Om bij tijd, eens terug te genieten van de plaatsen waar je ooit geweest bent! De wereld in een muisklik http://www.alovelyworld.com/index2.html
OP REIS MET DE BLAUWE VOGEL - Cruise op deNijl -
1.Lezers die het hele REISVERSLAG WENSEN TE LEZEN.... weet dat dit in omgekeerde orde staat.
Het begint met de terugreis 15.09.06 (zie blog vanaf 3december 06) en eindigt met het vertrek op 01.09.06 ( zie blog vanaf 3 oktober 06)
2.Verder wordt deze blog aangevuld met EGYPTE NU:actuele feiten en vondsten...
21-02-2008
Zachtmoedige komedie
Zachtmoedige komedie
21 feb 2008, 03:01 - Ze zien er niet uit, de acht Egyptische politieagenten in korenblauw uniform die net zijn gearriveerd in Israël. Ze gaan spelen in een Centrum voor Arabische Cultuur, maar helaas is er geen welkomstcomité voorzien.
Als de kolonel te eigenwijs is om de Egyptische ambassade te bellen en ze vervolgens ook nog in de verkeerde bus stappen, gaat het mis. Ze stranden in een Joodse nederzetting in de woestijn waar geen cultuur is, laat staan een cultureel centrum, maar ook geen hotel.
The Band's Visit is een mooie, lieve, zachtmoedige komedie met wat scherpe kantjes die het Joods-Arabische conflict als thema heeft, maar uit de buurt blijft van politiek. Eigenlijk gebeurt er ook niet zo heel erg veel. Het onverwachte bezoek uit Egypte heeft weinig keus en moet blij zijn met de aangeboden logeerbedden. Wat volgt, is een wonderlijke nacht vol verrassingen, ontmoetingen en sociale blunders.
De Arabische gasten en de Joodse dorpelingen proberen moeizaam hun cultuur- en taalverschillen te overbruggen met gebroken Engels, en de film is vooral leuk vanwege goede ouderwetse grappen rond miscommunicatie en verwarring. Maar de boodschap is helder: mensen van goede wil zullen elkaar altijd verstaan en begrijpen, ook als ze niet dezelfde taal spreken en tot bloedgroepen behoren die elkaar naar het leven staan. Trouwens, over miscommunicatie gesproken: de ironie wil dat The Band's Visit niet in aanmerking kon komen voor de Oscar voor de beste niet-Engelstalige film, omdat er te veel Engels in wordt gesproken. Engels? The Band's Visit zou gemakkelijk sentimenteel en kitscherig kunnen worden, maar dat gebeurt nergens. In de bekwame handen van de Israelische regisseur Eran Korilin zijn de personages levensecht, sympathiek en geloofwaardig. En het is prachtig om te zien hoe de Egyptische kolonel Tawfiq Zacharaya (Sasson Gabai), totaal overdressed en verdwaald in een onvriendelijk land, langzaam verandert van een formele en traditioneel denkende soldaat in een menselijk mens.
De plattegrond van een uitgegraven stad toont ons, dat de huizen om een tempel en diens vierkanten bouw zijn samengebracht.
Deze diende als versterking en tot toevluchtsoord voor het geval, dat de stad werd aangevallen. De plattegrond van steden, in een bepaalde periode gebouwd, was gewoonlijk voorzien van breede geplaveide straten, welke rechte hoeken vormden en voorzien waren van stenen goten, om het water af te voeren. De gebouwen werden op een vaste lijn geschikt.
In steden echter, welke het product van verschillende eeuwen vormen, vindt men een zeer grote onregelmatigheid. Men ziet er huizen in een doolhof van donkere lanen en donkere, nauwe straten. Over het algemeen vindt men in iedere straat een plein, door wilde vijgeboomen beschaduwd, dat men twee- of driemaal per maand voor marktplaats gebruikte.
De armere klassen waren in hutten gevestigd, gewoonlijk niet meer dan 12 of 16 voet in lengte, en weinig beter dan de hutten der fellahs van heden ten dage. De huizen der middenklasse, van winkeliers, lagere beambten en hogere bedienden hadden een beter aanzien, maar waren vrij klein.
Gewoonlijk bevatten zij een half dozijn kamers en sommigen waren twee of drie verdiepingen hoog, terwijl nauwe binnenplaatsen hen van de straat afscheidden; vaker echter grensde het huis direct aan de straat en werd met drie zijden om een binnenplaats gebouwd.
Men heeft veelvuldige bewijzen, dat zeer zorgvuldige hygiënische toestanden in het oude Egypte bekend waren, want zelfs vrij armoedige huizen in Kahûn kunnen zich op een stenen regenbak beroemen en deze weelde was algemeen, uitgezonderd bij de allerarmsten. In Tell el Amarna heeft men in een huis van een aanzienlijk beambte, tot de 18e dynastie behorende, een mooi bewerkt bad en een kunstig systeem om het water aan te voeren, ontdekt.
De inrichting van het gewone huis was ongeveer dezelfde als in het Oosten van onze dagen; de benedenverdieping bevatte bergplaatsen, schuren en stallen; de daarop volgende verdieping diende om er in te huizen en te slapen; het dak om er zomers te rusten, terwijl de vrouwen hier ook babbelden en kookten. Een trap, welke zich aan de buitenzijde van het huis bevond, nauw en zeer steil, leidde naar de bovenvertrekken. Dezen waren langwerpig van vorm en de deur alleen diende voor ventilatie en verlichting. Soms werden de muren bij wijze van versiering met wit bestreken, met rood en geel versierd, of met huiselijke taferelen beschilderd.
Een bootreis op een Egyptische felucca is een avontuur vol sterke verhalen en onverwachte ontmoetingen. Langs de grillige Nijl valt het onbedorven Egypte een land van kamelenmarkten, verlaten stranden en trouwe Bob Marley-fans nog te ontdekken.
Vanuit onze felucca, de traditionele Egyptische zeilboot, zien we de drukke kade van Aswan langzaam verdwijnen in de verte. De honderden riviercruiseboten, sluwe handelaars en toeristen laten we opgelucht achter ons. Stroomopwaarts hopen we nog een glimp van het onbedorven Egypte te vinden. We worden bijgestaan door Hassan, Atta en Nasser. De drie hebben twee dingen gemeen: ze werken al hun hele leven op zeilboten en ze zijn gek op alles wat met Jamaica te maken heeft. Onze boot heet de Breenc of Love (lees: Prince of Love, Egyptenaren kunnen de p niet uitspreken) en is met kleurrijke graffiti versierd. Bob Marley, met een enorme toeter van een joint, siert de binnenkant van de boot.
Melancholische liederen
Kapitein Hassan stuurt de felucca vakkundig tussen de andere boten door naar rustiger vaarwater. Even voorbij Aswan zijn we alleen en nestelen we ons op de grote matrassen in de boot, genietend van de rust om ons heen. Het is alweer een paar uur donker als we uiteindelijk aanleggen op een verlaten strandje. Op het kabbelende water, de zacht ruisende palmbomen en de tjirpende krekels na, is het volledig stil, totdat Hassan zijn met kamelenhuid bespannen trommel tevoorschijn haalt en melancholische Soedanese en Egyptische liederen begint te zingen.
No worry
De volgende ochtend zetten we na het ontbijt (pannenkoeken!) koers richting het noorden . Met de stroom mee schiet het lekker op en komen we na een paar uur aan bij de brug die de overgang van Nubisch naar Arabisch Egypte aangeeft. Met volle zeilen varen we eropaf. Er is echter één probleem: de spriet van de felucca, waaraan het zeil is opgehangen, is te hoog om zomaar onder de brug door te kunnen. We prevelen al wat halfzachte schietgebedjes als Atta, vlak voordat we op het punt staan de onderkant van de brug te rammen, het zeil halverwege laat zakken. No worry!, zegt Hassan laconiek. Als je maar weet wat je doet, is het een makkie.
s Avonds leggen we aan bij een verlaten eilandje met mango-bomen en groene akkers. Terwijl we op het maanverlichte strand een Egyptisch biertje drinken, vertelt Hassan over zijn dorp en hoe het leven er daar vroeger aan toe ging. Tot twintig jaar geleden hadden de dorpen hier geen elektriciteit. Iedereen leefde van zijn eigen landbouwgrond en er was nooit ergens een tekort aan. Het grote geheim van een lang en energiek leven? Dadels, vertrouwt Hassan ons toe. Zijn opa at er wel twee kilo per dag van.
Kamelenvlees
Het hoogtepunt van dag drie is een bezoek aan Daraw, een marktplaatsje tussen Aswan en Kom Ombo. Elke week worden hier honderden, soms wel duizenden, kamelen uit Soedan verhandeld. Het is er ongelofelijk druk. Ezels, schapen, zwaarbeladen karren en taxis banen zich een weg door de nauwe straten. Op weg naar de veemarkt ontmoeten we de tweeëntachtigjarige Haji Mohammad. Elke zondag en dinsdag worden onder zijn leiding op de grote marktplaats de kamelen, waarvan het overgrote deel bestemd is voor de slacht, verhandeld. Haji is nog geen één meter vijftig en is slecht ter been. Maar pit heeft hij nog wel. Steunend op zijn twee krukken laat hij zich voorzichtig op een bankje zakken en haalt hij uit een smoezelig tasje zijn trofeeën tevoorschijn: een krantenartikel over zijn leven, fotos van een beroemde buitenlandse fotograaf, bedankbrieven van toeristen. Tussen zijn verhalen door doet hij meerdere malen een huwelijksvoorstel. In zijn paspoort is nog plek voor een extra vrouw, laat hij hoopvol zien. Voordat we afscheid nemen drukt hij ons een envelop in de handen. Zijn adres staat er al op: Daraw Camel Market, Haji Mohammad. Wel schrijven, hè?
Achttien broers en zussen
Terug op de boot staart Atta beteuterd naar de Nijl. No wind, constateert hij. Gelukkig hebben we de stroming mee en komen we, zij het tergend langzaam, nog vooruit. Of we Edfu morgen wel bereiken, vragen we aan Hassan. Inshallah, als God het wil, antwoordt hij eenvoudig.
We passeren prachtige akkers met grazende buffels en koeien en ondanks de zwakke wind bereiken we die avond het dorp van Hassan, net vóór Edfu. Het plaatsje, dat niet meer dan zeshonderd inwoners telt, is tegen grillige rotsen aan gebouwd. Hassan nodigt ons uit met hem mee naar huis te komen, waar we hartelijk verwelkomd worden door zijn achttien broers en zussen. In het huis is het een komen en gaan van familie en vrienden. Op tafel staat een waar feestmaal: een grote schaal rijst met gebraden schapenvlees.
Na de feestelijke avond zit onze feluccatrip er helaas weer op. Maar de reis is nog niet helemáál voorbij Nasser heeft ons uitgenodigd voor een bruiloft in zijn geboortedorp. Tot diep in de nacht storten we ons in het feestgewoel. Als we vertrekken, beloven we dat we ooit nog eens terug zullen komen. Inshallah...
De 3.300 jaar oude tempel van Abu Simbel, gebouwd door RamsesII, werd met steun van Unesco verplaatst naar een andere veilige droge plaats. Dit monument ligt langs de oever van het Nassermeer.
Lezing over de Arabische keuken van oudsher tot heden
dinsdag 19 februari 2008
WEZEP - Op woensdag 20 februari wordt in de Kruiskerkin het kader van Vorming en Toerusting een lezing gehouden over de Arabische keuken van oudsher tot heden. Gastspreker is mw. Janny de Moor die onder meer in het dagblad Trouw een kooprubriek verzorgd.
Tot op de dag van vandaag is de verhouding tussen veel Arabische staten en het Westen vaak gespannen en is er veel geweld te betreuren. Dat er ook plaatsen geweest zijn waar we het eeuwenlang goed met elkaar konden vinden is minder bekend. De Europeanen hebben ontzettend veel overgenomen van de Arabische keuken. Die is meer dan 4000 jaar oud en gaat terug op gerechten uit Babylonië en Egypte. Een milieuvriendelijke keuken, ongeëvenaard wat het vernuftige gebuik van kruiden en specerijen betreft.
Janny de Moor, culinair publiciste, leidt u de fascinerende wereld van het Oude Midden Oosten binnen, en laat zien hoezeer die wereld - ook de wereld van het Oude Testament - voortleeft in de huidige Arabische keuken aan de hand van veel fotomateriaal dat ze zelf verzamelde in Libanon, Syrie, Jordanië, Egypte, Oman, Tunesië en Marokko.
De avond begint om 19.45 uur in de Kruiskerk. Belangstellenden zijn hartelijk welkom.
Hallo ik ben Renee. Ik ben geboren in Nederland op 12 maart 1998. Sinds tien maanden woon ik samen met met papa, mama en broertje Thomas in Egypte, in Sharm el Sheikh. We hebben een Nederlandse au pair Pascalle meegenomen.
Sharm el Sheikh ligt op het puntje van de Sinai. Hier komen heel veel toeristen uit Europa en Rusland. We blijven hier een paar jaar zo lang papa en mama het leuk vinden. Wij kunnen veel zwemmen, snorkelen en af en toe duiken!
Mijn papa en mama hebben hier een duikcentrum en dat is fijn want wij kunnen veel zwemmen, snorkelen en af en toe duiken! Het weer is ook altijd zonnig. Je hoeft niet zoveel kleren aan te trekken als in Nederland. Wat niet zo fijn is, is dat iedereen aan mijn blonde haren zit. Soms wil ik ze verven!
Ik ga samen met mijn broertje naar St. Jozef International School in Sharm el Sheikh. We moeten op school een uniform aan. Iedere klas heeft een eigen kleur polo met het logo van school.
De schooldag is lang en we krijgen heel veel huiswerk. Goede punten halen is hier heel belangrijk. Je krijgt een week rapport met punten. Sporten of clubjes kennen ze hier niet. In Nederland is veel meer mogelijk.
We kunnen nog niet lezen en praten in het Arabisch. Het is een heel moeilijke taal, maar we krijgen wel les. En we moeten ook nog Engels en Frans leren!
Mijn vriendin komt uit Libanon en we kunnen fijn samen spelen en huiswerk maken. Of ze anders is? We zijn allemaal hetzelfde met een ander kleur velletje.
Het hier warm en droog. Er is een warm en koud seizoen. Maar het is altijd mooi weer.
Ik mis mijn vriendinnen uit Nederland en het na school samen afspreken. Hier gaat iedereen na school meteen naar huis en zie je ze de volgende dag pas weer.
Wat ik zou missen aan Egypte. Natuurlijk de zon! Hier is het altijd mooi weer en je hoeft niet zoveel kleren aan.
Tips voor wereldkids die naar Egypte gaan verhuizen Vergeet niet prikken te halen zodat je niet ziek kan worden. Ook moet je niet teveel kleren meenemen en je zwembroek en zonnebrand niet vergeten!
Khepera, de nog overblijvende vorm van Ra, wordt gewoonlijk in menselijke gedaante afgebeeld, met een kever op zijn hoofd. De verering van den kever was in Egypte zeer oud en wij moeten zijn verbinding met den cultus van Ra aan priesterlijken invloed toeschrijven.
Wanneer de scarabaeus zijn eieren in het Egyptische zand gelegd heeft, rolt hij ze in een kleinen bal mest, dezen duwt hij daarna met zijn achterpoten door het zand naar een hol, dat hij tevoren gegraven heeft en hier worden de eieren door de zonnestralen uitgebroed.
Het scheen nu aan de oude Egyptenaren toe, dat deze handelwijze van den kever op de voortwenteling van de zon, langs den hemel, leek, zodat Khepera, het opkomende zonnelicht, door hem gesymboliseerd werd
Khepera is een god van enig gewicht, want hij wordt de schepper en vader der goden genoemd, tevens beschouwde men hem als het type der wederopstanding vanwege het symbool van den bal, welke levend zaad bevatte en waarschijnlijk in nog een ander opzicht, daar de opkomende zon als het ware de ene morgen na den andere uit zijn nachtelijke graf stapt.
De scarabaeën, welke men op de Egyptische mummies vond, typeren de hoop op wederopstanding en men heeft deze in graven gevonden, welke waarschijnlijk al uit de 4e dynastie dateren.
In de Tombe van Nefersekheru in de vallei der Nobelen is er een niche waar 3 beelden zijn afgebeeld De beelden zijn wat beschadigd maar de kleuren erom heen zijn nog mooi. Waarschijnlijk is het eigenaar van de tombe samen met zijn vrouw en moeder.
CAIRO (ANP) - De Egyptische politie heeft zondag in de provincie Dakahlia zeker 50 leden van de streng islamitische Moslimbroederschap opgepakt wegens lidmaatschap van een verboden organisatie, meldden veiligheidsfunctionarissen.
Volgens leden van de verboden Moslimbroederschap is het een poging om te verhinderen dat leden van deze oppositiebeweging meedoen aan gemeenteraadsverkiezingen. Donderdag werden al 36 mannen van deze beweging opgepakt in andere delen van het land.
De Moslimbroeders die vanwege het verbod als 'onafhankelijke' kandidaat mee willen doen aan de verkiezingen zijn met 88 afgevaardigden de grootste oppositiefractie in het door de president Hosni Mubaraks Nationaal Democratische Partij (NDP) gedomineerde parlement.
De Moslimbroederschap komt naar eigen zeggen op voor de vreedzame 'islamisering' van de Egyptische staat.
In Egypte zijn er een heleboel vervoermiddelen: autos, trams, kleine busjes en zelfs ezel- en paardenkarretjes. De mensen hier gebruiken echt alles om ergens te komen.
Paardenwagens worden gebruikt als gewoon vervoer, in de armere buurten gaan een heleboel kinderen met paard en wagen naar school. Dan zitten ze met zn tienen achterin en dan nog drie naast de man die het paard of ezel ment.
De meeste paardenwagens zijn mooi versierd in mooie kleuren en ze worden ook veel gebruikt om toeristen rond te rijden langs de zee. Die betalen dan 2 pond voor een ritje langs de courniche, de boulevard langs het strand.
Hier in Alexandrië, waar ik woon, rijden ook trams. Ze gaan door de hele stad en worden ook heel veel gebruikt. Een ritje kost 25 PT (=cent) en dan kun je zo ver mee als je wilt. De tram is wel handig maar hij gaat heel erg langzaam
Arme kinderen hangen altijd aan de achterkant van de tram. Het is best gevaarlijk en er gebeuren vaak ongelukken, maar de kinderen blijven het toch doen.
vooral op bepaalde tijden is de tram heel erg vol, om 8 uur s ochtends, omdat iedereen dan naar school en werk gaat, en weer om half vier s middags, omdat de meeste scholen dan uit gaan.
Ik nam vroeger soms ook de tram, maar sinds mijn moeder hier in Egypte auto rijdt, brengt zij me bijna overal naartoe. Wel een stuk handiger!
In Egypte dragen mensen, mannen en vrouwen, al eeuwenlang een soort jurk. Mannen dragen een simpele witte, galabia genaamd, en de vrouwen een iets meer gedecoreerde gekleurde jurk, die abeija heet.
Meer dan 1400 jaar geleden, in de tijd van de profeet Mohammed, droeg iedereen galabias en abeijas. Met de tijd is dat compleet veranderd en droegen alleen de armen ze nog maar. Mensen in de stad droegen maatpakken, jeans, blousjes en T-shirts, net zoals ze dat overal op de wereld doen.
Een paar jaar geleden is dat allemaal weer veranderd. Nu lopen er veel meer mannen in galabias als ze niet op hun werk zijn en vrouwen dragen vaker een abeija. Een heleboel vriendinnen hebben er wel minstens een in de kast hangen.
De abeijas zijn nu ook veel chiquer dan vroeger en de modellen gaan nu een beetje met de tijd mee, voor zover dat gaat. Er zijn nu abeijas voor speciale gelegenheden (feesten, trouwerijen, enz.) met glitters en zo, die nu redelijk veel lijken op lange jurken, maar dan met lange mouwen, het lichaam bedekkend.
Tussen Ahmed Hassan en Anderlecht lijkt het tot een breuk te komen
"Mijn hoofd staat niet naar voetballen"
zaterdag 16 februari 2008
Tussen Ahmed Hassan en Anderlecht lijkt het tot een breuk te komen. Paars-wit is razend op de Egyptenaar omdat hij nog steeds niet terug in België is na de Afrika Cup.
"Na onze zege tegen Kameroen zijn we zonder te slapen teruggekeerd naar Egypte, waar een groot volksfeest wachtte", legt Hassan uit in Het Nieuwsblad. "Vervolgens trokken we naar Dubai voor het vervolg van de feestelijkheden."
"Ik heb dan ook geen tijd gehad om te recupereren of tijd door te brengen met mijn familie. Ik geef toe dat ik momenteel moe ben. Mijn hoofd staat niet bepaald naar voetballen", aldus de middenvelder.
Grijpt Anderlecht in?
Bij Anderlecht zijn ze de grillen van de Egyptenaar meer dan beu. De landskampioen wil nu het loon van Hassan drastisch verminderen. Het fiscale voordeel van 18 procent voor buitenlanders werd sinds 1 januari genormaliseerd naar 50 procent.
Nu dreigt Anderlecht ermee om het belastingsverschil niet meer bij te passen. In dat geval verliest Hassan een derde van zijn loon.
REPORTAGE, Ferry Biedermann 16 februari 2008 10:31
RIYAD - Vrouwen kunnen in Saoedi-Arabië geen kant op. Zonder begeleider zijn vrouwen helemaal niets
Maar ze heeft iets fout gedaan, natuurlijk moest ze gestraft worden. De oudere man in het kapitale huis in de Saoedische hoofdstad verwoordt ongetwijfeld een groot deel van de publieke opinie in het land als het gaat om de verkrachtingsaffaire die bekend is komen te staan als de zaak van het Katif-meisje, naar de streek waar het plaatsvond.
Saoedische rechters veroordeelden vorig jaar de jonge vrouw uit Katif tot een gevangenisstraf en zweepslagen nadat ze verkracht was door een groep mannen. Omdat ze op stap was gegaan met een man die geen familie van haar was. Na een storm van protest uit het buitenland verleende de koning gratie.
De koning was vergevingsgezind, maar dat betekent niet dat de uitspraak fout was, zegt de Saoediër, een lid van de officiële mensenrechtencommissie van het land. Mensenrechten zijn in Saoedi-Arabië vooral mannenrechten. De wetten van het land zijn er verder vooral om de rechten van vrouwen in te perken en ze de zware last te laten dragen van het concept van eer in de oerconservatieve samenleving.
Begin februari leverde de VN felle kritiek op de officiële Saoedische houding ten opzichte van vrouwen. Ze ontberen veel van de basisrechten en er zijn te weinig wetten die vrouwen beschermen, was de niet opzienbarende conclusie van het VN-comité dat de discriminatie tegen vrouwen in de gaten houdt.
De echte boodschap van het rapport was nog schokkender. Het comité is bezorgd over de aparte uitleg die de Saoedische autoriteiten geven aan het hele principe van gelijkheid. Die uitleg houdt in dat de Saoediërs het eerder hebben over vergelijkbare rechten en over de aanvullende rollen en de harmonie tussen mannen en vrouwen dan over gelijke rechten van vrouwen en mannen.
Het is moeilijk om te overdrijven hoe onderschikt de positie van vrouwen is in Saoedi-Arabië. Zowel in het dagelijkse leven als in de myriade wetten die van toepassing zijn op alles aspecten van de maatschappij is de vrouw onmachtig.
Vrouwen mogen bijvoorbeeld geen auto rijden, hoewel er geruchten gaan dat daarin dit jaar nog verandering zal komen. Het klinkt absurd maar het betekent vaak dat een vrouw geheel afhankelijk is van de goede wil van de mannen in haar familie om haar ergens naar toe te brengen, van afspraken bij de dokter tot werk. De rijkere families hebben chauffeurs die de vrouw ter dienst staan maar lang niet iedereen heeft die luxe.
Vrouwen en mannen mogen niet gemengd in cafés zitten, hoogstens alleen met familie in een speciale familieafdeling die lang niet alle openbare gelegenheden hebben. Zelfs als zon afdeling er wel is, zoals in sommige van de vele Starbucks in de Saoedische hoofdstad, kan dat toch nog tot grote problemen leiden, ondervond een zakenvrouw onlangs.
De vrouw, een financieel analiste werd gearresteerd omdat ze een zakengesprek voerde in de familieafdeling van de Starbucks met een buitenlandse collega, meldde de Engelstalige krant Arab News. De religieuze politie, die toezicht houdt op naleving van de religieuze wetten en van de normen en zeden, nam haar mee, dwong haar te ontkleden om haar te fouilleren en hield haar vast tot haar echtgenoot ingreep. De man met wie ze de afspraak had, zou nog vastzitten.
Maar dit soort concrete problemen voor vrouwen vormen slechts het topje van de ijsberg. Het ernstigste obstakel voor gelijkheid is de juridische onderschikking van vrouwen aan mannen.
Iedere vrouw staat haar leven lang onder toezicht van de man in haar familie, of dat een vader, broer, echtgenoot of zelfs zoon is. Deze toezichthouder heeft de macht om de vrouw te verbieden te reizen, te werken, hogere opleidingen te volgen enzovoort. Een vrouw kan niet zonder begeleidend toezichthouder voor de rechtbank verschijnen en veel regeringsfunctionarissen weigeren met vrouwen te praten. Vrouwen kunnen niet eens zonder zon begeleider door een ambulance wordenmeegenomen.
Fawzia Abu Bakr, academica en vocale voorvechtster van de vrouwenrechten vertelt over een zwangere vriendin die in het ziekenhuis moest wachten op de toestemming van haar echtgenoot voor de keizerssnede die de artsen haar adviseerden. Zelfs over haar lichaam, in het geval van een medisch noodzakelijke ingreep, heeft de vrouw geen recht van beschikking, zegt Abu Bakr.
De onmachtige positie van de vrouw in de wet wordt nog verergerd door de houding van de religieuze rechters die oordelen over alle civiele en criminele zaken in het koninkrijk. Als het gaat over erfenissen, scheidingen en andere familiezaken, heeft de vrouw wel rechten volgens de islam maar de rechters negeren dat regelmatig en willen vrouwen zelfs vaak niet horen. Ze schreeuwen gewoon tegen de vrouw dat ze haar mond dicht moet houden, zegt Abu Bakr.
Sinds koning Abdullah, die bekendstaat als gematigd, twee jaar geleden aan de macht kwam, heeft het land een paar aarzelende stappen gezet op het pad naar modernisering. Ook op het gebied van de vrouwenrechten zijn hele kleine verschuivingen te zien. Er zijn meer vrouwen in het zakenleven hoewel dat vaak gaat om familiebedrijven. Vrouwen mochten stemmen en meedoen aan verkiezingen voor enkele kamers van koophandel. Maar het VN-rapport geeft ook aan hoe beperkt dat is en dat vrouwen nog nauwelijks een rol spelen in de politiek.
Volgens veel Saoediërs, inclusief vrouwen, is het beter zo. De vrouw moet beschermd worden, tegen de maatschappij en tegen haarzelf, zeggen ook veel vrouwen.
Ik wil wel autorijden maar voor de rest moet het blijven zoals het is, zegt een studente die samen met haar moeder aan het winkelen is. We kunnen geen dingen verlangen die tegen de islam ingaan. Onze eer moet beschermd blijven, zegt ze.
De indoctrinatie van vrouwen is enorm, zegt Abu Bakr. Ik was vorig jaar geschokt toen een klas met eerstejaars studentes binnenliep. Op iedere bank lag een glossy folder met een boekje en een cd waarin werd uitgelegd hoe meisjes zich volgens de islam moeten gedragen.
Het was een initiatief van een religieuze stichting, maar het advies beperkte zich niet tot religieuze zaken. Er stond bijvoorbeeld dat je geen goed moslimmeisje bent als je rookt, op het internet gaat, televisie kijkt, make-up draagt en met jongens over de telefoon spreekt.
De fragmenten van deze geschiedenis zijn in den Harris Papyrus vervat. Evenals de geschiedenis van den prins, wiens lot voorbeschikt was, werden zij in 1874 door Goodwin ontdekt; deze ontdekte hen in de overblijfselen van een historisch verhaal en stelde de Archaeological Society met zijn vondst in kennis. Het begin is echter verloren gegaan.
Bij het punt, waarop het verhaal begint, zien wij drie hoofdpersonen: een Egyptisch officier, Thoutii genaamd, den vorst van een stad in Syrië en zijn stalmeester.
Het verhaal behandelt de inname van Joppe (een stad in Palestina, welke in den Bijbel vermeld wordt) en wel door een krijgslist van Thoutii. De toegepaste list vertoont eenige gelijkenis met die, welke wij in de geschiedenis van den rooverhoofdman in de Duizend en een Nacht verhalen vinden. Het verhaal luidt aldus:
Onder de regeering van Thothmes III, koning van Egypte (18e dynastie), stond de vorst van Joppe op en doodde alle Egyptische soldaten, die zich in zijn stad bevonden.
De tijding hiervan wekte begrijpelijkerwijs de woede van den Pharaoh op, hij riep zijn edelen, generaals en schrijvers bijeen, om te overleggen, wat er gedaan kon worden. Niemand van hen echter wist raad, behalve Thoutii, een schitterend, jong officier van het voetvolk.
Geef mij, zoo sprak hij, een tooverstok, mijn koning, en een troep voetknechten en voerlieden en ik neem op mij, den vorst van Joppe te dooden en de stad te nemen.
Pharaoh, die den officier hoogachtte en op zijn woorden vertrouwde, stond alles toe, wat hij vroeg, hoewel het niet gering was; de stok toch was een talisman, van wien men dacht, dat hij iedereen, die hem in bezit kreeg, onzichtbaar maken kon.
Thoutii trok daarop met zijn mannen naar Palestina. Daar aangekomen, liet hij een grooten leeren zak maken, groot genoeg om een man te bevatten; tevens had hij ijzeren hand- en voetboeien laten vervaardigen, terwijl één paar bijzonder groot en sterk was; verder jukken van hout en vierhonderd kisten.
Daarop zond hij de volgende boodschap naar den vorst van Joppe: Ik ben Thoutii, de Egyptische generaal der infanterie. Koning Thothmes was ijverzuchtig op mij, vanwege mijn dapperheid en zocht mij te dooden; ik ben echter ontsnapt en heb zijn tooverstok gestolen; deze is in mijn bagage verborgen en, als gij er niets op tegen hebt, zal ik dezen aan U geven en mijn strijdkrachten, welke het puikje van het Egyptische leger vormen, met de Uwe vereenigen.
Het is te begrijpen, dat de vorst van Joppe dat bericht zeer aangenaam vond, want hij kende den roep, welken van Thoutii uitging, en wist, dat hij in geheel Egypte zijns gelijken niet had.
Hij zond een bericht naar Thoutii, dat hij zijn aanbod aannam en beloofde hem een stuk van zijn gebied. Daarop verliet hij Joppe, nam zijn ruiterij, vrouwen en kinderen met zich, om den man te begroeten, dien hij als een nieuwen bondgenoot aan wilde nemen. Hij verwelkomde hem hartelijk en noodigde hem in zijn kamp, om met hem het middagmaal te gebruiken. In den loop van het onderhoud, terwijl zij aan het eten en drinken waren, vroeg hij Thoutii over den tooverstok. Thoutii antwoordde, dat deze in de bagage, waarmede zijn paarden beladen waren, verzegeld was. Hij verzocht daarop, dat zijn mannen en paarden naar het kamp gebracht zouden worden, om verfrischt te worden en uit te rusten.
Aldus geschiedde; zijn paarden werden gevoerd, de bagage werd onderzocht en de tooverstok werd gevonden.
Ik ben Isabel en ben 11 jaar. Ik ben op 1 september 1994 in Amsterdam geboren. Ik woon nu drie jaar in Egypte, in Maadi, een kleine stad vlak bij Cairo. Daarvoor woonde ik gewoon in Nederland.
Ik vind het heel leuk om in Egypte te wonen. De mensen hier zijn veel aardiger dan in Nederland. Het regent maar ongeveer vijf keer per jaar. En je leert hier andere talen spreken.
Mijn school ligt maar twee straten verderop van waar ik woon. Ik ben in vijf minuten op school. Mijn school heet MCS (Maadi Community School) en is een internationale school. Op mijn school zitten kinderen van veel verschillende nationaliteiten. ook Nederlanders.
De basisschool en de middelbare school zitten bij elkaar en er zitten ongeveer 50 kinderen op de hele school. Gemiddeld zitten er dus maar zes mensen in één klas. (Lekker rustig.) We krijgen twee keer per week Arabische les. Ik kan al aardig Arabisch, maar spreek het nog niet vloeiend.
Als het een lang weekend of korte vakantie is, kan ik gemakkelijk naar de woestijn. Het is ook maar een uur of twee rijden naar de Rode Zee. Meestal gaan we dan naar een soort resort waar we een hutje aan de Rode Zee kunnen huren. Ik ga elke zomer en winter met vakantie naar Nederland. Dan bezoek ik mijn familie, vooral mijn oma en mijn nichtje.
Wat ik het meeste aan Nederland mis zijn frikadellen, kroketten en nog heel veel andere soorten etenswaren! Als ik ergens anders zou wonen zou ik vooral de behulpzaamheid van de Egyptenaren en het lekkere weer missen!
Voor iedereen die naar Egypte gaat verhuizen, heb ik een paar tips:
- LET OP HET VERKEER! Het is hier een chaos in het verkeer. De enige verkeersregel die ze hier hebben is een bord waarop staat: Verboden te toeteren. En ook al doen ze dat, dan maakt dat niet uit. Soms rijden ze niet eens op de rechter kant van de weg!
- Doe normale kleren aan. Draag geen shorts of topjes op straat. Een broek of rok kan het beste tot over de knie komen. Hoe beter je jezelf kleedt, hoe minder mensen je zullen lastigvallen.
- Houd er altijd rekening mee dat Egyptische dingen zó kapot gaan. Koop dus niet iets heel duurs in een souvenirwinkeltje, want dan heb je de kans dat het de volgende dag kapot is.
Ik woon nu al een paar jaar in de Egyptische stad Alexandrië, maar één van de mooiste plekken van de stad is nog maar pas geleden gebouwd. Ik heb het over de Bibliotheek van Alexandrië.
Het verhaal van de bibliotheek is best indrukwekkend. In het jaar 283 voor Christus, werd de bibliotheek gebouwd door de opvolger van Alexander de Grote, Ptolomy II Soter. Het was toen een soort museum, verdeeld in tuinen, leerlokalen, een dierentuin en natuurlijk de bibliotheek zelf.
Er wordt gezegd dat de bibliotheek op een gegeven moment meer dan een half miljoen documenten uit Griekenland, Egypte, India en veel andere landen bevatte. Meer dan honderd scholieren woonden er permanent om te leren, te schrijven en om documenten te vertalen en te kopiëren.
Maar die prachtige bibliotheek is vernietigd. Hoe dat gebeurde weet niemand zeker.
In 2003 heeft Egypte de bibliotheek herbouwd, op de plek waar hij vroeger stond. Toeristen vanuit de hele wereld komen nu naar hier om het gebouw bekijken.
De bibliotheek ziet er uit als een heel grote halve cirkel waarvan één kant helemaal van glas is. De andere kant bestaat uit een muur met allemaal tekens en hiëroglyfen.
Buiten heb je een soort laboratorium, het science lab. Daar hebben ze allerlei experimenten en informatie over beroemde wetenschappers. Er is ook een planetarium en een soort museum met een heleboel dingen die stammen uit de tijd van de Faraos, het Romeinse, het Koptisch en het Griekse tijdperk.
Ik ben er twee keer naar toe geweest met schoolreisjes, de eerste keer gingen we vrij snel weer weg. We zijn toen alleen in het museum geweest. De tweede keer zijn we ook in de bibliotheek zelf geweest; het zag er echt heel mooi uit. Er waren een heleboel boeken, maar jammer genoeg hadden we geen tijd om te lezen.
Ik ben ook in het planetarium geweest. Daar hebben ze een paar verschillende shows. Ik ben naar eentje gegaan die over sterren en kometen ging. De show word afgespeeld op het plafond dat er uitziet als de binnenkant van een bal en een computerstem geeft je uitleg over wat er gebeurt. Als je daar zit lijkt het net of de kometen naar je toe vliegen, echt cool dus!
Het is misschien niet de meest trendy plek van Alexandrië, maar als je hier bent moet je er echt heen.
Een bus met Europese toeristen is woensdag in Egypte gekanteld en 27 passagiers zijn daarbij gewond geraakt. Dertien gewonden zijn Duitsers. De nationaliteit van de overige gewonden is niet bekend. De meesten mochten het ziekenhuis donderdag verlaten.
Te hard gereden
Het ongeluk gebeurde op een tweebaansweg in de buurt van Qena in het zuiden van het land. De bus zou te hard hebben gereden. De chauffeur, die niet gewond raakte, is gearresteerd.
Opnieuw botsing
Twee agenten kwamen om het leven toen de politieauto met daarin de buschauffeur eveneens een ongeluk kreeg. De chauffeur bleef opnieuw ongedeerd. (Novum)
Tussen Ahmed Hassan en Anderlecht lijkt het tot een breuk te komen. Paars-wit is razend op de Egyptenaar omdat hij nog steeds niet terug in België is na de Afrika Cup.
