Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
09-06-2006
Papyrus
Papyrus is een vroege vorm van papier.Het gebruik van papyrus begon 5000 jaar geleden in Egypte. Het werd gemaakt van de stengels van de papyrusplant, Cyperus papyrus.
De tekst werd bewaard als boekrol. Later werd het gebruikelijk om vellen van de rollen te snijden en samen te voegen - hier komt de moderne boekvorm uit voort.
Een aantal lagen, in lange repen gesneden, papyrusstengels werden als een vlechtwerk op elkaar gelegd, en samengedrukt. Het kleverige plantesap fungeerde als bindmiddel. Als het blad droog was werd het behandeld met een soort lijm, waardoor de inkt niet ging lopen, en het blad glad gepolijst was.
In een droog klimaat is papyrus goed te bewaren. In een klimaat met een hogere luchtvochtigheid zal papyrus gaan schimmelen. Daarom zijn de meeste vondsten van papyrus in Midden-Oosten gedaan. In het natte Europa is bijna alle papyrus vergaan.
Papyrusrollen zijn tijdens opgravingen gevonden in graftombes, huizen en afvalhopen uit de oudheid, en hebben al veel verteld over de geschiedenis van het oude Egypte . Vooral de vondsten te Oxyrhynchus, een archeologische site, vormen een bron van informatie over het dagelijkse leven.
- Farao Ramses II had meer dan honderd kinderen. Amoenhersjopsjef, Chaemweset, Merenptah zijn er enkele van.
- Farao Ramses II overleefde 5 troonopvolgers. Hij werd 90 jaar! Een doorsnee-Egyptenaar werd gemiddeld 30 jaar.
- Farao Ramses II besteedde erg veel aandacht aan zijn vrouwen en kinderen. Hij liet hen op zijn bouwwerken afbeelden en er zijn heel veel lijsten gevonden van zijn vrouwen en kinderen. Geen enkele Farao heeft ooit zoveel aandacht besteedt aan zijn vrouwen en kinderen.
- Farao Ramses II was ijdel. Zelfs toen hij oud was liet hij zijn haar opvallend rood verven.
- Ramses was lang voor een Egyptenaar. Hij was 1.75 meter. Aan het einde van zijn leven had hij artritis en liep hij krom. Ook had hij last van zijn gebit, zoals veel Egyptenaren .
- Als tiener werd Farao Ramses II door zijn vader Farao Seti I meegenomen naar het slagveld. Zo leerde hij hoe je een leger moest aanvoeren. Dit heeft postief gewerkt, aangezien Farao Ramses II een groot krijgsheer was.
- Hij studeerde bouwkunsten. Hij had de leiding over de steengroeven waar obelisken werden uitgehakt voor tempeldecoratie. Farao Ramses II heeft veel gebouwd en de bekendste bouwwerken zijn wel het Ramasseum en de Tempel van Abu Simbel.
- Farao Ramses II was de grootste Farao. Onder zijn heerschappij was er stabiliteit, vrede en welvaart en kwam Egypte helemaal tot bloei.
- Er is 1 Farao die langer heeft geregeerd als Farao Ramses II. Het land was in grote rouw was, toen de Farao na 67 jaar regeren stierf. Bijna niemand had een andere Farao gekend.
De best bewaarde rotstempels zijn de grote en kleine tempel van Ramses II te Aboe Simbel. Aboe Simbel ligt 300 km ten zuiden van Aswan, in een gebied dat we als Nubië aanduiden . Ramses II liet diep in Nubië een tempelcomplex uitbouwen in het gebergte langs de rivieroever.
De tempel loopt tot meer dan 60 meter diep in de rots en de vier kolossen, die Ramses II voorstellen, met dubbele koningskroon op het hoofd, zijn ca. 20 meter hoog en het gezicht is 4,17 meter breed.
De tempel is gewijd aan Harmachis (Horus als zonnegod), de vergoddelijkte Ramses II en de twee grote goden Amon-Re en Ptah.
De kleine tempel, rechts van de grote, is gewijd aan Hathor (godin van de liefde) en aan zijn echtgenote Nefertari .
De Nijl overstroomde Egypte en de rijke oogsten keerden weer. De priesters van Khnum konden zich daarna onbekommerd aan al hun ingewikkelde rituelen wijden in een gloednieuwe tempel.
Deze mythe weerspiegelt duidelijk de onderlinge naijver van de verschillende priesters in de verschillende steden. Zij probeerden allemaal op hun manier hun god als de oppergod voor te stellen om alzo een grotere aanspraak op de belastingopbrengsten van het land te kunnen laten gelden.
Er bestonden daarom vele lokale voorstellingen van de goden.
Niettegenstaande de Egyptenaren onderling verschilden in religieuze opvattingen was dat zelden een reden tot geweld of onderdrukking.
Joser kwam zelf naar Elefantine om dat recht te zetten, en bezocht de tempel met veel offergaven: broden, bier, ganzen, ossen en allerlei andere heerlijke dingen.
Plotseling verscheen Khnum zelf aan de koning en vertelde hem dat Hij, de Schepper en Heer, niet eens een fatsoenlijk heiligdom had.
Joser kon wel eens een mooie tempel voor hem bouwen. Tenslotte was hij degene die de Nijl deed overstromen en zulke rijke oogsten aan Egypte schonk.
Toen de koning het woord 'oogst' hoorde schrok hij wakker uit deze religieuze droom. Hij besloot om dadelijk aan het werk te gaan. Kosten noch moeite werden gespaard en de beste werklui en kunstenaars aan het werk gezet om Khnum een prachtige nieuwe woning te geven.
Voortaan moesten alle karavanen die van uit Soedan naar het noorden kwamen tol betalen aan de nieuwe tempel en alle smeden, mijnbouwers, metselaren en handwerklieden moesten een tiende van hun inkomsten als belasting betalen.
De koning is wanhopig om uit zoeken waarom deze ramp het land overkomt. Hij stelt zich vragen
Is er iets mis met de Nijlgod Hapi? Waar komt de Nijl vandaan? Welke goden hebben er gezag over? Heeft hij ze soms beledigd of verwaarloosd?
Madit kon hem dat wel vertellen. Tenslotte was Elefantine de bron van de Nijl, het water van de rivier kwam daar uit twee spelonken naar boven. Het waren de borsten van de Nijlgod. Maar de god Khnum was daarover de baas . Hij had het slot geopend op de deuren die de stroom ingesloten hielden en toen hij met zijn sandalen op de grond had gestampt was Hapi te voorschijn gekomen.
Madit ging verder om de koning alles over Khnum te vertellen....
dat hij woonde in een houten tempel vlak bij een steengroeve en dat hij het hoofd was van een aantal goden als Anqet, Hapi, Shu, Geb, Noet, Osiris, Isis, Nephthys en Horus.
Vreemd dat zo'n belangrijke god ,waarvan de Egyptenaren afhankelijk waren, zo weinig aandacht kreeg...
In het 18e jaar van koning Djoser,toen Madir de prins van Erpa en Ha was en gouverneur van het tempeldomein van het noorden en het zuiden, alsmede de leider van de Khenti te Elefantine werd er een bericht van de koning aan hem afgeleverd waarin hij hem schreef:
Mijn hart is bezwaard vanwege de ramp die zich voltrekt, want de Nijl is in zeven jaar niet meer buiten haar oevers getreden.
Er is geen graan en er zijn geen groentes; er is geen voedsel.
Eenieder berooft zijn buurman. Mensen willen lopen maar kunnen zich niet bewegen. De jongeling sleept zijn leden voort, de harten van de ouderen zijn verslagen in wanhoop. Hun benen laten hen in de steek, zij zakken neer en grijpen hun lichaam vast in pijn.
De raadgevers staan verstomd en er komt niets dan wind uit de graanschuur als deze geopend wordt. Alles is in staat van verval...
Khnum en de zeven magere jaren is een mythe uit de Egyptische Mythologie, die staat opgetekend op een blok graniet van zo'n drie meter hoog op het eilandje Sehel even ten zuiden van Aswan.
De inscriptie werd bij toeval ontdekt door C.E. Wilbour in 1889. Toen de vertaling in 1891 door uitgegeven werd, veroorzaakte dat opschudding omdat de mythe duidelijke overeenkomsten vertoonde met het verhaal van de vette en magere jaren in de Bijbel.
Jaren dat de overstroming van de oevers aan de Nijl uitbleef waren geen uitzondering. Na de droogte van 1066-1072 (na Chr.) werd er op grote schaal mensenvlees verhandeld en gegeten.
Volgens de mythe, die waarschijnlijk uit de late tijd stamt, was er ook in de tijd van farao Djoser van de IIIe dynastie, tweeduizend jaar voordien, een zevenjarige droogte geweest.
...Champollion een talenknobbel had? Op zijn elfde leerde hij Grieks en Latijn en op zijn vijftiende Chinees! Toen hij 32 was wist hij het geheimzinnige hiërogliefenschrift te ontcijferen.
...je de echte Steen van Rosette in het British Museum in Londen kan zien? Een kopie van de steen is in het Rijksmuseum van Oudheden in Leiden te zien.
...er op de Steen van Rosette 486 Griekse woorden en 1419 hiërogliefen staan? Champollion heeft ze geteld.
...de zonen van belangrijke mensen in het oude Egypte leerden schrijven op stukjes aardewerk? Papyrus was veel te duur om te gebruiken.
...de zonen van belangrijke mensen in het oude Egypte vanaf hun vierde jaar naar school gingen? Behalve lezen en schrijven, leerden ze ook wiskunde, geschiedenis, zwemmen en worstelen.
..natuurlijke mummificatie niet alleen in het warme Egypte voorkomt? Ook in zeer koude gebieden kunnen dode lichamen door uitdroging of bevriezing mummies worden. Zo zijn in Siberië lichamen van mensen die door de vorst in de grond 'per ongeluk' gemummificeerd zijn. Ook in de Alpen is nog niet zo lang geleden een gemummificeerd lichaam van een mens gevonden.
...er wel eens iets mis ging bij het mummificeren? Soms ontbreken er lichaamsdelen of bestaat een mummie uit lichaamsonderdelen die onmogelijk van één persoon kunnen zijn geweest! Dat zou betekenen dat ze vroeger twee dode mensen door elkaar hebben gehaald.
...je bij sommige mummies nog huid, nagels en zelfs haar kunt zien? Sommige mummies zijn soms versierd met een mooi net van kralen.
...de Egyptenaren soms wel 400 shabtis (beeldjes van dienaren) meenamen in hun graf? Voor elke dag één shabti, dat waren 365 beeldjes. Groepen van tien beeldjes kregen een opzichter mee. Dan lagen er al snel 400 shabtis in één graf.
...de Egyptenaren ervoor zorgden dat ze elke dag vers brood en bier hadden in hun graf? Daarvoor namen ze een bakkerij en een brouwerij op speelgoedformaat mee. Soms ook een bootje met bemanning. Daarmee konden ze reizen in het dodenrijk.
Van alle bovennatuurlijke verhalen is onderstaande gebeurtenis waarschijnlijk het beste gedocumenteerd en het moeilijkst om uit te leggen. Vandaar dat het verhaal tamelijk omvangrijk is.
De Egyptische prinses Amen-Ra leefde ongeveer 1500 jaar voor Christus Toen zij overleed, werd zij in een tombe aan de Nijl begraven in een rijkversierde kist. Aan het eind van de vorige eeuw bezochten vier welgestelde jonge Engelsen de opgravingen in Luxor. Daar werd hen de kist met de overblijfselen van prinses Amen Ra aangeboden door een lokale handelaar.
Alle vier de Engelsen wilden de kist wel hebben. Daarom trokken ze lootjes. De man die won betaalde enkele duizenden ponden en nam de mummie mee naar zijn hotel. Een paar uur later werd hij voor het laatst gezien, toen hij in de richting van de woestijn liep.
De volgende dag werd een van de resterende mannen per ongeluk beschoten door een Egyptische bediende. Zijn arm moest daardoor geamputeerd worden. Ook met de andere twee mannen ging het niet goed. De ene ontdekte bij thuiskomst dat de bank waar hij zijn gehele kapitaal had ondergebracht failliet was gegaan. De andere man werd ziek, raakte zijn baan kwijt en sleet zijn dagen met het verkopen van lucifers op straat.
De kist met de overblijfselen van Amen-Ra kwam via diverse omzwervingen alsnog in Engeland aan. Daar werd de kist gekocht door een zakenman. Nadat drie van zijn familieleden gewond raakten bij een ernstig ongeluk en zijn huis door brand verwoest was, doneerde de zakenman de kist aan het British Museum.
Bij het uitladen van de kist met de mummie uit een vrachtwagen, reed deze opeens spontaan achteruit, waardoor een van de drie laders die betrokken waren bij het transport onder de auto terecht kwam. Toen de kist de trap op werd getild, gleed een ander uit en brak zijn been. De derde kwam twee dagen later onverwachts om het leven.
Nadat de kist met de mummie van Amen-Ra in de Egyptische Kamer van het British Museum werd uitgestald, begon de ellende pas goed. Nachtwakers van het museum hoorden regelmatig geklop en gehuil uit de kist komen. Een van de nachtwakers overleed 's nachts tijdens zijn dienst, waardoor alle andere nachtwakers hun baan opzegden. Schoonmakers weigerden nog langer om de Egyptische Kamer schoon te maken.
Nadat het kind van een van de bezoekers aan het museum overleed nadat het gezicht van de mummie had aangeraakt, besloot het museum om de mummie tijdelijk op te slaan in de kelder. Binnen een week was een van de archivarissen in de kelder ziek. Zijn directe chef overleed een week later, terwijl hij aan zijn bureau zat.
Enige tijd hierna besloot het museum de mummie te verkopen aan een particuliere verzamelaar. Na nog meer rampspoed, ongelukken en ellende stalde de eigenaar de mummie op zijn zolder. Een destijds befaamde occultiste, Madame Helena Blavatsky, bezocht de mummie. "Kunt u de vloek die op deze kist rust ongedaan maken?" vroeg de eigenaar. Madame Blavatsky ontkende dat: "Kwaad zal altijd kwaad blijven. Er kan niets aan gedaan worden. Ik raad u aan om zo snel mogelijk van deze tombe af te komen."
De man probeerde de kist te verkopen, maar geen enkel Brits museum wou het nog hebben. Uiteindelijk werd Amen-Ra gekocht door een Amerikaanse archeoloog die niet geloofde in de vloek die over de tombe scheen te rusten. Voor een zacht prijsje kocht hij de mummie, en in april 1912 nam hij zijn nieuwverworven schat mee van Engeland naar Amerika aan boord van een luxueus schip.
In de nacht van 14 april 1912 vond de mummie van Amen-Ra eeuwige rust op de zeebodem van de Atlantische Oceaan, samen met 1200 andere passagiers van de Titanic.
Tempel van Luxor, ca. 1400/1250 v.C., Nieuwe Rijk, 18de-19de dynastie, Luxor
Afmetingen van de zuilenzaal: 46x52 meter.
De 19de dynastie wordt beheerst door de Ramses II. Tijdens zijn lange regering (1290-1223 v.C.) heeft Ramses II heel wat gerealiseerd. Het rijk werd uitgebouwd tot een echt imperium en overal liet de farao tempels bouwen en beelden van zichzelf oprichten. In Thebe bouwde hij verder aan bestaande tempels.
De tempel van Luxor (zuidelijk deel van Thebe op de oostelijke oever) is grotendeels gebouwd door Amenhotep III.
Vooraan laat Ramses II aan dat heiligdom, gewijd aan Amon, een open hof toevoegen. De typische tempelfaçade, pyloon genoemd, bestaat uit twee massieven, waartussen zich de grote toegangspoort bevindt. Men kan dit vergelijken met de voorgevel van onze kathedralen, waar de toegangspoort ook door twee torens wordt geflankeerd.
Voor de pyloon, waarop veldtochten afgebeeld staan, bemerken we kolossale beelden van Ramses II. Van de twee obelisken is er nog één . De andere bevindt zich nu op de Place de la Concorde te Parijs; een geschenk van Pasja Mohammed Ali aan Frankrijk (de werkzaamheden duurden van 1831 tot 1836). De sfinxen die de processieweg afboorden dateren uit de 30ste dynastie.
De tempel van Luxor is gewijd aan de rijksgod Amon, de hemelse godin Moet - zijn gemalin - en aan hun zoon, de maangod Chôns.
Als de bezoekers de gang met de 16 m hoge papyruszuilen doorlopen heeft, komt hij in de zuilenhof van Amenophis III. Op de vlakke afsluitplaat van de zuilen is de naam van de koning gebeiteld in een cartouche.
Piramiden van Gizeh, 2600-2500 (2560-2475) v.C., Oude Rijk, 4de dynastie
De grote piramiden van de bekendste farao's van de 4de dynastie (2600-2500 v.C.), Cheops (basis van 230m en 147m hoog), Chefren (143m hoog, nu nog 137m) en Mykerinos (66m hoog), bevinden zich in Gizeh aan de rand van een woestijnplateau niet ver van de vruchtbare gronden. Funeraire complexen en tempels werden in de woestijn gebouwd op korte afstand van het gebied dat door jaarlijkse Nijloverstroming onder water kwam te staan.
In de 4de dynastie verscheen de klassieke piramide met de gladde zijden. De fijne witte kalksteen, gebruikt voor de buitenbekleding, werd er later afgehaald om in moskeeën herbruikt te worden. Slechts aan de top van de piramide van Chefren is de buitenste laag kalksteen bewaard.
Toch vertonen de drie piramiden lichte afwijkingen in de constructie. Nieuw is dat de grafkamer nu midden in de piramide zit en niet meer onder de grond.
Als grafheuvels van ongekende afmetingen rijzen de piramiden van Cheops, Chefren en Mykerinos op uit het woestijnzand als eeuwig teken dat zij die rusten onder deze stenen heuvels, hun aardse heerschappij hebben neergelegd en begonnen zijn aan hun reis naar de hemel.
De piramide van Cheops had een basis van 230 meter breed en bereikte een hoogte van bijna 147 meter. De stenen heuvel is opgebouwd uit meer dan twee miljoen vierkante blokken kalksteen van ongeveer een meter hoogte, die gemiddeld 2500 kg wogen.
De Griekse schrijver Herodotos berichtte dat 100.000 mensen er twee jaar lang aan gewerkt hebben. Het is dus begrijpelijk dat men later Cheops is gaan zien als een wrede tiran die zijn volk uit persoonlijke eerzucht voor zich liet zwoegen.
Van de top van de nu afgeplatte en nog 137m hoge piramide van Cheops ziet men de even hoge piramide van Chefren die vroeger een hoogte had van 143,5m. Deze ligt aan de zuidwestelijke kant in het verlengde van de diagonaal van de piramide van Cheops. Bij de top zijn nog de resten bewaard gebleven van de oorspronkelijke bekleding.
Oostelijk ligt de ruïne van de tempel waar de rituele handelingen plaatsvonden; noordelijk ligt de ingang, die de toegang vormde naar de eeuwige sterren aan de noordelijke hemel.
Vanaf de piramide van Cheops ziet men in het zuidoosten het terrein met de graven van de hoogwaardigheidsbekleders die aan de voeten van hun vorst rusten in de door hem geschonken mastaba's. Drie kleine koninginnepiramiden vormen de overgang naar deze begraafplaats. Aan de voet van de piramide ziet men de stenen 'kuip', waarin het uit elkaar genomen schip van de koning rustte.
Daarachter gaat de woestijn over in de vruchtbare strook langs de Nijl.
Bouwkunst: Piramide en grafcomplex van Djoser te Sakkara,
Piramide en grafcomplex van Djoser te Sakkara, ca. 2700 (2650) v.C., metselwerk van gehouwen steen, Oude Rijk, 3de dynastie, ca. 2700 v.c.
De dodensteden van het oude Egypte leveren heel wat meer en indrukwekkender archeologische resten op dan de woongebieden.
Het antieke Memphis, de hoofdstad van het Oude Rijk, heeft ons zeer weinig nagelaten uit die periode.Vooral de necropolen, Sakkara en Gizeh hebben ons de kunst van het Oude Rijk leren kennen.
Bij het begin van het Oude Rijk, in de 3de dynastie (ca. 2700 v.C.), bereikt de koninklijke grafarchitectuur een eerste hoogtepunt: het grafcomplex van Djoser te Sakkara.
Binnen een domein van 15 ha ligt de trappenpiramide (60m hoog, grondvlak 110x120m) en een aantal nevengebouwen. De vorm van de piramide is het resultaat van verschillende aanpassingen van de bouwplannen en zou symbolisch een trap voorstellen waarlangs de overleden koning naar de hemel kon opklimmen om zijn plaats te gaan innemen tussen de sterren. De eigenlijke grafvertrekken liggen ondergronds.
De muurzuilen zijn een overblijfsel van de oude rietbundels of houten stenen als muurversterking. Ze dienen hier als wanddecoratie. Zij benadrukken de symboliek van het gebouw: de papyrus als symbool van Beneden-Egypte (Noordpaleis) en de Lotus als symbool van Opper-Egypte (Zuidpaleis).
Imhotep, de vermoedelijke architect van dat machtige complex, werd in latere tijd vergoddelijkt en vereerd als genezer en wijsgeer.
In de piramide van Djoser zijn Opper- en Neder-Egyptische kenmerken samengevoegd, blijkbaar om de voortaan onbreekbare eenheid van de vroeger gescheiden rijken te symboliseren. Met de bouw van een reusachtig toneel deden de gebouwen dienst voor de opvoering van de vernieuwingsfeesten.
Hier werden de troonsbestijging en de dood van de nog in leven zijnde koning 'gespeeld'; hij was daarna zeker van een nieuwe regeringsperiode van 'miljoenen' jaren en zou na zijn dood zijn heerschappij in het hiernamaals eeuwig voortzetten.
In op nissen gelijkende uithollingen in de westelijke muur van zijn graf in Sakkara heeft Hesi-Re, een ambtenaar uit de tijd van Djoser, reliëfs laten aanbrengen.
De overledene zit op een stoel die op stierenpoten rust. De houding is dezelfde als in de beeldhouwkunst; de rechterhand grijpt naar de voedingswaren op de offertafel, in de linkerhand houdt hij staf en scepter als tekenen van zijn waardigheid Hij draagt over de schouder geworpen zijn schrijfgerei (een nap voor het aanmaken van verf, een koker voor de schrijfrieten, een palet met zwarte en rode verf) ten teken dat Hesi-Re tot de hoge stand van de 'schrijvers' behoorde.
Beschrijving van een fresco / weergave van de bouwwerken aan een tempelmuur enz...
In een van de belangrijkste graven van de Thebaanse dodenstad zijn op fresco's met een oppervlakte van bijna 300 vierkante meter de bouwwerken weergegeven aan een tempelmuur uit de tijd van Thoetmosis III.
De stenen die nodig waren voor de aanleg van een oprit worden vervaardigd door een groep arbeiders.
Een grijze man met behaarde kin en borst in een witte schort (en met een lichtere huidskleur, misschien een gastarbeider) bewerkt met een hak de lemen bodem . Boven hem ziet men het zeven van het leem en het vormen van de stenen. Deze worden op rijen in de zon gedroogd en dan door dragers naar het bouwwerk gebracht. Een opzichter zit op de grond en spoort de werklieden aan om zoveel mogelijk stenen te vervaardigen.
In gezelschap van zijn vrouw en dochter en staande op een bootje vaart de overledene door de papyrusvelden. Met zijn linkerhand slingert de jager een stok naar de verschrikt opvliegende vogels. Nebamoen heeft met de rechtervuist drie reigers gegrepen. Vlinders fladderen rond. Een grijze kat maakt van de verwarring onder de vogels gebruik om zich een deel van de buit toe te eigenen.
Op de boeg van het bootje staat een eend als lokvogel, en het vaartuigje wordt in het water begeleid door een grote school vissen.
Hier is dus sprake van de weergave van een bepaalde sfeer; de overledene en zijn gezin zijn uitgebeeld tijdens een vrolijke jachtvaart, zoals die ook in het dagelijks leven wel voorgekomen zal zijn.
Het lijkt erop alsof men deze sfeer tot aan het graf heeft willen bewaren .
De Egyptische cultuur bestond ongeveer van 3000 tot 500 vóór Christus. Zij is in 3 delen verdeeld, nl.: het Oude, het Midden en het Nieuwe Rijk. Bijna alle bewaarde beelden, reliëfs en gebruiksvoorwerpen stonden in het teken van het geloof, vooral in het teken van het leven in het hiernamaals. Egyptenaren kenden een veelgodendom, en de meeste goden verschenen als dieren op aarde.
Het Oude Rijk ( 2800 - 2200 v. Chr.) Het belangrijkste kenmerk in de bouwkunst is de piramide. Daarin werd de farao begraven met al zijn kostbaarheden en alle benodigdheden voor het hiernamaals. De gangen met valdeuren moesten rovers buiten houden. Er werd gebruik gemaakt van echte beelden in de piramide of als versiering op de muren en reliëfs.
De reliëfs beeldden verhalen uit met behulp van beeldschrift; dus in de vorm van dieren, mensen en voorwerpen. De mens moest zo duidelijk mogelijk uitgebeeld worden.Zo werd de romp van voor afgebeeld, het hoofd, de benen en de armen van opzij en er werd één oog in het van-opzij-geziene hoofd frontaal afgebeeld.
Het Middenrijk ( 2200 - 1600 v. Chr. ) Het belangrijkste verschil van de bouwkunst is de manier van begraven. Farao's werden nu in rotsgraven i.p.v. piramides begraven. Dit was veel minder beschermd, en er is dus veel gestolen.
Omdat de graven veel kleiner waren werden er in het Nijldal graftempels voor de farao's gebouwd. Deze bestonden uit binnenplaatsen met overdekte ruimtes, die werden ondersteund door zuilen. Zo waren de Egyptenaren de uitvinders van capitelen, die werden genoemd naar de versiering, nl: 1. papyruscapitelen, 2. palmbladencapitelen en 3. lotuscapitelen.
Het Nieuwe Rijk ( 1600 - 1000 v. Chr. ) Dit was een periode van grote welvaart, omdat er door de veroveringszucht van de farao's veel nieuwe grondstoffen werden aangevoerd én nieuwe kennis. Er werd fijner gewerkt, maar de beeldhouwkunst veranderde niet veel door de strenge regels van de godsdienst.
Nieuw waren de dienaarbeeldjes die mee werden begraven met de farao om in het hiernamaals allerlei klusjes voor hem te doen.
Ook deed een nieuw reliëf zijn intrede. Dat hield in dat de voorstelling niet uit het vlak treedt maar in het vlak wordt gehakt.
In het Middenrijk begon de schilderkunst zich te ontwikkelen. Op de muren werd een pleisterlaag aangebracht, waar schilderingen in werden aangebracht. Daarbij waren 4 bijzonderheden: 1. de zij/voor afbeelding van mensen, 2. ze konden niet met het begrip 'verkort' omgaan, 3. ze wekte geen suggestie van schaduw en licht en 4. er werd geen rekening gehouden met perspectief.
Het oudste spoor van het bierleidt ons ongeveer 6000 jaar terug in de tijd. We weten dat oude volkeren zoals de Sumeriërs, de Babyloniërs en de Egyptenaren al bier dronken.
Deze volkeren leefden tientallen eeuwen geleden in de buurt van grote rivieren als de Nijl, de Eufraat en de Tigris. Door deze rivieren was dit gebied erg vruchtbaar, waardoor er veel graan kon groeien. Deze plek werd ook de graanschuur van de wereld genoemd.
Graan is een belangrijke product voor het brouwen van bier. Het is dus normaal dat op deze plek ontdekt werd hoe bier gebrouwen moest worden.
In dit gebied hebben archeologen allerlei voorwerpen gevonden die ons vertelden op welke manier bier gebrouwen werd en wie bier mocht drinken. In Egypte zijn veel voorwerpen gevonden die helpen de geschiedenis van het bier te ontdekken.
Het oudste Egyptische beeld van een bierbrouwer stamt uit 2500 voor Christus. We weten dat de farao's zelf bier konden brouwen. Een van deze faraos was Ramses III.
Uit zijn tijd zijn bierbekers gevonden die een inhoud hadden van 3,5 liter!Wist je dat de Egyptenaren dachten dat bier een geschenk van de Zonnegod was? Het was immers de zon die het graan liet groeien!
Zowel in Babylonië als in Egypte kende men verschillende soorten bier, van licht tot zwaar. Om het bier een bepaalde smaak te geven, werden allerlei planten en kruiden toegevoegd. De Egyptenaren kruidden hun bier met het kruid saffraan. Zij gebruikten ook kaneel om hun bier donkergekleurd te maken.
welke invloed had de mythe van Osiris op de feestelijke gelegenheden van de oude Egyptenaren?
Er was een landelijk festival waar de mythe aan ten grondslag lag, namelijk het Feest van de landbouw dat jaarlijks gevierd werd. Het feest dat enkele weken bestreek is beschreven in diverse bronnen, maar de bekendste is de papyrus Jumilhac ca. 100 v. C. De bron stamt uit een vrij late periode van het oude Egypte, maar het festival, of in ieder geval de uitgevoerde rituelen, bestond waarschijnlijk al veel langer dan dat.
Tijdens het festival werd een beeltenis van Osiris gevormd met graan of gerst, die dan besproeid werd.
Het ontkiemen van het zaad werd geassocieerd met het tot leven komen van Osiris nadat zijn ledematen die verspreid waren over heel Egypte bijeen waren gebracht.
Het bijeen brengen van die ledematen werd geassocieerd met dagen van het feest. Van de 19e tot en met de 30e dag werd er iedere dag een deel van het lichaam teruggevonden. Dat gebeurde niet letterlijk; het waren rituele aangelegenheden.
Op de laatste dag werd ook de djed- zuil, symbool voor de ruggegraat van Osiris, opgericht. Dit was weer een symbool van het tot leven komen van Osiris.
Een ander beroemd feest is het Choiak ( of Khoiak) festival, dat van de 12e tot en met de 30e van de maand Choiak werd gevierd.
De belangrijkste bron hierover is een Osiriskapel op het dak van de tempel van Dendera ( ca. 100 AD).
Aan het begin van dit feest werd er ook een beeltenis van Osiris gemaakt van graan of gerst. Nadat het besproeid werd, werd het gebalsemd en gekleed en zelfs gewikkeld in zwachtels en begraven. Op de 30e werd ook hier de Djed-zuil opgericht.
De Isistempel van Philae is gelegen op een eilandje in de Nijl niet ver van Aswan. 
Piramiden van Gizeh, 2600-2500 (2560-2475) v.C., Oude Rijk, 4de dynastie
Piramide en grafcomplex van Djoser te Sakkara, ca. 2700 (2650) v.C., metselwerk van gehouwen steen, Oude Rijk, 3de dynastie, ca. 2700 v.c.
In een van de belangrijkste graven van de Thebaanse dodenstad zijn op fresco's met een oppervlakte van bijna 300 vierkante meter de bouwwerken weergegeven aan een tempelmuur uit de tijd van Thoetmosis III. 
