Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
29-05-2006
Muziek/Klank en techniek
In het Oude Egypte waren het voornamelijk slag- en snaarinstrumenten die gebruikt werden. De melodie werd voornamelijk gezongen; instrumenten en handgeklap dienden als ritmische begeleiding. Crotales, auloi en harp waren populaire instrumenten.
Uit de Egyptische oudheid zijn enkele reliëfs gevonden die lijken op een partituur, bestaande uit bolletjes van verschillende formaten. Tot op heden hebben musicologen deze mogelijke vorm van muzieknotatie echter nog niet kunnen ontcijferen en daarom kan men slechts gissen hoe de oud-Egyptische muziek geklonken heeft.
Instrumenten die zijn gevonden en reliëfs die in Egyptische tempels zijn aangetroffen, scheppen een redelijk beeld van de muziek in het Oude Egypte.
In het Oude Egypte speelden muziek en dans een belangrijke rol.
De Egyptenaren beschouwden muziek als een manier om vreugde te bevorderen en om zorgen te vergeten. Bovendien diende muziek om goden te eren: uit de Egyptische oudheid zijn diverse hymnes bewaard gebleven.
. Het eerste directe bewijs van egyptische muziek komt pas ongeveer 31e eeuw v. Chr., toen verschillende reliëfs met dansen werden aangebracht in onder tempels en tombes.
Muziek kwam in alle sociale kringen voor en werd gespeeld in tempels, paleizen, werkplaatsen, boerderijen en zelfs op slagvelden.
De muzikanten die in tempels speelden (meestal vrouwen, de zogenaamde shemayets) stonden het hoogst op de sociale ladder.
Veel goede artiesten werden uitgenodigd door de farao om aan het hof te werken en zij werden daarom ook zeer gerespecteerd.
Zij die muziek maakten op feesten stonden iets lager in de maatschappij.
Nog voor de eerste pyramide ontstond bouwden ze eerst de tempel van Dendera.
In totaal bestaat het labyrint uit 3024 kamers, 1512 boven en 1512 kamers daar onder. De omtrek van het labyrint is 666 kilometer en de bouw duurde 365 jaar. Het is het grootste gebouw aller tijden en ligt verscholen onder tonnen woestijnzand. Het gebouw werd door 12 Koningen gebouwd, die er allen zijn begraven, maar nog niet zijn ontdekt, evenals het labyrint zelf.
Homerus heeft er over geschreven maar ook hij heeft het niet kunnen vinden. Slechts een klein gedeelte werd in 448 voor Chr opgegraven, maar is daarna in de vergetelheid geraakt.
Waarom 3024 kamers ? De dierenriem bevat 12 constelaties en leveren samen 36 wiskundige berekeningen op. In ons zonnestelsel staan 7 planeten, dit maal 36 is 152. Dit maal 12 oorzaken maakt samen 3024 wiskundige stelsels die zijn verwerkt in het labyrint.
Het labyrint kan gezien worden als een doolhof, zoals onze hersenen, want alleen in je eigen hersenen, als ook in een labyrint , kun je verdwalen.
Dat is ook de symboliek van het labyrint. Daarom is het een grote puzzel, die alleen door ingewijde personen kon worden opgelost.
Osiris en Seth waren broers, die in Atlantis Ousir en Ousid werden genoemd. Zij stellen symbolisch het gevoel en de gedachten voor. Osiris werd geboren uit de Goddelijke Geest. Seth werd geboren uit de geest van Menes, de geest van de gedachte. Menes is dezelfde die op Kreta Koning Minos werd genoemd. In Zuid Amerika heette de geest van gedachten Manas en in Perzie Manus, het verleidelijke manusje van alles, die verdwaalde in het labyrint van gedachten.
De symboliek van het hele verhaal is, dat de mens zelf zijn gedachten moet ordenen om niet te verdwalen in het labyrint van zijn gedachten. De mens moet zich niet door zijn gedachten laten misleiden, maar moet proberen op zijn gevoel en intuitie, uit de doolhof van zijn gedachten te raken.
Monumentaliteit: Ze zijn groots. De eeuwigheidswaarde is belangrijk.
Massaliteit: ze zijn groot. Men kiest voor immense afmetingen, zowel wat het gebouw betreft als zijn afzonderlijke bouwelementen.
Horizontaliteit: vlakke lijnen overheersen.
Harmonie met de natuurlijke omgeving
Architraafbouw: De Egyptenaren kenden de gewelfbouw niet, waardoor de druk van zoldering en dak zijwaarts wordt afgeleid.
Daarom passen ze de architraafbouw toe, dwz. het plaatsen van zware horizontale dwarsbalken (= architraven) op stevige verticale steunpunten (= zuilen).
Op de architraven worden vlakke zolderingen gelegd. Om de neerwaartse druk van de zware bedekking op te vangen moest men de zuilen betrekkelijk dicht bij elkaar plaatsen.
Anders dan in de tijd van Echnaton zijn van Ramses II veel monumenten bewaard gebleven:in steen gehouwen berichten,beelden,resten van het paleis en de dodentempel,het Ramesseum in Thebe-west en de rotstempel in Abu Simbel.
Hij heeft vanaf de delta tot in Nubië het land volgezet met bouwwerken. Ramses de Grote werd hij genoemd. Hij regeerde maar 66 jaar. Ramses was een meester in de zelfuitbeelding en van de propaganda,niet alleen met bouwwerken maar ook met teksten.
Een voorbeeld: in de beroemde Slag van Kadesj liep hij in de val van de Hettietenkoning. Zijn leger werd verslagen en Ramses zelf ontsnapte ternauwernood aan de dood of gevangenschap. MAAR ....op de tempelmuren van Luxor wordt de bijna-catastrofe een heldendaad:"Zijne majesteit maaide de strijdmacht van de Hettieten neer. De voet en strijdwagentroepen van de vijand werden in de pan gehakt. Zijne majesteit doodde hen...en ze lagen uitgestrekt voor zijn paarden.
Vrede was het doel van de Ramses II. Zijn voorgangers hadden het gebied van Egypte uitgebreid:het strekte zich uit van de grens van het huidige Turkije tot ver in Nubië.
Ramses wilde deze grenzen veilig stellen,vervolgens in vrede leven en de uitgaven voor het leger terugbrengen. Zijn regering bracht Egypte de laatste bloeitijd.
De bouwwerken die hij liet oprichten,dienden naast de zelfverheerlijking ook voor de binnenlandse orde: overal in het land was de koning aanwezig.
Toen zijn mummie uit elkaar dreigde te vallen,werd deze in 1976 voor een reddingsactie van Caïro naar Parijs gevlogen.
Wetenschappers maakten van de gelegenheid gebruik de koninklijke resten op te meten en door te lichten. De bevindingen: lengte 1.73 meter;haarkleur Rood,in ouderdom grijs; leefdtijd ongeveer 90 jaar; gewrichtontstekingen,tanden verloren,kromme rug.....Dat was Ramses II
Het wordt " boek" genoemd maar in werkelijkheid is het Egyptisch Dodenboek een verzameling van magische spreuken.
Omstreeks 1400 voor Christus werden ze geschreven op een rol papyrus, de Egyptische vorm van papier.
Er waren meer dan 200 toverspreuken..
Elke spreuk was een gebed of een smeekbede van de overledene, en was bedoeld om hem te helpen bij zijn moeilijke reis naar de volgende wereld.
De oude Egyptenaren geloofden dat iedereen verschillende geestesvormen bezat, waarvan de belangrijkste de ka en de ba waren.
De ka was de vitale levensenergie. Zoals elk levend wezen had de ka voedsel en drank nodig. De Egyptenaren zorgden daarvoor door offers of voorstellingen van voedsel in het graf te zetten of te schilderen.
Het karakter van iemand en zijn vermogen om zich te bewegen werd zijn ba genoemd. De ba leek op de geest of de ziel van iemand, en werd gewoonlijk afgebeeld al een vogel.
Wilde iemand eeuwig leven dan moesten zijn of haar ka en ba in het graf verenigd worden met de mummie. Als dit gebeurd was, werd de mummie onsterfelijk .
Als echtgenote van Achnaton/Amenhotep IV, farao tijdens de 18de dynastie, staat Nefertiti "de schone is gekomen"bekend om haar schoonheid.
Zij is de geschiedenis ingegaan vanwege haar beeldschone gezicht en haar zuivere gelaatstrekken, dit in contrast met haar echtegenoot, Amenhotep IV ,die niet bekend stond om zijn uiterlijk. Zij baarde hem zes kinderen, allen dochters.
Tijdens de eerste regeringsjaren van de farao toont zij belangstelling voor de cultus van de zonnegod die in Heliopolis, het oude religieuze centrum van Egypte, wordt vereerd.
Nefertite de vrouw van Achnaton was de steun en toeverlaat voor haar man bij zijn godsdiensthervorming. Zij en haar zes dochters werden afgebeeld in de tempels en op de reliëfs in de paleizen. Haar mysterieuze verschijning en buitengewone schoonheid zijn afgebeeld in de beroemde kalkstenen buste die het atelier van Toetmoses en Achet-Aten van haar maakte. Zij blijft een van de meest intrigerende persoonlijkheden van het Oude Egypte.
Kunst in Egypte was functioneel: de kosmische orde werd erdoor bevestigd en het ideale leven gefixeerd. Kunstenaars beeldden de werkelijkheid uit zoals die in wezen was.
Het afgebeelde leefde dan ook. Een beeldhouwer was 'iemand die stenen tot leven brengt'.
De Egyptische kunst wordt beheerst door een stelsel van conventies. *Perspectief was bekend, maar werd niet gebruikt *Objecten werden optisch zo ontleed dat de afgebeelde delen de maximale informatie gaven. *Het verschil in formaat tussen belangrijke en minder belangrijke figuren was essentieel. *Kleur was van groot belang. *Typisch voor de Egyptische kunst zijn de strenge compositieschema's.
Het basismateriaal en de basistechnieken van het Egyptische kunsthandwerk bleven onveranderd.
De meeste delfstoffen kwamen in Egypte zelf voor. Uitzonderingen zijn lapis lazuli uit Afghanistan en obsidiaan uit Melos. Mineralen heetten 'heilige stenen', en werden gevonden in de woestijn, het 'Land Gods'. De tempels dienden daarom als opslag voor delfstoffen.
Zilver, goud en koper waren de magische en religieus belangrijkste grondstoffen
De edelmetalen en lapis lazuli, turkoois en faience hadden een bijzondere waarde als lichtscheppende stoffen.
Goud en edelsmederij waren een koninklijk monopolie, terwijl ook tempels hun macht op dit terrein lieten gelden.
Naast specialisten als bewerkers van kostbare gesteenten en goudbewerkers waren er in de ateliers steen- en beeldhouwers en timmerlieden. Pottenbakkers maakten niet alleen gebruiksvoorwerpen van aardewerk maar ook grote keramische producten als sarcofagen.
De gevonden voorwerpen komen vooral uit graven en tempels. Het Egyptische geloof bracht met zich mee dat aan de dode tal van nuttige zaken werden meegegeven.
De belangrijke rol van de tempels,als stapelplaats van gewijde materialen, en de goede conserveringsvoorwaarden door de droge bodem zorgden ervoor dat zeer veel voorwerpen goed zijn bewaard gebleven.
De Egyptische verzameling van het Rijksmuseum van Oudheden is grotendeels tussen 1820 en 1830 bijeengebracht . De collectie omvat ongeveer 23.000 voorwerpen. Het grootste deel van de voorwerpen komt uit de graven van Thebe, Abydos en Sakkara.
Het bijzondere aan de Grote Piramide: De 4 grondlijnen van de Grote piramide liggen precies op het noorden, het zuiden, het westen en het oosten gericht. Als een soort kompas. Hoe wisten de Egyptenaren dit al?
De 4 grondlijnen zijn ongeveer even groot. Een enorme prestatie! (230,25 m, 230,44 m, 230,38 m en 230,35 m). Een verschil tussen de langste en kortste zijde van nog geen 0,08 %.
De omtrek van deze pyramide is bijna een kilometer en voldoende om 5 kathedralen erin te laten passen.
De pyramiden zijn grotendeels massief . De grote pyramide bestaat uit 2,5 miljoen kalkstenen blokken. De totale massa komt op 6,3 miljoen ton (6.300.000.000 kilo!!!).
Ter vergelijking: de Eiffeltoren weegt 7175 ton en was het eerste bouwwerk dat hoger was dan pyramide van Cheops. De grote Piramide is 147 meter hoog!!!
Vaasjes en flesjes van glas waren in het oude Egypte luxeproducten. Het grote aantal dat uit de 18de dynastie bewaard is, vormt het beste bewijs voor de enorme welvaart en rijkdom in deze periode .
Glazen vaatwerk was zeer gegeerd, niet alleen vanwege de aantrekkelijke vormen en de kleurrijke versieringen, of door de functie als container voor zalf of parfums, maar ook omdat deze voorwerpen waren gemaakt in de ateliers van paleizen.
Natuurlijk is dit kostbaar glaswerk ook in graven aangetroffen. Ook zijn glazen voorwerpen als dierbare familiestukken van generatie op generatie overgeërfd.
Voor glaswerk uit de 18de dynastie werd als basisstof zand gebruikt, waaraan kwarts, soda en kalk werden toegevoegd.
Voordat het glasblazen in 50 v.Chr. werd uitgevonden, werd de 'kern-glastechniek' toegepast.( de 'kern-glastechniek': draden van gesmolten glas gewonden om een kern van met een organisch bindmiddel vermengde klei. De buitenkant van het zo gevormde flesje of vaasje werd vervolgens gladgemaakt door dit over een plat vlak te strijken.)
Dekrateriskos (op de afbeelding/links), een miniatuurmengvat, heeft twee opstaande oren. De buik is versierd met veerpatronen. De hals is bedekt met guirlandemotieven in dezelfde kleuren. Er werd parfum in bewaard.
Het flesje middenin heeft de vorm van een palmzuil, met een smal toelopende stam en een kroon van gestileerde palmbladeren. Deze flesjes werden gebruikt om kohl in te doen, een cosmetische stof waarmee zowel mannen als vrouwen hun ogen opmaakten.
Het granaatappelflesje (rechts) imiteert een van Egyptes meest geliefde vruchten.
Net zoals de bouwkunst moeten de beeldende kunsten godsdienstige voorstellingen in een begrijpelijke vorm uitdrukken. Aangezien de dood een eeuwige verlenging van elke dag is, moet de kunstenaar het leven als iets onveranderlijks afbeelden.
De Rondsculptuur
Het grote deel van de beelden zijn koningsbeelden. De farao wordt uitsluitend jong en krachtig voorgesteld. Door zijn naam op het beeld te plaatsen wilde men hem het eeuwig leven schenken.
De rechtopstaande beelden zijn in rust-toestand, de benen samen of de linkervoet lichtjes vooruit. De zittende beelden hebben de benen naast en bij elkaar. De armen zijn tegen het lichaam gedrukt, de handen op de knieën, ofwel de armen gekruist voor het lichaam met in de handen de koninklijke waardigheidstekens.
De farao zat op een troon, versierd met afbeeldingen van de belangrijkste planten uit de twee gebieden die hij regeerde: de lotusbloem (Opper-Egypte) en de papyrusplant (Neder-Egypte). In zijn linkerhand hield hij een herdersstaf (=veeteelt) en in zijn rechterhand een lijmzweep (=landbouw) waarmee de lijm uit rietstengels werd geslagen. Zijn kroon bestond uit een bolle witte muts (Opper-Egypte) en een puntige rode muts (Neder-Egypte). Hij droeg een kunstbaard (=waardigheid).
De beelden zijn onderworpen aan de wet der frontaliteit en zijn bedoeld om vooraan bekeken te worden. De beelden zijn gemaakt in natuursteen, metaal of hout.
Daarnaast zijn er een aantal "private" beelden. Bij deze beelden geldt minder de wet der traditie (vb. gehurkte schrijver). Het gewone volk wordt realistischer weergegeven.
Sieraden in het oude Egypte hadden niet alleen een decoratieve maar ook een kwaadafwerende functie. De grondstoffen voor de sieraden vond men vooral in de woestijn : edelmetaal, edelstenen en mineralen.
Al in het begin van de faraonische cultuur hebben Egyptische handwerkers prachtige prestaties geleverd op het gebied van de sieraadkunst. Dankzij de beheersing van materialen en verfijnde smaak, waren zij in staat om prachtige creaties te maken.
De collier(zie afbeelding) is samengesteld uit amuletten van allerlei vorm. Hiertussen zijn oedjat-ogen ,vliegen, scarabeeën, een vis en een hartvaas-amulet te onderscheiden, gemaakt van kornalijn, lapis lazuli en goud. Het centrale element van de ketting is een ovale kraal van kornalijn, die wordt geflankeerd door leeuwinnekopjes en vaasvormige kralen van goud. Onder deze ovale kraal hangt een gouden hanger van de god Bes met een rechthoekig plaatje waarop de koegodin Hathor is afgebeeld.
De ketting in het middenbestaat uit paren van kralen in de vorm van korenbloemen, gemaakt van kornalijn, afgewisseld door ronde en bladvormige kralen en vissen in goud.
De onderste halsketting is gemaakt van 31 vliegvormige hangertjes . De insekten zijn gegoten volgens een speciale techniek( d.i. de cloisonnétechniek: in goud gegoten cellen ingelegd met lapis lazuli en rood glas). Tussen de vliegen zijn ovale kralen van blauwe en groene glaspasta geregen.
Glas komt voor het eerst voor in het 4de millennium v.Chr., als glazuur.
Rond 1500 v.Chr. worden de eerste flessen en glazen gemaakt.Antiek glas is meestal blauw-groen van kleur, en is sterk verweerd ten gevolge van chemische processen in de bodem.
Gaaf antiek glas komt bijna altijd uit graven, waardoor het ook goed dateerbaar is.
Glas diende in de oudheid vooral als siermateriaal en voor vaatwerk, maar had ook toepassingen in dobbelstenen, bikkels en medische instrumenten. Pas kort na het begin van de jaartelling gebruikten de Romeinen glas in vensters toe. In het koude noorden wordt dat heel populair.
Het vroegste glaswerk komt uit het Nabije Oosten, en wordt vandaar in Egypte geïntroduceerd. Het glas uit deze periode werd gemaakt door een keramische staaf te omwikkelen met klei en rollen half gesmolten glas. De glazenier bewerkte dan het oppervlak en verwijderde uiteindelijk de kern. Dit procédé noemt men de 'zandkern'-techniek
Vanaf Alexander de Grote wordt ook 'vormgeperst glas' gemaakt, waarmee ook open vormen kunnen gemaakt, zoals kommen en schalen. Dit soort glas werd met mallen uit glasafval vervaardigd. In de mal konden patronen worden gemaakt die uit meerdere kleuren konden bestaan: mozaïekglas. Dit product is erg populair in de Romeinse periode
Glasblazen wordt rond 50 na Chr. in Palestina uitgevonden. Deze techniek vereenvoudigde het procédé, en maakt glas ook veel goedkoper. Bovendien zijn de producten fijner en in meer vormen te vervaardigen. Glas wordt een echt gebruiksartikel. 'Vormgeblazen glas' wordt gebruikt voor reliëfglazen, flesjes in de vorm van vruchten, lichaamsdelen of vierkante flessen.
Een andere versieringstraditie is glasslijpen, dat door Egyptische ateliers in Noord-Europa wordt geïntroduceerd.
Het is een kroon die de atef-kroon combineert met heilige symbolen zoals zon en ramshorens. Onderaan begonnen de ramshorens dan kwamen er drie atef-kronen waar tussenin de zonnen stonden.
De kroon werd gedragen door goden en koningen. De hemhem kwam in de mode ten tijde van de ptolemaeen.
Nemes
Een nemes is niet echt een kroon maar een doek. De standbeelden van koningen worden er dikwijls mee getooid .
Het doek werd rondom het hoofd en de schouders gedrapeerd.
Gierenkap
Egyptische koninginnen, gemalinnen of godinnen droegen een gierenkap. Het bestaat uit een kap in de vorm van de gier die aan het voorhoofd kon worden opgezet. Het haar werd naast de vleugels van de gierenkap gedrapeerd langs de oren. Bij de staart kwamen de overige haren eruit en vielen langs de schouders. De gier was het patroondier van verschillende godinnen .
Deze kroon was een combinatie van de witte en de rode kroon. Er bestaan twee varianten. Beide werden gebruikt in de schilderkunst en in de beeldhouwkunst. Deze kroon stond onder invloed van de twee godinnen van Egypte .
Men beschouwt deze kroon ook als kroon van verenigd Egypte.
De varianten:
De rode kroon zit aan de buitenkant en de witte kroon zit daar binnen in.
De witte kroon heeft een strook die schuin-omhoog springt en eindigd in een krul.
De Atef-kroon
De atef-kroon werd gedragen door de mythische eerste koning: Osiris. Osiris was ook de god van de vruchtbaarheid en op zijn kroon prijkte een witte kroon met plantenstengels en struisvogelveren. Deze kroon werd tijdens het nieuwe rijk verfraaid met hoorns van de ram
De rode kroon is het symbool voor Beneden-Egypte. De kroon bestaat uit een rode mijter die doorloopt aan de achterkant. Aan de voorkant springt er een strook schuin-omhoog die eindigt in een krul. De kroon werd beschermd door Wadjet, een slangengodin die meestal te zien was aan de voorkant. Deze kroon zou verwijzen naar de pré-dynastieke periode in Opper-Egypte, waarschijnlijk is hij ingevoerd tijdens de koningsschap van Narmer. De kroon wordt gebruikt in het hieroglieven-schrift waar het de letter n voorsteld.
Witte kroon (hadjet)
De kroon is een langwerpige muts die zich toespitst aan het einde en eindigde in een knobbel. De kroon werd gedragen als de vorst zich als een heerser van Opper-Egypte wou voordoen. De kroon stond onder bescherming van de gierengodin Nechbet.
In de Oud-Egyptische kunst zijn er veel kronen te zien. De meeste goden/farao's werden met zo'n kroon getooid . Men vermoedt dat de kroon ook aan de dode werd meegegeven voor het dodenrijk Raar genoeg zijn deze kronen nooit echt in graven gevonden. Wellicht omdat ze meestal waren geplunderd voordat de archeoloog het graf ondekte.
Er zijn verschillende soorten: ( worden besproken in volgende artikels)
Rode kroon (desjret)
Witte kroon (hedjet)
Dubbele kroon (psjent)
Oorlogskroon (chepresj)
Atef-kroon
Hemhem
Bij de afbeelding: Van links naar rechts: Hadjet, Desjret en Psjent.
Aansluitend op scheppingsverhalen en de berichten van gisteren over het 'elkaar naakt zien'
Is God preuts? Wendde hij Zijn ogen af van de naakte man en vrouw, die hij had geschapen, of keek hij juist naar hun zojuist geschapen lichamen en zei: 'Uitstekend'? En is het verlangen en de aantrekkingskracht tussen de seksen ingebouwd door God? Of is het een zonde, het gevolg van de een of andere mysterieuze 'zondeval' van de mens? God had de mensen ook zo kunnen scheppen dat zij zich zouden vermenigvuldigen zoals planten of vissen dat doen. De mens zou dan net als een plant een vinger kunnen afsnijden, die in de grond kunnen planten en een nieuw menselijk wezen zou eruit groeien.
Of zoals sommige planten zou de mens zich kunnen reproduceren door het verspreiden van sporen of stuifmeel in de lucht, die via de wind naar een vrouw zouden zweven.
Of de vrouw zou zoals de een of andere vis eieren kunnen leggen en de man zou later komen om die te bevruchten. Ook deze seksuele systemen bestaan. Maar God schiep speciaal voor de mens een unieke manier van voortplanting binnen het huwelijk. Seks was niet alleen bestemd voor voortplanting, maar ook voor de vreugde die het aan man en vrouw verschaft om elkaar gedurende hun hele leven te kunnen beminnen. Genesis 1:27 verklaart: " man en vrouw schiep hij hen". In vers 31 bevestigt God opnieuw de wijsheid dat hij de mens mannelijk en vrouwelijk geschapen had, toen hij keek naar alles wat hij had geschapen en hij zei dat het "zeer goed" was.
De meeste beschavingen van de oudheid werden machtig en welvarend als er een betrekkelijk strenge seksuele ethiek was. Maar op het toppunt van hun macht verzwakten deze maatstaven en de beschavingen raakten in verval te midden van wijdverspreide openbare zedeloosheid.
Egypte vormde daarop geen uitzondering.
Vele 'moderne' ideeën van de 'nieuwe' moraal waren al gemeengoed ten tijde van de vroege dynastieën.
Indien u de Egyptische fresco's heeft gezien, weet u dat pornografie niets nieuws was. Vrouwen waren dikwijls agressief in seksueel opzicht, zoals met veel voorbeelden uit de literatuur van het oude Egypte kan worden aangetoond. U hoeft niet verder te gaan dan Genesis 39 voor een levendig voorbeeld van een dergelijke Egyptische verleidster in de persoon van de vrouw van Pontifar die de jonge Jozef trachtte te verleiden. Seks speelde een belangrijke rol in de Egyptische magie en hekserij. Priesters, als goden vermomd , maakten vaak seksueel misbruik van lichtgelovige vrouwen. Van koningin Hatsjepsoet bijvoorbeeld werd verteld dat zij bij haar moeder was verwekt door de god Amon, maar van een 'onbevlekte ontvangenis' was eigenlijk geen sprake. Tijdens latere dynastieën werd bloedschande zo algemeen onder de farao's dat velen van hen vroeg stierven door aangeboren afwijkingen farao Toetanchamon, zou volgens sommigen een treffend voorbeeld zijn: hij stierf op 18 jarige leeftijd als gevolg van aangeboren gebreken.
Geruststellend nieuws !!!Moderne moslims schudden het hoofd ....
Egypte verdeeld over naakt vrijen
Wie als moslim naakt de liefde bedrijft, maakt daarmee het huwelijk ongeldig. Dat is althans het oordeel van de conservatieve Egyptische Korangeleerde Sjeik Rashad Hassan Chalil. Hij vaardigde recentelijk een fatwa uit van die strekking.
Sjeik Rashad is een voormalig decaan aan de faculteit voor islamitisch recht van de gerenommeerde al-Azhar-universiteit in Kaïro. Hij beroept zich voor deze fatwa niet op de Koran, maar op een hadith of overlevering over de profeet Mohammed.
Ook in de ahadith (meervoud van hadith) wordt echter geen concrete straf voor naaktheid genoemd, en daarom is het niet moeilijk voor andere moslimgeleerden in het land om hem tegen te spreken.
,,Uw vrouwen zijn voor uw genot bestemd"
Een fatwa is niet bindend. Zo verklaarde de decaan van de faculteit voor islamologie vorige week dat binnen het huwelijk alle seksuele varianten zijn toegestaan, anale seks uitgezonderd.
Ze citeerde uit de Koran: ,,Uw vrouwen zijn voor uw genot bestemd, dus geniet de bijslaap zoals gij wilt." Volgens Sjeik Abdullah Madshawir, secretaris van de fatwacommissie van het al-Azhar-instituut waartoe ook de universiteit behoort, is naaktheid weliswaar toegestaan, maar mag de man zijn blik niet op de geslachtsdelen van de vrouw richten.
Orale seks zou bovendien niet toegestaan zijn. Zijn motivatie luidt: ,,God heeft de mensen een zekere waardigheid gegeven, en de vrouw mag niet ontwijd worden."
Moderne moslims schudden het hoofd
Modern denkende moslims schudden hun hoofd over het naaktheidsdebat. Zij betogen dat de islam in principe niet vijandig staat tegenover lustbeleving, en dat de seksualiteit binnen het huwelijk in de Arabisch-islamitische cultuur historisch gezien minder onder taboes te lijden heeft gehad dan de christelijke cultuur.
De vice-voorzitter van de raad voor de Egyptische grondwet, Tahani al-Gebali, noemt de hele discussie absurd. ,,Dit zogenaamde naaktheidsverbod heeft niets met het islamitisch recht uit te staan", aldus de rechter.
Het gebruik van natuursteen 
Beeldende kunst van Egypte
