Deel 3
Heb je zelf ooit een hoofddoek gedragen?
Nahed Selim: Nooit. Ik gruwel ervan. Het gaat niet alleen over een stuk stof maar over het ganse idee erachter. Voor orthodoxe moslims is het lichaam van de vrouw een schande en moet het daarom bedekt worden. Daaruit blijkt een grote minachting voor de vrouw. Welnu, ik zie mezelf of mijn uiterlijk niet als een schande. Integendeel ik zie mezelf als evenbeeld van God. Hoe kan men een schepsel dat God gezegend heeft met verstand minachten? Dat is een totale misinterpretatie.
In de voorbije maanden waren er in Frankrijk, België en Nederland betogingen van moslimmeisjes en vrouwen die opkomen voor het recht om de hoofddoek te mogen dragen. Ze zeggen dat dit hun eigen keuze is. Klopt dit?
Nahed Selim: Ik betwijfel sterk of dit hun eigen keuze is. Ik weet dat in heel wat families de hoofddoek wordt opgedrongen aan de dochters vanaf acht of negen jaar. Ik kan mij niet indenken dat een kind met zo een hoofddoek wil rondlopen. Kinderen willen maar één ding en dat is hetzelfde zijn als andere kinderen. Dat ze met die hoofddoek moeten afwijken van anderen vinden ze helemaal niet prettig. Meisjes die zon hoofddoek van jongsaf aan moeten dragen zijn er op hun zestiende zo aan gewend dat het een onderdeel van henzelf is geworden. Dat noem ik echter geen vrije keuze maar een opgelegde gewoonte.
Wat is dan de betekenis van die hoofddoek?
Nahed Selim: De hoofddoek is eigenlijk een onderdeel van een heel pakket van orthodox islamitische zeden die uitgaan van de minderwaardigheid van de vrouw tegenover de man.
Dat de vrouw totaal gehoorzaam moet zijn aan haar vader, haar broers en later aan haar man.
Dat haar enige taak bestaat in de voortplanting en het verder zetten van de familienaam. De hoofddoek heeft als bijproduct ook een hele cultuur teweeg gebracht. Namelijk de cultuur dat men in de moslimwereld alleen respect heeft voor vrouwen die zich zoveel mogelijk bedekken. En dat respect wordt afgemeten aan de mate waarin de vrouw zich daaraan onderwerpt.
Dat betekent dat vrouwen die zich daar niet aan houden, of ze nu gelovig zijn of niet, geen respect verdienen. Dat betekent dat men vrouwen die schaars gekleed lopen mag lastig vallen, zoals zo vaak gebeurt. Gans deze cultuur heeft geleid tot dramas zoals beschreven in het boek Ontsnapt uit de hel van Samira Bellil die het slachtoffer werd van groepsverkrachtingen.
Tijdens een lezing over Rotterdam, vrouwvriendelijke stad stelde je dat als vrouwen aan de macht waren de wereld een stuk veiliger zou zijn, want vrouwen zijn aanzienlijk minder gewelddadig dan mannen. Meen je dat echt?
Nahed Selim: Daar ben ik van overtuigd. Kijk naar alle geweldplegingen, mishandelingen en verkrachtingen. Kijk naar al dat georganiseerd geweld zoals terrorisme en oorlog. De aanstokers en daders zijn bijna steeds mannen. Waarom doen mannen dat? Is het een aangeboren drift of een kwestie van opvoeding? Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat om hier iets aan te veranderen het goed zou zijn dat meer vrouwen deelnemen aan het beleid zodat ze mee vorm kunnen geven aan onze samenleving.
Een andere uitspraak is dat de grootste problemen van de grote steden niet alleen de criminaliteit en het geweld op straat zijn, maar vooral het verborgen geweld binnenshuis. Is dat zo, ook hier in Nederland?
Nahed Selim: Ja. Als tolk kom ik vaak in contact met migranten die aan de de rand van de samenleving staan. Het is afschrikwekkend hoeveel geweld daar voorkomt. Vrouwen worden geslagen en ook kinderen zijn vaak het slachtoffer van huiselijk geweld.
Er zijn natuurlijk ook autochtonen die hun vrouw slaan maar daar is het eerder een uitzondering. Bij veel Marokkaanse en Turkse gezinnen is het de regel. Ik weet goed wat ik zeg want ik zie die vrouwen in opvangcentra en blijf-van-mijn-lijf huizen waar ze na mishandeling in het gezin naar toe vluchten. Ik denk dat er een volledige omslag moet komen in het denken van de doorsnee migranten.
|