Tram of paardenwagen

In Egypte zijn er een heleboel vervoermiddelen: auto’s, trams, kleine busjes en zelfs ezel- en paardenkarretjes. De mensen hier gebruiken echt alles om ergens te komen.

Paardenwagens worden gebruikt als gewoon vervoer, in de armere buurten gaan een heleboel kinderen met paard en wagen naar school.
Dan zitten ze met z’n tienen achterin en dan nog drie naast de man die het paard of ezel ment.

De meeste paardenwagens zijn mooi versierd in mooie kleuren en ze worden ook veel gebruikt om toeristen rond te rijden langs de zee.
Die betalen dan 2 pond voor een ritje langs de courniche, de boulevard langs het strand.

Hier in Alexandrië, waar ik woon, rijden ook trams.
Ze gaan door de hele stad en worden ook heel veel gebruikt. Een ritje kost 25 PT (=cent) en dan kun je zo ver mee als je wilt. De tram is wel handig maar hij gaat heel erg langzaam……

Arme kinderen hangen altijd aan de achterkant van de tram.
 Het is best gevaarlijk en er gebeuren vaak ongelukken, maar de kinderen blijven het toch doen.

vooral op bepaalde tijden is de tram heel erg vol, om 8 uur ’s ochtends, omdat iedereen dan naar school en werk gaat, en weer om half vier ’s middags, omdat de meeste scholen dan uit gaan.

Ik nam vroeger soms ook de tram, maar sinds mijn moeder hier in Egypte auto rijdt, brengt zij me bijna overal naartoe. Wel een stuk handiger!

Gepost door Shyreen vanuit Alexandrië, Egypte

17-02-2008 om 14:29 geschreven door andre&ida

Jurken voor vrouwen en mannen

In Egypte dragen mensen, mannen en vrouwen, al eeuwenlang een soort jurk.
Mannen dragen een simpele witte, ‘galabia’ genaamd, en de vrouwen een iets meer gedecoreerde gekleurde jurk, die ‘abeija’ heet.

Meer dan 1400 jaar geleden, in de tijd van de profeet Mohammed, droeg iedereen galabia’s en abeija’s. Met de tijd is dat compleet veranderd en droegen alleen de armen ze nog maar.
Mensen in de stad droegen maatpakken, jeans, blousjes en T-shirts, net zoals ze dat overal op de wereld doen.

Een paar jaar geleden is dat allemaal weer veranderd.
Nu lopen er veel meer mannen in galabia’s als ze niet op hun werk zijn en vrouwen dragen vaker een abeija. Een heleboel vriendinnen hebben er wel minstens een in de kast hangen.

De abeija’s zijn nu ook veel chiquer dan vroeger en de modellen gaan nu een beetje met de tijd mee, voor zover dat gaat. Er zijn nu abeija’s voor speciale gelegenheden (feesten, trouwerijen, enz.) met glitters en zo, die nu redelijk veel lijken op lange jurken, maar dan met lange mouwen, het lichaam bedekkend.

Gepost door Jessie vanuit Mathrouh, Egypte

17-02-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

"Mijn hoofd staat niet naar voetballen"

zaterdag 16 februari 2008

Tussen Ahmed Hassan en Anderlecht lijkt het tot een breuk te komen. Paars-wit is razend op de Egyptenaar omdat hij nog steeds niet terug in België is na de Afrika Cup. "Na onze zege tegen Kameroen zijn we zonder te slapen teruggekeerd naar Egypte, waar een groot volksfeest wachtte", legt Hassan uit in Het Nieuwsblad. "Vervolgens trokken we naar Dubai voor het vervolg van de feestelijkheden." "Ik heb dan ook geen tijd gehad om te recupereren of tijd door te brengen met mijn familie. Ik geef toe dat ik momenteel moe ben. Mijn hoofd staat niet bepaald naar voetballen", aldus de middenvelder. Grijpt Anderlecht in? Bij Anderlecht zijn ze de grillen van de Egyptenaar meer dan beu. De landskampioen wil nu het loon van Hassan drastisch verminderen. Het fiscale voordeel van 18 procent voor buitenlanders werd sinds 1 januari genormaliseerd naar 50 procent. Nu dreigt Anderlecht ermee om het belastingsverschil niet meer bij te passen. In dat geval verliest Hassan een derde van zijn loon.

16-02-2008 om 14:15 geschreven door andre&ida

Saoedische vrouwen levenslang onder toezicht

REPORTAGE, Ferry Biedermann
16 februari 2008 10:31

RIYAD - Vrouwen kunnen in Saoedi-Arabië geen kant op.
 Zonder begeleider zijn vrouwen helemaal niets

‘Maar ze heeft iets fout gedaan, natuurlijk moest ze gestraft worden.’ De oudere man in het kapitale huis in de Saoedische hoofdstad verwoordt ongetwijfeld een groot deel van de publieke opinie in het land als het gaat om de verkrachtingsaffaire die bekend is komen te staan als de zaak van het Katif-meisje, naar de streek waar het plaatsvond.

Saoedische rechters veroordeelden vorig jaar de jonge vrouw uit Katif tot een gevangenisstraf en zweepslagen nadat ze verkracht was door een groep mannen. Omdat ze op stap was gegaan met een man die geen familie van haar was.
 Na een storm van protest uit het buitenland verleende de koning gratie.

‘De koning was vergevingsgezind, maar dat betekent niet dat de uitspraak fout was,’ zegt de Saoediër, een lid van de officiële mensenrechtencommissie van het land.
Mensenrechten zijn in Saoedi-Arabië vooral mannenrechten.
 De wetten van het land zijn er verder vooral om de rechten van vrouwen in te perken en ze de zware last te laten dragen van het concept van eer in de oerconservatieve samenleving.

Begin februari leverde de VN felle kritiek op de officiële Saoedische houding ten opzichte van vrouwen.
 Ze ontberen veel van de basisrechten en er zijn te weinig wetten die vrouwen beschermen, was de niet opzienbarende conclusie van het VN-comité dat de discriminatie tegen vrouwen in de gaten houdt.

De echte boodschap van het rapport was nog schokkender.
 Het comité is bezorgd over de ‘aparte uitleg’ die de Saoedische autoriteiten geven aan het hele ‘principe van gelijkheid.’
Die uitleg houdt in dat de Saoediërs het eerder hebben over ‘vergelijkbare rechten’ en over de ‘aanvullende rollen en de harmonie tussen mannen en vrouwen dan over gelijke rechten van vrouwen en mannen.’

Het is moeilijk om te overdrijven hoe onderschikt de positie van vrouwen is in Saoedi-Arabië. Zowel in het dagelijkse leven als in de myriade wetten die van toepassing zijn op alles aspecten van de maatschappij is de vrouw onmachtig.

Vrouwen mogen bijvoorbeeld geen auto rijden, hoewel er geruchten gaan dat daarin dit jaar nog verandering zal komen.
Het klinkt absurd maar het betekent vaak dat een vrouw geheel afhankelijk is van de goede wil van de mannen in haar familie om haar ergens naar toe te brengen, van afspraken bij de dokter tot werk.
 De rijkere families hebben chauffeurs die de vrouw ter dienst staan maar lang niet iedereen heeft die luxe.

Vrouwen en mannen mogen niet gemengd in cafés zitten, hoogstens alleen met familie in een speciale familieafdeling die lang niet alle openbare gelegenheden hebben.
Zelfs als zo’n afdeling er wel is, zoals in sommige van de vele Starbucks in de Saoedische hoofdstad, kan dat toch nog tot grote problemen leiden, ondervond een zakenvrouw onlangs.

De vrouw, een financieel analiste werd gearresteerd omdat ze een zakengesprek voerde in de familieafdeling van de Starbucks met een buitenlandse collega, meldde de Engelstalige krant Arab News.
De religieuze politie, die toezicht houdt op naleving van de religieuze wetten en van de normen en zeden, nam haar mee, dwong haar te ontkleden om haar ‘te fouilleren’ en hield haar vast tot haar echtgenoot ingreep.
De man met wie ze de afspraak had, zou nog vastzitten.

Maar dit soort concrete problemen voor vrouwen vormen slechts het topje van de ijsberg. Het ernstigste obstakel voor gelijkheid is de juridische onderschikking van vrouwen aan mannen.

Iedere vrouw staat haar leven lang onder toezicht van de man in haar familie, of dat een vader, broer, echtgenoot of zelfs zoon is.
 Deze toezichthouder heeft de macht om de vrouw te verbieden te reizen, te werken, hogere opleidingen te volgen enzovoort.
Een vrouw kan niet zonder begeleidend toezichthouder voor de rechtbank verschijnen en veel regeringsfunctionarissen weigeren met vrouwen te praten.
Vrouwen kunnen niet eens zonder zo’n begeleider door een ambulance worden meegenomen.

Fawzia Abu Bakr, academica en vocale voorvechtster van de vrouwenrechten vertelt over een zwangere vriendin die in het ziekenhuis moest wachten op de toestemming van haar echtgenoot voor de keizerssnede die de artsen haar adviseerden.
‘Zelfs over haar lichaam, in het geval van een medisch noodzakelijke ingreep, heeft de vrouw geen recht van beschikking’, zegt Abu Bakr.

De onmachtige positie van de vrouw in de wet wordt nog verergerd door de houding van de religieuze rechters die oordelen over alle civiele en criminele zaken in het koninkrijk.
 Als het gaat over erfenissen, scheidingen en andere familiezaken, heeft de vrouw wel rechten volgens de islam maar de rechters negeren dat regelmatig en willen vrouwen zelfs vaak niet horen.
 ‘Ze schreeuwen gewoon tegen de vrouw dat ze haar mond dicht moet houden’, zegt Abu Bakr.

Sinds koning Abdullah, die bekendstaat als gematigd, twee jaar geleden aan de macht kwam, heeft het land een paar aarzelende stappen gezet op het pad naar modernisering. Ook op het gebied van de vrouwenrechten zijn hele kleine verschuivingen te zien.
Er zijn meer vrouwen in het zakenleven hoewel dat vaak gaat om familiebedrijven.
Vrouwen mochten stemmen en meedoen aan verkiezingen voor enkele kamers van koophandel.
Maar het VN-rapport geeft ook aan hoe beperkt dat is en dat vrouwen nog nauwelijks een rol spelen in de politiek.

Volgens veel Saoediërs, inclusief vrouwen, is het beter zo.
De vrouw moet beschermd worden, tegen de maatschappij en tegen haarzelf, zeggen ook veel vrouwen.

‘Ik wil wel autorijden maar voor de rest moet het blijven zoals het is’, zegt een studente die samen met haar moeder aan het winkelen is.
‘We kunnen geen dingen verlangen die tegen de islam ingaan.
 Onze eer moet beschermd blijven’, zegt ze.

De indoctrinatie van vrouwen is enorm, zegt Abu Bakr. ‘Ik was vorig jaar geschokt toen een klas met eerstejaars studentes binnenliep.
Op iedere bank lag een glossy folder met een boekje en een cd waarin werd uitgelegd hoe meisjes zich volgens de islam moeten gedragen.’

Het was een initiatief van een religieuze stichting, maar het advies beperkte zich niet tot religieuze zaken.
‘Er stond bijvoorbeeld dat je geen goed moslimmeisje bent als je rookt, op het internet gaat, televisie kijkt, make-up draagt en met jongens over de telefoon spreekt.’

16-02-2008 om 12:40 geschreven door andre&ida

Hoe Thoutii de stad Joppe nam.

De fragmenten van deze geschiedenis zijn in den Harris Papyrus vervat.
 Evenals de geschiedenis van den prins, wiens lot voorbeschikt was, werden zij in 1874 door Goodwin ontdekt; deze ontdekte hen in de overblijfselen van een historisch verhaal en stelde de Archaeological Society met zijn vondst in kennis.
Het begin is echter verloren gegaan.

Bij het punt, waarop het verhaal begint, zien wij drie hoofdpersonen: een Egyptisch officier, Thoutii genaamd, den vorst van een stad in Syrië en zijn stalmeester.

Het verhaal behandelt de inname van Joppe (een stad in Palestina, welke in den Bijbel vermeld wordt) en wel door een krijgslist van Thoutii.
 De toegepaste list vertoont eenige gelijkenis met die, welke wij in de geschiedenis van den rooverhoofdman in de Duizend en een Nacht verhalen vinden. Het verhaal luidt aldus:

Onder de regeering van Thothmes III, koning van Egypte (18^e dynastie), stond de vorst van Joppe op en doodde alle Egyptische soldaten, die zich in zijn stad bevonden.

De tijding hiervan wekte begrijpelijkerwijs de woede van den Pharaoh op, hij riep zijn edelen, generaals en schrijvers bijeen, om te overleggen, wat er gedaan kon worden.
 Niemand van hen echter wist raad, behalve Thoutii, een schitterend, jong officier van het voetvolk.

“Geef mij”, zoo sprak hij, “een tooverstok, mijn koning, en een troep voetknechten en voerlieden en ik neem op mij, den vorst van Joppe te dooden en de stad te nemen”.

Pharaoh, die den officier hoogachtte en op zijn woorden vertrouwde, stond alles toe, wat hij vroeg, hoewel het niet gering was; de stok toch was een talisman, van wien men dacht, dat hij iedereen, die hem in bezit kreeg, onzichtbaar maken kon.

Thoutii trok daarop met zijn mannen naar Palestina. Daar aangekomen, liet hij een grooten leeren zak maken, groot genoeg om een man te bevatten; tevens had hij ijzeren hand- en voetboeien laten vervaardigen, terwijl één paar bijzonder groot en sterk was; verder jukken van hout en vierhonderd kisten.

Daarop zond hij de volgende boodschap naar den vorst van Joppe: “Ik ben Thoutii, de Egyptische generaal der infanterie.
Koning Thothmes was ijverzuchtig op mij, vanwege mijn dapperheid en zocht mij te dooden;
ik ben echter ontsnapt en heb zijn tooverstok gestolen; deze is in mijn bagage verborgen en, als gij er niets op tegen hebt, zal ik dezen aan U geven en mijn strijdkrachten, welke het puikje van het Egyptische leger vormen, met de Uwe vereenigen.

Het is te begrijpen, dat de vorst van Joppe dat bericht zeer aangenaam vond, want hij kende den roep, welken van Thoutii uitging, en wist, dat hij in geheel Egypte zijns gelijken niet had.

Hij zond een bericht naar Thoutii, dat hij zijn aanbod aannam en beloofde hem een stuk van zijn gebied. Daarop verliet hij Joppe, nam zijn ruiterij, vrouwen en kinderen met zich, om den man te begroeten, dien hij als een nieuwen bondgenoot aan wilde nemen.
 Hij verwelkomde hem hartelijk en noodigde hem in zijn kamp, om met hem het middagmaal te gebruiken. In den loop van het onderhoud, terwijl zij aan het eten en drinken waren, vroeg hij Thoutii over den tooverstok.
Thoutii antwoordde, dat deze in de bagage, waarmede zijn paarden beladen waren, verzegeld was. Hij verzocht daarop, dat zijn mannen en paarden naar het kamp gebracht zouden worden, om verfrischt te worden en uit te rusten.

Aldus geschiedde; zijn paarden werden gevoerd, de bagage werd onderzocht en de tooverstok werd gevonden.

16-02-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

Isabel woont in Egypte

15-02-2008 om 13:53 geschreven door andre&ida

De Bibliotheek van Alexandrië

Ik woon nu al een paar jaar in de Egyptische stad Alexandrië, maar één van de mooiste plekken van de stad is nog maar pas geleden gebouwd.
 Ik heb het over de Bibliotheek van Alexandrië.

Het verhaal van de bibliotheek is best indrukwekkend.
In het jaar 283 voor Christus, werd de bibliotheek gebouwd door de opvolger van Alexander de Grote, Ptolomy II Soter.
Het was toen een soort museum, verdeeld in tuinen, leerlokalen, een dierentuin en natuurlijk de bibliotheek zelf.

Er wordt gezegd dat de bibliotheek op een gegeven moment meer dan een half miljoen documenten uit Griekenland, Egypte, India en veel andere landen bevatte.
Meer dan honderd scholieren woonden er permanent om te leren, te schrijven en om documenten te vertalen en te kopiëren.

Maar die prachtige bibliotheek is vernietigd. Hoe dat gebeurde weet niemand zeker.

In 2003 heeft Egypte de bibliotheek herbouwd, op de plek waar hij vroeger stond. Toeristen vanuit de hele wereld komen nu naar hier om het gebouw bekijken.

De bibliotheek ziet er uit als een heel grote halve cirkel waarvan één kant helemaal van glas is.
De andere kant bestaat uit een muur met allemaal tekens en hiëroglyfen.

Buiten heb je een soort laboratorium, het science lab.
 Daar hebben ze allerlei experimenten en informatie over beroemde wetenschappers.
 Er is ook een planetarium en een soort museum met een heleboel dingen die stammen uit de tijd van de Farao’s, het Romeinse, het Koptisch en het Griekse tijdperk.

Ik ben er twee keer naar toe geweest met schoolreisjes, de eerste keer gingen we vrij snel weer weg. We zijn toen alleen in het museum geweest.
De tweede keer zijn we ook in de bibliotheek zelf geweest; het zag er echt heel mooi uit.
Er waren een heleboel boeken, maar jammer genoeg hadden we geen tijd om te lezen.

Ik ben ook in het planetarium geweest. Daar hebben ze een paar verschillende shows.
Ik ben naar eentje gegaan die over sterren en kometen ging.
 De show word afgespeeld op het plafond dat er uitziet als de binnenkant van een bal en een computerstem geeft je uitleg over wat er gebeurt.
Als je daar zit lijkt het net of de kometen naar je toe vliegen, echt cool dus!

Het is misschien niet de meest trendy plek van Alexandrië, maar als je hier bent moet je er echt heen.

Gepost door Anita vanuit Alexandrië, Eypte

15-02-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

Tientallen gewonden bij busongeluk in Egypte

Een bus met Europese toeristen is woensdag in Egypte gekanteld en 27 passagiers zijn daarbij gewond geraakt.
Dertien gewonden zijn Duitsers.
 De nationaliteit van de overige gewonden is niet bekend.
 De meesten mochten het ziekenhuis donderdag verlaten.

Te hard gereden

Het ongeluk gebeurde op een tweebaansweg in de buurt van Qena in het zuiden van het land.
De bus zou te hard hebben gereden.
De chauffeur, die niet gewond raakte, is gearresteerd.

Opnieuw botsing

Twee agenten kwamen om het leven toen de politieauto met daarin de buschauffeur eveneens een ongeluk kreeg.
De chauffeur bleef opnieuw ongedeerd. (Novum)

14-02-2008 om 17:47 geschreven door andre&ida

een beetje opletten en alles verloopt ok

EERSTE HULP VOOR VROUWEN ALLEEN


Internet
www.journeywoman.com  is een leuk, Engelstalig travelportal speciaal voor vrouwen. Per land worden bijvoorbeeld kledingtips gegeven, door reizigsters voor reizigsters.

 De kledingtips liggen niet altijd voor de hand; zo leren we van een dame die Irkutsk (Siberië) bezocht, dat je daar echt niet aan moet komen met een wijde trui en slonzige broek.
Vrouwen maken zich al mooi om naar de supermarkt te gaan, dus er moet minimaal een paar hoge hakken in de bagage.
 
Bronstige mannen
Eerlijk is eerlijk, als vrouw alleen op reis heeft ook nadelen.
 Wees dus (een beetje) op uw hoede voor bronstige Italianen, Indiërs die denken dat een loslopende vrouw ’s nachts wel wat gezelschap kan gebruiken, of lallende Britten.
Een bekende tip onder reizigers is het dragen van een trouwring.
Menig man druipt af als het object of affection bezet blijkt te zijn.
 Een nep-trouwring heeft uiteraard evenveel effect.

No-Go Area's
Bedenk dat de cultuur van een land bijdraagt aan het veiligheids- dan wel onveiligheidsgevoel. In Latijns-Amerika en het Midden-Oosten heerst een machocultuur. Daar krijg je als vrouw vaker te maken met naroepen, fluiten en ongewenste avances.
 Wie sterk in haar schoenen staat, slaat zich hier wel doorheen.
Veiligheid staat altijd voorop – er zijn gebieden waar u echt op uw tellen moet passen. Heeft u uw zinnen gezet op een bepaald land?
Kijk dan altijd op www.minbuza.nl/ 

reisadviezen
of er gebieden zijn waar u beter kunt wegblijven.
 Als een gebied specifiek voor vrouwen onveilig is, wordt dat ook vermeld.
 
Zo staat er dat vrouwen in Mexico erg voorzichtig moeten zijn. ‘In het grensgebied met de Verenigde Staten van Amerika is sprake van grotere onveiligheid. Alleenreizende vrouwen wordt geadviseerd extra alert te zijn in verband met het risico van overvallen en verkrachtingen.’
Gebruik daarnaast altijd uw verstand, luister naar adviezen van de lokale bevolking en blijf ’s nachts binnen.

Rijkdom
Onderschat op reis nooit uw immense rijkdom.
Dat geldt natuurlijk ook voor mannen, maar een vrouw alleen is kwetsbaarder. Wie een digitale camera en een I-pod op haar buik heeft bungelen, vraagt om problemen.
 In het gunstigste geval beschouwen mensen u als wandelende portemonnee, in het slechtste geval trekt u straatrovers aan.
Leg ook nooit zomaar de sleutel van uw hotelkamer – vaak zit er een label aan met het nummer van je kamer erop – open en bloot op tafel. Het kan mensen op ideeën brengen.

Ver of dichtbij
Reisplannen? In veel landen – denk aan Thailand, Nepal, India, Costa Rica, Mexico en Australië – komt u legio rugzaktoeristen tegen, van wie velen alleen reizen.

Het is meestal erg makkelijk om contact te maken met andere reizigers.
U hoeft natuurlijk niet per se naar de andere kant van de wereld.
Probeer eens in Frankrijk, Spanje of Griekenland of het alleen reizen sowieso bevalt.

14-02-2008 om 12:38 geschreven door andre&ida

14-02-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

Egypte "geneest" holebi's

Een nieuwe kliniek in de Egyptische hoofdstad Caïro beweert dat ze holebi's kan "genezen". De kliniek kan van homoseksuele mannen en vrouwen hetero's maken, luidt het. Maar het project krijgt felle kritiek. De kritiek komt niet alleen van holebi-organisaties maar ook van tegenstanders van homoseksualiteit, aldus de tv-zender Al-Arabiya. De kliniek werd opgericht door dr. Awsam Wasfi (42). Conservatieve krachten zijn tegen het behandelen van holebi's omdat ze van mening zijn dat deze "criminelen" achter slot en grendel thuis horen. Volgens Wasfi willen veel holebi's zich laten behandelen omdat ze door de maatschappij worden uitgesloten. "In het Westen helpen artsen homoseksuelen om met hun zelf gekozen seksuele identiteit in het reine te komen", zegt de dokter. "Artsen die proberen homoseksuelen te veranderen, kunnen door homo-organisaties worden aangeklaagd." De man verkondigt de opvatting dat "niemand als homo of lesbienne geboren wordt". Hij schrijft homoseksualiteit toe aan "sociale oorzaken of mishandeling in de kindertijd". Een behandeling in de kliniek zou 5 tot 7 jaar duren. Sommigen denken dat de kliniek eigenlijk werd opgezet als ontmoetingsplek voor holebi's. Wasfi spreekt dat tegen.  Hij wees naar eigen zeggen mensen de deur die kwamen aankloppen om contacten te kunnen leggen met andere holebi's. Misschien is Wasfi zelf wel een duikelnicht? "Ik ben getrouwd en heb twee kinderen", reageert de arts. "Overal in de kliniek hangen foto's van mijn kinderen." De wetgeving in Egypte maakt het mogelijk om homoseksuelen jarenlang in de gevangenis te steken.  In het verleden bleek al dikwijls dat de Egyptische autoriteiten het niet te nauw nemen met de mensenrechten, onder andere wanneer het over holebi's gaat. (db)

14-02-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

Egyptische christen onder toenemende druk

woensdag 13 februari 2008

De Egyptische ex-moslim Mohammed Hegazy hoopt dat een buitenlandse ambassade hem reisdocumenten beschikbaar stelt, zodat hij met zijn gezin Egypte kan verlaten. Dit vertelde Hegazy donderdag 7 februari jongstleden tegen de SDOK. De tot het christendom bekeerde moslim heeft een rechtszaak aangespannen vanwege het feit dat het in Egypte niet mogelijk is voor moslims die christen worden om dit op hun identiteitskaart te laten veranderen. Voor Hegazy betekent dit dat hij zijn dochtertje, die enkele weken geleden geboren is, later islamitisch onderwijs moet laten volgen en geen christelijke opvoeding mag geven.   De zaak van Hegazy wordt in Egypte nauwgezet gevolgd. De dagbladen schrijven uitgebreid over hem. Ook komen zijn islamitische familieleden aan het woord. Ze hebben geen goed woord over voor de ‘afvallige’ Hegazy en dreigen hem te zullen vermoorden. Als gevolg hiervan is Hegazy met zijn gezin ondergedoken. Hegazy heeft geen paspoort voor zichzelf, zijn vrouw en zijn kind. Ze kunnen hierdoor het land niet verlaten. Hun hoop is gevestigd op buitenlandse ambassades die hen reisdocumenten zouden kunnen verschaffen zodat ze Egypte kunnen verlaten, zo vertelde Hegazy.   Hij ervaart veel druk:  “Ik word heen en weer geslingerd door allerlei gedachten en leidt een opgejaagd leven. Maar ik ervaar ook rust omdat ik weet dat God bij ons is. Ik maak me zorgen over ons pasgeboren dochtertje. Gelukkig gaat het goed met haar en beseft ze niet wat er allemaal speelt.”

13-02-2008 om 13:57 geschreven door andre&ida

De verkeerde wereld

Patrizia Laquidara (foto: Luigi de Frenza)

In het Nijldal, deze oude wieg van de beschaving, namen de vrouwen in Herodotus' tijd een zo bevoorrechte stelling in, dat de Grieken Egypte de verkeerde wereld noemden.
De geschiedschrijver uit Hallikarnassus verklaart deze tegenstelling uit de 'natuur des Nijls', die zo verschillend van de andere stromen is; zo verschillen ook de zeden en gebruiken van die bij andere volken.

De mannen dragen in Egypte de lasten op het hoofd, - de vrouwen op de schouders. De vrouwen gaan naar de markt en drijven handel, terwijl de mannen thuis blijven en weven.
De mannelijke kinderen zijn door de wet in gene dele verplicht voor hun ouders te zorgen, deze plicht rust op de dochters.
Deze aan de dochters opgelegde verplichting, zou op zichzelf reeds voldoende zijn om te bewijzen dat de familiegoederen in Egypte aan de vrouwen behoorden, op gelijke wijze als bij de Toearegs en Naïren: en overal, waar de vrouw deze economische positie inneemt, staat zij niet onder de voogdij van de man, maar is het hoofd van de familie.

"Wegens de talrijke weldaden, welke de godin Isis de mensen bewezen heeft", schrijft Diodorus van Sicilië, “werd bepaald dat de koningin van Egypte grotere macht en eer hebben zou, dan de koning. Dit verklaart waarom zelfs onder particulieren de man de vrouw door het huwelijksverdrag onderdanig wordt, en dat onder de echtgenoten uitgemaakt wordt, dat de man de vrouw te gehoorzamen heeft.”

Men heeft deze waarneming van Diodorus tot de fabelen gerekend, waarmee bereisde schrijvers gaarne hun reisverhalen opsierden; maar men was gedwongen te erkennen dat tot de tijd van de Ptolemaeën de koninginnen aan de koninklijke macht deel hadden, trots de tegenovergestelde begrippen van de Grieken, die het land veroverden.
Cleopatra droeg bij de godsdienstige feesten de attributen van de godin Isis, terwijl haar gemaal Antonius, een Romeins veldheer, te voet haar triomfwagen volgde.

De grafopschriften, welke in het Nijldal gevonden worden, noemen zeer vaak de naam van de moeder van de dode, niet die van de vader.

“Somtijds”, zegt Révillout, “wordt door een bijzonder teken aangeduid, dat de persoon in kwestie de zoon van deze of gene is… Maar deze aanduiding van de vaders is zeldzaam, in de heilige schrift voegen wij erbij, dat de gehuwde vrouw, moeder of echtgenoot, steeds de naam Nebt-Pas draagt, dat is de vrouw des huizes, meesteres des huizes.”

De heer Révillout is daarover ten hoogste vertoornd.
Het onderzoek van de in demotisch schrift (het sedert de achtste eeuw voor onze tijdrekening ingevoerde volksschrift) geschreven papyrusrollen uit het Louvre maakten het de Egyptologen mogelijk te constateren dat de oude huwelijkscontracten niet van de goederen van de vrouw gewagen, hoe talrijk en aanzienlijk ze ook geweest mogen zijn, omdat de echtgenoot er geen recht op had, daarentegen werd de som vastgesteld die hij zijn vrouw te betalen had, zij het als bruiloftsgeschenk, jaarlijks pensioen of boete in geval van echtbreuk.

De vrouw is steeds absolute meesteres over haar vermogen, waarover zij naar goeddunken kan beschikken. Zij verkoopt, koopt, leent anderen en sluit zelf leningen; kortom zij handelt zonder verantwoording te geven, juist zoals een familiehoofd.
De feiten, welke Herodotus en Diodorus meedelen, bevestigd door de resultaten van de onderzoekingen van Champollion en andere Egyptologen, bewijzen dat de Egyptische vrouw in de familie dezelfde plaats innam als de Naïren- of de Toearegvrouw.

Maar men heeft nog meer bewijzen van geheel andere aard.

De gebruiken en legenden van de godsdienst bewaren de gebruiken en legenden van de voortijd gelijk mummies. Zo is de legende van Abraham, die in plaats van Isaak een ram slacht, een verwijderde echo van kannibalisme.
 De godsdienst ontwikkelt zich in de mens zelf onder de invloed van de hem omringende feiten; zij verdwijnen, doch de godsdienstige vorm, die hun uitdrukking in de menselijke geest was, blijft bestaan: door de studie van de godsdienstige vormen kan men de natuurlijke en de maatschappelijke verschijnselen weer ontdekken en als het ware weer doen herleven, welke tot hun ontwikkeling gediend hebben.

Isis, de godin van de oude Egyptenaren, de moeder van de goden, is door eigen kracht ontstaan, zij is ook de maagdelijke godin: haar tempels te Saïs, de heilige stad, dragen het trotse opschrift: ‘Niemand heeft nog mijn kleed opgetild; de vrucht, die ik baarde, is de zon’.
 De trots van de vrouw blijkt duidelijk in deze heilige woorden, zij verklaart zich voor onafhankelijk van de man, zij behoeft zijn hulp niet om voort te brengen. Griekenland geeft op deze vrij brutale bewering het antwoord: Zeus, de vader van de goden, baart Athene zonder hulp van een vrouw, en Athene, ‘de godin, die niet in het donker van de moederschoot gebaard is’, wordt de vijandin van de heerschappij van de vrouw in de familie.

Isis treedt integendeel voor ons op als de godin van het oude recht, zij huwt haar broeder, zoals ten tijde van het gemengde geslachtsverkeer in de bloedverwantschap; op de gedenktekenen verklaart zij: ‘Ik ben de moeder van koning Horus, de zuster en de gemalin des konings Osiris, ik ben de heerseres van de ganse aarde’.
Haar echtgenoot, veel bescheidener, noemt zich niet vader van koning Horus. Isis is onsterfelijk, Osiris is sterfelijk, hij wordt door Typhon gedood: hij sterft, zodra hij zijn bestemming als voortbrenger heeft volbracht.

Babylon vierde vijf dagen lang in uitgelaten volksfeesten de godin Mylitta.
 Het was het algemene feest van de oorspronkelijke vrijheid en gelijkheid; de Fallus, die alle mensen gelijk maakt, werd aanbeden.
 De koning van het feest, die men uit de slaven koos, werd verbrand, nadat hij de feestkoningin, de schoonste van de hetaeren, had genoten; op dezelfde wijze als Osiris sterven moet, nadat hij zijn functie als bevruchtend element heeft vervuld.

De tegenstelling van de geslachten, die met de mensheid ontstaan is, duurt voort.
Aan de ene kant de man, die sedert het begin van de historische tijden de vrouw veracht, haar onder voogdij plaatst en louter als bijslaapster en huishoudster beschouwt; aan de andere kant de vrouw, die, zoals de godsdienstige erediensten ons leren, de man bewijst dat zij met hem gelijk of zelfs hoger staat.

13-02-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

Een leerrijke PPS over de Egyptische goden

geniet ervan.

egyptische_goden_wivo.pps 3167K Weergeven als HTML Weergeven als diavoorstelling Downloaden

12-02-2008 om 22:03 geschreven door andre&ida

De geschiedenis van brood

31-01-2008: Hoewel de meesten onder ons iedere dag vers brood op tafel staan hebben is brood eeuwenoud, brood is van alle tijden. Brood is populair geworden bij de oude Egyptenaren en is sindsdien één van onze belangrijkste en primaire voedingsbronnen. Niet slecht voor een boterham, gemaakt van vrij eenvoudige ingrediënten (bloem, gist, zout en water). Wanneer werd brood voor het eerst gebakken? Wat had Toetanchamon vandoen met brood? Waarom was er een gat in de eerste broden?   De oertijd In de oertijd aten de mensen geen boterhammen, ze kauwden toen nog op rauwe granen. Pas later ontdekten ze dat je met dat graan ook andere dingen kan maken.  Voortaan zouden ze het pletten, en met water mengen tot een papje. Hiervan maakten ze een dikke, ronde koek, die ze bakten op hete stenen of in gloeiende as. Zolang de koek warm was, bleef hij zacht, maar van zodra deze afkoelde, werd hij keihard. De koeken hadden meestal een gat in het midden. Zo konden ze worden opgehangen, om te vermijden dat knaagdieren ze zouden opeten. De Egyptenaren Al sinds 4000 voor Christus maken de Egyptenaren brood. Brood werd in die tijd zelfs gebruikt als betaalmiddel.  Zij waren het ook die ontdekten dat je op basis van zuurdeeg een veel luchtiger brood kan bakken. In Graf DK62, waar Toetanchamon lag begraven, werd naast gouden schatten, meubels, kleren en wapens, ook brood teruggevonden. Kwestie van in die 'Goddelijke' wereld ongestoord te kunnen ontbijten. De Grieken en Romeinen Terwijl de Grieken voor meer broodvariatie zorgden op basis van onder andere maanzaad, room, anijs of honing, verfijnden de Romeinen onder meer de maalmethode.  De rosmolen (molen die aangedreven wordt door een paard) is een uitvinding uit hun tijd. En zoals het een echt kunstwerk betaamt, kreeg elk brood de initialen van zijn bakker. De rijke Romeinen gebruikten broden als bord. Nadat ze het beleg hadden opgegeten, gooiden ze het brood gewoon weg. De Middeleeuwen Het was in de Middeleeuwen dat de eerste, echte bakkers er kwamen: zij verkochten brood in hun winkel. Meestal was dat op basis van rogge, wat goedkoper was dan tarwe. Geleidelijk aan begon men zuurdesem te gebruiken om het brood te laten rijzen. Wit brood was in de Middeleeuwen voorbestemd voor de rijken. Het werd ook wel herenbrood genoemd. Negentiende eeuw Stilaan werd het brood ook aan huis gebracht, in eerste instantie op de typische stoot-, honden- en paardenkar, maar later ook met de traditionele bakkersfiets. Op het einde van de negentiende eeuw mengde een Nederlandse bakker voor het eerst echte bakkersgist door het deeg. Twintigste eeuw Vanaf de jaren ’60 is de opmars van speciaal brood en fijn gebak niet meer te stuiten. Met alle gevolgen vandien. Bij de warme bakker vind je tegenwoordig een brood of gebakje naar ieders smaak. Duitsland is het land (in Europa) waar je de meeste broodsoorten vindt: daar heb je de keuze tussen minstens 200 soorten brood en meer dan 1200 soorten gebak.  Voor dit gegeven mag je terecht de stelling opperen of het niet tijd wordt het accent te verplaatsen van kwantiteit naar kwaliteit.

12-02-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

Saoedische zedenpolitie bant rode rozen met Valentijn

Met Valentijn in aantocht bant de religieuze zedenpolitie van Saoedi-Arabië alle rode rozen uit het straatbeeld. De conservatieve moslimstaat wil zo jonge koppeltjes aanzetten tot nieuwe manieren om hun liefde te uiten voor elkaar.

Liefdessymbool
Al wat rood is, en de liefde symboliseert, moet dus uit de vitrines van bloemisten en giftshops verdwijnen in de hoofdstad Riyad.
Dat heeft de Saoedische Commissie "ter bevordering van de deugd en ter voorkoming van ondeugd" beslist. Jawel.

Buitenhuwelijkse relaties
Het is niet ongewoon dat de zedenpolitie in de aanloop naar Valentijn zulke vrijheidbeperkende beslissingen treft. Die dag wordt door hen namelijk aangezien als een soort propoganda om relaties tussen man en vrouw aan te moedigen buiten het huwelijk.

Soennisme
De staat op het Aribische Schiereiland legt een strenge, soennitische vorm van de Islam op aan haar bewoners. Die moet beletten dat mannen en vrouwen zonder familiebanden elkaar opzoeken, verbiedt vrouwen achter het stuur te kruipen, en eist dat vrouwen een hoofddoek en een mantel dragen. (jv)

11-02-2008 om 18:28 geschreven door andre&ida

11-02-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

Saudische prins gul voor Egypte

De selectiespelers van Egypte

„Met dit gebaar willen we het team steunen en belonen voor de winst in de halve finales tegen Ivoorkust”, aldus een verklaring van de prins.

Egypte kan de Afrika Cup zondag voor de zesde keer winnen

10-02-2008 om 16:40 geschreven door andre&ida

Het Bezoek van Ounamounou aan de kust.

Op den 16^en dag van de 13^e maand, de oogstmaand, ging Ounamounou, de opperpriester van den tempel van Ra, op reis, om hout te koopen voor het vervaardigen van de heilige boot van de goden.

“Toen ik in Tanis kwam”, zegt hij, “vaardigde ik de edicten van Ra uit; dezen lazen zij en besloten, hieraan te gehoorzamen. Ik bleef tot de 14^e maand, Shomou, te Tanis; toen ging ik scheep naar de Syrische zee. Toen het schip te Dora, een stad van Zakkala aankwam, zond de vorst van de plaats, Badil, mij brood, vleesch en wijn.

In deze plaats deserteerde een van van het vaartuig en nam veel goud en zilver met zich mede.
 Hierna ging ik naar den vorst en deed hem mijn beklag en zei, dat het geld aan Amen-Ra toebehoorde.

De vorst antwoordde, dat hij niets daarvan af wist, doch indien de roover in zijn land was, zou hij mij uit zijn eigen schatkist schadeloos stellen; indien, in het andere geval, de roover tot mijn gezelschap behooren zou, moest ik daar eenige dagen blijven en in dien tijd zou hij naar den dief een onderzoek instellen.

Negen dagen bleef ik in die haven. Daarop begaf ik mij wederom naar den vorst en zei tot hem: “Gij hebt het gestolen geld nog niet gevonden. Ik moet echter vertrekken.
 Indien gij, in mijn afwezigheid, het geld vinden zult, bewaar het dan tot mijn terugkomst”. Dit werd tusschen ons aldus afgesproken.

Daarop scheepte ik mij weer in en bereikte Tyrus; aan den vorst van die stad, vertelde ik wederom mijn verlies, doch daar hij een vriend van Badil was, wilde hij niet naar mij luisteren en bedreigde mij. Bij het aanbreken van den dag, zetten wij koers in de richting van Byblos en op weg daarheen, haalde ons een schip van Zakkala, dat een kist aan boord had, in.

Toen ik de kist opende, ontdekte ik geld en nam dit in bezit. Ik zei tot hen, dat ik het nemen en bewaren wilde, totdat mijn gestolen geld mij teruggegeven was.
 Toen zij zagen, dat ik vastbesloten was, schikten zij zich in den toestand en verlieten mij; ten slotte bereikten wij Byblos.

Daar ging ik uit het schip en nam den naos, welke het beeld van Amen-Ra bevatte en ik had den schat daarin gedaan. De vorst van Byblos echter, verzocht mij, weg te gaan. Ik zei tot hem: “Is dit, omdat de mannen van Zakkala u verteld hebben, dat ik hun geld genomen heb? Dat geld is het mijne, want in hun haven werd het goud van Amen-Ra gestolen”.
Gedurende negentien dagen bleef ik in hun haven en iederen dag zond de vorst mij een boodschap, met het verzoek, te vertrekken.

Op zekeren avond, toen de vorst van Byblos aan zijn goden offerde en één voor hem danste, bespotte hij mij en verzocht mij, mijn god levend te maken.

Dien nacht ontmoette ik een man, wiens schip voor Egypte bestemd was en ik belastte hem met alles, wat op mij betrekking had.
 Ik zei tot hem, dat ik mij in wilde schepen en, zonder dat iemand het merkte, vertrekken wilde en dat ik niet twijfelde, of de goden zouden over mij waken.

Terwijl ik aldus redeneerde, kwam de havenmeester bij mij en zei: “Blijf, het is de wil van den vorst”. Ik antwoordde hem: “Zijt gij het niet, die mij iederen dag de boodschap bracht, te vertrekken en mij nooit verzocht te blijven? Hoe komt het, dat gij dit thans wel doet?”

Hij keerde zich om, liet mij staan en ging naar den vorst, die daarna een boodschap zond aan den kapitein van het schip en hem verzocht tot morgen te blijven.

Den volgenden morgen verzocht hij mij, naar het paleis te komen, waar hij zich ophield en dat dicht bij de zee gelegen was. Ik werd naar zijn kamer gebracht en daar vroeg hij mij, hoe lang ik op reis geweest was. Ik antwoordde: vijf maanden, doch hij wantrouwde mij en vroeg, waar de voorschriften van Amen-Ra waren, welke ik in mijn hand behoorde te hebben en waar de brief van den hoogepriester was.

Ik vertelde hem, dat ik dezen aan de andere vorsten gegeven had.
 Hij werd boos en zei, dat ik zonder bewijzen kwam; wat belette hem, den kapitein van het schip te bevelen, mij te dooden?
Wederom antwoordde ik, dat ik uit Egypte gekomen was, om hout voor de heilige bark te koopen. Daarop vertelde hij, dat men vroeger uit Egypte gekomen was, in alle statie, om de stad te bezoeken.

Na een lang twistgesprek met den prins en nadat ik hem verteld had, dat, als hij de bevelen van Amen-Ra volbracht had, vele goede dingen hem geworden zouden, aarzelde hij nog.
Daarop vroeg ik, of ik een bode naar de andere vorsten, Smendes en Tantamounou, zenden mocht; hij zou dan zien, hoe zij mijn verzoek beantwoorden zouden en mij helpen.

Het scheen, dat de vorst van gedachte veranderde, want nadat hij mijn brief aan zijn bode gegeven had, beval hij, een schip met hout te bevrachten, zeven stukken in het geheel en het mede te nemen naar Egypte.

Zijn bode ging naar Egypte en keerde in de eerste maand van den winter terug.
Spoedig zonden de vorsten, Smendes en Tantamounou, mij schepen, met verschillende giften beladen. Toen de vorst dit zag, was hij verheugd en spoedig daarop liet hij veel hout voor mij hakken.

Toen dit geschied was, zei hij, dat hij dat, wat zijn voorvaderen gedaan hadden, eveneens verricht had en hij bevel gegeven had, het hout in een schip te laden.
Hij zei tevens, dat ik niet behandeld was als de gezanten van Khamois, die 17 jaar in het land geleefd hadden en daar gestorven waren.
 Terwijl hij zich tot een hoveling wendde, verzocht hij hem, mij hun graf te toonen.
Ik koesterde echter volstrekt geen verlangen, dit te zien en sprak dit ook uit. Ik sprak daarbij: “De boden van Khamois behoorden slechts tot zijn huishouding, ik echter kwam als bode van den grooten god Amen-Ra”.

Hier verzocht ik hem, een zuil op te richten en het volgende opschrift daarop te laten graveeren:

“Amen-Ra, de groote god der goden, zond mij een goddelijken bode, tezamen met Ounamounou, als zijn menschelijken gezant, om hout te halen voor de heilige bark. Ik liet hiervoor drie boomen omhakken en verschafte de vaartuigen, om het daarop naar Egypte te brengen. Ik deed dit om de onsterfelijkheid van den grooten god Amen te verkrijgen”.

“En”, vervolgde ik, “een bode zal uit het Egyptische land komen, die uw naam op den zuil lezen zal en gij zult het water van Amenti, evenals de goden, ontvangen”.

Hij zei daarop: “Dat is iets wonderlijks, wat gij mij vertelt”.
Daarop verhaalde ik hem, dat ik, als ik teruggekeerd was, den hoogepriester van Amen in kennis zou stellen, dat hij, de vorst, alles gedaan had, wat hem bevolen was en dat hij ongetwijfeld de giften ontvangen zou.

Toen ik mij naar de kust begaf, waar het hout ingeladen werd, zag ik elf vaartuigen, welke uit Zakkala gezonden waren, om mij gevangen te nemen en mij te verhinderen, Egypte te bereiken.
 Daarop was ik bedroefd en protesteerde en een bode van den vorst naderde mij en sprak: “Wat hindert u?”

Ik legde hem uit, wat mij bedreigde en hij ging naar den vorst en vertelde het en deze was zeer bedroefd. Om mij moed te geven, zond hij mij giften, bestaande uit voedsel en wijn en tevens een zanger, Tantnouit, want hij dacht, dat zijn gezangen mijn verdriet zouden kunnen verjagen.
 De boodschap, welke hij mij brengen liet, luidde: “Eet, drink en wees niet verdrietig. Gij zult morgen mijn plannen hooren.”

Toen de dag aangebroken was, riep de vorst zijn mannen bijeen; dezen gingen naar de mannen van Zakkala, spraken met hen en vroegen hen naar het doel van hun komst.
Zij antwoordden, dat zij gekomen waren, om de vaartuigen en hun schelmachtige bemanningen, in bezit te nemen.
Hij antwoordde: “Ik heb geen macht, den bode van Amen-Ra in mijn land gevangen te nemen. Ik zal hem laten gaan en daarna kunt gij met hem naar goeddunken handelen.”

Ik scheepte mij in en verliet de haven en de wind deed mij koers zetten naar het land Alasia.
 Daar kwam het volk van de stad op mij af, om mij te dooden en sleepte mij naar Hatibi, de vorstin van de stad.
 Ik keek naar de menschen rondom mij en vroeg of er niet één was, die Egyptisch verstond.
Eén trad daarop naar voren en zei, dat hij het verstond.
Ik zei nu, dat ik gehoord had, dat, zoo ergens, men in Alasia gerechtigheid kon vinden en zij thans op het punt waren, een onrecht te plegen. De vorstin liet vragen, wat ik gezegd had.

Wederom sprak ik en verdedigde mij, dat zij mij niet mochten dooden, daar de wind mij naar hun land gedreven had, want ik was in waarheid een bode van god Amen-Ra.
 Daarop trachtte ik hun duidelijk te maken, dat, indien mij eenig letsel zou overkomen, men mij zou wreken. Terwijl de vorstin haar mannen riep en hen trachtte over te halen, hun booze plannen te laten varen en tot mij zei: “Wees niet bevreesd”....

Hier eindigt de papyrus.
 Het is zeer te bejammeren, dat wij niet te weten komen, hoe Ounamounou het inrichtte, naar Egypte terug te keeren, doch wij kunnen er verzekerd van zijn, dat iemand van zulk een vindingrijkheid en vastberadenheid, om niet te zeggen uithoudingsvermogen, in alles, wat hij wenschte, geslaagd is.

10-02-2008 om 00:00 geschreven door andre&ida

Egypte swingt en imponeert

 
Egypte viert het doelpunt van Ahmed Fathy (7) tegen Ivoorkust. FOTO AP

09-02-2008 om 10:49 geschreven door andre&ida