadslieden overwegingen en voorstellen doet maar die door de koning in laatste instantie genegeerd worden. Gedaan werd wat de koning zei, en dat alleen was juist! De teksten uit de koningsnovelle onderlijnen dus zijn superieure machtspositie: zijn wijsheid, grootte en superioriteit
De koning was ook bevelhebber van het leger. Bovendien was hij degene die de beslissing nam over oorlog en vrede en het leger liet oprukken.
Ondanks zware tactische fouten behaalt Ramses II als bij wonder de overwinning
Ramses II maakte een aantal onbegrijpelijke fouten.
*Ten eerste liet hij de vier eenheden van zijn hoofdleger op meer dan 10 kilometer van elkaar door de woestijn marcheren. Dat betekende bijna een dagmars wilde men een ander korps ter hulp komen. *Bij het oversteken van de rivier Orontes liet hij de legers niet tegelijkertijd oversteken. Hij wachtte zelfs niet op de laatste twee eenheden *Verkenning vond hij niet nodig omdat hij zeker van de overwinning was.
Dit kwam hem later duur te staan. Vlak voor Kadesj ontstond een hachelijke situatie. Ramses II was de rivier overgestoken met het 1ste korps. Ook het tweede korps had de rivier inmiddels bereikt maar de laatste twee eenheden waren nog 10 en 20 kilometer verwijderd. Bovendien hadden de Egyptenaren twee bedoeïen gevangen genomen die vertelden dat de Hettieten zich hadden teruggetrokken.
*Ramses II geloofde dit maar al te graag . Hij had niet in de gaten dat het hier om spionnen ging. Alsof er niets aan de hand was trok Ramses II verder. Plots trof hij tot zijn verbazing 1000 zware Hettitische strijdwagens met elk 4 tot 5 personen. Deze strijdwagens doorkliefden de linies van de Egyptenaren .
De tweede eenheid werd op een doorwaadbare plaats in de rivier in de flank aangevallen en totaal vernietigd.
Gevolg: de afstand tussen het eerste leger van Ramses en de twee overige was meer dan 20 kilometer. Bovendien lag ook de rivier Orontes tussen deze legers in.
Ramses vluchtte met zijn eenheid naar een heuveltop in de omgeving en richtte daar een kamp op. De Hettieten vielen dit echter aan en veroverden bijna het hele kamp.
Door de dapperheid van de farao en zijn de resterende troepen wisten ze een totale nederlaag te voorkomen.
Toen gebeurde er een klein wonder. Op het ogenblik dat de Hettieten het kamp aan het plunderen waren kwam het kleine zeeleger aan, deze vielen de Hettieten aan en overwonnen het.
Ramses liet in Egypte grote feesten houden vanwege de overwinning die hij behaald had op de Hettieten. In alle belangrijke tempels die hij liet bouwen werd zijn versie van de overwinning voorzien.
Zijn falen als legeraanvoerder was volledig te wijten aan het onderschatten van de tegenstander en het falen op tactisch gebied.
Gelukkig heeft zijn kleine leger dat over zee kwam zijn hachje kunnen redden.
Echte oorlogsschepen kende men niet in Egypte. Men zette daarvoor altijd gewone Nijlschepen in. Men was intens bezig met het oprichten van vestingen voor het beschermen van de goederen. Al in de vroege tijd is de vesting Elefantine bekend. Het was de meest zuidelijk gelegen stad en een strategisch bolwerk dat aanvallen vanuit het zuiden moesten tegen gaan.
Om aanvallen uit het oosten af te slaan hadden de Egyptenaren een muur opgetrokken die later vervangen werd door een netwerk van vestingen.
Een belangrijke uitvalsbasis voor de Egyptische krijgstochten naar Syrië was Sile, helemaal in het oosten van de Delta.
Het zich verplaatsen door de woestijn verliep nogal moeilijk. Daarom maakten de Egyptenaren het liefst gebruik van het water. Men kende in die tijd geen transportwagens en daarom moesten ze hun vrachten vervoeren met ezels en andere muildieren. Ook de eigen voorraad moest meegenomen worden en dit betekende dat hoe langer de route was, des te kleiner de vracht was.
Over de strategie en tactiek van het Egyptische leger is weinig bekend. Het meest waarschijnlijke is dat de plannen per situatie bekeken werden ..
Er is maar een slag waar we de tactiek terug hebben kunnen vinden omdat er naast de Egyptische verslagen ook de verslagen van de Hettieten(de vijand) gekend zijn.
de strategie van Ramses II
In het jaar 5 van zijn regeerperiode (1274 v.Chr.) besloot Ramses II om tegen de Hettietenkoning Moewatallis ten strijde te trekken. Ramses II verdeelde zijn leger in vier delen en deze moesten door de woestijn trekken richting de Dode Zee. Vervolgens moesten ze de vesting Kadesj aanvallen want daar zou de vijand zich verschuilen.
Een tweede leger moest met boten ten noorden van Byblos aan wal gaan en dan via het land oprukken naar Kadesj.
De strategie van Ramses was duidelijk; hij wilde via een tangbeweging de Hettieten omsingelen en verslaan.
Maar .... Ramses maakte zware fouten - zie volgend deel hier boven
"Zij is als de liefde, die uit de dood is herrezen. Wie met haar praat hoort zichzelf. Als je bereidt bent met haar te praten, ben je ook bereidt naar jezelf te luisteren. De lotusbloem en haar geur geven je het antwoord". Zij is het symbool van zelfkennis Zij spiegelde zichzelf in het water van de Nijl, waar nog nooit iemand anders in had gekeken . Ze werd getroffen door de schoonheid van haar eigen spiegelbeeld.....en zo vond zij zichzelf terug. Uiteindelijk had zij zichzelf terug gevonden, degene waar ze het meest naar verlangd had.
De lotusbloem is het symbool van zelfkennis, eigenwijsheid. "Hij die uit de lotusbloem geboren wordt, heeft kennis over zichzelf".
Toetanchamon werd uit de lotusbloem geboren. Hij had inzicht en kwam verlicht ter wereld, zoals alle kinderen van Achnaton en Neferteti.
Het leven in het oude Egypte: het belang van paard en wagen in het Nieuwe rijk
Echte grote veranderingen dienden zich aan ten tijde van het Nieuwe Rijk. Het belang van paard en wagen was een feit en het leger kon er niet meer zonder. De Egyptenaren hadden een voorkeur voor lichte strijdwagens, getrokken door twee paarden getrokken en met twee personen in de wagen, de wagenmenner en een boogschutter.
Er kwamen meer en meer huursoldaten. Nubiërs waren specialist boogschutter, terwijl Libiërs lichtbewapende infanteristen waren.
Elke groep had een eigen officier. Al de groepen stonden dan weer onder leiding van een overste terwijl die dan weer onder het bevel van een generaal stond.
Opperbevelhebber van het leger was de farao zelf . Hij droeg als hoofd een blauwe kroon.
Afzonderlijke legeronderdelen werden door de zonen van de farao of door viziers aangevoerd.
De bewapening van de Egyptenaren werd steeds beter. De schilden waren uitgevoerd in hout met een bronzen schildknop, de speren hadden bronzen punten en de soldaten beschermden zich met helmen en lederen pantserkleding, die met bronzen schubben was bedekt. Het wapen dat de soldaten gebruikten was een sikkelzwaard, afkomstig uit Azië.
In de periode voorafgaand aan het Nieuwe Rijk had Egypte geen vast leger. Het leger bestond toen uit mensen die aangeduid werden om te strijden op het moment dat er een leger nodig was. De aanvoerders van zulk leger waren personen die in het burgerlijk leven ook de oversten van de strijders waren die aangeduid werden.
Veel wapens had dit leger niet. ..; knotsen, strijdbijlen en dolken. Voorts hadden de Egyptenaren nog lansen, slingers en pijl en boog. Als schild gebruikten ze een houten raamwerk dat met dierenhuiden bespannen was.
Toen de tijd van het Nieuwe Rijk er aan kwam, veranderde er heel wat. Het eerste beroepsleger bestaande uit huursoldaten was een feit. Als soldij kregen de soldaten een stuk land om te voorzien in hun onderhoud. De eenheden waren in kleine groepen van tien verdeeld en stonden onder de leiding van een groepsleider. Een eenheid van honderd man was verdeeld in twee helften van elk vijf groepen van tien met boven elke groep een leider. Dit gaf al een gedeeltelijke structuur
Atoem is in de Egyptische mythologie de zelfgeschapen voorwereldlijke schepper+goden de voorvader van alle andere goden en de farao's.
Volgens een van de bekendste Egyptische scheppingsverhalen is het eerste land ontstaan toen Atoem verrees uit het oerwater.
Een Scheppingsverhaal
Atoem was alleen, hij paarde met zijn schaduw en baarde een zoon Sjoe door deze uit te spuwen en een dochter Tefnet door over te geven. Sjoe vertegenwoordigde de lucht en Tefnet de regen.
Atoem raakte gescheiden van zijn kinderen, maar werd uiteindelijk met hen herenigd, waarbij hij tranen van vreugde weende.
Toen zijn tranen de grond raakten, bracht de aarde de mens voort, en zo begon de schepping van de wereld .
Sjoe en Tefnet kregen daarna twee kinderen - Geb, de god van de aarde en Noet, de godin van de hemel. Op hun beurt zorgden zij voor vier kinderen: Isis, Seth, Nephthys en Osiris, de eerste koning.
enkele variaties.... (op een bekend thema....) Er zijn nog verschillende verhalen over hoe Sjoe en Tefnet geschapen werden. In een daarvan worden ze geschapen uit het zaad en de hand van Atoem
Atoem werd oorspronkelijk gezien als de oppergod en vader van de schepping, maar later werd die plaats ingenomen door de zonnegod Re waardoor Atoem degradeerde tot 'de oude zon', ofwel de westelijke zonsondergang.
Via deze weg wil ik iedereen danken voor de blijken van sympathie tgv mijn verjaardag
De 'proficiats' in het gastenboek en e-mail waren talrijk en inhoudelijk waren ze een opsteker.( zeker als ik je vertel dat ik 3 jaar geleden 6 operaties+35 bestralingen heb ondergaan op een half jaar)
Dank zij jullie sympathie was het helemaal niet nodig dat ik onderstaande tekst moet zingen! Integendeel!!!!! Je mag hem toch zelf ff neuriën.
Nogmaals, Bedankt, André - Ida Gelukkige verjaardag aan mijzelf
Tekst en muziek Guido Belcanto
Vandaag was het mijn verjaardag, ik stond op om half elf
Ik zong 'lang zal ik leven, hip hip hoera' voor mezelf
Kocht mezelf een tuiltje bloemen, stuurde mezelf een telegram
Ik kocht een taartje bij de bakker, drieenzestig kaarsjes stak ik in vlam refrein
O, wat een verjaardag, ik heb me geamuseerd
Ik versierde mijn huis met 63 ballonnetjes
En het was fantastisch weer !!!!
Mijn oud-egyptische horoscoop: sterrenbeeld God Thot
Tergelegenheid van mijn verjaardag ben ik ff gaan grasduinen in mijn"oud-egyptische horoscoop" 'zie berichten hieronder omstreeks 21 maart. Toch wel eens nuttig dat ik het nog eens bekijk ....
Betekenis van sterrenbeeld "Thot" van 1 tot 19 april
Thot is een maangod die verantwoordelijk was voor de kennis en het schrift en die vooral door klerken werd vereerd.
Hij had twee gedaanten, een baviaan en een ibis, waarschijnlijk omdat hij op een gegeven moment met een andere god was geassimileerd.
In papyri staat hij soms in zijn ibishoofdige gedaante en noteert hij de resultaten van het wegen van het hart van de overledene, maar hij gold ook als de beschermer van de doden, die hen hielp de weg door de onderwereld te vinden.
Karaktereigenschap:
U houdt ervan uw eigen beperkingen en de waaroms en waarvoors te overstijgen.... U houdt ervan te werken in kalmte en rust. U bent zelfopofferend en niet bang om risico's te nemen. U bent een zoeker naar de waarheid. Scherpziend en andersdenkend als u bent, zijn uw ideeën duidelijk en hebt u enthousiasme en communicatieve vaardigheden. U veracht vrekkigheid en middelmatigheid. Moedig als u bent, houdt u van geneeskunde en reizen.
Kleur: wit (vrouw); roze (man) Verwantschap: met de god Bastet en godin Isis
Iets over verjaardagen: de keltische boomhoroscoop ( los van Egypte) Ik kende het zelf niet
De Keltische Boomhoroscoop
Wat astrologie is weet iedereen zo langzamerhand wel.
Bijna elke geïnteresseerde kan je vertellen dat het te maken heeft met het tijdstip waarop je geboren bent, en met de stand van de planeten op dat moment.
Veel minder bekend is het systeem van de oude Kelten. Volgens hen wordt je karakter bepaald door de boom die in je geboorteperiode heerst.
De eigenschappen van je levensboom hebben een sterke invloed op persoonlijkheid, gedrag en levensloop.
De Keltische boomkalender verdeelt het jaar in 39 perioden van maximaal 10 dagen en elke periode wordt beheerst door een bepaalde boomsoort.
In totaal onderscheidden zij
21 boomsoorten, waarmee 21 mensentypen correspondeerden. De meeste boomsoorten regeren zowel over een periode in het voorjaar als in het najaar.
Daarnaast kenden de Kelten
4 heilige bomen: de eik, de beuk, de berk en de olijf, die alleen met enkele bijzondere dagen zijn verbonden. Deze dagen markeerden de overgangen van de seizoenen. Onze geboortedatum bepaalt de bijbehorende levensboom.
Deze boom is niet alleen onze geluksboom maar vertelt tevens welke eigenschappen wij met hem gemeen hebben.
De Esdoorn11 tot 20 April en 14 tot 23 Okt.Mijn geboortedatum 13 april valt hierin
De Appelboom (25/6-4/7 en 23-31/12): een liefdevolle bemiddelaar De Berk (24/6): een bescheiden rots in de branding De Beuk (22/12): een geduldige doorzetter De Ceder (14-23/8 en 9-18/2): een vastberaden solist De Cipres (26/7-4/8 en 25/1-3/2): een onafhankelijke knokker De Den (24/8-2/9 en 19-29/2): een wijze practicus De Eik(21/3): een ijzeren doorzetter De Eik (21/3): een ijzeren doorzetter De Es (25/5-3/6 en 22/11-1/12): een uitgekookte carrièrejager
Geen gewoon persoon, vol met fantasie en originaliteit, verlegen en gereserveerd, ambitieus, trots,zelfverzekerd, hongerig voor nieuwe ervaringen, soms nerveus, heeft veel complexiteiten, goed geheugen, leert makkelijk, gecompliceerd liefdesleven, wil graag indruk maken.
Energie : De kwaliteit van de esdoorn heeft vooral te maken met het geven en ontvangen van onvoorwaardelijke liefde. Mensen die zich teleurgesteld voelen in andere mensen zouden wat vaker contact moeten leggen met de esdoorndryaden. De affirmatie voor de esdoorn luidt: 'Ik waardeer jou en verheug me over jouw talenten'.
De esdoorn droomt van totale onafhankelijkheid en komt daardoor nogal eens in botsing met de samenleving. Om conflicten te voorkomen steek je daarom veel energie in het overtuigen van je omgeving, want die wil je toch wel graag mee hebben.
Veiligheid en comfort vind je minder belangrijk. Je hebt bewondering voor mensen die zich helder en consequent presenteren.
Als esdoorn val je op door grote wilskracht, gemeenschapszin en betrokkenheid. Meestal beschik je over een sterke persoonlijkheid.
De oktoberesdoorn heeft aanleg voor kunst. Als esdoorn heb je ook dikwijls aanleg voor technische beroepen.
Ook ben je geschikt voor de politiek. Veel esdoorndames voelen zich thuis in mannenberoepen.
Ondanks hun dominantie hebben zij het hart op de goede plek zitten en zijn zij vaak een praatpaal voor mensen die hun ei kwijt willen.
De Haagbeuk (4-13/6 en 2-11/12): een loyale vredestichter
De Hazelaar (22-31/3 en 24/9-3/10):een wellustig pionier De Iep (15-25/7 en 12-24/1): een coöperatieve individualist De Kastanjeboom (15-24/5 en 12-21/11): een kritische stijfkop De lijsterbes (1-10/4 en 4-13/10): een schipperende wereldverbeteraar De linde (13-22/9 en 11-20/3): een creatieve dromer De Notenboom (21-30/4 en 24/10-11/11): een gepassioneerd zoeker De Olijfboom (23/9): een goede vriend De Populier (4-8/2, 1-14/5 en 5-13/8): een beweeglijke doordouwer De Spar (5-14/7 en 1-11/01): een kwetsbare kameleon De Vijgenboom (14-23/6 en 12-21/12): een vriendelijk gevoelsmens De (Treur)Wilg (3-12/9 en 1-10/3): een flexibele durfal
In de meeste gevallen lag de keuken in het achterste gedeelte van het huis, bij grote villas in de bijgebouwen. Omdat men vooral op open vuur kookte was de keuken niet overdekt. In een hoek bevond zich een maalsteen voor het malen van graan tot meel, een kleine oven voor het bakken van brood en het gemetseld open vuur voor het koken of grillen.
Aardewerken kruiken dienden voor het bewaren van de voorraden. Men bewaarde niet alleen dranken maar ook graan, meel, vet, olie en vlees. Voor beperkt houdbaar voedsel was in het huis een kleine voorraadkelder, die men via enkele trappen kon bereiken.
De basis van alle maaltijden bestond uit brood(gerst, spelt) en bier. Hiermee betaalde men arbeiders die werkten in de steengroeve of op grote bouwprojecten als tempels of piramides. Van twee soorten graan is aangetoond dat deze verbouwd werden: gerst en spelt. Om de verschillende deegsoorten te laten smaken voegde men vruchten toe en gebruikte men volkoren- of tarwebloem.
Een belangrijk onderdeel van de voeding bij de gewone mensen waren peulvruchten, als linzen, tuinbonen, erwten, kikkererwten en hoornklaver. De voeding van de rijkere mensen vertoonde meer afwisseling. Hier vinden we allerlei groenten zoals waterkers, postelein, latuw, uien, knoflook en pompoenen maar ook zaadjes van de lotus en delen van de papyrusplant.
Geliefde fruitsoorten waren wijndruiven, vijgen, dadels en noten van de doempalm en sinds het Nieuwe Rijk ook granaatappels. Dit was een geïmporteerde fruitsoort uit Voor-Azië
Naast bier en brood at de bevolking ook peulvruchten en groenten alsook goedkope soorten vis en pluimvee en geiten-, schapen- en varkensvlees. Op verschillende ostraca (steen- en aardewerkscherven) wordt vermeld dat de rijken( farao's en ambtenaren) wat meer specialiteiten hadden qua voeding
Vee houden was alleen maar mogelijk voor de mensen met grotere huizen zoals hofstedes en villas van hoge ambtenaren.
In de stallen hield men het vee en daar kon men de dieren slachten . Gewoonlijk verwerkte men het dier onmiddellijk. Het werd gekookt in grote pannen of men grilde het op een groot open vuur. Wilde men het vlees bewaren voor later gebruik dan werd het gepekeld of gedroogd.
Behalve tijdens bijzondere feesten beperkte het gebruik van wijn zich tot de middens van hoge ambtenaren en het koninklijk paleis. Wijn werd voor een deel ingevoerd uit Syrië, omdat er in Egypte maar op kleine schaal druiven werden geteeld.
Wijnranken hadden een bijzonder onderhoud nodig. Men plantte ze in grond die verrijkt werd met slib uit de Nijl. De beste wijngaarden lagen in de Nijldelta. Gewoonlijk waren ze staatseigendom.
Er zijn weinig resten van meubels gevonden in de huizen. De meeste kennis halen we uit grafvondsten. Daaruit blijkt dat de muren bekleed waren met kleurrijke wandtapijten . Op de vloer lagen matten van gevlochten plantenvezels die ook dienst deden als matras.
In het Nieuwe Rijk schijnen stoelen alleen te hebben behoord tot de alledaagse meubelen van ambtenaren. Er waren allerlei vormen van stoelen; van het eenvoudig laag krukje en de klapstoel tot de stoel met rug- en armleuningen.
Vaak lagen er kussens op de zittingen . De prijs van een eenvoudige stoel lag rond de 4 tot 8 deben koper ( waarde: zie berichten hieronder). Als materiaal voor het meubilair gebruikte men dikwijls hout maar ook vlechtwerk. Bij grote maaltijden had iedereen een eigen tafeltje of een plaat op een houten onderstel. ( men heeft geen afbeeldingen van grote tafels gevonden.)
Om kleding en andere waardevolle dingen te beschermen tegen kruipende dieren bewaarde men dit in nissen in het huis of in grote houten kisten. Zelf sliepen de mensen ook op een verhoging om zichzelf te beschermen tegen kleine dieren te vrijwaren.
De kennis van de geneeskunde was gelijkgesteld met die van de rituelen. De egyptische geneesheren waren niet vies om een bezwering uit te spreken.
Magie was voor hun ook een middel om ziektes te bestrijden. Spreuken om slangen te bezweren en slangenbeten te genezen, te verlichten of te voorkomen waren gebruikelijk.
Dit wordt gestaafd door een papyrus waarop veel slangen vermeld staan met bijhorende nauwkeurig omschreven behandelingsvoorschriften; inbegrepen de magische spreuk!
Bevallingen en gynaecologie waren een specialiteit in het Oude Egypte. Voor de bevruchting, zwangerschap, bevalling en bescherming van de pasgeborene was de hulp van goden het belangrijkst. In papyrussen omtrent dit onderwerp vinden we dan vooral magische spreuken en enkele kleine praktische tips.
In andere berichten heb ik reeds een aantal zalfjes enz... besproken die gebezigd werden in het gezin in het oude Egypte. Dit bericht handelt meer over naslag-papyrussen i.v.m. geneeskunde
In de loop der jaren zijn er diverse papyrussen gevonden die betrekking hebben op geneeskunde. Een bekende daarvan komt uit het einde van het Middenrijk en wordt ook wel de Edwin Smith Chirurgische Papyrus genoemd. Dit papyrus diende als een naslagwerk en als leerboek. In deze papyrus worden een aantal ziekten beschreven met bijhorende symptomen en het lichamelijke onderzoek wat hiervoor vereist is. Dan wordt een diagnose gesteld en de verwachting van herstel (geneeslijk, behandelbaar en onbehandelbaar).
Twee andere papyrussen (de Ebers- en de Berlijnpapyrus)beschrijven de verbindingen, de kanalen, van het lichaam. Hiermee worden de aders, slagaders, spieren en pezen bedoeld. Het hart lag in het centrum. Vanuit dit centrum werd lucht, bloed en andere vloeistoffen vervoerd naar andere delen van het lichaam. Uit deze papyrussen kunnen we vaststellen dat de Egyptenaren een goede anatomische kennis hadden van het lichaam.
Hebben ze deze kennis opgedaan uit praktische ervaringen of het mummificeren van lichamen. ????
In het Oude Rijk werden talrijke nieuwe beroepen geschapen. Deze arbeidsverdeling maakte de bouw van piramiden en de tempelcomplexen mogelijk.
Vooral de landbouw had een enorme impact! Dat kan men zien aan het feit dat in geen enkel graf een tafereel van de akkerbouw ontbreekt.
De basis van de economie was daarom zeker de landbouw. Het is ook daarom dat de farao vrijwel alle grond in zijn bezit had + alle mensen die op die grond woonden en werkten.
Dit veranderde echter later en er kwamen steeds meer stukken grond in het bezit van families. De farao hield echter nog genoeg grond over zodat hij in ieder geval voldoende inkomsten had.
Ondanks de strakke planning van de economie was deze planning toch soepel genoeg om van een lang leven beschoren te zijn.
Maar ook het feit dat iedereen in deze economie zeker was van een baan en daardoor zelfs tot een bescheiden welvaart kon komen. Anderzijds was er ook het feit dat iedereen onder streng toezicht stond en dat ongewenst gedrag zwaar en hard werd gestraft.
leven in het oude Egypte: economie en handel/ de eerste staking ooit !
De economie functioneerde ondanks, de strakke organisatie, niet altijd goed. De eerste meldingen van stakingen kwamen dan ook uit Egypte.
Omstreeks 1150 voor Christus verenigden de arbeiders uit Deir el-Medina zich en bezetten de grafkelders, hun werkterrein, omdat er een betalingsachterstand was door problemen met voedselvoorziening.
De hoogste ambtenaar, de vizier, beloofde betaling van het loon en men ging weer aan het werk. Omdat de lonen nog niet uitbetaald werden ging men enkele dagen later weer in staking. Pas toen men met de salarissen, in de vorm van graan en koper aan kwam, ging men weer aan het werk. De eerste staking was een groot succes, zeker ook omdat de overheid af zag van straffen tegen de arbeiders.
leven in het oude Egypte: economie en handel / prijzen voor begrafenis / zeer duur
Voor de begrafenis werden er zeer hoge bedragen betaald.
Een graf voor een arbeider was al snel 25 deben terwijl de voormannen voor hun versierde grafkisten zeker 200 deben neer moesten tellen. Een optie als een mummiemasker kostte 40 deben en een sarcofaag was nog duurder.
Maar een graf bestond natuurlijk uit meer.
Kleding, meubelen, levensmiddelen, kruiken, beelden en andere voorwerpen maakten ook deel uit van de begrafenis. Een begrafenis van een gewone arbeider kostte vlug 200 deben . Omgerekend is dat toch zeker 30 maanden loon.
Een schrijver of een eenvoudige ambtenaar stelde hogere eisen en was al snel 1000 deben kwijt.
Een farao was het toppunt. Als we alleen de ongeveer 100 kilo zware gouden kist van Toetanchamon nemen moet je zeker35.000 maandlonen van een arbeider rekenen. Om dan nog niet te spreken over de overige voorwerpen die in het graf van deze koning gevonden zijn.
leven in het oude Egypte: economie en handel / kon men leven van dat loon?
Prijzen die in Egypte betaald werden voor goederen werden vastgelegd op een ostracon ( pottenscherven). Hieruit kon men afleiden dat de levensmiddelen het goedkoopst waren tijdens de jaren1200 voor Christus.
Bijvoorbeeld:( men verdiende ongeveer 7 à 9 deben / zie artikel hieronder) Voor een kip moest ongeveer ¼ deben betaald worden. Een halve liter vet moest het dubbele opleveren.
Manden, schotels en eenvoudige amuletten waren te koop voor 1 deben. Een kleerkast kostte 5 deben, een voetenbankje 2, een stoel 8 deben en bedden waren er tot 20 deben.
Vee was duurder in die tijd. Een varken leverde 70 deben op, een rund kostte je 140 deben terwijl een ezel maar 30 deben kostte.
Een hemd werd verkocht voor 5 deben maar de kostbare gewaden gingen zeker tot 60.
Besluit: sommige goederen waren ofwel onbetaalbaar of moesten op afbetaling gekocht worden.
Leven in het oude Egypte: economie en handel - loonsverhoging ??? was er niet bij
Het loon was door de jaren heen constant. Geld kende men niet. De Grieken maakten sinds de 7de eeuw voor Christus gebruik van munten en introduceerden dit pas vier eeuwen voor Christus in het oude Egypte.
Om een loon te betalen gaf men de arbeider een zak van een vastgestelde grootte met daarin graan (gerst of spelt).
Aan de hand van rekenwaardes kon men dit omzetten in zilver en koper. Een voorbeeld: de voormannen en de schrijver van Deir el-Medina kregen als loon 2 zakken gerst en 5½ zak spelt.
Eenvoudige werklui ontvingen een ½ zak gerst en 4 zakken spelt. De ongeschoolde medewerker ontving nog minder. De inhoud van een zak graan bedroeg 77 liter.
De rekeneenheid van koper was de zogenaamde deben, één deben was 91 gram. Het duurdere zilver werd in sjenati (7,6 gram) of kite (9,1 gram) afgewogen.
De waardeverhoudingen van het graan ten opzichte van het edelmetaal was onderhevig aan aanzienlijke schommelingen.
Gemiddeld kreeg een arbeider graan ter waarde van 7 deben koper terwijl een voorman voor gemiddeld 9,5 deben ontving. Het loon was vastgesteld en daaraan ook gekoppeld de arbeidstijd die ervoor gewerkt moest worden.
Het gevolg was dat als een arbeider ziek werd, deze tijd ingehaald moest worden. Het bijhouden van de arbeidstijd gebeurde op lijsten die regelmatig vergeleken werden met de planning.
Het leven in het oude Egypte: het gezin / huwelijk
Een gezin bestond zoals gewoon uit de ouders en de kinderen. Banden met overige familieleden waren oppervlakkig. Dat merkt men aan het feit dat de Egyptenaren geen woorden hadden voor oom, tante, neef, nicht . Toch beeldde men soms wel verre verwanten af in graftombes naast de directe familie. In het huis van de rijkere egyptenaren woonden ook de personeelsleden die een groot gedeelte van de werkzaamheden in huis deden.
Het huwelijk ging door als de algemeen geldende samenlevingsvorm. Wanneer de man een passende leeftijd had bereikt om een familie te onderhouden, stichtte hij een gezin. Normaal gesproken trok de vrouw dan bij de man in. Slecht in enkele gevallen trok de man bij de vrouw in.
Huwelijkscontracten ontstonden er pas in de 22ste dynastie. Het was een financiële zekerheid voor de vrouw bij scheiding of overlijden van de man. Voor het familie-inkomen was vooral de man verantwoordelijk. De vrouw was verantwoordelijk voor het onderhoud van de kinderen
Huwelijken waren voor de gewone mensen over het algemeen monogaam maar als een huwelijk kinderloos bleek te gaan nam men gewoon een andere vrouw erbij, bijvoorbeeld een slavin. De kinderen uit deze relatie hadden dezelfde wettelijke status als hun moeder.
Uit manuscripten op papyrus blijkt dat dromen een belangrijke rol speelden in de Egyptische samenleving. De Egyptenaren geloofden dat dromen boodschappen waren van de goden; ze hechtten er veel waarde aan.
Speciale priesters die 'Meesters van Geheimen' werden genoemd verdienden hun brood met de interpretatie van dromen, en er werden speciale tempels gebouwd om het dromen te bevorderen.
Er waren drie typen dromen: dromen over vroomheid, waarin een god verschijnt om een gevoel van devotie op te eisen; onthullende dromen die gebeurtenissen uit de toekomst laten zien, de locatie van verborgen voorwerpen tonen of een nieuw geneesmiddel aanwijzen;
dromen die nuttige informatie opleveren, zoals de beste plek om je graftombe te bouwen.
Er waren droomtempels gewijd aan allerlei goden; iedereen kon ze bezoeken om voor een droom te bidden of antwoord te krijgen op een vraag, of genezing voor een ziekte.
De Egyptenaren geloofden dat dromen in een vorm van tegenstellingen moest worden geïnterpreteerd - een droom over de dood voorspelt dus een geboorte, en geluk voorspelt verdriet.
Ook hadden een aantal Egyptische goden zoals Sotmu, Amon en Ra hun eigen droomtempel. Deze tempels waren toegankelijk voor iedereen. De enige vereiste om binnen te komen was dat je geloofde in de echtheid van die God.
Eerst werd gedacht dat de Egyptenaren dromen zagen als een manier om mensen te genezen, als een soort medicijn dus, maar dit werd door latere vondsten tegengesproken.
Leven in het oude Egypte: Een liefdesgedicht (vertaling)
Enig is mijn geliefde, niet één is zo mooi als zij. Stralend is ze, als de opgaande Sothis, bij het begin van een gelukkig jaar ... met helder kijkende ogen, en lippen die lieflijk praten, geen woord zegt ze te veel. Een ranke hals, een stralende boezem ... Echte lapis-lazuli is haar haar, haar armen overtreffen goud, haar vingers lijken lotusbloemen. Ronde heupen, een slanke taille ... haar dijen verhogen nog haar volmaaktheid. Loopt ze langs met haar sierlijke tred, dan steelt ze mijn hart met haar groet.
Het leven in het oude Egypte: prostitutie à al carte
Een beroemde prostituee, met invloed en aanzien, was Rhodopis. Volgens de legende is één van piramides voor haar gebouwd.
Rhodopis was tijdens haar kinderjaren een slavin in haar geboorteplaats Griekenland. Op zekere dag wordt ze meegenomen naar Egypte om daar als prostituee te werken. Een wijnhandelaar genaamd Charaxus, was tot over zijn oren verliefd op Rhodopis. Hij betaalde een fortuin voor haar vrijheid.
Charaxus keerde terug naar Griekenland, terwijl Rhodopis doorging met werken als een hoge-prostituee in Egypte.
Volgens Herodotus kreeg ze op een gegeven moment zó veel roem en eer, dat ze letterlijk bij iedere Griek en Egyptenaar bekend was.
Er zijn vele legendes gebaseerd op Rhodopis. De één vertelt dat ze zelf voor haar eigen piramide heeft betaald. Een ander vertelt dat de farao het heeft gebouwd voor haar.
Eén verhaal van de vele verhalen vertelt het volgende.... Een adelaar stal een slipper van Rhodopis en bracht het naar farao Amasis. Amasis, verbaasd over de kleine en gevoelige slipper, probeert het op elke voet van iedere vrouw te passen, maar niemand paste de slipper. Uiteindelijk blijkt het dat de slipper van Rhodopis is. Amasis trouwt haar en maakt haar tot koningin van Egypte.
Natuurlijki s men niet zeker welk verhaal waar is, maar het is wél zeker dat Rhodopis een zeer invloedrijke prostituee was, en zelfs koningen van Egypte werd.
Net als in het Oude Griekenland bestond er in het Oude Egypte prostitutie. In Griekenland was er sprake van horae. Dat waren Dames van het uur, die veel gemeen hadden met de houris en andere hoeren en zij waren net als in Egypte tempeldienaressen of heilige prostituees.
De traditionele dans, de hora genaamd, werd ieder uur s nachts door deze heilige hoeren opgevoerd en door vrouwelijke tempeldanseressen uitgevoerd. Deze dames hadden veel aanzien in Egypte en waren voorbeelden/vertegenwoordigers van de maatschappelijke orde, zoals recht, vrede en wet. Deze prostituees waren de dienaressen van de Egyptische godin Qadesh. (zie afbeelding) Men noemde ze de eeuwige heilige prostitutie of tempelprostitutie die al bestond tijdens het Oude Rijk van 2670 tot 2040 voor Chr., waarbij deze godsgemalinnen zorgden voor het genot van mannen én goden.
Ook zorgden ze, naast muziek en de dans, voor de controle in de heiligdommen en tempels. Deze priesteressen waren van verschillende rangen en hadden verschillende taken, maar dat wil nog niet zeggen dat ze geslachtsgemeenschap hadden met priesters of goden.
In 25 voor Chr. waren er vrouwen die in de tempel van Amun sliepen, en deze vrouwen hadden geen geslachtsgemeenschap met mannen.
Máár, voor Amun werd het mooiste meisje uitgekozen van een beroemde familie. Zij werd prostituee en mocht met geslachtsgemeenschap hebben met wie ze maar wilde, tot aan de zuivering van haar lichaam (menstruatie) . Na haar zuivering werd ze aan een man gegeven om te trouwen, maar vóór het huwelijk en ná de zuivering werd er een ceremonie gevierd om te rouwen in haar eer.
Amun werd altijd afgebeeld met een erectie. Maar of de meisjes iets hadden of (met hem)iets deden behalve een symbolische geslachtsgemeenschap, is een vraag.
Snefroe, de vader van Cheops, besloot tijdens de vierde dynastie om de piramidemode over een andere boeg te gooien. Het trappenontwerp van Imhoteph was uit de gratie en er werd gekozen voor een piramide met een gladde wand. De piramides werden beplakt met witte kalksteen. Die kalksteen fluoriseert door het zonlicht waardoor de piramides een fel wit licht uitstraalden.
Snefroe was de enige farao die tijdens zijn regeerperiode 2 piramides heeft neergezet.
Na Snefroe was zijn zoon Cheops aan de beurt. Tijdens Cheops' regering werd de grote piramide in Gizeh geplaatst. Ook deze piramide was een aardse voorstelling van een hemels stelsel. De piramide werd overeenkomstig met de grootste ster van het Orionstelsel geplaatst.
Na Cheops bouwde zijn zoon Chephren verder aan de 2e piramide op het Gizeh-plateau.
De kleinzoon van Cheops, Mycerinos, bouwde de laatste piramide van de dynastie.
Tijdens de derde dynastie werden de eerste piramides gebouwd. De eerste piramides zijn gekenmerkt door hun grote trappen. Hoogstwaarschijnlijk was Imhoteph op het idee van een trappenpiramide gekomen door meerdere mastaba's( zie afbeelding hieronder) op elkaar te stapelen en naarmate er meer lijken bij geplaatst moesten worden werd er een deel aan de trappenpiramide bijgebouwd.
De grootste trappenpiramide is die van farao Djoser te Sakkara (zie afbeelding). Dit is ook de vroegste gevonden. De bouwstenen van de piramide werden netjes op maat gemaakt en dan op hun positie gelegd.
De man aan wie deze ontdekking wordt toegeschreven is Imhoteph. Imhoteph wordt gezien als een medisch wonder, een architecturaal wonder, astronomisch wonder en een filosofisch wonder. Imhoteph behoorde niet tot de koninklijke familie .
De piramide van Djoser bevat 7 lagen. Zoals je weet is 7 een getal wat wel vaker terug komt in religies.Volgens de Egyptenaren symboliseren de lagen de ontwikkelingsstadia die de ziel na de dood moet doorlopen.
Imhoteph heeft niet geholpen aan de bouw van de 5 belangrijkste piramides (Gizeh en Dasjoer).
Er zijn nog steeds veel vraagtekens over de \'grote piramide\'
Veel vragen
Al sinds de tijd van Herodotus hebben mensen zich afgevraagd hoe de Egyptenaren hun piramiden hebben gebouwd. Helaas zijn er maar weinig Egyptische geschriften over dit onderwerp De bouw van de piramiden
Vondsten op plaatsen als Sakkara en Gizeh, vooral bij onvoltooide piramiden, lijken aan te geven dat er minstens vijf verschillende hellingsbanen werden gebruikt om de stenen omhoog en op hun plaats te krijgen. conclusie
Afgezien van welk soort hellingbaan er is gebruikt, blijft de vraag hoe de afzonderlijke stenen precies op hun plaats werden gezet. De Egyptenaren kenden geen hijskranen.... en men neemt aan dat er houten hefbomen werden gebruikt om de blokken op hun plaatsen te zetten.
Vlakbij Caïro liggen beroemde piramiden. Ze worden de 3 piramiden van "Gizeh" genoemd. Ze zijn gemaakt door farao Chefren, Cheops en Mykerinos.
Er zijn veel piramiden gebouwd, over de hele wereld. Maar er zijn er maar 10 van vaste steenblokken gemaakt. Deze 10 piramiden liggen vlak bij elkaar, op zo'n afstand van 80 kilometer.
Deze 10 piramiden zijn gebouwd in de derde en vierde dynastie. Meer dan 25 miljoen ton kalksteen werd gebruikt om deze te bouwen.
klik op de afbeeldingen
Wie bouwde deze grote piramide dan wel?
En waarom?
En op welke manier bouwde men een piramide?
Op deze vragen is er nog geen antwoord.
Er zijn nog veel vraagtekens als het gaat over de bouw van de grote piramide:
1. Er zijn nooit bouwtekeningen gevonden. 2. Niemand weet wie de grote piramide gebouwd heeft. 3. Hoe kreeg men 2 miljoen ton steen omhoog zonder het wiel te kennen? 4. Waarom zou men zoiets groots bouwen als er toch geen farao in begraven werd? 5. Sommige stenen wogen wel 70 ton! (=gewicht van 70 auto's bij elkaar). Hoe deed men dat? 6. Waarom waren de latere piramiden veel minder goed gebouwd als deze?
Men gelooft dat de Grote piramide gebouwd werd onder farao Cheops ("Khufu"). Dit denkt men omdat een Griekse historicus, Herodotus, dat ooit heeft opgeschreven. Herodotus leefde wel meer dan 2.000 jaar later...... klopt dit alles dan nog wel ?
Er waren in totaal 31 Egyptische dynastieen. Iedere dynastie vertegenwoordigde een koningsgeslacht. Hoewel men niet zoveel weet over de eerste 2 dynastieen is men ervan overtuigd dat het grootste deel van de Egyptische kennis toen al in het bezit was van de hogepriesters. De piramides werden in een tijdsbestek van 500 jaar gebouwd. Eén van de grootste denkers van de Egyptische cultus was Imhoteph.
De chronologie De geschiedenis van het oude Egypte bestaat bijna 3000 jaar.
THINIETENTIJD ca.3100-2700 v.chr. 1e en 2e dynastie. Belangrijke feiten:voltooiing van de rijkseenheid en veralgemenisering van het schrift.
OUDE RIJK ca. 2700-2216 v. chr. 3e tot 6e dynastie. Blangrijke feiten:bouw van de grote piramiden,ingebruikneming van de zeer efficiënte administratie,talloze expedities voor het inwinnen van grondstoffen. Farao:Cheops.
EERSTE TUSSENTIJD: 2216-2033 v.chr. 7e tot 10e dynastie. Belangrijke feiten:periode van chaos,de macht was verdeeld tussen de bestuurders van de verschilende provincies.
MIDDENRIJK. 2033-1710 v.chr. 11e tot 13e dynastie. Belangrijke feiten:Menthoehotep herenigde Egypte,periode van stabiliteit en welvaart. Farao`s:Mentoehotep,Sesostris.
TWEEDE TUSSENTIJD. 1710-1550 v.chr. 14e tot 17e dynastie. Belangrijke feiten: ineenstorting van de koninklijke macht,de Hyksos(volk afkomstig van de woestijnplateaus van vóór-azië)vielen Egypte binnen.
NIEUWE RIJK. 1550-1070 v.chr. 18e tot 20e dynastie. Belangrijke feiten:periode van territoriale uitbreiding en grote rijkdom,een schitterende cultuur bloeide op,het verval begon na de regeerperiode van Ramses III. Farao`s:Hatsjepsoet,Thoetmosis III,Amenhotep IV,Toetanchamon,Sethi I,Ramses II en Ramses III.
PTOLEMAEËNTIJD. 332-30.v.chr. Dynastie van de Ptolemaeën of de Lagiden. Belangrijke feiten:Alexander veroverde Egypte,tot aan de dood van Cleopatra regeerde griekse farao`s,de Ptolemaeërs. Farao: Cleopatra VII.
Wat Pythagoras zei was niet nieuw - de Egyptenaren kenden het al langer
Naast de koffer/sarcofaag in de koningskamer bevat de piramide van cheops nog meer pythagorische verhoudingen. Een pythagorische verhouding is een verhouding van een rechthoekige driehoek die terug te leiden valt tot de 5 : 4 : 3 afmetingen.
Wanneer je via de gang de koningskamer binnengaat zul je voor de opening een grote granieten steen aantreffen. De sluitsteen heeft afmetingen van 124 Piramide Inch op 93 Piramide Inch. Om te weten of deze steen ook aan de pythagorische verhouding voldoet moeten we de diagonaal berekenen:
155 past precies in het plaatje van Piet: 5 : 4 : 3. De bouwers waren dus goed op de hoogte van de stelling van Pythagoras. Stom natuurlijk, want Pythagoras kwam pas lang na de piramides. Het toont enkel aan dat wat Pythagoras zei niet nieuw was. Zoals vele griekse filosofen, waaronder ook Plato, werd Pythagoras van bepaalde kennis op de hoogte gesteld tijdens reizen naar Egypte. De koningskamer zelf heeft natuurlijk ook z'n afmetingen. En wat wil het 'toeval', Als je een diagonaal trekt vanuit beide uiterste hoeken, dan krijg je wederom de 5 : 4 : 3.
Iets voor wiskundigen - Het getal Pi valt ook af te leiden uit de piramide
Pi, oftewel 3,1415926535897932384626433832795 valt ook af te leiden uit de piramide. Het verhullen van Pi komt eigenlijk samen met de hoek van de piramide. We hebben een hoek van 52 graden, en 1 zijde is 9.131 Piramide Inch. De hoogte van de piramide is 5.813 Piramide Inch, omgerekend zo'n 147,8 meter. Delen we de omtrek van de basis door tweemaal de hoogte van de piramide dan vinden we Pi:
(9.131 Piramide Inch * 4) / (5.813 Piramide Inch * 2) = 36.524 / 11.626 = 3,1415792189919146740065370720798
Om de foutmarge te berekenen kunnen we de net verkregen waarde aftrekken van de echte Pi waarde:
3,1415926535897932384626433832795 3,1415792189919146740065370720798 - ---------------------------------------------- 0,0000134345978785644561063111997 is dan het verschil tussen beide getallen.
Om precies te zijn levert dit een foutmarge van 0,009999957(2363467834915236720684976) % op.
In de koningskamer kun je ook Pi aantreffen. Tel van een korte zijde van de kamer de breedte en hoogte bij elkaar op. Vermenigvuldig dit met 3 en deel het resultaat door de lengte van de kamer. Kort samengevat:
Lengte = 10,480 m = 266,47393271896 Piramide Inch Breedte = 5,240 m = 204,50780848975150788186011340598 Piramide Inch Hoogte = 5,860 m = 230,4645687980661223437885124152 Piramide Inch
Een verschil van enkele millimeters in de meting kan zorgen dat Pi meer of minder benaderd wordt. Het is echter wel opmerkelijk dat 3,16 zo dicht bij 3,14 schommelt. Een dergelijk verschil zorgt voor een foutmarge van ongeveer 0,992%. Het verschil tussen beide getallen is 0,024437880761351799705295548017497.
Egyptisch dodenboek, geschrift op papyrus in verkorte hiërogliefen, dat een verzameling spreuken bevat en sinds de 18de dynastie (1580 v.C.) aan de dode bij de mummie werd meegegeven. De spreuken moesten de dode het voortbestaan in het hiernamaals mogelijk maken
De Egyptische titel was Spreuken van het uitgaan overdag.Men geloofde namelijk dat de dode bij zonsopgang de tombe kon verlaten om de zon te aanbidden en de offers in ontvangst te nemen. Het bevat zonnehymnen, gaat over de zonnegod, diens verschijnen uit het oerwater en de schepping van de wereld, over het dodengericht (waarin de dode zich voor de rechter, de god Osiris, onschuldig verklaart);
het behandelt gedaanteverwisselingen (o.a. in verschillende goddelijke wezens). Andere onderwerpen zijn: bezwering van slangen; het verblijf op de rietvelden, waar overvloed is; een spreuk om dode lichaamsdelen weer te laten bewegen, om poortwachters in het hiernamaals te passeren, om over een veerboot te beschikken, om in de zonneboot plaats te nemen....
In hogere kringen, zoals het koningshuis moest de positie van de farao of een andere machthebbende duidelijke politieke invloed hebben en een vrouw naast hem maakte dat alleen gemakkelijker. Zo had de farao altijd één werkelijke grote gemalin, die in het ideale geval zijn zuster of halfzus was. Maar naast haar bezat de farao nog bijvrouwen. Voor de troonopvolging was de afstamming van de grote gemalin een doorslaggevende factor.
Omdat de tempeldienaressen vrouwen van hoge lieden waren, mochten ze niet vreemd gaan, en geen geslachtsgemeenschap hebben met wie dan ook.
Er zijn bewijzen, dat eind 2e millennium, er ook prostitutie bestond in ruil voor geld, een non-religieuze prostitutie. Er waren talloze vrouwen die noch echtgenote noch moeder waren, maar aan de anderen toebehoorden. Deze prostituees waren makkelijk te herkennen, want ze hadden naast zeer lange benen, ideale figuur, grote ring-oorbellen, kettingen, weinig en losse kleding en een tatoeage aan de zijkant van hun linker bovenbeen, waarop de god Bes was afgebeeld. Die zorgde dat de vrouw beschermd werd tegen geslachtsziekten, die in die tijd ook al bekend waren.
De mannen deden niet alleen buitenshuis hun werk, maar hadden ook nog ontmoetingen met courtisanes en bevredigden hun seksuele behoeften bij prostituees.
Hier een anekdote die toen verteld werd :
Koning Rhmpsinitus beval zijn dochter in een kamer te zitten om iedereen te ontvangen die daar kwam. Vóórdat ze geslachtsgemeenschap met één van hen had moesten ze vertellen wat hun grootste misdaad en bedrog was.
Hiermee trachtte de koning een zekere dief te vangen. Je ziet dus, dat ook in hogere kringen zo iets voorkwam als prostitutie.
Hoewel prostitutie gezien werd als een goed ontwikkeld aspect van erotisch gedrag, was het toch iets dat de Egyptenaren probeerden te voorkomen, zeker als er een getrouwd persoon bij betrokken was. Als een getrouwde vrouw overspel pleegde, kon ze ter dood worden gebracht of gewoon er vanaf komen met een echtscheiding.
Een ander vinden was een uitdrukking die gebruikt werd tussen de geliefden die niet (legaal) met elkaar getrouwd waren. In Griekenland werd dit gebruikt als een legale term voor overspel.
Er wordt beweerd dat alleen priesters monogaam waren en al de andere Egyptenaren polygaam.Dit klopt gedeeltelijk...
In Egypte was monogamie de regel. De persoonlijkheid van de vrouw en de wederzijdse achting, genegenheid en liefde zorgden voor een kracht die polygamie tegenhoudt. Uit waardering voor de vrouw, bleef de man monogaam.
Polygamie blijkt nooit echt in de mode te zijn geweest in het Oude Egypte. Dat een man verschillende vrouwen had, veronderstelt nog niet dat hij ze had op hetzelfde ogenblik.
Polygamie kwam zelden voor en werd in het algemeen negatief gezien ; toch behoorde polygamie tot een algemene regel en was het niet verboden. In het geval dat een vrouw géén kinderen kon krijgen, kon het gebeuren dat de man met goedkeuring van zijn vrouw een extra huwelijk aanging met een concubine. De bijvrouw en haar kinderen hadden minder rechten dan de eerste echtgenote.
In de hogere kringen was het anders. Daar was polygamie gewoon en was het huwelijk gebaseerd op politieke doelen.
Het oude egypte en de vrouw/ respect en waardering
Vrouw in het algemeen
De positie van de vrouw in Egypte komt erop neer dat ze zeer gewaardeerd en gerespecteerd werd. De man keek zelfs naar haar op. Maar échte politieke of zakelijke invloed in de praktijk kreeg ze pas tijdens de 18e dynastie. Toch was er ook al in het Tweede Rijk sprake van hogere beroepen en politieke invloed.
In tegenstelling tot de Griekse vrouw, die geen bewegingsvrijheid had en bij rechtshandelingen een voogd nodig had, kon de Egyptische vrouw daarentegen een vrij leven leiden en zelf beslissingen nemen. De egyptische vrouwen gingen naar de markt, dreven handel en kochten slaven. Zij konden ook hogerop komen en hadden dikwijls beroepen met status.
De mannen daarentegen bleven thuis en weefden. Egypte was dus totaal anders dan Griekenland. Alles ging goed, zowel economisch, politiek als sociaal. In ieder geval, op politiek vlak, was de vrouw in Egypte meer geëmancipeerd en moderner, dan de griekse vrouwen.
Herodotus reisde in de 5e eeuw voor Christus naar Egypte, om zo veel mogelijk duidelijkheid over te brengen van dit merkwaardige volk. Hij verzamelde alle informatie over deze vreemde mensen die hij maar te pakken kreeg. Waarschijnlijk is het gedeeltelijk verzonnen door hem zelf en/of naverteld
Hier volgt een kort stukje:
De vrouwen urineren in een staande positie en de mannen gaan er bij zitten. Zij leren ons dat ongepaste dingen moeten gedaan worden in het privé en dingen die niet ongepast zijn kunnen in het openbaar worden gedaan, zoals bijv. het eten in het openbaar op straat.
Zij gaan altijd heel zorgvuldig met schoon linnen om.
Hun priesters scheren elke dag hun hele lichaam zodat er geen luizen noch andere vervuilingen zijn voor de diensten tot god. Ze wassen zich met koud water twee keer per dag en twee keer per nacht/avond.
Hieruit kunnen we concluderen dat erotische aspecten blijkbaar als privé werden beschouwd. Verder is het duidelijk dat de Egyptenaren persoonlijke hygiëne waardeerden, zowel in het dagelijkse leven als in rituele omstandigheden.
De Egyptenaren waren de eersten die er een religieuze verplichting van maakten om geen geslachtsgemeenschap te hebben met vrouwen in de tempel. Wanneer men naar de tempel ging diende men zich eerst te wassen nadat men geslachtsgemeenschap heeft gehad .
Soms moesten vrouwen in het bijzijn van god iets speciaalspelen en agressief gedrag tonen.Dat moest de mannelijkheid van god aanwakkeren en stimuleren.
Hieronder wordt beschreven wat er gebeurde na de begrafenis van de god Apis mannetjes-stier, toen de nieuwe stier was geplaatst( zie afbeelding):
Deze god stond in een soort cabine. Gedurende veertig dagen mochten alleen vrouwen ernaar kijken. Terwijl ze naar de god keken, deden ze hun kleren omhoog en lieten hun geslachtsdeel zien .
Nog een verhaal:
Tijdens een festival varen mannen en vrouwen samen in een boot van stad naar stad. Sommige vrouwen maken lawaai, door te kletsen of met schalen te slaan, terwijl de rest van de menigte zingt en klapt in de handen. Bij iedere stad stapten ze uit. Dan zongen de vrouwen verder. Anderen bespotten de vrouwen van de stad.Nog anderen dansten en weer anderen toonden hun naakt lichaam.
Dit agressief gedrag van vrouwen werd waarschijnlijk gelijkgesteld met de momenten waarbij de man zijn mannelijkheid gebruikte om macht uit te oefenen over een ander persoon, óf tijdens de huwelijksnacht.
Andere aspecten van fysieke behoefte aan god waren het offeren van fallus-geschenken. De Egyptenaren plaatsten fallus-objecten in de tempels.
Om in het koningshuis te kunnen wonen moest je zweren dat je nooit overspel had gepleegd en nooit te zullen plegen op een heilige plaats.
Wit De witte kleur was de uitdrukking van heiligheid en vreugde. Men gebruikte deze kleur van reinheid voor gewijde voorwerpen en gebouwen. Wit was het symbool voor de kosmische volheid van macht en het zuivere goddelijke licht.
ZWART: Als een soort tegenpool voor wit belichaamt zwart de onderwereld. Aan de dodengod Anoebis werd dan ook een zwarte huid gegeven. De kleur werd een symbool voor de oergrond, waarin al het leven moet terugkeren om opnieuw geboren te worden. Om die reden beschilderde men beelden van de vruchtbaarheidsgod Min meestal met zwarte verf, als teken van wedergeboorte.
ROOD: Rood had in het oude Egypte een dubbele betekenis. Enerzijds waardeerde men de kleur vanwege haar stimulerende uitstraling, anderzijds werd ze ook met bloed in verband gebracht, wat aan offeren en doden herinnerde. Omdat de god Seth rode haren en ogen had werd het kwaad ook de kleur rood een uitdrukking van het gevaar. Men droeg aan de vernietiging van Seth bij door rode runderen te offeren en zelfs mensen die een roodachtige huidkleur hadden.
GROEN: In tegenstelling tot rood staat groen algemeen voor het goede. De kleur van de vegetatie en van het ontkiemende nieuwe leven stond voor bescherming en vreugde. Ze werd ook Osiris met zijn groene huid vereerd als de "Grote Groene", symbool van wedergeboorte.
BLAUW: De kleur blauw verwijst naar het goddelijke aspect van een wezen. Zo werd aan de oergod Amon een blauwe huidskleur toegeschreven als uitdrukking van de oneindige kosmos. Als verwijzing naar hun goddelijke herkomst droegen de andere goden blauwe pruiken en baarden
ROOD&WIT: Gecombineerd stonden deze twee kleuren als symbool van volmaaktheid. Ook de dubbele kroon, die bestond uit de witte kroon (in werkelijkheid van groen riet gemaakt) van Opper-Egypte en de rode kroon van Neder-Egypte, werd als teken van vervolmaking beschouwd.
De magie gaat nog verder terug dan de godsdienst in Egypte; iedereen was ermee bezig, van boeren tot koningen. Met de juiste spreuken, amuletten en bezweringen kon men de goden, demonen en doden smeken, verleiden of dreigen .
De priesters gebruikten dagelijks magische rituelen. Magische krachten waren afkomstig van de goden en werden verleend aan koningen en priesters.
D
e oude Egyptenaren hielden zich bezig met magie. Zo staat het dodenboek vol met spreuken. Of het allemaal werkt.. was een andere vraag ....
Ook de "gewone" Egyptenaren" voerden rituelen uit.
De magie was van praktisch nut: om moeders te beschermen tijdens het baren; om ervoor te zorgen dat de doden konden spreken, eten en zien in het hiernamaals en om de zieken te genezen. Zonsopgang en zonsondergang waren de beste momenten om een spreuk uit te spreken, op te schrijven of eindeloos te herhalen. Vaak werden daarbij rituele messen en afgodsbeeldjes gebruikt. Ook magische getallen, bloed, zaad, olie, planten en de kleuren zwart en wit waren belangrijk en erg in trek.
Er werd ook aan een vorm van voodoo gedaan. Ze maakten beelden van was of klei met een haar van de persoon die ze kwaad willen doen. De beelden werden vernield, verbrand, met naalden gestoken of met draad vastgebonden.
Als vrouw kon je de haren van je rivale laten uit vallen op volgende wijze..... "..een worm in de olie koken en het hoofd van degene die je haat ermee behandelen ! "
Zou dit een verklaring kunnen zijn voor de vloek van de farao ?
De oude Egyptenaren hebben altijd de kikker (Hekat) vereerd en niemand wist waarom ! Tot in 1950, de Zwitserse apotheker Kotomijer, 12 soorten giftige stoffen achter de oren van een kikker (die vaak in Egypte voorkwam) had ontdekt.
Ook het teer dat op de mummie en de kist werd aangebracht verspreidde een giftige stof waarvan men ziek werd. Schimmels en bacteriën die eeuwen in het graf sluimerden, konden na verloop van tijd tot volle ontwikkeling komen en alzo de dood veroorzaken
Om de mummies te beschermen tegen de grafrovers, hadden de priesters in het graf giftige stoffen geplaatst die in een zeer korte tijd het zenuwstelsel vernietigden.
Als iemand in het graf kwam, zou hij dadelijk sterven door dit gif. Dit kon men lezen boven de ingang van het graf. Na meer dan duizend jaar werkte het gif nog. De archeologen die binnen in de graven waren geweest, hadden practisch allen dezelfde ziekte zoals astma, difterie en ziektes van de bloedsomloop.
Aan de ingang van het graf kon men volgende tekst lezen: "Wie binnenin het graf komt, zal ogenblikkelijk sterven". Dit werd niet alleen gebruikt als afschrikkingmiddel maar het was ook een verdedigingssysteem tegen al diegenen die de rust van de farao wilden verstoren.
De oude Egyptenaren vonden het een misdaad als je het graf van de farao open maakte. Het graf en de mummie waren na de dood de woonplaats van Ka. Wanneer het graf vernield en beroofd werd, dan had ze geen woning meer en bleef Ka naamloos achter. Dat was de ergste straf die een Egyptenaar zich kon bedenken.
De Egyptenaren geloofden dat de farao een vloek uitsprak over het graf. Dat betekende dat er iets erg zou gebeuren wanneer het graf werd geopend . Op de muren in het graf stond: "Wie dit graf betreedt op hem zal ik me werpen als op een vogel en de grote god zal hem daarvoor bestraffen".
Op het zegel van het graf stond de tekst: "Wie de slaap van Farao verstoort, zal worden aangeraakt door de vleugels van de dood
De onderzoekers schonken er geen aandacht aan en door het graf binnen te gaan haalden zezich de woede van de Farao op hun hals.
Hier enkele feiten: ·Op 5 april 1923 overlijdt Lord Carnavon, een medewerker, archeoloog van Carter, plotseling !
· Op hetzelfde moment valt heel Caïro zonder licht , het gaat ook vanzelf weer aan.
· De hond van Carnavon sterft op het zelfde moment in zijn kasteel in Engeland
·Een paar weken later sterft de jongste broer van Lord Carnavon. Kort na hem de verpleegster die de hem heeft verzorgd.
·De privé-secretaris van Howard Carter(vriend van Carnavon) overlijdt plotseling, en drie maanden later sterft zijn vader.
·Professor Lafleur, die een studie maakte van de voorwerpen uit het graf, sterft plotseling.
· Een medewerker van Carter sterft als hij nauwelijks een voet in het graf heeft gezet
· Een waarnemer, die door de Egyptische regering naar de plaats van de opgraving gestuurd wordt sterft plotseling.
·In totaal overlijden in een paar jaar tijd, onverwachts, 17 wetenschappers. Toch wel raar ?????
Wat moet Toetenchamon allemaal niet zitten denken nu hij toch zo beroemd is ? Iedereen spreekt over hem, er zijn films en DVD's over hem, men geniet van zijn schatten enz...
Ook nobelen als schrijvers en astronomen werden begraven in tombes
Nakht, schrijver en astronoom leefde tijdens het bewind van Toetmoses IV. Zijn Tombe ,TT 52, is maar klein maar heeft wel zeer mooie reliefs met afbeeldingen en taferelen uit het dagelijkse leven. Peroonlijk vind ik ze mooier dan deze van Tut.
Wist u dat de volledige mummificatie van een lichaam , die door de nabestaanden moest betaald worden, in drie verschillende prijscategorieën bestond? De duurste kostte één talent zilver, of momenteel de waarde van 235 Egyptisch pond. Het loon van de balsemer bedroeg ongeveer elf drachme (een drachme kost 3,75 Egyptische pond).
Wist u dat de oude Egyptenaren 52 goudmijnen hebben ontdekt en dat een deel van dit goud , nog steeds door de Egyptische regering in haar goudreserve wordt bewaard ?.
De beste geologen van de wereld waren de oude Egyptenaren die de stenen van de piramiden hebben gekozen omwille van hun kwaliteit en duurzaamheid. De blokken werden tot op de millimeter gepolijst en bezaten perfecte afmetingen. De kwaliteit van deze stenen blokken is heden nog niet veranderd.
Archeologen bevestigen, dat men slechts de perfecte muurschilderingen in de graven kon maken, indien er voldoende verlichting in het graf aanwezig was. Het huidige moderne equivalent voor deze verlichting is 400 kilowatt per uur om een goede verlichting binnen in het graf te kunnen hebben.
Het idee en van een vlag (een houten vlaggenmast met een kleurige stof) komt uit Egypte. De allereerste afbeelding van een vlag vindt je op de palet van Narmer (3100 v. Chr.) dat zich in het Egyptisch museum bevindt.
Het hoogste gebouw van de wereld gedurende de periode van 2400 v. Chr. tot 1920 AD was de piramide van Cheops die een hoogte heeft van 146 meter. Dit record hield stand tot 1920 toen men in Amerika het WTC center in New York oprichtte.
Het idee van een georganiseerde en federale staat komt uit Egypte en stamt uit de tijd van koning Menes (3200 v. Chr). Toen werd voor het eerst in de geschiedenis Opper -Egypte met Neder -Egypte samen gevoegd en zo ontstond een federaal en verenigd Egypte.
De voorloper van de huidige moderne Olympische Spelen werd voor de eerste keer in de menselijke geschiedenis in Egypte in 476 v.Chr. georganiseerd.
toetanchamon deel 20 Het mysterie van zijn dood is nog niet opgelost ...
Alleen afbeelding 3 is aan klikbaar - afbeelding toont de mummie van Toetanchamon die klaar is voor de scan.
Uit de Cat-scan ( zie afbeelding), die gemaakt is van de mummie van Toetanchamon, blijkt dat hij niet ongekomen is door een klap op zijn achterhoofd. Hoe hij dan wel om het leven is gekomen is kan het onderzoeksteam niet met zekerheid vaststellen.
Een beenbreuk met infectie lijkt tot de mogelijkheid. Volgens de onderzoekers is het mogelijk dat hij daardoor een infectie heeft opgelopen die noodlottig werd
Voor hen is het mysterie van zijn dood niet opgelost.
Er zijn veel onderzoekingen gedaan op de mummie van Toetanchamon waaruit blijkt dat zijn schedel aan de achterkant is beschadigd en dat is op verschillende rontgenfoto's te zien.
Heet van de naald in het Laatste Nieuws - dit wil ik toch ff melden
Bron van de Nijl ontdekt
ook dit is Egypte !!
Twee Nieuw-Zeelandse en een Britse onderzoeker hebben de verst verwijderde bron van de Nijl gevonden. De bron bevindt zich in het Nyungwewoud in Rwanda. De Brit Neil McGrigor (44) en de Nieuw-Zeelanders Cam McLeay (43) en Garth MacIntyre (43) zijn vrijdag in het Nyungwewoud aangekomen. Op een hoogte van 2.428 meter ontspringt daar een waterstroompje. De onderzoekers hebben na een tocht van 80 dagen vastgesteld dat dit stroompje de bron vormt van zowel de Rukarara-rivier als de Nijl.
"Wij hebben de rivier als eerste precies gemeten en we hebben vastgesteld dat ze 6.718 kilometer lang is," zegt Neil McGrigor. Tot nu toe werd aangenomen dat de Nijl 6.611 kilometerlang was. Er bestaat al sinds mensenheugenis onenigheid over waar de Nijl ontspringt. Het Victoriameer, dat door Oeganda, Tanzania en Kenia wordt gedeeld, wordt algemeen beschouwd als de bron. De Rwandese Rukarara-rivier mondt uit in de Kagera-rivier, die op haar beurt in het Victoriameer eindigt.
De onderzoekers begonnen hun zoektocht op 20 september vorig jaar in Egypte. In november moesten ze de tocht door een incident in Oeganda staken; in maart werd de zoektocht hervat. (belga)
Men kan vele pagina's schrijven over de muurversieringen - we gaan ons beperken tot algemene vaststellingen aangevuld met enkele afbeeldingen
Het algemene thema van de grafschilderingen is het eeuwige leven. De grafschilderingen lijken overal wel in grote lijnen op elkaar
Het aparte van Toetanchamons grafschilderingen is wel dat ze een duidelijk begin en einde hebben. Dit kan men vaststellen in de samenhang van thema's die er zijn op de onderlinge wanden Om dit extra te onderlijnen en tevens de samenhang te verduidelijken zie tabel hieronder + de afbeeldingen KLIK op de afbeelding om een groter beeld te bekomen
A
oostwand: De begrafenis wordt getoond = reis naar het westen
B
noordwand: Het herwinnen van de levenskracht - Tut krijgt de kracht tot eten, drinken en bewegen en wordt herenigd met Ka, de goddelijke levenskracht
C
westwand: De reis door de onderwereld - begroeting door apengoden
D
zuidwand : De onderwereld (dodenwereld), het laatste oordeel en de wedergeboorte - Tut in het Westen samen met andere goden
In de voorkamer vond men een heleboel kostbare voorwerpen : Gouden stoelen, sofas, vazen, sculpturen uit alle soorten materiaal. Het glinsterde allemaal. Het goud had zijn echte glans behouden gedurende al die jaren.
Er was bovendien een sterke geur van zalven, oliën en kostbaar hout in de kamer aanwezig. Zij hadden niet alleen het graf van Toetanchamon gevonden maar ook een van de best bewaarde graven.
Zouden er nog verrassingen zijn. Want ...dit was nog maar de voorkamer!!!! Vervolgt later in schatten van Tut
Het binnenste schrijn bedekte een stenen sarcofaag. De binnenzijde was bedekt met heel fijn linnen. .
Nadat de doeken waren weggenomen zag men dat de binnenruimte was gevuld met een gouden beeld van de jonge koning.
Het hoofd en de handen van de koning waren van puur goud . De handen die gekruist waren over de borst, droegen koninklijke tekens van waardigheid, de scepter en de zweep en waren ingelegd met diep blauw aardewerk.
Het gezicht en de gelaatstrekken waren van bladgoud, de wenkbrauwen en oogleden waren versierd met lapiz-bazuli glas. Op het voorhoofd zag men twee waardigheidstekens van de jonge farao, de cobra en de gier.
Toetanchamon Deel 8 De ontdekking van het graf door Carter
Op 4 november 1922 ontdekte Carter , onder het graf ( dat was een van de redenen dat dieven dit graf niet vonden)van Ramses VI,
DE TRAP , die toegang gaf tot het graf.
Toen hij 10 treden had uitgegraven werd een stenen deur zichtbaar. . Het slot was gesloten met klei , en droeg het zegel van autoriteiten uit de 18e dynastie .
Een verzegeld graf was nog nooit gevonden in de Vallei der Koningen . Dat was dus nieuw !
16 treden werden bloot gelegd. Men ontdekte nog 2 andere zegels met het teken van Toetanchamon. Toen wisten ze dat het echte graf van Toetanchamon was gevonden. De dag daarna werd het slot geopend. Weer stonden ze voor een verzegelde deur.
De laatste rustplaatsen van ongeveer 40 faraos zijn gelegen in deze vallei. De koninklijke graven werden regelmatig geplunderd. Eén farao, Toetanchamon, ontsnapte aan die plunderingen. Zijn graf was onvindbaar .
Het bouwen van zijn graf moet begonnen zijn bij zijn kroning. Eerst werd een rots uitgehouwen, de kamers ingericht, en dan werden de tekeningen op de muur aangebracht.
Toetanchamons plotselinge dood verhinderde dat zijn graf helemaal afgewerkt werd. Daarom werd hij begraven in een klein graf. Het schijnt dat dit graf bedoeld was voor een minder belangrijk persoon.
Waarschijnlijk daarom dat de plunderaars het graf niet vonden. Langdurige onderzoekingen gaven geen resultaat. Archeologen van verschillende landen werkten er aan mee. Maar Toetanchamons graf was onvindbaar.
Men vond een leeg graf en dacht dat dit het graf was. Maar een man in Engeland, Howard Carter, was er zeker van dat dit niet het graf was van Toetanchamon.
Na een regeringsperiode van ca. 10 jaar, sterft hij (al dan niet vermoord, toch vertoonde zijn mummie sporen van een hoofdwond) op 20-jarige leeftijd in 1323 v. Chr. Hij is begraven in een diep uitgehakt graf in de rotsen in het "Dal der Koningen" bij Thebe.
Tijdens de begrafenis werpt Anchesenamon, zijn vrouw zich over kist van Toetanchamon en klaagt, zoals het ritueel voorschrijft: "Wee,o wee. gruwelijk is mijn klacht. Gij die met mij wandelde in de tuinen aan de oevers van de Nijl, in windsels zijn uw benen nu geperst. Herkent ge mij? Ik ben uw echtgenote, uw zeer beminde zuster.... De vreugde is in hem, die nu vreedzaam rust. Met het djed-teken (djed-zuil) van Osiris zal hij de spijzen van Osiris kunnen eten... O wee, o wee! Mijn lichaam verlangt naar u, maar uw lichaam is helemaal koud. Maar deze dag is een schone dag voor de mummie, die in haar lichaam een scarabee draagt. Ik ben uw zuster, gij hebt mij verlaten. Alleen moet ik teruggaan naar mijn huis....
nota .Toch is het zo dat dit het enige koningsgraf is dat vrijwel ongeschonden is gevonden. Het graf is bewaard en gespaard gebleven omdat er, tijdens de bouw van het graf voor Ramses, zand en rotsen op de ingang van het graf van Toetanchamon werden gegooid. Zo was het veel minder toegangkelijk voor rovers.
Nog een detail: Bij het openen van twee kleine mummiekisten in het graf van Toetanchamon door Howard Carter ( een onderzoeker) deed hij een akelige ontdekking: hij zag de mummies van twee te vroeg geboren kinderen (meisjes in de vijfde en zevende maand). Deze te vroeg geboren kinderen zijn wellicht dochtertjes van Toetanchamon geweest.
Het graf maakte ondanks alle pracht en praal een minder goede indruk en voor een farao bijna armoedige indruk. Het was waarschijnlijk voor iemand anders bedoeld; voor een hogere officier, of een vrouwelijk lid van de farao-familie.
Vermits het voor hem bestemde graf nog niet klaar was wegens zijn jonge leeftijd bij het overlijden.... moest men iets anders zoeken De schat die in Toetanchamon's graf gevonden werd is inmiddels wereldberoemd. Daarover later meer
Toetanchamon Deel 5 Hij wist ook witte wijn te waarderen
Uitgegeven: 15 februari 2006 14:10
LONDEN - Dat de Egyptische farao Toetanchamon bij leven en welzijn rode wijn dronk, was al langer bekend. Maar dat hij ook witte wijn wist te waarderen, was tot dusver onbekend. Spaanse onderzoekers hebben ontdekt dat in zijn graf kruiken lagen waarin witte wijn had gezeten, meldt het Britse blad New Scientist deze week.
De onderzoekers hebben de bezinksels in zes wijnkruiken uit zijn graf met elkaar vergeleken. Ze ontdekten dat in alle zes kruiken wijnsteenzuur zit dat in druiven voorkomt. Maar in slechts één kruik bleek ook een bepaald zuur te zitten dat alleen in de schil van rode druiven voorkomt en wijn zijn rode kleur geeft. Hieruit concludeerden ze dat slechts in één kruik rode wijn gezeten moet hebben en in de overige vijf de witte vloeistof.
");
Dit betekent dat de oude Egyptenaren al 3000 jaar eerder witte wijn dronken dan tot dusver werd aangenomen. De onderzoekers denken dat al in de tijd van Toetanchamon (1333 v.Chr.) in Egypte witte druiven werden verbouwd. Dat de oude Egyptenaren rode wijn in de graven van hun doden legden om de reis naar het hiernamaals te veraangenamen was al langer bekend.
Toetanchamon Deel 4 De farao was een liefhebber van rode wijn
De Egyptische farao Toetanchamon was een liefhebber van rode wijn. Dankzij een nieuwe methode is de aanwezigheid van zuur vastgesteld. Het zuur is aangetroffen in wijnhouders die in het graf van de Egyptische koning lagen.
Toetanchamon stierf in 1352 voor Christus en werd volgens traditie begraven met spullen waarvan werd aangenomen dat ze in een volgend leven nodig waren. "In de dood had de koning dezelfde dingen nodig als gedurende zijn leven."
Net als nu bevatten wijnhouders in het oude Egypte etiketten met informatie. Op een van de karaffen van Toetanchamon staat: Jaar vijf. Wijn van het huis van Toetanchamon. Door chef-wijnmaker Vintner Khaa.
Regelmatig lezen we over wijn die gevonden werd en over juwelen - maakten de Egyptenaren nu zelf glas/flessen enz..
Maakten de Egyptenaren zelf glas of kochten ze het uit Mesopotamië en smolten ze het? Die vraag houdt oudheidkundigen al lang bezig. Twee archeologen komen nu met vondsten van de glasfabriek van Ramses II en tonen aan dat Egyptenaren niet alleen glas maakten, maar het ook verscheepten naar Turkije en Griekenland.
Glas was in het oude Egypte een kostbaar bezit. Het was rond 1300 voor Christus moeilijk te maken en lastig te bewerken. Maar de levendige kleuren en de transparantie maakten glas tot een kleinood, dat zeer geschikt was als cadeau of om kostbare parfums en geurende oliën in te bewaren. Niet alleen in Egypte trouwens. Er vond al vroeg een internationale handel plaats in glas.
De eerste aanwijzingen voor het maken van glas in het oude Egypte komen van de opgravingen van de Brit Sir Flinders Petrie, die ruim honderd jaar geleden de resten van een glasfabriek vond in Tell el-Amarna. Maar zijn vondsten zijn altijd omstreden geweest.
De vraag bleef steeds: is hier glas vanuit grondstoffen geproduceerd, of heeft men zich beperkt tot het smelten van glas uit Mesopotamië.
Toetanchamon Deel 3 De regeringsperiode... Toetanchaton wordt Toetanchamon
Op 9-jarige leeftijd werd Toetanchamon in Thebe tot koning uitgeroepen over Egypte.
Voor zijn inhuldiging noemde hij Toetanchaton (volmaakt is het leven in Aton) en na de huldiging kreeg hij de naam Toetanchamon (volmaakt is het leven in Amon). De jonge koning sluit vrede met de priesters en herstelt de oude goden weer in ere (Achnaton (zijn vermoedelijke vader) had een nieuwe godsdienst, de ATON-cultus gesticht, hetgeen bij de priesters van Amon slecht was ontvangen.)
Ook het leger werd weer op de been geholpen en de vervallen tempels werden gerestaureerd (b.v. de zuilenzaal in de tempel van Luxor). In de ogen van zijn troonopvolgers (b.v. Horemheb en Ramses II) vond men hem echter medeplichtig aan de ketterse verering van Aton.
Zij gingen daarom bewust beslag leggen op zijn monumenten, hakten zijn naam weg en gebruikten die stenen zelf voor hun eigen monumenten.
Wellicht heeft men op deze wijze de ketterse verering van Aton samen met de koningen Achnaton enToetanchamon willen verwijderen uit de geschiedenis van Egypte!
Toetanchamon Deel 2 De toch wel korte jeugd van Toetanchamon
Op 3-jarige leeftijd verhuisde Toetanchamon naar Achetaton (de nieuwe stad ca. 250 km van Thebe). Thans Tell al-Amarne genoemd.
Toetanchamon trouwde op 7-jarige leeftijd met Anchesenamon (Ancheseenpaäton, dochter van Achnaton en Nefertiti). Naar verluid was zij op twaalfjarige leeftijd getrouwd met haar vader Achnaton en bracht ze een dochter ter wereld: Anchesenpaätontasjerit (Anchesenpaäton de jongere)! Ook zou zij getrouwd zijn geweest met de aangewezen opvolger van Achnaton: Semenchkare. Semenchkare stierf ook op jonge leeftijd (ca. 20 jaar oud).
Omstreeks 1347 v. Chr. ,op dertienjarige leeftijd, trouwde Anchesemon met Toetanchamon.(zie afbeelding)
Toetanchamon was 1,67 m lang, omtrek hoofd 547 mm, bloedgroep A2, schoenmaat 41.
Toet Deel 1 Wie was nu zijn echte moeder ?? vader ???
Toetanchamon werd geboren in Thebe. Zijn ouders waren Amenophis (Amenhotep) III (ook wel genoemd "de Zonnekoning") en koningin Teje.
Overigens wordt er beweerd dat Achnaton (Amenhotep IV) zijn vader is, indien ja, dan was hij een onwettige zoon. Als dit het geval zou zijn dan heeft zijn moeder iets met haar zoon Achnaton gehad. De gelijkenis tussen Teje en Toetachamon is zo sprekend (dikke lippen, neus, ogen en uitstekende jukbeenderen) dat Teje in ieder geval zijn moeder moet zijn geweest. Of toch ook weer niet? Was hij misschien de zoon van een bijvrouw van Achnaton? Dit zou verklaren waarom hij nooit tesamen is afgebeeld met de koninklijke familie en nooit is opgenomen in de lijst van alle farao's.
Juul ( onze co-auteur)-een goede vriend die, samen met zijn vrouw, meegaat naar Egypte heeft een artikel geschreven in het gastenboek - en dit plaats ik dan op deze blog (2 delen) Het handelt over de god MIN ( zie afbeelding )
Wie is Juul ? Wel, Juul was mijn commandant toen ik mijn legerdienst deed in Leopoldsburg. Een vijftal jaar geleden hebben wij hem, samen met zijn vrouw Malou, terug ontmoet tijdens een vakantie in Portugal. Sedertdien zijn we echte vrienden!
Naast zijn belangstelling voor klassieke muziek, orgelist in de kerk, dirigent van een zangkoor, secretaris van ... enz.. is Juul echt verliefd op Egypte - hij kan er uren over vertellen in een niet te evenaren vertelstijl -
Wij hebben er al vast een extra gids bij tijdens onze reis!!
Over Egyptische mythologie- deel 1- geschreven door Juul in mijn gastenboek
Hier het verhaal van Juul over Mythologie....
Wie de Egyptische mythologie observeert, zal het verschil met onze opvatting van monotheistische godsdienst opvallen. Wij kennen slechts één God die zowel schepper van het heelal als rechter over onze daden is. En dat is niet anders is de Islam of het Judaïsme. Dat geeft aan de godheid een zeer onpersoonlijk karakter: wij weten niets 'precies' over het uiterlijke, de geschiedenis of het werkelijke karakter van onze enige God, behalve dat Hij " streng maar rechtvaardig " zou zijn.
Totaal anders dus als in de godsdiensten waar meerdere goden aanbeden werden : bijvoorbeeld in de Griekse of Egyptische mythologie waar de goden een aantal " menselijke " trekjes" kregen. En dat maakt die mythologie zo aantrekkeljk, maar ook gecompliceerd.
Een typisch voorbeeld is het verhaal over Min, de god der vruchtbaarheid.
Toen Horus ten oorlog trok tegen Seth, om de smadelijke dood van zijn vader te wreken, moest hij alle weerbare mannen en slaven meenemen, want Seth had de naam een zeer gevreesd krijgsheer te zijn. Maar er moest toch iemand achterblijven om te zorgen voor het voortbestaan van de akkers en de steden . Vermits de geregelde terugkeer van de Nijl zo belangrijk was, werd besloten dat die taak weggelegd was voor de god Min, god van de vruchtbaarheid.
En Horus vertrok blijgezind ten oorlog met zijn leger,want alles was prima geregeld.
Vermits er in die tijd geen GSM of internet bestond was er maar één middel om op de hoogte te blijven van de stand van zaken : een orakel.
En regelmatig trok Min zich terug om in het koffiedik of in de assen uit te vissen hoe de oorlog verliep. En op een dag kwam hij terug met het verpletterend nieuws dat de oorlog afgelopen was, en dat Horus met al zijn soldaten uitgemoord waren.
Er was dus een wraakaktie nodig, en Min overtuigde alle vrouwen dat er dringend nieuwe soldaten moesten gemaakt worden voor de volgende oorlog.( en vermits hij de enige man was kun je al raden wat er toen gebeurde )
Maar waarschijnlijk had Min zijn bril vergeten bij het ontcijferen van het orakel, want enkele maanden later stond plots Horus met zijn leger voor de stadspoorten, want zij hadden wel degelijk de oorlog gewonnen.
Toen Horus vernam wat Min had uitgespookt werd een krijgsraad bijeen geroepen om te beslissen wat men met die vieze vent ging doen. Probleem ! want indien men Min moest doden was het waarschijnlijk gedaan met de vruchtbaarheid van Egypte. Dus besloot men de " heilige delen " van Min ongemoeid te laten, maar men kapte hem één been af, zodat hij niet meer kon weglopen.
In de meeste pottenbakkerswinkels van Egypte vindt ge nu nog de afbeelding van Min met een fenomenale fallus, maar met anderhalf been. Misschien gelooft gij het niet, maar het is, naast het dodenmasker van Toetje en de afbeelding van Nefertete, het meeste verkochte souvenir van de egyptische godenverzameling ! groetjes van, Juul
Niet alleen Cleopatra kon lezen en schrijven ... een aantal vrouwen hadden ook officiële taken
Hoewel dikwijls wordt beweerd dat er geen bewijs is voor het bestaan van vrouwelijke klerken, moet een aantal vrouwen vanwege hun officiële taken in staat zijn geweest geschreven documenten te raadplegen. Tegen de Grieks-Romeinse tijd is de geletterdheid van vrouwen duidelijk bewezen: de beroemde Cleopatra de 7e kon minstens zeven talen spreken en schrijven, waaronder het Egyptisch
Cleopatra sprak negen talen (waaronder Egyptisch, Arabisch, Hebreeuws, Grieks ed.), was bijzonder intelligent, zeer beschaafd, had kennis van literatuur, wiskunde, astronomie, geneeskunde enz...
Ze kon goed de lier bespelen, zingen, tekenen en deed veel aan lichamelijke oefening. Ze kon zelfs paard rijden! Voorts had ze een groot gevoel voor humor, beschikte over een groot enthousiasme, conversatietalent en was een geslepen politicus. Het is echter de vraag of ze ook zo knap was als men heden ten dage beweert. Wel weet men dat ze haar kwaliteiten uitstekend wist te benutten. Maar weinig mensen waren niet gecharmeerd van haar!
Van 1 tot 13 julisterrenteken= Anubis zie mei 9 - 27
Van 14 tot 28 julisterrenteken=Bastet
Toegewijd en genereus; u beschikt over veel aantrekkingskracht en charisma. U kunt gemakkelijk uw eigen profeet/genezer worden.
U gelooft dat alleen mentale kracht hemel en aarde kan veranderen. U intrigeert en fascineert anderen; de manier waarop u spreekt en de wereld bekijkt geeft de indruk dat u van ergens anders komt.
U bent gevoelig voor zwakheid en u bent er zich van bewust dat het leven op de aarde slechts een tussenstation is. U heeft veel aanleg om uzelf weg te cijferen
Van 29 tot 31 julisterrrenteken = Sehkmet
Trots en ijdelheid. U heeft een hoge dunk van uzelf. U houdt van en respecteert de godsdiensten. Ze stellen voor u de bron van de mensheid voor.
U kent uw grenzen. Niemand kan u uw ogen doen neerslaan of een discussie van u winnen.
U houdt van originaliteit en neemt de dingen serieus.
U bent de encyclopedie der kennis. U weet het antwoord op elke vraag. U omringt uzelf met bekwame mensen.
U weet dat frivoliteit zich vaak op uw pad zal aanbieden, maar wijsheid zal het altijd halen. U bent vurig maar fragiel. U laat de dingen altijd liggen tot de laatste minuut.
Van 11 tot 31 maartsterrenteken=Isis
Als de eeuwige minnaar(es) blijft u kalm en brengt u geluk en sereniteit. Wees voorzichtig want u bent te zacht en te genereus.
Uw openheid en kwetsbaarheid naar anderen kan u leiden tot eenzaamheid. U bent geschikt voor astrologie, grafologie, psychologie,... etc.
Van 1 mei tot 8 meisterrenteken = Horuszie 20-30 april
Van 9 tot 27 meisterrenteken=Anubis
Een nachtvogel. U bent heel ontvankelijk voor de maancyclus. Aangetrokken door de onderwereld, boezemt u vertrouwen in en uheeft afkeer voor verraad.
U bent je eigen grootste criticus, wees milder voor uzelf en u zal aan sterkte winnen.
Van 28 mei tot 31 meisterrenteken=Seth
De eeuwige reiziger. U zaait vernieling. U ziet alles onder ogen, maar voltooit nooit je zaken . U bent meer gevreesd dan geliefd, maar u weet hoe te vergeten en te vergeven, U onthoud alleen de goede dingen. Zelfverzekerd zijn kan u voeling met de realiteit doen verliezen.
Van 1 tot 19 aprilsterrenteken=Thoth U houdt ervan uw eigen beperkingen en het waarom en waarvoor te overstijgen. U houdt eraan om te werken in kalmte en rust. U bent niet bang om risico's te nemen.
U zoekt naar de waarheid. Scherpziend en nadenkend , zijn uw ideeën duidelijk en u heeft enthousiasme en communicatieve vaardigheden. U veracht vrekkigheid en middelmatigheid. Moedig als u bent, houdt u van geneeskunde en reizen.
Van 20 tot 30 aprilsterrenteken =Horus
U hebt een uitgesproken gevoel voor verantwoordelijkheid en u vindt dat "wie niet waagt . niet wint" U veracht mensen die slagen met conventionele middelen. U valt rechtuit aan en u bent je eigen grootste vijand.
Uw zachtheid maakt u naïef. Wees bewust, blijf bescheiden en u zal met wijsheid regeren.
Van 1 tot 7 januaristerrenteken =Hapi U heeft een perfecte zelfcontrole en hoog niveau van creativiteit. U waardeert intelligentie en schoonheid.
U heeft grote gevoeligheden en u bent een dromer, intuïtief en verdraagzaam.
U geniet er van om kennis te delen.
Van 8 tot 21 januaristerrenteken =Amon-Ra U bevrijdt uzelf van alle beperkingen met een verbazingwekkend gemak. Niemand blijft ongevoelig voor uw aanwezigheid en wijsheid.
. U geeft nooit op. U maakt van het geluk van anderen een prioriteit en brengt soms mensen in verwarring omdat u niets terug verwacht.
In uw aanwezigheid ontdekken mensen verborgen talenten of roepingen bij zichzelf U leeft uw leven in overdaad.
Van 22 tot 31 januaristerrenteken =Nut U houdt ervan u te hullen in mysterie en zaken in de war te brengen.
U bent achterdochtig en fragiel. U heeft een artistieke ziel die u vatbaar voor indrukken en u raadselachtig maakt.
U denkt vaak "waarom ik" maar u kunt ook laten zien dat u scherp en ironisch kunt zijn. Een liefhebber van het leven, heel bevreesd en sentimenteel. Liefde doet u het onmogelijke doen.
U gaat recht naar de kern van de zaken zonder u te bekommeren over de details. U verlangt naar een perfect evenwicht.
Dwergen genoten in het oude Egypte veel aanzien. Hun groeiafwijking werd niet als een lichamelijke handicap gezien, maar soms als een goddelijke gave. Dit hebben Amerikaanse ondezoekers van het Universiteitsziekenhuis van Georgetown geconcludeerd. Zij ontdekten dat de oude Egyptenaren twee dwerggoden aanbaden, Bes en Ptah genaamd. De tempel van Bes, de beschermheer van seksualiteit, werd onlangs opgegraven in de Bahariya Oase in het midden van Egypte. Verder bekleedden extreem kleine mensen machtsposities binnen welgestelde huishoudens. Het onderzoeksteam bestudeerde zowel stoffelijke overschotten van dwergen als kunst uit het oude Egypte van circa 4500 jaar voor Christus. In meer dan vijftig tomben troffen de wetenschappers op muren afbeeldingen van kleinde mensen aan. Ook werden vazen, beelden en andere kunstvormen aan hen gewijd. De schilderingen laten zien dat kleine burgers in het oude Egypte middenin de samenleving stonden. Ze werkten onder meer als persoonlijke bewakers, dierenverzorgers, juweliers, dansers en artiesten. Ook maakte een onbekend aantal van hen deel uit van huishoudens van hooggeplaatste ambtenaren. Zij werden na hun dood vorstelijk begraven, nabij de piramiden.
De oude Egyptenaren waren zeer geïnteresseerd in de astronomie; de sterrenkunde. Al vele eeuwen geleden wisten zij onderscheid te maken tussen sterren en planeten. Zij kenden de planeten Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saternus en zelfs de bewegingen die deze hemellichamen maakten. De wetenschap van deze planeten resulteerde in de kalenders die de Egyptenaren maakten. Deze eerste kalender was gebaseerd op de sterren. De belangrijkste ster was Sirius. De Egyptenaren noemden deze ster ook wel Sopdet en in het Grieks was het Sothis. Ze hadden ontdekt dat Sirius zich in een contante baan om de aarde begaf. Het gevolg van deze constante baan was dat de Egyptenaren de conclusie trokken dat als Sirius op een bepaalde plek stond de Nijl weer begon te overstromen. ( dit was de eerste dag van het nieuwe jaar (in het Egyptisch wepetrenpet ) = eerste kalender)
De tweede kalender van de Egyptenaren was gebaseerd op de maan als belangrijkste hemellichaam. De baan van maan neemt echter 29,5 dag in beslag. Dit was een heel onhandige waarde en het gevolg was dat de kalender regelmatig aanpassingen behoefde om maar niet te veel uit te lopen. Het was waarschijnlijk Imhotep die daarin ten tijde van het Oude Rijk voor verandering zorgde. Hij baseerde de kalender op een jaar; hij wist dat een jaar 365 dagen in beslag nam. Ook dit zorgde voor problemen omdat een jaar ongeveer 365,25 dagen in beslag neemt. Het verschil was klein maar ook in het geval van deze kalender liep men langzaam maar zeker uit in vergelijking met Sirius.
De Egyptenaren deelden net als wij het jaar op in weken. Alleen bij de Egyptenaren kenden één week tien dagen. Drie weken vormden één maand (30 dagen). Op hun beurt vormden vier maanden weer één seizoen (120 dagen). En aangezien het jaar uit drie seizoenen (360 dagen) bestond, hadden de Egyptenaren het problemen dat ze vijf dagen te kort kwamen. Dit losten ze op door het toevoegen van vijf heilige dagen. Deze heilige dagen verwezen naar de verjaardagen van Osiris, Isis, Seth, Nephtys en Horus. Al deze dagen werden op het einde van het jaar toegevoegd en publiek gevierd als zijnde een feestdag. Dit was ook voor de tiende dag van de week, dit was een vorm van weekend
Wijn, dat vooral door rijken wordt gedronken, is niet erg populair.Al heel lang is bier de nationale drank.Overal in het land wordt bier gebrouwen en hoe het gemaakt wordt is al op de mastaba's uit de tijd van het Oude Rijk te zien. In het oude Egypte wordt bij alle aangelegenheden bier gedronken: op het veld, aan boord van schepen, bij recepties en natuurlijk in de kroegen in de steden.
Egyptisch bier wordt gemaakt van tarwe- of gerstemeel en dadels, waarvan de suiker als gistmiddel werkt.
In een oven zoals die van de bakker, leggen de brouwer en zijn knechten verse deegballen in zeer hete vormen.Dit gebeurt zorgvuldig, want het deeg mag niet langer bakken dan nodig is om een goudgeel korstje te krijgen. Het binnenste mag niet gaar worden.
Daarna worden de broodjes verkruimeld in een grote teil met een zoete vloeistof van water en dadels.Een brouwer gaat in de teil staan en stampt het mengsel net zolang aan totdat een gladde massa ontstaat.
Na een paar dagen gisten wordt de inhoud van de teil overgegoten in grote kruiken.Het wordt door gezeefd , zodat de grootste stukken in bier gedrenkt brood achterblijven.Die worden door de brouwers uitgeknepen om de kostbare vloeistof op te vangen.
Omdat bier goed houdbaar is, wordt het opgeslagen in amfora's die worden afgesloten met een kurk van stro en vochtige klei.Nu hoeft de bierbrouwer er alleen nog maar zijn naam op te zetten en de plaats en datum van productie.
Hoewel de meeste Egyptenaren hun eigen bier brouwen worden er scheepsladingen amfora's met bier over de Nijl vervoerd: ze bevoorraden de steden en de huizen van de rijken
Donker bier wordt het meest gedronken, licht bier bewaarde men voor feesten.Ze voegden graag nog kruiden en dadelsuiker toe aan het bier om de smaak te versterken en het alcoholpercentage te verhogen!
Bier op basis van gerst of koren wordt nog altijd langs de oevers van de Nijl gemaakt, waar het bekend staat als "boeza". De gegiste drank is bedwelmend en kan gevaarlijk zijn, omdat het giftig is!
De besnijdenis is een oude Egyptische gewoonte dat stamt uit de tijd van de Farao's. In Sakkara, op de muur van het graf van Anchmahor kan u taferelen zien waarop de besnijdenis wordt afgebeeld.
Bij de Islamieten wordt de besnijdenis als godsdienstig ritueel nog altijd toegepast. In Egypte is in het jaar 1996 een wet uitgevaardigd dat de besnijdenis van meisjes totaal verbiedt
(Er is geen enkel bewijs dat vrouwenbesnijdenis zich voordeed in het Oude Egypte. Herodotus vermeldt het gebruik, zegt dat het om hygiënische redenen gebeurt, maar heeft het nièt over vrouwenbesnijdenis. Oude afbeeldingen of teksten hierover zijn er niet te vinden. )
Het relief van de besnijdenis(bij jongens) komt uit de Mastaba van Anchmahor in Sakkara, 6e Dynastie. De oude Egyptenaren gebruikten al veel kruiden als medicijn, ook gebruikten ze het sap uit de papaverbol (opium) als verdovings en pijnstillendmiddel. Aangezien ze erg gesteld waren op hygiene, zal dit een grote rol hebben gespeeld bij de reden van de besnijdenis.
Het oog van Horus is een krachtig symbool uit de Egyptische godsdienst. Het symboliseert 3 dingen:
een manier van kijken naar de wereld
het proces van de universele eenheid
bescherming tegen kwade invloeden
Het verhaal van Horus wordt op verschillende manieren verteld. (is al eerder aangehaald in deze blog)
Op een dag wordt de Egyptische god Osiris vermoord door zijn broer Seth. Osiris wordt in stukjes gehakt en over het land verspreid. Zijn vrouw, Isis, doorzoekt het hele land totdat ze het hele lichaam heeft teruggevonden. Zij zet het lichaam in elkaar en heeft gemeenschap met de dode Osiris. Hieruit wordt Horus geboren. (eerder aangehaald)
Als Horus volwassen is neemt hij wraak. Hij wint het gevecht met zijn oom Seth, maar verliest daarbij zijn linkeroog. Dit oog is zijn 'maan'-oog, ofwel zijn 'vrouwelijke' oog.
Dit oog wordt door de oude egyptenaren als amulet gedragen of in het graf meegenomen. Het is het oog van de universele eenwording (zoals Osiris door Isis weer één is geworden), maar het is ook het oog van de intuïtie (de maan). Bovendien beschermt dit oog voor boze invloeden.
Volgens de legende die de Egyptenaren hebben overgedragen heeft Horus zijn oog verloren in een gevecht tegen zijn oom Seth.
Seth had Osiris, de vader van Horus, vermoord en kon niet anders dan ook een gevecht aangaan met diens zoon.
In de legende worden Osiris en Horus als de goede kant gezien; Seth representeert de slechte kant. Het oog van Horus, het enige restant van de legende wordt als symbool veelvuldig door de Egyptenaren gebruikt.
Het Oude Egypte heeft de wereld zeer veel kennis gegeven.
Niet alleen in de wiskunde ; denk maar aan de kalender. Zij wisten al dat de aarde 365 dagen nodig had om rond de zon te draaien. Ze hadden ook besef van het feit dat 1 dag, of aardomwenteling, gelijk staat aan 24 uur.
Egyptenaren hadden kaarten met daarop de precieze lokatie van de planeten.
De Egyptenaren waren de eersten die iets als papier gebruikten om hun aantekeningen bij te houden. Met behulp van de papyrusplant maakten ze vellen waarop ze konden schrijven.
In bouwwerken heeft oud-Egypte ook zijn sporen nagelaten. Piramidevormen blijven in verschillende modes en trends terugkomen
In de geneeskunde merken we ook sporen van de Egyptenaren. Zo wordt kasterolie nog steeds gebruikt bij het behandelen van brandwonden.
De wiskunde, geneeskunde en astrologie die de Egyptenaren hebben 'ontwikkeld' getuigen van een eeuwenlange studie.
De Oude Egyptenaren kenden symbolen voor 1, 10, 100, 1000, 10.000, 100.000 en 1.000.000. Met deze symbolen werden getallen gemaakt. Vaak schreven de Egyptenaren hun getallen van rechts naar links. In het oude hiëroglyfenschrift zag dat er zo uit:
Bij een dergelijke schrijfwijze is de plaats van een symbool niet van belang: het Egyptische getalstelsel was geen positiestelsel zoals het onze. Ook een teken voor nul was daarom niet nodig. Het zou in feite nog vele eeuwen duren voordat zo'n symbool werd bedacht.
De oudst bekende systemen van getallen noteren en rekenen stammen uit het Oude Egypte en het Oude Mesopotamië
Zo'n 2000 jaar v.Chr., dus zo'n 4000 jaar geleden werd er in het Oude Egypte al volop gewerkt met getallen.
Dat blijkt uit de zogenaamde Rhind-papyrus waarop de Egyptische schrijver Ahmes een groot aantal wiskundige problemen en hun oplossingen beschrijft. Deze problemen had hij verzameld uit de eeuwen voordat hij leefde (omstreeks 1650 v.Chr.). Andere (minder uitgebreide) bronnen van Oud-Egyptische wiskunde zijn de Moskou-papyrus, de Kahun-papyrus en de Berlijn-papyrus.
Daaruit blijkt dat de Egyptische samenleving in eeuwen van relatief stabiel bestuur een samenhangend systeem van getallen en rekenen met getallen wist op te bouwen. Dat dit gebeurde was ook niet zo vreemd: er ontstond voor het eerst een beschaving waarin van technologie sprake was, denk maar aan irrigatie en wegen, maar ook aan het bouwen van de piramiden. Bovendien waren de godsdienstige activiteiten sterk gebaseerd op de beweging van de zon en de maan en op het gedrag van de Nijl.
Het artikel hieronder(hoop voor alle levenden) zegt dat Isis de vorm van een wouw aanneemt
Wat is een wouw ?? Oorspronkelijk dacht ik dat het een kraai was ... na wat zoekwerk vond ik dit:
Orde
:
Roofvogels (Falconiformes)
Familie
:
sperwers (Accipitridae)
Lengte
:
60 tot 70 cm
Spanwijdte
:
140 tot 170 cm
Biotoop
:
Heuvelachtig terrein met bos
In de vlucht is het belangrijkste kenmerk van de zwarte/rode wouw de licht gevorkte staart. Van alle in Nederland voorkomende roofvogels hebben alleen de zwarte en de rode wouw een gevorkte staart.
Het belangrijkste voedsel bestaat uit zoogdieren, vogels en vis, maar ook aas wordt gegeten. De gevangen prooien worden aan de klauwen weggedragen en tijdens de vlucht gegeten. De zwarte wouw wordt vaak cirkelend boven meren gezien, waar de vogel jaagt op vis.
De zwarte en rode wouw doen Nederland of Belgie slechts zelden aan en dan alleen nog als doortrekker. De vogel is zeer wijd verspreid en broedt in grote delen van Europa en Azië. In de winter trekken de Europese vogels naar Afrika.
Na de moord lukte het de radeloze Isis om het lichaam van haar man uit het water te vissen, maar het werd haar afgepakt door Seth, die het lichaam op brute wijze in stukken hakte die hij over heel Egypte spreidde.
Onverschrokken nam Isis de vorm aan van een wouw en samen met haar zus Nephthys vloog ze door de lucht, totdat ze samen alle stukken hadden gevonden.
Met behulp van Anubis, de god van het balsemen, zette Isis toen Osiris lichaam weer in elkaar en schiep zo de eerste mummie. Met gebruik van haar magische krachten riep Isis Osiris vervolgens weer tot leven en ze gaf hem tijdelijk kracht, zodat ze konden paren en ze zwanger werd van hun zoon, Horus. In het geheim voedde ze Horus op en hij groeide op om de troon op te eisen van de onrechtmatige koning, zijn oom Seth.
Terwijl Horus koning op aarde werd, werd zijn tot leven gewekte vader, Osiris, meester van de onderwereld. Als de belichaming van rechtvaardigheid en deugd garandeerde Osiris verlossing voor allen die waren gestorven en die het eeuwige leven in het paradijs van de onderwereld waardig werden bevonden. In de ogen van de Egyptenaren gaf hij eeuwige hoop aan de levenden.
Het verhaal van Isis en Osiris, waarin de god Osiris weer tot leven wordt gewekt, helpt ons te begrijpen dat de Egyptenaren de dood beschouwden als niet meer dan een voortzetting van het leven. Aan het begin van de sage heersten Osiris en Isis, zijn zus en vrouw, over Egypte tijdens een gouden tijdperk van vrede en voorspoed.
Maar hun jaloerse broer Seth, de meester van de chaos, benijdde hen om hun geluk en succes en hij vatte het plan op om Osiris te vermoorden en de troon voor zichzelf te op te eisen.
Seth nodigde Osiris uit voor een banket, tijdens welke hij zijn nietsvermoedende broer met een list zover kreeg om in een prachtige lijkkist te gaan liggen, die Seth had laten maken. Zodra Osiris in de kist lag, deed Seth het deksel dicht en gooide hem in de Nijl, Osiris verdronk en zijn dood was geschapen.
De obelisken werden in een steengroeve gemaakt, die meestal kilometers weg lag van de tempel of plaats waar hij zou komen te staan. De Obelisk werd in verschillende stappen gemaakt: Eerst verwijderde men de bovenste laag van de ruwe rots door deze afwisselend met vuur te verhitten en direct met water te koelen. En hakte de zijkanten verder uit. Het oppervlak werd gladgeslagen met zware stenen kogels.
Om de onderkant los te krijgen hakte men tunneltjes, die werden gevuld met houten balken totdat de obelisk helemaal vrij lag. Daarna werd hij op een slede naar de boot getrokken.
Met de boot en slede vervoerde men de obelisk naar de tempel, waar men een lange helling had gebouwden daarachter een kuil met zand. Onder het zand lag de sokkel.
Bovenop de stelling liet men de obelisk langzaam kantelen, over de rand naar beneden. Hij kwam in het zand terecht, dat men via een tunnel weghaalde. En zo stond de obelisk op zijn sokkel.
Ruim zesduizend jaar geleden werd er al bier gedronken door de Egyptenaren. Dat blijkt uit geschriften en afbeeldingen, maar in feite is het bier al negenduizend jaar gekend en ligt de oorsprong in de wieg van de landbouw: Mesopotamia. In dat vruchtbare land had de bevolking bij toeval ontdekt hoe je een drank kon maken door granen te laten gisten.
Osiris heeft de Egyptenaren het bier geschonken, zo wil het de overlevering, maar in feite genoten de onderdanen van de faraos van een Mesopotamisch recept, dat in spijkerschrift werd teruggevonden.
Ramses III bezat een brouwerij die het bier leverde voor de tempels. In de tijd van Strabo (63 voor onze tijdrekening) werd een rythos genaamde biersoort in Alexandria algemeen gedronken. Pelusium, bij de mond van de Nijl, schonk een vocht dat de Pelusische drank werd genoemd. Nadien kwamen de Babyloniërs, die de eerste bierwetgeving invoerden. Prijs en moutgehalte werden nauwkeurig vastgelegd en wie knoeide moest in het eigen vat gaan zitten en drinken tot hij niet meer kon.
In het Oude Egypte was bier als gerstewijn zelfs de nationale drank tijdens de regering van farao Unas, zon 4400 jaar geleden.
De bierbrouwer zelf was een man van aanzien die vele voorrechten genoot. Hij was vrijgesteld van legerdienst en zijn brouwsel werd door de hogepriesters geofferd om de goden gunstig te stemmen.
Belangrijke Egyptenaren kregen bier mee in hun graf. Dat was onder meer het geval bij Ramses II, die ook al eens de farao-brouwer wordt genoemd. In Peluse, een klein dorpje en een brouwcentrum in de Nijldelta, zouden zelfs veertien soorten bier bestaan hebben: van vorsten - tot slavenbier. Van hieruit werd bier verscheept naar Griekenland en naar onze streken, waar het bekend geraakte als Corma.
Het huwelijk: Een bruiloft was een persoonlijke gebeurtenis, geen godsdienstige. Het belangrijkste was het wettelijke document (dat is een wet wat ergens op papier staat) dat het recht van beide partijen op hen eigen bezit vastlegde.
De vrouw droeg meestal één derde van het huwelijksgoed bij, en de man twee derde. Als één van hen stierf kon de andere van het inkomen leven, maar ze mochten alleen hun eigen deel opmaken.
Onafhankelijkheid: Vrouwen hadden dus recht op eigen bezit en mochten zelf geld verdienen, zodat maar weinig vrouwen afhankelijk waren van hun man. Ze konden werk zoeken als vroedvrouw, zangeres, muzikant, priesteres of als marktkoopvrouw. Als haar man haar sloeg, kon ze hem voor de rechter slepen en als hij van haar scheidde moest hij haar blijven onderhouden. Als het echtpaar stierf, werden ze vaak in het zelfde graf begraven.
Wist u dat de Egyptische farao's elkaar zoenden zoals de Eskimo's dat deden, door met hun neuzen tegen elkaar te wrijven?
Wist u dat het ivoren beeldje van koning CHEOPS slechts 7,5 cm hoog en 5 cm breed is ?
CHEOPS is de bouwer van de gelijknamige piramide die 146 m hoog is en één van de zeven wereldwonderen van de oude wereld. Het beeldje van Cheops bevindt zich in het Egyptisch museum in Cairo.
Wist u dat de mummiekist van de koning CHEOPS 1 cm breder is dan de toegang tot het graf ?
Als u een glas melk in de piramides plaatst, dan blijft de melk na drie dagen nog steeds goed en men zegt dat een mes, scherper wordt als u het in de piramide een paar dagen achterlaat.
Wanneer we de stenen van de piramide zouden gebruiken om een muur te bouwen dan zouden we heel Frankrijk kunnen omgeven met een muur van 1.5 m hoog en 60 cm breed.
De meest vertrouwde beelden van het oude egypte, van mummies tot piramiden, houden verband met de dood en daarom werden Egyptenaren lange tijd beschouwd als een morbide volk dat was geobsedeerd door sterfelijkheid.
Niets is echter minder waar. De Egyptenaren hielden zo hartstochtelijk veel van het leven dat ze wensten dat het eeuwige zou duren en ze probeerden alles om het voor onbepaalde tijd te verlengen.
Ze conserveerden het stoffelijke overschot en wikkelde het in doeken, legden het in een veilige tombe en omringden het met alle voorwerpen die men noodzakelijk achtte voor het eeuwige welzijn in het gelukzalige en welvarende rijk van Osiris, meester van het paradijs van de onderwereld.
De Egyptische kunst als versiering/bescherming van de doden
De oude Egyptische kunst was voornamelijk geïnspireerd door vertrouwde beelden die werden ontleend aan de natuur. Haar kenmerkende stijl werd aan het begin van de historische periode geformaliseerd en bleef gedurende 3000 jaar grotendeels onveranderd. De vaak adembenemende schoonheid van de meeste Egyptische schilderingen, reliëfs, beeldhouwwerken en sieraden was ondergeschikt aan hun functie, die van oorsprong ofwel verband hield met begrafenissen, of beide.
Het merendeel van de kunst werd vervaardigd om de donkere interieurs van de tempel te versieren, buiten het zicht van het publiek, of anders om met de doden te worden begraven in hun tomben om hen in het hiernamaals te beschermen en te onderhouden.
Uit de twee prehistorische culturen van het Nijldal verrezen twee tegenover elkaar staande koninkrijken, één in het noorden (Neder-Egypte) en één in het zuiden (Opper-Egypte). In ongeveer 3100 v Chr. werden ze verenigd door koning Narmer, bij het begin van de "Archaïsche Periode". Dit was het vroege deel van het "Oude Rijk", de naam die wordt gegeven aan de eerste fase van de Egyptische beschaving. Narmers opvolgers vestigden hun basis in Memphis (nabij het huidige Caïro) en bestuurden het land door middel van een zeer efficiënt ambtenarenapparaat.
Deze vroege heersers vergaarden voldoende rijkdom voor de financiering van ambitieuze bouwplannen, die hun hoogtepunt bereikten in de grote piramidecomplexen van Khufu, Khafre (4de dynastie) en andere koningen.
Gedurende het grootste deel van de Egyptische geschiedenis werden klinkers niet geschreven, en waar een klinker onbekend is, voegen egyptologen doorgaans een"e" in, zodat een woord kan worden uitgesproken.
Hiëroglyfen kunnen verticaal (van boven naar beneden) of horizontaal ( van links naar rechts of van rechts naar links) worden geschreven. Er is geen interpunctie.
Het gebruik van hiëroglyfen bleef grotendeels beperkt tot een geletterde elite, die ongeveer één procent van de bevolking uitmaakte, en hoewel professionele schrijvers doorgaans mannen waren, konden sommige vrouwen ook lezen en schrijven.
Het vermogen om te lezen en te schrijven stond hoog in aanzien als middel om vooruit te komen, omdat schrijvers natuurlijk tot het essentiële personeel behoorden van Egyptes overheid en ambtenarenapparaat.
Het geschreven woord zou een grote macht in zich dragen
De oude Egyptische kunst is verbonden met de geschreven tekst die haar vergezelt. Deze "beeldwoorden", die bekendstaan als hiëroglyfen, van het Griekse woord voor "heilig, gegraveerd schrift", werd ontwikkeld in ongeveer 3100 v Chr. en werd aanvankelijk gebruikt door een klein, geletterd ambtenarenapparaat om verslagen bij te houden. Later werd het schrift gebruikt voor de monumentale inscripties in steen die tomben, tempels, obelisken en beeldhouwwerken bedekken, evenals voor rituele teksten op papyrus en religieuze voorwerpen.
Omdat ze voornamelijk voorkwamen in religieuze context, stonden hiëroglyfen in Egypte bekend als medou netjer, "woorden van de goden".
In het Egyptische geloof was de conservering van het stoffelijk overschot, mummi-ficatie, van fundamenteel belang voor de voortzetting van het leven na de dood.
In de vroegste periode van de geschiedenis van het land werden lijken eenvoudigweg in holten in het zand geplaatst, waar ze werden opgedroogd en op een natuurlijke manier geconserveerd door de hete, droge omstandigheden. Naarmate de begrafenispraktijken onder de elite steeds verfijnd werden, namen speciaal gebouwde, rechthoekige tomben (mastaba's) de plaats in van het graf in het zand en de natuurlijke conservering week voor kunstmatige technieken.
Het woord "mummie" zelf is een verbastering van moumia, het Perzische woord voor "bitumen"
Dit tafereel stamt uit het boek der Doden dat omstreeks 1285 v Chr. werd vervaardigd voor een koninklijke klerk,Hunefer. Het toont de belangrijkste fase in de transformatie van de overledene in een akh, een geest die zijn levende familieleden kon helpen. In een kamer van de onderwereld die "Hal van de twee waarheden" heette, werd de overledene door Anubis voorgeleid aan Osiris, god van de onderwereld en de laatste rechter van de doden, en 42 helpende goden. De overledene kreeg een lange lijst van zonden voorgelegd en moest elk ervan ontkennen. Anubis testte de waarheid van die ontkenning door het hart, de zetel van de gedachten en het bewustzijn, door middel van een weegschaal te wegen tegen een veer, die Maat (de waarheid) symboliseerde. Als het hart en de veer evenveel wogen, werd de overledene "waar van stem" en "gerechtvaardigd" verklaard. Thot legde het oordeel vast en Horus leidde de overledene naar de troon van Osiris, vanwaar hij overging naar het gezegende hiernamaals.
Maar als het hart zwaar was van leugens en de balans oversloeg, werd het naar Ammut gegooid, een bastaardmonster dat zondaars vernietigde door hun hart te verslinden.
Vóór de tombe, en te midden van wolken van zuiverende wierook, voerden de priesters de ceremonie van het "Openen van de mond" op, die nodig was om de ka (ziel) en de zintuigen van de overlevende op te wekken. Het geluid en de beweging van muziek en dans zouden het gehoor en het gezicht reactiveren; wierook en bloemen brachten het reukzintuig en kleine offers van de fijnste stukken vlees en wijn stelden de overledene in staat om in het hiernamaals te eten en te drinken.
Daarna werd de gereanimeerde mummie in de tombe geplaatst en omringd door grafvoorwerpen, die uiteenliepen van voorwerpen die in het dagelijkse leven werden gebruikt tot voorwerpen die speciaal voor het graf waren ontworpen, zoals het Boek der doden en andere instructieve graftekens en shabti's (magische beeldjes die naar men dacht tot leven zouden komen en als personeel zouden dienen voo r hun eigenaar).
Nu de begrafenis was voltooid, begon de overledene aan een gevaarlijke reis van de tombe door de onderwereld, eindigend in zijn of haar beoordeling voor de troon van Osiris, de meester van de doden.
Toen de mummificatieprocessen steeds verfijnder en ingewikkelder werden, werden alle ingewanden (behalve het hart en de nieren) verwijderd en geconserveerd in wat "canopenvazen" worden genoemd.
Ondertussen droogde het ontweide lichaam uit onder een laag natronzout. Het lijk werd vervolgens gewassen en gereinigd, de insnijding werd dichtgenaaid en de huid gezalfd met diversen oliën, kruiden en harsen. Tenslotte werd het lichaam gewikkeld in fijn linnen. De nauwkeurige aanwijzingen in het Boek der doden, het Egyptische "handboek" voor de juiste wijze van begraven en een veilige overgang naar het paradijs, geven aan dat de dode "puur, schoon, gekleed in vers linnen en gezalfd met de fijnste mirreolie" moest zijn om het hiernamaals te kunnen binnengaan.
Als de balsemers het lichaam omwikkelden, werden beschermende amuletten tussen de windselen gelegd, terwijl priesters de spreuken opzegden die nodig waren om ze te activeren. Na het balsemingsproces, dat standaard zeventig dagen duurde, werd het geprepareerde lichaam, compleet met het dodenmasker, dat de overlevende als levend en jeugdig afschilderde, in de lijkkist gelegd. Dan was het klaar voor de rituele processie, vergezeld van priesters, muu-dansers, rouwenden en bedienden die de grafuitrusting droegen
Het ultieme doel van alle Egyptenaren was voor eeuwig leven in hun geliefde thuisland; ze beschouwden het eeuwige paradijs als niet meer dan een voortzetting van hun leven op aarde, zij het met enkele verfijningen.
In het ideale hiernamaals zouden shabti's al het handwerk verrichten, vaak symboliseerden gedetailleerde modellen die in tomben waren geplaatst de aard van het werk dat ze zouden verrichten.
Oogsten zouden enorm zijn en droogte en ziekten bestonden niet. De overledene en zijn gezin zouden banketten houden en boottochten maken of zich in hun bloementuinen ontspannen.
Een inscriptie op Toetanchamons drinkbeker verwoordt de ultieme Egyptische wens: "Dat uw ziel mag leven, dat u miljoenen jaren mag doorbrengen, O, minnaar van Thebe, met uw gezicht naar de noordenwind en uw ogen het geluk aanschouwend."
Volgens het scheppingsverhaal van de priesters van de tempel van Hermopolis werd het eerste leven gevormd door de acht godheden van de Ogdoaden (het Griekse okte, "acht"), die bestonden in het oerwater.
Nun en zijn vrouwelijk tegenhanger, Naunet, symboliseerden de krachten van het water zelf; Heh en Hauhet stonden voor de onenigheid; Kek en Kauket voor de duisternis; en Amun en Amanaunet symboliseerden de verborgen kracht van het leven.
Met hun fijne linnen kleding, met zorg gestileerde kapsels, kleurrijke juwelen en opmerkelijke cosmetica waren de Egyptenaren een volk dat zich sterk bewust was van uiterlijk. Het voorkomen was van het grootste belang en hun stijl van kleding ontwikkelde zich uit een oog voor het praktische gecombineerd met liefde voor het mooie.
Kleding werd ontworpen om tegenwicht te bieden aan het klimaat. De meeste kleren waren eenvoudig vervaardigd van onbehandeld linnen en de Egyptische klederdracht bestond uit een rok (vaak met een tunica en mantel) voor mannen en een jurk voor vrouwen, samen met een lendendoek en sandalen voor beide geslachten.
Deze betrekkelijke eenvoud van deze kleding werd doorgaans gecompenseerd met kragen, halskettingen, armbanden, enkelbanden, riemen en oorbellen. Het effect werd gecompleteerd, voor zowel mannen als vrouwen, met de toevoeging van een pruik of namaakvlechten, zwarte of groene oogverf en een royale hoeveelheid parfum.
De lichaamsdelen van de overledenen werden beschermd door vier goden die bekendstonden als de zonen van Horus (hieronder, staande achter hun goddelijke vader), wakers van de ingewanden die ook verbonden waren met de vier kardinale richtingen: Qebsenuef (havikskop, waker van de darmen, geassocieerd met het westen), Duamutef (jakhalskop, maag, oosten), Hapi (apenkop, longen, noorden) en Imsety (mensenhoofd, lever, zuiden).
Elke god was verbonden met één van de machtige godinnen, die achter Osiris staan (onder): Isis (beschermende Imsety en het voeteneinde van de lijkkist van de overledene), Nephthys (Hapi, hoofdeinde), Neith (Duamutef, oostkant van de kist) en Selket (Qebsenuef, westkant van de kist). Elke godin draagt het haar kenmerkende symbool als kroon.
Hun complexe betekenis en tegelijkertijd eenvoudige esthetische aantrekkingskracht verklaart het gebruik van hiëroglyfen als zowel functionele als decoratieve middelen. Ze kwamen op alle vlakken van het Egyptische leven voor, van grote stenen gebouwen tot kleine persoonlijke sieraden. Het djed-symbool, bijvoorbeeld, dat de ruggengraat van Osiris symboliseert, stond voor stabiliteit en kracht. Het teken van de "sleutel van het leven", of ankh, was een ander veelgebruikt symbool, naast onder andere de tekens voor schoonheid, vreugde en bescherming en de krachtige namen van goden en koningen.
Koningsnamen werden in een ovale ring of catouche geschreven en als ze de naam van een god bevatten, werd deze altijd voorop geplaatst. Zo werd Tutankhamun ("levend beeld van Amun") geschreven als "Amun-Tut-Ankh".
Nergens is het effect van het hiëroglyfische schrift sterker voelbaar dan in de monumentale inscripties die de indrukwekkende religieuze en grafbouwwerken van de Egyptenaren bedekken. Het voortdurend veranderende spel van zonlicht en schaduw schept een constant verschuivend beeld in de loop van een dag, maar de lijnen van het symboolschrift en de begeleidende artistieke taferelen geven een gevoel van alomvattend evenwicht.
Koningen graveerden hun koningsnamen en titels diep in het steen in de hoop dat ze voor eeuwig bewaard zouden blijven. Als de naam werd uitgevaagd, zoals het geval was met "afwijkende" heersers als Akhenaten en Hatshepsut in de 18de dynastie, werd die persoon verwezen naar de vergetelheid, het ergste denkbare lot.
De Egyptenaren bestudeerden de beweging van de maan en de sterren vanuit waarnemingsposten die zich op de daken van hun tempels bevonden en een deel van de priesters was onderwezen in de sterrenkunde om er zeker van te zijn dat de nodige rituelen op het juiste moment werden uitgevoerd.
Sterrenmotieven werden vaak gebruikt om de plafonds van tempels en tomben te versieren. Veel van deze decoraties beeldden de luchtgodin Nut af als een met sterren bedekte vrouw die zich uitstrekt boven het aardoppervlak, vaak wordt ze afgebeeld terwijl ze dezelfde handeling verricht ter bescherming van de overledenen, aan de binnenkant van het deksel van hun lijkkist.
De doden zelf zouden ook opstijgen om zich te voegen in de rijen van "Onvergankelijke sterren", een term die werd gebruikt voor de sterren rond de Poolster, die het hele jaar door zichtbaar waren aan de nachtelijke hemel. Naar dit geloof wordt het eerst verwezen in de "Piramideteksten" van het Oude Rijk. Tegen de tijd van het Middenrijk werden sarcofaagdeksels versierd met kalenders die werden geïllustreerd met afbeeldingen van sterren
De Egyptenaren geloofden dat het uitvoeren van dagelijkse rituelen essentieel was voor een soepele gang van zaken in het universum en de handhaving van het goddelijke evenwicht. In de tempel voerden de priesters regelmatig riten uit om de goden te eren en te bedanken voor hun nietaf latende zorg voor de mensen en er ontwikkelde zich een schat aan heilige wijsheid om ervoor te zorgen dat zulke riten op correcte en doeltreffende wijze werden uitgevoerd.
Gewone Egyptenaren eerden hun favoriete goden met huisaltaren en riepen hun beschermende krachten af met magische rituelen en de amuletten die ze droegen. Het merendeel van de mensen aanbad de goden ook rechtstreeks in jaarlijkse feesten, wanneer de heilige beelden van de godheden in grote, publieke processie van tempel naar tempel werden gedragen.
Het is voor moderne waarnemers van het Oude Egypte vaak moeilijk om godsdienst te scheiden van magie. Dat is niet vreemd, want voor de Egyptenaren zelf bestond dat onderscheid bijna niet. Ze geloofden dat het mogelijk was de wereld om hen heen te veranderen door de onzichtbare krachten van goden en godinnen te sturen, en vaak verschilde de rol van een magiër weinig van die van een priester of een arts. De door de staat georganiseerde tempelgodsdienst gebruikte dagelijks magische riten. Teksten met bezwering droegen namen als "Het boek om Sekhmet te kalmeren", "Bezwering om het boze oog af te weren" en "Het boek voor het gevangennemen van de vijand". Onder het opzeggen van deze mysterieuze teksten vernietigde de magiër vaak wassen of kleien beelden van een of andere persoon die de heilige orde zou bedreigen, zoals staatsvijanden of tegenstanders van de zonnegod. De combinatie van het gesproken woord en de opvoering van een rite zou de veiligheid van het koninkrijk verzekeren op het evenwicht in het universum herstellen.
Zulke riten konden ook op kleine schaal in praktijk worden gebracht ten behoeve van een enkele persoon, en magie werd door de vele gewone Egyptenaren die geen toegang hadden tot het binnenste van de tempel vaak toegepast in de huiselijke omgeving. Men vereerde de goden en de geesten van de voorouders bij huisaltaren, en op bepaalde momenten in het leven werden specifieke bezwering toegepast. Het werd van bijzonder belang geacht dat de geboorte van een kind gepaard ging met de juiste magische procedures. Een zwangere vrouw zou een beroep doen op de godheden van de magie, zoals Bes, Taweret en Hathor, om haar kind te beschermen tegen kwade geesten en de bevalling te vergemakkelijken, één bezwering voor een voorspoedige bevalling smeekt Hathor om "de zoete noorderwind te sturen". De populaire dwerggod Bes wordt vaak afgebeeld terwijl hij danst en instrumenten bespeelt in zijn rol van beschermer van vrouwen bij de bevalling, muziek en luidruchtig plezier zouden kwaadwillige geesten verjagen.
Op de rol van de goddelijke moeder, Isis, bij de bescherming van haar zoon Horus werd gezinspeeld in bezwering die waren ontwikkeld om Egyptische kinderen te beschermen tegen beten van slangen en schorpioenen, brandwonden en ander onheil. Praktische geneeskundige behandelingen waren vaak tegelijk voorgeschreven met magische spreuken en amuletten die, naar men geloofde, beschermden tegen ziekten.
Waarzegger was een ander aspect van de Egyptische magie. Zo behelsde een ritueel om de God Amun aan te roepen, bijvoorbeeld, het bedekken van een kom water met een dun laagje olie, waarin beelden zouden verschijnen aan het medium. Egyptenaren geloofden ook dat men contact kon opnemen met de doden door middel van brieven die bij hun tomben werden gelegd en waarin de hulp van de overlevende werd ingeroepen en hun werd gevraagd als tussenpersoon op te treden tussen hun nog levende familieleden en de goden.
De beschaving van het oude Egypte was grotendeels het product van zijn ligging, met name zijn Rivier, de Nijl. De Egyptenaren noemden hun land Kemet, "Zwart Land", hetgeen verwijst naar de vruchtbare strook aan de oevers van de rivier, begrensd door Deshret, "Rood Land", de uitgestrekte, dorre woestijn.. de overheersende kleuren van de Egyptische wereld blauwe luchten, gouden zon, rode woestijn, groene rivieroevers, zwarte Nijl vol slib zijn de voornaamste tinten in de Egyptische kunst, die ook de lagen van rivier, veld, woestijn en lucht weerspiegelt. Deze wereld bestond in een toestand van evenwicht, van eindelijk uitgebalanceerde tegendelen: Kemet en Deshret, dag en nacht, leven en dood, orde en chaos.
De functionele, gecodeerde aard van de Egyptische kunst werd versterkt door de zorgvuldige keuze van materiaal en kleur.
Het land Egypte, in de politieke zin gesymboliseerd door de Witte Kroon van Opper-Egypte en de Rode Kroon van Neder-Egypte, werd ook verdeeld in "Zwart Land" (Kemet), waar de planten welig groeiden, en de onherbergzame, rode woestijnen (Deshret);
daarom werden zwart en groen vaak gebruikt in afbeeldingen van Osiris, de god van de vruchtbaarheid en het eeuwige leven, terwijl rood werd gebruikt in afbeeldingen van zijn slechte broer Seth, god van de chaos. Het kalme, ijle blauw van de hemel, dat werd weerspiegeld in de Nijl, klonk door in de keuze voor blauw om goddelijkheid aan te duiden, en het goudgeel van de zon was een beschermende sluier. Gewoonlijk werden mannen en vrouwen met verschillende huidskleur afgebeeld.
Pepermunt en papaver werden door de Oude Egyptenaren onder andere gebruikt om de koorts te verlagen en om te kalmeren.
Pepermunt Pepermuntthee werd gedronken voor de spijsvertering, tegen braken, koorts, winderigheid. Net zoals wij tegenwoordig pepermunt eten voor een frisse adem, zo kauwden de Egyptenaren ook op pepermunt. Door pepermunt te mengen met honing maakten de Oude Egyptenaren een geneeskrachtige zalf.
Papaver Met behulp van papaver werden huilende kinderen gekalmeerd. Ze vermengden wat papaver met bier (Egyptisch bier bevat slechts 1 3% alcohol) en gaven dit aan de kinderen. Papaver werd in zalfjes verwerkt om blauwe plekken en ontstekingen te genezen. Papaver werd gebruikt voor zijn bedwelmende en pijnstillende bestandsdelen. Het was een ideaal middel tegen slapeloosheid, hoofdpijn en ademhalingsproblemen. Ook werd papaver als verdovingsmiddel tegen pijn gebruikt
Als de oude Egyptenaren last hadden van hun spijsvertering en stoelgang, dan ging men de strijd aan met onder andere koriander en vijgen.
Koriander Koriander werd zowel inwendig als uitwendig als genezingsmiddel gebruikt. De Oude Egyptenaren namen gemalen korianderzaden in tegen buikpijn, hoest en winderigheid. Uitwendig werd het in geval van koorts, reuma of een herpesinfectie gebruikt. Bij koorts werd koriander in badwater toegevoegd en bij een herpesinfectie werd een zalf van gegiste honing, mirre en korianderzaden op de aangetaste plek gebracht.
Vijgen De Oude Egyptenaren aten vijgen tegen aambeien, ontstekingen, buikproblemen, longproblemen, hartproblemen en endeldarmproblemen. Het is ook een goed laxeermiddel.
Om aambeien en endeldarmproblemen te behandelen werd een mengsel van vijgen, Egyptisch zout, merg uit een ossenbot en frankincense gebruikt.
Aloë vera en fenegriek waren kruiden die veel gebruikt werden in balsems en zalfjes.
Aloë Vera Aloë vera werd ingenomen tegen wormen en om zweren te genezen. Als zalf/balsem werd het op brandwonden gesmeerd en werd het gebruikt bij huidaandoeningen. Men gebruikte aloë vera ook bij ademhalingsproblemen.
Voor een zalf tegen huidaandoeningen werd aloë vera toegevoegd aan wijn en gemalen, gebakken komkommer. Als balsem tegen slijmvliesontsteking werd een mengsel gebruikt van aloë vera, mirre, honing en stibium (een mineraal) vier dagen lang op de neus gesmeerd.
Fenegriek Dit kruid werd veel gebruikt in balsems en zalfjes. De Oude Egyptenaren gebruikten het om de vruchtbaarheid te bevorderen, voor vermindering van ademhalingsproblemen, tegen zwellingen, vaginale infecties en als anti-rimpelcreme.
Algemene Tuinkruiden Deze kruiden stonden vrijwel in elke Egyptische tuin. Enkele voorbeelden zijn: Cichorei (tegen hoofdpijn en lever- en blaaskwalen) Hennep (tegen oogklachten en vaginale irritatie) Dille (tegen hoofdpijn en werkt als pijnstiller) Komijn (tegen maagpijn, tandvleesaandoeningen en werkt als pijnstiller) Heggenrank (tegen blaasklachten) Peterselie (vochtafdrijvend) Saffloer (tegen giftige beten en steken) Alsem (tegen wormen, hoest en huidinfectie)
Geneeskrachtige Vruchten Deze voedingsmiddelen werden ook als medicijn gebruikt: Bleekselderij (tegen gezwollen ledematen en hoofdpijn) Knoflook (tegen beten, kneuzingen, astma en werd gebruikt als gorgeldrank) Kikkererwten (is lactatiebevorderend bij zogende moeders) Prei (tegen nachtblindheid) Watermeloen (om ziekten te verdrijven en werkt tegen trillende vingers) Komkommer (lactatiebevorderend) Sla (tegen gehoorproblemen en worminfecties)
Planten voor de rijken Deze planten zijn vooral inheems en daarom erg kostbaar. Ze waren uitsluitend voorbehouden aan de rijke mensen. Amandelen (amandelolie voor ontspannende lichaamsmassages) Appels (tegen seksueel overdraagbare aandoeningen) Kaneel (tegen mondzweren) Kardemom (stimulering van de spijsvertering en werkt eetlustopwekkend) Varkenskervel (tegen voetkwalen) Tijm (tegen long- en maagaandoeningen)
Veel kruiden die de Oude Egyptenaren gebruikten worden ook nu nog door kruidengenezers gebruikt. De Oude Egyptenaren gebruikten niet alleen maar de kruiden die in Egypte voorkwamen. Vanwege de grote invloed van Egypte kon via handel over de Nijl kruiden worden geïmporteerd uit een groot gebied. De Oude Egyptenaren gebruikten kruiden in voedsel en drank, in een kompres of zalf, in een stoombad of als wierook. Er werden ook rituelen uitgevoerd met kruiden, om met de hulp van de Goden genezing te bevorderen.
Veel aandoeningen werden door de Oude Egyptenaren zonder arts genezen. Enkele voorbeelden zijn brandwonden, diarree, constipatie, hoofdpijn, insectenbeten en slapeloosheid.
Omdat kruiden zowel werden gebruikt om te koken als om te genezen, was er altijd wel een voorraadje van sommige kruiden in huis. Enkele veelgebruikte kruiden zijn koriander, vijgen en maanzaad. Verse honing werd ook veel gebruikt, onder andere om er een geneeskrachtige zalf van te maken.
Voor de ingewikkelde aandoeningen gingen de Oude Egyptenaren naar een genezer, die hen een middeltje met gebruiksaanwijzing meegaf.
De artsen (Egyptisch woord voor arts of dokter: swnw (spreek uit: soenoe)) in het Oude Egypte werden opgeleid in wat zij "Huizen des Levens" noemden. Hier werden papyrusrollen, geschreven door artsen, door de studenten bestudeerd. Het grootste deel van de opleiding bestond uit het bestuderen van theorie. Kennis werd doorgegeven van arts naar leerling.Iedere arts werd onderwezen in plantenkunde en kruidenkunde, maar er waren ook specialisten die zich hadden gespecialiseerd in een bepaald lichaamsdeel of een bepaalde ziekte.
De Oud-Egyptische dokters hadden een vaste werkmethode. Allereerst stelde hij de patiënt vragen, waarna hij de wond en het lichaamsvocht bekeek. Hij beklopt het lichaam, neemt de polsslag op en aan de hand van dit kleine onderzoek wordt een diagnose samengesteld. De Oud-Egyptische dokters hadden, net als wij tegenwoordig, verschillende geneeskundige termen. Hieronder volgt een kort lijstje:
Aaa - Een moeilijk te herkennen ziekte of giftige substantie Aat - Een zwelling of een tumor Antyw - Hars voor inwendig of uitwendig gebruik Bit - Honing als basis voor kruidenzalfjes Djedfet - Slangen of darmwormen Hayt - Een verbanddoek Kap - De ontsmetting van leefruimtes Kefet - Een snee of een gapende wond Neser - Een ontsteking van een lichaamsdeel
De meest voorkomende kwaal in het Oude Egypte was kiespijn. Dit heeft te maken met de manier waarop de Oude Egyptenaren hun brood maakten. Het werd gemalen tussen twee grote stenen en er kwam vaak zand in het deeg. Je leven lang zulk brood eten heeft hetzelfde effect als je leven lang op schuurpapier kauwen...
De basis van alle maaltijden bestond uit brood en bier. Hiermee betaalde men ook bijvoorbeeld arbeiders in de steengroeve of van grote bouwprojecten. Van twee soorten graan is aangetoond dat deze verbouwd werden: gerst en spelt. Om de verschillende deegsoorten verschillend te laten smaken voegde men vruchten toe en gebruikte men volkoren- of tarwebloem. Een belangrijk onderdeel van de voeding, vooral van de onderste lagen, waren peulvruchten, zoals linzen, tuinbonen, erwten, kikkererwten en hoornklaver.
De menukaart van de rijkere mensen vertoonde meer afwisseling. Hierop vinden we een veelheid van groenten zoals waterkers,postelein, latuw, uien, knoflook en pompoenen maar ook wortelstok, zaadjes van de lotus en delen van de papyrusplant. Geliefde fruitsoorten waren wijndruiven, vijgen en sycomoorvijgen, dadels en noten van de doempalm
De allereerste (gedocumenteerde) staking uit de wereldgeschiedenis.
Deze begon op 14 november 1152 v. Chr.Op die dag in het 29e regeringsjaar van Ramses III legden circa 60 ambachtslieden hun gereedschap neer.
Aangevoerd door de schrijver(klerk) Patwere en 2 voormannen verlieten steenhouwers, timmerlieden en tekenaars het Dal der Koningen. Hun bestemming was de dodentempel van Ramses II, het Ramesseum. (Een andere bron vermeldt dat:"De stakers waren de arbeiders/kunstenaars van Deir el Medina, die de tombes maakten in o.a. de Vallei. De Tempel waar ze heen gingen om te staken was de Tempel van Medinet-Habu en niet het Ramesseum. ") Daar lag het voor hen verantwoordelijke bestuurscentrum met de goedgevulde voorraadschuren. Voor de poort gingen ze zitten en hielden een 'sit-in'-staking. Ze eisten de sinds meer dan een maand uitblijvende verstrekking van levensmiddelen, hun loon maar tevergeefs.
De dag daarop keerden ze weer terug naar de poort en brachten daar ook de daaropvolgende nacht door.Ze bleven op krachten met 55 zoete koeken die de schrijver Patwere voor hen gehaald had. De volgende ochtend verklaarden ze opnieuw met luide stem dat honger en dorst hen hiertoe gedreven hadden. De Nijloverstromingen waren gunstig geweest, zodat de korenschuren goed gevuld waren.De stakers echter verdachten een corrupte bestuursambtenaar ervan dat hij de lonen waar ze recht op hadden in eigen zak had gestoken.Ze wilden zich daarom tot de vizier wenden, aan wie ze allen direct ondergeschikt waren. Deze dreiging had uiteindelijk effect.Hun protesten werden door de tempelambtenaren opgeschreven en de voedselvoorraden uitgedeeld. De mannen kregen hun maandloon van ongeveer 4 zakken tarwe en anderhalve zak gerst per persoon. Ze vertrokken en namen hun werk weer ter hand.De driedaagse staking was ten einde !
Om een zwangerschapstest uit te voeren, goot de specialist(?) de urine van de vrouw uit over twee zakken, een zak gevuld met tarwe en een zak gevuld met gerst. Als ze wortel schieten dan is de vrouw in verwachting. Als de tarwe eerst wortel schiet, wordt het een meisje als de gerst eerst wortel schiet, wordt het een jongen
(mischien om volgende keer zelf uit te proberen ????!!!)
Het cijfer 4 had een belangrijke betekenis bij de oude Egyptenaren
Net zoals het cijfer 7 bij de joden een belangrijke betekenis had. Zo had ook het cijfer 4 bij de oude Egyptenaren enkele zeer belangrijke betekenissen.
Ze geloofden dat de wereld 4 uithoeken had, namelijk zuid, noord, west en oost. De hemel rustte op vier zuilen. De piramide bestond uit 4 zijden. Op de eerste dag van de farao zijn regering stuurde men 4 postduiven naar oost, west, noord en zuid om iedereen te verwittigen dat er een nieuwe koning in Egypte regeerde.
Elke seizoen bestond uit 4 maanden.
In de basis van het scheppingsverhaal waren er 4 goden : Isis, Osiris, Seth en Nephthys.
Tijdens de balseming van het lijk van de overledene werden er 4 aparte vazen gebruikt om de 4 ingewanden (longen ,darm, maag en lever) in te bewaren.
Horus had 4 zonen : Hapy, Imsety, QEBEHSENUEF en DUAMUTEF.
Het antieke Egyptische leger bestond tijdens de oorlog uit 4 delen : voor, achter, links en rechts.
Aan de ingang van de Abu Simbel tempel zijn er 4 zittende beelden van Ramses II te zien en binnen, in de tempel zelf worden er 4 goden afgebeeld (Ra Horachty, Ramses II ,Amon Ra, en Ptah). In de kleine tempel gewijd aan Nefertari, werd Ramses II ook vier maal aan de ingang afgebeeld.
Op de muur van de eerste pyloon van elke tempel zijn er telkens 4 gleuven voor de 4 vlaggen van Egypte aanwezig : de vlag van Opper Egypte en Beneden Egypte, de provinciale vlag en de vlag van het verenigd Egypte.
Om het graf dicht te kunnen maken, hadden de arbeiders telkens 4 balken van steen op elkaar gelegd.
Snijwonden Net als tegenwoordig werden in de tijd van de Oude Egyptenaren snijwonden gewoon gehecht. Als de hechting losraakte werd de wond gereinigd en werd er een laagje vet en honing op de wond aangebracht, om het te beschermen tegen vuil, daarna werd het verbonden met schone doeken.
Brandwonden De behandeling van brandwonden bestond uit een meerdaagse behandeling van smeersels met verschillende substanties. De werking van deze behandeling is in twijfel te trekken, maar schijnbaar werkte een of meerdere van deze smeersels wel.
Op de eerste dag werd een laag van zwarte modder op de wond aangebracht (waarschijnlijk om te koelen). Op de tweede dag werden de uitwerpselen van kleinvee op de wond aangebracht. Op de derde dag werd een zalf van olijfolie, acacia, johannesbrood en gerstdeeg op de wond aangebracht. Op de vierde dag werd een mengsel van olijfolie, was, papyrus en amandel op de wond aangebracht. Op de vijfde dag werd een mengsel van rode oker, johannesbrood, koperschilfers op de wond gesmeerd en werd er een boomblad omheen gevouwen.
Als een farao overleed meenden de Egyptenaren dat hij een reis maakte naar het dodenrijk en daar verder leefde als "Osiris"., de god van dit dodenrijk. Zijn zoon, de nieuwe farao, werd zo de god Horus, de zoon van Osiris. Om te kunnen regeren in het dodenrijk had de farao zijn lichaam nodig. Om te voorkomen dat zijn lichaam zou vergaan, werd er een mummie van gemaakt. De mummie van de farao werd in een aantal in elkaar passende doodskisten of sarcofagen gelegd. De grafkamer van de farao werd gevuld met duizenden voorwerpen, zoals wapens, kleding, sieraden, meubels, muziekinstrumenten, strijdwagens en boten. Veel voorwerpen waren gemaakt van goud (edel)metaal of kostbare houtsoorten. Zo kon een farao ook in het dodenrijk beschikken over prachtige spullen.
Een farao regeerde vanuit zijn paleis dat meestal vlakbij een grote tempel was gebouwd. De Egyptenaren dachten dat de farao de enige was die direct in contact met de goden stond. De farao was daarmee de belangrijkste priester. Hij voerde rituelen uit in de tempel. Wanneer een farao op reis was, liet hij zich vervangen door een priester.
De farao was ook nog opperbevelhebber van het leger en de belangrijkste rechter in het land.
Niet iedere farao was een even goede bestuurder. Sommige waren eigenlijk te jong, zoals Toetanchamon die als negenjarige jongen farao werd. Niet hijzelf maar hoge ambtenaren aan het hof hadden de touwtjes in handen. de hoogste ambtenaar was de vizier of onderkoning.
Als kind kreeg de oudste zoon een speciale opleiding
Het leven van een farao De oudste zoon van een farao kreeg een speciale opvoeding om later zelf ook farao te worden. Samen met de zonen van priesters kreeg hij les in rekenen en het schrijven van hiërogliefen. Ook moest hij alles leren over de Egyptische goden. Een farao had wel vijf namen. In het Egyptische hiëroglyfenschrift werden de laatste twee koningsnamen in een zogenaamde cartouche geschreven.
Aan het hof beschikte de farao over vele dienaren, die elk een aparte taak hadden. Zo was er dienaar die hem iedere dag hielp met het opzetten van zijn pruik en zijn hoofddoek. Een andere dienaar moest de dubbele kroon en de gouden herdersstaf en dorsvlegel bewaken.
Descepter of stafis afkomstig uit het oude Egypte en is wereldwijd het symbool van koninklijk gezag geworden. L'oeas, de scepter, zou ontstaan zijn uit een gevorkte stok waarmee slangen werden gedood. Het voorwerp, dat al uit een zeer ver verleden bekend was, is het goddelijk symbool geworden. De staf, waarop de goden zich verlaten, eindigt onderaan in een kleine gaffel en aan de bovenkant in eHet leven van een farao De oudste zoon van een farao kreeg een speciale opvoeding om later zelf ook farao te worden. Samen met de zonen van priesters kreeg hij les in rekenen en het schrijven van hiëroglyfen. Ook moest hij alles leren over de Egyptische goden. Een farao had wel vijf namen. In het Egyptische hiëroglyfenschrift werden de laatste twee koningsnamen in een zogenaamde cartouche geschreven. Aan het hof beschikte de farao over vele dienaren, die elk een aparte taak hadden. Zo was er dienaar die hem iedere dag hielp met het opzetten van zijn pruik en zijn hoofddoek. Een andere dienaar moest de dubbele kroon en de gouden herdersstaf en dorsvlegel bewaken.en gestileerde hazenkop die doet denken aan de nooit achterhaalde viervoeter, het dier van de god Seth
De farao wordt gewoonlijk afgebeeld met tegen zijn borst de Heka (herdersstok), de scepter, en de nekhekh de gesel (flagellum), symbolen van Osiris, die de god had geleend aan Andjty, "beschermer van de doden", een oergod van Boesiris. zo wordt, op dezelfde manier als de godheid, de farao gezien als de herder van het volk, dat hij leidt met de staf en beschermt met de gesel.
Vooraleer een farao de troon kon bestijgen, moest hij eerst de plechtige zuiveringsceremonie ondergaan. Hij moest, getooid met de scepter en het flagellum in zijn lange mantel op twee tronen plaatsnemen. De eerste maal droeg hij de witte kroon van Boven-Egypte, de tweede maal de rode kroon (het puntig toelopende hoofddeksel) van Beneden-Egypte (het Nijldal). Na dit dubbel optreden was het de beurt aan de hogepriesters. Zij symboliseerden Seth en Horus. Rondom een zuil weefden zij verschillende planten in elkaar. Dan mocht de farao rond een muur lopen die beide rijken symbolisch omvatte en zo nam hij bezit van de troon. Pas daarna volgde het officiële kroningsfeest.
De farao vergoedde zijn ambtenaren dankzij de geheven belastingen. De fiscus van toen beperkte er zich toe de boeren een deel van hun oogst te vragen. De farao behield natuurlijk een deel van de belastingen voor zich om er zijn grote bouwwerken mee te financieren.
De farao kon voor al die activiteiten, van het bouwen van grootschalige bouwwerken tot het heffen van belastingen, rekenen op een heel leger van ambtenaren. Zo ontstond er ook een bureaucratische piramide, want al deze uitvoerende gezagdragers waren van boven naar beneden in een strikte hiërarchische orde gerangschikt.
Bij de Egyptenaren waren de schrijvers/elders klerken genoemd,belangrijke personen en genoten ook heel wat voordelen. De kennis en de macht die erbij hoorden bleven in een kleine bevoorrechte groep.Terwijl duizenden boeren van zonsopgang tot zonsondergang het land bewerkten, trokken zij als een soort griffiers, in opdracht van de farao alles na. Ze schreven hun vaststellingen neer en die werden dan in de archieven van de farao bewaard.
Alles wat bestond in het rijk was eigendom van de farao. De vizier, in feite de eerste minister, was verantwoordelijk voor de goede gang van zaken. Hij waakte over de rechtspleging, de financiën, de economie, de landbouw en de archieven. Onder de farao en de vizier waren diverse "opzieners" actief, zoals de "Opziener van de Tweevoudige Voorraadschuur", de "Opzichter van de Akkers", de "Opzichter van de Tien van het Zuiden". Deze opzichters hadden natuurlijk ook helpers nodig en dat waren de onderopzieners en andere ondergeschikten.
De farao was goddelijk en werd bij zijn leven beschouwd als de incarnatie van de hemelgod Horus . Alleen hij kon met de hemel communiceren. Bij zijn doodsteeg hij op naar de Zonnegod Re en bezeilde hij de hemelen in zijn hemelboot.
Van de farao werd verwacht dat hij ook alles in stand hield, zoals het was bij de schepping. Hij moest zich niet alleen bekommeren om de sociale en politieke structuur. Ook de hemellichamen, de wetten van de natuur en vooral de stand van het Nijlwater en de wisseling van de seizoenen moest hij in de gaten houden. De landbouw en dus de voeding waren immers altijd afhankelijk van het gedrag van de Nijl. De stand van het water was ook belangrijk voor het vervoer van de granieten blokken die men nodig had om de piramides en obelisken op te trekken.
De farao was de enig die de goden kon bereiken en moest voor zijn volk bij hen bemiddelen door het juiste ritueel uit te voeren en de vereiste offers te brengen. Meteen was hij ook opperpriester en benoemde hij alle priesters in de tempels. De macht van de farao was absoluut, hoewel hij - gezien zijn diverse taken en verantwoordelijkheden - het dagelijkse bestuur moest overdragen aan een vizier en een snel groeiden leger ambtenaren. Bij de vizier berustte ook de rechtspraak. Hij oordeelde over de lijfstraffen en de doodstraffen. Schuldigen werden met behulp van orakels aangewezen en het duurde vele uren en soms dagen eer een vonnis werd uitgesproken.
Gelijk met de kunst van lezen en schrijven leerden de Egyptenaren papier te maken uit het merg van het papyrusriet, dat metershoog groeide langs de Nijl. De papyrusplant kon vier meter hoog worden. De stengels werden gesneden en vervolgens in het water gedompeld. Enkele dagen later sneed men ze in dunne repen, die werden geplet en kruislings op elkaar gelegd tot vellen. Het sap werkte als natuurlijke lijm. Ons woord papier stamt af van het woord papyrus. Al snel vond papyrus ook andere toepassingen. Men ging er boten mee bouwen, touwen en sandalen mee vervaardigen en brieven en boeken mee schrijven. Brieven opstellen betekent post verzenden. Zo ontstond een koeriersdienst en werd communicatie binnen het rijk er eenvoudiger op. Papyrus was plots zo begeerd, dat de plant snel met uitsterven werd bedreigd. Dat leidde tot de papyrusteelt.
Een nijlpaardgodin beschermde de barende vrouwen. Ze zou de concubine van Seth zijn geweest maar koos voor Horus in zake de troonopvolging en toonde daarmee haar vriendelijke karakter. Ze werd afgebeeld met de kop van een nijlpaard, de poten van een leeuw, de staart van een krokodil en de zware borsten van een volwassen vrouw. Deze gedaante moest kwaadaardige krachten bij vrouwen uit de buurt houden. Ondanks haar uiterlijk was ze enorm populair bij de gewone Egyptenaren.
Tefnoet
Tefnoet was de godin van de vochtigheid. Samen met de luchtgod Sjoe vormde de als leeuw voorgestelde Tefnoet in de kosmogonie van Heliopolis het eerste godenpaar, dat door Atoem door middel van zelfbevrediging of door uitspugen geschapen werd. In verschillende mythen had Tefnoet een opvallend kosmisch karakter.
Thot
Tot de vooraanstaande goden van het Egyptische pantheon behoorde Thot, die vanaf het Oude Rijk in het gehele land werd vereerd. Zijn belangrijkste cultusplaats was Hermopolis in het midden van Egypte. De voorstellingen tonen hem als man met een ibiskop, als ibis of als baviaan. In zijn hoedanigheid van maangod was Thot verantwoordelijk voor de kalender, de tijd en wiskunde. Bij de kroning van de koning noteerde hij de regeringsjaren van de heerser en schreef diens naam op de bladeren van de heilige isjedboom van Hermopolis. Thot was de uitvinder van schrift en taal, bewaker van de goddelijke orde en alle rituelen alsmede van de geheime kennis. De schrijvers (ambtenaren) benoemden hem daarom tot hun beschermheer. Bij het dodengericht, het wegen van het hart, was het Thot die in het bijzijn van Osiris het resultaat voor de dode noteerde. Hij gold ook als de beschermer van de dode, die hij hielp de weg te wijzen door de onderwereld.
Wadjet
De godin in de gedaante van een slang was de godheid van Beneden-Egypte, en wel in Boeto. Wadjet en Nechbet, de giergodin van el-Kab, waren de twee heerseressen die de koning beschermden en zich in de dubbele kroon op zijn hoofd konden incorporeren.
Wepwawet
Een god met het hoofd van een jakhals. De naam betekent zoiets als 'opener van wegen' wat kan wijzen op de verovering van de farao's of de toegang tot de onderwereld. Dit kan alles te maken hebben gehad met het feit dat hij aan de zijde van de koning stond ten tijde van een strijd maar ook kan het zijn dat het slaat op het feit dat hij tijdens de ceremonie van het Openen van de Mond bij de begrafenis van de farao ook uitvoerde en hem begeleide bij zijn tocht naar de onderwereld.
Werethekau
De kronen- en slangengodin, de toverrijke, trad meestal op als vrouw met leeuwenkop en was vanaf het Nieuwe Rijk bij de kroning van de heerser aanwezig. Ze verleende hem bescherming en bovendien voedde ze het koninklijke kind.
Deze god was stadsgod van Memphis, waar men hem met verschillende andere goden (zoals Ptah-Sokar-Osiris en Ptah-Tatenen) verbond. In de scheppingsleer van het heelal van Memphis geldt hij als scheppergod en staat hij aan het hoofd van de Enneade. Hij wordt dan ook vaak typerend afgebeeld zittend aan een pottenbakkersschijf waarop hij wezens schept. Onder de Ramsessiden (19de/20ste dynastie) vormden Ptah samen met Amon en Re de grote rijkstriade. Het belang van deze god wordt duidelijk uit het feit dat talrijke kleinere cultussen voor hem in andere tempels waren ondergebracht. Zijn macht berust in zijn hart en zijn tong. Hij liet namelijk met zijn woorden de wereld ontstaan en door middel van zijn hartslag voorzag hij de schepping van een constante kosmische energie en levenskracht. Kunstenaars en ambachtslieden zagen in hem hun beschermheer en om die reden identificeerden de Grieken hem met Hephaistos. Om dezelfde reden werd Imhotep, bouwer van de trappiramide in Sakkara, gezien als zijn zoon. Ptah wordt mummie-vormig afgebeeld, met een kap op het hoofd en een scepter in de hand.
Quadesh
Een uit het Midden-Oosten afkomstige godin die tijdens het Nieuwe Rijk in Egypte werd ingevoerd en samen met de goden Min en Reshep een triade vormde. Ze was een godin van het seksuele genot en is doorgaans afgebeeld als een naakte vrouw met bloemen in haar handen, die op de rug van een leeuw staat.
Qebehsenuf
Zie zonen van Horus
Re, Re-Herachte (Ra)
De zonnegod Re met valkenkop trad al in het Oude Rijk op als Re-Herachte; als de morgenzon. Als bekendste godheid van het Egyptische pantheon was hij in de cultus en mythe in vele vormen aanwezig. Zo is de voorstelling van de cyclische baan van de zon, die de god in zijn bark (de boot heette mandjet) als dag- en nachtreis van elk twaalf uur voltrekt, synoniem met de eeuwige herhaling van de schepping en alle herscheppende krachten. De belangrijkste cultusplaats lag sinds het Oude Rijk in Heliopolis, de zonnestad. De heersers van de 5de dynastie lieten speciale gebouwen voor de Re-cultus, de zogenaamde zonnetempels, bij Aboesir bouwen. De indrukwekkende cultussymbolen zijn de obelisken, waarvan de vergulde toppen als zetel van de zonnegod werden geïnterpreteerd. Het waarschijnlijk beroemdste heiligdom van Re-Herachte werd onder Ramses II (19de dynastie) in Abu Simbel gebouwd. De opvallende relatie tot de god van elke heerser wordt weerspiegeld in de titulatuurbenaming zoon van Re.
Renenoetet
Bijnamen als heersers van de schuren onderstrepen het karakter van de als slang weergegeven godin als godheid van de vruchtbaarheid en de oogst. Bijzonder populair was de cultus van de godin in Fayoum in de 12de dynastie en in Thebe tijdens het Nieuwe Rijk.
Sachmet (Sechmet)
De godin met de leeuwenkop werd vooral in Memphis vereerd, waar ze samen met Ptah en hun gemeenschappelijke zoon Nefertemeen een godenfamilie vormde. Ze werd beschouwd als de dochter van Ra en was sterk verbonden met de dreigende ureaus. Ze had een nauwe relatie met de godin Moet in Thebe. Zo liet Amenophis III enkele honderden granieten beelden van Sachmet in Karnak opstellen. In de mythe vernietigt de godin, wier naam de machtige of 'de sterke' betekent, de vijanden van de zonnegod Re of Osiris. Tevens ondersteunt ze de koning in zijn strijd tegen nationale vijanden. Ze werd daarom gezien als godin van de oorlog. Naast haar strijdlustige en geweldadig karakter zag men in de godin tegelijkertijd de beschermpatroon van de geneeskunde en de artsen die hier en daar als priesters van Sachmet te boek staan.
Satet
Al vanaf het Oude Rijk werd Satet op het eiland Elefantine vereerd, waar ze samen met Choem en Anoeket een triade vormde. Het aan haar gewijde heiligdom werd tot in de Griekse-Romeinse tijd steeds weer uitgebreid. Als godheid van de cataracten bewaakte Satet de zuidelijke grens en gold als schenkster van het koele water dat uit Elefantine komt. De godin wordt afgebeeld met de kroon van Boven-Egypte met zijdelings bevestigde, omhoog staande gazellenhorens.
Selket (Serket)
De godin werd als schorpioen vereerd maar op de eerste plaats verschijnt ze als mens met een schorpioen op haar hoofd. Ze speelde in de religie een grote rol. Haar naam verwijst naar het vermogen van de keel om adem te halen. Samen met Isis, Nephthys en Neith beschermde ze de ingewanden en het gemummificeerde lichaam van de dode en was ook in die hoedanigheid aanwezig bij de koninklijke doodskist. Seshet
Het karakter van de godin maakt bijnamen zoals heerseres van de plattegronden en schriften duidelijk. Als procureur van de schrijf- en rekenkunst noteerde Seshet bij de kroning de regeringsjaren en jubilea van de heerser. Bovendien speelde ze sinds de vroegste tijd een grote rol in het ritueel van de tempelstichting, en wel bij het bepalen van de plattegrond van de tempel.
Seth
De god van de storm en het weer wordt vaak heerser van de woestijn en de vreemde landen genoemd en vertegenwoordigt al het kwade dat op de aarde aanwezig was. Waarschijnlijk was het dier van Seth in de vroegste tijden al zo gestileerd dat de zoologische determinatie ervan tot op de dag van vandaag niet duidelijk is. In de Osiris-mythe was Seth chaos, het wilde element, en vermoorde hij zijn broer Osiris omdat hij alleen verantwoordelijk gehouden wilde worden van het scheppen van de aarde. Daarna vocht hij tegen diens navolger Horus, zoon van Osiris, om de macht. Aan de andere kant was hij samen met Horus beschermgod met dezelfde rechten voor de koning. Samen gaven ze de koning de kronen van het land en knoopten ze in de symbolische voorstelling van de Vereniging van Beide Landen de nationale planten van Boven- en Beneden-Egypte voor de heerser aan elkaar.
Sjoe (Shu)
De god van de lucht Sjoe scheidde in de scheppingsmythe hemel (Noet) en aarde (Geb), nadat hij, samen met zijn zuster Tefnoet, uit de mond van de oergod Atoem werd geboren. Mensen en goden hebben lucht nodig, zodat de lichtbeuken in de tempels ook wel vensters van Sjoe werden genoemd.
Sobek
Deze god werd als krokodil of in de klassieke mengvorm met krokodillenkop vereerd. Tot de belangrijkste cultusplaatsen behoorde sinds het Middenrijk het oude Sjedet (Crocodilopolis) in de Fayoum en in de Grieks-Romeinse tijd Kom Ombo in Boven-Egypte. Overeenkomstig zijn levensruimte gold Sobek als vruchtbaarheidsgod en het water en werd hij ook als oer-scheppergod vereerd.
Sokar
De in de gedaante van een valk of met valkenkop afgebeelde god Sokar was oorspronkelijk de dodengod van de Memphitische necropool. Vanwege zijn nauwe relatie tot Ptah en Osiris werd hij tot in de Late Rijk als Ptah-Sokor-Osiris vereerd. Als god was hij ook heerser van de onderwereld. In het middelpunt van het Sokarfeest stond de optocht van een goddelijke cultusbark, de zogenaamde henoebark.
De godin trad op in de gestalte van een gier of een vrouw met een gierkap. Als kroongodin van Boven-Egypte droeg ze bij voorkeur de hoge witte kroon van dit deel van het land. Een nauwe verbinding bestond er met de godin Wadjet, haar tegenpool uit Beneden-Egypte, en met de godinnen Moet en Tefnoet. Bovendien beschermde en voedde Nechbet het koninklijke kind. Haar belangrijkste cultusplaats was el-Kab, waar ook haar oorsprong lag, in de 3de gouw van Boven-Egypte. Als symbooldier voor Opper-Egypte is ze ook vaak in die hoedanigheid te zien op de kroon. Daarnaast werd ze vaak weergegeven als een gier met gespreide vleugels die de symbolen van de eeuwigheid in haar klauwen houdt. Ze kan ook een beschermend symbool zijn, als ze één van haar vleugels voor zich gestrekt houdt. Haar voornaamste functie was die van moedergodin en beschermde voedster van de koning.
Nefertem (Nefertum)
Oorspronkelijk vereerd als lotusbloem of komend uit een lotusbloem had Nefertem een zeer nauwe relatie met de zonnegod, wiens karaktereigenschappen hij kon overnemen. Hij gold als lotusbloem aan de neus van Re of als grote lotusbloem die uit de oeroceaan verschijnt, maar tegelijkertijd ook als jeugdig zonnegod. Daarom wordt hij ook wel een genoemd als het zonnekind. Nefertem werd meestal afgebeeld als mens met het symbool van de veren versierde lotusbloem op het hoofd en een jeugdige zijlok. In Memphis werd hij samen met Ptah en Sechmet als triade vereerd.
Neith
Deze oude jacht- en oorlogsgodin werd in het Oude Rijk rondom Memphis als koninklijke beschermmacht vereerd. Neith droeg de kroon van Beneden-Egypte en haar symbool is een schild met gekruiste pijlen. In het Oude Rijk was ze uitgegroeid tot vrouw van Seth waarmee ze de krokodillengod Sobek kreeg. Haar cultus groeide door totdat men zelfs geloofde dat zij de geboorte uitgevonden had. Ze was één van de voer godinnen die bij de baar van Osiris de wacht hielden. Dit was omdat ze als mythische ontdekker van de weefkunst haar toezicht hield op de linnen windsels van de mummie. Haar belangrijkste cultusplaats was Saïs in de delta, waar ze tijdens de 26ste dynastie heel populair was, omdat de koningen uit deze tijd daar vandaan kwamen. Later werd ze in Esna zelfs scheppergodheid.
Nephthys
Nephthys is, evenals Isis, Osiris en Seth, een kind van Geb en Noet, in de Enneade van Heliopolis. Omdat de Egyptenaren een tweestrijdig beeld van alles hadden werd Nephthys gekoppeld aan Seth als zijnde het 'negatieve' en onvruchtbare paar. Isis en Osiris waren daarentegen het 'positieve' en vruchtbare paar. Nephthys zelf was echter helemaal niet negatief, ze treurde zelfs samen met haar zus Isis over haar vermoorde broer Osiris. Haar naam betekent 'heerseres van het huis' en hielp haar zus Isis bij de regeneratie van de overledene maar verder is er niet veel over haar bekend.
Noen (Nun)
Als personificatie van het oerwater -waaruit bij de schepping van de wereld het eerste land- de oerheuvel, opsteeg, werd Noen zeer zelden afgebeeld. Samen met zijn vrouwelijke tegenpool Naunet vormde hij in de Ogdoade van Hermopolis het eerste van de vier oergodenparen, waarbij de goden met een kikkerkop en de godinnen met een slangenkop werden afgebeeld. Hij werd als goedaardig beschouwd en leende zijn naam graag aan heilige meren op het terrein van een tempel.
Noet (Nut)
Noet was in de kosmogonie van Heliopolis de hemelgodin. Ze was de (tweeling)zuster van Geb, de aarde, met wie ze vier kinderen kreeg. Osiris, Isis, Seth en Nephthys, voordat Sjoe (de lucht) hen van elkaar scheidde. Door zich over de aarde te spannen hield ze de chaos en wanorde ver weg. Ze stond op haar handen en voeten en daarom worden de vierwindstreken door ook wel meevergeleken. Ze werd ook beschouwd als de moeder van de zonnegod Ra, omdat ze hem elke avond verzwolg en hij 's nachts door haar lichaam reisde om de volgende morgen weer uit haar geboren te worden. Dat is tevens de reden dat ze ook een begrafenisgod was die het lichaam van de overleden farao in haar armen naam. Ze is veel aan de binnenzijde van sarcofagen afgebeeld waarin ze met haar gespreide armen en benen als het ware over de overledene heen boog om zo te hopen dat de overledene weer herboren kon worden.
Osiris
De mummie-vormige god met de atef-kroon uit plantenstengels en struisvogelveren gold oorspronkelijk waarschijnlijk als oogst- en vruchtbaarheidsgod. Als tegenpool van de wilde woestijngod Seth stond hij voor het gecultiveerde land en de geordende wereld. De voortdurende strijd tussen de twee tegenstanders was de basis voor de Egyptische schepping en de daaruit voortvloeiende dood van Osiris voorwaarde voor het ontstaan van het hiernamaals. Osiris stierf en werd door Isis en Nephthys in het hiernamaals weer tot leven gewekt. Hij verwekte zijn zoon Horus die op aarde de strijd tegen Seth voortzette. Hij werd in Boven- en Beneden Egypte als een ware held aanbeden. Als opperste dodengod en dodenrechter was hij de vertegenwoordiger van de rechtvaardige wereldorde in het hiernamaals. Als koning in het dodenrijk had hij de koningsinsignes, de gesel en de kromstaf. Een van de belangrijkste cultusplaatsen was Abydos, waar volgens de overlevering zijn graf bevindt en spelen voor de god werden gehouden.
De van sistrum en menat voorziene god van de muziek werd in Dendera als zoon van Hathor en Horus van Edfu vereerd. Als kindgod stond hij in verbinding met het begin van de schepping en kon hij ook als zoon van de zonnegod worden gezien.
Isis
De als mens afgebeelde godin wordt met de hiërogliefen van haar naam -de troon- of met koehorens en zonneschijf op het hoofd afgebeeld. Ze vertegenwoordigde de koninklijke macht die ze als gemalin van Osiris had opgenomen en als moeder van Horus weer te voorschijn bracht. Ze verbond zo het aardse leven en het hiernamaals met elkaar en was tegelijkertijd doden- en moedergodin. Ze werd in samenhang met de groeiende populariteit van de Osiris-cultus in het gehele land vereerd. Een belangrijke karaktertrek van Isis, die vanaf het Nieuwe Rijk bijdroeg aan haar groeiende populariteit, was dat ze als beschermgodin magische krachten had. Ze raakte nauw verbonden met geneeswijzen voor kinderziekten en vooral de gevolgen van slangenbeten en schorpioensteken. In de Griekse-Romeinse tijd speelde ze een alles overtreffende rol en werd ze in het gehele Romeinse Rijk vereerd. Haar cultus op het eiland Philae bestond zelfs nog tot in de 6de eeuw na Christus, waarschijnlijk wel omdat ze de beschermheilige van dit eiland was. De gier is het heilige dier van deze godin.
Joh
De god Joh was de belichaming van de maan. Op zijn hoofd droeg hij zijn kenmerde maanteken op zijn hoofd; de schijf en sikkel. Deze oergod werd bijna nooit in de menselijke gedaante afgebeeld maar als verschijningsvorm(en) van de sterren. Dit maanteken werd ook vaak door het maankind Chons als hoofdtooi gedragen. In het oude Egypte was de maan de zon van de nacht en ook het rechteroog van Horus. De godheden Osiris, Thot en later ook Isis werden als zijn beschermers beschouwd. De permanente cyclus die de maand vormden, werden beschouwd als een verwijzing naar het sterven en de wederopstanding. De maanfasen verwezen ook naar het veertien dagen durende (de periode dat de maan afnam) in stukken snijden van Osiris. Het is hierdoor dat de maansikkel in beelden en teksten ook door een snijdend wapen (Thot) of door een been (Osiris) te zien is.
Maät
Het begrip van Maät stond voor het principe van de gestructureerde wereld, voor orde en harmonie, voor ethische waarden en rechtvaardigheid, voor cultuur en scheppingskracht. Maät was daardoor de tegenpool van alles wat ongeordend en wild, vernield en onrechtvaardig, maar wel machtig was. De belangrijkste taak van elke koning was Maät te garanderen en op die manier niet alleen de Egyptische staat maar ook de hele wereld in stand te houden. De godin Maät was de personificatie van dit principe. Omdat ze onmisbaar was voor het bestaan van alle andere goden kon een toekomstig farao alleen met haar toestemming de troon bestijgen. Daarnaast was ze ook verantwoordelijk voor de cyclische natuur van het leven. Weer een bewijs dat zonder haar geen bestaan mogelijk was. De rechters waren priesters van Maät vanwege het feit dat Maät de wetten van het bestaan, recht en waarheid belichaamde. Ze gold als dochter van de zonnegod Amon-Re en als vrouw van Thoth. Ze werd altijd afgebeeld als een vrouw met een struisvogelveer op haar hoofd. Deze veer was het waarheidssymbool. Deze veer mocht zo bijvoorbeeld op de weegschaal van het goddelijke gericht niet zwaarder zijn dan het hart van de overleden persoon. Een eigen cultus schijnt ze pas in het Nieuwe Rijk te hebben gekregen, die vervolgens aansluiting vond bij de cultussen voor de rijksgoden in Karnak en Memphis.
Mafdet
De godin Mafdet werd vaak afgebeeld langs de staf van een executiewapen in de vorm van een katachtige. In de jonge jaren van haar bestaan speelde ze namen ze een belangrijke rol bij het vellen van een laatste oordeel. Haar hoofdtaak was het bestrijden van zondaars en slangen.
Meretseger
De godin met slangenkop of slangenlichaam gold als beschermgodin van de doden en als patroon van de necropoolarbeiders van Deir el-Medina in het westelijke gebergte in Thebe. De arbeiders plaatsten dan inscripties op stenen waarin zij getuigden van haar vermogen om misdadigers met blindheid of slangengif te treffen en indien vergiffenis op zijn plaats was weer te genezen. Haar naam wordt meestal vertaald als 'Zij die van stilte houdt' wat erg toepasselijk is voor iemand die over een grote necropolis waakt. Ze stond in verbinding met Renenoetet en samen fungeerde ze ook als voedster.
Meshkent
Deze geboortegodin werd vereenzelvigd met het bakstenen blok (een soort geboortestoel, een hele mooie afbeelding is nog steeds te zien in de tempel van Kom-Ombo) waarop Egyptische vrouwen in hurkzit bevielen. Soms is ze afgebeeld als een dergelijk stenen blok met een vrouwenhoofd, soms ook als vrouw met een blok op haar hoofd. Als begrafenisgodin hielp ze de overledene in het hiernamaals herboren te worden en was ze daarom ook aanwezig bij het oordeel over de doden. Ze werd ook geacht bij de geboorte van invloed te zijn op het toekomstige leven van het kind.
Min
De god van zowel de dierlijke als plantaardige vruchtbaarheid is een van de oudste godheden in Egypte. Meer dan levensgrote beelden van de god zijn al vanaf het 4de millennium voor Christus in Koptos bekend. In de faraonische tijd stelde men hem voor als mummie met opgeheven arm met een gesel, stijve fallus (penis) en een verenkroon op het hoofd. Soms werd hij afgebeeld in de vorm van Amon-Re. Als Kamoetef, stier van zijn moeder, was hij ook een scheppende god; die van de plantengroei. Hij was ook de beschermheer van alle reizigers in de woestijn. Zijn afkomst is overigens omstreden en lag waarschijnlijk ergens in het buitenland, Eritrea of het oude koninkrijk Poent. Farao's ten tijden van het Nieuwe Rijk namen deel aan feesten ter ere van Min om zo de vruchtbare vernieuwing van het koningsschap te vieren.
Mnevis
De zonnestier van Heliopolis werd zwart met een zonneschijf tussen de horens voorgesteld. Zijn opvallende grote geslachtsdelen verwijzen naar zijn bijzondere talent van het verwekken. Via het aspect van de zon was hij vooral verbonden met Re en Atoem.
Moet
De groeiende populariteit van de vrouwelijke godin met de gierkap en de dubbele kroon was direct afhankelijk van Amon. Vanaf het Nieuwe Rijk vormde ze met Amon en met haar zoon Chonsoe de Thebaanse triade. In de vorm van de Thebaanse Triade stond Moet voor het gezin en de bescherming ervan. Haar naam die met het teken voor gier wordt geschreven, betekent moeder en verwijst naar diezelfde rol. Amon en Moet golden vanaf de 18de dynastie ook als ouders van de koning. Als heersers van Asjeroe kreeg ze in Karnak een eigen cultusplaats met een meertje in de vorm van een halve maan, waar ze als leeuw verscheen. Ze was nauw verbonden met andere gier- en leeuwgodinnen als Nechbet, Wadjet, Sachmet of Bastet.
Montoe
De vanaf het Oude Rijk bekende god werd met valkenkop, verenkroon, zonneschijf en twee uraeusslangen op het voorhoofd afgebeeld. Sommige koningen noemde hem Montoehotep wat 'Montoe is tevreden' betekende. De belangrijkste cultusplaatsen van de oorspronkelijk als koningsgod vereerde Montoe waren Armant, et-Tôd, Medamoed en Thebe. Als oorlogsgod vocht hij tegen de vijanden van de goden en stond hij de koning in de oorlog terzijde; hij moest dus de vijanden van zijn vader Ra doden met zijn speer. Al in het Midden Rijk kreeg hij een stiercultus, wat waarschijnlijk het strijdlustige element in hem moest versterken. In het Nieuwe Rijk veranderde Montoe enigszins. Hij werd de beschermgeest van de koning, die hij bij sportieve wedstrijden en in veldslagen hulp bood.
De cobragodin uit de delta werd vooral in Buto vereerd. Edjo had de verschijningsvorm van een slang of vrouw met de rode kroon van Neder-Egypte. Ze werd afgebeeld als de 'ureaus-cobra' die de farao op zijn voorhoofd droeg en wier dreigende houding de koning tegen zijn vijanden moest beschermen.
Geb
De antropomorfe door Atoem geschapen aardgod behoorde tot de Heliopolitaanse kosmogonie. Samen met Noet (hemel), Sjoe (lucht) en Tefnoet (vochtigheid) vormde hij de ruimte, waarin de zonnegod de cyclische tijd in beweging kon zetten. Als eerste heerser op de aarde stond hij in voor het goddelijke koningsschap. Geb was als aardgod verantwoordelijk voor het scheppen van het water en de vegetatie. Geb kon overigens de verschijningsvorm van een gans (de Grote Gakker) hebben en in die verschijning was hij verantwoordelijk voor het leggen van het kosmische ei waaruit de zon geboren werd. Geb wees in het tribunaal van Horus en Seth de eerstgenoemde aan als wettig opvolger van Osiris. Dit had als gevolg dat de toekomstige farao's altijd Geb aan hun zijde moesten hebben om wettelijk de troon te kunnen bestijgen.
Hapi
Deze Nijlgod, één van de vier zonen van Horus, belichaamde de vruchtbaarheid van Egypte door de regelmatige overstroming van akkers. Hij werd afgebeeld als weldoorvoed man met vrouwelijke borsten en een kroon van papyrus- of lotusplanten. Zijn lichaam was vaak blauw of groen en hij leefde in de rotsen van het eerste cataract. Dit waarschijnlijk omdat zijn belangrijkste cultusplaats Aswan was. In plaats van Horus en Seth konden twee Hapi-figuren Boven- en Beneden Egypte symbolisch verenigen voor de koning of konden talrijke Nijlgoden in plaats van de gepersonifiseerde gouwen de verzorging van het land waarborgen.
Harakhte
Harakthe is een andere verschijningsvorm van de god Horus. Vaak afgebeeld door een gevleugelde zon.
Harendotes
Opnieuw een andere vorm van de god Horus, nu als beschermgod van zijn vader Osiris.
Hathor
De godin, dochter van Ra, in de gedaante van een mens of koe was vanaf de vroegste tijd verbonden met de hemel- en koningsgod Horus, waarnaar ook haar naam huis van Horus verwijst. Haar solaire aspect werd door de zonneschijf, die tussen de koehorens verschijnt, duidelijk. Ze speelde in verschillende mythen een rol en werd op talrijke cultusplaatsen in het land vereerd. Ze was niet alleen koningsgodin maar ook godin van de liefde, vreugde, muziek en dans, moedergodin, beschermster bij geboorte en regeneratie van het zonne- of maanoog. Vanwege haar vele verschillende eigenschappen kon ze met bijna elke andere godin verbonden worden en op verschillende manieren verschijnen. In haar belangrijkste cultusplaats Dendera bestond er een nauw verband met de hemelgod Horus van Edfu. Er waren dan ook regelmatig pelgrimsfeesten in beide steden om de boottocht naar elkander te vieren. In deze hoedanigheid waren Horus en Hathor man en vrouw. Ook was ze de beschermheilige van de necropolis van Thebe. Ze word vaak geassocieerd met de Griekse godin Afrodite.
Heh
Heh is de god van de oneindigheid. Dat is ook te zien aan de specifieke kroon die deze godheid draagt; de kroon symboliseert namelijk het Egyptische telwoord voor miljoen. Zijn attribuut is de ingesneden palmtak, die de jaarrekening symboliseert en op talloze gelukkige jaren van koninklijke heerschappij wijst. Als belichaming van het grote aantal verschijnt de god ook slechts zelden als afzonderlijk individu, maar vormt hij meestal een groep met andere Heh's. Hun gemeenschap toont een soort verveelvoudiging van de luchtgod Sjoe en verwijst naar het oneindige aspect van de god. Heh is de oneindigheid van de tijd en wordt als hemeldrager steeds met opgeheven armen afgebeeld.
Heket (Heqat)
De godin met de kikkerkop was een van de beschermsters van de zwangerschap en de geboorte. Ze staat in verbinding met Chnoem en Osiris en was verantwoordelijk voor de schepping en regeneratie van alle levende wezens. In de piramideteksten hielp ze de koning op zijn reis langs de hemel. Als vrouw van Chnoem, die op zijn draaischijf zijn eerste mensen maakte, schonk ze het leven aan de beeldjes die hij maakte.
Horus
Met de naam Horus (de verre) werden vele verschillende konings- en hemelgoden in de gedaante van een valk benoemd. Zijn strijdlust en zijn vliegkunst maakten de valk uiteindelijk tot de koning der goden. Naast zijn verschijning als valk werd hij ook vaak als een gevleugelde zonneschijf afgebeeld zoals in de tempel van Edfu. Binnen de Osiris-mythe waren Horus en Seth broeders. De rivalen raakten in conflict met elkander en daarbij verloor Horus een oog. Daarop besloten de goden het land te verdelen. Horus werd heerser over Neder-Egypte en Seth werd god in Boven-Egypte. Later werd Seth ook uit Boven-Egypte verdreven en werd Horus alleenheerser van het gehele land. Seth werd verdreven naar de woestijnen en de barbaarse volkeren en zou bekend worden als vertegenwoordiger van het chaotische. De god Horus symboliseerde de hemel; de zon en de maan waren zijn ogen. Het was Horus die de eigenschappen van een god verbond met de heerser over Egypte, de farao. Dat was de reden waarom de farao gezien werd als incarnatie van de Horus. Het gevolg hiervan is te zien in de namen die de farao kreeg na zijn kroning; Horus werd opgenomen als onderdeel in de koninklijke titel.
Horuszonen (Amset, Hapi, Duamutef, Kebehsenoef)
Amset (met mensenhoofd), Hapi (met bavianenkop), Doeamoetef (met jakhalzenkop) en Kebehsenoef (met valkenkop) golden als beschermgoden over de ingewanden omdat zij als beschermgoden de gebalsemde organen moesten begeleiden in hun reis naar de andere wereld. Onderdeel van hun taak van deze goden was dat ze de overledene moesten beschermen tegen honger en dorst door ze op te nemen. Vanaf het Nieuwe Rijk werden de deksels van de canopen voorzien van de gedaante van hun hoofden.
De god is de belichaming van de macht van de ziel. In de oude tijden was de god Ba alleen maar voor de koningen beschikbaar maar dat veranderde na het Oude Rijk en vanaf dat moment werd de kracht aan iedereen toegestaan. Op schilderingen van het Nieuwe Rijk is de Ba-vogel vaak afgebeeld zittend in een boom die geplant is in de buurt van graven. Hij symboliseert de psychische krachten, die lichaam, ziel en geest beheersen en het voor de mens mogelijk maken zich in elke gewenste gedaante te manifesteren. Vaak wordt Ba afgebeeld als Afrikaanse ooievaar. In die zin is dat wel begrijpelijk aangezien de Egyptenaren de voorstelling maakten dat na de dood van een persoon het onsterfelijke naar de hemel opstijgt om in een andere vorm verder te leven. Overigens is het verkeerd om Ba alleen te zien als de ziel aangezien de betekenis eigenlijk veel breder is.
Bastet
In het Oude Rijk was de kat nog niet zo populair hoewel volgens het Dodenboek in Heliopolis de katten de slechte Apophis-slang gedood hadden. De kat werd echter steeds populairder en kwam steeds centraler in het leven van de Egyptenaren te staan. Na de dood van het huisdier werd het zelfs gebalsemd en verafgood. Als tegenstander van Apophis werd de kat aan de zonnegod gewijd. De katers golden als zijn incarnatie en de poezen werden vereenzelvigd met het zonneoog. Daarom dragen veel kattenfiguren een scarabee op hun kop of borst, als symbool van de opgaande zon. Hoewel de verering in Boebastis, in de delta, begon, verspreidde zich dit al snel over de rest van de delta en later zelfs het gehele land. Bastet was verbonden met de god Sachmet, de god met de leeuwenkop. Daarnaast werd ze beschouwd als moeder van leeuwengod Miysis (die als bijnaam 'Heer van de Slachting' had). Het was daarom bijvoorbeeld verboden om op feestdagen van de godin op leeuwenjacht te gaan. Daar Bastet in het begin nog met een leeuwenkop werd afgebeeld werden de gelaatstrekken in de loop der jaren zachter en vriendelijker en werd de kop vervangen door die van een kat. Uiteindelijk werd Bastet de positieve tegenpool van Sachmet. Het vrolijke huiselijke gebied van de vrouwen, waartoe de liefde en de vreugde behoorden, was voortaan van haar.
Bes
De sinds het Oude Rijk bekende beschermgod is een dwergachtige gestalte met een baard en droegen meestal een leeuwen- of pantervel op hun rug. Vooral bij de eenvoudige bevolking was Bes als huishoudelijke beschermgod zeer geliefd. Hij beschermde namelijk het particuliere gebied tegen kwaadwillende demonen. Tijdens de 18de dynastie kreeg Bes in sommige vormen ook vleugels. De geest wordt vaak met de Sa-strik als beschermsymbool uitgebeeld (lijkt heel erg op een ankh-teken) en draagt verschillende voorwerpen bij zich, die verband houden met zijn taken van dat moment. Messen dienen voor de afweer van demonen en gevaarlijke dieren, muziekinstrumenten moeten de goden gunstig stemmen en opvrolijken en kwaadwillende wezens moeten erdoor verdreven worden. Een bepaalde aspect van Bes werd Aha genoemd, wat strijder betekend. Hij is dan ook vaak te zien in gevecht met slangen of met gazellen die aan de god Seth gewijd zijn. Waar Bes in eerste instantie verantwoordelijk was voor het tijdstip van geboorte en de bescherming van huizen tegen gevaarlijke dieren werd hij later tegen nog meer dingen ingezet. Hij werd dan bijvoorbeeld op hoofdsteunen afgebeeld om de slaap te beschermen en op spiegels en cosmetica-artikelen om het Boze-Oog af te weren. Het is dan ook begrijpelijk dat hij tot het gevolg van de god Hathor hoorde, die ondermeer verantwoordelijk was voor de vrouwelijke schoonheid.
Chepri (Khepri)
De zonnegod als schepper in de gedaante van een scarabee. Deze naam kreeg de zonnegod als hij aan het begin van de dag aan de horizon verscheen, vermoedelijk naar het voorbeeld van de kever die de hele dag een balletje mest voor zich uit moest duwen. De scarabee was ook een toepasselijk beeld voor de schepper en zonnegod Atoem, opdat uit het balletje aarde, dat zijn eieren bevatte, spontaan een nieuwe kever tevoorschijn kwam.
Chnoem (Khnum)
De als ram of als mens met ramskop voorgestelde scheppende god was nauw verbonden met het ontstaan van alle levende wezens. Op een pottenbakkersschijf maakte hij hun lichamen en ka-zielen die hij vervolgens naar de schoot van de moeder zond. Chnoem werd samen met de godin Heket (met de kikkerkop) ook beschouwd als de helper bij de geboorte. In Esna werd de god zelfs als schepper van alle wezens gezien. Omdat in zijn gedaante meerdere ramsgodheden verenigd waren, werd hij ten dele van vier ramskoppen voorzien, die zijn vier machtsgebieden moesten symboliseren: hemel, lucht, aarde en onderwereld. Als bewaker van de Nijlbron had hij ook tot taak de jaarlijkse overstroming te leiden, voor rijke oogsten te zorgen en hongersnood te beëindigen. In nog een belangrijke belangrijke cultusplaats van deze god, Elefantine, werden talloze dieren gemummificeerd en in vergulde sarcofagen bijgezet.
Chonsoe (Khons)
Chonsoe werd in de meeste gevallen in de gedaante van een mummie met zijlok en maansymbool op het hoofd voorgesteld. Oorspronkelijk zag men hem als onheil brengende en schermende god. Dit hing hoogstwaarschijnlijk samen met het veranderende uiterlijk van de maan. Chonsoe was het kind van Amon en Moet en werd 'de wandelaar' of 'reiziger' genoemd omdat hij 's nachts de hemel doorliep. Als de zon van de nacht werd hij ten dele ook met een valkenkop afgebeeld. Chonsoe werd door het volk hoofdzakelijk als orakelgod en als beschermer tegen ziekten zeer vereerd. Er zijn namelijk muurschilderingen waar hij onder begeleiding van Horus, staand op krokodillen, ten strijde trekt. In hogere zin gold het maankind namelijk als aspect van de jeugdige Horus. Dit was mogelijk omdat het denken van de Egyptenaren niet rechtlijnig was in het verlopen van tijd. Zij geloofden namelijk dat alle tijdsperioden tegelijkertijd afliepen en daardoor was het mogelijk om alle leeftijdsaspecten van een god ten alle tijde aan te roepen.
Aker was een aardgod die toezicht hield op de overgang van de oostelijke en de westelijke horizon in de onderwereld en meestal als twee rug aan rug zittende leeuwen is afgebeeld.
Amaoenet
Amaoenet was de vrouw van de god Amon. Samen vormden ze een godenpaar. Amaoenet, dat 'de verborgene' betekent, werd voor het eerst genoemd in de zogenaamde Piramideteksten. Later in het Nieuwe Rijk werd ze samen met haar partner Amon in de tempels van Karnak vereerd. In Hermopolis werd ze ook gezien als schepper van de aarde samen met Amon; daarom gold ze ook als oergodin.
Ammoet
Ammoet was een godin in de onderwereld met het hoofd van een krokodil, het bovenlichaam van een leeuw en het onderlichaam van nijlpaard. Als Verslinder van de Doden kwam ze vooral voor in het verhaal over het laatste oordeel van de overledene. In dat verhaal werd het hart van de farao in de weegschaal gelegd met aan de andere kant de veer van Maät. Als het hart (en dus zijn daden) zwaarder was, kwam Ammoet in actie en verslond het hart waardoor de kans verkeken was dat de farao in het hiernamaals verder kon leven.
Amon, Amon-Re
De god in de vorm van een mens werd altijd afgebeeld met een hoge verenkroon maar was voorheen een abstracte god. Hij werd dan ook met de wind geassocieerd en zijn naam werd vaak als 'de verborgene' uitgelegd. Ten tijden van het Middenrijk gold hij als de plaatselijke god van Thebe. Samen met Moet en Chonsoe werd hij in Karnak vereerd. In het Nieuwe Rijk werd Amon meer en meer een multifunctionele godheid. Door zijn verbinding met de vruchtbaarheidsgod Min was hij als Amon-Min-Kamoetef de zichzelf verwekkende oer- en scheppingsgod. Daarnaast was hij in de vorm van Amon-Re verantwoordelijke voor de voortdurende vernieuwing van de wereld. Ook werd hij gezien als koning der goden en was heerser over hemel en aarde. In de 21ste dynastie werd voor hem een eigen godstaat in Thebe opgericht. Vanaf dat moment was zijn functie als opperste god gewaarborgd tot de verovering van Egypte door Alexander de Grote, aangezien deze zich door het orakel van Amon in de oase Siwa als zoon van god liet erkennen. Bij de tempels van Karnak is nog steeds een laan van het heilige dier van Amon te vinden; rammen. Daarnaast waren de gans en de slang als heilige dieren aan hem gewijd.
Anubis
In het oude Egypte waren de jakhalzen niet geliefd omdat ze altijd aan de graven krabden. Ondanks dat geloofde men dat ze bescherming boden voor de doden omdat ze 's nachts altijd rondscharrelden tussen de graven. Hierdoor werd de dodengod Anubis in de gedaante van de jakhals of als mens met jakhalzenkop afgebeeld. Naast beschermingsgod van de doden was Anubis ook specialist in het balsemen. Ook was hij bewaker der geheimen en rechter van het dodengericht en was daarom degene die het 'wegen van het hart' uitvoerde en aanwezig was bij het 'openen van de mond'. Samen met zijn moeder, de koegodin Hesat, en de stier-god Mnevis vormde hij een godenfamilie. In latere teksten werd hij ook als zoon van dodengod Osiris genoemd maar ook als broer van Osiris. Hij balsemde het lichaam van Osiris en voerde de begrafenisriten uit. Zijn cultus is in heel Egypte bekend; hij komt oorspronkelijk waarschijnlijk uit de 17de gouw van Egypte.
Anoekis
Godin van de jaarlijkse Nijloverstromingen, waar ook haar hoge kroon van riet op wijst, komt oorspronkelijk uit Nubië. Samen met Chnoem en Satet vormde ze de beschermde godenfamilie van de Nijl-cataract. Ze gold bovendien als heerseres van het zuidelijke grensgebied.
Apis
De Apis-stier werd vanaf de vroegste tijd in Memphis vereerd als vruchtbaarheids- en koningsgod. Op grond van de bles op het voorhoofd en andere kentekens werd uit de veekudden de goddelijke stier gekozen. Na hun dood werden de heilige stieren gemummificeerd en vanaf het Nieuwe Rijk in het Serapeum van Sakkara bijgezet. De dode stier werd vereenzelvigd met Osiris, en Osiris-Apis of Osorapis genoemd. In de Ptolemaeëntijd ontstond uit de verbinding van Osiris en Apis een nieuwe Egyptische-Hellenistische god met de naam Serapis.
Apophis (Apep)
Apophis was de god van de duisternis en donkere krachten ten tijden van Aton en heeft de verschijningsvorm van een reuzachtige slangendemon. Volgens de mythe valt Apophis elke ochtend en avond de zon aan waardoor de lucht rood kleurt. Steeds probeert hij de vaart van de zon te verminderen maar telkens wordt hij overwonnen door Seth met zijn magische krachten. Vaak werd Apophis vergeleken met Seth, de vijand van de goden en de heerser van de vernietigende krachten.
Atoum
Deze god Atoum werd ooit vereerd in Heliopolis. Hij ontstond uit zichzelf en stond voor de vormloze chaos van de oertijd, de oergrond. Uit deze oergrond kwam alles wat bestaat en waar alles uiteindelijke naar toe zal terugkeren. Nadat hij zelf was ontstaan, schiep Atoum de hemel en aarde, werd de tijd geactiveerd en zette hij vervolgens alles in beweging. Hoewel de heilige dieren van deze god de leeuw en de slang zijn, zijn er ook andere vele andere dierlijke verschijningsvormen waarin Atoum kan verschijnen. In Heliopolis, de belangrijkste cultusplaats, vatte men Atoum in de verschijningsvorm van een mens en voorzien van de koninklijke dubbele kroon, ook op als de avondzon, waarbij de avondzon de in de loop van de dag de 'oud' geworden zonnegod was. Volgens de mythe bracht Atoum met behulp van zijn eigen vrouwelijke aspect door zelfbevruchting de Sjoe (lucht) en Tefnoet (vochtigheid) ter wereld waar op hun beurt weer de hoofdgoden van Egypte van afstammen. Omdat Atoum beide geslachten had, is hij op sommige afbeeldingen te zien als godenpaar door middel van een hand die de masturbatie verricht. In het dodenboek zei Atoum dat hij op een dag de schepping weer zou vernietigen en zich dan weer in een oerslang zou veranderen.
Aton
De zonnegod van de Amarna-theologie van Achnaton ('hij die zich nuttig maakt voor Aton') werd als een zonneschijf met lange stralen voorgesteld, waarvan de uiteinden als mensenhanden waren weergegeven. Aton is de abstractste vorm van een god die er in het oude Egypte ooit geweest is. Hij werd gezien als het daglicht dat mens en dier laat leven. Achnaton en de koninklijke familie hadden de rol van goddelijke familie, die de verzorging van de god met offers en dus ook zijn dagelijkse verschijning garandeerde. In de afbeeldingen van Achnaton wordt bovendien de bekwaamheid van deze koning als scheppende god gesymboliseerd. Het latere dood verklaren van de Amarna-theologie betrof niet de godenvoorstelling van Aton maar zijn aardse plaatsvervanger Achnaton. (Achnaton had zelfs een complete stad ten gunste van de verering van Aton gebouwd: Akhetaten, 'Horizon van Aton') De tegenhanger van Aton was de god Apophis die elke avond de god Aton wist te verwonden maar elke ochtend bleek dat Aton weer had overwonnen als de zon weer op kwam.
Het maken van een mummie was werk dat om vakmanschap vroeg. Tegelijkertijd was het een godsdienstig ritueel.
Priesterlijke balsemers kweten zich van die taak onder begeleiding van gezang en bezweringen, In de werkplaats van een balsemer werden de lever en andere organen verwijderd,gedroogd en veilig opgeborgen in speciale potten.Vervolgens werd het lichaamingepakt met kristallen van een chemische stof die natron heet.
Hierdoor droogde het lichaam uit en kon het bewaard blijven. Het lichaam was een mummie geworden en werd met linnen gezwachteld.
Het kreeg een masker en was klaar voor de terugkeer van de ziel van de overledene.
Vlak voor een overledene in het graf gelegd werd, verrichtten de priesters nog een ceremonie die het openen van de mond genoemd werd.Zij zetten de doodkist recht overeind en raakten het gezicht aan met allerlei voorwerpen
De mummie kwam daardoor weer tot leven en kon in zijn nieuwe huis - voor - altijd, het graf,weer ademhalen,zien en zich vermaken.
Egypte kende honderden goden en godinnen, één voor elk aspect van het leven of de dood.Voor de Egyptenaren was de gewoonste zaak van de wereld en ze werden dan ook woedend toen farao Achnaton hen één enkele god wilde laten aanbidden.
Toen Achnaton dood was, werd hij door priesters vervloekt en nam men de oude gewoonten weer op.
De belangrijkste van alle goden was Re, de god van de zon die leven gaf en vader was van de faraos.De faraos op hun beurt werden weer als levende goden beschouwd.
Ook de god Osiris was heel belangrijk voor de Egyptenaren.Na zijn dood was hij door zijn vrouw Isis weer tot leven gewekt.
Omdat hij de god van de onderwereld geworden was, zou hij over de Egyptenaren oordelen na hun dood.
Egypte is een land van kolossale tempels, gebouwd op bevel van de faraos.Bij tempels hoorden vaak landerijen, scholenwerkplaatsen,graanschuren en bibliotheken en ze waren dan ook druk en welvarend.
Alleen priesters en priesteressen mochten in het hart van de tempel komen, het duistere heiligdom waar de god woonde.
Het beeld van de god werd elke dag gewassen, gedroogd en gevoed met offergaven.
Later meer over al de goden : afbeelding, god van enz...
Meestal was het in Egypte zó heet dat de mensen zo weinig mogelijk kleren droegen. Kinderen droegen zelden kleren. Boeren, bedienden en danseressen werkten vaak bijna naakt.
Mannen waren tevreden met een eenvoudige linnen of wollen kilt. Vrouwen droegen lange, nauwsluitende hemdjurken van soortgelijk materiaal.
Edelen en hun echtgenotes verfraaiden deze eenvoudige kleding door er mooie plooien in te laten maken of er heel dunne(en soms doorzichtige)mantels en togas op te dragen.
Net als tegenwoordig waren model en lengte afhankelijk van de mode.
Om de eenvoud van hun kleren te compenseren, droegen de Egyptenaren allerlei pruiken en sieraden:hoofdbanden ,uit meerdere lagen bestaande halsbanden en kragen,gordels,enkelbanden,armbanden en ringen.
De rijken versierden de sieraden met edelstenen en kostbare metalen.Gewone mensen moesten zich tevredenstellen met felgekleurde kralen van aardewerk of glas.
De oude Egyptische samenleving was zeer strak georganiseerd, volgens zeer gedetailleerde voorschriften.Omdat de meeste mensenniet konden lezen en schrijven had het in verhouding kleine aantal klerken uitstekende carrièrekansen. Lokale klerken verdienden geld met het schrijven van brieven en het opstellen van contracten voor hun dorpsgenoten.
Anderen moesten de oogst te boek stellen en in de vorm van belasting het aandeel van de straat innen. Zij rekenden uit hoeveel voedsel er nodig was voor de werklieden die bezig waren aan de openbare werken, zoals de piramiden,
Op grote landgoederen deden ze de boekhouding en ze bestelden de voorraden voor de tempels en voor het Egyptische leger. Het is dan ook niet verwonderlijk dat de klerken de topmanagers en topambtenaren van Egypte werden .
De oude Egyptenaren behoorden tot de eerstendie dingenopschreven. Hiervoor ontwikkelden ze een beeldschrift, dat we nu hiërogliefen noemen.
Elke hiëroglief stond voor een heel woord, of voor een klank.
Hiërogliefen werden alleen gebruikt voor grafmonumenten, tempels en officiële documenten. Voor het dagelijks leven bestond een eenvoudiger schrift, het hiëratisch.
De Egyptenaren hielden van de gouden gloed van koper en brons en gaven er nog steeds de voorkeur aan, ook toen zij het veel hardere ijzer al kenden.
Massief gouden voorwerpen werden alleen gemaakt voor faraos en voor tempels. Wel werden veel andere voorwerpen verguld(bedekt met een dun laagje goud).Voor het metaal bewerkt kon worden, moest het eerst gesmolten worden.Het werd dan boven een vuur verhit om onzuiverheden te verbranden.
De ambachtslieden klopten daarna het koude metaal in de gewenste vorm of goten het, als het gesmolten was,in een vorm.Pas als er ook nog geschaafd, geschuurd en gepolijst was,was het werk klaar.
Veel bewaard gebleven voorwerpen uit het oude Egypte zijn gemaakt door ambachtslieden: pottenbakkers,steenhouwers,timmerlieden,mensen die glas maakten,metaal bewerkten of juwelen maakten.
Spinnen en weven, wat voornamelijk door vrouwen gedaan werd,was ook belangrijk werk dat scholing vereiste.Bijna alle stof is echter vergaan. Schilders en beeldhouwers werden niet zozeer beschouwd als artiesten,maar eerder dan ambachtslieden die op traditionele wijze werkten.Enorm veel handwerk werd gedaan voor de faraos, die in het Dal der Koningen een heel dorp voor de ambachtslieden hadden,die in vaste dienst de prachtige koninklijke graven maakten.
Arme mensen leefden in rieten hutjes, maar de meeste dorpelingenhadden huizen van één of twee verdiepingen met meerdere kamers.
Wanneer een huis eenmaal gebouwd was met stenen van leem, werd er een laag pleisterwerk op aangebracht en werden er versieringen geschilderd op de binnenmuur.Omdat het in Egypte zo heet was, waren de ramen klein.De huizen waren daardoor koel, maar ook donker.
Gezinnen brachten grote delen van hun vrije tijd door op het dak, waar luchtopeningen ervoor zorgden dat er een beetje wind was.Rijke mensen hadden huizen in de stad, maar ook villas op het platteland met tuinen met bomen eromheen en bassins vol vis.
De meeste Egyptische steden vormden zich, zonder dat daar plannen voor gemaakt waren,rond tempels en paleizen.In dergelijke steden waren de arme wijken vaak erg benauwd en dichtbevolkt, met kleine huisjes in een doolhof van steegjes.
De rijken woonden in wat ruimere buitenwijken, maar ook hier wasgrond duur,zodat de mensen aangemoedigd werden bij het bouwen de hoogte in te gaan.
Sommige huizen waren wel drie verdiepingen hoog met ontvangkamers op de eerste verdieping, boven de opslagruimten en de werkplaatsen van de ambachtslieden.
Op de tweede verdieping waren de privé vertrekken van de eigenaar, terwijl het dak extra ruimte bood voor opslag.Hier kon men ook op een koel plekje zitten of buiten slapen onder een zonnescherm.
De Egyptenaren leefden dichtbij allerlei dieren. Arme families deelden vaak hun enige kamer met hun vee en zelfs wanneer de huizen groter waren, kwamen de kamers, hokken en stallen op een dezelfde binnenplaats uit.Honden, katten en apen werden als huisdier gehouden.
Van twee faraos wordt gezegd dat zij een privé-dierentuin hadden.
Elk dier dat de Egyptenaren kenden werd vereenzelvigd met één van hun goden.
Zo werd Hathor, de godin van de liefde en de muziek, meestal als een koe afgebeeld.Dieren deelden zelfs het voorrecht, zo zagen de Egyptenaren dat, van mensen om gebalsemd te worden en zo te kunnen overleven tot in het hiernamaals.
Archeologen hebben duizenden gemummificeerde dieren gevonden.
Voor Egypte was de Nijl een soort hoofdweg, een paradijs voor jagers en een plek voor plezier en ontspanning.
Belangrijk nog was dat de rivier het land heel vruchtbaar maakte. Elk jaar in het midden van juni begon het water in de rivier te wassen en overstroomde het de oevers en de landerijen van de boeren.
Na vier maanden daalde het waterpeil weer, maar liet een laag vette,vruchtbare grond achter, die door de rivier meegevoerd was.
De gewassen die hierop groeiden vormden de ware rijkdom van Egypte.Het gedrag van de Nijl was zo belangrijk voor de Egyptenaren dat ze hele nauwkeurige methoden ontwikkelden om dat gedrag te beschrijven en te voorspellen.
Elk jaar treedt de Nijl buiten haar oevers en zet aan beide zijden een gebied van 10 km onder water. Wanneer dit water teruggetrokken is laat het een zeer vruchtbare sliblaag achter. De Egyptenaren maakten zeer handig gebruik van dit natuurverschijnsel. Het overtollige water werd ingedamd en gebruikt om gewassen te bevloeien. Bovendien was de bodem rijk aan mineralen en gesteenten.
Een stukje geschiedenis over het oude Egypte in de nu volgende berichten
Dank zij de vruchtbare grond langs de oevers van de Nijl bereikte het oude Egyptische Rijk een zeer hoge beschaving. Deze beschaving, die 5000 jaar geleden begon, heeft meer dan 3000 jaar bestaan. Het rijk kwam tot bloei en bleef jarenlang stabiel dank zij het water van de Nijl dat ervoor zorgde dat het land veel opbracht.
Egypte werd geregeerd door farao's die door ambtenaren werden bijgestaan. Deze ambtenaren inden de belastingen en spraken recht. De Egyptenaren hadden veel goden en geloofden stellig dat zij na hun dood ineen andere wereld verder leefden. Daarom lieten de farao's graven bouwen waarvan de enorme piramiden het bekendst zijn. Langzaam verzwakte het Egyptische Rijk en in 30 v. Chr. werd het door de Romeinen veroverd.
Egypte grenst in het noorden aan de Middellandse Zee, in het westen aan Libië, in het zuiden aan Soedan en in het het oosten aan de Rode Zee en de golf van Akaba. In het noordoosten ligt de grens langs de Gazastrook en Israël. Opvallend is natuurlijk de smalle bewoonbare Nijlvallei terwijl meer dan 95% van het land uit woestijn bestaat. Het grootste deel van het land ligt in Afrika maar de Sinaï behoort al bij Azië.
Ongeveer 98% van de bevolking spreekt Egyptisch-Arabisch, een dialekt van het Moderne Standaard Arabisch. Vrijwel iedereen in het Arabisch taalgebied kan een Egyptenaar verstaan, omgekeerd meestal niet. Daarnaast wordt er ook nog door kleine bevolkingsgroepen Nubisch, Berbers en Koptisch gesproken.
Ruim 90% van de bevolking is van Oost-Hamitische afkomst maar is geheel gearabiseerd. De grootste minderheidsgroep (zo'n 6 miljoen) wordt gevormd door de Nubiërs die vooral in Zuid-Egypte wonen. Verder zijn er nog kleine groepen Berbers en Bedoeïnen. Veel Egyptenaren werken als gastarbeider in Koeweit, Irak en Bahrein. Nog een jonge bevolking !Van de totale bevolking is bijna 34 % jonger dan 15 jaar. De gemiddelde levensverwachting voor mannen is 67 jaar en voor vrouwen 73.
Egypte heeft een woestijnklimaat met grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht en tussen zomer en winter. Er zijn twee duidelijk te onderscheiden seizoenen: de hete zomer van mei totoktober en de koelere winter van november tot april. Regen valt sporadisch en eigenlijk alleen in het noorden.
Langs de Nijl is er alleen sprake van cultuurlandschap met voornamelijk dadelpalmen. En natuurlijk groeit er de papyrus, een beschermde plantensoort en één van de symbolen van Egypte.
Meest voorkomende dieren zijn de vele vissoorten in de Nijl en de Rode Zee en veel vogelsoorten. In de woestijnen komen sporadisch nog wilde diersoorten voor.
Het wassen en het dalen van het water van de Nijl regeerde het leven van de boeren. Elk stukje vruchtbaar land(land dat overstroomd werd door de Nijl)werd bebouwd.
De dorpelingen bouwden hun huizen op het zand net buiten het gebied dat onder water kwam te staan. Tijdens de vier maanden durende overstroming in de zomer konden de boeren een beetje uitrusten, tenzij de staat een beroep op hen deed te helpen bij de bouw van tempels en piramiden. In maart kwam de oogst, soms gevolgd door een tweede groenteoogst vlak voor de volgende overstroming.
De boeren moesten ook zorgen voor het onderhoud van de dijken, kanalen en sloten die het water van de Nijl in het droge seizoen naar de velden brachten.
In maart moest elke dorpeling die recht van lijf en leden was het veld op om te helpen bij de oogst. De mannen sneden met hun sikkels de korenhalmen af.
Vrouwen en kinderen bonden ze samen tot schoven en stopten de schoven in manden. Anderen lazen aren: zij gingen de grond langs om op te rapen wat anderen hadden laten liggen. Daarna werd het koren gedorst(de graankorrels werden uit de aren geslagen), gewand(omhooggegooid of gezeefd om het kaf van het koren te scheiden)en opgeslagen.
Bijna alle Egyptenaren woonden dicht bij de rivier die wemelde van het leven.
Jagers zaten allerlei soorten gevogelte achterna met werphout en netten.
Vissers sloegen hun buit aan de haak of gebruikten netten. Ze deden dat vanuit lichte bootjes, gemaakt van strak bij elkaar gebonden bosjes papyrusriet dat op de oever van de rivier groeide. Vooral in de moerassige delta waar de Nijl onbeteugeld stroomde zaten ook wilde dieren, zoals nijlpaarden, die een grotere buit waren.Rijke mensen maakten voor hun plezier tochtjes op de Nijl en uit de levendige schilderingen die de Egyptenaren maakten van vogels en andere dieren spreekt de waardering die ze hadden voor de schoonheid van de natuur.
De Nijl was ook een belangrijke waterweg voor schepen die langere reizen maakten om nijvere ambtenaren te vervoeren of grote blokken steen voor bouwwerken te transporteren.
Jumhuriyat Misr al-Arabiyah, oftewel de Arabische Republiek Egypte
Oppervlakte
1.001.450 vierkante kilometer- slechts 66.000 km2 is bewoonbaar.
Aantal inwoners
74,7 miljoen (juli 2003);
Bevolkingsdichtheid
74 inwoners per vierkante kilometer over het hele land gerekend, maar 1132 per km2 bewoonbaar gebied.
Hoofdstad
Cairo
Munteenheid
Pond (EGP), verdeeld in 100 piaster. 1 pond is ongeveer 0,13 (jan. 2003); 1 = ca. EGP 7,50
Wegennet
redelijk tot behoorlijk goed
Code auto kentekenplaat
ET
Telefoon landcode
20
Internet landcode
.eg
Prijzen, algemeen
Het Egyptische pond is de afgelopen decennia sterk gedevalueerd en het leven is er redelijk goedkoop. In toeristengebieden kunnen de prijzen uiteraard sterk oplopen.
Tijdsverschil
GMT+2, dus is het in Egypte 1 uur later dan in Nederland
Het mooist in Egypte
Tja, er is zoveel moois... Uiteraard zijn de monumentale oudheden schitterend (zoals de graven in de Vallei der Koningen en de tempel van Hatshepsut) maar ook de imposante Nijl biedt een fascinerende aanbik, vooral in de buurt van Aswan.
VS weigert Egyptische imams
Sheik Tantawi heeft min of meer zijn eigen land (Egypte) en een tamelijk achterhaalde kijk op zaken als vrouwenemancipatie en vrijheid van meningsuiting: de door hem uitgevaardigde richtlijnen inzake het Sharia-familierecht gelden zelfs in Egypte, waar hij resideert, als conservatief en kunstuitingen en de journalistiek worden er stevig aan banden gelegd.
De Isistempel van Philae is gelegen op een eilandje in de Nijl niet ver van Aswan. 
Piramiden van Gizeh, 2600-2500 (2560-2475) v.C., Oude Rijk, 4de dynastie
Piramide en grafcomplex van Djoser te Sakkara, ca. 2700 (2650) v.C., metselwerk van gehouwen steen, Oude Rijk, 3de dynastie, ca. 2700 v.c.
In een van de belangrijkste graven van de Thebaanse dodenstad zijn op fresco's met een oppervlakte van bijna 300 vierkante meter de bouwwerken weergegeven aan een tempelmuur uit de tijd van Thoetmosis III. 
Een Egyptisch reliëf toont een vrouw die met haar lichaam de 'brug' maakt, wat meer dan waarschijnlijk een religieus geladen dansfiguur is. 
Het gebruik van natuursteen 
Beeldende kunst van Egypte
Volkse schilderkunst werd gemaakt op papyrus en potscherven. Ze vertoonden een grote levendigheid en gevoel voor humor.
De hoofdsieraden van de farao's van de 12de dynastie en van hun vrouwelijke familieleden zijn de mooiste en technisch meest perfecte uit het oude Egypte.
Niet alleen kleine kinderen droegen amuletten om hen te beschermen tegen ziekten en vroegtijdig sterven ook bij de dood werden er amuletten mee gegeven aan de mummie.
Het huwelijk
De pruikenmaker was een belangrijke man. 
Een soldaat van het leger van Napoleon vond een steen in de het plaatsje Rosetta, in de buurt van Alexandrie.
De koning zorgde voor betrekkingen met omliggende landen...
Expeditie naar Poent. 
De basis van alle maaltijden bestond uit brood(gerst, spelt) en bier. Hiermee betaalde men arbeiders die werkten in de steengroeve of op grote bouwprojecten als tempels of piramides.
Leven in het oude Egypte: prostitutie
Wetenswaardigheden over de piramide van Cheops
Prostitutie voor geld
monogaam of polygaam ??? of beide ???
Vrouw in het algemeen 
Het oude Egypte en hun houding t.ov. seks
De magie gaat nog verder terug dan de godsdienst in Egypte; 
Wat moet Toetenchamon allemaal niet zitten denken nu hij toch zo beroemd is ? Iedereen spreekt over hem, er zijn films en DVD's over hem, men geniet van zijn schatten enz...
Wist u dat de volledige mummificatie van een lichaam , die door de nabestaanden moest betaald worden, in drie verschillende prijscategorieën bestond?
Toetanchamon Deel 12 De voorkamer
Het binnenste schrijn bedekte een stenen sarcofaag. De binnenzijde was bedekt met heel fijn linnen. . 
De laatste rustplaatsen van ongeveer 40 faraos zijn gelegen in deze vallei. De koninklijke graven werden regelmatig geplunderd. Eén farao, Toetanchamon, ontsnapte aan die plunderingen. Zijn graf was onvindbaar . 
.gif){kind=tracking}
De Egyptische farao Toetanchamon was een liefhebber van rode wijn. Dankzij een nieuwe methode is de aanwezigheid van zuur vastgesteld. Het zuur is aangetroffen in wijnhouders die in het graf van de Egyptische koning lagen.
Op 9-jarige leeftijd werd Toetanchamon in Thebe tot koning uitgeroepen over Egypte. 
Nog een afbeelding.... Haar graf blijkt nooit te zijn terug gevonden.
Cleopatra sprak negen talen (waaronder Egyptisch, Arabisch, Hebreeuws, Grieks ed.), was bijzonder intelligent, zeer beschaafd, had kennis van literatuur, wiskunde, astronomie, geneeskunde enz... 
Volgens de legende die de Egyptenaren hebben overgedragen heeft Horus zijn oog verloren in een gevecht tegen zijn oom Seth.
De Egyptenaren hebben niet zomaar een oog van Horus afgebeeld ! 
De meest vertrouwde beelden van het oude egypte, van mummies tot piramiden, houden verband met de dood en daarom werden Egyptenaren lange tijd beschouwd als een morbide volk dat was geobsedeerd door sterfelijkheid. 
In het Egyptische geloof was de conservering van het stoffelijk overschot, mummi-ficatie, van fundamenteel belang voor de voortzetting van het leven na de dood. 
Het ultieme doel van alle Egyptenaren was voor eeuwig leven in hun geliefde thuisland; ze beschouwden het eeuwige paradijs als niet meer dan een voortzetting van hun leven op aarde, zij het met enkele verfijningen. 
Volgens het scheppingsverhaal van de priesters van de tempel van Hermopolis werd het eerste leven gevormd door de acht godheden van de Ogdoaden (het Griekse okte, "acht"), die bestonden in het oerwater. 
Met hun fijne linnen kleding, met zorg gestileerde kapsels, kleurrijke juwelen en opmerkelijke cosmetica waren de Egyptenaren een volk dat zich sterk bewust was van uiterlijk. Het voorkomen was van het grootste belang en hun stijl van kleding ontwikkelde zich uit een oog voor het praktische gecombineerd met liefde voor het mooie.
De lichaamsdelen van de overledenen werden beschermd door vier goden die bekendstonden als de zonen van Horus (hieronder, staande achter hun goddelijke vader), wakers van de ingewanden die ook verbonden waren met de vier kardinale richtingen: Qebsenuef (havikskop, waker van de darmen, geassocieerd met het westen), Duamutef (jakhalskop, maag, oosten), Hapi (apenkop, longen, noorden) en Imsety (mensenhoofd, lever, zuiden). 
Nergens is het effect van het hiëroglyfische schrift sterker voelbaar dan in de monumentale inscripties die de indrukwekkende religieuze en grafbouwwerken van de Egyptenaren bedekken. Het voortdurend veranderende spel van zonlicht en schaduw schept een constant verschuivend beeld in de loop van een dag, maar de lijnen van het symboolschrift en de begeleidende artistieke taferelen geven een gevoel van alomvattend evenwicht.
....
...
...
...
Egypte grenst in het noorden aan de Middellandse Zee, in het westen aan Libië, in het zuiden aan Soedan en in het het oosten aan de Rode Zee en de golf van Akaba. In het noordoosten ligt de grens langs de Gazastrook en Israël. Opvallend is natuurlijk de smalle bewoonbare Nijlvallei terwijl meer dan 95% van het land uit woestijn bestaat. Het grootste deel van het land ligt in Afrika maar de Sinaï behoort al bij Azië.
Ongeveer 98% van de bevolking spreekt Egyptisch-Arabisch, een dialekt van het Moderne Standaard Arabisch. 
Ruim 90% van de bevolking is van Oost-Hamitische afkomst maar is geheel gearabiseerd. De grootste minderheidsgroep (zo'n 6 miljoen) wordt gevormd door de Nubiërs die vooral in Zuid-Egypte wonen. Verder zijn er nog kleine groepen Berbers en Bedoeïnen.
Egypte heeft een woestijnklimaat met grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht en tussen zomer en winter. 
Langs de Nijl is er alleen sprake van cultuurlandschap met voornamelijk dadelpalmen. En natuurlijk groeit er de papyrus, een beschermde plantensoort en één van de symbolen van Egypte. 
