Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
23-07-2006
getuigenis van iemand die er geweest is....
Zonsondergang even tussen 17.30 & 18 u. De avond valt daar wel vlug hoor! En ook dit is - gezien vanaf de Nijl - prachtig te noemen. Daarna is het aan te raden om een trui boven te halen. Het verschil in temperatuur is direct voelbaar. Als je dan voorbij een tempel loopt, straalt de warmte uit de stenen.
De netheid is op sommige plaatsen zeer goed maar op andere plaatsen ... maar kom, we zijn in Egypte als toerist en niet als afgevaardigde van de milieubescherming hé.
De rijweg is proper te noemen afgezien van hier en daar veel zand op de baan. Maar ja we zitten in een land waar zand de overhand heeft.
Veiligheid is een prioriteit in Egypte. De regering daar begrijpt wat de term "meer blauw op straat" inhoudt (da's wat anders dan wat ze in België verstaan onder deze term). 't Is wel in zwarte uniformen maar het wordt toch uitgevoerd. Mens wat een aanwezigheid van politie, toerismepolitie en leger! Naar het schijnt heeft dit alles te maken met de aanslag van 1997 op een bus toeristen. In Egypte is er een dienstplicht van 2 jaar in het leger of 3 jaar bij de toerismepolitie. Vandaar dat ze zoveel mensen kunnen inzetten. Kortom het geeft een "geweldig" veilig gevoel om in Egypte te zijn.
23.06.06 Een student uit Groningen is tijdens een studiereis in Egypte per ongeluk op een nog onbekende graftombe gestuit.
De student, Jeroen van Rooij, deed de vondst toen hij met drie anderen tijdens een tocht door de woestijn een stop maakte aan de voet van een kleine heuvel. Toen Van Rooij de heuvel opliep, vond hij bovenop vier diepe kuilen. Eén van die kuilen bleek uit te komen in een grote graftombe.
Van Rooij en zijn gezelschap zijn onder begeleiding van ingeschakelde Egyptische autoriteiten de graftombe ingegaan. De tombe bleek te bestaan uit acht kamers, waarvan twee grote. Waardevolle relikwieën werden er niet gevonden.
De tombe is wellicht van een vermogend Egyptenaar uit de tijd van de 18de dynastie, rond 1400 voor Christus. De grafkamers zijn waarschijnlijk tijdens de economische crisis in de 21ste dynastie al leeggeroofd. Van Rooij beschrijft de vondst als een 'bizarre, maar geweldige ervaring'.
Dag 1/ 01.09.06 Vertrek vanuit Brussel naar Luxor Transfer naar cruiseboot
Dag 2 Luxor - Esna - Edfoe Ontdekken van deze sites
Dag 3 Edfoe - Kom Ombo - Aswan bezoek aan tempels enz...
Dag 4 Aswan Bezoek tempels Kom Ombo Ontdekken eilandjes rondom Aswan met Feluka ( typisch zeilbootje)
Dag 5 Aswan - Luxor Bezoek tempels van Abou Simbel Afvaart naar Luxor
Dag 6 Terugvaart naar Luxor en volledige dag ontspannen en genieten van de faciliteiten aan boord
Dag 7 Luxor Vrije dag - bezoek historische monumenten
Dag 8 tot dag 15 Luxor - Hurghada Einde nijlcruise en transfer naar de Hilton van Hurghada Verblijf van 7 nachten op basis van "all-inclusive" + dagexurcie Cairo inbegrepen met bezoek aan piramides, de sphynx en het egyptisch museum
Egypte wil gouden mummiemasker terug van museum VS
Egypte wil gouden mummiemasker terug van museum VS
23 februari 2006
CAIRO (ANP) - Egypte wil dat een museum in de Amerikaanse staat Missouri het gouden mummiemasker van de farao Ka-Nefer-Nefer teruggeeft.
Het masker werd ontdekt door een Egyptoloog die onlangs een bezoek bracht aan het Art Museum in Saint Louis.
De Hoge Raad voor Oudheden van Egypte heeft justitie gevraagd de zaak aanhangig te maken bij de Amerikaanse autoriteiten. Het masker hoort eigenlijk thuis in de opslag van het Egyptisch Museum in Caïro.
De secretaris-generaal van de raad zei dat het masker in 1952 was ontdekt door een Egyptische archeoloog en dat het in 1959 was opgeslagen in een ruimte van het museum in Caïro. Hoe het daaruit is verdwenen, is niet duidelijk.
Het Art Museum kocht het masker in 1998 voor een half miljoen dollar van een antiekhandel van twee Libanese broers.
Vondst 23 mei 2006 Romeinse stad gevonden in Egypte ( wat we hopen te zien)
Romeinse stad gevonden in Egypte
23 mei 2006
De Egyptische Oudheidkundige Dienst heeft bekend gemaakt dat er resten van een Romeinse stad zijn gevonden. Door de zeespiegelstijging ligt de stad nu onder water. De locatie van deze stad is 35 kilometer oostelijk van Suez, aan -of liever: in- de Middellandse Zee.
Waarschijnlijk gaat er wel een opgraving plaatsvinden. Voor Egypte, dat een lange traditie heeft in opgravingen in de woestijn, is het wel bijzonder dat er nu een onderwateropgraving gaat plaatsvinden.
Een vooronderzoek heeft al plaatsgevonden en daarbij zijn de resten van gebouwen, baden, de ruïnes van een legerkamp, munten, bronzen voorwerpen en aardewerk aangetroffen. Al deze objecten zijn uit de Romeinse tijd. In Egypte duurde de Romeinse Tijd van 30 BCE, toen keizer Augustus het land toevoegde aan het Romeinse Rijk, tot 337 n. Chr. toen de eerste Christelijke cultuur, de Koptische cultuur, de overhand kreeg.
Ooit, in de Romeinse tijd, moet deze stad deel van de zuidoostgrens van het Romeinse Rijk zijn geweest. De nabijheid van een Romeins legerkamp geeft ook al aan dat het hier om een grensgebied gaat.
Vergelijk het maar met de limes, de Romeinse noordgrens.
Ook hier lagen Romeinse forten die de grens bewaakten en gaandeweg kwamen er steden voor de veteranen, die vaak twintig jaar of langer gediend hadden.
Vaak waren zij getrouwd met inheemse vrouwen en hun hele sociale leven was hier. De veteranen bleven en vestigden zich in de door de Romeinse overheid gestichte kolonies. Onder meer Nijmegen, Xanten en Keulen zijn op die manier ontstaan. In Egypte is waarschijnlijk hetzelfde aan de hand geweest.
Hier in Europa was de Rijn tamelijk nauwkeurig de grens van het Romeinse Rijk, al was zelfs maar relatief. Aan de zuidzijde van het Imperium Romanum liggen allemaal woestijnen. Ook die vormden een natuurlijke grens, maar waar ligt de grens precies in een woestijn met alleen hier en daar een fort of een stad? De Romeinen claimden de Sinaïwoestijn en de Negebwoestijn, maar de steden en de forten bleven op veilige locaties aan wegen, rivieren en de zee.
Zo bewaakte de nieuwe gevonden stad waarschijnlijk de doorgaande weg van Egypte naar Palestina, een ruig gebied dat niet altijd even veilig was.
Eén van de prioriteiten van de archeologen is om erachter te komen wat de naam is geweest van deze Romeinse stad, zodat er ook via die weg meer bekend wordt over de geschiedenis ervan.
Vondst 30 januari 2006 Standbeeld van Egyptische koningin ontdekt ( wat we hopen te zien)
Standbeeld van Egyptische koningin ontdekt
30 januari 2006
In Egypte is een beeld ontdekt van de mogelijke moeder van Toetanchamon. Het bijna 3400 jaar oude beeld werd eerder deze maand opgegraven in het Egyptische Luxor door een archeologisch team van de Amerikaanse Johns Hopkins University.
Vrouw van machtige farao Het manshoge beeld werd ontdekt door het schoonmaken van een platform van de tempel van de God Mut in Luxor, een bouwwerk dat uit circa 700 voor Christus dateert. Het veel oudere beeld lag met de voorzijde naar beneden en is mogelijk als een soort fundering gebruikt, zo vermoedt Betsy Bryan van het onderzoeksteam.
Aan de hand van inscripties op de kroon leidt Bryan af dat het beeld een koningin voorstelt van Amenhotep III, een machtige farao die van 1390 tot 1352 BCE regeerde. Mogelijk gaat het om Teye, een burgervrouw waar Amenhotep III tegen de traditie in mee trouwde.
Tijdens haar leven genoot ze veel meer respect dan de manier waarop haar standbeeld later behandeld zou worden. Ze was de eerste koningin die in officiële documenten werd genoemd naast de naam van haar man.
Uit haar huwelijk met Amenhotep III werd hun zoon Amenhotep IV geboren, de latere farao Achnaton of Echnaton. Mogelijk was zij ook de moeder van Toetanchamon, al bestaat daar geen zekerheid over.
Nader onderzoek Ook is het nog niet helemaal zeker of het standbeeld Teye weergeeft. "Uit de inscripties blijkt dat het beeld uit de late regeerperiode van het 38-jarige bewind van Amenhotep III is vervaardigd," aldus Bryan.
"Daardoor is het ook mogelijk dat het van een andere koningin van de farao is. Amenhotep III trouwde op latere leeftijd ook met zijn dochter, princes Sit-Amun. Zij werd de eerste koninklijke vrouw toen Teye op leeftijd kwam. Het standbeeld kan dus ook koningin Sit-Amun verbeelden. We hopen door nader onderzoek van dit zeer gedetailleerde beeld later meer informatie over deze vondst te vertrekken."
Vondst 22 april 2006 Eeuwenoude gouden cartouches opgegraven (wat we hopen te zien)
Eeuwenoude gouden cartouches opgegraven
22 april 2006
In Egypte zijn gouden cartouches opgegraven waarop de namen van Hatsepsut en Toetmoses III staan.
De ontdekking van de cartouches, die ongeveer 3400 jaar oud zijn, werpen nieuw licht op de relatie tussen deze twee oude Egyptische leiders, dat zei het Egyptisch Department voor Oudheden vrijdag.
Een team van Franse en Egyptische archeologen hebben twee sets met 9 massief gouden cartouches die de naam van Toetmoses III dragen gevonden vlakbij de tempel van de farao's stiefmoeder Koningin Hatsepsut in Luxor, ongeveer 700 km van Cairo. Toetmoses was farao van Egypte van 1479 tot 1425 BCE.
"Deze cartouches, die de namen van zowel Hatsepsut als Toetmoses III dragen zijn gevonden bij Hatsepsut's obelisk, wat bewijst dat de obelisk is opgericht bij beide leiders", zei Zahi Hawass, secretaris generaal van de Supreme Council of Antiquities in Egypte.
Van Toetmoses III, de stiefzoon van Hatsepsut en mede-farao na de dood van zijn vader Toetmoses II in 1479 BCE, werd altijd gedacht dat hij op gespannen voet leefde met zijn stiefmoeder. Toetmoses III was een kind toen zijn vader stierf en de regering van het land werd in eerste instantie in de handen van Hatsepsut gelegd.
Tot de laatste ontdekking gingen Egyptologen er vanuit dat Toetmoses Hatsepsut's beelden uit jaloezie had vernietigd na haar dood in 1458 BCE, in het bijzonder die in Hatsepsut's tempel in Deir al Bahary in het zuidelijk gelegen Luxor. "Deze vondst gaat in tegen de opvatting dat Toetmoses III Hatsepsut's obelisk probeerde te verbergen toen hij de macht van haar overnam en dat hij elk spoor van haar bestaan heeft proberen uit te wissen", zei Hawass.
De nieuwe vondsten zullen te zien zijn in het Luxor Museum
Vondst 3 april 2006 Sfinx krijgt facelift( wat we hopen te zien)
Sfinx krijgt facelift
3 april 2006
In Egypte zijn wetenschappers maandag gestart met de restauratie van de Sfinx van Gizeh. Het wereldberoemde monument, dat vlakbij de drie grote piramiden in Gizeh ligt, kampt met erosie en de gevolgen van verkeerd uitgevoerde restauraties in het verleden.
De herstelwerkzaamheden worden uitgevoerd door de Hoge Raad voor Antiquiteiten, waar egyptoloog Zahi Hawass de scepter zwaait. Hij meent dat het 57 meter lange, 6 meter brede en 20 meter hoge beeld de laatste decennia veel te lijden heeft gehad. Niet alleen door erosie als gevolg van regen en de striemende woestijnwind, maar vooral door verkeerd uitgevoerde restauraties in de jaren tachtig. "De sfinx is net als een echt mens, het moet ademen. Wanneer je cement op het kalkstenen lichaam aanbrengt zoals in de jaren tachtig is gebeurd, stopt de sfinx met ademen. Deze keer moeten we de sfinx op de juiste manier restaureren."
Naast verwijdering van cement, concentreren de werkzaamheden zich vooral op de borst en hals van het neusloze beeld, waar de erosie het hardste heeft toegeslagen.
In de steigers In de jaren negentig onderging het circa 4600 jaar oude monumentale Egyptische monument ook al een uitvoerige restauratie. De sfinx, die de Egyptische farao Khepren verbeeld als zonnegod met een hoofd van een mens en het lichaam van een leeuw, stond destijds zeven jaar in de steigers. In die periode werden meer dan 12.200 stenen van de kolos vervangen.
vondst 28 maart 2006 Raadsels opzienbarende vondst in Dal der Koningen ( wat we hopen te zien)
Raadsels opzienbarende vondst in Dal der Koningen
28 maart 2006
Een aanzienlijk aantal archeologen -meest oudgedienden- kroop zaterdag weer in de collegebanken van de Universiteit Leiden. Ze popelden om meer te horen over de recente ontdekking in het beroemde Dal der Koningen in Egypte. Is er meer dan Toetanchamon?
Archeologen stuiten begin januari bij toeval op een nog niet eerder ontdekte Egyptische tombe. Sinds de vondst van Toetanchamon in 1922 zijn er geen nieuwe graven meer ontdekt in het Dal der Koningen, in de buurt van de stad Luxor.
De onderzoekers zitten echter nog met belangrijke vragen: Waar was deze tombe bijvoorbeeld voor bedoeld? In eerste instantie denken de archeologen dat ze een grafkamer hebben ontdekt. Maar kruiken in de ruimte wijzen in de richting van een werkplaats voor balseming.
Doel van de opgravingen in het Dal der Koningen is het vrijmaken van de ingang van de tombe van Amenmesse, een van de minder invloedrijke farao's. De archeologen willen het honderden jaren oude puin wel eens ruimen. Uiteraard in de hoop interessante ontdekkingen te doen.
Zo leggen Amerikaanse en Egyptische onderzoekers in het najaar van 2005 de fundamenten van kleine stenen hutjes bloot. Die blijken uit dezelfde periode te stammen als het graf van Amenmesse; rond 1200 voor Christus.
Wanneer de archeologen dieper graven, stuiten ze op een schacht. "We hadden er geen idee van waar dit toe zou leiden", zegt prof. Lorelei Corcoran -direct betrokken bij de opgravingen- zaterdag tijdens een gastcollege aan de Leidse universiteit. Ze is verbonden aan het Instituut voor Egyptische Kunst van de universiteit van Memphis. "Naarmate we dieper kwamen, steeg de hoop dat we iets waardevols zouden vinden."
Uiteindelijk bereiken ze een ingang. Door een kleine opening kunnen de onderzoekers in de kamer kijken. Die blijkt nog niet eerder te zijn ontdekt. "Bij het schijnsel van een zaklamp onderscheidden we grote, witte opslagvaten. Meer aan de linkerkant van de ruimte lag een gezicht ons aan te staren. Dit hield in dat er tenminste een sarcofaag in lag", aldus Corcoran. De Egyptenaren gebruikten sarcofagen als doodskist voor hun mummies. Vaak waren ze rijk versierd en ingelegd met glas en edelstenen.
De beschilderde kist met het mooie gezicht blijkt een kostbaar exemplaar te zijn, met ingelegde glazen ogen en met wenkbrauwen. In totaal bevinden zich zeven sarcofagen in de ruimte. "In eerste instantie telden we er vijf", vertelt Corcoran. "De kisten lagen als mikadostokjes op en over elkaar. De laatste twee ontdekten we pas bij het maken van een plattegrond van de kamer." De grootte van de exemplaren verschilt; er zijn er voor volwassenen of tieners en zelfs kleiner.
De houten sarcofagen verkeren echter in slechte staat. De onderzoekers waren hier al bang voor, want bij het uitgraven van de schacht vonden ze sporen van termieten. Corcoran: "De insecten hebben aanzienlijke schade aangericht. Gelukkig konden we het gezicht en de borstplaat van het meest waardevolle exemplaar redden."
Of de archeologen ook mummies in de kisten aan zullen treffen, is nog niet duidelijk. Op dit moment is er nog maar één sarcofaag opengemaakt. Deze bevatte geen lichaam, maar modder en gebroken aardewerk.
In de kamer bevonden zich ruimtwintig -meest afgesloten- vaten van aardewerk met een elk gewicht van zo'n 45 kilo. Dit soort kruiken is eerder aangetroffen in een balsemkamer bij het graf van Toetanchamon. Corcoran leest de omschrijving voor die de archeologen van die potten gaven. De hoogte, de vorm, het materiaal en de kleur: de overeenkomst is exact.
Ook de inhoud van de kruiken wijst in de richting van balseming. In een van de vaten zat natron, een vloeistof die de Egyptenaren gebruikten bij het mummificeren van lichamen. De onderzoekers troffen ook bundeltjes geknoopt linnen aan met vlekken van lichaamsvloeistoffen, wat nog een aanwijzing is voor gebruik bij dit proces.
Van de 28 potten is nu ongeveer een derde geopend en allemaal hebben ze een andere inhoud; zoals een vloeistof, linnen en kleitabletten. "Het is alsof we kerstcadeautjes openmaken", vindt de Amerikaanse archeologe.
Corcoran en haar collega's schatten dat de kamer uit het einde van de achttiende dynastie stamt, net als het graf van Toetanchamon. Allerlei kenmerken en overeenkomsten met andere graven uit die periode wijzen in die richting. De farao's van dit koninkrijk regeerden van 1539 tot 1292 BCE.
Toch is de grootte en de vorm van de kamer anders dan de balsemkamer bij het graf van Toetanchamon. Het is dus nog niet zeker of de ruimte voor dit doel werd gemaakt.
Ook wat betreft de bestemming van de sarcofagen tasten de archeologen nog in het duister: zijn ze gemaakt voor leden van de koninklijke familie of zijn ze besteld, maar nooit opgehaald? "Op dit punt is het een kamer vol raadselen", geeft Corcoran toe. Inscripties op de doodskisten en op kleitabletten in de voorraadpotten verschaffen mogelijk een antwoord op de grootste vraag, namelijk voor wie de tombe is gemaakt
Vondst 11 februari 2006 Sarcofaag van 3500 jaar oud (wat we hopen te zien)
Sarcofaag van 3500 jaar oud
11 februari 2006
Een beschilderde sarcofaag is een van de ontdekkingen die een Amerikaanse groep archeologen deed in de Vallei der Koningen bij Luxor in Egypte.
Het is de eerste ontdekking van een graf sinds de vondst van het graf van Toetanchamon in 1922.
De nieuwste ontdekking ligt vlak bij het graf van Toetanchamon en bevat mummies van 3500 jaar geleden, de zogenoemde achttiende dynastie. Ze zijn waarschijnlijk van koningen of hogepriesters.
Bij deze sarcofaag werden nog vier sarcofagen gevonden en ook vazen van aardewerk.
Vondst 30 januari 2006 Standbeeld van Egyptische koningin ontdekt ( wazt we hopen te zien)
Standbeeld van Egyptische koningin ontdekt
30 januari 2006
In Egypte is een beeld ontdekt van de mogelijke moeder van Toetanchamon. Het bijna 3400 jaar oude beeld werd eerder deze maand opgegraven in het Egyptische Luxor door een archeologisch team van de Amerikaanse Johns Hopkins University.
Vrouw van machtige farao Het manshoge beeld werd ontdekt door het schoonmaken van een platform van de tempel van de God Mut in Luxor, een bouwwerk dat uit circa 700 voor Christus dateert. Het veel oudere beeld lag met de voorzijde naar beneden en is mogelijk als een soort fundering gebruikt, zo vermoedt Betsy Bryan van het onderzoeksteam.
Aan de hand van inscripties op de kroon leidt Bryan af dat het beeld een koningin voorstelt van Amenhotep III, een machtige farao die van 1390 tot 1352 BCE regeerde. Mogelijk gaat het om Teye, een burgervrouw waar Amenhotep III tegen de traditie in mee trouwde.
Tijdens haar leven genoot ze veel meer respect dan de manier waarop haar standbeeld later behandeld zou worden. Ze was de eerste koningin die in officiële documenten werd genoemd naast de naam van haar man.
Uit haar huwelijk met Amenhotep III werd hun zoon Amenhotep IV geboren, de latere farao Achnaton of Echnaton. Mogelijk was zij ook de moeder van Toetanchamon, al bestaat daar geen zekerheid over.
Nader onderzoek Ook is het nog niet helemaal zeker of het standbeeld Teye weergeeft. "Uit de inscripties blijkt dat het beeld uit de late regeerperiode van het 38-jarige bewind van Amenhotep III is vervaardigd," aldus Bryan.
"Daardoor is het ook mogelijk dat het van een andere koningin van de farao is. Amenhotep III trouwde op latere leeftijd ook met zijn dochter, princes Sit-Amun. Zij werd de eerste koninklijke vrouw toen Teye op leeftijd kwam. Het standbeeld kan dus ook koningin Sit-Amun verbeelden. We hopen door nader onderzoek van dit zeer gedetailleerde beeld later meer informatie over deze vondst te vertrekken."
Opgegraven 'grafkamer' blijkt plaats waar lichamen werden gemummificeerd. Ruim een maand geleden keek de Egyptische wereld op van de ontdekking van een grafkamer in de Vallei der Koningen bij Luxor. De geheime kamer werd gevonden door een archeologisch team van de Universiteit van Memphis. Het zou de eerste keer sinds 1922 zijn dat er een grafkelder is opgegraven in de beroemde vallei.
Gemummificeerd Een nadere inspectie heeft echter aan het licht gebracht dat het niet om een grafkelder gaat waar familieleden van de farao werden bijgezet, maar om een ruimte waar farao's werden gemummificeerd. Dat maakte de Egyptische Dienst voor Oudheden deze week bekend.
Omdat de opgegraven kamer een zevental houten kisten en een aantal verzegelde potten bevat, werd aanvankelijk aan een grafkelder gedacht. De vondst dateert van de achttiende dynastie van de farao, tussen 1539 en 1292 voor Christus. De kisten waren gemaakt in de stad Thebes, het huidige Luxor. Het zou gaan om de belangrijkste Egyptische vondst sinds decennia.
Het altijd geestdriftige hoofd van de Egyptische Dienst voor Oudheden, Zahi Hawass, speculeerde kort na de ontdekking dat de grafkisten mogelijk toebehoorden aan 'koninklijken of nobelen', wier lichamen van hun originele graf naar deze geheime kelder zouden zijn verplaatst om ze te beschermen tegen grafplunderaars.
Nadere inspectie Uit de nadere inspectie is echter gebleken dat vijf van de kisten voorwerpen bevatten, zoals bepaalde potten en lijkwaden, die werden gebruikt bij het mummificeren van personen. Ook werden diverse materialen aangetroffen die een rol spelen bij het balsemen.
Deze week moest Hawass toegeven dat hij het niet bij het rechte eind had. "Dit... is geen tombe voor nobelen of familieleden van de koning, zoals gedacht, maar eerder een kamer waarin ze gemummificeerd werden."
Blamage Maar de egyptoloog hoeft zijn enthousiasme niet te temperen. Volgens Dr Salima Ikra, professor aan de Amerikaanse Universiteit in Cairo, is er geen sprake van een blamage voor de Egyptische Dienst voor Oudheden. "De locatie heeft nog steeds iets mysterieus. Het blijft een gewichtige historische vondst, die ons veel informatie geeft over begrafenissen in die tijd en de rituelen die daarmee gepaard gingen."
Het is nog steeds niet duidelijk aan wie deze balsemingskamer toebehoord heeft. De vondst kan ook leiden tot nieuwe ontdekkingen in de Vallei der Koningen. Bovendien is er nog steeds werk te doen op de archeologische vindplaats. De twee overige grafkisten zijn nog niet onderzocht, en het is niet uitgesloten dat er nog menselijke resten worden aangetroffen.
Ontdekkingen als deze zijn volgens Ikra een combinatie van geluk en serendipiteit. "Het is net alsof je een verpakt kerstkadootje een weer schudt en probeert te raden wat het is."
( wat we hopen te zien) Vondst 28.02.06 / Vondst oudste resten van zeewaardige schip
Vondst oudste resten van zeewaardige schip
28 februari 2006
Een team van archeologen van de unversiteiten van Boston en Napels hebben onlangs de oudste resten van zeewaardige schepen ter wereld en hun vrachtdozen ontdekt van het verloren land van Punt, een mytisch handelscentrum in de zuidelijke Rode Zee.
De ontdekkingen werden gedaan tijdens opgravingen in door mensen gemaakte grotten die eerder werden ontdekt door hetzelfde team nabij Wadi Gawasis aan de Egypte kust van de Rode Zee.
Ze zijn in een opmerkelijk goed conditie: unieke artefacten van cederhouten planken en dekhout, sommige met pen- gatverbindingen en koperen bevestigingen nog op hun plaats. Het bewijst dat de oude Egyptenaren prima scheepsbouwers waren en de vondsten geven aanvullend bewijs dat zji inderdaad Punt via de zee wisten te bereiken, tevens zou nu de locatie van Punt -wat al lange tijd een punt van discussie is onder wetenschappers- gevonden kunnen worden.
Naast het scheesphout en de vrachtdozen troffen de archeologen vijf parallelle uit de rots gehouwen kamers aan, die dienst deden als opslagruimte voor scheepstuig. "Eén van de kamers bevatte trossen scheepstouw, allemaal netjes geknopt, net zoals de zeelieden ze bijna 4000 jaar geleden achterlieten", vertelt Kathryn Bard, een professor aan de universiteit van Boston en mede-verantwoordelijk voor de opgravingen. "We waren sprakeloos toen we die grotten zagen."
Een grote stenen anker, scherven van Egyptische voorraadpotten, een kalkstenen tablet van farao Amenemhat III waarop alle vijf van zijn koninklijke namen stonden beschreven, werden ook gevonden.
Gedurende de opgravingen van afgelopen voorjaar waarin de grotten werden gevonden, vond het team al twee cederhouten stuurriemen, de wetenschappers vermoeden dat deze werden gebruikt op 21-meter lange schepen uit de 15e eeuw BCE.
De Egyptische koningin Hatshepsut gaf opdracht voor een expeditie naar Punt. De riemen zijn prima bewaard en compleet, het is voor het eerst dat een stuurriem van een zeewaardig schip intact wordt aangetroffen. Vlakbij de riemen vond men stukjes aardenwerk die gedateerd zijn op 1500-1400 BCE en een stele met inscriptie van hieroglyfen met details van de expeditie naar Punt.
Het team zal pas in december terugkeren naar de opgravingssite. Het project, dat in 2001 begon, zal dan worden voortgezet
Egyptische mannen kunnen uitermate opdringerig zijn tegenover westerse vrouwen. Ook al gaat het om een kleine minderheid, het is niettemin vervelend en soms zelfs bedreigend.
In zijn algemeenheid raden we het af om als vrouw alleen door Caïro te lopen. Ga in ieder geval met z'n tweeën. Word je toch lastig gevallen word dan niet boos.
Veel effectiever is het om te vragen hoe ze het zelf zouden vinden als Westerse mannen dezelfde opmerkingen over hun vrouwen zouden maken.
Laat geen geld of kostbare zaken los slingeren in de kamer. Het hotelpersoneel is in principe betrouwbaar, maar de lonen liggen laag en de verleiding wordt daardoor extra groot.
De indruk bestaat dat moslims hier vaak orthodoxer zijn dan in hun land van herkomst.
Nahed Selim: Dat klopt. Maar moslims komen vaak terecht in subculturen, in ghettos en wijken in Nederland waar de sociale controle groot is. Hun ideeën zijn al 20 tot 30 jaar onveranderd terwijl hun landgenoten dit stadium al lang voorbij zijn. Persoonlijk denk ik dat een verbod op de hoofddoek kan helpen.
Veel vrouwen hebben zin om mee te doen met het westers Europese leven maar durven de stap niet te zetten omdat ze bang zijn om afgewezen te worden door hun omgeving. Misschien kan een verbod op de hoofddoek de sociale controle verminderen en de aanpassing aan de westerse gewoontes bevorderen? Het zou alvast bijdragen tot de acceptatie van het secularisme en een betere integratie.
In je boek schrijf je dat de echte tegenstander van de traditie de kennis is. Wat bedoel je daarmee?
Nahed Salim: Wie echt gelooft in de absolute waarde van de koranteksten kan niet relativeren. Het gaat vaak om migranten die weinig onderwijs en ontwikkeling hebben genoten of in een achtergestelde sociale positie zitten. Voor hen is de traditie het enige criterium voor hun eigen waarde. Traditie is de plaag van de armen.
Zijn moslimscholen een goed systeem om kennis over te dragen?
Nahed Selim: Neen, absoluut niet. Ik ben bevreesd voor het moslimonderwijs dat we nu in Nederland kennen. Want welke islam wordt daar onderwezen? De orthodoxe strekking die vasthoudt aan criteria die al 14 eeuwen voorbij zijn en die geen vooruitgang wil maar teruggang. Kinderen zien de feitelijke ongelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen thuis op die scholen alleen maar bevestigd. Zo kweek je een generatie die totaal geen aansluiting meer heeft met de Nederlandse samenleving. Ik denk dat ouders die hun kinderen naar een moslimschool sturen een enorme fout maken. Hun hoofdzorg zou moeten zijn dat hun kinderen meer toekomstkansen krijgen maar daar gebeurt het tegenovergestelde. Moslimscholen belemmeren de integratie omdat integratie uiteindelijk berust op het begrijpen van de basisnormen en waarden waarop de westerse samenleving gebaseerd is. Ik denk aan de seculiere samenleving met de scheiding van kerk en staat en de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen. Dat zijn zaken die men in islamitische scholen ondergraaft.
Hoe wordt er les gegeven in islamitische scholen? Zitten jongens en meisjes er door elkaar zoals in de meeste scholen?
Nahed Selim: Neen, die zitten gescheiden. Meisjes aan de ene kant en jongens aan de andere kant. En de meeste leraressen dragen een hoofddoek. Maar gevaarlijker is het feit dat er vooral geredeneerd wordt vanuit traditioneel orthodoxe ideeën. Als je de leerlingen vraagt wat ze het belangrijkste vinden, de islam of de Nederlandse samenleving, dan zeggen ze de islam.
De religieuze programmas worden geimporteerd uit de landen van herkomst waar ze geschreven zijn door aanhangers van de Moslimbroederschap en andere orthodoxe groeperingen. Die passen helemaal niet bij de Nederlandse samenleving. En daarbij moet je ook weten dat dit niet alleen gesubsideerd wordt door de Nederlandse samenleving maar ook vanuit Saoudi Arabië en andere orthodoxe moslimlanden.
Hebben we nood aan een soort derde feministische golf?
Nahed Selim: Dat vind ik een heel goed idee. We hebben in de islam verschillende stromingen en interpretaties gekend. Wat echter nog ontbreekt is een feministische stroming. Het zal ook nodig zijn dat vrouwen hun krachten bundelen want de tegenkrachten in de moslimwereld zijn enorm.
Wat hoop je met dit boek te bereiken?
Nahed Selim: In de eerste plaats hoop ik hiermee het beeld van de moslimvrouw te veranderen. Moslimvrouwen worden immers op vele gebieden uitgebuit, maar vooral op het gebied van liefde, waardering en seksualiteit. En juist daarover werd tot nu toe het meest gezwegen.
In de tweede plaats richt ik mij tegen het cultuurrelativisme. Het zijn immers vaak linkse partijen in West Europa die moslimvrouwen in de steek laten door voortdurend te roepen dat ze vast moeten houden aan hun eigen cultuur. Ik hoop dat ze inzien dat dit niet werkt. Eigenlijk zijn ze hypocriet want waarom gunnen ze zichzelf de emancipatie en de gelijkwaardigheid van man en vrouw maar ontzeggen ze dit aan moslimvrouwen? Die hebben daar ook recht op.
Nahed Selim: Volgens vers 4:34 van de koran wel. Die zegt: Maar zij van wie jullie opstandigheid vrezen, vermaant haar, laat haar alleen in bed en slaat haar. Elke vrouw die zichzelf en de koran serieus neemt, moet zich bij het lezen hiervan verraden voelen. Juist daarom zeg ik dat we ons niet letterlijk aan die teksten moeten houden. Misschien was het 14 eeuwen geleden normaal dat vrouwen geslagen werden maar nu kunnen we dat niet meer accepteren. Hetzelfde met de slavernij. Dat was toen ook heel gewoon maar is niet meer van deze tijd.
Hetzelfde ook met de bepalingen over seksualiteit.
Nahed Selim: Vers 2:223 van de koran stelt: Uw vrouwen zijn een akker voor u, zo komt dan door uw akker zoals gij maar wilt. Dit geeft alle seksuele macht aan de man over de vrouw.
Ook die tekst kan je maar begrijpen als je terug gaat in de tijd. Wat we van die tekst weten is dat vrouwen in de Medina gans andere seksuele gewoontes hadden dan de mannen en vrouwen die uit Mekka kwamen. Na een tijd trouwden ze onderling en gingen de mannen uit Mekka bepaalde eisen stellen aan hun vrouwen. De vrouwen waren het daar niet mee eens en gingen naar de profeet om zich te beklagen. In eerste instantie wou de profeet hen gelijk geven. Maar de mannen hadden met de invoering van de islam al heel wat voorrechten moeten afstaan. De islam dreigde voor hen veel te pro-vrouwelijk te worden. De profeet veranderde toen van mening en gaf de mannen gelijk want hij vreesde hun aanhang te verliezen.
Islamkenners stellen dat de koran een verbetering inhield voor het lot van alle mensen en vooral van vrouwen ten opzichte van de pre-islamitische periode. Klopt dat?
Nahed Selim: Ja en neen. In sommige stammen hadden vrouwen een behoorlijke status maar in andere dan weer niet. Zo was het voor de islam bij bepaalde stammen gewoon om babymeisjes levend te begraven. Dat heeft de islam verboden.
Ook inzake erfenissen was het een verbetering voor vrouwen. Voor de islam kregen alleen mannelijke erfgenamen een deel, sindsdien ook de vrouwen. Maar stilaan zijn de mannen de koran zodanig gaan interpreteren dat ze hun voordelen konden behouden. Bijvoorbeeld met die hoofddoek. Maar ook de scheiding in leefruimte tussen mannen en vrouwen en het feit dat vrouwen het huis niet uitmochten en dat ze niet mochten uit werken. Terwijl dat allemaal niet in de koran staat. Mannen hebben het woord van de profeet aangepast om hun voordelen te behouden.
Is de slechte positie van de vrouw in de islam dan niet te wijten aan het absolute monopolie van mannen op het gebied van de theologie?
Nahed Selim: In het begin was er één uitzondering, namelijk Aisja, een van de vrouwen van de profeet die tot lang na zijn dood leefde en een van belangrijkste vertellers van de overleveringen (van de woorden en handelingen van de profeet) is. Maar na haar dood werden vrouwen steeds meer gedwongen om zich terug te trekken uit het openbare leven en zich nog enkel bezig te houden met huishoudelijke taken. Het bestuderen van de koran is nu een absoluut voorrecht van de mannen.
Hoe belangrijk is de maagdelijkheid in de islam?
Nahed Selim: De koran heeft het geheel niet over de maagdelijkheid. Er wordt alleen gesteld dat seksualiteit binnen het huwelijk moet plaats vinden. Aanvankelijk was maagdelijkheid niet zo heel belangrijk. Kijk naar de profeet, van al zijn vrouwen was er maar één maagd en de anderen niet.
Blijkbaar was dat toen niet zo belangrijk.
Nu zeggen imams van wel. De eis tot maagdelijkheid maakt dat meisjes gevangen zitten tot hun huwelijk. De ouders ervaren hun dochter als een last die men overal vandaan moet houden om ze als maagd te kunnen uitleveren aan een man.
Je wijst ook op de nefaste impact van de bruidschat die in de moslimcultuur nog zeer gebruikelijk is. Waarom is zo een bruidschat nefast?
Nahed Selim: Er worden nog steeds exorbitante bedragen betaald. Dat gaat over 10.000 euro en meer naargelang de vrouw en haar status. Maar eigenlijk is het fout dat er betaald wordt om een vrouw te verkrijgen. Het zorgt ervoor dat de vrouw in een minderwaardige positie blijft ten opzichte van de man.
Als je zoveel voor een vrouw hebt moeten betalen voor een vrouw dan eis je ook gehoorzaamheid. Alsof de man daarvoor zijn hele leven aanspraak kan maken op haar gratis huishoudelijke en seksuele diensten.
Dat is niet goed. Menselijke relaties mogen niet bepaald worden door geld. Bruidschatten zouden moeten afgeschaft worden want het is een miserabel surrogaat voor een echt partnerschap en wederzijds respect tussen man en vrouw.
Een goed huwelijk bestaat pas als de twee partners echt om elkaar geven.
Nahed Selim: Nooit. Ik gruwel ervan. Het gaat niet alleen over een stuk stof maar over het ganse idee erachter. Voor orthodoxe moslims is het lichaam van de vrouw een schande en moet het daarom bedekt worden. Daaruit blijkt een grote minachting voor de vrouw. Welnu, ik zie mezelf of mijn uiterlijk niet als een schande. Integendeel ik zie mezelf als evenbeeld van God. Hoe kan men een schepsel dat God gezegend heeft met verstand minachten? Dat is een totale misinterpretatie.
In de voorbije maanden waren er in Frankrijk, België en Nederland betogingen van moslimmeisjes en vrouwen die opkomen voor het recht om de hoofddoek te mogen dragen. Ze zeggen dat dit hun eigen keuze is. Klopt dit?
Nahed Selim: Ik betwijfel sterk of dit hun eigen keuze is. Ik weet dat in heel wat families de hoofddoek wordt opgedrongen aan de dochters vanaf acht of negen jaar. Ik kan mij niet indenken dat een kind met zo een hoofddoek wil rondlopen. Kinderen willen maar één ding en dat is hetzelfde zijn als andere kinderen. Dat ze met die hoofddoek moeten afwijken van anderen vinden ze helemaal niet prettig. Meisjes die zon hoofddoek van jongsaf aan moeten dragen zijn er op hun zestiende zo aan gewend dat het een onderdeel van henzelf is geworden. Dat noem ik echter geen vrije keuze maar een opgelegde gewoonte.
Wat is dan de betekenis van die hoofddoek?
Nahed Selim: De hoofddoek is eigenlijk een onderdeel van een heel pakket van orthodox islamitische zeden die uitgaan van de minderwaardigheid van de vrouw tegenover de man.
Dat de vrouw totaal gehoorzaam moet zijn aan haar vader, haar broers en later aan haar man.
Dat haar enige taak bestaat in de voortplanting en het verder zetten van de familienaam. De hoofddoek heeft als bijproduct ook een hele cultuur teweeg gebracht. Namelijk de cultuur dat men in de moslimwereld alleen respect heeft voor vrouwen die zich zoveel mogelijk bedekken. En dat respect wordt afgemeten aan de mate waarin de vrouw zich daaraan onderwerpt.
Dat betekent dat vrouwen die zich daar niet aan houden, of ze nu gelovig zijn of niet, geen respect verdienen. Dat betekent dat men vrouwen die schaars gekleed lopen mag lastig vallen, zoals zo vaak gebeurt. Gans deze cultuur heeft geleid tot dramas zoals beschreven in het boek Ontsnapt uit de hel van Samira Bellil die het slachtoffer werd van groepsverkrachtingen.
Tijdens een lezing over Rotterdam, vrouwvriendelijke stad stelde je dat als vrouwen aan de macht waren de wereld een stuk veiliger zou zijn, want vrouwen zijn aanzienlijk minder gewelddadig dan mannen. Meen je dat echt?
Nahed Selim: Daar ben ik van overtuigd. Kijk naar alle geweldplegingen, mishandelingen en verkrachtingen. Kijk naar al dat georganiseerd geweld zoals terrorisme en oorlog. De aanstokers en daders zijn bijna steeds mannen. Waarom doen mannen dat? Is het een aangeboren drift of een kwestie van opvoeding? Ik weet het niet. Maar ik weet wel dat om hier iets aan te veranderen het goed zou zijn dat meer vrouwen deelnemen aan het beleid zodat ze mee vorm kunnen geven aan onze samenleving.
Een andere uitspraak is dat de grootste problemen van de grote steden niet alleen de criminaliteit en het geweld op straat zijn, maar vooral het verborgen geweld binnenshuis. Is dat zo, ook hier in Nederland?
Nahed Selim: Ja. Als tolk kom ik vaak in contact met migranten die aan de de rand van de samenleving staan. Het is afschrikwekkend hoeveel geweld daar voorkomt. Vrouwen worden geslagen en ook kinderen zijn vaak het slachtoffer van huiselijk geweld.
Er zijn natuurlijk ook autochtonen die hun vrouw slaan maar daar is het eerder een uitzondering. Bij veel Marokkaanse en Turkse gezinnen is het de regel. Ik weet goed wat ik zeg want ik zie die vrouwen in opvangcentra en blijf-van-mijn-lijf huizen waar ze na mishandeling in het gezin naar toe vluchten. Ik denk dat er een volledige omslag moet komen in het denken van de doorsnee migranten.
Nahed Selim: Dat was bij toeval. Eigenlijk wilde ik film studeren in Frankrijk maar ik kreeg er geen verblijfsvergunning. Via een Nederlandse vriendin ben ik dan in Nederland terecht gekomen. De eerste twee jaar heb ik allerlei jobs gedaan om wat geld te verdienen. Als arbeidster aan de lopende band, als schoonmaakster, enzovoort. Nadien ben ik gaan studeren aan de filmacademie en nog later ging ik aan de slag als vertaler-tolk. Ik woon nu al 23 jaar in Nederland.
Waarom heb je dit boek geschreven?
Nahed Selim: Omdat ik mij zorgen maak over de situatie van de moslimvrouwen in Europa.
Want ook hier hebben de orthodoxe moslims een machtspositie veroverd. Meer nog, ik merk in Nederland zelfs een algehele acceptatie van de minderwaardige positie van de vrouw binnen de islamitische gemeenschap. Als ik daar kritiek op had dan werd ik daar vreemd voor bekeken, in de zin van dat is toch jullie cultuur? Zowat 15 jaar geleden werd ik gecontacteerd door Teleac dat toen programmas maakte ter bevordering van de integratie van Marokkaanse en Turkse vrouwen.
Ik stelde voor om te praten over voorbehoedsmiddelen, over studiemogelijkheden, over kansen op de arbeidsmarkt, allemaal zaken die echt belangrijk zijn. Maar dat vonden ze veel te revolutionair.
In de plaats daarvan maakten ze lullige programmas zoals hoe je een strippenkaart kan kopen op de tram. Blijkbaar was dat het meest verregaande dat je aan een allochtone vrouw kon vertellen. Ik heb altijd de ambitie gehad om zaken te veranderen voor de vrouw zodat ze een waardig leven kan leiden net als de man.
Met mijn boek wil ik aantonen dat mannen de koran gebruiken om hun dominante positie veilig te stellen. Dat ze de koran gebruiken om de vrouw af te schrikken en te intimideren. Ik wil ermee zeggen dat iedere mens capaciteiten heeft om zich te ontwikkelen en dat je de koran niet mag gebruiken om dit aan vrouwen te ontzeggen. Men mag vrouwen niet gevangen zetten in een leven van 14 eeuwen geleden.
Moslims zijn dus niet verplicht om de bepalingen in de koran letterlijk te nemen?
Nahed Selim: Inderdaad. De voorschriften in de koran hoorden thuis in een bepaalde tijd en in een bepaalde cultuur. Maar die tijd en cultuur zijn al lang voorbij. Ze zijn gewoon achterhaald. Mij gaat het eerder over de geest van de religie en de persoonlijke invulling ervan voor je eigen leven. De koran is geen wetboek en kan ook niet als een wetboek gebruikt worden.
Ben je zelf gelovig?
Nahed Selim: Ik denk het wel. Maar ik voel me meer verwant met de mystiek van de islam. De mystiek en de filosofie is het beste dat de islam heeft voortgebracht en niet de theologie of de orthodoxe interpretatie ervan. Ik voel me meer verwant met de internationale Soefibeweging. (De Soefibeweging legt de nadruk op het universele in alle religies en op de algemene broederschap.
Het uitgangspunt is dat alle godsdiensten een gemeenschappelijke kern hebben. De godsdiensten worden opgevat als verschillende wegen die alle tot hetzelfde doel leiden: de bewustwording van onze goddelijke afkomst en bestemming. Hierbij worden man en vrouw gelijkwaardg geacht; nvdv).
Er woedt in het Westen een felle discussie over een verbod op hoofddoeken voor vertegenwoordigers van de overheid en voor leerlingen in openbare scholen. Staat in de koran dat vrouwen een hoofddoek moeten dragen?
Nahed Selim: Neen dat staat niet in de koran. De verplichting om een hoofddoek te dragen volgt uit één welbepaalde interpretatie door Ibn Abbas, een tijdgenoot van de profeet Mohammed, van het woord zinat. Dat woord betekent sieraad, opsmuk, make-up of andere zaken die de schoonheid van een vrouw accentueren. Ibn Abbas heeft dat geïnterpreteerd als schoonheid in het algemeen en stelde dat alle lichaamsonderdelen van de vrouw met uitzondering van het gezicht en de handen bedekt zouden moeten worden in het openbaar
. Maar dat klopt niet. Ik zie in die tekst over de sieraden geen rechtvaardiging voor het opleggen van een burka, een chador, een nikaab of zelfs maar een hoofddoek. Die verplichting berust op bedrog, verdraaiing en misinterpretatie van de koran.
Nahed Selim: Mannen misbruiken de koran om vrouwen uit te buiten
In de moslimwereld zijn vrouwen vaak de laatste schakel in een lange keten van onderdrukten. Daarbij wordt dikwijls de religie gebruikt om de vrouw af te schrikken en te intimideren. In haar boek De vrouwen van de profeet laat Nahed Selim zien dat het beroep dat door mannen op de koran gedaan wordt vaak misplaatst is.
Daarvoor heeft de auteur de koran goed bestudeerd en probeert ze de vaak dichterlijke en cryptische omschrijvingen om te zetten in een hedendaags woordgebruik. Nahed Selim trekt traditionele interpretaties van de koran in twijfel en vraagt zich af wat de koran vrouwen in deze tijd te bieden heeft.
Ze gaat terug naar de tijd van Mohammed om de betekenis van allerlei voorschriften te doorgronden.
Nahed Salim werd in 1953 geboren in Egypte en werkt momenteel als vertaler-tolk. Ze schrijft regelmatig columns voor NRC Handelsblad en Opzij. Eerder publiceerde ze de opvallende roman Brieven uit Egypte. Haar nieuw boek, De vrouwen van de profeet, is belangrijk in de actuele discussie over de positie van de vrouw in de islam. Dirk Verhofstadt had een interview met haar in Amsterdam.
Je bent geboren in Egypte. In de inleiding van je boek schrijf je dat het leven voor vrouwen in Egypte dertig jaar geleden radicaal anders was dan tegenwoordig. Kan je dat toelichten?
Nahed Selim: In die tijd waren er veel minder religieuze groeperingen en hadden ze veel minder invloed op het dagelijks leven. Nasser voerde een socialistisch beleid dat gericht was op de emancipatie van zowel mannen als vrouwen. Dat was na de dekolonisering en men streefde toen naar modernisering en secularisering. Er bestond toen ook een daadwerkelijke scheiding tussen kerk en staat, er was veel openheid en niemand droeg een hoofddoek behalve dan op het platteland.
Hoe is dat allemaal veranderd?
Nahed Selim: Wel van die modernisering kwam niet veel terecht. De mensen wilden een beter leven maar dat kwam er niet echt behalve voor een kleine elite aan de top. Maar de echte schok kwam bij de nederlaag van Egypte in de Zesdaagse Oorlog tegen Israël dat toen alle steun kreeg van het Westen. Die nederlaag betekende een ommekeer in de moderne geschiedenis van Egypte en de ganse Arabische wereld. Vanaf dan zijn religieuze groeperingen zoals de Moslimbroederschap begonnen aan hun opmars. Op de muren verschenen slogans als Islam is the solution en men verkondigde dat men moest terugkeren naar de wortels van de islam en de traditie. Eerst kregen ze invloed op scholen en universiteiten. Er ontstonden allerlei verenigingen die banden hadden met die religieuze groeperingen. Uiteindelijk zijn ze ook doorgedrongen in het overheidsapparaat en kregen ze invloed op het leven van de mensen. Daarbij keerden ze zich vooral tegen de verworvenheden die de vrouwen hadden bereikt.
In een andere passage beschrijf je hoe je als kind op vakantie ging naar Alexandrië om er te gaan zwemmen in de zee. En dat dit plots niet meer mocht.
Nahed Selim: Ja, dat was in 1965. Als kind ging ik vaak zwemmen maar op een dag werden we hiervoor bekritiseerd vanuit religieuze hoek. Dat was heel pijnlijk want wij waren opgegroeid in een heel liberaal milieu. Vrouwen en meisjes mochten echter niet langer in badkleding rondlopen zodat we ook niet meer konden zwemmen.
En hoe ouder ik als vrouw werd, hoe meer deuren voor me toegingen en beperkingen werden opgelegd.
Langsheen de Nijl herinneren gigantische tempels en schitterende rotsgraven aan de pracht en praal van de faraos duizenden jaren geleden. Voor wie de wortels van onze beschaving wil terugvinden, is een reis naar Egypte meer dan de moeite waard.
Een tocht langs de Nijl, de levensader van dit land, brengt U bij het uitgebreide kunstpatrimonium.
Van zodra U aan boord stapt van dit luxueuze cruiseschip zal U in de ban zijn van een betoverende reis.
De boot
M/S NILE CROWN III *****
Een 5*-luxe boot die een lengte heeft van 82m en beschikt over 62 kajuiten, verdeeld over 5 dekken.
Op het eerste dek vindt U het restaurant,
op het tweede dek de receptie en de kajuiten,
op het derde dek de kajuit alsook het luxueuze salon en de fitnesszaal.
Op de brug n°4 bevindt zich de bar en kajuiten en op het bovenste dek (terras) het zwembad en solarium.
Op het bovenste dek is het terras uitgerust met een solarium met ligstoelen en strandlakens en een groot zwemdok met heerlijk verfrissend water. De gemeenschappelijke ruimten zijn allen voorzien van airco.
De Kajuiten
Zeer ruim en met smaak ingericht. Voorzien van individueel regelbare airco. Badkamer met douche/bad, toilet, haardroger, interne telefoonlijn, safe, TV, radio en minibar. De ramen kunnen geopend worden om te genieten van het prachtige zich op de Nijl.
Maaltijden
Ontbijt in buffetvorm. Maaltijden met bediening aan tafel, uitgezonderd de voorgerechten en desserts die in buffetvorm worden aangeboden. Thee en cake tijdens de namiddagen dat er gevaren wordt. Egyptische en internationale keuken.
info tijdens bezoeken: Bedek uw hoofd met een hoedje of een witte doek. Draag ook goede wandel of sportschoenen en lichte kledij tijdens de uitstappen.
en nog dit ....
U bevindt zich op een Nijlcruiser waar er steeds wel wat lawaai is te horen. Dit is afkomstig van de generatoren die elektriciteit produceren. Ook naburige cruisers die liggen afgemeerd kunnen door hun airconditioning wel wat lawaai produceren. Dus speelt het totaal geen rol of uw kajuit zich in het voor of het achterschip bevindt. Een geluidsvrije cruiser moet nog worden uitgevonden.
