Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
22-04-2006
scarabeeën
Zegelstenen hadden in het oude Egypte vele functies: identificatiemiddel, ambts-teken, het waarmerken van iets.
Het scarabeezegel werd in het Middenrijk de gebruikelijke Egyptische stempel.
Omdat scarabeeën symbool van opstanding waren en metafoor voor de zonnegod die de zonneschijf de hemel induwt, deden ze ook dienst ze ook als amulet.
Daarom kregen ze geleidelijk aan steeds meer godennamen en magische formules . Bovendien droegen scarabeeën, die veelvuldig aan de doden meegegeven werden, ook boodschappen van geluk en zegewensen.
Zegelstenen namen dus in de Egyptische cultuur een zeer belangrijke plaats in. Bij gebrek aan paspoort of handtekening fungeerde een zegel als legitimatiemiddel; het droeg dan de naam van de eigenaar.
Het kon ook een ambtsteken zijn door de vermelding van eventuele titels . De koning bezorgde zijn hoge ambtenaren zegels met de koninklijke titel, zodat die uit zijn naam konden optreden.
Met zulke zegels maakten ze afdrukken op alles wat in opdracht van de overheid afgesloten of beveiligd moest worden. Zegelafdrukken namen de plaats in van sloten en beveiligingssystemen. Magazijnen, kisten of zakken met leveringen werden met een touw dichtgebonden; daarover deed men een klontje vochtige klei , waarin het zegel werd afgedrukt. Ook brieven op papyrus werden voor verzending verzegeld om ze voor indiscrete blikken te beschermen.
De oudste zegelstenen uit Egypte hadden de vorm van cilinders. In de loop van het Middenrijk verdwenen deze cilinderzegels, om te worden vervangen door zuiver Egyptische type. Na een periode van experimenteren met knopvormige zegels viel de keus op de scarabee. Dit is een afbeelding in steen van de heilige mestkever.
De ovale vorm met bolle rug en vlakke onderkant leende zich goed voor het aanbrengen van gegraveerde opschriften . De scarabee zat aan een pin en kon gedraaid worden voor het aanbrengen van een zegelafdruk. De scarabee had niet alleen een praktische vorm maar bovendien ook een symbolische betekenis ! Het diertje was een symbool van opstanding en nieuw leven.
Scarabeeën droeg men dan ook niet alleen als zegelsteen, maar ook als amulet. De opschriften op het ondervlak, die meestal de naam en titels van ambtenaren hadden, maakten in de loop van het Nieuwe Rijk steeds vaker plaats voor symbolische afbeeldingen van godenmachten of beschermende formules.
Wat betekenen de symbolen op de kroon van de farao ?
Op heel wat Egyptische kronen staan een gierenkop en een rechtopstaande cobra.
De gier is een symbool van de godin Nechbet die de beschermvrouw is van Boven-Egypte (het zuiden). De cobra staat voor Wadjet die Beneden-Egypte (het noorden) beschermt.
De baard (de bekende lange baard die aan de onderkant breder is) is een teken van goddelijkheid. De koning, die door de Egyptenaren als een levende god wordt beschouwd, droeg in het dagelijks leven ook een baard, maar dan een nepbaard die aan een touwtje hing.
Daarom was het mogelijk dat een vrouwelijke farao zoals Hatsjepshoet deze tekenen van macht kon dragen.
De Ankh bestaat uit een ovaal met daaronder een T-vormig kruis. In het Oude Egypte was het een zeer belangrijk symbool.
Als hiëroglief betekent het leven; daarmee wordt vaak het eeuwige, goddelijke leven bedoeld. Naar de verdere betekenis van de Ankh is heel wat gespeculeerd.
In de betekenis van vruchtbaarheidssymbool kan de ovaal de zon voorstellen en het T-vormige kruis de aarde. De Ankh beeldt in dit geval de bevruchting van de aarde door de zon uit.
° Een andere combinatie van symbolen, ook in de betekenis van vruchtbaarheidssymbool, beeldt de vereniging van het mannelijke en vrouwelijke beginsel voor. De mannelijke uitdaging (= seksuele kracht = T-kruis van Osiris) en het vrouwelijke = zich-open-stellen (= vruchtbaarheid = ovaal van Isis) versmelten tot een nieuw leven voortbrengende eenheid.
Andere betekenis van de Ankh: verlengde eeuwigheid
De Ankh wordt gezien als een magische sleutel, b.v. als de sleutel van het leven of de sleutel van de Nijl. Afbeeldingen waarop goden de Ankh bij de lus vasthouden, stelt het symbool de sleutel voor waarmee het dodenrijk wordt afgesloten. Dat verklaart waarom de Ankh onsterfelijkheid zou geven.
De Ankh wordt ook afgebeeld op taferelen waarop de goden het geschenk van het leven of de levensadem aan de keizer gaven door het Ankh-teken voor zijn neus te houden. De betekenis van eeuwigheid kan worden afgeleid van de lus en de in drie richtingen lopende verlengingen.
De Ankh is dan een symbool voor verlengde eeuwigheid.
Niet alleen kleine kinderen droegen amuletten om hen te beschermen tegen ziekten en vroegtijdig sterven ook bij de dood werden er amuletten mee gegeven aan de mummie. De magische amuletten werden zowel door levenden als doden gedragen om kwalijke krachten af te weren en goede effecten te verkrijgen.
Ze werden van uiteenlopende materialen en in diverse kleuren vervaardigd en hadden dikwijls de vorm van populaire goden, rituele voorwerpen, dieren, planten, lichaamsdelen of de namen van koningen. zoals..... het Oog van Horus, de ruggegraat of pilaar van Osiris (djed), de scarabee en de knoop van Isis (tjet). De amulethalsketting bevatte de djed, ankh ("leven"), slakkenhuis van de porseleinslak, vis (nekhaw,
De belangrijkste amuletten zijn:
1. Het oog van Horus. Het oogsymbool, bekend als wedja-oog, werd in verband gebracht met genezen. Men dacht dat het de mummie gezond hield en het lichaam nieuwe levenskracht zou geven.
2. De hemeltrap: deze treden symboliseren de trap naar de troon van Osiris. Deze trap moet de geest van elke mummie beklimmen.
3. De scarabee. De oude Egyptenaren dachten dat de scarabee (mestkever) geboren werd uit een balletje mest, daarom associeerden ze hem met de wedergeboorte. Op de andere kant van het amulet stond een spreuk uit het dodenboek die zou helpen bij het wegen van het hart.
4.De gevleugelde scarabee. De Egyptenaren dachten dat de intelligentie in het hart en niet in de hersenen huisde. Deze amulet zorgde dat de mummie met al zijn of haar verstand naar het hiernamaals ging.
5. De gordel van Isis. Hij is gemaakt van een rode steen die het bloed van Isis voorstelde, het was een krachtig symbool dat de mummie beschermde.
6. Sjen. Was een cirkel van touw, een symbool van eeuwigheid en volledigheid.
7. De drie gratiën. Samen boden de moedergodin Isis, haar zoon Horus en haar zuster Nepthys aan de mummie een machtige algemene bescherming.
Diende als bescherming bij jonge kinderen tegen ziekte en vroegtijdig sterven. Bij overlijden kreeg de mummie zulke amulet mee als bescherming tijdens zijn reis door het dodenrijk
De scarabee de mestkever werd door de oude Egyptenaren als een heilig dier beschouwd. Het dier werd ook wel drekroller genoemd of pillendraaier.
Waarom kreeg het dier zulke namen??? Van afval maakt de kever met zijn pootjes een bolletje van ongeveer vijf centimeter groot. In dat bolletje wordt een eitje gelegd. Dan gaat het bolletje de grond in. Na enige tijd komt uit het eitje een larfje en het leven begint opnieuw. De Egyptenarenhadden een groot geloof in het leven na de dood en de mestkever deed precies wat ze geloofden. Daarom was deze kever het symbool van de voortgang van het leven en de opgang van de zon. In de rotsgraven langs de Nijl zijn gebalsemde kevers gevonden. Ook in de tempels zie je afbeeldingen van de scarabee.
Bij de tempel van Karnak staat een grote granieten scarabee. Nog altijd lopen Egyptische vrouwen rondjes rond dit beeld waarmee ze hopen dat dit de vruchtbaarheid van hun schoot bevordert.
En vergeet niet, de scarabee met die prachtige groenblauwe kleuren is thans nog altijd een sieraad dat door vele vrouwen gedragen wordt.
De mensen trouwden tamelijk jong in Egypte. De jongens waren meestal 15, de meisjes 12. De meeste mensen stierven als ze tussen de 40 en de 50 jaar zijn. Huwelijken werden niet geregeld door de ouders. Wel probeerden ze ervoor te zorgen dat de jongen en het meisje dezelfde achtergrond hadden.
Meubels en andere bezittingen van het pasgehuwde koppel werden na het huwelijk naar hun huis gebracht. Daar werden ze verwelkomd door hun buren. Het huis, de meubels en andere bezittingen waren volgens de Egyptische wet zowel van man als vrouw. Bij een scheiding mocht de vrouw alle dure spullen die ze zelf had meegebracht behouden. De echtgenoot was verplicht om haar ook na het huwelijk geld te betalen. ( een vorm van alimentatie)
De kinderen: Vanaf hun vierde jaar leerden de jongens het beroep van vader. De meeste meisjes die getrouwd waren zorgden voor de huishouding en de kinderen De Egyptenaren hielden veel van kinderen. Op schilderijen en beelden namen ze een belangrijke plaats in. Helaas stierven veel kinderen bij de geboorte of kort daarna. Daarom probeerden de ouders met amuletten ongelukken en ziekten te voorkomen.
De samenleving in Egypte was een standenmaatschappij, waarbij de farao bovenaan stond. 5 Verschillende lagen: slaven, de boeren en werklieden,de ambtenaren, de priesters, en de familie van de farao
Na de slaven waren de boeren en werklieden de laagste stand en hadden niet veel rechten. De boeren moesten een deel van hun oogst aan de farao als belasting afstaan. De zonen van de boer volgden hun vader op. Ze hadden weinig kans om een ander beroep te leren.
De werklieden waren handelaren of handwerkers. Zij stonden iets hoger op de maatschappelijke ladder. Hun kinderen konden het beroep van hun vader leren.
Dan kwamen de ambtenaren van de farao. Zij hadden tamelijk veel te zeggen in de Egyptische samenleving.
De staf van de farao bestond uit boekhouders en belastingophalers. Deze mensen konden lezen en schrijven. Dat leerden ze op de weinige scholen die er bestonden . Hun kinderen gingen ook naar deze scholen.
Vervolgens kwamen de priesters en tenslotte de familie van de farao.
Om een groter rijk te krijgen, trouwden faraos dikwijls met prinsessen uit naburige landen.
Egypte was een dictatuur. Alles ging via de farao, er werd geen besluit genomen zonder hem. De farao was meestal aanwezig bij de oorlogen en veldslagen die er plaats vonden.
De Egyptenaren maakten gretig gebruik van hun vrije tijd en genoten van sport en ander vermaak.
Door de lange dagen en het zonnige klimaat hadden de Egyptenaren veel vrije tijd.
De Egyptische adel pakte altijd groots uit als ze zich wilden vermaken. Ze jaagden op gevogelte, krokodillen, nijlpaarden en leeuwen tijdens de jachtpartijen met strijdwagens en honden .
Banketten waren luxueus en werden gehouden bij geboorte, huwelijk of een religieus festival. Ze droegen prachtige kleding, lieten de wijn rijkelijk vloeien en lieten zich vermaken met muziek en dans.
De sport zorgde vermaak voor iedereen. Boksen en schermen waren populair, en de farao's organiseerden regelmatig renwedstrijden rond de piramiden.
Ook bordspelen waren populair, ze waren rustgevend - vooral Senet, een spel dat gebaseerd was op de reis van de doden naar de onderwereld .
Om een beter beeld te geven van de kleding afbeeldingen van de kleding van; P1 de koninklijke familie P2 de priesters P3 het leger P4 de nobelen Klik op de afbeelding om te vergroten
Een plant die een centrale rol speelde in de mythologie was papyrus (mehyt), een symbool van het leven en het moeras waaruit alle leven voortkwam. Men dacht dat de hemel werd gedragen door pilaren van papyrus. De plant stond ook symbool voor Neder-Egypte.
Van evengroot belang was de lotus (seshen), een bloem die 's nachts sluit en onder water verdwijnt. Hierdoor werd de bloem een symbool van de zon en de schepping; men dacht dat Amon uit een lotusbloem werd geboren. Als symbool van wedergeboorte werd de bloem geassocieerd met Osiris en de begrafeniscultus. De plant stond symbool voor Opper-Egypte.
De meest vereerde bomen waren de plataan, die aan de hemelpoort stond en de wilg, de boom die rond de doodskist van Osiris groeide.
Leven in het oude Egypte; De pruikenmaker was een belanrijk man
De pruikenmaker was een belangrijke man.
Hij kende de trends en de pruiken die gedragen werden. Voor het maken van een pruik was bijzondere kennis en vaardigheid vereist.
De kunde en vindingrijkheid van een pruikenmaker warn bekend. . In zijn atelier vulde hij vazen met pas geknipt haar en hij maakte vlechten en toupetjes. Hij gebruikte allerlei accessoires als spelden en naalden. Er stond een heel assortiment flesjes met parfums en zalfjes om de pruiken heerlijk te laten reuken. Naast de ingang stonden houten hoofden als paspoppen.
In een mand bewaarde de pruikenmaker valse baarden.
De vorm en lengte van de baard was een indicatie van de status en het maatschappelijk aanzien van de drager.
De oude Egyptenaren scheerden zich al 6000 jaar voor Christus, maar de hogere klasse en iedereen wie het zich kon veroorloven, bezaten ook pruiken. In alle kleuren, zelfs in goud en gemaakt van mensenhaar.
Zowel mannen als vrouwen gebruikten crèmes en beschilderden hun oogleden met het malachiet, een koperverbinding. De ooghoeken werden met een zwart streepje verlengd in de richting van het oor. Lippen en wangen werden gekleurd met henna en nagels van vingers en tenen werden gelakt. Op papyrusrollen werden recepten gevonden tegen kaalhoofdigheid en er werd puimsteen gebruikt om de huid soepel te houden. Tegen zonnebrand en insectenbeten werden speciale oliën gebruikt.
De Egyptenaren droegen het liefst linnen stoffen, hoewel ze ook wol gebruikten en grover weefsel. Zeer geliefd waren zuiver witte, ragfijne linnen weefsels die men vouwde tot fijne plissé . Deze stoffen werden ook gebleekt voor een extra wit resultaat. Na het wassen legde men de kleding in de zon. De Egyptenaren konden kleding ook verven.
Standbeelden van de koningen en burgers geven een goed beeld van de veranderende mode. In het Oude Rijk en het Middenrijk droegen vrouwen eenvoudige en nauwsluitende jurken, mannen droegen nauwsluitende tunica's tot op kniehoogte Sinds het Nieuwe Rijk gaf men de voorkeur aan wijd zittende tunicas voor mannen Vrouwen droegen grote wikkeljurken gemaakt van een grote lap rechthoekig stuk stof
ze droegen bij feestelijkheden mooie kapsels en een pruik in verschillende lengtes .
In alle periodes was de sandaal het voornaamste schoeisel. Sandalen werden vervaardigd uit plantaardige grondstoffen zoals palmbladeren of papyrus. Ze werden niet gemaakt in werkplaatsen maar door de vrouwen thuis.
Er bestonden ook duurdere exemplaren. Deze werden van leer vervaardigd en waren duurzamer .
In het oude Egypte waren drie soorten schrift in gebruik. Een geheime taal voor de priesters, het hiëratische schrift, het demotische schrift, bedoeld voor dagelijks gebruik door het volk, en het hiërogliefenschrift.
Hiërogliefen dateren uit ca. 3200 v.Chr. en vormen het oudste bekend schrift ter wereld. Het woord 'hiëroglief' betekent 'heilige gegraveerde letter' en verwijst naar het beeldschrift dat de oude Egyptenaren gebruikten om hun geloof uit te drukken. De Egyptenaren zelf noemden de hiërogliefen ook wel godenwoorden. Het hiërogliefenschrift is van oorsprong een zuiver 'beeldschrift', en de tekens betekenden aanvankelijk precies wat ze voorstelden.
Door de jaren heen gebruikten de Egyptenaren hiërogliefen om de tempels mee te versieren en om verhalen uit te beelden en de verering van de goden kracht bij te zetten door de heilige teksten op de muren af te beelden.
Om de kunst van hiërogliefen te leren, waren jaren van oefening nodig. . Er zijn drie hoofdtypen hiërogliefen. 'Fonogrammen' brengen de klanken van lettergrepen over,
'ideogrammen' beelden het object of de handeling zelf af,
het 'determinatief' bevestigt, verandert of geeft de betekenis van het naastgelegen woord aan.
Het lezen wordt bemoeilijkt doordat woorden en zinnen noch door afstanden, noch door leestekens van elkaar gescheiden worden. Een hulpmiddel is dat symbolen van dieren en mensen altijd kijken naar de richting waar de tekst begint.
In 1798 werd een aanwijzing gevonden waarmee de hiërogliefen konden begrepen worden.
Bij Rosetta, in de delta, werd een steen gevonden door een franse soldaat uit het leger van Napoleon. Deze steen van Rosetta bevatte drie maal dezelfde tekst alleen in drie verschillende talen.
Nu is de steen van Rosetta te vinden in Britse Museum van Oudheden in Londen.
Jean François Champollion (1790-1832), een Franse professor, vergeleek de Griekse tekst met de hiërogliefen en wist na 14 jaar de tekst te vertalen, dit na voorbereidend werk van de Zweed Johan David Åkerblad en de Engelsman Thomas Young. Champollion wist echter voor de doorbraak te zorgen door de tekens niet als aparte woorden te zien zoals in het Chinees Dit kwam omdat de tekst ongeveer 500 Griekse woorden telde terwijl de Egyptische 1400 tekens kende.
De tekst was een decreet van in Memphis verzamelde priesters. Dat decreet was gericht aan koning Ptolomeus
Het griekse deel op de steen is te verklaren door het feit dat de koning een Griek was Het demotisch was voor de normale egyptenaar De aanwezigheid van de hiërogliefen is te verklaren dat het een priesterdecreet betreft van heilige teksten
Als schrijfmateriaal gebruikten de Egyptenaren 'papyrus', gemaakt van de papyrusplant.
De stengel van de plant werd in stroken verdeeld, die in twee lagen, dwars op elkaar en dan werden samengeperst. De vellen 'papier' werden daarna tot rollen samengevoegd.
Zowel de plant, de vellen, de rollen als de aangebrachte teksten en afbeeldingen werden als 'papyrus' bekend.
Papyrus bleef tot in de 10e eeuw in gebruik als schrijfmateriaal. De tekst werd geschreven met een schrijfriet, dat in inkt werd gedoopt. Dikwijls werden de hiërogliefen van een kleur voorzien.
Een soldaat van het leger van Napoleon vond een steen in de het plaatsje Rosetta, in de buurt van Alexandrie. Het was de beroemde steen van Rosetta - die zoals achteraf bleek, de geheimen van de hiërogliefen prijs gaf
afbeelding: een zo groot mogelijk beeld van deze steen om de drie geschriften te onderscheiden: Grieks, demotisch en hiëroglief ( zie 2 artikels hieronder)
legende en geheimen omtrent het hiërogliefenschrift en de god Thot
Het hiërogliefenschrift wordt door de Egyptenaar toegekend aan de god Thot
Hij gaf het hiërogliefenschrift als een volledige openbaring aan het volk van Egypte. Het schrift kende echter niet, zoals andere geschriften, een lange tijd van ontwikkeling maar werd, volgens een legende, aan hen plotseling vanuit het niets geopenbaard. Het schrift bevat aanduidingen van dingen, spreektekens en verborgen geheime tekens.
Zo heeft het Hiërogliefenschrift een driedubbele betekenis. De geheime betekenis van het schrift werd door de priesters bewaard. De vertaling van het schrift werd slechts aan priesters, die in het mysterie van Thot werden ingewijd, geopenbaard en geheim gehouden.
Egyptologen zijn nooit verder gekomen dan de gewone vertaling. Van de ongeveer 7000 tekens, die men heeft ontdekt, zijn er door de wetenschappers slechts 700 ontcijferd. Dat betekent, dat er 6300 tekens zijn waar men niet eens de betekenis van kent.
Herodotus, men noemt hem de vader van de geschiedenis, zegt over het hiërogliefenschrift ; "Het hiërogliefenschrift is een Heilig schrift met een verborgen betekenis, die alleen via een symbolische weg is te vinden, want de taal der hiërogliefen werd alleen door de Goden gebruikt". In 1822 werd de sleutel van het schrift ontdekt door een Franse geleerde, Champollion, die 21 jaar lang naar de betekenis van het schrift heeft gezocht.
Bij (toeval) werd door een soldaat van het leger van Napoleon een steen ontdekt in de buurt van het plaatsje Rosetta, in de buurt van Alexandrie.
Eeuwenlang is het schrift een groot raadsel geweest en al denkt de wetenschap dat zij van Champollion de sleutel heeft gekregen.... hij geloofde daar zelf niet in. Hij dacht dat hij niet alle geheimen had ontcijferd... . Een vroegtijdige dood belette hem om verder het schrift te onderzoeken en latere onderzoekers stelden zich tevreden met de sleutel die Champollion had aangereikt.
Het was de droom van Champollion een boek te schrijven met symbolische verklaringen van het schrift.Doch hij stierf vroegtijdig..
Alzo sprak hij op zijn sterfbed: "Verwonder U er niet over, Verwonder U er niet over dat ik ween. Gij zult niet denken dat ik een zwakkeling was, of dat ik mij ongerust maakte over wat de dokter mij te vertellen had, ik was op alles voorbereid." "Het koste mij alleen de grootste moeite om de wetenschap vaarwel te zeggen, want er is nog zoveel wat ik niet weet en wat ik nog zo graag had willen leren. De Egyptenaren zijn waarlijk grote kunstenaars".
De ware betekenis van het schrift is voor veel egyptologen een doorn in het oog.
De priesters, die de geheimen kenden, kenden ook de code van Thot; "Hij die de ware betekenis van het schrift ontdekt, dient er voor te zorgen deze in geheimnis te bewaren en indien men er over spreekt dat te doen op een gesluierde en raadselachtige manier".
Niet alleen kleine kinderen droegen amuletten om hen te beschermen tegen ziekten en vroegtijdig sterven ook bij de dood werden er amuletten mee gegeven aan de mummie.
Het huwelijk
De pruikenmaker was een belangrijke man. 
Een soldaat van het leger van Napoleon vond een steen in de het plaatsje Rosetta, in de buurt van Alexandrie.
