|
reisverslag 6 september 06
EN NU
TERUG NAAR HET NOORDEN !!!!
Sommige mensen hebben er gisteren nog een kamelentocht op gewaagd, en s avonds gaat iedereen vroeg naar kooi.
Zeer vroeg s morgens verlaat het schip Aswan en varen we terug naar Luxor. Obligate stop in Esna aan de sluizen maar dit keer geen kleine bootjes met hun lawaaierige verkopers.
Terwijl we wachten voor de sluizen zitten we in de eetzaal voor het middagmaal, en we bekijken de toneeltjes die zich voor ons afspelen.
Een vooruitgeschoven post van de lokale brandweer ( twee man : één chef en één ondergeschikte ) wordt bevoorraad in eten en benzine voor de motorpomp.
De oudere man maakt eerst de open barak proper, wekt de ondergeschikte met zijn bezem, en dan komt de vrachtwagen met de bevoorrading.
Het is moeilijk te onderscheiden wat ze precies eten, maar er is waarschijnlijk pasta bij, groenten en vis of vlees.
Alles wordt met de handen gegeten, en dan wordt er nijlwater opgehaald om de afwas te doen. Er niet aan denken dat enkele meters stroomopwaarts kinderen in het water spelen, en er hun natuurlijke behoeften in doen. De jonge man haalt drinkwater in een huis, alles wordt nog eens gepoetst en in orde gezet, en de siësta kan beginnen.
De oudere man, de chef, heeft de beste beetjes gekregen maar hij deelde van zijn eigen groenten en druiven mee met zijn jongere collega.
Tijdens de vaart kijken we in de eetzaal discreet maar regelmatig naar de lekkende venster, maar we zijn gerustgesteld : er dreigt geen gevaar.. De Nijl defileert zoetjes langs de boot, en we zien een variëteit van huizen, kleine en grotere dorpen met hun moskees, huizengroepen, schoolgebouwen, boerderijen, enz.
Nu zult ge zegen: een dorp is een dorp, en in principe is dat ook zo. Of er nu een christelijke kerk staan of een moskee,het religieuze gebouw is steeds het centraal punt in een dorp en staat er waarschijnlijk reeds sinds de stichting van het dorp.
Het grote verschil met de dorpen in België is de andere bouwstijl, de bouwmaterialen, en het feit dat er weinig of geen ruiten in de vensteropeningen staan; De stenen worden uit leem gevormd, in de zon gedroogd en regelmatig omgedraaid, en dat zijn de bijzonderste bouwelementen van het huis.
De bouwheer is tegelijkertijd metser of metserdiender en wordt geholpen door familie en vrienden, en sterk gesteund door de duivel-doet-al van de familie : zijn vrouw.
.....En dat verklaart een beetje de fantasierijke manier van bouwen waar vaklui van bij ons geen kop of staart kunnen krijgen.
De huizen worden van buiten bezet ( geplakt , zeg men in Limburg) en daarna geverfd, wat een kleurrijk uitzicht geeft aan hele dorp, dat voor de rest meestal een stoffige boel is.
Iedereen loopt in gemakkelijke strandschoenen ( instekers, zegt men hier ) of blootsvoets, en dat zal wel veel voet verwondingen geven , want ze kijken toch niet zo nauw om hun huisvuil kwijt te raken.
De eerste huizen van Luxor schuiven voorbij, en we nemen de bus om een toer door de stad te doen.
Sinds onze aankomst in Egypte is er groot feest, want het is de jaarlijkse herdenking van het overlijden van een sjeik die een moskee enkele honderden jaren geleden heeft laten bouwen.. Men had ergens bouwrestanten gevonden aan de buitenrand van de stad, en had daarbovenop een moskee gebouwd.
Later werden er olv.een Franse archeoloog opgravingen gedaan, en men vond er een immens grote tempel uit de faraonische tijd onder. De moskee kreeg een nieuwe ingang, en de zaak was OK. Nu blijkt dat die tempel onder 12 meter zand bedolven lag, en nu ligt die er netjes bij.
De bus brengt ons naar de tempel van Luxor, een van de meest bezochte tempels van het oude Egypte. We komen aan en bezoeken de tempel met de imposante verlichting. Enig in zijn soort, die tempel van Luxor.
Om de dag af te sluiten passeren we nog eens langs een grote juwelenwinkel waar we een fantastische korting krijgen, als we kopen, natuurlijk.
Terug naar de boot, eten en slapen !
groetjes,
Juul
aanvullingen en foto's van deze reisdag ZIE HIERONDER
04-11-2006 om 19:53
geschreven door andre&ida
|
